W ratuszu wspominali Mazowsze

Transkrypt

1 W ratuszu wspominali Mazowsze Do Chełmży przyjechali artyści zespołu Mazowsze. Chełmżanie tłumnie przybyli na spotkanie do chełmżyńskiego ratusza, zabrakło nawet miejsc siedzących dla publiczności. Niecodziennie Chełmża może gościć artystów z Państwowego Ludowego Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze. Udało się jednak zorganizować spotkanie pt. Wspomnienie z Mazowsza. Menedżer zespołu wraz z artystami opowiadali o historii zespołu, kiedy to Tadeusz Sygietyński i przedwojenna warszawska aktorka Mira Ziemińska Sygietyńska rozpoczęli działalność w zespole. Artyści wspominali jak trudno dostać się do Mazowsza i jakie warunki trzeba spełnić aby zostać tancerzem czy śpiewakiem w 100 osobowym składzie. Nie zabrakło też wspólnych zdjęć z artystami. Natomiast panie z chełmżyńskiego klubu Niteczka pytały o wspaniałe stroje w jakich występują na scenie członkowie zespołu ludowego. Na koniec menedżer zespołu opowiedział ciekawostkę związaną z premierą nagranego na video koncertu Mazowsza, w USA, kiedy to naszych artystów obejrzało ponad 8 milionów widzów w amerykańskiej telewizji, a nadawany dwie godziny później w godzinach szczytu koncert The Rolling Stones 6 milionów telewidzów. Mazowszanie dostali również zaproszenie do występów w Chełmży. Obiecali, że gdy tylko będzie chęć chełmżan na posłuchanie i obejrzenie na żywo zespołu to przyjadą z koncertem. Mazowsze to stuosobowa grupa artystów, 8 ton bagażu, 1500 kostiumów, 55 lat doświadczenia. Mazowsze to 1,7 mln przejechanych kilometrów i 16 mln widzów. To koncerty w 168 miejscach Polski, to 213 tournée zagraniczne i ponad 6,5 tys. koncertów. Marcin Seroczyński Z okazji Dnia Dziecka życzymy wszystkim dzieciom, aby ich dzieciństwo było jak najlepsze i aby trwało jak najdłużej! Redakcja

2 Głos Chełmżyński, strona 2 W I A D O M O Ś C I Z R A T U S Z A Wiosenne sprzątanie W dniach 13 i 14 kwietnia 2007 r. została przeprowadzona akcja Wiosennego Sprzątania Miasta Chełmży 2007 r.. W akcji wzięło udział ok uczestników: uczniowie szkół podstawowych, gimnazjum, szkoły specjalnej, szkoły średniej, dzieci z przedszkoli oraz członkowie Stowarzyszenia Straży Ochrony Przyrody, Rodzinnych Ogrodów Działkowych, Parafii Rzymsko Katolickiej, Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, Polskiego Związku Wędkarskiego, Ośrodka Sportu i Turystyki oraz osoby fizyczne. Zebrano łącznie ok. 150 sztuk worków 60 i 120 litrowych tj. ok. 10m 3 śmieci, które zostały wywiezione na składowisko odpadów przez Zakład Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. w Chełmży. W ramach akcji został również zorganizowany przez Powiatową i Miejską Bibliotekę Publiczną Filię dla dzieci i młodzieży, konkurs plastyczny pt. Każde drzewo jest bezcenne. W konkursie wzięło udział 198 uczestników (wpłynęło 156 prac konkursowych). Podsumowanie konkursu i wręczenie nagród nastąpiło w dniu 20 kwietnia 2007 r. Przyznano nagrody dla grupy 0 p. Hanny Pieniak, Małgorzaty Strzałkowskiej, Lubomiry Michalskiej, Wioletty Retkowskiej, Ewy Swinarskiej z Przedszkola Miejskiego nr. 1. W kategorii klas 1-3 dla Moniki Bulińskiej, Patryka Majdajskiego, Agaty Stalmierskiej, Elizy Lewandowskiej, Przemysława Gałązki, Klaudii Grotkowskiej, Aleksandry Pietrowakiej, Marty Gajewskiej, W kategorii klas 4-6 dla Pauli Sadzikowskiej, Korneli Głaszcz, Julka Paul. W kategorii gimnazjim dla Moniki Ingram, Krystyny Kwiatkowskiej. Ponadto dla każdego ucznia biorącego udział w akcji został zakupiony słodki poczęstunek w formie tabliczki czekolady. Łączny koszt przeprowadzenia akcji Wiosennego Sprzątania Miasta Chełmży 2007 r. zamknął się kwotą 3.470,67 zł, sfinansowaną ze środków Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 73, wybrana w ramach przetargu nieograniczonego. Budują kanalizację W ubiegłym roku w wyniku przeprowadzonego przetargu nieograniczonego wyłoniono wykonawcę Sieci kanalizacji sanitarnej z przykanalikami i sieci kanalizacji deszczowej w ulicach Wyszyńskiego, Groszkowskiego, ks. Frelichowskiego, Wryczy, Górnej, Depczyńskiego, Malewskiego oraz sieci kanalizacji sanitarnej z przykanalikami w ul. Piastowskiej w Chełmży. Zostało nim Przedsiębiorstwo Robót Melioracyjnych i Ochrony Środowiska EKOMEL sp. z o.o. w Chojnicach. Łączny koszt inwestycji to ,00 zł brutto z VAT. W grudniu 2006 r. wykonano I etap w/w zadania, czyli 245 mb sieci kanalizacji sanitarnej Ø 200 mm oraz 48 mb przykanalików sanitarnych Ø 150 mm w ulicy Piastowskiej. Dnia 2 kwietnia br. rozpoczęto realizację następnego etapu inwestycji obejmującego wykonanie sieci kanalizacyjnej w pozostałych ulicach wymienionych w umowie z wykonawcą. Roboty trwać będą do końca września br. i obejmą wykonanie łącznie mb sieci kanalizacji sanitarnej Ø 200, 370 mb przykanalików sanitarnych Ø 150 mm oraz 955,50 mb sieci kanalizacji deszczowej Ø 500/400/300 mm. Bratki w donicach Corocznie w mieście Chełmża przeprowadzana jest akcja sadzenia kwiatów jednorocznych w gazonach usytuowanych wzdłuż ul. Gen. Sikorskiego, na płycie Rynku oraz przy Cmentarzu Parafialnym tzw. Starym przy ul. Chełmińskiej. W bieżącym roku wysadzono 1000 sztuk bratków. Łączna kwota wydatków w ramach nasadzeń wyniosła 3.244,12 zł brutto (w tym także malowanie gazonów). Usługę powyższą wykonuje firma P.H.U. ALDOM s.c. z siedzibą w Toruniu Przetarg na działki Dnia 20 kwietnia 2007 r. w Sali Mieszczańskiej odbył się przetarg ustny nieograniczony na sprzedaż niezabudowanych działek gruntu położonych w Chełmży przy ulicach: Rekreacyjnej 2, Rekreacyjnej 4, Rekreacyjnej 6 i Rekreacyjnej 8/ Pensjonatowej 9. Przetarg cieszył się ogromnym zainteresowaniem o

3 Głos Chełmżyński, strona 3 czym świadczy wpłata 21 wadiów. Tym samym Gmina Miasto Chełmża sprzedała ostatnie cztery działki gruntu na tzw. osiedlu Pensjonatowym. Zmiany przestrzenne Uchwałą Nr V/42/07 Rady Miejskiej Chełmży z dnia 12 kwietnia 2007 r. została zatwierdzona zmiana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego osiedla Kościuszki obejmująca teren o symbolu planu AG 2, K 27 D ½ oraz część terenu ZP 3. Omawiana uchwała umożliwi właścicielom nieruchomości budować obiekty budowlane zgodnie z ich oczekiwaniami. Miasto monitorowane W miesiącu kwietniu bieżącego roku zamontowano 6 tablic informacyjnych o treści Miasto monitorowane na drogach wjazdowych do Chełmży, tj. na ulicy 3-go Maja, Bydgoskiej, Toruńskiej, Wyszyńskiego, Trakt oraz Chełmińskie Przedmieście. Na podstawie Umowy Nr 1/R/07 z dnia 2 stycznia 2007 r. w sprawie bieżącego utrzymania dróg gminnych w latach , wykonawcą usługi został Zakład Gospodarki Komunalnej sp. z o.o. z siedzibą w Chełmży przy ul. Toruńskiej 1. MOPS rozdaje żywność W kwietniu 2007 MOPS rozdysponował kg żywności (mąka, mleko, ser, płatki kukurydziane, cukier, kasza) z programu pomoc państwa w ramach programu Dostarczanie żywności dla najbiedniejszej ludności UE. Żywność otrzymują rodziny o najniższych dochodach, kwalifikujące się do świadczeń z pomocy społecznej. MOPS organizuje wakacje Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej przygotowuje się do organizacji wakacji dla dzieci z rodzin o najniższych dochodach. Zbierane są oferty na organizację kolonii dla 30 dzieci. Pozostałe dzieci będą mogły skorzystać z bogatej oferty wakacyjnej jaką przygotuje dla nich Miejska Świetlica Dziecięca. Chętne dzieci będą brały udział w zajęciach w 2 turnusach. Szacuje się, że z oferty tej skorzysta ok. 60 dzieci. Współpraca z Urzędem Pracy MOPS prowadzi stałą współpracę z Powiatowym Urzędem Pracy w zakresie zwalczania bezrobocia. Podopieczni Ośrodka kierowani są na organizowane przez PUP Giełdy Pracy. Część z nich znajduje zatrudnienie, przez co spada liczba rodzin korzystających z pomocy społecznej. Konkurs na dyrektora W związku z kończącą się 5 - letnią kadencją dyrektorów został ogłoszony konkurs na stanowisko dyrektora w Szkole Podstawowej nr 2 i nr 5, w Gimnazjum nr 1 i Przedszkolu Miejskim nr 2 w Chełmży. Warunki jakie musi spełnić kandydat można znaleźć na stronie BIP Urzędu Miasta Chełmży. Konkurs odbędzie się w dniach 16 i 17 maja 2007 r. Angielski będzie obowiązkowy Trwają przygotowania do nowego roku szkolnego 2007/2008. Dyrektorzy szkół i przedszkoli sporządzają arkusze organizacyjne, które po zatwierdzeniu przez Kuratorium Oświaty w Bydgoszczy i Burmistrza Miasta będą podstawą do rozpoczęcia pracy w nowym roku szkolnym 2007/2008. Istotną sprawą jest to, że od klasy I w szkole podstawowej język angielski będzie obowiązkowy. Koszty wprowadzenia języka angielskiego w klasie I i II zostaną zrefundowane przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Gimnazjum ma pracownię internetową Gimnazjum nr 1 w Chełmży wzbogaci się o nową pracownię internetową, która bezpłatnie została przekazana ze środków Ministerstwa Edukacji Narodowej. Pracownia komputerowa to: 10 komputerów, projektor multimedialny i laptop. Natomiast pomieszczenie na tę pracownię zostanie wyremontowane i zmodernizowane ze środków własnych szkoły. Poprawi to w znacznym stopniu warunki pracy uczniów i nauczycieli. Bezpieczna Chełmża W ramach akcji Bezpieczna Chełmża, przeprowadzone zostało szkolenie Rady Pedagogicznej w zakresie Przemocy w rodzinie. Szkolenie prowadziła pani Joanna Rucka z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Efektem tego spotkania - jest gazetka informacyjna dla rodziców i opiekunów, dotycząca sposobów uzyskiwania pomocy psychologicznej i prawnej, w sytuacji zagrożenia przemocą. Ponadto wszystkie przedszkolaki wzięły udział w przedstawieniu teatralnym Teatru Zaczarowany Świat pt. Uwaga! Obcy. Dzieci uwrażliwione zostały na kontakty z nieznajomymi osobami. Przedszkole otrzymało Certyfikat udziału w Akcji Uwaga! Obcy z rąk funkcjonariuszy Straży Miejskiej w Toruniu. Odpust w Bielczynach Już po raz drugi w ramach porozumienia zawartego pomiędzy Gminą Miasto Chełmża a Gminą Chełmża realizowane są wspólne uroczystości odpustowe ku czci bł. Juty w Bielczynach. Uroczystości zaplanowane są na dzień 12 i 13 maja 2007 r. Program obchodów jest dostępny na stronie internetowej pl. Mieszkańców Chełmży zapraszamy do czynnego udziału w uroczystościach i pielgrzymce w dniu 12 maja do Bielczyn. Jak poprawić bezpieczeństwo W dniu 24 kwietnia br. odbyło się posiedzenie Zespołu koordynacyjnego Programu Zapobiegania Przestępczości i Poprawy Bezpieczeństwa Bezpieczna Chełmża. W spotkaniu, któremu przewodniczył Zastępca Burmistrza p. Marek Kuffel, wzięli udział przewodniczący Grup Panelowych, realizujących zadania tego programu. Narada miała charakter roboczy. Jej przedmiotem było określenie zadań zapewniających właściwy poziom bezpieczeństwa publicznego podczas licznych imprez patriotycznych i rekreacyjnych organizowanych na terenie miasta w tzw. długi weekend majowy. W czasie narady omówiono również przebieg wyjazdowego posiedzenia Komisji Bezpieczeństwa i Porządku dla Gminy miasta Toruń i Powiatu Toruńskiego, które jest planowane w Chełmży w dniu 12 czerwca. dok. na str. 4

