Wymagania podstawowe (ocena dostateczna) Wymagania rozszerzające (ocena dobra)

Transkrypt

1 Wymagania edukacyjne z przedmiotu fizyka zakresie rozszerzonym dla podręcznika Fizyka II Cz. 1 i 2 przeznaczonego do liceum ogólnokształcącegodo klasy 3 Temat (rozumiany jako lekcja) Dział 1. Elektrostatyka 1.1. Ładunek elektryczny. Elektryzoanie ciał Wymagania konieczne (ocena dopuszczająca) y ładunek i ładunek elementarny; definiuje pojęcie jon; rozróżnia ładunki jedno- i różnoimienne; definiuje zjaisko elektryzoania ciał; ymienia sposoby elektryzoania ciał; formułuje zasadę zachoania ładunku; y izolator, przeodnik, półprzeodnik Prao Coulomba y przenikalność elektryczna i stała dielektryczna; formułuje prao Coulomba; ładunek punktoy. Wymagania podstaoe (ocena dostateczna) yjaśnia mechanizm elektryzoania się ciał; opisuje sposoby elektryzoania ciał; oblicza ilość elektronó na podstaie artości ładunku całkoitego; ykorzystuje zasadę zachoania ładunku typoych; opisuje budoę elektroskopu; zapisuje jednostkę ładunku elektrycznego za pomocą jednostek podstaoych układu SI. opisuje metody zastosoania substancji o różnej przenikalności elektrycznej; opisuje oddziałyanie elektryczne pomiędzy ciałami naładoanymi jednoimiennie i Wymagania rozszerzające (ocena dobra) zasady zachoania ładunku praktycznych; opisuje łasności przeodnikó, izolatoró i półprzeodnikó; yjaśnia zasadę działania elektroskopu. uczeń artości przenikalności elektrycznej różnych substancji; materiałó o różnej przenikalności elektrycznej. Wymagania dopełniające (ocena bardzo dobra) yjaśnia mechanizm elektryzoania; ykorzystuje zasadę zachoania ładunku ykorzystuje prao Coulomba zaznacza ektor siły Coulomba. Wymagania ykraczające (ocena celująca) opisuje elektron jako cząstkę elementarną; dośiadczenia prezentujące różne sposoby elektryzoania się ciał. 1

2 1.3. Pole elektryczne. Natężenie pola elektrostatycznego 1.4. Badanie kształtu linii pola elektrycznego definiuje pojęcie pola elektrycznego; definiuje źródło pola; definiuje pojecie pola elektrostatycznego; skazuje ładunek źródłoy; natężenie pola elektrycznego. sporządza szkice linii pól elektrycznych badanych dośiadczeniu. różnoimiennie; opisującą prao Coulomba; ykorzystuje prao Coulomba typoych. dipol; opisuje pole dipoloe; rysuje linie pola elektrycznego podstaoych; korzysta z pojęcia pola elektrycznego do opisyania pola zadanej sytuacji; oblicza natężenie pola elektrycznego typoych; kreśli ykres natężenia pola elektrycznego od odległości od źródła dla ładunku punktoego. porónuje sporządzone przez siebie szkice linii pól elektrycznych badanych dośiadczeniu z przeidyaniami teoretycznymi; formułuje nioski na temat zgodności przedstaia graficznie pole dipoloe; rysuje linie pola elektrycznego ykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania natężenia pola, kiedy kierunki ektoró natężenia są zgodne; kreśli ykres natężenia pola elektrycznego od odległości od źródła dla naładoanej połoki kulistej. popranie organizuje stanoisko pomiaró; formułuje nioski na temat zgodności otrzymanych ynikó z przeidyaniami. opisuje natężenie pola elektrycznego jako ielkość ektoroą; oblicza natężenie pola elektrycznego ykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania natężenia pola, kiedy kierunki ektoró natężeń są prostopadłe. sporządza samodzielnie spraozdanie z przeproadzonego dośiadczenia. moment dipoloy i zapisuje zależność określającą ielkość momentu dipoloego; ykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania natężenia pola, kiedy kierunki ektoró natężeń leżą pod doolnym kątem; samodzielnie przeproadza dośiadczenie i sporządza dokumentację. 2

3 1.5. Praca i energia potencjalna polu elektrostatycznym 1.6. Potencjał pola elektrostatyczneg o i potencjał przeodnika charakteryzuje energię i pracę polu elektrycznym; pole zachoacze. uczeń potrafi: potencjał pola elektrycznego; napięcie elektryczne; definiuje pojęcie poierzchni ekipotencjalnych. otrzymanych ynikó z przeidyaniami. popranie posługuje się pojęciami energii i pracy polu elektrycznym; zapisuje zależności pozalające obliczyć energię i pracę polu elektrycznym; oblicza artości energii i pracy polu elektrycznym typoych. posługuje się pojęciem potencjału pola typoych; skazuje poierzchnie ekipotencjalne; oblicza artość potencjału pola typoych; kreśli ykres potencjału pola elektrycznego od odległości od źródła dla ładunku punktoego; zapisuje jednostkę potencjału pola elektrycznego za yjaśnia pojęcie zachoaczości pola elektrycznego; skazuje ielkość pracy polu elektrycznym na ykresie artości siły od odległości; kreśli ykresy zależności energii potencjalnej centralnym polu elektrycznym. posługuje się pojęciem potencjału pola kreśli ykres potencjału pola elektrycznego od odległości od źródła dla naładoanej połoki kulistej; ykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania potencjału pola typoych; zamienia artości oblicza artości energii i pracy polu elektrycznym yproadza zależność określającą artość pracy polu elektrycznym; yproadza arunek zachoaczości pola elektrycznego; yproadza zależność określającą artość energii potencjalnej polu elektrycznym. oblicza artość potencjału pola ykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania potencjału pola yproadza zależność pomiędzy pracą polu elektrycznym napięciem. a 3

4 1.7. Rozmieszczenie ładunkó przeodniku na rozumie, że ładunek przeodniku gromadzi się na zenętrznej poierzchni; rozumie, że rozmieszczenie ładunku na przeodniku nie zasze jest rónomierne; opisuje pły pola elektrycznego na ładunek zgromadzony przeodniku; klatka Faradaya; piorunochron. pomocą jednostek podstaoych układu SI; elektronoolt jako jednostkę energii. poierzchnioa gęstość ładunku; opisuje rozmieszczenie ładunku przeodniku; yjaśnia pły krzyizny przeodnika na rozmieszczenie ładunku; płyu pola elektrycznego naładunek zgromadzony przeodniku; opisuje potencjał pola elektrycznego na poierzchni przeodnika. energii zapisanej elektronooltach na artości energii zapisane dżulach i odrotnie. poierzchnioej gęstości ładunku; ykorzystuje pojecie poierzchnioej gęstości ładunku typoych; oblicza poierzchnioą gęstość ładunku typoych; yjaśnia zasadę działania klatki Faradaya i piorunochronu; natężenia pola elektrycznego na poierzchni przeodnika od poierzchnioej gęstości ładunku; ykorzystuje ielkość potencjału do obliczania ładunku zgromadzonego na przeodniku typoych. ykorzystuje pojecie poierzchnioej gęstości ładunku ykorzystuje zależność natężenia pola elektrycznego na poierzchni przeodnika od poierzchnioej gęstości ładunku; ykorzystuje ielkość potencjału do obliczania ładunku zgromadzonego na przeodniku yjaśnia zjaisko iatru elektronoego; yjaśnia mechanizm yładoań atmosferycznych. yproadza zależność natężenia pola elektrycznego na poierzchni przeodnika od poierzchnioej gęstości ładunku; dośiadczenie prezentujące rozmieszczenie ładunku elektrycznego na przeodniku kulistym; 4

