Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

Transkrypt

1 Biuletyn kwartalny nr 3/2013 (12) Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja Wstęp Po raz kolejny oddaję w ręce Czytelników aktualny zbiór istotnych wydarzeń z zakresu prawa znaków towarowych i nieuczciwej konkurencji. Mam nadzieję, że zaprezentowana w biuletynie tematyka, poruszająca zarówno kwestie legislacyjne, jak również wybrane orzecznictwo stanowić będzie przydatne i klarowne podsumowanie ostatnich miesięcy z tej dziedziny prawa. Szczególnie zachęcam do zapoznania się z kontynuacją omówienia nowelizacji ustawy Prawo własności przemysłowej, którą poruszyliśmy już we wcześniejszym numerze biuletynu. Nowe prawo ma wprowadzić szereg ułatwień, które mają poniekąd stanowić odzwierciedlenie dla postulatów składanych względem tejże nowelizacji. Istotnym wydarzeniem jest również wydany w kwietniu bieżącego roku przez Komisję Europejską końcowy wynik przeprowadzonych badań nad ochroną tajemnic handlowych i tajemnic przedsiębiorstw na rynku wewnętrznym Unii Europejskiej. Powyższe badania swoim zakresem objęły prawną i ekonomiczną strukturę ochrony tajemnic handlowych w ramach UE. Podjęta w tej kwestii inicjatywa jest bardzo ważna z punku widzenia rozwoju nowoczesnej gospodarki. Polecam Państwu także lekturę tekstu poświęconego wyrokowi Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w przedmiocie jurysdykcji sądów państw członkowskich w przypadku naruszenia praw autorskich. Trybunał ocenił, iż pomimo, że co do zasady majątkowe prawa autorskie podlegają zasadzie terytorialności, to na podstawie Dyrektywy 2001/29 mogą one podlegać ochronie także we wszystkich państwach członkowskich. Drogą analogii zasada wyrażona w tym orzeczeniu może być stosowana przy ochronie znaków towarowych. W kwestii orzecznictwa pojawiło się wiele interesujących rozstrzygnięć; na szczególną uwagę zasługują wyroki traktujące o znakach, które są niewątpliwie dobrze znane, takich jak FISHBONE zgłoszony przez New Yorker SHK Jeans GmbH & Co. KG, której częściowo odmówiono jego rejestracji z uwagi na fakt rzeczywistego używania wcześniejszego znaku FISHBONE BEACHWEAR. Natomiast znak KENZO ESTATE oskarżony został o nieuzasadnione czerpanie korzyści z renomy wcześniejszego znaku KENZO. Przedstawiony został także kolejny już wyrok, w trwającym w Polsce od wielu lat sporze pomiędzy znaną na całym świecie firmą jubilerską Tiffany & Co. z Nowego Jorku, a Tiffany & Broadway z siedzibą w Houston będącą producentem damskiego obuwia. Korzystając z okazji chciałbym złożyć Państwu życzenia spokojnych, zdrowych świąt Bożego Narodzenia oraz wszelkiej pomyślności w nadchodzącym Nowym Roku. K&L Gates Jamka sp.k. Al. Jana Pawła II Warszawa, Polska T: F: Życzę miłej lektury i zachęcam do nadsyłania Państwa uwag i komentarzy, za które z góry serdecznie dziękuję. Oskar Tułodziecki

2

3 Spis treści Inicjatywy legislacyjne Proponowane regulacje KE odnośnie do tajemnic handlowych w UE oraz inicjatywa Licencja dla Europy... 4 Propozycje nowelizacji ustawy Prawo własności przemysłowej... 4 Orzecznictwo Prawa autorskie w jurysdykcjach państw członkowskich wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE... 6 Procedura uwzględnienie zgłoszonych dowodów sprawa znaku FISHBONE wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE... 6 CITIGATE a rodzina znaków na bazie elementu CITI wyrok Sądu UE... 7 Znak towarowy NEO nie dla Airbusa wyrok Sądu UE... 8 Skórzane akcesoria GITANA i odzież Kitana wprowadzają w błąd konsumenta wyrok Sądu UE... 8 Oznaczenie KNUT DER EISBÄR może wprowadzić w błąd wyrok Sądu UE Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd znaki girls1st i GO GIRLS wyrok Sądu UE Renoma nie zablokuje rejestracji niepodobnego znaku decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego KENZO ESTATE a wcześniejsze KENZO nieuzasadnione czerpanie korzyści z renomy znaku decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego Quo Vadis decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego Oznaczenia SEVEN i Room Seven są podobne decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego Geo Glob Polska niedopuszczalność użycia słowa Polska w znaku towarowym Renoma Tiffany w Polsce wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Czy sąd może odstąpić od wydania zakazu naruszania sprawa My Little Pony przeciwko My Sweet Pony wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie Inne zagadnienia Wzory przemysłowe warto chronić... 17

4 Inicjatywy legislacyjne Proponowane regulacje KE odnośnie do tajemnic handlowych w UE oraz inicjatywa Licencja dla Europy W kwietniu 2013 r. Komisja Europejska opublikowała końcowy wynik badań nad ochroną tajemnic handlowych i tajemnic przedsiębiorstw na rynku wewnętrznym UE. Badania obejmowały prawną i ekonomiczną strukturę ochrony tajemnic handlowych w ramach Unii Europejskiej. Rozbudowane ankiety zostały połączone z analizą prawno-porównawczą rozwiązań stosowanych w państwach członkowskich oraz modeli stosowanych w Szwajcarii, USA i Japonii. Na podstawie przeprowadzonych badań dotyczących potrzeb europejskiego biznesu i strategii poszczególnych sektorów gospodarczych KE opisała słabości systemu ochrony tajemnic handlowych w ramach UE i wskazała na konieczność harmonizacji w tej dziedzinie. W tym celu przedstawiła również rekomendacje legislacyjne oraz obszary, w których będzie konieczna interwencja w przepisy. Celem proponowanych przez KE regulacji prawnych jest stymulowanie wzrostu ekonomicznego UE oraz wzrostu jej konkurencyjności. Genezą projektu było uznanie przez KE, że rozwój społeczeństwa informacyjnego spowodował wzrost roli tajemnicy handlowej, a co za tym idzie wykazał konieczność wyznaczenia jednolitych standardów ochrony dla państw UE. Podkreślone zostało, że w prawie unijnym nie istnieje wspólny reżim ochrony takich tajemnic, jak również brak jest wspólnej dla państw definicji tajemnicy handlowej. Ponadto istnieją różne przesłanki wytaczania powództw w takich sprawach. KE doszła do wniosku, że harmonizacja przepisów jest konieczna by wspierać innowacyjność i wzrost gospodarczy oraz usuwać przeszkody w funkcjonowaniu ryku wewnętrznego. UE powinna stanowić prawo dla rozwoju firm i wymiany innowacyjnej wiedzy. W ramach licznych rekomendacji mieści się zdefiniowanie pojęcia tajemnicy handlowej umieszczonej w porozumieniu TRIPS tak, aby było ono jednolicie interpretowane i stosowane w państwach członkowskich. KE wskazuje także na konieczność określenia jakie typy zachowań stanowią naruszenie tajemnic handlowych by zagwarantować pewność prawa, a także zapobiegać mnożeniu się postępowań sądowych oraz konieczność zdefiniowania niewinnych odbiorców informacji handlowych osób które działają w dobrej wierze, a niejednokrotnie ponoszą poważne konsekwencje naruszenia poufności. Celem nowych regulacji miałoby być również stworzenie uproszczonego modelu postępowania cywilnego ad hoc oraz określenie standardów dotyczących wymaganych do wszczęcia postępowania dowodów. W każdym państwie członkowskim mają być ponadto określone sądy właściwe do prowadzenia postępowań, a także mają być ustalone prawne środki ochrony tajemnic handlowych. Zharmonizowane i wyjaśnione mają zostać także wymagania odnośnie do dowodów i kryteriów obliczania odszkodowania w przypadku naruszenia. KE chciałaby wprowadzić administracyjne środki ochrony na wzór US International Trade Commission oraz zharmonizować wytyczne odnośnie do obowiązków poufności i zakazu konkurencji w stosunku do pracowników w trakcie i po ustaniu stosunku zatrudnienia jak również zrównoważyć interesy pracodawcy i pracownika. Ważnym elementem proponowanej regulacji miałoby być ustalenie ram dla konkurencyjnych przepisów postępowania karnego na poziomie krajowym. Dotyczy to kwestii, jak powinny być definiowane i penalizowane poważne naruszenia. Jedna z końcowych propozycji dotyczy wyjaśnienia kwestii związanych z ochroną tajemnicy handlowej w kontekście prawa antymonopolowego. Źródło: Propozycje nowelizacji ustawy Prawo własności przemysłowej W Biuletynie nr 3/2012 pisaliśmy o rozpoczęciu prac nad kolejną nowelizacją ustawy Prawo własności przemysłowej ( pwp ) analizując poszczególne propozycje. W dniu 16 lipca 2013 r. Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo własności przemysłowej przedłożone przez ministra gospodarki. Projekt zakłada wprowadzenie instytucji tzw. listów zgody, dzięki którym łatwiej będzie można zarejestrować znak towarowy podobny do innego, wcześniejszego znaku. List zgody to nic innego jak oświadczenie, w którym uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego wyraża zgodę na rejestrację na rzecz innej osoby podobnego lub identycznego znaku towarowego. Nowe przepisy mają ponadto umożliwić podmiotom zgłaszającym m.in. znak towarowy częściowe zwolnienie z opłaty za zgłoszenie do Urzędu Patentowego (do 80 proc. wartości opłaty). Wnioskodawca będzie musiał wykazać, że nie jest w stanie zapłacić całej kwoty. Propozycje zmian 4 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