4 Głos Chełmżyński, strona 4 Wiadomości z ratusza dok. ze str. 3 W tym zakresie postawiono zadania, których realizacja pozwoli na pokazanie gościom sposobu funkcjonowania programu Bezpieczna Chełmża. Zakończenie ligi W dniu 22 kwietnia Burmistrz Miasta Pan Jerzy Czerwiński uczestniczył w spotkaniu z okazji zakończenia ligi old boys w piłce siatkowej. W rozgrywkach ligi wzięło udział jedenaście zespołów w tym trzy zespoły z Chełmży. Najlepsi otrzymali z rąk burmistrza puchar oraz nagrody rzeczowe. Podziękowanie dla Rotary Club W dniu 25 kwietnia w sali mieszczańskiej Ratusza odbyło się spotkanie Burmistrza Miasta z przedstawicielami Rotary Club z Torunia, którego celem działalności jest wspieranie i umacnianie ideału służby jako podstawy godnych i wartościowych przedsięwzięć dla dobra społeczeństwa. Podczas spotkania Burmistrz Miasta Pan Jerzy Czerwiński podziękował za darowiznę przekazaną przez Rotary Club dla Szpitala Powiatowego sp. z o.o. oraz Stowarzyszenia Pomocna Dłoń (łóżka oraz wózki inwalidzkie). Nowe konto miasta Zarządzeniem Nr 60/FK/07 Burmistrza Miasta Chełmży z dnia 24 kwietnia 2007 r. w sprawie wyboru banku prowadzącego obsługę bankową budżetu Gminy Miasta Chełmży zatwierdzony został wybór Banku Spółdzielczego w Chełmnie, Oddział w Chełmży jako wykonawca usługi polegającej na prowadzeniu obsługi bankowej Gminy Miasta Chełmży w okresie od 1 maja 2007 roku do 30 kwietnia 2011 roku. W związku z powyższym uprzejmie informujemy, iż z dniem 1 maja 2007 roku nastąpiła zmiana rachunku bankowego Urzędu Miasta Chełmży na następujący: Bank Spółdzielczy w Chełmnie Oddział Chełmża Numer konta bankowego Mistrzowie powiatu Pojedynek czas zaczynać Dnia 2 czerwca o godz na chełmżyńskim rynku odbędzie się Pojedynek Siłaczy Wiemy już, że kontuzja wyeliminowała z zawodów Artura Patyka. W jego miejsce został powołany do składu MAXIMUS TEAM, młody zawodnik z Bydgoszczy, znany już chełmżyńskiej publiczności Michał Mucha. Z powodu kontuzji pod znakiem zapytania stoi też występ Lubomira Libickiego. Organizatorzy zapewniają jednak, że w jego miejsce zostanie wystawiony do składu GRYZZLI TEAM ktoś równie znany i silny. Na pewno nie zabraknie NAJSILNIEJSZEJ KOBIETY NA ŚWIECIE - Anety Florczyk. Prezes Klubu Sportowego Strong HEROS Chełmża Mariusz Szymczak, zaprasza wszystkich na zawody, liczy też na wspaniały doping wszystkich chełmżyniaków. Po zawodach, po zapadnięciu zmroku w Ośrodku Sportu i Turystyki Tumska Przystań w obecności zawodników uczestniczących w imprezie, odbędzie się pokaz sztucznych ogni, na który już dzisiaj zapraszam wszystkich mieszkańców Chełmży. - Chciałbym serdecznie podziękować panu Zbigniewowi Kuciakowi, za bezinteresowne udostępnienie hali w Zelgnie do celów treningowych zawodnikom naszego Klubu - mówi Mariusz Szymczak prezes klubu. - Zapraszamy wszystkich miłośników sportów siłowych. Spodziewamy się nawet 700 kibiców - dodaje wiceprezes klubu Andrzej Lembke. A oto pełna lista tych, bez których zawody nie doszłyby do skutku: Sponsorzy imprezy to: poseł Andrzej Kłopotek, Powiat Toruński, Urząd Miasta Chełmża ADPOL S.A. Chełmża, Przedsiębiorstwo Budowy Dróg w Bielczynach - Piotr Guranowski, Diagnostyka Pojazdów - Henryk Olejniczak z Grzywny, Zakład Produkcyjno-Usługowo-Handlowy HANMAR z Ostaszewa, CUKIERNIA - Jarosław Zyska z Torunia, Bank Spółdzielczy w Brodnicy, AUTO- MAR z Torunia,Biuro reklamy FRANK z Chełmży, Meble SAS z Chełmży, Plan-Pol-Plast HAMIR z Browiny, Handel Usługi - Adrian Falkowski z Chełmży, Agencja Ochrony Osób i Mienia Taurus z Chełmży. AUTO-MERKURY Jacek Machalewski z Grzywny, ARPOL MOTOR COMPANY z Torunia, Salon ORANGE z Chełmży, Radny powiatu toruńskiego Henryk Preuss, Restauracja MISTRAL z Chełmży, Zakład Usługowo-Handlowo-Produkcyjny WIKO z Chełmży, Bar ANNA, JARKPOL z Łysomic, Pizzeria Lasila, Kwiaciarnia pani Wicherskiej, Piekarnia WERA, Hurtownia VOLT, OSiT Tumska Przystań, AUTO-TRANS Andrzej Gajewski. O wszystkich nowinkach Klubowych można dowiedzieć się na stronie internetowej - Mistrzami Powiatu zostali: Mateusz Bugowski, Łukasz Nowacki, Dorian Banasiak, Jakub Marek, Rafał Etmański, Michał Jaworski, Rafał Rumiński. Opiekunem drużyny był Marek Ratowski.

