(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (51) T3 Int.Cl. H04W 36/08 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2012/42 EP B1 (54) Tytuł wynalazku: Rozwiązywanie konfliktu identyfikatorów węzła (30) Pierwszeństwo: US P US US US US (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2010/33 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2013/03 (73) Uprawniony z patentu: QUALCOMM Incorporated, San Diego, US (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 GAVIN BERNARD HORN, San Diego, US PARAG ARUN AGASHE, San Diego, US RAJAT PRAKASH, San Diego, US RAJARSHI GUPTA, San Diego, US MASATO KITAZOE, San Diego, US NATHAN EDWARD TENNY, San Diego, US ORONZO FLORE, San Diego, US (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Józef Własienko POLSERVICE KANCELARIA RZECZNIKÓW PATENTOWYCH SP. Z O.O. ul. Bluszczańska Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 53/59P31502PL00 3 Opis TŁO Dziedzina [0001] Niniejsze zgłoszenie dotyczy zasadniczo komunikacji, a dokładniej, ale nie wyłącznie, rozwiązywania konfliktu związanego z węzłami komunikacyjnymi. Wprowadzenie [0002] Systemy komunikacji bezprzewodowej są szeroko stosowane, aby zapewnić różne rodzaje komunikacji (np. komunikacja głosowa, danych, usług multimedialnych, itp.) wielu użytkownikom. Ponieważ popyt na usługi o wysokiej przepustowości i danych multimedialnych szybko rośnie, pojawia się wyzwanie dla wdrażania wydajnych i niezawodnych systemów komunikacyjnych z lepszą wydajnością. [0003] W celu uzupełnienia tradycyjnych stacji bazowych sieci telefonów komórkowych (np. makrokomórki), stacje bazowe o małym obszarze pokrycia mogą być rozmieszczone (np. instalowane w domu użytkownika) w celu zapewnienia lepszego bezprzewodowego pokrycia dla jednostek mobilnych wewnątrz pomieszczeń. Takie stacje bazowe o małym obszarze pokrycia są zasadniczo znane jako stacje bazowe punktu dostępowego, domowe węzły NodeB lub femtokomórki. Zwykle, takie stacje bazowe o małym obszarze pokrycia są połączone z Internetem i siecią operatora mobilnego za pomocą routera DSL lub modemu kablowego. [0004] W praktyce, może istnieć relatywnie duża liczba stacji bazowych (np. femtokomórek) wykorzystanych w danym obszarze (np. wewnątrz obszaru pokrycia danej makrokomórki). W takim przypadku, istnieje zapotrzebowanie efektywnych technik do

3 53/59P31502PL00 4 identyfikowania tych stacji bazowych tak, że inne węzły w sieci mogą komunikować sie z tymi stacjami bazowymi. ISTOTA WYNALAZKU [0005] Wynalazek jest zdefiniowany przez zastrzeżenia niezależne 1, 6 i 7. Poniżej przedstawiono podsumowanie przykładowych aspektów wynalazku. Należy rozumieć, że jakiekolwiek odniesienie do terminu aspekty w niniejszym opisie może dotyczyć jednego lub większej liczby aspektów wynalazku. [0006] Wynalazek dotyczy w pewnym aspekcie rozwiązywania konfliktu powiązanego z identyfikatorami węzłów. Na przykład, ograniczona liczba identyfikatorów węzłów może być zdefiniowana wewnątrz sieci tak, że więcej niż jeden węzeł (np. punkt dostępowy) w sieci może mieć przypisany ten sam identyfikator. W związku z tym, gdy terminal dostępowy jest przełączany z węzła źródłowego do węzła docelowego, może wystąpić konflikt dotyczący identyfikacji węzła docelowego. W niniejszym dokumencie opisano różne techniki rozwiązywania takiego konfliktu. [0007] W pewnych aspektach, terminal dostępowy, który ma być przełączany do węzła docelowego może rozwiązywać konflikt dotyczący węzła docelowego przez pozyskiwanie niepowtarzalnego identyfikatora powiązanego z węzłem docelowym. W pewnych implementacjach, terminal dostępowy wysyła ten niepowtarzalny identyfikator do węzła źródłowego, który inicjuje operacje przełączenia. W innych implementacjach, terminal dostępowy wykorzystuje niepowtarzalny identyfikator do inicjowania operacji przełączenia. [0008] Terminal dostępowy może być skonfigurowany do wykrywania konfliktu. W pewnych przypadkach terminal dostępowy niezależnie wykrywa konflikt. Na przykład, terminal dostępowy może monitorować identyfikatory powiązane z odbieranymi

4 53/59P31502PL00 5 sygnałami i generować raporty pomiarowe, które wskazują, że wiele węzłów wykorzystuje ten sam identyfikator. [0009] Jako inny przykład, wartość progowa sygnału może być przypisana do zestawu identyfikatorów, które zostały zidentyfikowane jako możliwie podlegające konfliktowi. Ta wartość progowa może być następnie wykorzystywana do wywołania pozyskiwania bardziej niepowtarzalnego identyfikatora lub do wywołania operacji określania konfliktu w węźle źródłowym. [0010] W pewnych przypadkach terminal dostępowy wykrywa konflikt w odpowiedzi na żądanie. Na przykład, węzeł źródłowy może okresowo wysyłać wiadomość do terminala dostępowego żądając, aby terminal dostępowy wysłał informacje dotyczące konfliktu za pomocą raportu pomiarowego. [0011] Punkt dostępowy może być skonfigurowany do wykrywania konfliktu. Na przykład, punkt dostępowy może wykrywać konflikt w oparciu o wykrycie sąsiedztwa, węzeł docelowy identyfikowany w żądaniu przełączania, lub odebraną informację o konfiguracji. Po wykryciu konfliktu, punkt dostępowy może wysyłać wiadomość do terminala dostępowego żądając, aby terminal dostępowy pozyskał niepowtarzalny identyfikator w celu rozwiązania konfliktu. W pewnych przypadkach, ta wiadomość może instruować terminal dostępowy, żeby wykorzystywał niepowtarzalny identyfikator dla inicjowania operacji przełączania. [0012] Rozwiązanie konfliktu również może być wykorzystywane, gdy terminal dostępowy bezpośrednio uzyskuje dostęp do węzła docelowego. Na przykład, w przypadku gdy terminal dostępowy ustanowi komunikację z węzłem docelowym przed tym jak węzeł docelowy uzyskuje zasoby dla terminala dostępowego, terminal dostępowy może wysyłać niepowtarzalny identyfikator dla węzła źródłowego do węzła docelowego. W ten sposób, węzeł docelowy może pozyskać odpowiednie zasoby z węzła źródłowego nawet wtedy, gdy identyfikator węzła wykorzystywany przez węzeł źródłowy jest potencjalnie mylący.

