Arkusz kalkulacyjny Excel wprowadzanie i formatowanie danych. Pasek formuły

Transkrypt

1 Autor: Piwczyński Dariusz 1 Arkusz kalkulacyjny Excel wprowadzanie i formatowanie danych. Arkusz kalkulacyjny - jest to typ oprogramowania użytkowego, które służy gromadzeniu danych, ich przeglądaniu, sortowaniu. Pozwala ono na wykonywanie różnego typu operacji matematycznych, statystycznych, finansowych, automatycznie na całym zbiorze danych. Arkusze posiadają wbudowane procedury statystyczne, matematyczne, finansowe. Umożliwiają graficzną prezentację wyników. Microsoft Excel to przykład programu komputerowego zaliczanych do powyższej kategorii oprogramowania. 1) Uruchomienie Excela: należy dwukrotnie kliknąć ikonę Microsoft Excel Pasek menu Paski narzędziowe Pole nazwy Pasek formuły Karty arkuszy 2) Poruszanie się po obszarze arkusza przyciski strzałek przyciski PageUp (Strona w górę), PageDown (Strona w dół) naciskając przycisk myszki na pasku przewijania (poziomy i pionowy) przycisk END a następnie przycisk strzałki Edycja => Przejdź do... (Ctrl-G) Ctrl + strzałki 3) Zaznaczanie danych przeciągając myszką przy wciśniętym lewym przycisku klikając na numer wiersza bądź kolumny SHIFT plus przyciski strzałek, PageUP, PageDown, przycisk END+strzałki CTRL+SHIFT strzałka w lewo, następnie w dół CTRL+SHIFT + *(nad cyfrą 8) lub CTRL+* (z klawiatury numerycznej) CTRL+A Zaznaczenie całego arkusza (lub pole nad numerem pierwszego wiersza)

2 Autor: Piwczyński Dariusz 2 4) Wprowadzanie danych: tekstowe, numeryczne, data, czas Dobra rada!! Liczby szybciej i pewniej wprowadzać jest z klawiatury numerycznej.! Przed wprowadzaniem danych zorientuj się, który ze znaków interpunkcyjnych oddziela część całkowitą od dziesiętnej ułamka. Liczba nieprawidłowo zapisana będzie wyrównana do lewej krawędzi komórki, poprawnie do prawej. Edycja zawartości komórki: przycisk F2 5) Formatowanie danych zaznacz dane kliknij ctrl-1 lub pasek menu =>Format=>komórki lub będąc na zaznaczony obszarze kliknij prawy przycisk myszy, później posługujesz się już lewym przyciskiem różne formaty danych (liczba, tekst, data - od 1900r., czas) 3. Komórki 2 1 6) edycja danych: kopiowanie; wklejanie specjalne (transpozycja). Transpozycja, to zabieg polegający na zamianie kolumn z wierszami i odwrotnie. W celu jej wykonania zaznaczamy wybrany fragment arkusza roboczego, wydajemy polecenie kopiuj. Następnie, po wskazaniu obszaru docelowego wydajemy polecenie wklej specjalnie, pole wyboru Transpozycja. wycinanie wklejanie

