ST ROBOTY IZOLACYJNE PRZECIWWILGOCIOWE (CPV )

Transkrypt

1 ST ROBOTY IZOLACYJNE PRZECIWWILGOCIOWE (CPV ) 1. WSTĘP Przedmiot Specyfikacji Technicznej Zakres stosowania ST Ogólne wymagania dotyczące Robót Niektóre określenia podstawowe MATERIAŁY Warunki ogólne stosowania materiałów Składowanie materiałów SPRZĘT Ogólne wymagania dotyczące sprzętu TRANSPORT Transport środka gruntującego Warunki transportu WYKONANIE ROBÓT Ogólne zasady wykonania Robót Przygotowanie podłoży pod wykonanie robót Wykonanie izolacji metodą iniekcji Wykonanie izolacji powłokowych nowych elementów budowlanych KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT Ogólne zasady kontroli Zakres badań prowadzonych w czasie budowy Kontrola wykonanie przepon poziomych OBMIAR ROBÓT Jednostką obmiaru jest: ODBIÓR ROBÓT Ustalenia ogólne dotyczące odbioru robót Dokumenty które Wykonawca powinien przedstawić przy odbiorze robót Czynności sprawdzające przy odbiorze Ocena końcowa PODSTAWY PŁATNOŚCI Cena jednostki obmiarowej obejmuje PRZEPISY ZWIĄZANE ST / 1

2 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Specyfikacji Technicznej Przedmiotem niniejszej ST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót polegających wykonaniu izolacji przeciwwilgociowych Zakres stosowania ST Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji Robót, które zostaną zrealizowane w ramach zadania PROJEKT PRZEBUDOWY I ADAPTACJI PRZYZIEMIA I PIWNIC BUDYNKU WIELKIEJ ZBROJOWNI W GDAŃSKU, TARG WĘGLOWY 6, w zakresie wykonania i odbioru robót polegających wykonaniu izolacji przeciwwilgociowych Ogólne wymagania dotyczące Robót Ogólne wymagania dotyczące Robót podano w ST Wymagania ogólne. Wykonawca jest odpowiedzialny za jakość wykonania Robót oraz za ich zgodność z Dokumentacją Projektową i ST. Wymagania niniejszej ST dotyczą wykonania izolacji przeciwwilgociowych elementów budynku części podziemnej wg wskazań Dokumentacji projektowej FAZY 2, oraz wszystkich elementów żelbetowych tj murków oporowych, fundamentów zagłębionych poniżej poziomu terenu. Wszystkie prace II ETAPU muszą być wykonane pod nadzorem kierownika prac konserwatorskich i uzgodnione w trakcie komisji konserwatorskich Zabezpieczenie murów piwnicznych przed wodą gruntową Podstawową sprawą dla omawianego obiektu jest odcięcie jego murów od wpływu wód gruntowych. Z badań oraz obserwacji wynika, że arsenał nigdy nie posiadał skutecznej, izolacji wodochronnej, dodatkowo jego mury zachodnie wciąż przesączane są ciekami wodnymi. Mury piwniczne, znajdujące się poniżej poziomu terenu narażone są na wpływ wody gruntowej, której swobodne zwierciadło od strony zachodniej znajduje się na rzędnej 5,2 mn.p.m., tj. około 3m powyżej poziomu posadzki piwnicy. W celu zabezpieczenia murów piwnicznych przed wodą gruntową należy wykonać skuteczną izolację wodochronną. Z uwagi na wartości historyczne murów, izolację wodochronną należy ograniczyć do minimum, umożliwiającego użytkowanie obiektu. Z tych względów izolację przewiduje się wykonać jedynie na fragmentach ścian piwnicznych, których obecny stan zawilgocenia znacznie odbiega od pozostałych murów. Przewiduje się wykonanie izolacji poziomej w postaci przepony hydrofobizujacej mur, uszczelnienie ewidentnych przecieków muru i wykonanie izolacji strukturalnej na fragmentach muru południowego i zachodniego, wykonanie izolacji kurtynowej przy murze wschodnim, oraz izolacji powłokowej w otwartym wykopie na murze północnym (rys. 1). Miejsca wykonania konkretnych izolacji zostaną oreślone na komisji konserwatorskiej. Izolacje na obiekcie należy wykonać zgodnie z Programem Prac Konserwatorskich przy uzgodnieniu z konserwatorem zabytków Zgodnie z Programem Prac Konserwatorskich projektuje się wykonanie izolacji poziomej w postaci przepony hydrofobizującej w poziomie nowo projektowanej posadzki piwnicy, lokalne uszczelnienie muru w miejscu aktywnych przecieków i sączeń przez ściany kondygnacji podziemnej. Wykonanie izolacji strukturalnej na fragmentach muru południowego i zachodniego. Wykonanie izolacji kurtynowej przy murze wschodnim oraz na murze północnym. Technologia wykonania izolacji powinna być możliwie jak najmniej inwazyjna. Ze względu na poziom wód gruntowych, duże siły poziome przekazywane z konstrukcji sklepień na ściany, lokalizację obiektu zaleca się unikanie wykonywania otwartych wykopów przy ścianach budynku. Technologia izolacji powinna umożliwiać jej skuteczne wykonanie bez konieczności odsłaniania istniejący ścian od strony naziomu Izolacja Pozioma W ramach zabezpieczenia dla podciągania kapilarnego wody gruntowej wskazuje się na wykonanie przepony hydrofobowej poziomej dla wszystkich kondygnacji piwnicy na wysokości 5cm powyżej poziomu posadzki. Należy wykorzystać metodę iniekcji niskociśnieniowej z użyciem emulsji silikonowych. Stosując estry kwasu krzemowego zachodzi konieczność wcześniejszego obniżenia poziomu zawilgocenia murów do około 12% wilgotności masowej. Czynności polegają na aplikacji substancji w poziomo wywiercone otwory o średnicy 12-16mm (zależy od dobranych iniektorów) Nie zaleca się stosowania systemu iniekcji grawitacyjnej ze względu na mniejszą penetracje struktur muru. Głębokość otworów oraz zadane podczas wykonania iniekcji ciśnienie należy ustalić na budowie w zależności od wybranej technologii, wytrzymałości danych partii muru. Po sprawdzeniu skuteczności zastosowanej izolacji, otwory iniekcyjne należy zamknąć zaprawą systemową. Iniekcję wykonać w spoinach muru ceglanego. Ze względu na wartość historyczną obiektu należy zastosować technologię renomowanych producentów, posiadających doświadczenie przy realizacji tego typu obiektów oraz odpowiednie referencje. Przed zastosowaniem na obiekcie wybraną technologię trzeba przedstawić do akceptacji Głównej Jednostce Projektowej oraz Konserwatorowi Zabytków Izolacja Pionowa Strukturalna Dla ściany południowej i zachodniej należy wykonać izolację strukturalną od strony wewnętrznej ściany zgodnie z Orzeczeniem Technicznym z Programem Prac Konserwatorskich. Zarys technologii wykonania izolacji na elementach murowych: o W ścianie należy wykonać szachownicę otworów iniekcyjnych średnicy 1014mm (zależy od dobranych iniektorów oraz technologii producenta) w rozstawach 20-25cm i głębokości w granicach 10-15cm. o W nawiercone otwory zamontować pakery wg technologii producenta. o Przygotować materiał iniekcyjny do wtłaczania wg wytycznych producenta. Preparat w formie estrów krzemowych o Materiał iniekcyjny wprowadzać kolejno pod ciśnieniem 3-6 bar o Wykonać sprawdzenie wykonanej izolacji o Zdemontować pakery, zamknąć otwory zaprawa systemową o Powierzchnie murów pokryć płynem iniekcyjnym i warstwa sztywnego szlamu mineralnego o Na przygotowane zaizolowane podłoże muru ceglanego układać tynk renowacyjny gr. około 2cm. Ze względu na wartość historyczną obiektu należy zastosować technologię renomowanych producentów, posiadających doświadczenie przy realizacji tego typu obiektów oraz odpowiednie referencje. Przed zastosowaniem na obiekcie wybraną technologię trzeba przedstawić do akceptacji Głównej Jednostce Projektowej oraz Konserwatorowi Zabytków. ST / 2

