Gospodarka-Nauka-Technika-Kultura-Sztuka-Sport-Społeczeństwo

Transkrypt

1 Nr Maj 2015 immedia Gospodarka-Nauka-Technika-Kultura-Sztuka-Sport-Społeczeństwo Patronat Medialny naszego Miesięcznika XII Konferencja Nauka pt. Kompleksowe i Szczegółowe Problemy Inżynierii Środowiska Darłówek r. We wrześniu taktów naukowych, współpracy a na tej kan - Ustronie Morskie mgr inż. Stanisława Zieliń roku Prodziekan ds. Nauki, Wydziału wie nawet przyjaźni. skiego - który, zachęcał go do takiego Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdy więc prof. Tadeusz Piecuch po za - przedsięwzięcia i obiecywał pomoc organi Częstochowskiej prof. dr hab. inż. Tadeusz kończeniu kadencji Prodziekana ds. Nauki zacyjną - co potem stało się faktem i do dzi Piecuch (wówczas docent) zorganizował z początkiem roku akademickiego 1 984/85 siaj obydwaj panowie pozostają w wielkiej dużą ogólnoprzyjaźni. Instytut polską konfe Inżynierii Sani rencję naukową tarnej Politechni tegoż wydziału, ki Częstochowłaśnie jako wskiej składał się Prodziekan, z trzech zakła a więc dla obydów, a jednym dwu kierunków, z tych zakładów tj. kierunku bu także kierował downictwo oraz prof. Piecuch, Kierunku Inżya mianowicie Za nieria Środowi kładem Technloska w Częstogii Ścieków i Od chowie na tere padów. Zakład nach obiektów ten był dość liczpolitechniki ny jak na warunki Częstochowuczelniane a było skiej. W Konfe - Konferencja Izabela Piecuch Redaktor Naczelny IMMEDIA Miesięcznik Pomorza to około 1 5 osób rencji- biorąc pod uwagę dwa kierunki został Dyrektorem samodzielnego Instytutu i praktycznie wszyscy pracownicy tego Za uczestniczyło stosunkowo dużo osób (około Inżynierii Sanitarnej Politechniki Koszaliń - kładu stanowili Komitet Organizacyjny Kon 200-stu) ale tej Konferencji brakowało skiej, który to Instytut zbudował od podstaw, ferencji ale przede wszystkim asystentki, szczególnie potrzebnej podczas obrad ka podjął się szalonego pomysłu zorganizowa - dzisiaj panie profesor Maria Włodarczykmeralności i skupienia. Goście konferencji nia konferencji naukowej już tylko dla kie - Makuła, Lidia Siwiec-Dąbrowska, Lidia Wol rozpraszali się po obiektach Politechniki runku inżynierii środowiska ale nad mo- ny, Longina Stępień (wszystkie one były na i brakowało przez to jakże ważnej bieżącej rzem!!! Bagatela, tylko 582 km na północ od Konferencji w Darłówku w 201 3r.) a dalej integracji - gdy obrady w sekcjach dla obyczęstochowy - bowiem padło na uroczą asystenci prof. Piecucha, którzy pod jego dwu kierunków odbywały się w kilku salach miejscowość nadmorską Ustronie Morskie. promotorstwem wykonali prace doktorskie wykładowych. Uczelnie nie są więc dobrym Ważnym wyborem tego miejsca był fakt, Anna Maria Anielak, Wojciech Radzikowski, terenem dla tego typu spotkań a przecież że prof. Piecuch jeździł tam na urlop i po- Janusz Maciążek i Maria Wójcik Szwedziń mają one służyć nawiązaniu ważnych kon znał wspaniałego człowieka Wójta Gminy ska. Szczególną i ważną rolę odegrali

2 w tych przygotowaniach pracownicy tech niczni Zakładu tj. Barbara Machura, Jerzy Sujecki, Marek Makuła, Adam Świech oraz Anna Maligłówka (potem sekretarka Instytu tu a dzisiaj kierownik Dziekanatu Wydziału Inżynierii Środowiska i Biotechnologii Poli - karskich jak dzisiaj, a więc i gorszy papier i inna jakość druku. Politechnika Częstochowska nie dysponowała wówczas własna drukarnią i trzeba było jeździć do Katowic do Drukarni Politechniki Śląskiej, aby tam drukować materiały konferencyjne. Trzeba Prof. Eugeniusz Mokrzycki (PAN Kraków), prof.tadeusz Piecuch (Pol. Koszal.) uczestniczyło wielu obecnie niesłychanie ważnych i wiodących dla Kierunku Inżynieria Środowiska w naszym kraju profesorów wówczas o 30 lat młodszych a więc wówczas często jeszcze docentów oraz adiunktów, że przypomnę m.in. obecny Członek Wykład Rektora Pol. Koszal. prof. Tadeusza Bohdala Prof. Lucjan Pawłowski (Pol.Lub.), prof. Maria Włodarczyk-Makuła (Pol. Częst.) Rektor PK prof. Tadeusz Bohdal, Prorektor PK prof. Danuta Zawadzka, b. Rektor PK prof. Krzysztof Wawryn techniki Częstochowskiej). Pierwsza Konferencja z tego więc cyklu odbyła się w pierwszych dniach września roku, gdzie centralnym miejscem Kon ferencji był Dom Wczasowy ALKA. W tej Konferencji uczestniczyło 31 4 osób co wymagało podnajęcia jeszcze kilku sąsiadujących domów wczasowych. Materiały konferencyjne zmieściły się w jednym liczącym ok stron tomie ale wówczas nie było takich technologii dru - było najpierw zdobyć papier (Papiernia Myszków) potem załatwić formalności w tym urząd cenzury i dopiero potem można było drukować; zawieźć papier z Myszkowa do Katowic, potem przywieźć wydrukowane materiały do Częstochowy a wreszcie potem dalej do Ustronia. Zabierając więc potrzebne materiały i osprzęt oraz wiele osób, przecież nie tylko pracowników zakładu jechano do Ustronia Morskiego trzema autokarami. W Konferencji we wrześniu roku Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Na ukowych prof. dr hab. inż. Janusz Jeżowiecki (Politechnika Wrocławska), prof. dr hab. inż. Andrzej Królikowski (wówczas Politech nika Warszawska a potem Białostocka), prof. dr hab. inż. Stanisław Wroński, prof. dr hab. inż. Janusz Okoń (obydwaj Politechnika Warszawska) liczne grono osób z SGGW na czele z prof. dr hab. inż. Antonim Kropiszem, Dyrektor Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN prof. Jan Kapała, dzisiaj prof. Nazwa i siedziba wydawcy: Izabela Piecuch IMMEDIA. COM.PL Koszalin, ul. Kołłątaja 1/1, Adres Redakcji: IMMEDIA Miesięcznik Pomorza Koszalin, ul. Kołłątaja 1 lok 1 Tel , tel. Kom biuro@immedia.com.pl, Zespół redakcyjny Red. Naczelny Izabela Piecuch, Grażyna Kuźmicka, Jagoda Wójcik, Wioleta Stochła, Marta Malinowska, Zdzisław Knap, opracowanie graficzne ZK&Friends, Drukarnia: INTRO-DRUK Koszalin. Nakład: 0,7 tys. egzemplarzy. Czasopismo dostępne pod adresami: Sklep Groszek Koszalin ul. Kołłątaja 1, Restauracja-Hotel Meduza Mielno ul. Nadbystrzycka 23, Sklep PYSIO w Sianowie ul. Słowackiego 8D, Koszalin ul. Zwycięstwa 42, pok. 201, Eurokadra Sp.zoo Koszalin ul. Zwycięstwa 114

3 dr hab. inż. Czesława Rosik-Dulewska na stępca prof. Kapały na funkcji Dyrektora te goż Instytutu, dzisiaj Przewodnicząca Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, prof. dr hab. inż. Wiesław Blaschke (wówczas AGH Kraków a dzisiaj Instytut Surowców Skal nych), prof. dr hab. inż. Eugeniusz Mokrzycki (dzisiaj Dyrektor Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN), Takim ważnym standardowym przykładowym kontaktem, który wykluł się na tej Kon ferencji w wyniku współpracy uczestników tj. Dyrektora ds. Technicznych Huty Kościuszko mgr inż. Eugeniusza Placzka oraz prof. Mianowskiego było powstanie nowej firmy produkcyjnej, która wytwarzała brykiety z odpadów hutniczych. Wójt Gminy Ustronie Morskie zaprosił dni temperatura oscylowała w granicach mi nus 28 do 30 st. C. Mimo tych ciężkich warunków ekipa prof. Piecucha dojechała z Częstochowy do Ustronia Morskiego tak samo trzema autobusami i o dziwo dojecha ła także ogromna ilość uczestników - jak na takie trudne warunki zimowe, akredytowa nych było 305 osób. Wzięły w niej udział w 95% te same osoby co we wrześniu Prof. Lucjan Pawłowski (Pol. Lub), prof. Czesława Rosik- Dulewska (Uniw.Opolski), prof. Eugeniusz Mokrzycki (PAN Kraków) Dziekan Wydz. Inż. Środ. Pol. Lubel. prof. Ozonek, Dziekan Wydz. Bud. i Inż. Środ. Pol Białostoc. prof. Józefa Wiater Od lewej: prof. Lidia Dąbrowska (Pol. Częst.), prof. Zofia Sadecka (Uniw. Zielonogórs.) Członek CK, prof. Janusz Jeżowiecki (Pol. Wrocł.), Rektor PK prof. Tadeusz Bohdal, Prorektor PK, prof. Kazimierz Szymański, Czł. Rzecz. PAN prof. Jarosław Mikielewicz (PAN Gdańsk) prof. dr hab. inż. Andrzej Mianowski (Poli technika Śląska) i nie sposób wszystkich wymienić. Oczywiście obecni byli profesorowie Instytutu Inżynierii Sanitarnej Poliechni ki Częstochowskiej obok prof. Piecucha byli to doc. Jan Grabowski, doc. Marek Gregorczyk, doc. Sławomir Wilk, prof. Andrzej Szczepański i inni ale przede wszystkim na całą Konferencję dojechali specjalnie z Czę stochowy - ówczesny Rektor Politechniki Częstochowskiej prof. dr hab. inż. Janusz Elsner i ówczesny Wojewoda Częstochowski Grzegorz Lipowski. Nawiązano liczne kontakty osobiste, a więc osiągnięto to o co chodziło prof. Tadeuszowi Piecuchowi. wszystkich profesorów uczestników konfe rencji w przerwie obrad na poczęstunek tzn. na rybkę i wodę mineralną - potem stało się to tradycją we wszystkich Konferencjach, które odbywały się w Ustroniu Morskim, a więc do 2005 roku włącznie. Wójt Zieliński zawsze tradycyjnie witał ucze stników Konferencji na Sesji Otwarcia jako gospodarz Gminy - Wójt nie opuścił żadnej Konferencji. Następna Konferencja w roku od była się także w Ustroniu Morskim w pierwszych dniach stycznia. To było gigantyczne, nieprawdopodobne przedsięwzięcie, bowiem zapanowała sroga zima i przez wiele roku z tym, że nie przyjechał Rektor Poli techniki Częstochowskiej lecz w jego imie niu i w jego zastępstwie ówczesny pierwszy Sekretarz K.U. PZPR w Politechnice Czę stochowskiej. Nie bez znaczenia nawiązuję do tego faktu, bowiem w maju roku kończyła się kolejna kadencja władz, a więc nowe wybory na uczelniach. Otóż, już wówczas prof. Piecuch w bezpośredniej rozmowie z Rektorem Politechniki Częstochowskiej poinformował Rektora, iż w nowej kadencji władz chce uzyskać stanowisko Prorektora ds. Nauki Politechniki Częstochowskiej. Niestety Rektor PCz nie akcep tował tej propozycji (startował na drugą

