Tendencyjna spirala, czyli jak ocenić studenta i nie tylko

Transkrypt

1 nr 4 (68) rok akademicki 2011\2012 Egzemplarz Bezpłatny G a z e t a s t u d e n c k a w w w. i n f o s g r o u p. p l Bielsko-Biała Katowice Kraków Łódź Opole Rzeszów Warszawa Wrocław Hipsterzy są wśród nas Konkurs, nagrody Szlakiem filmowych krajobrazów Bohaterowie polskiego YouTube Live Cannibalism str. 10 str. 11 str. 12 str. 22 str. 26 Tendencyjna spirala, czyli jak ocenić studenta i nie tylko Dwója dwói nierówna. Tak to już jest. O ilości i metodach oceniania studentów na studiach można by pisać książki i z pewnością nie skończyłoby się na trylogii. Każdy z nas kiedyś tego doświadczył - bardziej lub mniej sprawiedliwej oceny. Spójrzmy na problem z innej perspektywy - czy istnieje racjonalny i, co ważne, sprawiedliwy system oceny studenta? Psycholog Daniel Kahneman (laureat Nagrody Nobla) znalazł sposób. Jego uwagę skupiły grupy studentów w charakterystyczny sposób rozwiązujące testy. Kahneman zauważył zależność, że oceny prac studentów układają się symetrycznie. Oznaczało to, że jeśli pierwsze zadanie otwarte na danym teście zostało ocenione pozytywnie, wówczas pozostałe odpowiedzi również, w mniejszym lub większym stopniu, dostawały dobre noty punktowe. Kahneman zaczął zastanawiać się, dlaczego tak się dzieje i w jakim stopniu takie ocenianie prac studentów ma swoje źródło w podświadomości (efekt aureoli: skoro student odpowiedział dobrze na pierwsze pytanie, to z pewnością znał poprawną odpowiedź i na kolejne). I odwrotnie - gdy student za pierwsze zadanie nie dostał punktów, bo zdaniem sprawdzającego pracę odpowiedź była niepoprawna - można by obawiać się efektu diabelskiego (z pewnością pozostałe pytania zostały źle napisane). To oznaczałoby, że w oczach wykładowcy student opanował całą wiedzę dokładnie, częstokroć jednak stopień jej opanowania bywa wybiórczy. Psycholog obawiał się, że ma do czynienia ze zjawiskiem tendencyjności oceniania (czyli zakładaniem z góry, że dany student posiada wiedzę na dany temat). W jaki sposób przekonał się o tym Kahneman? Zmienił metodę sprawdzania prac swoich studentów. Zamiast korygowania całego testu jednego studenta, oceniał u wszystkich słuchaczy poszczególne pytania. Czyli najpierw czytał u wszystkich odpowiedź na pierwsze pytanie, potem mieszał prace, aby nie czytać ich w tej samej kolejności i dopiero potem przechodził do sprawdzenia drugiego str. 2 zadania. To samo działanie Uwaga praca! Więcej informacji na str. 11 Warszawa, ul. Chmielna 19 Warszawa, Al. Jerozolimskie 65/79 Warszawa, ul. Marynarska 11 Wrocław, ul. Krupnicza 2/4 Kraków, ul. Królewska 57 Kraków, al. Powstania Warszawskiego 12 Łódź, ul. Piotrkowska 178/180 Katowice, ul. Warszawska 1 Bielsko-Biała, ul. Cyniarska 11 Rzeszów, ul. Kościuszki 6

2 2 nr 4 (68) kwiecień 2012 Salsa Bielsko Szkoła Tańca Salsa-Bielsko Nadchodzące eventy: Festival Cubano 3-6 maja 2012 w Bielsku-Białej: Wczasy z salsą w Tunezji (14 dni) (również dla początkujących): sierpnia 2012 zapisy: taniej w kwietniu!!! Kursy w Bielsku-Białej: Sala H Hufiec ZHP, ul. Chopina 3 Sala L Lustrzana, Rynek 3 Sala W Nad Wagą, Rynek 4 Sala M Maska ul. Wita Stwosza 10 DLA PAŃ: 1. Zumba - środy 18:30 ( W ) 2. Zumba piątki 18:00 ( W ) 3. Taneczny Fitness w rytmach Latino poniedziałki 19:15 ( W ) 4. Salsa Solo dla Pań - wtorki 19:00 ( L ) od podstaw 5. Salsa Solo dla Pań - wtorki 20:00 ( L ) 6. Salsa Solo dla Pań czwartki 20:00 ( H ) 7. Taniec brzucha czwartki 19:00 ( L ) zapisy DLA PAR: (możliwe zapisy bez partnera): 1.Salsa kubańska od podstaw (3 nowe grupy): Wtorki 17:30 od 17 i 24 kwietnia ( M ) Wtorki 21:00 od 17 i 24 kwietnia ( W ) Środy 19:30 od 18 i 25 kwietnia ( L ) 2.Reggaeton ( W ) Wtorki 20:00 gr. od 17 kwietnia od podstaw 3.Reggaeton ( W ) Wtorki 19:00 gr. otwarta 4.Kizomba ( W ) Cykliczne warsztaty weekendowe: Niedziele 2x w mies. 2x 90min. 15 i 29 kwietnia, godz. 14:00 5.Tango argentino ( L ) Środy 18:00 zapisy Zapisy i info: jorgito@salsa.bielsko.pl Tel ENERGY 2000 ul. Plebiscytowa 3 sobota, 14 kwietnia ALEXANDRA STAN start: bilety: 20 PLN, wstęp + 18 lat powtarzał przy ocenie każdego z zadań, aż wreszcie obliczał wynik z całego testu na końcu. Wynik eksperymentu był zaskakujący. Wszystkie dotychczasowe (nawet pozorne) powiązania między ocenami poszczególnych zadań u studentów zniknęły. Dzięki tej nowej procedurze sprawdzania prac psycholog uniknął tendencyjności oceniania. Nie poszedł na skróty (również myślowe) i dzięki temu - choć nie uzyskał efektu pozornego zadowolenia z prac swoich studentów - stał się bardziej obiektywny. Jak my możemy to wykorzystać? Zastanówmy się, czy ta strategia odnosi się jedynie do sposobu sprawdzania prac studentów, czy też mogłaby mieć jeszcze inne zastosowanie. Skoro głównym założeniem jest dążenie do obiektywności, nawet kosztem chwilowego zadowolenia z podjętej decyzji, unikanie myślenia skrótowego (a zatem branie pod uwagę wszystkich za i przeciw ), to taką drogę podejmowania decyzji można stosować w wielu życiowych sytuacjach, np. przy drogich zakupach. Załóżmy, że chcemy kupić nowy telefon komórkowy - sprzedawca zaprezentuje nam najpierw zalety komórki po to, aby wywrzeć na nas (mylne!) wrażenie niezawodności i rewelacyjności urządzenia. O wady zazwyczaj musimy dopytywać sami. Tak czy siak nasze myślenie po usłyszeniu kilku superlatyw nastawi się na tory tendencyjności oceniania czyli zamaże obraz rzeczywistych możliwości telefonu komórkowego. WYSOKIE LOTY POLSKICH STUDENTÓW! RED BULL PAPER WINGS 2012 Marzec upłynął polskim studentom w iście awiacyjnym klimacie! Na terenie 11 największych ośrodków akademickich w całej Polsce rozegrały się kwalifikacje do światowego finału zawodów papierowych samolotów - Red Bull Paper Wings. Tysiące konstrukcji wzbiło się w powietrze, by spośród ponad 1200 zawodników wyłonić czempionów, którzy będą nas reprezentować podczas finałów w Salzburgu. Co zatem należałoby zrobić, aby nie dać się wciągnąć w tę marketingową pułapkę? Posłużyć się eksperymentem Kahnemana. Porównując warunki i funkcje kilku telefonów komórkowych nie twórzmy błędnych całościowych zestawień, ale - podobnie jak były sprawdzane prace studentów przez Kahlemana - wybierzmy jedną funkcję i porównajmy wszystkie modele, które bierzemy pod uwagę. Potem zmieńmy kolejność, przejdźmy do kolejnej właściwości i ponówmy działanie. Będzie nas to kosztować więcej wysiłku, ale dzięki takiemu rozróżnieniu unikniemy subiektywnych nałożeń ocen. Choć będziemy mieli świadomość, że dany telefon komórkowy nie jest idealny, nasza decyzja będzie podjęta świadomie. Ewelina Basińska Red Bull Paper Wings to międzynarodowe zawody w konstruowaniu i rzucaniu papierowymi samolotami. Akademiccy konstruktorzy rywalizują w trzech różnych dyscyplinach lotu na dystans, lotu na czas oraz akrobatyce lotniczej. Studenccy piloci, zmagający się w zawodach, mieli do dyspozycji jedynie kartki papieru, a kluczem do sukcesu było ich odpowiednie złożenie. Ogólnopolski ranking po odbyciu jedenastu przystanków kwalifikacyjnych w Lublinie, Wrocławiu, Szczecinie, Gliwicach, Łodzi, Warszawie, Poznaniu, Białymstoku, Olsztynie, Toruniu i Gdańsku wyłonił najlepszych studenckich konstruktorów. W kategorii lot na dystans wygrał Maciej Mazur, którego samolot pokonał dystans 35,7 metra. Z kolei w kategorii lot na czas, niepokonany okazał się Konrad Zasztowt podczas eliminacji w Szczecinie utrzymał swój samolot w powietrzu przez 12,4 sekundy! Zwycięzcy w kategorii akrobatycznej walczą dodatkowo o uznanie internautów na stronie projektu można obejrzeć przeloty, które zagwarantowały im wygraną w kwalifikacjach w danym mieście i oddać głos na najlepszego. Głosowanie trwa do 30 marca do godziny 12:00 i wyłoni pilota, który wraz z Maciejem Mazurem i Konradem Zasztowt pojadą na finały do Salzburga. Polska reprezentacja weźmie udział w światowych mistrzostwach Red Bull Paper Wings w Austrii. Już po raz trzeci finałowe starcie odbędzie się w miejscu idealnie wpisującym się w awiacyjny klimat zawodów w salzburskim Hangarze 7, pełniącym funkcję muzeum lotnictwa oraz bazy zespołu Flying Bulls. Więcej informacji na temat Red Bull Paper Wings można znaleźć na stronie piątek, 20 kwietnia CHRISTOPHER S start: 20.00, bilety: 15 PLN, wstęp + 16 lat sobota, 21 kwietnia WE LOVE RETRO start: bilety: 15 PLN panie, 20 PLN panowie, wstęp + 18 lat piątek, 27 kwietnia kręcimy teledysk KALWI & ReMi ft. SHENA start: bilety: 10 PLN panie, 15 PLN panowie, wstęp + 16 lat sobota, 28 kwietnia SHAUN BAKER start: 20.00, bilety: 20 PLN

