Historia medycyny. 1. Metryczka. 2. Cele kształcenia. Wydział Lekarski. Nazwa Wydziału:

Transkrypt

1 Historia medycyny 1. Metryczka Nazwa Wydziału: Wydział Lekarski Program kształcenia: Lekarski, studia jednolite magisterskie, profil praktyczny, stacjonarne Rok akademicki: 2019/2020 Nazwa modułu/przedmiotu: Historia medycyny Kod przedmiotu: Jednostka/i prowadząca/e kształcenie: Kierownik jednostki/jednostek: Rok studiów Semestr studiów Typ modułu/przedmiotu Osoby prowadzące Erasmus TAK/NIE Studium Historii Medycyny Warszawa ul. Litewska 16, p. 207 tel I pierwszy/zimowy lub drugi/letni podstawowy NIE Osoba odpowiedzialna za sylabus tel ewa.skrzypek@wum.edu.pl Liczba punktów ECTS: 2 2. Cele kształcenia 1. Poznanie rozwoju nauk medycznych na przestrzeni dziejów na świecie i w Polsce. 2. Poznanie najistotniejszych odkryć medycznych i sylwetek najwybitniejszych postaci w historii medycyny. 3. Poznanie historii wybranego sprzętu medycznego oraz szpitalnictwa w Polsce i na świecie. 4. Poznanie historii wybranych chorób, z uwzględnieniem sylwetek najsłynniejszych pacjentów. 5. Omówienie najważniejszych aspektów historii nauczania medycyny w Polsce i na świecie. Strona 1 z 5

2 2. Wymagania wstępne Brak wymagań wstępnych. 3. Przedmiotowe efekty kształcenia Lista efektów kształcenia Symbol przedmiotowego efektu kształcenia W1 W2 W3 W4 K1 Treść przedmiotowego efektu kształcenia rozumie kulturowe, etniczne i narodowe uwarunkowania zachowań ludzkich zna historię początków medycyny, medycynę ludów pierwotnych oraz najdawniejszych cywilizacji, a także charakterystyczne cechy medycyny średniowiecznej zna cechy medycyny nowożytnej i jej najważniejsze odkrycia zna proces kształtowania się nowych dyscyplin medycznych oraz osiągnięcia czołowych przedstawicieli medycyny polskiej i światowej posiada świadomość własnych ograniczeń i umiejętność stałego dokształcania się Odniesienie do efektu kierunkowego (numer) D.W16 D.W17 D.W18 D.W19 K.S4 4. Formy prowadzonych zajęć Forma Liczba godzin Liczba grup Minimalna liczba osób w grupie Wykład Seminarium Ćwiczenia Tematy zajęć i treści kształcenia WYKŁADY W1 - Wykład 1 - Wykład inauguracyjny K1 W2 - Wykład 2 Najważniejsze odkrycia w historii medycyny W1, W2, W3, W4, K1 W3 - Wykład 3 O guzkach w pępku i pewnej zakonnicy. Mały słownik eponimów medycznych W1, W3, W4, K1 W4 Wykład 4 Jak to z sekcjami bywało - W1, W2, W3, W4, K1 W5 - Wykład 5 Czy Mona Lisa miała podwyższony poziom cholesterolu? Medycyna a sztuka W1, W2, W3, W4, K1 W6 - Wykład 6 Kobiety w medycynie na przestrzeni dziejów W1, W2, W3, W4, K1 W7 - Wykład 7 Choroby sławnych ludzi W1, W3, W4, K1 W8 - Wykład 8 Luminarze warszawskiej medycyny W3, W4, K1 W9 - Wykład 9 Doktorzy honoris causa Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i ich pasje W1, W3, W4, K1 W10 - Wykład 10 Estetyka w medycynie. Quo vadimus? W1, W3, W4, K1 Strona 2 z 5

3 SEMINARIA S1 - Seminarium 1 Zarys dziejów anatomii i anatomii patologicznej (patomorfologii) W2, W3, W4, K1 S2 - Seminarium 2 Zarys dziejów histologii i fizjologii W2, W3, W4, K1 S3 - Seminarium 3 Zarys dziejów mikrobiologii i immunologii oraz genetyki W2, W3, W4, K1 S4 - Seminarium 4 Zarys dziejów chirurgii i interny W2, W3, W4, K1 S5 - Seminarium 5 Zarys dziejów ginekologii i położnictwa oraz pediatrii - W2, W3, W4, K1 S6 - Seminarium 6 Zarys dziejów neurologii, neurochirurgii i psychiatrii W1, W2, W3, W4, K1 S7 Seminarium 7 Zarys nauczania historii medycyny. Podsumowanie materiału. Zaliczenie praca w grupach - W1, W2, W3, W4, K1 6. Sposoby weryfikacji efektów kształcenia Symbol przedmiotowego efektu kształcenia Symbole form prowadzonych zajęć Sposoby weryfikacji efektu kształcenia W1-W4; K1 W; S ocena ciągła na zajęciach 7. Kryteria oceniania Kryterium zaliczenia aktywny udział w seminariach; frekwencja; zaliczenie końcowe (praca w grupach) Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie na ocenę/praca w grupach Ocena 2,0 (ndst) 3,0 (dst) 3,5 (ddb) 4,0 (db) 4,5 (pdb) 5,0 (bdb) Kryteria brak osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia; stopień przygotowania materiału w grupach 50% z pominięciem niektórych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami; stopień przygotowania materiału w grupach 51-60% z pominięciem niektórych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami; stopień przygotowania materiału w grupach 61-70% z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów; stopień przygotowania materiału w grupach 71-80% obejmujące wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami; stopień przygotowania materiału w grupach 81-90% obejmujące wszystkie istotne aspekty; stopień przygotowania materiału w grupach % Strona 3 z 5