5 1.8. Pojemność elektryczna przeodnika 1.9. Kondensatory. Energia naładoanego kondensatora pojemność elektryczna przeodnika; elektrometr. y kondensator i kondensator płaski; skazuje okładki kondensatora płaskiego; poierzchnia czynna kondensatora płaskiego; dielektryk jako izolator umieszczany między okładkami kondensatora. artości pojemności elektrycznej; określającą ielkość pojemności elektrycznej; oblicza pojemność elektryczną przeodnika typoych; zapisuje jednostkę pojemności elektrycznej za pomocą jednostek podstaoych układu SI. opisującą pojemność kondensatora; oblicza pojemność elektryczną kondensatora typoych; skazuje poierzchnię czynną kondensatora płaskiego; opisującą pojemność kondensatora płaskiego; oblicza pojemność elektryczną kondensatora oblicza ymiary przeodnika na podstaie artości pojemności typoych. oblicza ymiary kondensatora płaskiego oraz przenikalność elektryczną dielektryka typoych; oblicza napięcie pomiędzy okładkami kondensatora typoych; opisuje pły dielektryka łożonego pomiędzy okładki kondensatora na pole elektryczne kondensatorze oblicza pojemność elektryczną i ymiary przeodnika oblicza pojemność elektryczną kondensatora i kondensatora płaskiego oblicza napięcie pomiędzy okładkami kondensatora oblicza natężenie pola elektrycznego kondensatorze oblicza energię yproadza zależność opisującą energię kondensatora; 5

6 1.10. Łączenie kondensatoró Ruch cząstki naładoanej polu elektrostatycznym. Lampa oscyloskopoa rozpoznaje sposoby łączenia kondensatoró: szeregoe i rónoległe; definiuje pojemność zastępczą. opisuje tor ruchu cząstki naładoanej polu elektrycznym; definiuje akcelerator cząstek naładoanych; zastosoania lampy oscyloskopoej; płaskiego typoych; opisuje pole elektryczne kondensatorze; rysuje linie pola elektrycznego kondensatorze; oblicza natężenie pola elektrycznego kondensatorze typoych. oblicza pojemność zastępczą połączonych kondensoró połączonych szeregoo lub rónolegle typoych. ykorzystuje prao Coulomba oraz ielkości opisujące pole do yznaczania parametró ruchu cząstki naładoanej polu elektrycznym typoych; yjaśnia podstaoą zasadę działania oblicza energię kondensatora i pracę potrzebna do naładoania kondensatora typoych. yjaśnia różnice zachoaniu ładunku kondensatorze łączonym i nie łączonym do obodu; oblicza pojemność zastępczą połączonych kondensoró połączonych sposób mieszany typoych. yznacza rónanie toru ruchu cząstki naładoanej polu elektrycznym typoych; opisuje obrazy uzyskane na ekranie lampy oscyloskopoej dla różnych przebiegó napięć. kondensatora i pracę potrzebną do naładoania kondensatora oblicza pojemność zastępczą połączonych kondensoró ykorzystuje prao Coulomba oraz ielkości opisujące pole do yznaczania parametró ruchu cząstki naładoanej polu elektrycznym yznacza rónanie oblicza pojemność kondensatora płaskiego częścioo ypełnionego dielektrykiem lub ypełnionego różnymi dielektrykami 6

7 Dział 2. Prąd stały 2.1. Prąd elektryczny. Źródła napięcia prąd elektryczny; nośnik prądu; źródło napięcia; siła elektromotoryczna; obód elektryczny; skazuje umony kierunek przepłyu prądu obodzie; y oltomierz i amperomierz; natężenie prądu elektrycznego. akceleratora cząstek naładoanych; lampa oscyloskopoa; yjaśniać zasadę działania lampy oscyloskopoej. opisuje elektrony i jony jako nośniki prądu; elektrolit; yjaśnia mechanizm przepłyu prądu; źródeł napięcia; zapisuje zależności określające artość siły elektromotorycznej; rozumie różnicę miedzy kierunkiem ruchu elektronó i umonym kierunkiem przepłyu prądu; opisuje zastosoania i sposób ykorzystania amperomierza i oltomierza; określająca artość natężenia prądu amper ; oblicza natężenie opisuje budoę ognia Volty; opisuje budoę baterii oraz akumulatora; oblicza artość siły elektromotorycznej; skazuje poprany sposób łączania miernikó do obodu amperomierza i oltomierza; szybkość unoszenia. toru ruchu cząstki naładoanej polu elektrycznym yjaśnia zasadę działania ognia Volty; yjaśnia zasadę działania baterii oraz akumulatora; uzasadnia poprany sposób łączania miernikó do obodu amperomierza i oltomierza; oblicza natężenie prądu elektrycznego ykorzystuje pojęcie natężenia prądu oblicza szybkość unoszenia typoych. oblicza szybkość unoszenia yjaśnia niedokładności pomiaroe ynikające z budoy miernikó elektrycznych; 7

8 2.2. Praca i moc prądu odbiornik energii elektrycznej; y praca i moc prądu elektrycznego; spraność urządzeń elektrycznych Prao Ohma. Opór elektryczny opór elektryczny; opornik; formułuje prao Ohma; opisuje charakterystykę prądoo-napięcioą; opór łaściy. prądu elektrycznego typoych; prąd stały. posługuje się artością napięcia obodzie elektrycznym typoych; oblicza pracę i moc prądu elektrycznego typoych; kiloatogodzina jako jednostkę pracy prądu elektrycznego. opisuje budoę opornika; zapisuje jednostkę oporu elektrycznego za pomocą jednostek podstaoych układu SI; ykorzystuje prao Ohma do obliczania oporu, napięcia, natężenia, pracy i mocy prądu elektrycznego typoych; opisuje yjaśnia zbeczenie artości spraności urządzeń elektrycznych; oblicza spraność urządzeń elektrycznych; zamienia artości energii yrażone kiloatogodzinach na artości yrażone dżulach i odrotnie; oblicza koszty energii elektrycznej. oporu elektrycznego; kreśli charakterystyki prądoo-napięcioe zadanych ; ykorzystuje pojecie oporu łaściego do obliczania parametró przeodnika typoych; yjaśnia zależność pomiędzy temperaturą a oporem przeodnika; ykorzystuje zależność pomiędzy temperaturą posługuje się artością napięcia obodzie elektrycznym oblicza pracę i moc prądu elektrycznego ykorzystuje zależności pomiędzy napięciem, natężeniem, pracą i mocą prądu ykorzystuje prao Ohma do obliczania oporu, napięcia, natężenia, pracy i mocy prądu elektrycznego ykorzystuje pojecie oporu łaściego do obliczania parametró przeodnika ykorzystuje prao Ohma i pojecie oporu roziązuje ykraczające zadania poza dośiadczenie prezentujące zjaisko oporu elektrycznego i prao Ohma; yjaśnia niedokładności technicznej metody pomiaru oporu ynikające z różnych sposobó podłączenia miernikó elektrycznych; opisuje zjaisko nadprzeodnicta; 8