5 Chełmżyńska synagoga Nareszcie wiem jak wyglądała chełmżyńska synagoga. I to dzięki wydawcy pocztówki. No i dzięki internetowi, i dzięki aukcji i dzięki... Opaczności. Kiedy przed laty próbowałem odtworzyć dzieje chełmżyńskiej synagogi, szukałem w wielu archiwach. W prasie przedwojennej czytałem o chełmżyńskich żydach, podpytywałem znawców tematu. Znalazłem opis wnętrza synagogi, poznałem tzw. dokumenty katastralne precyzyjnie lokalizujące wszystkie budynki należące do żydów. Przeszukałem teczki związane z działalnością gminy i żydowskiego bractwa pogrzebowego. I nic. Nie zaznaczono synagogi na planach miasta. Okupanci zmienili nawet numerację ulicy, by zatrzeć po niej ślad. Wiedziałem tylko tyle, że wewnątrz był Aaron Hakodesz, dębowa empora (rodzaj balkonu) z ławkami dla kobiet. Światło dawały lampy gazowe, a ciepło w chłodne dni dawały ozdobne żeliwne piece. Na półkach stały srebrne lampki oliwne. Martwiło mnie to, że nie znalazłem ludzi, którzy mogli by posiadać informacje na temat wyglądu żydowskiego domu modlitwy. Raz zobaczyć to więcej niż 99 razy opisać. I nagle, znalazłem na aukcji widokówkę, która uwieczniła wizerunek synagogi. Oto ona: Głos Chełmżyński, strona 5 I kto powiedział, że Chełmża nie jest pięknym miastem? Wśród Chełmżan, a zwłaszcza młodzieży istnieje przekonanie, że Chełmża to nie jest miasto godne uwagi. Poniekąd mogę się z nimi zgodzić, ale to już inna historia, ja mam zająć się zmianą tych przekonań. Zbliżają się wakacje, może ktoś będzie chciał zwiedzić nasze małe miasteczko? Zważywszy na widoki; mówię, że warto 27 kwietnia po kilkumiesięcznych przekonywaniach księdza, udało się w końcu mi i mojej klasie I h LO wybrać się na wieżę chełmżyńskiej katedry. Dojście na szczyt było dość trudne i trzeba było uważać. Strome schody, niskie, wilgotne pomieszczenia Niekiedy nie było widać (przez co można było łatwo spaść), mimo tego, że zapalono światło. Chłopcy specjalnie je gasili, co często owocowało krzykiem dziewczyn. Jednakże spragnieni nowych wrażeń humaniści dzielnie brnęli naprzód, aż dotarli na szczyt wieży. Świetne widoki miasta zapierały dech w piersiach. Robiliśmy zdjęcia aparatami z telefonów komórkowych, przecież nie codziennie ma się okazję być na wieży kościoła. Krajobrazy miasta, jeziora naprawdę prezentują się wspaniale. Trudno nawet to opisać, więc zamieszczam robione przeze mnie zdjęcia. Na zakończenie dodam tylko, że uważam, że podziwianie chełmżyńskich widoków, to nie lada gratka, nie tylko dla turystów. Serdecznie polecam, jeśli tylko macie okazję. No chyba, że ktoś cierpi na lęk wysokości. Wioleta Derkowska Wzniesiono ją w stylu neogotyckim, miała dwuspadowy dach kryty dachówką, wieżyczki w narożnikach oraz dwa pomieszczenia ujmujące po bokach wejście. No to moja i Państwa wiedza na temat chełmżyńskich zabytków jest teraz pełniejsza. Dzięki Internetowi, i dzięki aukcji i dzięki... Opatrzności. Piotr Birecki Wierszokleci pod ratuszem W Galerii pod ratuszem odbył się powiatowy konkurs recytatorski pt. Pięknie być człowiekiem. Udział w nim wzięło 15 uczniów z szkół powiatu toruńskiego. Jury przyznało dwie pierwsze nagrody dla Magdaleny Dulskiej i Emilii Sulińskiej. Dwie nagrody przypadły również za drugie miejsce dla Daniela Krawulskiego i Mateusza Matyasika z Chełmży. Trzeci w konkursie recytatorskim był Mateusz Burdach. Wyróżnienia otrzymali, Aleksandra Groncka, Martyna Bąk, Natalia Wachowska. Swoje umiejętności mówienia wierszem zaprezentowali także Marta Ratajczak, Magda Górska, Piotr Cholewa, Marta Różeńska, Michał Rumiński i Sandra Szymonik. Marcin Seroczyński

6 Głos Chełmżyński, strona 6 WSZYSTKO CO WIEM O ŻYCIU ZAWDZIĘCZAM PIŁCE NOŻNEJ Coraz bardziej utwierdzam się w słuszności i trafności tych słów wypowiedzianych przez Alberta Camus. Nie wiem co skłoniło tego sławnego poetę do takiego stwierdzenia, ale patrząc na swoje życie zgadzam się, że wszystko co wiem o życiu zawdzięczam piłce nożnej. Futbol towarzyszył mi od najmłodszych lat. Kiedy jako mały chłopiec beztrosko uganiałem się za piłką zapominało się o całym świecie. O problemach w szkole, złamanym sercu przez dziewczynę, godzinie powrotu do domu Liczył się tylko mecz, zagrania, strzały, kiwki, bramki, koledzy z drużyny. I choć nawet oni wydorośleli, pożenili się, zrezygnowali z gry, futbol pozostał! To on w latach młodzieńczych uchronił mnie przed głupotkami, a dyskoteki zamieniałem na mecze, a kasę na papierosy i winko na swoją własną biedronówkę. To umiłowanie piłki dało mi bezcenny sens życia. Futbol pchnął mnie na studia AWF, dał wykształcenie i zawód. Teraz mówię o sobie artysta, bo rzeźbie, ludzkie ciała i umysły na lekcjach wychowania fizycznego. A piłka nożna ciągle kształtuje mnie i moje życie. To taki mój własny świat. To podróże i przygody na sportowe widowiska, przyjaźnie, pasja pisania o sporcie, to ciągle nowe wyzwania i niezrealizowane marzenia. Moje otoczenie uważa, że mam klepę na tym punkcie, ale szanują to, a czasem mam wrażenie, że nawet zazdroszczą, tej myślę odwzajemnionej miłości. Skąd te refleksje i wyznania? To przez długi majowy weekend i związane z nim wydarzenia. Na majówce spotkałem się z moim przyjacielem, kibicem ze Śląska, z którym połączył mnie oczywiście futbol (razem jeździmy po Europie dopingować Polskę). Najpierw on był u mnie. Pokazałem mu Toruń, Chełmże, okolice. Potem pojechaliśmy na Śląsk. Poza licznymi imprezami, zabawą, rozmowami, zyskałem także wiele jako człowiek. Po pierwsze - wzajemny szacunek ludzi, którzy poznali się przy okazji meczu, gdzieś w autobusie do Anglii, polubili się i spotykają prywatnie w weekend pomimo dzielących ich setek kilometrów. To bardzo miłe, wartościowe i budujące. Po drugie - takich wariatów jest kilkunastu, każdy z nas jest inny, ale mamy tą samą pasję. Niewiarygodne, że spotkaliśmy się na Halembie i zagraliśmy meczyk Górnik Zabrze-Reszta Polski, jak za dzieciństwa, z tą samą beztroską, zapominając o całym świecie! Po trzecie - to co najbardziej mnie urzekło z tego majowego spotkaniaczłowieczeństwo i uczucia. Dorośli, twardzi mężczyźni, którzy w życiu nie jedno przeszli i widzieli, a potrafią szczerze rozmawiać o uczuciach, a przy tym śmiać się i płakać, a cała reszta razem z opowiadającym. A męskie łzy robią wrażenie! Chłopaki powiadają wtedy nam ból fizyczny nie straszny, bo my mamy twarde dupy, ale miękkie serca. I jak tu ich nie kochać?! A to wszystko zawdzięczam piłce nożnej! Na zakończenie przesłanie tej opowieści: być zawsze sobą, pięknie żyć, mieć i pielęgnować swoje pasje, sięgać odważnie po marzenia!!! Marcin Sadowski Głos z Warszawy Tempo życia, problemy jakie ono dla każdego niesie powoduje, że coraz mniej czasu pozostaje na obywatelską refleksję nad przeszłością, codziennością i przyszłością. W nawale zdarzeń ze świata polityki, gospodarki tylko przy szczególnych okazjach jakie tworzą święta narodowe, a za takie uważam dzień 3 maja, powracamy myślami do podstawowych pojęć każdego narodu jakim jest jego tożsamość, honor czy Ojczyzna. To też przesłanką do czczenia ponadczasowych zdarzeń historii i ludzi, którzy ją tworzyli jakże często narażając własne życie, by walczyć o wartości, które dziś każdy z nas otrzymując w dziedzictwie danego narodu, jego historii, uważa za coś oczywistego. Cieszę się bardzo, że jako mieszkaniec Chełmży mogłę pełnić społeczną rolę Posła Rzeczypospolitej Polskiej wynieść na trybunę Sejmu jakże piękną inicjatywę Komitetu Założycielskiego Budowy Kopca Ziemi Polaków w Kończewicach, lokalizację znajdzie ziemia ze wszystkich pól bitewnych świata, polską krew przelewali tak szczodrze walcząc o wolność waszą i naszą Polacy. W dobie doczesnych potrzeb każdy może zapytać po co nam to? Czy nie mamy innych, bardziej potrzebnych celów, które mogłyby współczesnym ułatwić życie? Powiem w tym miejscu może prawdę mało popularną, ale każde pokolenie poza zabezpieczeniem bieżących potrzeb egzystencji winno po sobie coś dobrego, ponadczasowego pozostawić swoim następcom. Czy jest coś piękniejszego niż kultywowanie czci i hołdu oddawanego przez kolejne pokolenia tym wszystkim, którzy o naszą wolność, demokrację i dobrobyt wtedy wcześniej w historii walczyli? Myślę, że idea tego zacnego Komitetu składającego się w większości z mieszkańców Gminy Chełmża dowodzi, że można nawet dziś w czasach trudności i jeszcze wielu braków myśleć o przeszłości w imię przyszłości kolejnych pokoleń. Nie ma państwa, narodu, jego ciągłości historycznej bez odwoływania się do tradycji, do jego korzeni, które wydały w tak wielu dziedzinach życia tak piękne owoce, które stały się zaczynem innego działania w całej Europie jak miało to miejsce w przypadku choćby słynnej Konstytucji 3 Maja. Rad jestem bardzo, że w tym dniu czczonym przez wszystkich Polaków mogłem po raz pierwszy tak jak i inni mieszkańcy naszego miasta i gminy zapalić znicz w miejscu gdzie zlokalizowany będzie niepowtarzalny w swoim rodzaju kopiec tradycji, pamięci, honoru i historii pokoleń walczących o wolność jako symbol polskości i przeżywania przez młode pokolenia patriotyzmu szczególnie dziś. Wspólnota Europejska pozbawiona granic, tradycyjnych zagrożeń bezpieczeństwa swoich członków nie niesie. Dobrze, że ten przykład myślenia o przyszłości naszych następców i ich wychowania w duchu pięknych tradycji także oręża polskiego potrafił wyjść z jakże aktywnej i samorządnej Gminy Chełmża. Przykład ten dowodzi, że można skutecznie te obywatelskie inicjatywy wspierać i rozwijać dla dobra ogółu. Wasz Poseł Andrzej Kłopotek

