Propozycje zabaw w ramach obchodów IX Święta Optymizmu

Transkrypt

1 Propozycje zabaw w ramach obchodów IX Święta Optymizmu Doświadczenie z cytryną Na jednej z białych kartek, pędzelkiem zanurzonym w soku z cytryny, rysujemy uśmiechniętą twarz, na drugiej - smutną. Pokazujemy dzieciom kartki i pytamy czy widzą, co na nich jest narysowane. Następnie do każdej z kartek przykładamy zapaloną świeczkę (zasady bezpieczeństwa!) i z uwagą obserwujemy, co się dzieje. Pokazujemy dzieciom kartki, na których pojawiły się kontury dwóch twarzy. Dzieci rozpoznają twarze: wesołą i smutną. "Kim jest optymista?" - słuchanie wiersza M. Ledwoń " Punkt widzenia wszystko zmienia" Po wysłuchaniu wiersza dzieci podają swoje pomysły określające cechy osoby optymistycznej - postrzegającej przysłowiową szklankę wody pełną w połowie. Próbują także określić cechy osoby (pesymistycznej), która widzi szklankę w połowie pustą. Wrócił Jaś z podwórka, spragniony nieboże. Może go mamusia czymś zimnym wspomoże? Mateńka nalała szklaneczkę napoju wody dla ochłody, niemal wprost ze zdroju. Siadł Jasiu przy stole, już chciał zwilżyć usta. "Ale myśli szklanka jest w połowie pusta! Jakże to wypada, by jego mamusia tak źle napoiła swojego synusia?!". I spojrzał na szklankę z miną iście hardą. "Nie chcę pół napoju pomyślał ze wzgardą. Jednak jako że był ogromnie spragniony, to problem postanowił ugryźć z innej strony: "Czy w połowie pełne jest naczynie szklane? Odpowiedzi nie znam, zapytam więc mamę!". "Czy pełna, czy pusta, powiedz, cóż to zmienia? Wypij ją po prostu, bo umrzesz z pragnienia!"

2 "Nietypowa gimnastyka" M. Ledwoń - opowieść słowno-ruchowa Dzieci wykonują ruchy zgodnie z treścią wiersza wypowiadanego przez nauczyciela. Na safari gimnastyka: wąż na jednej skacze nodze - (podskoki na jednej nodze) małpka w wodzie bryka, fika - (podskoki obunóż) żyrafa po drzewie chodzi - (marsz w miejscu i kiwanie palcem) Hipcio robi pajacyka - (pajacyki) hiena się przed myszką chowa - (obrót wokół własnej osi) Struś pod piaskiem cały znika - (przysiad z zasłonięciem oczu) i wystaje tylko głowa (krążenie głową) Ryknął lew niemal bezgłośnie (nabranie powietrza w płuca i wypuszczenie go przez szeroko otwartą buzię) zebrze napędził tym stracha - (bieg po obwodzie koła) więc ucieka, gdzie pieprz rośnie, słoń uszami za nią macha - (dłonie położone na uszach, zbliżanie łokci do środka i rozsuwanie ich na boki) To już koniec jest wycieczki - (marsz w miejscu) Uwierzyłeś w te bajeczki? "Załóż różowe okulary" rozwiązywanie umiejętności problemowych Nauczyciel tłumaczy dzieciom znaczenie powiedzenia "Patrzeć na świat przez różowe okulary. Następnie nauczyciel odczytuje zdania. Przedszkolaki oceniają sytuację i zastanawiają się, jakie rozwiązania danej sytuacji można znaleźć. Następnie podają propozycje pozytywnych rozwiązań danego problemu. 1) Mama nie może zawieźć cię do kolegi, z którym byłeś umówiony. Bardzo zależy ci na tym spotkaniu. Co możesz zrobić? 2) Zapomnieliście z tatą o urodzinach mamy. Sklepy są już nieczynne i nie kupicie prezentu. Co teraz zrobicie? 3) Kolega był na ciebie zły i narysował na twoim rysunku grubą kreskę. Co w takiej sytuacji możesz zrobić? 4) Koleżanka zniszczyła budowlę, którą stworzyliście z kolegami, i płacze. Jak się zachowasz? Zabawa integracyjna Iskierka przyjaźni Wszystkie dzieci stoją w kręgu trzymając się za ręce. Na sygnał przekazują sobie kolejno uścisk dłoni iskierkę przyjaźni. Nauczyciel zaczyna zabawę słowami: Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech powróci do moich rąk.

