Historia Magii. Podręcznik na poziomie podstawowym. Adrianna Folchart

Transkrypt

1 Historia Magii Podręcznik na poziomie podstawowym Adrianna Folchart

2 Historia Magii Podręcznik dla uczniów szkół magii 1

3 Spis treści Dział I. Tajemnice magii w pigułce 1. Czym jest magia? 2. Podziały magii 3. Wcielenia magów 4. Dziedziny magii Dział II. Magia w różnych epokach 1. Początki magii prehistoria 2. Potęga kultury i nauki starożytność 3. Średniowieczne spojrzenie na magię 4. Polowania na czarownice nowożytność 5. Magia współcześnie Dział III. Magiczne osobistości 1. Albus Dumbledore 2. Czarna strona magicznej potęgi Lord Voldemort 3. Merlin czarodziej wszechczasów 4. Kirke grecka mistrzyni magii 2

4 Dział IV. Magiczne spojrzenie na alchemię 1. Alchemia a magia 2. Nicholas Flamel niebanalny alchemik 3. Michał Sędziwój polską potęgą alchemiczną Dział V. Miejsca magiczne 1. Delfy 2. Historia Azkabanu 3. Stonehenge 4. Hogwart Dział VI. Wydarzenia, które zmieniły bieg historii 1. Powstania Goblinów 2. Bitwy o Hogwart 3. Wojny Czarodziejów Najważniejsze daty w historii magii Bibliografia 3

5 Dział I. Tajemnice magii w pigułce Czym jest magia? To pytanie zadaje sobie chyba każdy młody adept magii. Co tak właściwie jest nieodłącznym elementem naszego życia? Magia nie jest pojęciem jednoznacznym, dlatego jej definicje są bardzo różne. My czarodzieje możemy określić ją jako siłę, moc, nad którą większość z nas może panować i wykorzystywać ją w różnych celach. Etymologia Słowo magia wywodzi się od magów, najwyższych kapłanów w starożytnej Persji. Zajmowali się oni interpretacją słów, astrologią, a także byli doradcami władców. Słowo magic weszło w użytek w języku angielskim pod koniec XIV wieku, pochodząc od starofrancuskiego słowa magique. Pochodzenie Po pewnym czasie wszystko, co było niewyjaśnione i tajemnicze, zaczęto przypisywać magom i określać mianem magii. Zaratustrę jako przywódcę tych magów często uważa się za twórcę magii. Oczywiście żadna osoba, nawet jeśli byłaby najpotężniejszym magiem, ani nawet kultura nie mogła stworzyć magii. Praktyki często uważane za magiczne uprawiano w różnych zakątkach kuli ziemskiej. Przekazywane były z pokolenia na pokolenie i czasami zapisywanie, przykładem może być starożytny Egipt. Dzisiejsza magia jest połączeniem różnych kultur: Babilończyków, Rzymian, Greków, Egipcjan czy Persów. 4

6 Podziały magii Istnieje wiele podziałów magii. Od najprostszego podziału Fudulusa do skomplikowanych podziałów czarodziejów teoretycznych. Podział wg magicznej trójki Są to tak naprawdę trzy podziały, trzech wielkich magów: Fudulusa, Stasińskiego i Flame a. Fudulus opracował najprostszy i najoczywistszy, mogłoby się wydawać, podział, na magię białą i czarną. Biała używana do celów dobroczynnych, pomagająca i lecząca, czarna używana do celów złych, powodująca ból. Stasiński zaś rozszerzył znacznie podział Fudulusa. u niego magia biała dzieli się jeszcze na ognia, wiatru, wody, ziemi oraz zwyczajną, czarna natomiast na uroki i klątwy. Według Flame a magia dzieli się na zaklęcia, które następnie na: zwykłe, przeciwzakęcia, klątwy, uroki, przeciwuroki, OPCM, potężne i niewybaczalne. Dzisiejszy podział zaklęć opiera się właśnie na podziale Flame a. Magia niska i wysoka Jest to kolejny klasyczny podział, starodawna magia dzieliła się właśnie na niską i wysoką. Magia wysoka służyła do osiągnięcia wiedzy niedostępnej przez zwyczajne doświadczenie. uprawiający ją magowie mieli nadzieję otrzymać prorocze sny, wizje a nawet stać się podobni do swoich bogów. Wiele systemów magii wysokiej traktowało o tym, że każdy człowiek jest zminiaturyzowaną wersją wszechświata i zawiera wszystkie jego elementy. Osiągnięcie umiejętności, które obiecywała magia wysoka było zadaniem na całe życie. Magia niska służyła i opierała się na rzeczach bardziej przyziemnych. Miała cele bardziej praktyczne niż magia wysoka, przez co była bardziej spopularyzowana. Magia niska była dla tych, którzy chcieli osiągnąć bogactwo, sławę, sukces, piękno, itp. Pod magię niską podciąga się wróżby, eliksiry czy rzucanie uroków, dlatego w średniowieczu można było na niej nieźle zarobić, zawodowi czarodzieje za drobną opłatą udzielali rad i wróżyli, a także rzucali klątwy. Magia naturalna i rytualna Magia naturalna powstała na przełomie XV i XVI w. Nie uciekała się ona o pomoc do istot nadprzyrodzonych i była w swoich czasach swego rodzaju nauką. Bazowała ona na przeświadczeniu, że wszystko będące częścią natury (ludzie, rośliny, skały, zwierzęta) jest przepełnione potężnymi, choć ukrytymi, mocami zwanymi właściwościami okultystycznymi. w magii naturalnej wszystko miało swoje ukryte własności, od kamieni szlachetnych po liczby i nawet kolory. Bycie przedstawicielem magii wysokiej wymagało wiele lat nauki, badań i obserwacji przyrody. Do dziś wiele elementów magii naturalnej funkcjonuje i ma się całkiem dobrze, np. zielarstwo, numerologia, chiromancja. Między XV a XVIII w. w Europie pojawiły się niesamowite książki zwane czarnymi księgami (grimoires). Większość była anonimowa, lecz przypisywano je starożytnym autorom, np. Możeszowi, Noemu czy arystotelesowi. Na początku ich posiadanie i korzystanie z nich było przestępstwem. Księgi zawierały instrukcję i sposoby przywoływania duchów i demonów oraz rzucania uroków. Rytuały w nich opisywane 5

