ZASADY REDAGOWANIA ARTYKUŁÓW

Transkrypt

1 Michał Czerniawski ZASADY REDAGOWANIA ARTYKUŁÓW DO ZESZYTÓW CYWILISTYCZNYCH LEGE ARTIS przygotowane na podstawie Zasad redagowania artykułów do PPUW sporządzonych przez Wojtka Białogłowskiego WARSZAWA 008

2 ZASADY REDAGOWANIA ARTYKUŁÓW DO ZESZYTÓW CYWILISTYCZNYCH LEGE ARTIS Poniższe zasady dotyczą redagowania oraz sposobu (strony formalnej) pisania artykułów do Zeszytów Cywilistycznych Lege Artis (ZCLA). Rozdział I WYMOGI PODSTAWOWE.. Termin nadsyłania artykułów, wraz z recenzjami, do ZCLA mija z końcem czerwca 008 roku.. Teksty powinny być dostosowane do poniższych zasad przed ich oddaniem osobom odpowiedzialnym za wydanie ZCLA. W razie jakichkolwiek wątpliwości prosimy o kontakt z osobami odpowiedzialnymi za wydanie Zeszytów.. Osoby odpowiedzialne za wydanie ZCLA zastrzegają sobie prawo do zwrotu autorowi pracy, w celu usunięcia błędów formalnych, bez rozstrzygania o treści pracy. 3. Artykuł powinien czynić zadość poniższym wymogom.. Objętość artykułu, łącznie ze streszczeniem, powinna wynosić 0 do 5 stron.. Praca powinna być napisana następującą czcionką: a. Times New Roman, Normal, b. rozmiar:, c. zwroty obcojęzyczne: kursywa (italic), d. zaznaczenie ważniejszych fragmentów/słów: bold. 3. Odstępy i marginesy powinny spełniać następujące kryteria: a.odstępy między linijkami:,5, b.ustawienia strony: standardowe (marginesy z góry, z dołu, z prawej i lewej strony na,5 cm). Rozdział II WYMOGI DODATKOWE 4.

3 3 Do każdego artykułu należy dołączyć recenzję pracownika naukowego w stopniu co najmniej doktora habilitowanego. Szczegółowe wymogi recenzji zostaną opublikowane w terminie późniejszym. 5. Do każdej publikacji autor powinien dołączyć następujące dane: a) student rok studiów (ew. absolwent), b) doktorant oznaczenie katedry i instytutu, c) inne dane (w szczególności związane z tematem publikacji), d) numer telefonu (stacjonarnego lub komórkowego), e) Do każdego artykułu należy koniecznie dołączyć jego streszczenie.. Streszczenie powinno być skrótowym przedstawieniem głównych problemów i wątków pracy, nie wolno ich pisać w metajęzyku, nie mogą zawierać sformułowań typu: a) Autor próbował przedstawić ( ), b) Głównym problemem poruszanym w artykule jest ( ) itp. 3. Streszczenie traktuje się jako część artykułu i wlicza przy określaniu jego objętości. 4. Do każdego artykułu należy także załączyć wykaz skrótów występujących w tekście. 7.. Pod względem treści każda publikacja powinna zawierać: - wstęp (wprowadzenie), - rozwinięcie (część merytoryczna, która powinna być wewnętrznie usystematyzowana), - zakończenie (wnioski, konkluzje, podsumowanie).. Pod względem formalnym, publikację należy dostosować do wzoru z Rozdziału III. Rozdział III WZÓR ARTYKUŁU Jan Kowalski * (imię i nazwisko, italic, odesłanie gwiazdką do przypisów dolnych) Prawo zobowiązań w rozwoju historycznym tytuł wyśrodkowały, pogrubiony (bold) ** Autor jest studentem V roku Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. oznaczenie roku studiów (student) albo stopnia naukowego, katedry, instytutu itd. pełnymi nazwami

