Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Jan Cedzyński

Transkrypt

1 Kielce, 22 styczeń 2014r. Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Jan Cedzyński Szanowna Pani Ewa Kopacz Marszałek Sejmu Na podstawie artykułu 191 i 192 uchwały Sejmu z dnia 30 lipca 1992 roku Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej składam interpelację poselską do Minister Infrastruktury i Rozwoju w sprawie nieprawidłowości w działaniu podległego mu organu, w stosowaniu ustawy z dnia 28 czerwca 2012 r. o spłacie niektórych niezaspokojonych należności przedsiębiorców, wynikających z realizacji udzielonych zamówień publicznych. Szanowna Pani Minister W dniu z dnia 28 czerwca 2012 r. została uchwalona ustawa o spłacie niektórych niezaspokojonych należności przedsiębiorców, wynikających z realizacji udzielonych zamówień publicznych (Dz.U. z 2012r. poz. 891, zwanej dalej ustawą ). Zgodnie z art. 1 ustawy, określa ona zasady spłaty przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (zwanego dalej: GDDKiA), niezaspokojonych przez wykonawcę należności głównych przedsiębiorcy, który zawarł umowę z wykonawcą w związku z realizacją zamówienia publicznego na roboty budowlane udzielonego przez GDDKiA, wyłącznie za zrealizowane i odebrane prace.

2 Stosownie natomiast do brzmienia art. 1 ust. 2 ustawy, przepisy te nie mają zastosowania do należności, które mogą być zaspokojone na podstawie art ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Z uwagi na komplementarny charakter komentowanej ustawy względem art k.c. należy przyjąć, że w jej przedmiotowym zakresie zastosowania mieszczą się należności wynikające w szczególności z umów: a) dostawy maszyn, urządzeń i materiałów potrzebnych do wykonania robót budowlanych; b) o świadczenie usług związanych z realizacją zamówienia publicznego, którego przedmiotem są roboty budowlane (np. umowa najmu sprzętu, siły roboczej); c) o roboty budowlane; d) dotyczących wszelkich innych czynności związanych z realizacją zamówienia publicznego, którego przedmiotem są roboty budowlane, do których z jakichkolwiek przyczyn nie ma zastosowania art k.c. Komplementarny charakter regulacji zawartej w przytoczonej wyżej ustawie względem art k.c. wskazuje na to, że jeśli podmiot miał realną możliwość uzyskania płatności od Skarbu Państwa GDDKiA na podstawie art k.c. były spełnione wszystkie przesłanki wskazane w tym przepisie i z niej nie skorzystał, a obecnie z jakichkolwiek powodów, takich jak np. przedawnienie, nie przysługuje mu już ochrona wynikająca z art k.c., jego należności nie podlegają spłacie na podstawie komentowanej ustawy. Zgodnie z art kodeksu cywilnego, w umowie o roboty budowlane, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców. Do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora. Jeżeli inwestor, w terminie 14 dni od przedstawienia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu, wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie, nie zgłosi na piśmie sprzeciwu lub zastrzeżeń, uważa się, że wyraził zgodę na zawarcie umowy ( 2).

3 Zawierający umowę z podwykonawcą oraz inwestor i wykonawca ponoszą solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę ( 5). Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż warunkiem prawnym powstania odpowiedzialności Inwestora (w przedmiotowej sprawie GDDKiA) na podstawie art k.c., jest wyrażenie przez niego zgody na zawarcie umowy z podwykonawcą. Brak takiej zgody oznacza, że nie zostają spełnione przesłanki odpowiedzialności inwestora na podstawie powołanego wyżej art k.c., a tym samym roszczenia podwykonawcy, które mogą być zaspokojone na podstawie art k.c., o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy. Pismem z dnia 17 sierpnia 2012r. następnie uzupełnionym w dniu 3 września 2012r. spółka EKOBOX S.A. z siedzibą w Wiśniówce zgłosiła, w trybie ustawy z dnia 28 czerwca 2012r. o spłacie niektórych niezaspokojonych należności przedsiębiorców wynikających z realizacji udzielonych zamówień publicznych, należności w kwocie ,04 zł przysługujące EKOBOX S.A. od DROGBUD Podkarpacki Holding Budowy Dróg sp. z o.o. z siedzibą w Strzyżowie, (w związku z realizacją umowy o roboty budowlane na odcinku Grójec Białobrzegi Nr umowy 06/S7/2007) wobec której ogłoszono upadłość likwidacyjną postanowieniem Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia sygn. akt V GU 35/11 z dnia r. DROGBUD Podkarpacki Holding Budowy Dróg sp. z o.o. realizował prace budowlane jako Generalny Wykonawca na podstawie umowy zawartej z GDDKiA. Pomimo licznych interwencji od sierpnia 2012r. w tym również i pisemnych monitów dotyczących informacji o stanie w/w sprawy dopiero w styczniu 2014r. Spółka otrzymała ustną informację, iż GDDKiA negatywnie rozpatrzy wniosek Spółki z uwagi na fakt, iż zdaniem Organu, przysługujące Spółce należności za wykonanie zadania publicznego mogłyby zostać zaspokojone na podstawie art Kodeksu cywilnego, stąd też do zgłoszonych przez EKOBOX S.A. roszczeń nie stosuje się przepisów powołanej na wstępie ustawy z dnia z dnia 28 czerwca 2012 r.