7 służyły różnym celom, najczęściej podobnym do dążeń magii niskiej. Do ceremonii przygotowywano się często, tygodniami a nawet miesiącami, gdyż były do nie potrzebne najróżniejsze przedmioty, do których należała też czarodziejska różdżka. Inna nazwa magii rytualnej to magia ceremonialna. Wcielenia magów Czarodziej. Znachor. Czarownica. Wiedźmin. Magik. Wróżbita. To tylko kilka z wielu wcieleń maga. Mag to ktoś, kto uprawia magię, tę prawdziwą jak Albus Dumbledore, i tę niedoskonałą, która tylko wydaje się magiczna. Mag legendarny i szaman Jednym z podstawowych rodzajów maga jest mag legendarny. Do tej grupy należą czarodzieje i czarodziejki z mitów i legend. Potrafią dokonać wszystkiego czego zapragną. Szamani są najstarszym rodzajem maga. Byli oni medykami, kapłanami i specjalistami do spraw nadprzyrodzonych. Wykonywali amulety i talizmany, przeprowadzali rytuały i rzucali zaklęcia, znali się także na zielarstwie. Znachor a mag uczony Od średniowiecza aż do XIX w. każde europejskie miasto miało swojego maga, zwanego znachorem. w przeciwieństwie do szamanów pracowali oni w zaciszu, bez zbędnego zgiełku, jednak ich praktyki były do siebie bardzo podobne. Jednym z najlepiej znanych znachorów swych czasów był żyjący w latach londyński mag Simon Forman. Sporządził on szczegółowe zapiski dotyczące jego praktyk. Pod koniec XV i w XVI w. magia zyskała nowe, inteligentne oblicze. To oblicze uosabiał mag uczony. w renesansowych Włoszech wśród uczonych odrodziło się przekonanie, że magia może służyć osiągnięciu duchowych celów oraz opanowaniu sił natury. Poprzez sumienną naukę, samopoznanie i siłę wyobraźni można było poznać zaklęcia, symbole i za ich pomocą kontrolować moce natury i osiągnąć praktycznie wszystko. Gorący zwolennik tej idei, Cornelius Agryppa w swoim czasie był szczególnie znany jako autor Filozofii okultyzmu. Według niego zadaniem uczonego maga było wykorzystanie narzędzi, jakimi posługuje się magia by odnaleźć ukryte związki i siły natury, a następnie zastosowanie ich do rozwiązania problemów. 6

8 Dziedziny magii Dziedzin magii, niezależnie czy białej czy czarnej, jest bardzo dużo. Nikt nie jest w stanie wymienić ich wszystkich z pamięci, dlatego opowiem tylko o tych najbardziej znanych i popularnych. Dziedziny białej magii Do dziedzin białej magii zaliczają się animagia, teleportacja, wróżbiarstwo, magomedycyna, metamorfomagia, okumencja, oraz magia obronna. Czarodziej posługujący się jakąkolwiek z tych dziedzin nie powinien za jej pomocą zrobić nikomu krzywdy ani w żaden sposób go zranić. Dziedziny czarnej magii Do dziedzin czarnej magii należą legilimencja, nekromancja, czarnoksięstwo, śmierciożerstwo, voodoo, wampirologia, demonologia oraz smokologia. Czarodziej posługujący się każdą z tych dziedzin może z łatwością skrzywdzić a nawet zranić innego maga. Dziedziny należące do obu kategorii Do dziedzin białej, a zarówno i do czarnej magii należą ważenie eliksirów, transmutacja, zielarstwo, magia pradawna i magia werbalna. Czarodziej posługujący się jakąkolwiek z tych dziedzin może ją użyć zarówno w celach dobrych, jak i złych. 7

9 Dział II. Magia w różnych epokach Początki magii prehistoria Najtrudniejszym dla każdego historyka magii jest pytanie kiedy i jak powstała magia. Nie jesteśmy w stanie stwierdzić dokładnej daty ani sposobu kiedy rzucono pierwsze zaklęcie, jedynym czego jesteśmy pewni to fakt, że stało się to w prehistorii. Jedna z teorii głosi, że to właśnie dzięki magii rozpalono pierwszy ogień. Pierwsze zaklęcie Przewiduje się, że jako pierwsze było zaklęcie Incendio. Zaklęcie to współcześnie służy do rozpalania ognia, nie wiemy czy jego dzisiejsza forma jest różna od prehistorycznej. Teoria głosi, że praczłowiek pocierając gałąź o gałąź wypowiadał niezrozumiałe słowa, które rozpaliły owe gałązki. Magia według człowieka prehistorycznego Praczłowiek jako istota nie w pełni rozumna, nie był w stanie pojąć pewnych, dzisiaj oczywistych, nie uważanych za magiczne, zjawisk, np. burza z piorunami. To była wtedy magia, nieporównywalna do dzisiejszej. Prehistoryczny człowiek nie potrafił panować nad magią za pomocą zaklęć, w ogóle nad nią nie panował. Dla niego po prostu się działa. Z czasem Człowiek powoli zaczynał rozumieć co się dzieje wokół niego, zaczęto odprawiać rytuały, odkrywać zaklęcia. Szamani dbali o to aby magia nie zaginęła. 8