3 Autor: Piwczyński Dariusz 3 7) Sortowanie danych otworzyć skoroszyt psy.xls z S:\ 2. Kliknąć na Dane, a następnie Sortuj 1. Zaznaczyć obszar z danymi, np. ctrl-shift+* Oczywiście kursor musi znajdować się w zaznaczanym obszarze Sortowanie wg tylko jednej cechy można wykonać następująco: 1) kliknąć myszką na jedną z komórek w kolumnie sortującej, 2) kliknąć na jeden ze wskazanych przycisków. 3. Wskaż zmienne, wg których cały zbiór z danymi zostanie uporządkowany. Ustal czy ma być to porządek rosnący czy też malejący Jeśli chcemy sortować dane wg większej liczby kolumn niż 3, to zabieg ten rozpoczynamy od sortowania według najmniej ważnych kolumn, a kończymy na kolumnie, która jest dla nas najważniejszym kryterium podziału. 8) Filtry (Dane=>Filtry=>Autofiltr) Filtry są mechanizmem przeznaczonym do wyodrębnieniu rekordów do oglądania. Wtedy z ekranu znikają pozostałe rekordy, czy te które nie spełniają określonego warunku. 9) Lista: Uporządkowany wierszami zbiór danych, takich jak adresy, nazwiska klientów czy produktów lub kwoty kwartalnych obrotów handlowych, dni tygodnia, miesięcy, kolejne liczby (autonumerowanie). Dzięki listom możemy uzupełniać w trakcie kopiowanie kolejne komórki, kolejnymi wartościami listy. Załóżmy, że wpisujemy w komórce styczeń, następnie kopiujemy przez przeciąganie tę komórkę na sąsiednie. W efekcie pojawiają nam się nazwy kolejnych miesiący roku kalendarzowego. Użytkownik może samodzielnie zdefiniować własną listę, np. skala zadowolenia z sytuacji finansowej. Mogą być to np. następujące elementy listy: doskonale, bardzo dobrze, średnio, słabo, tragicznie. Sposób wywołania: Wstaw => Nazwa => Definiuj 10) Tworzenie etykiety, to nazwa przypisana do zaznaczonego obszaru arkusza. Dzięki etykiecie możemy np. zapomnieć o zakresach komórek. Zamiast wpisywać zakres, podajemy nazwę etykiety, np. samias suma(a2:a34), podajemy suma(wyjazd). Oczywiście, wcześniej musimy skojarzyć nazwę etykiety ze wskazanym obszarem komórek.

4 Autor: Piwczyński Dariusz 4 11) Regulowanie szerokości kolumn poprzez Format=> Kolumna, Autodopasowanie obszaru. Dzięki temu zabiegowi (wcześniej zaznaczamy wskazane kolumny) możemy ograniczyć szerokość arkusza zajmowaną przez kolumny do minimu, jednak cała treść wpisana do komórek będzie widoczna! 12) Formatowanie warunkowe Zabieg pozwalający sformatować komórki wg kryteriów ustalonych przez użytkownika, np. komórki z liczbami powyżej 100 będą kolorowane na czerwono. Format=>Formatowanie warunkowe 13) Formularze Przeznaczeniem formularzy jest wprowadzanie, edycja i usuwanie rekordów z danymi. Sposób uruchomienia formularza jest bardzo prosty. Po umiejscowieniu obszaru aktywnej komórki na tablicy zawierającej bazę danych, klikamy na Dane=>Formularz 14) Listy (sprawdzanie poprawności), np. dni tygodnia, miesięcy, kolejne liczby (autonumerowanie). Pozwalają one uzupełniać w trakcie kopiowanie kolejne komórki, kolejnymi wartościami listy. Załóżmy, że wpisujemy w komórce styczeń, następnie kopiujemy przez przeciąganie tę komórkę na sąsiednie. W efekcie pojawiają nam się kolejne miesiące roku kalendarzowego. Użytkownik może samodzielnie zdefiniować własną listę, np. skala zadowolenia z sytuacji finansowej. Mogą być to np. następujące elementy listy: doskonale, bardzo dobrze, średnio, słabo, tragicznie. Sposób wywołania: Wstaw => Nazwa => Definiuj Dane=> Sprawdzanie poprawności

5 Autor: Piwczyński Dariusz 5 Arkusz kalkulacyjny Excel formuły i funkcje Zakres komórek: (b2:b17), (b2:b17;d2:d17), (b2:b17) Formuła to ciąg odwołań do komórek, liczb, funkcji, rozdzielonych operatorami. Formuła służy do obliczenia konkretnej wartości liczbowej. W dużym uproszczeniu można stwierdzić, iż formuła to wzór matematyczny przełożony na język Excela. Przykład: =c2/d2*100 Formuła spowoduje podzielenie przez siebie wartości liczbowych zawartych w komórkach c2 i d2, iloraz zostanie pomnożony przez 100. Formuła musi być zawsze poprzedzona znakiem = Funkcje są wstępnie zdefiniowanymi formułami wykonującymi obliczenia z wykorzystaniem określonych wartości nazywanych argumentami i w konkretnym porządku nazywanym składnią. Składnia funkcji: zaczyna się od nazwy funkcji, po której występuje otwierający nawias, argumenty funkcji oddzielone średnikami i na końcu nawias zamykający. Jeśli funkcja zaczyna się od formuły, przed nazwą funkcji należy wpisać znak równości (=). Przykład: =suma(b2:b17) Powyższa funkcja oblicza sumę elementów z zakresu b2:b17 Argumenty - liczby, tekst, wartości logiczne takie, jak PRAWDA lub FAŁSZ, tablice, wartości błędów takie, jak #N/D lub odwołania do komórek. Mogą także być stałe, formuły lub inne funkcje. Wyznaczony argument musi mieć prawidłową wartość dla tego typu argumentu, Przykład: (b2:b17); (10)

