TYGODNIK PARAFII ŚW. PIOTRA APOSTOŁA I ŚW. JANA Z DUKLI XIV NIEDZIELA ZWYKŁA. * Liturgia Słowa * Cieśla z Nazaretu * Nie ma braci

Transkrypt

1 TYGODNIK PARAFII ŚW. PIOTRA APOSTOŁA I ŚW. JANA Z DUKLI 8 lipca 2012 XIV NIEDZIELA ZWYKŁA Rok VI Nr 28/252 * Liturgia Słowa * Cieśla z Nazaretu * Nie ma braci bez Ojca * Ogłoszenia parafialne * Magiczne symbole cz. IV * Kącik poetycki Modlitwa bez słów

2 Rok VI 28/252 Str. 2 LITURGIA SŁOWA (Ez 2,2-5)Wstąpił we mnie duch i postawił mnie na nogi; potem słuchałem Tego, który do mnie mówił. Powiedział mi: Synu człowieczy, posyłam cię do synów Izraela, do ludu buntowników, którzy Mi się sprzeciwili. Oni i przodkowie ich występowali przeciwko Mnie aż do dnia dzisiejszego. To ludzie o bezczelnych twarzach i zatwardziałych sercach; posyłam cię do nich, abyś im powiedział: Tak mówi Pan Bóg. A oni czy będą słuchać, czy też zaprzestaną - są bowiem ludem opornym - przecież będą wiedzieli, że prorok jest wśród nich. (Ps 123,1-4) REFREN: Do Ciebie, Boże, wznoszę moje oczy. Do Ciebie wznoszę oczy, który mieszkasz w niebie. Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów. Jak oczy służebnicy Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, na ręce jej pani, bo mamy już dosyć pogardy. tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, Ponad miarę nasza dusza jest nasycona dopóki nie zmiłuje się nad nami. szyderstwem zarozumialców i pogardą pysznych. (2 Kor 12,7-10) Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował - żebym się nie unosił pychą. Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana, aby odszedł ode mnie, lecz /Pan/ mi powiedział: Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny. (Łk 4,18) Duch Pański spoczywa na Mnie, posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę. (Mk 6,1-6) Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry? I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony. I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

3 DZIEŃ PAŃSKI Str. 3 Św. Marek w swej Ewangelii usiłuje sformułować odpowiedź na pytanie: Kim jest Jezus? W kronikarskim zapisie przytacza szereg wypowiedzi, które w sumie ukazują tajemnicę Chrystusa. Czytając tę najkrótszą z Ewangelii, dowiadujemy się, kim był Jezus dla Boga Ojca, dla Jana Chrzciciela, dla duchów nieczystych, dla niewiasty cierpiącej na krwotok, dla setnika stojącego pod krzyżem. Dla mieszkańców Nazaretu według Marka Jezus był cieślą. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi?. Jezus wychowywał się w rodzinnym kręgu, dzieląc los swoich rówieśników, niczym się nie różniąc od innych chłopców Nazaretu. Tkwił w nurcie życia swego miasteczka i jeśli zwracał na siebie uwagę, to chyba jedynie tym, że miał już trzydzieści lat, a nie szukał żony i nie zamierzał zakładać rodziny. Był znanym w Nazarecie stolarzem, bo słowo cieśla bardziej się nam kojarzy z budowniczym domów z drewna niż z tym zawodem, jaki pod okiem św. Józefa opanował Jezus. Chętnie byśmy dziś podziwiali dzieła rąk Jego. Fachowcy oceniliby solidność roboty, a dla nas wierzących byłaby to cenna pamiątka. Mieszkańcy Nazaretu musieli mieć sporo rzeczy wykonanych przez Jezusa, skoro Ten pracował w swoim zawodzie blisko piętnaście lat. Niestety, do naszych czasów potomni nie przekazali nic z doczesnych dzieł Mistrza z Nazaretu. Nie da się więc urządzić muzealnej izby pamięci gromadzącej wyroby z warsztatu Jezusa. Zostawmy jednak żale z powodu braku tego rodzaju pamiątek po Cieśli z Nazaretu. Mamy jedyną izbę pamięci ciągle żywą. Wieczernik otwarty wszędzie tam, gdzie kapłan bierze do rąk chleb i wino, i użycza Jezusowi swoich ust, wypowiadając słowa: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje. Warto jednak uświadomić sobie, że połowę swego życia na ziemi Jezus spędził przy pracy jako cieśla. Zdecydowana większość ludzi może i powinna Go naśladować przede wszystkim w tej pracy. Powołanie kapłańskie należy do wyjątków, a i ono winno być oparte na dobrze opanowanej pracy zawodowej.

