Miesięcznik Ogólnopolski Istnieje od 2004 ISSN Nr 3/2010 egzemplarz bezpłatny

Transkrypt

1 Miesięcznik Ogólnopolski Istnieje od 2004 ISSN Nr 3/2010 egzemplarz bezpłatny

2 Zapraszamy do zamieszczenia artykułów i informacji o swojej działalności na łamach naszego miesięcznika. Teksty i informacje zamieszczamy nieodpłatnie. Nadesłane przez Was materiały przyjmowane są nieodpłatnie. bariery@interia.eu Tekst nie moŝe być dłuŝszy niŝ jedna strona A4 (4 000 / znaków + zdjęcie) Redakcja ma prawo do skracania tekstów. Nie odpowiadamy za treść artykułu. Zastrzegamy sobie prawo do drukowania przysyłanych materiałów w dogodnym dla nas terminie. Jeśli chcesz redagować z nami miesięcznik, wyślij swoje CV na adres Wydawcy Bariery w świecie niepełnosprawnych aspf-emma@wp.pl Wydawca: A.S.P.F Em-Ma Anna Fusiarz, Izbicko, ul. Powstańców Śl. 4 bariery@interia.eu, tel: Red. Nacz. Sybilla Maria Fusiarz, red prowadzący Marta Czech BoŜena Sitnik, Ewa Milczarczyk Wszystkie osoby pracujące w miesięczniku pełnią swoje funkcje społecznie. Zapraszamy na II spotkanie przedstawicieli Instytucji Pozarządowych z Przewodniczącym Zespołu Parlamentarnego ds. Osób Niepełnosprawnych Posłem na Sejm Markiem Plurą 22 marca 2010 do Opola, godz Sala konferencyjna Wojewódzki Urząd Marszałkowski Ostrówek Prosimy o potwierdzenie uczestnictwa do 15 marca 2010 tel Spróbujmy razem pokonać bariery! Patronat: Marszałek Województwa Opolskiego Józef Sebesta 2

3 Serdecznie zapraszamy na IV edycję Plebiscytu miesięcznika Bariery w świecie niepełnosprawnych Emile 2010 Spróbujmy razem pokonać Bariery! organizatorzy Wręczenie Statuetek 26 marca 2010 godz Biała Sala Park Miejski w Strzelcach Opolskich Prosimy o potwierdzenie uczestnictwa do 15 marca , bariery@interia.eu W czasie Gali wręczymy równieŝ nagrody w konkursach Nasze Taxi, Pszczelarze Małgorzata dla Mistrza oraz Certyfikat Obojętności Szczegółowy program od 1 marca 2010 na:

4 Od nich samych zaleŝy ile zrobią, bo mogą wiele. Ewelina Rusin- RóŜycka, dziennikarz Radia Opole, autor i prowadząca audycję Zwyczajni- Niezwyczajni o sobie. Jak spędzam wolny czas? Uwielbiam chodzić z kijkami. Jestem nawet po specjalnym szkoleniu, dzięki czemu wiem jak chodzić z korzyścią dla swojego organizmu. Zimą niestety nie chodzę. W pracy potrzebne mi jest zdrowe gardło, więc nie mogę ryzykować przeziębienia. Jak tylko zaczyna się robić ciepło, zbieramy się w weekendy naszą stałą grupą i chodzimy. Lubię dobry film, muzykę, dobrą ksiąŝkę. Niestety mam na to bardzo mało czasu. Ale jak juŝ zaczynam czytać ksiąŝkę to robię wszystko, Ŝeby ją szybko skończyć, bo nie wiadomo kiedy znowu będzie okazja do niej wrócić. Gotowanie? O nie. Nienawidzę gotować, chociaŝ to robię i ponoć nieźle. Ale na całe szczęście mój syn uwielbia gotowanie, córka pieczenie ciast. Kiedy tylko jest taka moŝliwość to skrupulatnie ich wykorzystuję, oni robią to z wielką przyjemnością. Z kolei jeść lubię wszystko, chociaŝ niekoniecznie podroby. Dzieci. Syn ukończył z wyróŝnieniem Prawo- jest w tej chwili bezrobotny, córka jest na I -szym roku Psychologii. Urodziłam się w Opolu, w rodzinie, w której zawsze na pierwszym miejscu była miłość i szacunek. Znak zodiaku Byk. Moje hobby? Moja praca jest moim hobby. Tak się składa, Ŝe najbardziej realizuję się w pracy. To jest coś, co pozwala mi cieszyć się Ŝyciem. Odkąd pamiętam, zawsze chciałam być dziennikarzem radiowym. Moi rodzice bardzo chcieli abym studiowała ekonomię, jako Ŝe byłam zawsze posłuszna rodzicom i liczyłam się z ich zdaniem, toteŝ zdawałam do Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Egzamin zdałam, ale o przyjęciu zawa- Ŝyły punkty za pochodzenie. Takie były czasy. Jednak w Ŝyciu nic nie dzieje się bez powodu., albo jak się mówi nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Po roku przerwy zdawałam na Pedagogikę Kulturalno- Oświatowa w WyŜszej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Studia na tym kierunku umoŝliwiały mi pracę między innymi w radiu. Dostałam się. Zawsze wychodziłam z załoŝenia, ze jeśli się czegoś bardzo chce to moŝna to osiągnąć. Studiowałam. Zaczęłam pracować w studenckich Radio-Sygnałach. Dzięki tej pracy, zaproponowano mi współpracę z Radiem Opole. I tak się zaczęło. Niepełnosprawni. Praca z niepełnosprawnymi nauczyła mnie pokory. Zdarzało mi się przebywać w towarzystwie osób bardzo zamoŝnych, ale czułam,ŝe nie mam za bardzo o czym z nimi rozmawiać. Wiele razy rozmawiam z ludźmi, którzy mają tak niewiele materialnie, ale duchowo są niebywałymi bogaczami. Obcowanie z nimi uszlachetnia. Oni nie rozmawiają o pieniądzach, o kolejnych rzeczach, które koniecznie trzeba mieć. WaŜny jest drugi człowiek. Sama zresztą tego doświadczyłam ulegając wypadkowi samochodowemu. Byłam długo na zasiłku chorobowym, podnosiłam się i fizycznie i psychicznie. Trauma z wypadku pozostała na długi, długi czas. Jednak wróciłam do normalnego Ŝycia. Nie załamałam się. Nie rozumiem tych, którzy źle Ŝyczą innym, chętnie podkładają nogę, ot tak, dla własnej przyjemności. Nie rozumiem zazdrości-z jednym wyjątkiem- zazdroszczę innym dobrej znajomości języków obcych. Jak pokonać bariery? Bariery znikają wtedy, kiedy poznajemy drugiego człowieka. Wtedy przestajemy się go bać i traktujemy normalnie. Jeśli się wzbraniamy przed kontaktem z niepełnosprawnymi, to nigdy nie przełamiemy barier. PrzecieŜ brak zrozumienia to bariery i to przez duŝe b. 4