3 nr 4 (68) kwiecień

4 BIELSKO BIAŁA / KATOWICE 4 nr 4 (68) kwiecień 2012 Współczesny sen o utopii Urania J.M.G Le Clézio Projekcja marzeń o innym, nierealnym świecie może przybrać różny wyraz w literackim przekazie. J.M.G Le Clézio w swojej opublikowanej w 2006 roku książce Urania przenosi nas w świat utopijnej społeczności. Chciałoby się rzec, że motyw ten spotykaliśmy już zarówno w dziełach dawnych, począwszy od Państwa Platona, Utopii Tomasza Morusa, a skończywszy na XX wiecznym Nowym wspaniałym świecie Aldousa Huxleya, zatem wydaje się, że każda kolejna wizja idealnego społeczeństwa będzie tylko powtórzeniem schematu, jednak osąd ten byłby krzywdzący, gdyż w przypadku wizjonerskiego świata francuskiego twórcy mamy do czynienia z pewnego rodzaju zaktualizowaniem dawnego mitu, który niejako wpisuje się we współczesne marzenia, pragnienia, oczekiwania. J.M.G Le Clézio swój sen o utopii rozpoczyna przytaczając wspomnienia z dzieciństwa głównego bohatera powieści, Daniela, kiedy to matka czytała mu opowieści mitologiczne o stworzeniu świata i w nich po raz pierwszy pojawia się wzmianka o Uranii (po latach sam bohater zastanawia się, czy Urania rzeczywiście pojawiła się w mitologii, czy był to tylko wymysł matki). Urania jako eden, miejsce ludzi szczęśliwych, przez wiele lat tkwiła w podświadomości Daniela, a realny All Stars Pub kształt przybrała dopiero po spotkaniu z najdziwniejszym młodym człowiekiem (tak początkowo mówił Daniel o ul. Cyniarska 28 nowo Czwartki Zapraszamy Wszystkich Studentów Dla każdego coś dobrego. Piątki Klubowy Koncert Życzeń Gramy najnowsze piosenki i przeboje muzyczne. Soboty Wehikuł Czasu Muzyczna podróż przez lata 70`80`90 aż po dzień dzisiejszy. Kultowa Plac Miarki 6 14 KWIETNIA AGENT ORANGE VOL.III DEPECHE MODE PARTY AND NEW ROMANTIC START 21.00, WJAZD 7 ZŁ 15 KWIETNIA THE CULT OF MASSACRE!!!! START 18.30, WJAZD 10 ZŁ Deadline, Heretique, Horrorscope 21 KWIETNIA D:GEN.13 START 20.00, WJAZD 7 ZŁ 22 KWIETNIA METALOWA TRASA ROKU 2012 START 19.00, BILETY 15/20 ZŁ HEDFIRST, LOSTBONE, MADE OF HATE w każdy piątek ROCK PARTY start 21.00, wjazd free poznanym znajomym), czyli piętnasto- lub szesnastoletnim Rafaelem Zacharie. Daniel, geograf, został oddelegowany do prowadzenia badań w zachodniej części Meksyku, w małej wiosce Emporio, gdzie znajduje się ośrodek badawczy antropologów. Jego zadaniem było badanie rzeźby terenu oraz dokształcanie miejscowej ludności w kwestii m.in. zagrożeń ekologicznych (wygłosił wykład o portrecie gleby), ale pobyt w Emporio dla badacza nie był stricte naukowy. Podczas podróży autobusem mężczyzna spotkał młodego chłopaka, a znajomość z nim odmieniła jego życie i urzeczywistniła dawny sen o Uranii. Otóż Rafael roztacza przed Danielem wizję miasteczka o iście utopijnym charakterze. Campos, czyli mityczna Urania, to miejsce znajdujące się niejako poza przestrzenią i czasem, gdzie dzieci nie chodzą do szkoły - uczą się obserwując otaczający świat, gwiazdy, nie używa się elektryczności, samemu hoduje się rośliny i zwierzęta dostarczające pożywienie. Campos w opisie Rafaela jest wspólnotą osób samowystarczalnych, żyjących razem niczym hipisi w komunie - dzielą się wszystkim ze sobą, przy czym mieszkańcy Campos to życiowi outsiderzy: osoby wyjęte spoza prawa, dawni więźniowie, bezdomni itp. Zafascynowany niezwykłym światem Daniel podąża, niczym Alicja z Krainy Czarów, w głąb zapisków Rafaela, które pozwalają na podróż nie tylko do nowego świata, ale również na poznanie własnego wnętrza. Dziennik chłopaka przynosi czytelnikowi odpowiedzi na pytania dotyczące powstania idei Campos, pierwszych założycieli oraz życia codziennego mieszkańców wioski (ich rytuałów, języka, który stworzyli, zwanego elmen). Świat przedstawiony w Uranii to nie tylko wręcz rajskie życie w Campos, ale także wyraźnie zarysowana opozycja biedni-bogaci, to świat pełen niesprawiedliwości, rozwarstwień społecznych. Clézio słowem buduje obraz topograficzny przestrzeni, a jego czasem wręcz naturalistyczne opisy egzystencji ludzi: prostytutek, biednych i dzieci żebrzących na ulicy sprawiają, iż z całego serca współczujemy im takiego losu. Co ciekawe, większość osób jest pogodzona ze swoją sytuacją, każdego dnia powtarzają oni doskonale im znane czynności nie próbując nic zmienić. Tematyka społeczna przeplata się z osobistymi perypetiami głównego bohatera, obserwujemy rozwój dość ekscentrycznego związku z Dalią (ich rozstanie i niecodzienne odnowienie znajomości po 25 latach) oraz fascynację prostytutką Lili, która całkowicie jest uzależniona od swojego sutenera, a także późniejsze zaginięcie kobiety i próby jej odszukania przez Daniela. Obie kobiety to postaci tragiczne: Dalia z całego serca tęskni za swoim synkiem Fabio, będącym pod opieką ojca, dawnego rewolucjonisty, natomiast Lili, zmuszanej do uprawiania nierządu, w końcu udaje się rozpocząć nowe życie po przedostaniu się za granicę. Wielu krytyków zarzuca Uranii płytkość przekazu, wielowątkowość, która w pełni nie zostaje wykorzystana, bazowanie na konwencjach i schematach dawno już przebrzmiałych, jednakże panuje opinia, iż kochamy to, co już znamy, zatem dla mnie powtarzalność motywu utopii jest największą zaletą książki. Współczesny człowiek tęskni za przestrzenią bliską naturze, gdzie w harmonii z przyrodą będzie mógł istnieć, dlatego też tę tęsknotę wypełnia powieść Clézia. Stechnicyzowany świat stanowi opozycję dla idealistycznego Campos, które, jak głosi notka z okładki, jest doliną ostatnich wolnych ludzi, realizacją snu o wolności, jednakże wydarzenia związane z przesiedleniem mieszkańców Campos i ich rozproszenie (w końcu po 25 latach nikt nie pamięta o ich istnieniu) dają czytelnikowi sygnał, iż nie jest możliwa całkowita izolacja od świata zewnętrznego (mimo wyrzeczenia się dóbr materialnych Doradca zbierał na kontach bankowych pieniądze, które pozwoliły na swobodne życie po przenosinach z Campos), a szczytne idee i tak kiedyś zdematerializują się. Urania Clézia nie jest książką przesadnie nasyconą filozoficznym przesłaniem, ale skłaniającą czytelnika do refleksji nad miejscem człowieka we współczesnym świecie, zastanowienia się, czy pęd za dobrami materialnymi - karierą, bogactwem, pieniędzmi - ma sens. Świat Uranii to też przestrzeń symboliczna, gdyż koczowniczy tryb życia Campos sugeruje nam, iż obecnie spotykamy się z pewnym brakiem zakorzenienia w realnej rzeczywistości, nomadyzm przejawia się w ciągłych zmianach miejsca pracy czy też zamieszkania XXI wiecznego człowieka. Mieszkańcy Campos swoje życie podporządkowali naturze, jej biegowi, ich egzystencję wyznaczał metaforycznie i dosłownie wulkan, u podnóża którego się osiedlili. Dla mnie interesujący jest również sam język powieści, który wizualizuje nasze wyobrażenia o Meksyku: kraju przemytników, biedoty, ale również pięknych, malowniczych krajobrazów. Język ten aż kipi od metaforycznych porównań, opisów, wystarczy wspomnieć wykład Daniela o portrecie rzeźby terenu, gdzie powierzchnię Ziemi porównał do ciała kobiecego, o które trzeba dbać i troszczyć się - jest to język sensualnych doznań. W Uranii możemy odnaleźć analogię do twórczości G.G Marqueza, gdyż obaj pisarze językiem tak obrazowym fundują nam podróż w przestrzeń nieznaną, mityczną, gdzie czas płynie swoim tempem. Kunszt artystyczny powieści jest kwestią problematyczną, krytycy z wielką dezaprobatą przyjęli tę pozycję (vide recenzja Marcina Sendeckiego w Przekroju ), jednak wbrew opiniom warto przeczytać Uranię, chociażby dlatego iż J.M.G Le Clézio to pisarz doceniony przez sztokholmskie jury przyznające literacką Nagrodę Nobla w 2008 roku. Do sukcesu wydawniczego książki z pewnością przyczynił się fakt nagrodzenia Clézia tąrodą, jednakże nie tylko - od końca lat 70. obserwujemy fascynację literaturą obszaru hiszpańskojęzycznego: Ameryką Południową i Hiszpanią, stąd popularność takich pisarzy jak José Carlos Somoza, Carlos Ruiz Zafón czy Eduardo Mendoza, a Urania Clézia idealnie wpisuje się w ten nurt łącząc w sobie motyw utopii z elementami rysu obyczajowego Meksyku. Podsumowując, jeśli ktoś oczekuje od powieści szczypty magii, duchowości, nadrealności w zetknięciu z rzeczywistym światem to Urania będzie pozycją obowiązkową. Paulina Paszko

5 nr 4 (68) kwiecień 2012 BIELSKO BIAŁA / KATOWICE 5

6 6 KRAKÓW nr 4 (68) kwiecień 2012 In Blanco ul. Jagiellońska 6 Przyjechał rekordzista Ten gigant liczy dokładnie 40,5 m! Olbrzymi, składający się z pięciu segmentów tramwaj właśnie zaczął kursować po Krakowie. Maszyna została złożona we Wrocławiu i jest w stanie przewieźć na raz 300 pasażerów. Prace nad najdłuższym jednoprzestrzennym tramwajem w Polsce trwały ponad pół roku i kosztowały 5,5 mln zł. czwartki "Warm Up" piątki "Dirty Friday" Do godz. 22 wstęp free soboty "7 Heaven" Do godz. 22 wstęp free Harris Piano Jazz Bar Rynek Główny IV TRADITIONAL & SWING JAM SESSION 17 IV OLD METROPOLITAN BAND 10/15 pln 18 IV FUNKY & GROOVE JAM SESSION 19 IV WITOLD JANIAK MAINSTRE- ET QUARTET 15/20 pln 20 IV HARMONIJKOWY ATAK 25/30 pln 21 IV AMC TRIO 20/30 pln 22 IV ACOUSTIC TRIO (AT) 15/20 pln 23 IV FUNKY & GROOVE JAM SESSION 24 IV BOMBA LATINA 10/15 pln 25 IV N.S.I. JAM SESSION 26 IV DANIEL MARQUES TRIO (BR) 15/20 pln 27 IV NIE STRZELAĆ DO PIANISTY 15/20 pln 28 IV PIOTR WYLEŻOŁ TRIO 25/30 pln 29 IV MAREK 'MAKARON' MOTYKA 15/20 pln 30 IV BLUES JAM SESSION S14 After Club ul. Sławkowska 14 NOWE GODZINY OTWARCIA ZAPRASZAMY OD WTORKU DO SOBOTY OD GODZINY 17:00 Niedziela i wtorek Chill Out Środy: Timbowo reggaetonowo 21:00 do 1:00 Wstęp free Czwartki: Rock Party od 21:00 do ostatniego klienta. Piątek Hit s on the floor (club, R N B, top hits) Sobota Music Theme (POP, R N B, mash up, elektro rap). Tramwajowy tasiemiec Nowy rekordzista będzie o 14 m dłuższy od jeżdżących dotychczas pod Wawelem tramwajów uważanych za najdłuższe. Nowoczesne niebieskie Bombardiery liczyły bowiem zaledwie 26 m. Dotychczasowy polski rekordzista kursował po Poznaniu i liczył niewiele ponad 32 m. Tasiemiec został złożony dla Krakowskiego MPK we Wrocławiu, a zajęła się tym firma Protram. Maszyna składa się z pięciu części. Trzy z nich już jeździły po krakowskich torowiskach - to wagony popularnie zwane akwariami, które można spotkać m.in. na trasie linii nr 4. Pomiędzy trzy wagony starszego typu wprowadzone zostały dwa segmenty niskopodłogowe. To ułatwi korzystanie z tramwaju osobom starszym i niepełnosprawnym. Całość będzie w stanie pomieścić 300 pasażerów, w tym 64 będzie mogło zająć miejsca siedzące. Nowoczesny składak Całość wyposażona jest w bardzo nowoczesne rozwiązania. Obok klimatyzacji, w każdej z części tramwaju znajdują się nowoczesne ekrany informacyjne, monitoring i kasowniki nowego typu. Poza tym maszyna ma być o wiele cichsza niż wszystkie dotychczas jeżdżące po grodzie Kraka tramwaje. Krakowskie MPK zapewnia, że wprowadzenie 40- -metrowego tasiemca to krok w kierunku podniesienia komfortu komunikacji miejskiej. Swoim wyglądem pojazd będzie przypominał przerobione składy z Wiednia i Niemiec, które obecnie kursują m.in. na trasach linii 11 i 20. Prace nad tramwajem-gigantem kosztowały 5,5 mln zł. Choć to olbrzymia kwota, MPK uważa, że 40-metrowy tramwaj to świetna inwestycja. Trudno się dziwić, skoro koszt 26-metrowego Bombardiera to blisko 10 mln zł! Tymczasem nowy polski Taka dewiza przyświeca członkom portalu społecznościowego, jakim jest Post crossing. Jest to całkowicie darmowy portal dla fanów tradycyjnego wysyłania kartek. Jeśli chcesz, by Twoja skrzynka pocztowa codziennie zapełniała się pocztówkami, już dziś zarejestruj się na stronie i wylosuj pierwszy adres. Strona powstała w 2005 roku z inicjatywy Paula Magalhães a, który jest miłośnikiem tradycyjnej poczty. Ważnym elementem zabawy jest zaskoczenie, ponieważ nigdy nie wiadomo, z której części świata otrzyma się kartkę. To wciąga i zamienia skrzynkę pocztową w pudełko pełne niespodzianek. Zdarza się, że otrzymujemy kartkę z miejsca, o którym nigdy nie słyszeliśmy. Jak rozpocząć zabawę? Nic prostszego. Po zarejestrowaniu przystępujemy do losowania osoby, do której wysyłamy kartkę. Na nasz rekordzista, który jest w stanie pomieścić aż 300 osób, kosztuje prawie o połowę mniej. Prace nad maszyną zajęły ponad pół roku. Post crossing dostajemy adres, numer kartki oraz profil danej osoby. Koniecznie nie możemy zapomnieć napisać unikalnego numeru, ponieważ kartka nie zostanie zarejestrowana. Zarejestrowanie naszej kartki spowoduje, że to nasz adres pocztowy jest następny w kolejce do odebrania pocztówki. Im więcej kartek wysyłamy, tym więcej ich otrzymujemy. Na początku jednak możemy wysłać maksymalnie 5 kartek. Za każdym razem, gdy pocztówka zostanie zarejestrowana, możemy pobrać następną. Po przejrzeniu profilu jest nam łatwiej wybrać kartkę i napisać parę słów. W zależności od naszego upodobania możemy ograniczyć się do napisania krótkich pozdrowień lub bardziej rozbudowanej wypowiedzi. Profile niektórych osób, jak to na każdym portalu społecznościowym, są bardzo ciekawe i inspirujące. Dowiadujemy się, kim jest osoba, do której Pierwsze kursy już w marcu Pierwotnie nowy skład miał wyjechać na krakowskie torowiska jeszcze w lutym. Niestety, najpierw opóźnił się jego dowóz do Krakowa, a następnie okazało się, że tramwaj potrzebuje jeszcze drobnego liftingu, by móc się poruszać po mieście. Po przeprowadzeniu pierwszych testów okazało się, że prototyp wymaga kilku poprawek, m.in. synchronizacji ekranów informacyjnych i dostrojenia częstotliwości nadajnika komunikacyjnego. Przywieziony w kilku częściach, na specjalnych lawetach kolos miał ostatecznie wyjechać na tory w marcu i w chwili, gdy to czytacie, powinien już wozić pasażerów. Będzie się poruszał po trasie linii nr 4. Dlaczego akurat na tej trasie? Urzędnicy przyznają, że jest to jedna z najbardziej obleganych linii w Krakowie. Tak długi i pojemny tramwaj pozwoli rozładować obciążenie pasażerów na trasie pomiędzy Nową Hutą a Bronowicami. MPK jednocześnie zapewnia, że nie będzie żadnych problemów z mieszczeniem się 40-metrowego tramwaju na przystankach. Będą nowe Bombardiery Co więcej, krakowscy urzędnicy obiecują, że jeszcze w tym roku pod Wawelem pojawią się kolejne, nieco krótsze, wielkogabarytowe tramwaje. W pierwszym kwartale 2012 roku na ulice Krakowa mają bowiem wyjechać nowe Bombardiery. Będą miały długość 32 metrów i będą wyposażone w najnowocześniejszy sprzęt, tj. systemy informacyjne, monitoring, sygnalizację głosową i klimatyzację. Miasto zakupi 24 takie maszyny. Rekordzista, ale tylko w Polsce Choć wymiary nowego polskiego rekordzisty są imponujące, to jednak rekord dzierży on tylko na naszym rodzimym podwórku. W Budapeszcie kursują bowiem tramwaje, których długość przekracza 50 m! Są to maszyny firmy Simens, które należą do jednych z najdłuższych na świecie. Z drugiej strony trzeba przyznać, że tak długie składy wymagałyby korekty całej miejskiej infrastruktury po to, by mogły poruszać się po polskich miastach bezawaryjnie i bezkolizyjnie. O ile urzędników stać na 40 metrowy tramwaj, o tyle na przebudowę całej sieci torowisk raczej nie wystarczy im środków. A już na pewno nie wystarczy ich urzędnikom z Krakowa, którzy borykają się z problemem brakujących 200 mln zł w budżecie miasta. Emil Regis Send a postcard and receive a postcard back from a random person somewhere in the world! - wyślij pocztówkę do wylosowanej osoby i otrzymuj pocztówki z całego świata. przesyłamy korespondencję. Wiemy, co lubi robić w wolnym czasie, ile ma lat, jaki rodzaj kartek chciałaby otrzymać. Często zdarzają się też życzenia odnośnie znaczków, pocztówek lub tego, co ma na nich być napisane. Nie musimy spełniać wszystkich wymagań, są to jedynie sugestie, które są doceniane przez odbiorców. Niektórzy post crosserzy proszą o napisanie kilku słów w języku ojczystym adresata. Pozwala to na poznanie kilku podstawowych słów w nieznanym nam języku. Uczestnicy zabawy piszą też o tym, co lubią jeść, jakie są ich ulubione żarty, gdzie byli na wakacjach, co planują robić w najbliższym czasie. Jest to niezwykłe, że za każdym razem dostajemy kartkę od tak różnych osób. Możemy się dowiedzieć, jaka pogoda była tydzień temu str. 8 w Miami czy Singapurze.

