METHODS OF MANAGEMENT OF PROXIMAL HUMERUS FRACTURES
|
|
- Kajetan Kuczyński
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Nowiny Lekarskie 2006, 75, 3, TADEUSZ SOLAWA, TADEUSZ NIEDŹWIEDZKI, SYLWIA KRZYKAWSKA SPOSOBY LECZENIA ZŁAMAŃ BLIŻSZEJ NASADY KOŚCI RAMIENNEJ W MATERIALE WŁASNYM METHODS OF MANAGEMENT OF PROXIMAL HUMERUS FRACTURES Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Colegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Tadeusz Niedźwiedzki Streszczenie Wstęp. Złamania bliższej nasady kości ramiennej w miarę starzenia się społeczeństw są coraz częstszymi przypadkami w praktyce chirurgów urazowych. Nadal nie ma jednolitego podejścia do ich leczenia, wciąż dyskutowane są wskazania do leczenia zachowawczego bądź operacyjnego. W ostatnim czasie coraz szersze zastosowanie ma leczenie operacyjne. Materiał i metodyka. W latach: od 1997 do stycznia 2004 w Oddziale Urazowo-Ortopedycznym WSS im. L. Rydygiera w Krakowie leczono 99 osób ze złamaniem bliższej nasady kości ramiennej, w tym 52 (52,5%) wymagały leczenia operacyjnego. W tej ostatniej grupie było 38 kobiet i 14 mężczyzn ze średnią wieku 62 lata. W klasyfikacji typu złamania zastosowano podziały Neera i AO. W pracy przedstawiono sposoby operacyjnego zaopatrywania tych złamań, które obejmowały osteosyntezę otwartą oraz zespolenia przezskórne drutami Kirschnera bądź prętami Rusha. Omówiono wskazania do operacyjnego leczenia złamań bliższego odcinka kości ramiennej, z oceną zalet i wad poszczególnych procedur. Wyniki i wnioski. Uzyskane wyniki wykazały, że lepsze wyniki uzyskuje się po stabilizacji przezskórnej, niż po zespoleniu otwartym. SŁOWA KLUCZOWE: złamania bliższej nasady kości ramiennej, leczenie złamań, leczenie operacyjne. Summary Introduction. Proximal humerus fractures are common, because a community gets older. Presently, there is a lack of consensus on the optimal management strategy for this injury, and indications to operative or conservative treatment are still discussed. Material and methods. Ninety nine patients with proximal humerus fracture were admitted to Orthopaedic and Trauma Department in Rydygier Hospital in Cracow beetwen January, 1997 and January, Fifty two (52.5%) of them were treated operatively with various methods. An average age was 68 years in the female group and 56 years in the male one. Neer and AO classifications were used. Methods of surgical treatment, which consist of open osteosynthesis and percutaneous pinning with Kirschner wires or Rush nails, are presented. Indications to surgery, pros and cons of each procedures are discussed. Results and conclusions. In the opinion of authors, the better results are obtained with percutaneous pinning than open osteosynthesis. KEY WORDS: proximal humerus fractures, fracture management, operative treatment. Wstęp Złamania bliższej nasady kości ramiennej stanowią 4 5% wszystkich złamań wśród nich co piąte wymaga leczenia operacyjnego. Uważane są za jeden z najtrudniejszych problemów. Wraz ze starzeniem się populacji ilość złamań bliższego odcinka kości ramiennej rośnie, a w starszym wieku bardzo często mamy do czynienia ze złamaniami wieloodłamowymi, z dużą destrukcją kości [1 4]. Celem leczenia każdego złamania jest przywrócenie funkcji, jaką miał chory przed urazem. W złamaniach bliższej nasady kości ramiennej jest to szczególnie trudne ze względu na złożoną strukturę stawu barkowego i trudności w stabilizacji odłamów [5, 7 10]. Wieloletnie doświadczenia ustaliły wskazania do leczenia operacyjnego, oparte na stopniu przemieszczenia odłamów [6, 7, 10]. O ile w przypadkach złamań prostych i nie przemieszczonych nie ma większych różnic poglądów, o tyle w przypadkach skomplikowanych nadal jest brak jednolitej doktryny postępowania [7 10]. Leczenie zachowawcze przynosi zawsze najlepsze efekty, gdyż kwalifikują się do niego jedynie złamania bez przemieszczenia. W leczeniu zachowawczym stosuje się leczenie czynnościowe na podwieszce, w gipsie wiszącym lub na wyciągu szkieletowym, lub też unieruchomienie w opatrunku Desaulta (bądź podobnym). Ćwiczenia kończyny na podwieszce zapewniają szybkie usprawnianie, a niejednokrotnie umożliwiają poprawę ustawienia odłamów. Gips wiszący czy wyciąg za wyrostek łokciowy mają za zadanie repozycję fragmentów kostnych, lecz w skomplikowanych złamaniach nie prowadzą do nastawienia odłamów, a niosą choremu spory dyskomfort [4, 8, 10 13]. Sposób leczenia operacyjnego zależy od wieku i oczekiwań pacjenta, chorób towarzyszących, osteoporozy, istniejących zmian zwyrodnieniowych oraz zaników mięśniowych [6 10, 12, 14]. Zespolenie odłamów bliższej nasady kości ramiennej można wykonać sposobem zamkniętym lub otwartym z użyciem osteosyntezy płytkowej, zespoleń śródszpikowych gwoździami, prętami Rusha, Hackethala, Kirschnera, minimalnych zespoleń przezskórnych, stabilizacji zewnętrznej oraz kombinacji tych metod [7, 8, 10, 13, 14]. W złamaniach skomplikowanych czy ze zwichnięciem, proponowaną przez wielu autorów metodą
2 Sposoby leczenia złamań bliższej nasady kości ramiennej w materiale własnym 249 z wyboru jest pierwotna alloplastyka głowy kości ramiennej [7 10, 14 18]. W złamaniach wieloodłamowych z przemieszczeniem decydującą rolę odgrywa prawidłowe nastawienie odłamów oraz ukrwienie głowy kości ramiennej [7 10, 19, 20]. Częstość niedokrwiennej martwicy głowy kości ramiennej zależy od rodzaju złamania oraz co nie mniej istotne od rodzaju zespolenia [7 10, 19, 20]. Osteosynteza metodą otwartą znacznie zwiększa ryzyko martwicy, sięgające nawet 26 39%. Przy zespoleniu płytką ilość martwicy wzrasta nawet do 50% [8, 10, 12, 19], podczas gdy w leczeniu zachowawczym jest praktycznie niespotykana [4, 11, 21]. Przy przezskórnym, minimalnym zespoleniu w złamaniach wieloodłamowych częstość martwicy wynosi kilka procent [8, 19, 20, 22]. Najkorzystniejsze dla odtworzenia ukrwienia głowy jest anatomiczne nastawienie odłamów i ich stabilne zespolenie. Niestety, w wyniku otwartej repozycji i zespolenia płytką przykostną przetrwałe naczynia krwionośne ulegają zniszczeniu i zwiększa się częstość niedokrwiennej martwicy głowy [19, 20]. Dodatkowo, przy złamaniach wieloodłamowych zwykle nawet otwarta repozycja nie zapewnia dobrego ustawienia odłamów, a osteoporoza stawia pod znakiem zapytania wytrzymałość zakotwiczenia śrub. Z drugiej strony, zabiegi oszczędne /przezskórne/ nie dają stabilnego zespolenia, stąd duża częstość powikłań związanych z destabilizacją, migracją, utratą korekcji czy przebiciem głowy przez druty [7 10, 18, 21, 22]. Jednak w stawie wiszącym, jakim jest staw barkowy, idealne nastawienie nie jest decydujące dla efektu końcowego [12, 14, 23]. Wyniki czynnościowe minimalnych zespoleń przezskórnych nie różnią się od wyników zespoleń płytką. Stąd ostatnio stosunkowo wielu autorów podważa sens otwartej repozycji i masywnego zespalania [12 14, 21 24]. Pojawiają się natomiast doniesienia o implantach nowej konstrukcji, mających zmniejszyć inwazyjność, a poprawić stabilność zespolenia [25 28]. Zmienia się także powoli opinia o pierwotnej endoprotezoplastyce głowy kości ramiennej po początkowych dobrych ocenach metody, w ostatnich czasach coraz więcej spotyka się opinii ostrożniejszych, indywidualizujących wskazania do tego typu leczenia operacyjnego [15 18]. Materiał W latach w Oddziale Urazowo-Ortopedycznym Szpitala im. L. Rydygiera w Krakowie hospitalizowano 99 osób ze złamaniem bliższej nasady kości ramiennej (75 kobiet i 24 mężczyzn). Zachowawczo leczono 47 osób, operacyjnie 52, w tym 38 kobiet i 14 mężczyzn (tab. 1. i 2.). 14 osób przyjęto po wypadku komunikacyjnym, 5 po upadku z wysokości, u pozostałych przyczyną złamania był upadek na tym samym poziomie. Tab. 1. Pacjenci wg klasyfikacji Neera Dwufragmentowe Trójfragmentowe Czterofragmentowe Ogółem 6 złamań 6% 58 złamań 58,5 % 35 złamań 35,5% Leczone zachowawczo 2 33,3% 39 67,25% 6 17,15% Leczone operacyjnie 4 66,7% 19 32,75% 29 82,85% Tab. 2. Pacjenci wg podziału AO Ogółem Leczone zachowawczo Leczone operacyjnie TYP A TYP B TYP C 8 złamań 36 złamań 55 złamań 8,1% 36,4% 55,5% 4 złamania 21 złamań 22 złamania 50% 58,33% 40% 4 złamania 15 złamań 33 złamania 50% 41,67% 60% Metody Wszystkim chorym wykonano zdjęcia rtg barku i ramienia w projekcji AP. W 70% przypadków jedna projekcja była wystarczająca do zakwalifikowania pacjenta do leczenia operacyjnego bądź zachowawczego. W pozostałych 30% przypadków wykonano rtg osiowe nie stosowano rzutu pachowego, ze względu na ból przy odwodzeniu. Dodatkowo w 2 przypadkach wykonano CT. Leczeniu zachowawczemu poddanych zostało 47 osób, w tym 41 leczono czynnościowo na wysokiej podwieszce, 4 unieruchomieniem w opatrunku Desaulta, a 2 na wysokiej podwieszce po zamkniętej repozycji odłamów. Opatrunki unieruchamiające zastosowano wyjątkowo z powodu braku współpracy przy rehabilitacji. Do leczenia operacyjnego kwalifikowano chorych z istotnym przemieszczeniem odłamów. W trzech przypadkach odstąpiono od leczenia operacyjnego z powodu przeciwwskazań: u dwóch chorych z powodu demencji starczej, w jednym przypadku z powodu przeciwwskazań kardiologicznych. Pierwsze dwie pacjentki unieruchomiono w opatrunku Desaulta, trzecią leczono czynnościowo na podwieszce uzyskując poprawę ustawienia odłamów (fot. 1., 2.).