3 Izolacja Pionowa Kurtynowa Ze względu na specyfikę położenia budynku, pracę konstrukcji przewiduję się wykonanie w miejscach zagrożonych izolacji kurtynowej. Konieczność wykonania izolacji dotyczy ściany wschodniej oraz ściany północnej. Do wykonania izolacji kurtynowej należy zastosować preparaty chemiczne w formie żelu akrylowego lub pianki poliuretanowej. Zarys technologii wykonania izolacji na elementach murowych: o Iniekcję preparatu należy zaaplikować w podłoże gruntowe po stronie zewnętrznej izolowanej ściany o Wprowadzenie preparatu w grunt należy wykonać przy użyciu lanc dostosowanych do specyfikacji wybranego systemu izolacji. Lance należy wprowadzić do głębokości spodu ścian zewnętrznych budynku. Rozstaw lanc max co 50cm. o Za pomocą lanc rozprowadzać insekt w gruncie wyciągająć powoli dozujące lance Ze względu na wartość historyczną obiektu należy zastosować technologię renomowanych producentów, posiadających doświadczenie przy realizacji tego typu obiektów oraz odpowiednie referencje. Przed zastosowaniem na obiekcie wybraną technologię trzeba przedstawić do akceptacji Głównej Jednostce Projektowej oraz Konserwatorowi Zabytków Izolacja miejsc sączeń wody gruntowej przez mur ceglany W miejscach wypływu, sączenia wody z elementów murowych należy wykonać iniekcję ciśnieniową wgłębną za pomocą pianki poliuretanowej. Zarys technologii wykonania: o Przygotowanie oczyszczenie muru przy pomocy niezaolejonego powietrza i wody pod wysokim ciśnieniem. Odtłuszczenie rysy oraz muru w bezpośrednim jej sąsiedztwie. Usunięcie ubytków, okruchów niezwiązanych spoin, cegieł w pęknięciu. o Zasklepienie rysy w celu zagwarantowania właściwej penetracji oraz wypełnienia spękania materiałem iniekcyjnym. Uszczelnienie należy wykonać na całej długości spękania materiałem uszczelniającym na bazie poliuretanu lub materiałem mineralnym w zależności od technologii firmy wykonującej iniekcję o Zamontowanie pakerów po długości zarysowania/sączenia. Pakery należy wprowadzić w mur co 20-25cm. Pakery nawiercamy pod kątem ok 45stopni tak aby możliwie najgłębiej wniknąć w iniektowany element. o Tłoczenie pompą iniekcyjną zawiesiny do pakera nr1 do momentu wypłynięcia materiału w otworze nr2 o Wypełnienie reszty otworów analogicznie jak w poprzednim punkcie od dołu do góry rysy. Iniekcję należy prowadzić przy możliwie najniższym ciśnieniu roboczym gwarantującym skuteczność prowadzonej operacji. o Ewentualne nieprzewidziane wcześniej przecieki należy uszczelniać zaprawą szybkowiążącą o Po wykonaniu iniekcji we wszystkich otworach na całej długości przecieku należy usunąć pakery a pozostałe otwory uzupełnić zaprawą szybkowiążącą wg technologii producenta. o W nieszczelnych miejscach rozkuć mur i po skrzemiankowaniu uszczelnić zaprawą systemową. o Na zakończenie czynności uszczelniania położyć szlam uszczelniający na powierzchnię muru. Ze względu na wartość historyczną obiektu należy zastosować technologię renomowanych producentów, posiadających doświadczenie przy realizacji tego typu obiektów oraz odpowiednie referencje. Przed zastosowaniem na obiekcie wybraną technologię trzeba przedstawić do akceptacji Głównej Jednostce Projektowej oraz Konserwatorowi Zabytków Niektóre określenia podstawowe Izolacja przeciwwilgociowa System izolacji przeznaczony do ochrony elementów budowli lub ich części przed działaniem wody niewywierającej ciśnienia hydrostatycznego Izolacje bitumiczne powłokowe (Środki gruntujące) Preparaty asfaltowe lub żywiczne nanoszone na powierzchnię budowli przed nałożeniem właściwej izolacji zwiększające przyczepność izolacji właściwej do podłoża bądź jako samodzielne izolacje przeciwwilgociowe.. Mogą występować samodzielnie na powierzchniach betonowych stykających się z gruntem gdzie nie wymagana jest izolacja przeciwwodna procedura dokument zapewniający jakość; definiujący, jak, kiedy, gdzie i kto wykonuje i kontroluje poszczególne operacje robocze; procedura może być zastąpiona normami, aprobatami technicznymi i instrukcjami, ustalenia projektowe dane opisujące przedmiot i wymagania dla określonego obiektu lub opisujące roboty niezbędne do jego wykonania, przepona (izolacja pozioma) wytworzona w murze bariera zabezpieczająca przed kapilarnym podciąganiem wilgoci Papy termozgrzewalne Papy zgrzewalne z asfaltu oksydowanego oraz modyfikowanego elastomerem typu SBS izolacja podłóg na gruncie System bitumiczny dyspersyjny (wodny W skład systemu wchodzą preparaty półpłynny i dyspresyjny. Warstwa uszczelniająca standard IZOHAN IZOBUD WM + Grunt z IZOHAN IZOBUD WL 1:1 lub podobne preparaty półpłynny - jest to półpłynna masa przeznaczona do przyklejania twardych płyt izolacyjnych ze spienionego polistyrenu lub wełny mineralnej. Materiał do wykonywania cienkowarstwowych izolacji na powierzchniach pionowych i poziomych. preparaty dyspresyjny -masa asfaltowo-kauczukowa, nie zawierająca rozpuszczalników masa uszczelniająca do izolacji przeciwwodnych części budowli stykających się z gruntem oraz do klejenia płyt izolacyjnych 2. MATERIAŁY UWAGA WSZELKIE NAZWY WŁASNE PRODUKTÓW I MATERIEŁÓW PRZYWOŁANE W SPECYFIKACJI SŁUŻĄ OKREŚLENIU POŻĄDANEGO STANDARDU WYKONANIA I OKREŚLENIU WŁAŚCIWOŚCI I WYMOGÓW TECHNICZNYCH ZAŁOŻONYCH W DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ DLA DANYCH ROZWIĄZAŃ. DOPUSZCZA SIĘ ZAMIENNE ROZWIĄZANIA ( W OPARCIU NA PRODUKTACH INNYCH PRODUCENTÓW) POD WARUNKIEM: SPEŁNIENIA TYCH SAMYCH WŁŚCIWOŚCI TECHNICZNYCH PRZEDSTAWIENIU ZAMIENNYCH ROZWIĄZAŃ NA PIŚMIE ( DANE TECHNICZNE, ATESTY, DOPUSZCZENIA DO STOSOWANIA) UZYSKANIU AKCEPTACJI PROJEKTANTA I ZAMAWIAJĄCEGO ST / 3

4 2.1. Warunki ogólne stosowania materiałów AIDA KIESOL Płynny koncentrat krzemionkujący stosowany w systemach uszczelnienia i renowacji budowli.