10 Potęga kultury i nauki starożytność Starożytność to dla mugoli czas największego rozwoju kultury, dla magii także jest to czas istotny. Magia w tym czasie rozwijała się w różnych zakątkach świata. Praktyczny Rzym Starożytni Rzymianie zapisali się na kartach historii magii dzięki swojej praktyczności. Plinusz, mimo iż zaprzeczał istnieniu magii opracował wiele eliksirów, a zasady ich tworzenia są używanie do dziś. w Rzymie pojawiły się pierwsze czarownice, a także strzygi i wilkołaki. Magia w starożytnym Egipcie W starożytnym Egipcie magia i religia były ze sobą blisko powiązane. Głęboko wierzono w skuteczność magii i zazwyczaj wykorzystywano ją do lecznictwa. Źródła donoszą o czarodzieju, który zamienił krokodyla w figurkę w celu obrony królowej. z czasem wszelka wiedza magiczna została ukryta w świątyniach. Kapłani znali tajniki hipnozy, interpretacji snów, a także tworzenia amuletów, dlatego byli jedną z najbardziej szanowanych grup starożytnego Egiptu. Jednym ze znanych egipskich zaklęć jest zaklęcie śmierci. Starożytna Grecja Starożytni Grecy uważani są za twórców licznych zaklęć i mistrzów astrologii, czego dowodzi Tetrabiblios (cztery księgi) Klaudiusza Ptolemeusza, będąca swego rodzaju biblią astrologii. Przewiduje się także, że w Grecji powstała różdżka. Nie można nie wspomnieć o słynnych greckich wyroczniach np. delfickiej. w II w. został opisany pierwszy zabieg magii miłosnej. Patronką praktyk magicznych była w starożytnej Grecji Hekate. Magia w starożytnym Tybecie Tutaj rozwinął się animagizm. Szczególną rolę w tej kulturze odgrywały duchy i dzielono je tu na trzy rodzaje: przodków, miejsca i przyrody. 9

11 Średniowieczne spojrzenie na magię Gdyby średniowieczny mag popatrzył jak my, współcześni czarodzieje, rzucamy zaklęcia wyśmiałby nas. Dla niego wypowiedzenie zaklęcia i machnięcie różdżką byłoby nadzwyczaj oburzające. Średniowieczne czary-mary Średniowieczni magowie dążyli do maksymalnego utrudnienia praktyk magicznych, aby wymagały one zapamiętania setek zaklęć i inwokacji, właściwego używania talizmanów i amuletów oraz innych skomplikowanych czynności, których wymagał rytuał. Trudy tej specjalności odstraszały, a magia była hermetycznie zamknięta w kaplicach i pracowniach magów. Wykształcenie magów Magowie, jak na okres średniowiecza, byli osobami bardzo dobrze wykształconymi. Musieli wybitnie znać astrologię, gdyż wiele rytuałów wymagało korzystnego układu planet. Czytanie i pisanie także były umiejętnościami niezbędnymi do wykonania wielu obrządków, w których skład wchodziło często także czytanie z magicznych ksiąg. Problemy natury materialnej Magia w czasach średniowiecznych była niezwykle kosztowna: mag musiał posiadać własną kaplicę i odpowiednie wyposażenie (szata, różdżka, naczynia), w obrządkach często używano złota i innych metali szlachetnych. Polowania na czarownice nowożytność Procesy na czarownicach opisane w Dziejach Magii Bathildy Bagshot podkreślają, że palona czarownica używała zaklęcia, które chroniło ją przed bólem. ale co z niewinnymi mugolkami oskarżonymi o czary? Kiedy i kto? W połowie wieku XV. Europę opanował szał na punkcie czarownic. Każda podejrzana pani, nielubiana sąsiadka czy najpiękniejsza we wsi mogła zostać oskarżona o czary. Przez prawie 250 lat ludzie uważali, że ich życiu zagraża spisek czarownic. Przeciwnicy chrześcijaństwa mieli, w idei pokonania tej religii, uprawiać diabelskie czary dosłownie wszędzie. Kiedy przywódcy religijni oraz sędziowie 10

12 postanowili wyplenić wszelkie zło, większość podstawowych zasad etyki oraz prawa została zsunięta w dalszy kąt. Współcześnie ocenia się, że na stosach stracono od trzydziestu do kilkuset tysięcy osób na podstawie wątpliwych lub nieistniejących dowodów. Dlaczego doszło do tak przerażających wydarzeń? Dużą rolę w stworzeniu ogólnej atmosfery nieufności odegrał podział chrześcijaństwa, na katolików i protestantów. Dzięki stworzeniu, około 1450 roku, druku przez Jana Gutenberga można było szybciej rozprowadzać informacje, a także panikę związaną z czarami, również wśród ludzi znajdujących się u władzy. Malleus maleficarum Malleus maleficarum, czyli Młot na czrownice był swojego rodzaju przewodnikiem, który umożliwiał łatwe rozpoznanie czarownic, przeprowadzenie ich procesu oraz karanie. Napisany został w 1486 roku przez dwóch niemieckich łowców czarownic. Książka ta odniosła spektakularny sukces, czytali ją praktycznie wszyscy, którzy opanowali tę sztukę. autorzy podawali mrożące krew w żyłach szczegóły dotyczące zawierania przez czarownice paktów z diabłem. Wreszcie koniec Ostatecznie histeria związana z czarownicami sama ucichła, wiara w magię stała się po prostu niemodna. Ostatni proces o czary w Anglii odbył się w 1712 roku, jednak jeszcze w XX w. zanotowano wybuchy agresji wobec domniemanych czarownic. Magia współcześnie We współczesnym świecie magia jest dostępna tylko dla elitarnej grupy czarodziejów, którzy albo odziedziczyli magiczne zdolności lub też przejawiali je jako mugole. Magia pod dywan Mugole, czyli osoby niemagiczne, najczęściej w magię nie wierzą, więc magia we współczesnych czasach zostaje w ukryciu. Tak, więc świat podzielił się na dwie części: magiczną i mugolską, z czego tylko członkowie tej pierwszej świadomi są tego podziału. Rozwój mugolskiej techniki, nauki i psychologii, pozwolił osobom niemagicznym zapomnieć o magii. Wielu jednak wierzy w jej istnienie, choć na forum nigdy by się do tego nie przyznało. 11