3 Zabawa Jaki mam nastrój? Nauczyciel umieszcza w koszyku kilka obrazków przedstawiających różne emocje. Chętne dzieci podchodzą do koszyka, losują obrazek i rozpoznają dane emocje, a następnie wyrażają je mimiką/ ruchem. Pozostali uczestnicy odgadują. Znaczenie humoru w życiu codziennym rozmowa z dziećmi (burza mózgów) Dlaczego ludzie lubią się śmiać? Dlaczego lubią gdy inni się do nich uśmiechają? Dlaczego warto się uśmiechać? Jaki byłby nasz świat bez uśmiechu? Twórcza wizualizacja W krainie radości przy akompaniamencie muzycznym. Dzieci kładą się wygodnie na dywanie, zamykają oczy, biorą kilka głębokich oddechów..., potem zaczynają oddychać normalnie, spokojnie, równo... Wyobrażają sobie, że zabieramy ich teraz na niezwykłą wycieczkę do radosnej krainy. W tej krainie nieznanej tyle rzeczy ciekawych, gdziekolwiek tylko spojrzysz, wszystko cieszy i bawi. Widzisz domy kolorowe, lody z waty cukrowej, słyszysz śmiechy dzieci, bawiących się wkoło, którym jest bardzo, bardzo wesoło. Jest tu tyle radości i tyle uciechy, wyobraź sobie, że panie w przedszkolu rozdają uśmiechy. Nad pogodną łąką wesołe motyle fruwają, a zielone żabki z bocianem w berka sobie grają. Przyglądasz się tym zabawom, jest ci bardzo wesoło, bo tylko radosne twarze widzisz wokoło. W tej krainie, przed północą gwiazdki z nieba też chichocą. Księżyc ciągle je rozśmiesz, a tych gwiazdek cała rzesza. Nocą dzieciom do poduszki nucą piosnki dobre wróżki. A gdy zasnąć są gotowe przychodzą sny czekoladowe. Czy ty jesteś w tej krainie? Zobaczę to po twojej minie. Bądź tak bardzo uśmiechnięty, jakby cię ktoś łaskotał w pięty.

4 Zabawa poprawiająca nastrój Rozśmieszaj mnie. Dzieci dobierają się parami. Jedna osoba usiłuje być poważna, a partner rozśmiesza ją w sposób podany przez nauczyciela. Kiedy uda mu się to, następuje zamiana ról. Na sygnał /dzwonek/ następuje zmiana partnera. Kolejne sposoby rozśmieszania podawane przez nauczyciela: rozśmieszamy miną, ruchem, słowem, własnym sposobem. Odczytanie przez nauczyciela opowiadania: Pogodynka Paulinka. Nie tak dawno, nie tak daleko od nas, mieszkał sobie chłopiec imieniem Filip. Niby nic w tym dziwnego, ale wyobraźcie sobie, że nasz Filip niczym nie umiał się cieszyć! Jego buzia każdego dnia przypominała gradową chmurę, dlatego też z Filipem tak naprawdę nikt nie chciał się bawić oraz spędzać wolnego czasu. Koledzy i koleżanki nie lubili, jak chłopiec swoimi kaprysami, marudzeniem, narzekaniem oraz wiecznym niezadowoleniem z tego, co dzieje się dookoła, potrafił zepsuć nawet najciekawszą i najfajniejszą pod słońcem zabawę! Nic pewnie nie zmieniłoby się, gdyby nie jedna sytuacja, jaka miała miejsce w klasie, do której uczęszczał nasz bohater... Otóż w marcu, wraz z nadejściem wiosny do klasy dołączyła nowa uczennica Paulinka, która właśnie się przeprowadziła. Dziewczynka szybko dała się poznać jako osoba niezwykle miła, sympatyczna, chętna do pomocy, a co najważniejsze zawsze uśmiechnięta! Klasa szybko