3 250 Tadeusz Solawa i inni Fot. 1., 2. Leczenie zachowawcze. Fot. 3., 4. Złamanie ze zwichnięciem głowy, zespolenie popręgiem. 52 osoby były leczone operacyjnie w tym 38 kobiet ze średnią wieku 68 l. i 14 mężczyzn ze średnią wieku 56 l. 26 osób (50%) operowano w trybie pilnym w ciągu 1 doby od złamania, w tym 3 osoby ze zwichnięciem głowy operowano przed upływem 8 godzin od urazu (u dwóch zastosowano zespolenie płytką przykostną, u jednej popręgiem) (fot. 3., 4.). U drugiej połowy zabieg odroczono o 5 do 50 dni, średnio o 23 dni. Wśród nich grupę 17 pacjentów operowano przed upływem 2 tygodni w tych przypadkach powodem odroczenia u dziewięciu osób były problemy internistyczne, u czterech zaobserwowano wtórne przemieszczenie odłamów w trakcie leczenia zachowawczego, cztery osoby leczono z powodu urazów towarzyszących (dwie doznały wstrząśnienia mózgu, jedna stłuczenia płuca i jedna złamania szyjki kości udowej). W pozostałych dziewięciu przypadkach zabieg operacyjny odroczono o ponad 20 dni w dwóch powodem odroczenia był uraz klatki piersiowej (w jednym odma opłucnowa, w jednym stłuczenie płuca), w dwóch zapalenie płuc, a w jednym zatorowość płucna (odroczenie o 50 dni). U jednej chorej wystąpił ponowny uraz i przemieszczenie odłamów w 30. dniu leczenia zachowawczego, u kolejnego pacjenta wykryto guza mózgu (operowany był po zakończeniu leczenia neurochirurgicznego w 30. dobie przezskórnie drutami Kirschnera). W dwóch przypadkach operowano w 20. i 35. dniu po urazie pacjentów przyjętych z innych ośrodków, gdzie proponowano im leczenie zachowawcze mimo przemieszczenia odłamów. Wybór metody uzależniano od typu złamania (Neera i AO), wieku chorego, stanu kości (osteoporoza!) i obciążeń ogólnych. 24 osoby leczono metodą otwartą, a 28 zamkniętą (przezskórną), z użyciem różnych implantów (tab. 3.). Każdorazowo używano rtg (ramię C). U 24 osób zastosowano otwartą repozycję i zespolenie: u 21 płytką przykostną (fot. 5., 6.), u 2 popręgiem, u 1 prętami Rusha. Tab. 3. Rodzaje zespolenia Sposób operacji Płytka przykostna Druty Kirschnera Pręty Rusha Śruby kaniulowane Popręg Hackethal, UHN retrograde Na otwarto Przezskórnie
4 Sposoby leczenia złamań bliższej nasady kości ramiennej w materiale własnym 251 Fot. 5., 6. Płytka przykostna. Fot. 7., 8., 9., 10. Zespolenie drutami Kirschnera. Następne 24 osoby leczono zamkniętą repozycją i zespoleniem minimalnym, przezskórnym w tym 18 osób drutami Kirschnera (fot. 7., 8., 9., 10.), 2 osoby śrubami kaniulowanymi, a 4 osoby prętami Rusha (fot. 11., 12.). U pozostałych 4 osób wykonano zespolenie śródszpikowe retrograde w tym u trzech sposobem Hackethala (fot. 13., 14.), a u jednej gwoździem śródszpikowym UHN (fot. 15.) (tab. 6., 7.).
5 252 Tadeusz Solawa i inni Fot. 11., 12. Zespolenie prętami Rusha. Fot. 13., 14. Zespolenie sposobem Hackethala. Tab. 4. Rodzaje zespolenia typ złamania wg AO TYP wg AO Płytka przykostna Druty Kirschnera Pręty Rusha Śruby kaniulowane Hackethal, UHN A-4 złamania B-15 złamań C-33 złamania Popręg Tab. 5. Rodzaj zespolenia typ złamania wg Neera Typ wg Neera 2-fragmentowe 4 złamania 3-fragmentowe 19 złamań 4-fragmentowe 29 złamań Płytka przykostna Druty Kirschnera Pręty Rusha Śruby kaniulowane Popręg 3 1 Hackethal, UHN
6 Sposoby leczenia złamań bliższej nasady kości ramiennej w materiale własnym 253 Fot. 15. Zespolenie gwoździem UHN. Tab. 6. Sposób operacji typ wg AO TYP AO Otwarta repozycja Repozycja przezskórna A-4 złamania 2 2 B-15 złamań 8 7 C-33 złamania Tab. 7. Sposób operacji typ wg Neera Typ wg Neera 2-fragmentowe 4 złamania 3-fragmentowe 19 złamań 4-fragmentowe 29 złamań Otwarta repozycja Repozycja przezskórna U wszystkich operowanych metodą otwartą zastosowano dostęp boczny, przez mięsień naramienny. Śrub kaniulowanych użyto przezskórnie dwukrotnie do zespolenia guzka większego: raz w izolowanym jego złamaniu, a raz w złamaniu typu C, gdy odłamy główne nie były istotnie przemieszczone (fot. 16.). Zespolenie przezskórne drutami Kirschnera (18 operacji) polegało na zamkniętym nastawieniu odłamów z użyciem 3 do 8 drutów grubości 2 2,5 mm, wprowadzanych z punktowych cięć. Końce drutów zaginano i zagłębiano maksymalnie w kości, aby zaszyć skórę i powięź. Zwykle zespalano guzek większy za pomocą 1 3 drutów, wprowadzanych od góry śródszpikowo, a do stabilizacji głowy używano 2 5 drutów, wprowadzanych promieniście przez trzon kości ramiennej. Zespalając odłamy przezskórnie prętami Rusha (4 zabiegi) używano 1 5 drutów, wygiętych i wprowadzanych od góry, aby haczyki zakotwiczyły się w guzkach i brzegach głowy. Zespolenia retrograde wykonano standardowo z dostępu tylnego powyżej dołu wyrostka łokciowego. W przebiegu pooperacyjnym w ciągu 2 3 dni wdrażano rehabilitację na podwieszce, a przy stabilnych zespoleniach płytką także swobodne ćwiczenia kończyny bez jej obciążania. Fot. 16. Zespolenie przezskórne śrubami kaniulowanymi. Dyskusja Rozważając sposób leczenia złamania bliższej nasady kości ramiennej należy odpowiedzieć na następujące pytania: Leczyć zachowawczo czy operacyjnie? Ratować głowę kości ramiennej czy proponować pierwotną alloplastykę? Operować metodą otwartą, czy przezskórnie, a w związku z tym jaki rodzaj zespolenia zastosować? Kwalifikację do leczenia zachowawczego bądź operacyjnego przeprowadzano w oparciu o wielkość przemieszczenia odłamów; guzka większego o ponad 0,5 cm, odłamów głównych o ponad 1 cm i kątowego przemieszczenia głowy ponad 45º [6]. W naszej opinii, popartej materiałem, w 70% wystarczające jest zdjęcie rtg w projekcji AP przy takich zdjęciach nie było żadnych problemów w ustaleniu stopnia przemieszczenia guzka większego czy odłamów głównych. W celu sprecyzowania kwalifikacji do leczenia zachowawczego bądź operacyjnego, jedynie w 30% przypadków należało wykonać dodatkowe rtg w projekcji osiowej. Większość autorów proponuje rtg w trzech projekcjach: AP, osiowym i bocznym [6, 8, 10, 29, 30]. Wraz z rozwojem metod diagnostycznych pojawiają się coraz liczniej propozycje rozszerzania diagnostyki o tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny [30]. Należy zaznaczyć, że nasz Oddział w opisanym okresie nie dysponował protezami głowy kości ramiennej. Nie był to jednak jedyny powód do unikania alloplastyki. Staw barkowy, jako wiszący, dobrze toleruje niekongruencję i przemieszczenie odłamów [8 13, 16, 23], dlatego zawsze próbowano ratować głowę kości ramiennej, zostawiając decyzję o protezie do zakończenia leczenia. Mimo braku jednolitej doktryny co do sposobu leczenia operacyjnego, w opinii wiekszości autorów otwartą repozycję i zespolenie płytką powinno się stosować w złamaniach typu A wg AO i dwufragmentowych wg Neera, u osób młodszych [7 10, 21, 22]. W złamaniach wieloodłamowych, u ludzi starszych (osteoporoza!) za większością autorów preferowano zespolenia przezskórne, minimalne drutami Kirschnera, prętami Rusha lub śrubami kaniulowanymi [7 10, 12 14, 21 24]. W wielu wypadkach próby