5 Czy powinniśmy niepełnosprawnych porównywać z osobami zdrowymi? Oceniajmy niepełnosprawnych na podstawie ich umiejętności. Powinni dąŝyć do tego, Ŝeby jak najwięcej zrobić dla siebie i jak najwięcej osiągnąć, a nie porównywać się z innymi. Jestem przeciwna porównywaniu ludzi. Wystarczy sobie wyznaczyć realne cele, takie, które uda się osiągnąć. Wtedy moŝna być szczęśliwym. Od nich samych zaleŝy ile zrobią dla siebie, bo mogą wiele. Na zdjęciu: Rozmawiam z nyskim katem Jurko, który specjalizuje się w ucinaniu głów skazańcom. Oczywiście to zabawa, ale jest w Nysie duŝą atrakcją turystyczną. Niepełnosprawni nie są jedynym tematem, którym się zajmuję, bo nade wszystko kocham reportaŝ i ów Pan był bohaterem jednego z nich. Dzień dobry! dzięki Fundacji Dzieciom "ZdąŜyć z pomocą" mogę zbierać środki finansowe na budowę domu z tytułu 1%,będę wdzięczny za przekazanie 1% na budowę domu. DANE POTRZEBNE DO PIT ZA ROK Nazwa OPP: Fundacja Dzieciom "ZdąŜyć z Pomocą" 2. KRS: w rubryce "Informacje uzupełniające" wpisujemy - Mirosław Jeznach cel 1% pozdrawiam Mirosław Jeznach Mirosław Jeznach w wieku 13 lat stracił obie ręce. Dzięki wytrwałości, pracy i pomocy Ŝyczliwych ludzi udało mu się skończyć kurs informatyczny, zdobyć pracę i nauczyć się jeździć samochodem. Ten pełen optymizmu 33-latek nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Właśnie stara się zrealizować kolejny Ŝyciowy cel wybudować własny dom. Mieszka wspólnie z rodziną we wsi Krzemieniewo, 20 lat temu, w wyniku poraŝenia prądem, stracił obie ręce. Wszedł na słup, gdzie znajdował się transformator i został poraŝony. Wszystkim Paniom, które współpracują z naszym miesięcznikiem i wspierają nasze działania, z okazji ich święta, męska część redakcji składa serdeczne życzenia. Polski Związek Głuchych Oddział Opolski Ośrodek Rehabilitacji i Wsparcia Społecznego Niesłyszących w Opolu Opole, ul. 1 Maja 21/1 tel./fax: 077/ biuro@pzgopole.pl 5

6 6 Chrapanie jako problem społeczny Noc u boku osoby głośno chrapiącej jednoznacznie kojarzy się z bezsennością. Na nic nie zdają się zakupione w aptece stopery, czy poduszka na głowie. Odgłosy chrapania są najczęściej tak silne, Ŝe moŝemy zapomnieć o spokojnym śnie. Jest to jedno z niewielu dolegliwości, które znacznie bardziej dotyka osoby z najbliŝszego otoczenia chrapacza" niŝ jego samego. Skąd bierze się chrapanie? Co je powoduje? OtóŜ w czasie snu, przy ułoŝeniu ciała na plecach, język cofa się, usta otwierają i dochodzi do zwęŝenia kanału nosogardła i gardła. To sprawia, Ŝe powietrze przeciska się trudniej do płuc i wirując, wywołuje charakterystyczny efekt akustyczny. Głośność chrapania moŝe dochodzić do 70 decybeli - to tyle co dźwięk wywoływany przez młot pneumatyczny lub pracujący traktor! Chrapanie jest bardzo niezdrowe. To istotny problem medyczny, który zdecydowanie przyczynia się do pogorszenia zdrowia i jakości Ŝycia pacjenta. Następstwem chrapania jest gorsze dotlenienie organizmu. Po przebudzeniu osoba chrapiąca odczuwa poranne bóle głowy, ogólne osłabienie, przygnębienie i zmęczenie. Po dłuŝszym czasie chrapanie moŝe być przyczyną kłopotów z koncentracją i zapamiętywaniem, senności w ciągu dnia, osłabienia libido, depresji, obniŝenia wydajności pracy i zwiększenia ryzyka wypadków. MoŜe takŝe przyczynić się do zaburzeń ze strony układu krąŝenia, takich jak: nadciśnienie tętnicze, przerost prawej komory serca i inne. Chrapanie moŝe być równieŝ początkiem wielu groźnych chorób. Dlatego teŝ nie naleŝy go lekcewaŝyć, ale zgłosić się do lekarza specjalisty - zwłaszcza jeśli towarzyszą mu chwilowe przerwy w oddychaniu. Do niedawna nie było skutecznej recepty na wyeliminowanie tego schorzenia. Kobiety - bo to one są głównymi poszkodowanymi w takich przypadkach, próbowały odchudzać swoich partnerów, mając nadzieję, Ŝe szczuplejsza szyja przestanie wywierać ucisk na drogi oddechowe. Namawiały swoich partnerów na sypianie w innych pozycjach (na boku lub brzuchu), stosowały w aptekach przeróŝne medykamenty, ale i tak nie były w stanie całkowicie wyleczyć swojego męŝczyzny z owej przypadłości. Od jakiegoś czasu istnieje jednak metoda, która w bardzo prosty i niezwykle skuteczny sposób jest w stanie zamienić bardzo głośne i uciąŝliwe chrapanie w miły, delikatny oddech. Zastosowanie przełomowego systemu leczenia RFITT: Energia bipolarna Celon pozwala skorygować zaburzenia, które wywołują chrapanie - wystarczy do tego jeden zabieg. Metoda Celon umoŝliwia nie tylko skuteczne, ale i łagodne usunięcie przyczyn chrapania. MoŜe być równieŝ stosowana w leczeniu Zespołu Obturacyjnych Bezdechów Sennych. Jest to mało inwazyjny i bezkrwawy zabieg wykonywany ambulatoryjnie. Dzięki uŝyciu bipolarnej elektrody uzyskuje się unikalny efekt koagulacji niskotemperaturowej (około 80 C) falami wysokiej częstotliwości o precyzyjnie ustalanym zakresie. Zabieg ten wykonuje się po wcześniejszym miejscowym znieczuleniu podniebienia miękkiego - wprowadza się w nie kilkakrotnie specjalną końcówkę i pozostawia ją na kilka sekund. Cały zabieg trwa od 20 do 40 minut, a po jego zakończeniu pacjent moŝe wrócić do domu lub pracy. Jest on całkowicie bezpieczny. Dzięki śródmiąŝszowej formie terapii powierzchnia narządu pozostaje nietknięta, a znieczulenie lokalne powoduje, Ŝe dyskomfort pacjenta jest minimalny. Optymalna koagulacja zapewnia brak krwawienia. Co więcej, dzięki zastosowaniu elektrody bipolarnej, w trakcie zabiegu pacjent nie jest naraŝony na przepływ prądu przez delikatne narządy głowy i szyi. Chrapanie to ogromny problem szczególnie dla kobiet, które bardzo często nie są w stanie znieść potwornego odgłosu wydawanego przez ich partnera w czasie snu. Dolegliwość ta prowadzi często to kłótni, a nawet rozwodów. Przypadki kiedy kobieta przenosi się w środku nocy do drugiego pokoju w poszukiwaniu ciszy stały się częstym obrazkiem w naszych domach. MęŜczyźni niestety z reguły nie potrafią tego zrozumieć, bo przecieŝ chrapacz" sam siebie nie słyszy. Dla kobiet to niezmierna udręka wiąŝąca się z nieprzespanymi nocami, zmęczeniem i ogólnym osłabieniem organizmu. Nic więc dziwnego, Ŝe to właśnie one są najgorętszymi zwolenniczkami stosowania metody Celon u swoich partnerów. Jak twierdzą lekarze to kobiety podejmują z nimi pierwszy kontakt, a następnie próbują nakłonić swoich męŝów na ten zabieg.