4 kadencję i był pewniakiem) lecz proponował prof. Piecuchowi funkcję Dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska. Profesor Piecuch nie akceptował tej propozycji dlatego, że w jego słusznej ocenie Dziekan jest tylko petentem Rektora, a am - stagnacyjny (brak kadry itd.) Właśnie tu w zacisznym Ustroniu Morskim pierwszy Sekretarz K.U PZPR PCz prof. Władysław Gajewski (dzisiaj Przewod niczący Komitetu Termodynamiki PAN) prowadził trudne rozmowy z prof. Piecuchem trzenia fal czegoś takiego nie da się opisać, to trzeba zobaczyć. Niestety nie doszło do porozumienia, a sytuacja między ówczesnym Rektorem PCz a prof. Piecuchem w wyniku odmowy przyjęcia funkcji Dziekana (co się Rektorowi Od lewej: Członek koresp. PAN prof. Piotr Kowalik (Pol. Gdańs.), V-ce Kurator Od lewej: Prodziekan ds Nauki Jacek Piekarski, Dziekan prof. Wiesława PAN, Czł. koresp. PAN prof. Lucjan Pawłowski (Pol. Lub.), Przewod. Komit. Inż. Głodkowska, Prodziekan ds. Nauczania dr Danuta Usidus. Wydział Inżynierii Środ. PAN prof. Czesława Roski-Dulewska (Uniw. Opol.) Lądowej, Środowiska i Geodezji Politechniki Koszalińskiej Przewodniczący Komitetu Organ. prof. Tadeusz Piecuch (Pol. Kosz) i Przewod- Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego prof. Tadeusz Piecuch niczący Komitetu Nauko. prof. Wiesław Blaschke otwierają Konferencję 2013r. (Politechnika. Koszalińska) Sala obrad bicją prof. Piecucha było zbudowanie Wydziału Inżynierii Środowiska w PCz i zupełne odłączenie się od kierunku budownictwo, który to kierunek wówczas miał charakter Fragment sali obrad (od tyłu) spacerując późnym wieczorem po kompletnie zamarzniętej plaży w Ustroniu Morskim, gdzie mimo znacznego zasolenia wody Bałtyku zamarzły w cudownych rzeźbach spię - PCz bardzo nie podobało) spowodowała, że zaczął rozwijać się konflikt. Efektem tego konfliktu stał się fakt, że procedowana wówczas sprawa o nadanie tytułu profesora

5 nauk technicznych (według ówczesnych przepisów) upadła na Posiedzeniu Senatu PCz mimo, że dwa dni wcześniej Rada Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska PCz oczywiście w głosowaniu tajnym jednogłośnie pozytywnie głosowała za nadaniem tytułu profesora wówczas docentowi Tade uszowi Piecuchowi. Profesor Piecuch był wówczas przez prof. Tadeusza Piecucha w Koszalinie, a za sadnicze sprawy i pertraktacje toczyły się właśnie w styczniu mroźnej zimy roku podczas drugiej Konferencji. Zatem losy tej Konferencji mają związek z faktem, że prof. Tadeusz Piecuch już 26 lat pracuje w Politechnice Koszalińskiej. Przeniesienie prof. Piecucha do Politechniki Koszalińskiej, organizowanie nowego Zakła - Medal Gryfa Zachodniopomorskiego oraz Medal Zasłużony dla Miasta Koszalina. W kolejnych Konferencjach w 2011 i roku uczestniczyło ponad 300 osób - przy czym w roku 2011 zorganizowano przy oka zji tej Konferencji także jubileusz 40-lecia pracy nauczyciela akademickiego prof. dr hab. Lucjanowi Pawłowskiemu twórcy Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Lu - Prof. Eugeniusz Mokrzycki (Dyr. IGSMiE PAN Kraków), Prorektor PK prof. Prof. Piotr Koszelnik (Pol. Rzesz.), prof. Janusz Oznonek (Pol. Lubel.), prof. Józefa Wiater (Pol. Białostoc.), prof. Janusz Jeżowiecki (Pol. Wrocł.), prof. Jan Kazimierz Szymański (Pol. Kosz.), Prorektor PK prof. Danuta Zawadzka (Pol. Kosz.) Hehleman (Politechn. Śl) Fragment sali obrad cały okres swej pracy w Częstochowie członkiem tego Senatu. Walczył o pomieszczenia i o etaty dla budowanego przez sie bie Instytutu itd. itd. i dlatego wiedział, że aby to dalej rozwijać musi zostać Prorektorem ds. Nauki, bo z pozycji Dziekana nic nie zdziała. Tak więc w tym samym dniu majowym gdy Senat PCz negatywnie głosował nad nadaniem tytułu profesora wówczas doc. Piecuchowi, prof. Piecuch wyszedł ostentacyjnie z posiedzenia Senatu PCz, zadzwonił do Koszalina do ówczesne go Rektora - elekta prof. Zdzisława Piątka z ofertą przyjścia do Koszalina, a Rektor prof. Piątek natychmiast się zgodził. Tak więc w dużym skrócie wyglądało lądowanie Fragment sali obrad (ostatnie rzędy) du Technologii Wody, Ścieków i Odpadów (potem Katedra) musiało zabrać trochę cza su i dlatego nastąpiła 1 0-letnia przerwa w organizowaniu tych Konferencji w cyklu 2-letnim. Dlatego też 3-cia Konferencja odbyła się dopiero w roku także w Ustroniu Morskim ale już w kompleksie domów wczasowych Wodnik (Wodnik i Leśna Polana). Liczba uczestników oscylowała w tej i w kolejnych Konferencjach w 1 999, 2001, 2003, 2005, 2007 w granicach ponad 200stu osób, a w roku 2009 w granicach ponad 300-stu osób - tu przy okazji obchodzono ju bileusz 40-stu lat pracy nauczyciela akade mickiego prof. Piecucha, gdzie otrzymał belskiej, wieloletniemu Dziekanowi tego Wydziału, a obecnie Członkowi Prezydium PAN i Wicekuratorowi PAN. W tych kolej nych Konferencjach uczestniczyli praktycznie prawie wszyscy, bez wyjątku, naj ważniejsi profesorowie Kierunku Inżynierii Środowiska i Ochrony Środowiska w na szym kraju. Doprawdy jest niemożliwe, aby wszystkich wymienić, kogoś nie pominąć itd. Spróbuję jednak zaryzykować i podać chociaż kilka nazwisk, z góry serdecznie przepraszając, jeżeli kogoś pominęłam, a więc: prof. dr hab. inż. Czesław Szafrański - zmarły przed kilkoma miesiącami jako urzędujący Prorektor Uniwersytetu Przyrod niczego w Poznaniu, a wcześniej wieloletni

