Dziennik laboratoryjny zasady prowadzenia notatek.

Transkrypt

1 Dziennik laboratoryjny zasady prowadzenia notatek. Notatki laboratoryjne są jednym z elementów pracy doświadczalnej. Powinny składać się z dwóch głównych części: - planu przeprowadzenia eksperymentów, który powinien być wykonany w sposób bardzo szczegółowy, - zapisu przebiegu eksperymentów, na podstawie którego można będzie krok po kroku odtworzyć wykonane czynności. W przypadku doświadczeń wykonywanych podczas laboratorium chemii organicznej na dziennik laboratoryjny składają się sprawozdania. Przed przystąpieniem do wykonywania eksperymentu należy: - przygotować literaturę zawierającą wyczerpujące informacje dotyczące danego zagadnienia (ćwiczenia), - zaplanować przebieg reakcji chemicznej dobierając ilości stechiometryczne substratów i produktów biorących w niej udział, - szczegółowo zapoznać się z właściwościami fizycznymi i chemicznymi wszystkich substancji biorących udział w doświadczeniu, - zaplanować przebieg eksperymentu wszystkie czynności w odpowiedniej kolejności (w formie grafu lub przepisu), - zaplanować schematy użytej aparatury chemicznej i szkła laboratoryjnego, Podczas wykonywania eksperymentu należy: - bezwzględnie notować przebieg doświadczenia, - zanotować datę wykonywanego ćwiczenia, czas wykonania każdej czynności lub etapu, - wszystkie zapiski wykonywać tylko w jednym, przeznaczonym do tego celu miejscu, np. w dzienniku laboratoryjnym, na druku sprawozdania, - notować w sposób zwięzły i wyczerpujący; zapis musi być zgodny z rzeczywistością; błędne zapiski należy przekreślać, nie zamazywać, aby były czytelne; po zakończonej pracy nie wolno niczego zmieniać w notatkach, - skonfrontować aparaturę i użyty w eksperymencie sprzęt z zaplanowanym, - dołączyć do opisu doświadczenia niezbędne obliczenia, pomiary, wykresy i inne. Każde sprawozdanie powinno posiadać podsumowanie wnioski; należy ocenić czy zamierzony cel został osiągnięty i z jakim efektem.

2 Wzór sprawozdania Uniwersytet w Białymstoku Zakład Chemii Produktów Naturalnych 2010 CHEMIA RGANICZNA LABRATRIUM Z CHEMII RGANICZNEJ KURS ZAAWANSWANY NAZWISK I IMIĘ:... RK:... Data:... TEMAT I CEL EKSPERYMENTU:... WYNIKI I WNISKI: -należy napisać krótko i zwięźle, podać wyniki eksperymentu, wartości pomiarów itd.. ŹRÓDŁA LITERATURWE: czyli: autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania, numery stron RÓWNANIE REAKCJI: - równanie należy zapisać w postaci wzorów strukturalnych, podać ilości stechiometryczne tabela poniżej powinna być wypełniona szczegółowo, należy opisać każdą substancję, nie tylko te, które biorą udział w reakcji, ale też pozostałe

3 BLICZENIA RAZ WŁAŚCIWŚCI FIZYKCHEMICZNE I BILGICZNE: Związek Dane fizykochemiczne Moli (użytych) g/ml M. cz. ekwiwalenty T. t. (c. stałe) T. w. (ciecze) Rozpuszczalność: Woda? Alkohol? Inne: Producent (nr kat. CAS) Środki ostrożności (R/S) Inne uwagi GŁÓWNE ETAPY EKSPERYMENTU (PRTKÓŁ - GRAF): - poszczególne etapy eksperymentu powinny być zaplanowane w sposób przejrzysty, nie nasuwający wątpliwości; należy podać warunki, w których będą przeprowadzane kolejne czynności; na podstawie informacji tu zawartych prowadzony będzie eksperyment, dlatego plan musi zawierać wszystkie niezbędne informacje; SCHEMAT APARATURY PLANWANEJ I UŻYTEJ: - schematy powinny przede wszystkim zawierać wszystkie elementy aparatury, zaplanowanej i użytej; połączenia między elementami powinny być narysowane w sposób klarowny, nie nasuwający wątpliwości; jeśli przez elementy aparatury przepływa ciecz chłodząca lub gaz należy zaznaczyć kierunek przepływu; DKŁADNY PIS PRZEBIEGU EKSPERYMENTU: (z obliczeniami wydajności reakcji) ważna jest data lub daty wykonania eksperymentu; czas należy notować z dokładnością do minuty; najlepiej zapisywać dosłownie wszystko, każda informacja może okazać się ważna; notatki muszą być prowadzone zgodnie z prawdą; nie należy niczego zamazywać, a jedynie przekreślać tak aby było to w dalszym ciągu czytelne; notatki najlepiej sporządzać ołówkiem,