5 53/59P31502PL00 6 [0013] Dokument Ericsson: Automatic neighbour cell configuration; 3GPP TSG-SA5 dotyczy automatycznych relacji między sąsiednimi komórkami (ANRL). Pomiarowy identyfikator komórki (MCI) jest identyfikatorem poziomu 1 dla komórki, który może nie być unikalny w sieci, a zatem może być ponownie wykorzystany. CIPL jest innym identyfikatorem (poziom 3), który zwykle jest unikalny. Zaproponowany sposób ANRL musi być zdolny do automatycznego określenia nowych sąsiadów i ich zidentyfikowania. W tym celu, stacja enodeb instruuje wyposażenie UE, aby wykonało pomiary i przekazało raport z nowym identyfikatorem MCI. Jeżeli jest on nowy, to stacja enodeb żąda uzyskania nowego identyfikatora CIPL od nowej stacji enodeb i raportuje go. Następnie, lista relacji w sąsiedztwie jest aktualizowana i może być skonfigurowany interfejs X2. [0014] Dokument Huawei: Detection of conflicting cell identities; 3GPP TSG RAN WG3 Meeting #57bis. dotyczy wykrywania konfliktowych identyfikatorów komórek. W tym celu mogą być wykorzystywane globalne identyfikatory komórki (GCI) i identyfikatory warstwy fizycznej komórki (PLCI). Wyposażenie UE mogło wykryć, podczas poszukiwania komórki, konflikt PLCI. Mogłoby ono następnie dekodować wartość GCI w celu oceny, czy występuje konflikt. [0015] Dokument Qualcomm Europe: Inter-RAT/frequency Automatic Neighbour Relation Function; 3GPP TSG RAN2#60 dotyczy wysyłania komunikatu z komórki A do terminala mobilnego i zawiera on identyfikator Phy-CID. Następnie, komunikat zawierający identyfikator Global-CID jest wysyłany z terminala mobilnego do komórki A. [0016] Dokument T-Mobile: Automatic Neighbour Cell List Configuration - required Measurement and signaling support; 3GPP TSG-RAN WG3 Meeting #57bis" dotyczy pomiaru natężenia sygnału w wyposażeniu UE i raportowania go do LTE.

6 53/59P31502PL00 7 KRÓTKI OPIS RYSUNKÓW [0017] Te i inne przykładowe aspekty wynalazku opisane zostaną w szczegółowym opisie i załączonych zastrzeżeniach, które znajdują się poniżej, oraz w załączonych rysunkach, na których: [0018] FIG. 1 przedstawia uproszczony schemat blokowy kilku przykładowych aspektów systemu komunikacyjnego skonfigurowanego do rozwiązywania konfliktu; [0019] FIG. 2 przedstawia uproszczony schemat ilustrujący obszary pokrycia dla komunikacji bezprzewodowej; [0020] FIG. 3 przedstawia sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane dla sprecyzowania wykorzystania drugiego typu identyfikatora; [0021] FIG. 4 przedstawia uproszczony schemat blokowy kilku przykładowych aspektów komponentów, które mogą być wykorzystywane w węzłach komunikacyjnych; [0022] FIG. 5 przedstawia sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane dla określania, czy wykorzystywać drugi typ identyfikatora do komunikowania się z węzłem; [0023] FIG. 6 przedstawia sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane do określania, czy należy wykorzystywać drugi typ identyfikatora do komunikowania się z węzłem na podstawie listy identyfikatorów; [0024] FIG. 7 przedstawia sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane do rozwiązywania konfliktu dla węzła źródłowego; [0025] FIG. 8 przedstawia sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane w celu określania, czy żądać pozyskania drugiego typu identyfikatora; [0026] FIG. 9A i 9B przedstawiają sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane

7 53/59P31502PL00 8 w celu spowodowania, że terminal dostępowy pozyska drugi typ identyfikatora; [0027] FIG. 10A i 10B przedstawiają sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane w celu spowodowania, że terminal dostępowy pozyska drugi typ identyfikatora; [0028] FIG. 11 przedstawia sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane w połączeniu z terminalem dostępowym wykrywającym konflikt; [0029] FIG. 12 przedstawia sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które mogą być przeprowadzane w połączeniu z terminalem dostępowym wykrywającym konflikt; [0030] FIG. 13 przedstawia sieć działań kilku przykładowych aspektów operacji, które może być przeprowadzane w połączeniu z terminalem dostępowym dostarczającym raport o konflikcie na żądanie; [0031] FIG. 14 przedstawia uproszczony schemat systemu komunikacji bezprzewodowej; [0032] FIG. 15 przedstawia uproszczony schemat systemu komunikacji bezprzewodowej zawierającego femto węzły; [0033] FIG. 16 przedstawia uproszczony schemat blokowy kilku przykładowych aspektów komponentów komunikacyjnych; a [0034] FIG przedstawiają uproszczone schematy blokowe kilku przykładowych aspektów urządzeń skonfigurowanych do rozwiązywania konfliktu, jak już objaśniono. [0035] Zgodnie z ogólną praktyka, różne cechy zilustrowane na rysunkach mogą nie być wykonane w skali. W związku z tym, dla przejrzystości wymiary różnych cech mogą dowolnie zwiększane lub zmniejszane. Dodatkowo, niektóre rysunki mogą być uproszczone dla przejrzystości. Zatem, rysunki mogą nie przedstawiać wszystkich komponentów danego przyrządu (np. urządzenia) lub sposobu. Ostatecznie, takie same oznaczenia odniesienia mogą być wykorzystywane do oznaczania tych samych cech w opisie i na figurach.

8 53/59P31502PL00 9 SZCZEGÓŁOWY OPIS [0036] FIG. 1 ilustruje kilka węzłów w przykładowym systemie komunikacyjnym 100 (np. części sieci komunikacyjnej). W celach ilustracyjnych, różne aspekty wynalazku zostaną opisane w kontekście jednego lub większej liczby terminali dostępowych, punktów dostępowych i węzłów sieciowych, które komunikują się ze sobą. Należy jednak zauważyć, że informacje tu zawarte mogą być stosowane do innych typów urządzeń lub innych podobnych urządzeń, do których następuje odniesienie z wykorzystaniem innej terminologii (np. stacje bazowe, wyposażenie użytkownika i temu podobne). [0037] Punkty dostępowe w systemie 100 dostarczają jedną lub większą liczbę usług (np. dołączalność sieci) dla jednego lub większej liczby terminali bezprzewodowych (np. terminala dostępowego 102), które mogą być instalowane wewnątrz lub które mogą przemieszczać się przez powiązany obszar geograficzny. Na przykład, w różnych chwilach terminal dostępowy 102 może połączyć się z punktem dostępowym 104, dowolnym spośród zestawu punktów dostępowych 1 - N (reprezentowanych przez punkty dostępowe 106 i 108 i powiązane wielokropki), lub punkt dostępowy 110. Każdy z punktów dostępowych może komunikować się z jednym lub większą liczbą węzłów sieciowych (reprezentowany, dla wygody, przez węzeł sieciowy 112) dla ułatwiania dołączalności sieci rozległej. Takie węzły sieciowe mogą przybierać różne postaci takie jak, na przykład, jeden lub większa liczba jednostek sieci rdzeniowej i/lub radiowej (np. manager konfiguracji, jednostka zarządzania mobilnością lub inna odpowiednia jednostka sieciowa). [0038] Każdy punkt dostępowy w systemie 100 jest powiązany z pierwszym typem identyfikatora, nazywanym w niniejszym opisie identyfikatorem węzła. W różnych implementacjach, taki