7 254 Tadeusz Solawa i inni zespoleń płytką nie były zachęcające. Z powodu destrukcji kości nie udawało się uzyskać dobrego ustawienia odłamów, a dodatkowo zabieg otwartej repozycji stanowił obciążenie dla pacjenta niewspółmierne do korzyści. Dużą wagę przywiązywano do nastawienia guzka większego. W zgodnej opinii wielu autorów złe wyniki związane są ze zrostem guzka większego w przemieszczeniu [7 14, 24, 31]. Jedno izolowane złamanie guzka większego zespolono przezskórnie śrubami kaniulowanymi, a w leczeniu złamań wieloodłamowych dążono do jak najlepszego nastawienia guzka. Największym wyzwaniem były złamania czterofragmentowe (typ C wg AO), w większości spotykane u ludzi starszych. W tych przypadkach preferowano zespolenia przezskórne, minimalne. Kierowano się przekonaniem, że zespolenie przezskórne drutami Kirschnera czy Rusha jest wystarczające do podjęcia wczesnej rehabilitacji, nie uszkadza ukrwienia głowy, a repozycja odłamów jest dostateczna w sytuacji dużego zniszczenia kości. Preferowaną metodą było zespolenie przezskórne drutami Kirschnera. Wadą prętów Rusha jest ich rozmiar. Przy dużej osteoporozie i fragmentacji kości implant o takiej średnicy (5 8 mm) powoduje dalsze uszkadzanie odłamów i okolicznych struktur. Z tego względu prętów Rusha używano jedynie w złamaniach bez większych ubytków kości, z dużym odłamem guzka większego. Jednak ogromne trudności w repozycji złamań wieloodłamowych, śródstawowych powodowały konieczność otwartego nastawienia aż w ponad 40% przypadków. W miarę nabierania doświadczenia coraz częściej rezygnowaliśmy z zespoleń otwartych na rzecz repozycji zamkniętej i zespoleń minimalnych. Przy otwartej repozycji dostęp operacyjny był na tyle rozległy, że nie było problemów z położeniem płytki przykostnej używano tylko płytek nasadowych T grubości 2 mm, wprowadzając w głowę minimum 2 śruby gąbczaste, a sytuowanie implantu od strony bocznej zapewniało dobre mocowanie guzka większego. Niestety, w takich przypadkach przebicie głowy czy destabilizacja są nader częste, bo przekraczają 20% [8, 10, 14, 21]. Wszystkie złamania ze zwichnięciem głowy były operowane w ciągu najdalej 8 godzin. Ma to kardynalne znaczenie dla odtworzenia ukrwienia głowy, gdyż zwichnięcie powoduje całkowite przerwanie wszystkich naczyń i jedynie stabilne zespolenie głowy stwarza warunki do ich odbudowy [19]. Zespolenia śródszpikowe retrograde wykonano u chorych ze złamaniem bliższej nasady z przełomem schodzącym na trzon. W tych przypadkach otwarta repozycja i stabilna osteosynteza byłaby zabiegiem zbyt rozległym, nie gwarantującym przetrwania ukrwienia głowy, bardzo obciążającym i niosącym ze sobą duże ryzyko powikłań. Oczywiście, w zespoleniach retrograde nastawienie odłamów bliższej nasady kości ramiennej jest bardzo trudne, jednak w opinii wielu autorów, w wybranych przypadkach dobrze zastępuje pełną niebezpieczeństw metodę otwartą [8, 32, 33]. Integralną częścią leczenia złamań bliższej nasady kości ramiennej jest wczesna rehabilitacja. W złamaniach, kwalifikujących się do leczenia zachowawczego najlepszą metodą, zapewniającą szybkie ćwiczenia, jest wysoka podwieszka [11 13]. W osłonie leków przeciwbólowych wdrażano ćwiczenia w odciążeniu już w 2 3 dobie po urazie. Tak samo postępowano z chorymi operowanymi. Niezależnie od metody rozpoczynano rehabilitację na podwieszce od doby po operacji. Po leczeniu operacyjnym nikt z chorych nie wymagał dodatkowego unieruchomienia. Wnioski 1. Do leczenia zachowawczego kwalifikują się złamania wszystkich typów bez istotnego przemieszczenia odłamów. W leczeniu zachowawczym najlepszą metodą jest wysoka podwieszka i wczesny ruch. 2. Odtworzenie stosunków anatomicznych nie powinno odbywać się kosztem ukrwienia głowy kości ramiennej. Najważniejszą zasadą leczenia operacyjnego złamań bliższej nasady kości ramiennej jest: minimum zespolenia maksimum repozycji. 3. Otwarta repozycja i zespolenie płytką przykostną jest wskazane w złamaniach dwufragmentowych, u ludzi młodszych oraz w złamaniach ze zwichnięciem głowy. 4. Endoprotezoplastyka głowy kości ramiennej powinna być stosowana w sytuacjach bez wyjścia po wyczerpaniu możliwości zachowania głowy kości ramiennej. 5. Wczesna rehabilitacja ruchowa jest kluczowa tak w przypadkach leczonych zachowawczo, jak i operacyjnie. Piśmiennictwo 1. Lind T., Kroner K., Jensen J.: The epidemiology of fractures of the proximal humerus. Arch. Orthop. Trauma Surg., 1989, 108, 5, Olsson C., Nordqvist A., Petersson C.J.: Increased fragility in patients with fracture of the proximal humerus: a case control study. Bone, 2004, 34, 6, Chu S.P., Kelsey J.L., Keegan T.H. et al.: Risk factors for proximal humerus fracture. Am. J. Epidemiol., 2004, 160, 4, Gaebler C., McQueen M.M., Court-Brown C.M.: Minimally displaced proximal humeral fractures: epidemiology and outcome in 507 cases. Acta Orthop. Scand., 2003, 74, 5, Kamineni S., Ankem H., Sanghavi S.: Anatomical considerations for percutaneous proximal humeral fracture fixation. Injury, 2004, 35, 11, Neer C.S. II.: Displaced proximal humeral fractures. Part I. Classification and evaluation. J. Bone Joint Surg., 1970a, 52 A, Neer C.S. II.: Displaced proximal humeral fractures. Part II. Treatment of three-part and four-part displacement. J. Bone Joint Surg., 1970b, 52 A, Szyszkowitz R., Seggl W., Schleifer P. et al.: Proximal humeral fractures. Management, techniques and expected results. Clin. Orthop., 1993, (292), Kollig E., Kutscha-Lissberg F., Roetman B. et al.: Complex fractures of the humeral head: which long-term results can be expected? Zentralbl. Chir., 2003, 128, 2, Mills H.J., Horne G.: Fractures of the proximal humerus in adults. J. Trauma, 1985, 25, 8,
8 Sposoby leczenia złamań bliższej nasady kości ramiennej w materiale własnym Hodgson S.A., Mawson S.J., Stanley D.: Rehabilitation after two-part fractures of the neck of the humerus. J. Bone Joint Surg., 2003, 85B, 3, Zyto K.: Non-operative treatment of comminuted fractures of the proximal humerus in elderly patients. Injury, 1998, 29, 5, Zyto K., Ahrengart L., Sperber A. et al.: Treatment of displaced proximal humeral fractures in elderly patients. J. Bone Joint Surg., 1997, 7B, 3, Rees J., Hicks J., Ribbans W.: Assessment and management of three-and four-part proximal humeral fractures. Clin. Orthop., 1998, 353, Schmal H., Klemt C., Sudkamp N.P.: Evaluation of shoulder arthroplasty in treatment of four-fragment fractures of the proximal humerus. Unfallchirurg, 2004, 107, 7, Kelly J.D. Jr, Norris T.R.: Decision making in glenohumeral arthroplasty. J. Arthroplasty, 2003, 18, 1, Pokorny D., Sosna A., Vavrik P. et al.: Shoulder arthroplasty in traumatological indications, long-term results. Acta Chir. Orthop. Traumatol. Cech., 2004, 71, 5, Demirhan M., Kilicoglu O., Altinel L. et al.: Prognostic factors in prosthetic replacement for acute proximal humerus fractures. J. Orthop. Trauma, 2003, 17, 3, Hertel R., Hempfing A., Stiehler