5 w ustawie pwp dotyczą również innych praw własności przemysłowej, w tym patentów i praw z rejestracji wzorów przemysłowych. Nowe prawo ma wprowadzić system środków ulgowych, który będzie miał zastosowanie wówczas, gdy zgłaszający lub właściciel znaku nie dotrzyma terminów procesowych. Projekt wprowadza dłuższy, bo 6-miesięczny czas (liczony od dnia, w którym upłynął termin na dokonanie określonej czynności) na wystąpienie z wnioskiem o przywrócenie terminu na dokonanie czynności procesowej. Zaproponowano ułatwienia w prowadzeniu elektronicznej korespondencji z Urzędem Patentowym. Nie będzie już konieczności używania certyfikowanego, kwalifikowanego podpisu elektronicznego, a zwykły podpis elektroniczny zostanie uznany za równoważny z podpisem papierowym. Stanowi to realizację postulatu zgłaszających, którzy oczekiwali bardziej dostępnych form komunikacji. W toku są również prace nad projektem ustawy o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów. Projekt ten, który w części dotyczy również ustawy pwp, podlega ciągłym zmianom. Aktualnie proponuje się rozszerzenie uprawnień adwokatów i radców prawnych w zakresie dokonywania zgłoszeń znaków towarowych przed Urzędem Patentowym dla podmiotów krajowych i z innych państw UE, które to czynności dotychczas były zarezerwowane wyłącznie dla rzeczników patentowych. Obowiązek korzystania z usług rzeczników patentowych jako profesjonalnych pełnomocników w sprawach własności przemysłowej obejmowałby natomiast wszystkie podmioty spoza Unii Europejskiej. Źródło: 3/2013 5

6 Orzecznictwo Prawa autorskie w jurysdykcjach państw członkowskich wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE W październiku 2013 roku Trybunał Sprawiedliwości wypowiedział się w kwestii sądu właściwego w sprawie cywilnej wynikającej z naruszenia praw autorskich. Autor zamieszkały w Tuluzie (Francja) dochodził odszkodowania z tytułu rozpowszechniania płyt CD wyprodukowanych bez jego zgody w Austrii przez spółkę Mediatech, które były następnie sprzedawane przez brytyjskie spółki Crusoe oraz Elegy za pośrednictwem stron internetowych dostępnych również w miejscu zamieszkania powoda. Autor pozwał spółkę Mediatech w celu uzyskania odszkodowania w sądzie cywilnym w Tuluzie. Spółka Mediatech podniosła brak właściwości sądów francuskich, jednak sąd oddalił ten zarzut. Spółka wniosła apelację od orzeczenia, a sąd apelacyjny w Tuluzie przychylił się do jej wniosku, określając sąd austriacki jako właściwy w niniejszej sprawie. Powód wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku powołując się na naruszenie Rozporządzenia nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych. Pytanie prejudycjalne sądu kasacyjnego do Trybunału Sprawiedliwości dotyczyło możliwości żądania odszkodowania z tytułu naruszenia majątkowych praw autorskich na terenie Francji. Trybunał Sprawiedliwości zauważył, że zasadą w przypadku naruszeń jest jurysdykcja sądów państwa członkowskiego miejsca zamieszkania pozwanego. Istnieją jednak wyjątki w postaci jurysdykcji szczególnej. W takiej sytuacji właściwy będzie również sąd państwa, gdzie nastąpiło lub może nastąpić zdarzenie wywołujące szkodę. Zgodnie z zasadą ogólną właściwy byłby sąd austriacki. Trybunał uznał jednak, że miejsce zaistnienia szkody może być różne w zależności od charakteru prawa, którego naruszenie jest podnoszone. Ponadto należy poddać weryfikacji czy prawo, którego ochrony dochodzi się, podlega ochronie w państwie wytoczenia powództwa. W końcu należy również określić, który sąd jest w stanie najlepiej ocenić zasadność zgłoszonych roszczeń. Trybunał stwierdził, że skutki naruszenia dóbr osobistych za pośrednictwem treści umieszczonej w sieci najlepiej jest w stanie ocenić sąd miejsca, w którym znajduje się ośrodek życiowych interesów poszkodowanego. Sąd francuski będzie właściwy do rozpoznania powództwa jeśli Francja chroni prawa majątkowe, których poszanowania powód dochodzi, a szkoda może się urzeczywistnić na obszarze właściwości miejscowej owego sądu. Trybunał wyjaśnia, że majątkowe prawa autorskie podlegają zasadzie terytorialności, jednak na podstawie Dyrektywy 2001/29 powinny automatycznie podlegać ochronie we wszystkich państwach członkowskich, w związku z czym mogą zostać naruszone w każdym z nich. Inaczej mówiąc ochrona będzie skuteczna także wtedy, gdy szkoda urzeczywistni się na terenie Francji. Inaczej byłoby w przypadku, gdyby na podstawie aktu rejestracji ochrona prawa własności intelektualnej lub przemysłowej była ograniczona do terytorium jednego państwa członkowskiego. Wtedy należałoby dochodzić roszczeń przed sądem austriackim. Konkludując Trybunał uznał, że sąd francuski jest właściwy do rozpoznania powództwa odszkodowawczego przeciwko spółce z siedzibą w innym państwie członkowskim, w którym spółka ta dokonała zwielokrotnienia utworu, a następnie przekazała go do rozpowszechnienia spółce z siedzibą w trzecim państwie członkowskim za pośrednictwem strony internetowej. Wynika to z uznania, że szkoda mogła urzeczywistnić się na terenie Francji, prawo podlega ochronie w tym państwie, a sąd francuski jest w stanie ocenić zasadność tego roszczenia. Podkreślenia jednak wymaga fakt, że sąd ten jest właściwy wyłącznie w zakresie szkody wyrządzonej na terytorium państwa członkowskiego, któremu podlega. Źródło: Procedura uwzględnienie zgłoszonych dowodów sprawa znaku FISHBONE wyrok Trybunału Sprawiedliwości EU Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-621/11 P oddalił w lipcu skargę wnioskodawcy, któremu OHIM odmówił rejestracji słownego znaku towarowego FISHBONE dla towarów w klasie 18 oraz 25 klasyfikacji nicejskiej. Znak ten został zgłoszony przez New Yorker SHK Jeans GmbH & Co. KG. Odmowa rejestracji dotyczyła części towarów, a nastąpiła w efekcie wniesienia sprzeciwu przez podmiot, któremu przysługuje prawo ochronne na wcześniejszy znak krajowy (grecki) FISHBONE BEACHWEAR dla towarów z klasy 25 klasyfikacji nicejskiej (Vallis K.-Vallis A. & Co. OE). Kluczowe dla 6 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