9 53/59P31502PL00 10 identyfikator może zawierać, na przykład, identyfikator komórki fizycznej ("PCID"), przesunięcie liczby pseudolosowej ("PN") lub pilota pozyskiwania. Zwykle, stała ilość (np. 504) identyfikatorów węzła jest zdefiniowana w danym systemie. W takim przypadku, może pojawić się konflikt, gdy liczba punktów dostępowych przekracza liczbę identyfikatorów węzła. FIG. 1 ilustruje prosty przykład tego, gdzie zarówno do punktu dostępowego 106, jak i do punktu dostępowego 110 przypisano "identyfikator 1." [0039] Ponieważ terminal dostępowy 102 przemieszcza się w systemie 100, terminal dostępowy 102 może być przełączany z jednego punktu dostępowego (np. punktu dostępowego 104) do innego punktu dostępowego (np. punktu dostępowego 110). Decyzja o przełączaniu terminala dostępowego 102 do punktu dostępowego 110 może być podejmowana na podstawie tego, czy terminal dostępowy 102 odbiera szczególnie silne sygnały z punktu dostępowego 110. Tutaj, terminal dostępowy 102 identyfikuje sygnały z punktu dostępowego 110 za pomocą identyfikatora węzła powiązanego z (np. umieszczonego wewnątrz) tymi sygnałami. W celu dokonania przełączania, do docelowego punktu dostępowego 110 przekazywane są różne informacje utrzymywane przez źródłowy punkt dostępowy 104 (punkt dostępowy, z którym obecnie terminal dostępowy jest połączony). W przypadku braku konfliktu, może być to dokonywane dzięki wykorzystaniu identyfikatora węzła ("identyfikator 1") powiązanego z pierwszym punktem dostępowym 110. Gdy konflikt jednak występuje, jak w przykładzie z FIG. 1, punkt dostępowy 104 może nie być w stanie określać, czy informacja powinna być wysłana do punktu dostępowego 106 czy do punktu dostępowego 110. [0040] Dla rozwiązania konfliktu takiego jak ten, terminal dostępowy 102 i/lub punkt dostępowy 104 są skonfigurowane do wykrywania konfliktu i określania drugiego typu identyfikatora powiązanego z punktem dostępowym 110. W pewnych aspektach,

10 53/59P31502PL00 11 drugi typ identyfikatora zawiera niepowtarzalny identyfikator. Na przykład, drugi typ identyfikatora może być niepowtarzalny wewnątrz większego obszaru niż pierwszy typ identyfikatora. W pewnych implementacjach, drugi typ identyfikatora może być niepowtarzalny w sieci operatora. W różnych implementacjach, taki niepowtarzalny identyfikator może zawierać, na przykład, identyfikator komórki globalnej ("GCI"), identyfikator węzła dostępowego ("ANID"), identyfikator sektora, adres Protokołu Internetowego, lub jakiś inny identyfikator, który niepowtarzalnie identyfikuje punkt dostępowy 110 wewnątrz sieci. [0041] W pewnych implementacjach, terminal dostępowy 102 zawiera detektor 114 konfliktu, który może wykrywać rzeczywisty lub potencjalny konflikt między węzłami w systemie 100. Po wykryciu konfliktu, terminal dostępowy 102 (np. kontroler 116 niepowtarzalnego identyfikatora) może pozyskać niepowtarzalny identyfikator. Na przykład, terminal dostępowy 102 może monitorować sygnał zawierający niepowtarzalny identyfikator, który jest rozgłaszany za pomocą punktu dostępowego 110. Po wykryciu konfliktu, terminal dostępowy 102 również może informować punkt dostępowy 104 o konflikcie i/lub niepowtarzalnym identyfikatorze. [0042] W pewnych implementacjach, punkt dostępowy 104 zawiera kontroler 118 konfliktu, który może wykrywać rzeczywisty lub potencjalny konflikt między węzłami w systemie 100. Na przykład, kontroler 118 konfliktu może niezależnie wykrywać konflikt lub, po odebraniu wskazania o konflikcie z terminala dostępowego 102, kontroler 118 konfliktu może wykonać dodatkowo etapy w celu określania, czy występuje konflikt. W przypadku wykrycia konfliktu, punkt dostępowy 104 może żądać od terminala dostępowego 102, aby pozyskał niepowtarzalny identyfikator. [0043] Po rozwiązaniu konfliktu jak jest to omówione wcześniej, punkt dostępowy 104 (np. kontroler 120

11 53/59P31502PL00 12 przełączania) może inicjować operacje przełączania na podstawie niepowtarzalnego identyfikatora. W ten sposób, terminal dostępowy 102 może być wydajnie przełączany do pożądanego docelowego punktu dostępowego. Jak opisane będzie poniżej, w pewnych implementacjach, terminal dostępowy 102 (np. za pomocą działania kontrolera przełączania, nie pokazanego) może inicjować operacje przełączania na podstawie niepowtarzalnego identyfikatora (np. gdy rozwiąże on konflikt). [0044] Konflikt opisany powyżej może wystąpić w sieci 200, jak pokazano na FIG. 2, na której niektóre punkty dostępowe zapewniają makro pokrycie, a pozostałe punkty dostępowe zapewniają mniejsze pokrycie. W tym przypadku, makro obszary 204 pokrycia mogą być zapewnione przez, na przykład, makro punkty dostępowe sieci komórkowej o dużym obszarze, takiej jak sieć 3G, zwykle nazywanej siecią makro komórek lub siecią rozległą ("WAN"). Dodatkowo, mniejsze obszary 206 pokrycia mogą być zapewnione przez, na przykład, punkty dostępowe środowiska sieciowego w mieszkaniu lub budynku, zwykle nazywanego lokalną siecią komputerową ("LAN"). Ponieważ terminal dostępowy ("AT") przemieszcza się w takiej sieci, terminal dostępowy może być obsługiwany w konkretnych lokalizacjach za pomocą punktów dostępowych, które zapewniają makro pokrycie, podczas gdy terminal dostępowy może być obsługiwany w pozostałych lokalizacjach przez punkty dostępowe, które zapewniają mniejszy obszar pokrycia. W pewnych aspektach, punkty dostępowe mniejszych obszarów pokrycia mogą być wykorzystywane do zapewniania przyrostowego wzrostu pojemności, pokrycia w budynku, i różnych usług, przy czym wszystkie prowadzą do lepszych doświadczeń użytkownika. [0045] W niniejszym opisie, węzeł (np. punkt dostępowy), który zapewnia pokrycie na relatywnie dużym obszarze, może być określany jako makro węzeł, podczas gdy węzeł, który zapewnia pokrycie na relatywnie małym obszarze (np. mieszkanie), może