6 Autor: Piwczyński Dariusz 6 1) Adresy względne (A2) i bezwzględne ($A$2;$A2;A$2) 2) Kategorie funkcji (wybrane) 2.1. Funkcje matematyczne LN(liczba) - logarytmu naturalnego LOG(liczba, podstawa) logarytm liczby przy zadanej podstawie. LOG10(liczba) logarytm przy podstawie 10 PIERWIASTEK(liczba) - Zwraca wartość pierwiastka kwadratowego z liczby. SILNIA(liczba) - Zwraca wartość silni argumentu liczba. SUMA(liczba1;liczba2...) suma SUMA.ILOCZYNÓW(tablica1;tablica2; tablica3...) - Mnoży odpowiadające sobie elementy dwóch lub więcej tablic, a następnie zwraca wartość sumy iloczynów. SUMA.KWADRATÓW(zakres) zwraca sumę kwadratów dla podanych argumentów. SUMA.JEŻELI(zakres; kryteria; zakres_suma) - Sumuje komórki z zakresu_suma, jeśli odpowiadające im komórki z zakresu spełniają podane kryteria Funkcje trygonometryczne COS(kąt) - cosinus kąta. SIN(kąt) - sinus kąta Funkcje statystyczne ŚREDNIA(liczba1;liczba2...) średnia ODCH.STANDARDOWE(x2:xn) odchylenie standardowe MAX(liczba1;liczba2...) wartość maksymalna MIN(liczba1; liczba2...) wartość minimalna MEDIANA(liczba1; liczba2...) mediana 2.4. Funkcje finansowe IPMT(stopa; okres; liczba_rat; wa; wp; typ) Oblicza wartość odsetek od pożyczonej sumy do zapłacenia w podanym okresie. NPER(stopa; rata; wa; wp; typ) Podaje liczbę rat potrzebnych do spłaty inwestycji przy stałych wpłatach i stałej stopie oprocentowania. stopa stopa oprocentowania dla okresu rata płatność okresowa, jest stała dla całego okresu, obejmuje zazwyczaj kapitał i odsetki wa (pv) wartość bieżąca lokaty, teraźniejsza wartość wszystkich przyszłych rat łącznie wp (fv) wartość przyszła, saldo jakie chcemy uzyskać po płatności ostatniej raty. Jeżeli jest pominięta, używane jest zero przyszła wartość pożyczki wynosi 0. typ wartość logiczna, płatność na początku okresu = 1, płatność na końcu okresu = 0 lub pominięta 2.5. Funkcje baz danych Składnia: Dfunkcja(baza_danych; pole; kryteria) baza_danych jest to zakres komórek tworzących bazę danych. W programie Microsoft Excel baza danych jest listą powiązanych informacji, w którym wiersze informacji są rekordami, a kolumny polami. Pierwszy wiersz listy zawiera etykiety poszczególnych kolumn. Adres można podawać jako zakres komórek lub jako nazwę odpowiadającą zakresowi zawierającemu listę.

7 Autor: Piwczyński Dariusz 7 pole wskazuje, którą kolumnę funkcja ma obejmować swoim działaniem. kryteria jest to adres zakresu komórek zawierających warunki funkcji. BD.ILE.REKORDÓW(baza_danych; pole; kryteria) liczba rekordów BD.ILE.REKORDÓW.A(baza_danych; pole; kryteria) liczba rekordów niepustych BD.MAX(baza_danych; pole; kryteria) wartość maksymalna BD.MIN(baza_danych; pole; kryteria) wartość minimalna BD.SUMA(baza_danych; pole; kryteria) suma BD.ŚREDNIA(baza_danych; pole; kryteria) średnia BD.ODCH.STANDARD(baza_danych; pole; kryteria) odchylenie standardowe z populacji próbnej BD.ODCH.STANDARD.POPUL(baza_danych; pole; kryteria) faktyczne odchylenie standardowe w całej populacji BD.WARIANCJA(baza_danych; pole; kryteria) wartości wariancji z próbki BD.WARIANCJA.POPUL(baza_danych; pole; kryteria) faktyczna wartość wariancji, jeśli dane w bazie danych obejmują całą populację.

