Wstęp AROMATERAPIA. W olejkach eterycznych skupia się dusza roślin, ich duchowa egzystencja.

Transkrypt

1 Wstęp W olejkach eterycznych skupia się dusza roślin, ich duchowa egzystencja. Martin Henglein Czy stres staje się dla Was nie do zniesienia, marzycie o chwili relaksu? A może czeka Was intensywna praca? Chcecie w przyjemny sposób walczyć z przeziębieniem, bezsennością lub zmęczeniem? Sięgnijcie po olejki eteryczne! Zawarte w nich substancje wywierają na nas dobroczynny wpływ. Właściwości lecznicze naturalnych olejków eterycznych wykorzystuje aromaterapia. Metoda ta ma wymiar holistyczny, co oznacza wszechstronność oddziaływania na wszystkich poziomach funkcjonowania organizmu. Znakiem rozpoznawczym aromaterapii jest zapach przenikających do naszego organizmu cząsteczek olejków eterycznych. Podstawowym celem tej metody jest wzmocnienie naturalnej odporności organizmu. Oparta wyłącznie na czystych substancjach roślinnych, bez sztucznych chemicznych dodatków, skuteczna jest w zwalczaniu drobnych dolegliwości. Trzeba jednak pamiętać, że aromaterapia nie zastąpi konwencjonalnej medycyny w wypadku poważnych chorób. Książka Aromaterapia. Pytania i odpowiedzi przezna czona jest dla tych Czytelników, którzy chcą poznać tę znakomitą i łatwą w stosowaniu terapię wspomagającą leczenie różnych schorzeń oraz skorzystać z niej. Życzę Wam, abyście sięgali po pachnące olejki nie tylko wtedy, gdy trapi Was ból głowy czy inna dolegliwość, ale przede wszystkim dla przyjemności i poprawienia sobie humoru. Stosowanie aromaterapii jest bowiem doskonałym sposobem na odświeżenie zapachu otoczenia z jednoczesnym wykorzystaniem wpływają- 7

2 cych pozytywnie na nasze samopoczucie i nastrój właściwości olejków. Odpowiednio dobrane zapachy mają moc oddziaływania na stan naszej psychiki. Dzięki nim w naturalny i szybki sposób możemy się zrelaksować, odzyskać witalność, zmysłowość i harmonię, poprawić samopoczucie swoje i bliskich. Mam nadzieję, że książka zachęci Was do korzystania z darów przyrody, a podane w niej wskazówki pomogą w stworzeniu domowego gabinetu aromaterapii. Autorka 8

3 Co to jest aromaterapia? Kiedyś uważana była za wiedzę tajemną, dziś uznaje się ją za metodę medycyny naturalnej i kosmetyki. Należy do nurtu medycyny holistycznej, traktującej jako jedność ciało i psychikę człowieka. Aromaterapia to naturalny i najprostszy sposób łagodzenia dolegliwości i przywracania równowagi między ciałem a duchem. Jest skuteczną i nieskomplikowaną metodą poprawy zdrowia, urody, a przede wszystkim samopoczucia, przy użyciu naturalnych, czystych, wysokiej jakości olejków eterycznych roślin. Są one wprowadzane do organizmu przez drogi oddechowe (wąchanie, wdychanie, inhalacje) i przez skórę (masaż, kąpiel, kosmetyk lub kompres). Ogromną zaletą aromaterapii jest to, że można ją stosować w połączeniu z konwencjonalnymi sposobami przywracania zdrowia. Jest znakomitą terapią wspomagającą właściwe leczenie, a przede wszystkim jedną z najprzyjemniejszych kuracji odprężających. Aromaterapia przyniesie trwałe efekty, jeśli olejki eteryczne będą stosowane regularnie. 9