4 Str. 4 Rok VI 28/252 My sobie nie możemy wyobrazić, by Syn Boga mógł ślęczeć całymi godzinami przy warsztacie, mocując się z opornym materiałem, jakim jest drewno. Gdybyśmy weszli do Jego warsztatu, to w imię naszej troski o Niego odebralibyśmy Mu narzędzia, a Jego poprowadzili na ucztę. Przecież do wykonania drzwi czy stołu nie trzeba być Synem Boga, to może zrobić każdy inny stolarz... Tego typu praca, według nas, ubliża godności Bożej. I tu popełniamy błąd. Ciągle chcemy z Bogiem świętować, podczas gdy On chce z nami pracować. Zamiast odrywać Go od pracy, trzeba zapytać, w czym Mu pomóc, i radować się z okazji, że możemy w Jego warsztacie uczyć się pracy, przez którą wielbimy Stwórcę i w której odnajdujemy siebie. Jeśli chrześcijanin nie spotka się z Jezusem w jego warsztacie stolarskim i nie spędzi z Nim kilkunastu lat, nigdy nie odkryje właściwych proporcji Ewangelii. Publiczne nauczanie Jezusa, trwające niespełna trzy lata, jest głęboko zakorzenione w tej cichej pracy cieśli w Nazarecie. Rozumieli to doskonale Apostołowie. Po zmartwychwstaniu Mistrza pracują nadal w swoim zawodzie, łowiąc całą noc ryby, a Paweł, wielki misjonarz, nie rozstaje się z igłą, szyjąc namioty. Ewangelia, jeśli ma wydać owoce, musi być zakorzeniona w życiu rodzinnym i zawodowym. Gdy tego zabraknie, początkowo może zdumiewać i radować szybkim wzrostem, ale próby czasu nie wygra, z braku korzenia skarłowacieje i nie wyda owoców. Ks. Edward Staniek Zamienić istniejącą wspólnotę w życzliwą i wzajemnie się wspierającą rodzinę oto jedno z najpiękniejszych, ale i najtrudniejszych zadań, jakie można podjąć na ziemi. Ktokolwiek jednak usiłował tego dokonać, przekonał się, i to szybko, że dzieło przerasta możliwości nawet najlepiej usposobionych ludzi. Wystarczy dokładniej prześledzić rodziny oparte na więzach pokrewieństwa, złożone zaledwie z kilku osób ojciec, matka, dwoje lub troje dzieci, by się przekonać, że takich szczęśliwych rodzin jest stosunkowo niewiele.