8 Autor: Piwczyński Dariusz 8 Funkcje logiczne Funkcje logiczne służą do wykonywania operacji związanych z wartościami logicznymi PRAWDA i FAŁSZ. Do funkcji logicznych zaliczamy funkcje LUB, ORAZ, NIE, PRAWDA, FAŁSZ oraz JEŻELI. LUB(wartość_logiczna1; wartość_logiczna2;...) lub(b2>c3;b3=d4) Jest ona alternatywą (sumą logiczną) podanych argumentów. Zwraca wartość logiczną PRAWDA, jeżeli przynajmniej jeden z argumentów na wartość PRAWDA. Natomiast, gdy wszystkie argumenty (może ich być 30) mają wartość FAŁSZ funkcja zwraca wartość FAŁSZ. Argumentami tej funkcji powinny być wartości logiczne lub adresy zawierające wartości logiczne. ORAZ(wartość_logiczna1; wartość_logiczna2;... ) oraz(b8>=b5;b8<=c5) podobna do funkcji ORAZ jest koniunkcją (iloczynem logicznym) podanych argumentów, które powinny być wartościami logicznymi lub adresami zawierającymi wartości logiczne. Jako wynik zwraca wartość logiczną PRAWDA, jeżeli wszystkie argumenty mają wartość PRAWDA natomiast FAŁSZ jeżeli przynajmniej jeden argument przyjmuje wartość FAŁSZ. NIE(wartość_logiczna) nie(b2=b3) jest negacją podanego argumentu, który powinien być wartością logiczną lub adresem zawierającą wartość logiczną. Jeżeli argument przyjmuje wartość PRAWDA funkcja zwraca wartość FAŁSZ. W przypadku, gdy argument przyjmuje wartość FAŁSZ funkcja jako wynik zwraca wartość PRAWDA. JEŻELI(warunek; wartość_jeżeli_prawda; wartość_jeżeli_fałsz). Funkcja daje w wyniku jedną wartość zależną od warunku (jest to warunek logiczny, który może przyjąć wartość PRAWDA lub wartość FAŁSZ). Jeżeli argument warunek jest prawdziwy (przyjmuje wartość PRAWDA) funkcja JEŻELI zwraca wartość ustaloną przez drugi argument wartość_jeżeli_prawda. Jeżeli argument warunek nie jest spełniony (przyjmuje wartość FAŁSZ) to funkcja JEŻELI zwraca ustaloną przez trzeci argument wartość_jeżeli_fałsz. Argumenty wartość_jeżeli_prawda i wartość_jeżeli_fałsz mogą być liczbą, tekstem ujętym w podwójne cudzysłowie, wartością logiczną lub formułą.

9 Autor: Piwczyński Dariusz 9 3. Wprowadzanie funkcji 3.1. Z klawiatury, tj. całe polecenie wprowadzane jest z klawiatury 3.2. Poprzez kreatora funkcji: a) ustalamy kategorię funkcji b) wskazujemy nazwę funkcji c) w kolejnym kroku wprowadzamy zakres komórek, do których odwołuje się funkcja

10 Autor: Piwczyński Dariusz 10 Tabele przestawne. Wykresy Tabela przestawna jest mechanizmem, który pozwala na szybkie wykonywanie obliczeń w formie stabelaryzowanego podsumowania, którego graficznym efektem jest tabel wynikowa. Tabela przestawna umożliwia krzyżowe zestawienia dużych ilości danych. W tabeli tej dozwolone jest obracanie wierszy i kolumn dzięki czemu uzyskujemy różnorodne podsumowania danych źródłowych. Tabela przestawna analizuje dane za pomocą określonej funkcji podsumowującej suma, licznik odchylenie standardowe. Automatycznie mogą być dołączane sumy pośrednie i całkowite. Tabelę przestawną tworzymy za pomocą Kreatora tabel, aby go uruchomić, należy kliknąć polecenie Raport tabeli przestawnej w menu Dane. W przykładzie zostanie wykonana tabela przestawna w oparciu o dane ze skoroszyt jag.xls. 1. Po wczytaniu danych należy zaznaczyć dane podstawowe, łącznie z nazwami zmiennych. W dalszej kolejności zaznaczone dane zostaną opatrzone etykietą, którą wpiszemy w polu nazwy. 2. Uruchamiamy kreatora tabeli przestawnej: Dane=>Raport tabeli przestawnej... Kreator tabel przestawnych krok 1 z 4 Klikamy na przycisk Dalej> Wprowadzamy nazwę bazy danych (baza), na podstawie której zostanie wykonana analiza oraz wskazujemy, w oparciu o jakie zmienne nasza populacja jagniąt jest zróżnicowana

