LUBLIN 16 grudnia Spotkanie opłatkowe IDiKS

Transkrypt

1

2 LUBLIN 16 grudnia 2010 Spotkanie opłatkowe IDiKS

3 W NUMERZE: STUDENT 4 Alfabet Erasmusa Edyty Kowalczyk 5 Global Communication Association 6 Papier, nożyczki, ksero 7 Warto wiedzieć! TEMAT NUMERU 8 Student radiofoniczny KULTURA 10 Muzyczny Filmowe zapowiedzi 13 Lubię to 14 Recenzja 15 RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą 15 Dr House. Oficjalny przewodnik po serialu SPOŁECZEŃSTWO 16 Słowo się rzekło...* 17 Ważne podczas studiów 17 Buy Nothing Day 19 Poćwierkaj sobie HYDEPARK 20 Imponderabilia ;) 21 JAK NOWO NARODZONY Historia nie całkiem normalna Drodzy Czytelnicy, na początku tego krótkiego panegiryku, muszę się Wam przyznać, że nigdy nie przepadałem za pisaniem tak zwanych wstępniaków. Powody tego stanu rzeczy są dwa i oba należą do gatunku tych prozaicznych. Po pierwsze zazwyczaj kończę składanie gazety o jakiejś romantycznej porze, dajmy na to 3:47, i nijak mi wtedy popełnić tekst zgodny z kanonami creative writing. Po drugie wiem ile radości sprawi ewentualna literówka, tudzież błąd ortograficzny piszącego te słowa, więc przezornie czytam każde zdanie kilka razy, ale i tak przegrywam z... interpunkcją ;) Z wielką radością oddaję więc w Wasze ręce nowy numer COŚ nowego i mam nadzieję, że trzynastka nie przyniosła nam pecha, a w czasie oczekiwań na kolejny numer zapraszamy do zaglądania na redakcyjnego Facebooka. Miłej lektury! Rafał Górka - redaktor naczelny SPORT 23 Bundesliga Zapraszamy do współpracy! tekstycosnowego@gmail.com Wydawca: Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej KUL Redaktor naczelny: Rafał Górka Z-ca red. nacz.: Edyta Kowalczyk Sekretarz redakcji: Kazimierz Kmiecik Skład redakcji: Anna Głos, Natalia Słupek, Dawid Janocha, Przemysław Klekot, Grzegorz Maciążek, Michał Ruczyński, Paweł Zuń Korekta: VACAT ;) Skład, szata graficzna: Rafał Górka Kurator: dr Małgorzata Żurakowska Kurator honorowy: mgr Grzegorz Winnicki redakcjacosnowego@gmail.com Redakcja nie ingeruje w poglądy autorów i zastrzega sobie prawo skracania tekstów i zmian tytułów, nie zwraca także nadesłanych materiałów Fot.: G. Winnicki (s. 2), I. Pomian (s. 5), R. Grablewski (s. 11), T. Chmielewski (s. 16), P. Łuczka (s. 18), pozostałe materiały na Licencji Creative Commons. 3

4 STUDENT Alfabet Erasmusa Edyty Kowalczyk A jak Ankieta W związku z wyjazdem pojawia się wiele pytań bez odpowiedzi. Kiedy najlepiej przyjechać? Gdzie zamieszkać? Jakie warunki panują na zagranicznej uczelni? Te i szereg innych wątpliwości rozwieje ankieta byłych stypendystów na stronie e-kulu. Pytania dotyczą nie tylko uczelni, ale także życia codziennego. B jak Bagaż Jak zapakować pół roku życia do jednej walizki? Tutaj możesz odkryć w sobie nieznany dotąd zmysł logistyczny. Nie chodzi o to, aby wozić po świecie cały swój dobytek. W końcu za granicą też są sklepy, w których można kupić potrzebne rzeczy. A jak jeszcze uda się trafić na wyprzedaże... ;) D jak Dokumenty W okolicach końca listopada do Biura Współpracy z Zagranicą trzeba dostarczyć pierwsze wymagane dokumenty, np. aplikację na uczelnię zagraniczną czy wstępną listę przedmiotów realizowanych na Erasmusie. Następnie miesiąc przed podpisaniem umowy trzeba złożyć podanie o stypendium dla studentów Erasmusa. Jednak zanim nadejdzie upragniony dzień i otrzymamy plik banknotów w obcej walucie, chcąc nie chcąc musimy rzucić się w wir nauki i zaliczyć wszystkie przedmioty na naszej Alma Mater. E jak Erasmus Podobno synonim to przygoda życia :) G jak Guardian Angel Dosłownie- Anioł Stróż. Nie chodzi jednak o to, że skoro nasza uczelnia nosi miano katolickiej, to każdemu jej studentowi przysługuje jegomość obleczony białym prześcieradłem z zainstalowanym zestawem skrzydeł do swobodnego poruszania się w przestrzeni powietrzno-niebiańskiej. Ów guardian angel to student, który po przyjeździe na zagraniczną uczelnię opiekuje się studentem Erasmusa. Może odebrać go z dworca czy lotniska, pomóc w sprawach uczelnianych albo pokazać miasto. Cóż, anioł nie człowiek... H jak Hostel Kusząca alternatywa dla luksusów apartamentów podmostowych, gdy tuż po przyjeździe do naszej ziemi obiecanej, nie mamy jeszcze upatrzonego stałego lokum. J jak Język Angielski? Niemiecki? Francuski? Nie znam osobiście, ale słyszałem o nim wiele dobrego ;) Na Erasmusie nie musimy być poliglotami, ale znajomość języka, którym przyjdzie się nam posługiwać, a przede wszystkim- w którym będziemy studiować, może okazać się bardzo przydatna. Wiele zagranicznych uczelni organizuje kursy językowe dla studentów, jednak w niektórych przypadkach takie kursy są płatne. K jak Koordynator Bardzo ważna i przydatna instytucja zarówno jeśli chodzi o koordynatora zagranicznego, jak i ze strony naszej uczelni. Zajmuje się bardziej formalnymi sprawami niż guardian angel. To właśnie do koordynatora udajemy się, gdy mamy problemy np. z doborem przedmiotów. Dobrze, jeśli stara się pomóc w rozwiązywaniu pojawiających się problemów, bo niestety zdarza się też tak, że niektórzy koordynatorzy zagraniczni wydają się być bardziej zagubieni od samych studentów. I tak wiódł ślepy kulawego... 4 L jak Learning Agreement Nie chcąc umniejszać zasług innym dokumentom, to najważniejszy skrawek papieru ze wszystkich erasmusowych aplikacji. W learning agreement wybieramy przedmioty, które będą realizowane na zagranicz-

5 STUDENT nej uczelni. Nie jest zaskoczeniem, że duże osiągnięcie stanowi znalezienie odpowiedników polskich zajęć. Dodatkowo trzeba zwrócić uwagę na ilość punktów ECTS. W przypadku studentów studiów dwustopniowych należy zgromadzić pulę 20 pkt, zaś na studiach jednolitych- 30 pkt. Na końcu musimy udać się do dziekanatu w celu ewentualnej weryfikacji naszego wyboru oraz uzyskać podpisy koordynatora instytutowego i wydziałowego. M jak Mieszkanie Nie uprawiam w tym miejscu kryptoreklamy, świadomie operując tytułem pisma choć nie konkurencyjnego, to o nieco dłuższym stażu na rynku prasowym. Znalezienie miejsca w akademiku z reguły graniczy z cudem, więc wielu studentów po prostu decyduje się na stancję, co niestety wiąże się z wyższymi kosztami. Do studenta należy znalezienie sobie lokum, warto zatem rozeznać się jeszcze przed wyjazdem. O jak O jak Ci fajnie ze jedziesz Najczęściej słyszane zdanie od kolegów z roku, które wyraża jednocześnie obietnicę: a) niezgłębionej tęsknoty, b) nutkę zazdrości, c) delikatną sugestię o pozostawienie w spadku swoich notatek do sesji. P jak Pieniądze Bo kiedy nie wiadomo o co chodzi, to chodzi właśnie o nie. Studenci Erasmusa otrzymują od uczelni stypendium, którego wysokość zależy od kraju, do jakiego się udają. 270 Global Communication Association euro, 360 euro i 420 euro. Pozostałe stypendia, np. naukowe czy socjalne, są wypłacane normalnie. S jak Semestr Dokładnie tyle trwa erasmusowa emigracja. Wyjeżdżając w semestrze letnim możemy być chociaż spokojni o pogodę. W końcu lato musi kiedyś nadejść. Nawet w pozornie zimnej Skandynawii... U jak Ubezpieczenie W NFZ wyrabiamy Europejską Kartę Zdrowotną (EKUZ) obowiązującą w krajach Unii Europejskiej, a dodatkowo wykupujemy kartę Euro26, która stanowi ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadków. Tak na wszelki... wypadek. Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej KUL był współorganizatorem konferencji Global Communication Association. Była to już czwarta edycja tego wydarzenia. Poprzednie miały miejsce w Szanghaju (2007), Omanie (2008) i w Indiach (2009). Konferencja GCA 2010 odbyła się w Krakowie. osób: czworo nauczycieli akademickich (prof. Klauza, o. prof. Dyczewski, ks. dr Pytko i mgr Joanna Szegda) oraz czworo studentów (Maciej Czerniakowski, Izabella Czarnecka, Tomek Czerniak z anglistyki i Ilona Pomian z IDiKS). GCA Conference było bezcennym doświadczeniem ze względu na tematy poruszane w trakcie paneli dyskusyjnych. Było to również ogromne wyzwanie organizacyjne, w którym zarówno lubelska jak i krakowska grupa mogły sprawdzić swoje umiejętności logistyczne i językowe. Ilo W dniach października, Centrum Konferencyjne Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, stało się miejscem spotkania ludzi nauki z całego świata, którzy zebrali się, aby wspólnie omówić kwestie komunikacji społecznej w kontekście problemów globalizacji, kultury i nauki. Były to przede wszystkim takie osobowości jak Yahya Kamalipour (Purdue University Calumet, USA), Howard Cohen (Kanclerz Purdue University Calumet, USA) czy ojciec profesor Leon Dyczewski (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II). Grupa lubelska liczyła w sumie osiem 5

