Dziennik Urzędowy L 311. Unii Europejskiej. Legislacja. Akty ustawodawcze. Tom listopada Wydanie polskie. Spis treści ROZPORZĄDZENIA

Transkrypt

1 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311 Wydanie polskie Legislacja Tom listopada 2016 Spis treści I Akty ustawodawcze ROZPORZĄDZENIA Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1952 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie europejskiej statystyki dotyczącej cen gazu ziemnego i energii elektrycznej oraz uchylające dyrektywę 2008/92/WE ( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1953 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie ustanowienia europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich oraz uchylające zalecenie Rady z dnia 30 listopada 1994 r Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1954 z dnia 26 października 2016 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1365/2006 w sprawie statystyk dotyczących transportu towarów wodami śródlądowymi w odniesieniu do nadawania Komisji uprawnień delegowanych i wykonawczych do przyjęcia niektórych środków Sprostowania Sprostowanie do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 536/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie badań klinicznych produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz uchylenia dyrektywy 2001/20/WE (Dz.U. L 158 z ) ( 1 ) Tekst mający znaczenie dla EOG Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

2

3 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311/1 I (Akty ustawodawcze) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/1952 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie europejskiej statystyki dotyczącej cen gazu ziemnego i energii elektrycznej oraz uchylające dyrektywę 2008/92/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 338 ust. 1, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ( 1 ), a także mając na uwadze, co następuje: (1) Konkurencyjność, stabilność i bezpieczeństwo energetyczne są nadrzędnymi celami stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu. (2) Wysokiej jakości, porównywalne, aktualne, wiarygodne i zharmonizowane dane dotyczące cen gazu i energii elektrycznej dla odbiorców końcowych są konieczne, aby kształtować politykę unii energetycznej i monitorować rynki energii państw członkowskich. (3) Celem niniejszego rozporządzenia jest ustanowienie wspólnych ram europejskiej statystyki, stanowiącej podstawę polityki energetycznej, w szczególności w celu utworzenia w pełni zintegrowanego wewnętrznego rynku energii dla odbiorców. W celu poprawy integracji rynku należy zapewnić większą przejrzystość kosztów i cen energii, a także poziomu wsparcia publicznego. Niniejsze rozporządzenie nie oznacza harmonizacji struktury cen lub opłat w poszczególnych państwach członkowskich. (4) Do chwili obecnej dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/92/WE ( 2 ) stanowiła wspólne ramy tworzenia, przekazywania i rozpowszechniania porównywalnej statystyki dotyczącej cen gazu ziemnego i energii elektrycznej dla odbiorców przemysłowych w Unii. (5) Gromadzenie danych dotyczących cen gazu ziemnego i energii elektrycznej dla odbiorców końcowych w sektorze gospodarstw domowych odbywało się dotychczas na podstawie dobrowolnego porozumienia. (6) Coraz większa złożoność wewnętrznego rynku energii sprawia, że ze względu na brak prawnie wiążących zobowiązań do przekazywania takich danych, w szczególności dotyczących sektora gospodarstw domowych, niezwykle trudne jest otrzymanie wiarygodnych i aktualnych danych dotyczących cen gazu ziemnego i energii elektrycznej. ( 1 ) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 13 września 2016 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 13 października 2016 r. ( 2 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/92/WE z dnia 22 października 2008 r. dotycząca wspólnotowej procedury w celu poprawy przejrzystości cen gazu i energii elektrycznej dla końcowych odbiorców przemysłowych (Dz.U. L 298 z , s. 9).

