Yonesco, Lato w Nohant J. Iwaszkiewicza, Mistrz i Małgorzata M. Bułhakowa, Skąpiec Moliera.

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Yonesco, Lato w Nohant J. Iwaszkiewicza, Mistrz i Małgorzata M. Bułhakowa, Skąpiec Moliera."

Sebastian Dziedzic
8 lat temu
Przeglądów:

1 Jurorzy 2013 radio MAGDALENA ZAWADZKA - aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i radiowa; absolwentka warszawskiej PWST (1966). Laureatka Złotej Maski (1970) oraz Srebrnej Maski (1968, 1971) na najpopularniejszą polską aktorkę; w 2003 r. odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej oraz osiągnięcia w twórczości artystycznej. W 2012 roku otrzymała nagrodę zespołu Teatru Polskiego Radia Wielki Splendor. Debiutowała w filmie J. Rybkowskiego Spotkanie w bajce (1962). Dzięki roli Basi Wołodyjowskiej w filmie Pan Wołodyjowski J. Hoffmana (1968), nie tylko pokazała swoje niezwykłe umiejętności aktorskie, ale i zyskała ogromną popularność. Zagrała w wielu filmach i serialach telewizyjnych m.in. Przygody pana Michała, Noce i dnie, Barwy ochronne, Na dobre i na złe, Magda M. Aktorka warszawskich teatrów: Dramatycznego ( , m.in.: tytułowa Iwona w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza, 1975; Muszka w Skizie G. Zapolskiej, 1981), Polskiego (m.in.: Dama w Letnim dniu S. Mrożka, tytułowa rola w Mirandolinie C. Goldoniego.), Ateneum (od 1992 do dziś, m. in.: Urszula Loyer w Vincent i Urszula N. Wrighta, Lisa w Małych zbrodniach małżeńskich E.-E. Schmitta). W Teatrze Telewizji stworzyła znakomite Szekspirowskie role, m.in.: Kasi w Poskromieniu złośnicy (1971) w reż. Z. Hübnera, Ofelii w Hamlecie (1974) w reż. G. Holoubka, Heleny we Wszystko dobre, co się dobrze kończy (1974) w reż. E. Dziewońskiego. W Teatrze Polskiego Radia zagrała dziesiątki pierwszo- i drugoplanowych ról w repertuarze klasycznym, jak i współczesnym, m.in. w słuchowiskach: Bambini di Praga B. Hrabala, Dzieje grzechu S. Żeromskiego, Fantazy J. Słowackiego, Jaskinia filozofów Z. Herberta, Klub kawalerów M. Bałuckiego, Kordian J. Słowackiego, Król umiera, czyli ceremonie E.

odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej oraz osiągnięcia w twórczości artystycznej.

2 Yonesco, Lato w Nohant J. Iwaszkiewicza, Mistrz i Małgorzata M. Bułhakowa, Skąpiec Moliera. PAWEŁ HUELLE prozaik, poeta, scenarzysta i dramaturg. Jego bogata twórczość na ogół związana jest z Gdańskiem i jego okolicami, choć jego niewątpliwy sukces wykracza daleko poza granice małej ojczyzny. Debiutował powieścią Weiser Dawidek (Gdańsk 1987), określaną przez krytykę arcydziełem i książką dziesięciolecia. Autor powieści Mercedes-Benz, Castorp, Ostatnia Wieczerza. Ponadto wydał tom Wiersze (Gdańsk 1994), tomy opowiadań: Opowiadania na czas przeprowadzki (Londyn-Warszawa 1991), Pierwsza miłość i inne opowiadania (Londyn-Warszawa 1996), Inne historie (Gdańsk 1999), Opowieści chłodnego morza (Kraków 2008). Autor sztuk teatralnych: Kąpielisko Ostrów, Sarmacja, Zamknęły się oczy ziemi oraz słuchowisk, m.in.: Ars Moriendi, Chagall, Wyjazd, Przypadek dźwięku. Laureat nagrody Fundacji im. Kościelskich (1988), nagrody PEN Clubu w dziedzinie prozy (1995), nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego (1996), Paszportu Polityki (2001). Dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej NIKE (1997 za tom Pierwsza miłość i inne opowiadania, 2008 za powieść Ostatnia Wieczerza). Jego książki trzykrotnie znalazły się w finale nagrody Independent Foreign Fiction Prize przyznawanej przez brytyjski dziennik Independent (Weiser Dawidek 1992, Mercedes-Benz 2006, Castorp 2008). Jego twórczość tłumaczona była na wiele języków, m.in.: angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski, czeski, fiński, hebrajski, rosyjski, chorwacki. Członek Polskiego PEN Clubu, obecnie również wiceprezes zarządu tego stowarzyszenia.

Debiutował powieścią Weiser Dawidek (Gdańsk 1987), określaną przez krytykę arcydziełem i książką dziesięciolecia. Autor powieści Mercedes-Benz, Castorp, Ostatnia Wieczerza.

