PREZES URZĘDU OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW

Transkrypt

1 PREZES URZĘDU OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW DIH (3)/12/JK Warszawa, 12 listopada 2012 r. DECYZJA DIH-1/80/2012 Na podstawie art pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz z późn. zm.), art. 1 ust. 3 i art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz z późn. zm.) oraz art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz.U. z 2005 r. Nr 187, poz z późn. zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, po rozpatrzeniu odwołania przedsiębiorcy Tabak Sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie od decyzji Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Rzeszowie z dnia 14 września 2012 r. (nr akt: DT ), którą wymierzono ww. przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości zł (słownie: jeden tysiąc złotych) z tytułu wprowadzenia do obrotu trzech partii artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej, to jest: - DOBRY MAZOWIECKI Mix tłuszczowy do smarowania o zawartości tłuszczu 55%, w tym mlecznego 10%, a` 200 g, nr partii , produkcji Zakłady Przemysłu Tłuszczowego S.A. w Szczecinku, - MAKSEŁKO EKSTRA SMAROWNE Lakto Pol Mix tłuszczowy o zawartości tłuszczu 82%, w tym oleje roślinne 72%, tłuszcz mleczny 10%, a` 200 g, nr partii 6, produkcji Zakłady Mleczarskie Laktopol-A w Łosicach, - EKSTRA miks Pasłęcki Miks tłuszczowy do smarowania o zawartości tłuszczu 76%, w tym olej roślinny 61%, tłuszcz mleczny 15%, a` 200g, numer partii L 329/2/3, produkcji Sery ICC Pasłęk w Pasłęku, utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję.

2 UZASADNIENIE W toku kontroli przeprowadzonej w dniach od 13 do 16 grudnia 2011 r. przez inspektorów reprezentujących Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Rzeszowie zwanego dalej Podkarpackim WIIH w Delikatesach FRAC mieszczących się przy ul. Sienkiewicza 18 w Tarnobrzegu, należących do przedsiębiorcy TABAK Sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie zwanego dalej stroną zakwestionowano prawidłowość oznakowania trzech niżej wymienionych partii tłuszczów do smarowania, tj.: DOBRY MAZOWIECKI Miks tłuszczowy do smarowania o zawartości tłuszczu 55%, w tym tłuszczu mlecznego 10%, a` 200g, wyprodukowany przez Zakłady Przemysłu Tłuszczowego S.A., ul. Pilska 8-10, Szczecinek, nr partii: , zwany dalej Dobrym mazowieckim lub miksem tłuszczowym. Szata graficzna etykiety handlowej produktu o nazwie Dobry mazowiecki przedstawiała wyeksponowane wizerunki naczynia z lejącą się śmietaną. Ponadto produkt ten opatrzony był napisem: delikatny aromat maślany. Nazwa handlowa Dobry mazowiecki zapisana została przy użyciu dużych, pogrubionych, drukowanych liter, natomiast nazwa rodzajowa miks tłuszczowy znacznie mniejszą czcionką. Dobry mazowiecki w miejscu sprzedaży oferowany był pod nazwą Masło dobre mazowieckie o czym świadczyła wywieszka cenowa odnosząca się do tego produktu, MAKSEŁKO EKSTRA SMAROWNE Lakto Pol Mix tłuszczowy 82% a` 200 g, wyprodukowane przez Zakłady Mleczarskie Laktopol A Sp. z o.o., ul. Czarkowskiego 8, Łosice, nr partii 6, zwanym dalej Maksełkiem ekstra smarownym lub miksem tłuszczowym. Szata graficzna etykiety handlowej produktu o nazwie Maksełko ekstra smarowne przedstawiała wyeksponowane naczynia z lejącą się śmietaną. Ponadto na opakowaniu znajdował się wizerunek krowy. Nazwę Maksełko zapisano dużymi, pogrubionymi, drukowanymi literami, mniejszymi - ekstra smarowne, natomiast do zapisania właściwej nazwy rodzajowej produktu mix tłuszczowy użyto bardzo małej czcionki, kilkakrotnie mniejszej niż nazwa Maksełko. Produkt Maksełko ekstra smarowne oferowany był w miejscu sprzedaży pod nazwą Masełko smarowne Lakto co potwierdzała wywieszka cenowa umieszczona przy tym produkcie, Ekstra miks Pasłęcki Miks tłuszczowy do smarowania a` 200 g, wyprodukowany przez Sery ICC Pasłęk Sp. z o.o., ul. Dworcowa 9, Pasłęk, nr partii L 329/2/3, zwanym dalej Ekstra miksem pasłęckim lub miksem tłuszczowym. Szata graficzna produktu o nazwie Ekstra miks Pasłęcki przedstawiała wyeksponowane naczynia z lejącą się śmietaną oraz oznakowanie Ekstra miks Pasłęcki, przy czym wyrażenia Ekstra i Pasłęcki zapisane zostały z zastosowaniem dużych, pogrubionych, drukowanych liter, zaś miks małych. Produkt Ekstra miks pasłęcki oferowany był w miejscu sprzedaży pod nazwą Masło Ekstra pasłęcki miks o czym świadczyła wywieszka cenowa odnosząca się do tego produktu. Produkty te wystawiono do sprzedaży w otoczeniu masła, na przemian lub obok 2