4 Jaka jest historia aromaterapii? Największe starożytne kultury znały bardzo dobrze wpływ różnych pachnących kwiatów oraz ziół na ciało i psychikę człowieka. Przyjemne zapachy, docierające do umysłu za pomocą zmysłów, stosowane były do rozmaitych celów. Palono kadzidła, by nadać ceremoniom podniosły charakter, a namaszczanie wonnymi olejkami służyło wewnętrznemu skupieniu. Specjalne aromaty były wykorzystywane w sztuce miłosnej i uwodzeniu oraz do pielęgnacji urody. Wiele zapachów używano jako leków oraz kosmetyków leczniczych i upiększających, sporo służyło usuwaniu nieprzyjemnych woni czy wypędzaniu zła. Nie zawsze stosowanie aromatów dla okazania czci bogom, w medycynie, kosmetyce było oddzielone od magii i sztuki miłosnej. Do celów terapeutycznych wykorzystywano olejki eteryczne z roślin. Zauważono, że mogą one wpływać na stan zdrowia, działając na nastrój oraz zmniejszając fizyczne dolegliwości. Już w tekstach medycznych indyjskiej Ajurwedy opisywano stosowanie pachnących wyciągów w wielu zabiegach, a zapisy z Dalekiego Wschodu świadczą, że destylarnie wytwarzające esencje aromatyczne funkcjonowały już pięć tysięcy lat temu. Z licznych źródeł pisanych wiadomo, że olejki wytwarzano też w Chinach i Arabii. Stanowiły one składnik leków, perfum i kosmetyków. Stosowano je w kąpieli, do nacierania ciała, nadawania skórze zapachu, a także do zabiegów leczniczych. Szczególnie wysoko cenili substancje zapachowe starożytni Egipcjanie. Zamożni ludzie namaszczali swe ciała olejkami, aby nawilżyć je i uchronić przed wpływem suchego klimatu. Kleopa- 10

5 tra wykorzystywała relaksujące właściwości olejku różanego. Egipcjanie używali olejków nie tylko do celów kosmetycznych, lecz również leczniczych i rytualnych, np. balsamowali nimi ciała zmarłych. Także wśród antycznych Greków i Rzymian substancje aromatyczne cieszyły się wielką popularnością. Ojciec medycyny, Hipokrates, zalecał używanie olejków do masaży i kąpieli. To właśnie w jego ojczyźnie, Grecji, zaczęto stosować je na szerszą skalę. Greccy żołnierze nosili zawsze przy sobie maść z mirry, którą leczyli rany. Dzieło Teofrasta z Eresos Co się tyczy zapachów do dziś jest podstawą wiedzy o terapii olejkami eterycznymi. W średniowieczu za pomocą kuleczek lawendowych odpędzano mole, inne olejki wykorzystywano do walki z chwastami. Uprawa ziół i odkrywanie ich cennych właściwości były w tym czasie głównymi zajęciami zakonników. Zajmowali się oni m.in. destylacją olejków roślinnych, z których sporządzali lecznicze likiery. Żyjący w XI wieku słynny arabski filozof i lekarz, Avicenna, opracował i opisał sposób otrzymywania olejków eterycznych dzięki destylacji parą wodną, co sprawiło, że produkcja olejków stała się wydajniejsza. Wkrótce zaczęto wykorzystywać także w Europie antyseptyczne właściwości wyciągów roślinnych. Zakonnica Hildegarda von Bingen, żyjąca w XII wieku, poświęciła lawendzie własne czasopismo, wiele zainteresowania okazała też leczniczym właściwościom olejku z melisy. Nowoczesna aromaterapia narodziła się w latach 20. ubiegłego stulecia. Francuski chemik René-Maurice Gattefosse doznał ciężkiego poparzenia dłoni w czasie przeprowadzania doświadczeń w rodzinnej fabryce perfum. Pamiętając, że w medycynie stosuje się lawendę do leczenia oparzeń, zanurzył chorą dłoń w słoju z czystym olejem lawendowym przeznaczonym do produkcji perfum. Oparzenia szybko się zagoiły, co skłoniło Gattefosse a do badania właściwości leczniczych innych olejków eterycznych. W 1928 roku wprowadził on termin aromaterapia (powstał on z połączenia dwóch greckich wyrazów: aromata wonne korze- 11

6 nie i therapeia opieka, leczenie) i sprawił, że ta od dawna znana ludzkości terapia znów zaczęła być stosowana. Wiedzę na temat olejków eterycznych zawarł w swojej książce Aromaterapia. Chirurg wojskowy, dr Jean Valnet, wykorzystywał antyseptyczne właściwości olejków przy opatrywaniu rannych żołnierzy. Jego podręcznik Aromatherapie, wydany w Niemczech w latach 30. ubiegłego stulecia, doczekał się wielu wznowień w całej Europie. Współcześnie aromaterapia przeżywa rozkwit w krajach Europy Zachodniej, USA, Kanadzie i Japonii. Rosnąca popularność aromaterapii jako metody leczniczej wynika z faktu, że stosowane są w niej wyłącznie naturalne i czyste substancje roślinne niewywołujące efektów ubocznych. Na upowszechnienie aromaterapii wpływa też wysoka skuteczność w leczeniu i profilaktyce zdrowotnej. 12