9 2.4. Badanie charakterystyk prądoonapięcioych 2.5. Łączenie opornikó. Piersze prao przeproadza pomiar artości napięcia i natężenia prądu dla rożnych artości oporu opornika; notuje yniki pomiaró tabeli pomiaroej bez uzględnienia niepeności pomiaroych. opór charakterystykę prądoo-napięcioą; opisuje przeodniki, izolatory i półprzeodniki za pomocą oporu łaściego; artości oporu przeodnika od jego oporu łaściego i ymiaró; pomiędzy temperaturą a oporem przeodnika. oznacza niepeności ykonanych pomiaró bezpośrednich; notuje yniki pomiaró tabeli pomiaroej z uzględnieniem niepeności pomiaroych. yznacza opór a oporem przeodnika typoych; yjaśnia techniczną metodę pomiaru oporu. popranie organizuje stanoisko pomiaroe; popranie łączy elementy obodu elektrycznego; popranie podłącza amperomierz i oltomierz obodzie; sporządza charakterystykę prądoo-napięcioą; formułuje nioski na temat zgodności otrzymanych ynikó z przeidyaniami. yznacza opór łaściego ykorzystuje zależność pomiędzy temperaturą a oporem przeodnika formułuje nioski na temat oceny błędó pomiaroych; sporządza samodzielnie spraozdanie z przeproadzonego dośiadczenia. yznacza opór samodzielnie przeproadza dośiadczenie, dokonuje obliczeń i sporządza ykresy. analizuje schematy 9

10 Kirchhoffa 2.6. Prao Ohma całego dla obodu zastępczy obodu; rozpoznaje różne sposoby łączenia opornikó obodzie elektrycznym: szeregoe i rónoległe; bezpiecznik; zastosoania bezpiecznikó; formułuje piersze prao Kirchhoffa; skazuje ęzły obodzie. ciepło Joule a ; formułuje prao Joule alenza; opór enętrzny ognia; formułuje prao Ohma dla całego obodu. zastępczy obodach prądu stałego połączonych szeregoo lub rónolegle typoych; analizuje schematy prostych obodó elektrycznych i na ich podstaie yznacza artości opisujące przepły prądu typoych; opisuje budoę i zasadę działania bezpiecznika, opisuje zastosoania bezpiecznikó; ykorzystuje piersze prao Kirchhoffa do opisu obodu prądu stałego typoych. oporu enętrznego ognia; yznacza siłę elektromotoryczną, opór enętrzny, moc i spraność źródła typoych; yznacza całkoity opór obodu elektrycznego za pomocą pierszego praa Ohma zastępczy obodach prądu stałego połączonych sposób mieszany typoych; rysuje schematy prostych obodó elektrycznych; yjaśnia zasadę działania bezpiecznika. yjaśnia prao Joule a- Lenza; przedstaia na ykresie i yjaśnia zależność napięcia miedzy biegunami ognia od natężenia prądu płynącego obodzie; yjaśnia zarcia. zjaisko zastępczy obodach prądu stałego ykorzystuje piersze prao Kirchhoffa do opisu obodu prądu stałego analizuje schematy prostych obodó elektrycznych i na ich podstaie yznacza artości opisujące przepły prądu yznacza siłę elektromotoryczną, opór enętrzny, moc i spraność źródła yznaczać całkoity opór obodu elektrycznego za pomocą pierszego praa Ohma obodó elektrycznych o średnim stopniu skomplikoania i na ich podstaie yznaczać artości opisujące przepły prądu 10

11 2.7. Drugie prao Kirchhoffa Dział 3. Magnetyzm 3.1. Magnesy. Pole magnetyczne 3.2. Badanie kształtu linii pola magnetycznego formułuje drugie prao Kirchhoffa; skazuje oczka obodzie. magnes; y bieguny magnesu i dipol magnetyczny; zastosoania magnesu; pole magnetyczne; ma śiadomość istnienia pola magnetycznego Ziemi; skazuje bieguny magnetyczne Ziemi. rysuje linie pola magnetycznego okół magnesó trałych, typoych. ykorzystuje drugie prao Kirchhoffa do opisu obodu prądu stałego typoych; analizuje obody prądu stałego typoych. opisuje łaściości magnesó i dipoli magnetycznych; łasności magnesó; opisuje łaściości pola magnetycznego; kreśli linie pola magnetycznego okół i enątrz magnesó trałych; źródeł pola magnetycznego; opisuje pole magnetyczne Ziemi; popranie oznacza bieguny pola magnetycznego Ziemi. ykorzystuje udostępnione materiały i przyrządy do yjaśnia zasady łączenia źródeł siły elektromotorycznej; oblicza parametry zastępcze układó źródeł siły elektromotorycznej. kreśli linie pola magnetycznego okół prostolinioego i kołoego przeodnika z prądem; kreśli linie pola magnetyczne Ziemi. popranie organizuje stanoisko pomiaroe; ykorzystuje drugie prao Kirchhoffa do opisu obodu prądu stałego analizuje obody prądu stałego pola magnetycznego Ziemi; yjaśnia zasadę działania kompasu. sporządza samodzielnie spraozdanie z przeproadzonego proste obody elektryczne dla zadanych parametró. dośiadczenie prezentujące zjaisko pola magnetycznego okół magnesu trałego i przeodnika z prądem. samodzielnie przeproadza dośiadczenie i 11

12 3.3. Siła Lorentza. Wektor indukcji magnetycznej 3.4. Pole magnetyczne przeodnikó z prądem przeodnika z prądem oraz ceki na podstaie ykonanego dośiadczenia. siła Lorentza; indukcja magnetyczna; korzystać z pojęcia siły Lorentza uczeń ma śiadomość istnienia pola magnetycznego okół przeodnika z prądem; zastosoania pola magnetycznego okół uzyskania kształtó linii pola magnetycznego okół magnesu trałego. siły Lorentza; określającą artość siły Lorentza; posługuje się indukcją pola magnetycznego typoych; zapisuje jednostkę indukcji magnetycznej z pomocą jednostek podstaoych układu SI; korzysta z pojęcia siły Lorentza typoych. zapisuje zależności określające artość indukcji magnetycznej okół przeodnika prostolinioego, kołoego oraz e nętrzu zojnicy; ykorzystuje udostępnione materiały i przyrządy do uzyskania kształtó linii pola magnetycznego okół przeodnika z prądem; formułuje nioski na temat zgodności otrzymanych ynikó z przeidyaniami. indukcja magnetyczna jako ektor; yznacza zrot, kierunek i artość ektora siły Lorentza za pomocą reguły leej dłoni typoych. yznacza zrot i kierunek ektora indukcji magnetycznej okół prostolinioego przeodnika z prądem oraz przeodnika kołoego za pomocą dośiadczenia. posługuje się indukcją pola magnetycznego yznaczać zrot, kierunek i artość ektora siły Lorentza za pomocą reguły leej dłoni korzysta z pojęcia siły Lorentza oblicza artość indukcji magnetycznej okół przeodnika prostolinioego, kołoego oraz e nętrzu zojnicy sporządza rysunki. siła Lorentza jako iloczyn ektoroy i analizuje działanie tej siły; 12