3 siebie, bez właściwej segregacji. Produkty te nieodpowiadały jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej, tj.: art. 6 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 21 grudnia 2000 r. ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz.U. z 2005 r. Nr 187, poz z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o jakości handlowej, w związku z art. 46 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o bezpieczeństwie żywności i żywienia z uwagi na wprowadzające w błąd konsumenta oznakowanie co do charakterystyki środka spożywczego w zakresie rodzaju, składu i właściwości poprzez użycie szaty graficznej charakterystycznej dla masła, a więc kolorystyki opakowania, naczynia z lejącą się śmietaną przy jednoczesnym podaniu właściwej nazwy rodzajowej, art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. L 31 z , s. 1 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem 178/2002, oraz art. 6 ust. 3 ustawy o jakości handlowej w związku z art. 46 ust. 1 lit. a) ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia z uwagi na nieprawidłowy sposób prezentacji miksów tłuszczowych w miejscu ich wystawienia do sprzedaży (w otoczeniu masła, bez właściwej segregacji oraz poprzez oferowanie ich pod wprowadzającą w błąd nazwą Masło lub Masełko ). Powyższe udokumentowano w Protokole kontroli z dnia 16 grudnia 2011 r. (nr akt: DT ) oraz załączonych fotografiach ocenianych produktów. Podkarpacki WIIH w drodze wystąpienia pokontrolnego, pismem z dnia 16 lutego 2012 r., powiadomił o ww. ustaleniach kontrolowanego przedsiębiorcę TABAK Sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie. Pismem z dnia 15 marca 2012 r. udzielając odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne strona poinformowała, że zawiadomiła producentów zakwestionowanych produktów o ustaleniach Podkarpackiego WIIH oraz zwróciła się do nich o zmianę szaty graficznej, która nie będzie wprowadzała konsumentów w błąd. Dodała jednocześnie, że w przypadku braku reakcji ze strony producentów podejmie dalsze działania we własnym zakresie. Ponadto wskazała, iż została zastosowana właściwa segregacja asortymentowa produktów poprzez oddzielenie masła od miksów tłuszczowych oraz tłuszczów do smarowania, jak również usunięta umieszczona na wywieszkach odnoszących się do miksów nazwa masło lub masełko. Podkarpacki WIIH pismem z dnia 14 sierpnia 2012 r. zawiadomił przedsiębiorcę TABAK Sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości 3

4 handlowej za wprowadzenie do obrotu trzech partii artykułów rolno-spożywczych niewłaściwej jakości handlowej, tj.: miksów tłuszczowych. Pismem tym przedsiębiorca został również poinformowany o prawie do czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym, przysługującym stronie postępowania na podstawie art Kpa. Strona z prawa tego skorzystała ustosunkowując się do zebranego materiału pismem z dnia 23 sierpnia 2012 r. Strona poinformowała, iż otrzymała stanowiska producentów zakwestionowanych produktów, zgodnie z którymi wykorzystywana przez nich w przypadku miksów tłuszczowych szata graficzna jest zgodna z przepisami prawa i nie wprowadza konsumenta w błąd. Ponadto wskazała, iż zaznaczają oni, że nie ma zastrzeżonych form czy wzorów graficznych do umieszczenia na opakowaniach produktów typu masło lub miks. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku wyrażenia ekstra, które ma na celu jedynie podkreślenie ogólnej jakości wyrobu, a nie sugerowanie iż jest to masło. Strona podkreśliła dodatkowo, że opakowania wszystkich zakwestionowanych przez organ pierwszej instancji produktów zawierały wymagane przez przepisy ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia informacje, zatem jako takie nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd. W załączeniu strona przekazała pismo Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w którym zawarto stanowisko, iż ze względu na brak szczegółowych przepisów precyzujących wymagania odnośnie szaty graficznej tłuszczów do smarowania, wprowadzaniem w błąd mogłoby być jedynie użycie szaty graficznej kojarzącej się z mlekiem dla produktów zawierających wyłącznie tłuszcz roślinny. W świetle powyższych argumentów strona wniosła o umorzenie postępowania. Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, decyzją z dnia 14 września 2012 r. (nr akt: DT ) Podkarpacki WIIH na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej, wymierzył przedsiębiorcy TABAK Sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie karę pieniężną w wysokości zł (słownie: jeden tysiąc złotych) z tytułu wprowadzenia do obrotu handlowego trzech partii artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej Pismem z dnia 28 września 2012 r. strona złożyła do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zwanego dalej również Prezesem UOKiK odwołanie od ww. decyzji wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości lub w części. Zaskarżonej decyzji strona zarzuciła: 1) naruszenie art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej i art. 16 rozporządzenia 178/2002 poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i błędne przyjęcie, że strona za pomocą oznakowania środka spożywczego oraz jego sposobu ułożenia i miejsca wystawienia wprowadza w błąd konsumenta, 2) naruszenie art. 6, 7, 77 1, 80 i Kpa poprzez zaniechanie przeprowadzenia jakiegokolwiek dowodu na okoliczność ustalenia skali naruszenia, która stanowi przesłankę miarkowania wymierzanej kary. W uzasadnieniu strona podniosła, że w obecnym prawodawstwie krajowym i unijnym 4

