Wybrane tańce. pochodzące z Unii Europejskiej. Wykonała: Karolina Krok

Transkrypt

1 Wybrane tańce pochodzące z Unii Europejskiej Wykonała: Karolina Krok

2 Oberek Polski taniec ludowy od końca XVII w. Nazwa oberek pochodzi od ruchu obrotowego, wirowego w tańcu. Charakterystyka muzyczna: Ogólny charakter muzyki muzyka żywa, płynna (kolistość linii melodycznej), rytmicznie częstotliwa Tryb przeważnie majorowy, rzadko minorowy Takt przeważnie,3/8 niekiedy3/4 Tempo szybkie (oberek towarzyski) lub bardzo szybkie (oberek widowiskowy ) Charakterystyka ruchowa: Przeważają wirowe formy ruchu Ruch szybki, lekki, zwiewny, dynamiczny w momentach przytupywania, pełen rozmachu w momentach przyklęków

3 Walc angielski Walc angielski powstał na początku XX w. z połączenia szybkiego, wirowego walca wiedeńskiego i powolnego amerykańskiego tańca zwanego bostonem. Narodziny nowego, wolnego walca przypisuje się słynnej angielskiej flegmie i niechęci do szybkich tańców, a także modzie lansowanej przez młodych tancerzy, którzy zapoczątkowali styl tańca upodobniony do chodu. Podstawowe figury walca oparte są na ruchu po linii ukośnej, co pozwala na płynne przemieszczanie się dookoła parkietu, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Sędziowie oceniając wykonanie tańca szukają wahadłowego (tzw. swingowego) ruchu z różnymi wariantami unoszeń i opadań w czasie trwania każdego taktu. Chociaż kroki są dość proste muszą być płynne, pełne gracji i lekkości. Para powinna sunąć po parkiecie w idealnej harmonii. W walcu angielskim bardzo ważny jest trzymanie partnerów, przez cały czas tańca nie powinno się zmieniać. Podobnie sylwetki tancerzy powinny być niezmienne i tworzyć piękne długie linie. Walc angielski musi być tańczony w tzw.: kontakcie, czyli ciała tancerzy stykają się od kolan, aż do mostka partnerki. Chociaż jest to taniec określany jako wolny, od tancerzy turniejowych wymaga dobrej kondycji i mocno obciąża stopy.

4 Walc wiedeński Początki walca sięgają co najmniej XIV w. i pewne jest, że taniec ten nie jest dziełem jednego pokolenia, ale ewoluował przez wieki. Walc wiedeński wywodzi się prawdopodobnie z ludowych tańców południowych Niemiec i Austrii. Walc na salony trafił na początku XIX podczas Kongresu Wiedeńskiego. Kiedy po raz pierwszy zatańczono go na dworze wiedeńskim damy ostentacyjnie opuściły salę balową, zgorszone tym, że mężczyźni na oczach wszystkich obejmowali kobiety. Moralizatorzy protestowali, straszono zgubnymi konsekwencjami dla zdrowia, które miało wywoływać wirowanie w tańcu, powoływano się nawet na wypadki śmiertelne! Ostatecznie jednak ten piękny i romantyczny taniec zdobył uznanie wśród arystokracji i dzisiaj jest najstarszym i najbardziej eleganckim tańcem standardowym. Walc wiedeński jest szybszy niż jego młodszy brat walc angielski i nazywany jest tańcem wirowym, bo jego główna cechą jest rotacyjny ruch obrotowy w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Ruch ten powinien być mocny, ale płynny, pozbawiony podskoków. Akcja unoszeń i opadań musi być delikatna. Podobnie jak w walcu angielskim sylwetki tancerzy muszą być niezmienne i stykać się od kolan aż po mostek partnerki. Ciekawostka jest to, że walc wiedeński ma tylko 5 figur: obrót w prawo, obrót w lewo, krok zmienny, natural fleckerl i reverse fleckerl.

5 Polonez Polski taniec w tempie umiarkowanym, o metrum 3\ 4. Pierwowzorem poloneza był siedemnastowieczny taniec pieszy ( chmielowy) pochodzenia wiejskiego, który w następnym stuleciu przyjął nazwę " taniec polski" i stał się tańcem dworów szlacheckich. Nazwę polonez uzyskał w końcu XVIII w. Charakterystyczny dla poloneza jest rytm oraz rytm pojawiający się w zakończeniach części tańca. Pierwszym kompozytorem poloneza był M. K. Ogiński, który wprowadził formę poloneza z częścią środkową o nazwie trio. Twórcą najwybitniejszych stylizacji poloneza w muzyce był Fryderyk Chopin. Wczesne jego polonezy mają formę 3- częściową z triem, późniejsze są poematami fortepianowymi o rozbudowanej formie ( Polonez- Fantazja As- dur"). W 2 połowie XIX w. polonez włączył do swych oper Stanisław Moniuszko, komponowali je teŝ H. Wieniawski ( polonezy na skrzypce i fortepian), F. Liszt ( polonezy na fortepian), Z. Noskowski ( " Polonez elegijny na orkiestrę").

6 Krakowiak Krakowiak to żywy, polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany do polskich tańców narodowych, w metrum 2/4 i charakterystycznym, synkopowanym rytmie. Nazwa tańca pochodzi z XVIII w. i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak i in. Pod koniec XVIII w charakterystyczne synkopowane rytmy krakowiaka pojawiły się w muzyce symfonicznej, a na początku XIX w. taniec ten stał się popularny w muzyce scenicznej i instrumentalnej.

7 Polka Czeski taniec ludowy, w rytmie 2/4, powstały około 1830 roku zyskał ogromną popularność na całym świecie, szczególnie w Polsce i we Włoszech. Nazwa pochodzi od czeskiego słowa "půlka", oznaczającego "połowę". Najsłynniejsi twórcy polek to: Bedřich Smetana, Antonín Dvořák, Stanisław Moniuszko, Piotr Czajkowski, Igor Strawiński, Szostakiewicz.

8 Flamenco Flamenco powstało z połączenia kultury hiszpańskiej, arabskiej, żydowskiej i cygańskiej (zauważalne są również wpływy latynoamerykańskie). Narodziło się jako sztuka uprawiana przez Cyganów andaluzyjskich w gronie rodzinnym. W XX wieku obok flamenco tradycyjnego powstało wiele różnych kierunków, które można objąć jedną nazwą - współczesnego flamenco. Jednak bez względu na kierunek, taniec flamenco posiada wspólne cechy: rozbudowany step, wyrazista praca rąk tancerek oraz silnie ekspresyjny wyraz. Taniec flamenco jest tańcem improwizowanym.

9 Bolero Bolero jest stylizacją ludowego tańca hiszpańskiego o tej samej nazwie. Grane jest w tempie dwa razy wolniejszym niż będąca dlań pierwowzorem forma taneczna, ale mimo to narodowy charakter dzieła jest uznawany przez Hiszpanów.