M. et al.: Predictors of humeral head ischemia after intracapsular fracture of the proximal humerus. J. Shoulder Elbow Surg., 2004, 13, 4, Brooks C.H., Revell W.J., Heatley F.W.: Vascularity of the humeral head after proximal humeral fractures. An anatomical cadaver study. J. Bone Joint Surg., 1993, 75B, 1, Williams G.R. Jr, Wong K.L.: Two-part and three-part fractures: open reduction and internal fixation versus closed reduction and percutaneous pinning. Orthop. Clin. North Am., 2000, 31, 1, Resch H., Povacz P., Frohlich R. et al.: Percutaneous fixation of three- and four-part fractures of the proximal humerus. J. Bone Joint Surg., 1997, 79, 2, Siebler G., Waltz H., Kuner E.H.: Minimal osteosynthesis of fractures of the head of the humerus. Indications, technic, results. Unfallchirurg, 1989, 92, 4, Gicquel P., Bonnomet F., Boutemy P. et al.: Experimental comparative study of 3 systems of osteosynthesis for proximal humeral fractures. Preliminary study of the mechanical properties of conserved trabecular bone. Rev. Chir. Orthop. Reparatrice Appar Mot., 1999, 85, 8, Harnroongroj T., Vanadurongwan V.: The reconstruction twisted wire-screws for internal fixation of two- and threepart fractures of the proximal humerus. J. Med. Assoc. Thai, 1998, 81, 4, Babst R., Rikli D.A.: New concepts for stabilizing proximal humeral fractures. Ther. Umsch., 2003, 60, 12, Ehlinger M., Gicquel P., Clavert P. et al: A new implant for proximal humeral fracture: experimental study of the basket plate. Rev. Chir. Orthop. Reparatrice Appar Mot., 2004, 90, 1, Erhart J., Heinz T., Schuster R. et al.: Stabilization of proximal humeral fractures with the intramedullary dynamic titanium helix wire. Wien. Klin. Wochenschr., 2002, 114, 19 20, Edelson G., Kelly I., Vigder F. et al.: A three-dimensional classification for fractures of the proximal humerus. J. Bone Joint Surg., 2004, 86B, 3, Simon J.A., Puopolo S.M., Capla E.L. et al.: Accuracy of the axillary projection to determine fracture angulation of the proximal humerus. Orthopedics, 2004, 27, 2, Green A., Izzi J. Jr.: Isolated fractures of the greater tuberosity of the proximal humerus. J. Shoulder Elbow Surg., 2003, 12, 6, Rush J.: Closed nailing of the humerus--from down under. Aust. N. Z. J. Surg., 1987, 57, 10, Wachtl S.W., Marti C.B., Hoogewoud H.M. et al.: Treatment of proximal humerus fracture using multiple intramedullary flexible nails. Arch. Orthop. Trauma Surg., 2000, 120, 3 4,
lek. med. Piotr Rusin Praca doktorska Promotor: dr hab. med. Tomasz Mazurek Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego
OCENA PORÓWNAWCZA WYNIKÓW OPERACYJNEGO LECZENIA ZŁAMAŃ BLIŻSZEGO ODCINKA KOŚCI RAMIENNEJ PRZY UŻYCIU PŁYT BLOKOWANYCH I PROTEZ POŁOWICZYCH STAWU RAMIENNEGO lek. med. Piotr Rusin Praca doktorska Promotor:
Bardziej szczegółowoZŁAMANIA BLIŻSZEGO KOŃCA KOŚCI RAMIENNEJ; WSKAZANIA I PRZECIWWSKAZANIA DO ENDOPROTEZOPLASTYKI BARKU
XXXV Konferencja Naukowo- Szkoleniowa Ortopedów Wojska Polskiego 11 12 maja 2018 Wrocław ZŁAMANIA BLIŻSZEGO KOŃCA KOŚCI RAMIENNEJ; WSKAZANIA I PRZECIWWSKAZANIA DO ENDOPROTEZOPLASTYKI BARKU Sławomir Dudko,
Bardziej szczegółowoTREATMENT OF HUMERAL SHAFT FRACTURES WITH MINIMAL OSTEOSYNTHESIS
Nowiny Lekarskie 2006, 75, 3, 245 247 TADEUSZ NIEDŹWIEDZKI, PAWEŁ SZELIGA, SYLWIA KRZYKAWSKA, PAWEŁ OSIELCZAK MINIMALNA OSTEOSYNTEZA W LECZENIU ZŁAMAŃ TRZONU KOŚCI RAMIENNEJ TREATMENT OF HUMERAL SHAFT
Bardziej szczegółowoSpis treści. Ogólne zasady osteosyntezy. 1 Podstawy zespoleń kostnych. Słowo wstępne... VII J. SCHATZKER... 3
IX Słowo wstępne........................................................................ VII Część I Ogólne zasady osteosyntezy 1 Podstawy zespoleń kostnych J. SCHATZKER....................................................................
Bardziej szczegółowoStabilizacja krótkoodcinkowa w leczeniu schorzeń i urazów kręgosłupa -w materiale własnym
SYSTEM DERO: ROZWÓJ TECHNIK OPERACYJNEGO LECZENIA KRĘGOSŁUPA Adamski Ryszard, Tura Krzysztof 1 Stabilizacja krótkoodcinkowa w leczeniu schorzeń i urazów kręgosłupa -w materiale własnym Wstęp Streszczenie:
Bardziej szczegółowoPROTEZOPLASTYKA W LECZENIU POWIKŁAŃ OPERACYJNEGO ZESPOLENIA ZŁAMAŃ BLIŻSZEGO KOŃCA KOŚCI UDOWEJ
KRZYSZTOF KWIATKOWSKI, JANUSZ PŁOMIŃSKI, TOMASZ WALIŃSKI, MATEUSZ JEŚKIEWICZ PROTEZOPLASTYKA W LECZENIU POWIKŁAŃ OPERACYJNEGO ZESPOLENIA ZŁAMAŃ BLIŻSZEGO KOŃCA KOŚCI UDOWEJ KLINIKA TRAUMATOLOGII I ORTOPEDII
Bardziej szczegółowoLeczenie złamań okołoprotezowych po aloplastyce kolana na podstawie materiału własnego Kliniki
Leczenie złamań okołoprotezowych po aloplastyce kolana na podstawie materiału własnego Kliniki Marcin Borowski, Damian Kusz, Piotr Wojciechowski, Sławomir Dudko Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii
Bardziej szczegółowoEndoprotezoplastyka w leczeniu powikłań osteosyntezy złamań osteoporotycznych
30-lecie Rehabilitacji Uniwersyteckiej w Samodzielnym Publicznym Szpitalu Klinicznym Nr 4 w Lublinie Endoprotezoplastyka w leczeniu powikłań osteosyntezy złamań osteoporotycznych Konrad Kopeć, Damian Kusz,
Bardziej szczegółowoMaurice Müller Martin Allgower Hans Willenegger Robert Schneider
Physiotherapy & Medicine www.pandm.org Materiał (implanty), słaby mechanicznie i często podatny na korozję. Środowisko, przeprowadzanych operacji nie spełniało warunków bezpieczeństwa. Słaba i problematyczna
Bardziej szczegółowo2. Urazy w obrębie ręki
2. Urazy w obrębie ręki Urazy ręki są bardzo częste i w większości przypadków dotyczą osób młodych. Każdy chirurg ogólny lub ortopeda zajmujący się pacjentami w ambulatorium lub na szpitalnym oddziale
Bardziej szczegółowowieloodłamowych, przezstawowych złamań kości piętowej stabilizatorem DERO
SYSTEM DERO: ROZWÓJ TECHNIK OPERACYJNEGO LECZENIA KRĘGOSŁUPA Roman Król 1 Leczenie wieloodłamowych przezstawowych złamań kości piętowej stabilizatorem DERO Streszczenie. Streszczenie: Autor przedstawia
Bardziej szczegółowoENDOPROTEZOPLASTYKA PIERWOTNA STAWU BIODROWEGO PO OPERACYJNYM LECZENIU ZŁAMAŃ PRZEZPANEWKOWYCH MIEDNICY
ENDOPROTEZOPLASTYKA PIERWOTNA STAWU BIODROWEGO PO OPERACYJNYM LECZENIU ZŁAMAŃ PRZEZPANEWKOWYCH MIEDNICY Piotr WOJCIECHOWSKI, Damian Kusz, Konrad KOPEĆ, Sławomir DUDKO Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii
Bardziej szczegółowoPOSTĘPOWANIE REHABILITACJA PO ZŁAMANIACH W OBRĘBIE NASADY BLIŻSZEJ KOŚCI UDOWEJ
POSTĘPOWANIE REHABILITACYJNE PO ZŁAMANIACH W OBRĘBIE NASADY BLIŻSZEJ KOŚCI UDOWEJ Złamania w obrębie nasady bliższej kości udowej należą do grupy złamań, które wymagają wnikliwej diagnostyki i leczenia
Bardziej szczegółowoNiestabilne złamania miednicy, są ciężkimi urazami narządu ruchu. Śmiertelność według literatury wynosi od 8,6-31%. Physiotherapy & Medicine www.pandm.org Dalszy przebieg choroby urazowej u pacjentów,
Bardziej szczegółowoPIERWOTNA ENDOPROTEZOPLASTYKA TOTALNA NA OSTRO PO ZŁAMANIU PANEWKI STAWU BIODROWEGO JAKO METODA LECZENIA W WYBRANYCH PRZYPADKACH TYCH ZŁAMAŃ.