6 Dziekan tego Wydziału Melioracji i Ochrony Środowiska, a ponadto z tego Uniwersytetu prof. prof. Sadżide Błażejewska, Błażejewski, Miller, Kośmider, Bykowski, Przybyła, Stachowski i wielu innych. Następnie z Politechniki Wrocławskiej prof. prof. Drzymała, Sadowski, Łuszczkie wicz, Świderska, Jeżowiecki, Kabsch-Korbutowicz, Winnicki, Krzyżyńska, Sówka, Biedugnis, Karwowska, Naumczyk, Okoń, Wroński i wielu innych. Z Politechniki Łódzkiej prof. prof. Wodziński, Heim, Wielgosiński, Zarzycki, Paryjczak, Gorzka i wielu innych. Następnie z Uniwersytetu Warmińsko- Mazurskiego prof. prof. Krzemieniewski, Klimek, Janczukowicz, Dębowski i inni. Z Politechniki Białostockiej prof. prof. Dzie- ski i inni. Z Politechniki Częstochowskiej prof. prof. Bień, Włodarczyk-Makuła, Dąbrowska, Stępniak, Wolny i inni. Z Akademii Ekonomicznej w Katowicach prof. Franciszek Piontek, prof. Barbara Piontek i inni. Z Politechniki Gdańskiej prof. ObarskaPempkowiak, prof. Krystyna Neuman, Prof. Jurij Fatyhof (Uniw. Kaliningrad- Rosja), Rektor prof. Aleksander Ivanov (Uniw. Kaliningrad-Rosja), prof. Anatoly Kolienko (Uniw. Połtawa- Ukraina), prof. Aleksander Szkarovsky (Univ. Petersburg, Pol. Koszal.) Prof. Eugeniusz Mokrzycki (Dyr. IGSMiE PAN Kraków), Prorektor Pol. Koszal. prof. Kazimierz Szymański Członek Rzecz. PAN prof. Jarosław Mikielewicz (IMP-PAN Gdańsk), Członek CK prof. Janusz Jeżowiecki (Pol. Wrocł.) Wykład prof. Małgorzaty Pileckiej-Rapacz (Uniw. Szczeciń.) nis, Miłaszewski, Ignatowicz, Skoczko, Wiater i inni. Z Politechniki Śląskiej prof. prof. Miksch, Z Politechniki Świętokrzyskiej prof. prof. DąGórska, Bodzek, Lutyński, Konieczny, Miabek, Bezak-Mazur. nowski, Hehleman, Palica itd. Z Politechniki Krakowskiej prof. prof. Bedna- Z Uniwersytetu Szczecińskiego, prof. Domagała, prof. Pilecka-Rapacz i inni. rek, Korewa-Paluch, Grochowalski, KróliZ Politechniki Rzeszowskiej - prof. Rak i inkowska i inni. Z Politechniki Lubelskiej prof. prof. Ozonek, ni. Z Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Czerwiński, Kozak, Dudzińska, Pomorska, Technologicznego prof. prof. Protasowicki, Pawłowski Lucjan i Pawłowski Artur, PawCzyż, Szaniawska i inni. łowska Małgorzata i wielu innych. Z Uniwersytetu Zielonogórskiego prof. SaZ AGH Kraków prof. prof. Blaschke, Tumidecka i inni. dajski, Sobczyk, Torra i wiele innych. Następnie z Uniwersytetu Adama MickiewiNastępnie z Politechniki Warszawskiej prof. prof. Kledyński, Łoniewska-Grabińska, cza w Poznaniu prof. Siepak, prof. Niedziel- Zwoździak i inni. prof. Antoni Neuman i inni. Następnie z Instytutu Maszyn Przepływowych PAN prof. Mikielewicz. Z Instytutu Oceanologii PAN prof. Pempkowiak i inni. Z Instytutu Surowców Skalnych prof. Baic i inni itd. itd. Oczywiście w tych Konferencjach uczestniczyło wielu profesorów i pracowników Politechniki Koszalińskiej. Tradycją stało się, że w sesjach inaugu racyjnych występował zawsze z krótką in formacją o Wydziale Inżynierii Lądowej, Środowiska i Geodezji Politechniki Kosza lińskiej (wcześniej Wydział Budownictwa

7 i Inżynierii Środowiska) Dziekan tego Wydziału a więc w przeszłości prof. dr hab. inż. Zdzisław Piątek, prof. dr hab. inż. Szymon Pałkowski, prof. dr hab. Kazimierz Szymań ski, a w roku podobnie jak obecnie w pani prof. dr hab. inż. Wiesława Głodkowska. W Konferencjach tych często uczestni czyli przedstawiciele Ministerstw Gospodarki, Zdrowia oraz Nauki i Szkolnictwa Wyższego i także Środowiska w randze Wi ceministrów. Na jednej z tych Konferencji gościliśmy aż trzech Sekretarzy Stanu. W latach 2009 i 2011 naszym gościem był Poseł, Wiceminister Resortu Ochrony Śro- Prof. Tadeusz Piecuch a potem Zachodniopomorskiego dr Euge niusz Żuber, prof. Zygmunt Meyer, mgr inż. Władysław Husejko, mgr inż. Andrzej Jaku bowski. W ostatniej Konferencji w roku udział wzięli Senator RP dr Piotr Zientarski i Prezydent Miasta Koszalina mgr inż. Piotr Jedliński, a w uprzednich Konferecjach m.in. Prezydent mgr inż. Henryk Sobolewski, Wi ceprezydent mgr Krystyna Kościńska, Wice prezydent mgr inż. Jerzy Zaroda, Prezydent Mirosław Mikietyński, Wiceprezydent mgr inż. Andrzej Kierzek oraz wielu Wójtów i Burmistrzów Rejonu Pomorza Środkowe go. Technicznych mgr inż. Broda, mgr inż. Marta Szostakowska i inni), Kierownik Oczyszczalni JAMNO (mgr inż. Mariusz Kozak), Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego Koszalin (Dyrektor dr inż. Kuncer), Przed siębiorstwo Budownictwa Rolniczego (Dyrektor inż. Ciuruś) a przede wszystkim Przedsiębiorstwo WIDAR (dawna nazwa STOLREM) którym kieruje od lat do dzisiaj Dyrektor Dariusz Chanulak. Właśnie Da riusz Chanulak uczestniczył, począwszy od trzeciej Konferencji we wszystkich pozosta łych, a nawiązany z nim kontakt przez prof. Tadeusza Piecucha, a ściślej całą Ka tedrę Techniki Wodno-Mułowej i Utylizacji Kuluary Redaktor TV Max Koszalin Piotr Pawłowski i prof. Tadeusz Piecuch (Polit. Koszal.) Redaktor TV Max Koszalin Piotr Pawłowski, Członek CK prof. Janusz Jeżowiecki (PolWrocł.) dowiska dr Stanisław Gawłowski, który na Konferencji w roku 2011 przedstawił wykład zamawiany przez Komitet Organizacyjny Konferencji. Obecność Wiceministra dr Ga włowskiego zaowocowała konkretną współpracą poprzez nawiązanie kontaktów osobi stych a w konsekwencji Monografią pt. Bezpieczeństwo Energetyczne Kraju (aut. S. Gawłowski, R. Listowska-Gawłowska, T. Piecuch). Podobnie w tych Konferencjach uczestniczyli Marszałkowie lub Wicemarszałkowie Województwa Koszalińskiego, Tradycją tej Konferencji było uczestnictwo w niej przedstawicieli przemysłu w tym głównie i przede wszystkim kierownictwa ważnych i znaczących zakładów pracy, m.in. Miejskiej Energetyki Cieplnej Koszalin (w ostatnich latach Dyrektor mgr Grażyna Bielawska, Wicedyrektor ds. Technicznych mgr inż. Monia, Kierownik Ruchu mgr inż. Urszula Miller) Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Koszalin (Dyrektor mgr Janusz Łodziewski, Wicedyrektor ds. Odpadów zaowocował konkretną współpra cą. To właśnie Dyrektor Dariusz Chanulak wybudował Halę Technologiczną i zamontował wszystkie urządzenia w podczyszczalni ścieków w obiegu wodno-mułowym Zakła du Przetwórstwa Ryb SUPERFISH w Gmi nie Ustronie Morskie według badań i projektu zespołu prof. Tadeusza Piecucha, a następnie prowadził rozruch tych urządzeń i uruchomienie tego obiegu wodnomułowego. Na tej kanwie powstały wspólne