7 Dopiero teraz chce mi sie Ŝyć Antoni Korzekwa laryngektomowany Lat 64, po operacji w lutym 2010 mijają dwa lata. Z zawodu piekarz, na emeryturze. Miałem chrypkę ok. 5 lat. Paliłem papierosy tak średnio. Przez okres ostatnich 5 lat nie paliłem, nie piłem alkoholu, nawet piwa. Jednak chrypka bardzo mi przeszkadzała i coraz trudniej było mi oddychać. Po wizycie u laryngologa wylądowałem w szpitalu, skończyło się to operacją usunięcia krtani. Jeszcze przed operacją, aby umoŝliwić mi oddychanie, zrobiono mi tracheotomię. Pomogło. Po okresie oczekiwania nadszedł wynik. Rak krtani. Poddany zostałem laryngektomii. Nauczyłem się mówić dzięki Pani Wojakowskiej. Wprawdzie byłem u niej na kilku zajęciach, ale wskazówki które mi przekazała, pomogły mi wydobyć głos. Według tych wskazówek ćwiczyłem w domu i dało to efekt. Niecały rok po operacji mówiłem juŝ bardzo dobrze. A jeszcze muszę dodać, Ŝe miałem naświetlania, więc okres uczenia się mówić przesunął się zdecydowanie. Pani Ala mówiła, Ŝe trzeba odbijać głośno. I tak teŝ robiłem. Kontakt z innymi laryngektomowanymi stworzył mi moŝliwości rozmowy na temat laryngektomii. To co oni przeŝyli kiedyś, teraz przeŝywam ja. Ich wskazówki na bazie doświadczeń są bardzo cenne i pomocne. śaden lekarz ani logopeda nie powie tego co moŝe powiedzieć osoba laryngektomowana. Bo przecieŝ lekarz i logopeda prowadzą nas pod kątem medycznym. Pacjenci mają doświadczenie, bo tak jak ja są bez krtani. To jest taki trójkąt któremu naleŝy bezwzględnie sie poddać i zaufać. Ten trójkąt to lekarz, logopeda i laryngektomowani. Teraz czuję się lepiej, chociaŝ przez rurkę, ale oddycham. Dopiero teraz chce mi sie Ŝyć. Jestem na emeryturze, zupełnie nic nie robię, cieszę się Ŝyciem. Dbam o swój wygląd, o swoje samopoczucie. W końcu dostałem od Ŝycia drugą szanse, muszę to godnie wykorzystać. Gdzie nie zajdę, jestem bardzo serdecznie witany. Ludzie chętnie ze mną rozmawiają. Do Opola mam dosyć daleko, bo ok 80 km. Ale nie przeszkadza mi to jeździć do kontroli, tak jak nie przeszkadzało mi to jeździć na naukę mowy. Ktoś w końcu zadbał o to aby stworzyć nam laryngektomowanym takie warunki, abyśmy mogli się na nowo uczyć mówić. Poza tym nic nie musimy za to płacić, nie rozumiem dlaczego inni nie korzystają. Po prostu są leniwi, nie chce im się. Mieszkam sam, nie mam Ŝony, która opiekowałaby się mną, robiła śniadanka i chodziła ze mną załatwiać sprawy urzędowe. I wcale tego nie Ŝałuję. Moje hobby? Kocham Ŝycie, hoduję gołębie, lubię robić zdjęcia aparatem telefonicznym. To takie miłe, kiedy zaglądam w telefon i widzę miłe twarze które znam. Robię zdjęcia kobietom i zwierzętom. Lubię gotować. W wojsku byłem kucharzem. Przed operacją często brałem udział w polowaniach w nagonce. Zawsze miałem dobry kontakt z ludźmi. Było mnie wszędzie pełno. I tak juŝ zostało do dziś. Mam jeszcze zobowiązanie z którego sie muszę i chce wywiązać. Kiedy leŝałem w szpitalu, przychodzili na spotkania z nami członkowie Stowarzyszenia Osób Po Usunięciu Krtani. To co dali swoją obecnością, zaangaŝowaniem, wiedzą, tego nie da się ocenić ani opisać. Teraz ja chcę dołączyć do nich i tak jak oni podnosić ludzi na duchu, pacjentów przed i po operacji. WypoŜyczalnia i SprzedaŜ Sprzętu Rehabilitacyjnego i Sportowego. (łóŝka, wózki elektryczne i inne) MoŜliwy dojazd do Pacjenta. kontakt: bariery@interia.eu Czy właśnie chciałbyś postawić pierwszy krok na ścieŝce run? JeŜeli TAK, ksiąŝka ta przeznaczona jest właśnie dla Ciebie. Czy uwa- Ŝasz się za znawcę run, poniewaŝ przeczytałeś o nich prawie wszystko i od dawna nosisz je przy sobie w skórzanym woreczku? JeŜeli TAK, ksiąŝka ta jest równieŝ przeznaczona dla Ciebie. Do ksiąŝki dołączona jest talia 7