4 4. Wprowadzenie/Wstęp tytuły rozdziałów bez kropek, linijka odstępu między tytułem (podtytułem) a tekstem Aaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa a aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaa aaaa. Zobowiązania w czasach najdawniejszych Aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaa aaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.. Zobowiązania w prawie antycznym Aaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa a aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaa... Zobowiązania w prawie rzymskim Aaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa a aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaa aa aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.. Zobowiązania w prawie średniowiecznej Europy Aaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaa aaaa.. 8. Podsumowanie/Wnioski/Konkluzje Aaaaaaaa aaaaaa aaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa aaaa aaaaaaaaaaa a aaaaaaa aaaaa aaaaaa aaaaaaa aaaaaaaaaaaa aaaaaaaa aaaaa aaaa aaaaa aaaaa aaaaaa aaaaaaaaaa aaa aaaa Streszczenie artykułu Aaaaaa aaaaa aaaaaaa W. WOŁODKIEWICZ, M. ZABŁOCKA, Prawo rzymskie. Instytucje, wyd. 3., Warszawa 00, s. 59. K. SÓJKA-ZIELIŃSKA, Historia prawa, wyd. 0., Warszawa 005, s. 89.

5 5 Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaa aaaaa a aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa aaaa aaa

6 6 Rozdział IV CYTATY (PRZYTOCZENIA) 8.. W tekście powinien być umieszczony dwukropek, cudzysłów, cytowany fragment zakończony cudzysłowem albo cudzysłowem i kropką, jeśli to jest koniec zdania.. Pomiędzy cytowanym tekstem a cudzysłowami nie umieszcza się spacji. 3. W tekstach polskich i niemieckich pierwszy cudzysłów jest umieszczany na dole, w tekstach angielskojęzycznych oraz francuskich na górze. Drugi cudzysłów jest zawsze umieszczany na górze. 9. Konstruowanie cytatów. Przytoczenie całego zdania (zaczynamy wielką literą!!!) Prof. X twierdzi: Trzeba przyznać, że koń, który jest zwierzęciem kopytnym, jest szary.. Przytoczenie części wypowiedzi Prof. X twierdzi, że: koń, który jest zwierzęciem kopytnym, jest szary. 3. Przytoczenie z opuszczeniem fragmentu (wielokropek w nawiasie zwykłym) Prof. X twierdzi, że: koń ( ) jest szary. 4. Przytoczenie wypowiedzi zakończonej znakiem zapytania albo wykrzyknikiem Prof. X pyta: Czy koń jest aby szary?. 0. Oznaczenie przypisu w cytacie Oznaczenie przypisu jest zawsze między zamykającym cudzysłowem a następującym znakiem interpunkcyjnym: szary. Rozdział V PRZYPISY. Zasady ogólne tworzenia przypisów. Przypis traktujemy jak zdanie (zaczynamy wielką literą, kończymy kropką).. Przypisy dolne, numeracja ciągła. 3. Czcionka: Times New Roman, rozmiar 0, odstępy.0.

7 7. Przypisy bibliograficzne. Dane dotyczące źródła Przypis powinien zawierać: a) inicjał (inicjały) imienia i nazwisko autora: A. Marek, b) pełny tytuł (wraz z podtytułem i tomem, kursywa): Prawo karne, c) numer wydania (nie dotyczy wydania pierwszego): wyd. 6., d) miejsce i rok publikacji (ale bez r. ani roku ): Warszawa 005, e) numer strony (skrót s., w tekstach angielskich i francuskich p., w niemieckich S. ): - s. 5, - s (przywołujemy przedział), - s. 5 i nast. (przywołujemy stronę i strony następne), - s. 5, 7, 9, 3 (przywołujemy kilka stron nie następujących po sobie). 3. Przypisy bibliograficzne. Zasady szczegółowe. W przypadku publikacji książkowych autorstwa jednej osoby sposób cytowania powinien być następujący: L. GARDOCKI, Prawo karne, wyd.., Warszawa 005, s. 4. L. BOSEK, Bezprawie legislacyjne, Warszawa 007, s W przypadku publikacji zbiorowych jednolitych należy podać nazwiska wszystkich autorów: M. CZARNECKI, L. BAGIŃSKA, Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, wyd. 4., Warszawa 005, s. 89. W. CZACHÓRSKI, A. BRZOZOWSKI, M. SAFJAN, E. SKOWROŃSKA- BOCIAN, Zobowiązania. Zarys wykładu, wyd. 9., Warszawa 004, s W przypadku publikacji zbiorowych niejednolitych, należy podać nazwisko autora powołanego fragmentu pracy, tytuł tego fragmentu (tylko, gdy jest to wyodrębniona wyraźnie część pracy, gdyż nie ma to zastosowania do tytułów rozdziałów i paragrafów), przyimek w z dwukropkiem w nawiasie kwadratowym [w:], nazwisko redaktora(ów) z oznaczeniem (red.) po jego (ich) nazwisku(ach), tytuł publikacji zbiorowej itd.: K. PIETRZYKOWSKI, [w:] K. PIETRZYKOWSKI (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, Warszawa 003, s. 377.