4 L 311/2 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (7) Aby zagwarantować przekazywanie wysokiej jakości danych dotyczących cen dla sektora gospodarstw domowych i sektora innego niż sektor gospodarstw domowych, gromadzenie obu rodzajów danych powinno zostać uregulowane aktem prawnym. (8) W większości państw członkowskich dane dotyczące systemów przesyłowych udostępniane są przez organy regulacji energetyki. W przypadku kosztów dystrybucji liczba podmiotów zaangażowanych w zestawianie danych jest jednak o wiele wyższa i przekazywanie danych uznaje się w pewnych państwach członkowskich za trudniejsze. Mając na uwadze znaczenie kosztów dystrybucji oraz potrzebę przejrzystości w tej kwestii, gromadzenie danych dotyczących cen gazu ziemnego i energii elektrycznej powinno odbywać się zgodnie z praktykami ustalonymi w ramach Europejskiego Systemu Statystycznego. (9) Zakresy zużycia stosowane przez Komisję (Eurostat) w jej publikacjach cen powinny zapewniać przejrzystość rynku i szerokie rozpowszechnienie niepoufnych danych dotyczących cen oraz powinny umożliwić obliczanie europejskich danych zagregowanych. (10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 ( 1 ) stanowi ramy odniesienia dla statystyki europejskiej. Rozporządzenie to przewiduje gromadzenie danych statystycznych zgodnie z zasadami bezstronności, przejrzystości, wiarygodności, obiektywności, niezależności zawodowej i opłacalności, przy jednoczesnej ochronie poufności informacji statystycznych. (11) Państwa członkowskie powinny zestawiać dane dotyczące cen gazu ziemnego i energii elektrycznej wykorzystując najodpowiedniejsze źródła i metody w celu przekazywania wymaganych informacji. (12) Dane dotyczące cen dla odbiorców końcowych gazu ziemnego i energii elektrycznej powinny umożliwiać porównanie z cenami innych nośników energii. (13) Informacje o gromadzeniu danych dotyczących cen oraz jakości danych powinny być przekazywane w ramach standardowej procedury sprawozdawczej. (14) Szczegółowe dane o podziale na zakresy zużycia oraz odpowiadające im udziały w rynku stanowią istotną część statystyki dotyczącej cen gazu ziemnego i energii elektrycznej. (15) Analiza cen może być przeprowadzona jedynie wówczas, gdy dostępne są wysokiej jakości oficjalne statystyki z państw członkowskich, dotyczące różnych składników i składników podrzędnych cen gazu ziemnego i energii elektrycznej. Zmieniona metodologia tworzenia szczegółowego podziału różnych składników i składników podrzędnych cen gazu ziemnego i energii elektrycznej dla odbiorców końcowych umożliwi przeanalizowanie wpływu wielu czynników na ceny końcowe. (16) Dane przekazywane Komisji (Eurostatowi) dotyczące cen i warunków sprzedaży odbiorcom końcowym oraz podział liczby odbiorców końcowych pod względem zużycia w ramach każdego zakresu zużycia powinny zawierać wszelkie niezbędne informacje, by umożliwić Komisji podjęcie decyzji dotyczącej odpowiednich środków lub wniosków dotyczących polityki energetycznej. (17) Właściwe zrozumienie podatków, opłat, obciążeń i należności w każdym państwie członkowskim ma podstawowe znaczenie dla zapewnienia przejrzystości cenowej. Wskazano na znaczenie podziału danych dotyczących kosztów dotyczących sieci, podatków, opłat, obciążeń i należności. (18) Państwa członkowskie, w których zużycie gazu ziemnego w stosunku do finalnego zużycia energii gospodarstw domowych jest niskie, powinny być zwolnione z obowiązku przekazywania danych dotyczących cen gazu ziemnego dla odbiorców końcowych będących gospodarstwami domowymi. ( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 87 z , s. 164).

5 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311/3 (19) W celu poprawy wiarygodności danych Komisja (Eurostat), wraz z państwami członkowskimi, powinna poddać ocenie i, w razie potrzeby, ulepszyć metodologię gromadzenia i przetwarzania danych w precyzyjny sposób, zgodnie z ramami zarządzania w statystyce. W związku z tym należy regularnie sporządzać raporty dotyczące jakości oraz oceny jakości danych dotyczących cen. (20) Na podstawie uzasadnionego wniosku państwa członkowskiego Komisja powinna mieć możliwość przyznania temu państwu członkowskiemu odstępstw w odniesieniu do szczególnych obowiązków, w przypadku których stosowanie niniejszego rozporządzenia do krajowego systemu statystycznego danego państwa członkowskiego wymaga znacznych dostosowań lub może doprowadzić do znacznego dodatkowego obciążenia dla respondentów. (21) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do formatu i zasad przekazywania danych, wymogów zapewnienia jakości technicznej co do treści standardowych raportów dotyczących jakości oraz przyznawania odstępstw. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ( 1 ). (22) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, to jest ustanowienie wspólnych ram prawnych dla systematycznego tworzenia europejskiej statystyki dotyczącej cen gazu ziemnego i energii elektrycznej, nie może być osiągnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego rozmiary i skutki możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. (23) Dyrektywę 2008/92/WE należy zatem uchylić. (24) Przeprowadzono konsultacje z Komitetem ds. Europejskiego Systemu Statystycznego, PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Przedmiot W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wspólne ramy opracowywania, tworzenia i rozpowszechniania porównywalnej europejskiej statystyki dotyczącej cen gazu ziemnego i energii elektrycznej dla odbiorców będących gospodarstwami domowych oraz odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi w Unii. Artykuł 2 Definicje Na potrzeby niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje: 1) pojęcia producenci przemysłowi, finalne zużycie energii i gospodarstwo domowe mają takie samo znaczenie jak to nadane im w załączniku A do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 ( 2 ); 2) pojęcia przesył, dystrybucja, odbiorca, odbiorca końcowy, odbiorca będący gospodarstwem domowym, odbiorca niebędący gospodarstwem domowym i dostawa mają takie samo znaczenie jak to nadane im w art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE ( 3 ), kiedy są stosowane w odniesieniu do energii elektrycznej; 3) pojęcia przesył, dystrybucja, dostawa, odbiorca, odbiorca będący gospodarstwem domowym, odbiorca niebędący gospodarstwem domowym i odbiorca końcowy mają takie samo znaczenie jak to nadane im w art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE ( 4 ), kiedy są stosowane w odniesieniu do gazu ziemnego; ( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z , s. 13). ( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz.U. L 304 z , s. 1). ( 3 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE (Dz.U. L 211 z , s. 55). ( 4 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 2003/55/WE (Dz.U. L 211 z , s. 94).