11 Autor: Piwczyński Dariusz 11 (genotyp, płeć). Podajemy również nazwy zmiennych ilościowych, na jakich zostaną wykonane obliczenia. Ponadto zachodzi potrzeba podania nazw miar statystycznych, jakie chcemy obliczyć. W polu Zakres: wpisujemy nazwę naszej bazy danych, klikamy na Dalej> Kreator tabel przestawnych krok 3 z 4 Przy wciśniętym lewym przycisku myszy przeciągniemy na: WIERSZ prostokąt gen, na KOLUMNA prostokąt plec. Z kolei na DANE przekopiujemy zmienną bialko oraz wydrzez. Okienko pozwala ono wybrać miary statystyczne Kreator tabel przestawnych krok 3 z 4 Klikając dwukrotnie na nazwę cechy wywołujemy okienko Okienko pozwala, m.in. na dołączenie sum całkowitych kolumn i wierszy. Klikamy na Opcje b) i klikamy na Zakończ Kreator tabel przestawnych krok 4 z 4 a) Podajemy informację o miejscu umieszczenia tabeli, niech to będzie nowy arkusz!

12 Autor: Piwczyński Dariusz 12 Poniżej znajduje się efekt naszych działań, tj. tabela przestawna. plec gen Dane 1 2 Suma całkowita mp Średnia: bialko 21, ,28 21,15125 OdchStd: bialko2 0, , , Średnia: wydrzez 42,225 40, ,46625 OdchStd: wydrzez2 3, , , R2 Średnia: bialko 19,924 20,52 20, OdchStd: bialko2 0, , , Średnia: wydrzez 44,16 42,87 43,73 OdchStd: wydrzez2 2, , , R3 Średnia: bialko 19, , , OdchStd: bialko2 3, , , Średnia: wydrzez 44, , , OdchStd: wydrzez2 1, , , suf Średnia: bialko 20,992 20,96 20, OdchStd: bialko2 1, , , Średnia: wydrzez 45,771 43, , OdchStd: wydrzez2 1, , , Średnia: bialko, Razem 20, , , OdchStd: bialko2, Razem 2, , , Średnia: wydrzez, Razem 44, , , OdchStd: wydrzez2, Razem 2, , , Sumy częściowe (pośrednie) Jest to wygodny mechanizm pozwalający na wykonywanie obliczeń, przede wszystkim statystycznych na zbiorze danych bez angażowania się użytkownika we wprowadzanie zakresów komórek. Tak, jak tabela przestawna posiada możliwość wykonywania obliczeń na zbiorze, który jest podzielony na grupy, podgrupy. Rekordy przynależące do poszczególnych grup nie muszą znajdować się obok siebie, czyli zbiór nie musi być posortowany. Mechanizm sum częściowych uruchamiamy klikając na Dane, a następnie na Sumy częściowe (pośrednie). Pamiętajmy jednak o tym, aby wcześniej uczynić aktywną komórkę jedną z przynależących do naszej bazy danych.

13 Autor: Piwczyński Dariusz 13 Opis okienka Sumy pośrednie Pole Dla każdej zmiany w: W miejscu tym wpisujemy (wskazujemy) nazwę tej kolumny, w której umieszczone są kody (genotyp, rasa, płeć, wykształcenie) będące podstawą zróżnicowania populacji na podgrupy. Pole Użyj funkcji, to miejsce, w którym określamy nazwę mechanizmu obliczeniowego (funkcji). Może nim być np. funkcja średnia, suma. Dodaj sumę pośrednią do: W tym miejscu zaznaczymy wszystkie zmienne (ilościowe), w stosunku do których chcemy wykonać obliczenia. Sporządzenie wykresu kolumnowego. 1. Z tabeli przestawnej wybieramy średnie dla poszczególnych grup genotypowych w odniesieniu do obydwu cech i zapisujemy je w arkuszu roboczym, jak na przykładzie: bialko wydrzez Mp 21, ,46625 R2 20, ,73 R3 20, ,69389 Suf 20, , Zaznaczamy powyższy obszar ze średnimi 3. Klikamy na przycisk Kreator wykresów (z paska narzędziowego) Kreator wykresów krok 1 z 4 Kreator wykresów krok 2 z 4 a) ustalamy Typ wykresu c) klikamy na Dalej> b) wskazujemy podtyp a) klikamy na pole Wiersze b) klikamy na Dalej>