obdarzyła nową koleżankę przydomkiem Pogodynka, który doskonale do niej pasował...dziewczynka była jednak nie tylko pogodna, ale też mądra, bystra, miała w sobie wielki skarb złote serduszko... Szybko zauważyła, jak zachowuje się Filip, niewiele myśląc, pobiegła do pani wychowawczyni, aby wspólnie ustalić plan, jak skutecznie poprawić chłopcu humor. Nauczycielka chętnie przystąpiła na taką propozycję. Już następnego dnia w klasie nastąpiło wielkie poruszenie! Na ławce Filipa czekało namalowane specjalnie dla niego wielkie, roześmiane słoneczko. Tuż obok biurka pani, smacznie zajadała marchewkę śliczna, mała, puszysta świnka morska, która była ulubionym zwierzątkiem naszego bohatera. Żadna zabawa nie odbyła się już bez udziału Filipa, a każdego ranka chłopiec mógł liczyć na piękne uśmiechy swoich koleżanek oraz kolegów! W tym momencie zaczęły działać czary! Pochmurna dotąd twarz Filipa okryła się pięknym uśmiechem. Chłopiec przestał marudzić, krzywić się i narzekać, a pozostałe dzieci tak jak Pogodynka Paulinka poznały się na tym, że Filip to znakomity kolega! I Wy Kochani również możecie zaczarować świat wokół siebie wystarczy tylko się uśmiechnąć, to naprawdę nic nie kosztuje! Rozmowa kierowana na temat w/w tekstu: Kto występuje w tekście? Jak zmieniło się zachowanie Filipa? Kto pomógł chłopcu w tej zmianie? Co to znaczy, że uśmiechem umiemy czarować? Kto to jest optymista? Jakie cechy ma optymista? Jak może wyglądać optymista?

5 Słuchanie opowiadania JAK PACHNĄ KOLORY? Rafał Wieliczko Pawełek szedł po łące ze swoją mamą. Trzymał ją mocno za rękę. To była jego ostoja. Obecność mamy była najważniejsza w życiu. Jej ręka była ciepła, pewna, silna. Chroniła przed potknięciem i przewróceniem się. Delikatnie kierowała krokami. Mama była wszystkim. Pawełek był wyjątkowym chłopcem. Nie wiedział, jak wygląda jego pokój, nie wiedział, jak wygląda mama, tata, jego starszy braciszek. Wiedział jednak, że pokój jest mały. W środku stał jego stolik, a pod ścianą drewniane łóżeczko z grubym materacem. I na podłodze był miękki, puszysty dywan. Chłopiec uwielbiał leżeć na plecach z rękami pod głową i marzyć. Wiedział też, że mama ma ciepłą, delikatną twarz, a tata odrobinę chłodniejszą i taką szorstką w dotyku. Chyba dlatego, że nigdy nie golił się dokładnie A straszy brat był śmiechem rozlegającym się w każdym kącie mieszkania. I tym, który przytulał mocno wieczorami, mówiąc dobranoc. Pawełek miał sześć lat i był niewidomy. Odkąd się urodził, nie widział niczego. Otoczony przez ciemność, wyobrażał sobie różne rzeczy i dotykał ich. Tak poznawał świat. Dotykając i pytając rodziców, jak wyglądają różne rzeczy. Słońce ogrzewało jego twarz, gdy tak wędrował z mamusią po łące. - Dlaczego jest mi ciepło w buzię? zapytał. - Słoneczko ogrzewa ją swymi promieniami odparła mama dźwięcznym głosem. Pawełek lubił słuchać, jak mówi. Jej głos był taki kojący - Aha skinął głową chłopiec. A jaki kolor mają promienie słońca? - Żółty, syneczku. - Co