4 ponieważ w przypadku zalania druku sprawozdania czymkolwiek tylko ołówek oprze się np. zalaniu; jeśli w trakcie eksperymentu prowadzimy pomiary lub obliczenia, to właśnie tu je zapisujemy UZYSKANE WYNIKI: Wydajność syntezy. (uzyskana ilość w gramach, molach i procentach w porównaniu,o ile jest znana, z wydajnością literaturową) T. w.:... T. t.:... itp INNE: widma IR i NMR np.: 1 H NMR (CDCl 3, δ, ppm): 1, (m, 2H, H 3), 1,98; 2,02; 2,09 (3s, 9H, H-5a, 7a i 8b), 2,60 (t, 2H, H 4, 3 J 3-4 = 6,6 Hz), 5,84 (d, 1H, H-1, 3 J H1-H2 = 3,7 Hz) itp. 13 C NMR (CDCl 3, δ, ppm): 11,8; 12,9; 25,2; 26,2; 26,8;; 28,7; 29,0; 67,2; 72,4; 79,7; 105,1; 117,4; 123,1; 149,5; 170,8; 171,0 - w indeksie górnym można podać rzędowość atomu węgla np.: IV, 90.2 III itp. IR (CHCl 3, υ, cm -1 ): 2929; 2869; 1747; 1462; 1376; 1235; 1148; 1146; 1077; 1022 Ważne podajemy sygnały pochodzące od uzyskanego związku oraz od ewentualnych zanieczyszczeń pomijamy natomiast sygnałów od stosowanych do analizy NMR lub IR rozpuszczalników. DATA I PDPIS:

5 1,2,5,6-Dicykloheksylidenoglukofuranoza H H H H H + H 2 S 4 H W kolbie o pojemności 100 ml zanurzonej w łaźni lodowej na mieszadle magnetycznym umieszczono 9,7 g cykloheksanonu i mieszając energicznie oraz chłodząc wkroplono 0,65 ml stężonego kwasu siarkowego (mieszanina nie powinna ściemnieć!). Następnie dodawano porcjami 4,5 g sproszkowanej bezwodnej D-glukozy i pozostawiono na mieszadle magnetycznym na noc. Następnie do kolby z zestaloną mieszaniną dodano 40 ml eteru naftowego i ogrzewano pod chłodnicą zwrotną aż uzyskania dwóch warstw w kolbie. Górną warstwę eterową oddzielono i ochłodzono w lodówce do wykrystalizowania pochodnej dicykloheksylidenowej. sad odsączono i przekrystalizowano z eteru naftowego. T.t o C. [ ] 20 D = -2,2 o (EtH). a) 1,2,5,6-Dicykloheksylidenoglukofuranoza; 1,2-cykloheksylidenoglukofuranoza H AcH-H 2 H H H 2,5 g dicykloheksylidenoglukofuranozy rozpuszczono w mieszaninie 8 ml lodowatego kwasu octowego i 2,5 ml wody, a następnie ogrzewano na łaźni wodnej w temp. 60 o C. Po odparowaniu do sucha na wyparce rotacyjnej (temp. łaźni poniżej 50 o C trzymany osad przekrystalizowało z mieszaniny etanol-eter (4:1). T.t 150 o C.