8 Fragment ksiąŝki Odchodzimy spełnieni Bert Hellinger Spotykając innych ludzi, natychmiast czujemy, czy mają siłę i ile jej mają. Człowiek, który kocha rodziców, ma więcej siły niŝ ktoś, kto odrzuca jednego rodzica lub nawet oboje rodziców. MęŜczyźni i kobiety, którzy mają dzieci i troszczą się o nie z miłością, mają więcej siły niŝ męŝczyźni i kobiety, którzy są bezdzietni. RównieŜ mał- Ŝonkowie mają z reguły więcej siły i większy cięŝar niŝ osoby samotne. Najwyraźniej zatem ludzie powiązani z innymi mają więcej siły niŝ ci, którzy zamykają się na innych - niezaleŝnie od tego, z jakiego powodu tak czynią. Ludzie, z którymi jesteśmy związani miłością miłującą, szanującą, obdarowującą i przyjmującą, dają nam pełnię i cięŝar. Im większe jest grono ludzi, z którymi jesteśmy związani w taki sposób, tym większy będzie nasz cięŝar duchowy i tym większa będzie siła, którą mamy i którą promieniujemy. Z tego wynika, Ŝe moŝemy swoją siłę wzmóc i pomnoŝyć. Po pierwsze, zwracając się do członków swojej rodziny, którzy przyszli przed nami, biorąc z miłością i szacunkiem to, co od nich do nas płynie, i dając im miejsce w swoim sercu. Odnosi się to przede wszystkim do naszych rodziców. Czasami rodzice są nam obcy, poniewaŝ doszło do wczesnego rozstania (np. jedno z rodziców zmarło, rodzice się rozeszli) albo jako małe dziecko chcieliśmy się do nich zbliŝyć, jednak ruch miłości został przerwany lub uniemoŝliwiony przez niesprzyjające okoliczności (np. byliśmy długo chorzy lub chore było jedno z rodziców). Dla dziecka takie rozstanie jest do tego stopnia bolesne, Ŝe swój ból potrafi wyrazić jedynie odrzuceniem, rozpaczą i złością. Cokolwiek rodzice robią potem, Ŝeby pomóc dziecku, nie dociera to do niego. Zarówno rodzice, jak i dziecko cierpią z tego powodu i tracą w ten sposób siłę. Rozwiązanie polega na tym, Ŝe dziecko wraca do czasu przed rozstaniem. Wraca niejako do swojej pierwszej miłości. Gdy zrozumie, Ŝe wyobcowanie wynika z niezaspokojonej tęsknoty i potrzeby, wtedy z pierwotną miłością raz jeszcze moŝe podjąć ruch miłości ku rodzicom, aŝ w końcu ten ruch dotrze do celu. To udaje się łatwiej, kiedy przyjęcie rodziców sięga początków Ŝycia; kiedy dziecko mówi wewnętrznie swoim rodzicom: Biorę od was Ŝycie tak, jak wy otrzymaliście je od swoich rodziców i od wszystkich przodków przed wami, ze wszystkim, co ze sobą niesie, z moŝliwościami i ograniczeniami, z radością i cierpieniem, z zadaniami, korzyściami i nieuniknioną ceną. Wy jesteście dla mnie jedynymi moŝliwymi i jedynymi właściwymi rodzicami. Biorę was jako moich rodziców takimi, jacy jesteście, jako jedynych i najlepszych dla mnie". W tym momencie cała siła rodziców moŝe spłynąć na dziecko. Dziecko dzięki rodzicom czuje się bogate i spełnione, a oni dzięki niemu teŝ czują się bogaci i spełnieni. Oczywiście, rodzice popełniają błędy. Są jak wszyscy ludzie ograniczeni w swoich moŝliwościach przez swoje pochodzenie i przez swoją historię, przede wszystkim zaś przez swoją osobistą winę. Czy to właśnie - choć moŝe brzmi to dziwnie - nie czyni ich większymi? Niedoskonali rodzice przekazują swoim dzieciom rzeczywistość Ŝycia. Nie ułatwiają im Ŝycia, ale za to lepiej je do niego przygotowują. Kto zatem zgodzi się na rodziców takich, jacy są, kto ich szanuje takimi, jacy są, kto weźmie ich takŝe z tym, czym go obarczyli i czego od niego wymagają, ten zyskuje całą siłę, moŝliwą dla niego do osiągnięcia. Ludzie zyskują siłę takŝe dzięki losowi, wykonanym zadaniom i zaznanemu cierpieniu, ponadto dzięki ludziom, z którymi byli i są związani, którzy im - niczym niewidzialny krąg wokół nich - dają cięŝar, siłę i format. Na przykład ocaleni z holocaustu wydają się otoczeni przez zmarłych, z którymi są związani losem, jak gdyby zmarli byli z nimi jak niema siła. I dlatego się wydaje, Ŝe ocaleni, Ŝyjąc, przynaleŝą do zmarłych, jak gdyby przypominali tych zmarłych i jak gdyby przypominali nam o innej, potęŝniejszej, mrocznej rzeczywistości. Podobnie jest z ocalonymi wojownikami. RównieŜ oni są związani z wieloma zmarłymi, otoczeni przez zmarłych towarzyszy broni i zmarłych wrogów. Siłę zyskujemy teŝ dzięki tym, których wspieramy, którym dzięki swojemu działaniu umoŝliwiamy Ŝycie oraz trwanie. Odnosi się to nie tylko do tych, którzy bezpośrednio są w słuŝbie Ŝycia, na przykład lekarzy, lecz takŝe do wszystkich, którzy coś robią dla innych, niezaleŝnie od tego, w jakiej dziedzinie. NaleŜą do tej grupy przede wszystkim ci, którzy mają wpływ na Ŝycie wielu ludzi, na przykład politycy, pracodawcy, dowódcy, i w tym kontekście równieŝ ludzie bogaci, jeśli ich bogactwo słuŝy innym. TakŜe wszelka przedsiębiorczość daje tym, którzy się nią zajmują, osobisty cięŝar, szczególne promieniowanie i siłę. W psychoterapii ma znaczenie to, czy terapeuta poświęca uwagę pojedynczemu człowiekowi, czy ma na oku ludzi, z którymi ten pojedynczy człowiek jest związany. Kiedy klient zajmuje się tylko sobą, całą swoją wewnętrzną dychodynamiką, ma z reguły mniej gify chyba Ŝe chodzi o osobistą traumę. Kiedy jednak ma na oku tych, którzy do niego naleŝą, zyskuje siłę, a terapeuta moŝe lepiej i skuteczniej z nim pracować. Jeśli klient jest na przykład zagroŝony samobójstwem i mówi o tym tylko w odniesieniu do swoich uczuć, to jest słaby, a terapeuta niewiele moŝe dla niego zrobić. Jeśli klient ma na względzie członków swojej rodziny i opowiada na przykład, Ŝe matka jego matki zmarła w połogu, wtedy jego problem jawi się w innym kontekście. MoŜna teraz zobaczyć klienta razem z jego matką i babką. On i jego problem zyskują dzięki temu na cię- Ŝarze i na sile. 8

9 Nie moŝna zwolnić z art. 53 kp, gdy pracownik po świadczeniu rehabilitacyjnym wraca do pracy Czy moŝna zwolnić pracownika w trybie art. 53 kp, gdy wróci on do pracy po półrocznym okresie zasiłkowym oraz 3 miesiącach świadczenia rehabilitacyjnego? Czy moŝna rozwiązać umowę z pracownikiem, który przebywa juŝ ponad 3 miesiące na świadczeniu rehabilitacyjnym i zgłasza nam gotowość do podjęcia pracy ale lekarz nie chce go dopuścić do pracy? Rozwiązanie umowy w trybie art. 53 kp po powrocie pracownika do pracy jest wykluczone. MoŜna natomiast zastosować ten tryb w stosunku do pracownika, który po upływie 3 miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego wciąŝ pozostaje niezdolny do pracy. MoŜesz zwolnić, gdy nieobecność trwa Zgodnie z art. 53 pkt 1 kp pracodawca moŝe rozwiązać z pracownikiem bez wypowiedzenia umowę o pracę, jeŝeli jego nieobecność wskutek choroby trwa: dłuŝej niŝ 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niŝ 6 miesięcy, dłuŝej niŝ łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeŝeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową. Nie jest moŝliwe zastosowanie opisanego wyŝej trybu, gdy pracownik po okresie choroby powróci do pracy. Ten sposób zwolnienia dotyczy bowiem wyłącznie przypadków, gdy pomimo upływu wskazanego okresu (w tym przypadku 3 miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego) pracownik nadal jest niezdolny do pracy. JeŜeli natomiast pracownik powróci do pracy, moŝna rozwiązać z nim umowę wyłącznie na zasadach ogólnych czyli za wypowiedzeniem lub za porozumieniem stron (względnie w trybie dyscyplinarnym gdy istnieją ku temu powody). Orzeczenie lekarskie jest konieczne Oczywiście nie wystarczy, Ŝe pracownik zadeklaruje chęć powrotu do pracy. Warunkiem dopuszczenia do pracy jest przedstawienie przez niego orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy na danym stanowisku, wydanego w rezultacie kontrolnych badań lekarskich. JeŜeli więc ww. okres ochrony przed rozwiązaniem umowy minie, a pracownik mimo gotowości do podjęcia pracy nie uzyska stosownego orzeczenia lekarskiego, pracodawca będzie mógł rozwiązać umowę bez wypowiedzenia. Podstawa prawna: art i 3, art i 4 kp dla niepełnosprawnych i członków ich rodzin adwokat Anna Maria Rop kontakt: bariery@interia.eu Zadzwoń! umów się na dogodne dla Ciebie spotkanie. 9