13 3.5. Ruch cząstki naładoanej polu magnetycznym. Cyklotron przeodnika z prądem. opisuje tor ruchu cząstki naładoanej jednorodnym polu magnetycznym; cyklotron; spektrometr masoy; opisuje budoę i zasadę działania spektrometru masoego; ma śiadomość ziązku pola magnetycznego Ziemi ze zjaiskiem zorzy polarnej. oblicza artość indukcji magnetycznej okół przeodnika prostolinioego, kołoego oraz e nętrzu zojnicy typoych. oblicza artość indukcji pola oraz siły Lorentza działającej na ładunek poruszający się jednorodnym polu magnetycznym oraz artość prędkości ładunku typoych; oblicza parametry ruchu ładunku jednorodnym polu magnetycznym typoych; opisuje budoę cyklotronu; opisuje budoę spektrometru masoego; częstotliość cyklotronoa; opisuje oddziałyanie pola magnetycznego Ziemi na cząstki pochodzące z iatru słonecznego; yjaśnia mechanizm reguły praej dłoni; yznacza zrot i kierunek ektora indukcji magnetycznej e nętrzu zojnicy za pomocą reguły praej dłoni. yznacza kierunek i zrot siły Lorentza działającej na ładunek poruszający się jednorodnym polu magnetycznym, prędkości cząstki oraz indukcji magnetycznej typoych; ykorzystuje pole elektryczne i magnetyczne do opisu ruchu cząstki naładoanej cyklotronie; częstotliości cyklotronoej; yjaśnia podstaoą zasadę działania cyklotronu; yjaśnia zasadę działania spektrometry masoego; skazuje kierunek i zrot poruszania się cząstek naładoanych polu magnetycznym problemoych ; opisuje pole magnetyczne przeodnika z prądem oblicza artość indukcji pola oraz siły Lorentza działającej na ładunek poruszający się jednorodnym polu magnetycznym oraz artość prędkości ładunku yznacza kierunek i zrot siły Lorentza działającej na ładunek poruszający się jednorodnym polu magnetycznym, prędkości cząstki oraz indukcji magnetycznej oblicza parametry ruchu ładunku jednorodnym polu magnetycznym yproadza zależność opisującą częstotliość cyklotronoą. yznacza rónanie toru ruchu cząstki naładoanej jednorodnym polu magnetycznym; 13

14 3.6. Właściości magnetyczne substancji 3.7. Siła elektrodynamiczna. Silnik elektryczny y ferromagnetyki, diamagnetyki i paramagnetyki; ferromagnetykó, diamagnetykó i paramagnetykó; y przenikalność magnetyczna i zględna przenikalność magnetyczna. siła elektrodynamiczną; silnik elektryczny; zastosoania siły elektrodynamicznej. postaania zorzy polarnej. przenikalności magnetycznej; opisuje pły materiału na pole magnetyczne; moment magnetyczny. siły elektrodynamicznej; oblicza artość siły elektrodynamicznej typoych; opisującą artość siły elektrodynamicznej; opisuje oddziałyanie dóch rónoległych przeodnikó z prądem; opisuje budoę silnika elektrycznego. Ziemi. opisuje łasności magnetyczne ferromagnetykó: rysuje pętlę histerezy oraz definiuje termin punkt Curie; oblicza artość momentu magnetycznego typoych; yjaśnia mechanizm magnesoania jako porządkoanie domen magnetycznych. yznacza kierunek, zrot siły elektrodynamicznej za pomocą reguły leej dłoni; oblicza parametry pracy silnika elektrycznego typoych; opisuje zasadę działania silnika elektrycznego; opisuje zasadę działania miernikó elektrycznych; oblicza artość siły, z jaką przeodniki działają na siebie opisuje łasności magnetyczne ferromagnetykó: omaia pętlę histerezy oraz yjaśnia znaczenie punktu Curie; oblicza artość momentu magnetycznego oblicza artość siły elektrodynamicznej oraz yznacza jej kierunek i zrot oblicza parametry pracy silnika elektrycznego oblicza artość siły, z jaką przeodniki działają na siebie y orbitalny moment magnetyczny i spinoy moment magnetyczny; ypadkoy moment magnetyczny atomu; yjaśnia mechanizm magnesoania; dotyczące łasności ferromagnetykó. siła elektrodynamiczna jako iloczyn ektoroy i analizuje dzianie tej siły; dośiadczenie pokazujące działanie siły elektrodynamicznej; ykraczające poza 14

15 Dział 4. Indukcja elektromagnetyczna 4.1. Zjaisko indukcji elektromagnetycznej prąd indukcyjny; ykorzystania zjaiska indukcji elektromagnetycznej; strumień indukcji elektromagnetycznej Siła elektromotoryczna indukcji siła elektromotoryczna indukcji; formułuje prao indukcji Faradaya; formułuje prao Ohma dla prądu indukcyjnego. opisuje zjaisko indukcji elektromagnetycznej; zjaiska indukcji elektromagnetycznej; oblicza napięcie na końcach przeodnika poruszającego się jednorodnym polu magnetycznym ze stałą prędkością typoych; oblicza arność strumienia indukcji elektromagnetycznej typoych; zapisuje jednostkę strumienia indukcji magnetycznej za pomocą jednostek podstaoych układu SI. praa indukcji Faradaya; opisującą artość siły elektromotorycznej indukcji; oblicza artość siły elektromotorycznej typoych. opisuje zjaisko indukcji magnetycznej na podstaie przeodnika poruszającego się jednorodnym polu magnetycznym ze stałą prędkością; formułuje arunek postania prądu indukcyjnego. opisuje zjaiska zachodzące podczas ruchu magnesu enątrz solenoidu, przez który płynie prąd elektryczny. oblicza napięcie na końcach przeodnika poruszającego się jednorodnym polu magnetycznym ze stałą prędkością oblicza arność strumienia indukcji elektromagnetycznej oblicza artość siły elektromotorycznej indukcji ykorzystuje prao Ohma dla prądu indukcyjnego dośiadczenie prezentujące zjaisko indukcji elektromagnetycznej; definiuje strumień indukcji elektromagnetycznej jako iloczyn skalarny; yproadza zależność opisująca artość siły elektromotorycznej indukcji; 15

