KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH. Wniosek DYREKTYWA RADY

Transkrypt

1 KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH Bruksela, dnia KOM(2009) 511 wersja ostateczna 2009/0139 (CNS) C7-0210/09 Wniosek DYREKTYWA RADY zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w zakresie fakultatywnego i tymczasowego stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z dostawami niektórych towarów i usług podatnych na oszustwa PL PL

2 UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Podstawa i cele wniosku Niniejszy wniosek w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 1 (zwaną dalej dyrektywą VAT ) ma na celu dopuszczenie tymczasowego stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia podatkiem w celu zwalczania występujących nadużyć finansowych związanych z handlem uprawnieniami do emisji oraz z transakcjami dotyczącymi niektórych towarów podatnych na oszustwa. Stosowanie ukierunkowanego mechanizmu odwrotnego obciążenia nie powinno jednak zmieniać podstawowych zasad systemu VAT, takich jak płatność cząstkowa, i powinno w związku z tym być ograniczone do wcześniej określonego wykazu towarów i usług. Kontekst ogólny W maju 2006 r. Komisja przedstawiła komunikat 2 mający na celu zapoczątkowanie na szczeblu UE szeroko zakrojonej debaty na temat konieczności opracowania skoordynowanego podejścia do walki z oszustwami podatkowymi na rynku wewnętrznym. Po opublikowaniu przez Komisję komunikatu z dnia 23 listopada 2007 r. 3, stanowiącego wkład w opracowanie strategii zwalczania nadużyć finansowych w UE, a także sprawozdania o zaawansowaniu dyskusji w grupie ekspertów ds. strategii zwalczania oszustw podatkowych (ATFS) 4 Komisja przedstawiła komunikat, w którym zaprezentowała analizę dalej idących środków mających zmienić system VAT w celu zwalczania oszustw 5. Jednym z analizowanych w tym kontekście środków było stworzenie powszechnego systemu odwrotnego obciążenia. Komisja wykazała również gotowość do opracowania, pod pewnymi warunkami, projektu pilotażowego w celu ustalenia, czy powszechny mechanizm odwrotnego obciążenia mógłby stanowić właściwą odpowiedź w zakresie przeciwdziałania oszustwom związanym z podatkiem od wartości dodanej. Rada ECOFIN nie była jednak w stanie uzgodnić konkluzji dotyczących kwestii poruszonych w tym komunikacie. W sytuacji braku porozumienia politycznego w kwestii dalej idących środków, Komisja skoncentrowała swe wysiłki wyłącznie na tzw. środkach konwencjonalnych, aby poprawić skuteczność tradycyjnych metod walki z oszustwami podatkowymi. W związku z tym należy w szczególności wskazać na komunikat Komisji z grudnia 2008 r. w sprawie skoordynowanej strategii mającej na celu poprawę walki z oszustwami związanymi z podatkiem od wartości dodanej w Unii Europejskiej 6. Niniejsza inicjatywa różni się od wspomnianego wyżej projektu pilotażowego Dz.U. L 347 z , s. 1. COM(2006) 254 wersja ostateczna z r. COM(2007) 758 wersja ostateczna z r. SEC(2007) 1584 z r. COM(2008) 109 wersja ostateczna z r. i SEC(2008) 249 z r. COM(2008) 807 wersja ostateczna z r. PL 2 PL