(lub analogiczny) Stosowany m.in. do prac renowacyjnych w starym budownictwie, do iniekcji przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie, do uszczelniania piwnic od wewnątrz i renowacji cokołów. Dane techniczne: Gęstość: ok. 1,15 g/cm3 Odczyn ph: ok. 11 Właściwości podłoża po przereagowaniu preparatu: Przepuszczalność pary wodnej: > 90% (w stosunku do pierwotnych właściwości) Nasiąkliwość powierzchniowa: w: 0,5 kg/m2 h0,5 Wzmocnienie: do 5 N/mm2 (MPa) Czyszczenie narzędzi: Czyścić na świeżo czystą wodą. Preparat AIDA KIESOL posiada atest higieniczny PZH oraz Aprobatę Techniczną ITB AT / AIDA BOHRLOCHSUSPENSION Bardzo drobnoziarnista zaprawa iniekcyjna (lub analogiczna). Fabrycznie przygotowana sucha mieszanka charakteryzująca się, po dodaniu wody, wysoką płynnością i zdolnością bezskurczowego wypełniania pustek w murze. Dzięki stosunkowo niskiej wytrzymałości nadaje się do stosowania w starych murach i daje się łatwo nawiercać. Po związaniu charakteryzuje się dobrą przyczepnością na sucho, porowatością i przepuszczalnością płynów iniekcyjnych. Wysoka odporność na siarczany rozpuszczalne w wodzie. Dane techniczne Uziarnienie: < 0,2 mm Gęstość świeŝej zaprawy: ok. 1,6 kg/dm3 Czas przydatności do stosowania po wymieszaniu: ok. 4 godz. przy +20 C Czas wiązania przy 20 C początek wiązania: > 8 godz. koniec wiązania: > 10 godz. Zawartość porow powietrznych: < 10% obj. Zawartość alkaliow: < 0,5% Zawartość fazy C3A: < 0,1% Kolor: szary Gęstość objętościowa: ok. 1,4 kg/dm3 Porowatość: > 20% wag. Wytrzymałość na zginanie 7 dni: ok. 0,7 N/mm2 28 dni: ok. 1,0 N/mm2 Wytrzymałość na ściskanie 7 dni: ok. 1,5 N/mm2 28 dni: ok. 3,5 N/mm2 Zaprawa iniekcyjna AIDA BOHRLOCHSUSPENSION posiada atest higieniczny PZH AIDA SULFATEXSCHLAMME Mineralna, odporna na siarczany, drobnoziarnista zaprawa uszczelniająca (szlam uszczelniający) lub analogiczna. Przepuszczalna dla pary wodnej, szczelna w stosunku do wody pod ciśnieniem powłoka uszczelniająca, ktora cechuje się wysoką odpornością mechaniczną. Dane techniczne: Ilość wody zarobowej: 20 do 21 % Czas przydatności do stosowania po wymieszaniu: 60 minut Temperatura stosowania: +5 C do +30 C Konsystencja: odpowiednia do nakładania pędzlem, szlamowania Wytrzymałość na ściskanie: 28 dni ok. 30 N/mm2 Wytrzymałość na zginanie: 28 dni ok. 6 N/mm2 Nasiąkliwość kapilarna: w24:< 0,1 kg/m2 h0,5 Wspołczynnik oporu dyfuzji pary wodnej R: < 200 Zaprawa uszczelniająca AIDA SULFATEXSCHLAMME posiada atest higieniczny PZH oraz Aprobatę Techniczną ITB AT / REMMERS SPEZIAL VORSPRITZMORTEL obrzutka izolacyjna (lub analogiczna) Obrzutka odporna na siarczany stosowana jako podkład zwiększający przyczepność nakładanych poźniej warstw tynku. Dane techniczne: Gęstość nasypowa: ok. 1,7 kg/dm3 Kolor: szary Nadzor jakościowy: nadzor nad składem i jakością Odporność ogniowa: niepalny materiał budowlany, klasa materiału budowlanego A 1 Głębokość wnikania wody: po 1 godz. h > 5 mm Wspołczynnik oporu dyfuzyjnego w stosunku do pary wodnej R: ok. 15 Czyszczenie narzędzi: Czyścić na świeŝo wodą. Zaprawa REMMERS SPEZIAL VORSPRITZMORTREL posiada atest higieniczny PZH Woda Do przygotowania zapraw i zwilżania podłoża należy stosować wodę odpowiadającą wymaganiom normy PN-88/B "Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw". Bez badań laboratoryjnych można stosować wodociągową wodę pitną. Niedozwolone jest użycie wód ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych oraz wód zawierających tłuszcze organiczne, oleje i muł Izolacja pionowa i pozioma w gruncie nowych ścian i elementów fundamentowych. Ściany fundamentowe budynku odcięcie izolacją poziomą z papy asfaltowej. Odcięcie podłóg wentylowanych od wilgoci przez przekładki z podwójnej papy na słupkach podpierających. Ściany pionowe żelbetowych fundamentów pod projektowaną ST / 4

5 powierzchnią terenu dyspersyjna masa asfaltowo kauczukowa do izolacji przeciwwodnych części budowli stykających się z gruntem. Ściany pionowe żelbetowych murków pod projektowaną powierzchnią terenu dyspersyjna masa asfaltowo kauczukowa do izolacji przeciwwodnych części budowli stykających się z gruntem. Izolacja pozioma -2 x papa asfaltowa termozgrzewalna na chudym betonie wyłożeniem na ściany. Izolacja ścian zewnętrznych: Ściany fundamentowe poniżej 1m pod projektowaną powierzchnią terenu dyspersyjna masa asfaltowo kauczukowa do izolacji przeciwwodnych części budowli stykających się z gruntem Ściany zewnętrzne - 1,0 m pod projektowaną powierzchnią terenu do poziomu +0,3 m nad powierzchnią projektowanego terenu powlekane półpłynną masą Papy modyfikowane Papy modyfikowane elastomerem typu SBS są elastyczne nawet w niskich temperaturach (badanie giętkości wykonywane jest w temperaturze -25 C), dlatego można je układać praktycznie przez cały rok. Osnowę pap zgrzewalnych stanowią: welon z włókien szklanych, tkanina szklana lub włóknina poliestrowa. Są to materiały wysokiej jakości odporne na korozję biologiczną i posiadające bardzo dobre parametry fizyko-mechaniczne. Papa asfaltowa S40zgrzewalna, modyfikowana SBS, na osnowie z włókniny poliestrowej o gramaturze 200 g/m 2. Spodnia strona papy pokryta jest folią z tworzywa sztucznego. WŁAŚCIWOŚCI TECHNICZNE gramatura osnowy (włóknina poliestrowa) 200 g/m zawartość asfaltu modyfikowanego elastomerem SBS, min g/m 2 siła zryw. przy rozciąg paska o szer. 5 cm wzdłuż/w poprzek, min 750 /700 N wydłużenie przy maks. sile rozciąg, wzdłuż / poprzek, min. 40 /40% giętkość w obniżonych temperaturach -25 C odporność na działanie wysokiej temp., w ciągu 2 h +100 C grubość 5,2 ±0,2 mm długość rolki 5,0 m szerokość rolki 1,0 m Dyspersyjna masa asfaltowo kauczukowa preparaty dyspersyjny - preparat nie wymaga wkładek zbrojących ani tynku wyrównawczego odporny na wysokie ciśnienie wody do 0,8 MPa) daje wyprawy o wystarczającej twardości i wysokiej elastyczności bezrozpuszczalnikowy nadaje się na wszystkie podłoża mineralne, przykrywający rysy można go stosować na podłożach suchych i wilgotnych Skład wodna emulsja asfaltów, kauczuków, wypełniaczy i dodatków modyfikujących Czas wysychania 6 godzin Zasypywanie wykopu po 3 dobach Odporność na deszcz po 12 godzinach Przyczepność końcowa do betonu nie mniej niż 0,08 MPa Gęstość 1,07 kg/dm3 Odporność na wodę pod ciśnieniem 0,8 MPa przy warstwie o grubości 4 mm Zdolność klejenia 1,80 MPa Mostkowanie rys 5 mm Temperatura stosowania od + 5 C do + 30 C Zgodność z PN:B:24000 preparaty półpłynny preparat bezrozpuszczalnikowy, wodochronny tworzy izolację odporną na działanie czynników atmosferycznych Skład wodna emulsja asfaltów, kauczuków i dodatków uszlachetniających Czas schnięcia około 6 godzin Czas między nanoszeniem poszczególnych warstw 3 godziny Gęstość 1,02 g/cm3 Zdolność klejenia 0,95 MPa Zawartość wody w masie 60% Odporność na deszcz po 6 godzinach Temperatura stosowania od +5 C do + 30 C Zgodność z PN:B: Składowanie materiałów Termin przechowywania preparatów w oryginalnych, zamkniętych opakowaniach producenta wynosi 180 dni od daty produkcji. W suchych pomieszczeniach, w temperaturze powyżej +5 C. 3. SPRZĘT 3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu Ogólne wymagania dotyczące Sprzętu podano w ST Wymagania ogólne. Wykonawca przystępujący do prac powinien posiadać następujący sprzęt i narzędzia: - do wiercenia otworów iniekcyjnych - wiertarki odpowiedniej jakości o mocy co najmniej 1000 W; - do bezciśnieniowego nasączania - zestaw zasobników do napełniania otworów (zalecane); - do metody niskociśnieniowej: opryskiwacz ogrodowy ze złączką (wąż ciśnieniowy z głowicą chwytakową) lub pompy iniekcyjne np. membranowe lub tłokowe; metalowe pakery iniekcyjne z zaworem niskociśnieniowym lub jednorazowe pakery z tworzywa sztucznego; - do przygotowania podłoża - narzędzia do skucia uszkodzonych tynków: młotki, przecinaki, młoty udarowe pneumatyczne lub elektryczne; narzędzia do oczyszczenia powierzchni: szczotki, szczotki druciane, urządzenie do delikatnego piaskowania (strumieniowanie mgławicowe). ST / 5