5 brak jest precyzyjnych zasad znakowania maseł i miksów tłuszczowych, a tym samym umieszczenie na opakowaniu miksu napisu Ekstra Pasłęcki Miks, Maksełko Ekstra Smarowne Laktopol lub Dobry Mazowiecki nie może być powodem mylenia z masłem. Strona podkreśliła, że w oznakowaniu zakwestionowanych produktów umieszczono wszelkie niezbędne informacje pozwalające na podjęcie świadomej decyzji przez klienta, który, zgodnie z przytoczonym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2008 r. (sygn. II GSK 543/2008), jest osobą należycie poinformowaną, uważną i racjonalną, potrafiącą wykorzystać posiadany zasób informacji analizy adresowanych do niej przekazów rynkowych. Strona nie zgadza się również z zarzutem organu pierwszej instancji, jakoby wizerunek naczyń z lejącą się cieczą wprowadzał w błąd konsumenta, gdyż odnosi się on do składu produktu niewątpliwie zawierającego tłuszcze zwierzęce. W opinii strony, zarzut ten byłby zasadny w sytuacji, gdy produkty te zawierałyby wyłącznie tłuszcze roślinne, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie. Odnosząc się do nieprawidłowego sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz udostępnionych informacji na temat zakwestionowanych produktów, strona zwróciła uwagę, że podjęła odpowiednie działania naprawcze mające na celu większą staranność w tym zakresie. W związku z powyższym, świadczy to o pozytywnych skutkach kontroli i dobrej woli strony, co powinno przyczynić się do zaniechania nałożenia kary. Strona zarzuciła organowi pierwszej instancji, iż wymierzył jej prawie najwyższą przewidzianą prawem karę i nie ma ona uzasadnienia w stwierdzonym stanie faktycznym sprawy. Dodatkowo twierdzi ona, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca naruszenie przepisów o jakości handlowej lecz jedynie nieprawidłowe oznakowanie produktów wywieszkami cenowymi. Ponadto, jak próbuje dowieść strona, organ pierwszej instancji nieprawidłowo ustalił wysokość korzyści majątkowej uzyskanej przez stronę ze sprzedaży zakwestionowanych produktów. Zdaniem strony przez korzyść majątkową należy rozumieć czysty zysk możliwy do osiągnięcia przez uczestniku obrotu. Pismem z dnia 15 października 2012 r. Prezes UOKiK poinformował przedsiębiorcę Tabak Sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie, iż przed wydaniem rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie, stronie biorącej udział w postępowaniu administracyjnym przysługuje, na podstawie art. 10 Kpa, prawo do zapoznania się z aktami sprawy, a także wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona nie skorzystała z przysługujących jej uprawnień. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o jakości handlowej wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe 5

6 wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta. Jednym z elementów jakości handlowej w myśl definicji zawartej w art. 3 pkt 5 ustawy o jakości handlowej jest oznakowanie. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej w związku z art. 45 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia oznakowanie środka spożywczego obejmuje wszelkie informacje w postaci napisów i innych oznaczeń, w tym znaki towarowe, nazwy handlowe, elementy graficzne i symbole dotyczące środka spożywczego i umieszczone na opakowaniu, etykiecie, obwolucie, ulotce, zawieszce oraz w dokumentach, które są dołączone do tego środka spożywczego lub się do niego odnoszą. Przepis art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o jakości handlowej stanowi, że artykuły rolnospożywcze wprowadzane do obrotu są oznakowane, a do ich znakowania stosuje się między innymi art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia stanowi w art. 46 ust. 1 pkt 1 lit. a), że oznakowanie środka spożywczego nie może wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji. Zgodnie z ust. 2, przepis ten ma zastosowanie również do prezentacji środków spożywczych, w tym w szczególności w odniesieniu do ich kształtu, wyglądu lub opakowania, zastosowanych materiałów opakowaniowych, sposobu prezentacji oraz otoczenia, w jakim są prezentowane. Podobne brzmienie ma również art. 6 ust. 3 ustawy o jakości handlowej. Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o jakości handlowej, w związku z art. 47 ust. 1 i 5 ustawy o bezpieczeństwie żywności, nazwa środka spożywczego powinna odpowiadać nazwie ustalonej dla danego rodzaju środków spożywczych w przepisach prawa żywnościowego, a w przypadku braku takich przepisów powinna być nazwą zwyczajową środka spożywczego lub składać się z opisu tego środka spożywczego lub sposobu jego użycia, tak aby umożliwić konsumentowi rozpoznanie rodzaju i właściwości środka spożywczego oraz odróżnienie go od innych produktów. Nazwa, pod którą środek spożywczy jest wprowadzany do obrotu, nie może być zastąpiona znakiem towarowym, nazwą marki lub nazwą handlową (wymyśloną). W myśl art. 16 rozporządzenia 178/2002 etykietowanie, reklama i prezentacja żywności lub pasz, z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnianych na ich temat w jakikolwiek sposób, nie może wprowadzać konsumentów w błąd. Normy handlowe dla mleka i przetworów mlecznych określa załącznik XII do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ( rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku ) (Dz.U. L 299 z s. 1 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem 1234/2007. Przepisy te obejmują ochroną produkty pochodzące z mleka, w celu jak wskazuje motyw 51 preambuły 6

