KARTA TYTUŁOWA NAZWA OBIEKTU : ADRES OBIEKTU : UL. K. UJEJSKIEGO 75. DZIAŁKI Nr : 54 OBRĘB: 489

Transkrypt

1 rok założenia 1949 BIURO PROJEKTOWO BADAWCZE BUDOWNICTWA OGÓLNEGO MIASTOPROJEKT BYDGOSZCZ Sp. z o.o. ul. Jagiellońska 12a Bydgoszcz NIP: sekretariat - tel./fax. 052/ sekretariat@miastoprojekt.com.pl KARTA TYTUŁOWA NAZWA OBIEKTU : BUDOWA PRACOWNI KARDIOANGIOGRAFICZNEJ ZAKŁADU DIAGNOSTYKI KARDILOGICZNEJ Z PRACOWNIĄ HEMODYNAMIKI SZPITALA UNIWERSYTECKIEGO NR 2 IM. DR J. BIZIELA W BYDGOSZCZY ADRES OBIEKTU : UL. K. UJEJSKIEGO 75 DZIAŁKI Nr : 54 OBRĘB: 489 INWESTOR : SZPITAL UNIWERSYTECKI NR 2 IM. DR J. BIZIELA W BYDGOSZCZY STADIUM : projekt budowalno - wykonawczy BRANŻA : TEMAT: gazy medyczne Instalacje gazów medycznych AUTOR PROJEKTU : mgr inż. Zygfryd Nowakowski nr upr. AUB-KZ-7210/241/90 SPRAWDZAJĄCY: inż. Józef Małecki nr upr. 202/67/Bg; 1393/75/Bg DATA WYKONANIA PROJEKTU : 21 stycznia 2011

2 2 ZAWARTOŚĆ projektu budowlano-wykonawczego instalacji gazów medycznych dla Budowy Pracowni Kardioangiograficznej Zakładu Diagnostyki Kardiologicznej z Pracownią Hemodynamiki Szpitala Uniwersyteckiego Nr 2 im. dra J. Biziela w Bydgoszczy. I. - Opis techniczny, - Informacja bioz. II Załączniki: - Oświadczenie projektanta i sprawdzającego. III. Spis rysunków: 1. Rzut piwnicy, 2. Rzut parteru, 3. Aksonometria instalacji gazów medycznych, 4. Rzut pomieszczenia stacji spręŝarek powietrza, 5. Schemat technologiczny stacji spręŝarek powietrza. 2

3 3 OPIS TECHNICZNY do projektu budowlano-wykonawczego instalacji gazów medycznych dla Budowy Pracowni Kardioangiograficznej Zakładu Diagnostyki Kardiologicznej z Pracownią Hemodynamiki Szpitala Uniwersyteckiego Nr 2 im. dra J. Biziela w Bydgoszczy. 1. Podstawa opracowania: - zlecenie Inwestora, - projekt budowlano-wykonawczy architektury i technologii, - inwentaryzacja istniejących instalacji gazów medycznych dla potrzeb niniejszego projektu, - uzgodnienia z przedstawicielami UŜytkownika, - uzgodnienia międzybranŝowe, - przepisy i normy dla instalacji gazów medycznych. 2. Przedmiot i zakres opracowania Przedmiotem opracowania są instalacje wewnętrzne gazów medycznych w dobudowywanej części budynku, przeznaczonej na Pracownię Kardioangiograficzną dla Zakładu Diagnostyki Kardiologicznej, w której znajdować się będzie między innymi część zabiegowa oraz 7 sal dwułóŝkowych. Budynek będzie parterowy podpiwniczony. Zakres opracowania obejmuje następujące instalacje: - tlenu medycznego O 2, - spręŝonego powietrza medycznego 0,5MPa, - próŝni medycznej, - systemów monitorowania i systemów sygnalizacji alarmowej dla wyŝej wymienionych gazów medycznych. oraz budowę stacji spręŝarek powietrza medycznego 0,5 MPa dla potrzeb Pracowni Kardioangiograficznej oraz istniejących przyległych budynków łóŝkowych. 3. Źródła zasilania Kompleks budynków przyległych do budowanej Pracowni Kardioangiograficznej posiada centralne instalacje tlenu i próŝni. Tlen doprowadzony został z centralnej tlenowni dla szpitala, zasilanej ze stacjonarnego zbiornika ciekłego tlenu. Maszynownia próŝni, która ma obsługiwać projektowaną rozbudowę znajduje się w piwnicy sąsiedniej części budynku. PoniewaŜ istniejący kompleks budynków nie posiada centralnej instalacji spręŝonego powietrza medycznego, ustalono potrzebę umieszczenia w piwnicy nowej części budynku, stacji spręŝarek powietrza, mogącej zasilać w spręŝone powietrze medyczne 0,5 MPa, z wydajnością około 50m3/h. Dobudowywany budynek dla Pracowni Kardioangiograficznej zasilany będzie w tlen i próŝnię z istniejących głównych przewodów ułoŝonych w komunikacji pod stropem piwnicy w przyległej części budynku. Zgodnie z dokonanymi ustaleniami przewody 3