8 publikacje, a w ramach swojej pracy doktorskiej dr Tomasz Dąbrowski (uczestnik ze społu) opracował model matematyczny analityczno-empiryczny tego obiegu pod promotorstwem prof. Piecucha, a przewód doktorski był przeprowadzony w Politechni ce Warszawskiej. Jednym z dwóch Recen zentów był prof. Lucjan Pawłowski o którym wielokrotnie jest mowa w niniej szym wydaniu miesięcznika- także wywiad). Następnie Dyrektor Dariusz Chanulak podobnie wybudował Halę Technologiczną i zamontował urządzenia w podczyszczalni ścieków Zakładu MK CAFE w Skibnie pod Sianowem także według badań i projektu zespołu prof. Tadeusza Piecucha. Wreszcie Przedsiębiorstwo WIDAR Dyrektora Dariu sza Chanulaka wybudowało w ubiegłym roku według projektu dr Tomasza Dąbrowskiego urządzenie procesowe do termicznej utylizacji odpadów, a konkretnie Utylizator Pirolityczny na którym właśnie dr Tomasz Dąbrowski rozpoczął badania pod kątem swojej przyszłej habilitacji. Pan Dyrektor Dariusz Chanulak był w przeszłości Wiceprezesem KS Gwardia Koszalin i był Wiceprezesem KU AZS Politechnika Kosza lińska gdy Prezesem Zarządu tych klubów był prof. Tadeusz Piecuch. To właśnie Dyrektor Dariusz Chanulak sfinansował pierwszy przedwstępny projekt Hali Widowi skowo-sportowej dla Miasta Koszalina (makietę) co m.in. było przedmiotem spotkania w gabinecie ówczesnego Rektora Politechniki Koszalińskiej prof. Krzysztofa Wawryna i Prezesa KU AZS Politechnika Koszalińska Tadeusza Piecucha. Wreszcie należy wspomnieć, że to właśnie Dyrektor Chanulak podał informacje Prezesowi KU AZS Politechnika Koszalińska, że z prywatną wizytą będzie w ramach weekendu w Unieściu ówczesny Minister Sportu An drzej Kraśnicki (dzisiaj Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz Prezes Zarządu Związku Piłki Ręcznej w Polsce) co dało początek spotkaniu u Rektora prof. Wawryna i rozpoczęciu procedowania budowy Hali Widowiskowo-Sportowej w Koszalinie. Otóż, Dyrektor Dariusz Chanulak był także bu downiczym mieszkań dla piłkarzy KS Gwardia Koszalin które otrzymali w roku i do dzisiaj w nich większość mieszka (prze róbka biurowca). Dyrektor Chanulak jest głównym sponsorem od lat Konferencji na temat: Kompleksowe i Szczegółowe Problemy Inżynierii Środowiska. Jest osobą nadzwyczaj zasłużoną dla Miasta Koszalina i niestety przez wrodzoną skromność stale pozostaje w cieniu, nie chce udzielać wywiadów itp. - czas aby to naprawić! Nie sposób wymienić wszystkich Dyrektorów firm, którzy uczestniczyli w Konferencji. W Konferencji uczestniczyli także goście za graniczni w tym wielu profesorów, m.in. Członek Białoruskiej Akademii Nauk prof. Suchorov, Szef Doradców Premiera Turcji Pani prof. Koczasoi, Dyrektor Instytutu Gospodarki Odpadami Uniwersytetu Techni cznego w Leoben (Austria) prof. Lorber, Kie rownik Katedry Inżynierii Procesowej Uniwersytetu Technicznego w Magdeburgu prof. Luckert, Kierownik Katedry Inżynierii Procesowej na Uniwersytecie Technicznym w Pradze prof. Koczi, Rektor Kaliningradzkiego Narodowego Uniwersytetu Technologicznego prof. Ivanov (Rosja) oraz prof. Fatyhof także z Uniwersytetu w Kali ningradzie Kierownik Katedry Ciepłownictwa i Ogrzewnictwa Połtawskiego Uniwersytetu Technologicznego (Ukraina) prof. Kolienko, a także wielu adiunktów i asystentów uczelni z Niemiec, Austrii, Czech, Rosji, Słowacji oraz z Chile. Oczywiście, że nie sposób tutaj wszystkich zapamiętać i wszystkich wymienić ale największa grupę na pewno stanowili pra cownicy kierunku inżynierii i kierunku ochrony środowiska Politechniki Koszalińskiej, a mianowicie, prof. Anna M. Anielak, prof. Tomasz Heese, prof. Józef Malej, prof. Ta deusz Piecuch, prof. Jacek Piekarski, prof. Robert Sidełko, prof. Leszek Styszko, prof. Izabela Siebielska. prof. Aleksander Szkarovski, prof. Kazimierz Szymański, prof. Antoni W. Żuchovicki, a w tym roku może wreszcie przybędzie prof. Paweł Zarzycki (uprzednio na Konferencjach za granicą). W Konferencji uczestniczyli także z Kierunku Budownictwa prof. Wiesława Głodkowska, prof. Jacek Katzer, prof. Jan Filipkowski, prof. Szymon Pałkowski, prof. Zdzisław Piątek oraz oczywiście ad iunkci i asystenci. Następnie z Wydziału Mechanicznego uczestniczyli wielokrotnie m.in. obecny Rektor prof. Tadeusz Boh dal, b. Rektor prof. Wojciech Kacalak, prof. Wojciech Piotrowski, pani prof. Piotrowska, prof. Tadeusz Pałosz i inni natomiast z Wy- działu Ekonomi i Marketingu prof. Włodzi mierz Deluga, a z Wydziału Elektroniki i Informatyki b. Rektor prof. Krzysztof Wawryn, obecny Dziekan Wydziału prof. Mirosław Maliński, prof. Bohdan Andryjevski i inni, a następnie z Wydziału Edukacji i Technologii b. Rektor prof. Tomasz Krzyżyński i wiele osób reprezentujących pion edukacji. Cechą charakterystyczną tej Kon ferencji jest to, że obejmuje ona szeroki za kres różnych zagadnień związanych z inżynierią ochrony środowiska nie tylko w za kresie techniki i technologii ale także za hacza o problematykę ekonomii środowiska, prawa środowiska i edukacji ekologicznej. Właśnie w tej ostatniej problematyce muszę się tu pochwalić, wygłosiłam dwa re feraty, a mianowicie w roku 2009 referat pt. Odporność psychiczna, a choroby przewle kłe na tle nerwowym uwarunkowane jakością środowiska życia człowieka oraz w roku 2011 referat pt. Nauczanie o środowisku - nigdy nie jest za wcześnie i nigdy nie jest za późno. A tym zagadnieniom były wówczas poświęcone oddzielne sesje, którym przewodniczyli w 2009 roku prof. nauk medycznych dr hab. Janusz Konecki (b. Prorektor Śląskiej Akademii Medycznej, b. Kierownik Katedry i Kliniki Histopatologii) oraz w roku 2011 prof. dr hab. Artur Pawłowski (Politechnika Lubelska) - Redaktor Naczelny czasopisma Problemy Ekorozwoju - Lista Filadelfijska. Organizator Konferencji najczęściej nie ma wiedzy o tym, które z osobistych nawiązanych kontaktów między uczestnikami Konferencji zaowocowały konkretną współpracą, która potem po jakimś czasie jest wi doczna we wnioskach kierowanych do Mini sterstwa o otwarcie i finansowanie prac ba dawczych tzw. grantów o które występują wspólnie zespoły uczelniane z różnych uczelni oraz wspólnie zespoły uczelniane i przedstawiciele tzw. przemysłu. Te wnioski nie są upubliczniane, gdyż jednostka wiodąca kieruje je do Ministerstwa, a tam stosowne zespoły w oparciu o recenzję tych wniosków odrzucają lub przydzielają środki finansowe na realizacje tych grantów. Wła śnie takie ustalenia o współpracy zapadają w kuluarach Konferencji (każdej Konferen cji) w trakcie przerw w obradach i właśnie na tzw. sesjach integracyjnych. W przypad ku tej 3-5 dniowej Konferencji mamy dwie

9 takie sesje integracyjne tj. w piątek br. uroczyste ognisko kolacja oraz w sobotę br. uroczysta kolacja połączona z wystąpieniami gości Konferencji w tej Konfe rencji na sobotniej sesji integracyjnej głos zabierze JM Rektor Politechniki Koszaliń skiej, Kierownik Katedry Termodynamiki, Członek Komitetu Termodynamiki Polskiej Akademii Nauk prof. dr hab. in. Tadeusz Bohdal, następnie Wicekurator PAN, Członek Prezydium Polskiej Akademii Nauk, były prorektor ds. Nauki Politechniki Lubelskiej, twórca i były Dziekan Wydziału Inżynierii Środowiska, Członek Korespondent PAN prof. dr hab. Lucjan Pawłowski, Dyrektor In stytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku, Członek Rzeczywisty PAN prof. dr hab. inż. Jarosław Mikielewicz i inni. Tą sesję integracyjną w sobotę poprowadzi przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Konferencji Kierownik Katedry Techniki Wodno-Mułowej Politechniki Koszalińskiej, Członek Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, Członek Sekcji Przeróbki Surowców Mineralnych Komitetu Górnictwa PAN oraz Sekcji Ekosfery PAN prof. dr hab. inż. Tade usz Piecuch. Dla uatrakcyjnienia tej Konferencji, wła ściwie począwszy od drugiej Konferencji włącznie prof. Piecuch wykonuje śpiewa wielkie standardy światowe, któremu to wykonaniu towarzyszy wspaniały profesjonalny zespół Janka Popławskiego z Karlina ON OFF (występował z grupą VOX oraz z Iza belą Trojanowską). Jest ogromny problem w tym, że od kilku lat w wyniku ogromnej ilości wykładów (ponad 400 godzin na rok) prof. Piecuch ma poważne problemy z gardłem i do końca nie będzie wiadomo czy wystąpi w tym roku - decyzję podejmie w ostatniej chwili aczkolwiek próbuje przygotować dwa przeboje, jeden z repertuaru Elvisa Presleya, a drugi ma to być polski przebój. W ramach tej sesji integracyjnej, prof. Piecuch przedstawi wszystkich profe sorów obecnych na Konferencji, a także szczególnych gości. W ostatnich Konferencjach w roku 2009, 2011 i uczestniczyło ponad 300 osób. Niestety w obecnym czasie, gdy występują ogromne trudności finansowe, a dotacje na polską naukę są szczególnie mizerne przyjazd na Konferencje gości z innych uczelni, Instytutów PAN-owskich, instytutów branżowych oraz innych instytucji jest bardzo utrudniony. Bardzo często goście Konferen cji pokrywają częściowo, a nawet w całości z prywatnych środków swoje uczestnictwo. Dlatego też najprawdopodobniej w tym roku w ostatni weekend maja akredytowanych będzie w Darłówku mniej uczestników; według prognozy na dzisiaj na pierwsze dni maja br. że udział w Konferen cji weźmie około 1 70 osób z całego kraju. Pałac Siemczyno HOTEL & RESTAURACJA Siemczyno Siemczyno pod Czaplinkiem Tel. kom: Tel. st: biuro@palacsiemczyno.pl Zainteresowany czytelnik znajdzie na następnych stronach naszej gazety ogólny program Konferencji z podziałem na sesje tematyczne. Zainteresowani chętni i czytel nicy, którzy zdecydują się w trybie natych miastowym na jednodniowe uczestnictwo w tej Konferencji tj. albo w pt br. albo w sobotę br. (bez noclegów i posiłków ale z cateringiem) mogą zgłosić się i uzgod nić telefonicznie warunki u Sekretarza Komitetu Organizacyjnego Pani Bożeny Mikołajczak tel w godzinach od 7.30 do lecz nie później niż do 1 5 maja br. No to do zobaczenia w Darłówku maja br. w Hotelu JAN! Autor zdjęć: Adam Paczkowski