7 rozstrzygnięcia było udowodnienie faktu rzeczywistego używania wcześniejszego znaku. W trakcie postępowania przed OHIM uprawniony do wcześniejszego znaku krajowego na żądanie OHIM w wyznaczonym przez OHIM terminie przedstawił dowody używania znaku, na które składały się: oświadczenie, faktury oraz zdjęcia. Zgłaszający nowy znak twierdził, że te dowody są niewystarczające. W związku z tym uprawniony do wcześniejszego znaku przedstawił dalsze materiały dowodowe (katalogi). Urząd uwzględnił sprzeciw w odniesieniu do części towarów z klasy 18 oraz w całości względem towarów z klasy 25. Izba Odwoławcza OHIM orzekła jednak, że decyzja ta była nieprawidłowa w odniesieniu do towarów z klasy 18, a była prawidłowa w odniesieniu do towarów z klasy 25. Izba Odwoławcza uznała, że prawidłowo uwzględniono nowe dowody, w tym katalog z 2001 roku zgłoszony przez wnoszącą sprzeciw, po upływie terminu określonego przez OHIM. Sprawa następnie została poddana pod rozstrzygnięcie Sądu Unii Europejskiej, który odmówił uwzględnienia stanowiska New Yorker. W związku z powyższym sprawa trafiła ostatecznie przed Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Głównym zarzutem było naruszenie zasad dotyczących przedstawiania dowodów. Spółka New Yorker twierdziła, że materiały mające wykazać rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku, na których oparto decyzję (tj. katalog z 2001 r.) nie zostały przedstawione w określonym przez OHIM terminie. Trybunał podkreślił, że OHIM może nie uwzględnić dowodów przedstawionych później, aniżeli w wyznaczonym czasie. Co do zasady jednak, OHIM w żadnym razie nie jest przy tym zobowiązany do pominięcia takich dowodów. Kwestia ta jest więc pozostawiona do uznania OHIM. Trybunał zauważył jednocześnie, że istnieje szczególny przepis dotyczący postępowania w przypadku wniesienia sprzeciwu, który stanowi, że jeżeli OHIM zażąda przedstawienia dowodów od strony wnoszącej sprzeciw, a dowody takie nie zostaną przedstawione w wyznaczonym terminie, sprzeciw nie zostanie uwzględniony. Jeżeli jednak w wyznaczonym czasie przedstawiono pewne dowody, to postępowanie zainicjowane na skutek sprzeciwu powinno się toczyć w normalnym trybie, a dowody te mają zostać merytorycznie ocenione w jego toku. W czasie takiego postępowania strony mogą normalnie reagować na dalsze twierdzenia strony przeciwnej. Dlatego też, w sprawie stanowiącej przedmiot rozstrzygnięcia, Trybunał nie dopatrzył się naruszenia przepisów. Vallis K.-Vallis A. & Co. w prawidłowym czasie zareagowała na pierwsze żądanie OHIM w zakresie dostarczenia dowodów, w związku z tym postępowanie mogło toczyć się dalej, a w jego toku dopuszczalne było przedstawianie dalszych dowodów, na których mogło się opierać ostatecznie rozpoznanie sprawy. Źródło: CITIGATE a rodzina znaków na bazie elementu CITI wyrok Sądu UE W 2001 r. IG Communications Ltd zgłosiła do rejestracji znak słowny CITIGATE dla klas 9, 16, 35 i 42 klasyfikacji nicejskiej. Klasy te obejmują głównie usługi związane z sektorem bankowym i finansowym. Rejestracji znaku sprzeciwili się interwenienci: Citigroup, Inc. oraz Citibank NA, powołując się na wcześniejszą rejestrację znaków towarowych utworzonych na bazie elementu CITI m.in.: CITICORP, CITIGROUP, CITIGOLD, CITIBOND. W 2005 r. Wydział Sprzeciwów OHIM oddalił sprzeciw. Sprawa trafiła następnie do Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM, która uznała złożony sprzeciw za w pełni uzasadniony. Sąd UE podtrzymał decyzję Izby Odwoławczej, odmawiając tym samym wnioskodawcy prawa do rejestracji znaku CITIGATE (sygn. T-301/09). Po przeprowadzeniu badań Sąd uznał, że istnieje rodzina znaków opartych na bazie elementu CITI, a interwenienci przedstawili wystarczające dowody (w postaci broszur, dokumentów, stron internetowych) na to, że są one używane w obrocie. Znak CITIBANK jest zatem swoistym znakiem pierwotnym, od którego pochodzi seria pozostałych znaków opartych na wspólnej koncepcji, w których element CITI odgrywa rolę dystynktywną. Sąd uznał ponadto, że towary i usługi, dla których miał być zarejestrowany znak CITIGATE, analizowane w odpowiednim kontekście, w tym wypadku: biznesowym w sektorze finansowym, elektronicznym i telekomunikacyjnym; mogą być uznane za podobne. Natomiast w przypadku klas 35 i 36, które odróżniają powyższe towary od siebie, można uznać, w związku z ich powiązaniem z sektorem finansowym i bankowym, że tutaj także istnieje pewien stopień podobieństwa. Zatem część usług i towarów została uznana przez Sąd za identyczną, a część za podobną. Sąd porównał także wizualne, fonetyczne i koncepcyjne podobieństwo znaków. Wskazał on, że wizualnie sam fakt tożsamości pięciu z ośmiu liter 3/2013

8 (w większości wcześniej zarejestrowanych znaków) odgrywa rolę decydującą. W perspektywie koncepcyjnej znaczący jest charakterystyczny element CITI. W warstwie fonetycznej element CITI w każdym znaku jest wymawiany w ten sam sposób. Należy także zauważyć, że przeciętny konsument zwraca też uwagę na to w jaki sposób zaczyna się znak. Podsumowując należy przyznać elementowi CITI wysoki stopień dystynktywności, co sprawia, że koncepcyjnie znaki są podobne w wysokim stopniu, a w warstwie fonetycznej i wizualnej podobne co najmniej średnio. Oceniając kumulatywnie przesłanki prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd Sąd uznał, że ryzyko takie bez wątpienia zachodzi. Ponadto, Sąd UE uznał, że znaki z rodziny CITI spełniają kumulatywne przesłanki, by uznać je za znaki renomowane. Zaznaczył tym samym, że znaki z elementem CITI były zarejestrowane wcześniej. Wnioskodawca wniósł o rejestrację podobnego znaku, którego renoma jest rozpoznawana na terenie UE. Istnieje więc ryzyko nieuczciwego wykorzystania znaku. Sąd podkreślił także, że im mocniejszy jest charakter dystynktywny znaku, tym większe jest ryzyko skorzystania z jego renomy. Biorąc pod uwagę wszystkie te okoliczności skarga do sądu została oddalona. Źródło: Znak towarowy NEO nie dla Airbusa wyrok Sądu UE W Sądzie UE 3 lipca 2013 r. zapadł wyrok (sygn. sprawy T-236/12) w sprawie dotyczącej rejestracji wspólnotowego znaku towarowego słownego NEO dla towarów i usług z branży lotniczej, o którą wnosiła francuska spółka Airbus SAS. W 2010 r. spółka ta zwróciła się z wnioskiem o rejestrację wspólnotowego znaku słownego dla towarów klasy 7, 12 i 39 klasyfikacji nicejskiej (m.in. silniki do samolotów, środki lokomocji, usługi transportu powietrznego). OHIM dokonał badania zgłoszonego znaku, dozwalając jedynie na rejestrację dla usług z klasy 39 klasyfikacji nicejskiej. Airbus złożył odwołanie od tej decyzji, które nie zostało uwzględnione. OHIM uznał bowiem, że oznaczenie słowne NEO nie ma wystarczającej zdolności odróżniającej dla wybranych towarów, mając charakter jedynie opisowy. Słowo NEO oznacza nowy w wielu językach funkcjonujących w UE, np. w języku greckim. Izba Odwoławcza OHIM stanęła na stanowisku, że przeciętny konsument uznałby to oznaczenie za wskazówkę, że mamy do czynienia z produktem odznaczającym się nowością, współczesnością oraz zgodnym z najnowszymi technologiami. Poza tym, użycie takiego oznaczenia wskazywałoby tylko na pozytywną stronę sygnowanych nim produktów, nie pełniąc przy tym podstawowej funkcji znaku towarowego, jaką jest oznaczanie pochodzenia. Sąd UE podzielił poglądy OHIM, uznając przy tym, iż tego typu oznaczenie słowne nie powinno zostać zawłaszczone przez żaden podmiot. Trudno byłoby bowiem uzasadnić nadawanie prawa wyłącznego na określenie stanowiące opis towaru. Konkurenci nie mogliby w takiej sytuacji stosować w obrocie standardowego i oczywistego określenia. Zdaniem Sądu nie powinno dochodzić do monopolizacji określonych cech towarów, które są immanentnie z nimi związane. Sąd UE uznał również, że oznaczenie NEO nie posiada wystarczających znamion dystynktywności dla usług z klasy 39 klasyfikacji nicejskiej. W rezultacie Airbus nie uzyskał rejestracji wspólnotowego znaku słownego NEO dla wybranych towarów i usług. Źródło: Skórzane akcesoria GITANA i odzież Kitana wprowadzają w błąd konsumenta wyrok Sądu UE W 2003 r. szwajcarska spółka Gitana SA złożyła w OHIM wniosek o rejestrację znaku towarowego GITANA. Wniosek dotyczył towarów należących do klasy 18 (skóra i imitacje skóry, towary wytworzone z tych materiałów i nieobjęte inną klasą, kufry, torby podróżne, torby sportowe, torby żeglarskie, parasole i parasole przeciwsłoneczne) oraz klasy 25 (odzież, buty, nakrycia głowy, odzież do uprawiania sportów wodnych). Po publikacji wniosku w grudniu 2004 r. wpłynął do OHIM sprzeciw Rosenruist Gestão e serviços, Lda, reprezentującego Teddy SpA uprawnionego do znaku towarowego Kitana. Wcześniejszy znak Kitana został zarejestrowany jako wspólnotowy znak towarowy w klasie 25, Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