7 Głos Chełmżyński, strona 7 Marsz Żywych po Drodze Śmierci Marsze Żywych są organizowane w Oświęcimiu od 1988 roku przez izraelskie ministerstwo edukacji we współpracy z organizacją March of the Living. Począwszy od roku 1996 Marsze Żywych odbywają się corocznie. Od kilku lat biorą też w nich udział uczestnicy z Polski. W tym roku młodzi Żydzi oraz Polacy uczestniczyli w Marszu Żywych w Oświęcimiu po raz 16. Wzięło w nim udział 7 tysięcy młodych osób, Żydów z całego świata oraz Polaków. Marsz Żywych jest również jednym z elementów święta Jom Ha Shoa, czyli Dnia Pamięci Holocaustu, który w tym roku przypada na 18 kwietnia. Przed południem Żydzi, przybyli m.in. z Izraela, Ameryki Północnej, Australii i krajów europejskich, zwiedzali ekspozycję obozową, głównie w bloku 11, tak zwanym Bloku Śmierci, a także w bloku 27, poświęconym zagładzie Żydów. Marsz po Drodze Śmierci wyruszył spod bramy z napisem ARBEIT MACHT FREI w byłym KL Auschwitz po godzinie Sygnałem do rozpoczęcia był dźwięk szofaru, baraniego rogu pasterskiego. Dęli w niego starożytni Hebrajczycy podczas religijnych ceremonii. Jego dźwięk jest wołaniem do Boga o miłosierdzie. Sygnał na szofarze zagrał rabin Johann Fried z Izraela, który przyjeżdża do Oświęcimia w tym celu od wielu lat. Za każdym razem, gdy gram, to tak, jakbym to robił pierwszy raz. Nie jestem profesjonalistą, ale robię to z potrzeby serca. Wierzę, że ten dźwięk będzie słyszalny. Szofar jest jak Marsz symbolizuje smutek, ale i radość; smutek tego miejsca Auschwitz, oraz radość młodości, bo ona daję nadzieję powiedział. Dźwięk szofaru był sygnałem do pokuty i przebudzenia - wyjaśniał wiceminister MSWiA Jarosław Zieliński, obecny na tej ważnej uroczystości. Polacy i Żydzi ramię w ramię pokonali 3-kilometrową Drogę Śmierci, którą przed laty wywożono więźniów z Auschwitz do Birkenau (Brzezinki). Pochód prowadził minister edukacji Yuli Tamir, były główny rabin Izraela Meir Lau oraz członek izraelskiego parlamentu Rafi Eitan. Wielu młodych Żydów nie mogło uwierzyć, że ten niewysoki, starszy pan to legendarny as izraelskiego wywiadu, który w 1960 r. schwytał nazistowskiego zbrodniarza Adolfa Eichmanna. Młodzież żydowska i polska przeszła do byłego Birkenau, gdzie odbyła się główna uroczystość. Podczas uroczystości przemawiali byli więźniowie tego obozu. W języku angielskim i hebrajskim przekazywali zgromadzonej młodzieży swoje ponure wspomnienia, wspominali bliskich, którzy pozostali tu na zawsze. Ich wspomnienia były wstrząsające. Wielu młodych Żydów a także Polaków płakało, słuchając opowieści starszych dziś osób, ale niegdyś nastolatków, którzy doświadczyli najokropniejszych zbrodni. Eitan w przemówieniu wygłoszonym podczas uroczystości przed pomnikiem ofiar obozu w byłym Auschwitz II Birkenau, powiedział, że wszyscy zgromadzili się dziś, by przypomnieć, iż ludzka rasa, która wyprodukowała tak wielką maszynę zła, może ją stworzyć ponownie poprzez akty terroryzmu i broń masowej zagłady. Eitan podkreślił, że młodzież z całego świata znalazła się na polskiej ziemi doświadczonej przez nazistów, by przypomnieć zarówno o ofiarach zagłady, jak też o niegodziwości tych, którzy popełnili zbrodnie. Na pomniku ofiar obozu zapalonych zostało sześć ogromnych zniczy, które symbolizowały zgładzonych Żydów. Na zakończenie uroczystości odmówiono kadisz modlitwę za zmarłych. Odśpiewano też izraelski hymn Hatikva (Nadzieja). Kadisz jest w judaizmie modlitwą będącą składnikiem wszystkich zbiorowych modłów żydowskich. Odmawia ją także mężczyzna przez cały rok po śmierci bliskiego członka rodziny i w każdą rocznicę jego zgonu (jarcajt). Kadisz wymaga minjanu, czyli obecności 10 dorosłych mężczyzn. Na torach kolejowych i rampie, gdzie hitlerowcy dokonywali selekcji przywiezionych z całej Europy Żydów, a także przy ruinach krematoriów, uczestnicy Marszu pozostawili dziesiątki drewnianych tabliczek symbolizujących macewy, żydowskie nagrobki. Młodzi Żydzi w różnych językach świata wspominali członków swych rodzin, którzy zginęli w zagładzie, a także zapewniali, że nigdy nie zapomną o tragedii, jaka dotknęła ich przodków podczas II wojny światowej. Przed wyruszeniem na Drogę Śmierci polscy uczestnicy marszu otrzymali plakietki w języku angielskim i hebrajskim, zawierające błogosławieństwo Aarona te plakietki rozdawali żydowskim uczestnikom uroczystości. Był to piękny gest przyjaźni. Spotkanie między młodymi Polakami a Żydami, do którego doszło w Oświęcimiu, stanowi niepowtarzalną szansę na przełamywanie istniejących po obu stronach uprzedzeń i stereotypów oraz na poszerzanie wiedzy młodych ludzi z zakresu wspólnej historii ich narodów. Zdjęcia i tekst Hanka Kaźmirek

8 Głos Chełmżyński, strona 8 Strażacy przekazali sztandar Biblioteka w Chełmży wzbogaciła się o kolejne ciekawe zbiory. Zakładowa Ochotnicza Straż Pożarna przekazała całe swoje archiwum. Policjanci przeszkolili przedszkolaków Do Przedszkola Miejskiego nr 2 zawitali funkcjonariusze policji wraz z psami do zadań specjalnych. W ramach kampanii społecznej pod nazwą Podpisz pieska Milusińscy mieli okazję zapoznać się z praca policyjnego psa, który szkolony jest do łapania niebezpiecznych przestępców, a także Poznali Sonię, małego i miłego teriera. Sonia uczona jest wykrywania zapachu narkotyków. Policjanci mówili również jak dzieci powinny się zachować, gdy napotkają luzem biegającego psa. Funkcjonariusze z zachowaniem bezpieczeństwa pokazali jak atakuje owczarek niemiecki i co może spotkać bandytę jeżeli się nie zatrzyma podczas pościgu. Po pokazie maluchy zasypały stróżów prawa pytaniami. Policyjne psy wraz z właścicielami przyjechali z Torunia. Pokaz zorganizował komisariat policji w Chełmży. Koordynatorem akcji była Sylwia Kobusińska. Przedszkolaki organizują również pogadanki na temat ochrony i dokarmiania zwierząt. Odbędzie się również konkurs plastyczny dla milusińskich z przedszkola Miejskiego nr 2. Marcin Seroczyński W imieniu formalnie działającej jeszcze jednostki strażackiej przy cukrowni (nie odbyło się jeszcze zebranie zarządu rozwiązujące oficjalnie straż) zbiory przekazał prezes Henryk Cyrklaff. Oprócz dokumentów mówiących o przeszło stuletniej działalności jednostki przekazano również sztandar. Jest to jak podkreślił prezes najcenniejszy dar bowiem ufundowany przez samych strażaków, którzy sami zorganizowali zbiórkę złomu na terenie zakładu i zapłacili za jego wykonanie. Nowy sztandar uświetnił obchody setnej rocznicy powstania jednostki w 1982 roku na stadionie Legii. Jest on tak jak niektórzy strażacy odznaczony Złotyą Odznaką Związku czyli najwyższym odznaczeniem w straży pożarnej. - Tych, którzy byli w straży nie trzeba było namawiać do przynależności, jeżeli ktokolwiek miał tylko chęć mógł wstąpić w nasze szeregi. Dla nas, pracowników cukrowni było wielkim wyróżnieniem być w straży pożarnej. Była to elita pracowników, którzy byli na każde zawołanie oraz dawali własną postawą dobry przykład. Straż pożarna, która w dziejach miasta i zakładu ma swój zapis i która miałaby dzisiaj 125 lat skończyła swoją działalność powiedział na spotkaniu Henryk Cyrklaff (w straży od 1954 roku) i dodał: Nowy właściciel nie patrząc na to, że za likwidacją kryją się określeni ludzie tylko technika i koszty rozwiązał jednostkę. Druhowie przyszli do remizy nie zobaczyli swego wozu bojowego ani sprzętu był to koniec OSP. Ochotnicza Straż Pożarna działała przy cukrowni od 1882 r. już od powstania Cukrowni Chełmża. Strażacy często z narażeniem życia brali udział w trudnych do opanowania pożarach nie tylko na terenie zakładu. Pomagali gasić katedrę w 1950 r., toruńską Elanę w 1973 r. strażacy dostali również liczne wyróżnienia za udział w akcjiach m. in. za akcję w Kopalni Kamienia Wapiennego w Piechcinie, gdzie pracowali ze swymi motopompami 48 godzin bez przerwy. Fizyczny koniec jednostki nastąpił 1997 r. kiedy to na podstawie umowy zawodową strażą pożarną przekazano wóz bojowy do Torunia. W 1999 r. prowadzono jeszcze kontrole wewnętrzne ppoż, a 2000 r. zlecono je zawodowcom. Na koniec prezes Henryk Cyrklaff zwrócił się z apelem do wszystkich druhów, aby przynosili wszelkie pamiątki i dokumenty do biblioteki. W przyszłym roku zostanie zorganizowana wystawa. Marcin Seroczyński Festiwal ku czci bł. St. Frelichowskiego 10 czerwca po raz kolejny odbędzie się festiwał ku czci bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego. Wezmą w nim udział m.in. harcerze i osoby niepełnosprawne. Festiwal odbedzie się na chełmżyńskim rynku, a wrazie niepogody koncert przeniesiny będzie do kościoła św. Mikołaja. Marcin Seroczyński