6 L 311/4 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ) składnik»sieć«oznacza połączenie kosztów przesyłu i dystrybucji, określonych w pkt 6 załącznika I i w pkt 5 załącznika II. Artykuł 3 Źródła danych Państwa członkowskie zestawiają dane dotyczące cen gazu ziemnego i energii elektrycznej, ich składników i składników podrzędnych dotyczących kosztów dotyczących sieci, podatków, opłat, obciążeń i należności oraz dane dotyczące wielkości zużycia zgodnie z załącznikami I i II. Należy oprzeć się na co najmniej jednym z następujących źródeł, po uwzględnieniu zasad ograniczania obciążeń dla respondentów i uproszczenia administracyjnego: a) badaniach statystycznych; b) źródłach administracyjnych; c) innych źródłach stosujących metody estymacji statystycznej. Artykuł 4 Zakres 1. Państwa członkowskie zapewniają, aby gromadzenie i zestawianie danych zgodnie z załącznikami I i II dostarczało kompleksowych i porównywalnych danych wysokiej jakości obrazujących odpowiednio ceny gazu ziemnego i energii elektrycznej oraz ich zużycie. 2. Państwa członkowskie nie są zobowiązane do przekazywania danych dotyczących cen gazu ziemnego dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi, jeśli zużycie gazu ziemnego w sektorze gospodarstw domowych stanowi mniej niż 1,5 % finalnego krajowego zużycia energii w sektorze gospodarstw domowych. 3. Komisja (Eurostat) nie rzadziej niż raz na trzy lata ocenia, które państwa członkowskie nie są zobowiązane do przekazywania danych zgodnie z ust. 2. Artykuł 5 Przekazywanie danych 1. Państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) dane określone w załącznikach I i II. 2. Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające format i zasady przekazywania danych określonych w załącznikach I i II. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust Państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) dane statystyczne w ciągu trzech miesięcy od zakończenia właściwego okresu odniesienia. Artykuł 6 Okres odniesienia i częstotliwość przekazywania danych 1. Okresy odniesienia dla danych wyszczególnionych w załącznikach I i II są okresami rocznymi (styczeń grudzień) lub półrocznymi (styczeń czerwiec i lipiec grudzień). Pierwsze okresy odniesienia rozpoczynają się w 2017 r. 2. Częstotliwość przekazywania danych: a) co roku (za okres od stycznia do grudnia) dla danych, o których mowa w pkt 6 lit. a) i pkt 7 załącznika I oraz pkt 5 lit. a) i pkt 6 załącznika II; b) dwa razy w roku (za okres od stycznia do czerwca i od lipca do grudnia) dla danych, o których mowa w pkt 6 lit. b) załącznika I oraz pkt 5 lit. b) załącznika II. Artykuł 7 Zapewnienie jakości 1. Państwa członkowskie zapewniają jakość danych przekazywanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W tym celu stosuje się standardowe kryteria jakości określone w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 223/2009.

7 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311/5 2. Państwa członkowskie informują niezwłocznie Komisję (Eurostat) o wszelkich zmianach metodologicznych lub innych zmianach, które mogą mieć istotny wpływ na statystykę cen gazu ziemnego i energii elektrycznej, a w każdym razie nie później niż miesiąc po dokonaniu takiej zmiany. 3. Co trzy lata państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) standardowe raporty dotyczące jakości danych zgodnie z kryteriami jakości określonymi w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 223/2009. W raportach tych zawarte są informacje o zakresie i gromadzeniu danych, kryteriach ich obliczania, metodologii i wykorzystanych źródłach danych oraz o wszelkich zmianach tych informacji. 4. Komisja (Eurostat) ocenia jakość przekazywanych danych i wykorzystuje tę ocenę oraz analizę raportów dotyczących jakości, o których mowa w ust. 3, w celu przygotowania i publikacji raportu dotyczącego jakości europejskiej statystyki będącej przedmiotem niniejszego rozporządzenia. 5. Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające wymogi zapewnienia jakości technicznej co do treści raportów dotyczących jakości, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust. 2. Artykuł 8 Upowszechnianie Komisja (Eurostat) upowszechnia statystyki dotyczące cen gazu ziemnego i energii elektrycznej nie później niż pięć miesięcy po zakończeniu każdego okresu odniesienia. Artykuł 9 Odstępstwa 1. Komisja może przyznać odstępstwa w drodze aktów wykonawczych w odniesieniu do szczególnych obowiązków, w przypadku których stosowanie niniejszego rozporządzenia do krajowego systemu statystycznego danego państwa członkowskiego wymaga znacznych dostosowań lub może doprowadzić do znacznego dodatkowego obciążenia dla respondentów. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust Na potrzeby ust. 1 zainteresowane państwo członkowskie przedkłada Komisji należycie uzasadniony wniosek do dnia 8 sierpnia 2017 r. 3. Odstępstwa przyznane zgodnie z ust. 1 pozostają w mocy przez jak najkrótszy okres, który w żadnym razie nie może przekroczyć trzech lat. 4. Państwo członkowskie, któremu przyznano odstępstwo zgodnie z ust. 1, stosuje odpowiednie przepisy dyrektywy 2008/92/WE w czasie trwania odstępstwa. Artykuł 10 Procedura komitetowa 1. Komisję wspomaga Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego, ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 223/2009. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/ W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. Artykuł 11 Uchylenie dyrektywy 2008/92/WE 1. Dyrektywa 2008/92/WE traci moc ze skutkiem od dnia 1 marca 2017 r. 2. Niezależnie od ust. 1 niniejszego artykułu dyrektywa 2008/92/WE nadal jest stosowana na warunkach określonych w art. 9 niniejszego rozporządzenia. 3. Odesłania do uchylonej dyrektywy należy traktować jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