13 Dział III. Magiczne osobistości Albus Dumbledore Jedna z najwybitniejszych postaci magicznych XX w., początkowo wybitny uczeń, potem znakomity nauczyciel Transmutacji. Dyrektor Hogwartu i najpotężniejszy czarodziej swoich czasów, Kawaler Orderu Merlina. Dzieciństwo Urodził się w rodzinie czarodziejów jako Albus Percival Wulfryk Brian Dumbledore w 1881 roku. Wraz z rodziną, rodzeństwem: Aberfothem i Arianą oraz rodzicami: Percivalem i Kendrą, mieszkał w otoczeniu mugoli, co doprowadziło do tragedii. Kiedy on miał dziesięć lat jego siostrę napadła grupa chłopców, którzy zobaczyli jak uprawia czary. Wywołało to u niej tak wielki wstrząs, że bała się siebie i swojej magii, która znajdowała ujście w niekontrolowanych wybuchach, przez co Ariana musiała być pod stałą opieką. Ojciec Percival, nie czekał na wymierzenie oprawcom jej córki i sam dokonał samosądu, przez co trafił do Azkabanu. Lata szkolne Uczynek ojca, który w świecie czarodziejów uważany był za wroga mugoli, wpłynął na pierwsze kroki syna w Hogwarcie. Młody albus nie chciał rozmawiać o ojcu. Szybko zaprzyjaźnił się z Elfiasem Dogem, który również został odrzucony przez szkolnych kolegów. z czasem osiągniecia Albusa przyćmiły złą sławę ojca, uważano go za najlepszego ucznia szkoły. Wiele jego wypracowań trafiło do pism naukowych, tj. Transmutacja Współczesna, Eliksirotwórstwo Praktyczne czy Horyzonty Zaklęć. Przewidywano, że zostanie Ministrem Magii, on jednak od zawsze pragnął nauczać. Albus Dumbledore jako nauczyciel Zatrudniony przez ówczesnego Dyrektora Hogwartu, Armanda Dippeta, młody Dumbledore uczył Transmutacji. Ważnym wydarzeniem było odebranie jedenastoletniego Toma Riddle z sierocińca i przekazanie mu wiadomości, że jest czarodziejem. Był szanowany i po śmierci Dippeta objął posadę Dyrektora Hogwartu. Tom Riddle ubiegał się o posadę nauczyciela OPCM w Hogwarcie, jednak Dumbledore czując od niego zło, odmówił. 12

14 Śmierć Albus Dumbledore zmarł 30 czerwca 1997 roku. Czarna strona magicznej potęgi Lord Voldemort Lord Voldemort, Czarny Pan, Ten-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać to tylko kilka z licznych przydomków Toma Marvola Riddle a, Mistrza Czarnej Magii, legendarnego przeciwnika Harry ego Potter a. Dzieciństwo Tom Marvolo Riddle urodził się 31 grudnia 1926 roku. Jego matka, Meropa Gaunt, godzinę po jego urodzeniu zmarła, a do ukończenia 11 lat wychowywał się w sierocińcu. Zauważył, że potrafi kontrolować rzeczywistość: sprawiać innym ból fizyczny i psychiczny, inne dzieci się go bały, jednak sam siebie określał mianem wyjątkowego. W Hogwarcie Przełomową chwilą w życiu Toma Riddle a był moment, w którym Albus Dumbledore powiedział mu, że jest czarodziejem i będzie się uczył w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart. u większości grona pedagogicznego młody Lord Voldemort zyskał sympatię, jednak jedyną osobą, która mu nie ufała był Dumbledore. w czasie piątego roku nauki przyszły Czarny Pan odkrył Komnatę Tajemnic, powodując, za sprawą Bazyliszka, śmierć uczennicy, nazywanej później Jęczącą Martą. Riddle, będący wówczas szanowanym uczniem oraz prefektem, szybko przekonał wszystkich, że winny napaściom jest Rubeus Hagrid, miłośnik wszelakich stworzeń. W wieku 18 lat Tom zaczął starać się o posadę nauczyciela OPCM, jednak ówczesny Dyrektor, Dippet, odmówił mu, informując go, że jest za młody i zaproponował by zgłosił się po paru latach. Po jakimś czasie Riddle znów zgłosił się na posadę, lecz następca Dipetta, albus Dumbledore, nie przyjął go, czując od mężczyzny zło. Podejrzewa się, że od tego czasu na OPCM leży klątwa, gdyż żaden z nauczycieli tego przedmiotu nie uczył go dłużej niż rok. Czas największej potęgi W latach 60. potęga Voldemorta rosła. Zebrał grupkę popleczników, później znanych jako Śmierciożercy i zaczął wcielać swoje plany w życie, chciał podporządkować świat mugoli czarodziejom oraz zabić czarodziejów pochodzenia mugolskiego. Planował on przeciągnąć na swoją stronę różne istoty magiczne, 13