9 Głos Chełmżyński, strona 9 Heidenryk z Zygfrydem przywitają turystów Po około 700 latach staną ponownie na chełmżyńskim rynku biskup Heidenryk i wielki Mistrz Krzyżacki Zygfryd von Feuchtwangen. Tym razem jak za dawnych lat spoglądać będą na Chełmżę. Ich oczy skierowane będą na postawioną przed nimi makietę średniowiecznej Chełmży. Trwają przygotowania dwóch wykutych rzeźb, które według projektu chełmżyńskiego artysty Jacka dok. ze str. 1 Świat znaczków pocztowych Zgodnie z zapowiedzią zamieszczamy drugą część emisji Polskie abecadło. Cała seria kosztuje 21,80 zł i jest do nabycia w specjalnym sklepie filatelistycznym w Toruniu przy ul. Piekary. Sobolewskiego wraz z wizerunkiem miasta uwzględniający wygląd ówczesnych kościołów oraz domów staną już w czerwcu na chełmżyńskim rynku. Na ten pomysł wpadł Piotr Birecki, wsparli go radni i urzędnicy ratusza. Obie wykute z metalu postacie są od wieków związane z historią miasta. Dominikanin Heidenryk rozpoczął w 1251 budowę katedry. Zygfryd von Feuchtwangen zaś jest pochowany w chełmżyńskim kościele, zachował się nawet do naszych czasów fragment jego płyty nagrobnej wmurowany jako schodek do kaplicy bł. Juty. Uroczyste odsłonięcie obydwóch figur ma nastąpić 23 czerwca podczas otwarcia sezonu letniego. Towarzyszyć temu będzie szereg imprez sportowych i historyczne zdobywanie miasta przez Jagiełłę. Chełmża Jagiełło zdobywa miasto - wspomina ona starcia wojsk Jagiełły z Krzyżakami w Chełmży, podczas tzw. wojny golubskiej. Widowisko historyczne z udziałem rycerzy odbędzie się przed chełmżyńską katedrą, wykorzystując zachowaną, średniowieczną bramę. Marcin Seroczyński Tajniki filatelistyki Pierwszy znaczek pocztowy na świecie ukazał się w maju 1840 roku w Anglii, łatwo więc policzyć, że było to 167 lat temu. Jednakże poczty na terenie Europy funkcjonowały już od dobrych kilkuset lat. Data wprowadzenia do obiegu angielskiego znaczka stanowi filatelistyczną cezurę czasową, gdzie okres sprzed tego roku nazywa się umownie erą przedznaczkową. Jednak jeszcze wiele lat potem, do roku ok.1870 spotykało się listy bezznaczkowe, ponieważ nie wszystkie państwa były od razu przekonane o słuszności takiego rozwiązania. Na większości takich listów widnieją rozmaite stemple i pieczęcie poświadczające ich pocztowy charakter. Przesyłki z tego okresu są dziś bardzo cenne nie tylko ze względu na ich wartość kolekcjonerską, lecz przede wszystkim historyczną. Biorąc do ręki niepozorny kawałek pożółkłego papieru zapisany przez nieznaną nam osobę mamy odczucie, że niejako przenosimy się duchem w dawne, minione czasy. Obok pokazuję klasyczny list bezznaczkowy z roku ok.1855 nadany w Głogowie do Szczecina. W lewym dolnym narożniku odręczne poświadczenie uiszczonej w gotówce opłaty: Franco 3 (ówczesnych marek niemieckich). Jeszcze ciekawsze bywają odwrotne strony takich listów, nie mówiąc o zachowanej korespondencji. Ale to już temat do przedstawienia przy innej okazji. (filatelista) Nagrodzona praca w konkursie literackim pt. Śladami bł. Juty Środa - 2 maja 2007r Mój Drogi Pamiętniku! Dawno już nie pisałam, ale w końcu postanowiłam do Ciebie zajrzeć, ponieważ spotkałam dziś niezwykłą osobę. W naszej Chełmży - mieście gdzie czas płynie wolno, żyje kobieta o imieniu Juta. Jest panią w sile wieku, zwyczajną niepozorną sąsiadką, ale jest też wyjątkowa. Ma wielkie serce, które otwiera dla każdego, kto potrzebuje Jej pomocy. Jest osobą organizującą koncerty charytatywne, z których dochód przeznacza na posiłki dla biednych i bezdomnych. Latem zbiera od rolników warzywa i owoce, które przekazuje dzieciom. Wieczorami w wakacje nad jeziorem robi wspaniałe ogniska, gdzie spotyka się z maluchami. Gra z nimi w piłkę, opowiada piękne historie i uczy, że każdy człowiek jest dobry i może pomóc innemu, jeżeli tylko chce. Ludzie tacy jak Juta są w obecnych czasach bardzo potrzebni, ponieważ pokazują nam jak zwykły człowiek bez pieniędzy może pomóc innym, dając im po prostu cząstkę siebie. Chciałabym być kiedyś taka jak Ona. Klaudia Puwalska kl. IV b SP 2

10 Głos Chełmżyński, strona 10 Przełom wyobraźni Odpowiedź na pytanie: Co pobudza do działania, poszerza horyzonty, rodzi twórczy apetyt? przychodzi bez oczekiwanych gromów i fanfar. Pojawia się zawsze niespodziewanie i jest banalnie oczywista. W sobotnie popołudnie 21 kwietnia tego roku w Chełmżyńskim Ośrodku Kultury odbyła się niewielka uroczystość z okazji 5-lecia Sekcji Gier Fabularnych. Do Sekcji należy około 50 osób między 15 a 37 rokiem życia. Wszystkich nie udało nam się zgromadzić, ale i tak grupa oczekująca na powitanie zaproszonych gości stanowiła miły dla oka tłum. Tłem były grafiki, mapy, pokaz figurek i podręczników źródłowych z kilku systemów fabularnych. Wypada wytłumaczyć, co kryje się za nazwą gry fabularne. To gra wyobraźni, której sednem jest opowieść. Opowieści, które znacie z filmów i książek dają możliwość śledzenia i utożsamiania się z bohaterem. Nie mogąc się oderwać, musimy wiedzieć, co było dalej. Minusem jest to, iż jesteśmy biernymi obserwatorami zdarzeń. W grach fabularnych stajesz się częścią opowieści, kreujesz ją. Od ciebie zależy, jak toczy się dalej historia. Decydujesz o każdej akcji bohatera, przygody, wcielasz się w niego, odgrywając go jak aktor. To improwizacja teatru; nie ma plansz i figurek. Kiedy gracze spotykają się przy stoliku, zawsze jeden z nich jest narratorem, czyli mistrzem gry, to on wymyśla scenariusz. Jest jednocześnie reżyserem i sędzią, korzystając z zasad zawartych w podręcznikach przedstawiających realia świata gry. Opisuje każdy szczegół otoczenia bohaterów: lasy, karczmy, wygląd postaci drugoplanowych, które odgrywa. Całość buduje nastrój i tło przygody. Dochodzi jeszcze element losowy w rzutach kośćmi, które decydują o sukcesie, bądź porażce akcji podejmowanych przez graczy, np.: Udało ci się trafić, strzała wbiła się w sam środek tarczy. Daje to poczucie realności, tak jak w prawdziwym życiu. Gracz wciela się w bohatera, którym chciałby się stać. Do dyspozycji ma różnorodność światów od fantasy po science-fiction, co daje nieograniczone możliwości. To jakie są współczynniki postaci: siła, szybkość i tym podobne, spisuje się na tzw. kartach postaci. Nie dajcie się zwieść pozorom. Opowieści w grach fabularnych to nie takie proste historyjki typu Bajka o szewczyku Dratewce. Zawiłość intryg i tajemnic ukrytych w przygodach wciągnęłaby niejednego fana Agathy Christie. W połączeniu z atmosferą sesji, zbliżoną do Imienia Róży Umberto Eco, daje piorunujące wrażenie. Przemówienie Dyżurnego Herolda Sekcji, Roberta Ryńskiego, rozpoczęło 5-lecie. W cześci formalnej sekcja uhonorowała dyplomami panią Urszulę Meszyńską, dyrektor Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Chełmży i Henryka Zatorskiego, kierownika Chełmżyńskiego Ośrodka Kultury. Poza pomocą organizacyjną, m.in. przy zakupie podręczników, stworzyli oni przychylną atmosferę i zmotywowali nas do rozwinięcia działalności, czego efekty będą widoczne już w krótkim czasie. W przeciągu pół roku organizujemy już czwarty zlot miłośników mangi i gier online z całej Polski. W tym roku spodziewamy się około 150 gości. Będziecie mogli nas zobaczyć także na paradzie z okazji Dni Chełmży w strojach rodem z naszych opowieści. Wśród nas będą barbarzyńcy, rycerze, cyborgi i wiele innych postaci. Mogę wam zdradzić, iż na początku będzie stąpał Atlas dźwigający na barkach ogromną kostkę do gry. Przygotowania do następnego projektu zajmą nam około 5 miesięcy. Sekcja zamierza zorganizować przedsięwzięcie pod nazwą LARP do systemu Wampir Maskarada, czyli gra na żywo. Swoim kształtem będzie to przypominać sztukę teatralną, z tą tylko różnicą, iż gracze aktorzy znać będą tylko część scenariusza. Zapraszamy wszystkich chętnych do dzielenia naszej pasji. Jedyne, czego trzeba to wyobraźnia, reszta przyjdzie sama. Rafał Blangiewicz

11 Głos Chełmżyński, strona 11 Franciszek Miemczyk W tym roku przypada 120-sta rocznica urodzin Franciszka Miemczyka, człowieka, który swoje życie osobiste oraz zawodowe związał z Pomorzem. W tym 17 lat życia upłynęło mu w Chełmży. Ze Śląska do Chełmży Franciszek Miemczyk urodził się 29. XI roku we Wrzaskach, miejscowości położonej na Śląsku Opolskim, w rodzinie o tradycjach patriotycznych. W latach pracował jako zecer w drukarni w Grudziądzu, natomiast (w latach ) podjął pracę jako drukarz oraz administrator Spółki drukarskiej GENOSSENSCHAFTS DRUKEREI Nowiny w Opolu. Definitywnie opuścił rodzinne strony w 1915 roku by podjąć pracę, (w latach ), jako linotypista i kierownik Drukarni Bydgoskiej S.A, wydającej między innymi poczytny Dziennik Bydgoski. Już w 1921 roku został dyrektorem technicznym firmy oraz wszedł w skład jej zarządu. W międzyczasie, tj. 2. XII roku zdobył uprawnienia mistrzowskie, umożliwiające kształcenie uczniów w zawodzie drukarz-zecer. W Bydgoszczy pracował do 1926 roku. 15.VII roku Franciszek Miemczyk przybył na stałe do Chełmży, gdzie kupił drukarnię oraz sklep na artykuły piśmiennicze. Jego Drukarnia Handlowa drukowała między innymi prasę lokalną ( Przegląd Pomorski, Gazeta Chełmżyńska, wizytówki, zaproszenia, pocztówki z widokami Chełmży, które były również sprzedawane w Krakowie). Sama drukarnia zapewniła pracę około 10 pracownikom, co jak na warunki chełmżyńskie stanowiło dużą firmę, natomiast sam Miemczyk aktywnie działał na rzecz miasta poprzez między innymi działalność w miejscowym Kurkowym Bractwie Strzeleckim. W 1937 roku został honorowym członkiem Chełmżyńskiego Koła Związku Podoficerów Rezerwy RP. Również w tym roku zmienił lokalizację drukarni. Wybuch II wojny światowej w 1939 roku oraz wkroczenie Niemców do Chełmży, spowodowało przejęcie drukarni Franciszka Miemczyka przez firmę drukarską z Berlina, jednak kierownictwo pozostawiono w jego rękach. Po wyzwoleniu Chełmży (styczeń 1945 rok) Rosjanie, podobnie jak i w innych rejonach Polski, zaczęli robić tzw. czystki czego ofiarą padł także Franciszek Miemczyk. W lutym 1945 roku został aresztowany przez NKWD i wraz z innymi wysłany transportem do ZSRR. W trakcie przewozu zmarł 10 marca 1945 roku. Mimo upływu lat pamięć o Franciszku Miemczyku jest wciąż żywa. Pozostało wiele dowodów pracy jego drukarni, które można obejrzeć w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Chełmży. Maria Zembrzuska Nagrody dla bibliotekarzy Biblioteka miejska wraz z Zespołem Szkół Specjalnych i Szkołą Muzyczną zorganizowała wspólnie kilka uroczystości. W sali szkoły specjalnej odbyło się podsumowanie konkursu dla osób niepełnosprawnych pod nazwą Mieszkam w Europie. Były również obchody związane z świętem patrona szkoły specjalnej jakim jest Unia Europejska. Szkoła muzyczna zaś zapewniła cała oprawę artystyczno muzyczną. W kategorii prac plastycznych w konkursie przyznano 22 równorzędne nagrody dla Jagody Dobrzyńskiej, Anny Donarskiej, Daniela Drozdowskiego, Marka Frąckiewicza, Pauliny Ignatowskiej, Renaty Jagielskiej, Dawida Kościerzyńskiego, Wojciecha Kowalika, Alicji Kruszewskiej, Macieja Kwiatkowskiego, Moniki Lipińskiej, Przemysława Lisewskiego, Dariusza Miszczaka, Janiny Niklas, Marty Paczkowskiej, Adama Paluszkiewicza, Magdaleny Piotrowskiej, Anny Skoniecznej - Woźniak, Karola Śliwińskiego, Oliwii Więcławskiej, Henryka Wożniaka, Doroty Zduńskiej. W kategorii prac literackich przyznano 1 nagrodę dla: Andrzeja Solisa. Ponadto jury postanowiło przyznać nagrody pocieszenia w konkursie plastycznym dla Mateusza Balickiego, Izabeli Bujanowskiej, Karola Gabrychowicza, Michała Gabrychowicza, Sylwii Grabarek, Dariusza Jankowskiego, Dominiki Kowalskiej, Darii Krojnej, Michała Krywalskiego, Magdaleny Malewicz, Marcina Osowieckiego, Doroty napierz, Klaudii Pobudkiewicz, Tomasza Ruszkowskiego, Kingi Więzowskiej, Pawła Żurawskiego. Dodatkowo z okazji obchodzonego w ubiegłym tygodniu dnia bibliotekarza wyróżnienia otrzymały Marianna podgórska, Emilia Chojnacka, Urszula Grabowicz, Grażyna Machajewska, Marzanna Wojnar, Ewa Katlewska, Danuta Tomczyk i Agnieszka Ziemba. Nie zapomniano o chełmżyńskich paniach z biblioteki miejskiej, uhonorowano Mirosławę Lichniak, Urszulę Meszyńską, Beatę Weber, Małgorzatę Poznańską, Barbarę Kicińską i Danutę Cieślińską. Oprócz tego w ramach tygodnia bibliotek odbyły się różnego rodzaju konkursy, plastyczne, literackie, recytatorskie, w których mogli wziąć udział mieszkańcy Chełmży. Nagrody dla bibliotekarzy wręczyli wicestarosta toruński Dariusz Meller i burmistrz Chełmży Jerzy Czerwiński. Marcin Seroczyński