6 Papier, nożyczki, ksero STUDENT Pół biedy jeśli uczymy się całą noc i przy pomocy błędu statystycznego zdajemy egzamin. Gorzej, jeśli nasze długie trudy i zmagania z materiałem wykładowym spełzną na niczym. Wkrótce rozpocznie się wielka krucjata przeciwko sesji. Jak się na nią przygotować? Własne najlepsze Sposobów jest wiele i każdy student spróbował każdego przynajmniej raz. Nie zawsze się sprawdza, nie zawsze się udaje. Słowo klucz przy każdym egzaminie to notatki. Wielu twierdzi,że najlepiej własne, bo z cudzymi różnie bywa są niekompletne, niewyraźnie napisane, często z błędami. Według Moniki, studentki Filologii Romańskiej, można polegać tylko na tym, co własne Uczę się ze swoich notatek, bo ze swoich najlepiej i najpewniej. Jednak jeżeli brakuje mi niektórych wykładów to oczywiście kseruję, ale później i tak je przepisuję, bo ciężko mi się uczyć z cudzych. Ściągać nie ściągam, bo liczę na siebie jak się da, boję się tego i nie umiem. Zdarzało mi się, ale w ostateczności. Grubo zapisane zeszyty to dowód uczestnictwa w wykładach, które nie zawsze kuszą wszystkich studentów bogactwem wiedzy. Co jednak, gdy pilność jest nam obca, a egzamin dogania nas niczym wilk czerwonego kapturka z prędkością bolidu formuły 1? Skserowane czyli zdane Kserówki to podstawa każdej sesji. Nie ma co ukrywać studenci chętnie z nich korzystają i często błagają o więcej. Uzależnienie od notatek znajomych z roku to plaga, ale jednocześnie błogosławieństwo. Pomaga wyjść z głębokiego bagna, w które można zatopić się przez długie okresy absencji na zajęciach, oczywiście jeżeli wcześniej nie wykreślono 6 Sesja... delikwenta z listy studentów. Ksero to opcja nie tylko dla leniwych, ale również dla wątpiących w moc własnych zasobów zgromadzonej wiedzy wykładowej. Ponieważ nie na wszystkie zajęcia udaje mi się zawsze dotrzeć, uczę się zarówno z notatek własnych, notatek skserowanych, a także książek, stron internetowych i rzecz jasna notatek starszych roczników (w razie potrzeby). Do nauki w sesji potrzebuję zawsze hektolitrów kawy, fajnych długopisów, kolorowych zakreślaczy i ulubionych filmów, które oglądam ze wzmożoną częstotliwością mówi o swoim sposobie na przebrnięcie sesji Ilona, studiująca Literaturoznawstwo na Wydziale Nauk Humanistycznych. W tym okresie właściciele punktów ksero wznoszą w niebo głośne Alleluja! patrząc na dochody płynące z woli utrzymania się na uczelni biednych żaków, a ich pracownicy klną pod nosem z nadmiaru pracy. Ktoś zyskuje, żeby stracić mógł ktoś, to jedyna odwieczna prawda, która sama przychodzi na myśl. Księgarenko otwórz się! Zdarza się, że nawet najlepsze ksero nie wystarcza i musimy sięgnąć do źródeł. Czyli do pozycji książkowych, od których chcemy jak najszybciej się uwolnić. Podobno nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu, dlatego większość studentów omija wertowanie obszernych stronic najdalej jak się da Jeśli chodzi o książki to uczę się z nich w przypadku, gdy wykładowca wymaga tego materiału na egzaminie, a nie był omówiony dokładnie na zajęciach. Nie mam czasu na czytanie tego samego 50 razy, zwłaszcza gdy mam to streszczone w notatkach twierdzi Ewa, studiująca Ekonomię. Sięgnięcie do sylabusa niekoniecznie oznacza stratę czasu. Bywa też tak, że dodatkowa wiedza pomaga błysnąć przed egzaminującym oraz wyjść z labiryntu, w który często wprowadzają nas niewiadomego pochodzenia notatki bez składu i ładu. Wszystkie chwyty dozwolone Mówi się, że w wojnie i miłości wszystkie chwyty są dozwolone. Zatem gdy wybieramy się na egzaminową potyczkę, zadbajmy o pełen rynsztunek i nienaganne umundurowanie. Pomoc kolegów z roku również może się przydać. Kasia, która studiowała

7 Filologię Polską, przedstawiła swoje sposoby na naukę Uczyłam się z notatek skserowanych i tych od starszych roczników. Wspólne uczenie się z ludźmi, wymiana materiałów, gdy każdy robi notatki do części materiału także wiele pomaga. Niestety bywa tak, że nie da się uniknąć całorocznego przygotowania - Uczę się przede wszystkim z książek, a na drugim kierunku raczej z notatek, zazwyczaj w formie elektronicznej, żeby ułatwić sobie życie. Więcej robię tam w ciągu całego semestru, niż przygotowuję się na egzaminy mówi nam Justyna, studiująca Gospodarkę Przestrzenną. Zdaniem Natalii, Warto wiedzieć! STUDENT studiującej na międzywydziałowej otwartej specjalizacji judaistycznej na kulturoznawstwie, można uczynić zakuwanie bardziej znośnym i zmienić je w dobrze naoliwioną machinę Grunt to znaleźć system - podzielić na pilne i na na później. Uczyć się z małych ręcznie robionych karteczek, mieć je w autobusie, na przerwie. Niektórzy wolą uczyć się do znudzenia po jednej rzeczy, ja uczę się kilku przedmiotów naraz np. tylko czytam wykłady albo robię ćwiczenia. Nie piję Red Bulli tylko czasem kawę. I śpię, najwięcej jak mogę. Chociaż nie każdy potrafi się przyznać, ściąganie też bywa wyjściem. Gdy wszystko zawiedzie staje się kołem ratunkowym, które ratuje z pokładu tonącego w kierunku poprawki. Nie podważamy braku etycznych przesłanek takiego zachowania, ale w końcu nie ma spokoju dla grzeszników. Budda powiedział, że lepiej pokonać siebie niż wygrać tysiąc bitew. Dlatego życzymy zapału do nauki i powodzenia z okazji przyszłego oblężenia punktów ksero, bibliotek i pokoi cichej nauki w akademikach. Aby egzaminujący byli łaskawi, a wasza wiedza powaliła ich na deski. Niech moc będzie z wami! Kazimierz Kmiecik Biuro Zawodowej Promocji Studentów i Absolwentów KUL zaprasza do zapoznania się z ofertą i uczestnictwa w lutowej serii warsztatów więcej informacji na: Już tylko do 24 stycznia 2011r. w ACK Chatka Żaka można obejrzeć wystawę Polskiej Fotografii Prasowej Serdecznie Zapraszamy! 7