16 indukcji typoych; ykorzystuje prao Ohma dla prądu indukcyjnego typoych Reguła Lenza formułuje regułę Lentza; prąd iroy; zastosoania prądó iroych Zjaisko samoindukcji siła elektromotoryczna samoindukcji; prąd samoindukcyjny; indukcyjność. yznacza kierunek przepłyu prądu indukcyjnego na podstaie reguły Lentza typoych. opisuje zjaisko samoindukcji; skazuje kierunek przepłyu prądu samoindukcyjnego; yjaśnia znaczenia zjaiska samoindukcji; oblicza artość siły elektromotorycznej samoindukcji typoych; przedstaia jednostkę indukcyjności za opisuje postaania iroych. zjaisko prądó kreśli ykres zależności natężenia prądu indukcyjnego od czasu; artości indukcyjności. yznacza kierunek przepłyu prądu indukcyjnego na podstaie reguły Lentza zjaiska postaania prądó iroych; opisuje przykładoe sposoby przecidziałania postaaniu prądó iroych; oblicza artość siły elektromotorycznej samoindukcji dośiadczenie prezentujące regułę Lentza; dośiadczenie prezentujące zjaisko samoindukcji; 16

17 4.5. Prądnica prądu przemiennego prądnica prądu przemiennego; zastosoania prądnicy prądu przemiennego Prąd przemienny prąd przemienny; y charakteryzujące prąd przemienny: okres, częstotliość, częstość kołoa, amplituda i faza; y napięcie i natężenie skuteczne; definiuje moc skuteczną; formułuje prao Ohma dla obodó prądu przemiennego. pomocą jednostek podstaoych układu SI. opisuje budoę prądnicy prądu przemiennego; opisuje siłę elektromotoryczną indukcji postającej podczas pracy prądnicy; roziązuje typoe zadania dotyczące prądnicy prądu przemiennego. opisuje ielkości charakteryzujące prąd przemienny: okres, częstotliość, częstość kołoą, amplitudę; zapisuje zależności napięcia i natężenia prądu przemiennego od czasu; artości napięcia i natężenia skutecznego; zapisuje zależności pracy i mocy prądu przemiennego od czasu; opisuje zasadę działania prądnicy prądu przemiennego; opisuje przemiany energii podczas pracy prądnicy prądu przemiennego. opisuje zależności napięcia i natężenia prądu przemiennego od czasu; na podstaie zależności napięcia i natężenia prądu przemiennego od czasu określa artości okresu, częstotliości, częstości kołoej, amplitudy, fazy oraz artości chiloe; opisuje zależności pracy i mocy prądu przemiennego od zapisuje zależności opisujące przemiany energii podczas pracy prądnicy prądu przemiennego; dotyczące prądnicy prądu przemiennego; kreśli ykresy zależność natężenia prądu elektrycznego prądnicy od czasu. oblicza ielkości charakteryzujące prąd przemienny ykorzystuje terminy napięcie, natężenie i moc skuteczna rozróżnia prąd zmienny i przemienny; roziązuje proste zadania dotyczące prądu zmiennego. dośiadczenie prezentujące pracęprądnicy prądu przemiennego; yproadza zależność opisującą siłę elektromotoryczną postającą prądnicy; dotyczące prądu zmiennego; 17

18 4.7. Obody prądu przemiennego ymienia i definiuje terminy oznaczające elementy obodó RLC - opornik, ceka, kondensator; y opór omoy, opór indukcyjny i opór pojemnościoy oraz zaada; formułuje prao Ohma dla obodó RLC definiuje częstotliość rezonansoą. mocy skutecznej; rozumie sposób opisu urządzeń prądu przemiennego zamieszczony na tabliczkach znamionoych; oblicza ielkości charakteryzujące prąd przemienny typoych; ykorzystuje terminy napięcie, natężenie i moc skuteczna typoych. opisuje elementy obodó RLC - opornik, cekę, kondensator; zapisuje zależności napięcia, natężenia i mocy prądu od czasu elementach obodu RLC; oblicza opór indukcyjny ceki i opór pojemnościoy kondensatora; ykorzystuje prao czasu; na podstaie zależności pracy i mocy prądu przemiennego od czasu określa artości okresu, częstotliości, częstości kołoej, amplitudy oraz artości chiloe; odczytuje artości ielkości charakteryzujących pracę urządzeń prądu przemiennego z tabliczek znamionoych; rysuje ykresy przebiegu napięcia i natężenia prądu przemiennego czasie. popranie sporządza ykresy skazoe zadanych ; ykorzystuje ykresy skazoe do obliczania zaady obodu RLC oraz zapisyania zależności napięcia, natężenia i mocy prądu od czasu obodach RLC; opisuje zjaisko rezonansu napięć. ykorzystuje prao Ohma dla obodó prądu przemiennego rysuje ykresy zależności napięcia, natężenia i mocy prądu od czasu obodach RLC; oblicza artości skuteczne napięcia, natężenia i mocy prądu obodach RLC 18

19 4.8. Transformator transformator; przekładnia transformatora; zastosoania transformatora Półprzeodniki. Dioda półprzeodnikoa półprzeodnicto samoistne; termin definiuje półprzeodnicto Ohma dla obodó prądu przemiennego oblicza artości skuteczne napięcia, natężenia i mocy prądu obodach RLC typoych; oblicza częstotliość rezonansoą typoych. opisuje budoę transformatora; skazuje uzojenie tórne i pierotne; przekładni transformatora; oblicza natężenia prądu i napięcie na uzojeniu tórnym i pierotnym oraz przekładnię transformatora typoych; oblicza moc na uzojeniach transformatora typoych. opisuje mechanizm półprzeodnicta samoistnego; skazuje nośniki prądu półprzeodniku; opisuje zasadę działania transformatora; oblicza spraność transformatora. opisuje półprzeodnik domieszkoy typu n, podaje przykłady domieszek; opisuje półprzeodnik oblicza częstotliość rezonansoą oblicza natężenia prądu i napięcie na uzojeniu tórnym i pierotnym oraz przekładnię transformatora oblicza moc na uzojeniach transformatora rysuje schematy układó prostoniczych i yjaśnia zasadę ich dośiadczenie prezentujące działanie transformatora; dośiadczenie prezentujące działanie diody półprzeodnikoej; 19

20 domieszkoe; dioda opisuje budoę diody półprzeodnikoej; półprzeodnikoa; opisuje budoę prostonika. zastosoania diody półprzeodnikoej; dioda prostonicza; zastosoania prostonika. domieszkoy typu p, podaje przykłady domieszek; opisuje zasadę działania diody półprzeodnikoej; rysuje charakterystykę napięcioo-prądoą diody prostoniczej; opisuje zasadę działania prostonika. działania; yjaśnia zjaisko półprzeodnicta za pomocą modelu bodoy atomu i pasm energetycznych. yjaśnia zasady łączania diody prostoniczej do obodu; yjaśnia zasadę działania filtró pojemnościoych; Dział 5. Fale elektromagnetyczne i optyka 5.1. Praa Maxella. Fale pole yjaśnia zjaisko fal formułuje nioski opisuje działanie elektromagnetyczne iroe i opisuje elektromagnetycznych; pra Maxella; płynące z pra anteny radioej; działanie tego pola; opisuje istotę fal yjaśnia zjaisko Maxella; formułuje praa elektromagnetycznych drgań; opisuje przemiany Maxella; jako złożenia elektromagnetycznych energii obodzie fale zajemnie yjaśnia zjaisko drgającym; elektromagnetyczne; prostopadłych pól rezonansu oblicza artości energii y elektrycznego i elektromagnetycznego; drgań charakteryzujących fale magnetycznego; opisuje ielkości elektromagnetycznych; elektromagnetyczne: opisuje obód drgający charakteryzujące fale długość fali, LC; elektromagnetyczne: dotyczące częstotliość; roziązuje typoe długość fali, obodó drgających. zadania dotyczące częstotliość. zastosoań fal obodó drgających; elektromagnetycznych. natężenia pola elektrycznego i indukcji pola magnetycznego torzących falę elektromagnetyczną od położenia i czasu Przegląd fal 20