6 - do przygotowania zapraw - mieszarka przeciwbieżna, przy małych ilościach mieszarka z pojedynczym mieszadłem lub wiertarka o regulowanej prędkości obrotowej z zamocowanym mieszadłem, pojemniki na zaprawę, - do nakładania drobnoziarnistych zapraw uszczelniających (szlamów uszczelniających) szczotka do nakładania szlamów, ławkowiec ewentualnie nakładać maszynowo agregatami do tynków drobnoziarnistych. 4. TRANSPORT Ogólne wymagania dotyczące Transportu podano w ST Wymagania ogólne pkt Transport środka gruntującego Materiały izolacyjne- konfekcjonowane i dostarczane w pojemnikach z tworzywa sztucznego lub blaszanych oraz workach papierowych. Typowe opakowania mogą być przenoszone przez jedną osobę. Można je przewozić dowolnymi środkami transportu. Materiały proszkowe zawierające cement należy chronić przed zawilgoceniem, wodorozcieńczalne preparaty iniekcyjne należy chronić przed mrozem. Materiały należy składować w zadaszonych magazynach. Należy sprawdzać termin ważności produktu. Wodę, (jeżeli nie istnieje możliwość poboru na miejscu wykonywania robot) należy dowozić w szczelnych i czystych pojemnikach lub cysternach. Zabrania się przewożenia i przechowywania wody w opakowaniach po środkach chemicznych lub w takich, w których wcześniej przetrzymywano inne płyny lub substancje mogące zmienić skład chemiczny wody Asfaltowy środek gruntujący powinien być pakowany w szczelnie zamknięte bębny metalowe. Bębny należy magazynować w pozycji stojącej z dala od źródeł ognia i elementów grzejnych, w warunkach zabezpieczających je przed nasłonecznieniem i wpływami atmosferycznymi. Asfaltowy środek gruntujący, pakowany jak wyżej, może być przewożony dowolnymi środkami transportu z zachowaniem przepisów Ministra Transportu. Bębny ze środkiem gruntującym należy ustawiać w pozycji stojącej, ściśle jeden obok drugiego najwyżej w dwóch warstwach, tak aby tworzyły zwartą całość zabezpieczoną dodatkowo listwami przed ewentualnym przesunięciem i uszkodzeniem. Na każdym opakowaniu środka gruntującego należy umieścić etykietę zawierającą następujące dane: nazwę i adres producenta datę produkcji numer partii wyrobu masę netto termin przydatności do użycia informację o uzyskaniu przez wyrób Aprobaty Technicznej 4.2. Warunki transportu Rolki pap, oraz pojemniki z preparatami izolacyjnymi należy przewozić krytymi środkami transportowymi, układane w jednej warstwie, w pozycji stojącej, zabezpieczone przed przewracaniem się i uszkodzeniem. Rolki pap i pojemniki z preparatami izolacyjnymi mogą być przewożone w kontenerach lub na paletach. 5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Ogólne zasady wykonania Robót Ogólne wymagania dotyczące wykonania Robót podano w ST Wymagania ogólne pkt Przygotowanie podłoży pod wykonanie robót Podłoże pod izolację. Warunkiem wykonania szczelnej izolacji jest właściwe przygotowanie podłoża Podłoże pod izolację powinno posiadać odpowiednie, zgodne z Dokumentacją Projektową, spadki, być gładkie, czyste i suche. Jako podłoże mogą służyć monolityczny beton lub dobrze zagęszczona podsypka piaskowa na nasypie z gruntu niespoistego. Powierzchnia pod izolację powinna być oczyszczona. Oczyszczenie powierzchni wykonać należy przez przedmuchanie sprężonym powietrzem lub przez zmycie strumieniem wody pod ciśnieniem. Po zmyciu, powierzchnia powinna zostać osuszona. Wszystkie uszkodzenia powierzchni powinny być naprawione. Części wystające powinny być skute lub zeszlifowane, a zagłębienie uzupełnione betonem Warunki układania izolacji. Roboty izolacyjne należy wykonywać przy dobrej pogodzie. Niedopuszczalne jest prowadzenie robót podczas opadów deszczu i mżawki, bezpośrednio po opadach oraz w czasie, gdy wilgotność względna powietrza jest większa niż 85%. Roboty można prowadzić, gdy: temperatura powietrza oraz podłoża >5 C i < 35 C, natomiast temperatura betonowego podłoża przeznaczonego do gruntowania powinna być co najmniej o 3 C wyższa od punktu rosy. Niedopuszczalne jest prowadzenie robót, gdy temperatura powietrza jest niższa niż -4 o C. Nie należy prowadzić robót izolacyjnych w czasie silnego wiatru. Jeśli zachodzi konieczność układania izolacji w złych warunkach pogodowych, takich jak niewłaściwa temperatura lub wilgotność powietrza, roboty powinny prowadzone pod namiotem foliowym lub brezentowym. W czasie silnych wiatrów, układanie izolacji jest dozwolone tylko pod warunkiem odpowiedniego chronienia powierzchni. Jeżeli roboty będą wykonywane w temperaturze 5-10 C, materiał izolacyjny powinien być uprzednio składowany przez 24 godz. w temp. 20 C W pobliżu wykonywanych robót nie mogą być składane żadne materiały sypkie i pylące Wykonanie izolacji metodą iniekcji Prace przygotowawcze Prace te służą temu aby zamknąć wszelkie pory w podłożu, a poprzez to zapobiec tworzeniu pęcherzy w warstwie izolacji, jak i w celu skutecznego uszczelnienia wszelkich pęknięć, spoin, narożników wewnętrznych i zewnętrznych. Podłoże musi być stabilne, czyste, wolne od kurzu, smoły i innych powłok antyadhezyjnych. Wystające resztki zaprawy należy zbić, a krawędzie odsadzek oczyścić z gruzu i ziemi. Głębokie spoiny i rysy należy uzupełnić. We wszystkich kątach wewnętrznych należy wykonać fasety (wyokrąglenia) o promieniu 4-6 cm. Zaleca się obrobienie wyokrąglenia pomiędzy ścianą, a fundamentem zaprawą szlamową w celu ochrony przed negatywnym ciśnieniem wody. Przed wykonaniem iniekcji przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie należy wykonać badania wstępne obiektu. ST / 6

7 Należy określić: stopień zawilgocenia materiału budowlanego (stosunek aktualnej zawartości wody do zawartości wody w stanie nasycenia); obecność pustek w murze; zawartość soli rozpuszczalnych w wodzie (siarczany, chlorki i azotany); obecność i skuteczność izolacji pionowych. W zależności od wyników badań wstępnych należy wybrać odpowiednią metodę iniekcji oraz ustalić rodzaj i zakres niezbędnych prac uzupełniających. Wysokość, na jakiej wykonywane są otwory iniekcyjne zależy od rodzaju i skuteczności funkcjonowania zewnętrznej hydroizolacji ściany, poziomu terenu przy budynku oraz przewidywanych zabiegów dodatkowych i należy ją ustalić przed rozpoczęciem prac. Zaleca się stosować następujące zasady: w przypadku braku zewnętrznych izolacji pionowych iniekcję należy wykonywać powyżej poziomu terenu (z reguły ok cm powyżej poziomu terenu); w przypadku stwierdzenia skutecznych zewnętrznych izolacji przeciwwodnych iniekcję należy wykonywać powyżej dolnej krawędzi tej izolacji (z reguły ok cm powyżej dolnej krawędzi izolacji przeciwwodnej); w ścianach wewnętrznych iniekcję należy wykonywać jak najniżej (z reguły ok cm powyżej poziomu posadzki). W przypadku wykonywania w jednym obiekcie iniekcji na rożnych wysokościach, poziome odcinki rzędów otworów iniekcyjnych na rożnych