3 Ponieważ oszustwa są jednym z głównych problemów dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego i stanowią zagrożenie dla dochodów podatkowych państw członkowskich, niektóre państwa członkowskie zażądały od Rady udzielenia odstępstwa na podstawie art. 395 dyrektywy VAT, umożliwiającego walkę z mechanizmami oszustw z wykorzystaniem ukierunkowanego systemu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do szczególnie podatnych na nadużycia finansowe sektorów lub do niektórych towarów. W tym kontekście najczęściej występująca forma nadużyć polega na wystawianiu przez zarejestrowanego dostawcę faktury za dostawy, a następnie zniknięciu bez uiszczenia podatku VAT z tytułu tych dostaw, pozostawiając nabywcę lub usługobiorcę (który jest również podatnikiem) z ważną fakturą pozwalającą mu na odliczenie podatku. W rezultacie, mimo iż fiskus nie otrzymuje podatku VAT nałożonego na dostawę, musi jednak następnemu podmiotowi w łańcuchu dostaw uznać w rozliczeniu podatek naliczony tak, jakby został zapłacony. W pewnych przypadkach tego rodzaju oszustwo, tak zwane wewnątrzwspólnotowe oszustwo podatkowe polegające na bezpodstawnym zwrocie naliczonego podatku VAT (ang. Missing Trader Intra-Community Fraud, MTIC), przyjęło postać zorganizowanego ataku na system VAT, przy czym wykorzystywany jest fakt, że dostawca otrzymuje kredyt na podatek naliczony w postaci zwrotu podatku VAT w sytuacji, gdy późniejsza dostawa towarów podatnikowi w innym państwie członkowskim jest z podatku zwolniona. Ponadto takie nadużycia są często organizowane w serii dostaw, w której te same towary krążą wielokrotnie pomiędzy państwami członkowskimi (tak zwane oszustwa karuzelowe ) i fiskus może kilkakrotnie stracić kwotę podatku od jednego towaru. Należy zauważyć, że zgodnie z informacjami dostarczonymi przez różne państwa członkowskie tego typu oszustwa obejmują również usługi. W mechanizmie odwrotnego obciążenia dostawca nie fakturuje podatku VAT nabywcy lub usługobiorcy będącemu podatnikiem, który z kolei staje się odpowiedzialny za zapłatę podatku VAT. W praktyce nabywcy lub usługobiorcy (o ile są oni zwykłymi podatnikami z pełnym prawem do odliczenia) jednocześnie deklarowaliby i odliczaliby podatek VAT, nie dokonując rzeczywistej zapłaty fiskusowi. W tym sensie brak jest teoretycznej możliwości popełnienia oszustwa. Poprzez niniejszy wniosek Komisja pragnie stworzyć zainteresowanym państwom członkowskim możliwość stosowania ukierunkowanego mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do określonych, wybranych z wcześniej sporządzonego wykazu, towarów i usług, które państwa członkowskie uznały za podatne na oszustwa. Niniejszy wniosek o umożliwienie stosowania ukierunkowanego mechanizmu odwrotnego obciążenia koncentruje się na niżej omówionych obszarach. Po pierwsze, Komisja posiada pewne informacje na temat rzekomych przypadków oszustw w dziedzinie handlu pozwoleniami na emisję gazów cieplarnianych. Każde podejrzenie popełnienia oszustwa, czy to na rynku emisji CO2, czy gdzie indziej, jest oczywiście niepokojące i wymaga stosownej odpowiedzi. Jednak różnice między rozwiązaniami przyjętymi przez poszczególne państwa członkowskie skłoniły Komisję do przygotowania niniejszego wniosku. Chociaż należałoby przeprowadzić dalszą analizę dokładnych okoliczności i rzeczywistego rozmiaru problemu nadużyć, informacje przekazane przez kilka państw członkowskich stanowią uzasadnienie dla szybkiego podjęcia działań i włączenia tej dziedziny do niniejszego wniosku, który jest na początku jedynie środkiem tymczasowym. Po drugie, inna kategoria produktów, która wchodzi w zakres niniejszej dyrektywy, obejmuje telefony komórkowe i układy scalone. Towary te są obecnie przedmiotem odstępstwa w PL 3 PL