4 Nie mówiąc już o ewidentnym lekceważeniu podstawowych obowiązków wynikających z braku udzielania odpowiedzi, to telefoniczna propozycja ze stycznia 2014r. takiego stanowiska nie może być przyjęta. Po pierwsze, podczas posiedzenia pojednawczego jakie miało miejsce w maju 2012r. przez Sądem Rejonowym w Warszawie, pełnomocnik GDDKiA nie uznał roszczenia Spółki o zapłatę ,93 zł z tytułu realizacji robót budowlanych na odcinku Grójec Białobrzegi Nr umowy 06/S7/2007, podnosząc, iż EKOBOX S.A. nie uzyskał zgody, Inwestora (GDDKiA) o której mowa w art k.c., na zawarcie przez Wykonawcę - DROGBUD Podkarpacki Holding Budowy Dróg sp. z o.o. umowy z EKOBOX S.A. na wykonanie prac budowlanych. Tym samym zdaniem GDDKiA, nie zostały spełnione przesłanki jego odpowiedzialności na podstawie powołanego wyżej art k.c. Po drugie, zdaniem Spółki, pogląd prawny jaki prezentuje GDDKiA w kwestii interpretacji art. 1 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy o spłacie niektórych niezaspokojonych należności przedsiębiorców, wynikających z realizacji udzielonych zamówień publicznych, nie można stosować w sytuacji gdy podwykonawca miał, jedynie hipotetyczną, możliwość dochodzenia roszczeń na podstawie art k.c., powoduje, że zacytowana wyżej ustawa nie miałaby w ogóle zastosowania do należności przedsiębiorców powstałych z tytułu zrealizowanych, a niezaspokojonych przez wykonawcę, robót budowlanych, w sytuacji gdy z pewnych przyczyn wykonawca nie przedstawił GDDKiA, w trybie art k.c., umowy z podwykonawcą lub jej projektu i w konsekwencji nie uzyskał zgody Inwestora na zawarcie umowy z podwykonawcą. Taka interpretacja pozostaje jednakże w sprzeczności z celami jakie miały być osiągnięte wskutek uchwalenia w/w ustawy. Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż celem powołanej wyżej ustawy miało być przede wszystkim usunięcie negatywnych skutków zjawiska niepłacenia przez wykonawców robót budowlanych ich kontrahentom, którzy zawarli z nimi umowy pozostające w związku z realizacją

5 zamówienia publicznego udzielonego przez GDDKiA. Wprowadzenie regulacji zawartej w w/w ustawie było spowodowane dążeniem do usunięcia lub złagodzenia szkodliwych skutków powyższego zjawiska nie tylko dla przedsiębiorców będących kontrahentami wykonawców robót budowlanych, lecz również dla polskiej gospodarki. W myśl ustawy mechanizmem służącym zapobieganiu powstawaniu zjawiska zatorów płatniczych" oraz usuwaniu jego skutków miało być uprawnienie przedsiębiorców do uzyskania spłaty należności od GDDKiA. Proszę Panią Minister o ustosunkowania się do wyżej opisanej sprawy oraz o podjęcie interwencji wobec podległego organu tj. GDDKiA. Z poważaniem