8 8 Z. RADWAŃSKI, [w:] Z. RADWAŃSKI (red.), System prawa prywatnego, t. : Prawo cywilne część ogólna, Warszawa 00, s M. WYRZYKOWSKI, Zasada demokratycznego państwa prawnego kilka uwag, [w:] M. ZUBIK (red.), Księga XX-lecia orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, Warszawa 006, s W. BIAŁOGŁOWSKI, Kazus XVIII. Zgoda osoby trzeciej (art. 63 k.c.), [w:] P. GRZEBYK (red.), Kazusy z części ogólnej prawa cywilnego z rozwiązaniami. Część I, Warszawa 007, s W przypadku publikacji zbiorowych niejednolitych nie posiadających redaktora, należy podać nazwisko autora powołanego fragmentu pracy, tytuł tego fragmentu (tylko, gdy jest to wyodrębniona wyraźnie część pracy, gdyż nie ma to zastosowania do tytułów rozdziałów i paragrafów), przyimek w z dwukropkiem w nawiasie kwadratowym [w:], nazwiska pozostałych autorów, tytuł publikacji zbiorowej itd.: S. RUDNICKI, [w:] S. DMOWSKI, S. RUDNICKI, Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga pierwsza. Część ogólna, wyd. 5., Warszawa 006, s Jeżeli w przypadku publikacji, o której mowa w ustępie 4, autorów jest wielu, można poprzestać na pierwszym nazwisku, umieszczając za nim oznaczenie [et al.] : M. SYCHOWICZ, [w:] H. CIEPŁA [et al.], Kodeks cywilny. Praktyczny komentarz z orzecznictwem, t., Warszawa 005, s W przypadku publikacji wielotomowych, należy podać tom, a po numerze tomu jeżeli istnieje należy podać jego tytuł: K. KORANYI, Powszechna historia prawa, t., wyd.., Warszawa 978, s W przypadku wielotomowych publikacji zbiorowych niejednolitych stosuje się odpowiednio postanowienia ustępów 3-6: Z. RADWAŃSKI, [w:] Z. RADWAŃSKI (red.), System prawa prywatnego, t. : Prawo cywilne część ogólna, Warszawa 00, s T. ERECIŃSKI, [w:] T. ERECIŃSKI (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. 5: Część czwarta. Przepisy z zakresu międzynarodowego postępowania cywilnego. Część piąta. Sąd polubowny (arbitrażowy), wyd.., Warszawa 007, s W przypadku komentarza do Konstytucji RP z 997 r. wydanego przez Wydawnictwo Sejmowe w związku z jego niejednolitą numeracją stron wynikającą z systemu wkładkowego po nazwisku autora komentarza do danego artykułu podaje się zwykłą czcionką komentarz do art. Konstytucji, następnie przyimek w z dwukropkiem w nawiasie kwadratowym [w:], nazwisko redaktora z oznaczeniem (red.)