8 Student radiofoniczny TEMAT NUMERU Wprawdzie już dawno radiu wróżono śmierć, jednak rozgłośnie istnieją i nie jest z nimi tak źle. Eter wypełniają coraz to nowsze radiostacje, dostosowując się do współczesnego słuchacza i dzielnie korzystając z nowych mediów. Przedstawiamy te najciekawsze i najbardziej przydatne dla zwykłego żaka. O opinię poprosiliśmy lubelskich studentów. 8 Trójka czyli Program III Polskiego Radia. Kultowa stacja muzyczno-rozrywkowa w latach 70. i 80., obecnie o mniejszym znaczeniu. Stawiająca na wymagającego słuchacza, który ceni sobie różnorodną muzykę i autorskie audycje. Nie stroni od mało popularnych gatunków muzycznych. Trójka to przede wszystkim ludzie, którzy swoją charyzmą współtworzyli i współtworzą sukces stacji,m.in. Wojciech Mann, Marek Niedźwiecki, Monika Olejnik czy Tadeusz Sznuk. Julka, lubelska studentka, twierdzi, że Trójka to dużo nieznanej muzyki, raczej wyrafinowanej, nie jest przeznaczona dla mas. To nie tylko muzyka, ale też ciekawe rozmowy, spotkania z intrygującymi ludźmi. Można także posłuchać Teatru Polskiego Radia. Uspokaja, relaksuje i wiem, że kiedy ją włączę, nie będę miała ochoty szybko przełączyć na inny program radiowy. Minusem jest to, że czasami jest za dużo paplaniny, ale to zależy na co się trafi. Kamila Moje ulubione radio to Polskie Radio Program III. Często trafiam tam na śmieszne audycje radiowe, dowcipne pytania konkursowe i jeszcze bardziej zabawne odpowiedzi słuchaczy. Kinga Trójka dlatego, że muzyka jest bardzo zróżnicowana, jest szereg programów publicystycznych na dobrym poziomie, wiele programów autorskich, które prowadzili albo prowadzą największe osobowości radia. Plusem jest również to, iż na antenie (czasem także na żywo) transmitowane są koncerty, często niszowych kapel. Radio Zet ogólnopolska stacja komercyjna z siedzibą w Warszawie. Radio Zet stawia głównie na informację, opiniotwórcze audycje związane w dużej mierze z polityką, oraz muzykę przeważnie z lat 80. i 90. Częste programy newsowe i rzetelna informacja cenione są przez słuchaczy lubiących sprawdzone wiadomości o każdej porze dnia. To, co niekoniecznie jest mocnym punktem stacji, zwłaszcza jeśli chodzi o studentów, to rodzaj puszczanej muzyki, przeznaczonej dla 30 i 40-latków, gdzie dominują hity zeszłych dekad z małym udziałem najnowszych utworów z Polski i świata. Zdaniem Oli - zalety Radia Zet to muzyka do przejścia, świetny program Pawlikowskiej, prezenterzy też w porządku. Wadą jest to, że w tej muzyce do przejścia też trafiają się perełki nie do przejścia Radio RMF FM - ogólnopolska komercyjna stacja radiowa z siedzibą w Krakowie. Jest ona obecnie liderem rynku radiowego w Polsce i stacją wybieraną przez ¼ wszystkich słuchaczy (na podstawie badania Radio Track SMG/KRC A Millward Brown Company). RMF FM jest często porównywane do Radia ZET ze względu na podobieństwo w wyborze muzyki i częste programy informacyjne. Mocną stroną tego radia są radiowe kanały tematyczne na specjalnym serwisie miastomuzyki.pl uruchomionym w 2007 roku, gdzie można słuchać szerokiej gamy utworów z wielu często niszowych, gatunków muzyki. Studentka Kinga nie jest jednak przekonana o zaletach rozgłośni podobnego typu - Staram się omijać szerokim łukiem takie stacje jak Radio ZET czy RMF FM. Przede wszystkim dlatego, że według mnie puszczana muzyka jest wybierana przez jakąś określoną grupę ludzi i promuje według jakiś niezrozumiałych upodobań albo umów z wytwórniami muzycznymi muzykę, która niekoniecznie coś za sobą niesie. I nie rozumiem do kogo jest kierowana. Swoją drogą denerwujące są te ciągłe konkursy i nagabywanie słuchaczy do wysyłania SMS ów. Chociaż żeby wygrać, trzeba grać. Radio Eska Rock rozgłośnia radiowa założona w 2004 roku. Znana przede wszystkim z rockowych brzmień i kontrowersyjnych prowadzących. Dla wszystkich lubiących ostrą muzykę i energetyczne audycje w rytmie Rock n Rolla. Najchętniej słucham radia Eska Rock, oczywiście dlatego, że gra mój ulubiony rodzaj muzyki. Swój program w nim prowa-

9 dzi też mój ulubiony Kuba Wojewódzki, co jest drugim plusem. Wadą Eski Rock jest to, że odbieram ją tylko w Lublinie, w domu na wsi muszę słuchać jej przez Internet, gdyż normalne radio mi jej nie odbiera. Nienawidzę wszystkich stacji, które nadają muzykę poważną, gdyż nudzi mnie ona straszliwie wyznaje Paulina. Radio Lublin czyli Polskie Radio Lublin S.A. Regionalna radiostacja, swoim zasięgiem obejmuje całe woj. lubelskie. Rozgłośnia idealna dla lokalnych patriotów. Oferuje oprócz informacji, głównie lokalnych, autorskie audycje, wśród których znajduje się Studnia akademicka - audycja przeznaczona dla lubelskich studentów o tym, co dzieje się w mieście, o szansach i problemach studentów w Lublinie. Słucham Radia Lublin ze względu na różnorodność tematyki reportaży, wśród których każdy może znaleźć coś dla siebie. świetnym pomysłem są lekcje języków, a także możliwość powtórnego ich wysłuchania w Internecie. Muzyka też jest różnorodna zaczynając od środowych audycji o hip-hopie i nowościach w tym gatunku na starym, dobrym rocku kończąc. W programach lokalnych jest poruszanych wiele znaczących kwestii dla mieszkańców Lublina jak i studentów twierdzi Asia. TEMAT NUMERU Radio Freee nowopowstała lubelska stacja muzyczna. Rozwija się pod egidą statku-matki, którym jest wspomniane Radio Lublin. Grupą docelową tego radia jest lubelska młodzież oraz ludzie w wieku od 20 do 35 lat, słuchający najnowszych energetycznych utworów. Zwiedzie się ten, kto spodziewa się audycji publicystycznych czy kulturalnych, dodatkowo wypowiedzi prowadzących poszczególne audycje ograniczone jest do niezbędnego minimum. Albo słowo albo muzyka, w tym wypadku postawiono na to drugie. Łukasz słucha niedawno powstałego radia Freee, jak sam mówi ze względu na energiczność, innowacyjność, spontaniczność, dużo świetnej muzyki z różnych okresów, dobrą jakość odbioru, małą ilość reklam, interesujących prowadzących i bardzo różnorodne informacje. Radio Centrum rozgłośnia akademicka rodem z Lublina. Proponuje swoim słuchaczom ciekawe audycje codzienne takie jak poranna Głowa do góry oraz pogłębioną publicystkę i audycje kulturalne. Radio Centrum to jedna z najlepiej rozpoznawalnych radiostacji wśród lubelskich studentów. Właścicielem rozgłośni jest UMCS. Według Dawida zalety Radia Centrum to rockowa muzyka w ogóle to jedyne rockowe radio w Lublinie, ciekawe audycje tematyczne, dużo informacji dla studentów i zabawni prowadzący. Słabą stroną są niektórzy reporterzy działający w terenie. Radio Eska według opinii studentów najmniej lubiana i zarazem najbardziej irytująca stacja muzyczna. Jest jednak często wzorcem dla wielu innych komercyjnych rozgłośni muzycznych. Zdaniem pytanych studentów jest stacją płytką i niewymagającą. Oto kilka opinii na temat tego radia: Nienawidzę ESKI ze względu na muzykę - jest dla mas, bardzo agresywna, klubowa, nie dająca się polubić Karolina; Bardzo, bardzo, bardzo nie lubię radia ESKA. Ponieważ puszczają beznadziejną nutę, gdzie jedna piosenka niewiele różni się od drugiej. O jakichkolwiek sensownych audycjach nie można wspomnieć, bo ich tam nie ma Kamila; Nie lubię ESKI, bo denerwuje mnie ten niby luzacki styl prowadzenia audycji. Prowadzący chcą być bardzo młodzieżowi, ale nie zawsze jest to w dobrym smaku. Radio kojarzy mi się z grupą odbiorców: gimnazjalistów i licealistów, którzy nie znają innej muzyki, poza tą, która leci na VIVIE Basia. Trzeba przyznać, że Radio Eska ma też grupę zwolenników wśród studentów ceniących sobie właśnie luźny sposób prowadzenia audycji i klubową muzykę. Pisać o dźwięku to jak śpiewać o zapachu, także lepiej przetestować tolerancję na każdą rozgłośnię osobiście. Być może jest wśród nich ta, która przypadnie Wam na stałe do gustu. Kazimierz Kmiecik 9