8 L 311/6 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Artykuł 12 Wejście w życie Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Strasburgu dnia 26 października 2016 r. W imieniu Parlamentu Europejskiego M. SCHULZ Przewodniczący W imieniu Rady I. LESAY Przewodniczący

9 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311/7 ZAŁĄCZNIK I CENY GAZU ZIEMNEGO W niniejszym załączniku określa się metodologię gromadzenia i zestawiania danych statystycznych dotyczących cen gazu ziemnego dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi. 1. Ceny Cenami są ceny dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi, którzy kupują gaz ziemny dostarczany za pomocą sieci na własne potrzeby. 2. Gaz ziemny Gaz ziemny obejmuje gaz ziemny oraz inne paliwa gazowe mieszane z gazem ziemnym w sieci przesyłowej i dystrybucyjnej, takie jak biogaz. Należy wykluczyć inne paliwa gazowe, których dystrybucja odbywa się przez specjalne sieci i które nie są mieszane z gazem ziemnym (np. gaz z gazowni, gaz koksowniczy, gaz wielkopiecowy i biogaz). 3. Jednostki sprawozdawcze Dane obejmują wszystkich odbiorców gazu ziemnego będących gospodarstwami domowymi i wszystkich odbiorców końcowych gazu ziemnego niebędących gospodarstwami domowymi, lecz nie obejmują odbiorców wykorzystujących gaz ziemny jedynie: w celu wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach lub elektrociepłowniach lub do celów innych niż energetyczne (np. w przemyśle chemicznym). 4. Jednostki miary Cenami są średnie krajowe ceny dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi. Ceny są wyrażane w walucie krajowej za 1 gigadżul (GJ). Stosowana jednostka energii jest mierzona na podstawie wartości opałowej brutto (GCV). Ceny są ważone zgodnie z udziałami rynkowymi dostawców gazu ziemnego w każdym z zakresów zużycia. Jeśli obliczenie średnich cen ważonych nie jest możliwe, można przekazać średnie arytmetyczne cen. W każdym przypadku dane obejmują reprezentatywną część rynku krajowego. 5. Zakresy zużycia Ceny opierają się na systemie standardowych rocznych zakresów zużycia gazu ziemnego. a) W przypadku odbiorców będących gospodarstwami domowymi stosuje się następujące zakresy: Zakres zużycia Roczne zużycie gazu ziemnego (GJ) Minimalne Maksymalne Zakres D1 < 20 Zakres D2 20 < 200 Zakres D3 200

10 L 311/8 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej b) W przypadku odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi stosuje się następujące zakresy: Zakres zużycia Roczne zużycie gazu ziemnego (GJ) Minimalne Maksymalne Zakres I1 < Zakres I < Zakres I < Zakres I < Zakres I < Zakres I Poziom szczegółowości Ceny zawierają wszystkie pobierane opłaty: opłaty sieciowe plus zużyta energia minus ewentualne rabaty lub premie plus inne opłaty (np. najem licznika, opłaty stałe). Opłaty instalacyjne nie są uwzględniane. Przekazuje się szczegółowe dane zgodnie z poniższą specyfikacją. a) Poziom szczegółowości wymagany dla składników i składników podrzędnych Ceny przedstawiane są w podziale na trzy główne składniki oraz na oddzielne składniki podrzędne. Ostateczna cena gazu ziemnego dla odbiorcy dla danego zakresu zużycia stanowi sumę trzech głównych składników: składnika energia i dostawa, składnika sieć (przesył i dystrybucja) i składnika obejmującego podatki, opłaty, obciążenia i należności. Składnik i składnik podrzędny Energia i dostawa Sieć Składnik podrzędny Opis Składnik ten obejmuje cenę nośników płaconą przez dostawcę za gaz ziemny lub cenę gazu ziemnego w punkcie wejścia do systemu przesyłowego, w tym, w stosownych przypadkach, następujące koszty ponoszone przez odbiorcę końcowego: koszty magazynowania plus koszty związane ze sprzedażą gazu ziemnego odbiorcom końcowym. Cena sieci obejmuje następujące koszty ponoszone przez odbiorcę końcowego: opłaty za przesył i dystrybucję, straty związane z przesyłem i dystrybucją, koszty dotyczące sieci, koszty usług posprzedażnych, koszty serwisowania systemu i najem liczników oraz koszty pomiaru. Składnik sieć jest podzielony na ponoszone przez odbiorcę końcowego koszty przesyłu i dystrybucji w następujący sposób: 1. Średni względny udział kosztów przesyłu dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i średni względny udział kosztów przesyłu dla odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi wyrażony jako odsetek całkowitych kosztów dotyczących sieci. 2. Średni względny udział kosztów dystrybucji dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i średni względny udział kosztów dystrybucji dla odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi wyrażony jako odsetek całkowitych kosztów dotyczących sieci.