10 FESTIWAL ZACZAROWANEJ PIOSENKI im. Marka Grechuty Markowska, Gawliński i Sojka wystąpią z Zaczarowanymi! 11 stycznia 2010r. ruszyła VI edycja Festiwalu Zaczarowanej Piosenki im. Marka Grechuty, ogólnopolskiego festiwalu dla osób niepełnosprawnych utalentowanych wokalnie. Najlepsi z nich w czerwcu zaśpiewają na krakowskim Rynku z m.in.: Patrycją Markowską, Robertem Gawlińskim i Stanisławem Sojką! Festiwal jest nowatorskim przedsięwzięciem, które 6 lat temu rozpoczęło promocję osób niepełnosprawnych na polskim rynku muzycznym. Podstawowym załoŝeniem jest niestosowanie taryfy ulgowej wobec uczestników. Startują w otwartych, kilkuetapowych eliminacjach, gdzie ich warunki wokalne i umiejętności oceniają największe autorytety muzyczne. Konkurs rozgrywany jest w dwóch kategoriach wiekowych: dziecięcej (10-16 lat) oraz w kategorii młodzieŝy i dorosłych (powyŝej 16 roku Ŝycia). Ze wszystkich osób, które do 21 marca 2010 nadeślą zgłoszenie, oraz nagraną przez siebie na płytę DVD lub kasetę VHS, dowolną polską piosenkę, jury wybierze 30 szczęśliwców, którzy wystąpią w koncercie półfinałowym w warszawskich Łazienkach. 12 osób, które zaprezentują się najlepiej otrzyma zaproszenie na warsztaty wokalne do Krakowa, a potem na Rynku Głównym walczyć będzie o cenne nagrody i Statuetki Zaczarowanego Ptaszka. Jak co roku przebieg zmagań relacjonować będzie telewizyjna Dwójka. Młodzi ludzie, którzy wystąpili na zaczarowanej scenie w ubiegłych latach przyznają, Ŝe konkurs zmienił ich Ŝycie. Nie tylko zdobyli popularność i są znacznie częściej zapraszani jako wokaliści na róŝnorodne imprezy, ale przede wszystkim uwierzyli w siebie i z odwagą realizują swoje pasje. Wygrywają nagrody na Festiwalach gdzie rywalizują ze sprawną młodzieŝą, stają do coraz powaŝniejszych wyzwań. Ich koledzy, nauczyciele, rodziny dostrzegli drzemiący w nich potencjał. Festiwal Zaczarowanej Piosenki im. Marka Grechuty to wspólne przedsięwzięcie Fundacji Anny Dymnej Mimo Wszystko, Telewizji Polskiej S.A. i Narodowego Centrum Kultury. Realizowane dzięki środkom Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Fundacji Kronenberga. Patronat nad Festiwalem roztoczył Prezydent RP oraz Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, oraz Pełnomocnik Rządu d.s. Osób Niepełnosprawnych. 10 Na zgłoszenia czekamy do 21 marca 2010r. pod adresem: Festiwal Zaczarowanej Piosenki; Telewizja Polska S.A. ul. J. P. Woronicza 17; Warszawa Wszystkie informacje dostępne są na oraz pod numerem telefonu Kontakt: (22) , (22) ; biuro.festiwalowe@zaczarowana.pl

11 Mam na imię Monika mam 20 lat i moim problemem jest nadwaga. Przy wzroście 160 cm waŝę 105 kg. Jestem gruba. Nie lubię siebie i tego jak wyglądam, nie znoszę swojego odbicia w lustrze. Dlatego patrzę w nie tylko wtedy, gdy naprawdę muszę. Noszę ohydne, workowate, szare ciuchy bo tylko w takie się mieszczę. Gdy idę ulicą zazdroszczę tym wszystkim szczupłym dziewczynom w kolorowych ciuchach które widzę, zamykam się u siebie,płaczę i jem Bo wiem, Ŝe ja nigdy nie będę mogła się tak ubrań nie załoŝę. Mam koleŝanki, znajomych, ale co z tego, kiedy czuję się przy nich gorsza, gruba i brzydka. Wszyscy mają jakieś plany, marzenia... Ja nie mam nic Po średniej dalej się nie uczę bo boję się, Ŝe sobie nie poradzę, nie pracuję bo przecieŝ w pracy trzeba jakoś wyglądać i coś umieć-nie chcę Ŝeby się tam ze mnie wyśmiewali. Nie mam TEJ bliskiej osoby. Nigdy nie miałam i pewnie nigdy nie będę miała. Bo kto by chciał kogoś, kto wygląda jak ja? Zazdroszczę koleŝankom,które mają kogoś i jeszcze bardziej siebie nie znoszę. Wiele razy próbowałam róŝnych diet, nawet głodziłam się, ale to nic nie dawało. Chudłam co prawda, czasem nawet kilkanaście kilogramów, ale w krótkim czasie odzyskiwałam je z nawiązką. Nie wiem co robić, nie mam juŝ siły Monika Myślę, Ŝe pomimo tego jak się teraz czujesz nie powinnaś się poddawać. MoŜesz zmienić swoją sytuację musisz tylko uwierzyć Ŝe potrafisz i mo- Ŝesz to zrobić. MoŜe na początek powinnaś pójść do lekarza, który ustali co jest przyczyną Twojej nadwagi. MoŜesz teŝ poprosić o poradę dietetyka, który ustali Ci dietę i podpowie jak zmienić sposób odŝywiania by odchudzanie było dla Ciebie bezpieczne. Dieta na pewno pomoŝe Ci osiągnąć wymarzoną sylwetkę, ale waŝniejsze jest to, Ŝebyś zmieniła sposób myślenia o sobie. Inaczej nawet kiedy schudniesz nadal nie będziesz siebie akceptować, a to Ŝe chudniesz nie będzie Cię cieszyć. Spróbuj zauwaŝyć w sobie pozytywne cechy (np. ładny uśmiech). MoŜe masz jakieś zainteresowania, jest coś co lubisz robić, co sprawia Ci przyjemność. JeŜeli tak, to moŝe spróbuj się nad tym skupić. MoŜe w międzyczasie odkryjesz w sobie jakieś jeszcze nieznane talenty? Pamiętaj, Ŝe wygląd to nie wszystko. Uwierz w siebie, a wtedy na pewno łatwiej będzie Ci znaleźć pracę, chłopaka i uło- Ŝyć sobie w Ŝyciu wszystko tak jak sobie wymarzyłaś. Zacznij z nami dietę 1000 kcal! Zawalcz o siebie! Razem wygramy! Dieta 1000 kcal została opracowana przez Instytut śywności i śywienia. Z uwagi na róŝnorodne problemy zdrowotne towarzyszące nadwadze i otyłości, kaŝdy Członek Klubu 4fat zobowiązany jest stosować dietę 1000 kcal dłuŝej niŝ miesiąc tylko po konsultacji z lekarzem. Zasady kaloryczne diety 1000 kalorii: I śniadanie kcal, II śniadanie kcal, Obiad kcal, Podwieczorek kcal, Kolacja kcal. W dowolnej ilości moŝesz pić wodę mineralną, niegazowaną. A takŝe herbatę, kawę, herbatki owocowe i ziołowe (bez cukru!). Zasady zdrowego odŝywiania: 1. RóŜnorodność produktów 2. Unikanie nadwagi i otyłości 3. Po trzecie produkty zboŝowe 4. Pij dziennie 2 szklanki mleka 5. Ogranicz spoŝycie mięsa 6. Jedz duŝo warzyw i owoców 7. Ograniczaj tłuszcze nasycone 8. Unikaj cukru i słodyczy 9. Ogranicz spoŝycie soli 10. Unikaj alkoholu Dlaczego dieta 1000 kcal? * jest bezpieczna, * wytwarza ujemny bilans energetyczny (zobacz dzienne zapotrzebowanie kaloryczne), co sprawia, Ŝe chudniesz, * waga spada wolno, ok. 4 kg na m-c, przeciwdziałając jo-jo, * przyswajasz zdrowe nawyki Ŝywienia, dzięki czemu masz szansę utrzymać prawidłową wagę ciała, zdrowie, zyskując atrakcyjny wygląd! Jedzenie, które odchudza? To brzmi fantastycznie! Dowiedzcie się, które składniki w naszym poŝywieniu odchudzają: migdały i orzechy, fasola i inne strączkowe chudy nabiał, jajka, chleb pełnoziarnisty owsianka bez cukru, masło orzechowe oliwa z oliwek, indyk i chude mięsa przyprawy 11