10 Muzyczny 2010 KULTURA Rok 2010 nie był dla rynku muzycznego okresem przełomu, ale w ciągu tych 365 dni miało miejsce kilka wydarzeń wartych odnotowania. Oczywiście nie wszystkie to dobry prognostyk dla przyszłości polskiej muzyki. Biało- czerwony top Na rodzimym podwórku można było zauważyć, że playlisty radiostacji znacznie różnią się od tego, co najszybciej znika z półek w empikach. Największą wpadką z numerem pierwszym w polskim notowaniu sprzedaży była pozycja ostatniego albumu Lady Gagi, której The Fame Monster utrzymał się na szczycie zaledwie tydzień. Było to w pierwszej połowie stycznia. Później sytuacja znacznie się poprawiła. Status numeru jeden uzyskały Soldier of Love Sade, Dodekafonia Strachów na Lachy oraz Tylko dla dorosłych Ostrego. O ile te płyty nie były najlepszymi dziełami w dorobku tych artystów to następny top na liście Olisu, czyli Ania Movie Ani Dąbrowskiej zawierające utwory z filmów i seriali to na pewno perełka w dorobku tej piosenkarki. Do tej płyty warto wracać szczególnie w mroźne i ponure zimowe dni. Niesie ona bowiem ze sobą nutkę ciepła i pozytywne wibracje tak rzadko spotykane na twarzach naszych posmutniałych rodaków. Później w naszych odtwarzaczach najczęściej rozbrzmiewały utwory z nowych albumów DonGuralaEsko Totem Leśnych ludzi, ulubienicy polskich melomanów Katie Meluy The House oraz warty chwili uwagi LP warszawskiego rapera Eldo. Zapiski z 1001 nocy to spora dawka spokoju i poetyckich rymów, które naprawdę 10 wciągają w dialog z polską rzeczywistością. Pod koniec lipca i przez cały sierpień na liście sprzedaży królował Sting ze swoim Symphonicities, na której znalazły się nowe aranżacje utworów dawnego składu Brytyjczyka - The Police. Podobnie jak nr 1 z października poprzedniego roku, czyli Guitar Heaven: Santana Performs the Greatest Guitar Classics of All Time Carlosa Santany był to skok na kasę z odgrzewanych kotletów. Na naszym rynku to jednak klasyczny odruch na wydania spod znaku wielkich marek świata muzyki. Wśród polskich artystów podobne zjawisko zaobserwowaliśmy w przypadkach Perfectu i ich XXX oraz Muzy Dżemu. Jednak tutaj mieliśmy do czynienia z nowymi utworami. Z pozostałych liderów notowania list sprzedaży warte zauważenia były wydawnictwa Czesława Mozila Debiut, Kings of Leon Come Around Sundown oraz debiutancki album StarGuardMuffin Szanuj, którego frontmanem jest gwiazda utalentowanego programu- Kamil Bednarek. Jednak na największe wydarzenie musieliśmy czekać do końca roku. Najlepiej sprzedająca płyta się 2010, to kolejna odsłona z serii MTV Unplugged. Jedyna muzyczna pozostałość po kultowej stacji telewizyjnej tym razem pod szyldem zespołu Kult to akustyczna szarża. Charakterystyczne teksty Kazika Staszewskiego chyba w każdym wykonaniu zachowają swoją moc. Największy bard i komentator na polskiej scenie przełomu wieków to dalej numer jeden nie tylko list sprzedaży, ale i poziomu, który reprezentuje i jest właściwy dla zaledwie garstki polskich artystów. Numer jeden to nie wszystko Jak wiadomo, że nie zawsze doceniamy to, co najlepsze. Jak dla mnie najlepszą płytą roku w Polsce był debiut formacji, której skład w większości tworzą starzy wyjadacze z wielkim, jak na nasz kraj nazwiskiem. Bracia Waglewscy, bo o nich mowa do spółki z Michałem Sobolewskim nagrali płytę zupełnie inną od ich wcześniejszych dokonań, ale też unikatową jak na polski rynek. Kim Nowak to czysty rock bez żadnych kompromisów i to oni zasługują na miano największych w tym roku. Płyta zaskakuje tekstami, świeżością, a przede wszystkim niekończącymi się pokładami energii kipiącymi z głośników.

11 Tuż za nimi plasuje się legenda polskiej sceny hip-hopowej, były członek Kalibra 44, czyli Abradab. Marcinowi Martenowi, bo tak naprawdę nazywa się Abradab, płytę wyprodukował O.S.T.R., który udowodnił, że prawie wszystko czego się dotknie zamienia w złoto. Śląskiemu weteranowi pomogła z pewnością trasa Męskiego grania, która pozwoliła na nowo odkryć go dla publiczności. Z kolei płyta, która niesłusznie przeszła bez jakiegokolwiek echa, a która zasłużyła na chwile atencji to Wasza Wspaniałość Pogodno, które w nowym składzie nagrało longplay nieco odmienny od ich poprzednich działań. Oczywiście nadal mamy do czynienia z abstrakcyjnymi tekstami Budynia, ale jest to już Pogodno z nieco ostrzejszym pazurem. Zespół, który jeszcze za czasów Orkiestry i Pani w obuwniczym aspirował do pozycji T.Love, czy Myslovitz dziś jest słuchany przez skromną grupę zagorzałych fanów. Największym zaskoczeniem w polskim przemyśle muzycznym roku 2010 był, z resztą nie tylko dla mnie, album Granda niejakiej Moniki Brodki. Pełen ekspresji i ciekawych aranżacji drastycznie inny niż poprzednie wykonania finalistki Idola. Przy płycie z Brodką współpracowali Radek Łukaszewicz z Pustek i wspomniany już wcześniej Budyń z Pogodno. Brodce zarzucano wzorowanie się na solowym dokonaniu Kasi Nosowskiej z UniSexiBlues, zresztą poniekąd słusznie. Jednak pomimo wszystko płyta potrafi przyśpieszyć bicie serca, ale też wzruszyć nawet największego twardziela. Arcydzieło to nie jest, ale z pewnością zasługuje na uwagę. KULTURA gdzie ludzie zawiedzeni wychodzili już w połowie seta. Król big beatu na żywo bardziej przypominał topornego DJ a Tiesto niż jego kolegów z półki muzycznych sklepów, tj. Groove Armada czy Chemical Brothers, którzy wystąpili w tym roku w Polsce i pokazali niesamowite show. Wielką pomyłką był Orange festiwal, który po zmianach organizacyjnych i programowych stał się kolejną kopią Opola czy Sopotu o nieco wyższej randze. Muzyczne wydarzenie zorganizowane i promowane przez TVN było komercyjną i artystyczną porażką. Pierwszy dzień byłby do zniesienia dzięki Kim Nowak i White Lies, ale już wyblakła gwiazda Courtney Love z zespołem Hole i wracająca na scenę Edyta Bartosiewicz to był chyba jakiś żart. O drugim dniu warto wspomnieć tylko tyle, że nowy album promowała tam odmieniona Monika Brodka, ale resztę pozostawię bez komentarza. Agnieszka Chylińska, Mika czy nawet Nelly Furtado nie zapobiegli klapie tego przedsięwzięcia. Listopadowy występ Lady Gagi w Ergo Arenie w Gdańsku zostawię bez komentarza. Jednak poza tymi scenicznymi wybrykami działo się wiele ciekawego. Dwa koncerty Crystal Castles w Polsce, trzy Tricky ego. Openerowe gwiazdy, czyli wielkie powroty Pearl Jam oraz Cypress Hill. Off na Śląsku, który zgromadził rzesze fanów muzyki alternatywnej i finałowy występ Flaming Lips. AC DC, czyli grupka emerytów, która rozruszała polską publikę, czy jeden koncert, na którym zagrała Metalicca, Anthrax i Player. Dla mnie osobistym przeżyciem był występ na krakowskim Coke Music zespołu Muse, którzy są niekwestionowanymi mistrzami występów na żywo. To, co pokazali w Krakowie to była rockowa uczta, a wykonanie z Knights of Cydonia z intro z rodowodem Enio Morricone doprowadziło publiczność do nirwany w formie audio. Lublin, jak co roku, mógł poszczycić się festiwalem Inne Brzmienia, którego kolejne edycje przynosiły do tej pory nawałnice energii ze wszystkich stron świata, czego najlepszym dowodem był ponoć występ Balcan Beatbox. Niestety 30 listopada zmarł twórca i organizator tego wydarzenia, Mirek Olszówka. Miejmy nadzieje, że nie będzie to koniec lubelskiego festiwalu. Co przed nami? Rok 2011 zapowiada się, co najmniej równie ciekawie. Na pierwszy występ do Polski przyjedzie zespół Coldplay, który zagra na Openerze, a jeszcze w tym samym tygodniu (6 lipca) na Poznańskiej Malcie wystąpi Portishead. Potwierdzony jest też koncert Iron Maiden 10 czerwca na festiwalu Sonisphere, a to dopiero początek koncertowych zapowiedzi na ten muzyczny 2011 rok, w którym życzę Wam wszystkim jak najwięcej pozytywnie zaskakujących i mocnych wrażeń. Grzegorz Maciążek Koncertowe El Dorado nad Wisłą W Polsce z roku na rok możemy zobaczyć ciekawszych artystów. Nie musimy już jeździć na zachód do Niemców, czy chociażby do czeskiej Pragi. W poprzednim już 2010 roku mogliśmy przebierać w festiwalowych ofertach. Jednak pośród tej gamy muzycznych smaków znalazło się kilka zakalców. Na pewno był nim występ Fatboy Slima na gdyńskim Openerze, 11