7 nr 4 (68) kwiecień 2012 KRAKÓW 7

8 8 KRAKÓW nr 4 (68) kwiecień 2012 Dzięki temu, że poczta jest rejestrowana wiemy, ile dni kartka spędziła w podróży. Największą niespodzianką jest, kiedy karta została zagubiona i po rejestracji okazuje się, że została wysłana np. 350 dni temu. Po odnalezieniu lartki jest wielką radością zarówno dla adresata, jak i odbiorcy, że pocztówka w końcu znalazła swoje miejsce. Wielokrotnie zdarzyło się, że widokówki zostały przedawnione (po upływie roku), a i tak ostatecznie docierały do adresata. W specjalnych statystykach możemy porównać ilość kartek, którą wysłaliśmy i otrzymaliśmy. Widzimy także przeciętny czas podróżowania danych przesyłek. Możemy także łatwo przejrzeć kraje, z którymi wymieniliśmy największą liczbę pocztówek. Nie tylko użytkownicy, ale i kraje mają swoje profile. Każdy zawiera liczbę użytkowników danego kraju, ilość wysłanych i otrzymanych kartek oraz ranking najbardziej aktywnych post crosserów. Polska ma zarejestrowanych użytkowników oraz znajduje się na 9 miejscu w rankingu ilości wysłanych kartek. Możemy tez znaleźć linki odsyłające nas do stron z informacjami o Polsce. Na profilach możemy też znaleźć zdjęcia pięknych pocztówek, które wędrowały po całym świecie. Jest to olbrzymia, zapierająca dech w piersiach galeria. Najbardziej aktywnym polskim użytkownikiem jest delenn_mir, dziewczyna, która wysłała aż 2586 pocztówek (do lutego 2012r.) W porównaniu do Stanów Zjednoczonych, kraju który znajduje się na 1 miejscu w rankingu. pozostajemy w tyle. Najbardziej aktywny użytkownik wysłał aż 3506 widokówek. Najwięcej post crosserów mieszka w Stanach Zjednoczonych (13%), Rosji (10%), Chinach (8%), Holandii (7%), na Tajwanie (7%), Niemczech (6%) i w Polsce (5%). W styczniu 2012 roku liczba wysłanych kartek przekroczyła 10 milionów. Jest zarejestrowanych aż użytkowników z 202 krajów na świecie. Co godzinę rejestruje się 699 kartek. Przy portalu działa również forum, gdzie użytkownicy mogą się wymieniać swoimi doświadczeniami związanymi z postcrossingiem i nie tylko. Można znaleźć tam wiele interesujących osób, dla których dzień bez otrzymanej kartki pocztowej jest dniem straconym. Użytkownicy chwalą się tym, co znaleźli w swojej skrzynce i wspólnie oczekują na następne przyjście listonosza. Rozmawiają o nietypowych kartkach, które ich zdziwiły lub rozczarowały. Bardzo często poruszana jest także kwestia znaczków, które dla niektórych są tak samo ważne jak to, co jest przedstawione na kartce. Są tam również działy przeznaczone dla początkujących użytkowników, jak i ekspertów, którzy chętnie udzielą nam porad odnośnie wysyłania kartek. Możecie mi uwierzyć, że ta zabawa wciąga i kiedy raz zaczniesz posyłać kartki, już nigdy nie będziesz chciał skończyć. Do tej zabawy należy być kreatywnym i mieć pomysł na kartkę. Zostanie to na pewno docenione i pochwalone przez odbiorcę. Wystarczy odrobina chęci i możemy zaczynać. Każdy dzień będzie dla nas jedną wielką niewiadomą. Jest to bardzo ekscytujące i niesamowite uczucie. Każda pocztówka cieszy i wywołuje uśmiech na twarzy. Jeśli lubisz nowe wyzwania, jesteś fanem tradycyjnej poczty i chcesz zaryzykować zapraszam na portal - to jest miejsce dla Ciebie. Beata Widawska Szkoły językowe wzbogacają swoją ofertę Znajomość języków obcych to przepustka do lepszej pracy i życia, dlatego większość uczniów nie ogranicza się tylko do nauki w szkole. Rośnie również zainteresowanie dodatkowymi kursami ze strony studentów i osób pracujących, co mobilizuje szkoły językowe do podnoszenia jakości oferowanych usług. Wszyscy garną się więc do nauki języków obcych, pytanie jednak brzmi: czym kierować się przy wyborze szkoły językowej? Opcji nie brakuje, dlatego warto dokładnie przyjrzeć się ofercie każdej z nich po to, by ocenić, które szkoły dbają o efektywne wzbogacanie programu dydaktycznego. Wg badania magazynu PC World Nowoczesna Szkoła głównym kryterium wyboru szkoły jest opinia znajomych, natomiast na drugim miejscu znalazło się wyposażenie szkoły. Zasłużenie na realne rekomendacje jest możliwe tylko dzięki faktycznemu prowadzeniu zajęć na wysokim poziomie i zadbaniu o przyjazną atmosferę. Tłumaczy to zarówno coraz bardziej innowacyjne podejście prywatnych szkół do nauki, wzbogacanie oferty jak i wprowadzanie nowych technologii do dyspozycji nauczycieli oraz samych uczestników lekcji. Nowe metody nauki. Właściciele szkół, chcąc wyróżnić się na tle konkurencji, starają się odchodzić od schematycznych metod na rzecz mniej powszechnych, ale dalece bardziej skutecznych. Takim subtelnym, ale niezwykle trafionym rozwiązaniem okazał się np. system dualny stosowany w kilku warszawskich szkołach.,,system dualny bazuje na współpracy polskiego lektora z native speakerem. Obaj są odpowiedzialni za postępy grupy, jednak na oddzielnych zajęciach skupiają się na innych obszarach edukacji - tłumaczy Piotr Witkowski z warszawskiej szkoły EnglishForYou.pl.,,Polski lektor skupia się na podstawach języka: gramatyce i słownictwie, tymczasem native speaker moderuje dyskusje między uczniami, ośmielając ich do rozmowy w obcym języku. Co przykuwa uwagę potencjalnych uczniów? W ramach zabiegania o klientów, szkoły językowe wprowadzają nowe technologie, np. tablice interaktywne oraz platformy e-learningowe, umożliwiające naukę w trybie zdalnym. Te pierwsze pozwalają na oglądanie filmów i umieszczanie komentarzy w stopklatkach. Tablica interaktywna jest obsługiwana poprzez dotyk, zwiększa więc zaangażowanie uczniów i czyni lekcję po prostu ciekawszą niż w tradycyjnej formie. Szkoły językowe nastawione na rozwój przyjmują rolę kawiarenek. Poprzez zachęcanie do aktywności społecznej, organizowania wspólnych projektów z uczniami i stwarzanie im warunków do swobodnej dyskusji po zajęciach można zbudować przyjazną atmosferę. Kafejki dyskusyjne, w których można zjeść i przećwiczyć swoje zdolności językowe w prywatnej rozmowie to Diagram ilustruje sumę wyników z uwzględnieniem odpowiedzi 1 i 2 wyboru. dobry sposób, by oswoić się z dłuższym dialogiem w innym języku. Przełamanie lęku przed wypowiadaniem się w obcym języku przeważnie stanowi milowy krok na drodze do zrobienia postępów na wszystkich płaszczyznach nauki, np. angielskiego. Wartością dodaną jest udział native speakera w dyskusjach tego typu. Dlaczego lepiej niż w szkole? Wg badania zorganizowanego przez szkołę językową EnglishForYou.pl kluczową przewagą kursów językowych nad lekcjami w szkole są mniejsze grupy zajęciowe (dla 55% respondentów w 1 wyborze). Ponadto 23% ankietowanych wskazało ten czynnik w drugiej kolejności, a więc w sumie dla 78% osób jest to znacząca zaleta szkół językowych. Kursy językowe stały się niezbędnym elementem kształcenia w przypadku osób nastawionych na jak najwyższe wyniki z egzaminów oraz swobodne komunikowanie się za granicą. Skala uczestnictwa w korepetycjach oraz zajęciach pozaszkolnych stanowi najlepszy dowód na słabość polskiej oświaty. W związku z tym, nowe atrakcje przygotowywane przez szkoły językowe można odbierać z zadowoleniem. Najważniejsze to znaleźć szkołę w pobliżu, która nie ogranicza się do schematycznej metodyki, lecz inwestuje także we własny rozwój i doskonalenie.

9 nr 4 (68) kwiecień 2012 KRAKÓW 9 Poszukujemy przedstawicieli handlowych w Katowicach, Krakowie i Warszawie. Zapewniamy atrakcyjne wynagrodzenie, szkolenia, możliwość zdobycia doświadczenia zawodowego, jak również elastyczne warunki pracy pracujesz kiedy masz czas i siły. Zainteresowanych prosimy o pisanie na adres rekrutacja@infosgroup.pl w tytule wpisując przedstawiciel i nazwę miasta.