11 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311/9 Składnik i składnik podrzędny Podatki, opłaty, obciążenia i należności Opis Składnik ten jest sumą wszystkich składników podrzędnych (podatków, opłat, obciążeń i należności) wymienionych poniżej. Składnik podrzędny Przekazuje się następujące dane o składnikach podrzędnych jako indywidualne pozycje dla każdego zakresu zużycia określonego w pkt Podatek od wartości dodanej, zgodnie z definicją w dyrektywie Rady 2006/112/WE ( 1 ). 2. Podatki, opłaty, obciążenia lub należności związane z promocją odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej i kogeneracji. 3. Podatki, opłaty, obciążenia lub należności związane ze strategicznymi zapasami, opłatami za moc i bezpieczeństwem energetycznym; podatki od dystrybucji gazu ziemnego; koszty osierocone i opłaty za finansowanie organów regulacyjnych sektora energetycznego lub operatorów rynku i systemu. 4. Podatki, opłaty, obciążenia lub należności związane z jakością powietrza i na inne cele dotyczące środowiska; podatki od emisji CO 2 lub innych gazów cieplarnianych. 5. Wszelkie inne podatki, opłaty, obciążenia lub należności nieujęte w żadnej z powyższych czterech kategorii: wsparcie systemów lokalnego ogrzewania; lokalne lub regionalne opłaty skarbowe; rekompensata dla krajów wyspiarskich; opłaty koncesyjne związane z licencjami i opłaty za wykorzystanie terenu i własności prywatnej lub państwowej na potrzeby sieci lub innych instalacji. ( 1 ) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347 z , s. 1). b) Poziom szczegółowości w oparciu o opodatkowanie Ceny przedstawia się w podziale na następujące trzy poziomy: Poziom Ceny niezawierające podatków, opłat, obciążeń i należności Ceny niezawierające podatku VAT ani innych podatków podlegających zwrotowi Ceny zawierające wszystkie podatki Opis Ten poziom cen obejmuje jedynie składnik energia i dostawa i składnik sieć. Ten poziom cen obejmuje składnik energia i dostawa, składnik sieć oraz podatki, opłaty, obciążenia i należności uważane za niepodlegające zwrotowi dla odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi. Dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi ten poziom ceny obejmuje składniki energia i sieć oraz podatki, opłaty, obciążenia i należności, lecz nie obejmuje podatku VAT. Ten poziom cen obejmuje składnik energia i dostawa, składnik sieć oraz wszystkie podlegające i niepodlegające zwrotowi podatki, opłaty, obciążenia i należności, łącznie z podatkiem VAT. 7. Zużycie Państwa członkowskie przedstawiają informacje dotyczące względnego udziału gazu ziemnego w każdym zakresie zużycia w oparciu o całkowite zużycie, do którego odnoszą się ceny. Roczne zużycie dla każdego zakresu zużycia przekazuje się raz do roku, razem z danymi dotyczącymi cen dla drugiego półrocza. Dane nie są starsze niż dwa lata.

12 L 311/10 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ZAŁĄCZNIK II CENY ENERGII ELEKTRYCZNEJ W niniejszym załączniku określa się metodologię gromadzenia i zestawiania danych statystycznych dotyczących cen energii elektrycznej dla odbiorców będących gospodarstwami domowych i odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi. 1. Ceny Cenami są ceny dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi, którzy kupują energię elektryczną na własne potrzeby. 2. Jednostki sprawozdawcze Dane obejmują wszystkich odbiorców energii elektrycznej będących gospodarstwami domowymi i wszystkich odbiorców końcowych energii elektrycznej niebędących gospodarstwami domowymi, ale energia elektryczna wytwarzana i następnie zużywana przez producentów przemysłowych jest wyłączona z obowiązku przekazywania danych. 3. Jednostki miary Cenami są średnie krajowe ceny dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi. Ceny są wyrażane w walucie krajowej za 1 kilowatogodzinę (kwh). Ceny są ważone zgodnie z udziałami rynkowymi dostawców energii elektrycznej w każdym z zakresów zużycia. Jeśli obliczenie średnich cen ważonych nie jest możliwe, można przekazać średnie arytmetyczne cen. W każdym przypadku dane obejmują reprezentatywną część rynku krajowego. 4. Zakresy zużycia Ceny opierają się na systemie standardowych rocznych zakresów zużycia energii elektrycznej. a) W przypadku odbiorców będących gospodarstwami domowymi stosuje się następujące zakresy: Zakres zużycia Roczne zużycie energii elektrycznej (kwh) Minimalne Maksymalne Zakres DA < Zakres DB < Zakres DC < Zakres DD < Zakres DE b) W przypadku odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi stosuje się następujące zakresy: Zakres zużycia Roczne zużycie energii elektrycznej (MWh) Minimalne Maksymalne Zakres IA < 20 Zakres IB 20 < 500