12 Głos Chełmżyński, strona 12 Bądź bezpieczny nad wodą z NIVEA i WOPR Akcja Już Pływam z NIVEA i WOPR trwa cały czas - dzieci biorą aktywny udział w zajęciach i niedługo będą kończyły kurs egzaminem na odznakę Już Pływam z foczką Niunią, bohaterką akcji. Dużymi krokami zbliża się lato, które zapowiada się na jeszcze bardziej gorące niż poprzedniego roku. Naturalnym jest faktem, że dzieci chętnie spędzają wolne chwile podczas tak upalnych dni nad wodą. Nie stosują się do zasad bezpieczeństwa, co powoduje wiele wypadków i utonięć. Wraz z ratownikami WOPR stworzyliśmy pakiet zasad, którymi powinni się kierować kąpiący. Jagienka Komorowska Chełmżyńskie zakłady pracy. Meble firmy Melar Zakład ten miał swój początek w Kończewicach w 1993 r., kiedy to dwaj pracownicy postanowili dodatkowo pracować. W 1997 r. otworzyli w Chełmży na ulicy Hallera 9 pierwszy sklep z wyprodukowanymi meblami oraz przenieśli tam stolarnię. Zatrudnili dwóch pracowników. Rok później w Świeciu na ul. Wojska Polskiego 119 otworzyli drugi sklep, który istnieje do dziś. W 2000 r. firma powiększyła park maszyn i zatrudniła osiem osób. Pierwsze meble poza granice kraju zaczęli sprzedawać 4 lata temu a także nawiązali kontakty z kilkoma firmami krajowymi. W międzyczasie przenieśli zakład z Hallera na Piotra Skargi a sklep na ul. Sikorskiego 50. Obecnie firma liczy 12 osób. Produkuje meble kuchenne, sklepowe, biurowe, szafy garderobiane, meble łazienkowe i inne. Ich wygląd zależy tylko i wyłącznie od zamawiającego. W najbliższej perspektywie właściciel planuje otwarcie nowego punktu w Bydgoszczy lub Toruniu. W marcu przyszłego roku obchodzić będą 15-lecie swego istnienia. Co ciekawe, nie otrzymywali nigdy żadnych dotacji a cały rozwój zakładu zaczął się od pożyczonej wiertarki. Przez 12 lat mo- gli liczyć tylko na siebie. Kondycja zakładu jest dobra rokuje na stabilny rozwój. Redakcja Głosu życzy wielu sukcesów zawodowych, a ich klientom zadowolenia z udanego zakupu. Wojciech Michalak

13 Głos Chełmżyński, strona 13 Idąc śladami bł. Juty W Chełmży i Bielczynach trwały dwudniowe uroczystości obejmujące coroczne kościelne obchody odpustowe ku czci Bł. Juty połączone z promocją Produktów Tradycyjnych Ziemi Gotyku tym razem wystawiane przez mieszkańców z Chełmży i gminy. Uroczystości rozpoczęły się już w sobotę, gdzie uczestnicy III Zjazdu Wolontariuszy szkolnych kół Caritas zgromadzili się aby wysłuchać wykładu w bazylice. Profesor z Wyższego Seminarium Duchownego ks. Mirosław Mróz. W katedralnych murach mówił o Bł. Jucie patronce Dzieł Miłosierdzia Diecezji Toruńskiej. Po prelekcji młodzież udała się wspólnie na pielgrzymkę do bielczyńskiego sanktuarium. Tradycyjnie po mszy na młodzież czekał festyn z zabawami i konkursami, potem koncert muzyki chrześcijańskiej. Gwiazdą był zespól Tymoteusz Z kolei mieszkańcy Ziemi Gotyku (gminy Łubianka, Łysomice, Papowo Toruńskie i Chełmża) mieli okazję zaprezentować produkty tradycyjne tego obszaru. Podążając śladem Bł. Juty już po raz drugi na forum organizacji pozarządowych spotkały się organizacje, ruchy, stowarzyszenia, wspólnoty społeczne, które prezentowały pomysły i doświadczenia z zakresu organizowania pomocy drugiemu człowiekowi, zarówno tej w wymiarze społecznym, jak i tej kulturalnej, edukacyjnej. Organizatorem forum było Centrum Inicjatyw Kulturalnych Gminy Chełmża i Gimnazjum w Głuchowie. Obchody odpustowe zakończyły się w niedzielę, uroczystą msza św. pod przewodnictwem biskupa Józefa Szamockiego. Marcin Seroczyński Księga Umarłych Śmierć była pierwszym z misteriów. To ona naprowadziła człowieka na ślad dalszych. To ona wzniosła jego myślenie od rzeczy widzialnych do niewidzialnych, od przemijających do wiecznych, od ludzkich do boskich. Fustel de Coulanges: La Cité Antique W kulturze starożytnych Egipcjan ogromnie ważną rolę odgrywała śmierć, lub raczej przygotowanie do życia w zaświatach. Wierzono, że właściwe życie rozpoczyna się po śmierci, a zdobycie go warte było największego nawet wysiłku. Kult zmarłych w Egipcie miał wartość w ziemskim życiu wyższą niż u jakiegokolwiek innego ludu starożytnych, wysoko rozwiniętych kultur. W starożytnym Egipcie wędrówka do raju była podróżą, pełną przygód i niebezpieczeństw. Niezbędna w niej była możliwość mówienia, którą w sposób magiczny zapewniał zmarłemu rytuał Otwarcia Ust. Na drodze kandydata na Ozyrysa (bóstwa umarłych) stawały bowiem liczne potwory czy strażnicy bram, których groźną i nieprzyjazną moc można było zneutralizować jedynie wykazaniem się znajomością ich imion i wypowiedzeniem określonych formuł magicznych. W wyposażeniu grobów powinien był się zatem znajdować rodzaj podręcznika, który wskazywałby, jak się należy zachować wobec konkretnych niebezpieczeństw, a także zawierał wykaz imion istot zaświatowych. Taką rolę odgrywała, począwszy od Nowego Państwa (od ok r. p. n. e., dynastia), Księga Umarłych, a jeszcze wcześniej częściowo Teksty Sarkofagów. Treścią jej były teksty święte i modlitwy wzbogacone charakterystycznymi ilustracjami. Księgi takie pisano w Egipcie masowo, zostawiając wolne miejsce na wpisanie imienia zmarłego. Papirusy, zwykle zwinięte w rulon, były umieszczane między nogami zmarłego, niekiedy jednak owijano nimi mumię. W czasach 21 dynastii wyposażano zmarłych nawet w dwa papirusy, z których jeden, zawierający wersję Księgi Umarłych, najczęściej skróconą i prawie ograniczoną do winiet, składano na piersi mumii bądź też umieszczano oddzielnie w drewnianej, wydrążonej w środku figurce Ozyrysa. Drugi, będący czymś w rodzaju przewodnika po tamtym świecie, z tekstami i winietami pochodzącymi z innych kompozycji teologicznych, głównie Księgi Amduat (Księga 12 godzin nocy), umieszczano między nogami mumii. 99 rozdział Księgi Umarłych opisuje przeszkody, jakie zmarły musiał pokonać, by się dostać do rajskich Pól Trzcin (Sehet Jaru). Dostępu do nich broniły cztery bramy, przy których czyhały groźne pułapki. Przy każdej bramie czekał strażnik lub strażniczka, których należało pozdrowić po imieniu i wypowiedzieć słowa, znajdujące się w podręczniku. Po przebrnięciu przez bramy zaświatowy wędrowiec docierał do Krętej Rzeki, która go oddzielała od Krainy Umarłych. Aby się dostać na drugi brzeg, należało wstąpić na drewniany pomost, do którego przybijała łódź przewoźnika i zawołać go, jeśli był akurat po drugiej stronie. Jednak zanim do tego doszło należało udzielić odpowiednich odpowiedzi deskom pomostu, by pozwoliły na siebie wstąpić. Potem zmarły wstępował na pomost i wołał przewoźnika, który nazywał się Ten Który Patrzy Za - Siebie. Aby podróż mogła być kontynuowana zmarły musiał podać jeszcze właściwą nazwę Krainy Umarłych i podejść do rufy łodzi, co czynił dzięki posiadanej mocy magicznej. Ten sposób dotarcia do Pól Trzcin nie był jedyny, jaki przechowały starożytne zbiory tekstów. W Księdze Umarłych znajduje się kilka rozdziałów ( ) poświęconych opisowi pośmiertnej podróży zmarłego przez szereg bram czy pagórków zaświatowych. Wszędzie trzeba było znać i wymieniać imię strażnika, herolda i odźwiernego i każde takie spotkanie zawierało w sobie potencjalne niebezpieczeństwo, przed którym jedyną skuteczną bronią była magia zaklęć zabranych do grobu na papirusach i ścianach sarkofagów. Magia była również niezbędna, kiedy zmarły stawał przed Sądem Ozyrysa najgroźniejszą przeszkodą w osiągnięciu wiecznej szczęśliwości. Sąd ten był jednocześnie metafizycznym gwarantem ziemskiej moralności, gdyż wszystkie grzechy i dobre uczynki z okresu życia na ziemi były tam rozsądzone indywidualnie i nic nie można było ukryć w obecności Maat. Idea Sądu Zmarłych narodziła się bardzo wcześnie, a jej ślady w religii egipskiej odnaleźć można już w Starym Państwie (od ok r. do ok r. p. n. e., 3-6 dynastia). Pod wpływem religii Ozyrysa idea ta rozwinęła się, by znaleźć swój najpełniejszy wyraz w tak zwanym 125 rozdziale Księgi Umarłych spotykanym od Nowego Państwa na papirusach, sarkofagach i w malarstwie grobowym. Sąd odbywał się w tak zwanej Sali Obu Prawd (Podwójnej Maat), czyli sali, gdzie prawda o uczynkach zmarłego popełnionych za życia miała wyjść na jaw. (Maat była tylko jedna i oznaczała uniwerdok. na str. 15