4 4 zasilające pracownię podłączone będą w pobliŝu istniejącego pomieszczenia maszynowni próŝni, gdzie wykonane będą rozgałęzienia z zaworami odcinającymi. Do tego miejsca doprowadzone będą teŝ układane wspólnie przewody spręŝonego powietrza z projektowanej spręŝarkowni. 4. Punkty poboru Punkty poboru rozmieszczono w oparciu o dyspozycje projektu technologicznego i dokonane uzgodnienia. Do sali zabiegowej, pokoju przygotowania pacjenta, sali opatrunkowej oraz do wszystkich sal łóŝkowych doprowadzone będą rurociągi tlenu, spręŝonego powietrza i próŝni. W sali zabiegowej, pokoju przygotowania pacjenta i sali opatrunkowej punkty poboru gazów medycznych montowane będą w podtynkowych panelach lub jako podtynkowe punkty poboru. W salach łóŝkowych punkty poboru gazów medycznych umieszczone zostaną w panelach nadłóŝkowych mocowanych do ściany przewidzianych w projekcie technologicznym. Punkty poboru dla gazów medycznych powinny spełniać wymagania określone w normie PN-EN ISO Punkty poboru dla systemów rurociągowych gazów medycznych Część 1: Punkty poboru spręŝonych gazów medycznych i próŝni. PoniewaŜ w szpitalu zamontowane są punkty poboru systemu AGA, projektuje się zainstalowanie punktów poboru tego systemu. 5. Rurociągi Przewody gazów medycznych montować po wykonaniu przewodów wentylacji i klimatyzacji oraz instalacji sanitarnych. Przewody zasilające tlenu, spręŝonego powietrza i próŝni w piwnicy prowadzone będą pod stropem w komunikacji. Projektuje się dwa pionowe podejścia rurociągów na parter. Na parterze budynku poziome przewody zasilające gazów medycznych do pokoi łóŝkowych prowadzone będą w komunikacji w stropie podwieszonym, do sal w części zabiegowej we wspólnych obudowach dla wentylacji mechanicznej. Poziome rurociągi w salach do punktów poboru układane będą w ścianach (jeŝeli nie występują stropy podwieszone lub obudowy). Pionowe podejścia rurociągów do skrzynek zaworowo-informacyjnych i do punktów poboru wykonane będą w bruzdach ściennych. W stropie podwieszonym przewody prowadzić pod kanałami wentylacji mechanicznej oraz pod przewodami elektrycznymi. NaleŜy zachować odległość od instalacji elektrycznej wynoszącą więcej niŝ 50mm. Odległość rurociągów gazów medycznych od rurociągów gazów palnych lub mediów gorących nie powinna być mniejsza niŝ 25cm. Na przejściach przez przegrody budowlane oraz w środowiskach powodujących korozję naleŝy stosować osłony z rur z tworzyw sztucznych. Na przejściach rurociągów przez ściany i stropy oddzielenia przeciwpoŝarowego zamontować przepusty instalacyjne ppoŝ. o klasie odporności ogniowej jak dany element budowlany. 4

5 5 Do wykonania rurociągów dla spręŝonych gazów medycznych powinny być uŝyte rury miedziane bez szwu twarde R290 spełniające wymagania normy PN-EN Miedź i stopy miedzi Rury miedziane okrągłe bez szwu do gazów medycznych lub próŝni. Do wyrobu tych rur uŝywa się gatunek miedzi oznaczony Cu-DHP lub CW024A o zawartości 99,9% miedzi + srebra oraz dopuszczalnej ilości fosforu od 0,015 do 0,040%. Łączenie rur wykonać przy uŝyciu złączek prostych i kształtek - trójników i kolanek miedzianych kielichowych produkowanych fabrycznie. Połączenia rur powinny być wykonane metodą lutowania twardego, przy uŝyciu lutu bezkadmowego, z wyjątkiem połączeń gwintowanych, wykorzystywanych