Sakramenty Święte zostały ustanowione przez Jezusa Chrystusa, obejmują wszystkie ważne etapy życia człowieka.

Transkrypt

1 Sakrament Chrztu Świętego Sakramenty Święte zostały ustanowione przez Jezusa Chrystusa, obejmują wszystkie ważne etapy życia człowieka. 1. Narodziny z łona matki odpowiednik: narodzenie dla wiary - chrzest 2. Nauka, poznawanie swoich talentów, przejmowanie odpowiedzialności otwarcie się i przyjęcie darów Ducha Świętego bierzmowanie 3. Rozwój dorosłego życia rozwój chrześcijańskiego życia wiary Eucharystia 4. Cierpienie, upadki, niepowodzenia w życiu, powstawanie - sakrament pokuty i pojednania 5. wybór drogi życiowej - małżeństwo, kapłaństwo 6. choroba, odchodzenie ze świata, pragnienie obecności kogoś bliskiego - namaszczenie chorych Tak więc zatrzymując się przy pierwszym sakramencie Narodziny człowieka są początkiem, bramą, przez którą przechodzimy do życia w świecie, bramą otwierającą dostęp do tego wszystkiego, co świat dać może, zaś chrzest święty jest bramą do życia w Duchu, bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Chrzcić oznacza zanurzyć. Stąd głównym obrzędem sakramentu chrztu świętego jest zanurzenie w wodzie. Grzech zostaje spłukany z człowieka wraz z wodą. W historii zbawienia miały miejsce wielkie wydarzenia, które były zapowiedziami misterium chrztu. I Gdy Bóg widział, iż ziemia jest skażona, że wszyscy ludzie postępują na ziemi niegodziwie, rzekł (do Noego): Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo, ziemia jest pełna wykroczeń przeciw mnie; zatem zniszczę ich wraz z ziemią. /Rdz 6,12-13/ W arce niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę. /1P 3,12/ Ten sam żywioł położył kres występkom i dał początek cnotom./mszał Rzymski, Wigilia Paschalna, poświęcenie wody chrzcielnej/

2 II Pan rzekł do Mojżesza: powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś swą laskę i wyciągnij rękę nad morze, i rozdziel je na dwoje, a wejdą Izraelici w środek morza na suchą ziemię /Wj 14,15-16/ Przejście przez Morze Czerwone, będące prawdziwym wyzwoleniem Izraela z niewoli egipskiej, zapowiada wyzwolenie, jakiego dokonuje chrzest. Naród Izraelski stał się obrazem przyszłej społeczności ochrzczonych. Gdy Izraelici zobaczyli wielkie dzieło, którego dokonał Pan wobec Egipcjan, ulękli się Pana i uwierzyli Jemu oraz Jego słudze Mojżeszowi. /Wj 14,31/ III Kolejna zapowiedź chrztu: wydarzenie, po którym lud Boży otrzymuje dar Ziemi obiecanej potomstwu Abrahama, będący obrazem życia wiecznego. Gdy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, by przeprawić się przez Jordan, kapłani niosący Arkę Przymierza szli na czele ludu. Zaledwie niosący arkę przyszli nad Jordan, a nogi kapłanów niosących arkę zanurzyły się w wodzie przybrzeżnej - Jordan bowiem wezbrał aż po brzegi ( )- zatrzymały się wody płynące z góry i utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni ( ), podczas gdy wody spływające do ( ) Morza Słonego, oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził naprzeciw Jerycha. Kapłani niosący Arkę Przymierza Pańskiego stali mocno na suchym łożysku w środku Jordanu, a tymczasem cały Izrael szedł po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan. /Joz 3,14-17/ Tak, jak Izraelici przeszli przez Jordan do Ziemi Obiecanej, będącej obrazem życia wiecznego, tak po chrzcie świętym każdy człowiek otrzymuje życie wieczne, rodzi się z wody i z Ducha. IV A oto jeszcze jedna zapowiedź chrztu: Idź, obmyj się siedem razy w Jordanie ( ) i staniesz się czysty /2Krl 5,10/. Elizeusz do Naamana, wodza wojsk aramejskich.