12 53/59P31502PL00 13 być określany jako femto węzeł. Należy zauważyć, że informacje tu zawarte mogą być stosowane do węzłów powiązanych z innymi typami obszarów pokrycia. Na przykład, piko węzeł może dostarczać pokrycia na obszarze, który jest mniejszy niż makro obszar i większy niż femto obszar (np. pokrycie wewnątrz budynku handlowego). W różnych zastosowaniach, może być wykorzystywana inna terminologia do określenia makro węzła, femto węzła, lub pozostałych węzłów typu punkt dostępowy. Na przykład, makro węzeł może być skonfigurowany lub określany jako węzeł dostępowy, stacja bazowa, punkt dostępowy, węzeł enodeb, makro komórka i tak dalej. Również, femto węzeł może być skonfigurowany lub określany jako węzeł Home NodeB, Home enodeb, stacja bazowa punktu dostępowego, femto komórka, i temu podobne. W pewnych implementacjach, węzeł może być powiązany z (np. podzielony na) jedną lub większą liczbę komórek lub sektorów. Komórka lub sektor powiązany z makro węzłem, femto węzłem, lub piko węzłem może być nazywana, odpowiednio, makro komórką, femto komórką lub piko komórką. [0046] W przykładzie z FIG. 2, zdefiniowanych jest kilka obszarów 202 śledzenia (lub obszarów trasowania lub obszarów lokalizacji), z których każdy zawiera kilka makro obszarów 204 pokrycia. Tutaj, obszary pokrycia powiązane z obszarami 202A, 202B, i 202C śledzenia są oznaczone za pomocą szerokich linii, a makro obszary 204 pokrycia są reprezentowane przez sześciokąty. Jak wspomniano wyżej, obszary 202 śledzenia również mogą zawierać femto obszary 206 pokrycia. W tym przykładzie, każdy z femto obszarów 206 pokrycia (np. femto obszar 206C pokrycia) jest przedstawiony wewnątrz jednego lub większej liczby makro obszarów 204 pokrycia (np. makro obszar 204B pokrycia). Należy jednak zauważyć, że femto obszar 206 pokrycia może nie leżeć całkowicie wewnątrz makro obszaru 204 pokrycia. Jeden lub większa liczba piko lub femto obszarów pokrycia (nie pokazano) może także być zdefiniowana wewnątrz danego obszaru 202 śledzenia lub makro obszaru 204 pokrycia.

13 53/59P31502PL00 14 [0047] W rozlokowaniu (np. gęste rozlokowanie miejskie), gdy duża liczba punktów dostępowych, takich jak femto i piko węzły, jest umieszczona wewnątrz danego obszaru, dwa lub większa liczba z tych punktów dostępowych może mieć przypisany ten sam identyfikator. Na przykład, w makro obszarze 204A pokrycia, femto obszary 206A i 206D pokrycia mogą mieć przypisany ten sam identyfikator. W takim przypadku, konflikt identyfikatora węzła (np. konflikt PCID) może wystąpić, ponieważ wiele sąsiadujących węzłów, które są w pobliżu obsługującego punktu dostępowego terminala dostępowego, ogłaszają ten sam identyfikator węzła. Na przykład, na FIG. 1 punkty dostępowe 106 i 110 mogą zawierać femto węzły lub piko węzły, które ogłaszają "identyfikator 1" za pomocą odpowiednich rozgłoszeniowych sygnałów pilota. Co więcej, oba te punkty dostępowe mogą być blisko punktu dostępowego 104 (np. makro punktu dostępowego), który obecnie obsługuje terminal dostępowy 102. W takim przypadku, punkt dostępowy 104 może być świadomy obu punktów dostępowych 106 i 110 i, skutkiem tego, może pojawić się konflikt, gdy wskazane jest przełączanie do punktu dostępowego identyfikowanego przez "identyfikator 1". [0048] Zasadniczo, opisane tu techniki rozwiązywania konfliktu mogą być stosowane do dowolnego typu węzła. Jednakże, w wielu wykonaniach, makro punkty dostępowe w danym obszarze będą planowane tak, że nie będzie konfliktu powiązanego z przełączaniem do makro punktu dostępowego. W takich przypadkach, techniki rozwiązywania konfliktu omówione tutaj mogą być stosowane do dowolnych węzłów innych niż makro w sieci. Takie węzły inne niż makro węzły mogą obejmować, na przykład, węzły, które są rozmieszczone w sposób niezaplanowany. Jak wspomniano powyżej, takie węzły inne niż makro mogą zawierać femto węzły (np. rozmieszczone przez pojedyncze osoby), jak również piko węzły małej mocy rozmieszczone przez operatora. Również, jak będzie

14 53/59P31502PL00 15 przedyskutowane bardziej szczegółowo, węzeł może być ograniczony w pewien sposób (np. ograniczony pod względem dostępu). Zatem, techniki rozwiązywania konfliktu omówione tutaj mogą być stosowane do ograniczonych węzłów (np. węzłów powiązanych z zamkniętą grupą abonentów). [0049] Mając na uwadze powyższe, różne techniki, które mogą być wykorzystane do rozwiązywania konfliktu zgodnie z informacjami tu zawartymi opisane będą w odniesieniu do FIG W skrócie, FIG. 3 ilustruje kilka komponentów, które mogą być wykorzystywane w punkcie dostępowym lub terminalu dostępowym, a sieci działań z FIG dotyczą różnych technik rozwiązywania konfliktu. [0050] W celach ilustracyjnych, operacje z FIG (lub dowolne inne operacje przedyskutowane lub omówione tutaj) mogą być opisane jako przeprowadzane przez określone komponenty (np. komponenty systemu 100 i/lub komponenty pokazane na FIG. 3). Należy jednak zauważyć, że te operacje mogą być przeprowadzane przez inne typy komponentów i mogą być przeprowadzane z wykorzystaniem innej liczby komponentów. Należy również zauważyć, że jedna lub większa liczba operacji tutaj opisanych może nie być wykorzystywana w danej implementacji. [0051] FIG. 3 ilustruje kilka przykładowych komponentów, które mogą być wbudowane w węzłach takich jak terminal dostępowy 102 i punkt dostępowy 104 w celu przeprowadzania operacji rozwiązywania konfliktu, jak już tu objaśniono. Opisane komponenty również mogą być wbudowane w inne węzły w systemie komunikacyjnym. Na przykład, inne węzły w systemie mogą zawierać komponenty podobne do tych opisanych dla terminala dostępowego 102 i punktu dostępowego 104 w celu zapewnienia podobnej funkcjonalności. Dany węzeł może zawierać jeden lub większą liczbę opisanych komponentów. Na przykład, terminal dostępowy może zawierać wiele komponentów nadajnikaodbiornika, które umożliwiają terminalowi dostępowemu