13 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311/11 Zakres zużycia Roczne zużycie energii elektrycznej (MWh) Minimalne Maksymalne Zakres IC 500 < Zakres ID < Zakres IE < Zakres IF < Zakres IG Poziom szczegółowości Ceny zawierają wszystkie pobierane opłaty: opłaty sieciowe plus zużyta energia minus ewentualne rabaty lub premie plus inne opłaty (np. najem licznika, opłaty stałe). Opłaty instalacyjne nie są uwzględniane. Przekazuje się szczegółowe dane zgodnie z poniższą specyfikacją. a) Poziom szczegółowości wymagany dla składników i składników podrzędnych Ceny przedstawiane są w podziale na trzy główne składniki oraz na oddzielne składniki podrzędne. Ostateczna cena energii elektrycznej dla odbiorcy dla danego zakresu zużycia stanowi sumę trzech głównych składników: składnika energia i dostawa, składnika sieć (przesył i dystrybucja) i składnika obejmującego podatki, opłaty, obciążenia i należności. Składnik i składnik podrzędny Energia i dostawy Sieć Składnik podrzędny Opis Składnik ten obejmuje następujące koszty ponoszone przez odbiorcę końcowego: wytwarzanie, agregowanie, bilansowanie energii, koszty dostarczonej energii, obsługa klienta, zarządzanie obsługą klienta i inne koszty związane z dostawą. Cena sieci obejmuje następujące koszty ponoszone przez odbiorcę końcowego: opłaty za przesył i dystrybucję, straty związane z przesyłem i dystrybucją, koszty dotyczące sieci, koszty usług posprzedażnych, koszty serwisowania systemu i najem liczników oraz koszty pomiaru. Składnik sieć jest podzielony na ponoszone przez odbiorcę końcowego koszty przesyłu i dystrybucji w następujący sposób: 1. Średni względny udział kosztów przesyłu dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i średni względny udział kosztów przesyłu dla odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi wyrażony jako odsetek całkowitych kosztów dotyczących sieci. 2. Średni względny udział kosztów dystrybucji dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi i średni względny udział kosztów dystrybucji dla odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi wyrażony jako odsetek całkowitych kosztów dotyczących sieci. Podatki, opłaty, obciążenia i należności Składnik podrzędny Składnik ten jest sumą wszystkich składników podrzędnych (podatków, opłat, obciążeń i należności) wymienionych poniżej. Przekazuje się następujące dane o składnikach podrzędnych jako indywidualne pozycje dla każdego zakresu zużycia określonego w pkt 4.

14 L 311/12 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Składnik i składnik podrzędny Opis 1. Podatek od wartości dodanej, zgodnie z definicją w dyrektywie 2006/112/WE Rady. 2. Podatki, opłaty, obciążenia lub należności związane z promocją odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej i kogeneracji. 3. Podatki, opłaty, obciążenia lub należności związane z opłatami za moc, bezpieczeństwem energetycznym i wystarczalnością mocy wytwórczych; podatki w zakresie restrukturyzacji przemysłu węglowego; podatki od dystrybucji energii elektrycznej; koszty osierocone i opłaty za finansowanie organów regulacyjnych sektora energetycznego lub operatorów rynku i systemu. 4. Podatki, opłaty, obciążenia i należności związane z jakością powietrza i na inne cele dotyczące środowiska; podatki od emisji CO 2 lub innych gazów cieplarnianych. 5. Podatki, opłaty, obciążenia lub należności związane z sektorem jądrowym, w tym opłaty związane z likwidacją obiektów jądrowych, opłaty z tytułu kontroli, opłaty związane z instalacjami jądrowymi. 6. Wszelkie inne podatki, opłaty, obciążenia lub należności nieujęte w żadnej z powyższych pięciu kategorii: wsparcie systemów lokalnego ogrzewania; lokalne lub regionalne opłaty skarbowe; rekompensata dla krajów wyspiarskich; opłaty koncesyjne związane z licencjami i opłaty za wykorzystanie terenu i własności prywatnej lub państwowej na potrzeby sieci lub innych instalacji. b) Poziom szczegółowości w oparciu o opodatkowanie Ceny przedstawia się w podziale na następujące trzy poziomy: Poziom Ceny niezawierające podatków, opłat, obciążeń i należności Ceny niezawierające podatku VAT ani innych podatków podlegających zwrotowi Ceny zawierające wszystkie podatki Opis Ten poziom cen obejmuje jedynie składnik energia i dostawa i składnik sieć. Ten poziom cen obejmuje składnik energia i dostawa, składnik sieć oraz podatki, opłaty, obciążenia i należności uważane za niepodlegające zwrotowi dla odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi. Dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi ten poziom ceny obejmuje składniki energia i sieć oraz podatki, opłaty, obciążenia i należności, lecz nie obejmuje podatku VAT. Ten poziom cen obejmuje składnik energia i dostawa, składnik sieć oraz wszystkie podlegające i niepodlegające zwrotowi podatki, opłaty, obciążenia i należności, łącznie z podatkiem VAT. 6. Zużycie Państwa członkowskie przedstawiają informacje dotyczące względnego udziału energii elektrycznej w zakresie zużycia w oparciu o całkowite zużycie, do którego odnoszą się ceny. każdym Roczne zużycie dla każdego zakresu zużycia przekazuje się raz do roku, razem z danymi dotyczącymi cen dla drugiego półrocza. Dane nie są starsze niż dwa lata.