9 międzynarodowy znak towarowy w klasach 18 i 25 oraz znak krajowy we Włoszech, gdzie rejestracja również dotyczyła klas 18 i 25. Gitana SA wniosła o to, by Rosenruist przedstawił dowód, że wcześniejszy znak towarowy był rzeczywiście używany. OHIM zażądał dostarczenia takiego dowodu, ale tylko w odniesieniu do znaku międzynarodowego i krajowego. Po dostarczeniu szeregu dokumentów przez Rosenruist Wydział Sprzeciwów OHIM uwzględnił sprzeciw w części, odmawiając rejestracji znaku towarowego Gitana w odniesieniu do prawie wszystkich rodzajów towarów objętych wnioskiem w klasie 18 i 25 (za wyjątkiem skóry i imitacji skóry ). OHIM stwierdził, że znak nie może zostać zarejestrowany ze względu na prawdopodobieństwo konfuzji z wcześniejszym wspólnotowym znakiem Kitana. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się wnioskodawca Gitana SA, który złożył odwołanie od tej decyzji. Jego zdaniem OHIM powinien był zażądać od Rosenruist również dowodu rzeczywistego używania znaku wspólnotowego. Wniósł ponadto o zawieszenie postępowania ze względu na toczące się równolegle postępowanie w przedmiocie unieważnienia znaku wspólnotowego Kitana. Postępowanie zostało zawieszone zgodnie z wnioskiem Gitana SA. W 2010 r. zapadła prawomocna decyzja o unieważnieniu znaku wspólnotowego Kitana dla towarów w klasie 18. Rejestracja tego znaku w klasie 25 pozostała natomiast w mocy. Te nowe okoliczności wpłynęły na dalszy przebieg postępowania o rejestrację znaku towarowego GITANA. Postępowanie na początku 2011 r. zostało podjęte w celu rozpoznania odwołania Gitana SA, której poprzednio odmówiono rejestracji znaku w odniesieniu do prawie wszystkich towarów objętych wnioskiem. W sierpniu 2011 r. OHIM częściowo uwzględnił odwołanie Gitana SA w zakresie niektórych towarów z klasy 18 (kufry, torby podróżne, torby sportowe, torby żeglarskie, parasole i parasole przeciwsłoneczne) i odmówił rejestracji w odniesieniu do innych towarów z klasy 18 (towarów wytworzonych ze skóry i imitacji skóry, nieobjętych inną klasą) i 25 (odzież, buty, nakrycia głowy, odzież do uprawiania sportów wodnych) z uwagi na to, że towary te były identyczne lub podobne do towarów wcześniejszego wspólnotowego znaku towarowego Kitana (którego rejestracja utrzymała się już jedynie w klasie 25). OHIM nie dokonywał przy tym oceny zgłoszonego znaku z międzynarodowym i krajowym (włoskim) znakiem Kitana, ponieważ ich rzeczywiste używanie nie zostało udowodnione. OHIM stwierdził, że nie mógł zażądać dowodu rzeczywistego używania wcześniejszego wspólnotowego znaku towarowego Kitana. Taki krok proceduralny byłby możliwy, gdyby wcześniejszy wspólnotowy znak Kitana był zarejestrowany w dacie publikacji wniosku o rejestrację znaku GITANA od co najmniej 5 lat. Tymczasem pięcioletni okres, o którym mowa w art. 42 (2) rozporządzenia 207/2009, nie upłynął w dacie publikacji wniosku Gitana SA. OHIM ocenił, że istnieje podobieństwo wizualne i fonetyczne zgłoszonego znaku ze wspólnotowym znakiem Kitana, a towary, dla których Gitana SA nieskutecznie ubiegała się o rejestrację znaku, są podobne do towarów, dla których znak Kitana korzysta z ochrony. Wnioskodawca Gitana SA zwrócił się do sądu o uchylenie decyzji w zakresie, w jakim odmówiono mu rejestracji znaku. Sąd UE potwierdził, że OHIM prowadził postępowanie prawidłowo i nie popełnił błędów, które uzasadniałyby uwzględnienie skargi Gitana SA. W szczególności OHIM właściwie przeanalizował podobieństwo towarów objętych ochroną z rejestracji znaku Kitana oraz wnioskiem spółki Gitana SA. Sąd uznał, że pomiędzy znakami GITANA i Kitana występuje podobieństwo fonetyczne i wizualne. Należy więc określić, czy również towary oznaczane znakami są podobne. Sąd podzielił rodzaje towarów zgłoszonych przez Gitana SA na dwie grupy. Wyjaśnił, że znak towarowy GITANA został zarejestrowany dla towarów z klasy 18 takich jak kufry, torby podróżne, torby sportowe, torby żeglarskie, parasole i parasole przeciwsłoneczne (grupa pierwsza), ponieważ w tym przypadku z podobieństwem znaków nie idzie w parze podobieństwo towarów (zakres ochrony znaku Kitana obejmował głównie odzież, nakrycia głowy, rękawiczki, paski i obuwie). Sąd jednak zwrócił uwagę, że nie można wysnuć takich wniosków w odniesieniu do towarów z grupy drugiej, tj. wykonanych ze skóry i imitacji skóry. Są one podobne do towarów takich jak odzież, nakrycia głowy, rękawiczki, paski czy obuwie głównie dlatego, że sprzedaje się je często w tych samych punktach sprzedaży, co produkty wykonane 3/2013

10 ze skóry lub imitacji skóry (czyli akcesoria takie jak portfele, torebki itp.). Dopełniają one ubiór konsumenta i często są nabywane łącznie z odzieżą. Klient zauważa bliski związek pomiędzy tymi produktami i może odnosić wrażenie, że pochodzą one z tego samego przedsiębiorstwa. W konsekwencji podobieństwo towarów jest istotne. Znaki natomiast są na tyle do siebie podobne, że występowanie podobieństwa niektórych towarów eliminuje rejestrację znaku Gitana w części dotyczącej towarów wykonanych ze skóry lub imitacji skóry. W związku z tym wyrokiem z 16 września 2013 r. (sygn. T-569/11) skarga Gitana SA została oddalona. Źródło: Oznaczenie KNUT DER EISBÄR może wprowadzić w błąd wyrok Sądu UE Sąd UE w wyroku wydanym w dniu 16 września 2013 r. (T-250/10) uznał, że wobec istnienia możliwości wprowadzenia konsumentów w błąd, OHIM prawidłowo orzekł, że oznaczenie KNUT DER EISBÄR nie może zostać zarejestrowane jako wspólnotowy znak towarowy. Oznaczeniu temu Berlińskie Zoo przeciwstawiło znak towarowy KNUD zarejestrowany uprzednio w Niemczech m.in. dla towarów takich jak książki, gry, zabawki i lalki. Knud był polarnym niedźwiadkiem urodzonym w zoo w Berlinie w grudniu 2006 roku. Był jednocześnie pierwszym od ponad trzydziestu lat niedźwiedziem polarnym urodzonym w berlińskim zoo. Po urodzeniu został umieszczony w inkubatorze i wychowany przez pracowników zoo. W krótkim czasie stał się maskotką i jednocześnie symbolem kampanii rządu niemieckiego skierowanej przeciwko zmianom klimatycznym. Niedźwiadek żył niestety krótko. Jego historia przypominała bardziej życie celebryty niż niedźwiedzia polarnego. Nie dziwi zatem zainteresowanie komercyjnego podmiotu rejestracją imienia popularnego niedźwiadka dla własnych celów. Sprzeciw wobec rejestracji oznaczenia KNUT DER EISBÄR został wniesiony przez berlińskie zoo (Zoologischer Garten Berlin AG) w oparciu o wcześniejszy niemiecki znak towarowy KNUD, zarejestrowany w roku Rejestracji spornego oznaczenia próbował dokonać brytyjski podmiot Knut IP Management Ltd m.in. dla takich towarów jak artykuły papiernicze, ubrania i artykuły sportowe. Sąd UE potwierdził w przywoływanym wyroku, że istnieje w tym przypadku prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w krajach niemieckojęzycznych. Zdaniem Sądu UE opinia publiczna ma podstawy aby uznać, że towary i usługi, w odniesieniu do których używane są sporne oznaczenia pochodzą od tego samego przedsiębiorstwa lub od przedsiębiorstw powiązanych ze sobą. W sprawie tej prawidłowo ustalono, że pisownia imienia Knud pozostaje pod wpływem języka duńskiego (zakończenie wyrazu na literę d ). Pisownia ta, w szczególności dla niemieckich konsumentów mieszkających niedaleko duńskiej granicy, jest pisownią zwyczajowo przyjętą, podobnie jak powszechnie stosowana pisownia niemiecka, zgodnie z którą powyższy wyraz zakończony jest literą t. Oznacza to, że istnieje oczywisty związek pomiędzy kwestionowanymi znakami, gdyż zarówno pisownia z t jak i pisownia z literą d na końcu wyrazu odnosi się do tej samej treści, tj. do imienia Knut/Knud. W opinii Sądu UE zarówno towary jak i usługi odnoszące się do obu oznaczeń są częściowo identyczne, a częściowo podobne. Decydującą okolicznością w tym sporze jest postrzeganie przez opinię publiczną takich elementów obu oznaczeń jak knud i knut. Sąd UE uznał, że w sprawie tej, wobec tożsamości i podobieństwa towarów, stopień podobieństwa spornych oznaczeń jest wystarczający do istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd z uwagi na pojęciowe połączenie istniejące na obszarze niemieckojęzycznym. Z powyższych względów uznano, że oznaczenie KNUT DER EISBÄR nie może zostać zarejestrowane. Źródło: Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd znaki girls1st i GO GIRLS wyrok Sądu UE SCA Hygiene Products AB w dniu 24 maja 2010 r. wystąpiła z wnioskiem o rejestrację słownego znaku towarowego girls1st, dla towarów i usług z klas: 3, 5, 16, 38, 41 i 44 klasyfikacji nicejskiej, m.in. produktów do pielęgnacji skóry, środków czystości, artykułów papierniczych, usług telekomunikacyjnych, usług związanych z rozrywką oraz usług informacyjnych związanych z opieką medyczną. W dniu 7 października 2010 r., sprzeciw 10 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