15 53/59P31502PL00 16 działanie na wielu częstotliwościach i/lub komunikację za pomocą innej technologii. [0052] Jak pokazano na FIG. 3, terminal dostępowy 102 i punkt dostępowy 104 może zawierać nadajniki-odbiorniki 302 i 304, odpowiednio, do komunikacji z innymi węzłami. Nadajnikodbiornik 302 zawiera nadajnik 306 do wysyłania sygnałów (np. wiadomości) i odbiornik 308 do odbierania sygnałów (np. zawierających przeprowadzane przeszukiwania sygnałów pilota). Nadajnik-odbiornik 304 zawiera nadajnik 310 do wysyłania sygnałów i odbiornik 312 do odbierania sygnałów. [0053] Terminal dostępowy 102 i punkt dostępowy 104 również zawierają inne komponenty, które mogą być wykorzystane w połączeniu z operacjami rozwiązywania konfliktu, jak już tu objaśniono. Na przykład, terminal dostępowy 102 i punkt dostępowy mogą zawierać kontrolery komunikacyjne 314 i 316, odpowiednio, do zarządzania komunikacją z innym węzłami (np. wysyłanie i odbieranie wiadomości/wskazań) i do dostarczania innych powiązanych funkcjonalności, jak już tu objaśniono. Terminal dostępowy 102 i/lub punkt dostępowy 104 mogą zawierać detektory 318 i 320 konfliktu, odpowiednio, do wykrywania konfliktu i do dostarczania innych powiązanych funkcjonalności, jak już tu objaśniono. Terminal dostępowy 102 i/lub punkt dostępowy 104 mogą zawierać kontrolery 322 i 324 identyfikatorów, odpowiednio, do zarządzania (np. wybierania, pozyskiwania, żądania, i tak dalej) identyfikatorami węzłów dla zapewniania innych powiązanych funkcjonalności, jak już tu objaśniono. Poniżej opisano przykładowe operacje innych komponentów z FIG. 3. [0054] Dla ułatwienia, punkt dostępowy 102 i terminal dostępowy 104 przedstawiono na FIG. 3 jako zawierające komponenty, które mogą być wykorzystane w różnych przykładach opisanych poniżej w połączeniu z FIG W praktyce, jeden lub większa liczba przedstawionych komponentów może nie być wykorzystana w danym przykładzie. Jako przykład, w

16 53/59P31502PL00 17 pewnych implementacjach terminal dostępowy 102 może nie zawierać detektora 318 konfliktu, a w pewnych implementacjach punkt dostępowy 104 może nie zawierać detektora 320 konfliktu. [0055] Odnosząc się teraz do FIG. 4 i 5, w pewnych aspektach konflikt powiązany z pierwszym typem identyfikatora (np. przesunięciem PN, PCID itp.) może być rozwiązany za pomocą sprecyzowania wykorzystania drugiego typu identyfikatora (np. ANID, GCI itp.) w połączeniu z przełączaniem lub innym działaniem. [0056] Schemat ten może być wykorzystany, na przykład, gdy terminal dostępowy, który jest połączony z makro punktem dostępowym aktywuje poszukiwania dla pobliskich femto węzłów (np. domowego femto węzła). Gdy terminal dostępowy wykrywa sygnał z femto węzła, terminal dostępowy może otrzymać identyfikator pierwszego typu (np. ID pilota, ID sektora, PCID itp.) z sygnału. Jeśli natężenie odebranego sygnału jest powyżej wartości progowej i/lub terminal dostępowy jest autoryzowany do uzyskania dostępu do odkrytego femto węzła (np. punkt dostępowy jest umieszczony na preferowanej liście roamingowej terminala dostępowego), terminal dostępowy może dodawać ten punkt dostępowy do zestawu aktywnego dla terminala dostępowego. [0057] Pierwszy terminal dostępowy w celu wykonania otwarcia trasy dla tego femto węzła z makro punktu dostępowego ustanowi odwzorowanie między identyfikatorem pierwszego typu a identyfikatorem drugiego typu (np. ANID, GCI, itp.) w makro punkcie dostępowym. Tutaj, po odebraniu drugiego typu identyfikatora z terminala dostępowego, makro punkt dostępowy może rozpoczynać wykrywanie sąsiedztwa za pomocą tego femto węzła. [0058] Obecność kolejnych femto węzłów z tym samym identyfikatorem pierwszego typu w makro pokryciu będzie skutkować określaniem przez makro punkt dostępowy, że istnieje wiele punktów dostępowych wykorzystujących wspólny

17 53/59P31502PL00 18 identyfikator pierwszego typu (tj. wykrywanie konfliktu w odniesieniu do tego identyfikatora). W tym przypadku, makro punkt dostępowy może rozpoznać obecność tych innych femto węzłów przez, na przykład, wykrywanie sąsiedztwa lub przez odbieranie wiadomości z terminala dostępowego, który rozpoznał konflikt. Makro punkt dostępowy może następnie zawsze żądać drugiego typu identyfikatora kiedy tylko odbierze on wiadomość (np. o otwarciu trasy) zawierającą identyfikator podlegający konfliktowi. Po odebraniu drugiego typ identyfikatora z terminala dostępowego, makro punkt dostępowy może rozpocząć wykrywanie sąsiedztwa z tym femto węzłem. [0059] Dodatkowo, jako optymalizację w pewnych implementacjach, terminal dostępowy może wysyłać wiadomości z drugim typem identyfikatora domyślnie. Na przykład, terminal dostępowy może zawsze wykorzystywać drugi typ identyfikatora podczas wysyłania wiadomości o otwarciu trasy lub innej wiadomości dla jego domowego femto węzła. [0060] Odnosząc się na początku do FIG. 4, jak przedstawiono za pomocą bloku 402, punkt dostępowy (np. punkt dostępowy 104) odbiera wiadomość z terminala dostępowego, przy czym wiadomość jest kierowana do węzła (np. węzła docelowego takiego jak punkt dostępowy 110) identyfikowanego za pomocą pierwszego identyfikatora węzła. Na przykład, jak omówiono wcześniej, terminal dostępowy może odbierać żądanie otwarcia trasy zawierające przesunięcie PN lub pewien inny typ wiadomości zawierającej pewien inny typ identyfikatora. Należy zauważyć, że taka wiadomość może mieć różne postacie. Na przykład, w różnych implementacjach, wiadomość może zawierać wiadomość ustawiania zasobów dla przełączania, żądanie przełączania, żądania dodania zestawu aktywnego, sygnalizację zarządzania zakłóceniami, raport pomiarowy natężenia sygnału, lub wiadomość dla rezerwowania co najmniej jednego zasobu. [0061] Jak przedstawiono za pomocą bloku 404, punkt dostępowy określa czy inny węzeł jest identyfikowany za pomocą