w takich elementach jak np.: zawory odcinające, reduktory ciśnienia, manometry, czujniki lub punkty poboru. Wymagania oraz warunki wykonania dla lutowania twardego określa norma PN-EN ISO Systemy rurociągowe do gazów medycznych Część 1: Systemy rurociągowe do spręŝonych gazów medycznych i próŝni. Podczas wykonywania połączeń rurociągów rury powinny być płukane od wewnątrz gazem osłonowym. Rurociągi naleŝy podpierać w odległościach nie większych niŝ: dla zewnętrznych średnic do 15mm 1,5m dla zewnętrznych średnic 22-28mm 2,0m dla zewnętrznych średnic 35-54mm 2,5m oraz dodatkowo w miejscach krzyŝowania się z przewodami elektrycznymi. Podpory i uchwyty powinny być wykonane z materiału odpornego na korozję i muszą być odizolowane od rurociągów. Przewody instalacji powinny być uziemione. Nie powinno się wykorzystywać rurociągów do uziemienia wyposaŝenia elektrycznego. Ciśnienie pracy instalacji gazów projektuje się: - tlenu medycznego 0.5 MPa - spręŝonego powietrza medycznego 0.5 MPa - próŝni medycznej 60 kpa ciśn. absolutne 6. Zawory i skrzynki zaworowe Rurociągi wyposaŝone będą w serwisowe zawory odcinające takie jak: zawory odcinające odgałęzienia, które powinny być obsługiwane tylko przez personel zajmujący się eksploatacją instalacji, oraz strefowe zawory odcinające takie jak: zawory odcinające sale zabiegowe i sale łóŝkowe. Na włączeniu do istniejących przewodów w piwnicy naleŝy zamontować serwisowe zawory odcinające w sposób zabezpieczający przed uŝyciem przez nieupowaŝniony personel. Strefowe zawory odcinające montowane będą w zamykanych skrzynkach zaworowoinformacyjnych, umieszczonych w ścianie w zasięgu ręki, w miejscu widocznym i dostępnym przez cały czas. Projektuje się dwie skrzynki zaworowo-informacyjne: jedną dla strefy zabiegowej, drugą dla strefy łóŝkowej. Konstrukcja skrzynki i zamontowane w niej wyposaŝenie powinno zapewnić: - zamykanie i otwieranie przepływu gazów pod ciśnieniem oraz próŝni, - pomiar i wskazanie ciśnienia gazów lub podciśnienia próŝni, - generowanie sygnałów dla potrzeb sygnalizacji, - sygnalizowanie w sposób optyczny i akustyczny stanów alarmowych przekroczenia 5

6 6 ciśnienia maks. i min., - fizyczne odłączanie danego medium, (oprócz odcięcia zaworem strefowym) - dedykowane wlotowe przyłącza awaryjno-konserwacyjne dla kaŝdego spręŝonego gazu (pozwalające na awaryjne zasilanie fragmentu instalacji gazami z butli poprzez reduktor). Skrzynki powinny być wentylowane do pomieszczenia oraz posiadać drzwiczki zamykane zamkiem z moŝliwością szybkiego otwarcia bez kluczyka w razie nagłej potrzeby. Skrzynki zaworowo-informacyjne naleŝy zasilić napięciem 230/12V lub 230/24V DC (zaleŝnie od producenta skrzynki) ze źródła rezerwowanego. NaleŜy stosować armaturę wykonaną z mosiądzu. Jako zawory odcinające naleŝy zastosować zawory kulowe pełnoprzelotowe, gwintowane, nakrętne o średnicy nominalnej jak średnice przewodów, na których będą zainstalowane i ciśnieniu nominalnym 2,5MPa. 7. Oznaczenia Wszystkie rurociągi powinny być trwale oznakowane nazwą gazu lub symbolem oraz strzałkami informującymi o kierunku przepływu w pobliŝu zaworów odcinających, przy rozgałęzieniach, zmianach kierunku przebiegu, przed i za przejściami przez ściany i ścianki działowe itp., w odstępach nie większych niŝ 10 m oraz w pobliŝu punktów poboru. Oznaczenia powinny być wykonane w sposób trwały i czytelny. Oznakowanie barwne dla gazów medycznych: tlen - kolor biały, spręŝone powietrze - biało-czarny, próŝnia - Ŝółty. Wszystkie skrzynki zaworowo-informacyjne, zawory, manometry, wakuometry powinny być oznaczone nazwą lub symbolem gazu oraz określeniem obsługiwanej strefy, przynaleŝnego obszaru lub odcinka rurociągu np. przez przymocowanie tabliczek z opisem do zaworów lub skrzynki. 