WYROK. Sygn. akt XVII AmE 57/11. Dnia 7 stycznia 2013r. Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Transkrypt

1 Sygn. akt XVII AmE 57/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 7 stycznia 2013r. Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie: Przewodniczący: SSO Bogdan Gierzyński Protokolant: protokolant sądowy stażysta Patrycja Żuk po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2013r. w Warszawie na rozprawie sprawy z odwołania (...) Sp. z o.o. z siedzibą w I. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki z udziałem zainteresowanego (...) S.A. w W. o nałożenie kary pieniężnej na skutek odwołania (...) Sp. z o.o. z siedzibą w I. od Decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 7 grudnia 2010 roku Nr (...) 1. Oddala odwołanie. 2. Zasądza od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w I. na rzecz (...) S.A. w W. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. XVII AmE 57/11 Uzasadnienie: Decyzją z dnia 7 grudnia 2010 roku Nr (...) pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki po rozpatrzeniu wniosku powódki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w I. w sprawie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego odmowy zawarcia przez (...) S.A. z siedzibą w W. umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej zlokalizowanej w miejscowości W. o mocy 4 MW postanowił stwierdzić, że na (...) S.A. w W. nie ciążył obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej zlokalizowanej w miejscowości W. o mocy 4 MW. Od powyższej Decyzji powódka wniosła odwołanie zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej Decyzji powódka zarzuciła naruszenie: 1. naruszenie przepisów postępowania, tj.

2 art. 77 l k.p.a. w zw. z art. 7 kpa i art. 11 kpa poprzez naruszenie obowiązku ciążącego na organie administracji pozwanym w niniejszym postępowaniu, wyczerpującego zebrania całego materiału dowodowego w sprawie, co spowodowało nierozpoznanie sprawy co do istoty; art. 107 l k.p.a. poprzez nie powołanie w sposób prawidłowy podstawy prawnej zaskarżonej Decyzji 2. błędy w ustaleniach faktycznych, mające istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, polegające na przyjęciu przez pozwanego okoliczności, o których mowa w uzasadnieniu, w tym szczególności że: maksymalna łączna moc lokalnych źródeł możliwych do przyłączenia do sieci 15kV w głównym punkcie zasilania M. ze względu na zagrożenie zwarciowe sieci SN nie może być większa niż O MW, w sytuacji gdy powód domaga się przyłączenia do sieci w podstacji trakcyjnej M.. dowody zgromadzone w toku postępowania przed Prezesem URE uzasadniały odmowę wydania decyzji o określeniu warunków przyłączenia powoda do sieci elektroenergetycznej (...) S.A., w sytuacji gdy postępowanie dowodowe nie zostało przeprowadzone w sposób wyczerpujący, a w konsekwencji powyższych błędnych ustaleń, doszło do naruszenia prawa materialnego, o którym mowa w pkt III poniżej; 3. naruszenie prawa materialnego art. 7 ust. 5 Prawa energetycznego poprzez jego niezastosowanie, co sankcjonowało przyjęciem, iż z uwagi na brak warunków technicznych (...) S.A. nie ma obowiązku zawarcia umowy o przyłączenie, mimo istnienia obowiązku zapewnienia realizacji i finansowania budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie. Mając na względzie powyższe zarzuty powódka wniosła o: 1. na podstawie art k.p.c. uchylenie przez Prezesa URE zaskarżonej Decyzji w całości, ewentualnie o zmianę przez Prezesa URE zaskarżonej Decyzji w całości w przypadku uznania przez Prezesa URE niniejszego odwołania za słuszne. W razie uznania przez Prezesa URE, że nie zachodzą, przesłanki przewidziane w art k.p.c.. i przekazania akt sprawy wraz z odwołaniem Sądowi Okręgowemu w Warszawie XVII Wydziałowi Sądowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów, powódka wniosła o: 2. uchylenie zaskarżonej Decyzji w całości, ewentualnie o zmianę zaskarżonej Decyzji w całości w ten sposób, iż Prezes URE stwierdzi obowiązek (...) S.A. z siedzibą w W. zawarcia z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w I. umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej zgodnie ze wnioskiem o określenie warunków przyłączenia dla urządzeń wytwórczych energii elektrycznej złożonym w dniu 9 grudnia 2009 przez (...) Sp. z o.o.