11 wobec powyższej rejestracji wniosła spółka Arbora & Ausonia SLU. Strona ta swoje stanowisko oparła na wcześniejszych prawach do hiszpańskiego słownego znaku GO GIRLS, zarejestrowanego 21 listopada 2008 r., jak również portugalskiego słownego znaku GO GIRLS, zarejestrowanego 14 października 2008 r., obu dla towarów i usług z klas: 5, 16, 35, 38 i 41 klasyfikacji nicejskiej, m.in. środków czystości, artykułów papierniczych, usług telekomunikacyjnych oraz usług związanych z rozrywką. Decyzją Wydziału Sprzeciwów OHIM z dnia 19 września 2011 r., powyższy sprzeciw został częściowo uwzględniony. SCA Hygiene Products AB wniosła odwołanie od powyższej decyzji Wydziału Sprzeciwów. Czwarta Izba Odwoławcza OHIM, decyzją z dnia 1 lipca 2013 r. uznała powyższe odwołanie za dopuszczalne, jednakże uzasadnione jedynie częściowo. Stwierdziła, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, natomiast tylko w odniesieniu do identycznych towarów, do których należą artykuły papiernicze. W pozostałych kategoriach sporne znaki dotyczą podobnych usług i towarów oraz są podobne w warstwie wizualnej (ze względu na element girls ) i fonetycznej, nie są natomiast podobne koncepcyjnie. Izba Odwoławcza podkreśliła, że znaki należy rozważać przede wszystkim w kontekście identycznych towarów. Ryzyko konfuzji powinno być postrzegane całościowo, w odniesieniu do właściwego postrzegania znaku przez konsumentów oraz z uwzględnieniem wszystkich towarzyszących okoliczności. Zdaniem Izby Odwoławczej przeciętny konsument nie uzna spornych znaków za pochodzące od jednego przedsiębiorcy czy przedsiębiorstw powiązanych ze sobą ekonomicznie. Zatem opisywane ryzyko konfuzji mogłoby wystąpić tylko w przypadku towarów identycznych, a nie tych, które są do siebie podobne tylko w pewnym stopniu. W konsekwencji powyższego, Izba Odwoławcza stanęła na stanowisku, że spółka Arbora & Ausonia SLU, może jedynie częściowo skutecznie sprzeciwić się rejestracji znaku towarowego girls1st. Źródło: Renoma nie zablokuje rejestracji niepodobnego znaku decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego W lipcu 2013 r. w Czwartej Izbie Odwoławczej OHIM zapadła decyzja w sprawie zapoczątkowanej przez Yan Chen z siedzibą w Madrycie, który wniósł w 2010 r. o rejestrację znaku towarowego w formie graficznej. Yan Chen chciał zastrzec znak dla różnego rodzaju tekstyliów, odzieży, obuwia i artykułów pasmanteryjnych. Rejestracji tej próbował sprzeciwić się Adidas International Marketing B.V. z siedzibą w Amsterdamie ( Adidas ). Na poparcie formalnego sprzeciwu Adidas wskazał, że bardzo podobny graficznie symbol zarejestrowany jest jako wspólnotowy znak towarowy. Znak ten, zdaniem Adidasa, cieszy się renomą w Unii Europejskiej. Wydział Sprzeciwów OHIM uznał sprzeciw Adidas za nieuzasadniony. Porównanie obu znaków nie pozwala przyjąć, by były one na tyle podobne, że jednoczesne używanie ich w obrocie prowadziłoby do potencjalnego wprowadzenia w błąd przeciętnego odbiorcy. Ponadto w sprzeciwie Adidas nie wykazał dostatecznie renomy swojego znaku. W złożonym odwołaniu Adidas argumentował, że pomiędzy znakami istnieje bliskie podobieństwo. O podobieństwie wizualnym świadczą trzy równoległe paski ułożone od najkrótszego do najdłuższego. Adidas zwrócił uwagę na to, że przy obróceniu znaku Yan Chen znaki te są jeszcze bardziej do siebie podobne. Wprowadzenie w błąd odbiorcy nastąpi więc zwłaszcza wtedy, gdy znak Yan Chen zostanie nałożony na towar pod innym kątem. Argumentacja ta nie przekonała Izby Odwoławczej, która wskazała na różnice wizualne obu znaków, takie jak: zwrócenie wierzchołków trójkąta w innym kierunku oraz wewnętrzne trzy białe trójkąty w znaku Yan Chen. W postępowaniu przed OHIM znaki są porównywane w takiej formie, w jakiej zostały zgłoszone, więc nie ma podstaw, by analizować, jaki będzie skutek, gdy znak Yan Chen zostanie przedstawiony pod innym kątem. 3/

12 Podobieństwo pomiędzy znakami jest, zdaniem OHIM, bardzo odległe. Z uwagi na brak podobieństwa sprzeciw Adidas nie może skutecznie zablokować rejestracji znaku Yan Chen, niezależnie od stopnia zdolności odróżniającej, a nawet renomy wcześniejszego znaku. Źródło: KENZO ESTATE a wcześniejsze KENZO nieuzasadnione czerpanie korzyści z renomy znaku decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego Kenzo Tsujimoto złożył wniosek o rejestrację międzynarodowego znaku towarowego KENZO ESTATE. Zgłoszeniem objęto wiele towarów w szeregu klas, jednak niezwiązanych z przemysłem modowym, czy perfumeryjnym. W zgłoszeniu wymieniono usługi związane z przemysłem winiarskim, ale też towary spożywcze codziennego użytku. W związku z tym zgłoszeniem Kenzo Société Anonyme, uprawniony z tytułu wcześniejszego znaku towarowego KENZO, zarejestrowanego dla towarów związanych z modą, wniósł sprzeciw. Dowody używania i renomy wcześniejszego znaku zostały wskazane przez wnoszącego sprzeciw poprzez odwołanie do dokumentów przedstawionych w innych postępowaniach między tymi samymi stronami. W toku postępowania nie uwzględniono tych dowodów, a sprzeciwu nie uwzględniono. W związku z powyższym uprawniony do znaku KENZO wniósł odwołanie, w wyniku którego Druga Izba Odwoławcza wydała rozstrzygnięcie (sprawa R 1363/2012-2), które można podsumować następująco. Przede wszystkim uznano wcześniejszy znak KENZO oraz znak KENZO ESTATE za podobne, bowiem odbiorcy najpierw zwracają uwagę na początek znaku, a dopiero potem na zakończenie. Ponadto podkreślono, że wyraz estate dla towarów związanych z przemysłem winiarskim nie ma charakteru odróżniającego. Izba Odwoławcza zwróciła uwagę, że w postępowaniu dotyczącym sprzeciwu udowodnienie renomy zostało dokonane w formie bardzo dokładnego odniesienia się do dowodów przedstawionych w innym postępowaniu. Uczyniono to ściśle w terminie zakreślonym przez OHIM. Dlatego Izba Odwoławcza uznała, że przedstawiono stosowne dowody na renomę. Dowody na używanie są ściśle powiązane z dowodami renomy OHIM podkreśla, że na renomę mogą wskazywać np. wykazane poziomy sprzedaży. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że nie można zignorować ok. 600 stron faktur i innych dokumentów związanych ze sprzedażą. W związku z powyższym OHIM uznał, że w odpowiedni sposób udowodniono renomę wśród użytkowników towarów luksusowych. Co więcej, Izba Odwoławcza podkreśla również, że została spełniona kolejna przesłanka uzasadniająca uwzględnienie sprzeciwu, a mianowicie, że nowo zgłoszony znak KENZO ESTATE niesłusznie korzysta z renomy znaku KENZO. Jest bowiem prawdopodobne, że odbiorca połączy znak KENZO ESTATE ze znakiem KENZO, co oznacza, że bez uzasadnionych przyczyn nowy znak będzie czerpał z renomy znaku KENZO, korzystając z jego mocy przyciągającej bez jakiejkolwiek rekompensaty dla uprawnionego do znaku KENZO za wkład poczyniony w rozwój tego znaku. OHIM powołał w tym względzie orzeczenie z 18 czerwca 2009 r., C-487/07, L Oréal. Dlatego też OHIM uznał, że znak KENZO ESTATE nie może być zarejestrowany dla usług związanych z przemysłem winiarskim, które mogą zostać uznane za luksusowe, zaznaczając przy tym, że możliwa jest rejestracja dla zwykłych towarów spożywczych, takich jak oliwa z oliwek, czy też winogrona. Źródło: Quo Vadis decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego Francisco Gómez Hernández w dniu 10 lutego 2010 r. złożył wniosek o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego QUO VADIS dla towarów i usług z klas 29, 33 i 35 klasyfikacji nicejskiej. Wobec powyższego zgłoszenia złożony został sprzeciw przez EDITIONS QUO VADIS SAS, która jest uprawnionym z tytułu wcześniejszych słownych znaków towarowych QUO VADIS zgłoszonych m.in. dla towarów i usług z klas 9, 38 i 42 klasyfikacji nicejskiej. Należy zwrócić uwagę, że celem artykułu art. 8 ust. 5 Rozporządzenia nie jest uniemożliwienie rejestracji każdego znaku towarowego, który jest podobny lub identyczny do znaku towarowego cieszącego się renomą. Celem, tego przepisu jest natomiast umożliwienie uprawnionemu do wcześniejszego znaku posiadającego renomę, wniesienia sprzeciwu 12 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