10 10 KRAKÓW nr 4 (68) kwiecień 2012 Hipsterzy są wśród nas W każdej dekadzie pojawiają się zjawiska, subkultury, mody społeczne, które w buntowniczy sposób chcą się wyróżniać. Obecnie za takich XXI-wiecznych Jamesów Deanów mody (ale nie tylko) można uznać hipsterów. Termin ten wydaje się nam obcy, dlatego już spieszę z wyjaśnieniem - powołując się na słownik Władysława Kopalińskiego, gdzie hipster to zapalony miłośnik jazzu, osoba zamiłowana w rzeczach modnych i eleganckich, w nowościach, otrzymujemy ogólną odpowiedź, jednakże hipstera trudno jednoznacznie zdefiniować. Sięgając etymologii możemy zastanawiać się, skąd wzięła się taka nazwa i czy ma ona wpływ na współczesnych hipsterów. Otóż słowo to pochodzi z lat 40. i nie ma jednoznacznej odpowiedzi dotyczącej genezy: po pierwsze być może zaczątkiem słowotwórczym był okrzyk hep używany w środowiskach jazzowych jako wyraz aprobaty dla czyichś umiejętności, stylu, wyczucia, lub też, zgodnie z drugą teorią, hipstersi swoją nazwę zawdzięczają wyrazowi hop - slangowemu określeniu opium. W trzeciej wersji mamy wyraz hipi, co w afrykańskim narzeczu oznacza: otwierać komuś oczy. Cairo Palace ul. Wiślna 3 CZWARTEK NARGILE NIGHT DJ ENSOU: RnB, Dancehall, Hip Hop, Urban Dance, Funky, Electro START 20:00, WSTĘP FREE, +18 PROMOCJE Z zaproszeniem: PIWO 6 zł SHOT WISNIÓWKI 4 zł DUZA SHISHA W CENIE MAŁEJ!!! PIĄTEK LEILA JAMILLA DJ ALEX: Latino, RnB, House, POP START 21:00, WSTĘP FREE, +18 PROMOCJE Z zaproszeniem: PIWO 6 zł PIRAMIDA 8 zł DRINK NA ABSOLUCIE 10 zł 6 SHOTÓW 10 zł SOBOTA PALACE NIGHT DJ HENRY: RnB, Latino, POP START 21:00, WSTĘP FREE, +18 PROMOCJE Z zaproszeniem: PIWO 6 zł 6 SHOTOW 10 zł DRINK NA ABSOLUCIE 10 zł POKAZY TAŃCA BRZUCHA!!! Kim jest hipster? Próby zdefiniowania przedstawicieli hipsterów podjął się Robert Lanham autor książeczki The Hipster Handbook. Wg Lanhama hipster to ktoś, kto ukończył liberalną artystyczną szkołę, której drużyna futbolowa nie wygrała meczu od czasu rządów Ronalda Reagana i ma jednego przyjaciela republikanina. Uwielbia termin postmodernizm, używa słów w znaczeniu ironicznym, spędza wolny czas w barach, ale nigdy w sieciowych, w których kelnerzy mają plakietki z imionami, albo gdzie gra się w rzutki. Na czarnej liście niehipsterskich zachowań i rzeczy są są m.in. samochody typu SUV, przedmieścia, książki z wypukłymi literami na okładce, praca na etacie, bożonarodzeniowe swetry z Mikołajem i muzyka, którą można usłyszeć w radiu. Żartobliwa definicja Nonsensopedii stwierdza, że hipster to ktoś tak oryginalny, że w skali oryginalności od 1 do 10 jest siedemnastką. Brzydzi się komercją i nie słucha zespołów, których nazwę da się wymówić. W latach 90., gdy moda na hipster powróciła do Ameryki, subkulturze tej towarzyszyła kultura ekologiczna, alternatywna - hipstersi prowadzili zdrowy tryb życia przeważnie będąc wegetarianami lub weganami. Obecnie widzimy znaczne odejście od tej tendencji na rzecz dekadencji, ironii i hedonizmu. Fakt ten wynika z wszechobecnej tolerancji i równouprawnienia - młodzi ludzie nie mają już się przeciw czemu buntować Co każdy hipster ma w szafie? Ciekawe, że każdy hipster walczy o to, by być niezależnym, unikalnym okazem, a wszyscy ubierają się w bardzo podobny sposób. Styl hipsterów jest trudny do opisania, gdyż jego zasadą jest pozorna niedbałość i niechlujność: możemy odnieść wrażenie, że hipster jest nieco do tyłu z modą, ubiera się na chybił trafił zupełnie nie zważając na dobór kolorów czy stylów. Istotne jest, by ciuchy nie były znanych marek - metki wykluczone. Dobór garderoby jest przypadkowy, stąd dopuszczalne, a raczej pożądane są miksy stylów, np. sportowego z retro, eleganckiego i niedbałego. Zawsze należy podkreślać zmienność stylów i ich przemijalność, zatem jaka teraz obecnie epoka się kończy dla hipstera? Podobno styl lat 80. Hipster będący na czasie założy tzw. skinny jeans, czyli bardzo wąskie spodnie, koszulki w serek, okulary w grubych oprawkach (niezależnie od tego, czy ich potrzebuje, czy też nie, dopuszczalne są różne wariacje kolorowych oprawek), trampki i adidasy, ale modele z krótkich serii, będące kopią tych sprzed kilku dekad. Amerykańska dziennikarka Julia Plevin pisze o hipsterach, że wszyscy oni noszą to samo i zachowują się tak samo. Są konformistyczni w swoim nonkonformizmie. Połączenia, niecodzienne zestawienia ubraniowe noszone przez hipsterów często są kopiowane i wprowadzane do kolekcji wielkich sieci typu H&M czy Zara (koncerny zatrudniają specjalnych cool hunterów, którzy sprawdzają, co jest obecnie na fali), co sprawia, że prawdziwy hipster przestaje to nosić, bo podstawową zasadą jest motto: modne jest to, o czym jeszcze nikt nie wie, że jest modne. Hipstera nie znajdziesz w dużych centrach handlowych na zakupach, bo dla niego wartość ma tylko to, co jest jednostkowe, zatem może kupować ubrania i przerabiać je po swojemu lub buszować po szmateksach w poszukiwaniu wyjątkowych egzemplarzy najważniejsze, by znaleźć to, co ma swój styl. Do obowiązkowych gadżetów hipstera należą przede wszystkim: lekko przysłaniający oczy kapelusz, zza którego można rzucić ironiczne spojrzenie, duże ciemne okulary i szalik noszony nawet wtedy, gdy jest ciepło. Modową inspirację warto czerpać z kreskówek i mody lat 80., stąd na wielu hipsterskich koszulkach pojawiają się odniesienia do kultury masowej, znane postaci z bajek czy filmów. Miejski hipster nosi nietypowe kolory i ma śmiały styl. Wydaje się, że hipster odcina się od współczesnego świat, jednak wśród jego gadżetów nietrudno znaleźć takie zabawki jak telefon komórkowy (najlepiej z dostępem do Internetu), ipod i laptop, wszystkie te techniczne urządzenia czynią go dostępnym dla innych hipsterów z całego świata. Na zakończenie tematu o modzie chcę wspomnieć jeszcze o vintage, gdyż hipsterzy kochają wszystko, co nosi to miano. Hipsterzy na swój sposób inspirują się dawnym stylem (nie używają określenia retro, lecz właśnie vintage). Jeśli jesteś prawdziwym hipsterem pomyszkuj w szafie babci, a może akurat znajdziesz jakiś oldskulowy sweterek czy bluzeczkę? Hipsterskim hitem są także, wydawałoby się nieco niemodne, Ray-Bany (okulary), z których nabija się warszawski raper Stasiak w piosence Ja chcę być vintage: Moje raibany mają czarne oprawki / Te same ma Adrian ma Kaśka i Patryk / Mam ich kilka na różne okazje / Zerówki i przeciwsłoneczne także / Zbieram te okulary chociaż są drogie / Znajomi mi mówią: chyba odbiło Tobie / A ja ich szukam na aukcjach internetowych / Bo nie wiem, co zrobić mam z kieszonkowym Pokaż mi co jesz, a powiem ci kim jesteś Dieta, obok odzieży i społecznych zachowań, stanowi drugi ważny element stylu życia hipsterów. Jak już wcześniej pisałam, wielu hipsterów jest na diecie wegetariańskiej lub wegańskiej - nie jedzą mięsa, nabiału, jajek i innych produktów spożywczych zawierających produkty pochodzenia zwierzęcego (takie informacje podaje strona Hipsteric. com). Ich codzienne menu często składa się z warzyw, tofu i innych produktów sojowych. Wśród hipsterów możemy znaleźć liczną grupę kawoszy. Znakiem rozpoznawczym wielu londyńskich, berlińskich czy nawet warszawskich hipsterów jest kubek z szybką kawą wypijaną w gdzieś na miecie. Dla hip-żółtodzioba papierowy kubek z logo Starbucks jest krokiem ku staniu się prawdziwym hipsterem. Zwykłemu mieszkańcowi stolicy trudno w to uwierzyć, ale niektórzy przedstawiciele złotej warszawskiej młodzieży ustawiali się w kolejkach na wiele godzin przed oficjalnym otwarciem pierwszego lokalu tego kawowego McDonalda z górnej półki. Co do samego sposobu jedzenia, awangarda pamięta, by jeść małe porcje, ale często. Oprócz tradycyjnych diet niektórzy stosują diety bezglutenowe, pozbawione soi lub dietę opartą tylko na ekologicznym jedzeniu. Jedzenie w jakiś sposób też z założenia powinno wyrażać sprzeciw wobec np. konsumpcyjnego stylu życia. Co gra w duszy hipstera, czyli o muzyce Parafrazując przysłowie można stwierdzić, że zarówno szata zdobi hipstera, jaki i wyróżnia go muzyka. Gust muzyczny to istotny nośnik informacji o nas samych. W tej kwestii również hipster idzie pod prąd, wbrew temu, co obecnie leci w popularnych rozgłośniach radiowych. Dla niego myślenie jednostkowe i indywidualny, wyszukany gust muzyczny to jedno, zatem najpopularniejsze wśród hipsterów są zespoły, które nie są popularne, o których nikt nie słyszał i których nikt nie zna. Unikatowy winyl wyszperany na pchlim targu ma bardzo wysoką wartość dla hipstera. Nawet jeśli zawiera tylko parę utworów, jedynych, jakie zespół wydał, a jego jakość pozostawia wiele do życzenia: to wszystko jest bez znaczenia, bo właśnie my jesteśmy jego odkrywcą. Hipster to nie tylko meloman, ale również znawca i pasjonat sztuki, który ciągle odkrywa nowe nieznane prądy filmowe i literackie. Hipsterzy, wzorem dawnej bohemy artystycznej i elity intelektualnej, spotykają się towarzysko w kultowych pubach lub kawiarniach by dyskutować o tym, co jest nowe. W czasie wolnym robią zdjęcia ogromnym aparatem, który wiecznie wisi na ich wątłych barkach, nawet wtedy, kiedy zupełnie nie jest im potrzebny. Dla jednych hipsterzy będą miejskimi wędrowcami, włóczęgami cywilizacji, którzy niczym Kolumb odkrywają nowe trendy, wyznaczają style w miejskiej dżungli życia i mody, dla innych to lanserzy wywyższający się ponad innych ludzi i pozujący na niezależnych i samodzielnych, a tak naprawę żerujący na wysokim kieszonkowym bogatych rodziców. Niezależnie do której grupy się zaliczasz, warto wiedzieć, kim jest człowiek w grubych okularach, bo takich osobników na ulicach naszych miast jest coraz więcej. Paulina Paszko

11 nr 4 (68) kwiecień 2012 KRAKÓW 11 Jacek Balon PWSZ Oświęcim Małgorzata Simka ATH Bielsko-Biała Renata Stankowska ATH Bielsko-Biała Gustaw Tyrna ATH Bielsko-Biała Adam Wątroba IT Bielsko-Biała Iwona Sornowska KN Bielsko-Biała Katarzyna Janko WSEH Bielsko-Biała KONKURS Podaj nazwy 6 lub więcej firm, z których usług korzystasz w mieście, w którym studiujesz i u których chciałbyś uzyskać konkretny rabat na dany produkt lub usługę. Dzięki Twojej odpowiedzi pomożesz nam stworzyć ulepszoną wersje Studenckiej Karty Rabatowej, dzięki której Ty i Twoi znajomi, zyskując duże zniżki, będziecie mogli sporo zaoszczędzić. Odpowiedzi należy przesyłać na konkurs@infosgroup.pl W Temacie a prosimy wpisać nazwę miasta, w którym studiujecie. W odpowiedzi należy zamieścić: rozwiązanie, imię i nazwisko, nazwę uczelni i miasta, w którym studiujecie oraz dane korespondencyjne (adres: ulica, miejscowość, kod pocztowy). Odpowiedzi należy przesyłać do 4 maja 2012 r. Rozwiązanie konkursu w numerze majowym. Rozwiązanie marcowego konkursu: Pseudonim bohatera granego przez Roberta Więckiewicza w serialu pt. Odwróceni to: e) Blacha Lista osób nagrodzonych: Rafał Kucia PO Opole Dariusz Sykuła PO Opole Anna Czołkos UO Opole Katarzyna Janusz UO Opole Jarosław Kozar UO Opole Marcin Żukowski UO Opole Hanna Zybek WSB Opole NAGRODY W KONKURSIE Bielsko-Biała Katowice Kraków Łódź Rzeszów Paulina Socha AWF Katowice Marcin Mania GWSH Katowice Magdalena Bańczyk UE Katowice Anna Jacek UŚ Katowice Sandra Szelejewska WST Katowice Grzegorz Kamiński AGH Kraków Dariusz Zając AGH Kraków Paweł Gruś PK Kraków Weronika Guściora UE Kraków Agnieszka Czeluśniak UP Kraków Agata Owoc UR Kraków Joanna Szawara UR Kraków Tomasz Bełz CM UJ Kraków Patrycja Syrek UJ Kraków Paweł Dzierwanowski PR Rzeszów Tomasz Karwacki PR Rzeszów Kamil Karasiński UR Rzeszów Marcelina Michalec UR Rzeszów Iwona Rząd UR Rzeszów Iza Drab PW Warszawa Grzegorz Pizon PW Warszawa Kamila Stąpor PW Warszawa Magdalena Mucha SGH Warszawa Dawid Siebyła SGGW Warszawa Agnieszka Nowak UŁ Warszawa Paulina Broniarek UW Warszawa Sebastian Soin UW Warszawa Adam Cekała WAT Warszawa Opole Wrocław Warszawa Dariusz Dolny PŁ Łódź Anna Maciaszczyk PŁ Łódź Piotr Basiak UŁ Łódź Katarzyna Kosiniak UŁ Łódź Karolina Pacyńska UŁ Łódź Roksana Cmok-Gawrońska UM Łódź Adrianna Pałosz WSSiP Łódź Gracjana Moroz AM Wrocław Marzena Czarny AWF Wrocław Leszek Janecki PW Wrocław Karolina Pabich UE Wrocław Justyna Burek UP Wrocław Barbara Kilijańska UW Wrocław Zwycięzcom gratulujemy! Nagrody zostaną wysłane w ciągu 7 dni od daty ogłoszenia wyników. UWAGA! Jeżeli nagroda nie dotrze w ciągu 2 tygodni od daty ogłoszenia wyników, jeżeli nasz sponsor zachowa się źle w stosunku do Państwa podczas realizacji nagrody lub gdy coś Państwa trapi w związku z nagrodą, proszę o wiadomość na adres: malutka17665@wp.pl postaram się rozwiązać problem! Uwaga! Przygotuj swój aparat Już w maju wielki konkurs juwenaliowy Bądź czujny!!! Dodatkowe nagrody przewidziane w konkursie dla osób z największą liczbą odpowiedzi: Więcej szczegółów w numerze majowym! Weź udział, zgarnij atrakcyjne nagrody!