9 9 po jego nazwisku, tytuł publikacji, numer tomu, miejsce i datę wydania oraz numer strony wkładki : L. GARLICKI, komentarz do art. 94 Konstytucji, [w:] L. GARLICKI (red.), Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, t. 4, Warszawa 005, s.. 9. W przypadku artykułów, glos, sprawozdań i innych publikacji zamieszczanych w czasopismach, po podaniu nazwiska autora(ów), tytułu, podaje się pełną nazwę czasopisma w cudzysłowie (albo skrót nazwy bez cudzysłowu, jeżeli znajduje się w wykazie skrótów PPUW), rok wydania, tom/numer, pozycję/stronę: E. DĄBROWSKI, Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 98 r., III CZP /8, OSPiKA 983, nr 5, poz., s. 7. K. PIETRZYKOWSKI, O tak zwanych interpretacyjnych wyrokach Trybunału Konstytucyjnego, PS 004, nr 3, s M. ŁOŚ-BOBIŃSKA, Zasady wymiaru sprawiedliwości w świetle badań empirycznych, Etyka 968, nr 3, s K. MIKOŁAJCZYK, Sprawozdanie z Konferencji Międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo we współczesnym świecie, PPUW 007, nr, s H. IZDEBSKI, Bogusław Leśnodorski (94-985) profesor uniwersytetu, historyk, człowiek, CPH 006, t. LVIII, nr, s W przypadku artykułów, glos, sprawozdań i innych publikacji zamieszczanych w gazetach (dziennikach), po podaniu nazwiska autora(ów) i tytułu, podaje się pełną nazwę gazety w cudzysłowie, datę dzienną jej wydania i numer strony: J. KOCHANOWSKI, Czynne prawa wyborcze niepełnosprawnych są ograniczone, Gazeta Prawna z 8 października 007 r., s.. M. DOMAGALSKI, Przekształcenie spółdzielni w spółki tylko teoretycznie jest niemożliwe, Rzeczpospolita z 6 kwietnia 007 r., s. C3.. W przypadku cytowania źródeł elektronicznych, należy po nazwisku autora, tytule i jeżeli jest numerze strony, podać dokładny adres WWW wraz z datą ostatniego wejścia na stronę: M. ZUBIK, Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 00 r. (Synteza), Warszawa 00, s. 7, 4. Przypisy bibliograficzne. Cytowanie literatury obcojęzycznej w tekście w języku polskim

10 0. Do paragrafu niniejszego mają odpowiednie zastosowanie postanowienia 4-5, o ile ustępy niniejszego paragrafu nie stanowią inaczej.. W przypadku cytowania w tekście w języku polskim publikacji obcojęzycznych podaje się oryginalny tytuł dzieła. 3. W publikacji zbiorowej niejednolitej, o której mowa w 5 ust. 3, należy podać nazwisko autora powołanego fragmentu pracy, tytuł tego fragmentu (tylko, gdy jest to wyodrębniona wyraźnie część pracy, gdyż nie ma to zastosowania do tytułów rozdziałów i paragrafów), przyimek w z dwukropkiem w nawiasie kwadratowym [w:], nazwisko redaktora(ów) z oznaczeniem w języku w jakim jest dzieło (np. w języku angielskim (ed.) albo (eds.) ) po jego (ich) nazwisku(ach), tytuł publikacji zbiorowej, miejsce wydania i numer strony z polskim skrótem s. : B. SWART, From Rome to Maastricht and Beyond: the Problem of Enforcing Community Law, [w:] CH. HARDING, B. SWART (eds.), Enforcing European Community Rules. Criminal Proceedings, Administrative Procedures and Harmonization, London 996, s.. 4. W przypadku publikacji obcojęzycznej w alfabecie innym niż łaciński, należy podać tytuł transkrybowany na alfabet łaciński a w nawiasie obok zamieścić tytuł w alfabecie oryginalnym: O. FRYCKYJ, Konstitucyjne prawo Ukrainy, Kijiw 00 (О. Фрицький, Конституційне право Україні, Київ 00), s. 449 A. SELIWANOW, Aspekty zakonotworczogo procesu ta ich widobrażjennia w riszenniach Konstitucyjnogo Sudu Ukrainy, Prawo Ukrainy 004, nr 9 (Α. Селіванов, Аспекти законотворчогo процесу та їх відображення в рішеннях Конституційного Суду України, Прaво України 004, 9), s Pozostałe zasady dotyczące przypisów. Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z tego samego dzieła, co przypis bezpośrednio go poprzedzający, zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie Ibidem: Ibidem, z podaniem numeru strony, z której przypis pochodzi, jeśli pochodzi ze strony innej niż przypis poprzedzający go L. GARDOCKI, Prawo karne, wyd.., Warszawa 005, s. 4. Ibidem, s. 8.. Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła tego samego autora, co przypis bezpośrednio go poprzedzający, ale z innego jego dzieła, stosujemy oznaczenie Idem: Idem, z podaniem dzieła, strony, roku i miejsca wydanie wg ogólnych zasad L. GARDOCKI, Prawo karne, wyd.., Warszawa 005, s. 4. Idem, Zarys prawa karnego międzynarodowego, Warszawa 985, s. 53.