12 Walentynkowy koniec karnawału. Tegoroczny koniec karnawału w Łaziskach połączono z przypadającym w nocy z 13/14 lutego dniem św. Walentego. Do północy zabawa obfitowała w radość, śmiech i taniec. Uczestnicy balu, pomimo śliskiego parkietu, nie poddawali się w tańcach. Nawet niektóre Panie, aby podołać karnawałowym hulankom i aby nie zmierzyć się twarzą w twarz z parkietem, w czasie tańca zdejmowały buty. Oczywiście pod warunkiem, Ŝe partner był ostroŝny i zdawał sobie sprawę z zagroŝenia zadeptania partnerki, która podjęła ryzyko okaleczenia stóp, wskazując tym samym na wyjątkowe zaufanie do partnera. Na szczęście na sali był lekarz, nawet dwóch, wiec było bezpiecznie. Do tańca przygrywał rewelacyjnie strzelecki zespół BISS, którego wokalistka, zobaczywszy osobę siedzącą, natychmiast przywoływała do regulaminu zabawy tzn. do tańca. Wprawdzie teraz post i nie naleŝy zbytnio się futrować nawet myśląc o obfitym jedzeniu, jednak wspomnieć ze smakiem trzeba potrawy na suto zastawionym stole. Organizator zadbał o to aby było co zrzucać, tym samym mobilizował do tańca. Nieco inny charakter zabawa przybrała o północy. Walentynki Dzień zakochanych. Kilku mocarnych HEROSÓW pod akompaniamentem zebranych, którzy zaśpiewali Sto lat, unieśli w górę solenizantkę Bernadkę, a Ŝeby nie było jej za blisko i za szybko do nieba, to podnosili i opuszczali. W końcu postawili Bernadkę na ziemi. Nie podzieliła się wraŝeniami jak tam było na górze, ale na ziemi miała lekkie przeraŝenie w oczach. Po ceremonii gratulacji, Ŝyczeń, patrzenia raz w dół raz w górę, przeszliśmy do następnego punktu programu. Pani Sołtys Natalia Koziołek wywołała na środek sali pięciu panów. Nigdy nic nie wiadomo, ale w obliczu szefowej sołectwa nie wypadało odmówić. To teŝ kaŝdy z tych panów podjął wyzwanie. Otrzymał róŝę, którą w obecności zebranych miał przekazać swojej ukochanej i wyznać jej co do niej czuje. Wiemy juŝ, Ŝe panowie byli z Ŝonami i to do nich miały być skierowane miłe słowa. śaden z nich nie ryzykował innego wyznania, niŝ wyznanie miłości. Na pierwszy ogień poszedł Pan Roman z Jemielnicy, wyznając śono moja kochana, kocham Cię bardzo. Pani doktorowa cichutko szepnęła coś męŝowi na ucho i z uśmiechem na twarzy przyjęła czerwoną róŝę. Kolejno Pan Leszek, nauczyciel tańca, dzięki któremu Pani Sołtys nie pomyliła kroków w tańcu, tym samym wywiązała się z ubiegłorocznej obietnicy, kiedy na zabawie kończącej karnawał, po pokazie tanecznym, zobowiązała się w przyszłym roku ja teŝ zatańczę. Pan Leszek z róŝą dostojnie podszedł do swej ukochanej i rzekł Dziękuję Ci za to, Ŝe tak długo ze mną wytrzymałaś. I tak jak Pani Doktorowa, ze swoistym wzruszeniem, małŝonka przyjęła róŝę, szepcząc ukochanemu coś do ucha. Nie wypadało pytać co, ale moŝemy puścić wodze fantazji i się domyśleć. Kolejnym rycerzem tego wieczoru był Pan Kubzda, który jako jedyny ukląkł i wyznał swoje gorące uczucia, ale przez stół. Tym trudniej było, bo dzieliła ich granica, ale Ŝe miłość pokona wszelkie przeszkody, zakochani za chwilę byli juŝ w swoich ramionach. Pejter Breitschaidel swojej Bernadce, która jak juŝ wspomniałam 14 lutego obchodziła swoje 18 urodziny (bez vatu), powiedział Jak joł Ci pszaja moja kochana kobiytko, na co juŝ nie do ucha Bernadka powiedziała Joł Ci tysz pszaja. OdwaŜna! Wprawdzie partner Pani Sołtys nie podszedł do konkursu, ale jak wiemy gdzie diabeł nie moŝe tam Pani Sołtys, więc podeszła do swojego Wacława, podsuwając mu mikrofon do ust, do którego słodko wypowiedział te magiczne słowa. 12