5 DZIEŃ PAŃSKI Podobnie jest w środowiskach ściśle religijnych, które tworzą ludzie powołani. Stosunkowo łatwo można w nich spotkać jednostki szczęśliwe, ale o spotkaniu całych domów, w których udało się wprowadzić ducha prawdziwego braterstwa, jest trudno, a nawet bardzo trudno. Jakby na ironię w naszych czasach objawia się inna twarz rodzinnego domu, ukazana w serii filmów pod znakiem Ojciec chrzestny. Jest to karykatura rodziny. Pokrewieństwo zastępuje w niej wtajemniczenie w czynienie zła, a celem jej istnienia jest zdobywanie pieniędzy. Jeszcze jedna próba niszczenia podstawowej wartości, jaką jest pragnienie tworzenia i należenia do szczęśliwej rodziny. Wchodząc z Chrystusem do Nazaretu, warto postawić pytanie: dlaczego tak trudno stworzyć na ziemi wspólnotę braterską, dlaczego tak trudno zamienić środowiska, nawet religijne, w szczęśliwą rodzinę? Syn Boga w tym celu przyszedł na ziemię. Jego pragnieniem jest zamiana ludzkości w kochającą się rodzinę. Już na początku swej publicznej działalności przybył do Nazaretu. Było tu sporo Jego krewnych, a wszyscy byli bliskimi znajomymi. Przez trzydzieści lat do społeczności Nazaretu należał On, Jego Matka i Ojciec, który Go adoptował. W Nazarecie najprawdopodobniej żyły rodziny Maryi i Józefa, a więc był Str. 5 ewangeliczny zaczyn ludzi wielkiego ducha promieniujących na otoczenie. Nazaret był małym miasteczkiem. Wydawałoby się, że sama obecność Syna Bożego, Niepokalanej Jego Matki i ich najbliższe otoczenie winno już przemienić serca nazaretańczyków i otworzyć na budowę wspólnoty w duchu Bożej Rodziny. Tymczasem nic z tego. Wystąpienie Jezusa w synagodze zakończyło się Jego klęską, co bardzo dokładnie ukazuje w swej Ewangelii św. Łukasz. Jezus ledwo uszedł z życiem. Ratuje się po przyprowadzeniu Go na miejsce straceń. W tej sytuacji tym ostrzej staje przed nami pytanie: dlaczego tak trudno na ziemi połączyć ludzi w braterską wspólnotę? Odpowiedź jest stosunkowo prosta. Nie ma braterstwa bez Ojca. Braterstwo jawi się tylko tam, gdzie ludzie odnajdują się jako dzieci jednego Ojca. Ono jest kwiatem wyrosłym z korzenia głęboko przeżytej więzi z Ojcem. Jeśli tego zabraknie, nie da się spojrzeć na drugiego człowieka jak na brata. Ta więź z Ojcem decyduje również o mądrym i twórczym przeżyciu wszelkich napięć, jakie powstają między braćmi. Ojciec ma w nich głos decydujący, a mówiąc ściśle, miłość do Ojca stanowi klucz do ich przezwyciężenia. Ks. Edward Staniek

6 Rok VI 28/252 Str.6 Poniedziałek (9.07.) 7 1) + Tadeusz Buczek (greg.); 2) + Helena (greg.); 17 1) + Władysław Trempała (2 r. śm.); 2) + Leszek Zwoliński. Wtorek (10.07.) 7 1) + Helena (greg.); 2) O dary Ducha św. dla Ani w 2 rocznicę urodzin oraz dla jej rodziców. 17 1) + Tadeusz Buczek (greg.); 2). + Leszek Zwoliński. Środa (11.07.) 7 1) + Leszek Zwoliński; 17 Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy 17 1) + Helena (greg.); 2) + Tadeusz Buczek (greg.); 3) + Eleonora i Michał Gradowicz, Zdzisława Dziadosz, Jadwiga Żmudzińska, Lesław Marszał, Eugeniusz Krzywda. Czwartek (12.07.) 7 1) + Helena (greg.); 2) W rocznicę urodzin Urszuli i ks. Tadeusza z prośbą o Boże błog. i opiekę Matki Bożej. 15 Adoracja 17 1) + Tadeusz Buczek (greg.); 2) + Leszek Zwoliński. Adoracja Najświętszego Sakramentu. Piątek (13.07.) 7 1) + Helena (greg.) 17 1) + Tadeusz Buczek (greg.); 2) + Zofia, Elżbieta Józef i Jan; 3) + Leszek Zwoliński. Nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia. Sobota (14.07.) 7 1) + Helena (greg.); 2) + Tadeusz Buczek (greg.). 17 1) O Boże błog. i opiekę Maryi dla Małgorzaty i Jana w pierwszą rocznicę ślubu; 2) + Leszek Zwoliński.