15 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311/13 ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/1953 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie ustanowienia europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich oraz uchylające zalecenie Rady z dnia 30 listopada 1994 r. PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 79 ust. 2 lit. c), uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ( 1 ), a także mając na uwadze, co następuje: (1) Powrót obywateli państw trzecich, którzy nie spełniają warunków wjazdu, pobytu lub zamieszkania w państwach członkowskich lub przestali spełniać te warunki, odbywający się przy pełnym poszanowaniu ich praw podstawowych, w szczególności zasady non-refoulement, oraz zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE ( 2 ), jest zasadniczym elementem kompleksowych działań mających na celu zapewnienie wiarygodności oraz właściwego i skutecznego funkcjonowania unijnej polityki migracyjnej oraz ograniczenie i powstrzymanie nieuregulowanej migracji. (2) Organy krajowe państw członkowskich mają trudności z przeprowadzaniem powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich, którzy nie posiadają ważnych dokumentów podróży. (3) Aby zwiększyć odsetek powrotów, który jest niezadowalający, niezbędne jest usprawnienie współpracy w zakresie powrotów i readmisji nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich z głównymi państwami ich pochodzenia i tranzytu. Udoskonalony europejski dokument podróży do celów powrotu nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich ma w tym zakresie istotne znaczenie. (4) Obecny standardowy dokument podróży do celów powrotu obywateli państw trzecich, ustanowiony na mocy zalecenia Rady z dnia 30 listopada 1994 r. ( 3 ), nie jest szeroko akceptowany przez organy państw trzecich, między innymi ze względu na nieodpowiednie standardy zabezpieczeń. (5) Konieczne jest zatem promowanie akceptowania przez państwa trzecie udoskonalonego i ujednoliconego europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich jako dokumentu referencyjnego do celów powrotu. (6) Należy ustanowić lepiej zabezpieczony i ujednolicony europejski dokument podróży do celów powrotu nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (zwany dalej europejskim dokumentem podróży do celów powrotu ), aby ułatwić powroty i readmisję obywateli państw trzecich, którzy przebywają nielegalnie na terytorium państw członkowskich. Ulepszone elementy zabezpieczające i specyfikacje techniczne europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu powinny ułatwić jego uznawanie przez państwa trzecie. Dokument ten powinien zatem ułatwiać przeprowadzanie powrotów w kontekście umów o readmisji lub innych porozumień zawartych przez Unię lub państwa członkowskie z państwami trzecimi, a także w kontekście współpracy z państwami trzecimi w zakresie powrotów nieobjętej formalnymi umowami. (7) Readmisja własnych obywateli jest obowiązkiem wynikającym z międzynarodowego prawa zwyczajowego, do przestrzegania którego zobowiązane są wszystkie państwa. Identyfikowanie nielegalnie przebywających obywateli ( 1 ) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 15 września 2016 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 13 października 2016 r. ( 2 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348 z , s. 98). ( 3 ) Zalecenie Rady z dnia 30 listopada 1994 r. dotyczące przyjęcia standardowego dokumentu podróży do celów wydalania obywateli państw trzecich (Dz.U. C 274 z , s. 18).

16 L 311/14 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej państw trzecich oraz wydawanie dokumentów, w tym europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu, powinny w stosownych przypadkach być przedmiotem współpracy z przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz negocjacji z państwami trzecimi zawierającymi umowy o readmisji z Unią albo z państwami członkowskimi. (8) W umowach o readmisji zawieranych przez Unię z państwami trzecimi należy starać się o uznanie europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu. Państwa członkowskie powinny starać się o uznanie europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu w umowach dwustronnych i innych porozumieniach, a także w kontekście współpracy z państwami trzecimi w zakresie powrotów nieobjętej formalnymi umowami. Państwa członkowskie powinny podjąć działania w celu zapewnienia skutecznego stosowania europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu. (9) Europejski dokument podróży do celów powrotu powinien przyczyniać się do ograniczenia obciążeń administracyjnych i biurokratycznych dla administracji państw członkowskich i państw trzecich, w tym służb konsularnych, oraz czasu trwania procedur administracyjnych niezbędnych do zapewnienia powrotu i readmisji nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich. (10) Niniejsze rozporządzenie powinno jedynie harmonizować format, elementy zabezpieczające oraz specyfikacje techniczne europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu, nie powinno zaś harmonizować przepisów dotyczących jego wydawania. (11) Treść i specyfikacje techniczne europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu powinny zostać zharmonizowane, aby zapewnić wysokie standardy techniczne i standardy w zakresie zabezpieczeń, w szczególności w zakresie zabezpieczeń przed podrabianiem i fałszowaniem. Europejski dokument podróży do celów powrotu powinien zawierać rozpoznawalne zharmonizowane elementy zabezpieczające. Elementy zabezpieczające i specyfikacje techniczne określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 333/2002 ( 1 ) należy zatem zastosować do europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu. (12) W celu zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów wzoru europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa ( 2 ). W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą brać systematycznie udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. (13) W zakresie przetwarzania danych osobowych w ramach niniejszego rozporządzenia właściwe organy wypełniają swoje zadania do celów niniejszego rozporządzenia zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi transponującymi dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE ( 3 ). (14) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie w zakresie, w jakim ma zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy nie spełniają warunków wjazdu zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 ( 4 ) lub przestali je spełniać stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego. (15) Niniejsze rozporządzenie w zakresie, w jakim ma zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy nie spełniają warunków wjazdu zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/399 lub przestali je spełniać stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie ( 1 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 333/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie jednolitego wzoru formularza, na którym umieszcza się wizę wydawanego przez państwo członkowskie osobom posiadającym dokumenty podróży, które nie są uznane przez państwo członkowskie sporządzające formularz (Dz.U. L 53 z , s. 4). ( 2 ) Dz.U. L 123 z , s. 1. ( 3 ) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z , s. 31). ( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. L 77 z , s. 1).