wysokościach należy połączyć rzędem otworów iniekcyjnych wierconych w pionie. Stopnie zasolenia określane są następująco: Niskie średnie wysokie Chlorki < 0,2 % 0,2-0,5 % >0,5 % Azotany < 0,1 % 0,1-0,3 % >0,3 % Siarczany < 0,5 % 0,5-1,5 % >1,5 % Za ogólny poziom zasolenia muru przyjmuje się najwyższą kategorię jaką osiąga którakolwiek z soli. W przypadku stwierdzenia obecności szkodliwych soli konieczne jest tynkowanie ścian specjalnymi tynkami renowacyjnymi o wysokiej porowatości i zdolności magazynowania soli. Metoda iniekcji z zastosowaniem preparatu Aida Kiesol najlepiej nadaje się do porowatych materiałów budowlanych o stopniu zawilgocenia do 60%. W przypadku stopnia zawilgocenia > 60% należy wstępnie wysuszyć mur np. metodą mikrofalową lub termiczno-konwekcyjną albo wiercić otwory iniekcyjne wyżej. W razie stwierdzenia pustek w murze (np. mur z sypkim wypełnieniem rdzenia, wąskimi rysami itp.), należy najpierw wypełnić te pustki zaczynem iniekcyjnym Aida Bohrlochsuspension Wykonanie przeciwwilgociowej izolacji poziomej. Dla zabezpieczenia murów piwnicznych przed podciąganiem kapilarnym wód gruntowych należy wykonać przeponę hydrofobową poziomą we wszystkich murach piwnicznych na wysokości 5-10cm powyżej posadzki piwnicy. Izolację należy wykonać metodą iniekcji niskociśnieniowej przy użyciu mikroemulsji silikonowych W przypadku stosowania estrów kwasu krzemowego zachodzi konieczność uprzedniego obniżenia stanu zawilgocenia murów do poziomu około 12% wilgotności masowej. Istnieje możliwość wykonania izolacji grawitacyjnej przy użyciu kremów iniekcyjnych na bazie siloksanów, które eliminują problem pustych przestrzeni w murze. Iniekt należy aplikować w poziomo wywiercone otwory o średnicy 8-14mm, w zależności od posiadanych iniektorów (przy iniekcji niskociśnieniowej), lub o średnicy 20mm przy iniekcji grawitacyjnej. Po wykonaniu iniekcji i sprawdzeniu skuteczności izolacji, otwory iniekcyjne należy zamknąć zaprawą systemową. Głębokość otworów i ciśnienie robocze aplikacji należy ustalić na budowie, w zależności od wytrzymałości cegły. Iniekcję zaleca się wykonać w spoinach Wykonanie przeciwwilgociowej izolacji pionowej strukturalnej Na fragmentach ścian południowej i zachodniej należy wykonać izolację strukturalną na wewnętrznej powierzchni ściany. Izolacja strukturalna polega na wykonaniu siatki otworów iniekcyjnych o średnicy 8-14 mm (w zależności od posiadanych iniektorów) w rozstawie co 20cm i głębokości około 10cm, w które wprowadzany jest pod ciśnieniem roboczym 3-6 bar (0,3 0,5MPa) w zależności od struktury cegły i zaprawy, iniekt w postaci estrów kwasu krzemowego. Po sprawdzeniu skuteczności izolacji oraz zamknięciu otworów iniekcyjnych zaprawą systemową, należy całą powierzchnię muru pokryć płynem iniekcyjnym w celu skrzemiankowania muru i następnie ułożyć warstwę sztywnego szlamu mineralnego. Na tak zabezpieczoną powierzchnię muru należy ułożyć tynk renowacyjny o grubości około 2cm Wykonanie izolacji pionowej kurtynowej Izolację kurtynową należy wykonać od strony zewnętrznej w miejscach gdzie niemoż-liwe jest wykonanie izolacji wodochronnej pionowej w otwartym wykopie. Izolację kurtyno-wą zaleca się wykonać na ścianie wschodniej (od ulicy Tkackiej). Izolacja kurtynowa polega na wprowadzeniu iniektu w postaci żelu akrylowego lub pianki poliuretanowej za pomocą lanc wprowadzonych do gruntu wzdłuż ściany budynku. Rozstaw lanc uzależniony jest od rodzaju i struktury gruntu. W tym obiekcie należy przyjąć rozstaw około 50cm. Lanc należy wprowadzić do gruntu na głębokość posadowienia obiektu i powoli wyciągać, aplikując iniekt Wykonanie izolacji pionowej w otwartym wykopie Izolację wodochronną w otwartym wykopie należy wykonać na ścianie północnej, która znajduje się na wewnętrznym dziedzińcu będącym w zarządzie Teatru Wybrzeże. Izolację należy wykonać z grubopowłokowej masy bitumicznej typu KMB (lub analogicznej), po uprzednim oczyszczeniu i wyrównaniu zaprawą cementową powierzchni muru. Grubość po-włoki po utwardzeniu nie może być mniejsza niż 3mm. Powierzchnię izolacji należy zabezpieczyć przed uszkodzeniami mechanicznymi polistyrenem ekstrudowanym lub folią budowlaną. Po wykonaniu izolacji wykop należy zasypać mieszanką piaskowo-żwirową lub piaskiem średnim. Zaleca się wykonać drenaż opaskowy, ułożony poniżej poziomu posadzki w piwnicy, lecz powyżej spodu fundamentów. Wodę z drenażu odprowadzić do kanalizacji deszczowej. Opaskę wokół budynku należy wykonać o szerokości 50cm, wypełnioną żwirem płukanym o frakcji 16-32mm Wykonanie izolacji poziomej podposadzkowej Po usunięciu wtórnych, współczesnych posadzek piwnicy, należy wykonać w tych miejscach podłoże betonowe, na którym ułożyć izolację poziomą z elastycznej zaprawy na mikrokrzemionce (szlam uszczelniający). Grubość powłoki nie powinna być mniejsza niż 3mm. Relikty oryginalnych posadzek należy pozostawić bez izolacji. Na izolacji ze szlamów uszczelniających można układać ST / 7

8 bezpośrednio posadzki z cegły na piasku lub też zaprawie wapiennej, w celu umożliwienia dyfuzji pary wodnej. Przy wykonywaniu innych warstw wykończeniowych, izolację należy zabezpieczyć warstwą wyrównawczą z zaprawy cementowej Zamykanie wypływu wody przez ściany W pobliżu wypływu wody gruntowej przez ściany piwniczne należy nawiercić otwory pod kątem 45º i przez otwory wprowadzić iniekt w postaci pianki poliuretanowej. Pianka zatamuje wypływ wody. Następnie w miejscach przecieków należy rozkuć mur i po skrzemiankowaniu otworu uszczelnić zaprawą systemową na bazie cementów bezskurczowych. Po zakończeniu uszczelniania, na powierzchnię muru ułożyć szlam uszczelniający Iniekcja zaczynu iniekcyjnego Aida Bohrlochsuspension wypełnienie pustek Iniekcję w celu wypełnienia pustek wykonuje się w razie stwierdzenia pustek w murze w trakcie wstępnych badań lub podczas wiercenia otworów iniekcyjnych. Przed zastosowaniem dodać do proszku ok. 50% wody, a więc około 10 l na każde 20 kg proszku (zawartość jednego opakowania), starannie wymieszać np. mieszarką przeciwbieżną lub wiertarką z zamocowanym mieszadłem i po pewnym czasie ponownie zamieszać. Zbyt mała ilość wody powoduje niewystarczającą płynność, zbyt duża ilość wody prowadzi do oddzielania wody, nierównomiernego twardnienia względnie wydłużenia czasu wiązania. Czas przydatności do stosowania po wymieszaniu: ok. 4 godz. przy +20 C. Przyspieszenie czasu wiązania, zwłaszcza przy niskich temperaturach i mokrym murze, można spowodować przez dodanie ok. 10% zaprawy błyskawicznie wiążącej np. Aida Rapidharter. Przy bezciśnieniowym wypełnianiu pustek materiał Aida Bohrlochsuspension wlewany jest przez lejek. Przy wtłaczaniu pod ciśnieniem należy dodawać do suspensji Aida Bohrlochsuspension 5% domieszki upłynniającej Aida Fliesmittel i stosować odpowiednie urządzenia iniekcyjne. Najwcześniej po 7 dniach od wprowadzenia Aida Bohrlochsuspension otwory iniekcyjne należy ponownie rozwiercić