12 KULTURA Filmowe zapowiedzi Na jakie filmy wybrać się w tym roku do kina? Na które warto wydać swoje pieniądze? Oto kilka filmowych propozycji, które ukażą się na ekranach polskich kin w najbliższych miesiącach, które uważam za godne uwagi ze względu na reżyserię, aktorów i pomysł. Polowanie na czarownice (premiera ). Historia wojownika Behmana (Nicolas Cage), który zmęczony walkami w krucjatach wraca do rodzinnego kraju. Jego wiara w Kościół podupadła. Sytuacji nie poprawia widok zniszczonej ojczyzny. Przyczyną plag i zła, jakie ją nawiedziły, jest młoda czarownica. Behman ma eskortować czarownicę do odległego zakonu, aby tam został odprawiony rytuał spalenia wiedźmy. Bohater nie jest przekonany czy to ona jest źródłem zła. Behman i jego kompani na swojej drodze będą musieli zmierzyć się z siłami ciemności. Reżyserem Polowania na czarownice jest Dominic Sena ( 60 sekund, Kod dostępu). W filmie zobaczymy, obok Nicolasa Cage a, Rona Perlmana, Christophera Lee i Clarie Foy. Zwiastun daje zarys połączenia Władcy pierścieni z Van Helsingiem. Dużo akcji, machania mieczami, walki dobra ze złem, trochę scen batalistycznych. I pytanie, czy Cage wrócił do dawnej aktorskiej formy? Turysta (premiera ). Agentka Interpolu Elise Clifton- Ward (Angelina Jolie) wykorzystuje przypadkowo spotkanego turystę Franka Taylora (Johnny Depp) do intrygi mającej na celu schwytanie niebezpiecznego przestępcy. Jednak, jak zazwyczaj bywa, nie wszystko pójdzie zgodnie z planem. W filmie oprócz wyżej wspomnianych zobaczymy Paula Bettany ego i Timothy ego Daltona. Film wart uwagi głównie dzięki niezwykłemu duetowi, bo ciężko się oprzeć zobaczeniu Jolie i Deppa w jednym filmie. Dzięki takiemu zestawieniu zarówno kobiety, jak i mężczyźni znajdą w filmie coś dla siebie. Sama fabuła wydaje się natomiast kolejną kliszą historii szpiegowskich z domieszką akcji, pościgów, strzelanin i być może dawką humoru. Fighter (premiera ). Film oparty na prawdziwej historii Mickey 12 Warda (Mark Wahlberg), który chce zdobyć jeden z najważniejszych tytułów bokserskich. Mimo porażek nie poddaje się. Determinuje go pasja i chęć odbicia się od dna. Dickie Eklund (Christian Bale) jest bratem Mickey ego i jego trenerem. Jednak po porażkach brata sam znajduje się na dnie, ale w przeciwieństwie do niego nie ma tyle sił, aby się podnieść. Trafia do więzienia, lecz gdy Mickey ma znów szansę na sukces, brat chce ponownie go trenować i odkupić winy. Filmy oparte na prawdziwych historiach zawsze dobrze się sprzedają i są ciekawe. Fighter ma potencjał głównie ze względu na utalentowanych aktorów, jakimi są Bale i Wahlberg. Fighter przypomina Człowieka ringu i jeśli będzie równie dobrym filmem to nie można go przegapić. Prawdziwe męstwo (premiera ). Film znakomitych reżyserów - braci Coen ( Fargo, Big Lebowski, To nie jest kraj dla starych ludzi, Poważny człowiek ). Ten western opowiada o czternastoletniej Mattie Ross (Hailee Steinfeld), która szuka zemsty na zabójcy swojego ojca. O pomoc prosi najtwardszego szeryfa w Stanach Roostera Cogburna (Jeff Bridges). Do dwójki bohaterów przyłącza się również LaBoeuf (Matt Damon), który chce uczestniczyć w schwytaniu przestępcy. Wyprawa tej trójki sprawdzi ich charaktery. Prawdziwe męstwo jest zdecydowanie jednym z najważniejszych filmów 2011 roku. Bracia Coen mają własny styl, co czyni każdy ich film wyjątkowym. To w połączeniu z świetną obsadą raczej nie zawiedzie nawet najbardziej wybrednych widzów. 127 godzin (premiera ). Reżyser Danny Boyle ( Slumdog... ) opowiada historię Arona Ralstona (James Franco), młodego poszukiwacza przygód i alpinisty, który zostaje uwięziony w rozpadlinie skalnej w stanie Utah. Bohater zdany tylko na siebie, desperacko walczy o życie. Zwiastun sugeruje ciekawy film, nieoderwany od rzeczywistości. Jest to już kolejny film po Pogrzebanym, w którym mamy praktycznie jednego bohatera uwięzionego w trudnych warunkach. Limitless (premiera ). Człowiek wykorzystuje jedynie pewna cześć potencjału mózgu. Co by się stało, gdyby można było uaktywnić prawie cały jego potencjał? Eddie Morra (Bradley Cooper) - pisarz, który nie pisze, będzie miał okazję się o tym przekonać. Dzięki dziwnemu narkotykowi jego mózg zaczyna pracować na najwyższych obrotach. Możliwości stają się nieograniczone. Eddie kończy książkę w 4 dni, zaczyna zarabiać ogromne pieniądze i osiąga sukces za sukcesem. Po pewnym czasie uświadamia sobie jednak, że wszystko ma swoje konsekwencje. Warto zobaczyć Limitless, którego zwiastun jest intrygujący. Oryginalność pomysłu naprawdę dobrze wróży tej produkcji. Oby potencjał nie został zmarnowany. Oprócz Coopera w filmie zobaczymy między innymi Roberta De Niro. Dawid Janocha

13 KULTURA Lubię to Na Ziemi co 14-ty jej mieszkaniec korzysta z portalu internetowego Facebook, a to daje nam ok. 500 mln osób z kontami na tym portalu. Niebanalna liczba zważywszy na to, że podobnych portali jest mnóstwo, a nowe pojawiają się nieustannie. O powstaniu Facebooka, a zarazem o jego założycielu Marku Zuckerbergu opowiada film The Social Nettwork, w reżyserii Davida Finchera ( Siedem, Fight Club, Ciekawy przypadek Benjamina Buttona ). Mark Zuckerberg (grany przez Jesse go Eisenberga) był jednym z wielu studentów Harvarda. Już wtedy odznaczał się wyjątkowymi umiejętnościami programisty komputerowego. Pewnego wieczoru stworzył stronę internetową, na której można było oceniać urodę studentek. Po kilku godzinach odwiedziło ją 22 tys. użytkowników. Wybryk ten nie przysporzył Zuckerbergowi nowych przyjaciół, natomiast przyciągnął uwagę starszych kolegów - braci Winklevoss i Divya Narendra. Chcieli oni, aby Mark pomógł im stworzyć portal towarzyski dla studentów Harvardu. Pomimo zgody na współpracę, Zuckerberg miał w głowie swój własny plan, dużo bardziej ekspansywny niż tylko uczelnia Harvard. O pomoc głównie finansową - do realizacji swojej idei poprosił przyjaciela Eduardo Saverina. Mark Zuckerberg nazwał swój serwis społecznościowy Facebook. Szybki sukces genialnego pomysłu pociągnął za sobą inne konsekwencje. Winklevossowie i Narendra szybko oskarżyli Zuckerberga o kradzież pomysłu. Później okazało się, że przyjaźń zostanie również wystawiona na ciężką próbę. Ile jest prawdy o Zuckerbergu i powstaniu Facebooka w filmie The Social Network? Z tego co dowiedziałem z różnych źródeł - sporo. Główne wątki w filmie mają swoje odzwierciedlenie w prawdziwych wydarzeniach. Trzeba jednak pamiętać, że jest to nadal film fabularny nie biograficzny. Z tej racji część historii musiała zostać ubarwiona na potrzeby dramaturgii. O ile sama fabuła i historia w niej przedstawiona są interesujące i ciekawe, o tyle jeszcze bardziej intrygują same postacie, w szczególności zaś Mark Zuckerberg. W The Social Network twórca Facebooka przedstawiony jest jako osoba - jak na ironię - dysfunkcyjna społecznie. Jak większość młodych geniuszy jest arogancki i przesadnie pewny siebie. Ale geniuszu nie można mu odmówić! Przed rozpoczęciem studiów stworzył program, który badał muzyczne gusta użytkowników. O jego współpracę ubiegał się wówczas Microsoft. Fincher i scenarzysta Aaron Sorkin pokazali w filmie twarz Zuckerberga z dwóch stron. Z jednej jako młodego człowieka z ideą i wizją łączenia ludzi poprzez Internet. Integracja, która zaczyna się w sieci ma owocować rozwinięciem życia towarzyskiego w realnym świecie. Zafeacebookuj mnie, a później umówimy się na drinka - mówi jedna z dziewczyna do Marka i Euardo. Bohater w swoim postępowaniu ma jak najlepsze intencje, jednak momentami gubi się w całym zamieszaniu spowodowanym sukcesem jego pomysłu. Stara się kontrolować to, co dzieje się wokół niego, lecz nie zawsze z najlepszym skutkiem. Z drugiej strony Mark Zuckerberg pokazany jest jako można powiedzieć przebiegły gracz, który za wszelką cenę chce osiągnąć swój cel. Nie baczy przy tym na niszczenie swoich relacji z innymi, nie jest świadom, że każdy kolejny użytkownik Facebooka oddala go od bliskich mu osób. Można wywnioskować również, że na swój genialny pomysł nie wpadł zupełnie sam. Korzenie jego portalu pochodzą od braci Winklevoss i Divya Narendra, natomiast sam bohater od siebie dodał znaczące szczegóły swojego portalu i jego chwytliwą nazwę. Hasła promujące film opisują go jako geniusza, zdrajcę i miliardera. Jednak to widzowi reżyser pozostawia ostateczną ocenę postaci Zuckerberga. Należy tu również wspomnieć o świetnej kreacji aktorskiej Jesse ego Eisenberga. Młody aktor w swoja rolę wczuł się świetnie. Nie wiem, czy przed zdjęciami spotkał się z Markiem Zuckerbergiem w ramach przygotowania się do roli. Pewne jest natomiast, że dostał od Finchera wiele cennych wskazówek, co owocuje bardzo dobrze zbudowaną postacią pod względem psychologicznym i emocjonalnym. Równie ciekawe są postacie pozostałych bohaterów. Eduardo Saverin jest prawdziwym przyjacielem Marka. Pomaga mu finansowo z pełnym zaufaniem. Cały czas jednak widzi jak jego przyjaciel, w miarę rosnącego zainteresowania Facebookiem, odsuwa się od niego. Momentem największego zakrętu w relacji dwóch przyjaciół jest poznanie Sean Parkera. Parker, który stworzył Napstera i zrewolucjonizował przemysł muzyczny w sieci, wyczuwa potencjał Facebooka. Bardziej doświadczony w interesach i sukcesie staje się głosem szepczącym do ucha Zuckerberga. Manipulacja jest o tyle skuteczna, że Mark jest zagubiony wewnętrznie. Parker staje się bliższy Markowi niż Eduardo, a tego jego przyjaciel już znieść nie może. Andrew Garfield - grający Eduarda - stworzył świetną rolę drugoplanową, pełną emocji i naturalności. Zaskoczeniem dla mnie był natomiast Justin Timberlake grający Seana Parkera. Zazwyczaj i jest to podparte argumentami uważam, że piosenkarze powinni śpiewać, a nie grać w filmach, to jednak Timberlake w The Social Network wypada zadziwiająco dobrze. Parker w jego wydaniu jest jednym z najciekawszych bohaterów w filmie. Oprócz dobrze dobranej obsady do całości filmu nie można mieć większych zastrzeżeń. Scenariusz nie jest dziurawy jak ser szwajcarski. Duże słowa pochwały za film należą się reżyserowi Davidowi Fincherowi. Jest to jeden z tych twórców, którzy stali się klasą sama w sobie. Jego nazwisko gwarantuje seans zaskakujący, a przede wszystkim oryginalny. Z tego też względu warto zapamiętać Finchera i nie przegapić żadnego jego filmu. The Social Network można podsumować, jako potwierdzenie porzekadła, że w biznesie nie ma miejsca na przyjaźń. I chociaż charakter tego zjawiska jest pokazany w filmie Finchera w sposób bardziej bliski widzowi, niż np. w Wall Street Pieniądz nie śpi, to koniec końców morał jest taki sam. Film warto obejrzeć choćby nawet z tego względu, by przekonać się jakie były początki Facebooka, z którego korzysta większość z nas. Ocena 8/10 Dawid Janocha 13