8. Stacja spręŝarek powietrza Stacja spręŝarek zlokalizowana została w wydzielonym pomieszczeniu w piwnicy projektowanego budynku. W stacji spręŝarek zastosowano ustawienie urządzeń zalecane przy silnie zmieniającym się poborze spręŝonego powietrza. W skład stacji spręŝarek powietrza medycznego wchodzą: - 3 spręŝarki śrubowe o wydajności kaŝda około 54 m 3 /h przy ciśnieniu 0,75 MPa i mocy 5,5 kw wraz z separatorami cyklonowymi wychwytującymi kondensat wodno-olejowy, zaworami odcinającymi i zwrotnymi, - 2 osuszacze adsorpcyjne dla ciśnieniowego punktu rosy -40 C wyposaŝone na wejściu w filtr dokładny, a na wyjściu w filtr przeciwpyłowy, z zaworami odcinającymi, - 2 zestawy filtrów złoŝonych z filtra bardzo dokładnego, filtra z węglem aktywnym, filtra sterylnego wraz z róŝnicowymi wskaźnikami ciśnienia i zaworami odcinającymi, 6

7 7-2 zbiorniki spręŝonego powietrza pionowe o pojemności kaŝdy 1,0 m 3, śr. 0,9 m i ciśnieniu 1,1 MPa z kompletną armaturą: zaworami odcinającymi, zaworami nadmiarowymi ciśnienia, manometrami, automatycznymi zaworami spustowymi, przetwornikiem ciśnieniowo-napięciowym do sterowania ciśnieniem, - czujnik alarmu przekroczenia punktu rosy z wyświetlaczem rejestrującym zawartość pary wodnej, - króciec do poboru próbek powietrza, - podwójny układ zaworów redukcyjnych z manometrami, zaworami nadmiarowymi i zaworami odcinającymi, - główny zawór odcinający spręŝonego powietrza, - czujnik ciśnienia z włącznikiem alarmu, - manometr, - zestaw armatury dla zasilania awaryjnego spręŝonego powietrza. Stacja spręŝarek posiadać będzie własny fabryczny sterownik mikroprocesorowy słuŝący do programowania, regulacji, optymalizacji, serwisowania oraz sygnalizacji awarii pracy spręŝarek. Sterownik zapewnia przemienną pracę spręŝarek oraz utrzymanie załoŝonego ciśnienia w zbiornikach wyrównawczych, wykorzystując dane z przetwornika ciśnieniowo-napięciowego zamontowanego przy zbiornikach. Powietrze medyczne powinno po przefiltrowaniu spełniać wymagania dla 2 klasy jakości przewidzianej w tablicy 2 normy ISO :2001 oraz w punkcie normy PN-EN ISO Powietrze do celów technologicznych oraz chłodzenia pobierane będzie do pomieszczenia przez czerpnię powietrza przy zewnętrznej ścianie budynku z osiatkowanym wlotem według projektu wentylacji. Odprowadzenie ciepłego powietrza poprzez wentylator wyciągowy (w projekcie branŝy wentylacji mechanicznej). Odpływ (sterowany automatycznym spustem kondensatu) zaolejonych skroplin z separatorów cyklonowych, osuszaczy, filtrów i zbiorników spręŝonego powietrza, odbywać się będzie poprzez separator oddzielający olej z wody. Po uzdatnieniu kondensatu, woda odprowadzana będzie do kanalizacji. W pomieszczeniu spręŝarkowni zaprojektowano wpust kanalizacyjny oraz doprowadzenie wody do zaworu ze złączką do węŝa φ20mm dla zmywania posadzki. SpręŜarki połączyć z rurociągami poprzez połączenie elastyczne nie przenoszące drgań. Temperatura pomieszczenia spręŝarkowni powinna wynosić od 10ºC do 40 C. W pomieszczeniu spręŝarek naleŝy wykonać izolację akustyczną. 