3 JERZY LIMON - profesor zwyczajny - anglista, a także pisarz, tłumacz i teatrolog. Członek korespondent krajowy Polskiej Akademii Umiejętności, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i ZAiKS-u oraz rozmaitych towarzystw naukowych. Autor 10 książek naukowych, wydanych w kraju i zagranicą, 4 powieści, oraz ponad 130 artykułów. Wśród publikacji są też rozprawy teoretyczne dotyczące teatru radiowego i telewizyjnego. Prezes Fundacji Theatrum Gedanense od początku jej istnienia, a od 2008 Dyrektor Naczelny Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Od kilkunastu lat organizuje coroczny Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski w Gdańsku. Tam też buduje teatr szekspirowski. Żonaty, dwójka dzieci. Zainteresowania (poza literaturą, teatrem i sztuką): kuchnia. LESZEK MOŻDŻER jeden z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych, światowej klasy pianista, kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, odważny eksplorator i oryginalny twórca, wyróżniający się własnym językiem muzycznym. Absolwent Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku (1996). Nagrywał płyty z najwybitniejszymi polskimi muzykami jazzowymi: Tomaszem Stańką, Januszem Muniakiem, Michałem Urbaniakiem, Piotrem Wojtasikiem, Adamem Pierończykiem, Henrykiem Miśkiewiczem, Anną Marią Jopek. Współpracuje z Janem A. P. Kaczmarkiem (m.in. nagrania do nagrodzonej Oscarem muzyki do Finding Neverland). W swojej dyskografii ma ponad 100 albumów, m.in.: Chopin impresje (1994 ), Facing the Wind (1996), Makowicz vs Możdżer (2004), PIANO (2004), The Time Możdżer, Danielsson, Fresco (2005), Between Us And The Light Możdżer, Danielsson, Fresco (2006), Kaczmarek by Możdżer (2010), Leszek Możdżer Komeda (2011). Kompozytor muzyki teatralnej, m.in.: Tango with Lady M. (Polski Teatr Tańca w Poznaniu), Rewizor M.

Autor 10 książek naukowych, wydanych w kraju i zagranicą, 4 powieści, oraz ponad 130 artykułów. Wśród publikacji są też rozprawy teoretyczne dotyczące teatru radiowego i telewizyjnego.

4 Gogola (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 2002), Śluby Panieńskie A. Fredro (Teatr Narodowy w Warszawie, 2007), Operetka Witolda Gombrowicza (Teatr Muzyczny Capitol, Wrocław 2007). Laureat licznych nagród, m.in.: wyróżnienie indywidualne na Jazz Juniors (1992), Nagroda im. K. Komedy, przyznana przez Polską Fundację Kultury (1992), I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach (1994), Fryderyk Jazzowy Muzyk Roku (1998), Paszport Polityki w kategorii muzyka rozrywkowa (2004), Wielka Nagroda Fundacji Kultury (2006), Nagroda czytelników Jazz Forum w kategorii Pianista Roku (nieprzerwanie od 1994 do 2012!) oraz Muzyk roku (2011/2012). Występował w niemal wszystkich krajach europejskich, a także w USA, Kanadzie, Brazylii, Urugwaju i Argentynie, Chile, Meksyku, Chinach, Japonii, Malezji oraz Singapurze. JÓZEF OPALSKI reżyser teatralny i operowy. Pracuje w Katedrze Teatru na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, jest także profesorem na Wydziale Reżyserii krakowskiej PWST. Były kierownik literacki Starego Teatru ( ), Opery Krakowskiej ( ) i Teatru Ewy Demarczyk (1986). Dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Mrożka (1990), Europejskiego Miesiąca Kultury (1992), V Festiwalu Unii Teatrów Europy (1996), kolejnych edycji międzynarodowego festiwalu teatralnego Dedykacje (Molier, Czechow, Beckett, Brecht). Wyreżyserował m.in.: Rigoletto G. Verdiego, Cosi Fan Tutte W. A. Mozarta, Sonatę Belzebuba E. Bogusławskiego, Loterię na mężów. K. Szymanowskiego, Podróż zimową S. Barańczaka/ F. Schuberta (Opera Krakowska), Sexualne zło (Teatr Śląski im. Wyspiańskiego w Katowicach), Letni dzień S. Mrożka,...Jak Piaf, Pokojówki J. Geneta, Tango Piazzolla A. Burzyńskiej i Kochanka H. Pintera (Teatr im. Juliusza Słowackiego), Sekrety nietoperzy (Teatr

Komedy, przyznana przez Polską Fundację Kultury (1992), I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach (1994), Fryderyk Jazzowy Muzyk Roku (1998), Paszport Polityki w

5 STU), Człowieka z La Manchy (Teatr Rozrywki Chorzów), Annę Kareninę (Gliwicki Teatr Muzyczny), Jesienina Janusza Głowackiego (warszawski Teatr Ateneum), Pana Jowialskiego A. Fredry (wraz z Anną Polony warszawski Teatr Polonia). Jest autorem antologii Wiersze o Szymanowskim oraz książek: Chopin i Szymanowski w literaturze XXlecia międzywojennego, Rozmowy o Konradzie Swinarskim i Hamlecie, Wratislavia Cantans dziennik festiwalowy, Nieobecność trzeciej ręki, a także licznych artykułów, recenzji i esejów o teatrze, muzyce i literaturze. Laureat wielu prestiżowych nagród i odznaczeń, m.in. Złotego Krzyża Zasługi, Glorii Artis (2005) Nagrody Fundacji im. Karola Szymanowskiego (2008), Złotego Lauru za Mistrzostwo w Sztuce (2009) i Nagrody Miasta Krakowa (2011).

Jest autorem antologii Wiersze o Szymanowskim oraz książek: Chopin i Szymanowski w literaturze XXlecia międzywojennego, Rozmowy o Konradzie Swinarskim i Hamlecie, Wratislavia Cantans

Podobne dokumenty

Józef Opalski (1947- )

Józef Opalski (1947- ) Artykuły - Wywiady Artykuły z lat 1993-2013 1993 Wytworny benefis już jutro w STU! - Echo Krakowa, 30.05.1993. Fryz-Więcek, A. Sto lat, Żuku! Benefis Józefa Opalskiego w Teatrze