jeszcze jest żółte? - Banany są żółte, gdy już dojrzeją. - Lubię banany, mamusiu uśmiechnął się Pawełek. Więc żółty kolor jest ciepły i pachnie bananami. - Tak, synku mama pochyliła się i zerwała kilka ździebełek trawy, podając chłopcu. A tu masz zieloną trawę. - Zieloną, tak? dziecko rozgniotło w palcach trawkę i powąchało. Zielony pachnie mokrą świeżością, mamo. Czym jeszcze? - Miętą, kochanie mama wręczyła mu postrzępiony listek, a Pawełek uśmiechnął się wdychając jego zapach. - Lubię zapach zielonego powiedział. Mamusiu, a jak pachnie czerwony? - Truskawkami, synku. Lubisz jeść truskawki, prawda? Są takie słodkie i polane białą śmietaną na wierzchu. I różami też pachnie czerwony, to te kwiaty, które tatuś mi przynosi. Pamiętasz? - Tak, pamiętam. Pawełek przytulił policzek do dłoni swojej mamy. Lubię ten zapach. I truskawki też lubię. Zatrzymali się pod dużym drzewem. Pawełek z westchnieniem szczęścia ułożył głowę na kolanach mamy. Uśmiechał się, gdy gładziła go po włosach. Swoimi rączkami głaskał ją delikatnie i pytał dalej. A jaki jest niebieski, mamusiu? Proszę, opowiedz mi o niebieskim! - Niebieski, synku, jest mokry i przejrzysty jak woda w strumyku. I czysty jak powietrze, bo niebo jest niebieskie. A niebo jest nad nami i jest piękne. Ze ślicznymi, białymi obłokami. I w myślach dodała: Chciałabym, żebyś to zobaczył Po czym mama długą chwilę zastanawiała się nad tą myślą, ze smutkiem obserwując przepływające w górze chmury. Chłopiec wyczuł jej nastrój i uśmiechnął się lekko. Wiesz, mamusiu odezwał się nie mogę zobaczyć kolorów, ale wiem o nich wszystko. Dziękuję, że mi o nich opowiadasz. Wiem, jak pachną i wiem, że są cudowne. Kocham Cię, mamo! - A ja kocham ciebie, Pawełku uśmiechnęła się mama, mocno przytulając synka. Jesteś wyjątkowy i wspaniały. Jesteś moim największym skarbem! Chłopiec wtulił się w mamusię i zaczął się głośno śmiać, szczęśliwy jak nikt na świecie. Bardzo, bardzo szczęśliwy

6 Kolorowy Taniec improwizacja ruchowa do piosenki - Znam kolory Śpiewające Brzdące Kolorowe zagadki Tego koloru szukajcie w makach lub w muchomorze, co rośnie w krzakach. (czerwony) Marchewka zawsze ten kolor kryje, ale też takie bywają dynie. (pomarańczowy) Słonecznik nazwę zawdzięcza słońcu, powiedzcie jaki kolor je łączy. (żółty) Liście są takie i trawa też. Jaki to kolor? Już pewnie wiesz. (zielony) Jakiego koloru jest niebo, kiedy jest ładna pogoda? (niebieski) Jakim kolorem pytam dziś wszystkich maluję niebo przed burzą i głębokie morze? (granatowy) Jakim kolorem pytam wszystkich maluję fiołki lub śliwki. (fioletowy) Zabawa Robimy tęczę Tworzenie tęczy w warunkach sztucznych: za pomocą naczynia z wodą, latarki i lusterka bądź płyty CD dziecko ogląda zjawisko powstawania tęczy na suficie, ścianie lub kartce. Aby powstała tęcza, zanurzamy lusterko w wodzie i szukamy odpowiedniego kąta padania światła na lusterko. Powierzchnia wody przed lusterkiem działa jak pryzmat, uginając promienie światła. Lusterko