14 Recenzja KULTURA Będzie to recenzja płyty. Takie przynajmniej było założenie, z którego wyszedłem rozpoczynając akt twórczy. Jak zwykle założenie pozostało założeniem, a jest zupełnie inaczej. To trochę tak jak z ingerencją reklam na podświadomość. Z założenia 90% społeczeństwa uważa, że nie ulega reklamom. Bo tak chcę *. A potem sam się człowiek przyłapuje na śpiewaniu Deszczowej piosenki. Nagły atak świadomości, chwila zastanowienia po cholerę nam ta Deszczowa piosenka i okazuje się, że w koszu na śmieci leży opakowanie po groszku. Reklama gwałtem weszła nam do głowy i śpiewasz człowieku, żebyś pamiętał, który groszek należy kupować. To wszystko oczywiście kupa założeń. Patrzę na tekst i następne mi się nasuwa w założeniu nie powinno się przedłużać. Bo to, co może być wyrażone w jednym zdaniu w drugim staje się nudne, przy trzecim śmieszy bądź złości. Każde następne staje się tak obojętne jak cisza. Na szczęście Redaktor z Rzędu Naczelnych dał mi ciche pozwolenie na bajdurzenie i snucie motywiczne. No to sobie znalazłem i piszę. Powiedzmy, że płyta jest dobra. Tylko skąd ja to mogę wiedzieć? W moim odczuciu wiem, że jest dobra, bo mam na poparcie kilka argumentów natury technicznej, wykonawczej i mentalnej. Że mam dobry gust czyli? ** Czy jest na świecie jedna dobra płyta? Co znaczy dobra? Wybierana demokratycznie, większością głosów? Zawsze znajdzie się ktoś chętny do negacji. Nie ma rzeczy absolutnie dobrej czy złej. Tu leży duży problem dla recenzenta. Bo weźmie płytę do ręki ignorant, człowiek światły muzycznie i przedstawiciel fundamentalnej gałęzi budowania świadomości i pseudowrażliwości ludzkiej zwanej umcyk i padną kolejne odpowiedzi: 1. badziew 2. muzyka skończyła się na Beethovenie 3. bitu nie ma Tutaj należałoby zacząć dyskurs o gustach i ludzkiej świadomości. O kulturze i jej braku. A propos: Znaleźć człowieka, z którym można porozmawiać nie wysłuchując banałów, konowałów, idiotyzmów cwaniackich, łgarstw, fałszywych zapewnień, tanich sprośności lub specjalistycznych bełkotów 14 fachowca, dla którego branżowe wykształcenie plus umiejętność trzymania widelca jest całą jego kulturą, kogoś bez płaskostopia mózgowego i bez lizusowskiej mentalności- to znaleźć skarb. *** Tylko tak się zastanawiam po co? W dresie łatwiej. Potrzeby niższego rzędu zaspokaja się szybciej niż to przeczytacie. I tu znowu bełkot myślowy pragnie wyekstrahować poradę: Dla głodnych uregulowania rozterek i stojących w opozycji dla zast(r) anej rzeczywistości polecam gorąco książkę Jak zostałem głupcem.**** Pomaga, wierzcie mi. Tak uogólniając to chodzi mi jedynie o względność. Relatywizm czai się wszędzie. To, co dla kogoś jest sufitem dla innego jest podłogą. Coś artystycznie doskonałego może być równocześnie nudne. I rację ma większość. A raczej brzęcząca moneta, która jest produktem. Masa stanowi pewien substrat, który się doi. Życie nonkonformisty to ciężka dola. Żyjemy w takich czasach, że często trzeba użyczyć siebie. Proszę to rozumieć dowolnie. Znowu dygresja. Szło to sobie jakoś z klasą. Czasami bez. A dziś trzeba jasno postawić pytanie: gdzie się kończy sztuka? Jedni twierdzą, że w momencie, gdy można powiesić dzieło do góry nogami bez szkody wizualnej dla przeciętnego odbiorcy. Ciężko jest. Cały czas dążę do nakreślenia problemu recenzowania czegokolwiek. Obstaję przy tym, by na wstępie napisać odbiorcom, dla której kategorii moje sformułowanie dobre/złe będzie zrozumiałe. Uznawane za klasyk wśród tragicznych zdań: Być albo nie być chowa się przy Wiem, że nic nie wiem. Bo ani autor nie wie zbyt wiele, ani odbiorca. Prawdopodobnie takie przemyślenia warte są tyle, co kubeł ciepłej śliny bo i tak wiem za mało. Albo dotykam problem zbyt powierzchownie. Zdarza się. A płytę, którą chciałem polecić to Lars Danielsson & Leszek Możdżer - Pasodoble. Dwóch muzyków. Dwa instrumenty (kontrabas i fortepian). I jest muzyka. W moim odczuciu nie dającym się sprawdzić jakkolwiek płyta wyśmienita. I tak naprawdę to tyle. Paweł Zuń * Tu pojawia się chyba największy absurd naszego społeczeństwa każdy myśli, że ma własne zdanie. Nie ma. ** Piekielnie barwne składniowo sformułowanie. *** Łysiak Waldemar **** Page Martin

15 KULTURA RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą Ta książka będzie zaskoczeniem dla każdego, komu wydaje się, że wie wszystko na temat polskiej sceny muzycznej, funkcjonowania przemysłu rozrywkowego, a przede wszystkim Wojciecha Manna. Czy ktoś, kto szczerze kocha muzykę, może w warunkach ograniczających swobodny dostęp do najnowszych kawałków stać się ekspertem od zagranicznych gwiazd i gościć je w Rzeczpospolitej Ludowej na bardzo prywatnych prywatkach? Jasne, że tak. Książka RockMann... jest czymś więcej niż osobistą historią pana Manna i znacznie więcej niż przewodnikiem po muzyce w poprzednim ustroju. W zaskakujący sposób łączy te dwie sfery, opowiada w gawędziarskim stylu o technicznych szczegółach pierwszych dostępnych w Polsce gramofonów i skuteczności zapałek w podłączaniu sprzętu koncertowego. Jednocześnie nie szczędzi subiektywnego wglądu w historię piosenki - różne zestawienia wybitnych/tragicznych utworów, anegdoty związane z artystami dziś rozpoznawanymi tylko przez pasjonatów, opowieść o tworzeniu tekstów piosenek, które stały się przebojami to jedynie kilka rozdziałów tej książki. Fakty z życia Wojciecha Manna, które okażą się zaskoczeniem dla wielu osób znających go czy to z radia, czy z telewizji. Jeżeli macie jedno wolne popołudnie, lubicie dobre historie i lekko ironiczny, a przy tym zabawny i ciepły ton opowieści, to wybierzcie tę książkę. Ostrzegam, że porywa od pierwszych stron i nie traci rozpędu aż do ostatnich linijek. Autor: Wojciech Mann Wydawnictwo: Znak Rok wydania: 2010 Dr House. Oficjalny przewodnik po serialu Natalia Słupek Filmy i seriale to domena innego redaktora naszej gazety, jednak tym razem ruchomy obraz wkracza mocno w strefę literatury. Książka Dr House... to gratka dla każdego fana obecnie 7- sezonowego kultowego serialu, i dla każdej osoby spragnionej wiedzy o produkcji telewizyjnej. Oprócz standardowych rozmów z aktorami, mamy tu całą paletę postaci odpowiedzialnych za to, by co tydzień na naszych ekranach ekipa lekarzy ze szpitala Princeton Plainsboro nie tylko zmierzyła się z piekielnie trudnym przypadkiem medycznym, ale także stanęła na wysokości zadania serwując nam dramatyczne zwroty akcji, wiarygodnych psychologicznie bohaterów i odpowiednią dawkę filozoficznych przemyśleń. Ian Jackman obserwował codzienne zachowania na planie, podglądał aktorów, statystów, operatorów i techników. Zadawał trudne pytania - te, które dręczą każdego fana House a i każdą osobę zainteresowaną tworzeniem serialu telewizyjnego. Możemy dowiedzieć się szczegółów technicznych dotyczących powstawania scenariusza, mieszania się medycyny z prawdziwym życiem, pracy nad scenografią, kostiumami i rekwizytami np. ile gatunków sztucznej krwi przypada na jedną scenę albo jakiej marki jest ulubiona kurtka Grega House a. Ile godzin pracy przypada na jeden dzień zdjęciowy oraz na jaki lunch możesz liczyć pracując więcej niż dziesięć. Czy lenistwo może być cnotą oraz dlaczego osiem dni kręcenia jednego odcinka to o dziesięć dni za mało. Książkę uzupełnia wkładka z kolorowymi, niepublikowanymi dotąd fotografiami a przedsłowie to tekst autorstwa Hugh Lauriego (Dr House) przypominający bardziej egzystencjonalny esej niż zwykły wstęp. Warto przeczytać tę książkę dla każdego z tych powodów. Autor: Ian Jackman Wydawnictwo: Rebis Rok wydania: 2010 Natalia Słupek 15