3 Odszedł więc Naaman i zanurzył się siedem razy w Jordanie ( ), a ciało jego na powrót stało się, jak ciało małego chłopca i został oczyszczony /2Krl 5,14/ Zapowiedzi Starego Przymierza zostają wypełnione w Jezusie Chrystusie. Zanim, jednak, Jezus rozpoczął swoją działalność, pojawił się Jan Chrzciciel, do którego odnoszą się słowa proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: przygotujcie drogę Panu. /Iz 40,3/ Jan, obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów /Łk 3,3/ Zapowiadał Jezusa, o którym mówił: On was będzie chrzcił Duchem Świętym i ogniem /Łk 3,16/ Tak więc Jezus, choć był bez grzechu, rozpoczyna swoje życie publiczne od przyjęcia chrztu w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela, aby wypełnić wszystko, co sprawiedliwe /Mt 3,15/. Jezus, wszędzie tam, gdzie przebywał ze swoimi uczniami, pozyskiwał nowych uczniów poprzez chrzest; nie udzielał chrztu osobiście lecz robili to Jego uczniowie. Po swoim zmartwychwstaniu Jezus posyła swoich uczniów tymi słowy: Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego /Mt 28,19/. Apostołowie wypełniali ten nakaz: Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem. Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: Cóż mamy czynić, bracia? - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz. W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia! Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz./dz 2,36-41/

4 Czym jest chrzest? Chrzest, jako fundament życia duchowego, jest zarówno darem, jak i zadaniem. DAR: Chrzest jest sakramentem wiary i jest potrzebny do zbawienia. Jest znakiem powołania nas przez Pan, jest ratunkiem. Potwierdza to sam Pan Jezus, gdy mówi do Nikodema: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego /J 3,5/. Wyjaśnia to święty Paweł w swoich listach: Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. /Rz 6,3+/ A zatem, skutkiem chrztu jest oczyszczenie z grzechów i nowe narodzenie w Duchu Świętym, a wreszcie zmartwychwstanie razem z Jezusem. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha. /Rz 8,11/ Święty Paweł mówi, że: chrzest czyni nas nowym stworzeniem /2 Kor 5,17/, przybranym synem Bożym /Ga 4,5-7/, współdziedzicem /Rz 8,17/, świątynia Ducha Świętego /1Kor 6,19/. Chrzest czyni nas członkami jednego Ciała Chrystusa Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało /Kor 12,13/ Stajemy się własnością Boga ludem świętym, Bogu na własność przeznaczonym / 2P 2,9/ Otrzymujemy niezatarty znak, co oznacza, że miłość Boga i Jego zwrócenie się do ludzi w Jezusie Chrystusie są nieprzemijające, zatem przynależność do Jezusa nigdy nie zostanie nam odebrana. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. /Ef 4,30/