7 DZIEŃ PAŃSKI Str.7 Niedziela (15.07.) 6 Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP ) + Henryka Gunia, Kazimiera i Krzysztof Barbach, Eugenia, Kacper, Benedykt Machajski. 8 1) + Aniela, Jan, Helena, Józef, syn Wojtuś. 10 1) + Tadeusz Buczek (greg.). 11 1) + Leszek Zwoliński (od kolegów oraz kierownictwa budowy CDS). 16 1) NIE MA. 18 1) + Helena (greg.). 25 XIV Niedziela Zwykła - 8 lipca 2012 r. 1. Chrystus z żalem dziś mówił: Tylko w swojej ojczyźnie (...) może prorok być tak lekceważony. Niestety, tak często bywa. Słuchamy wszystkich z wyjątkiem tych, których znamy. Przyjmujemy za prawdę rzeczy, które przychodzą z daleka. Dobrze znana, najoczywistsza prawda jakże rzadko do nas dociera. Niech dzisiejsza Ewangelia da nam wiele do myślenia o tych, którzy blisko nas naprawdę nas kochają. 2. Dla wielu rozpoczął się czas wakacji i urlopów. Pamiętajmy jednak, że nie ma urlopów od modlitwy, Mszy Świętej i zachowywania Bożych przykazań. Niech nie dyspensuje nikogo od uczestnictwa w Eucharystii ani odległość od kościoła, ani niezorientowanie w rozkładzie nabożeństw. Po przyjeździe na wakacje od razu dowiedzmy się, gdzie jest świątynia i o której godzinie są Msze Święte. Uczestnictwo w niedzielnej liturgii niech ma dla nas w okresie urlopów charakter szczególnego świadectwa. Natomiast pozostającym na miejscu proponuję ciekawą lekturę czasopism katolickich. 3. Wyrażam wdzięczność za przygotowanie liturgii mieszkańcom ul. Polnej /złożyli 1075 zł/ Msza św. w intencji ofiarodawców będzie odprawiona r. wieczorem. Za tydzień proszę o przygotowanie liturgii mieszkańców ul. Żniwnej. 4. Dziękuję za modlitwy i wszelką pomoc w prowadzeniu remontów parafialnych. 5. Papieska intencja ogólna: Aby wszyscy mogli znaleźć stałą pracę i wykonywać ją w bezpiecznych warunkach. 6. Papieska intencja misyjna: Aby chrześcijańscy wolontariusze na terytoriach misyjnych potrafili dawać świadectwo miłości Chrystusa. 7. Diecezjalna intencja różańcowa: Za zmęczonych i zatrwożonych chrześcijan, aby zabłysła im jutrzenka prawdziwego pokoju.