PIERWOTNA ENDOPROTEZOPLASTYKA TOTALNA NA OSTRO PO ZŁAMANIU PANEWKI STAWU BIODROWEGO JAKO METODA LECZENIA W WYBRANYCH PRZYPADKACH TYCH ZŁAMAŃ. A.Caban, A.Zawadzki, B.Budkiewicz, W.Marczyński Oddział Uszkodzeń
Bardziej szczegółowoBiomechaniczne aspekty zespoleń złamań okołoprotezowych kości udowej stabilizacja wewnętrzna czy rewizja trzpienia?
VI Wierzejewskiego Sympozjum Stawu Biodrowego 19-20 października 2018 Warszawa Biomechaniczne aspekty zespoleń złamań okołoprotezowych kości udowej stabilizacja wewnętrzna czy rewizja trzpienia? Kopeć
Bardziej szczegółowoZŁAMANIA KŁYKCIA BOCZNEGO KOŚCI RAMIENNEJ U DZIECI LATERAL CONDYLE FRACTURES OF THE HUMERUS IN CHILDREN
Ann. Acad. Med. Gedan., 2005, 35, 65 71 MARCIN SKORUPSKI, TOMASZ MAZUREK ZŁAMANIA KŁYKCIA BOCZNEGO KOŚCI RAMIENNEJ U DZIECI LATERAL CONDYLE FRACTURES OF THE HUMERUS IN CHILDREN Katedra i Klinika Ortopedii
Bardziej szczegółowoLeczenie operacyjne. 6.1. Informacje ogólne. 6.2. Wskazania do leczenia operacyjnego
6 Leczenie operacyjne 6.1. Informacje ogólne Powtórzę zdanie z początku rozdziału o leczeniu zachowawczym, iż złamania dkkp goją się dobrze i bardzo rzadko dochodzi do braku zrostu lub wytworzenia stawów
Bardziej szczegółowoSpis treści VII. Złamania miednicy i panewki stawu biodrowego. 12 Złamania miednicy M. TILE
VII Część IV Złamania miednicy i panewki stawu biodrowego 12 Złamania miednicy M. TILE....................................................................... 281 12.1 Wstęp.......................................................................
Bardziej szczegółowoZastosowanie trzpieni krótkich versus standardowych w leczeniu choroby zwyrodnieniowej podysplastycznej biodra
Zastosowanie trzpieni krótkich versus standardowych w leczeniu choroby zwyrodnieniowej podysplastycznej biodra Marcin Borowski, Damian Kusz, Adam Szmigiel Wstęp Rozwojowa dysplazja biodra (DDH) powoduje
Bardziej szczegółowoPooperacyjne złamania okołoprotezowe kości udowych w materiale klinicznym
ISSN 0009-479X Kończyna dolna i obręcz biodrowa Pooperacyjne złamania okołoprotezowe kości udowych w materiale klinicznym Periprosthetic femur fractures after surgery in clinical material Jerzy Białecki,
Bardziej szczegółoworadiologiczna stopnia odtworzenia wysokości
SYSTEM DERO: ROZWÓJ TECHNIK OPERACYJNEGO LECZENIA KRĘGOSŁUPA Roman Król 1 Radiologiczna ocena stopnia odtworzenia wysokości i przemieszczenia liniowego trzonu oraz osi kręgosłupa w złamaniach kręgosłupa
Bardziej szczegółowoWyniki leczenia złamań szyjki kości skokowej
Wyniki leczenia złamań szyjki kości skokowej Talar neck fractures treatment results Jakub Ziółek, Andrzej Kalewski, Krystyna Stępień Klinika Traumatologii, Ortopedii i Oddział Zakażeń Narządu Ruchu Centralnego
Bardziej szczegółowoMETODYKA BADANIA RTG URAZÓW OBRĘCZY BARKOWEJ I WYBRANYCH STAWÓW. Lek. med. Dorota Szlezynger-Marcinek
METODYKA BADANIA RTG URAZÓW OBRĘCZY BARKOWEJ I WYBRANYCH STAWÓW Lek. med. Dorota Szlezynger-Marcinek ANATOMIA 2 Jedne z najczęstszych urazów w zależności od wieku można je uszeregować następująco -dzieci-obojczyk
Bardziej szczegółowoEndoprotezoplastyka stawu biodrowego po przezpanewkowych złamaniach miednicy. Wyniki leczenia
Endoprotezoplastyka stawu biodrowego po przezpanewkowych złamaniach miednicy. Wyniki leczenia Zawadzki A, Caban A, Szydłowski D, Marczyński W Oddział Uszkodzeń i Patologii Miednicy Kliniki Ortopedii C.M.K.P
Bardziej szczegółowoSpis treści. Zawartość płyty 3... X Przedmowa Marka Swiontkowskiego... XIV Przedmowa Thomasa P. Rüediego... XV Wstęp... XVI Współautorzy...
Spis treści Zawartość płyty 3.............................................................. X Przedmowa Marka Swiontkowskiego.............................................. XIV Przedmowa Thomasa P. Rüediego.................................................
Bardziej szczegółowoPROGRAM PRAKTYK ZAWODOWYCH W WYBRANYCH SPECJALIZACJIACH KLINICZNYCH
PROGRAM PRAKTYK ZAWODOWYCH W WYBRANYCH SPECJALIZACJIACH KLINICZNYCH Student w ramach realizacji praktyki klinicznej w danej specjalizacji dostępnej w wybranej placówce medycznej, powinien odbywać ją w
Bardziej szczegółowoPraca własna Obecna realizacja i dalsze plany. Katedra Mechaniki i Inżynierii Materiałowej
Praca własna Obecna realizacja i dalsze plany Katedra Mechaniki i Inżynierii Materiałowej Jakub J. Słowiński Wrocław 2016 Problematyka badawcza Procesy formowania się tkanek w szczelinie złamania tematyka
Bardziej szczegółowoChirurgia - klinika. złamania krętarzowe wyciąg szkieletowy na 8-10 tyg.; operacja
złamania szyjki kości udowej podwieszenie na taśmach wyciągowych na 6 tyg.; proteza metalowa; leczenie operacyjne złamania krętarzowe wyciąg szkieletowy na 8-10 tyg.; operacja złamania trzonu kości udowej
Bardziej szczegółowo6 Obręcz barkowa i kość ramienna
115 115 rozdział 6 Obręcz barkowa i kość ramienna Złamania obojczyka 116 Zwichnięcia stawu barkowo- -obojczykowego 118 Złamania łopatki 119 Zwichnięcia stawu ramiennego 121 Zwichnięcia przednie 122 Zwichnięcia
Bardziej szczegółowoOPERACYJNE LECZENIE ZŁAMAŃ OBOJCZYKA U DZIECI
FOLIUM ROCZNIK Operacyjne DZIECIĘCEJ leczenie CHIRURGII złamań obojczyka URAZOWEJ u dzieci 0 (XXXIV) LUBLIN 2006 33 Jacek Grażyński, Paweł Wawrzaszek, Stefan Sobczyński OPERACYJNE LECZENIE ZŁAMAŃ OBOJCZYKA
Bardziej szczegółowoStabilizacja zewnętrzna
Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Akademii Medycznej w Warszawie Stabilizacja zewnętrzna dr hab. n med. Grzegorz Szczęsny W wysoko rozwiniętych krajach około 3% populacji (tj w
Bardziej szczegółowoZłamania kręgosłupa u dzieci i młodzieży
Projekt LT-PL-1R-042 Poprawa opieki zdrowotnej nad dziećmi w regionie przygranicznym Litwy i Polski (Interreg V-A Litwa-Polska) Złamania kręgosłupa u dzieci i młodzieży Prof. dr hab. med. Janusz Popko
Bardziej szczegółowoJan Blacha, Adam Bartoszczyk Piotr Szymański, Michał Kołtun
Jan Blacha, Adam Bartoszczyk Piotr Szymański, Michał Kołtun Stabilność zespoleń bliższej części kości ramiennej analiza czynników ryzyka Risk factors of stability of proximal humerus fracture osteosynthesis
Bardziej szczegółowoThis copy is for personal use only - distribution prohibited.