odbija tęczę na suficie. Po pojawieniu się tęczy dziecko nazywa zaobserwowane kolory. Następnie próbuje samodzielnie odnaleźć kąt padania światła, by można było ponownie zaobserwować zjawisko rozszczepienia kolorów. Kolory tęczy. Raz Ania mała tęczę widziała, Policzyć jej kolory bardzo chciała. Czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, granatowy, fioletowy Tak sobie powtarzała, Aż kolory zapamiętała. Układanie tęczy z pasków bibuły podczas powtarzania wierszyka. Liczenie kolorów tęczy Nazywanie kolorów tęczy w języku angielskim. Zabawa plastyczna Tęcza papierowy talerzyk, wata, bibuła lub krepina (praca zespołowa)

7 Podróż do Krainy Optymizmu Nauczyciel przedstawia się dzieciom, jako kapitan statku (zakłada kapitańską czapkę) i zaprasza wszystkich w podróż do Krainy Optymizmu. Opowiada, że o Krainie Optymizmu usłyszał od Dobrej Wróżki i chciałby tam zabrać wszystkich tych, którzy pragną być optymistami. Z uwagi na to, że statek jest niewielki, każdy z podróżnych może zabrać ze sobą jedną, najważniejszą dla siebie rzecz. Dzieci chodzą po sali i szukają przedmiotu, który zabiorą w podróż, a następnie wkładają do worka podróżnego. Kapitan zawiązuje worek, wkłada go do ładowni ( układa go np. na wolnym krześle). Informuje wszystkich, że aby dopłynąć do Krainy Optymizmu, należy odwiedzić trzy wyspy i pokonać wszystkie przeciwności oraz wykonać zadania ustalone przez ich mieszkańców. Wszyscy wyruszają w podróż. * Pierwsza wyspa Dobrego Duszka Na pierwszej wyspie znajdują skrzynkę, w której ukryte jest pierwsze zadanie. Po odczytaniu wszyscy muszą wymyślić jeden, wspólny wesoły okrzyk i trzy miłe słowa, którymi powitają Dobrą Wróżkę w krainie Optymizmu. Przed odpłynięciem z wyspy prezentują swój pomysł. * Druga wyspa Psotnych Elfów Po dopłynięciu do drugiej wyspy, podróżni znajdują list od Elfów. Muszą wspólnie naprawić dach domu, w którym wszyscy będą mogli przenocować. Materiały do naprawy dachu powinni sobie znaleźć, ponieważ psotne Elfy schowały je w różnych miejscach(wcześniej nauczyciel rozkłada materiały, które będą przydatne do zrobienia dachu tj. podziurkowane po brzegach kartki w kolorach tęczy, włóczkę, nożyczki, taśmę klejącą. Po odnalezieniu kartek w kolorach tęczy dzielą się na zespoły i każdy zespół ma za zadanie połączyć je przewlekając włóczkę przez dziurki. Po wykonaniu zadania przez wszystkie zespoły, dzieci unoszą przygotowane paski tak, aby nad nimi powstał dach w kolorze tęczy. Teraz zaczynają zabawę z Elfami wykonują wspólny taniec Labada. * Trzecia wyspa Krasnoludów Nauczyciel-kapitan ogłasza, że dopłynęli do ostatniej wyspy. Znajdują na niej kuferek z różnymi wyrazami napisanymi na pojedynczych kolorowych kartkach. Chętne dzieci odczytują: radosny, smutny, zdrowy, chory, lubiany, samotny, koleżeński, milczący, zadowolony, kłótliwy, kochany, pogodny, marudny, towarzyski. Zadaniem dzieci jest wybranie tych wyrazów, które pasują do optymisty i zabranie ich ze sobą w dalszą podróż.