15 które zostały wypędzone lub były prześladowane przez czarodziejów. Lord Voldemort jako swój znak rozpoznawczy wybrał tzw. Mroczny Znak. Aurorzy zostali upoważnieni do rzucania Zaklęć Niewybaczalnych na Śmierciożerców bez ostrzeżenia, a niektórych podejrzanych mogli oddać dementorom bez procesu w Wizengamocie, przez co wielu niewinnych ludzi zostało ukaranych. Codziennie ginęli ludzie, zarówno czarodziejów jak i mugoli, którzy nie chcieli stanąć po stronie Voldemorta. Gdy sytuacja radykalnie się pogorszyła albus Dumbledore założył Zakon Feniksa i postanowił walczyć z szerzącym się okrucieństwem. Upadek Kiedy Severus Snape przekazał Voldemortowi treść przepowiedni ten mimo niewiary, że ktokolwiek może go pokonać, postanowił zabić chłopca. Nie znał on jednak całej wyroczni. 31 lipca 1980 roku urodziło się dwóch chłopców, których mogła dotyczyć przepowiednia: Harry Potter i Neville Longbottom. Dumbledore czuł, że Lord Voldemort wybierze Harry ego, gdyż oboje byli półkrwi. Przyjaciel rodziny, Peter Pettigrew wiedząc gdzie ukrywają się Potterowie, zdradził ich kryjówkę Czarnemu Panu. w Halloween 1981 roku Lord Voldemort osobiście stawił się w Dolinie Godryka by we własnej osobie zabić chłopca. Nieoczekiwanie stracił on swoją moc, gdyż matka chłopca ochroniła go oddając swoje życie za jego. Czarny Pan stracił swoje ciało, był bardzo słaby, jednak nie zginął całkowicie dzięki swoim horkruksom. Po upadku Po straceniu mocy w Dolinie Godryka Voldemort uciekł do lasów w Albanii, gdzie ukrywał się przez 10 lat. Czekał na Śmierciożerców, którzy odnajdą go, jednak większość z nich była pewna, że on nie żyje. Plany odzyskania ciała Pierwsza okazja nadarzyła się kiedy były nauczyciel mugoloznawstwa, Kwiryniusz Quirrell, udał się do Albanii by wytropić kryjówkę Voldemorta. Ten szybko opętał jego ciało, stał się dla niego tymczasowy horkruksem. Czarny Pan chciał wykraść Kamień Filozoficzny, który posłużyłby do wytworzenia Eliksiru Życia, jednak temu zapobiegł Harry Potter. Voldemort ponownie uciekł do Albanii a Kamień został zniszczony. Kolejna okazja nadarzyła się kiedy Lucjusz Malfoy odnalazł dziennik Toma Riddle a, podrzucił go Ginny Weasley. Pisała ona w nim z cząstką Toma Riddle a, a Voldemort coraz bardziej panował nad jej ciałem. Ostatecznie jednak Harry Potter znów zniweczył plany Czarnego Pana, zniszczył dziennik kłem bazyliszka i uratował siostrę Rona. Powrót Latem 1994 roku Voldemort został ponownie odnaleziony, tym razem przez zdrajcę Potterów, Petera Pettigrew. Kiedy dowiedzieli się o Turnieju Trójmagicznym, razem z Bartym Crouchem Jr. zaplanowali jak zabić Harry ego Pottera. Barty pod wpływem eliksiru wielosokowego podszywał się przez cały rok szkolny pod Alastora Moody'ego, w ten sposób Crouch wrzucił nazwisko Harry'ego Pottera do Czary Ognia, przez co on musiał wziąć udział w turnieju. W czasie trzeciego zadania śmierciożerca zaczarował puchar turnieju w świstoklik, który przeniósł Harry ego i Cedrica Diggory ego na cmentarz, gdzie czekali już 14

16 Voldemort i Glizdogon. Zabił on Cerica i uwięził on Harry ego, a następne przywrócił ciało Voldemortowi. Wezwał on Śmierciożerców, był na nich zły. Między Czarnym Panem a Potterem doszło do starcia, dzięki Priori Incantatem Harry wraz z ciałem Cedrica mógł wrócić do Hogwartu. Nikt nie uwierzył mu w powrót Lorda Voldemorta. Przejęcie Świata Magii Latem 1997 roku Lord Voldeort ponownie uwolnił część śmierciożerców z Azkabanu, a Dworu Malfoyów używał jako siedziby. Kiedy Rufus Scrimgeour został zamordowany Ministerstwo Magii szybko się poddało, a nowym Ministrem Magii został, kontrolowany zaklęciam Imperius, Pius Thicknesse. Za głowę Harry ego Pottera przewidywano nagrodę. Ostateczny koniec Voldemorta W czasie II Bitwy o Hogwart, po długiej walce, zginął on z ręki Harry ego Pottera 2 maja 1998 roku. Merlin czarodziej wszechczasów Jeden z najpopularniejszych magów wszechczasów. Który z młodych czarodziejów nie chciałby choć na chwilę zmienić się w Merlina? Pochodzenie Merlin był synem cnotliwej i prawej córki króla oraz inkuba, demona. To właśnie po nich odziedziczył swoje niezwykłe magiczne zdolności. Kariera doradcy Po śmierci Wortigerna Merlin został doradcą trzech królów Aureliusza, Uchera Pendragona i jego syna, Artura. Według legend za czasów panowania tego pierwszego podstawił Stonehenge. Merlin był nie tylko doradcą ale i prorokiem. Niezwykłe zdolności Merlin był wybitnym animagiem, potrafił zmienić się w dziecko, kobietę, dowolne zwierzę, w zależności od sytuacji. 15

17 Śmierć Merlin zakochał się w czarodziejce Vivienne i zdradził jej swoje tajemnice. Ona zaś wykorzystała tą wiedzę przeciwko niemu i zamknęła go we wnętrzu dębu. Kirke grecka mistrzyni magii Jedna z najlepszych czarodziejek Greckich, to ona na swojej wypspie gościła takie wybitne osobistości jak Odyseusz czy Glaukos. Pochodzenie Była córką Heliosa, boga słońca i nimfy morskiej Perseidy. Goście Kirke Jednym z gości Kirke był Glaukus, który znając jej magiczne zdolności poprosił ją o napój miłosny. Ona jednak, zakochana w nim, prosiła go aby został. Kiedy odmówił do miejsca kąpieli jego ukochanej wlała eliksir, który na zawsze zamienił ją w okrutne monstrum. Najsłynniejszym gośniem Kirke był Odyseusz, który wracając z wojny trojańskiej zatrzymał się u niej na rok. Jego przyjaciół zamieniła w świnie a nim, odpornym na czary, dzięki danemu mu przez Heliosa zielu, zaprzyjaźniła się. Po pewnym czasie przemieniła jego żeglarzy z powrotem w ludzką postać a jego wypuściła w dalszą drogę. 16

