Wiersze Pana JANA KUCHTY

Transkrypt

1 Słowo wstępne W lutym 2011 roku Miejska Biblioteka Publiczna im. Jana Długosza w Sandomierzu wraz z nauczycielami i uczniami szkół ponadgimnazjalnych, rozpoczęła cykl Spotkań z Poezją. Spotkania odbywają się co miesiąc w Iluzjon Art. Cafe przy Sandomierskim Centrum Kultury oraz w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Sandomierzu. Biorą w nich udział: uczniowie I Liceum Ogólnokształcącego Collegium Gostomianum pod opieką Pani Marty Korzynek i Agnieszki Kunys-Łukawskiej, uczniowie Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących w Sandomierzu, pod opieką Pani Krystyny Chmielowiec oraz podopieczni Pana Marcina Wąsika, pracownika Środowiskowego Domu Samopomocy w Sandomierzu. W roku szkolnym 2013/2014 dołączyli do nas: pensjonariusze Domu Pomocy Społecznej w Sandomierzu, pod opieką Pani Agnieszki Łukasiewicz, Pani Bożena Myl- Ciszkiewicz nauczyciel języka polskiego w I LO Collegium Gostomianum, Pani Henryka Kwiatkowska nauczyciel historii w Gimnazjum nr 1 im. Jana Długosza i Pani Ewa Rutkowska nauczyciel przyrody w Szkole Podstawowej nr 1 im. Mikołaja Kopernika. 29 stycznia 2015 roku w Domu Pomocy Społecznej odbyło się Noworoczne Spotkanie z Poezją, podczas którego czytano i recytowano utwory poetyckie, śpiewano kolędy i pastorałki. Swoje wiersze zaprezentowali mieszkańcy: Pani Irmina Głodkiewicz, Pan Jan Kuchta, Pan Kazimierz Raczyński oraz Pan Mieczysław Koszycki. Chcieliśmy zaprezentować je szerszemu gronu czytelników. Inspiracją do wydania tomiku był przede wszystkim wiersz pt. Taki Dom - łączący pokolenia, ukazujący sens wspólnych spotkań. Udało się zebrać teksty, które w wersji elektronicznej opracowały i przygotowały uczennice Collegium Gostomianum: Aleksandra Wróbel, Wiktoria Żak i Wiktoria Niedziółka. Ilustratorem tomiku jest Pan Mieczysław Koszycki. Serdecznie dziękujemy Pani Agnieszce Łukasiewicz za pomoc w przygotowaniu tego zbioru. Z ogromną radością oddajemy w Państwa ręce tomik wierszy pt. Taki Dom.

2 Wiersze Pana JANA KUCHTY

3 Taki Dom Jest taki Dom w Sandomierzu Gdzie smutek z radością spaceruje Gdzie sercom ludzie swoje serca dają Gdzie zegar trochę wolniej bije Przychodzi taki czas na człowieka Gdzie kwiaty już tak nie cieszą oczu Gdzie niebo ma coraz mniej błękitu Gdzie miłość ledwo się tli Przychodzi taki czas na rachunek Co uczyniłeś drugiemu człowiekowi Ile tych dobrych uczynków zaniesiesz Gdy staniesz przed obliczem Pana Jest taka szkoła w Sandomierzu Collegium Gostomianum zwana Gdzie uczniów kształci i uczy Jak żyć przez następne lata Bo w duszach tych młodych ludzi Chopin gra do tańca A Norwid Lechoń i Baczyński Uczą jak ojczyznę czcić I młodzież przychodzi do tego domu Niosąc swój uśmiech i nadzieję Gdy są to smutek gdzieś ginie Gdy pójdą zostawią radość i wspomnienie Sandomierz Listopad 2013r.

4 Wiersze Pana KAZIMIERZA RACZYŃSKIEGO

5 *** gdybyśmy wiedzieli że więcej szczęścia w dawaniu niż w braniu gdybyśmy wiedzieli jaką radość sprawiamy przejawem ludzkiej życzliwości to nie byłby człowiek człowiekiem wilkiem i łatwiej byłoby żyć na świecie r.

6 Wiersze Pani IRMINY GŁODKIEWICZ

7 *** Nie piszę wielozgłoskowcem, ani wierszem białym, lecz wszystko co piszę, piszę sercem całym; - o tym co denerwuje i o tym co wzrusza, z serca to wszystko płynie nikt pisać nie zmusza. Na przykład o Sandomierzu pisano peany różne ochy i achy każdy zakochany. Każdy podziwia piękno kościołów, uliczek, budynków, rynku, Wisły... - walorów nie zliczy. Lecz ja Cię kocham nie tylko Sandomierzu drogi, za twe uroki wielkie co wabią turystów, lecz za to, żeś dozgonnym świadectwem polskości; że od wieków historia na tobie piętno swe wyryła; żeś nie uległ nigdy niczyjej przemocy, żeś taki bardzo polski. Tutaj każdy kamień krwią ludzką przesiąknięty dając dowód, że Polak zdolny krew swą oddać za miłowaną Ojczyznę, której imię Polska.