11 3. Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła danego autora, którego tylko jedno dzieło jest cytowane w całej pracy, zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie: op.cit. z podaniem numeru strony, bez spacji między op. a cit. L. GARDOCKI, Prawo karne, wyd.., Warszawa 005, s. 4. M. FILAR, [w:] O. GÓRNIOK (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd.., Warszawa 006, s L. GARDOCKI, op.cit., s Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła autora, którego inne dzieło jest cytowane w tej samej pracy, kolejne przypisy odsyłające do tych dzieł można opisać skrótem: L. GARDOCKI, Prawo karne, wyd.., Warszawa 005, s. 4. L. GARDOCKI, Zarys prawa karnego międzynarodowego, Warszawa 985, s L. GARDOCKI, Prawo, s L. GARDOCKI, Zarys, s Jeżeli autor powołuje się na informacje zawarte w różnych miejscach cytowanego dzieła, to w przypisie bibliograficznym po opisie dzieła umieszcza się po przecinku określenie passim: L. GARDOCKI, Prawo karne, wyd.., Warszawa 005, passim. Rozdział VI POWOŁYWANIE SIĘ NA AKTY NORMATYWNE I INNE AKTY PRAWNE Oddział I Postanowienia ogólne 6. Podawanie daty wydania aktu normatywnego (innego aktu prawnego) Zgodnie z 7 Zasad techniki prawodawczej (załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 0 czerwca 00 r. w sprawie Zasad techniki prawodawczej, Dz.U. Nr 00, poz. 908), datę aktu normatywnego (innego aktu prawnego) poprzedza się zwrotem z dnia, a następnie zamieszcza się wskazanie dnia zapisanego cyframi arabskimi, nazwę miesiąca określoną słownie oraz wskazanie roku zapisanego cyframi arabskimi ze znakiem r., jako skrótem wyrazu rok. 7.

12 Tytuł aktu normatywnego (innego aktu prawnego) oraz jego metryka. Należy podawać pełny tytuł aktu w oryginalnym brzmieniu wraz z adresem publikacyjnym (skrót nazwy publikatora, tom/numer, pozycja/strona), np.: Prawo z dnia /3 czerwca 85 r. zmieniaiące przepis artykułu 530 Kodexu Cywilnego dotąd obowiązuiącego, względnie dzierżaw i czynszów wieczystych (Dz.Pr.K.P. Tom IX, Nr 37, s. 35). Ustawa z dnia 6 kwietnia 950 r. o właściwości sądów polskich w niektórych sprawach o rozwód (Dz.U. Nr 0, poz. 75). Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 listopada 006 r. w sprawie wyboru sędziego Trybunału Konstytucyjnego (M.P. Nr 84, poz. 84). Bürgerliches Gesetzbuch vom 8. August 896 (RGBl. Nr., S. 95). Gesetz über die Haftung für fehlerhafte Produkte vom 5. Dezember 989 (BGBl. Teil I, S. 98).. Skrót publikatora aktu podaje się w nawiasie po tytule aktu (albo po przecinku, jeżeli akt jest podawany w nawiasie) według następującego schematu w paragrafie niniejszym i W przypadku aktów prawa wspólnotowego/unijnego należy podawać serię, numer oraz datę dzienną wydania publikatora i stronę, np.: Decyzja Rady Nr 95/ z dnia stycznia 995 r. określająca kolejność sprawowania urzędu Przewodniczącego Rady (Dz.Urz. WE L z dnia stycznia 995 r., s. 0).. W odniesieniu do aktów prawa wspólnotowego/unijnego, wydanych przed maja 004 r., należy także podać ich adres publikacyjny w jeżeli jest polskim wydaniu specjalnym Dziennika Urzędowego UE, np.: Dyrektywa Nr 000/3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym) (Dz.Urz. WE L 78 z dnia 7 lipca 000 r., s. ; tekst polski: Dz.Urz. UE, Polskie Wydanie Specjalne, rozdz. 3, t. 5, s. 399). 9. Jeżeli akt został opublikowany w innym roku, niż data jego uchwalenia (wydania), należy podawać przy adresie publikacyjnym rok wydania publikatora, np.:

13 3 Ustawa z dnia 6 grudnia 005 r. o Funduszu Kolejowym (Dz.U. z 006 r. Nr, poz. 6). Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 grudnia 005 r. w sprawie powołania Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (M.P. z 006 r. Nr, poz. ). 0. Jeżeli w dacie cytowania obowiązuje wersja aktu zmieniona w stosunku do wersji opublikowanej w cytowanym źródle, należy stosować dodatek ze zm. po podaniu adresu publikacyjnego, np.: Ustawa z dnia 7 listopada 964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 96 ze zm.). Ustawa z dnia 8 kwietnia 936 r. Prawo wekslowe (Dz.U. Nr 37, poz. 8 ze zm.). Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 8 marca 98 r. o stosunku Państwa do Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego, nie posiadającego hierarchji duchownej (Dz.U. Nr 38, poz. 363 ze zm.)... Jeżeli akt jest objęty tekstem jednolitym, należy podawać adres publikacyjny (najnowszego) obwieszczenia zawierającego tekst jednolity, poprzedzony słowami tekst jednolity, np.: Ustawa z dnia 6 kwietnia 990 r. o Policji (tekst jednolity: Dz.U. z 007 r. Nr 43, poz. 77). Ustawa z dnia 3 lipca 93 r. o scalaniu gruntów (tekst jednolity: Dz.U. z 97 r. Nr 9, poz. 833).. Jeżeli w dacie cytowania aktu objętego tekstem jednolitym obowiązuje wersja zmieniona w stosunku do wersji opublikowanej w obwieszczeniu zawierającym tekst jednolity, należy stosować dodatek ze zm. po podaniu adresu publikacyjnego zawierającego tekst jednolity, np.: Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 9 listopada 930 r. Kodeks postępowania cywilnego (tekst jednolity: Dz.U. z 950 r. Nr 43, poz. 394 ze zm.). Oddział II Powoływanie się na akty prawa międzynarodowego.

14 4 Należy podawać pełny tytuł aktu prawa międzynarodowego wraz z podaniem adresu publikacyjnego, np.: Traktat ekstradycyjny między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonemi Ameryki, podpisany w Warszawie dnia listopada 97 r. (Dz.U. z 99 r. Nr 45, poz. 37). Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o Europolu), sporządzona w Brukseli dnia 6 lipca 995 r. (Dz.U. z 005 r. Nr 9, poz. 43). 3.. Jeżeli akt prawa międzynarodowego został opublikowany w załączniku do numeru publikatora, należy to zaznaczyć po podaniu nazwy publikatora, numeru oraz pozycji, np.: Protokół dotyczący interwencji na morzu pełnym w razie zanieczyszczenia morza substancjami innymi niż olej, podpisany w Londynie dnia listopada 973 r. (Dz.U. z 984 r. Nr 4, poz. 6 zał.).. Jeżeli załączników do numeru jest kilka, jeżeli załączniki dzielą się na tomy lub załącznik do publikatora zawiera kilka aktów, należy podać odpowiednio: numer załącznika, numer tomu załącznika oraz numer pierwszej strony, na której opublikowano akt, np.: Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską (Dz.U. z 004 r. Nr 90, poz. 864 zał. nr, t. I, s. 0). Traktat o Unii Europejskiej (Dz.U. z 004 r. Nr 90, poz. 864 zał. nr, t. II, s. 49) Jeżeli akt prawa międzynarodowego został zmieniony (uzupełniony), należy po nim podać akt wprowadzający do niego zmiany, np.: Traktat ekstradycyjny między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonemi Ameryki, podpisany w Warszawie dnia listopada 97 r. (Dz.U. z 99 r. Nr 45, poz. 37), zmieniony przez Dodatkowy traktat ekstradycyjny, podpisany w Warszawie dnia 5 kwietnia 935 r. do Traktatu ekstradycyjnego między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonemi Ameryki, podpisanego w Warszawie dnia listopada 97 r. (Dz.U. z 936 r. Nr 43, poz. 39). Oddział III S t o s o w a n i e n a z w s k r ó c o n y c h l u b z w y c z a j o w o p r z y j ę t y c h w odniesieniu do aktów normatywnych (prawnych) 5.