18 53/59P31502PL00 19 pierwszego identyfikatora węzła. Punkt dostępowy może wykrywać taki konflikt na różne sposoby. Na przykład, jak omówiono wcześniej, punkt dostępowy może odbierać wiadomości od jednego lub większej liczby terminali dostępowych, które wskazują identyfikatory wykorzystywane przez węzły sąsiadujące. W pewnych przypadkach, punkt dostępowy może przeprowadzać wykrywanie sąsiedztwa i określać, że dwa lub większa liczba sąsiadujących węzłów wykorzystuje identyczny identyfikator. W pewnych przypadkach, punkt dostępowy może odbierać informacje o konfiguracji (np. od managera konfiguracji reprezentowanego przez węzeł 112 na FIG. 1), które wskazują, które identyfikatory są wykorzystywane przez sąsiadów punktu dostępowego. W pewnych przypadkach, działanie w bloku 404 może obejmować określanie, czy identyfikator jest listą identyfikatorów utrzymywaną przez punkt dostępowy. Jak omówiono w niniejszym opisie, ta lista identyfikatorów może zawierać, na przykład, identyfikatory, które nie mają gwarancji, że są wolne od konfliktu, identyfikatory, które potencjalnie podlegają konfliktowi, lub identyfikatory, które zostały określone jak podlegające konfliktowi. W pewnych aspektach, lista identyfikatorów może zawierać zakres wartości identyfikatora. [0062] Jak przedstawiono za pomocą bloku 406 i 408, jeśli nie wykrywa się konfliktu, punkt dostępowy może przeprowadzać odpowiednią operację (np. operację przełączania) w oparciu o pierwszy identyfikator węzła. [0063] Jak przedstawiono za pomocą bloku 410, jeśli wykrywa się konflikt, punkt dostępowy wysyła wiadomość do terminala dostępowego, która określa, że terminal dostępowy powinien wykorzystać drugi identyfikator węzła (np. ANID) do ustanawiania komunikacji z węzłem. Taka wiadomość może mieć różne formy. Na przykład, wiadomość może zawierać wiadomość o odrzuceniu (np. odrzucenie otwarcia trasy), która instruuje terminal dostępowy, aby wykorzystywał inne identyfikatory.

19 53/59P31502PL00 20 [0064] Jak przedstawiono za pomocą bloku 412, punkt dostępowy może następnie odbierać wiadomość z terminala dostępowego, która zawiera drugi identyfikator węzła. Punkt dostępowy może przeprowadzać odpowiednią operację (np. operację przełączania) w oparciu o drugi identyfikator węzła. W pewnych implementacjach może to pociągać za sobą tunelowanie wiadomości zawierającej drugi identyfikator węzła do węzła docelowego. [0065] W pewnych aspektach, operacje z FIG. 4 dotyczą rezerwowania zasobów za pomocą połączenia typu backhaul dla operacji przełączania (np. w połączeniu z operacją dodawania zestawu aktywnego). Dodatkowo, ponieważ węzły podlegające konfliktowi mogą być ograniczone w pewnych aspektach (np. ograniczone pod względem powiązania lub w pewien inny sposób jak omówiono poniżej), operacje te również mogą dotyczyć rezerwowania zasobów dla węzłów ograniczonych. [0066] FIG. 5 dotyczy w pewnych aspektach precyzowania wykorzystania identyfikatora nie podlegającego konfliktowi do ustanawiania komunikacji z węzłem. W pewnych aspektach te operacje mogą być komplementarne do niektórych z operacji z FIG. 4. [0067] Jak przedstawiono za pomocą bloku 502, terminal dostępowy (np. terminal dostępowy 102) wybiera do transmitowania wiadomość do węzła docelowego identyfikowanego za pomocą pierwszego identyfikatora węzła. Jak wspomniano wyżej w bloku 402, ta wiadomość może być wysłana za pomocą powiązanego punktu dostępowego (np. punktu dostępowego 104). [0068] Jak przedstawiono za pomocą bloku 504, terminal dostępowy określa, czy inny węzeł może być identyfikowany za pomocą pierwszego identyfikatora węzła. To określanie może być wykonywane na różne sposoby. Jak omówiono wcześniej, terminal dostępowy mógł wysyłać wiadomość do punktu dostępowego 104 wykorzystując pierwszy identyfikator węzła i odebrać wiadomość z punktu dostępowego 104, która wskazuje, że występuje

20 53/59P31502PL00 21 konflikt (i która precyzuje wykorzystanie drugiego identyfikatora węzła). W pewnych przypadkach to określanie może pociągać za sobą próby komunikacji z węzłem docelowym i odbieranie wiadomości z węzła docelowego, który wskazuje, że komunikacja nie jest autoryzowana. Taka wiadomość o odrzuceniu może być odbierana, ponieważ kontekst dla terminala dostępowego był wysłany do węzła innego niż zamierzony węzeł docelowy z powodu konfliktu identyfikatora węzła. Również, terminal dostępowy może identyfikować konflikt na podstawie sygnałów, które odbiera on od sąsiadujących punktów dostępowych, które wskazują identyfikatory wykorzystane przez te punkty dostępowe. [0069] Jak przedstawiono za pomocą bloków 506 i 508, jeśli nie wykrywa się konflikt, terminal dostępowy może wykorzystać pierwszy identyfikator węzła do ustanawiania komunikacji z węzłem docelowym. [0070] Jak przedstawiono za pomocą bloku 510, jeśli wykrywa się konflikt, terminal dostępowy może wykorzystać drugi identyfikator węzła do ustanawiania komunikacji z węzłem docelowym. [0071] Co więcej, jak przedstawiono za pomocą bloku 512, terminal dostępowy może być skonfigurowany do wykorzystywania drugiego identyfikatora węzła do ustanawiania komunikacji z węzłem docelowym. Na przykład, terminal dostępowy może być skonfigurowany w ten sposób, po tym jak terminal dostępowy wykryje konflikt. Alternatywnie, jak omówiono w niniejszym opisie, terminal dostępowy może wysyłać drugi identyfikator węzła domyślnie. [0072] FIG. 6 dotyczy w pewnych aspektach rezerwowania podzestawu przestrzeni identyfikatora węzła (np. przestrzeni PCID) dla węzłów innych niż makro w celu uproszenia rozwiązywania konfliktu. W ten sposób, węzeł, który odbiera identyfikator z podzestawu może z łatwością określić, że konflikt jest możliwy lub prawdopodobny. W pewnych

21 53/59P31502PL00 22 implementacjach, podzestaw zawiera zestaw wyznaczonych wartości, który jest powiązany z punktami dostępowymi, które są wyznaczone jako nie będące wolne od konfliktu. W pewnych implementacjach podzestaw zawiera zestaw wyznaczonych wartości, który jest powiązany z zamkniętą grupą abonenta (np. jak omówiono poniżej). W pewnych implementacjach, podzestaw zawiera zestaw wyznaczonych wartości, który jest powiązany z punktami dostępowymi z co najmniej jednego wyznaczonego typu (np. typu węzła). Taki wyznaczony typ może dotyczyć, na przykład, jednego lub więcej z: mocy transmisji, obszaru pokrycia, lub wydajności przekaźników. [0073] Jak przedstawiono za pomocą bloku 602, terminal dostępowy (np. terminal dostępowy 102) odbiera listę identyfikatorów węzłów. Ta lista może zawierać, na przykład, podzestaw identyfikatorów węzłów omówiony powyżej. W pewnych implementacjach, ta lista może być odbierana z obsługującego punktu dostępowego (np. punktu dostępowego 104), który ogłasza listę. W pewnych implementacjach, docelowy punkt dostępowy lub pewne inne punkty dostępowe (np. za pomocą informacji o liście sąsiadów) mogą ogłaszać wskazanie, że drugi typ identyfikatora (np. GCI) ma być wykorzystany podczas uzyskiwania dostępu do docelowego punktu dostępowego. W pewnych implementacjach, ta lista może być odbierana z menagera konfiguracji (np. węzła sieciowego 112), który śledzi zarezerwowany zestaw węzłów, którym jest przypisany identyfikator z listy. [0074] Jak przedstawiono za pomocą bloku 604, terminal dostępowy określa pierwszy identyfikator do komunikowania się z docelowym punktem dostępowym. Na przykład, jak omówiono w niniejszym opisie, taki identyfikator może być odbierany za pomocą sygnału pilota lub pewnego innego odpowiedniego sygnału. [0075] Jak przedstawiono za pomocą bloku 606, terminal dostępowy może określać (np. niezależnie), czy wykorzystać drugi identyfikator (np. GCI) dla ustanawiania komunikacji z