18 Dział IV. Magiczne spojrzenie na alchemię Alchemia a magia Alchemia, zagadkowa profesja, którą zajmowali się najwybitniejsi czarodzieje. Uchylmy rąbka tajemnicy, czym jest alchemia i jakie jest jej powiązanie z magią. Czym jest alchemia? Alchemię możemy uznać z dziedzinę magii. Jest to połączenie mugolskiej chemii i naszych, czarodziejskich Eliksirów. Cele alchemików Głównym celem alchemików było spowodowanie przemiany ołowiu (lub innego stosunkowo taniego metalu) w złoto. Wielu mistrzów alchemii próbowało, także stworzyć panaceum, lekarstwo na wszystkie choroby, oraz eliksir nieśmiertelności. Poza tymi centralnymi celami każdy alchemik miał swoje, których urzeczywistnienie zapisałoby go na stałe nie tylko na kartach historii alchemii, ale i świata. Krótko o historii alchemii Alchemię kojarzymy raczej ze średniowieczem, jednak jej korzenie sięgają czasów znaczne wcześniejszych. Wykorzystywano ją głównie w czasie pochówku (Egipt), ale także łączono z religią (Grecja). Jednym z bardziej znanych alchemików starożytności jest Demokryt, który zajmował się transmutacją metali. W średniowieczu alchemia rozwijała się najlepiej w Chinach i krajach arabskich, wtedy największe zainteresowanie budziła rtęć. Największym alchemikiem arabskim był Geber żyjący w latach Odkrył on własności chlorku amonu, przeprowadził reakcję w wyniku, której otrzymał kwas octowy oraz ustalił, że rtęć jest metalem. Natomiast na miano pierwszego wielkiego alchemika europejskiego zasłużył Albert Wielki. 17

19 Kolejnym etapem rozwoju alchemii były dzieła powstałe w XV w., tj. De re metallica (1556) czy Alchemia (1597). Alchemicy z tego okresu to: Paracelsus, Libavius czy Georg Bauer. Popularność alchemii znacząco spadła w XVII w. Wtedy też mugole zaczęli nazywać alchemię chemią odłączając od niej jej magiczną cząstkę. Nicholas Flamel niebanalny alchemik Najbardziej znany alchemik wszechczasów, prawdopodobnie jedyny człowiek, który odnalazł recepturę na nieśmiertelność. Mugolska wersja Urodził się 1330 roku w Pontoise, był jednym z pierwszych europejskich alchemików, większość tego co o nim wiemy zawdzięczamy jego pracy Heiroglyphica. W tym czasie alchemia była mocno rozpowszechniona i pospolicie praktykowana. Kiedy podrósł wyjechał do Paryża gdzie zajmował się kopiowaniem książek, był także notariuszem i nauczycielem pisania. Nie interesowała go alchemia póki w jego ręce nie dostała się książka, napisana sekretnym językiem oraz według jego przekonań zawierająca tajemnicę kamienia filozoficznego. Wtedy właśnie Flamel zbudował własne laboratorium i zaczął eksperymentować. Uzyskał złoto pozwalając spaść czerwonemu kamieniowi na odpowiednią ilość rtęci. Wraz z żoną, Perenellą, rozdali większość majątku sierotom i wdowom, a sami żyli skromnie. Perenella zmarła w 1397 roku, a Flamel 22 marca Magiczne zakończenie My czarodzieje znamy jednak inne zakończenie historii Flamela i Petronelli. 17 stycznia 1382 roku Nicholas uzyskał kamień filozoficzny, a wraz z żoną użyli go by stworzyć eliksir nieśmiertelności. Zmarł w 1992 roku po przeżyciu 666 lat. 18

20 Michał Sędziwój polską potęgą alchemiczną Nazywany jest księciem alchemików, a każdy szanujący się czarodziej powinien znać historię mocarza polskiej alchemii. Dzieciństwo Sędziwój urodził się w 1566 roku w okolicach Nowego Sącza. Był synem szlachcica Jakuba Sędzimira i Katarzyny Pielszówny. Ojciec chciał aby Michał został zakonnikiem. Po raz pierwszy zetknął się z alchemią w Akademii Krakowskiej. Już wtedy marzył aby odkryć największą tajemnicę alchemii, kamień filozoficzny. Przygoda z Sethonem Michał po śmierci ojca odziedziczył duży majątek i postanowił podróżować po świecie w celu spotkania najznamienitszych alchemików. Przejeżdżając przez Saksonię uwolnił z więzienia włoskiego alchemika, Sethona. Ten odwdzięczył mu się podarowując mu proszek dzięki, któremu można było zamienić ołów w złoto. Sethon zostawił w spadku Sędziwojowi wszystko co posiadał, w tym swoją żonę. Ostatnie chwile Po długich podróżach Sędziwój wrócił do Polski, na dwór Zygmunta III Wazy. Do śmierci pisał dzieła alchemiczne, jednak nie udało mu się osiągnąć życiowego celu nie odkrył kamienia filozoficznego. Zmarł w

21 Dział V. Magiczne miejsca Delfy Najbardziej znana wyrocznia świata starożytnego. Dziś odkryjemy jej tajemnice. Rola wyroczni w czasach starożytnych Wyrocznia odgrywała wśród Greków bardzo ważną rolę, gdyż wierzono, że przez usta Pytii przemawiają sami bogowie. Pytano wyrocznię prawie o wszystko, od spraw wojennych, przez politykę, po zawieranie małżeństw. Przebieg ceremonii Każda przepowiednia była bardzo celebrowana. Pytanie mógł zadać jedynie mężczyzna musiał najpierw wypełnić określone rytuały, złożyć ofiarę i uiścić opłatę. Następnie Pytia udawła się do komnaty, która mieściła się w podziemiach świątyni i zasiadała na trójnogu. Wyrocznia zapadała w trans, w czasie którego przemawiał przez nią Apollo. Zazwyczaj odpowiedzi były bardzo mętne. Przepowiedzenie Delficką wyrocznię odwiedzały bardzo znane osobistości np. rzymski cesarz Neron i Krezus, król Lidii. 20