4 zakresie odwrotnego obciążenia, udzielonego Zjednoczonemu Królestwu na podstawie art. 395 dyrektywy VAT i przedłużonego z powodu szczególnych okoliczności 7 Tekst tamtego wniosku Komisji stanowi również podstawę dla niniejszego wniosku w sprawie dyrektywy Rady. W uzasadnieniu wniosku w sprawie decyzji Rady Komisja przedstawiła szczególne okoliczności uzasadniające wyjątkowe przyznanie tego odstępstwa i zapowiedziała już wówczas, że ma zamiar zbadać możliwość dopuszczenia stosowania ukierunkowanego mechanizmu odwrotnego obciążenia przez wszystkie zainteresowane państwa członkowskie. W szczególności do tej pory nie można było określić, na ile mechanizm odwrotnego obciążenia jest właściwym i skutecznym instrumentem walki z oszustwami w danym sektorze. Aby zaradzić temu niedociągnięciu każde następne zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia będzie uzależnione od pełnej oceny jego skutków. Wiele państw członkowskich, które wykazały zainteresowanie stosowaniem odwrotnego obciążenia w tym sektorze, będzie mieć taką możliwość zgodnie z niniejszym wnioskiem. Po trzecie, wniosek obejmuje inne produkty (perfumy, metale szlachetne takie jak platyna), co do których na spotkaniach grup roboczych ds. oszustw państwa członkowskie wyrażały przypuszczenia, że stały się one przedmiotem oszustw, a zatem właściwe jest objęcie ich również zakresem dyrektywy. W kwestiach proceduralnych, państwa członkowskie powinny najpierw powiadomić Komisję o zamiarze wprowadzenia takiego mechanizmu. Po drugie, próbne zastosowanie ukierunkowanego mechanizmu odwrotnego obciążenia powinno podlegać szczegółowym warunkom w celu zapewnienia funkcjonowania systemu, uniknięcia w jak największym stopniu potencjalnych negatywnych skutków i umożliwienia dokonania właściwej oceny wyników. Przed zastosowaniem systemu odwrotnego obciążenia wymagane jest, aby podatnicy, których obejmie jego stosowanie jako dostawców lub jako nabywców/usługobiorców, otrzymali numer identyfikacyjny dla celów podatku VAT, o ile jeszcze go nie posiadają. Ponadto przewidziano, że zainteresowane państwa członkowskie muszą wprowadzić obowiązki w zakresie przekazywania informacji, służące zapewnieniu odpowiedniego monitorowania systemu w celu upewnienia się co do jego skutecznego funkcjonowania. Ponadto, aby stosowanie odwrotnego obciążenia pozostało ograniczone do określonych obszarów i miało charakter wyjątkowy w stosunku do zasad ogólnych podatku VAT, sporządzony został wykaz towarów oraz usług i każde państwo członkowskie może zdecydować o zastosowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia do nie więcej niż trzech kategorii, z których dwie mogą dotyczyć towarów. Zainteresowane państwa członkowskie powinny wprowadzić skuteczne środki kontroli, aby w jak największym stopniu monitorować wszelkie formy oszustw oraz im zapobiegać, w szczególności nowym formom oszustw, które polegają na objęciu mechanizmami oszustw innych produktów, handlu detalicznego lub innych państw członkowskich. Przy wdrażaniu tych środków zaleca się uwzględnienie wniosków dotyczących mechanizmu odwrotnego obciążenia, przedstawionych w dokumencie Komisji w sprawie środków służących zmianie systemu VAT w celu zwalczania oszustw 8. Doświadczenia zdobyte w wyniku tymczasowego stosowania systemu w odniesieniu do towarów i usług podatnych na oszustwa powinny pozwolić, w ramach procedury 7 8 Decyzja Rady z dnia 5 maja 2009 r. zmieniająca decyzję 2007/250/WE upoważniającą Zjednoczone Królestwo do wprowadzenia specjalnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.U. L 148 z , s. 14. SEC(2008) 249 z r. PL 4 PL