10 Rozmowa z prof. dr hab. inż. Czesławą Rosik-Dulewską Przewodniczącą Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, Kierownikiem Samodzielnej Katedry Ochrony Powierzchni Ziemi Wydziału Przyrodniczo-Technicznego rozmawiała Izabela Piecuch Uniwersytetu Opolskiego IP: W ostatni weekend maja tj. od br. odbędzie się w Darłówku kolejna 1 2. Konferencja Naukowa nt. Kompleksowe i szczegółowe problemy inżynierii środowiska a od pierwszej takiej Konferencji odbytej w roku w Ustroniu Morskim mija właśnie 30 lat. Pani profesor była na tych konferencjach z wyjątkiem jednej zawsze obecna. Jak pani profesor z tej perspektywy widzi dorobek konferencji jako jej aktywny uczestnik, a przede wszystkim jeden z wiodących profesorów w niej uczestniczących? IP: Po dwóch pierwszych Konferencjach w roku i nastąpiła 1 0-letnia przerwa w ich kontynuacji a potem kolejne odbywały się już od roku 1 997, przy czym do roku 2005 w Ustroniu Morskim a od roku 2007 w Darłówku? Na każdej z tych konferencji była Pani jedną z przewodniczących obrad sesji tematycznej, także prowadziła na zaproszenie Organizatora tzw. wykłady zamawiane a równocześnie była recenzentem zawsze znaczącej ilości referatów kierowanych potem do druku. Jaka problematyka w tych konferencjach była dominująca i jaki poziom naukowy reprezentowały Cz.R-D: Takie pytanie wyzwala we mnie przyjęte do prelekcji a potem do druku wiele wspomnień, ale przede wszystkim prace? tych dobrych, bo np. z pierwszych 2. Konferencji (jeszcze jako doktor nauk) wracałam bogatsza aniżeli na nie przyjeżdżałam. Wysokie Jury konferencji wyróżniało moje wystąpienia nagrodami pieniężnymi. No, ale dość prywaty. Jak widać fakt, że jest to już 1 2 konferencja wydaje jej, a przede wszystkim jej głównemu organizatorowi/mentorowi Panu prof. Tadeuszowi Piecuchowi najlepszą cenzurkę. Były to zawsze spotkania naukowców na bardzo dobrym poziomie merytorycznym. Pan Profesor Tadeusz Piecuch zapraszał zawsze kwiat polskiej profesury z naszej dyscypliny. Nikomu nie przepuścił! Na ogromną uwagę zasługuje fakt, że na pierwszych konferencjach byli także praktycy (ubolewam, że ich obecnie z nami nie ma). Wiadomo, że nawet najciekawsze merytorycznie spotkania bez właściwej oprawy organizacyjnej, bez ogromnego zaangażowania organizatorów i dbałości o uczestników nie prowokują do dalszych do spotkań. To 1 2 już spotkanie świadczy samo o sobie i bez mojego aplauzu samo się broni. BRAWO Panie Profesorze Tadeuszu. Cz.R-D: Trudno wymieniać całą prezento- waną na konferencjach problematykę. Ograniczę się tu do stwierdzenia, że prezentowane były wyniki badań z wszystkich zakresów tematycznych naszej dyscypliny naukowej - jaką jest inżynieria środowiska, ale i z dyscyplin pokrewnych, jak np. ochrona i kształtowanie środowiska. Na tak szeroki zakres pozwalało wyzwanie (nazwa) konferencji, jak i potrzeba wymiany doświadczeń z realizacji prac na rzecz ochrony środowiska. Trudno mi wypowiadać się na temat poziomu prac. Te, które poznałam były tak zróżnicowane jak i nasze możliwości badawcze w kraju. Nie mniej jednak tak organizatorzy jak i recenzenci przykładali się do recenzowanych prac na tyle, aby ich ostatni obraz był jak najbardziej właściwy i zasługiwał na miano efektów badawczych. IP: Komitet Inżynierii Środowiska PAN, któremu Pani już drugą kadencję przewodniczy pełni także rolę opiniującą dla jednostek centralnych gdy trzeba zająć ważne stanowisko w danej sprawie. Jaka była opinia Komitetu w sprawie tzw. efektu cieplarnianego? Jak wiadomo energetyka polska w dalszym ciągu oparta jest o węgiel kamienny i brunatny. Jednym z istotnych pochodnych procesu spalania węgli jest ditlenek węgla stanowiący około 50% składu ekranu lokującego się w stratosferze przyczyniając się do efektu cieplarnianego, poprzez niedopuszczanie powrotu w kosmos słonecznego promieniowania odbitego od ziemi. Cz.R-D: Stanowisko naszego Komitetu po- wstawało po burzliwych dyskusjach prowadzonych wspólnie z przedstawicielami Komitetu Geofizyki PAN i Komitetu Nauk Geologicznych PAN. Wstępne opinie naszego środowiska przygotowały zespoły: Politechniki Łódzkiej (prezentował prof. dr hab. inż. Roman Zarzycki) i Politechniki Wrocławskiej (prezentował prof. dr hab. inż. Jerzy Zwoździak). Ostatecznie przyjęliśmy stanowisko, w którym m.in. zawarliśmy przytoczone poniżej treści. Na tle skali różnorodnych sił determinujących zmiany klimatu Ziemi rola czynników antropogenicznych jest niewielka. Niewielka jest także rola antropogenicznej emisji dwutlenku węgla. Ciepłochronna funkcja atmosfery jest bowiem realizowana głównie przez parę wodną. Rola pozostałych gazów cieplarnianych jest znacząco mniejsza. Mimo tego zwolennicy słabo uzasadnionej teorii o antropogenicznym impulsie ocieplenia globalnego wskazują na dominującą rolę sekwencyjnego mechanizmu zdarzeń: wzrost emisji gazów cieplarnianych i wzrost ich zawartości w atmosferze wzrost funkcji ciepłochronnych atmosfery wzrost temperatury powietrza. W konsekwencji,

11 podstawową miarą oceny skali antropogenicznych zmian klimatu oraz wzrostu wywołanych ociepleniem zagrożeń wtórnych jest różnica (wzrost) pomiędzy aktualnym stężeniem gazów cieplarnianych w atmosferze, a stężeniem w okresie przedindustrialnym. Globalne zmiany klimatu nie są zjawiskiem niezwykłym. Towarzyszą człowiekowi od zarania ludzkości. Będą także towarzyszyć w przyszłości. Ludzkość jest skazana na dostosowywanie się do zmiennych uwarunkowań klimatycznych. Rolą nauki jest rozpoznanie mechanizmów systemu klimatycznego oraz czynników i uwarunkowań generujących zmiany klimatu. Wyniki tych badań zwiększą możliwości: przeprowadzenia wiarygodnej oceny roli poszczególnych czynników w kształtowaniu zmian klimatu i opracowania wiarygodnych prognoz ewolucji klimatu w perspektywie lat. Nie ulega wątpliwości, że wzrost ilości gazów cieplarnianych, zwłaszcza CO2, jest w pewnej części związany z działalnością człowieka i dlatego wskazane jest podejmowanie kroków dla ograniczenia tej ilości na zasadach zrównoważonego rozwoju. Jednak dokonujące się zmiany wymagają opracowania strategii dostosowania światowej gospodarki do nowych wyzwań z uwzględnieniem dodatkowych uwarunkowań i trudności generowanych wzrostem demograficznym i barierami zasobowymi (głównie paliw kopalnych). Zatem istotne znaczenie mają działania związane z zaspokojeniem potrzeb energetycznych, wodnych i żywnościowych. Priorytetem jest także dostosowanie infrastruktury technicznej i ochronnej do wzrostu zagrożeń związanych ze zwiększoną częstotliwością występowania zjawisk ekstremalnych (susze, powodzie, silne wiatry, sztormy). W Polsce kluczowe znaczenie mają działania związane z energetyką, zarówno w aspekcie wytwarzania energii (struktura nośników energii pierwotnej, rozwoju proekologicznych metod spalania paliw, zakres stosowania rozwiązań alternatywnych, rola energetyki jądrowej) jak i w aspekcie ochrony atmosfery przed zanieczyszczeniem (poszanowanie i oszczędzanie energii, minimalizacja emisji zanieczyszczeń powietrza). Uwzględniając trendy zmian klimatu oraz specyfikę klimatu a także charakter zaso- bów glebowych i wielkość zasobów wodnych w Polsce ważnym kierunkiem działań jest zalesianie dużych powierzchni kraju. Dokonana przed laty deforestacja przyczynia się bowiem do utraty części zasobów wodnych oraz pogorszenia warunków funkcjonowania ekosystemów i agrocenoz. Naszym zdaniem forsowanie działań na rzecz ochrony klimatu poprzez ograniczanie emisji dwutlenku węgla nie jest uzasadnione merytorycznie. Wybór takiej strategii działań nie przyczyni się do wyhamowania globalnych zmian klimatu. Przyczyni się natomiast do marnotrawstwa ogromnych środków finansowych, które mogą być z powodzeniem wykorzystane do rozwiązanie rzeczywistych problemów globalnego ekosystemu.... Jak z powyższego stanowiska wynika rozstrzygnięcie przyczyn globalnego ocieplenia jest zagadnieniem skrajnie trudnym i wymaga rzeczywiście podjęcia wielodyscyplinowych badań oraz uniezależnienia się od powszechnie przyjmowanej teorii o wpływie jedynie wybranych gazów cieplarnianych. IP: Czym jaką sprawą (dot. opiniowania) zajmuje się aktualnie Komitet Inżynierii Środowiska PAN? Cz.R-D: W roku i Komitet Inży- nierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk poparł stanowiska Kom. Automatyki i Robotyki PAN 1 /w sprawie finansowania nauki oraz 2/w sprawie konieczności wprowadzenia zmian w postępowaniach habilitacyjnych. Pierwsze z nich dotyczy jednoczesnego przesuwania się tematyki badań w dziedzinie techniki, finansowanych przez Narodowe Centrum Nauki, w kierunku mało związanej z praktyką teorii oraz przenoszenia punktu ciężkości finansowania projektów badawczo-rozwojowych, finansowanych przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, w stronę działalności o charakterze czysto wdrożeniowym. Powierzenie roli głównych kontraktorów, koordynatorów projektów, przedsiębiorstwom przemysłowym pogłębia ten proces. W konsekwencji występuje wyraźny spadek finansowania prac o charakterze badawczo-rozwojowym, ukierunkowanych na innowacyjne badania wyprzedzające wdro- żenia i prowadzone przez zespoły naukowe w uczelniach technicznych i instytutach PAN oraz instytutach badawczych. Poważna część środków przeznaczonych w budżecie państwa na rozwój nauki kierowana jest do przedsiębiorstw na finansowanie ich działalności mającej w licznych przypadkach niewiele wspólnego z prowadzeniem badań naukowych lub prac rozwojowych. KAiR pragnie zwrócić uwagę odpowiedzialnych organów i gremiów na konieczność przywrócenia mechanizmów zapewniających właściwe finansowanie wyprzedzających aplikacje badań prowadzonych pod wiodącym kierunkiem instytucji naukowych. Drugi obszar troski stanowi stosowany obecnie system oceny wniosków o projekty badawcze składanych w konkursach prowadzonych przez NCN. Podstawowym kryterium oceny takiego wniosku powinna być wartość merytoryczna, potencjalne znaczenie realizacji przedstawionych pomysłów i kierunków badań. Muszą także podlegać ocenie kompetencje całego zespołu wykonawców projektu. Dalece niesłuszne jest przypisywanie nadmiernej wagi jedynie do dotychczasowych osiągnięć osoby przewidywanej na kierownika projektu. Powoduje to w szczególności, odsuwanie merytorycznej wartości planowanych badań na drugi plan i odmowę finansowania wielu wartościowych i nowatorskich projektów. Komitet Automatyki i Robotyki pragnie zwrócić uwagę na potrzebę przywrócenia odpowiednich proporcji pomiędzy ocenami punktowymi przyznawanymi za: merytoryczną wartość projektu, kompetencje całości zespołu wykonawców oraz za dotychczasowe indywidualne osiągnięcia kierownika projektu. KAiR uważa także za niewłaściwe dokonywanie wspólnej klasyfikacji i oceny wniosków składanych do NCN w obszarach nauk ścisłych i technicznych. Trzeba wyraźnie podkreślić, że badania podstawowe mogą realizować inżynierowie między innymi przez dokonywanie weryfikacji hipotez badawczych z wykorzystaniem odpowiednich stanowisk, w warunkach laboratoryjnych lub prowadząc obliczenia symulacyjne. Właściwe posunięcia w przedstawionych powyżej kwestiach są szczególnie ważne z punktu widzenia kształtowania dobrych warunków dla tworzenia i rozwoju silnych zespołów w uczelniach technicznych