13 wobec rejestracji znaków, które szkodzą lub mogłyby szkodzić jego renomie lub charakterowi odróżniającemu, bądź też czerpałyby z tego znaku nienależną korzyść. W związku z tym, uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego nie jest zobowiązany do wykazania faktycznego i trwającego naruszenia swego znaku, a jedynie przedstawić dowody prima facie przyszłego ryzyka wyrządzenia takiej szkody. Decyzją Wydziału Sprzeciwów OHIM z dnia 15 czerwca 2012 r., uznano, że sporne oznaczenia są identyczne. Wnoszący sprzeciw nie wykazał jednakże, w jaki sposób używanie spornego znaku przez wnioskodawcę przynosić mu będzie nienależne korzyści. Powyższa decyzja została zaskarżona przez wnioskodawcę. W wyniku skargi Izba Odwoławcza OHIM uchyliła decyzję (sygn. T-517/13). W niniejszym przypadku bardzo mało prawdopodobne jest, iż właściwy krąg odbiorców będzie w stanie powiązać sporny znak ze znakiem wcześniej używanym, bez względu na poziom jego renomy. Ponadto należy zaznaczyć, że nawet w przypadku, gdy sporne towary i usługi dotyczyć będą ogółu społeczeństwa, to ich krąg odbiorców będzie zupełnie inny. Z powyższego wynika, że sporne towary i usługi są nie tylko odmienne w aspekcie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd konsumentów, ale również kierowane są do odmiennych kręgów odbiorców. W świetle powyższych okoliczności nie możemy mówić o wystąpieniu w tym przypadku szkody. Podsumowując, wnoszący sprzeciw nie przedstawił dowodów potwierdzających istnienie ryzyka działania na szkodę charakteru odróżniającego zarejestrowanych wcześniej znaków towarowych. Z przedstawionych dowodów nie wynika także, że używanie zaskarżonego znaku byłoby szkodliwe dla renomy znaków wcześniejszych. Jeśli chodzi natomiast o ryzyko czerpania przez wnioskodawcę nienależnych korzyści z odróżniającego charakteru lub renomy wcześniejszych znaków towarowych, w tym przypadku z uwagi na brak związku między spornymi towarami i usługami, takie niebezpieczeństwo nie zachodzi. W związku z powyższym decyzja Wydziału Sprzeciwów została uchylona. Źródło: Oznaczenia SEVEN i Room Seven są podobne decyzja Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego W dniu 16 lipca 2013 r. Czwarta Izba Odwoławcza OHIM oddaliła odwołanie Room Seven B.V. od decyzji Wydziału Sprzeciwów OHIM, którą to decyzją częściowo uwzględniono sprzeciw złożony przez włoską spółkę Seven SpA w sprawie rejestracji wspólnotowego słownego znaku towarowego Room Seven na rzecz holenderskiej spółki (sygn. akt R 955/2012-4). Sprzeciw co do rejestracji oznaczenia dla niektórych towarów z klasy 18 klasyfikacji nicejskiej (wyroby skórzane lub skóropodobne) na rzecz holenderskiej spółki oparty był na posiadanych przez włoską spółkę wcześniejszych oznaczeniach w postaci trzech wspólnotowych znaków towarowych: słownym SEVEN oraz dwóch graficznych: Co więcej, sama spółka Seven SpA jest wysoko rozpoznawalnym we Włoszech producentem wyrobów skórzanych. Znaki uznano za podobne wizualnie i podobnie brzmiące ze względu na wspólną cząstkę SEVEN. Porównywane oznaczenia nie zawierały elementów o charakterze odróżniającym lub dominującym, a samo użycie w nich liczebnika nie miało roli koncepcyjnej. Holenderska spółka złożyła swoje odwołanie od decyzji, argumentując je słabym charakterem odróżniającym wcześniej istniejących oznaczeń. Zdaniem Room Seven BV używanie w przemyśle modowym oznaczeń numerycznych jest bardzo powszechne, np. do oznaczania rozmiarów, a liczebniki często występują w nazwach firm działających na tym rynku. Argumenty spółki opierały się także na założeniu koncepcyjnym, że określenie Seven odnosi się do określonej grupy wiekowej dzieci, dla których przeznaczone są jej produkty, co wskazuje na jego opisowy charakter. Tym samym oznaczenie Room Seven niesie za sobą konkretny przekaz, a uważny konsument bez problemu rozpozna produkty pochodzące od holenderskiego producenta. 3/

14 Czwarta Izba Odwoławcza OHIM dokonała rozpatrzenia złożonego odwołania. Uznano, że porównywane towary są w zasadzie identyczne, a długoletnia renoma włoskiego producenta jest kluczowa. Analizując zaś samą budowę oznaczenia OHIM stwierdził, iż człon SEVEN pochodzi z języka angielskiego i nie jest identyczny z numerem 7 dla przeciętnego włoskiego odbiorcy. W kwestii koncepcyjnej natomiast nie wskazuje on ani na rozmiary oferowanych towarów, ani na wskazywaną grupę docelowych klientów, czyli dzieci w wieku 7 lat. Pomimo uznania znaków za podobne w przeciętnym stopniu, nie można wykluczyć skojarzenia porównywanych znaków towarowych Room Seven i SEVEN, wykorzystywanych dla oznaczania identycznych produktów. Szczególnie istotnym czynnikiem w tym przypadku jest także wysoka rozpoznawalność oznaczenia SEVEN zarówno na rynku włoskim, jak i globalnym. Źródło: Geo Glob Polska niedopuszczalność użycia słowa Polska w znaku towarowym Sprawa ta dotyczyła interesującego zagadnienia możliwości zarejestrowania znaku towarowego zawierającego słowo Polska. W 2009 r. spółka Geo Glob Polska sp. z o.o. zwróciła się do Urzędu Patentowego z wnioskiem o zarejestrowanie znaku towarowego Geo Glob Polska. Urząd Patentowy odmówił rejestracji powołując się na to, że wnioskodawca nie przedstawił zgody właściwego organu na użycie słowa Polska w znaku towarowym. Został w tym kontekście przywołany art. 131 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo własności przemysłowej, zgodnie z którym nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, jeżeli zawierają nazwę lub skrót nazwy Rzeczypospolitej Polskiej bądź jej symbole (godło, barwy lub hymn), nazwy lub herby polskich województw, miast lub miejscowości, znaki sił zbrojnych, organizacji paramilitarnych lub sił porządkowych, reprodukcje polskich orderów, odznaczeń lub odznak honorowych, odznak lub oznak wojskowych bądź innych oficjalnych lub powszechnie używanych odznaczeń i odznak, w szczególności administracji rządowej czy samorządu terytorialnego albo organizacji społecznych działających w ważnym interesie publicznym, gdy obszar działania tych organizacji obejmuje cały kraj lub znaczną jego część, jeżeli zgłaszający nie wykaże się uprawnieniem, w szczególności zezwoleniem właściwego organu Państwa albo zgodą organizacji, na używanie oznaczenia w obrocie. Wnioskodawca stanął natomiast na stanowisku, że przepis ten należy interpretować ściśle, a nie rozszerzająco. Słowo Polska jest co prawda elementem oficjalnej nazwy państwa polskiego (tj. Rzeczpospolita Polska), lecz w żadnym razie nie jest ani samą nazwą, ani też jej skrótem. Co więcej wnioskodawca podkreślał swą przynależność do międzynarodowej grupy spółek oraz międzynarodowy charakter działalności. Co ciekawe, w trakcie postępowania wnioskodawca podjął próbę uzyskania stosownej zgody, lecz wynikiem jego starań była konkluzja, że zgody takiej nie da się w obecnym stanie prawnym uzyskać. Brak bowiem zarówno przepisów regulujących kompetencje organów państwa w tym względzie, jak i stosownej procedury uzyskiwania zgód. W związku z tym wnioskodawca uzupełnił swoje stanowisko o argument, zgodnie z którym zgoda taka jest niemożliwa do uzyskania, albowiem w tym zakresie istnieje luka prawna. Powołując się na wyżej wspomnianą podstawę prawną oraz uznając, że słowo Polska stanowi skrót oficjalnej nazwy państwa, Urząd Patentowy nie uwzględnił wniosku o zarejestrowanie tego znaku towarowego. Rozstrzygnięcie to stało się przedmiotem zaskarżenia; najpierw do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a później do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżący zwracał ponadto uwagę na fakt istnienia szeregu zarejestrowanych znaków towarowych zawierających słowo Polska. Oba sądy podzieliły stanowisko i ocenę prawną Urzędu Patentowego, oddalając skargi i potwierdzając, że słowo Polska stanowi skrót nazwy państwa. Sądy administracyjne podkreśliły dodatkowo, że Polska jest słowem identyfikującym kraj w międzynarodowych kontaktach oraz zawodach, w tym sportowych. Zwrócono ponadto uwagę, że skarżący nie powinien powoływać się na wcześniejszą praktykę orzeczniczą Urzędu Patentowego, która była nieprawidłowa. Naczelny Sąd Administracyjny dodał ponadto, że nic nie stoi na przeszkodzie używania słowa Polska w firmach spółek. Mamy wówczas do czynienia bądź to z oznaczeniem miejsca geograficznego działania spółki, bądź też rozróżnieniem spółek należących do jednej grupy kapitałowej. Źródło: 14 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