3 3. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, na wypadek ustanowienia przez powoda profesjonalnego pełnomocnika w sprawie; 4. przeprowadzenie dowodów z dokumentów załączonych do niniejszego odwołania na okoliczności wskazane w treści odwołania. Pozwany w odpowiedzi na odwołanie podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej Decyzji, wniósł o oddalenie odwołania. Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny: Pismem z 9 grudnia 2009 r. powódka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w I. złożyła do (...) S.A. z siedzibą w W. wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej zlokalizowanej w miejscowości W., gmina M. o mocy 4 MW. (...) S.A. pismem z 4 lutego 2010 r. zwróciło się do (...) sp. z o.o. o przedstawienie opinii na temat przyłączenia farmy wiatrowej w miejscowości M. (do podstacji trakcyjnej PT M.). Przedsiębiorstwo wskazało, że biorąc pod uwagę aktualne zapotrzebowanie na energię elektryczną w podstacji trakcyjnej M. oraz różne stany ruchowe dojdzie do sytuacji, że w niektórych okresach czasowych pewna ilość energii wyprodukowanej przez elektrownię wiatrową nie będzie w całości zużyta przez odbiory zasilane z sieci dystrybucyjnej Przedsiębiorstwa i zostanie przesłana liniami zasilającymi 15 kv poprzez PT M. do (...) M.. (...) S.A. poprosiła (...) sp. z o.o. o wskazanie, czy będzie zainteresowana uzgodnieniem zakresu i warunków wykonania ekspertyzy wpływu przyłączenia elektrowni wiatrowej na system elektroenergetyczny. Pismem z 24 marca 2010 r. (...) sp. z o.o. poinformowała (...) S.A., że zgodnie z (...) sp. z o.o. wydane do tej pory warunki przyłączenia do sieci SN 15 kv wyczerpują możliwości techniczne stacji (...) M. dla przyłączenia kolejnych elektrowni wiatrowych. W związku z powyższym (...) Operator Sp z o.o. zaproponowała zakwalifikowanie farmy wiatrowej zlokalizowanej w miejscowości W. o mocy 4 MW do II grupy przyłączeniowej i przyłączenie sieci przedsiębiorstwa współpracującej z powyższą farmą wiatrową do sieci WN 110 kv. (...) S.A. pismem z dnia 6 kwietnia 2010 r. poinformowała powódkę o odmowie przyłączenia do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej o mocy 4 MW zlokalizowanej w miejscowości W. ze względów technicznych. Przedsiębiorstwo powołało się na odpowiedź (...) sp. z o.o., w której stwierdzono, że dotychczas wydane warunki przyłączenia do rozdzielni 15 kv w (...) M. oraz przyłączone już do sieci jednostki wytwórcze wyczerpują możliwości techniczne przedmiotowej stacji dla przyłączenia kolejnych elektrowni wiatrowych. Bezspornym jest, że moc zwarciowa w stacji WN/SN M. po strome SN 15 kv wynosi 136,97 (...), co daje możliwości techniczne przyłączenia jednostek wytwórczych na poziomie 6,85 (...). Obliczenia wykonywano z uwzględnieniem wpływu generacji farm wiatrowych po stronie 110 kv, przyłączonych do sieci oraz tych, dla których do 10 marca 2010 r. wydano warunki przyłączenia na łączną moc (...),70 MW.

4 Do obliczeń zwarciowych przyjęto następujące założenia i dane wyjściowe: moc zwarciowa dla zwarcia 3fazowego na szynach 110 kv GPZ określana jest wg aktualnych danych z wykazu (...) Operator, w układzie maksymalnym (pracują wszystkie linie 110 kv skojarzone z (...)) oraz w układzie minimalnym (pracuje tylko jedna linia 110 kv o najniższym udziale w prądzie zwarciowym węzła), po uwzględnieniu farm wiatrowych przyłączonych i planowanych do przyłączenia do strony 110 kv wyznacza się dodatkowy udział mocy zwarciowej zwiększający jej poziom w układzie maksymalnym. Udział wyznaczany jest na podstawie danych otrzymanych z (...). z o.o. Jeśli brak takich danych przyjmuje się udział ze współczynnikiem ku=2 w stosunku do mocy znamionowej dla każdej farmy wiatrowej o nieznanym udziale, SN, dane transformatorów rozdzielczych 110/SN w (...)ach, moc pozorna generatorów wyznaczana jest dla pracy z cos cp =1.0, napięcie pracy generatorów przyjmuje się według zależności Un ± 10%, parametry węzłów generatorowych zostają przeliczone na poziom sieci zwarcia w sieci SN następują przy najwyższym napięciu utrzymywanym w (...) przez układ (...), przyjęto istniejącą strukturę ciągów wyprowadzanych z (...), magistrala SN modelowana jest jako zespół segmentów o długościach 100 m każdy, struktura udziału źródeł lokalnych zgodnie z punktem A w rozdziale 2 założeń ogólnych, przyjęto za graniczne dopuszczalne prądy zwarciowe przy zwarciu na 500 metrze w ciągu o konkretnym przekroju. Odległość 500 m przyjęta została jako reprezentatywna dla pierwszego węzła (stacji SN/nn) w ciągu SN, w