6 b) 1,2,5,6-Dicykloheksylidenoglukofuranoza; 1,2,5,6-Dicykloheksylideno-6-oksoglukofuranoza. H PCC, MS 4A CH 2 Cl 2 Utlenianiu za pomocą PCC wobec sit molekularnych 3A poddano 250 mg 1,2,5,6- dicykloheksylidenoglukofuranozy zgodnie z przepisem podanym przez J. Herscovici i wsp. w J. Chem. Soc. Perkin Trans I., 1967 (1982). W opisie preparatów podać: 1. Wydajność reakcji 2. temperaturę topnienia 3. mówienie widma 1 H NMR

7 (S)-(+)- -butyrolakton z kwasu L-glutaminowego HC CH NaN 2, HCl HC NH 2 W kolbie trójszyjnej o poj. 100 ml, zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, umieszcza się 4 g kwasu glutaminowego, 12 ml wody destylowanej i 6,3 ml stęż. kwasu solnego. Po ochłodzeniu zawartości kolby do temp. 5 o C, intensywnie mieszając, wkrapla się z wkraplacza roztwór 3,2 g azotynu sodu w 7 ml wody z taką szybkością, aby temperatura nie przekroczyła 0 o C (ok. 3 godz.), po czym otrzymany klarowny roztwór pozostawia się na noc w temp. Pokojowej. Następnie roztwór odparowuje się na wyparce próżniowej (temp. łaźni poniżej 50 o C), a pozostałość wytrząsa się z 20 ml octanu etylu, sączy i osad przemywa 3 ml octanu etylu. Przesącz suszy się nad bezw. MgS 4 i odparowuje na wyparce do sucha. trzymuje się 3,2 g (80%) (S)- -karboksy- -butyrolaktonu w postaci żółtego oleju [ ] 20 D = o (c=2.0, 95% etanol). (S)-(+)- -Etoksykarbonylo- -butyrolakton HC EtH, H + C 2 H 5 C Wariant a: W kolbie kulistej o poj. 100 ml, zaopatrzonej w chłodnicę zwrotną zabezpieczoną przed dostępem wilgoci, umieszcza się 3,2 g (S)- -karboksy- -butyrolaktonu, 6,5 ml bezwodnego etanolu, 15 ml bezwodnego benzenu i 0,1 g bezwodnego kwasu p-toluenosulfonowego. Zawartość kolby ogrzewa się do wrzenia przez 5 godzin, a następnie zastępuje się chłodnicę zwrotną chłodnicą destylacyjną i zbiera destylat do temperatury 79 C. Do pozostałości dodaje się 50 ml benzenu, przemywa kolejno: wodą, 10% roztworem węglanu sodu i ponownie wodą. Roztwór organiczny suszy się siarczanem magnezu, sączy i rozpuszczalnik oddestylowuje na wyparce obrotowej. Pozostałość destyluje się pod

8 obniżonym ciśnieniem zbierając frakcję wrzącą w temperaturze C/10 mm Hg. trzymuje się 6,2 g (76%) (S)-(+)- -etoksykarbonylo- -butyrolaktonu, [ ] D 32 = (c = 2.93, etanol). Wariant b: Lakton, uzyskany w poprzednim etapie poddano estryfikacji bezwodnym etanolem za pomocą DCC wobec DMAP zgodnie z przepisem podanym przez A. Ammazzalorso i wsp. w Tetrahedron Letters 43, (2002). Wariant c: Lakton, uzyskany w poprzednim etapie poddano estryfikacji bezwodnym etanolem za pomocą DCC w acetonitrylu zgodnie z przepisem podanym przez R. Shelkov i wsp. w rg. Biomol. Chem., 2004, 2, W opisie preparatów podać: 1. Wydajność reakcji 2. Temperaturę topnienia 3. mówienie widma 1 H NMR

9 7,7-Dichlorobicyklo[4,1,0]heptan (dichloronorkaran) + CHCl 3 NaH TEBA Cl Cl 8.2 g (10 ml) cykloheksenu 24 g (16 ml) chloroformu 0.3 g chlorku trietylobenzyloamoniowego (TEBA) W kolbie trójszyjnej o poj. 100 ml zaopatrzonej w termometr i wkraplacz umieszczono 10 ml cykloheksenu, 16 ml chloroformu i 0.3 g TEBA. Następnie silnie mieszając na mieszadle magnetycznym i chłodząc kolbę zimną wodą wkraplano 20 ml 50%-go roztworu NaH z taką szybkością aby temperatura utrzymywała się w zakresie o C. Po zakończeniu wkraplania i ustaniu efektu egzotermicznego, reakcję prowadzi się energicznie mieszając w temp o C w ciągu 2 godz.. Następnie dodaje się 20 ml wody, przenosi mieszaninę do rozdzielacza i oddziela warstwę organiczną, a warstwę wodną ekstrahuje się za pomocą chlorku metylenu (3x10 ml). Ekstrakty łączy się z produktem i przemywa wodą (10 ml), 5%-ym HCl (10 ml), ponownie wodą (10 ml) i suszy nad bezw. MgS 4. Po odparowaniu rozpuszczalnika na wyparce pozostałość poddaje się destylacji pod zmniejszonym ciśnieniem (t.wrz. 79 o C/15 mm Hg). Wydajność 10 g (60%). W opisie ćwiczenia należy podać: a/ wydajność reakcji b/ temperaturę wrzenia c/ współczynnik załamania światła d/ omówienie widm IR, 1 H i 13 C NMR