8 Zabawa ruchowa- Wesoły Pingwin Dzieci tworzą pociąg i idą za nauczycielem naśladując ruchy. Och- jak przyjemnie i jak wesoło W pingwina bawić się, się, się! Raz nóżka lewa, raz nóżka prawa, Do przodu, do tyłu i raz, dwa, trzy! Pingwinek mama, pingwinek tata, Pingwinek synek, córki trzy. Raz nóżka lewa, raz nóżka prawa, Do przodu, do tyłu i raz, dwa, trzy. Ćwiczenie - Krąg uczuć Mimiką, gestem, ruchem, dzieci przedstawiają różne stany uczuciowe (strach, radość, smutek, złość itp.), a pozostali mają odgadnąć. Następnie przechodzimy do ćwiczenia Skojarzenia. Co przychodzi wam do głowy, gdy powiem wyraz,, RADOŚĆ"? Co przychodzi wam do głowy, gdy powiem wyraz ŚMIECH? Każde dziecko po kolei mówi swoje skojarzenie. Słuchanie wiersza Aleksandra Wojtyła Radość życia Życie pełne jest niespodzianek, nie wiemy, co przyniesie kolejny poranek. Nieważne, jaka jest dzisiaj pogoda ani jak piękna Twoja uroda. Ciesz się z każdego promyka słonka, szumu wiatru, pięknych kwiatów i śpiewu skowronka. Wiosną z motylka, co usiadł na kwiatku, a zimą z białych, śniegowych płatków. I chociaż czasem Ci idzie pod górkę, powieje wiaterek i przegoni tę chmurkę. Znów uśmiech na Twojej buzi zagości, wróci dobry humor i znikną Twe złości. Pytania do wiersza: - Z czego powinniśmy się cieszyć? - Co zniknie gdy dobry humor wróci - Co przegoni wiatr?

9 Praca plastyczna Tęcza Rozkładamy przed dzieckiem białą kartkę papieru oraz farby. Prosimy o nabranie na pędzelek określonego koloru i narysowanie nim na gąbce paska (demonstracja Rodzica). W podobny sposób na gąbce pojawia się sześć pozostałych kolorów (kolory tęczy). Następnie, gdy wszystkie siedem kolorów jest już na gąbce, umieszczamy gąbkę na kartce (stroną pomalowaną, zaczynając od jej dolnego, lewego brzegu) i delikatnym ruchem malujemy nią półokrąg. Zabawa Zielony jak Potrzebujemy: piłkę. Rzucamy piłkę do dziecka i mówimy Zielony jak - dziecko kończy zdanie np. trawa, liść, żaba. Tak postępujemy z każdym kolorem tęczy. Masaż na dobry humor Uczestnicy stoją w kręgu. Nauczyciel recytuje wiersz, a dzieci wykonują gesty zgodne z jego treścią: Żeby było nam wesoło masujemy swoje czoło. Raz i dwa, raz i dwa każdy ładne czoło ma. Potem oczy, pod oczami i pod nosem, pod wargami. Język w górę raz i dwa ładny język każdy ma. Tu jest głowa, a tu uszy trzeba swoje uszy ruszyć. Raz i dwa, raz i dwa dwoje uszu każdy ma. Powiedz: mama, tata, lala, i zaśpiewaj: la-la-la-la. Otwórz buzię, zamknij buzię, pokaż wszystkim oczy duże. Pogłaszcz główkę ładną swoją i policzki, brodę, czoło. Poszczyp lekko całą twarz i już dobry humor masz. Przechodzenie przez bramę po drugiej stronie tęczy - zabawa ruchowo- twórcza Po założeniu różowych okularów wybierzemy się do wymarzonego świata, znajdującego się po drugiej stronie tęczy. Każdy, kto chce wejść do bajkowej krainy musi przejść przez bramę, wymyślonymi przez siebie ruchami. Popatrzcie jak tu pięknie i kolorowo. Rozejrzyjcie się dookoła a zobaczycie nad sobą różnobarwne motyle. Motylek delikatnie usiadł na naszym ramieniu, powoli zdmuchnijmy go. Teraz sami zamieniamy się w motylki i latamy z kwiatka na kwiatek, podziwiamy piękno przyrody. Jakim zwierzątkiem możemy się jeszcze stać? (naśladowanie ruchów, wykonywanych przez wymyślone zwierzęta). Wędrówka po wymarzonym świecie kończy się. Musimy przekroczyć bramę, wymyślonymi przez siebie ruchami i wracamy do naszego świata.