12 12 RZESZÓW nr 4 (68) kwiecień 2012 Szlakiem filmowych krajobrazów Podczas oglądania filmów czasem zapadają nam w pamięci ciekawe, może niezwykłe krajobrazy. Przyroda czy też miejska dżungla, mimo że powinny stanowić jedynie tło dla głównej akcji, również mają swoją drugoplanową rolę w filmie. Zagranie w filmie wiąże się ze wzrostem wpływów z lokalnej turystyki, co potwierdza np. Nowa Zelandia, gdzie nakręcono sceny z Władcy Pierścieni czy pierwszą część Opowieści z Narnii. Dochody z turystyki w krainie hobbitów wzrosły od 2001 roku aż o 70 procent. Lokalne biura podróży oferują fanom obu sag loty helikopterem lub wycieczki samochodowe szlakiem filmowych bohaterów. Śródziemie w Nowej Zelandii Nowozelandczycy są doskonale przygotowani na wycieczki tematyczne, które pozwolą się przenieść w magiczny świat Śródziemia. Miastem idealnie oddającym klimat tolkienowskiego świata jest Queenstown położone na Wyspie Południowej w prowincji Otago (jezioro Wakatipu), gdzie przez chwilę możemy, niczym Frodo, płynąć łódką pobliżu lasu Lothlorien, Isengardu i Amon Hen. Miłośnicy jeździectwa chętnie skorzystają z konnych przejażdżek po lesie, gdzie sfilmowano wjazd Drużyny wchodzącej do Lothlorien. W pobliżu rozgrywała się również scena walki. Z lotu ptaka można również podziwiać malownicze wzgórza, gdzie toczyły się walki z Wargami w Dwóch Wieżach. Grecki James Bond i Lara Croft Dla filmów przygodowych najważniejsza jest wartka, szybko rozwijająca się akcja, najlepiej zlokalizowana w jakimś ciekawym miejscu. Filmowcy muszą się natrudzić, aby taką lokalizację znaleźć. Jedna z przygód Jamesa Bonda rozgrywa się w zapierających dech w piersiach greckich Meteorach. Te niejako wiszące w powietrzu XIII i XIV wieczne zabytki pretendowały do tytułu jednego z 8 nowożytnych cudów świata i dzięki swej niezwykłości stały się tłem dla walk i ucieczek Jamesa Bonda w filmie Tylko dla twoich oczu. Ekipa wiele ujęć kręciła w zabytkowym, bizantyjskim klasztorze Varlaam. Filmem doskonale znanym wszystkim miłośnikom gier o pięknej pani archeolog jest Tomb Rider. Lara Croft, czyli seksowna Angelina Jolie, odnajduje w świątyni mapę, która ma wskazać, gdzie jest ukryta puszka Pandory. Ten fragment filmu przenosi widza na grecką wyspę Santorini. Santorini uznawane jest za najpiękniejszą wyspę w archipelagu Cyklad, gdzie turkusowe morze koresponduje z bielą domków i czarnym, powulkanicznym piaskiem. Turyści pragnący spędzić romantyczny czas pośród wąskich uliczek i biało-niebieskich domków, znanych z pocztówek i kalendarzy, mogą popłynąć na tę wyspę promem ze stolicy Krety - Heraklionu. Z wyspą związana jest legenda głosząca, iż w pobliżu została zatopiona Atlantyda lub że samo Santorini jest właśnie Atlantydą. Niezależnie od tego, ile w tym prawdy, turyści co roku tłumnie odwiedzają wulkaniczne Santorini, aby rozkoszować się malowniczymi widokami. Opowieść o Larze Croft przyczyniła się do rozsławienia jeszcze jednego, zabytkowego miejsca i kraju: fani filmu wiedzą, iż mowa o Kambodży i świątyni Angkor Wat pochodzącej z IX - XII wieku. Gwiezdna przygoda na tunezyjskiej pustyni Jaki krajobraz najlepiej oddaje charakter odległej galaktyki oddalonej od Ziemi o tysiące lat świetlnych? George Lucas uznał, że miejscem idealnym na plener dla sagi Gwiezdne wojny będzie Sahara i mała wioska berberyjska Matmata. Turyści zwiedzający Tunezję powinni koniecznie wybrać się na dwudniowe jeep safari po Saharze, które nie tylko pozwoli z bliska zobaczyć bezkres pustyni, ale również będzie okazją do zobaczenia miejsc będących planetą Tatooine w pierwszej części gwiezdnej sagi. Do tej pory możemy podziwiać rekwizyty filmowe, a nawet zjeść obiad w piaskowym hotelu Sidi Driss, który tworzy pięć wydrążonych w piaskowcu dziedzińców połączonych podziemnymi tunelami: tam właśnie Luke Skywalker jadł obiad ze swoją ciotką i wujem. W Tunezji, nazywanej Bramą Sahary, także Polacy kręcili swoje produkcje. Jerzy Kawalerowicz w El Haouaria (trzy godziny jazdy samochodem od Hammamet) umiejscowił część akcji Quo Vadis : tam w grotach spotykali się po kryjomu chrześcijanie, odnaleziono Ligię czy miał miejsce chrzest Winicjusza. Niedaleko znanego kurortu Sousse, w Port El Kantaoui, możemy obejrzeć kopie statków, które grały w Piratach Romana Polańskiego. A to Polska właśnie Staropolskie przysłowie głosi: cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie, zatem może warto przenieść w polski krajobraz, który filmowcy (także zagraniczni) uwiecznili w kadrze? Najważniejszymi, albo najbardziej znanymi scenami kręconymi w Polsce, są te pochodzące z sagi Opowieści z Narnii. W pierwszej części wprawny obserwator rozpozna skalne rzeźby Gór Stołowych oraz labirynt skalny. Tymi widokami zachwycił się bowiem - a szczególnie labiryntem Błędnych Skał - reżyser,,narnii, Andrew Adamson. Adamson polecił uwiecznienie tych miejsc na zdjęciach, a następnie na tej podstawie odtworzyć ich wygląd w studiu filmowym w Nowej Zelandii, gdzie powstała znaczna część zdjęć, także plenerowych. W pierwszej zekranizowanej części siedmioksięgu powieściowego,,opowieści z Narnii prawdziwe ujęcia Gór Stołowych widoczne są tylko dwukrotnie, reszta to dzieło scenografów w studiu. Powodem kręcenia plenerów w nowej Zelandii była niska temperatura w Polsce - nastoletni aktorzy nie byli w stanie grać w tak trudnych warunkach, stąd zdjęcia przeniesiono w nieco cieplejsze miejsce. Polski krajobraz jest widoczny po raz drugi w,,księciu Kaspianie, gdzie reżyser również wykorzystał skalne rzeźby Gór Stołowych. Nasi bohaterowie - Łucja, Zuzanna, Edmund i Piotr - podróżują z karłem Zuchonem po bajkowej krainie Narnii, która dostała się najpierw w ręce złej Białej Czarownicy, a teraz króla Miraza. Podczas snu Łucji wydaje się, że spotyka Lwa Aslana, dawnego prawowitego władcę mitycznej Narnii. W blasku słońca przebijającego się między drzewami Łucja przechodzi przez las, a po drodze rozstępują się przed nią brzozy. Scena ta powstała na polanie tuż przy wylocie labiryntu skalnego. Polskie filmy i seriale także mogą wpłynąć na wzrost zainteresowania turystów lokalnymi zabytkami; wystarczy wspomnieć o Sandomierzu, gdzie kryminalne zagadki z łatwością Sherlocka Holmesa rozwiązuje serialowy ojciec Mateusz. Miasto oferuje zwiedzanie miejsc, w których kręcono serial. Serialem, który w malowniczy i urokliwy sposób przedstawiał Kraków była Majka. Opowieść o młodziutkiej pani fotograf i jej miłosnych perypetiach przenosiła widza w zabytkowe Sukiennice, zielone Błonia lub krakowskie Planty. Dobrym pomysłem na spędzenie wolnego czasu może być odwiedzenie jednego z miejsc zaprezentowanych w książce Marka Szymańskiego,,Polska na filmowo. Gdzie kręcono znane filmy i seriale. Ten pierwszy w Polsce przewodnik po miejscach, w których powstawały znane filmowe tytuły, odsłania niektóre ciekawostki z planów filmowych czy też pokazuje arkany sztuki reżyserskiej. Z książką w ręku możemy nie tylko poznać nowe miejsca, ale również przez moment sami poczuć się jak aktorzy grający w filmie. Zaprezentowane ciekawe miejsca, które reżyserzy wybrali na tło filmów, niezamierzenie przyczyniają się do promocji regionów, jednakże kręcenie filmu w danej okolicy ma wielki wpływ przede wszystkim na życie tubylców. Fakt ten najlepiej zaprezentował marokański reżyser Daoud Aoulad-Syad w filmie Czekając na Pasoliniego. Film, przypominający dokument, przenosi widza do małej wioski nieopodal Warzazat, gdzie od lat różne ekipy kręcą filmy. Dla mieszkańców przybycie włoskiej ekipy filmowej jest nadzieją na zdobycie pieniędzy i poprawienie swojej, bardzo często beznadziejnej sytuacji finansowej. Czekając na Pasoliniego został nagrodzony w 2008 na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych w San Sebastian i w Kairze (w kategorii:,,najlepszy Film Arabski ) i najlepiej pokazuje, jak marokańscy mieszkańcy walczą o role statystów w filmowej produkcji oraz jak wielkim prestiżem cieszą się później po udziale w takim przedsięwzięciu: doskonałym przykładem jest główny bohater, który grał w Królu Edypie Pasoliniego i wmawia wszystkim, że niedługo reżyser wróci i wszystkich zatrudni, choć doskonale wie, że włoski twórca nie żyje... Reżyser filmu czasem w groteskowo-ironiczny sposób próbuje przekazać odbiorcy prawdę, iż nie liczą się tylko główni bohaterowie czy krajobrazy, ale również statyści, którzy pojawiają się na ekranie na ułamek sekundy, ale ta sekunda zmienia ich życie na zawsze. Gdy więc zabraknie nam pomysłu na interesujący wyjazd po Polsce czy świecie, może warto skorzystać z podpowiedzi filmowców, którzy w swoich filmach uwiecznili wiele pięknych, czasem baśniowych miejsc i zmienili życie zamieszkujących je na co dzień osób? Paulina Paszko

13 nr 4 (68) kwiecień 2012 RZESZÓW 13 Carpe Diem Coaching jako sposób na życie? W ostatnim czasie bardzo dużo mówi się o tzw. coachingu. Niemniej jednak nie wszyscy wiedzą, co to tak naprawdę jest. Dlatego poprzez ten artykuł chciałabym pokrótce przybliżyć znaczenie pojęcia coachingu oraz jego roli w życiu każdego człowieka. Definicja tej idei ma za zadanie, w bardzo ogólnym znaczeniu, rozwój osobowy poprzez zmianę sposobu myślenia prowadzącą w efekcie do osiągnięcia wyznaczonego celu. Stosuje się przy tym kila narzędzi, m.in. mentoring, doradztwo, trening, consulting czy też nauczanie. Wszystkie te techniki wykorzystywane są obecnie w biznesie, dlatego też mają wielu sympatyków i to nie tylko na tej płaszczyźnie. Coraz częściej coaching jest wykorzystywany i stosowany także w życiu codziennym. Technika mentoringu działa wówczas, gdy jedna z osób, tzw. lider, posiadająca duży zasób wiedzy, udziela rad innym, młodym adeptom. Demonstrowane przez niego zachowania stanowią wzorzec do naśladowania. Poza tym mentor to osoba z dużym doświadczeniem, to ktoś w postaci erudyty, ktoś wszechwiedzący. Doradztwo z kolei to nic innego jak pomoc innym przy rozwiązywaniu ich problemów lub szukaniu sposobów na ich rozwiązanie. To praca z osobą potrzebującą nie tylko przewodnictwa, ale i porady. Terapia to najczęściej poszukiwanie w przeszłości przyczyn stanu aktualnego. Znając przyczyny, możemy wiele zmienić, aby usunąć ten emocjonalny ból, który - zakorzeniony w przeszłości - znacząco wpływa na naszą teraźniejszość, a nawet na przyszłość. Trening natomiast, jako narzędzie coachingu, ma głównie za zadanie zdobywanie wiedzy i umiejętności poprzez stałe uczenie się, samodoskonalenie oraz powtarzanie - trenowanie aż do momentu osiągnięcia wytyczonego celu. Consulting zapewnia analizę i w pewnym sensie rozwiązuje problemy, a tym samym pomaga w rozwoju osobowym. Tak pokrótce przedstawia się esencja coachingu, który ma pomagać ludziom w dokonywaniu zmian w ich życiu w taki sposób, w jaki sami tego oczekują. Albowiem to, w jaki sposób myślimy o sobie, ma przemożny wpływ na to, kim jesteśmy i co osiągnęliśmy. Dlatego coaching ma pomóc w dążeniu do realizacji swoich celów, do stania się tym, kim chcemy być. Tu liczy się działanie, którego rezultat, uzyskany w teraźniejszości, jest efektywny również w przyszłości. Zatem, najprościej mówiąc, coaching to nic innego jak nabywanie wiedzy i nowych umiejętności poprzez poprawianie lub eliminowanie starych, nieefektywnych zachowań pod kierunkiem osobistego trenera. Obecnie nie dziwi już chyba nikogo fakt, iż popularność coachingu wzrasta z miesiąca na miesiąc. Także korzyści płynące z coachingu są coraz bardziej widoczne i liczne, ponieważ pomaga on m.in. odkrywać niepoznane jeszcze naturalne zasoby, którymi dysponują ludzie oraz daje możliwość rozwoju osobistego poprzez korzystanie z indywidualnych metod uczenia i motywowania się do działania. Z perspektywy lat i analizy zapotrzebowania na coaching wynika, że zyskuje on status oddzielnego, pożądanego zawodu. To tylko kwestia czasu, aby w pełni wziąć odpowiedzialność za nasz dalszy osobisty rozwoju. Dlatego też coaching w najbliższej przyszłości będzie zapewne spełniał bardzo istotną, o ile nie jedną z najważniejszych ról, zarówno w biznesie, jak i w życiu codziennym. Albowiem nie tylko jest odpowiedzią na ludzki stres i zapotrzebowanie bycia bardziej efektywnym we współczesnym, konkurencyjnym społeczeństwie, ale również motywuje do stałego rozwoju i podwyższania swoich kwalifikacji oraz zastanowienia się nad życiem i przyszłością, która tak naprawdę zależy od nas samych. Zacznijmy działać już dziś, bo jutro to jedyny dzień, który nigdy nie nadchodzi. Katarzyna Dominik Rynek 4 NASZA RAMÓWKA TYGODNIOWA: PONIEDZIAŁEK od godz NIE, NIE LUBIĘ PONIEDZIAŁKÓW... Niczym nieskrępowana zabawa podczas szalonej, poniedziałkowej imprezy z największymi przebojami-!promocja: przez cały dzień i noc duża Warka za 3,50 zł!!! WTOREK od godz STUDENCKIE WTORKI REGGAE Dla studentów z legitymacją zniżka 10% na piwo i wódkę. ŚRODA od godz SZALONA ŚRODA Idea "szalonych śród" jest prosta, chodzi o to by się dobrze bawić. W programie m.in. konkursy z nagrodami i impreza do rana! Promocja piwa - duża Warka tylko 3,99 zł przez cały dzień i noc. CZWARTEK od godz STUDENCKIE TEMATYCZNE CZWARTKI Dla studentów z legitymacją zniżka 10% na piwo. PIĄTEK od godz CHWYTAJ NOC TAŃCZĄC!!! Taneczna impreza z DJ'em. Chcesz szaleć do muzyki lat 70tych i 80tych, rock'a, rock'n'roll'a w wykonaniu najlepszych polskich i zagranicznych wykonawców? Chcesz czuć się swobodnie, w sposób nieskrępowany oddawać się zabawie? Nie ma sprawy! SOBOTA od godz GORĄCZKA SOBOTNIEJ NOCY Taneczna impreza z DJ'em. Gramy największe przeboje! NIEDZIELA od godz NIEDZIELNE WYCISZENIE