7 zapobiegania powstawaniu jakichkolwiek pomyłek między przetworami mlecznymi i innymi produktami spożywczymi, a także w celu zapewnienia uczciwej konkurencji pomiędzy produktami mlecznymi i innymi produktami niepochodzącymi z mleka lub tylko częściowo pochodzącymi z mleka. Zgodnie z pkt. III.2 tego załącznika, w odniesieniu do produktów innych niż wyroby mleczne obowiązuje zakaz używania jakiejkolwiek etykiety, jakiegokolwiek dokumentu handlowego, materiału reklamowego, jakiejkolwiek prezentacji, które wskazywałyby, implikowałyby lub sugerowały, że produkt ten jest przetworem mlecznym. Normy handlowe dla tłuszczów do smarowania zawiera załącznik XV oraz jego dodatek, stanowiące część rozporządzenia 1234/2007. Wyróżniono w nich trzy podstawowe grupy tłuszczów do smarowania: - grupa A Tłuszcze mleczne, tj. produkty pozyskiwane wyłącznie z mleka lub niektórych produktów mlecznych; zasadniczym elementem ich wartości jest tłuszcz; w grupie A zdefiniowano m.in. nazwę handlową masło, - grupa B Tłuszcze, tj. produkty pozyskiwane ze stałych lub płynnych tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych nadających się do spożycia przez ludzi, zawierające nie więcej niż 3% tłuszczu mlecznego w całkowitej zawartości tłuszczu; w grupie B zdefiniowano m.in. nazwy handlowe margaryna i margaryna półtłusta, - grupa C Tłuszcze złożone z produktów roślinnych lub zwierzęcych, tj. produkty pozyskiwane ze stałych lub płynnych tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych nadających się do spożycia przez ludzi, zawierające 10% 80% tłuszczu mlecznego w całkowitej zawartości tłuszczu; w grupie C zdefiniowano m.in. nazwy handlowe miks tłuszczowy i miks tłuszczowy półtłusty. W myśl art. 17 ust. 1 rozporządzenia 178/2002 podmioty działające na rynku spożywczym i pasz zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą, zgodność tej żywności lub pasz z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów. Ustawa o jakości handlowej stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500 zł. Ustalając wysokość kary pieniężnej, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnia, na mocy art. 40a ust. 5 tej ustawy stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych i wielkość jego obrotów. 7

8 W przedmiotowej sprawie, Podkarpacki WIIH stwierdził, że strona wprowadziła do obrotu trzy ww. partie artykułów rolno-spożywczych, tj. miksów tłuszczowych, których oznakowanie opakowań jednostkowych wprowadza w błąd konsumenta co do charakterystyki środka spożywczego w zakresie rodzaju, składu i właściwości poprzez użycie szaty graficznej charakterystycznej dla masła oraz ich prezentację w miejscu sprzedaży pod nazwą masło lub masełko. Zdaniem organu, stanowiło to naruszenie art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej w związku z art. 46 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz art. 16 rozporządzenia 178/2002. Strona nie zgodziła się z powyższym rozstrzygnięciem, zarzucając Podkarpackiemu WIIH bezpodstawne przyjęcie, iż oznakowanie zakwestionowanych produktów może wprowadzać konsumentów w błąd co do charakterystyki kwestionowanych środków spożywczych. Zdaniem strony, w obowiązujących aktualnie przepisach prawa nie ma określonych zasad znakowania masła czy miksów tłuszczowych, zaś na oferowanych przez nią produktach uwidocznione były wszelkie niezbędne informacje pozwalające na podjęcie świadomej decyzji przez uważnego i racjonalnego konsumenta. Dodatkowo strona twierdzi, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca naruszenie przepisów o jakości handlowej lecz jedynie nieprawidłowe oznakowanie wywieszkami cenowymi. W opinii Prezesa UOKiK nawet brak, jak zaznacza strona, precyzyjnych reguł znakowania opakowań jednostkowych produktów zaliczanych do grupy tłuszczów, jakimi są masło oraz miksy tłuszczowe nie upoważnia przedsiębiorcy do tworzenia i przekazywania nieprecyzyjnych, niejasnych, czy nieprawdziwych informacji na temat tych artykułów rolnospożywczych. Jest to sprzeczne z wolą zarówno prawodawcy wspólnotowego, jak i krajowego, stanowiących ogólne zasady w powyższym zakresie. Wskazać należy tu na art. 16 rozporządzenia 178/2002, zgodnie z którym etykietowanie, reklama i prezentacja żywności lub pasz z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnionych na ich temat w jakikolwiek sposób nie może wprowadzać konsumentów w błąd. Podobnie normuje to prawodawstwo krajowe. W myśl art. 46 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia oznakowanie środka spożywczego nie może wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji. Przepis ten dotyczy także prezentacji środków spożywczych, w szczególności w odniesieniu do ich kształtu, wyglądu, opakowania, zastosowanych materiałów opakowaniowych, sposobu prezentacji oraz otoczenia, w jakim są prezentowane (ust. 2 ww. przepisu oraz art. 6 ust. 3 ustawy o jakości handlowej). Należy dodać również, iż zdaniem Prezesa UOKiK, w przedmiotowej sprawie doszło także do naruszenia przepisów zawartych w załączniku XII pkt III.2 rozporządzenia 1234/2007, zgodnie z którym w odniesieniu do produktów innych niż produkty mleczne, w tym innych niż masło, obowiązuje zakaz używania jakiejkolwiek etykiety, jakiegokolwiek dokumentu handlowego, materiału reklamowego, jakiejkolwiek formy reklamy w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady 8