14 Głos Chełmżyński, strona 14 Najpierw śmierć, potem pomnik Osobno układaliśmy czaszki osobno inne kości, przyjechało radio i telewizja, kazali mi wejść do grobu i do kamery pokazywać ludzkie szczątki, nie zgodziłem się wspomina po 36 latach Fabian Osiński jeden z świadków hitlerowskiej zbrodni w Grodnie (dzisiejsza Gmina Chełmża), dzięki któremu udało się postawić zarzuty komendantowi obozu. Fabian Osiński świadek zbrodni, z przed lat mówi, że o takich okropnościach się nie zapomina Fabian Osiński urodzony w Kamionkach (dzisiejsza Gmina Łysomice) zaraz po wojnie przeprowadził się do Chełmży. Wcześniej razem z ojcem był rybakiem m.in. na Jeziorze Grodno. Jako młodzieniec widział okropności jakie działy się w obozie w Grodnie, gdzie przetrzymywano kobiety żydowskie. Obóz założony w Grodnie wchodził w skład komanda, do którego należały również bazy w Bocieniu, Szrokopasie, gdzie przetrzymywano 1700 kobiet oraz w rejonie Brodnicy i Torunia. Przywożono do nich kobiety pochodzenia żydowskiego, Rumunki, Węgierki z Oświęcimia lub innych obozów. Kobiety do baz w rejonie Chełmży zaczęto przywozić w sierpniu 1944 r. Załogę stanowił komendant, kilku podoficerów, 140 esesmanów oraz brutalni Ukraińcy. - Były tam duże baraki o okrągłym kształcie. W nich mieszkały żydówki. Niedaleko mieli siedzibę Ukraińcy, którzy ich pilnowali. U nich za kucharkę była nasza sąsiadka Rypińska. Potem, gdy Ukraińcy z Niemcami już uciekali, to ona uratowała trzy kobiety, zamieszkały w Mirakowie obok dworca. Pewnego wieczoru wybrałem się do niej na łyżwach przez lód na Jeziorze Grodno. Zajrzałem do baraków, które były wykonane z dykty. Kobiety leżały w słomie poprzykrywane kocami. Miały na środku jeden piecyk, w którym paliły trzciną. Tam gdzie dzisiaj znajduje się bażanciarnia znajdował się wówczas szpital - wspomina Fabian Osiński - Zauważyli minie Ukraińcy, którzy pilnowali kobiet. Poznali, że jestem rybakiem, puścili mnie i kazali iść drogą do domu. Kiedy przechodziłem obok nich to zobaczyłem wóz, na który ładowano wyczerpane żydówki. Niektóre kobiety jeszcze dawały radę same wejść. Kawałek dalej usłyszałem lament na półwyspie tam gdzie dzisiaj stoi pomnik ku czci pomordowanych. Podszedłem bliżej, po skarpie, a tam oprawcy z drewnianymi pałkami stali i żydówki, które przyjechały na wozie uderzali w głowę. Zabijali je dodaje. Kobiety wpadały zaraz do wykopanego dołu w kształcie prostokąta, który cały czas tam był i cały czas dokładali ciała. Lekko przykrywano je ziemią i zaraz następny transport kobiet był rzucany na zagrzebane już ciała. - Gdy powiedziałem ojcu co zaszło w Grodnie to on, gdy poszedł zobaczyć na drugi dzień, to widział, że niektóre z ciał poruszały się w dole wspomina F. Osiński. Pan Fabian zdobył się również na nieprawdopodobny akt odwagi i w nocy ukradł Ukraińcom dębowe pałki, i schował je w swojej rybackiej chacie. Cztery lata po wojnie do pana Osińskiego zapukali czterej mężczyźni, którzy przyjechali czarnym samochodem i powiedzieli, że są z muzeum. Poprosili o drewniane kije. Jak się później okazało byli to Niemcy, którzy zacierali wszelkie ślady zbrodni hitlerowskiej. Zaraz po wojnie spycharki wyrównały teren, żeby nie było śladu i posadzono tam kapustę. W roku 1970 najpierw przypadkowo w toruńskiej prokuraturze pan Osiński rozpoznał na jednej z fotografii komendanta obozu w Grodnie. Potem był wzywany do prokuratury jeszcze raz już na zeznania. Wówczas dzięki panu Fabianowi sprawą zainteresowała się toruńska Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich. Sąd natomiast żeby udowodnić komendantowi tą zbrodnie musiał wykopać ciała zabitych kobiet. - W 1971 roku przyszło pismo, żebym zgłosił się do ówczesnego Urzędu Gminy w celu wskazania grobu zamordowanych żydówek. Po wskazaniu miejsca przyjechało wojsko i wykopali zwłoki. Wykopano wówczas około 800 ciał. Niektórzy ze światków mówili, że Ukraińcy strzelali do kobiet. Ja widziałem jak bili pałkami i to zostało też udowodnione przez lekarza i prokuratora, którzy badali szczątki. Przychodzili na półwysep rozmaici ludzie i wskazywali błędnie, grób żydówek, a żołnierze kopali i nic nie znajdowali. Całą sprawą zainteresowała się również telewizja, ale jak przyjechał ponownie prokurator z władzami powiatu zakazano mi mówić, że tej zbrodni dokonali Ukraińcy. Miałem powiedzieć przed kamerą, że zabili ich Niemcy. Ja natomiast powiedziałem prawdę, za co zostałem ostro skrzyczany dodaje główny świadek zbrodni w Grodnie. Okoliczni ludzie nawet nie wiedzieli o tym obozie bo na półwysep prowadziła tylko jedna droga strzeżona przez żołnierzy. - Widzieliśmy razem z ojcem i z wujkiem, który wrócił z frontu jak ci oprawcy prowadzili około 20 kobiet przez lód. One rwały trzcinę na opał, a gdy jedna się przewróciła to jeden z żołnierzy stanął jej na piersiach i obcasem kopiąc w głowę zabił ją. W mrozy wyprowadzano żydówki na zewnątrz na wzniesienia, bo lasu jeszcze nie było i tam stały przez cały dzień we wietrze i niskiej temperaturze. Wieczorem były już tak wyczerpane, że same wchodziły na wóz a oprawcy już czekali, aby wrzucić je do dołu mówi ze wzruszeniem. Ukraińcy jak mówi pan Fabian byli o wiele gorsi od Niemców. Kiedy pewna żydówka urodziła dziecko, jeden z nich nabił je na widły i wyrzucił na stertę gnoju. Dziś ponad 60 lat po tych okrutnych wydarzeniach na miejscu obozu w Grodnie oraz Dźwierznie znajdują się pomniki ku czci pomordowanych kobiet. Tekst i fot. Marcin Seroczyński