8 Str.8 Rok VI 28/ Wyruszyła już 32 Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę. Pamiętajmy o duchowym wsparciu pielgrzymów więcej: 9. W środę 11 lipca - święto św. Benedykta, patrona Europy. 10. Dziś liturgiczne wspomnienie św. Jana z Dukli prezbitera, patrona Archidiecezji Przemyskiej i naszej parafii modlimy się w intencji archidiecezji. 11. Zapraszamy na spotkania modlitewne w poniedziałki po Mszy św. wieczornej. 12. Powstaje w naszej parafii Róża św. Jana z Dukli, chętnych zapraszamy do zapisywania się w zakrystii. 13. Módlmy się o nowe powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej parafii. 14. Prosimy o przedłużenie prenumeraty czasopism katolickich w zakrystii. 15. Przygotowujemy się do dziękczynienia za pierwszy etap remontu naszej świątyni, które będzie 5 września. Przypominam, że został ogłoszony konkurs na całościowy wystrój wnętrza naszego kościoła. Zapraszam do przedstawiania koncepcji wystroju w kancelarii parafialnej. Najlepsza praca wyłoniona przez Radę Parafialną będzie nagrodzona i realizowana. 16. Zapraszam chętnych chłopców do służenia podczas Mszy św. Z prośbą tą zwracam się również do rodziców o pomoc i zmotywowanie swoich synów do tej służby w kościele. 17. Istnieje możliwość pielgrzymowania pieszo z Krakowa na Jasną Górę. Więcej informacji w gablocie przy kościele. 18. Od 4 do 5 listopada będziemy przeżywać II Podkarpackie Forum Charyzmatyczne w Krośnie Żyć w Duchu Świętym. 9. Wielbić mego Pana dziś chcę (modlitwa uwielbienia) Konferencja Duch prowadzi was do całej prawdy (o. Augustyn Pelanowski) 11. Przerwa 12. Modlitwa Anioł Pański i pozdrowienie od KZK (ks. Mariusz Mik) Konferencja Duch Święty Rzeka miłosierdzia (ks. Marek Wasąg) 13. Obiad 15. Koronka do Bożego miłosierdzia Konferencja Posłuszeństwo Duchowi Świętemu, posłuszeństwem Kościołowi J. E. Ks. Arcybiskup Józef Michalik Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski Przygotowanie Eucharystii 16. Eucharystia pod przewodnictwem Ks. Abpa Józefa Michalika. 18. Kolacja 19. Adoracja z modlitwą o uzdrowienie Niedziela Uwielbienie 9. Konferencja Otrzymacie Jego moc (o. Remigiusz Recław) Świadectwa 11. Przerwa 11. Modlitwa o napełnienie Duchem Świętym (Mocni w Duchu) 12. Eucharystia przewodniczenie i homilia Ks. Bp Bronisław Dembowski Prosimy o modlitwę w intencji tego dzieła.

9 DZIEŃ PAŃSKI Str. 9 Cz. III Bafomet (gwiazda głowy kozła) Jest to najważniejszy symbol satanistów. Składa się on z głowy kozła, wpisanej w okrąg. Pięć stycznych punktów tworzy gwiazdę pięcioramienną, zwróconą ku dołowi. Czasem w tych punktach napotkać można pismo runowe. W satanizmie jest on znakiem szatana oraz szatańskiej rozkoszy. Obydwa górne ramiona gwiazdy symbolizują dualizm we wszechświecie: dobro i zło. Ramię szczytowe, zwrócone w dół, wskazuje na piekło i oznacza naturę satanizmu jako zaprzeczenie, opozycję, odwrotności bowiem są dominującym elementem tego kultu w przeciwieństwie do chrześcijaństwa. Okrąg stanowi zaporę i ochronę przed innymi złymi mocami. Sam okrąg jest fundamentalnym znakiem dla satanizmu i czarnoksięstwa i oznacza wieczność i siłę. Żaden rytuał nie zostanie przeprowadzony, dopóki uczestnicy nie znajdą się wewnątrz namalowanego (farbą lub kredą) kręgu o średnicy 9 stóp (ok. 2,70 m). "Feministyczny Zakon Masoński Wschodniej Gwiazdy (MOES) wykorzystuje ten znak i tak jak cała masoneria jest zanurzony w symbolice okultystycznej". Zarówno pentagram, jak i bafomet (odwrócona pięcioramienna gwiazda) są symbolami upadku Lucyfera, opisanego w Księdze Izajasza (14,12) i mogą symbolizować gwiazdę w Apokalipsie (9,1). Wiele zespołów wykorzystywało bafomet na okładkach swoich płyt.