21 elektromagnetycznyc h 5.3. Wyznaczanie artości prędkości śiatła 5.4. Dyfrakcja i interferencja śiatła ymienia rodzaje fal elektromagnetycznych; potrafi uszeregoać fale; elektromagnetyczne pod zględem długości; źródeł różnych fal elektromagnetycznych. podaje artość prędkości śiatła; opisuje przebieg jednej z metod yznaczania prędkości śiatła (dośiadczenie Roemera, dośiadczenie Fizeau dośiadczenie Foucaulta). opisuje zjaiska opisuje idmo fal elektromagnetycznych; opisuje różne rodzaje fal elektromagnetycznych: ymienia ich zastosoania, ystępoanie, łasności; opisuje znaczenie fal elektromagnetycznych przyrodzie i technice. yjaśnia nioski płynące z jednego z dośiadczeń mających na celu yznaczenie prędkości śiatła (dośiadczenie Roemera, dośiadczenie Fizeau dośiadczenie Foucaulta). opisuje zjaiska rozpoznaje rodzaje fal elektromagnetycznych na podstaie długości fali; opisuje istotę śiatła białego jako fali elektromagnetycznej o określonym zakresie długości fali; opisuje idmo śiatła białego; yjaśnia, iż śiatło białe jest sumą fal śietlnych o różnych długościach. opisuje przebieg dośiadczenia Galileusza; yjaśnia nioski płynące z dośiadczenia Galileusza; yjaśniać znaczenie artości prędkości śiatła; yjaśniać znaczenie znajomości artości prędkości śiatła dla spółczesnej nauki. opisuje mechanizm idzenia śiatła białego; szacuje długość fali śietlnej zależności od bary śiatła. yjaśnia przyczyny niepoodzenia dośiadczenia Galileusza; ymienia dośiadczenia mające na celu yznaczyć prędkość śiatła; opisuje przebieg i yjaśnia niosku płynące z dośiadczeń mających na celu yznaczenie prędkości śiatła (dośiadczenie Roemera, dośiadczenie Fizeau dośiadczenie Foucaulta). przedstaia graficznie opisuje działanie łączności radioej; dośiadczeń mających na celu yznaczenie prędkości śiatła nie objętych mi dopełniającymi. 21

22 dyfrakcji i interferencji; dyfrakcji i interferencji śiatła życiu codziennym; formułuje zasadę Huygensa dla śiatła białego. dyfrakcji i interferencji śiatła idzialnego; zastosoania zjaisk dyfrakcji i interferencji technice. zasady Huygensa dla śiatła białego. zjaiska dyfrakcji i interferencji. dośiadczenie prezentujące zjaisko dyfrakcji i interferencji śiatła białego Dośiadczenie Younga 5.6. Badanie dyfrakcji śiatła na siatce dyfrakcyjnej i płycie CD fale spójne; śiatło jednobarne (monochromatyczne); punktoe źródło śiatła; opisuje przebieg dośiadczenia Younga oraz yjaśnia płynące z niego nioski; siatka dyfrakcyjna; stała siatki dyfrakcyjnej. mierzy odległości prążkó dyfrakcyjnych od prążka zeroego obu pomiaroych; źródeł śiatła jednobarnego; yjaśnia istotę i znaczenie faloej natury śiatła; zjaisk, które doodzą faloej natury śiatła; yjaśnia nioski płynące z dośiadczenia Younga; opisująca stałą siatki dyfrakcyjnej; zapisuje rónanie siatki dyfrakcyjnej; ykorzystuje rónanie siatki dyfrakcyjnej typoych. oznacza niepeności ykonanych pomiaró bezpośrednich; notuje yniki pomiaró tabeli yjaśnia rónanie siatki dyfrakcyjnej; przedstaia graficznie przejęcie śiatła jednobarnego przez siatkę dyfrakcyjną. popranie organizuje stanoisko pomiaroe; formułuje nioski na temat zgodności zapisuje zależności definiujące fale spójne; ykorzystuje rónanie siatki dyfrakcyjnej opisuje przejście śiatła białego przez siatkę dyfrakcyjną. oblicza błąd pomiaru pośredniego stałej siatki dyfrakcyjnej; formułuje nioski na temat oceny blędó dośiadczenie prezentujące zjaisko dyfrakcji i interferencji śiatła białego. samodzielnie przeproadza dośiadczenie, dokonuje obliczeń i sporządza ykresy. 22

23 mierzy odległość siatki dyfrakcyjnej od ekranu obu pomiaroych; notuje yniki pomiaró tabeli pomiaroej bez uzględnienia niepeności pomiaroych Polaryzacja śiatła y śiatło niespolaryzoane i śiatło spolaryzoane; definiuje zjaisko polaryzacji śiatła; polaryzator; 5.8. Odbicie i załamanie śiatła polaryzatoró; kąt Brestera. ymienia podstaoe założenia optyki geometrycznej; promień śiatła; formułuje prao odbicia dla fal śietlnych; formułuje prao załamania dla fal śietlnych; pomiaroej z uzględnieniem niepeności pomiaroych; yznacza ielkość stałej siatki dyfrakcyjnej obu pomiaroych. opisuje zjaisko polaryzacji śiatła; opisuje różne metody uzyskiania śiatła spolaryzoanego; opisującą kąt Brestera; oblicza kąt Brestera typoych. opisuje zjaisko odbicia śiatła; ykorzystuje prao odbicia dla fal śietlnych typoych; opisuje zjaisko załamania śiatła; ykorzystuje prao załamania dla fal śietlnych typoych; otrzymanych ynikó z przeidyaniami. opisuje znaczenie polaryzacji śiatła technice. spółczynnika załamania i zględnego spółczynnika załamania śiatła; opisuje działanie śiatłoodu. pomiaroych; sporządza samodzielnie spraozdanie z przeproadzonego dośiadczenia. yproadza zależność opisującą kąt Brestera; oblicza kąt Brestera ykorzystuje prao odbicia dla fal śietlnych ykorzystuje prao załamania dla fal śietlnych yznaczać spółczynnik dośiadczenie prezentujące zjaisko polaryzacji śiatła; dośiadczenie prezentujące zjaisko całkoitego enętrznego odbicia; 23