10 Asymetryczna kondensacja aldolowa + H prolina DMS H Przepis: J.Am.Chem.Soc., 122, 2395 (2000) dczynniki: aceton benzaldehyd L-prolina DMS 46 mg proliny (0.4 mmola) mieszano w 10 ml mieszaniny DMS-aceton (4:1) w ciągu 15 min.. Następnie dodano 109 mg (1 mmol) benzaldehydu i mieszano w ciągu 24 godz.. Do mieszaniny dodano 10 ml nasyconego roztworu NH 4 Cl i ekstrahowano za pomocą octanu etylu. Po osuszeniu nad bezw. MgS 4 i odparowaniu do sucha, surowy produkt oczyszczono za pomocą chromatografii kolumnowej (heksan-octan etylu 3:1) lub PTLC. W opisie preparatu należy podać: 1. Wydajność reakcji 2. temperaturę topnienia 3. mówienie widm 1 H i 13 C NMR * W oparciu o widma NMR zarejestrowane dla próbki z dodatkiem TFAE należy wyznaczyć nadmiar enancjomeryczny (e.e) dla powstałego związku.

11 Blokowanie mannitolu. 1,2,3,4,5,6-Triizopropylideno-D-mannitol oraz 3,4-izopropylideno-D-mannitol H H CH 2 H H H CH 2 H H 3 C H 3 C aceton, H 2 S 4 CH 2 CH 2 CH 3 CH 3 CH 3 CH 3 CH 3 CH H CH 2 H H CH 2 H CH 3 CH 3 Przepis: J.C.S. Perkin I, 1379 (1979) dczynniki: D-mannitol, aceton, etanol, kw.octowy 1,2,3,4,5,6-Tri--izopropylideno-D-mannitol: 5 g mannitolu w bezw. acetonie (25 ml) zawierającym 0.2 ml stęż. kwasu siarkowego mieszano w ciągu 2 godzin. Roztwór wylano do 100 ml wody, a wytrącony osad odsączono i wysuszono. sad przekrystalizowano z etanolu (wyd. 75%) tt. 70 o C 3,4--Izopropylideno-D-mannitol: 5 g triizopropylidenomannitolu w 100 ml 70%-go kwasu octowego mieszano w temp. 40 o C w ciągu 2 godzin. Nadmiar kwasu octowego oddestylowano do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem (15-20 mm Hg).

12 Borneol kamfora izoborneol H C CH 3 H C CH 3 H C CH Na 2 Cr 2 7 NaBH 4 H CH CH CH H H H Wariant a: utlenianie za pomocą dichromianu sodowego Do roztworu 2 g dichromianu sodowego w 8 ml wody dodano ostrożnie 1,6 ml stęż. kwasu siarkowego, a następnie ochłodzono w łaźni lodowej. W kolbie o poj. 50 ml rozpuszczono 1 g borneolu w 4 ml eteru i umieszczono w łaźni lodowej na mieszadle magnetycznym. Następnie wkraplano za pomocą pipety Pasteura 6 ml roztworu utleniacza w ciągu 10 min., mieszano przez 5 min. i dodano resztę roztworu utleniacza. Mieszaninę przeniesiono do rozdzielacza (kolbę przemyto kolejno 10 ml eteru i 10 ml wody i dodano do mieszaniny) i ekstrahowano eterem etylowym (3 x 20 ml). Połączone ekstrakty przemyto za pomocą 5% NaHC 3 oraz wodą i osuszono nad bezw. MgS 4. Rozpuszczalnik odparowano do sucha, a pozostałość sublimowano pod zmniejszonym ciśnieniem na "zimnym palcu". Wariant b: utlenianie za pomocą PDC: 1 g Borneolu utleniono do kamfory za pomocą PDC zgodnie z przepisem podanym w Synth. Commun., 23, 2701 (1993). Redukcja kamfory za pomocą borowodorku sodowego. W kolbie o poj. 50 ml rozpuszczono 0,5 g kamfory i umieszczono na mieszadle magnetycznym. Następnie mieszając dodawano niewielkimi porcjami 0,3 g borowodorku sodowego, a po zakończeniu dodawania ogrzewano zawartość kolby na łaźni wodnej przez 1 minutę. Po wylaniu mieszaniny na 20 g tłuczonego lodu (kolbę przemyć niewielką ilością metanolu), a po stopieniu lodu otrzymany osad odsączono i poddano sublimacji na "zimnym palcu" (p. wyżej). W opisie ćwiczenia należy podać: 1. Temperatury topnienia produktów 2. Wydajności obu etapów 3. Stosunek ilościowy produktów redukcji kamfory