- - - - - Kwart.Ortop. 2012, 2, str.274,issn 2083-8697 OCENA EFEKTÓW REHABILITACJI PACJENTKI PO OPÓŹNIONEJ ENDOPROTEZOPLASTYCE POŁOWICZEJ STAWU RAMIENNEGO OPIS PRZYPADKU. ASSESSMENT OF REHABILITATION OUTCOME
Bardziej szczegółowoCennik hospitalizacji 2014
Cennik hospitalizacji 2014 Lp. Nazwa świadczenia Cena Uwagi Endoprotezoplastyki 1 Endoprotezoplastyka pierwotna stawu kolanowego jednoprzedziałowa (o. II) 2 Endoproteza pierwotna stawu kolanowego (o. II)
Bardziej szczegółowoObrażenia kończyny górnej u dzieci Prof. dr hab. med. Janusz Popko
Projekt LT-PL-1R-042 Poprawa opieki zdrowotnej nad dziećmi w regionie przygranicznym Litwy i Polski (Interreg V-A Litwa-Polska) Obrażenia kończyny górnej u dzieci Prof. dr hab. med. Janusz Popko Złamania
Bardziej szczegółowoWSPÓŁCZESNE MOŻLIWOŚCI LECZENIA ZŁAMAŃ OSTEOPOROTYCZNYCH
XXXII KONFERENCJA NAUKOWO -SZKOLENIOWA ORTOPEDÓW WOJSKA POLSKIEGO BYDGOSZCZ 14-16 maja 2015 WSPÓŁCZESNE MOŻLIWOŚCI LECZENIA ZŁAMAŃ OSTEOPOROTYCZNYCH Sławomir Dudko, Damian Kusz, Konrad Kopeć, Sławomir
Bardziej szczegółowoPolska Problemy Nauk Stosowanych, 2017, Tom 6, s Szczecin
Polska Problemy Nauk Stosowanych, 2017, Tom 6, s. 119 126 Szczecin Prof. URz dr hab. n. tech. Janusz CWANEK a, lek. Anna TRYBUCHOWICZ b, mgr Anna CIEĆKIEWICZ c, mgr Dorota BAĆ a a Wydział Medyczny Uniwersytetu
Bardziej szczegółowoCENNIK PODSTAWOWY PROCEDUR KOMERCYJNYCH REALIZOWANYCH W ODDZIALE CHIRURGII URAZOWO ORTOPEDYCZNEJ
CENNIK PODSTAWOWY PROCEDUR KOMERCYJNYCH REALIZOWANYCH W ODDZIALE CHIRURGII URAZOWO ORTOPEDYCZNEJ Lp. Nazwa procedury Cena (PLN) 1 Endoprotezoplastyka pierwotna łokcia, barku, nadgarstka, stawu skokowo-goleniowego,
Bardziej szczegółowoUniwersytet Medyczny w Łodzi. Wydział Lekarski. Jarosław Woźniak. Rozprawa doktorska
Uniwersytet Medyczny w Łodzi Wydział Lekarski Jarosław Woźniak Rozprawa doktorska Ocena funkcji stawu skokowego po leczeniu operacyjnym złamań kostek goleni z uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo-strzałkowego
Bardziej szczegółowoThis copy is for personal use only - distribution prohibited.
Kwart. Ortop. 2011, 1, str. 57, ISSN 1230-1043 - - - - - ZABURZENIA ZROSTU TRZONU KOŚCI UDOWEJ PO LECZENIU GWOŹDZIEM ŚRÓDSZPIKOWYM BLOKOWANYM W MATERIALE WŁASNYM DISTURBANCES OF FEMORAL SHAFT UNION AFTER
Bardziej szczegółowoZłamania urazowe kręgosłupa
Złamania urazowe kręgosłupa Złamania kręgosłupa często prowadzą do porażeń czy niedowładów kończyn i wskutek tego dramatycznie mogą zmienić dalsze życie chorego. Skutkami tych neurologicznych uszkodzeń
Bardziej szczegółowoBiologia i biomechanika leczenia obrażeń stawu barkowego
Biologia i biomechanika leczenia obrażeń stawu barkowego Wojciech Marczyński, Jerzy Białecki Z Kliniki Ortopedii CMKP SPSK w Otwocku E-mil: klin_ortop.a.grucy@wp.pl II Międzynarodowe Sympozjum Traumatologiczne
Bardziej szczegółowoPrzemieszczone złamania kości przedramienia u dzieci ocena sposobów i wyników leczenia
PRACE ORYGINALNE ORIGINAL PAPERS Jacek SZUMLAŃSKI Jerzy SUŁKO Przemieszczone złamania kości przedramienia u dzieci ocena sposobów i wyników leczenia Displaced fractures of forearm bones in children - evaluation
Bardziej szczegółowoZESPÓŁ OPIEKI ZDROWOTNEJ
ul. Bohaterów Warszawy 67, 8 00 Busko Zdrój, woj. Świętokrzyskie tel. centr. (04)-378-4-0, tel./fax (04) 378-4-0 wew. 44 REGON 0003467 NIP 655 6 6 705 Nr rej. PZOZ0 ZOZ/DO/OM/ZP//4 Załącznik nr 0 arkusz
Bardziej szczegółowoNOWINY LEKARSKIE DWUMIESIĘCZNIK NAUKOWY UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO IM. KAROLA MARCINKOWSKIEGO W POZNANIU MEDICAL NEWS
NOWINY LEKARSKIE DWUMIESIĘCZNIK NAUKOWY UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO IM. KAROLA MARCINKOWSKIEGO W POZNANIU MEDICAL NEWS A BIMONTHLY SCIENTIFIC JOURNAL PUBLISHED BY POZNAN UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES POLAND
Bardziej szczegółowoEndoprotezoplastyka poresekcyjna w leczeniu przewlekłego zapalenia okołoprotezowego
Endoprotezoplastyka poresekcyjna w leczeniu przewlekłego zapalenia okołoprotezowego Piotr WOJCIECHOWSKI, Damian Kusz, Przemysław BEREZA, Konrad KOPEĆ, Sławomir DUDKO, Mariusz NOWAK, Marcin BOROWSKI Katedra
Bardziej szczegółowoORTEZY STAWU BARKOWEGO
ORTEZY STAWU BARKOWEGO to grupa ortez stabilizujących i odciążających staw ramienny i barkowo-obojczykowy, a w części modeli także staw łokciowy, ramię i przedramię. Ortezy A-KOB, A-SOB-02 i A-SOB-03 utrzymują
Bardziej szczegółowoOdległe efekty leczenia niepowikłanych zwichnięć stawu łokciowego u dorosłych
Ann. Acad. Med. Gedan., 2007, 37, 9 13 Sebastian Bejma¹, Michał Bieniecki¹, Adam Lorczyński², Marcin Ceynowa¹ Odległe efekty leczenia niepowikłanych zwichnięć stawu łokciowego u dorosłych Long-Term Results
Bardziej szczegółowoNiestabilność kręgosłupa
Niestabilność kręgosłupa Niestabilność kręgosłupa jest to nadmierna ruchomość kręgosłupa wykraczająca poza fizjologiczne zakresy ruchu, wywołująca dolegliwości bólowe lub objawy neurologiczne, również
Bardziej szczegółowoThe number of femoral neck fractures is constantly growing. The average life expectancy is increasing, as are expectations for the quality of life of
VII. STRESZCZENIE Złamania szyjki kości udowej stanowią rosnący problem zdrowotny. Średnia długość życia rośnie, podobnie jak oczekiwania co do jakości życia osób starszych. W roku 2012 osoby powyżej 65
Bardziej szczegółowoLECZENIE ZŁAMAŃ KOŃCA DALSZEGO KOŚCI UDOWEJ ZESPOLENIEM PŁYTĄ BLOKOWANĄ OCENA KLINICZNA I BADANIE BIOMECHANICZNE
Grzegorz Pakuła LECZENIE ZŁAMAŃ KOŃCA DALSZEGO KOŚCI UDOWEJ ZESPOLENIEM PŁYTĄ BLOKOWANĄ OCENA KLINICZNA I BADANIE BIOMECHANICZNE Streszczenie Wstęp Płyty blokowane zastosowane do leczenia złamań końca
Bardziej szczegółowoTHE COOPERATION BETWEEN ORTHOPAEDIC AND TRAUMA DEPARTMENT AND GENERAL SURGERY DEPARTMENT IN TREATMENT OF MULTIPLE INJURIES
Nowiny Lekarskie, 75, 3, 5 DARIUSZ PALCZEWSKI 1, HENRYK KOMOŃ 1, SZYMON GŁOWACKI 1, MICHAŁ SMOCZYK WSPÓŁPRACA ODDZIAŁU ORTOPEDYCZNO-URAZOWEGO I ODDZIAŁU CHIRURGII OGÓLNEJ WOJEWÓDZKIEGO SZPITALA SPECJALISTYCZNEGO
Bardziej szczegółowoSPECJALISTYCZNA OPIEKA LEKARSKA
ŚWIADCZENIE MEDYCZNE SPECJALISTYCZNA OPIEKA LEKARSKA Wizyta Zabieg alergologiczny Zabieg dermatologiczny Zabieg ginekologiczny Alergolog Chirurg klatki piersiowej Chirurg naczyniowy Chirurg onkologiczny
Bardziej szczegółowoThis copy is for personal use only - distribution prohibited.