22 53/59P31502PL00 23 punktem dostępowym. W pewnych aspektach, to określanie może opierać się na pierwszym identyfikatorze (np. za pomocą określania typu pierwszego identyfikatora). Na przykład, jeśli identyfikator otrzymany w bloku 604 znajduje się na liście otrzymanej w bloku 602, terminal dostępowy może pozyskać drugi identyfikator. W tym miejscu, pozyskanie drugiego identyfikatora może obejmować monitorowanie innych sygnałów (z docelowego punktu dostępowego), które zawierają drugi identyfikator. Jako przykład, docelowy punkt dostępowy może rozgłaszać drugi identyfikator w odstępach czasu, które są mniej częste niż odstępy czasu, dla których docelowy punkt dostępowy rozgłasza pierwszy identyfikator. [0076] Jak przedstawiono za pomocą bloku 608, terminal dostępowy może transmitować wiadomość zawierającą drugi identyfikator w celu ustanawiania komunikacji z docelowym punktem dostępowym. Ta wiadomość może mieć różne postaci w różnych scenariuszach. Na przykład, wiadomość może zawierać wiadomość pomiaru natężenia sygnału, raport zasobów radiowych lub żądanie przełączania. W typowej implementacji, terminal dostępowy (np. terminal dostępowy 102) zawiera powiązane wartości PCID i GCI w raporcie pomiarowym, który terminal dostępowy wysyła do swojego obsługującego punktu dostępowego (np. punktu dostępowego 104). Dodatkowo, jak opisano poniżej w połączeniu z FIG. 7, w pewnych okolicznościach terminal dostępowy może wysyłać tę informację do docelowego punktu dostępowego. [0077] Jak przedstawiono za pomocą bloku 610, po odebraniu tej informacji, obsługujący punkt dostępowy może inicjować procedurę przełączania z wykorzystaniem wartość GCI. Zatem, obsługujący punkt dostępowy ustawi zasoby w docelowej komórce i wyśle polecenie przełączania do terminala dostępowego. [0078] FIG. 7 dotyczy w pewnych aspektach wybierania identyfikatora, który ma być dostarczony do docelowego punktu dostępowego, przy czym identyfikator jest powiązany ze

23 53/59P31502PL00 24 źródłowym punktem dostępowym. Na przykład, terminal dostępowy może wykorzystać GCI źródłowego punktu dostępowego w przypadkach, gdy terminal dostępowy uzyskuje dostęp do docelowego punktu dostępowego bezpośrednio, bez wcześniejszego przygotowania przełączania. W tym przypadku, terminal dostępowy może zawierać GCI źródłowego punktu dostępowego podczas uzyskiwania dostępu do docelowego punktu dostępowego. Umożliwia to docelowemu punktowi dostępowemu rozwiązywanie dowolnego konfliktu dotyczącego identyfikacji źródłowego punktu dostępowego. Docelowe punkty dostępowe mogą następnie pobrać kontekst dla terminala dostępowego z odpowiedniego źródłowego punktu dostępowego, i zakończyć przełączanie. Te operacje są opisane w blokach na FIG. 7. [0079] Jak przedstawiono za pomocą bloku 702, terminal dostępowy wybiera identyfikator (np. GCI) z zestawu identyfikatorów (np. pierwszy identyfikator taki jak PCID i drugi identyfikator taki jak GCI) powiązanego z docelowym punktem dostępowym (np. punktem dostępowym 110). W pewnych aspektach, wybór drugiego identyfikatora może opierać się na tym czy pierwszy identyfikator znajduje się na odebranej liście identyfikatorów (np. wyznaczonych jako wolne od konfliktu, na podstawie typu węzła punktu dostępowego, itp.) w podobny sposób jak omówiono wcześniej w połączeniu z FIG. 6. Jak wspomniano wyżej, w pewnych aspektach wybór drugiego identyfikatora może odbywać się na podstawie utraty komunikacji ze źródłowym punktem dostępowym (np. punktem dostępowym 104). [0080] Jak przedstawiono za pomocą bloku 704, terminal dostępowy transmituje wybrany identyfikator do docelowego punktu dostępowego podczas ustanawiania komunikacji z docelowym punktem dostępowym. Na przykład, terminal dostępowy może zawierać GCI źródłowego punkt dostępowego w wiadomości żądania połączenia.

24 53/59P31502PL00 25 [0081] Jak przedstawiono za pomocą bloku 706, źródłowy punkt dostępowy może następnie wykorzystywać wybrany identyfikator do ustanawiania komunikacji z i/lub otrzymywania informacji o konfiguracji ze źródłowego punktu dostępowego. W ten sposób, źródłowy punkt dostępowy może otrzymać informację o kontekście dla terminala dostępowego w celu zakończenia przełączania. [0082] FIG. 8 dotyczy, w pewnych aspektach, operacji, które punkt dostępowy i/lub terminal dostępowy może przeprowadzać łącznie z wykrywaniem i rozwiązywaniem konfliktu identyfikatorów węzłów. W pewnych aspektach, te operacje są komplementarne z operacjami opisanymi wyżej w połączeniu z FIG. 5. [0083] Jak przedstawiono za pomocą bloku 802, punkt dostępowy (np. punkt dostępowy 104) określa, czy wiele węzłów wykorzystuje ten sam identyfikator, gdy identyfikator jest pierwszego typu (np. PCID). Jak wspomniano wyżej, punkt dostępowy może wykrywać taki konflikt na podstawie raportów pomiarowych, wykrywanie sąsiedztwa i odebranych wiadomości. [0084] Jak przedstawiono za pomocą bloków 804 i 806, jeśli nie wykrywa się konfliktu, punkt dostępowy może kontynuować normalne operacje. Na przykład, punkt dostępowy może określać, czy przeprowadzać przełączanie na podstawie identyfikatora pierwszego typu odebranego za pomocą raportu pomiarowego. [0085] Jak przedstawiono za pomocą bloku 808, jeśli wykrywa się konfliktu, punkt dostępowy może wydać żądanie w celu otrzymania identyfikatora drugiego typu, który jest powiązany z identyfikatorem pierwszego typu podlegającym konfliktowi. Na przykład, jeśli PCID podlegający konfliktowi został odebrany za pomocą raportu pomiarowego z terminala dostępowego (np. terminala dostępowego 102), punkt dostępowy może wysyłać żądanie do terminala dostępowego w celu pozyskania GCI powiązanego z PCID. Terminal dostępowy może następnie pozyskać GCI, na przykład, jak omówiono w niniejszym opisie.