13 Kwas 5,6--izopropylideno-L-askorbinowy H CH 3 H CH 3 CCl CH 3 CCH 3 CH 3 H H H H Do zawiesiny 3.0 g kwasu L-askorbinowego w 13.5 ml acetonu dodano 0.4 ml chlorku acetylu i mieszano energicznie w temp. pokojowej na mieszadle magnetycznym w ciągu 2 godzin. Wytrącony osad odsączono na lejku Buchnera i przemyto zimną mieszaniną acetonu i heksanu (4:7). Po wysuszeniu osadu otrzymano ok. 3.4 g białego związku o t.t o C. Wykonano chromatografię cienkowarstwową (tlc) w układzie eter-kwas octowy 24:1.

14 zonoliza fenantrenu. 1. 3, CH 3 CH 2.CH 3 SCH 3 CH CH 100 mg fenantrenu 10 ml kw.octowego lodowatego 0.2 ml siarczku dimetylu W kolbie o poj. 50 ml umieszczono zawiesinę 100 mg fenantrenu w 10 ml kwasu octowego. Po zmontowaniu zestawu do ozonolizy przepuszczano przez zawiesinę ozon w ciągu 1 godz. (w trakcie ozonolizy fenantren ulega rozpuszczeniu). Po upływie 1 godz. przerwano strumień ozonu i przepuszczano przez roztwór w ciągu 5 min. strumień powietrza (w celu usunięcia nadmiaru ozonu). Następnie dodano 0.2 ml siarczku dimetylu i odstawiono na 5 min.. Następnie do roztworu dodano 20 ml wody i ekstrahowano 3-krotnie eterem naftowym (3 x 10 ml). Połączone ekstrakty przemyto 5%-ym roztworem NaHC 3 (10 ml) i wodą (10 ml), a następnie osuszono nad bezw. MgS 4. Po odsączeniu środka suszącego przesącz odparowano do sucha na wyparce. Wykonano chromatografię cienkowarstwową (TLC) otrzymanego produktu w rozwijając chromatogram w heksanie. W opisie ćwiczenia należy podać: a/ wydajność reakcji b/ rysunek chromatogramu tlc c/ omówienie widm IR, 1 H i 13 C NMR.

15 zonoliza octanu cholesterolu. Py/Ac H Ac Ac CH Acetylacja: 200 mg Cholesterolu osusza się przez oddestylowanie z 10 ml bezwodnego toluenu lub suszenie na pompie olejowej (ok. 1h). 150 mg suchego związku rozpuszcza się w ok. 2-3 ml suchej pirydyny i dodaje 1,5 eqv. bezwodnika octowego. Po 24 h pirydynę oddestylowuje się na wyparce a ślady pirydyny usuwa się przez oddestylowanie z suchym toluenem (1-2 razy z 5 ml). Czystość uzyskanego związku bada się metodą TLC (dobrać układ w którym Rf wyniesie ok. 0,3). W przypadku uzyskania złożonej mieszaniny poreakcyjnej produkt oczyszcza się metodą chromatografii DFC. zonoliza: Reakcje dla 0.2 mmola octanu cholesterylu przeprowadzić zgodne z przepisem podanym przez Yates P. i Stiver S. w Can. J. Chem. 1988, 66, W opisie preparatu podać: 1. wydajność reakcji 2. temperaturę topnienia 3. omówienie widm IR, 1 HNMR, 13 CNMR