24 5.9. Wyznaczanie spółczynnika załamania śiatła Zierciadła płaskie i kuliste ystępoania zjaisk odbicia i załamania śiatła; spółczynnik załamania śiatła; definioać termin kąt graniczny; ykorzystania zjaisk odbicia i załamania oraz całkoitego enętrznego odbicia śiatła technice. mierzy promień idocznego okręgu oraz ysokość arsty ody; notuje yniki pomiaró tabeli pomiaroej bez uzględnienia niepeności pomiaroych. zierciadło; y zierciadło płaskie oraz zierciadło kuliste (klęsłe i ypukłe); ymienia cechy obrazu; yznaczać spółczynnik załamania śiatła dla rożnych ośrodkó typoych; opisuje zjaisko całkoitego enętrznego odbicia; opisującą artość kąta granicznego; oblicza artość kąta granicznego typoych. oznacza niepeności ykonanych pomiaró bezpośrednich; notuje yniki pomiaró tabeli pomiaroej z uzględnieniem niepeności pomiaroych; yznacza ielkość spółczynnika załamania śiatła. opisuje zierciadło płaskie oraz kuliste (klęsłe i ypukłe); konstruuje obrazy zierciadle płaskim; opisuje cechy obrazu; charakteryzuje pojęcia i ielkości opisujące popranie organizuje stanoisko pomiaroe; formułuje nioski na temat zgodności otrzymanych ynikó z przeidyaniami. rozpoznaje cechy obrazu na podstaie rysunku zadanej sytuacji; yjaśnia zasadę działania peryskopu. załamania śiatła dla rożnych ośrodkó yproadza zależność opisującą artość kąta granicznego; oblicza artość kąta granicznego oblicza błąd pomiaru pośredniego spółczynnika załamania śiatła; formułuje nioski na temat oceny bledó pomiaroych; sporządza samodzielnie spraozdanie przeproadzonego dośiadczenia. yznacza ogniskoą i promień krzyizny zierciadła kulistego yznacza zdolność skupiającą zierciadła kulistego z samodzielnie przeproadza dośiadczenie, dokonuje obliczeń i sporządza ykresy. 24

25 5.11. Konstruoanie obrazó zierciadłach kulistych ymienia pojęcia i ielkości opisujące zierciadła kuliste: oś zierciadła, ogniskoa, promień krzyizny; skazuje oś zierciadła kulistego; zdolność skupiająca. definiuje poiększenie; formułuje konstruoania obrazó zierciadłach. termin zasady zierciadła kuliste: oś zierciadła, ogniskoa, promień krzyizny; yznacza ogniskoą i promień krzyizny zierciadła kulistego typoych; yznacza zdolność skupiającą zierciadła kulistego typoych; zapisuje jednostkę zdolności skupiającej za pomocą jednostek podstaoych układu SI; opisuje budoę peryskopu. zapisuje rónanie zierciadła kulistego; opisującą poiększenie; ykorzystuje rónanie zierciadła kulistego oraz pojęcie poiększenia typoych; rozumie zasady konstruoania obrazó zierciadłach; popranie oznacza na rysunku zierciadło, oś zierciadła, ogniskoą określa cechy obrazu zierciadle kulistym na podstaie rysunku oraz na podstaie ynikó obliczenioych typoych; korzysta z podobieństa trójkątó do obliczania odległości i ysokości obrazu i obiektu zierciadle kulistym; rysuje ykres zależności odległości obrazu od odległości obiektu zierciadle kulistym. yjaśnia pojecie aberracji sferycznej zierciadła. ykorzystuje rónanie zierciadła kulistego oraz pojęcie poiększenia określa cechy obrazu zierciadle kulistym na podstaie rysunku oraz na podstaie ynikó obliczenioych 25

26 5.12. Soczeki sferyczne Konstruoanie obrazó soczekach soczeka; ymienia pojęcia i ielkości opisujące soczeki: oś soczeki, ogniskoa, promień krzyizny, zdolność skupiająca; ymienia rodzaje soczeek sferycznych: duypukle, płaskoypukle, płaskoklęsłe, duklęsłe, płasko-ypukłe. formułuje zasady konstruoania obrazó soczekach. i obiekt; konstruuje obrazy zierciadłach kulistych (klęsłych i ypukłych) przy różnych położeniach obiektu. charakteryzuje pojęcia i ielkości opisujące soczeki: oś soczeki, ogniskoa, promień krzyizny, zdolność skupiająca; opisuje rodzaje soczeek sferycznych: duypukle, płaskoypukle, płaskoklęsłe, duklęsłe, płasko-ypukłe; opisuje łasności soczeek skupiających i rozpraszających; zapisuje zór soczekoy; yznacza ogniskoą i zdolność skupiającą soczeki typoych. zapisuje rónanie soczeki; ykorzystuje rónanie soczeki oraz pojęcie poiększenia typoych; rozumie zasady rozpoznaje rodzaje soczeek na podstaie ich łasności; zoru soczekoego. określa cechy obrazu soczekach na podstaie rysunku oraz na podstaie ynikó obliczenioych typoych; korzysta z zględnego spółczynnika załamania rónaniu soczekoym; yznacza ogniskoą i zdolność skupiającą soczeki yjaśnia pojecie aberracji sferycznej soczeki. ykorzystuje z rónanie soczeki oraz pojęcie poiększenia yjaśnia pojecie aberracji chromatycznej; opisuje układ achromatyczny; 26

27 konstruoania obrazó soczekach; popranie oznacza na rysunku soczekę, oś soczeki, ogniskoą i obiekt; konstruuje obrazy soczekach skupiających i rozpraszających przy różnych położeniach obiektu. podobieństa trójkątó do obliczania odległości i ysokości obrazu i obiektu soczekach Badanie obrazó otrzymyanych za pomocą soczeek Przechodzenie śiatła przez pryzmat mierzy położenie obiektu i obrazu; notuje yniki pomiaró tabeli pomiaroej bez uzględnienia niepeności pomiaroych. pryzmat; rozszczepienie (dyspersja) śiatła; oznacza niepeności ykonanych pomiaró bezpośrednich; notuje yniki pomiaró tabeli pomiaroej z uzględnieniem niepeności pomiaroych; sporządza rysunki z ykonanego dośiadczenia; oblicza ogniskoą soczeki oraz poiększenie. opisuje zjaisko rozszczepienia śiatła za pomocą idma śiatła białego; oblicza artość kąta popranie organizuje stanoisko pomiaroe; formułuje nioski na temat zgodności otrzymanych ynikó z przeidyaniami. opisuje mechanizm postaania zjaiska rozszczepiania śiatła pryzmacie; yznacza parametry oblicza błąd pomiaró pośrednich ogniskoej soczeki oraz poiększenia; formułuje nioski na temat oceny bledó pomiaroych; sporządza samodzielnie spraozdanie z przeproadzonego dośiadczenia. yznacza parametry fali śietlnej po przejściu przez pryzmat samodzielnie przeproadza dośiadczenie, dokonuje obliczeń i sporządza rysunki. dośiadczenie prezentujące zjaisko rozszczepienia śiatła; 27