wiertłem o średnicy większej o ok. 2-4 mm i wykonać hydrofobową przeponę przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie stosując preparat Aida Kiesol. W przypadku murów ze szczególnie dużą ilością pustek można najpierw wypełnić rząd otworów materiałem Aida Bohrlochsuspension a potem ok. 5 cm wyżej wykonać iniekcje preparatem Aida Kiesol Iniekcja Aida Kiesol metoda bezciśnieniowa Iniekcja bezciśnieniowa jest metodą najczęściej stosowaną ze względu na łatwość wykonania. Przy zachowaniu staranności podczas wykonywania prac metodą ta jest bardzo skuteczna. Otwory wywiercić w jednym rzędzie, odstępy między środkami otworów 12 cm, nachylenie otworów ok. 25o, otwory muszą przecinać, co najmniej jedną spoinę wsporną. W przypadku ścian o większej grubości należy wiercić bardziej płasko, przy mniejszych grubościach bardziej stromo (do 45 o). Średnica otworów mm. W przypadku murów o grubości do 60 cm otwory wierci się z jednej strony i muszą się one kończyć ok. 5 cm przed drugą stroną muru. W murach o grubości powyżej 60 cm otwory należy wiercić z obydwu stron na głębokość równą ok. 2/3 grubości muru. Usunąć pył wiertniczy z otworów przez wydmuchanie sprężonym powietrzem. Preparat Aida Kiesol jest gotowy do użycia i nie wymaga dodatkowego mieszania. Otwory należy kilkakrotnie (2-3 razy) napełniać preparatem Aida Kiesol, aż do nasycenia muru, świeże na świece, ewentualnie zastosować zasobniki dozujące należy wprowadzić w mur wymaganą ilość materiału. Po zakończeniu iniekcji zamknąć otwory materiałem Aida Bohrlochsuspension Orientacyjne zużycie na każde 10 cm grubości ściany: 1,5 kg/mb Aida Kiesol 0,6 kg/mb Aida Bohrlochsuspension Iniekcja Aida Kiesol metoda niskociśnieniowa Metoda ciśnieniowa jest zalecana szczególnie w przypadku wyższego stopnia zawilgocenia lub grubych murów. Otwory wywiercić w jednym rzędzie, odstępy między środkami otworów 12 cm, otwory wiercić poziomo. Średnica otworów powinna być dopasowana do stosowanych pakerów iniekcyjnych najczęściej mm. W przypadku murów o grubości do 60 cm otwory wierci się z jednej strony i muszą się one kończyć ok. 5 cm przed drugą stroną muru. W murach o grubości powyżej 60 cm otwory należy wiercić z obydwu stron na głębokość równą ok. 2/3 grubości muru. Usunąć pył wiertniczy z otworów przez wydmuchanie sprężonym powietrzem. Preparat Aida Kiesol jest gotowy do użycia i nie wymaga dodatkowego mieszania. W metodzie niskociśnieniowej stosowane są niskociśnieniowe pakery iniekcyjne lub iniektory plastykowe. Jako urządzeń iniekcyjnych można używać np. odpowiednich pomp tłokowych lub membranowych. Preparat iniekcyjny należy podawać pod ciśnieniem 4-8 bar, tak długo aż wprowadzi się w mur wymaganą ilość materiału. Orientacyjne zużycie na każde 10 cm grubości ściany: 1,5 kg/mb Aida Kiesol <1810> Powłoka uszczelniająca Powłokę uszczelniającą należy wykonać od poziomu posadzki do wysokości ok. 20 cm powyżej rzędu otworów iniekcyjnych. Wymieszać preparat Aida Kiesol z wodą w proporcji 1: 1 i nanieść na oczyszczone podłoże metodą natryskową używając np. opryskiwacza z tworzywa sztucznego. Po ok. 15 minutach, gdy preparat Aida Kiesol zostanie wchłonięty przez podłoże, należy nanieść pierwszą warstwę szlamu uszczelniającego Aida Sulfatexschlamme. Wlać najpierw 5,0 do 5,3 litra wody do czystego pojemnika, wsypać 25 kg Aida Sulfatexschlamme i wymieszać mieszarką przez ok. 3 minuty doprowadzając do jednorodności. Po odczekaniu 2 minut czasu dojrzewania krótko zamieszać, aż osiągnie się konsystencję odpowiednią do stosowania. Należy dokładnie przestrzegać podanych ilości wody zarobowej! Bezpośrednio po wymieszaniu nakładać szlam Aida Sulfatexschlamme na przygotowaną powierzchnię techniką szlamowania używając miękkiego pędzla. Po ok. 20 minutach (zależnie od podłoża) nanieść drugą warstwę szlamu w taki sam sposób. Minimalna ilość szlamu nakładanego w jednej warstwie wynosi 2,0 kg/m2 (grubość warstwy > 1mm). Całkowita grubość powłoki wykonanej materiałem Aida Sulfatexschlamme nie może w żadnym miejscu przekraczać 5 mm. Na ostatnią, jeszcze świeżą warstwę szlamu uszczelniającego należy wykonać obrzutkę stosując materiał Remmers Spezial Vorspritzmortel. Wlać najpierw ok. 6 l wody do czystego pojemnika, wsypać 30 kg materiału Remmers Spezial- Vorspritzmortel WTA i wymieszać za pomocą mieszadła, aż do uzyskania jednorodnej konsystencji odpowiedniej do stosowania. Dopuszczalny czas stosowania po wymieszaniu: ok. 1 godz. Po przygotowaniu podłoża należy siatkowo narzucać wymieszaną obrzutkę Remmers Spezial- Vorspritzmortel cienką warstwą na powierzchnię pokrytą wcześniej szlamem uszczelniającym. Zużycie: 0,1 kg/m2 Aida Kiesol 4,0 kg/m2 Aida Sulfatexschlamme 5,0 kg/m2 Remmers Spezial Vorspritzmortel. ST / 8

9 5.4. Wykonanie izolacji powłokowych nowych elementów budowlanych Gruntowanie Aby uzyskać umocnienie podłoża, zmniejszenie jego nasiąkliwości oraz zapewnić lepszą przyczepność izolacji do podłoża (mostek sczepny) zaleca się gruntowanie. Do gruntowania pod izolacje wykonać warstwę preparatu dyspersyjnego rozcieńczonego z wodą w proporcjach 1:1. Żeby zapobiec tworzeniu się pęcherzy przy powierzchniach o dużych porach, nierównych, jak przy cegłach profilowanych powierzchniowo, potrzebne jest szpachlowanie wypełniające (drapane) masą izolacyjną. Szpachla wypełniająca musi wyschnąć, zanim można będzie rozpocząć następny etap pracy. Grunt należy dokładnie wetrzeć za pomocą szczotek w powierzchnię, tak aby nie tworzyły się zastoiny w zagłębieniach. Jednorazowo można zagruntować tylko taką powierzchnię, która zostanie zaizolowana tego samego dnia. Powierzchnię zagruntowaną, nie zaizolowaną w ciągu określonego przez producenta okresu czasu, należy ponownie zagruntować. W pierwszej kolejności należy pokryć gruntem narożniki - wklęsłe i wypukłe. Przed ułożeniem warstwy izolacyjnej nie dopuszcza się ruchu pieszego ani kołowego po zagruntowanych powierzchniach Wykonanie bezspoinowych powłok izolacyjnych fundamentów typu lekkiego Stosowane jest gdy grunt przepuszczalny ma dostateczną głębokość pod podstawą fundamentów. Materiał wypełniający wykop musi być na tyle przepuszczalny, aby woda opadowa mogła bez zakłóceń przesiąkać do poziomu wód gruntowych z powierzchni terenu tak, aby nie mogła gromadzić się choćby na krotko, np. podczas silnych opadów (wartość wsp. przepuszczalności nie może przekroczyć 10-4 m/s). Na uprzednio zagruntowane podłoże nanosi się preparat dyspersyjny, bez rozcieńczania, za pomocą pędzla lub pacy. Roboty izolacyjne powinny być wykonywane bardzo staranie i przez przeszkolonych pracowników. Zwraca się uwagę, iż wykonywanie poprawek na już ukończonych odcinkach jest bardzo pracochłonne i w przeważającej ilości wypadków prowadzi do powstania trwałych wad powłok izolacyjnych. Po wykonaniu robót izolacyjnych należy natychmiast ułożyć warstwę ochronną (najpóźniej na następnej zmianie roboczej) w przypadku hydroizolacji wymagających