15 5 Jeżeli w tekście stosuje się nazwy skrócone lub zwyczajowo przyjęte w odniesieniu do aktów normatywnych (prawnych), należy po podaniu takiej nazwy (po raz pierwszy) zamieścić w przypisie oficjalny tytuł aktu wraz z adresem publikacyjnym (z zastosowaniem powyższych wytycznych, 8-6), np.: Kodeks cywilny Ustawa z dnia 3 kwietnia 964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 6, poz. 93 ze zm.). Traktat Akcesyjny z 003 r. Traktat między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisany w Atenach w dniu 6 kwietnia 003 r. (Dz.U. z 004 r. Nr 90, poz. 864). Konstytucja marcowa Ustawa z dnia 7 marca 9 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 6, poz. 93 ze zm.). Kodeks Makarewicza Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia lipca 93 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 60, poz. 57 ze zm.). Dyrektywa 000/3/WE Dyrektywa Nr 000/3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym) (Dz.Urz. WE L 78 z dnia 7 lipca 000 r., s. ; tekst polski: Dz.Urz. UE, Polskie Wydanie Specjalne, rozdz. 3, t. 5, s. 399). Rozdział VII POWOŁYWANIE SIĘ NA ORZECZNICTWO SĄDOWE 6. Podawanie daty wydania orzeczenia sądowego Zgodnie oficjalnymi tytułami orzeczeń sądowych publikowanych w zbiorach urzędowych (np. OSN poszczególnych Izb Sądu Najwyższego, czy OTK ZU) datę orzeczenia

16 6 poprzedza się zwrotem z dnia, a następnie zamieszcza się wskazanie dnia zapisanego cyframi arabskimi, nazwę miesiąca określoną słownie oraz wskazanie roku zapisanego cyframi arabskimi ze znakiem r., jako skrótem wyrazu rok. 7.. Należy podawać pełny tytuł orzeczenia w oryginalnym brzmieniu, zwierający pełną nazwę sądu/trybunału wydającego oraz sygnaturę wraz z adresem publikacyjnym (skrót nazwy publikatora, tom/seria/numer [jeżeli jest], pozycja/strona); skrót publikatora orzeczenia podaje się w nawiasie po tytule orzeczenia (albo po przecinku, jeżeli orzeczenie jest podawane w nawiasie) według następującego schematu w paragrafie niniejszym, np.: Orzeczenie Zgromadzenia Ogólnego Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 94 r., Z.S. 69/3 (OSP 94, poz. 330). Orzeczenie pełnego kompletu Izby Pierwszej Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 97 r., C. 595/6 (OSP 98, poz. 409). Uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 5 października 99 r., II. 4 K. 778/8 (OSP 930, poz. 45). Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 98 r., III CZP /8 (OSPiKA 983, nr 5, poz. ). Uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 3 października 99 r., III CZP 90/9 (OSNCP 993, nr -, poz. 4). Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 września 007 r., P /06 (OTK ZU 007, seria A, nr 8, poz. 96).. W przypadku orzeczeń zawierających nie sygnaturę, lecz liczbę rejestrową, należy zawsze używać oznaczenia l. rej., np.: Wyrok Najwyższego Trybunału Administracyjnego z dnia 8 listopada 99 r., l. rej. 900/9 (OSP 930, poz. 0). 3. W przypadku orzeczeń publikowanych wyłącznie w komputerowych bazach danych, należy to zaznaczyć poprzez podanie nazwy bazy i jeżeli dana baza prowadzi numeru ewidencyjnego, np.: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 0 czerwca 977 r., I CR 87/77 ( Lex nr 7947). Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 006 r., I PK 30/05 ( LexPolonica nr 4068). Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 999 r., WKN 6/99 ( Supremus ). Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 003 r., I CKN 367/0 ( Legalis ).