9 84/450/EWG z dnia 10 września 1984 r. w sprawie reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej lub jakiejkolwiek formy prezentacji, które wskazywałyby, implikowały lub sugerowały, że produkt ten jest przetworem mleczarskim. Jednak w odniesieniu do produktu, który zawiera mleko lub przetwory mleczne, nazwa mleko lub nazwy wymienione w pkt. II.2 akapit drugi niniejszego załącznika mogą być stosowane tylko do opisania jego podstawowych surowców i wymienienia jego składników, zgodnie z dyrektywą 2000/13/WE. W uzupełnieniu dodaje się, że w myśl pkt. II.2 załącznika XII do rozporządzenia 1234/2007 przetwory mleczne są to produkty uzyskiwane wyłącznie z mleka przy założeniu, że można dodać substancje konieczne do ich wytworzenia, o ile nie stosuje się ich do zastąpienia w całości lub w części jakichkolwiek naturalnych składników mleka. W niniejszej sprawie strona oferowała miksy tłuszczowe w opakowaniach jednostkowych łudząco podobnych do masła, z elementami graficznymi odnoszącymi się do produktów mlecznych (masła), opatrując je w miejscu sprzedaży wywieszkami z nazwą masło lub masełko. Rolą prawa żywnościowego jest m.in. zapewnienie konsumentowi rzetelnych, niewprowadzających w błąd informacji o danym produkcie. W niniejszej sprawie wyeksponowanie w oznakowaniu opakowań jednostkowych wszystkich zakwestionowanych produktów rysunku skopków, czyli drewnianych naczyń służących tradycyjnie do przechowywania mleka, a dodatkowo w przypadku Maksełka ekstra smarownego wizerunku krów, w opinii Prezesa UOKiK mogło wywoływać u konsumentów przeświadczenie, że produkty te są masłem, a ich głównym składnikiem jest tłuszcz mleczny. Przeświadczenie to mógł dodatkowo wzmagać fakt, iż w miejscu sprzedaży produkty te były oferowane pod nazwą masło lub masełko. Dodać należy, że informacje umieszczone na opakowaniach jednostkowych tych produktów, a odnoszące się do ich rzeczywistego rodzaju zapisane były znacznie mniejszą czcionką niż pozostałe. Oznakowanie, prezentacja i otocznie, w jakim były oferowane przedmiotowe miksy tłuszczowe powinno w czytelny sposób odzwierciedlać ich rodzaj i nie pozostawiać w tym zakresie żadnych wątpliwości, zwłaszcza, że przepisy wyżej cytowanego rozporządzenia 1234/2007 zakazują używania w powyższym zakresie jakichkolwiek praktyk sugerujących, że produkt jest przetworem mleczarskim. Zdaniem Prezesa UOKiK w niniejszej sprawie zakaz ten został naruszony, ponieważ jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego - miksy tłuszczowe oferowano w miejscu sprzedaży pośród masła pod nazwą niezgodną z ich rzeczywistym składem. W opinii Prezesa UOKiK produkty: Dobry mazowiecki, Masełko ekstra smarowne oraz Ekstra miks Pasłęcki odpowiadały definicji miksów tłuszczowych z grupy C tłuszczów do smarowania, według dodatku do załącznika XV rozporządzenia 1234/2007. W związku z powyższym, właściwą nazwą środków spożywczych, wymaganą przepisami art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o jakości handlowej, była w tych przypadkach nazwa miks tłuszczowy. Nazwa ta jednak w przypadku wszystkich zakwestionowanych produktów była podana mniej wyraźną i znacznie mniejszych rozmiarów czcionką, co w zestawieniu z wyeksponowaniem elementów graficznych odnoszących się do masła (skopki, rysunki krów, napis Maksełko ) oraz zastosowaniem kolorystyki opakowań jednostkowych charakterystycznej dla masła, 9

10 wywoływało skojarzenia z tym właśnie produktem. Należy dodać, że wszystkie miksy tłuszczowe posiadały w przeważającej ilości tłuszcz roślinny. Tłuszcz mleczny stanowił jedynie minimum przewidziane dla tej grupy produktów, tj. 10% zawartości w tłuszczu ogółem, zatem szata graficzna winna być odzwierciedleniem tego składu, a nie wskazywać jedynie na zawartość tłuszczu mlecznego. Jak już wcześniej wskazano dla produktów otrzymywanych z mieszaniny tłuszczów roślinnych i tłuszczu mlecznego ustanowiono inną kategorię produktów grupę miksów tłuszczowych. Zgodnie z przepisami, miksy tłuszczowe mogą zawierać do 10% do 80% tłuszczu mlecznego w całkowitej zawartości tłuszczu. W ocenie Prezesa UOKiK użycie w oznakowaniu elementów słownych i graficznych mających wywoływać skojarzenia z masłem w produktach zawierających tłuszcz mleczny w tłuszczu ogółem na poziomie jedynie ok. 10% było nieuzasadnione, bowiem dla scharakteryzowania środka spożywczego wystarczyłoby podanie nazwy rodzajowej, czyli miks tłuszczowy. Należy wskazać, że Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 stycznia 2010 r. (sygn. akt: II OSK 185/09) zauważył, że skoro podstawowymi składnikami produktu są tłuszcze roślinne (tak jak miało to miejsce w niniejszej sprawie: np. 72% tłuszcze roślinne i 10% tłuszcz mleczny), to oznakowanie tego produktu powinno w sposób czytelny odzwierciedlać skład i nie pozostawiać co do niego wątpliwości. Zastosowanie w oznakowaniu opakowań jednostkowych miksów tłuszczowych elementów graficznych wskazujących na masło byłoby uzasadnione w sytuacji, gdy dominującym w jego składzie był tłuszcz mleczny. Zatem w przedmiotowym przypadku należy raczej mówić o wprowadzeniu konsumentów w błąd poprzez oznakowanie środka spożywczego, niż, jak twierdzi strona, odwoływanie się do składu produktu. Na marginesie należy wskazać, że uznając argumenty organów urzędowej kontroli żywności, producent Dobrego mazowieckiego zmienił szatę graficzną opakowania poprzez usunięcie symboli skopków. W ocenie Prezesa UOKiK, całokształt oznakowania nie dostarczał konsumentowi jasnej i zrozumiałej informacji o produkcie, w tym o jego nazwie, rodzaju i składzie. Mógł wręcz, w przypadku Maksełka ekstra smarownego i Ekstra miksu pasłęckiego poprzez zastosowanie wyrażenia maksełko i ekstra, które to stosuje się w odniesieniu do masła zawierającego 82% tłuszczu mlecznego, wywołać wrażenie, że przedmiotowe produkty były w rzeczywistości czymś lepszym. Istnieje zatem uzasadnione ryzyko, że produkty te mogły być mylone z masłem, które posiada większą zawartość tłuszczu mlecznego niż miksy tłuszczowe, bo nie mniej niż 80% i nie więcej niż 90% w całkowitej masie produktu. Zdaniem Prezesa UOKiK, powyższe jednoznacznie dowodzi celowego działania wprowadzającego konsumentów w błąd co do rodzaju produktu. Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności dokumentację fotograficzną, organ odwoławczy stwierdza, iż symbol skopka w przypadku wszystkich zakwestionowanych produktów, a w przypadku Maksełka ekstra smarownego również symbol krowy, były wiodącym oznakowaniem zakwestionowanych produktów, upodabniającym je do produktu mlecznego, tj. masła. 10