10 Rok VI 28/252 Str.10 Swastyka (złamany krzyż) Symbol mający pochodzenie starożytne. Występował w Indiach i u Celtów - jako znak słońca i ognia. Później przedstawiał cztery wiatry, cztery pory roku i cztery kierunki świata. Obecnie ramiona tego "złamanego krzyża" zostały przesunięte w przeciwnym kierunku, by przedstawić elementy lub siły zwracające się przeciwko naturze i harmonii. Symbol ten jest używany przez grupy neonazistowskie i okultystyczne. Gwiazda sześcioramienna - heksagram Gwiazda taka, nawiązująca również do pieczęci króla Salomona, uważana jest za jeden z najpotężniejszych symboli w okultyzmie. Niektórzy okultyści, mówiąc o heksagramie, wskazują na to, że jest on złożony z dwóch trójkątów równoramiennych, wpisanych w okrąg. Sam okrąg dodaje siły i podnosi znaczenie. Trójkąt zwrócony szczytem ku górze (tzw. trójkąt przekazujący) symbolizuje męskość, drugi zaś - zwrócony ku dołowi - jest odbiorczy i symbolizuje żeńskość. W połączeniu oznacza to przekazywanie i kontynuację procesu życiowego. Obydwa te trójkąty są także symbolami wody i ognia oraz dobrych i złych duchów. Heksagram, zwany także "pieczęcią Salomona", był często wykorzystywany przez Żydów w niewoli babilońskiej, lecz nie miał on wtedy znaczenia okultystycznego. Natomiast niezaprzeczalnie jest jego powiązanie z kabałą. Jest on wykorzystywany na kartach Tarota i innych przedmiotach potrzebnych do praktyk okultystycznych. Jest on bardzo chętnie stosowany jako ozdoba i noszony jako medalion na szyi.

11 DZIEŃ PAŃSKI Str. 11 Oko Horusa Osoba nosząca ten amulet ma osiągnąć same korzyści, ponieważ odbija tzw. złe spojrzenie. Chroni przed zawiścią, zazdrością, złorzeczeniem. Odrzuca złą energię wysyłaną przez innych ludzi. Oko Horusa to jeden z najskuteczniejszych symboli ochronnych, stosowany w staroegipskich sztukach uzdrawiania i energetycznej ochrony. Prawe oko Horusa było odpowiedzialne za aktywność i przyszłość, a lewe za pasywność i przeszłość. Razem stanowią symbol wszechwiedzy. Oko Horusa chroni przed złym spojrzeniem, pomaga zachować zdrowie, odnowić siły witalne, wzmocnić siły twórcze, mobilizuje do aktywności, pomaga spojrzeć na wszystko z różnych punktów widzenia. Tak przedstawia ten amulet reklama. Jednak należy pamiętać, że jako amulet posiada inne znaczenie. Znak ten ma pochodzenie egipskie. Malowano go na mumiach i grobowcach. Miał on stanowić oczy, przez które dusza człowieka zmarłego ogląda świat. Uważano również, że poprzez nie dokonuje się reinkarnacja. Oko Horusa było także symbolem władzy i wszechwiedzy. Współcześnie odnosi się ten symbol do Lucyfera króla piekła. Samo oko jest na pół zamknięte, co wskazuje na to, że choć czasami wydaje się, iż szatan nie obserwuje, to w rzeczywistości jest inaczej. Poniżej oka zauważymy łzę, ponieważ szatan płacze nad tymi, którzy są poza jego wpływem. Symbol ten można odnaleźć na okładkach wielu płyt, czasami występuje również w czasopismach i filmach dla dzieci np. WITCH. Głowa kozła Jest symbolem kozła ofiarnego Mendesa w mitologii starogermańskiej. Związana jest prawdopodobnie z legendą Templariuszy. W grupach satanistycznych symbolu tego używa się dla wyśmiania ofiary Chrystusa - Baranka Paschalnego. C.d.n.

12 Redaktor: ks. Waldemar Haręza, ks. Jan Bielec Korekta: Arkadiusz Prajsnar Redakcja techniczna i skład komputerowy: Adam Skiba Adres redakcji: ul. Kard. Stefana Wyszyńskiego, 38-4 KROSNO tel. (0-13) bielecjan@onet.eu, haris28@wp.pl Składali gazetkę: Joanna Podstawska, KONTA PARAFIALNE: Parafia św. Piotra Apostoła i św. Jana z Dukli 38-4 Krosno, ul. Stefana Kardynała Wyszyńskiego lub