22 Historia Azkabanu Słynne, a zarazem budzące strach wśród czarodziejów więzienie, z którego ciekawych ucieczek było co nie miara. Położenie i wygląd To więzienie położone jest na skalistej wyspie z dala od lądu, położonej na środku Morza Północnego, co jeszcze bardziej utrudnia ucieczkę. Azkaban jest wysoką czworokątną wieżą. Historia więzienia Kiedy powstał Wizengamot, pierwszy sąd magiczny, należało znaleźć miejsce gdzie można by było zamykać skazańców. Azkaban wybudowano na przełomie XV i XVI w. Do 1993 roku, czyli do czasu ucieczki Syriusza Blacka uważano, że nie da się z niego uciec bez pomocy kogoś z zewnątrz. Dementorzy Jako, że nikt o zdrowych zmysłach nie chciałby pilnować więźniów, którzy jednym ruchem różdżki mogliby zabić wszystkich dookoła, powołano więc strażników równie okropnych jak ludzie, których musieli pilnować, dementorów. Według Syriusza więźniowie tracili chęć do życia. Dementorzy zostali zniesieni w 1998 roku. Ucieczki Pierwszą osoba, która bez niczyjej pomocy uciekła z Azkabanu był Syriusz Black, który zmienił się w psa (animag) i przecisnął się przez kraty. Barty ego Croucha Jr. z Azkabanu wyciągnął ojciec podając mu Eliksir Wielosokowy z włosem jego matki, ona zaś wypiła ten sam eliksir jednak z włosem swojego syna. On żył w ukryciu, a ona zmarła i została pochowana nie zmieniając postaci swego syna. Jednymi z najwierniejszych śmierciożerców byli Lestrangowie, uciekli oni z Azkabanu w 1995 roku podczas masowej ucieczki z więzienia. Po nieudanej bitwie w Departamencie Tajemnic zostali ponownie złapani, jednak w lipcu 1996 roku sam Voldemort podarował im wolność. Kiedy Czarny Pan ostatecznie zginął bracia znów trafili do Azkabanu, Bellatriks już nie żyła. 21

23 Stonehenge Jedna z najsłynniejszych europejskich budowli megalitycznych owiana wielką tajemnicą, której żaden z wielu badaczy, ani mugolskich, ani magicznych, do tej pory do końca nie rozwiązał. Po co zbudowano Stonehenge? Istnieje wiele teorii powodu powstania Stonehenge: jedni twierdzą, że był to kalendarz słoneczny, inni, że stanowił rolę cmentarzyska. Na pewno wiemy jedno: z całą pewnością było to ważne miejsce. Dlaczego? Ponieważ nikt o zdrowych zmysłach nie budowałby czegoś tak wielkiego bez jakiegokolwiek powodu. Wygląd Stonehenge jest kręgiem 30 kamieni, a wewnątrz znajduję się kolejny krąg zbudowany z kamieni błękitnych. Łącznie Stonehenge zbudowany jest wielu różnie ułożonych kamieni. Merlin Jedna z legend powstania Stonehenge głosi, że wzniósł je sam Merlin, dzięki swoim magicznym zdolnościom. Hogwart Jedna z trzech największych szkół magii, która szkoli najlepszych czarodziejów, zarówno tych, którzy stoją po stronie dobra jak i tych, którzy stoją po stronie zła. Początek Szkoła Magii i Czarodziejstwa Hogwart została założona ok lat temu przez Rowenę Ravenclaw, Helgę Hufflepuff, Godryka Gryffindora i Salazara Slytherina. Początkowo założyciele sami wybierali uczniów, jednak po pewnym czasie Slytherin zażądał przyjmowania tylko uczniów czystej krwi, jak inni się nie zgodzili, opuścił szkołę. Aby uczniowie mogli być nadal przyjmowani Gryffindor pozostawił Tiarę Przydziału, która miała za zadanie przydzielać uczniów do czterech domów. 22

24 Edukacja Uczniowie, którzy przejawiają magiczne zdolności, trafiają do Hogwartu w wieku 11 lat. Nauka trwa 7 lat, w ciągu, których muszą przejść 2 testy: SUM-y, Standardowe Umiejętności Magiczne ( klasa 5) i Owutemy, Okropnie Wyczerpujące Testy Magiczne (klasa 7). Na początku uczniowie uczą się tylko podstawowych przedmiotów: Transmutacji, Eliksirów, Historii Magii, Zielarstwa, Astronomii, Latania na miotle, Obrony przed Czarną Magią oraz Zaklęć. W klasie trzeciej mogą wybrać m.in. Numerologię czy też Mugoloznawstwo. Domy W Hogwarcie są 4 domy: Ravenclaw, Hufflepuff, Slytherin oraz Gryffindor, pochodzące od nazwisk ich założycieli. Do domów przydziela Tiara Przydziału, według tego jakie cechy posiada uczeń. Rowena Ravenclaw ceniła sobie mądrość, bystrość oraz inteligencję, więc takie cechy mieli uczniowie w jej domy. Gryffindor natomiast przyjmował uczniów odważnych, szczerych, prawych i sprawiedliwych. Cechy uczniów Slytherinu to ambicja, zaradność oraz przebiegłość, natomiast Hufflepuffu to wierność, koleżeńskość, pracowitość i schludność. 23