12 i instytutach badawczych co powinno stanowić priorytet we wszelkich działaniach. Komitet Automatyki i Robotyki uważa w tej sytuacji za konieczne wprowadzenie zmiany w obecnie obowiązującym postępowaniu, polegającej na tym, że powołana w obecnym trybie komisja habilitacyjna powinna, zamiast uchwały o rekomendowaniu - lub nie rekomendowaniu nadania stopnia doktora habilitowanego danej osobie, podejmować uchwałę o dopuszczeniu kandydata do kolokwium habilitacyjnego, rekomendując nadanie stopnia doktora habilitowanego w przypadku pozytywnego wyniku tegoż kolokwium, bądź - w przypadku dokonania negatywnej oceny osiągnięć i dorobku - podejmować uchwałę o niedopuszczeniu habilitanta do kolokwium. W kolokwium habilitacyjnym przeprowadzanym przez właściwą radę naukową powinni uczestniczyć z prawem głosu wszyscy członkowie komisji habilitacyjnej. KIŚ PAN wypracował także stanowisko w sprawie spalania odpadów. Jak wiadomo spalanie odpadów komunalnych jest powszechne stosowaną technologią ich unieszkodliwiania i odzysku zawartej w nich energii stosowaną zarówno w krajach Unii Europejskiej jak i w innych wysoko uprzemysłowionych krajach świata. Średnio w krajach UE spalanych jest ok. 30% odpadów komunalnych, co np. w przypadku Polski pozwoliłoby na zaoszczędzenie ok. 4 mln Mg rocznie paliwa kopalnego, jakim np. jest węgiel kamienny. Doświadczenia większości krajów UE wskazują, że budowa spalarni odpadów nie odbywa się kosztem rozwoju procesów odzysku i recyklingu, przeciwnie odzysk, recykling, przeróbka biologiczna odpadów i spalanie współistnieją we wszystkich krajach z dobrym skutkiem zapewniając skuteczną i prawidłową gospodarkę odpadami komunalnymi. Współczesne technologie spalania odpadów komunalnych oparte o spalanie na ruchomym ruszcie są technologiami sprawdzonymi, niezawodnymi i całkowicie bezpiecznymi dla środowiska. Rygorystyczne przepisy UE powoduję, że emisja zanieczyszczeń do powietrza ze spalarni odpadów jest na bardzo niskim poziomie, znacznie niższym niż z obiektów sektora energetyki czy ciepłownictwa. Biorąc pod uwagę wszystkie przytoczone argumenty Komitet Inżynierii Śro- dowiska Polskiej Akademii Nauk uznaje celowość i potrzebę budowy w Polsce nowoczesnych, spełniających wszelkie wymagania prawa wspólnotowego spalarni odpadów komunalnych, stanowiących istotny element projektowanych systemów gospodarki odpadami komunalnymi. IP: Jest Pani Profesor autorką książki dotyczącej gospodarki odpadami, której już szóste uaktualnione/zmienione wydanie opublikowało Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Jak Pani widzi i który kierunek Pani preferuje (dotyczy metody) gospodarki odpadami w odniesieniu do warunków polskich. Czy w obliczu nałożonych na Polskę ograniczeń emisji CO2 do atmosfery właśnie ze względu na efekt cieplarniany jest Pani dalej zwolennikiem budowy spalarni odpadów? Cz.R-D: Rozumiem, że przede wszystkim ma Pani na myśli odpady komunalne, bo ta kompleksowość metod do nich głównie powinna się odnosić. Nie ma tu mowy o preferencji któregokolwiek kierunku/metody. Tu obowiązuje pełna zasada kompleksowości zastosowanych metod. Podstawą gospodarki odpadami komunalnymi powinno zatem być wdrażanie systemowych i kompleksowych rozwiązań, a kryją się za tym zakłady zagospodarowania odpadów (ZZO) o przepustowości wystarczającej do przyjmowania i przetwarzania odpadów z obszaru zamieszkałego minimum przez 1 50 tys. mieszkańców, spełniające w zakresie technicznym kryteria najlepszej dostępnej techniki, obsługujące poszczególne regiony gospodarki odpadami. Zakłady Zagospodarowania Odpadów są zobowiązane do zapewnienia co najmniej następujących zakresów usług: zakład przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (opcjonalny). W przypadku aglomeracji lub regionów obejmujących powyżej 300 tys. mieszkańców preferowaną metodą zagospodarowania zmieszanych odpadów komunalnych jest ich termiczne przekształcanie. Do spalarni odpadów komunalnych mogą być przyjmowane zakaźne odpady medyczne i weterynaryjne, Do aktualnych wyzwań w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi zaliczyć należy [KPGO 201 4]: pełne wdrożenie zapisów obowiązującej ustawy o utrzymaniu porządku i czystości w gminach (Dz. U Nr 1 52, poz. 897) i ustawy o odpadach, redukcja składowania odpadów system zagospodarowania odpadów komunalnych w Polsce jest daleki od wiodących w tym zakresie krajów UE, redukcja ilości składowanych odpadów ulegających biodegradacji ( %, %), co bez wybudowania ZTPOK nie będzie możliwe, zakaz składowania nieprzetworzonych odpadów, wchodzący w życie z dniem r., co także bez wybudowania ZTPOK nie będzie możliwe, budowa nowoczesnych, regionalnych systemów zagospodarowania odpadów rola ZTPOK, jako RIPOK, ZTPOK, jako element systemowych rozwiązań, uzupełniających podsystemy selektywnej zbiórki i kompostowania już istniejące w dużych miastach. Jak z powyższych zapisów widać zakłady termicznego przekształcania odpadów komunalnych (ZTPOK) powinny stanowić nieodłączny element nowoczesnych (zgodnych z prawem wspólnotowym i krajowym) systemów zintegrowanego zagospodarowania odpadów komunalnych, stanowiąc obok recyklingu materiałowego i organicznego jedyną pozostałą metodę postępowania z odpadami komunalnymi. mechaniczno-biologiczne lub termiczne przekształcanie zmieszanych odpadów komunalnych i pozostałości z sortowni, składowanie przetworzonych zmieszanych odpadów komunalnych, kompostowanie odpadów zielonych, IP: Dziękuję serdecznie za rozmowę sortowanie poszczególnych frakcji odpadów komunalnych zbieranych selektywnie (opcjonalnie), zakład demontażu odpadów wielkogabarytowych (opcjonalnie),