9. Systemy monitorowania i systemy alarmowe System sygnalizacji lokalnej. System monitorowania i alarmowy sygnalizacji stanu gazów składa się z czujników oraz sygnalizatorów wizualno-akustycznych. Czujniki pneumatyczno-elektryczne umieszczone będą w skrzynkach zaworowo-informacyjnych za kaŝdym strefowym zaworem odcinającym dla wszystkich mediów. Czujniki będą przekazywać informacje do sygnalizatorów o bieŝącym stanie ciśnienia lub podciśnienia w rurociągach i pełnić rolę nadajników awaryjnych alarmów klinicznych. Panele sygnalizacyjne wizualno-akustyczne dla sygnałów awaryjnego alarmu klinicznego, powinny być zainstalowane w krytycznych obszarach klinicznych np: w salach zabiegowych, a ponadto panel będzie składnikiem strefowej skrzynki zaworowoinformacyjnej. 7

8 8 Awaryjne alarmy kliniczne wskazują na niewłaściwe ciśnienie w rurociągu, co moŝe wymagać wspólnej natychmiastowej reakcji personelu technicznego i personelu klinicznego. Sygnały awaryjnego alarmu klinicznego powinny wskazywać poniŝsze przypadki: - odchylenie ciśnienia o więcej niŝ ±20% w stosunku do nominalnego ciśnienia rozprowadzania mierzone w rurociągu poniŝej dowolnego strefowego zaworu odcinającego, - wzrost ciśnienia absolutnego powyŝej wartości 66 kpa w rurociągu do próŝni mierzone powyŝej strefowego zaworu odcinającego. Sygnał alarmu trwa dopóki ciśnienie i podciśnienie gazów w nadzorowanym obszarze rurociągu nie wróci do normy. Dla awaryjnego alarmu klinicznego powinny być zastosowane sygnały wizualne i akustyczne. W celu wskazywania normalnych warunków pracy powinny być zastosowane wizualne sygnały informacyjne. Powinna być moŝliwość sprawdzania prawidłowości działania mechanizmów wyzwalających sygnały alarmów wizualnych i akustycznych. W przypadku awarii elektrycznej między czujnikiem a sygnalizatorem powinien wyzwalać się alarm. Systemy monitorujące i systemy alarmowe powinny być podłączone zarówno do normalnego, jak i awaryjnego zasilania elektrycznego oraz powinny być oddzielnie zabezpieczone elektrycznie. Zaprojektowany sygnalizator w sali zabiegowej naleŝy połączyć przewodami elektrycznymi miedzianymi z czujnikami znajdującymi się w odpowiedniej skrzynce zaworowo-informacyjnej. Sygnalizator naleŝy montować zgodnie z DTR producenta, na wysokości 1,6m nad poziomem posadzki w pomieszczeniu wskazanym w projekcie, w miejscu uzgodnionym z uŝytkownikiem pomieszczenia. Sygnalizacja źródeł zasilania: spręŝarkowni, Do systemów monitorowania oraz systemów alarmowych wykorzystywane będą w spręŝarkowni: - sterownik mikroprocesorowy dla spręŝarek powietrza medycznego, - sterowniki osuszaczy adsorpcyjnych, - czujnik alarmu przekroczenia punktu rosy dla spręŝonego powietrza, - czujnik ciśnienia dla spręŝonego powietrza medycznego, Alarmy eksploatacyjne powiadamiają personel techniczny, Ŝe jedno lub więcej ze źródeł zasilania przestało działać i naleŝy podjąć odpowiednie działania. Sygnały alarmu eksploatacyjnego będą wskazywać poniŝsze przypadki: - niesprawność systemu spręŝarek powietrza medycznego, - niesprawność osuszaczy, - zawartość pary wodnej w spręŝonym powietrzu medycznym powyŝej poziomu dopuszczalnego 67 ml/m 3, Awaryjne alarmy eksploatacyjne wskazują na nienormalne ciśnienie w rurociągu, co moŝe wymagać natychmiastowego działania personelu technicznego. Sygnały alarmu eksploatacyjnego będą wskazywać poniŝsze przypadki: - odchylenia ciśnienia spręŝonego powietrza o więcej niŝ ±20% w stosunku do nominalnego ciśnienia rozprowadzania mierzone w rurociągu poniŝej głównego zaworu odcinającego. 8