Kwart. Ortop. 2011, 2, str. 197, ISSN 1230 1043 This copy is for personal use only distribution prohibited. This copy is for personal use only distribution prohibited. This copy is for personal use only
Bardziej szczegółowoZŁAMANIA KOŚCI. Objawy złamania: Możliwe powikłania złamań:
moduł V foliogram 28 ZŁAMANIA KOŚCI Złamanie kości jest to całkowite lub częściowe przerwanie ciągłości kości. Dochodzi do niego po zadziałaniu sił przekraczających elastyczność i wytrzymałość tkanki kostnej.
Bardziej szczegółowoWczesne wyniki leczenia operacyjnego złamań szyjki kości udowej całkowitą alloplastyką bezcementową stawu biodrowego
PRACE ORYGINALNE Krzysztof Łoboda Artur Gądek Katarzyna Papież Witold Pokrowiecki Wczesne wyniki leczenia operacyjnego złamań szyjki kości udowej całkowitą alloplastyką bezcementową stawu biodrowego Early
Bardziej szczegółowolek. med. Piotr Rusin Praca doktorska Promotor: dr hab. med. Tomasz Mazurek Gdański Uniwersytet Medyczny
OCENA PORÓWNAWCZA WYNIKÓW OPERACYJNEGO LECZENIA ZŁAMAŃ BLIŻSZEGO ODCINKA KOŚCI RAMIENNEJ PRZY UŻYCIU PŁYT BLOKOWANYCH I PROTEZ POŁOWICZYCH STAWU RAMIENNEGO lek. med. Piotr Rusin Praca doktorska Promotor:
Bardziej szczegółowoProgram specjalizacji z ORTOPEDII I TRAUMATOLOGII NARZĄDU RUCHU
CENTRUM MEDYCZNE KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO Program specjalizacji z ORTOPEDII I TRAUMATOLOGII NARZĄDU RUCHU Dla lekarzy posiadających specjalizację I stopnia z ortopedii i traumatologii Warszawa 1999 (c)
Bardziej szczegółowoPrzeznasadowa stabilizacja kręgosłupa w leczeniu kręgozmyków
SYSTEM DERO: ROZWÓJ TECHNIK OPERACYJNEGO LECZENIA KRĘGOSŁUPA Andrzej Pucher 1, Piotr Stryczyński 2 Przeznasadowa stabilizacja kręgosłupa w leczeniu kręgozmyków Streszczenie. Przedstawiliśmy wyniki leczenia
Bardziej szczegółowoDaniel Zarzycki, Bogusław Bakalarek, Barbara Jasiewicz 1. Wyniki leczenia operacyjnego kręgozmyków z zastosowaniem stabilizacji transpedikularnej
SYSTEM DERO: ROZWÓJ TECHNIK OPERACYJNEGO LECZENIA KRĘGOSŁUPA Daniel Zarzycki, Bogusław Bakalarek, Barbara Jasiewicz 1 Wyniki leczenia operacyjnego kręgozmyków z zastosowaniem stabilizacji transpedikularnej
Bardziej szczegółowo10. Streszczenie Cel pracy Metodyka pracy
10. Streszczenie Złamanie bliższej części kości udowej jest groźnym urazem stwarzającym niebezpieczeństwo dla dalszego zdrowia i życia chorego. Śmiertelność chorych ze złamaniem bliższej części kości udowej
Bardziej szczegółowoOCENA FUNKCJI BIODRA PO LECZENIU ZŁAMAŃ PRZEZKRĘTARZOWYCH KOŚCI UDOWEJ Z UŻYCIEM ŚRUBOPŁYTKI DHS
Ann. Acad. Med. Gedan., 2006, 36, 123 131 ADAM LORCZYŃSKI 1, KAROL BLOK 2, JAKUB KOZDRYK 2, MICHAŁ BIENIECKI 2 OCENA FUNKCJI BIODRA PO LECZENIU ZŁAMAŃ PRZEZKRĘTARZOWYCH KOŚCI UDOWEJ Z UŻYCIEM ŚRUBOPŁYTKI
Bardziej szczegółowoOrtopedia i ortopedia dziecięca z traumatologią i elementami rehabilitacji. narządu ruchu - opis przedmiotu
Ortopedia i ortopedia dziecięca z traumatologią i elementami rehabilitacji narządu ruchu - opis przedmiotu Informacje ogólne Nazwa przedmiotu Ortopedia i ortopedia dziecięca z traumatologią i elementami
Bardziej szczegółowoWSPÓŁCZESNA TRAUMATOLOGIA WOBEC ZŁAMAŃ WIELOMIEJSCOWYCH; MOŻLIWOŚCI I ZAGROŻENIA
VIII Mazurskie Sympozjum Ortopedyczne 7 9 czerwca 2018 roku Giżycko WSPÓŁCZESNA TRAUMATOLOGIA WOBEC ZŁAMAŃ WIELOMIEJSCOWYCH; MOŻLIWOŚCI I ZAGROŻENIA Sławomir Dudko, Damian Kusz, Konrad Kopeć, Piotr Wojciechowski
Bardziej szczegółowoEpidemiologia urazów kończyny górnej u dzieci i młodzieży
Epidemiologia urazów kończyny górnej u dzieci i młodzieży Sławomir Snela, Grzegorz Inglot Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Dzieci i Młodzieży Kliniczny Szpital Wojewódzki nr 2 w Rzeszowie
Bardziej szczegółowoStabilizacja śródszpikowa
Stabilizacja śródszpikowa Człowiek- najlepsza inwestycja Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Ogólna charakterystyka Przegląd dostępnych modeli Zastosowania
Bardziej szczegółowoSłowa kluczowe: niewydolność krążeniowo-oddechowa, odleżyny, zapalenie płuc, zatorowo-zakrzepowe zapalenie żył
WPŁYW POSTĘPOWANIA REHABILITACYJNEGO NA CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA POWIKŁAŃ OGÓLNYCH PO ZŁAMANIACH SZYJKI KOŚCI UDOWEJ U PACJENTÓW LECZONYCH OPERACYJNIE Z ZASTOSOWANIEM RÓŻNYCH METOD Jacek Barszcz 1 Zmiany
Bardziej szczegółowoProblemy kostne u chorych ze szpiczakiem mnogim doświadczenia własne
Problemy kostne u chorych ze szpiczakiem mnogim doświadczenia własne dr n.med. Piotr Wojciechowski Szpiczak Mnogi Szpiczak Mnogi (MM) jest najczęstszą przyczyną pierwotnych nowotworów kości u dorosłych.
Bardziej szczegółowoKończyny Górne. Wzmocniona orteza nadgarstka ProFit EB-N-01. Zastosowanie: Producent: Usztywniona orteza na dłoń i przedramię
Kończyny Górne Wzmocniona orteza nadgarstka ProFit EB-N-01 po przebytych urazach stawu promieniowo nadgarstkowego, po przebytych złamaniach kości przedramienia, w przewlekłych zespołach bólowych na tle
Bardziej szczegółowoOddział IV - procedury lecznicze
Oddział IV - procedury lecznicze W naszym oddziale stale wprowadzamy nowe techniki operacyjne i nowe rozwiązania techniczne. Poniżej nieco informacji o niektórych z stosowanych metod operacyjnych. W leczeniu
Bardziej szczegółowoPodstawowe wiadomości z zakresu leczenia urazowych uszkodzeń narządu ruchu
Katedra i Oddział Kliniczny Ortopedii Ś. A. M w Katowicach WSS nr 5 im. Św. Barbary w Sosnowcu Podstawowe wiadomości z zakresu leczenia urazowych uszkodzeń narządu ruchu Definicje Uraz: działanie czynnika
Bardziej szczegółowoNOWINY LEKARSKIE DWUMIESIĘCZNIK NAUKOWY UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO IM. KAROLA MARCINKOWSKIEGO W POZNANIU MEDICAL NEWS
NOWINY LEKARSKIE DWUMIESIĘCZNIK NAUKOWY UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO IM. KAROLA MARCINKOWSKIEGO W POZNANIU MEDICAL NEWS A BIMONTHLY SCIENTIFIC JOURNAL PUBLISHED BY POZNAN UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES POLAND
Bardziej szczegółowo5. Tomaszewski R, Gap A. Results of the treatment of the open femoral shaft fractures in children. J Orthop. 2014 May 21;11(2):78-81, MNiSW 5pkt
Dr n. med. Artur Gap Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach w 1999 uzyskując dyplom lekarza medycyny. Od 2001 roku młodszy asystent w Oddziale Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej
Bardziej szczegółowoCo dalej z obrażeniami mnogimi I wielonarządowymi?