15 Renoma Tiffany w Polsce wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego W lipcu bieżącego roku zapadł kolejny wyrok w trwającym w Polsce od wielu lat sporze pomiędzy znaną na całym świecie firmą jubilerską Tiffany & Co. z Nowego Jorku a Tiffany & Broadway z siedzibą w Houston będącą producentem damskiego obuwia. NSA w wyroku wydanym w sprawie o sygnaturze akt II GSK 467/12 oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Tiffany & Co. w sporze dotyczącym unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowany przez UPRP (R ) na rzecz Tiffany & Broadway. W kwietniu 2004 roku UPRP wydał decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na powyższy słowno-graficzny znak towarowy zgłoszony przez Tiffany & Broadway. Wobec zaskarżenia tej decyzji przez Tiffany & Co., udzielone prawo ochronne zostało unieważnione w czerwcu 2008 roku. UPRP uznał, że spółka Tiffany & Co., która wniosła sprzeciw w sposób należyty wykazała, że TIFFANY jest znakiem powszechnie znanym, a także że znak ten cieszy się sławą i renomą, wykraczającą poza granice Stanów Zjednoczonych. Organ uznał tym samym, że pomimo nieobecności Tiffany & Co. na rynku polskim powyższy znak towarowy winien zostać uznany za renomowany także w Polsce. Co za tym idzie korzystanie z oznaczenia TIFFANY przez konkurencyjną spółkę mogłoby doprowadzić do rozmycia renomy znaku TIFFANY ze względu na podobieństwo spornych oznaczeń. Ciągnąca się latami sprawa trafiła początkowo do WSA, następnie do NSA, po czym wróciła do ponownego rozpoznania przez sąd wojewódzki. WSA uznał, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, co w znaczącym stopniu wpłynęło na rozstrzygnięcie sprawy. Według WSA w sprawie tej nie zbadano wszystkich okoliczności faktycznych odnoszących się do renomy znaku towarowego. Zdaniem WSA ocena, czy znak jest renomowany czy też nie, winna zostać oparta na szeregu przesłankach takich jak: znacząca znajomość znaku, udział znaku towarowego w rynku, intensywność oraz geograficzny zasięg używania, intensywność kojarzenia towarów z tym znakiem, wielkość nakładów poniesionych na reklamę i promocję znaku. WSA zauważył przy tym, że posiadanie renomy światowej nie jest jednoznaczne z posiadaniem renomy krajowej w Polsce, a tym samym doszedł do przekonania, że ocena realizacji kryteriów renomy ma charakter terytorialny. Ponadto uznał, wbrew opinii wyrażonej przez UPRP, że nieobecność Tiffany & Co. na polskim rynku nie jest wprawdzie decydująca, jednakże jest istotna dla określenia renomy znaku towarowego tej spółki w Polsce. Okoliczność ta wpływa bowiem na znajomość produktów tego podmiotu wśród polskich konsumentów. W opinii sądu dopiero wyjaśnienie kwestii, czy renoma została wykazana otwiera drogę do rozważań i badania, czy Tiffany & Broadway naruszył swym działaniem zasady współżycia społecznego w wyniku zgłoszenia do rejestracji słowno-graficznego znaku z elementem słownym TIFFANY. Skargę od powyższego wyroku wniosła spółka Tiffany & Co. W wyniku jej rozpoznania NSA uznał, że wady zaskarżonej przez Tiffany & Broadway decyzji uzasadniały jej wyeliminowanie z obrotu prawnego. Wady decyzji polegały na niewyjaśnieniu przez UPRP istotnych dla wyniku sprawy okoliczności odnoszących się do renomy znaku TIFFANY na terytorium Polski w dacie zgłoszenia do rejestracji spornego znaku. W efekcie wydanego przez NSA wyroku, sprawa trafi ponownie do rozpatrzenia przez UPRP, który kolejny raz będzie musiał rozpatrzyć kwestię renomy spornego znaku. Źródło: Czy sąd może odstąpić od wydania zakazu naruszania sprawa My Little Pony przeciwko My Sweet Pony wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie W ostatnim czasie Sąd Apelacyjny w Warszawie rozstrzygnął spór pomiędzy amerykańską spółką Hasbro Inc. a polską spółką Simba Toys Polska sp. z o.o., 3/

16 należącą do niemieckiego koncernu, w sprawie używania podobnych oznaczeń dla zabawki w kształcie kucyka (sygn. akt I ACa 1233/12). konkludując, że idea czy też ogólna wizja nie stanowi w jego rozumieniu utworu. Źródło: Używane przez Simba Toys Polska oznaczenie My Sweet Pony zostało uznane uprzednio przez Sąd Okręgowy za podobne do popularnego na świecie oznaczenia My Little Pony, używanego przez Hasbro na polskim rynku już od 1983 r. Rejestracja w OHIM tego cieszącego się renomą znaku towarowego nastąpiła w 2006 r. Fakt, że firmy będące w sporze od kilkunastu lat zajmują się produkcją i sprzedażą podobnych zabawek, nie zadziałał na korzyść pozwanej polskiej spółki. Sąd Okręgowy w Warszawie wydał orzeczenie stwierdzające, że oznaczenie stosowane przez pozwaną może wprowadzić potencjalnych klientów w błąd. Niemniej jednak, nie nałożył on na polską spółkę zakazu dalszego naruszania wspólnotowego znaku towarowego powódki. Sąd Okręgowy uznał brak reakcji Hasbro na wieloletnie używanie przez Simba Toys Polska podobnego oznaczenia za szczególny powód zaniechania wprowadzenia tej sankcji. Tym samym sąd powołał się na art. 102 Rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r., który zawiera taką normę. Sąd Apelacyjny w Warszawie zmienił powyższy wyrok zakazując Simba Toys Polska używania spornego oznaczenia. Sędzia argumentował swoją decyzję brakiem istotnego interesu polskiej spółki, który ulegałby w związku z nałożonym zakazem naruszeniu, ponieważ kucyki nie stanowią jej głównego produktu. Sąd Apelacyjny przychylił się do stanowiska pozwanej tylko w zakresie nieprzyznania Hasbro ochrony na podstawie prawa autorskiego, 16 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

17 Inne zagadnienia Wzory przemysłowe warto chronić 1 Michał Ziółkowski Produkty ciekawie zaprojektowane sprzedają się znacznie lepiej niż te o przeciętnej linii, nieskupiające uwagi potencjalnego konsumenta. Projektanci dążą zatem do osiągnięcia takiej formy produktu, która nie zakłócając jego funkcjonalności wpływa korzystnie na pozytywne doznania estetyczne potencjalnych klientów. Takie podejście powoduje wzrost atrakcyjności produktów, a w konsekwencji znaczne korzyści ekonomiczne. Pojawienie się nowego produktu odnoszącego sukces rynkowy zawsze powoduje zainteresowanie konkurencji. Aby jednak zainteresowanie to nie zmieniło się w dozwolone naśladownictwo, twórca powinien wykorzystać skuteczne narzędzia prawne, zapewniające ochronę tego typu działalności. Co może stanowić chroniony wzór Wzorem jest nowa postać produktu o indywidualnym charakterze. Wzorami przemysłowymi mogą być w zasadzie wszelkie postacie dużych produktów, takich jak budynki, samochody, jachty, a także postacie mniejszych przedmiotów jak telefony, zegarki, akcesoria. Wzór przemysłowy może być trójwymiarowy (np. felga samochodowa) lub dwuwymiarowy (np. postać strony internetowej). Jako wzór przemysłowy może zostać zarejestrowany kształt produktu (np. nowy wzór biżuterii) lub kształt części produktu (np. zakrętka), opakowanie towaru (np. kształt butelki), faktura materiału, logo produktu czy też jego zdobienie. Należy zaznaczyć, iż ochronę jako wzór przemysłowy może uzyskać wiele różnorodnych postaci produktów ze znacznie odmiennych dziedzin. Ochrona może być także udzielona na przedmioty uważane za dzieła sztuki (fine arts) oraz na dzieła sztuki użytkowej (applied arts). Jednakże, w praktyce to przedmioty z założenia istniejące lub mogące istnieć w tysiącach lub milionach egzemplarzy, a nie wysublimowane prace twórcze, takie jak obrazy czy rzeźby mające charakter jednostkowy, podlegają tej wyspecjalizowanej ochronie. W miarę postępu technicznego wzrastają wymagania stawiane wyrobom przemysłowym, od których oczekuje się obecnie nie tylko cech związanych z użytkowością przedmiotu, ale również odpowiednich walorów estetycznych. Wygląd przedmiotu staje się obecnie coraz częściej czynnikiem oddziaływającym na decyzję nabywcy. W ten sposób udana forma produktu niejednokrotnie przyczynia się do zwiększenia jego wartości ekonomicznej, nie powodując przy tym zwiększania kosztów produkcji. Wzornictwo przemysłowe odgrywa także ważną rolę w tych sytuacjach, gdy ze względów konkurencyjnych należy wprowadzić na rynek produkt o nowych cechach jakościowych. W zależności od systemu prawnego obowiązującego w danym kraju twórca wzoru przemysłowego może uzyskać ochronę dla postaci swego produktu na podstawie ustawy szczegółowej dotyczącej wzorów lub też na podstawie prawa autorskiego oraz innych ustaw. W polskim systemie prawnym istnieje możliwość kumulatywnej ochrony prawnej wzorów przemysłowych. Ponadto niektóre wzory mogą uzyskać ochronę jako znaki towarowe. W dziedzinie prawa własności intelektualnej często jedne i te same dobra mogą być chronione przez różne przepisy ze względu na to, że niekiedy dobra te posiadają takie same właściwości, z których można czynić różny użytek. W ustawie prawo własności przemysłowej (p.w.p.) ochrona wzorów oparta została na założeniach charakterystycznych dla systemu prawa patentowego, wiążących powstanie prawa skutecznego erga omnes z dochowaniem pewnych wymogów formalnych i rejestracją dobra chronionego. Konieczna rejestracja wzoru w UPRP Na wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji, które przysługuje twórcy lub współtwórcom wzoru. Prawo z rejestracji może przysługiwać pracodawcy lub zamawiającemu, gdy twórca wzoru jest w stosunku pracy lub realizuje określoną umowę. Ponadto, prawo z rejestracji jest zbywalne oraz podlega dziedziczeniu. Uprawniony może w drodze umowy licencyjnej udzielić innej osobie upoważnienia do korzystania z jego wzoru przemysłowego. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym RP prawidłowości zgłoszenia tego wzoru. Urząd Patentowy nie przeprowadza natomiast badania merytorycznego wobec danego wzoru, a osoba pragnąca uzyskać prawo z rejestracji powinna spełnić jedynie przesłanki formalne. W ustaleniu zakresu prawa z rejestracji podstawowym źródłem są zawarte w zgłoszeniu opis wzoru i jego rysunek. Udzielenie ochrony w trybie rejestracji formalnej zakłada, 1) Artykuł pod tym samym tytułem ukazał się w dzienniku Rzeczpospolita w dniu 8 listopada 2013 r. Jego autorem jest rzecznik patentowy Michał Ziółkowski 3/