14 14 K U L T U R A nr 4 (68) kwiecień 2012

15 nr 1 (15) rok akademicki 2011\2012 egzemplarz bezpłatny edukacja Co warto studiować? Jeśli myślałeś, że wybór przedmiotu i tematu prezentacji maturalnej był trudny, to przygotuj się na znacznie większe wyzwanie! Za chwilę czeka na Cię nie lada zagwozdka, bowiem przyszedł czas na wybór studiów. To nie tylko decyzja o następnych przynajmniej trzech latach twojego życia, ale również wybór zawodu jego resztę. Stajesz właśnie na prawdziwym rozstaju dróg, więc warto dobrze przemyśleć wszystkie opcje. Matura i co dalej? Nie jest tajemnicą, że nie wszystkie kierunki gwarantują dobry start na rynku pracy. Pracodawcy są coraz bardziej wybredni i oczekują coraz lepiej wykształconych, kompetentnych i wszechstronnych pracowników. Niemniej istotny od wyboru samej uczelni jest więc wybór konkretnego kierunku studiów. Decydując się po maturze na studia trzeba wziąć pod uwagę kilka czynników. Przede wszystkim swoje predyspozycje i dotychczasowe doświadczenia. Nie mogą one jednak w pełni determinować wyboru przyszłego kierunku. Już nie tylko rozsądnym, ale wręcz koniecznym jest zapoznanie się z badaniami rynku pracy, które wskazują, jakie kierunki pozwalają ich absolwentom znaleźć pracę, a które produkują w większości bezrobotnych. W tym roku do matury przystąpi ponad 350 tysięcy uczniów. Absolwenci szkół średnich muszą zmierzyć się nie tylko z egzaminem dojrzałości, ale także z samą dojrzałością - wyborem swojej przyszłości. Sztuką jest wybór kierunku, który nie tylko pozwoli młodemu człowiekowi dobrze wykorzystać jego talenty i predyspozycje, ale także zapewni mu po studiach dobrze płatną pracę w wystudiowanym zawodzie. Jak wynika z opinii wielu niezależnych specjalistów najwięcej miejsc pracy będzie czekać na absolwentów kierunków informatycznych, pedagogicznych oraz technicznych. Prognozy wskazują, że zapotrzebowanie na tych specjalistów w najbliższych latach będzie stale wzrastać. Za pięć lat deficyt pracowników w tych zawodach może wynieść nawet 30 procent. Kierunki zamawiane. Tendencję tę dostrzegło także nasze państwo. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, już od 2008 roku, realizuje program kierunków zamawianych. Polega on na szczególnej trosce o określoną pulę kierunków (i ich studentów), które uważa się za strategiczne z punktu widzenia rozwoju Polski. W praktyce wszystko sprowadza się do olbrzymich dotacji dla uczelni, które kształcą przyszłych specjalistów z zakresu fizyki, inżynierii czy budowy maszyn. Nie chodzi tu jednak tylko o granty i dofinansowanie dla uczelni, ale także o atrakcyjne stypendia dla samych studentów. W zależności od wyników, kierunku i okoliczności może ono wynosić nawet 1000 złotych miesięcznie! W nadchodzącym roku akademickim państwo przeznaczy 200 mln złotych na dofinansowanie uczelni, które zgłoszą najciekawsze projekty związane z wykorzystaniem swoich specjalistycznych kierunków, a także potencjału i wiedzy swoich studentów. Które kierunki należą do tzw. zamawianych? Co roku Ministerstwo przygotowuje nowy zestaw studiów uważanych za strategiczne dla rozwoju Polski. W ubiegłorocznych konkursach wygrywały: automatyka i robotyka, biotechnologia, budownictwo, chemia, energetyka, fizyka i fizyka techniczna, informatyka, inżynieria materiałowa, inżynieria środowiskowa, matematyka, mechanika i budowa maszyn, mechatronika, ochrona środowiska i wzornictwo. Listę tę poszerzono w tym roku o dwa specjalistyczne kierunki: inżynierię chemiczną oraz technologię chemiczną i procesową. Oprócz studiów na wymienionych kierunkach absolwenci szkół średnich mogą wybierać także makrokierunki, kierunki unikatowe i studia międzykierunkowe z dziedziny nauk ścisłych. Co jeszcze warto studiować? Prognozy rynkowe wskazują na kilka sektorów, których absolwenci nie powinni mieć problemów ze znalezieniem dobrze płatnej pracy. Należą do nich: informatyka i programowanie, pedagogika, motoryzacja i nowoczesne technologie, energetyka, usługi medyczne, logistyka, matematyka i nauki inżynieryjne, prawo, technologia żywności i żywienia, finanse i bankowość, ubezpieczenia, str. II a także ekonomia.

16 II edukacja nr 1 (15) 2012 Informatyka rządzi. W wyjątkowo dobrej sytuacji są dziś absolwenci informatyki. Wszystko wskazuje na to, że Polska pójdzie śladami państw zachodnich należących do Unii Europejskiej. Oznacza to, że zatrudnienie w sektorze informatycznym będzie stale wzrastać. Obecnie co czwarte nowe miejsce pracy w UE tworzone jest w sferze informatyki, telekomunikacji, internetu i technologii informacyjnych. Wiedza z zakresu profesjonalnej obsługi komputera staje się już standardem również na innych stanowiskach pracy. Sprawia to, że pole zawodowego działania informatyków jest coraz większe. Informatycy coraz częściej znajdują zatrudnienie w branży finansów czy marketingu. Szybki rozwój internetu i nowoczesnych technologii będzie gwarantował ciągły popyt na absolwentów tego kierunku. Szczególnie poszukiwani będą specjaliści od e-biznesu i bezpieczeństwa sieci. Wśród informatyków najbardziej perspektywiczne są obszary grafiki komputerowej, programowania, projektowania stron internetowych i analizy systemów komputerowych. Trzeba jednak pamiętać o tym, że już dziś informatyka jest kierunkiem mocno obleganym przez kandydatów na studia. W tym roku w Warszawie przypadało aż 15 chętnych osób na jedno miejsce! Wszak, pomimo tak wielkiego zainteresowania informatyką przez maturzystów, kierunek ten nadal pozostaje jednym z najbardziej perspektywicznych. Rynek czeka na ekonomistów... Nasza obecność w Unii, a także status kraju ciągle się rozwijającego, sprawiają, że rynek zgłasza duże zapotrzebowanie na różnorakich specjalistów z branży inwestycyjnej. Zarówno polskie, jak i zagraniczne firmy szukają młodych i zdolnych doradców prawnych, finansowych, podatkowych i inwestycyjnych. Warto zatem podejmować studia związane z finansami czy prawem, ze szczególnym naciskiem na prawo unijne. To jednak nie wszystko! Ciągle wzrasta wymiana handlowa z udziałem polskiego kapitału. Powoduje to, że rynek pracy jest otwarty dla wykwalifikowanych specjalistów z branży logistycznej i transportowej, a także specjalistów ds. importu i eksportu. Mile widziani są zatem absolwenci studiów ekonomicznych i im pokrewnych. Na brak pracy na pewno nie będą narzekać analitycy, kosztorysanci i doradcy finansowi. Wzrasta także zatrudnienie w branży bankowej. W Polsce otwiera się coraz więcej banków i ich oddziałów. Bezwątpienia zatem dobrze płatną pracę znajdą osoby po bankowości. Co więcej, popularność kredytów i ogólna ekspansja banków na polskim rynku, stwarza szansę również dla osób dotychczas niezwiązanych z bankowością. Każdy bank organizuje swoim pracownikom specjalne szkolenia, tak więc branżowe wykształcenie - choć mile widziane - nie jest konieczne. Wymagana jest natomiast dobra znajomość języka obcego....a także na pedagogów i medyków. Specjaliści przewidują również wzrost zapotrzebowania na wszechstronnie wykształconych pedagogów. Ich sytuacja na rynku pracy ma się na przestrzeni kilku najbliższych lat zdecydowanie poprawić. Wszystko za sprawą wchodzących w życie reform szkolnictwa i ogólnoeuropejskiej tendencji dążenia do podnoszenia poziomu wykształcenia obywateli UE. Powstaną nowe, specjalistyczne szkoły wyższe, podyplomowe, a także szkoły organizujące różne kursy zawodowe. Tak więc zwiększy się popyt na dobrych wykładowców i trenerów. Wraz z ogólnym wzrostem gospodarczym zwiększa się także popyt na atrakcje duchowe i kulturalne. Dlatego na rynku pracy będzie pojawiać się coraz więcej intratnych ofert dla ambitnych i dobrze zorganizowanych specjalistów od rozrywki a także animatorów czasu wolnego. Bardzo cenione są wszystkie kierunki związane z fizyczną stroną ludzkiego życia. Wynika to z coraz większej uwagi, jaką przywiązujemy do swojego zdrowia i wyglądu. Dlatego o pracę nie muszą martwić się masażyści, dietetycy, fizjoterapeuci czy specjaliści od odnowy biologicznej. Warto zatem studiować wychowanie fizyczne, charakteryzację, biotechnologię czy wspomnianą fizjoterapię. Naturalnie nie inaczej jest w przypadku absolwentów studiów stricte medycznych. Społeczeństwo się starzeje i wiele osób będzie wymagało stałej opieki. Na pewno pracy nie zabraknie dla: lekarzy, pielęgniarek, okulistów, stomatologów czy pracowników socjalnych. Czasy nie dla humanistów. Zanim zdecydujemy się na studia humanistyczne lepiej dwa razy przemyśleć swoją decyzję! Badania rynku pokazują, że kierunki takie jak filologiie, psychologia czy socjologia to największe fabryki bezrobotnych absolwentów. Osoby z wykształceniem humanistycznym nie są dziś poszukiwane na rynku pracy. Wynika to m.in. z olbrzymiej podaży filologów, filozofów czy dziennikarzy. Niezależne od siebie źródła potwierdzają, że nadeszły ciężkie czasy dla humanistów. Dlatego specjaliści odradzają podążanie za modą i wybieranie kierunków takich jak socjologia, politologia czy dziennikarstwo. Humaniści mogą liczyć na zatrudnienie w dużych i stabilnych finansowo firmach, gdzie pojawia się dla nich miejsce w branży reklamowej i PR. Do odradzanych przez specjalistów od badań rynku pracy kierunków studiów należą: filologia polska, filozofia, psychologia, socjologia, politologia, zarządzanie i marketing, administracja, publiczna i dziennikarstwo. Oczywiście, ukończenie z dobrymi wynikami dobrej uczelni na kierunku humanistycznym nie oznacza, że na pewno zostaniemy bezrobotnym. Warto jednak zdać sobie sprawę z tego, że o pracę będzie nam znacznie trudniej niż absolwentom uczelni technicznych. Podobnie jest w przypadku płac, które są o wiele niższe od tych, na jakiej mogą liczyć technicy i inżynierowie. Emil Regis Dom strachu? Przeciętny komentarz do zdania: mieszkam w akademiku, brzmi: współczuję. Skąd taka odpowiedź? Czy rzeczywiście życie w domu studenckim to horror? Może to tylko mit, który zakorzenił się głęboko w świadomości i nikt nie stara się go obalić? Co sądzą o DS-ach osoby w nich mieszkające? Kasia, studentka prawa, dostała pokój w akademiku dwa lata temu. Nie ukrywa, że nie jest to miejsce jej marzeń, jednak nie traktuje swojego pobytu w nim w kategorii dramatu. To raczej komedia, do której można się przyzwyczaić. Najważniejsze, by dzielić pokój z kimś, kto nie zatruwa Ci życia. Mówi, że to już połowa sukcesu. Jeśli współlokatorka jest ugodowa i stara się iść na kompromis, nie ma powodów do obaw. Nie wyobrażam sobie wynajmowania mieszkania przy warszawskich cenach. Zaczynam teraz drugi kierunek i nie chcę poświęcać nauki kosztem pracy. Zatem pierwszym powodem, dla którego studenci decydują się na akademik są finanse. W Warszawie ceny za miejsce w DS wahają się między złotych. W porównaniu z opłatami za mieszkania, to rzeczywiście niewiele. Ale nie tylko koszty się liczą. Jasiek zdecydował się na mieszkanie w akademiku ze względu na znajomych poznanych na pierwszym roku. Bardzo zżyliśmy się z paroma chłopakami. Mieszkamy w trzech różnych pokojach, studiujemy razem już trzeci rok. Nie wyobrażam sobie wracać do miejsca, w którym by ich nie było. Wspólnie jeżdżą na zajęcia, uczą się i oczywiście imprezują. Nie tracą czasu na dojazdy ani chodzenie po klubach. Nawet jeśli chcą gdzieś wyjść, mają się pod ręką. Wystarczy, że zapukają do siebie przez ścianę, by dać sygnał, że ma się sprawę. Wychodzą z pokoi i ustalają szczegóły na korytarzu. Nie muszą dzwonić i tracić niepotrzebnie czasu. Często takie spontaniczne i nieprzewidziane spotkania zamieniają się w dłuższą posiadówę. Są tacy, których podstawowym produktem w lodówce jest piwo. Zdarza się, że krótkie dyskusje przeradzają się w korytarzowy spęd i nikt nie myśli już o nauce. Przynajmniej nikt z tych popijających chmielowy napój. Jest jednak wiele osób, dla których gadanie o niczym nie jest interesującą formą rozrywki. Karolina ma pokój nieopodal parapetu, na którym ciągle przesiadują mniej zaangażowani w naukę. Tyle razy, ile prosiłam ich o ciszę, to już nawet nie zliczę - denerwuje się studentka antropologii. Dodaje, że nie rozumie, jak można nie szanować innych krzycząc czy grając na gitarze po nocach w środku tygodnia. Ja jeszcze rozumiem, jak jest piątek czy sobota, ale w tygodniu mam dużo nauki, a ciągle nie mogę się skupić. Jaka jest rada dla chcących zająć się czytaniem książek czy pisaniem prac? Akademiki przewidują tzw. pokoje cichej nauki, które otwarte są dla wszystkich, często całą dobę. Można zejść do nich z notatkami i zająć się czymś pożytecznym. Oprócz kłopotów z nauką pojawiają się problemy ze snem. Wieczorami trudno zasnąć, rano za to bardzo łatwo się obudzić. Doskwiera trzaskanie drzwiami, budzik współlokatorki albo tłukąca butelkami pani sprzątająca. Mieszkańcy DS-u twierdzą, że hałasuje z zemsty za zabrudzoną kuchnię i łazienkę. Bywa, że po weekendzie pełno jest w niej butelek po alkoholu, śmieci czy poodgaszanych gdzie popadnie papierosów. Niekiedy zastać można także urwany zlew i rozbity sedes. W moim akademiku nie ma takich problemów. Całe piętro jest monitorowane i nikt nie porywa się na takie wyczyny - komentuje Kinga. W domu studenckim, w którym jest zakwaterowana warunki są nieco odmienne. Pokoje są tylko dwuosobowe, mają osobne łazienki i kuchnie, wyposażone nawet w mikrofalówki. Wiąże się to jednak z wyższą ceną. Tomkowi, studentowi politologii, doskwiera jednak najbardziej brak prywatności. Jego plan niemalże całkowicie pokrywa się z zajęciami sublokatora. Często wstają o tych samych godzinach, przygotowują śniadania i wychodzą na tramwaj. Lubię Krzyśka, to w porządku gość. Chciałbym jednak czasem obudzić się i nie być zmuszany już od 7 rano do rozmowy. Ważne jest dla niego, by pobyć czasem samemu. Posłuchać muzyki, poleżeć. Z dziewczyną przeważnie widują się na mieście lub u niej, bo trudno pogadać przy kimś. Osoba trzecia jednak ogranicza rozmowę i krępuje. Gdybym miał osobny pokój poświęcalibyśmy sobie więcej czasu, jednak na dłuższą metę nie chciałbym mieszkać sam. Jednak wracanie do pokoju, w którym jest z kim podzielić się minionym dniem, incydentem w tramwaju czy niezaliczonym kolokwium ma swoje plusy. Zatem dom strachu, jak nazywają często dom studencki osoby nie mieszkające w nim, ma swoje zalety i wady i trudno stwierdzić jednoznacznie, czy warto. Jednak dowodem na to, że nie taki DS straszny są ciągle przepełnione piętra i setki podań wpływających rocznie do Działu Spraw Bytowych. Paradoksalnie więc najważniejsze, by homini ludensi i homini fabri nie połączył pokój. Paula Szewczyk