Centra Urazowe niespełnione nadzieje?! Co dalej z obrażeniami mnogimi I wielonarządowymi? Wojciech Marczyński Marcin Obrębski Z Kliniki Ortopedii CMKP SPSK w Otwocku Kierownik Kliniki: prof. Wojciech Marczyński
Bardziej szczegółowoNr katalogowy / Catalogue No
L [mm] 150 901100 300 901200 350 901300 400 901400 L [mm] Szt. Units Dla aparatu nr kat. For stabilizer cat no 150 901101 901100 300 901201 901200 2 350 901301 901300 400 901401 901400 L [mm] Szt. Units
Bardziej szczegółowoSpis treści. Zawartość płyty 2... Przedmowa Marka Swiontkowskiego... Przedmowa Thomasa P. Rüediego... Wstęp... Współautorzy...
Spis treści Zawartość płyty 2............................................................ Przedmowa Marka Swiontkowskiego............................................. Przedmowa Thomasa P. Rüediego...............................................
Bardziej szczegółowoniedostatecznego rozwój części kręgu (półkręg, kręg klinowy, kręg motyli) nieprawidłowego zrostu między kręgami (płytka lub blok kręgowy)
Kifozy wrodzone Błędy w rozwoju kręgosłupa w okresie wewnątrzmacicznym prowadzą do powstawania wad wrodzonych kręgosłupa. Istnienie wady w obrębie kręgosłupa nie jest równoznaczne z powstaniem deformacji
Bardziej szczegółowoZłamanie okołoprotezowe dalszego końca kości udowej po całkowitej alloplastyce stawu kolanowego opis przypadku
ISSN 0009-479X Kończyna dolna i obręcz biodrowa Złamanie okołoprotezowe dalszego końca kości udowej po całkowitej alloplastyce stawu kolanowego opis przypadku Periprosthetic distal femoral fracture after
Bardziej szczegółowoDlaczego warto wykonywać znieczulenie podpajęczynówkowe
Dlaczego warto wykonywać znieczulenie podpajęczynówkowe Andrzej Daszkiewicz Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Śląski Uniwersytet Medyczny Potencjalne korzyści krwawienie okołooperacyjne przetoczenie
Bardziej szczegółowoWielosegmentarna metoda korekcji typu WISCONSIN w operacyjnym leczeniu skolioz idiopatycznych
SYSTEM DERO: ROZWÓJ TECHNIK OPERACYJNEGO LECZENIA KRĘGOSŁUPA Jacek Kaczmarczyk, Marek Lebiotkowski, Marek Golik, Danuta Golik 1 Wielosegmentarna metoda korekcji typu WISCONSIN w operacyjnym leczeniu skolioz
Bardziej szczegółowoThis copy is for personal use only - distribution prohibited.
Kwart. Ortop. 2011, 2, str. 197, ISSN 1230 1043 WPŁYW TERAPII FALĄ UDERZENIOWĄ NA PROCES LECZENIA STAWÓW RZEKOMYCH W OBRĘBIE KOŚCI DŁUGICH OPIS PRZYPADKÓW THE INFLUENCE OF EXTRACORPOREAL SHOCK WAVE THERAPY
Bardziej szczegółowoZaopatrzenie ortopedyczne
Zaopatrzenie ortopedyczne ZAOPATRZENIE KOŃCZYNY GÓRNEJ Sprężynowa szyna odwodząca staw ramienny (szyna podpiera staw ramienny wraz z ramieniem i ręką) Wskazania W ostrych zespołach bólowych i urazach barku.
Bardziej szczegółowoAnalysis of infectious complications inf children with acute lymphoblastic leukemia treated in Voivodship Children's Hospital in Olsztyn
Analiza powikłań infekcyjnych u dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną leczonych w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Olsztynie Analysis of infectious complications inf children with
Bardziej szczegółowoRealizacja świadczeń endoprotezoplastyki stawowej w 2013 r.
Realizacja świadczeń endoprotezoplastyki stawowej w 2013 r. 1. Źródło danych Podstawą opracowania jest Centralna Baza Endoprotezoplastyk Narodowego Funduszu Zdrowia (CBE), działająca od marca 2005 r. Gromadzone
Bardziej szczegółowoEndoprotezoplastyka stawowa w 2012 r.
Endoprotezoplastyka stawowa w 2012 r. Endoprotezoplastyka stawowa w 2012 r. Narodowy Fundusz Zdrowia miał zawarte umowy z 313 świadczeniodawcami na wykonywanie endoprotezoplastyki stawowej. W 2012 roku
Bardziej szczegółowoWyrób SuturePlate i śruby do kości ramiennej DFU-0139 NOWA WERSJA 11
Wyrób SuturePlate i śruby do kości ramiennej DFU-0139 NOWA WERSJA 11 A. OPIS WYROBU Wyrób SuturePlate firmy Arthrex do kości ramiennej to system niskoprofilowej płytki i śrub. Wyrób SuturePlate został
Bardziej szczegółowoPolitechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Karta przedmiotu. obowiązuje studentów rozpoczynających studia w roku akademickim 2013/2014
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki Karta przedmiotu Wydział Mechaniczny obowiązuje studentów rozpoczynających studia w roku akademickim 013/014 Kierunek studiów: Inżynieria Biomedyczna Forma
Bardziej szczegółowoFORMULARZ SZCZEGÓŁOWY OFERTY
Załącznik nr 1 do siwz Znak postępowania DA-ZP-252-4/13 FORMULARZ SZCZEGÓŁOWY OFERTY UWAGA: W Szczegółowym Formularzu Oferty (Załącznik nr 1 do siwz) należy wpisać numery katalogowe, które mają być takie
Bardziej szczegółowoSPECJALISTYCZNA OPIEKA LEKARSKA
WIZYTA Alergolog Chirurg klatki piersiowej Chirurg naczyniowy Chirurg onkologiczny Choroby zakaźne Dermatolog Diabetolog Endokrynolog Gastroenterolog Hematolog Nefrolog Neurochirurg Neurolog Onkolog Ortopeda
Bardziej szczegółowoOcena efektów programu usprawniania u chorej po alloplastyce połowiczej stawu ramiennego: opis przypadku
2017, nr 4 ss. 41 56 Ocena efektów programu usprawniania u chorej po alloplastyce połowiczej stawu ramiennego: opis przypadku Evaluation of the effects rehabilitation program in patient after shoulder
Bardziej szczegółowoRealizacja świadczeń endoprotezoplastyki stawowej w 2014 r.
Realizacja świadczeń endoprotezoplastyki stawowej w 2014 r. 1. Źródło danych Opracowanie zostało sporządzone na podstawie Centralnej Bazy Endoprotezoplastyk Narodowego Funduszu Zdrowia (CBE), działającej
Bardziej szczegółowoMenu pojęć z czym to się je?
Menu pojęć z czym to się je? Złamanie typu zielonej gałązki Złamania podokostnowe Złamania awulsyjne Złamania typu Salter-Harris Deformacje plastyczne Podstawy fizjologiczne Podstawy fizjologiczne Różnice
Bardziej szczegółowoODLEGŁE EFEKTY LECZENIA ZŁAMAŃ DALSZEGO ODCINKA KOŚCI RAMIENNEJ U DZIECI
Ann. Acad. Med. Gedan., 2006, 36, 21 32 MARCIN CEYNOWA 1, AGNIESZKA SOBIERAJSKA 1, STANISŁAW BIEGAŃSKI 1, MICHAŁ BIENIECKI 1, ADAM LORCZYŃSKI 2 ODLEGŁE EFEKTY LECZENIA ZŁAMAŃ DALSZEGO ODCINKA KOŚCI RAMIENNEJ
Bardziej szczegółowolek. Wojciech Mańkowski Kierownik Katedry: prof. zw. dr hab. n. med. Edward Wylęgała
lek. Wojciech Mańkowski Zastosowanie wzrokowych potencjałów wywołanych (VEP) przy kwalifikacji pacjentów do zabiegu przeszczepu drążącego rogówki i operacji zaćmy Rozprawa na stopień doktora nauk medycznych
Bardziej szczegółowo