4 8. Literatura Literatura obowiązkowa: 1. Zarys historii nauczania medycyny w Polsce do roku Wybrane zagadnienia, pod red. A. Śródki, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków Historia medycyny, pod red. T. Brzezińskiego, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2015 (lub inny rok wydania). Literatura uzupełniająca: 3. Abraham C.: Niezwykłe dzieje mózgu Einsteina, MUZA SA, Warszawa Dolnick E.: Nowe życie. Jak największe umysły wszech czasów odkryły, skąd się biorą dzieci?, Znak Horyzont, Kraków Dzieje nauczania medycyny i farmacji w Warszawie ( ), pod red. M. Łyskanowskiego, A. Stapińskiego i A. Śródki, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa Fitzharris L.: Rzeźnicy i lekarze. Makabryczny świat medycyny i rewolucja Josepha Listera, Znak, Kraków Gajda Z.: Do historii medycyny wprowadzenie, Wydawnictwo WAM, Kraków Goetz Th.: Cudowny lek. Robert Koch, Ludwik Pasteur i prątki gruźlicy, Znak, Kraków Gryglewski R. W.: Historia i filozofia medycyny Władysława Szumowskiego na tle rozwoju historii i filozofii medycyny w Europie i Polsce, Kraków Mateja A.: Recepta na adrenalinę. Napoleon Cybulski i krakowska szkoła fizjologów, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec Morris Th.: Sprawy sercowe. Historia serca w jedenastu operacjach, Wydawnictwo Literackie, Kraków Mukherjee S.: Gen. Ukryta historia, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2017 (lub/i inne książki tego autora). 13. Oshinsky D. M.: Polio. Historia pokonania choroby Heinego-Medina, Prószyński i S-ka, Warszawa Paul G.: 50 faktów z historii medycyny, Oficyna Wydawnicza Alma-Press, Warszawa Piore A.: Magia bioinżynierii. Ciało, geny i medycyna przyszłości, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków Polskie szkoły medyczne. Mistrzowie i uczniowie. Wybrane zagadnienia, pod red. A. Śródki, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków Shah S.: Epidemia. Od dżumy, przez HIV, po ebolę. Znak Horyzont, Kraków Shorter E.: Historia psychiatrii. Od zakładu dla obłąkanych po erę Prozaku, WSiP, Warszawa Skrzypek E.: Poczet doktorów honoris causa, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Warszawa Thorvald J.: Kruchy dom duszy, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017 (lub/i inne książki tego autora). 21. Watson J. D., Berry A. i Davies K.: DNA. Historia Rewolucji genetycznej, Wydawnictwo CiS, Stare Groszki Kalkulacja punktów ECTS Forma aktywności Liczba godzin Liczba punktów ECTS Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim: Wykład 20 0,8 Seminarium 15 0,6 Ćwiczenia - - Samodzielna praca studenta (przykładowe formy pracy) Przygotowanie studenta do zajęć 5 0,2 Przygotowanie studenta do zaliczeń 10 0,4 Inne (jakie?) - - Razem 50 2 Strona 4 z 5

5 10. Informacje dodatkowe REGULAMIN ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH: 1. Wykłady odbywają się tylko w semestrze zimowym w Auli B Centrum Dydaktycznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, przy ulicy Księcia Trojdena 2a w Warszawie, w środy, w godzinach 9:40 11:10, w następujących terminach: , , , , , , , , , Zajęcia seminaryjne odbywają się w sali 202, przy ul. Litewskiej 14 w Warszawie, według planu podanego przez Dziekanat. 2. Nie dopuszcza się zmiany grupy dziekańskiej. 3. Całkowity zakaz używania telefonów komórkowych i innych urządzeń rejestrujących w trakcie zajęć. 4. Student zobowiązany jest do punktualnego stawiania się na zajęciach. 5. Obecność Studenta na wszystkich seminariach jest obowiązkowa. Dopuszcza się jedną nieobecność nieusprawiedliwioną. 6. W przypadku, gdy Student będzie miał dwie nieobecności zobowiązany jest do zaliczenia tematu jednej z nich u kierownika Studium Historii Medycyny. 7. W przypadku trzech lub więcej nieobecności, Student będzie miał niezaliczony przedmiot. 8. Zaliczenie przedmiotu dokonywane jest na podstawie: a. obecności na zajęciach, b. aktywnego udziału w zajęciach, c. uzyskania pozytywnej oceny z zaliczenia końcowego (praca w grupach). Podpis Kierownika Jednostki Podpis osoby odpowiedzialnej za sylabus Strona 5 z 5