5 którym zakłada się zwarcie oraz jako znaczący fragment sieci, który musiałby ulec wymianie (naprawie) w wyniku odtwardzenia przewodów spowodowanego przepływem prądu zwarciowego większego od wartości dopuszczalnej, a zagrożenie zwarciowe nie może być zredukowane przez skuteczne działanie układu zabezpieczająco wyłącznikowego w czasie <= 0.6 s., minimalna odległość lokalizacji źródeł lokalnych wynosi 1000 m od (...), impedancja zwarciowa źródła lokalnego uwzględnia udział transformatora SN/nn o mocy dobranej do jego zdolności wytwórczej, stosunek prądu zwarciowego do prądu znamionowego przyjęto dla źródeł typu K 1.4. dla źródeł typu (...) 4.2. Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje: Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie, bowiem z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem (vide: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 roku sygn. akt III CRN 120/91 OSNC 1992 Nr 5, póz. 87; Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 roku sygn. akt I CKN 265/98 OSP 2000 Nr 5 póz. 68; Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 roku sygn. akt 351/99 OSNC 2000 Nr 3 póz. 47; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 roku sygn. akt I CKN 1036/98 LEX Nr 52708; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2005 roku, sygn. akt III SZP 2/05 OSNP 2006/1920/312) Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie może ograniczyć sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowania sądowe. Celem postępowania nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Postępowanie sądowe przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy zebrany w postępowaniu administracyjnym, co nie pozbawia jednak stron możliwości zgłoszenia nowych twierdzeń faktycznych i nowych dowodów, według zasad obowiązujących w postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych. Sąd antymonopolowy jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, w tym wypadku Urzędu Regulacji Energetyki, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowoadministracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy. Sąd uznał, że nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych to nie mogą one być przedmiotem postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym. Z tego też względu zarzut naruszenia art. 77 l w zw. z art.7 i 11 k.p.a. należało uznać za bezzasadny.

6 Zważyć ponadto należał o, że w przedmiotowej sprawie powód zgłosił jedynie wnioski o przeprowadzenie dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach postępowania administracyjnego. Z przedstawionych wyżej względów za bezzasadny należy uznać również zarzut naruszenia art.107 l k.p.a., gdyż podstawa prawna została wskazana w sposób prawidłowy, gdyż podstawą wydania Decyzji był art.8 usta. l ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U Nr 89 z 2006 r., póz 625 z późn. zm.). Bezzasadny jest również zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, że maksymalna łączna moc lokalnych źródeł możliwych do przyłączenia do sieci 15 kv w głównym punkcie zasilania nie może być większa niż O MW. Powód ustalenie to powołuje wybiórczo, gdyż jak wynika z treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji (k8 odwrót), wyliczenie to zostało dokonane dla obszaru sieci SN powiązanej ze stacją WN/SN M.". Dotyczy zatem wszystkich miejsc przyłączenia na tym obszarze. Podkreślić należy, że powód nie zakwestionował powyższej okoliczności zarzucając jedynie, że Prezes URE nie ustalił, czy jest techniczna możliwość zwiększenia mocy zwarciowej poprzez np. przebudowę linii bądź wymianę transformatora. Zważyć jednak należy, że wynikający z art. 7 ust. 5 ustawy Prawo energetyczne obowiązek zapewnienia realizacji i finansowania budowy i rozbudowy sieci ciążący na przedsiębiorstwach energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie nie ma charakteru nieograniczonego. Obowiązek ten dotyczy sytuacji określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 14, 7 i 8 i art. 46 oraz w założeniach lub planach, o których mowa w art. 19 i 20. Powód zaś nie podnosi, że warunki te są spełnione, a w szczególności, że jego obiekt jest przewidziany w planach o których mowa w art. 19 i 20 ustawy Prawo energetyczne. Zarzut naruszenia art. 7 ust. 5 ustawy Prawo energetyczne należy w związku z tym uznać za nieudowodniony. Z tych względów odwołanie należało oddalić wobec braku podstaw do jego uwzględnienia (art l k.p.c.). O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu, zasądzając na rzecz zainteresowanego koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych (art.98 k.p.c.). SSO Bogdan Gierzyński