13 I na tym koniec rycerskich wyczynów. Aby pozostałym Paniom nie zrobiło się Ŝal, kaŝdy z Panów uczestniczących w karnawałowym szaleństwie otrzymał róŝę, którą przekazał swojej partnerce. Ta z kolei ( o co równieŝ zadbali organizatorzy) dała swemu lubemu lizaczek w kształcie serca z napisem Kocham Cię. Dość wymowne, ale ze względu na postny czas wstrzymam się od komentarza. To jeszcze nie koniec. Punkt kulminacyjny zabawy to zobowiązanie Pani Sołtys z ubiegłego roku. Sami zobaczcie W imieniu wszystkich, którzy poŝegnali w Łaziskach karnawał i spędzili cudowny czas, dziękuję Pani Klaudii Kraka- Przewodniczącej Rady Sołeckiej, bez której ta impreza nie nabrałaby odpowiedniego wymiaru i tempa. MoŜliwość tych szaleństw stworzyła nam Rada Sołecka w Łaziskach. Nie omieszkam dodać, Ŝe co roku w Łaziskach organizowane są Koncerty Charytatywne na rzecz osób niepełnosprawnych. A ja tam byłam i świetnie się bawiłam. Sybilla Fusiarz 13

14 14

15 15

16 16 Świat jest przewrócony do góry nogami, jak dom w Szymbarku Marek Kalbarczyk jestem informatykiem, który juŝ nie tworzy programów komputerowych, menadŝerem, który jest w tym jedynie amatorem, rehabilitantem, który pomaga jedynie na wyczucie, a nie w wyniku zdobycia stosownego wykształcenia. Piszę poradniki rehabilitacyjne, które nazywam nieporadnymi, podręczniki matematyczne, które otwierają niewidomym tę dziedzinę nauki, tworzę projekty rehabilitacyjne dla osób prywatnych i instytucji, które nieco wykraczają poza wąskie stereotypy, by wszystko szło naprzód. Najbardziej cieszę się, gdy moje niestandardowe rady są w stanie pomóc, a martwię się, gdy nie udaje mi się przepchnąć poprzez bariery nieczułości i sztampy. Jest Pan osobą niewidomą. Jak to się stało? Urodziłem się jako niedowidzący z fizycznie słabymi oczami, przez co uległem w łatwy sposób kilku drobnym a nieszczęśliwym wypadkom, w wyniku których straciłem resztki widzenia. Lubiłem grać w piłkę, której jednak za bardzo nie widziałem, rzucać śnieŝkami, które latały nie tam, gdzie wolałbym, by leciały. Kim Pan jest z zawodu, jakie jest Pana hobby? Ukończyłem Uniwersytet Warszawski, wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki, jestem więc informatykiem. Pracuję jednak jako menadŝer w firmie tyfloinformatycznej ALTIX oraz jestem społecznym prezesem Fundacji Szansa dla Niewidomych. Interesuję się masą róŝnych rzeczy, bo inaczej bym się nudził: muzyka, historia, literatura, polityka, geografia. Gram na gitarze, choć jedynie po amatorsku, jednak nieźle. Od kilku lat coraz więcej piszę i chcę napisać wreszcie coś wartościowego, choć dotychczasowe próby podobają się wielu ludziom. Teraz jest Pan Prezesem firmy, czym zajmuje się firma? Jak wyglądała Pana droga na to stanowisko? Jestem prezesem firmy ALTIX, która rehabilituje informatycznie niewidomych i słabowidzących. To fascynująca dziedzina, którą nazywamy tyfloinformatyką. Oferujemy syntezatory mowy, mówiące urządzenia codziennego uŝytku, brajlowskie monitory, drukarki i notatniki, elektroniczne powiększalniki i mnóstwo innych fajnych rzeczy. Sam stworzyłem tę firmę, gdy mój syntezator mowy nie mógł wejść na rynek, bo nie miał go kto sprzedawać. Zaprojektowałem pierwszą na rynku syntezę mowy polskiej, która jest lubiana do tej pory. Sprzedajemy ją juŝ od 20 lat. Jest prosta, ale skuteczna. SłuŜy do udźwiękowienia komputera. Nasza firma stworzyła teŝ specjalny program dla niewidomych słuŝący pisaniu tekstów w brajlu i drukowaniu ich w czarnym druku, który przydaje się głównie do pisania tekstu matematycznego. Niewidomy moŝe dzięki niemu napisać klasówkę z matematyki w swoim alfabecie i wydrukować go na zwykłej drukarce, by dać to następnie swojemu nauczycielowi. Jestem teŝ prezesem w Fundacji Szansa dla Niewidomych, którą sami zało- Ŝyliśmy. Zatrudniamy około 70 osób w obu instytucjach, w tym około połowę niepełnosprawnych, za co zostałem najpierw Lodołamaczem 2008, a potem Super Lodołamaczem Jak godzi Pan swoją niepełnosprawność z zajmowanym stanowiskiem? Nie mam z tym problemu, bo dobrze mnie uczyli w moich szkołach. Umiem pisać, mówić, analizować dane, projektować przedsięwzięcia i niczego mi nie brakuje. Mam dobre specjalistyczne oprzyrządowanie, dzięki któremu pracuję na komputerze jak inni, a nawet lepiej. Nie narzekam, a raczej chwalę sobie los. Szkoda, Ŝe nie oglądam krajobrazów, rodziny, filmów, ale mam wiele innych fascynujących moŝliwości. MoŜna wszystkiego słuchać, dotykać i oglądać trzecim, najlepszym okiem. Czy to co ma Pan teraz- pozycję, szacunek, to w całości Pana zasługa? Jak moŝna do tego dojść? To nigdy nie jest zasługa jednego człowieka. Na to się składa wysiłek całej cywilizacji, a szczególnie rodziny i nauczycieli. Trzeba jednak mieć jakiś talent, być pracowitym, wytrwałym i specyficznie upartym. Ja jestem po prostu waleczny i nie dopuszczam do siebie myśli, Ŝe coś się nie uda gdy jest to realne do osiągnięcia. Zdaniem wielu osób nawet najmniejsza dysfunkcja dyskwalifikuje ich, aby mogli normalnie Ŝyć. Co chciałby Pan im powiedzieć? Mają rację? Jeśli tak, to niemal wszyscy musimy iść na renty, bo prawie nie ma ludzi całkowicie zdrowych i silnych. KaŜdy na coś narzeka. Czym bowiem róŝni się niewidomy od widzącego, którego boli głowa i trudno mu patrzeć w jasnym pokoju? A ból wątroby po obfitej kolacji, kołatanie serca po nieudanej akcji? Wszyscy są mniej więcej tacy sami i sprawni okazują się teŝ nie całkiem sprawni, a niepełnosprawni wiele potrafią. Świat jest przewrócony do góry nogami, jak dom w Szymbarku. PrzecieŜ ludzie sprawni go tam odwrócili właśnie by te prawdy ukazać. Nasz miesięcznik miał być drukowany równieŝ brailem, niestety po pierwsze, koszty były zbyt wysokie, a po drugie, usłyszałam, Ŝe teraz odchodzi się od Braila. Tymczasem minęło 5 lat i nadal korzysta się z Braila. Co Pan o tym sądzi? NaleŜy udostępnić tekst pisma, by niewidomi czytali go w wersji cyfrowej poprzez syntezatory mowy albo na brajlowskich monitorach. Wtedy jest tanio i skutecznie. Wielu niewidomych ma takie urządzenia w domu i mo- Ŝe czytać co chcą! Wywiad udało mi się przeprowadzić dzięki uprzejmości i wsparciu Pani Karoliny Gołowacz. Serdecznie dziękuję Sybilla Fusiarz