16 SPOŁECZEŃSTWO Słowo się rzekło...* Koncern na miarę fińskiej NOKII, tanie mieszkania czy wreszcie 3 tysiące miejsc pracy dla absolwentów lubelskich uczelni, to tylko niektóre z obietnic, jakie padły podczas debaty Młody człowiek w Lublinie. Nadzieje i obawy młodzieży. Czy będą dumni z Lublina czy wybiorą inne miejsce do życia? zorganizowanej przez Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej KUL, Kurier Lubelski, Radio Lublin oraz TVP Lublin w środę, 10 listopada 2010 roku. Debata rozpoczęła się z pozoru niewinnie- każdy z kandydatów miał dwie minuty na krótkie przedstawienie swojej wizji prezydentury. Jednak Izabela Sierakowska, występująca jako pierwsza, odpaliła prawdziwą bombę- Lublin stać na koncern na miarę NOKII- niestety nie dowiedzieliśmy się, co konkretnie miała na myśli. Urzędujący wiceprezydent Krzysztof Żuk wtórował- powstaną centra usług, gdzie znajdą się miejsca pracy w europejskich i światowych firmach, jak choćby IBM. Pytanie z sali, czy nie będzie z tymi obietnicami tak, jak w przypadku Husqvarny** uznał za niestosowne. Emocje studził Henryk Rozwadowski- nie jestem politykiem, więc będę mówił konkretnie. I mówiło swoim sprzeciwie wobec budowy stadionu na ulicy Krochmalnej, jako przykładzie marnotrawstwa pieniędzy, a jednocześnie podkreślał, jak ważny jest rozwój dzieci i młodzieży poprzez sport. Nieco pesymistycznie swoje wystąpienie rozpoczął Lech Sprawka. Porównanie Koziego Grodu do Warszawy siłą rzeczy nie mogło wypaść dobrze dla włodarzy miasta. Dostrzegł jednak potencjał drzemiący w Lublinie, który zamierza rozbudzić jeśli zostanie prezydentem. Ciekawy eksperyment przeprowadził Zdzisław Podkański. Przyjrzał 16 się on bowiem Lubelszczyźnie z wewnątrz, z zewnątrz i z daleka. Dzięki temu, jak dobry gospodarz, będzie bacznie obserwował swoje dzieci- nie tylko te duże i silne, ale także te małe i raczkujące. Jerzy Gryz nie owijał w bawełnę- 12 lat obserwacji lubelskiego teatru pantomimy sprawiło, że postanowił wkroczyć na lokalną scenę polityczną i przemienić miasto kontrastów w miasto harmonii. Obiecał też otworzenie nowego kierunku studiów- Promocję handlu zagranicznego. Andrzej Bieńko, trochę starszy kolega, radził by być jak komandoswybierać te kierunki studiów, które mają przyszłość. Jako PSL-owiec z krwi i kości proponował wiec Ekologię, Eko-energetykę i Zdrową Żywność. Zbigniew Wojciechowski grał w trakcie debaty mocnymi kartami. Już na wstępie przypomniał, że jest absolwentem KUL-u, czym wywołał aplauz publiczności. Później kładł nacisk na poprawę bezpieczeństwa, obiecywał tanie mieszkania i powstanie Miejskiego Inkubatora Przedsiębiorczości. Po zakończeniu debaty jako jedyny wyszedł do licznie zgromadzonej widowni i dziękował za udział w dyskusji, dzięki czemu wypadł bardzo naturalnie. Na podstawie tej i innych debat, mieszkańcy Lublina w pierwszej turze wskazali na Lecha Sprawkę i Krzysztofa Żuka i to między tymi kandydatami, 5 grudnia 2010 roku, odbyła się decydująca walka o prezydencki fotel. Zwycięzcą okazał się Krzysztof Żuk, który uzyskał 54,65 proc. głosów. Nowemu prezydentowi życzymy, aby zrealizował przynajmniej połowę swoich przedwyborczych obietnic, które to, póki co***, są dostępne na stronie Rafał Górka * Część czytelników może być zdumiona, że relacja z debaty, która odbyła się przeszło 2 miesiące temu, znalazła się w niniejszym numerze. Nie rzucamy jednak słów na wiatr i skoro w poprzednim numerze zobowiązaliśmy się do zamieszczenia niniejszej relacji, to ją zamieszczamy ;) ** obiecanki cacanki, a wyborcy radość ***

17 Ważne podczas studiów SPOŁECZEŃSTWO Jedna z osób podczas zakupów siada na podłodze i krzyczy/mówi np. Nie kupuj już nic!, Więcej czasu spędzasz na zakupach niż ze mną!. Jedną z najbardziej przykuwających uwagę inscenizacji są Klienci Zombie- ochotnicy przebrani za zombie krążą między sklepami, sklepowymi regałami i skandują Zakupy! Zakupy! Przecena! itp. Mają oni symbolizować bezmyślnych konsumentów. W ramach obchodów tegorocznej edycji BND w Lublinie członkowie Koła Naukowego Psychologii Zarządzania KUL wraz ze studentami Dziennikarmgr Grzegorz Winnicki Buy Nothing Day BND (Dzień bez Zakupów) to dzień przypadający w Europie w ostatnią sobotę listopada, a w USA w piątek po Święcie Dziękczynienia. Jest on protestem przeciw nadmiernemu konsumpcjonizmowi, nieograniczonemu spożyciu dóbr, nierównej konkurencji prowadzonej przez wielkie koncerny oraz zanieczyszczaniu środowiska. Buy Nothing Day został ustanowiony na początku lat 90. w Stanach Zjednoczonych. W Polsce po raz pierwszy Dzień bez Zakupów odbył się w 2003 i obchodzono go w kilku miastach Polski. Głównymi hasłami akcji są: Shop less- live more oraz Keep calm and don t shop. W ramach protestu organizowane są różnego rodzaju happeningi m.in. Buy Nothing Day Santa Parade- grupa osób (lub pojedyncza osoba) przebranych za Świętych Mikołajów wraz z afiszami i plakatami idzie przez miasto śpiewając, tańcząc oraz zachęcając przechodniów by do nich dołączyli. Inną odmianą takiej parady jest Conga time- parada na zakończenie tego dnia, na której ludzie śpiewają i tańczą w rytmie conga. Ciekawym pomysłem jest również Sklep Wymiany- wystarczy postawić stolik z jakimiś przedmiotami i zachęcać wszystkich do wymiany. Nawet dla zabawy można zostawić np. kluczyki do samochodu. Często spotykanym happeningiem jest zachowywanie się w sklepie jak duże dziecko. To interesująca opcja dla dwójki przyjaciół. 17

18 18 SPOŁECZEŃSTWO stwa i Komunikacji Społecznej podjęli inicjatywę uświadamiania mieszkańcom miasta jakie są negatywne skutki nadmiernej konsumpcji. 27 listopada wyruszyli oni z spod KUL-u na ulice Lublina. Przeszli z pokaźnymi transparentami w okolice CH Plaza oraz na Krakowskie Przedmieście. Rozdawali specjalne ulotki-bony, np. 30% na wieczną, namiętną miłość, Kupon promocyjny na bezinteresowny gest, 10% na złotą jesień czy Kupon rabatowy na ciepło rodzinne. Zachęcali przechodniów do poparcia tej akcji i propagowania jej wśród swoich znajomych. Ich inicjatywa miała na celu zwrócenie uwagi na problemy współczesnego- konsumpcyjnego społeczeństwa (kupowanie rzeczy niepotrzebnych, monopol wielkich koncernów, rosnącą ilość śmieci i brak ich segregacji). Chcieli oni pokazać inne możliwości spędzenia czasu niż w galerii handlowej- spacer z rodziną, wyjście to kina czy teatru, rozmowa z przyjacielem. Studenci zachęcają do popierania BND, a także do organizowania podobnych przedsięwzięć. Buy Nothing Day to przede wszystkim pozytywna atmosfera, świeże pomysły, możliwość poznania nowych, interesujących ludzi przez pracę w grupie i aktywnym udziale w tym szczególnym projekcie. Tak w paru słowach można scharakteryzować to wydarzenie - mówi Wojtek, student pierwszego roku. Naszych nastrojów tego dnia nie popsuł nawet mocno padający śnieg i minusowa temperatura. Za sprawą ciepło reagujących przechodniów uśmiech nie schodził nam z twarzy. W dzisiejszych czasach raczej mało osób nawołuje publicznie, by powstrzymać się, choćby na jeden dzień, od kupowania. Tak ciężko jest nam to sobie wyobrazić. A tak łatwo wyjąć kartę i zapłacić za towar. Co jest tego przyczyną? Może to, że na okrągło jesteśmy bombardowani różnego rodzaju reklamami, ofertami itp. Na szczęście coraz więcej osób, zarówno młodszych jak i starszych, jest zainteresowanych tematem nadmiernej konsumpcji i znalezieniem sposobu na jej ograniczenie. Powstają grupy i organizacje przygotowujące się do tego typu akcji przez cały rok, starające się dotrzeć do jak największej liczby osób, które mogą się zaangażować w obchody Buy Nothing Day. Mamy nadzieję, że takie akcje pomogą nam i całemu społeczeństwu uświadomić sobie własne konsumenckie wybory i spowodują, że będziemy częściej dokonywać przemyślanych zakupów. Katarzyna Kwitowska