9 9 Panele sygnalizacyjne dla sygnałów alarmu eksploatacyjnego i awaryjnych alarmów eksploatacyjnych, dotyczące źródeł zasilania będą zainstalowane w miejscu gdzie zlokalizowane są źródła zasilania. Dla alarmu eksploatacyjnego powinien być uŝyty przynajmniej sygnał wizualny, dla awaryjnego alarmu eksploatacyjnego będą uŝyte jednocześnie wizualne i akustyczne sygnały alarmowe. 10. Badania i odbiory Badania, odbiory, rozruch i certyfikację naleŝy przeprowadzić według postanowień normy: - PN-EN ISO Systemy rurociągowe do gazów medycznych Część 1: Systemy rurociągowe do spręŝonych gazów medycznych i próŝni określonych w klauzuli 12 oraz w Załącznikach C i D do tej normy. Połączenia wykonanych rurociągów do istniejącego systemu powinny być wykonane tylko po przeprowadzeniu podanych w normie testów zakończonych pozytywnie. Końcowe połączenia nowego rurociągu do istniejącego, naleŝy wykonywać jednocześnie tylko dla jednego gazu, przy będących pod ciśnieniem roboczym pozostałych gazach. Instalację naleŝy przekazać uŝytkownikowi pod ciśnieniem roboczym ustalonym w trakcie rozruchu instalacji gazów medycznych. Wykonawca powinien dostarczyć dokumenty: - instrukcję obsługi dla wszystkich instalacji, źródeł zasilania oraz systemów monitorujących i alarmowych, - harmonogram przeglądów konserwacyjnych oraz wykaz zalecanych części zapasowych, - zaktualizowaną dokumentację powykonawczą, - schematy elektryczne instalacji i dostarczanych podzespołów. Wykonawcą robót powinna być firma wyspecjalizowana w wykonawstwie instalacji gazów medycznych. projektant mgr inŝ. Zygfryd Nowakowski 9

10 10 Informacja dotycząca bezpieczeństwa i ochrony zdrowia 1. Wykaz robót o szczególnym zagroŝeniu bezpieczeństwa obejmuje: - załadunek, rozładunek i składowanie materiałów i wyrobów, - transport technologiczny na budowie, - eksploatacja urządzeń i instalacji elektroenergetycznych, - uŝywanie elektronarzędzi, - prowadzenie robót na wysokości, - prowadzenie robót spawalniczych i lutowniczych. 2. Przed rozpoczęciem robót przeprowadzić szkolenie i zapoznać pracowników z: - wykazem i rodzajem prac o szczególnym zagroŝeniu, - zasadami bezpiecznego załadunku, rozładunku, składowania i transportu materiałów i wyrobów, - warunkami bezpiecznego uŝytkowania instalacji elektroenergetycznych, elektronarzędzi i najczęściej występującymi zagroŝeniami przy tych robotach, - warunkami bezpiecznego prowadzenia robót na wysokości i występującymi zagroŝeniami przy robotach na wysokości, - warunkami bezpiecznego prowadzenia robót spawalniczych i lutowniczych oraz występującymi zagroŝeniami przy tych robotach, - sposobem postępowania w przypadku wystąpienia zagroŝenia, - zasadami bezpiecznej organizacji stanowisk pracy, ich zabezpieczenia i porządku, - obowiązkiem stosowania środków ochrony osobistej, - obowiązkiem dbałości o stan narzędzi, maszyn i urządzeń elektrycznych, - podstawowymi obowiązkami pracowników w zakresie bhp, - odpowiedzialnością pracowników za naruszenie przepisów bhp. 3. Podstawowe przepisy prawne: - Dz.U. 2003/169/ Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia r. w sprawie ogólnych przepisów bhp - Dz.U. 2003/47/401 - Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn r w sprawie bhp podczas wykonywania robót budowlanych - Dz.U. 2001/118/ Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2001r. w sprawie bhp podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych - Dz.U. 2002/75/690 - Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn r. ze zmianami w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - Dz.U. 2003/120/ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn r w sprawie informacji dotyczącej bioz oraz planu bioz - Dz.U. 2003/7/59 - Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dn r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji i magazynowaniu gazów - Normy wymienione w opisie projektu instalacji gazów medycznych. Wykonawca robót powinien opracować plan bioz. projektant mgr inŝ. Zygfryd Nowakowski 10