15 Głos Chełmżyński, strona 15 Księga Umarłych dok. ze str. 13 salny miernik wszelkiego dobra, prawości i porządku). U wejścia do Sali Sądu stała groźna bogini Hepet Hor, mająca podwójną głowę lwicy i krokodyla, trzymająca w ręku noże. Zmarła lub zmarły, wprowadzony przez innego demona z głową ichneumona, stawał w pokorze, pozdrawiając zgromadzenie 42 sędziów, a zarazem podając na wyciągniętej dłoni swoje serce, usta i dwoje oczu. Ten gest miał oznaczać, że wszystko to, co zmarły widział, o czym mówił i co zamyślał w swym sercu za życia było czyste i szlachetne. Przekonywał dodatkowo sędziów o swojej doskonałości, zwracając się do nich z długą mową, którą egiptolodzy nazywają spowiedzią negatywną lub deklaracją o niewinności. Zmarły wymieniał tu wszystkie niegodne uczynki, których nie dopuścił się w życiu, bo były niezgodne z zasadą Maat. Po tym prologu zmarły zwracał się po imieniu do każdego z 42 sędziów, którzy siedzieli rzędem, trzymając w rękach pióra symbole Maat. Sędziowie ci mieli groźny wygląd i nie mniej groźne imiona. Na sarkofagach często są ukazani w postaci tak zwanego fryzu z kobr i piór biegnącego wzdłuż górnej krawędzi skrzyni. Druga część deklaracji o niewinności przetrwała do bardzo późnej starożytności i spotyka się ją również w tak zwanej Księdze Oddechów w okresie ptolomejsko rzymskim, chociaż w nieco skróconej wersji. W tej części swej przemowy zmarły nazywał się imieniem Ozyrysa, boga zmarłych i zapewniał, że jego ba jest godna by się znaleźć i oddychać w Dat. (Ba dusza wyobrażana jako ptak z ludzką głową. Cechą ba jest zdolność swobodnego poruszania się oraz przybierania dowolnych form. Ba może wychodzić z grobu, by pożywiać się ofiarami i porozmawiać z innymi duszami.) Po zakończeniu mowy stojącego przed sądem kandydata na Ozyrysa, który zapewniał sobie magiczne usprawiedliwienie nazywając się wielokrotnie imieniem boga następował centralny akt przewodu sądowego polegający na sprawdzeniu, czy zmarły mówił prawdę. Jego serce było kładzione na wadze jednej szali, podczas gdy na drugiej siadała bogini Maat lub kładziono jej symbol pióro. Anubis, przedstawiany jako człowiek z głową szkala, sprawdzał wynik ważenia, a stojący obok Tot, człowiek z głową ibisa lub w postaci pawiana, zwany pisarzem Maat, zapisywał go na tabliczce. Obie szale powinny być w równowadze, co oznaczało, że serce odpowiada prawdzie, czyli Maat. Na najwcześniejszych zabytkach ukazujących tę scenę papirusach z wczesnej 18 dynastii na drugiej szali wagi ukazywano ka zmarłego, czyli jego bezgrzeszny wzór z dnia urodzin. Jeśli serca, w którym były magicznie zarejestrowane wszystkie uczynki z całego życia, nie obciążały zbytnio grzechy szale wagi nie zmieniały położenia. Na odmienny wynik ważenia serca oczekiwał potwór Am mutu, czyli Pożeracz Zmarłych, zwany przez egiptologów Pożeraczką. Pożeraczka, przedstawiana dopiero od okresu ramessydzkiego, była najczęściej wyobrażana jako stwór o paszczy krokodyla, łbie i przedniej części ciała lwa oraz tylnej części ciała hipopotama, uzbrojona dodatkowo w nóż. Potępiona dusza nie miałaby żadnych szans na ucieczkę przed unicestwieniem ze strony takiego przeciwnika. Obecność Pożeraczki była tylko symbolem potencjalnej możliwości wydania skazującego wyroku. Gdy Tot lub Horus (człowiek z głową sokoła lub sokół) anonsowali pomyślny wyrok przewodniczącemu Sądu Ozyrysowi, ten potwierdzał, że zmarły zostawał usprawiedliwiony głosem i dawał ręką znak, by wprowadzić do niego nowego Ozyrysa. Radość tego ostatniego manifestowała się w podniesieniu obu rąk ku górze w triumfalnym geście. W każdej ręce oraz na głowie zmarły miał pióra Maat symbole usprawiedliwienia. W tym triumfalnym geście i stroju szedł on prowadzony przez bogów na spotkanie z Ozyrysem, który w towarzystwie Izydy i Neftydy siedział na tronie w tylnej części Sali Obu Prawd, oddzielonej od pozostałej partii sali, gdzie się odbywał sąd, osobnym wejściem. U wejścia tego raz jeszcze należało odpowiedzieć na pytania, które kolejno zadawały: nadproże, prawy węgar, lewy węgar, próg, zamek u drzwi, zasuwka, a wreszcie strażnik i odźwierny. Każde z nich chciało wiedzieć, czy usprawiedliwiony głosem zmarły zna ich imiona, które były raczej skomplikowane i trudne do zapamiętania bez pomocy magii. Po przejściu przez drzwi, kolejne pytania zadawała podłoga sali i jeszcze jeden odźwierny, który wreszcie prezentował zmarłego Totowi, pełniącemu tu funkcję sekretarza Ozyrysa. Dopiero Tot po kolejnej serii pytań upewniwszy się, że stojący przed nim interesant naprawdę jest godny zaszczytu spotkania z bogiem i zna jego imię, przedstawiał go Ozyrysowi, który przyznawał zmarłemu prawo pobytu w raju. O tym jak wyglądał egipski raj dowiadujemy się z tzw. 109 i 110 rozdziału Księgi Umarłych. Winieta załączona do 110 rozdziału Księgi Umarłych ukazuje otoczony wodą i poprzecinany kanałami wyspowy teren, na którym znajdują się pola uprawne Ozyrysa. Zmarły był obowiązany pracować na tych polach tak samo, jak pracował na ziemi i wiele malowideł w grobowcach z Nowego Państwa czy późniejszych papirusach przedstawia scenę, na której zmarły i jego żona w świątecznych białych strojach orzą i sieją zboże, a zboże to wyrasta za nimi wysoko. Ciężka praca nie stanowiła jednak dla starożytnego Egipcjanina ideału życia pośmiertnego. Zabrane do grobu małe figurki z drewna, fajansu czy gliny miały za pomocą magii wykonywać za swego pana wyjątkowo trudne prace. Zaklęcie niezbędne dla przekształcenia tych tzw. uszebti w sobowtóry ich właścicieli weszło również do Księgi Umarłych jako tzw. rozdział 6. Ilość i jakość uszebti zabieranych w zaświaty świadczyła też o zamożności zmarłego. Niekiedy zabierano nawet 365 figurek po jednej na każdy dzień roku. Błogosławiony zmarły, uwolniony dzięki uszebti od odprawiania pańszczyzny, spędzał beztrosko czas na Polu Trzcin. Błogosławiony zmarły był Słońcem wędrującym po niebie, a zarazem stał na dziobie jego barki, by walczyć z Apopisem. Był Ozyrysem Panem Dat, a jednocześnie orał jego pole. Leżał w grobie, oczekując na zbawcze promienie Słońca w określonej godzinie nocy, a zarazem szybował jak jaskółka ku północnemu niebu, by jeść i pić na brzegu Jeziora Ofiar. Był też niezniszczalną gwiazdą... Dla wszystkich tych koncepcji, które wydając się nam sprzeczne były spójne i logiczne dla starożytnego Egipcjanina można wskazać wspólny mianownik. Była nim wiara w pośmiertne odrodzenie, wiara w nieśmiertelność. Pod tym względem starożytni Egipcjanie byli i są bliscy wszystkim kulturom, niezależnie od czasu oraz miejsca ich powstania i rozwoju. Prócz Egiptu żadna inna cywilizacja świata nie poświęciła tyle energii na utrwalenie w tekstach i ilustracjach optymistycznej wizji odpowiedzi na dręczące zawsze wszystkich ludzi pytania o ostateczność. Justyna Chmielewska Fragment Księgi Umarłych scena ważenia serca.

16 Tegoroczni maturzyści - Zespół Szkół w Chełmży Klasa 3p - Joanna Beszczyńska, Małgorzata Chylińska, Justyna Działdowska, Radosław Jeżewski, Agnieszka Jurkiewicz, Natalia Kałamarska, Anna Kowal, Justyna Kowalkowska, Monika Kowalska, Aleksandra Kubera, Katarzyna Kucharska, Angelika Kuciak, Beata Lau, Wioletta Łuczyńska, Ariel makowski, Jarosław Mański, Kamila Michalska, Magdalena Nierebińska, Monika Olszewska, Emilia Pilecka, Joanna Retkowska, Adam Romanowski, Monika Swinarska, Patrycja Szydło, Kamila Tąklewicz, Barbara Urbanowicz, Monika Wilczyńska, Przemysław Dobrzeniecki. Klasa 3m - Marek Bajerski, Agnieszka Borowska, Radosław Cichy, Rafał Dittman, Łukasz Gronkowski, Paweł Grubecki, Damian Igielski, Przemysław Jagielski, Kamil Kałużny, Kamil Kościelski, Łukasz Krzywdziński Michał Kwiatkowski, Piotr Licznerski, Marcin Piekarczyk, Jakub Skonieczny Łukasz Steinmann Paweł Szreiber Bartosz Tomaszewski, Agata Trojankowska, Marcin Urbański Michał Zieliński. Klasa 4b - Jarosław Balicki, Bartosz Etmański, Beata Grabowska, Malwina Grotkowska, Piotr Jurkiewicz, Angelika Kamińska, Aleksandra Kępińska, Katarzyna Lewandowska, Łukasz Machowski, Kinga Majewska, Jarosław Makowski, Beata Malanowska, Jakub Okuński, Iwona Ośmiałowski, Milena Pawella, Marcin Piotrowicz, Anita pniewska, Jacek Siołkowski, Beata Szymona, Joanna Tarczewska, Katarzyna Wiśniewska, Marcin Wiśniewski. Klasa 3h - Piotr Adamczyk, Dominik Beszczyński, Daria Cieszyńska, Sandra Fesser, Anna Gołasz, Maciej Jackowski, Marcin Jeziorski, Marta Kaczmarek, Joanna Kamińska, Martyna Kędziorek, Michał Krajewski, Anna Kucharzewska, Małgorzata Gajtkowska Justyna Majerowska, Magdalena Majerowska, Aneta Nowicka, Agnieszka Pietrkiewicz, Grzegorz Pietrkiewicz, Paulina Piphanz, Magdalena Powaszyńska, Patryk Przyjemski, Tomasz Rezmer, Joanna Sołtys, Natalia Strużanowska, Anita Szubstarska, Paulina Szymona, Izabela Wojciechowska, Dominika Zawada, Anna Zombrowska. Klasa 4a - zdjęcie z prawej Krzysztof Bajerski, Grzegorz Beszczyński, Dawid Pankowski, Robert Dąbrowski, Paulina Jagielska, Robert Jarzemski, Anna Jurkiewicz, Joanna Kaczor, Anna Kalitowska, Krystian Kaźmirek, Dawid Kostrzewski, Magdalena Kuraś, Karolina Kużyńska, Krzysztof Kwiatkowski, Sandra Latuszek. Marlena Lewandowska, Patryk Lewandowski, Agnieszka Machalewska, Magda Miłosz, Natalia Modrzejewska, Paulina Murawska, Sławomir Prokopczuk, Maciej Sanocki, Kamila Szymborska, Danuta Wiśniewska, Marta Życzyńska, Magdalena Zakrzewska. Redaguje kolegium: Piotr Birecki - red. naczelny, Justyna Chmielewska - sekretarz redakcji, Urszula Meszyńska, Marcin Sadowski, Marcin Seroczyński. Redakcja przyjmuje, uwagi oraz ogłoszenia i reklamy codziennie w godz. od do Redakcja nie odpowiada za treść ogłoszeń, reklam oraz za terminy podane przez inne instytucje. Skład: Maciej Kaźmirek Wydawca: Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna w Chełmży, tel Strona internetowa: pimbp@comkon.com.pl Druk: Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń, ul. Lubicka 44 - Judyta Węgłowska tel w. 22 Redakcja przyjmuje odpłatnie ogłoszenia i reklamy