16 Reakcja Friedela-Craftsa. Redukcja do laktonu za pomocą borowodorku sodowego. CH 3 + AlCl 3 CH NaBH 4 H 3 C H 3 C Przepis: Syntheses and Transformations of Functional Groups, str.51 i 137 dczynniki: toluen, bezwodnik octowy, AlCl 3 bezw., benzen, NaBH 4, eter, etanol Kwas -(4-metylobenzoilo)-propionowy. W kolbie o poj. 500 ml mieszano (wytrząsano) 40 g (0.4 mola) bezwodnika bursztynowego, 60 g (0.45 mola) bezw. chlorku glinu i 200 g bezw. toluenu w ciągu 15 godz. w temp. pokojowej (wydziela się chlorowodór). Ciemnozieloną mieszaninę wylano do 400 ml lodowatej wody, a wytrącone sole rozpuszczono przez ostrożne zakwaszenie stęż. kwasem solnym (ok. 100 ml). Roztwór ekstrahowano za pom. 300 ml i 100 ml chlorku metylenu. Połączone ekstrakty organiczne osuszono nad Na 2 S 4, a następnie odparowano na wyparce do ok. 1/5 objętości. Po dodaniu ok. 100 ml benzenu pozostawiono na 14 godz. i odsączono wytrącony osad. Drugi rzut otrzymano po odparowaniu roztworu macierzystego do obj. 50 ml i dodaniu 50 ml benzenu. Całkowita wydajność wynosi 56 g (72%) tt o C. Lakton kwasu 4-(p-tolilo)-4-hydroksymasłowego 19.2 g kwas -(4-metylobenzoilo)-propionowego rozpuszczono w rozc. metanolowym roztworze NaH (190 ml metanolu, 10 ml wody i 6 g NaH) i ochłodzono do temp. 0-5 o C w łaźni lodowej. Następnie dodawano porcjami 18.9 g NaBH 4. Mieszaninę pozostawiono w temp. pokojowej na 2 dni. Dodano 400 ml wody, ochłodzono w łaźni lodowej i zkwaszono 200 ml 6N HCl (pienienie!)). Roztwór ekstrahowano 3 x 100 ml eteru i połączone ekstrakty osuszono nad Na 2 S 4. Poztwór odparowano do sucha, a pozostałość przekrystalizowano z rozc. etanolu (1:1). trzymano 12.3 g (70%) laktonu tt o C.

17 Cholestenon (utlenianie metodą penauera) + Al( - i - Pr) 3 + H H W kolbie kulistej dwuszyjnej o poj. 150 ml, zaopatrzonej w chłodnicę destylacyjną umieszczono 60 ml toluenu i kamyczki wrzenne. Po oddestylowaniu ok. 10 ml toluenu (w celu jego osuszenia), do kolby dodano 2,5 g cholesterolu i 12,5 ml świeżo destylowanego cykloheksanonu. Po oddesty-lowaniu ok. 2,5 ml toluenu chłodnicę destylacyjną zastąpiono zwrotną i ogrzewano do wrzenia przez 20 min., a następnie dodawano porcjami 0,75 g izopropanolanu glinu w ciągu 30 min.. W międzyczasie przygotowano roztwór 5 g winianu sodowo-potasowego w 10 ml wody. Po zakończeniu dodawania izopropanolanu, zamieniono ponownie chłodnicę zwrotną na destylacyjną, oddestylowano ok ml toluenu i całość ochłodzono do temperatury pokojowej. Następnie dodano wcześniej przyrządzony roztwór winianu i prowadzono destylację z parą wodną, dodając co pewien czas wodę, do zebrania ok. 200 ml destylatu. Pozostałość po ochłodzeniu ekstrahowano trzykrotnie chloroformem porcjami po 10 ml. Połączone ekstrakty przemyto wodą (2 x 10 ml) i przesączono, do kolby kulistej o poj. 100 ml, przez warstwę bezw. MgS 4 umieszczoną na lejku i odparowano do sucha. Pozostały żółty olej rozpuszczono na gorąco w 3-4 ml metanolu i wstawiono do krystalizacji. sad odsączono na lejku Buchnera, przemyto 1-2 ml zimnego metanolu i pozostawiono do wysuszenia. trzymuje się ok. 2 g produktu o tt o C (80-90% wyd.). Powtórna krystalizacja z metanolu pozwala na otrzymanie związku o tt o C. W opracowaniu należy podać: a/ wydajności reakcji b/ temperatury topnienia- wrzenia c/ opis widm IR oraz 1 H i 13 C NMR