17 nr 1 (15) 2012 edukacja III

18 IV edukacja nr 1 (15) 2012 Student to brzmi dumnie... czy durnie? Być może ten artykuł będzie brzmiał groźnie. Pomoże rozwiać stereotypy w głowach maturzystów odnośnie bajecznego studiowania. I choć nie ma w nim mowy o sesji i koszmarach studenckiego życia: kolejkach do dziekanatu czy na ustne egzaminy, o problemach na stancjach, nieraz trudnych relacjach, to i tak można się przestraszyć. Czytajcie na własną odpowiedzialność. Wygodne łóżko Studia to nie tylko wykłady, laboratoria (opcja dla ścisłowców ), tudzież konwersatoria dla humanistów. To przede wszystkim szkoła życia. Wyższy level. Już nie na garnuszku u mamusi (choć oczywiście pozostaje część szczęśliwców albo pechowców - w zależności od tego, jakie aspekty weźmiemy pod uwagę), ale samodzielna egzystencja. Szkolny mus zastąpiła wolność, wolność wyborów i kierowania własnym życiem. Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz. I nie chodzi w tym przysłowiu o łóżko, ale o całokształt. Samozadowolenie. Z 5 nie zmarnowanych lat. Tylko jak to zrobić? Niewygodna droga Co zyskujemy dzięki studiom? Pytanie banalne, oklepane i pozornie łatwe. Gdybym przeprowadziła sondę uliczną na kampusie uniwersyteckim, to uzyskałabym tyle różnych odpowiedzi, ilu studentów bym zapytała. Dla jednych liczy się wiedza, poszerzanie horyzontów umysłowych, odkrywanie nieznanych wcześniej ścieżek, ale bądźmy szczerzy - stopień wykorzystania tego, czego się nauczymy w późniejszych latach jest znikomy. Pierwsze rozczarowanie? W życiu będzie ich wiele, więc warto porzucić mrzonki o wspaniałych studenckich latach: nieustannych imprezach w akademikach kończących się bladym świtem lub niekończących się wędrówkach od klubu do klubu, wyjazdach integracyjnych, zajęciach, które można bezkarnie opuszczać, wykładowych drzemkach. To nieodzowny element studenckiego życia, ciekawe urozmaicenie, ale przecież nie można przebalować, przebumelować pięciu lat! Skrypty, skrypty to nie wszystko Nie sposób być lekarzem, prawnikiem, tudzież innym specjalistą bez kilkuletniego wkuwania, obszernej literatury przedmiotowej, podręczników, skryptów etc., ale zawsze najważniejsza jest praktyka. Profesorowie otwierają młodym ludziom oczy, pomagają zwiększyć świadomość, często świadomość własnej niewiedzy, wskazują, co warto zgłębić. Jeśli nie na dodatkowym kursie, to przez buszowanie w Internecie, przez artykuły, książki związane z danym tematem, a wszystko po to, aby odnaleźć własną dziedzinę, konika, dzięki któremu będzie można błyszczeć elokwencją. Do tego warto jak najwcześniej zacząć przejawiać różnorodną aktywność - uczęszczać na praktyki, staże, pomagać jako wolontariusz, angażować się chociażby w samorząd, organizacje studenckie, we wszystko, co pozwoli sprawdzić własną organizację czasu, umiejętność radzenia sobie ze stresem, zdolność łączenia kilku funkcji. To przede wszystkim zaprocentuje pierwszymi doświadczeniami na rynku pracy. Ha! Jakimi pierwszymi? - zakrzyknie pewnie część z was na myśl o swoich wakacyjnych pracach, tymczasowych zleceniach, sezonowych wyjazdach zarobkowych. Studia to świetna pora na pierwszą pracę, ale pierwszą związaną, choćby w minimalnym stopniu z tym, co chce się robić w przyszłości. Roznoszenie ulotek, pizzerie, bary, telemarketing - to dobre sposoby na to, aby spróbować zarobić na własne utrzymanie albo przynajmniej na przyjemności, ale warto w miarę możliwości jak najszybciej rozglądać się za tym, z czym chcielibyśmy związać swoją karierę zawodową na dłużej. A po studiach? Powrót z tarczą czy na tarczy? Absolwent na rynku pracy jest na nieciekawej pozycji. Kolejne zdumienie? Bunt? Nie po to męczę się przez tyle lat, inwestuję w edukację, aby potem mieć problemy ze znalezieniem pracy!? Moi znajomi ze średnim bądź zawodowym wykształceniem pracują od kilku lat (pomińmy milczeniem gdzie, w kraju czy za granicą, na jakim stanowisku i za jaką pensję), a ja nie dość, że opóźniłem/opóźniłam swój start zawodowy to jeszcze jestem na gorszej pozycji? Oburzenie, ale to znów brutalna prawda. Setki ogłoszeń w Internecie, na portalach pracy, w biurach karier, ale w każdej ofercie prawie pojawia się warunek konieczny - bycie studentem. Dla pracodawcy to oszczędności. Dla absolwentów - frustracja. Zwłaszcza w takich akademickich miastach jak Kraków, Warszawa, Wrocław czy Lublin nie trudno o studentów z odpowiednimi kwalifikacjami, bo czym się różni student V roku od absolwenta? Jedynie trzema literkami, które widnieją tylko na małej, oprawionej książeczce zwanej dumnie dyplomem. Różnica w wiedzy i umiejętnościach jest żadna bądź minimalna. Zaś różnica w portfelu pracodawcy - o!, ta jest już odczuwalna. Im wcześniej znajdziemy satysfakcjonującą nas pracę, będąc w uprzywilejowanym okresie studiowania, tym szybciej będziemy mogli się sprawdzić, a uzyskawszy przychylność pracodawcy pozostać w danej firmie na dłużej. Gepardy na start! Nauka, praca, kariera. Życie przyspiesza coraz bardziej, czasem łatwo wypaść na zakręcie, trudno zahamować, trzeba być gepardem, który pędzi wraz z nurtem pop-kultury. Pomimo to warto starać się nie sprowadzić swego studenckiego życia do ciągłej rywalizacji: muszę być najlepszy na studiach, załapać się do szczęśliwej puli 10 czy 20 % osób z kierunku, którzy otrzymają stypendium, muszę udowodnić, na co mnie stać, wykazać się, jako pierwszy zacząć pracę, zarabiać najwięcej... Łatwo zwariować, przedwcześnie wypalić się, jeśli podąży się taką drogą. Jedyna rada - wszystko z rozsądkiem! Studencki pragmatyzm Na zakończenie kolejna korzyść ze studiowania, która może wzbudzić uśmiech. Studia to też szkoła... gotowania! Wielu, zwłaszcza osobników płci męskiej, rozpoczyna swoją karierę studencką od umiejętności zagotowanie wody. Ugotowanie ziemniaków bywa już ponad ich możliwości. Są to skrajne przypadki, ale na szczęście uleczalne. Wielu samodzielnie nabyło jakże cenne umiejętności zwykłej zaradności, z daleka od domu trzeba bowiem zacząć wykonywać niecodzienne czynności: prać, gotować, sprzątać, zmywać. I to też jest plus nauki na poziomie wyższym. Ewelina Siwek (po)targuj się trochę Polscy studenci należą do jednych z bardziej ambitnych w Europie. Ponad połowa braci studenckiej marzy o zrobieniu kariery i wspinaniu się po zawodowych stopniach. Dla porównania (badania przeprowadzone przez Universum Student Survey z 2011) 43% francuskich i hiszpańskich studentów posiada konkretne plany na przyszłość, w Niemczech liczba ta wynosi 38%. Paradoksalnie w kraju ze sławnymi uniwersytetami, Oxfordem i Cambridge, studentom nie spieszno do podejmowania życiowych decyzji. Zaledwie 28% Brytyjczyków deklaruje mniej więcej obrany plan na zawodową przyszłość. Co to oznacza? Czy będąc u progu dorosłego życia, wybierając studia, trzeba pójść do wróżki, aby nie popełnić błędu i dokonać odpowiedniego i odpowiedzialnego wyboru? Niekoniecznie. Wielu studentów precyzuje swoje plany zawodowe dopiero w trakcie trwania studiów, z różnym skutkiem. Niektórzy rzucają dotychczasowy kierunek i zaczynają zupełnie nowe życie, inni dokształcają się, nie chcąc stracić roku, a jeszcze inni wybierają się na targi pracy i kariery, które pomagają uściślić oczekiwania i zaprezentować lokalny lub też krajowy rynek pracy oraz zapotrzebowanie na dane umiejętności. Jeśli więc - Drogi Czytelniku - jesteś zainteresowany, dowiedz się, kiedy w najbliższym czasie odbędą się targi pracy lub kariery w Twoim mieście, na uniwersytecie lub w biurze karier. Mogą się one bowiem okazać rewelacyjną możliwością zasięgnięcia informacji, zadawania pytań, a także często dostania pracy. Co należy zrobić, aby targi pracy lub kariery rzeczywiście wpłynęły pozytywnie na Twój rozwój? Oto kilka wskazówek: 1. Przygotowanie. Formalności nigdy dosyć. Chodzi tu o zebranie kilku ważnych informacji o najbliższych czy interesujących Cię targach. Warto także zapoznać się z listą pracodawców, wystawiających się na takich targach. Można przejrzeć strony internetowe, zaznajamiając się z profilem danego przedsiębiorstwa. Dzięki temu będziemy mogli zdecydować, którzy wystawcy nas interesują i zaoszczędzimy czas na mozolnym chodzeniu od stoiska do stoiska i poszukiwaniu odpowiadającego naszemu wykształceniu przedsiębiorstwa. CV koniecznie! Choć w większości przypadków targi 2. mają charakter informacyjny, to jednak zdarzają się sytuacje, kiedy pracodawca właśnie w takim miejscu szuka nowych pracowników. Stąd warto zabrać ze sobą kilka kopii CV. Dzięki niemu pracodawca ma do nas jakiś kontakt, nawet jeśli w czasie odbywających się targów nie złożył nam żadnej propozycji. Aktywność potencjalnych pracowników na targach pracy lub kariery jest zauważalna przez wystawców. Rozmowa. Wielu trapi wątpliwość, o co zapytać podchodząc do stoiska. Czy się nie ośmieszę, jak zostanę potrak- 3. towany... Ważne w tej kwestii jest odpowiednie przygotowanie, o którym była mowa wcześniej. Im więcej będziesz wiedział na temat danego wystawcy, tym pewniej poczujesz się i trafniejsze pytania zadasz. Warto zawsze poczekać i osobiście porozmawiać z pracodawcą, czasem taka rozmowa, a nie tylko pozostawienie CV, może podziałać na naszą korzyść. Uniwersalną kwestią będzie pytanie, jakich osób poszukuje firma, czy istnieją możliwości odbycia w niej stażu lub praktyki. Co należałoby zrobić (jakie odbyć kursy, szkolenia, studia podyplomowe itp.), aby w przyszłości zwiększyć swoje szanse na dostanie się do danej firmy. Student bez doświadczenia. To bolączka wielu studentów - są wykształceni, ale w oczach pracodawców 4. brakuje im doświadczenia. A gdzie mieli je zdobyć, skoro właśnie podejmują pierwszą pracę? Nie warto się jednak martwić na zapas. Bywa i tak, że pracodawca chętnie zatrudni studenta na staż lub nawet płatne praktyki po to, aby najpierw go wyszkolić, a potem zatrudnić na etat. To że nie posiadasz doświadczenia w danej branży, nie przekreśla jeszcze całkiem Twoich szans. Ważną rolę odgrywają także praktyki, szkolenia, kursy i warsztaty, na które łatwiej się dostać niż do pracy. Ulotki i co dalej? Nie martwmy się, że na targach od 5. razu nie zaproponowano nam pracy. Często również pracodawcy potrzebują czasu do namysłu lub konsultacji z innymi członkami zarządu. Warto śledzić profile tych firm, u których pozostawiliśmy nasze CV. Być może okaże się, że za jakiś czas ktoś odpowie na nasze zgłoszenie. Targi kariery i pracy są cennym doświadczeniem. Dzięki nim możemy zapoznać się z profilem wielu firm, poznać nieco rynek pracy oraz zaprezentować się w oczach pracodawców. Przede wszystkim staniemy się osobami aktywnie poszukującymi pracy, a to kolejny pozytywny aspekt w oczach pracodawcy. Istnieje wiele serwisów internetowych czy stron, które zajmują się opracowywaniem baz targowych. Dzięki skrzynce newsletterowej możemy być na bieżąco dostając na pocztę informację o zbliżających się szkoleniach, targach, inkubatorach rozwoju i wielu innych ciekawych wydarzeniach. Ewelina Basińska