18 że zgłaszający sam dokonuje oceny przedmiotu swojego zgłoszenia i możliwości jego ochrony. Często zdarza się, że ocena dokonana przez zgłaszającego będzie błędna, co może wówczas doprowadzić do konfliktów z innymi, wcześniejszymi uprawnionymi, a także do unieważnienia prawa wyłącznego do danego wzoru. Wyłączne prawo ze wzoru przemysłowego nie może trwać bezterminowo - prawa z rejestracji wzoru udziela się na 25 lat. Jednakże ten okres ochrony podzielony jest na 5 letnie okresy, z czego wynika, że minimalny okres ochrony wzoru wynosi 5 lat. Udzielenie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje pod warunkiem uiszczenia opłaty za pierwszy okres ochrony. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie, Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji. Czas trwania ochrony wynikającej z rejestracji liczy się od dnia dokonania zgłoszenia do Urzędu Patentowego. Ochrona w UE możliwa również bez rejestracji Ustawodawstwo polskie reguluje wyłącznie zagadnienia dotyczące ochrony wzorów przemysłowych, na które udzielono prawa z rejestracji. W ustawie p.w.p. brak jest przepisów dotyczących ochrony niezarejestrowanych wzorów przemysłowych. Ustawodawstwo Unii Europejskiej reguluje zarówno kwestię rejestracji wzorów wspólnotowych, jak również zagadnienie wzorów niezarejestrowanych. Oznacza to, że dochodzenie praw wynikających z niezarejestrowanych wzorów wspólnotowych jest możliwe w polskim porządku prawnym. Ochrona niezarejestrowanych wzorów wspólnotowych dostępna jest w Unii Europejskiej już od 6 marca 2002 r. Ochrona ta jest jednak w znacznym stopniu ograniczona w stosunku do ochrony wzoru zarejestrowanego. Wzory niezarejestrowane są automatycznie chronione prawem wyłącznym przez okres trzech lat od dnia pierwszego udostępnienia. W tym przypadku nie ma konieczności spełnienia żadnych sformalizowanych wymogów rejestracyjnych. Niezarejestrowany wzór wspólnotowy powinien spełniać kryterium nowości i posiadać indywidualny charakter. Wzór taki można uznać za nowy jeśli wcześniej żaden identyczny wzór nie został publicznie udostępniony. By stwierdzić istnienie nowości wzoru należy porównać dany wzór z wcześniej istniejącymi wzorami, odznaczającymi się podobną zewnętrzną postacią. W przypadku wzorów niezarejestrowanych ocena powinna być dokonywana według stanu na dzień pierwszego udostępnienia wzoru. Wzory, które różnią się między sobą jedynie nieistotnymi szczegółami, są traktowane jako identyczne. Ochrona niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego jest znacznie węższa niż wzoru zarejestrowanego. Przez uzyskanie prawa z rejestracji wzoru wspólnotowego uprawniony nabywa wyłączne prawo do używania takiego wzoru i zakazywania używania go osobom trzecim, niemającym jego zgody. Wymienione używanie obejmuje w szczególności wytwarzanie, oferowanie, wprowadzanie do obrotu, import, eksport lub używanie produktu, w którym wzór jest zawarty lub zastosowany, jak również magazynowanie takiego produktu w tych celach. Natomiast uprawniony z niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego nabywa prawo zakazywania wyżej wymienionych działań wyłącznie w przypadku, gdy sporne używanie wynika ze skopiowania chronionego wzoru. Ponadto, jeżeli okaże się, że uważany za skopiowany wzór niezarejestrowany jest wynikiem niezależnej pracy twórcy, którego z uzasadnionych powodów można uznać za osobę nieznającą wzoru udostępnionego publicznie przez uprawnionego, to takiego wzoru nie uważa się za skopiowany. Trzyletnia odformalizowana ochrona niezarejestrowanego wzoru może być w pewnych przypadkach całkowicie wystarczająca, dla niektórych sektorów gospodarki, takich jak np. w przemysł zabawkarski lub odzieżowy, w szczególności dla wzorów produktów o krótkiej żywotności rynkowej. Udostępnienie publiczne wzoru musi nastąpić na terenie UE. Udostępnienie wzoru poza terytorium UE nie powoduje powstania prawa do wzoru. Wzór powinien być udostępniony publicznie wobec osób wyspecjalizowanych w danej branży, działających w UE. Od momentu udostępnienia wzoru rozpoczyna bieg trzyletni okres ochronny przewidziany dla wzorów niezarejestrowanych. Trudny do wykazania dowód udostępnienia wzoru obciąża uprawnionego ze wzoru. Również utrudnione dla osób trzecich może okazać się ustalenie końca trzyletniego okresu ochrony, po którym wzór należeć już będzie do domeny publicznej. Interesująca i istotna w praktyce może okazać się kwestia, iż udostępnienie wzoru ogółowi społeczeństwa przez twórcę lub jego następcę prawnego nie niweczy cechy nowości, jeżeli nastąpiło ono w ciągu 12 miesięcy poprzedzających zarejestrowanie wzoru. Podczas tego okresu istnieje zatem zarówno ochrona wzoru niezarejestrowanego jak również tzw. ulga w nowości. Przez ten okres czasu wzór chroniony jako niezarejestrowany nie traci możliwości uzyskania prawa z rejestracji. 18 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

19 Informacja o działalności warszawskiego zespołu własności intelektualnej K&L Gates W skład zespołu własności intelektualnej K&L Gates wchodzi siedmiu prawników (w tym rzecznik patentowy), świadczących usługi na rzecz klientów polskich i zagranicznych we wszystkich aspektach prowadzonej przez nich działalności. Świadczymy usługi w zakresie ochrony praw własności intelektualnej, w tym postępowań sądowych, postępowań dotyczących ochrony celnej oraz postępowań karnych dotyczących piractwa i innych naruszeń praw wyłącznych. Przygotowujemy również wnioski i pisma do Urzędu Patentowego RP oraz Urzędu ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) dotyczące rejestracji znaków towarowych oraz reprezentujemy klientów w postępowaniach spornych. Skupiamy się również na licznych zagadnieniach dotyczących nieuczciwej konkurencji i konfliktów oznaczeń. Posiadamy bogate doświadczenie w opracowywaniu umów z zakresu prawa autorskiego i mediów zawieranych pomiędzy podmiotami gospodarczymi, w tym umów licencyjnych oraz umów dotyczących publikacji, umów dystrybucyjnych oraz dubbingowych, a także umów dotyczących produkcji filmowej i telewizyjnej. Zajmujemy się także regulacjami dotyczącymi nowych technologii, ochrony danych osobowych oraz kwestiami związanymi z ochroną tajemnicy przedsiębiorstwa i prawem reklamy. Nasze doświadczenie procesowe w zakresie praw własności intelektualnej jest również bogate i różnorodne. Reprezentujemy klientów zarówno przed sądami cywilnymi, jak i karnymi oraz przed urzędami i sądami administracyjnymi.

20 W celu uzyskania dodatkowych informacji, prosimy o kontakt: Oskar Tułodziecki Oskar.Tulodziecki@klgates.com Agata Lewartowska-Błaszczyk Agata.Lewartowska-Blaszczyk@klgates.com Ewelina Madej Ewelina.Madej@klgates.com Ewa Rusak Ewa.Rusak@klgates.com Marta Wysokińska Marta.Wysokinska@klgates.com Michał Ziółkowski Michal.Ziolkowski@klgates.com Jeżeli są Państwo zainteresowani otrzymywaniem Biuletynu w wersji elektronicznej, uprzejmie prosimy o przesłanie takiej informacji pod adresem owym: Emilia.Pisarek@klgates.com, wpisując w tytule wiadomości: Biuletyn TM. Anchorage Austin Berlin Boston Brisbane Bruksela Charleston Charlotte Chicago Dallas Doha Dubai Fort Worth Frankfurt Harrisburg Hong Kong Houston Londyn Los Angeles Mediolan Melbourne Miami Moskwa Newark Nowy Jork Orange County Palo Alto Paryż Pekin Perth Pittsburgh Portland Raleigh Research Triangle Park San Diego San Francisco São Paulo Seattle Seul Sydney Szanghai Singapur Spokane/Coeur d Alene Taipei Tokio Warszawa Waszyngton Wilmington K&L Gates zatrudnia pracowników w 48 biurach w Ameryce Pn. i Płd., Europie, Azji, Australii oraz na Bliskim Wschodzie i reprezentuje liczne spółki należące do GLOBAL 500, FORTUNE 100 oraz FTSE 100, a także nowo powstałe i średniej wielkości spółki i przedsiębiorców, uczestników ruchu kapitałowego oraz podmioty sektora prywatnego. Więcej informacji na temat K&L Gates na stronie Niniejsza publikacja ma charakter informacyjny i nie powinna stanowić podstawy do podejmowania wiążących decyzji. Tematyka poruszona w niniejszej publikacji jest wynikiem subiektywnego wyboru autorów biuletynu i nie stanowi wyczerpującego omówienia wszystkich zagadnień. Informacje zawarte w niniejszej publikacji dotyczą jedynie wybranych aspektów prawnych. Treść biuletynu nie może być traktowana jako porada prawna K&L Gates LLP. Wszystkie prawa zastrzeżone.