25 53/59P31502PL00 26 [0086] Jak przedstawiono za pomocą bloku 810, punkt dostępowy może następnie odbierać odpowiedź z terminala dostępowego, że zawiera GCI. Ponieważ konflikt będzie teraz rozwiązany (np. w punkcie dostępowym), w bloku 812 operacja przełączania może być inicjowana (np. za pomocą punktu dostępowego) z wykorzystaniem odebranego GCI. [0087] FIG. 9A i 9B dotyczą w pewnych aspektach wykorzystania wartości progowej do wywoływania pozyskiwania niepowtarzalnego identyfikatora (np. GCI). W pewnych przypadkach, terminal dostępowy może niezależnie określić, kiedy pozyskać niepowtarzalny identyfikator; czyli, bez instruowania w tym celu przez inny węzeł (np. punkt dostępowy). [0088] Jak przedstawiono za pomocą bloku 902, terminal dostępowy może odbierać zdefiniowany zestaw identyfikatorów pierwszego typu (np. listę identyfikatorów węzłów opisaną powyżej). W pewnych implementacjach ta informacja może być definiowana przez i/lub dostarczana przez obsługujący punkt dostępowy (np. przez kontroler 324 identyfikatora) lub pewien inny węzeł. Na przykład, obsługujący punkt dostępowy może identyfikować wszystkie z identyfikatorów PCID, które są lub mogą podlegać konfliktowi, i dostarcza listę tych identyfikatorów terminalowi dostępowemu. [0089] Jak przedstawiono za pomocą bloku 904, terminal dostępowy również może odbierać wartość progową powiązaną ze zdefiniowanym zestawem identyfikatorów. Na przykład, ta wartość progowa może wyznaczać progową wartość natężenia sygnału dla odebranego sygnału, która wywołuje pozyskiwanie GCI przez terminal dostępowy. W pewnych implementacjach ta wartość progowa może być definiowana przez i/lub dostarczana przez obsługujący punkt dostępowy (np. przez kontroler 334 wartości progowej) lub pewien inny węzeł. Na przykład, ta wartość progowa może być definiowana tak, aby była niższa (np. o kilka db) niż wartość progowa natężenia odebranego sygnału, która wywołuje operację przełączania. W pewnych

26 53/59P31502PL00 27 implementacjach, wartość progowa może być sprecyzowana jako relatywne przesunięcie względem natężenia sygnału docelowego punktu dostępowego, lub jako bezwzględna wartość progowa dla wartości stosunku nośnej do zakłóceń ("C/I") z docelowego punktu dostępowego. [0090] Jak przedstawiono za pomocą bloku 906, w pewnej chwili czasu terminal dostępowy odbierze sygnał, który jest powiązany z identyfikatorem pierwszego typu. Jak przedstawiono za pomocą bloku 908, terminal dostępowy (np. komparator 330) może określać, czy odebrany identyfikator znajduje się na liście identyfikatorów. Dodatkowo, terminal dostępowy (np. procesor sygnałowy 332, który może być implementowany w lub działać w połączeniu z odbiornikiem 308) określa, czy natężenie odebranego sygnału dla sygnału odebranego przez blok 906 jest większe niż równe wartości progowej. [0091] Jak przedstawiono za pomocą bloków 910 i 912, jeśli kryteria bloku 908 nie są spełnione, terminal dostępowy może kontynuować monitorowanie sygnałów z sąsiednich punktów dostępowych. [0092] Jak przedstawiono za pomocą bloku 914, jeśli kryteria bloku 908 są spełnione, terminal dostępowy pozyskuje identyfikator drugiego typu (np. GCI) który jest powiązany z identyfikatorem odebranym w bloku 906. Jak omówiono wcześniej, może to pociągać za sobą monitorowanie sygnału rozgłaszania ze sprecyzowaną okresowością. [0093] Jak przedstawiono za pomocą bloku 916, terminal dostępowy (np. generator 328 raportu) wysyła wiadomość do punktu dostępowego zawierającą identyfikator pozyskany w blokach 906 i 910 i natężenie odebranego sygnału dla powiązanego sygnału (np. sygnału odebranego w bloku 906). Ta wiadomość może być wysłana tuż po tym jak uzyskano niepowtarzalny identyfikator w bloku 910 lub w innym czasie. W pewnych implementacjach, ta informacja jest wysyłana w raporcie pomiarowym. Na przykład, ten raport może być

27 53/59P31502PL00 28 wysyłany, gdy natężenie odebranego sygnału dla odebranego sygnału (np. z docelowego punktu dostępowego) przekracza wartość progową przełączania. [0094] Jak przedstawiono za pomocą bloku 918, ponieważ dowolny konflikt zostanie teraz rozwiązany, punkt dostępowy (np. kontroler 326 przełączania) określa, czy należy inicjować operację przełączania w oparciu o identyfikator i natężenie odebranego sygnału dostarczone w tej wiadomości. Jak omówiono w niniejszym opisie, jeśli wskazana jest operacja przełączania, punkt dostępowy wykorzysta niepowtarzalny identyfikator do przygotowania docelowego punktu dostępowego i wyśle polecenie przełączania do terminala dostępowego. [0095] W pewnych aspektach, schemat FIG. 9 może okazać się korzystny w środowiskach o dużej mobilności. Na przykład, ten schemat może zapewniać szybsze przełączanie, ponieważ GCI może być odczytywany zanim natężenie sygnału docelowego punktu dostępowego stanie się wystarczająco silne dla żądania przełączania. [0096] FIG. 10A i 10B dotyczą w pewnych aspektach schematu, w którym terminal dostępowy raportuje odbiór sygnału, który przekroczył wartość progową (np. wartość progową GCI) do punktu dostępowego. W tym przypadku, punkt dostępowy może określać, czy konflikt jest możliwy i, jeśli tak, instruować terminal dostępowy, aby pozyskał niepowtarzalny identyfikator (np. GCI). Tutaj, operacje bloków mogą być podobne do, odpowiednio, operacji bloków [0097] Jednakże, jeżeli kryteria są spełnione w bloku 1010, w bloku 1014 terminal dostępowy wysyła wiadomość do punktu dostępowego, która zawiera identyfikator pozyskany w bloku 1006 i natężenie odebranego sygnału dla sygnału powiązanego. Ta wiadomość może być wysyłana zaraz po pozyskaniu identyfikatora w bloku 1006 lub w pewnym innym czasie. W pewnych implementacjach, ta informacja jest wysyłana w raporcie pomiarowym.