25 Dział VI. Wydarzenia, które zmieniły bieg historii Powstania Goblinów Gobliny, które dotychczas były traktowane jak śmiecie, niewolnicy, postanowiły postawić na swoje i wszczęły powstania. Gobliny pracujące Przed pierwszym powstaniem gobliny były niewolnikami czarodziejów, pracowały w ich domach. Najwięcej zniewolonych goblinów można było znaleźć w Hogsmeade, Dolinie Godryka i Upper Flagley, dlatego też te trzy miasteczka czarodziejów ucierpiały najbardziej podczas walk. Gobliny wydobywały cenne metale i kamienie oraz wyrabiały z nich wartościowe przedmioty, takie jak Miecz Godryka Gryffindora. Jednak wszystkie wytwarzane przez gobliny przedmioty szły do rąk czarodziejów, a one nie miały z nich żadnej korzyści. Powody powstań Znane jest nam tylko kilka powodów dlaczego gobliny chciały się uwolnić spod niewoli czarodziejów. Jednym z nich jest na pewno chytrość goblinów, chcieli zatrzymać dla siebie cenne przedmioty. Prawdopodobnie jednak najważniejszym motywem było pragnienie posiadania różdżki. Bunty Goblinów Jedna z rebelii zaczęła się 5 czerwca 1612 roku, z samego rana do Rady Magów został wysłany przedstawiciel goblinów wraz z uzbrojoną obstawą. Przedstawił on swoje żądania, podkreślając, że jeśli nie zostaną spełnione, czarodzieje pożałują. W pewnym momencie jeden z członków Rady nie wytrzymał i zabił przedstawiciela goblinów, pozostałe wpadły w szał. Wynikiem spotkania była śmierć po kilku przedstawicieli każdego gatunku oraz wielu zostało rannych, ta wieść szybko się rozniosła w świecie czarodziejów. Gobliny wyskoczyły ze swoich kryjówek i zaatakowały ratusze w czarodziejskich wioskach, jedną z nich było Hogsmeade. Ostatecznie, po podbiciu przez gobliny większości wiosek, czarodzieje 13 24

26 września 1612 wysłali do goblinów swojego przedstawiciela, który podpisał umowę mówiącą o tym, że gobliny nie będą już więcej pracować dla czarodziejów za darmo. Innym powstaniem był bunt, który odbył się w Egipcie 26 maja 1623 roku. Tam gobliny zawsze miały prawa podobne do czarodziejów, jednak nie mogły posiadać różdżek. Powstał tam też Bank Gringotta, po pewnym czasie jeden z czarodziejów odkrył, że gobliny kradną pieniądze tam wpłacone. Czarodzieje postanowili wziąć sprawy w swoje ręce i wygnali gobliny, sami przejmując bank. Gobliny zdenerwowały się i wszczęły powstanie. Przejęły Teby, miasto, w którym znajdował się bank i radziły nim przez około 2 tygodnie. Po tym czasie przybyła pomoc z Europy i powstanie zostało stłumione. Zostało ustalone, że gobliny zostają w banku lecz nie mają prawa żądać różdżek, złota, ani nie będą wszczynać nowych rebelii. Bitwy o Hogwart Bitwy, które miały na celu obronę Hogwartu przed Voldemortem. Pierwsza bitwa Została rozegrana 30 czerwca 1997 roku, śmieciożercy dzięki Szafie Zniknięć przenieśli się do Hogwartu, następnie dostali się do wieży astronomicznej, gdzie Severus Snape zabił Albusa Dumbledora. Śmierciożercy po osiągnięciu celu uciekli. To starcie nie było tak krwawe jak bitwa druga jednak poniosło za sobą dwa ważne skutki: śmierć Dumbledore a oraz przejęcie Czarnej Różdżki przez Dracona Malfoy a. Druga bitwa Rozegrana 2 maja w 1998 roku kiedy Lord Voldemort wraz ze swoimi poddanymi napadł po raz drugi na Hogwart. Jego celem było przejęcie Hogwartu i zabicie Harry ego Pottera, który pojawił się tam w celu zniszczenia horkruksów. W całym zamku można było dostrzec walczące ze sobą pary. Harry Potter dowiadując się, że jest ostatnim horkruksem postanawia dać się zabić. Zaklęcia Voldemorta nie uśmierciło go, jednak on nie okazał, że żyje. Czarny Pan przekonany, że jego wróg nie żyje udał się w stronę zamku. Ostatecznie bitwa rozstrzygnęła się w Wielkiej Sali, gdzie Potter zabił Voldemorta. 25

27 Wojny Czarodziejów Najtragiczniejsze czasy w magicznym świecie, czas panowania Voldemorta. Pierwsza Wojna Czarodziejów Trwała 11 lat, , do utraty przez Voldemorta mocy, czyli do momentu napaści na Potterów. Była równie krwawa jak druga wojna, zginęło wielu wybitnych czarodziejów, którzy nie chcieli pomagać Voldemortowi lub byli mugolskiego pochodzenia. Druga Wojna Czarodziejów Zaczęła się kiedy Lord Voldemort zaczął powracać, początkowo bez sukcesów. Po powrocie Czarnego Pana ludzie zaczęli znikać, znajdowano ich także martwych. Najokropniejsza i najstraszliwsza wojna w świecie czarodziejów dobiegła końca w momencie śmierci Voldemorta. 26

28 Najważniejsze daty w historii magii 1289 Międzynarodowa Konferencja Magów 1330 narodziny Nicholasa Flamela 1486 powstanie Młota na czarownice 1552 narodziny Simona Formana 1556 powstanie De re metallici 1556 narodziny Michała Sędziwója 1611 śmierć Simona Formana 1612 Powstanie Goblinów w Londynie 1623 Powstanie Goblinów w Egipcie 1636 śmierć Michała Sędziwója 1712 ostatni proces o czary w Anglii 1881 narodziny Albusa Dumbledora 1926 narodziny Toma Riddle'a 1981 atak Voldemorta na Potterów 1997 śmierć Albusa Dumbledora 1998 śmierć Voldemorta 27

29 Bibliografia Zola Kroznek Allan, Kroznek Elizabeth: Księga wiedzy czarodziejskiej, wyd. II, Rebis Dom Wydawniczy, 2008 Blair Blackthorne: Księga Historii Magii autorstwa Blair Blackthorne, Harry Potter Wiki, w języku polskim, Harry Potter Wiki, w języku angielskim, Dominique Tonks: Podręcznik do Historii Magii, Inne źródła: W tworzeniu podręcznika mogły zostać użyte, jako źródła informacji, także inne, niewymienione, podręczniki. Z tego podręcznika może korzystać każdy kto pragnie posiąść wiedzę z zakresu Historii Magii, uprasza się jednak by go bezczelnie nie kopiować. Jeśli jesteś nauczycielem i pragniesz go używać na swoich lekcjach, napisz (kontakt na mojej stronie). 28