zastosowania warstwy ochronnej. W czasie prowadzenia robót izolacyjnych na obiekcie, dopuszczalny jest wyłącznie ruch technologiczny związany z prowadzeniem powyższych robót. W miejscach, gdzie taki ruch będzie prowadzony, należy specjalnie starannie zabezpieczyć izolację przed uszkodzeniem. Niedozwolony jest ruch pojazdów nie związanych bezpośrednio z robotami izolacyjnymi, a także składowanie na obiekcie jakichkolwiek materiałów Wykonanie zasadniczych bezspoinowych powłok izolacyjnych fundamentów Po przeschnięciu zagruntowanej powierzchni nakładamy właściwą izolację pacą lub szpachlą na grubość zależną od typu izolacji. Zaleca się nakładać jednorazowo warstwę nie grubszą niż 2 mm. Po przeschnięciu pierwszej należy nanosimy kolejne warstwy. Zawartość opakowania, przed rozpoczęciem prac należy wymieszać. Powłokę nanosi się zawsze na stronę ściany narażonej na działanie wody. Należy unikać negatywnego ciśnienia hydrostatycznego. Szczególną uwagę należy zwrócić na to, by powierzchnie kątów wewnętrznych i zewnętrznych były dokładnie pokryte masą. W zależności od obciążenia wodą należy dobrać odpowiednią grubość warstwy izolacyjnej. W przypadku występowania wody bez ciśnienia nakłada się 2-3 kilogramy na metr kwadratowy. W przypadku działania wody pod ciśnieniemna jeden metr kwadratowy nakłada się min. 4 kg preparatu. W pierwszej kolejności uszczelnia się punkty przyłączenia, tj. miejsca styku ściany zewnętrznej z fundamentem, przejścia rur, studzienki, świetliki, dylatacje. Następnie izoluje się powierzchnie. Masę uszczelniającą nakłada się od dołu do góry kielnią do wygładzenia. Po zakończeniu prac uszczelniających i przeschnięciu warstwy z preparatu, twarde płyty izolacji cieplnej przykleja się przy pomocy tego samego materiału nakładanego punktowo. W zależności od wielkości płyt rozmieszcza się równomiernie 6-8 placków wielkości dłoni na odwrotnej stronie płyty. Następnie płyty te odpowiednio przykłada się i mocno dociska. W zależności od wydatku materiału uzyskuje się typ izolacji: izolacja typu lekkiego (ochrona przeciwwilgociowa) zalecana grubość warstwy 2mm zużycie ok.2,0 kg/m2 izolacja typu średniego (woda gruntowa) zalecana grubość warstwy 3 mm zużycie ok.3,0 kg/m2 izolacja typu ciężkiego (woda pod ciśnieniem) zalecana grubość warstwy 4 mm zużycie ok.4,0 kg/m2 przyklejanie płyt styropianowych zużycie ok.0,5 kg/m2 6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Ogólne zasady kontroli Ogólne wymagania dotyczące kontroli jakości Robót podano w ST Wymagania ogólne pkt Badania techniczne należy przeprowadzić w czasie odbioru częściowego i końcowego robót (odbiór częściowy przeprowadza się w odniesieniu do tych robót, do których dostęp późniejszy jest niemożliwy lub utrudniony). Badania wykonuje się podczas suchej pogody przy temperaturze powietrza nie niższej niż +5 C. Wyniki badań należy wpisać do dziennika budowy. Do oceny i przyjęcia wykonanych robót wykonawca powinien przedstawić co najmniej następujące dokumenty: 1) zatwierdzoną dokumentację techniczną i dziennik budowy, 2) protokoły odbiorów międzyoperacyjnych stwierdzających prawidłowe przygotowanie podłoża, prawidłowe wykonanie każdej z warstw podkładowych izolacji, 3) protokoły badań kontrolnych lub zaświadczenia o jakości materiałów użytych do wykonanego izolacji. Przed przystąpieniem do badań należy porównać na podstawie protokołów lub zapisów w dzienniku budowy: a) czy podłoże nadawało się do rozpoczęcia pokryć izolacyjnych b) czy w okresie wykonywania robót temperatura powietrza nie była niższa niż +5 C Zakres badań prowadzonych w czasie budowy W trakcie prowadzenia robót izolacyjnych polegających na wykonaniu pokryć papowych i bezspoinowymi powłokami asfaltowymi należy kontrolować: Zgodność z dokumentacją techniczną Sprawdzić podłoże, zwłaszcza jego równości i spadków ST / 9

10 Sprawdzić materiały (jakość) Badać prawidłowość i dokładność wykonania (szczelności pokrycia) 6.3. Kontrola wykonanie przepon poziomych Wykonanie przepon poziomych przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie w technologii Remmers z zastosowaniem preparatu Aida Kiesol wymaga utrzymania odpowiednich warunków technicznych i klimatycznych. Ważne jest tu nie tylko zachowanie reżimu technologicznego w czasie aplikacji poszczególnych materiałów, ale rownież odpowiednich odstępów czasowych pomiędzy wykonywaniem kolejnych etapów prac. Czas ten uzależniony jest od panującej temperatury, wilgotności, sposobu wentylacji itp. Wykonawca zobowiązany jest do ciągłej kontroli, jakości wykonywanych prac. W tym celu konieczne jest, aby spełnione zostały następujące warunki: Wykonawca powinien posiadać odpowiednio przeszkolony personel. Wykonawca musi dysponować odpowiednim sprzętem do wiercenia otworów iniekcyjnych profesjonalnymi wiertarkami o mocy, co najmniej 1000 W i odpowiednimi wiertłami. Sprzęt ten musi być utrzymywany w dobrym stanie technicznym. W przypadku iniekcji metodą ciśnieniową wykonawca powinien dysponować sprzętem do iniekcji ciśnieniowej odpowiednimi pompami iniekcyjnymi i pakerami iniekcyjnymi. Sprzęt ten musi być utrzymywany w dobrym stanie technicznym. Wykonawca powinien posiadać odpowiedni sprzęt do czyszczenia powierzchni, przygotowania, nakładania, pielęgnacji stosowanych materiałów. Sprzęt ten musi być utrzymywany w dobrym stanie technicznym. Wykonawca powinien posiadać przyrządy umożliwiające kontrolę, jakości wykonywanych prac: - termometry powierzchniowe, - termometry do pomiaru temperatury powietrza, - przyrządy do pomiaru grubości warstw szlamu uszczelniającego. Każda dostarczona partia materiału musi być zaopatrzona w deklarację zgodności z odpowiednim dokumentem odniesienia wystawioną przez upoważnioną jednostkę. W razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących, jakości materiału należy przeprowadzić niezbędne badania. W czasie prac musi być prowadzona kontrola jakości wykonywanych prac i ich etapów zgodnie z odpowiednimi normami, specyfikacją i opracowanym harmonogramem. Wykonawca powinien prowadzić bieżący zapis realizowanych prac, badań jakościowych i warunków atmosferycznych w odpowiednio przygotowanych i uzgodnionych dziennikach. Kopia tej dokumentacji powinna być częścią dokumentacji powykonawczej Prace wstępne Należy sprawdzić stan muru przed przystąpieniem do prac. W przypadku obecności dobrze przylegającego tynku, jego usuwanie przed iniekcją nie jest konieczne. W przypadku murów nie otynkowanych lub murów, z których skuto tynki należy je wyspoinować zaprawą cementową. Jeżeli roboty prowadzone są w wykopie, należy sprawdzić czy wykop jest wystarczająco szeroki i prawidłowo oszalowany. Należy ocenić stan techniczny muru. W przypadku murów w złym stanie technicznym konieczna jest ich naprawa i ewentualne wzmocnienie. Należy sprawdzić strukturę muru oraz obecność pustek w murze. W razie stwierdzenia pustek w murze konieczna jest wstępna iniekcja płynnej zaprawy Aida