19 SPOŁECZEŃSTWO Poćwierkaj sobie Portale społecznościowe zaczynają rządzić życiem współczesnego człowieka. Moda na nie parę lat temu trafiła i do Polski. Zaczęło się od młodzieżowego serwisu fotka.pl, założonego w 2001 roku. I choć Polacy dość długo przekonywali się do tego typu serwisów, to wkrótce miał nastąpić prawdziwy bum. W listopadzie 2006 roku światło dzienne ujrzał portal nasza-klasa, którego celem miało być odnawianie przez użytkowników szkolnych przyjaźni. Polacy z miejsca pokochali ten serwis. Przez lata szefowie portalu zmieniali politykę, design, atrybuty, a nawet nazwę strony, która została skrócona do nk.pl. Niektórym się to nie spodobało, ale większości to nie odstraszyło i witryna dziś ma około 13 milionów aktywnych użytkowników. Polacy okazali się jednak niestali w uczuciach i w drugiej połowie 2009 roku rozpoczęła się masowa migracja na Facebooka, najbardziej znany na świecie portal społecznościowy. Facebook oferował możliwości, o których użytkownikom nk.pl się nie śniło, tym samym w błyskawicznym czasie zdobywając sobie rzesze wiernych fanów. Ale kiedy Polacy szaleli na punkcie Facebooka, na świecie panowała już nowa moda. Moda na Twittera. Twitter (ang. to tweet - ćwierkać) to założony w 2006 roku serwis, łączący w sobie cechy portalu społecznościowego i mikrobloga. Jego ideą jest możliwość zamieszczania przez użytkowników krótkich, zawierających do 140 znaków, informacji o sobie: gdzie jestem, co robię, co fajnego wyszukałem w Internecie, itd. Każdy użytkownik, może samodzielnie blogować lub zacząć śledzić (ang. follow iść za kimś) inną osobę mającą Twittera, stając się tym samym jego followersem. Daje mu to możliwość obserwowania na bieżąco wpisów osoby śledzonej. Błyskawicznie możliwości Twittera podchwycili amerykańscy celebryci, używając go do kontaktów z fanami. Teraz każdy może przywitać się z ulubionym muzykiem, czy pogratulować nowego filmu znanemu reżyserowi. Biorąc pod uwagę coraz większą liczbę postaci z polskiego świata rozrywki, polityki i sportu obecnych na tym popularnym serwisie, kwestią czasu jest, kiedy nasi rodacy tłumnie zaczną Twittera oblegać. Dogodnym jest fakt, że jeżeli sami nie chcemy ćwierkać, możemy jedynie obserwować innych. A jest kogo! Na czyje konta warto więc zwrócić uwagę? Na naszym podwórku najwięcej spośród VIP-ów jest polityków. Ćwierkają prezydent Bronisław Komorowski (@komorowski), wicepremier Waldemar Pawlak (@pawlakwaldemar) oraz przewodniczący Parlamentu Europejskiego Jerzy Buzek (@JerzyBuzek). Sporo jest też ćwierkających spośród muzyków. Twittują już Czesław Śpiewa (@CzeslawSpiewa), Gaba Kulka (@gabakulka), Zbigniew Hołdys (@ZbigniewHoldys), a także cała rzesza polskich producentów i DJów: Daniel Drumz (@danieldrumz), DJ Haem (@djhaem), DJ Spox (@spoxdj), Kixnare (@Kixnare) i MentalCut (@mentalcut). Wśród ludzi filmu najpopularniejsze są konta reżyserów Piotra Wereśniaka (@PiotrWeresniak) i Sylwestra Latkowskiego (@LatkowskiS). Z polskich sportowców śledzić możemy m.in. Marcina Gortata (@Mgortat) i Wojciecha Szczęsnego (@53Szczesny53). W Ameryce, prawie każdy kto się liczy kontaktuje się z fanami właśnie za pomocą Twittera. Nie dziwi więc, że konta mają m.in. prezydent Barack Obama (@barackobama), znana prezenterka telewizyjna Oprah Winfrey (@Oprah), koszykarz Shaquille O Neal (@THE_REAL_SHAQ), raper Eminem (@Eminem), reżyser Quentin Tarantino (@QJTarantino) czy aktor Tom Hanks (@tomhanks). Nie można mieć więc wątpliwości, że każdy uważający się za postępowego, polski internauta już wkrótce zagości wśród użytkowników Twittera. Serwis, który na razie nie udostępnił swoich usług w języku polskim, jest mimo to przystępny i łatwy w obsłudze. Można ćwierkać nie tylko ze strony portalu, gdyż oferuje on szereg zewnętrznych aplikacji a nawet możliwość twittowania SMS-owego. Jeżeli więc, Drogi Internauto, marzy Ci się napisać wiadomość na przykład do gubernatora Kaliforni, Arnolda Schwarzenegger i otrzymać odpowiedź (co się często zdarza), nie zwlekaj i dołącz natychmiast do społeczności Twittera. Jako ćwierkający z ponad rocznym stażem, gorąco polecam! Przemysław Leś 19

20 SPOŁECZEŃSTWO Imponderabilia ;) GRUPA TEATRALNA BLAMAŻ Ma zaszczyt przedstawić sztukę dramatyczną w dwóch aktach pt.: KROPKA CZY PRZECINEK Występują: Marian Patataj znawca spraw powszechnych Grupa statystów urząd miasta apoteoza słowa biurokracja John Kul majestat sprawiedliwości, władza Ignacy Brewerius pytający oglądnie student introwertyk Eryk Podwiązkiewicz znany zaludniacz Kropka i Przecinek postaci alegoryczne Publiczność Redakcja Coś Nowego AKT I (miejsce siedziba główna Johna Kula) (wystrój biurko i czterdzieści tysięcy ton papierów wszelkiej maści) Ignacy Brewerius (zbyt spokojnie) Moje uszanowanie, Panu Kulu, spotkała mnie tragedia natury semantycznej o podłożu lingwistycznym. (dalej na jednym poziomie dynamicznym) Poradzić sobie nie mogę w kwestii przecinkowo-kropkowej. Zbrukany i nieswój ległem w mentalnym łożu boleści nie mogąc stwierdzić co ważniejsze: kropka czy przecinek Publiczność: (zainteresowana, acz niezorientowana w temacie) Oooooo John Kul (ostentacyjnie) Goddam! Iście trudna łamigłówka! (wyjmuje z głowy ołówek i kartkę; rysuje kropkę i przecinek; wpatruje się w owe przez 50 godzin) W ni cholere nie wiem! Wzywam doradców! Pomocy! (wzywa) (po dwóch sekundach) Eryk Podwiązkiewicz (licząc na aprobatę i awans) Wiem, o Eureko! Z punktu widzenia biologii, przecinek i kropka ważne są w równym stopniu. Nie było by prokreacji bez obu znaków! Ale powiem w sekrecie, że kropkę wolę bardziej (John Kul nie wytrzymując napięcia razi piorunem Eryka, karcąc go za lubieżność w obliczu majestatu sprawiedliwości) Marian Patataj (ze ślepą gorliwością członka WOŚP) (bardzo lukratywnie) Oby ścieżki twe proste były, a umysł niczym Bystrzyca. Ongiś zastanowiłem się nad poruszonym zagadnieniem. Wiem. Niezbity dowód przedstawię na gruncie monetologii. Publiczność (konsternacja, paraliż; jeden z widzów wybiega po woreczek foliowy) John Kul i Ignacy Brewerius (chór; przepyszny duet) Wywód Mariana prostszy niż całki Pomnijcie wszyscy na sprawę przeto Czy pomyśleliście o tym Śmiałki Że zdecyduje tu rzut monetą? (orkiestra: Aria Lascia ch io pianga z opery Rinaldo Georga Fridricha Haendla) CDN... Paweł Zuń 296. czułość pisanie do ściany bywa zdumiewające... mówisz do ściany ta udaje że słucha wierny kompan teraźniejszości pisanie do ściany bez pisania. ściana nie umie pisać ściana nie umie mówić czytanie ścianie pomysł pomylony lecz przemyślany 20 politycznie poprawny ona czuje. twój ruch oddech krzyk co odbija jej tynk. każdego dnia gdy prosisz o cud codzienności pocałuj ścianę zrozum jej zażenowanie twoją osobą. czułość której nie może ci dać. Monika Bieniek