5 informowania i oceny określonej w niniejszym wniosku, na dokonanie lepszej ogólnej oceny użyteczności i proporcjonalności ukierunkowanego stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. 2. KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych. Publiczne konsultacje w sprawie stosowania odwrotnego obciążenia w celu zwalczania oszustw przeprowadzono już w ramach przygotowywania wcześniejszych komunikatów Komisji w sprawie oszustw związanych z podatkiem VAT (zob. w szczególności dokument do dyskusji Possible introduction of an optional reverse charge mechanism for VAT Impact on businesses ( Możliwość wprowadzenia fakultatywnego mechanizmu odwrotnego obciążenia w stosunku do podatku VAT wpływ na przedsiębiorstwa z dnia 13 sierpnia 2007 r. 9 ). W celu lepszego zrozumienia wpływu ukierunkowanego mechanizmu odwrotnego obciążenia niniejsza dyrektywa stanowi, że państwa członkowskie, które zamierzają zastosować ten system, muszą ustalić kryteria oceny pozwalające na dokonanie oceny sytuacji przed i na koniec okresu stosowania. Dyrektywa daje państwom członkowskim możliwość stosowania ukierunkowanego mechanizmu odwrotnego obciążenia w określonych okolicznościach, ale nie nakłada w tym względzie jakiegokolwiek zobowiązania. Ponieważ proponowane przepisy dają państwom członkowskim możliwość tymczasowego stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do starannie wybranych towarów i usług, to do zainteresowanych państw członkowskich należy przeprowadzenie szczegółowej oceny skutków, zgodnie z dyrektywą. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Dyrektywa wprowadza zmiany do dyrektywy VAT. Z uwagi na niepewne skutki środka oraz odstępstwo od podstawowej zasady cząstkowej płatności podatku, szczególna podstawa prawna dla tego rodzaju tymczasowego stosowania odwrotnego obciążenia w stosunku do określonych towarów i usług jest najlepszym rozwiązaniem zgodnym z zasadami przedstawionymi w komunikacie Komisji w sprawie środków służących zmianie systemu VAT w celu zwalczania oszustw 10. Ponadto art. 395 dyrektywy VAT nie można uznać za wystarczającą podstawę do dalszego i szerszego stosowania w różnych państwach członkowskich ukierunkowanego mechanizmu odwrotnego obciążenia w stosunku do niektórych towarów lub usług. W związku z tym cel, jakim jest walka z oszustwami z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia można osiągnąć w bardziej skuteczny sposób na poziomie wspólnotowym poprzez dyrektywę, która daje państwom członkowskim możliwość stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do krajowych dostaw niektórych towarów i usług. W związku z tym niniejszy wniosek nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu COM (2008) 109 wersja ostateczna z r. PL 5 PL

6 4. WPŁYW NA BUDŻET Wniosek nie ma negatywnego wpływu finansowego na budżet Wspólnoty. 5. INFORMACJE DODATKOWE Wniosek zawiera klauzulę wygaśnięcia. PL 6 PL

7 2009/0139 (CNS) Wniosek DYREKTYWA RADY zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w zakresie fakultatywnego i tymczasowego stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z dostawami niektórych towarów i usług podatnych na oszustwa RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 93, uwzględniając wniosek Komisji, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 11, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 12, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 13 stanowi, że każdy podatnik realizujący transakcje obejmujące podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług obowiązany jest do zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT). W przypadku transakcji transgranicznych i w stosunku do niektórych krajowych sektorów o wysokim stopniu ryzyka, takich jak sektor budownictwa lub sektor odpadów, przewidziano jednak, że obowiązek zapłaty podatku VAT spoczywa na osobie, na rzecz której dokonywana jest dostawa lub świadczona jest usługa. (2) Z uwagi na poważny charakter oszustw związanych z podatkiem VAT należy zbadać nowatorskie koncepcje w celu znalezienia jak najbardziej skutecznej drogi rozwiązania tego problemu. Należy zatem zezwolić państwom członkowskim na stosowanie, tymczasowo i w stosunku do niektórych kategorii towarów i usług, mechanizmu, w ramach którego osoba, na rzecz której dokonywana jest dostawa towarów lub świadczona jest usługa podlegająca opodatkowaniu, staje się zobowiązana do zapłaty podatku VAT, nawet jeżeli te kategorie towarów i usług nie są wymienione w art. 199 dyrektywy 2006/112/WE lub są przedmiotem szczególnych odstępstw przyznanych państwom członkowskim Dz.U. C z [ ], s. [ ]. Dz.U. C z [ ], s. [ ]. Dz.U. L 347 z , s. 1. PL 7 PL