Bohrlochsuspension Wiercenie otworów iniekcyjnych Należy sprawdzić odstępy między otworami powinny być równe, w żadnym miejscu odstęp między otworami nie może być większy od 15 cm, na 1 metrze bieżącym muru musi być wykonanych 8 otworów iniekcyjnych. Należy skontrolować głębokość otworów. Wysokość, na której wyznaczono rząd otworów iniekcyjnych powinna być zgodna z zasadami opisanymi w punkcie 5.1. Średnica otworów musi być zgodna z przyjętą technologią. W przypadku metody bezciśnieniowej średnica otworów musi wynosić co najmniej 24 mm (maksymalnie 30 mm). Należy sprawdzić czy z otworów został usunięty pył wiertniczy Wykonanie robot iniekcyjnych Podczas wykonywania iniekcji należy kontrolować na bieżąco zużycie preparatu iniekcyjnego, staranność wprowadzania preparatu iniekcyjnego w poszczególne otwory, dokładność zamknięcia otworów po iniekcji. Odbiór robot iniekcyjnych powinien być dokonany przed rozpoczęciem kolejnych prac renowacyjnych (np. tynkowaniem) Wykonanie powłoki uszczelniającej Kontrolę wykonania powinno wykonywać się podczas nakładania kolejnych warstw oraz bezpośrednio po nałożeniu każdej nowej warstwy. Należy sprawdzić dokładność wykonania jednorodność grubości warstwy, rzeczywistą grubość warstwy, pełne pokrycie powierzchni. 7. OBMIAR ROBÓT Ogólne wymagania dotyczące obmiaru Robót podano w ST Wymagania ogólne pkt Jednostką obmiaru jest: m 2, dla ułożenia izolacji powierzchniowych mb (metr bieżący) dla wykonania uszczelnień liniowych W razie wykonywania otworów iniekcyjnych na różnych wysokościach należy dodać powierzchnie przepon wykonywanych w pionie w celu połączenia przepon poziomych umieszczonych na różnych wysokościach. 8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Ustalenia ogólne dotyczące odbioru robót Ogólne wymagania dotyczące odbioru Robót podano w ST Wymagania ogólne pkt Dokumenty które Wykonawca powinien przedstawić przy odbiorze robót Zatwierdzoną dokumentację techniczną Protokoły odbiorów międzyoperacyjnych stwierdzających przygotowanie podłoża, prawidłowe wykonanie każdej z warstw podkładowych izolacji Protokóły badań kontrolnych lub zaświadczeń o jakości użytych materiałów ST / 10

11 8.3. Czynności sprawdzające przy odbiorze Sprawdzanie prawidłowości spadków i szczelności pokrycia głównie w miejscach narażonych na zatrzymywanie się wody (np. koryta, załamania, miejsca styku ze ścianami i kominami). Przeprowadza się je bezpośrednio po obfitych opadach lub po poddaniu miejsc sprawdzenia działaniu strumienia wody przez okres nie krótszy niż 15 min.i obserwowanie czy woda nie zatrzymuje się na powierzchni pokrycia lub czy nie przenika przez nie i nie tworzy zacieków. Zauważone usterki należy oznaczyć w sposób umożliwiający ich odszukanie i naprawę po wyschnięciu izolacji Odbiór robót iniekcyjnych Odbiór prac iniekcyjnych powinien być dokonany bezpośrednio po zakończeniu iniekcji, przed przystąpieniem do kolejnych prac renowacyjnych. Podczas wykonywania iniekcji należy prowadzić dziennik robot iniekcyjnych lub dokonywać odpowiednich wpisów w dzienniku budowy. Należy notować datę, miejsce wykonywania iniekcji, długość i grubość ściany, ilość zużytego preparatu, uwagi dotyczące stanu muru, utrudnień itp. Należy skontrolować rzeczywiste zużycie preparatu iniekcyjnego, staranność wprowadzenia preparatu iniekcyjnego w poszczególne otwory, dokładność zamknięcia otworów po iniekcji Odbiór powłoki uszczelniającej Odbiór powłoki uszczelniającej powinien być dokonany po zakończeniu prac. Należy sprawdzić dokładność wykonania jednorodność grubości warstwy, rzeczywistą grubość warstwy, pełne pokrycie powierzchni Ocena końcowa Jeśli wszystkie oględziny sprawdzenia i pomiary wykażą zgodność wykonania z projektem i wymogami wykonane roboty należy uznać za prawidłowe. Gdy chociaż jedno z badań da wynik ujemny, całość odbieranych robót uznaje się za niezgodne z wymogami projektu i nie przyjmuje się ich. Zależnie od zakresu niezgodności z projektem wykonane roboty mogą być zakwalifikowane do ponownego wykonania w całości lub do częściowych napraw. W obu przypadkach roboty podlegają ponownemu sprawdzeniu i odbiorowi. W przypadku stwierdzenia usterek nie nadających się do usunięcia, ale nie wpływających na szczelność pokrycia, roboty mogą być przyjęte z równoczesnym odpowiednim procentowym obniżeniem wartości robót. 9. PODSTAWY PŁATNOŚCI Ogólne wymagania dotyczące płatności podano w ST Wymagania ogólne Cena jednostki obmiarowej obejmuje Dostarczenie materiałów i sprzętu Przygotowanie i oczyszczenie podłoża do warunków technologicznych układania izolacji Gruntowanie i wykonanie izolacji właściwej Oczyszczenie miejsca wykonywania robót oraz zabezpieczenie wykonanej izolacji przed uszkodzeniem Wykonanie prób szczelności pokrycia i izolacji Oraz wszystkie inne roboty niewymienione, które są niezbędne do kompletnego wykonania robót objętych niniejszą ST przewidzianych w Dokumentacji projektowej 10. PRZEPISY ZWIĄZANE PN-88/B Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkach. Izolacja przeciwwilgociowa PN-88/B Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw. PN-EN 1925:2001 Metody badań kamienia naturalnego. Oznaczanie współczynnika nasiąkliwości kapilarnej. PN-EN : uzupełnienia PN-EN :2002 /A1:2005 (U) Metody badań elementów murowych. Część 11: Określenie absorpcji wody elementów murowych z betonu kruszywowego, kamienia sztucznego i kamienia naturalnego spowodowanej podciąganiem kapilarnym oraz początkowej absorpcji wody elementów murowych ceramicznych. PN-92/C Analiza chemiczna. Oznaczenie gęstości produktów chemicznych ciekłych i stałych w postaci proszku. PN-EN 772-4:2001 Metody badań elementow murowych Część 4: Określenie gęstości, gęstości objętościowej oraz porowatości całkowitej i otwartej elementow murowych z kamienia naturalnego PN-EN 772-5:2002 Metody badań elementow murowych Część 5: Określenie zawartości aktywnych soli rozpuszczalnych w elementach murowych ceramicznych PN-EN 1925:2001 Metody badań kamienia naturalnego Oznaczanie wspołczynnika nasiąkliwości kapilarnej PN-88/B Materiały budowlane. Woda do betonow i zapraw PN-69/B Izolacje bitumiczne. Wymagania i badania przy odbiorze. PN-B-24000:1997 Dyspersyjna masa asfaltowo-kauczukowa. PN-B-24002:1997 Asfaltowa emulsja anionowa. PN-B-24003:1997 Asfaltowa emulsja kationowa. PN-B-24004:1997 Masa asfaltowo-aluminiowa. PN-B-24005:1997 Asfaltowa masa zalewowa. PN-B-24006:1997 Masa asfaltowo-kauczukowa. PN-74/B Lepik asfaltowy stosowany na zimno Poprawki 1 Bl 9/91 poz Bl 8/92 poz. 38 Zmiany 1 Bl 11-12/84 poz Bl 1/85 poz. 1. PN-74/B Roztwór asfaltowy do gruntowania Poprawki 1 Bl 9/91 poz. 60 Zmiany 1 Bl 11-12/84 poz. 84. PN-B-24625:1998 Lepik asfaltowy i asfaltowo-polimerowy z wypełniaczami stosowane na gorąco. PN-63/B Lepik smołowy stosowany na gorąco Zmiany 1 Bl 11-12/84 poz. 84. PN-64/B Masa smołowa stosowana na gorąco do konserwacji pokryć dachowych Zmiany 1 Bl 10/70 poz ST / 11