5 ZADANIE Do czego chrzest nas zobowiązuje Słowo rozeznane, jako temat naszych rekolekcji: Oto ja, poślij mnie Iz 6, 8 Kościół naucza, że nikt z tych, którzy przez chrzest zostali wszczepieni w Chrystusa, nie może wymówić się od pełnienia posłannictwa w Kościele. Chrzest zatem jest podstawą kapłaństwa powszechnego wiernych, pełnionego przez przyjmowanie sakramentów, modlitwę i dziękczynienie, świadectwo życia, zaparcie się siebie i czynną miłość Ochrzczeni mają także udział w proroczej funkcji Chrystusa, której przejawem jest przyjmowanie charyzmatów, a także posługiwanie nimi dla chwały Bożej i dobra Kościoła świętego Szczególną formą realizacji prorockiego posłannictwa Chrystusa i Kościoła, do którego zobowiązuje chrzest, jest ewangelizacja i kształtowana odpowiednio do tego misyjna duchowość. Ochrzczeni są powołani do udziału w królewskiej godności Chrystusa, co wyraża się w samozaparciu i odrzucaniu każdego przejawu grzechu w życiu osobistym i społecznym, a także przez pokorną i cierpliwą służbę bliźnim, przez którą możliwe staje się uporządkowanie skażonego grzechem świata. Odniesienie do rozeznanie rekolekcji: Osoby odpowiedzialne z naszych wspólnot, podczas spotkania koordynacji odnowy w Duchu Świętej rozeznawały z Bożą pomocą obecne rekolekcje w oparciu o księgi proroków mniejszych, między innymi księgi proroków Micheasza i Aggeusza. Pierwsza z nich mówi o złu, które w owych czasach miało miejsce. Odnosi się nieodparte wrażenie, że skądś to znamy. A oto przykłady: (...) planują nieprawość i obmyślają zło na swych łożach. Gdy świta poranek, wykonują je, bo jest ono w mocy ich rąk. /2.1/

6 wy, którzy macie w nienawiści dobro, a miłujecie zło. /3.1/ wy, którzy brzydzicie się sprawiedliwością i przekręcacie wszystko, co proste / 3.9/ książę żąda złota, sędzia podarunku, dostojnik według swego upodobania rozstrzyga i wspólnie sprawę przekręcają./7.2-3/ I dalej pytanie Pana : Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? czym ci się uprzykrzyłem? W tej sytuacji, czy możemy siedzieć sobie spokojnie w naszych wspólnotach i czuć się bezpiecznie? Prorok Micheasz pyta: "Z czym stanę przed Panem i pokłonię się Bogu wysokiemu?" /6.6/ A Pan odpowiada: "Powiedziano ci człowiecze, co jest dobre i czegoż żąda Pan od ciebie... /6.8/ Niejako odpowiedź znajdujemy w księdze proroka Aggeusza. Jest ona wezwaniem Pana Boga do odbudowy świątyni. Pan pyta Aggeusza: Czy to jest czas stosowny dla was, byście spoczywali w domach wyłożonych płytami, podczas gdy ten dom (Dom Pański) leży w gruzach? (Ag 1,4) Bóg przez proroka wzywa do odbudowy świątyni zwracając się najpierw do namiestnika Judy i arcykapłana, następnie do całego ludu. Trzeba nam, ochrzczonym, odpowiedzieć za prorokiem Izajaszem: Oto ja, poślij mnie. Pan skierował takie słowa do Aggeusza: Powiedz to Zorobabelowi: ( )Teraz jednak nabierz ducha, Zorobabelu - wyrocznia Pana - nabierz ducha, arcykapłanie Jozue, synu Josadaka, nabierz też ducha cały ludu ziemi! - wyrocznia Pana. Do pracy! Bo Ja jestem z wami, wyrocznia Pana Zastępów /Ag 2,4-5/ Zachęta: Może podczas rekolekcji pytajmy i rozeznawajmy, czego żąda od nas Pan. Ps Jak wielką rolę w duchowości chrześcijańskiej odgrywa chrzest, świadczy postawa Jana Pawła II, który podczas I pielgrzymki do Ojczyzny nawiedzając rodzinny kościół w Wadowicach (7 VI 1979), zatrzymał się przy chrzcielnicy na modlitwę, a potem powiedział: Kiedy patrzę wstecz, widzę, jak droga mojego życia poprzez środowisko tutejsze, poprzez parafię, poprzez moją rodzinę, prowadzi

7 mnie do jednego miejsca, do chrzcielnicy w wadowickim kościele parafialnym. Przy tej chrzcielnicy zostałem przyjęty do Łaski Bożego synostwa i wiary Odkupiciela mojego, do wspólnoty Jego Kościoła w dniu 20 VI 1920 roku.