18 Cynamononitryl CH + CH 3 CN KH,CH 3CN CH=CHCN (Z + E) W kolbie o pojemności 100 ml, zaopatrzonej w chłodnicę zwrotną i wkralacz umieszczono 3,3 g roztartego w moździerzu wodorotlenku potasowego w 40 ml suchego acetonitrylu. Mieszaninę ogrzano do wrzenia i dodano z rozdzielacza w jednej porcji 5,3 g benzaldehydu w 10 ml acetonitrylu. grzewanie kontynuowano przez 10 min., a następnie gorący roztwór wylano na 100 g potłuczonego lodu. Mieszaninę ekstrahowano chlorkiem metylenu (3 x 50 ml). Połączone ekstrakty osuszono nad bezw. MgS 4 i odparowano do sucha, a pozostałość poddano destylacji pod zmniejszonym ciśnieniem. W opisie preparatu podać: 1. Wydajność reakcji 2. mówienie widm 1 H NMR i IR 3. Stosunek ilościowy izomerów Z i E

19 D,L- -Fenyloseryna, izomery erytro- i treo. CH + CH 2 CH NH 2 ō H H CH NH 2 + CH NH 2 H 10 g glicyny rozpuszcza się w roztworze 8 g wodorotlenku sodowego w 30 ml wody i chłodzi do 15 o C. Następnie mocno mieszając dodaje się w jednej porcji 28,3 g benzaldehydu. Utworzona początkowo emulsja po kilku minutach przekształca się w gęstą pastę i wówczas należy mieszać ręcznie. Po ok. 25 min. pasta zestala się. Po godzinie od momentu dodania benzaldehydu, do rozdrobnionego produktu mieszając i utrzymując temp. poniżej 15 o C, wkrapla się 18 ml kwasu solnego. Mechaniczne mieszanie kontynuuje się przez 1 godz. i pozostawia kolbę w lodówce (temp. 5 o C) na kolejne 2 godz., po czym sączy się. sad ekstrahuje się 3 razy wrzącym etanolem (po 80 ml) za każdym razem dobrze odsączając. Po wysuszeniu otrzymuje się 11,1 g (46% wyd.) surowego aminokwasu, będącego mieszaniną izomerów treo i erytro. Surową fenyloserynę krystalizuje się z 10-krotnej ilości gorącej wody. Po oziębieniu do 5 o C (przez kilka godz.), odsącza się ok. 3,6 g prawie czystej treo-d,l-fenyloseryny w postaci monohydratu. W opisie preparatu należy podać: 1. Wydajność reakcji 2. Temperaturę topnienia 3. mówienie widma 1 H NMR

20 4,6-Etylideno-D-glukoza 2,4-etylideno-D-erytroza H H H H H CH paraaldehyd H NaJ 4 CH 3 H H 2 S 4 CH 3 H CH2 H Przepis: J.Am.Chem.Soc., 82, 2301 (1960) dczynniki: glukoza, paraaldehyd, etanol, celit, nadjodan sodu, papierki wskaźnikowe W kolbie o poj. 100 ml umieszczono 9 g glukozy oraz 6.8 ml paraldehydu i 0.05 ml (trzy krople) stęż. kwasu siarkowego. Mieszninę wytrzasano przez ok. 30 ml do momentu, aż stała się półpłynna, a następnie pozostawiono w temp. pokojowej na 3 dni. Następnie roztarto z 15 ml abs. etanolu i doprowadzono do ph za pomocą 1N etanolowego roztworu KH. Wytrącony osad rozpuszczono przez podgrzanie mieszaniny utrzymując wartość ph 6.5 (dodać więcej KH). Dodano 0.5 g węgla aktywnego i przesączono na lejku ze spiekiem przez warstwę celitu, przemywając gorącym etanolem. Przesącz pozostawiono na noc w temp. pokojowej otrzymując 5-6 g osadu krystalicznego o tt o C. Po odparowaniu przesączu do sucha i zdekantowaniu nadmiaru paraldehydu, krystaliczny osad przekrystalizowano z abs. etanolu (4-7 g alkoholu na 1 g osadu). Całkowita wydajność 7-8 g (78-80%) [ ] 20 D 2.37 o (c 19.7, woda).