13 Rozmowa z prof. dr hab. inż. Eugeniuszem Mokrzyckim Dyrektorem Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN rozmawiała Izabela Piecuch IP: Panie Profesorze jest Pan uznanym w kraju autorytetem w branży górniczej w szczególności w zakresie inżynierii mineralnej przeróbki kopalin oraz powstałych przy okazji odpadów, a jeszcze szczegółowiej jako specjalista zajmujący się ekonomiczną stroną, tego przemysłu; jest Pan m.in. członkiem Komitetów PAN: Górnictwa, Problemów Energetyki, Zrównoważonej Gospodarki Surowcami Mineralnymi, a wreszcie Sekretarzem Redakcji Czasopisma z listy filadelfijskiej Gospodarka Surowcami Mineralnymi Mineral Resources Management oraz Zastępcą Redaktora Naczelnego Czasopisma Polityka Energetyczna. Zatem zadam pytanie co dalej z polskim górnictwem węgla? Obecna trudna sytuacja w polskim górnictwie węglowym jest wynikiem splotu wielu niekorzystnych zdarzeń. Wymienić tutaj należy: zaniechanie dalszej restrukturyzacji górnictwa, coraz trudniejsze warunki geologiczno-górnicze pozyskania węgla, wyjątkowo niskie ceny na rynkach międzynarodowych węgla kamiennego energetycznego. Wszystko to powoduje, że krajowe górnictwo jest niekonkurencyjne. Górnictwo węgla kamiennego w Polsce nie jest skazane na trudną przyszłość, ale trzeba je restrukturyzować. O kopalniach i ich przyszłości ma decydować geologia i ekonomia. Należy zamykać kopalnie, które nie mają szans, w których występuje koncentracja zagrożeń naturalnych i w których od lat generowane są straty. Bez radykalnych rozwiązań, bez odważnych decyzji, nie będzie możliwe wyjście z kryzysu polskiego górnictwa węgla kamiennego zwłaszcza, że na międzynarodowych rynkach węgla są niskie ceny i nadpodaż tego surowca. Trzeba pamiętać o tym, że w górnictwie efekty ekonomiczne (finansowe) nie są natychmiastowe, Rezultaty realizowanych obec- nie inwestycji mogą być widoczne dopiero za kilka lat. Procesy odchodzenia od wydobycia w kopalniach, w których od lat generowane są straty, będą nieuniknione. W takim przypadku trzeba pomyśleć o alokacji górników na inne kopalnie, bądź przekwalifikowanie części z nich do innych zawodów. I jeszcze bardzo istotna uwaga: bez pomocy publicznej procesów restrukturyzacyjnych w polskim górnictwie nie da się przeprowadzić. Pomoc publiczna może być udzielona za zgodą Komisji Europejskiej, ale muszą być przedstawione konkretne programy restrukturyzacji spółek węglowych. Ponadto niezbędne jest porozumienie wszystkich stron jako jedyna droga wiodąca do pozytywnych i stabilnych rozwiązań w branży górniczej. IP: Jakie mamy szanse i nadzieje na możliwość pozyskania gazu z polskich łupków? Było o tym głośno a teraz jest zupełnie cicho? Kraje przystępujące do poszukiwań i eksploatacji gazu z formacji łupkowych mogą wykorzystać bogate doświadczenia amerykańskie. Efektywne wydobycie gazu w warunkach krajowych wymagać będzie wielu modyfikacji zwłaszcza technologicznych, ze względu na odmienne warunki górniczo-geologiczne. Zostało to dobitnie przedstawione w Stanowisku Prezydium PAN dotyczące gazu ziemnego znajdującego się w warstwach łupkowych (tzw. gazu łupkowego ), uchwalone w dniu roku. Stanowisko to zostało przygotowane na podstawie raportów cząstkowych Komitetów Polskiej Akademii Nauk: Górnictwa, Nauk Geologicznych, Zrównoważonej Gospodarki Surowcami Mineralnymi, Problemów Energetyki, Inżynierii Środowiska. W Polsce zasadniczym problemem dotyczącym udostępnienia złóż gazu z łupków i późniejszej jego eksploatacji są i będą przede wszystkim wysokie koszty, które są efektem skumulowania wielu czynników spowodowane między innymi: mniej korzystnymi regulacjami prawnymi, trudnymi warunkami geologicznymi, trudniejszymi warunkami środowiskowymi (duża liczba obszarów chronionych, większa gęstość zaludnienia), znacznie mniejszym stopniem konkurencji na rynku, większym oporem społecznym, relatywnie niewielka liczba urządzeń do poszukiwania i wydobycia gazu ziemnego. Rozwój wydobycia gazu z łupków w warunkach polskich wymaga dokonania przełomu technologicznego i musi być wsparty szerokim zakresem badań naukowych i rozwojowych. Po okresie ogromnego zainteresowania poszukiwaniami za gazem z łupków w latach poprzednich, obecnie nastąpiły istotne zmiany. Liczba udzielonych koncesji na poszukiwanie węglowodorów niekonwencjonalnych według stanu na 1 stycznia r. wynosiła 53, podczas gdy w marcu roku było ich 111. Spadek liczby koncesji jest wynikiem wycofywania się z poszukiwań kilku istotnych inwestorów. Przyczyn należy upatrywać w braku spektakularnych sukcesów poszukiwawczych oraz w niekorzystnym otoczeniu prawnym dla poszukiwania i wydobycia gazu z łupków. Pomimo, że Polska jest uważana za europejskiego lidera poszukiwania gazu ziemnego z łupków jest jeszcze zdecydowanie za wcześnie, aby ocenić czy potencjalne wydobycie tego surowca będzie miało podobne skutki dla Kraju, jak te widoczne w Stanach Zjednoczonych.

14 IP: Pana Instytut liczne publikacje, zajmuje się m. in. problematyką występowania niezwykle szkodliwego dla środowiska metalu tj. rtęci w węglu. Na ile jest to przecież stosunkowo nowy problem, występowania rtęci, który musi budzić obawy? Ta rtęć mierzalna w niezwykle małych jednostkach ppm (milionowa) jest przecież tak szkodliwa dla człowieka, że może stać się przyczyną kolejnego powodu szybszego ograniczania wydobycia węgla? Rtęć jest bardzo toksycznym pierwiastkiem chemicznym, o silnej aktywności chemicznej i biologicznej oraz o zmiennej postaci występowania. Duża aktywność geochemiczna i biochemiczna sprawia, że stanowi ona poważne zagrożenie dla organizmów żywych. Pierwiastek ten ulega silnej kumulacji w węglu, co w konsekwencji prowadzi do jego emisji w trakcie spalania paliwa. Wzbogacanie węgla w rtęć, odbywało się poprzez wchłanianie jej z roztworów, zatężanie wewnątrz struktur roślinnych oraz tworzenie kompleksów metaloorganicznych, a także rozkład roślin w stadium biochemicznym, a następnie geochemicznym. Wyniki prowadzonych na świecie badań dystrybucji form rtęci w węglu wykazują bardzo duże jej zróżnicowanie. Rtęć w węglu powiązana jest z substancja organiczną, jak również mineralną. Rtęć obecna w substancji mineralnej węgla związana jest głównie z pirytem, a także z węglanam i krzemianami. Natomiast rtęć obecna w substancji organicznej związana jest główniez grupami tiolowymi R-SH. Zawartość rtęci dla węgli pochodzących z Górnośląskiego Zagłębia Węglowego zawiera się w przedziale od 20 do 240 µg/kg (różni autorzy podają różne przedziały). W przypadku węgli brunatnych zawartość rtęci jest większa niż w węglach kamiennych, przy czym dla poszczególnych kopalń znacznie się różni. Najniższa zawartością rtęci charakteryzują się węgle kamienne japońskie ( µg/kg), następnie australijskie ( µg/kg), nowozelandzkie i rosyjskie ( µg/kg). Największa zawartość rtęci znajduje się w węglach niemieckich ( µg/kg), a następnie polskich i węgli z RPA ( µg/kg). Istnieje szereg metod, które umożliwiają ograniczenie emisji rtęci z procesów energochemicznego wykorzystania węgla. Metody te można ująć w dwie grupy. Do pierwszej grupy zalicza się metody polegające na usuwaniu rtęci ze spalin lub gazów odlotowych. Do drugiej grupy zalicza się metody polegające na obniżeniu zawartości rtęci w węglu przed jego wykorzystaniem, a więc: proces wzbogacania, wstępna preparacja termiczna, selektywna eksploatacja pokładów węgla, ekstrakcja wodna w warunkach subkrytycznych, ekstrakcja kwasowa, roztwarzanie pirytu z wykorzystaniem SO 2, metody biologiczne. Do najbardziej perspektywicznych metod należy zaliczyć proces wzbogacania oraz wstepną preparacje termiczną. W konsekwencji koncentracja rtęci w węglu może stanowić istotny parametr wpływający na rynkowa atrakcyjność węgla. IP: Będzie Pan uczestnikiem majowej konferencji nt.: Kompleksowe i szczegółowe problemy inżynierii środowiska organizowanej począwszy od 1985 r. przez prof. T. Piecucha nad morzem najpierw w Ustroniu Morskim, a obecnie w Darłówku. Ponieważ był Pan Profesor prawie na wszystkich tych konferencjach jak Pan ocenia z perspektywy tych 30 lat uogólniając dorobek tych Konferencji i znacze- nie ich dla szeroko rozumianej branży inżynierii środowiska, ale w szczegółowym odniesieniu do utylizacji odpadów przemysłowych oraz oczyszczania poprodukcyjnych zawiesin (ścieków) także ze szczególnym uwzględnieniem branży surowców mineralnych. Konferencja z cyklu Kompleksowe i szczegółowe problemy inżynierii środowiska mają długą historię sięgającą lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Konferencja ta na stałe wpisała się na mapę konferencji o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Dotyczy szerokiego spektrum zagadnień z inżynierii środowiska, a w szczególności problematyki gospodarowania odpadami przemysłowymi i oczyszczania zawiesin. Konferencja ta rozszerza swój zakres tematyczny również o zagadnienia ekonomiczne i ekologiczne związane z szeroko pojętą gospodarką surowcami mineralnymi. To jest bardzo cenne dla tej Konferencji. Konferencja ta była i jest doskonałą platformą wymiany myśli naukowej pomiędzy pracownikami różnych ośrodków naukowych i badawczych, jak również wymiany doświadczeń pomiędzy pracownikami zakładów przemysłowych zajmujących się szeroko pojętą ochrona środowiska przyrodniczego. Jest ogromną zasługą profesora Tadeusza Piecucha i Jego Zespołu z Katedry Techniki Wodno-Mułowej i Utylizacji Odpadów, którzy wykonują tytaniczną pracę, ażeby ta Konferencja miała swój urok i specyficzny klimaty, na którą przyjeżdżają uczestnicy z całej Polski. Za to wszystko, serdecznie dziękuje i życzę wytrwałości w organizacji dalszych konferencji z tego cyklu. Twoje Miasto Twoja Uczelnia Wydział Inżynierii Lądowej, Środowiska i Geodezji Politechniki Koszalińskiej