17 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 311/15 z decyzją Rady 2000/365/WE ( 1 ); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związane ani go nie stosuje. Ponadto zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i TFUE, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związane ani go nie stosuje. (16) Niniejsze rozporządzenie w zakresie, w jakim ma zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy nie spełniają warunków wjazdu zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/399 lub przestali je spełniać stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE ( 2 ); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponadto zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i TFUE, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. (17) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie w zakresie, w jakim ma zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy nie spełniają warunków wjazdu zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/399 lub przestali je spełniać stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 3 ), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 decyzji Rady 1999/437/WE ( 4 ). (18) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie w zakresie, w jakim ma zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy nie spełniają warunków wjazdu zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/399 lub przestali je spełniać stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 5 ), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE ( 6 ). (19) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie w zakresie, w jakim ma zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy nie spełniają warunków wjazdu zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/399 lub przestali je spełniać stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 7 ), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE ( 8 ). (20) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na skutki zamierzonego działania możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na ( 1 ) Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowaniu wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z , s. 43). ( 2 ) Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z , s. 20). ( 3 ) Dz.U. L 176 z , s. 36. ( 4 ) Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z , s. 31). ( 5 ) Dz.U. L 53 z , s. 52. ( 6 ) Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z , s. 1). ( 7 ) Dz.U. L 160 z , s. 21. ( 8 ) Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób (Dz.U. L 160 z , s. 19).

18 L 311/16 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. (21) W celu ustanowienia jednolitych warunków oraz zapewnienia jasności pojęć należy przyjąć niniejszy akt w formie rozporządzenia. (22) Państwa członkowskie powinny przestrzegać swoich odpowiednich zobowiązań wynikających z prawa międzynarodowego i prawa Unii, zwłaszcza Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności przewidzianej w art. 19 ochrony w przypadku usunięcia z terytorium państwa, wydalenia lub ekstradycji, oraz obowiązku, o którym mowa w art. 24 ust. 2. (23) Należy zatem uchylić zalecenie Rady z dnia 30 listopada 1994 r., PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Przedmiot W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się ujednolicony europejski dokument podróży do celów powrotu nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (zwany dalej europejskim dokumentem podróży do celów powrotu ), w szczególności jego format, elementy zabezpieczające oraz specyfikacje techniczne. Artykuł 2 Definicje Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje: 1) obywatel państwa trzeciego oznacza obywatela państwa trzeciego zdefiniowanego w art. 3 pkt 1 dyrektywy 2008/115/WE; 2) powrót oznacza powrót zdefiniowany w art. 3 pkt 3 dyrektywy 2008/115/WE; 3) decyzja nakazująca powrót oznacza decyzję nakazującą powrót zdefiniowaną w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2008/115/WE. Artykuł 3 Europejski dokument podróży do celów powrotu 1. Format europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu odpowiada wzorowi określonemu w załączniku. Europejski dokument podróży do celów powrotu zawiera następujące informacje: a) imię, nazwisko, datę urodzenia, płeć, obywatelstwo i znaki szczególne obywatela państwa trzeciego oraz jeśli jest znany jego adres w państwie trzecim będącym państwem powrotu; b) zdjęcie obywatela państwa trzeciego; c) organ wydający, datę i miejsce wydania oraz okres ważności; d) informację na temat wyjazdu i przybycia obywatela państwa trzeciego. 2. Europejski dokument podróży do celów powrotu sporządza się w języku urzędowym lub językach urzędowych państwa członkowskiego, które wydaje decyzję nakazującą powrót, a w stosownych przypadkach udostępnia się go również w języku angielskim i języku francuskim. 3. Europejski dokument podróży do celów powrotu jest ważny na podróż w jedną stronę, do czasu gdy obywatel państwa trzeciego podlegający decyzji nakazującej powrót wydanej przez państwo członkowskie przybędzie do państwa trzeciego będącego państwem powrotu. 4. W stosownych przypadkach do europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu można dołączyć dodatkowe dokumenty niezbędne do zapewnienia powrotu obywatela państwa trzeciego.