21 Redukcja acetylooctanu etylu za pomocą drożdży piekarskich H 5 C 2 drożdże piekarskie H 5 C 2 H H W kolbie Erlenmayera o poj. 500 ml zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne rozpuszcza się 80 g cukru i 0.5 g Na 2 HP 4 w 350 ml ciepłej (35 o C) wody z kranu. Następnie dodaje się 16 g suchych drożdży i miesza na mieszadle magnetycznym do uzyskania jednorodnej mieszaniny. Po upływie 15 min., gdy fermentacja zachodzi energicznie, dodaje się 4.86 g przedestylowanego acetylooctany etylu. Mieszanie kontynuuje się przez co najmniej 2 doby w temp o C. Po ukończeniu reakcji dodaje się 20 g celitu i miesza przez kilka minut, a następnie sączy, a osad przemywa za pomocą 50 ml wody. Przesącz nasyca się chlorkiem sodu i ekstrahuje 5-krotnie 50 ml eteru. Połączone ekstrakty suszy się nad bezw, MgS 4. Poodsączeniu środka suszącego, eter oddestylowuje się do obj. Poniżej 50 ml, a pozostały eter odparowuje na wyparce próżniowej. trzymuje się ok. 3.5 g produktu, który powinien wykazywać negatywny rezultat testu na obecność acetylooctanu etylu (zabarwienie czerwone 1% r-rem FeCl 3 ). Czystość produktu można sprawdziś za pomocą TLC (CH 2 Cl 2 ).

22 Utlenienie cholesterolu. 5,6-epoksycholesterol H mcpba, CHCl 3 18h, t.pok. H Reakcje dla 1 mmola cholesterolu przeprowadzić zgodne z przepisem podanym przez E. Ma i współpracowników w Steroids, 2005, 70, W opisie preparatu podać: 1. wydajność reakcji 2. temperaturę topnienie 3. omówienie widm IR, 1 HNMR, 13 CNMR

23 Wyodrębnianie limonenu, eugenolu lub anetolu za pomocą destylacji z parą wodną. CH 3 H CH=CHCH 3 CH 2 CH=CH 2 C H 3 C CH 2 limonen CH 3 anetol H CH 3 eugenol 10g skórki z pomarańczy, goździków lub owoców anyżu rozetrzeć w moździerzu i przenieść do kolby destylacyjnej o poj. 500 ml, dodać 250 ml wody i zmontować zestaw do destylacji z parą wodną. Prowadzić destylację (w czasie destylacji należy dodawać z wkraplacza wodę z szybkością zbierania się destylatu) do momentu, kiedy destylat stanie się klarowny (ok ml destylatu). Po zakończeniu destylacji i zdemontowaniu zestawu, należy chłodnicę przemyć za pomocą 20 ml chlorku metylenu, natomiast destylat ekstrahować dwukrotnie porcjami po 20 ml chlorku metylenu. Połączone ekstrakty oraz roztwór z przemycia chłodnicy osuszyć nad bezw. MgS04 w ciągu 15 minut. Po odsączeniu środka suszącego do zważonej kolby okrągłodennej o poj. 100 ml. przesącz odparować do sucha na wyparce próżniowej. Czystość produktu badano za pomocą chromatografii TLC: np: eugenolu w układzie heksan: octan etylu 7:1; anetol w układzie heksan:octan etylu 6:4; limonen?. Redukcja za pomocą Borowodorku sodu wobec soli Co(II) Wydzielony limonen lub eugenol poddano redukcji za pomocą NaBH 4 wobec CoCl 2 x6h 2 zgodnie z przepisem podanym przez S. K. Chung w J. rg. Chem. Vol. 44, No. 6, (1979). W opisie preparatów podać: 1. Wydajność reakcji 2. Temperaturę topnienia wrzenia? 3. mówienie widma 1 H i 13 C NMR.