17 7 4. W przypadku orzeczeń opublikowanych w periodyku naukowym, należy podać w nawiasie tytuł periodyku, datę jego wydania, jego numer oraz stronę na której zamieszczono orzeczenie, np.: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 marca 996 r., I Ac 6/96 ( Palestra 997, nr 3-4, s. 6). 5. W przypadku powoływania się na niepublikowane orzeczenie, należy to zaznaczyć skrótem niepubl., np.: Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 kwietnia 005 r., II SA/Lu 36/05 (niepubl.). 6. W przypadku orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, należy podawać także kursywą nazwę sprawy, np.: Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 9 czerwca 006 r., nr 3504/07, Hutten-Czapska przeciwko Polsce (niepubl.). Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 30 września 003 r., C-4/0, Köbler przeciwko Austrii (niepubl.). 8. Przy powoływaniu się na zdanie odrębne sędziego do orzeczenia, należy zastosować się do poniższego wzoru: Zdanie odrębne sędziego TK Lecha Garlickiego do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 maja 997 r., K 6/96 (OTK 997, nr, poz. 9). Rozdział VIII POZOSTAŁE ZASADY I PRZYPOMNIENIA 9.. Nie stosujemy żadnych funkcji w tekście, dotyczy to w szczególności numeracji, wypunktowania, akapitów. Zastosowanie funkcji powoduje przy późniejszym scalaniu tekstu ich zanik albo automatyczne przeformatowywanie,

18 8. Zwroty obcojęzyczne piszemy kursywą (italic), w tym: - nazwy spraw sądowych (cases): Costa v. ENEL - inne: acquis communautaire, contractus innominati, sensu stricto i in. (choć nie uważamy za obcojęzyczne wyrażeń, na stałe przyjętych w jęz. prawniczym takich jak: holding, franchising, factoring) 3. Nie ma spacji: ) między cudzysłowem a pierwszym/ostatnim wyrazem cytatu: koń (...) jest szary ; ) przed znakami interpunkcyjnymi (z wyjątkiem ( ) ): powiedział, że ; 3) w skrótach: Dz.U., k.k., PPUW itd.; 4) między inicjałami: M.M. Kenig-Witkowska. 4. Spacja jest: ) w oznaczeniach jednostek tekstu aktu: art. _; ) w datach, między rokiem a skrótem r. : 999_r.; 3) między inicjałem imienia a nazwiskiem: M.M._Kenig-Witkowska. 5. Myślniki: ) długie stosuje się między wyrazami z zachowaniem odstępu ( ustawa ta_ _mimo dużych wątpliwości części doktryny_ _została uznana za konstytucyjną ) lub między nazwami bez zachowania odstępu, gdy mamy np. do czynienia z podwójnym miejscem publikacji ( Warszawa Wrocław 956 ) ) krótkie - stosuje się zawsze między wyrazami ( społeczno-polityczny, jednolub dwuczłonowy ) oraz nazwiskami dwuczłonowymi ( Kenig-Witkowska, Karaszewicz- Tokarzewski ). 6. Przy zamieszczaniu różnego rodzaju tabel, wykresów lub innych ilustracji należy zawsze podać pod nimi źródło, np.: Źródło: opracowanie własne. Źródło: B. HOŁYST, Kryminologia, Warszawa 999, s. 4. Źródło: Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 005 r., Warszawa 006 (Sejm V kad., druk nr 56), s. 0-.