28 5.16. Przyrządy optyczne kąt łamiący i kąt odchylający. opisuje metody korekcji ad zroku; ymienia podstaoe przyrządy optyczne; zastosoania rożnych przyrządó optycznych. Dział 6. Kanty promienioania elektromagnetycznego 6.1. Zjaisko fotoelektryczne zenętrzne. Fotokomórka zjaisko fotoelektryczne; łamiącego rozpraszającego pryzmatu. opisuje budoę oka ludzkiego; opisuje budoę aparatu fotograficznego; opisuje budoę lupy i mikroskopu; opisuje budoę lunety i lornetki pryzmatycznej; opisuje budoę teleskopu zierciadlanego. opisuje zjaisko fotoelektryczne typoych; i fali śietlnej po przejściu przez pryzmat typoych; opisuje zjaisko rozszczepienia śiatła opisuje mechanizm postaania tęczy. yjaśnia mechanizm postaania obrazu oku ludzkim; yjaśnia przyczyny ad zroku: krótkozroczności, dalekozroczności i astygmatyzmu; opisuje zasadę działania aparatu fotograficznego; opisuje zasadę działania lupy i mikroskopu; opisuje zasadę działania lunety i lornetki pryzmatycznej; opisuje zasadę działania teleskopu zierciadlanego; yjaśnia zjaisko fotoelektrycznego; opisuje charakterystykę prądoo-napięcioą yjaśnia, jaki sposób przedmioty uzyskują kolor. oblicza odległość dobrego idzenia oraz zdolności skupiającej soczeek korekcyjnych; oblicza poiększenie lupy i mikroskopu; oblicza poiększenie kątoe lunety, lornetki i teleskopu; oblicza zdolność rozdzielczą przyrządó optycznych; oblicza parametry przyrządó optycznych opisuje zjaisko fotoelektryczne yjaśnia mechanizm akomodacji oka; opisuje sposoby korekcji astygmatyzmu; roziązuje ykraczające zadania poza 28

29 6.2. Kantoa teoria promienioania 6.3. Doista natura śiatła i cząstek materii natężenie promienioania; częstotliość graniczna; y prąd nasycenia i napięcie hamoania; formułuje dośiadczalne praa fotoemisji. ymienia założenia kantoej teorii promienioania; foton; praca yjścia; zjaisk, których ujania się kantoa natura śiatła; ykorzystania kantoej natury śiatła technice. ymienia założenia teorii dualizmu korpuskularnofaloego; częstotliości granicznej; rysuje charakterystykę prądoo-napięcioą fotokomórki; oblicza ielkości fizyczne zjaisku fotoelektrycznemu zenętrznemu toarzyszące typoych; dośiadczalnych pra fotoemisji; opisuje budoę fotokomórki. opisującą energię fotonu; artości pracy yjścia; zapisuje rónanie Einsteina-Millikana; pomiędzy pracą yjścia a częstotliością graniczną; ykorzystuje rónanie Einsteina-Millikana typoych. opisuje założenia teorii dualizmu korpuskularnofaloego; fotokomórki; skazuje prąd nasycenia i napięcie hamoania na charakterystyce prądoo-napięcioej fotokomórki; opisuje i yjaśnia zasadę działania fotokomórki. yjaśnia zależność opisującą energię fotonu; yjaśnia zjaisko fotoelektryczne na podstaie kantoej teorii promienioania; yproadza zależność pomiędzy pracą yjścia a częstotliością graniczną; kantoej teorii promienioania. opisuje przebieg dośiadczenia Davissona i Germera; opisuje znaczenie teorii oblicza ielkości fizyczne toarzyszące zjaisku fotoelektrycznemu zenętrznemu yjaśnia niezgodność zjaiska fotoelektrycznego z faloą teoria promienioania. ykorzystuje rónanie Einsteina-Millikana yproadza zależność pomiędzy energią fotonu a długością fali; rysuje zależność energii kinetycznej fotoelektronó od częstotliości śiatła. yjaśnia nioski płynące z dośiadczenia Davissona i Germera; opisuje dośiadczenie myśloe Schrödingera (kot Schrödingera); opisuje zjaisko 29

30 fala de Broglie'a; yznacza długość fali de Broglie'a; ymienia przykłady zastosoań teorii dualizmu korpuskularnofaloego Budoa atomu ymienia postulaty Bohra; yjaśnia ograniczenia modelu atomu odoru Bohra; y linie idmoe i serie idmoe; energia jonizacji atomu; zbudzenie optyczne. opisującą długość fali de Broglie'a; korzysta z pojęcia fali de Broglie'a typoych; formułuje zasadę nieoznaczoności Heisenberga. opisuje atom odoru zgodnie modelem Bohra; zapisuje zależności opisujące dozolone artości energii oraz promienie orbit elektronoych atomie odoru; opisuje stan podstaoy i stany zbudzone atomu odoru zgodnie z postulatami Bohra; zapisuje zór Blamera- Rydberga; oblicza długości fal śietlnych odpoiadających zmianom stanu dualizmu korpuskularnofaloego technice; yjaśnia, dlaczego nie obserujemy fal materii codziennych; yznacza granicę dokładności pomiaró podlegających zasadzie nieoznaczoności Heisenberga typoych. yjaśnia postulaty Bohra; modelu atomu odoru Bohra; opisuje serię Lymana i serię Balmera; oblicza dopuszczalne artości energii elektronu oraz promienie orbit elektronoych atomie odoru zgodnie z postulatami Bohra. korzysta z pojęcia fali de Broglie'a yznacza granicę dokładności pomiaró podlegających zasadzie nieoznaczoności Heisenberga formułuje nioski płynące z zasady nieoznaczoności Heisenberga. podaje nioski płynące z modelu atomu odoru Bohra; oblicza długości fal śietlnych odpoiadających zmianom stanu energetycznego elektronu atomie odoru problemoych yproadza zależności określające dopuszczalne artości energii elektronu oraz promienie orbit elektronoych atomie odoru zgodnie z postulatami Bohra; ykorzystuje założenia efektu tuneloego i jego konsekencje; ymienia cząstki elementarne zgodnie z Modelem Standardoym: rozróżnia hadrony, leptony i bozony; 30

31 6.5. Emisja ymuszona. Laser 6.6. Promienioanie rentgenoskie y emisja spontaniczna i emisja ymuszona; laser; zastosoania lasera. promienioanie rentgenoskie; zjaisko selektynego odbicia; promienioanie hamoania; zastosoania promienioania rentgenoskiego. energetycznego elektronu atomie odoru typoych; oblicza energię jonizacji atomu. opisuje zjaisko emisji spontanicznej na podstaie modelu budoy atomu Bohra; yjaśnia mechanizm emisji ymuszonej; opisuje budoę lasera; lasera technice. opisuje łasności promienioania rentgenoskiego; oblicza natężenie promienioania rentgenoskiego typoych; opisuje zjaisko selektynego odbicia; opisuje budoę lampy rentgenoskiej; promienioania rentgenoskiego technice i medycynie. ykorzystuje zjaisko emisji ymuszonej do yjaśniania teoretycznych podsta działania lasera; yjaśnia zasadę działania lasera. opisuje idmo promienioania rentgenoskiego; opisuje mechanizmy postaania promienioania rentgenoskiego; yjaśnia zasadę działania lampy rentgenoskiej; opisuje zjaisko Comptona. modelu atomu odoru Bohra opisuje zadania, podstaoe założenia i znaczenie mechaniki kantoej. opisuje łaściości śiatła laseroego. oblicza natężenie promienioania rentgenoskiego yjaśnia nioski ynikające ze zjaiska Comptona. 31