19 nr 1 (15) 2012 edukacja V

20 VI edukacja nr 1 (15) 2012 Praca dyplomowa: wybierz dobry temat! Podjęcie studiów zawsze wiąże się z pracą badawczą. Student to już nie licealista... Nie wystarczy tylko przyswoić jakąś wiedzę, tutaj już wchodzimy bowiem na wyższy poziom intelektualny. Sami coś tworzymy, piszemy, zagłębiamy się w temat, aby móc uzyskać tytuł licencjata, magistra bądź inżyniera. Pierwszym krokiem ku napisaniu naprawdę dobrej pracy jest wybór odpowiedniego tematu. Wbrew pozorom i przyjętym schematom wielu studentów miewa z tym problemy. Niejednokrotnie trudno sprecyzować swoje zainteresowania, a czasami nie mieszczą się one zupełnie w zagadnieniach studenckiego programu nauczania. Wystarczy, że na studia geograficzne przyjdzie człowiek, który tak naprawdę interesuje się fizyką. Dziedziny te nie są pokrewne i tutaj może być bardzo wielkim problemem znalezienie odpowiedniego tematu. Jest to najgorszy scenariusz z możliwych, gdy studiuje się coś, co tak naprawdę wcale nas nie interesuje. Bez względu na to, jaka jest tego przyczyna: czy też trafiliśmy tu przez przypadek - bo się nigdzie indziej nie dostaliśmy, czy też rynek pracy nas zmusił - bo dany zawód jest opłacalny, czy też ktoś nam ten zawód wybrał, czy może myśleliśmy, że dany kierunek będzie dla nas interesujący, a w praktyce okazało się zupełnie co innego, albo po prostu nie wiedzieliśmy, co wybrać i akurat padło na to - bo było nam w jakimś stopniu bliskie. W takim wypadku nie ma żadnej pozytywnej opcji na dobry temat, bo każdy z możliwych będzie dla nas nudny, mało pociągający i nie dający możliwości rozwoju. Każda przyczyna ma swoje odrębne korzenie i aspekty. W przypadku, gdy studiuje się dziedzinę pokrewną swoim zainteresowaniom sprostanie temu zadaniu nie jest już tak sporym wyzwaniem. Studiujący ma możliwość przedyskutowania interesującego go zagadnienia i w jakiś sposób podciągnięcia go pod swoje zamiłowania wyszukując pola badawcze w innych aspektach niż podane przez prowadzącego seminarium. Istnieje duża szansa, że promotor wyrazi zgodę na przekwalifikowanie tematu, oczywiście w granicach rozsądku i według znanych mu procedur. Każdy pomysł jest dobry, byle tylko dało się go zrealizować. Niezależnie jednak od okoliczności przebywania na danym kierunku, każdy musi w stosownym czasie dokonać wyboru tematu pracy dyplomowej. Niektórym studentom jest oczywiście wszystko jedno o czym napiszą, byle by się jakoś przez te studia prześlizgnąć, przewinąć i potocznie rzecz ujmując: mieć ten papierek. Pisanie pracy o czymkolwiek nie jest dobrym wyjściem, aczkolwiek zawsze można poprosić kogoś z rodziny o pomoc czy zwyczajnie stworzyć pracę na zasadzie kopiuj-wklej dodając jedynie przypisy tak, aby nikt się nie przyczepił. Abstrahując od takich sytuacji skupmy się na tych, którym jednak zależy na swej pracy badawczej i zdobyciu wyższego wykształcenia. Ciężką sytuacją dla studentów z zamiłowaniem staje się taka, gdy piszą o czymś, co ich nie interesuje. Jest to swego rodzaju paradoks zważywszy na sam fakt uczęszczania na kierunek, który jest naszą pasją. Nie zawsze jednak pasjonujący kierunek jest interesujący w każdy jego aspekcie. Na każdym kierunku zdarzają się przedmioty nudne, zwyczajnie niepotrzebne, nie przygotowujące do zawodu ani też nic nie wnoszące. Czasem takich przedmiotów jest niewiele, a niekiedy niestety większość. Dany kierunek ma zatem różne przedmioty badawcze, kierunki zainteresowań. Można to łatwo zaobserwować na przykładzie geografii. Jej podstawowe działy to: geografia fizyczna, geografia społeczno-ekonomiczna oraz geografia regionalna. Student pasjonujący się środowiskiem przyrodniczym, jego cechami, przestrzennym zróżnicowaniem tych cech oraz zjawiskami je kształtującymi nie będzie pisał z takim zapałem na temat środowiska geograficznego regionów. Przy przydzielaniu tematu promotor zwykle podaje swoją listę tematów do wglądu i przeanalizowania studentom. Mają wtedy możliwość wyboru spośród podanych, a jeśli żaden im nie przypadł do gustu, przeważnie dostają czas na przemyślenie. Po mniej więcej miesiącu przedstawiają swoje propozycje tematyczne. Nie w każdym wypadku taki temat zostaje zaakceptowany przez promotora. Czasem wystarczy zmiana szyku zdania, nadanie precyzyjnego sformułowania, skorzystanie ze specjalistycznych źródeł, a czasem temat zupełnie nie odpowiada problemom badawczym, jakimi zajmuje się promotor bądź w ogóle jest niezgodny z wytycznymi obowiązującymi na danym kierunku. Tak naprawdę dużo zależy od dobrej woli promotora, bo to on będzie prowadził nasz temat i pomagał nam w pisaniu. Oczywiście powinien się znać na rzeczy, nie może być zielony w kwestii, w której ma nam pomagać. Pomijając kwalifikacje prowadzącego, nie da się nie zauważyć, że wielu wykładowców gdzieś zgubiło ludzki aspekt nauczania, zagubiło życzliwość, dobroć czy gotowość pójścia na ustępstwa. Każdy człowiek jest inny i różne kierują nim motywy, aczkolwiek niektórzy po prostu nie potrafią wyjść ze swojej skorupy. Nie umieją albo raczej nie chcą pomóc, czy też nagiąć pewnych granic w swoich kompetencjach: poprosić kogoś o pomoc, wgłębić się w zagadnienie. Interesujący jest również wybór promotora. Na każdej uczelni, wydziale i kierunku z pewnością odbywa się to w mniej lub bardziej podobny sposób. Uwarunkowania są różne i niejednokrotnie wybór promotora nie jest subiektywną i swobodną kwestią każdego studenta wyższej uczelni. Z reguły student ma prawo do swobodnego wyboru promotora, którego dokonuje zgodnie ze swoimi zainteresowaniami oraz pod kątem zainteresowań badawczych danego promotora. Często studenci kierują się również innymi względami np. sympatią do wykładowcy. Gorzej, gdy wszyscy podani do wyboru promotorzy nie są nam bliżej znani i nie wiadomo,czego możemy się spodziewać, oczekiwać i czy mamy szansę na dogadanie się, porozumienie w kwestiach spornych i zasadniczych dotyczących chociażby zmiany tematu na zupełnie inny. Przy kierowaniu się sympatią do danego wykładowcy pojawiają się specyficzne problemy. Wszyscy chcą iść do tego lubianego, a nikt do tych mniej lubianych, a wiadomo: kto pierwszy - ten lepszy. Ci, którym się nie udało dostać do tego bardziej sympatycznego, zostają siłą przydzieleni do innego. Jest to oczywiście kwestia uwarunkowań na uczelniach. Trzeba jednak dodać, że mają miejsce i takie sytuacje, gdy wybór promotora nie jest kwestią dobrowolną i subiektywną, a wynikającą z odgórnych zarządzeń. Powoduje to nie tylko chwilową frustrację i pogłębienie niechęci do prowadzącego, ale także ogólne zniechęcenie i bierną postawę przy dyskusjach czy spornych kwestiach. Promotor znienawidzony przez studenta rzeczywiście może być nie lada problemem. Ktoś, kto nie potrafi pomóc, a raczej nie chce tej pomocy ofiarować nie jest osobą, z którą będzie się dobrze pracowało przez, jakby na to nie patrzył, dwa lata życia - aż do obrony. Najgorzej jest wtedy, gdy nie można zupełnie się z kimś takim porozumieć. Chcesz np. zmienić temat i stajesz w martwym punkcie. Nie uzyskujesz zgody, bo przecież temat, który ci zaproponował jest najlepszy z możliwych. Tutaj nie liczy się twój potencjał, twoje możliwości i zainteresowania. Twoja siła perswazji nie zda się na nic, a wola walki umiera, gdy zostajesz przyparty do muru. Może jest to przykład graniczny, ekstremalny, nieznany szerszemu gronu studentów, ale zawsze warto spojrzeć na coś z innej perspektywy i jeśli narzekamy pomyśleć, że coś takiego rzeczywiście może się zdarzyć. Życie studenckie jednej osoby niejednokrotnie diametralnie różni się od życia drugiej - i to w każdym jego aspekcie. Oczywiście pisanie pracy nie musi być tak bardzo pesymistycznie skażone. Przedstawiona negatywna wizja przestrzega przed popełnieniem niewybaczalnych błędów. Nie ma podstaw do wgłębiania się w zagadnienie trafnego wyboru tematu, gdyż tutaj wszystko jest proste. Wybierasz dobrze - piszesz łatwo. Masz zapał, chęci i nieustanną energię do działania, bo piszesz o czymś, co jest dla ciebie bardzo ważne, co może sprawia ci dużo frajdy. Pisanie od początku do końca jest przyjemne, choć nie oznacza to, że nie sprawia trudności, gdyż każda praca wymaga wysiłku i zaangażowania. Wiadomo, że nic nie przychodzi łatwo, ale zupełnie inaczej tworzy się coś, co nam odpowiada niż coś, co musimy. Badanie zagadnień interesujących dla nas stanowi bodziec do działania, natomiast badanie dziedzin dla nas nudnych, czasem nieznanych budzi niesmak i zniechęcenie. Jaki jest sens mozolić się z pracą przez dwa lata, tracić czas i energię, na coś, co sprawia, że stoimy w miejscu w naszym rozwoju? Pytanie może paradoksalne, bo wielu studentów boryka się z tym problemem zastanawiając się czasem, dlaczego musi w tym tkwić? Nieszczęśliwy splot okoliczności sprawił, że tak jest, jednakże można inaczej... a więc nie dajmy się zwariować, nie zmarnujmy swojego potencjału. Wystarczy jeden błąd, by wszystko przekreślić, ale pamiętajmy, że tak naprawdę możemy wiele. Czas poświęcony na walkę o swoje przekonania i prawa, nie będzie stracony, a zawsze owocny. Do dzieła! Aby przestrzec przed udręką pisania nie o tym, co się chce, kilka cennych porad. Zanim wybierzesz temat: 1. Zastanów się co cię naprawdę interesuje na twoim kierunku studiów. Na pewno nie wszystko Wypisz wszystkie przedmioty kierunkowe, na których nigdy się nie nudziłeś. Poszukaj w notatkach syllabusów danego przedmiotu, znajdź w nich zagadnienia, które były dla ciebie pasjonujące. 3. Zastanów się, co chcesz zbadać. Dokładnie przemyśl pole badawcze. 4. Stwórz swoją listę tematów, sformułuj je w taki sposób, jaki jest najbliższy twoim zainteresowaniom. 5. Idź do biblioteki i sprawdź listę tematów prac dyplomowych, aby upewnić się, że nikt wcześniej nie pisał na dany temat. Możesz również sprawdzić w bazach prac magisterskich online (jeśli twoja uczelnia taką posiada). 6. Naszkicuj koncepcję pracy. Przelej swój pomysł na papier. Stwórz plan pracy w punktach. 7. Poszukaj literatury na dany temat. Przeglądnij katalogi online bibliotek naukowych i publicznych. Wyszukaj wszystko, co może się przydać w pracy, co bezpośrednio lub pośrednio dotyczy twojego tematu. 8. Wybierz odpowiedniego promotora. 9. Przedstaw i przedyskutuj pomysł na seminarium. 10. W razie problemów trzymaj w zanadrzu podobny temat, aby mieć alternatywę. Nie opieraj się tylko na jednym pomyśle Walcz o swoje. Jeśli trzeba zmień temat, ale zgodnie z przekonaniami. Jolanta Madej