11 Minimalne wymagania dla urządzeń i osprzętu Gazów Medycznych: Zastosowane przy realizacji projektu urządzenia i osprzęt powinny spełniać co najmniej poniŝsze wymogi: spręŝarka modułowa śrubowa dedykowana do pracy w układach spręŝonego powietrza medycznego minimalne parametry techniczne nie gorsze niŝ: SpręŜarka nadciśnienie robocze bar Wydajność *)urządzenia przy nadciśnieniu roboczym nie mniejsza niŝ m³/min max nadciśnienie bar Moc znamionowa silnika nie większa niŝ kw Osuszacz chłodniczy pobór mocy nie więcej niŝ kw przyłącze spręŝonego powietrza Poziom hałasu **) nie większy niŝ db(a) 7,5 0,90 8 5,5 0,35 G 3/4 64 *) Wydajność wg normy ISO 1217: 2009, zał. C. **) Poziom głośności wg ISO 2151 i normy podstawowej ISO , tolerancja: ± 3 db(a); Filtr przeciwpyłowy typ 1 dla cząstek stałych > 1 µm, Zakres stosowania: usuwanie cząstek stałych. Stosowany jako filtr przeciwkurzowy cząstek stałych, często jako filtr wyjściowy osuszaczy adsorpcyjnych i kolumn z węglem aktywowanym. Kierunek przepływu od zewnątrz do wnętrza wkładu pozwala zachować wysokie bezpieczeństwo pracy, takŝe przy duŝym zanieczyszczeniu powietrza. filtracja dla cząstek stałych: > 1 µm max. ilość cieczy na wlocie: spręŝone powietrze musi być osuszone Filtr dokładny typ 2 dla cząstek stałych > 0,1 µm kondensatu i aerozoli oleju < 1 g/m3 Zakres stosowania: dla cząstek stałych o drobnych rozmiarach, kondensatu w postaci kropli i aerozoli oleju. Zastosowanie jako filtr dokładny dla wyŝszej jakości spręŝonego powietrza. Separuje cząstki stałe, krople kondensatu i aerozole oleju. filtracja dla cząstek stałych: > 0,1 µm max. ilość cieczy na wlocie: 1 g/m3 Filtr bardzo dokładny typ 3 dla cząstek > 0,1 µm kondensatu i aerozoli oleju < 0,1 g/m3 Zakres stosowania: dla najdrobniejszych cząstek stałych, niewielkich ilości kondensatu i aerozoli oleju. Filtr z węglem aktywnym dla spręŝonego powietrza o szczególnie wysokich wymaganiach, stosowanego w farmacji. filtracja dla cząstek stałych: > 0,1 µm max. ilość cieczy na wlocie : 0,1 g/m3 Filtr z węglem aktywnym typ 4 do usuwania śladów węglowodorów i zapachów Zakres stosowania: Do odseparowania śladów oleju, adsorbowalnych węglowodorów i szczególnie do usuwania zapachów. Filtr z węglem aktywnym dla spręŝonego powietrza o szczególnie wysokich wymaganiach, stosowanego w farmacji. Deklarowana trwałość nie mniejsza niŝ ok.1000 godzin pracy w warunkach odniesienia. filtracja dla cząstek stałych: max. ilość cieczy na wlocie: spręŝone powietrze musi być osuszone Filtr sterylny typ 5 do zatrzymywania bakterii Wykonanie ze stali szlachetnej (304) lub innego niekorodującego materiału o potwierdzonych własnościach nie oferujących mikroorganizmom warunków do Ŝycia. Filtr wstępny i mikrowłókna wykonane z pozbawionego środków wiąŝących silikatu borowego. Do separacji bakterii i cząstek wykorzystywana jest cała objętość filtra. MoŜliwość wielokrotnej sterylizacji wkładu (parą nasyconą w temp. 141 C) trwałość wkładu min 100 cykli sterylizacyjnych, przy normalnych warunkach eksploatacji.