14 Autor: Piwczyński Dariusz 14 Kreator wykresów Krok 3 z 4 Opcje wykresu Krok 4 z 4 Położenie wykresu Wybieramy opcję: Jako nowy arkusz Karta Tytuły umożliwia tytułu wykresu oraz nazw osi rzędnych oraz odciętych. Karta Osie pozwala umieścić lub usunąć osie współrzędnych. Karta Linie siatki umożliwia modyfikowanie linii siatek. Karta Legenda zamieszczenie legendy, w tym przypadku grupy genotypowe, jak również podanie miejsca jej lokalizacji. Karta Etykiety danych czy nad kolumnami mają znajdować się wartości liczbowe równe średnim arytmetycznym dla grup genotypowych. Karta Tabela danych pozwala na dołączenie do wykresu tabeli z danymi wykorzystanymi w wykresie średnie wartości cech w grupach genotypowych % mp R2 R3 suf bialko Każdy element wykresu: tło, kolor kolumny, osi współrzędnych, linie siatki możemy zmienić, poprawić. Wystarczy tylko dwukrotnie wydrzez kliknąć nań lewym przyciskiem myszy lub raz prawym! cechy

15 Autor: Piwczyński Dariusz 15 Analiza danych To mechanizm zawierający szereg narzędzi statystycznych, w dużej mierze zaawansowanych. Uwaga! Jeśli w pod hasłem Narzędzia nie znajdziemy Analizy danych, to klikamy na Dodatki, w polu zaznaczani wstawiamy parafkę przy Analysis ToolPak, klikamy OK. Makro Zapamiętany przez program ciąg poleceń. Dzięki makrom można wykonać pracochłonną czynność jednym kliknięciem przycisku myszy, np. otworzyć dokument, zmienić jego formatowanie i zapisać pod inną nazwą. W wielu programach użytkownik może nagrywać te ciągi poleceń, podobnie jak na magnetofonie kasetowym. Programy biurowe Microsoft Office przechowują makra jako kod źródłowy VBA. VBA Zubożona wersja języka programowania Visual Basic, która została wbudowana w niektóre aplikacje firmy Microsoft - głównie w programy biurowe. Dzięki VBA istnieje możliwość rejestrowania makr w tych programach, gdyż makra są właśnie zapisywane jako kod źródłowy VBA. Programista jest w stanie, używając tego języka programowania, znacznie zmodyfikować zachowanie programów biurowych, a także wyposażyć je w nowe możliwości. Visual Basic for Applications - Visual Basic dla Aplikacji. W Excel makro rejestrujemy klikając na Narzędzia = > Makro => Zarejestruj nowe makro

16 Autor: Piwczyński Dariusz 16 W kolejnym kroku podajemy nazwę makra i klikamy na OK. i od tego czasu wszelkie czynności, jakie wykonujemy są rejestrowane. W celu zakończenia rejestracji makra klikamy na pasek narzędziowy Zatrzymaj rejestrowanie, a dokładnie na przycisk. Uruchomienie utworzonego makra następuje poprzez kliknięcie na Narzędzia => Makro => Makra

17 Autor: Piwczyński Dariusz 17 Makro można uruchomić również dzięki przyciskowi umieszczonemu bezpośrednio na arkuszu roboczym. Przycisk tworzymy w następującej kolejności: Wyświetlamy na ekranie komputera dodatkowy pasek narzędziowy Formularze. Klikamy myszką na przycisk odpowiedzialny za rysowanie przycisku. Rysujemy przycisk. Wybieramy makro, jakie powinno być z nim skojarzone. Możemy pozwolić sobie na zmianę nazwy przycisku na bardziej związaną z jego zadaniem.