8 (3) Wprowadzenie takiego mechanizmu w odniesieniu do dostaw niektórych kategorii towarów lub usług nie może, w przeciwieństwie do jego powszechnego stosowania, mieć negatywnego wpływu na podstawowe zasady systemu podatku VAT, takie jak płatność cząstkowa, a zatem należy ograniczyć jego stosowanie do wcześniej określonego wykazu towarów usług. (4) Ten wcześniej określony wykaz, z którego państwa członkowskie mogą dokonać wyboru, należy ograniczyć do dostaw towarów i świadczenia usług, które zgodnie z ostatnimi doświadczeniami są szczególnie podatne na oszustwa. W celu zapewnienia możliwości skutecznej oceny wprowadzenia takiego mechanizmu i starannego monitorowania wpływu, jaki wywiera, państwa członkowskie powinny mieć ograniczony wybór. (5) Zanim będzie można zastosować ten mechanizm konieczne jest, aby podatnik, który dostarcza towary lub świadczy usługi umieszczone we wcześniej określonym wykazie lub jest odbiorcą tych towarów albo korzysta z tych usług, otrzymał numer identyfikacyjny do celów podatku VAT. Ponadto państwa członkowskie, które decydują się na stosowanie mechanizmu, powinny wprowadzić szczególne środki kontroli oraz obowiązki sprawozdawcze zarówno w stosunku do dostawcy towarów lub świadczącego usługi, jak i do nabywcy towarów lub usługobiorcy, aby zagwarantować skuteczne działanie i monitorowanie stosowania tego mechanizmu oraz wykrywanie wszystkich nowych form oszustw podatkowych, jak również zapobieganie tym nowym formom oszustw. (6) Przed końcem okresu stosowania państwa członkowskie powinny przedstawić sprawozdanie z oceny stosowania mechanizmu, tak by umożliwić dokonanie oceny jego skuteczności w odpowiednim czasie. (7) W celu dokonania przejrzystej oceny wpływu stosowania mechanizmu na oszustwa podatkowe, sprawozdania z oceny przedstawiane przez państwa członkowskie powinny opierać na kryteriach określonych wcześniej przez państwa członkowskie. Każda z tych ocen powinna zawierać jasne określenie nasilenia oszustw przed zastosowaniem mechanizmu i po jego zastosowaniu oraz wszelkich zmian trendów w oszustwach, w tym objęcie nimi dostaw innych towarów i świadczenia innych usług, handlu detalicznego i dostaw do innych państw członkowskich. (8) Sprawozdanie powinno również zawierać ocenę ponoszonych przez podatników kosztów przestrzegania przepisów oraz kosztów wdrożenia ponoszonych przez państwa członkowskie, włącznie z kosztami związanymi ze środkami kontroli i audytu. (9) W celu umożliwienia wszystkim państwom członkowskim stosowania takiego mechanizmu, właściwe jest wprowadzenie odpowiedniej zmiany do dyrektywy 2006/112/WE. (10) Ponieważ celem proponowanego działania jest walka z oszustwami związanymi z podatkiem VAT z zastosowaniem tymczasowych środków stanowiących odstępstwo od obowiązujących przepisów Wspólnoty, można go osiągnąć jedynie na poziomie wspólnotowym. Zatem przyjęcie środków przez Wspólnotę jest zgodne z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności PL 8 PL

9 określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. (11) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2006/112/WE, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: Artykuł 1 W dyrektywie 2006/112/WE wprowadza się następujące zmiany: (1) Wprowadza się art. 199a w brzmieniu: Artykuł 199a 1. Państwa członkowskie mogą do dnia 31 grudnia 2014 r. i na okres co najmniej dwóch lat wprowadzić i stosować mechanizm, w ramach którego do zapłacenia podatku należnego z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług z kategorii wymienionych w załączniku VI A zobowiązana jest osoba, na rzecz której dokonywana jest dostawa towarów lub świadczone są usługi. Dokonując wyboru towarów i usług objętych tym mechanizmem, państwa członkowskie są ograniczone do trzech kategorii wymienionych w załączniku VI A, z których nie więcej niż dwie muszą dotyczyć towarów. 2. Decydując się na wprowadzenie mechanizmu określonego w ust. 1, państwo członkowskie: a) zapewnia, że każdy podatnik dostarczający towary lub świadczący usługi albo będący odbiorcą towarów lub korzystający z usług, do których stosuje się mechanizm, jest identyfikowany za pomocą indywidualnego numeru, o ile podatnik ten nie jest już identyfikowany zgodnie z art. 214 ust. 1; b) w stosunku do każdego podatnika dostarczającego towary lub świadczącego usługi, do których stosuje się ten mechanizm, wprowadza właściwe i skuteczne obowiązki sprawozdawcze w zakresie przekazywania informacji umożliwiających, w odniesieniu do każdej transakcji, identyfikację tego podatnika oraz podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów lub świadczona jest usługa, rodzaju dostarczonych towarów lub świadczonych usług oraz okresu rozliczeniowego i wartości tych dostaw lub usług; c) na każdego podatnika będącego odbiorcą towarów lub korzystającego z usług, do których stosuje się ten mechanizm, nakłada obowiązki sprawozdawcze dotyczące poszczególnych transakcji lub całości transakcji w celu porównania tych informacji z informacjami przekazanymi przez dostawcę; d) wprowadza właściwe i skuteczne środki kontroli pozwalające na monitorowanie i ograniczenie istniejących form oszustw, a także aby zapobiegać pojawianiu się oszustw podatkowych w odniesieniu do innych PL 9 PL