12 Zakres dopuszczalnej temperatury pracy co najmniej -15 do +180 C. Dedykowany do pracy w przemyśle farmaceutycznym, technice medycznej. Osuszacz adsorpcyjny typ Trwałość zbiorników, zgodnie z AD2000, na milion cykli zmiany obciąŝenia. Spełnione są wymagania Dyrektywy o urządzeniach ciśnieniowych 97/23/EG. Typowy okres eksploatacji wynosi co najmniej dziesięć lat. Armatura przełączająca gwarantująca nieznaczny spadek i łagodne narastanie ciśnienia, minimalizująca skoki ciśnienia w sieci. Przebieg poszczególnych faz cyklu nadzorowany pod kątem ciśnienia. Dokładna regulacja ilości powietrza regeneracyjnego za pomocą zaworu i manometru. Wskaźnik wilgotności umoŝliwiający przeprowadzanie wzrokowej kontroli działania osuszacza. Rozmieszczenia wlotów i wylotów zbiornika zapewniające łatwy sposób wymiany środka osuszającego. Zapewnienie łatwego dostępu dla celów inspekcyjnych. Łatwo dostępne komory filtrów. Co najmniej dwa wysokowydajne tłumiki dźwięków Tłumiki dźwięków dające się w prosty sposób rozebrać i oczyścić. Ciśnieniowy punkt rosy do -70 C Zdolność osiągania niskich punktów rosy, takŝe podczas eksploatacji ciągłej, szczególnie pod obciąŝeniem oraz przy wysokiej temperaturze powietrza na wlocie do osuszacza. Ekonomiczna praca przy poborze powietrza regenerującego w ilości nie większej niŝ 15% (dla warunków referencyjnych, w uśrednionym cyklu). WyposaŜenie w co najmniej jeden energooszczędny systemów sterowania system - tryb oszczędzania powietrza regeneracyjnego - tryb rozpoznający trendy regulacji punktu rosy. UmoŜliwienie eksploatacji przerywanej, moŝliwość przyłączenia do sieci informatycznej, zapewniającej zgłoszenia stanu i konserwacji. Urządzenie do uzdatniania kondensatu 2 x G 1 Dedykowane do zastosowanych spręŝarek urządzenie do uzdatniania kondensatu zapewniające co najmniej zgodnie z Ustawą Prawo Wodne : ochronę wód przed zanieczyszczeniami, poprzez utrzymanie dopuszczalnych zawartości zanieczyszczeń (np. dla węglowodorów 10 lub max. 20 mg/l) w odprowadzanej wodzie. Separator cyklonowy przepływ 60 m 3 /h Do usuwania ze spręŝonego powietrza duŝej ilości kondensatu. Konstrukcja zapewniająca prawie stały stopień separacji w szerokim zakresie przepływów. Separowanie cząstek stałych do 5 µm. Separator bezobsługowy. Zainstalowany elektronicznie sterowany spust kondensatu.