11 W rozpatrywanej sprawie, przy ocenie możliwości wprowadzenia konsumenta w błąd istotne znaczenie miał również fakt, że tłuszcze do smarowania należą do kategorii towarów codziennego użytku, kupowanych rutynowo, których wyborowi nie poświęca się tak dużo czasu i uwagi, co w przypadku towarów kupowanych okazjonalnie. Okoliczności te sprawiają, że nawet właściwie poinformowany, uważny i spostrzegawczy konsument, o którym wspomina w odwołaniu strona, jest bardziej podatny na wprowadzenie w błąd i podejmowanie decyzji o zakupie na podstawie pierwszego wrażenia o produkcie, tym bardziej że w niniejszej sprawie zakwestionowane produkty oznaczone były dodatkowo na odnoszących się do nich wywieszkach cenowych niezgodnymi z prawdą nazwami Masło, czy Masełko. Zatem nawet przywołany przez stronę w uzasadnieniu odwołania od zaskarżonej decyzji przeciętny konsument, którego model został określony w ustawie z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U. 2007, nr 171, poz. 1206), w opinii Prezesa UOKiK, mógł zostać wprowadzony w błąd co do rodzaju oferowanego mu produktu. Zgodnie z art. 2 ust. 8 ww. ustawy, przeciętnym konsumentem jest konsument, który jest dostatecznie dobrze poinformowany, uważny i ostrożny. Niemniej jednak, w ocenie Prezesa UOKiK, nawet uważny i ostrożny konsument ma prawo do rzetelnej informacji, niewprowadzającej w błąd, zawierającej wszelkie niezbędne dane wynikające z funkcji i przeznaczenia produktu. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (por. na przykład wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 13 grudnia 1991 r. w sprawie GB-Inno-BM, C-18/88, Zb. Orz. I-5941). To, czego można oczekiwać od rozsądnego konsumenta wynika przede wszystkim z tego, jak daleko sięga obowiązek informacji handlowej, jej dostępności, jasności, niedwuznaczności, pełności i odpowiedniości. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przedsiębiorca ma obowiązek poinformowania w sposób rzetelny i prawdziwy o cechach oferowanego produktu już w reklamie, a klient zwabiony jego ofertą nie ma obowiązku jej weryfikacji w miejscu sprzedaży (wyrok z dnia 19 grudnia 2007 r., sygn. XVII Ama 64/07). Wynika stąd zatem, że nawet przeciętny konsument nie ma obowiązku samodzielnie uzyskiwać wiedzy niezbędnej do dokonania zakupu. Należy dodać, że konsumenci z reguły nie czytają dodatkowych informacji na opakowaniach. Zdaniem Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wyeksponowanie w rozpatrywanej sprawie w oznakowaniu wszystkich opakowań jednostkowych miksów tłuszczowych symboli skopka, jak również w nazwie wyrażenia ekstra (Ekstra miks pasłęcki i Maksełko ekstra smarowne) oraz wizerunku krowy (Maksełko ekstra smarowne), wywołują skojarzenia ze składnikiem określonego gatunku wskazując, że jest on głównym składnikiem tego produktu, który ponadto poprzez sugestywną grafikę oraz zamieszczenie nazwy rodzajowej produktu małym, niewyraźnym drukiem, a nadto sposób prezentacji ww. produktów poprzez oferowanie ich w miejscu sprzedaży naprzemiennie z masłem i pod 11