10 towarów lub usług, na poziomie handlu detalicznego lub w innych państwach członkowskich. 3. Przed wprowadzeniem mechanizmu określonego w ust. 1 państwa członkowskie powiadamiają Komisję o stosowaniu tego mechanizmu i przekazują Komisji następujące informacje: a) oświadczenie dotyczące zakresu stosowania środka wdrażającego mechanizm i szczegółowy opis środków towarzyszących, włącznie z obowiązkami sprawozdawczymi nakładanymi na podatników i środkami kontroli; b) kryteria oceny umożliwiające dokonanie porównania oszustw podatkowych w odniesieniu do towarów i usług wymienionych w załączniku VI A przed zastosowaniem mechanizmu i po jego zastosowaniu, oszustw dotyczących innych towarów i usług oraz dokonywanych w innych państwach członkowskich przed zastosowaniem mechanizmu i po jego zastosowaniu, jak również wzrostu liczby innego rodzaju oszustw przed zastosowaniem mechanizmu i po jego zastosowaniu, w szczególności na poziomie handlu detalicznego; c) datę wejścia w życie i okres stosowania środka wdrażającego mechanizm. 4. Nie później niż rok przed wygaśnięciem środka wdrażającego mechanizm, na podstawie kryteriów oceny określonych w ust. 3 lit. b) państwa członkowskie stosujące mechanizm określony w ust. 1 przedstawiają sprawozdanie Komisji. W sprawozdaniu tym wyraźnie wskazuje się informacje, które mają być traktowane jako poufne, oraz informacje, które mogą być opublikowane. Sprawozdanie zawiera szczegółową ocenę ogólnej skuteczności i efektywności środka, w szczególności odnośnie do: a) wpływu na oszustwa podatkowe w związku z dostawami towarów lub świadczeniem usług objętych środkiem; b) możliwości objęcia oszustwami podatkowymi innych towarów lub usług; c) możliwości objęcia oszustwami podatkowymi innych państw członkowskich; d) możliwości objęcia oszustwami podatkowymi handlu detalicznego; e) ponoszonych przez podatników kosztów przestrzegania przepisów, wynikających z wdrożenia środka ; f) poniesionych przez państwa członkowskie kosztów wdrożenia środka, włącznie z kosztami środków kontroli i audytu; (2) Załącznik do niniejszej dyrektywy wprowadza się jako załącznik VI A. PL 10 PL

11 Artykuł 2 Przed rozpoczęciem okresu stosowania mechanizmu określonego w art. 1 pkt 1) państwa członkowskie podejmujące decyzję o jego zastosowaniu powiadamiają Komisję o przepisach środka wdrażającego mechanizm. Artykuł 3 Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Artykuł 4 Niniejszą dyrektywę stosuje się do dnia 31 grudnia 2014 r. Artykuł 5 Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia [ ] r. W imieniu Rady Przewodniczący PL 11 PL

12 ZAŁĄCZNIK Załącznik VI A Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 199a CZĘŚĆ A Towary (1) Telefony komórkowe, tj. urządzenia wyprodukowane lub przystosowane do użytku w połączeniu z licencjonowaną siecią i na określonych częstotliwościach, niezależnie od tego, czy mogą one być wykorzystywane do innych zastosowań; (2) układy scalone, takie jak mikroprocesory i jednostki centralne, niezainstalowane w produktach przeznaczonych dla użytkownika końcowego; (3) perfumy; (4) metale szlachetne, o ile nie są objęte szczególnymi ustaleniami dotyczącymi towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków na mocy art lub specjalnego programu dotyczącego złota inwestycyjnego na mocy art CZĘŚĆ B Usługi Pozwolenia na emisję gazów cieplarnianych, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 dyrektywy 2003/87/WE(*), przenoszone zgodnie z przepisami art. 12 tej dyrektywy, a także inne pozwolenia na emisję, z których mogą korzystać przedsiębiorcy w celu zapewnienia zgodności z tą dyrektywą. (*) Dz.U. L 275 z , s. 32. PL 12 PL