15 Rozmowa z prof. dr hab. Lucjanem Pawłowskim rozmawiała Izabela Piecuch Wiceprzewodniczącym Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk Wicekuratorem PAN, Członkiem Prezydium PAN z Politechniki Lubelskiej IP: Od roku pełni Pan funkcję Wiceprzewodniczącego Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Jakimi najważniejszymi problemami Rada zajmowała się w tym roku? LP: Do obowiązków Rady należy opiniowanie ustaw i rozporządzeń dotyczących nauki. Ponadto Rada dokonuje okresowej oceny NCN i NCBiR. Co najmniej raz w roku prezydium Rady spotyka się z prezydium CK w celu dokonania uzgodnień w zakresie polityki naukowej, w tym kryteriów dotyczących uprawnień akademickich, gdyż Rada opiniuje wszystkie wnioski w tym zakresie. IP: Jakie problemy uważa Pan Profesor za najważniejsze? LP: Dość intensywnie zajmowałem się kryteriami oceny parametrycznej. Ponieważ równocześnie pełnie funkcje wiceprzewodniczącego Rady Kuratorów Wydział Nauk Technicznych PAN, przewodniczyłem zespołowi, który dokonał krytycznej oceny obowiązującego systemu, przede wszystkim z punktu widzenia nauk technicznych. W mojej ocenie nauki techniczne są marginalizowane w zakresie finansowania badań. Twórcy obecnego systemu opierali się na European Research Center zapominając, że podstawowe finansowanie nauki w krajach EU odbywa się na poziomie narodowym i praktycznie wszystkie kraje finansują w miarę równomiernie wszystkie dyscypliny dbając o zrównoważony rozwój badań na poziomie krajowym. ERC koncentruje się na wybranych obszarach badań, które uznaje za szczególnie ważne. Tymczasem w Polsce przyjęto filozofię reprezentowaną przez ERC także przy finansowaniu badań na poziomie krajowym. Pro- wadzi to do marginalizacji szeregu dyscyplin, które uznane zostały za mniej ważne. Innym mankamentem jest podział na badania podstawowe finansowane przez NCN i badania aplikacyjne finansowane przez NCBiR. Z tym, że finansowanie badań aplikacyjnych może się zacząć wtedy, kiedy naukowcy mają koncepcję procesu, urządzenia, najlepiej opatentowane i konkretny zakład, w którym chcą ją wdrożyć. W naukach technicznych, a praktycznie rzecz biorąc we wszystkich naukach stosowanych, pominięty zostaje ważny etap jakim jest tworzenie koncepcji procesu czy urządzania, który kończy się opracowaniem patentu, ale na tym etapie bez powiązania z konkretnym zakładem. Ten rodzaj badań nie jest w obecnym systemie finansowany, a takie badania najczęściej prowadzone są w obszarze nauk technicznych. dziej właściwą miarą innowacyjności badań jest stosunek nakładów na badania do liczby uzyskanych patentów. W statystykach podaje się ilość patentów przypadających na 1 mln dolarów wydanych na badania. Polscy uczeni w takim rankingu klasyfikują się dość wysoko, bo na 5-tym miejscu w świecie. IP: Jest to dla mnie zaskoczeniem, nie sądziłam, że jest aż tak dobrze, ale dlaczego to nie przedkłada się na szybką modernizację przemysłu? LP: Powiedziałem już, że w wyniku doktrynalnej prywatyzacji staliśmy się krajem quasi kolonialnym, krajem w którym przede wszystkim wykorzystuje się słabo opłacaną siłę roboczą. Dobitnym przykładem jest przetarg na IP: Panie Profesorze, środki masowego uzbrojenie. Z niezrozumiałych powodów przekazu a i szereg polityków zarzuca na- ogromne sumy zostaną wytransferowane zauce polskiej małą innowacyjność? granicę, a mogłyby stać się kołem zamachowym polskiego przemysłu zbrojeniowego. LP: Rzeczywiście gospodarka polska jest mało innowacyjna, ale za taki stan odpowie- IP: Ostatnio mówi się o dodatkowych dzialna jest rabunkowa, doktrynalna prywaty- środkach na badania, a jak to wygląda na zacja zakładów przemysłowych, która tle innych krajów? doprowadziła do likwidacji całych branż. Obcy kapitał za grosze bardzo często zakupywał LP: Mizernie. Polska na badania naukowe zakłady, po to aby zając część rynku. przeznacza najniższy ze wszystkich 27 kranasza gospodarka upodobniła się do kra- jów EU procent PBK. Zresztą podobnie rzecz jów kolonialnych, gdzie wykorzystuje się źle wygląda z nakładami na szkolnictwo wyższe. opłacanych pracowników. Z Polski wyjechało W przeliczeniu na 1 studenta wleczemy się ponad 2 mln ludzi młodych i mimo to dalej w samym ogonie 27 krajów EU. bezrobocie jest wysokie. Człowieka traktuje się jako dodatek do gospodarki, tymczasem IP: Kreśli Pan Profesor pesymistyczny powinno być odwrotnie to gospodarka powin- obraz, a może jest jakiś obszar gdzie jena służyć ludziom, a tworzone miejsca pracy steśmy liderami, mamy bowiem dobrze są równo cennym z produkcją dobrem. wykształcone społeczeństwo? Powracając do innowacyjności badań, miarą innowacyjności jest ilość patentów. Najbar- LP: Rzeczywiście jest obszar, w którym

16 jesteśmy liderem, zajmujemy w EU drugie miejsce zaraz po Francji. Są to zbrojenia. Co gorsze, tak wysoki odsetek PKB, zaraz drugi po Francji jest transferowany za granicę, podczas gdy Francja inwestuje we własny przemysł zbrojeniowy. Nie sposób zrozumieć czym się nasi decydenci kierują. Jak dalej tak pójdzie, to nie będzie kogo bronić, gdyż jak podają środki masowego przekazu około 40% młodzieży chce wyjechać z kraju. Taka ogromna emigracja, w sensie utraty potencjału biologicznego jest porównywalną z ubytkiem populacji w wyniku wojny. niedbywane w Polsce? Od Redakcji: Pan profesor Lucjan Pawłowski LP: Zdecydowanie tak. Wysunęliśmy się na czoło w świecie w liberalizmie gospodarczym, po okresie likwidacji zakładów przemysłowych teraz zamyka się szkoły, kiedyś budowane przez całe społeczeństwo w ramach akcji szkół na tysiąclecie Państwa Polskiego. To prosta droga do kreowania taniej, niewykwalifikowanej siły roboczej i dalszego pogłębiania się nierówności, które w Polsce są i tak już duże. Trzeba być zaślepionym doktrynerem, aby zmuszać dzieci, głównie wiejskie do kilkugodzinnych podróży do i ze szkoły. jest twórcą Wydziału Inżynierii Środowiska w Politechnice Lubelskiej, którego był pierwszym dwukadencyjnym Dziekanem, a wcześniej pełnił funkcję Prorektora ds. Nauki tej Uczelni. W uprzedniej kadencji był przez dwie kadencje Przewodniczącym Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk. Wchodzi w skład Redakcji wiodącego w świecie Wydawnictwa Naukowego ELSEVIER. Był wielokrotnie recenzentem prac doktorskich pracowników kierunku inżynierii środowiska Wydziału Inżynierii Lądowej, Środowiska i Geodezji Politechniki Koszalińskiej (m.in. Renata Świderska, Robert Nowak, Tomasz Dąbrowski, Krzysztof Piaskowski, Anna Kowalczyk). IP: Wyczuwa się w Pana Profesora wypowiedziach troskę o sprawy społeczne, czy IP: Dziękuję za rozmowę! uważa Pan, że problemy socjalne są za- WIDAR Sp z o.o. firma świadczy profesjonalne usługi w zakresie: Zapraszamy do skorzystania z naszych usług! WIDAR Sp z o.o Koszalin ul. Al. Monte Cassino 6 woj. zachodniopomorskie tel widar66@tlen.pl

17 Rozmowa z liderem zespołu On-OffJanem Popławskim rozmawiała Izabela Piecuch IP: Panie Janku kiedy powstał zespół w jakich okolicznościach i jaki był jego pierwszy skład? IP: Czy trudno się pracuje z prof. Tadeuszem Piecuchem? towym sezonie- czyli letnim Najczęściej w Ustroniu Morskim Klub retro Belavista. JP: Jak już wcześniej wspomniałem zaanga- JP: Jakie są plany wydawnicze nagrań waszego zespołu? Plany są zawsze mamy na koncie dwa single i może uda się nowe projekty zrealizować. IP: Czy zagracie w sobotę 30 maja na uroczystej kolacji na Konferencji prof. Tadeusza Piecucha pt. Kompleksowe i szczegółowe problemy inżynierii środowiska w Darłówku? JP: Oczywiście bardzo nam miło za zaproszenie. IP: Dzięki waszym koncertom poznaliście wiele ciekawych ludzi ale także zdarzały się różne zabawne sytuacje, czy może pan chociaż jedna przytoczyć? JP: Witam zespół powstał w roku 2002 w Koszalinie i pierwsze próby mieliśmy w Zakładzie gazowniczym przy ul. Połczyńskiej a byli to Marta Janiszewska, Miłosz Krauze, Adam Adamczyk, Darek Mural I Jan Popławski. żowanie to podstawa i cel zostaje osiągnięty. JP: Przyjechaliśmy na miejsce imprezy oka- IP: Z jakimi znanymi postaciami polskiej piosenki i nie tylko pana zespół występo- zuje się że instrument klawiszowy nie działa i poprzez dużo życzliwych ludzi jeszcze większej ilości telefonów zdążyliśmy na początek koncertu dziś się uśmiechamy wtedy mieli- wał? śmy trochę inne miny. IP: Jak trzeba się przygotowywać do występu? JP: Jest to praca, która wymaga ogromnej ilości godzin ćwiczeń i prób. IP: Jak więc zmieniały się solistki pana zespołu bo o ile się orientuje były to same dziewczyny? JP: A więc Marta Janiszewska, Ania Nowa, Klaudia Kaczkowska i obecnie Monika Bernaś. IP: Swoją drogą-jak pan ocenia występy i nagrania prof., Piecucha z pana zespołem od 2001 r JP: Głos który posiada prof. Piecuch i takie umiejętności niewielu ludzi posiada - jest to głos unikatowy. Bardzo sympatyczna współpraca, Pan profesor z dużym zaangażowaniem podchodzi do artystycznych wydarzeń więc przyjemność po obu stronach. JP: Mieliśmy sporo przygód muzycznych i wiele osób poznaliśmy tak jak np. VOX, Izabela Trojanowska otarliśmy się o zespół Perfekt i inne osoby naszej sceny muzycznej. IP: Gdzie najczęściej gracie w tzw. szczy- IP: Czego można życzyć rockowemu zespołowi? Połamania gitary? JP: Nie koniecznie ponieważ przed nami szczególnie pracowity okres to udanych wakacji Zespół ON-OFF IP: Dziękuję za rozmowę!

18

19

20