12 niezgodnymi z prawdą nazwami, wprowadza w błąd nawet uważnego konsumenta. Zatem uwzględniając oczekiwania konsumenta wybierającego np. Maksełko ekstra smarowne z uwagi na podkreślone w jego nazwie wyższe walory jakościowe, który w rzeczywistości otrzymuje produkt inny niż sugeruje wyeksponowana nazwa handlowa, zdaniem Prezesa UOKiK istotnie wpływa na interes konsumenta. Niepodawanie rzetelnych, pełnych i prawdziwych informacji uniemożliwia konsumentom dokonanie swobodnej i rzeczowej oceny oferowanych na rynku towarów i usług, co może wprowadzać ich w błąd. W opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów opisany w aktach niniejszej sprawy sposób oznakowania przedmiotowych produktów utrudniał konsumentowi jednoznaczną identyfikację ich charakteru, a tym samym nie wyczerpywał zobowiązania strony do udzielenia pełnej, rzetelnej i prawdziwej informacji. Słusznie strona wskazuje, że w obecnych warunkach rynkowych konsumenci świadomi są ogromnej różnorodności oferowanych im towarów i powinni z rozwagą podchodzić do sposobu, w jaki są one prezentowane, nie upoważnia to jednak producenta do wykorzystywania oznaczeń wywołujących skojarzenia z zupełnie innym produktem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. VI SA/Wa 2271/11). W dalszej kolejności odwołania strona podniosła, że podjęła odpowiednie działania zwiększające dbałość i należyte segregowanie produktów oraz uwidacznianiem prawidłowych informacji na odnoszących się do nich wywieszkach cenowych, zatem w opinii strony, powinno to być przesłanką do zaniechania nałożenia kary. Prezes UOKiK wskazuje, że w myśl art. 17 ust. 1 rozporządzenia 178/2002, każdy z podmiotów działających na rynku spożywczym: producent, przetwarzający czy dystrybutor, obarczony jest obowiązkiem zapewnienia w przedsiębiorstwie, będącym pod jego kontrolą, zgodności żywności z wymogami prawa żywnościowego i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów. Wobec powyższego, nawet jeśli stwierdzone nieprawidłowości zostały niezwłocznie usunięte, nie powoduje to wyłączenia winy w tym zakresie. Dodać należy, iż podjęte przez stronę działania naprawcze były efektem przeprowadzonych przez Podkarpackiego WIIH czynności kontrolnych i nie stanowią przesłanki do zmniejszenia wymiaru kary, bądź odstąpienia od niej w ogóle. Nie można zgodzić się także z argumentem strony w kwestii nieprawidłowego sposobu wyliczenia wartości korzyści majątkowej zakwestionowanych produktów przez organ pierwszej instancji. Prezes UOKiK wskazuje, że zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia 178/2002, kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być m.in. skuteczne i odstraszające. Skuteczność kary przejawia się w możliwości jej nałożenia i wyegzekwowania. Uwzględnienie w procesie wymierzania kary kosztów, które przedsiębiorca poniósł znacząco skomplikowałoby i wydłużyło całą procedurę, zmniejszając w konsekwencji skuteczność nakładanych kar. Poza tym, aby kara była odstraszająca jej 12

13 wysokość musi być dotkliwa dla przedsiębiorcy. Uwzględnienie kosztów poniesionych przez przedsiębiorcę spowodowałoby tylko utratę przez niego zysku. W takiej sytuacji trudno byłoby przypisać karze walor odstraszającej. Słuszność powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lipca 2010 r., sygn. VI SA/Wa 769/10, w którym Sąd stwierdził, że w art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej ustawodawca używając pojęcia korzyści majątkowej odnosi się do wartości korzyści majątkowej uzyskanej przez wprowadzenie do obrotu artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej określonej w przepisach. Przyjęte przez organy proste ustalenie ceny niezgodnego z normami artykułu dla określenia wartości korzyści majątkowej uzyskanej z wprowadzenia do obrotu tegoż artykułu jest ( ) prawidłowe na gruncie cytowanego przepisu ustawy o jakości handlowej ( ). Dodać należy, że celem prawa żywnościowego, zgodnie z art. 8 rozporządzenia 178/2002, jest ochrona interesów konsumentów dlatego jego przestrzeganie powinno stanowić podstawę dokonywania przez konsumentów świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Wprowadzanie na rynek żywności, która nie jest oznakowana w sposób w przepisach przewidziany, jak w przedmiotowej sprawie, pozbawia konsumentów możliwości świadomego wyboru. Żywność taka nie odpowiada wymogom w zakresie jakości i jako taka nie powinna być wprowadzona na rynek, co wynika z art. 4 ustawy o jakości handlowej. Mimo zakazu, dokonana przez przedsiębiorcę sprzedaż, z naruszeniem przepisów, stanowi dla niego korzyść majątkową, której wartość wyznacza cena pobierana od konsumentów (stosowana w obrocie z konsumentami). Ustawodawca miał więc na uwadze wartość rynkową środka spożywczego, a nie kategorię księgową (finansową), jaką jest zysk (gdyby przedsiębiorca poniósł na sprzedaży artykułu o niewłaściwej jakości handlowej stratę, według interpretacji tego przepisu przedstawionej przez stronę, organ nie mógłby w ogóle nałożyć kary pieniężnej, czego ustawodawca z pewnością nie zakładał), czy dochód będący kategorią podatkową. Szczególnie należy wskazać, że celem ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych jest także m.in. ochrona konsumentów przed nieuczciwymi praktykami handlowymi, dlatego też kary wymierzane w tego rodzaju sprawach, po uwzględnieniu kryteriów ich wymierzania określonych w art. 40a ww. ustawy, nie mogą być symboliczne (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lipca 2010 r., sygn. VI SA/Wa 769/10). W związku z tym, w niniejszej sprawie punktem wyjściowym dla określenia górnej granicy kary pieniężnej na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej powinna być wartość zakwestionowanych ww. miksów tłuszczowych, tj. kwota 211,27 zł, a nie zysk z ich sprzedaży, jak próbuje dowieść tego strona. W przedmiotowej sprawie najniższy możliwy wymiar kary pieniężnej, o której mowa w art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej wynosi 500 zł, natomiast najwyższy 1.056,35 zł, wyrażony jako pięciokrotność wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która 13

14 mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie do obrotu nieprawidłowo oznakowanych trzech ww. partii miksów tłuszczowych o łącznej wartości 211,27 zł (tj. 5 x 211,527 zł). W omawianym przypadku, stronie wymierzono karę w wysokości zł, czyli mieszczącą się w granicach wskazanych w ww. przepisie. Należy podkreślić, że wydana przez organ pierwszej instancji decyzja dotyczyła nieprawidłowego oznakowania opakowań jednostkowych produktów, niewłaściwej segregacji asortymentowej oraz oferowania w miejscu sprzedaży tych produktów pod nazwami wprowadzającymi w błąd konsumentów, zatem nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem strony, jakoby nie miało miejsca naruszenie przepisów o jakości handlowej. Należy podkreślić, iż w myśl art. 3 pkt 5 ustawy o jakości handlowej, oznakowanie produktu jest jednym z elementów jakości handlowej (w przedmiotowej sprawie obejmuje opakowania jednostkowe i informacje dotyczące miksów tłuszczowych podane na wywieszkach z wyłączeniem ceny), zaś jak już wcześniej wskazano, podmioty wprowadzające do obrotu artykuły rolno-spożywcze zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą, zgodność tej żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich zakresu działalności i kontrolowane przestrzegania tych wymogów (art. 17 ust. 1 rozporządzenia 178/2002). W świetle powyższego odpowiedzialność strony nie ogranicza się tylko, jak próbuje ona tego dowieść, do stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie segregacji asortymentowej i oznaczenia produktów wywieszkami cenowymi, ale również nieprawidłowego oznakowania opakowań jednostkowych zakwestionowanych produktów. Organ odwoławczy ocenił ponadto prawidłowość prowadzenia postępowania administracyjnego w pierwszej instancji, biorąc szczególnie pod uwagę zarzuty podniesione w odwołaniu. Strona zarzuciła naruszenie art. 6, 7, 77 1, 80 i 107 Kpa poprzez nie przeprowadzenie dowodu na okoliczność ustalenia skali naruszenia. W ocenie Prezesa UOKiK, w przedmiotowej sprawie zostały podjęte wszelkie niezbędne kroki do pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz jej prawidłowego załatwienia. Akta niniejszej sprawy dokumentują ustalony stan faktyczny, jego analizę oraz końcowe wnioski organu pierwszej instancji. Z akt tych wynika, iż zebrany przez Podkarpackiego WIIH materiał dowodowy pozwalał jednoznacznie na przyjęcie, że przedsiębiorca Tabak Sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie wprowadził do obrotu produkty niezgodne z przepisami jakości handlowej ze względu na wprowadzające w błąd konsumenta oznakowanie. Organ pierwszej instancji wydając zaskarżoną decyzję zebrał spójny i wyczerpujący materiał dowodowy, w sposób nie budzący wątpliwości dowodzący, że ustalony stan faktyczny daje podstawy do wymierzenia kontrolowanemu na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej kary pieniężnej. Dodać należy, że decyzja ta, wydana w oparciu o prawidłowo zebrany i rozpatrzony materiał dowodowy, zawierała uzasadnienie na jakich dokumentach organ oparł się wydając tą decyzję oraz jakie 14

15 okoliczności uznał za udowodnione, tj. wprowadzania konsumenta w błąd co charakterystyki środka spożywczego. Przy ustalaniu wysokości kary Podkarpacki WIIH uwzględnił wynikające z art. 40a ust. 5 ustawy o jakości handlowej przesłanki, tj. stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz wielkość jego obrotów. Stopień szkodliwości czynu na gruncie przepisów o jakości handlowej organ pierwszej instancji prawidłowo określił jako wysoki, gdyż stwierdzone nieprawidłowości mogły wprowadzać konsumenta w błąd co do rodzaju nabywanego produktu, a tym samym pozbawić możliwości dokonania świadomego wyboru. Stopień zawinienia w niniejszej sprawie słusznie organ pierwszej instancji uznał, że w zakresie prezentacji i oznaczenia w miejscu sprzedaży jest on wysoki, gdyż strona miała bezpośredni wpływ na stwierdzone nieprawidłowości, natomiast w przypadku oznakowania opakowań produktu - średni. Przy miarkowaniu zakresu naruszenia, organ odwoławczy stwierdził, że organ pierwszej instancji właściwie wskazał, iż charakter tego naruszenia był wysoki z punktu widzenia właściwości produktu oraz interesów i praw konsumentów, gdyż nie zapewniono im rzetelnych i jednoznacznych informacji o produktach. Oceniając dotychczasową działalność podmiotu na rynku artykułów rolnospożywczych, w ocenie organu drugiej instancji, Podkarpacki WIIH prawidłowo uwzględnił informację, że strona była już karana za wprowadzenie do obrotu artykułów rolnospożywczych niewłaściwej jakości. Strona właściwie została zaliczona przez organ pierwszej instancji do grupy średnich przedsiębiorców, zgodnie z art. 106 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. nr 220, poz z późn. zm.). Zgodnie z art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej, karę pieniężną, o której mowa w sentencji decyzji, stanowiącą dochód budżetu państwa, należy wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Rzeszowie w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stanie się ostateczna. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o Inspekcji Handlowej, jest organem wyższego stopnia w stosunku do wojewódzkich inspektorów Inspekcji Handlowej. Zatem, w myśl art Kpa w związku z art. 1 ust. 3 ustawy o Inspekcji Handlowej, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest organem właściwym do rozpatrzenia wniesionego odwołania. Zgodnie z art pkt 1 Kpa organ odwoławczy wydaje decyzję, w której utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję. Biorąc powyższe pod uwagę Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów orzekł, jak w sentencji. 15

16 Niniejsza decyzja jest ostateczna w trybie postępowania administracyjnego. Pouczenie Zgodnie art. 52 1, art i art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), od niniejszej decyzji przysługuje skarga wnoszona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skargę należy wnieść w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Do należności pieniężnych nieuiszczonych w terminie stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.). Z up. PREZESA Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów ZASTĘPCA DYREKTORA Departamentu Inspekcji Handlowej Dariusz Łomowski Otrzymują: 1. Tabak Sp. z o.o. ul. Lwowska Rzeszów 2. Podkarpacki Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej 3. a/a 16