17 Hinduizm to religia, która zajmuje 3 miejsce na świecie pod względem ilości wyznawców, choć miejsce kultu ogranicza się w zasadzie do półwyspu indyjskiego, wyznaje ją około 640 milionów ludzi Hinduizm nie ma jasno sprecyzowanej doktryny, a pojęcie boga jest niejasne, balansuje między monoteizmem, henoteizmem, a politeizmem. NajwaŜniejszymi bóstwami w świecie hinduizmu są: Brahma ( twórca świata), Wiszu i Śiwa, którzy łączą się w tzw. Wielką Triadę. Religia w krótkim czasie podzieliła się na wiele mniejszych grup, ale przewodnie prawdy dla kaŝdej z nich są takie same: szanuję Święte Księgi Wed wierzę w reinkarnację uznaję, Ŝe kaŝdy aspekt mojego Ŝycia jest determinowany przez karmę ( tzw. prawo akcji reakcji ),celem ludzkiego istnienia jest dąŝenie do wyzwolenia. Kult hinduizmu polega na oddawaniu czci przez składanie ofiar w świątyniach głównie z kwiatów, owoców, orzechów kokosowych, a takŝe śpiewanie hymnów, mycie bóstwa, ubieranie go, malowanie, noszenie w procesjach, palenie przed nim kadzideł i lamp. Sporadycznie zdarzają się ofiary krwawe składane z bawołów, kóz, owiec, kogutów. W domach znajdują się małe kapliczki lub ołtarzyki bóstw, gdzie dokonuje się codziennej ofiary tzw pudźy. WaŜnym obrzędem kultowym są święte kąpiele, ( zwłaszcza w Gangesie ) przypisuje się im moc usuwania wszelkich skaz oraz przewinień, moc uwalniania od chorób i dolegliwości. WaŜny jest teŝ kult grzebania zmarłych. Zwłoki powszechnie pali się na stosie. Do 1829 r stosowano zasadę, Ŝe wraz z ciałem zmarłego męŝa, na stosie palono równieŝ wdowę po nim. Praktyki te zostały zakazane przez Anglików. Ascetów grzebie się nadając ciału pozycję kuczną. Wyznawcy Brahmy, Wiszu i Śiwy często i chętnie pielgrzymują do świętych miejsc i świątyń, aby złoŝyć im hołd i podziękowania. Jednym z takich miejsc jest świątynia Kanyakumari. Pielgrzymi mogą się w niej modlić bez względu na porę dnia, czy nocy. Do Polski hinduizm został wprowadzony w latach 70 XX wieku przez Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny. Pierwsza świątynia hinduistyczna powstała w Czarnowie w 1980 r. Istnieje tam do dziś. Dwie kolejne wybudowano we Wrocławiu i w Warszawie. Obecnie w Polsce działa około 13 związków wyznaniowych oraz wspólnot hinduistycznych. Są to min Misja Czaitani., Związek Ajapa Yoga,Światowy Uniwersytet Duchowy Brahma Kumaris przygotowała: BoŜena Sitnik 17

18 Terapia z zastosowaniem kolorów jest sztuką wprowadzania rozmaitych barw do organizmu ludzkiego w celu wzmocnienia zdrowia, równowagi i ogólnego dobrego samopoczucia. Wibracje barw pochłaniane są przez subtelne pola energii (aurę) otaczające ciało ludzkie. Wibracje te absorbowane są równieŝ przez oczy i skórę, a takŝe ośrodki energetyczne (czakry), które wią- Ŝą się z układem endokrynalnym. Regulacja procesów wprowadzania kolorów do tego układu oraz opuszczania go przez nie umoŝliwia fizyczną, emocjonalną i umysłową odnowę kaŝdego narządu organizmu oraz jego eterycznego odpowiednika. Kolor jest stosowany często w praktyce psychiatrycznej do ujawnienia złoŝonych indywidualnych cech umysłowych i emocjonalnych oraz zagłębienia się w sekrety ludzkiego ducha. Kolor moŝe pobudzić lub uśpić, podniecić lub uspokoić, ogrzać lub oziębić, podraŝnić lub ukoić, rozbudzić w nas namiętność lub wznieść na duchowe wyŝyny. Zrozumienie koloru otwiera nowy wymiar naszej świadomości. Większość z nas przypomina sobie z dzieciństwa, jak zadawano nam pytanie o ulubiony kolor. JuŜ wtedy wyczuwaliśmy, Ŝe moŝna wiele dowiedzieć się o człowieku, znając jego preferencje co do kolorów, nawet, jeśli nie rozumieliśmy dlaczego tak jest. Niezaprzeczalnie doświadczanie energii róŝnych kolorów wywiera na nas określony efekt zmysłowy. JednakŜe nasz codzienny język obfituje w wyraŝenia, w których kolor reprezentuje nie tylko dane zmysłowe, lecz równieŝ przeŝycia emocjonalne. Mówimy wtedy np. o róŝowych okularach", niebieskich migdałach", czarnej godzinie", białej magii". śycie pozbawione emocji nazywamy szarym lub bezbarwnym, podziwiając zaś prześwietlony światłem wielokolorowy witraŝ moŝemy doświadczyć stanu głębokiego duchowego poruszenia. Kolor moŝe przemienić nasze otoczenie, a takŝe wzmóc naszą produktywność. MoŜe ułatwić nam Ŝycie towarzyskie i poprawić stan zdrowia. MoŜna wykorzystywać go do pogłębienia świadomości siebie oraz ugruntowania pełni i bogactwa swojej osoby. Jako ludzkość dopiero zaczynamy rozumieć język oraz wagę jego magicznego przesłania. Brak przepływu energii (czy drgań) w danym czakramie powoduje powstawanie zaburzeń w całym systemie energetycznym człowieka. W sekwencji powstaje stan zwany chorobą. często odblokowanie czakramów nie daje pozytywnych efektów - potrzebny jest jeszcze przepływ energii czy teŝ drgań nazywanych kolorami, (poniewaŝ tak je odbiera nasze oko) przynaleŝnych do danego czakramu. Stąd teŝ powstała metoda oddziaływania na człowieka i inne organizmy Ŝywe za Pomocą barw, zwana chromoterapią. czerwony - oznacza, Ŝe jesteśmy energiczni, aktywni. Kolor ten charakteryzuje ludzi iśmiałych, impulsywnych, lubiących robić kilka rzeczy na raz. Wpływa korzystnie na ukrwienie, leczy choroby krwi, anemię, paraliŝ, podnosi ciśnienie krwi. Pomarańczowy - stosowany jest przy zahamowaniach psychicznych do uwalniania stłumionych napięć. Wspomaga trawienie i przemianę materii, pobudza do radości. śółty - główną cechą ludzi lubiącą ten kolor - to zadowolenie z Ŝycia. Lubią zmiany i nowe doświadczenia, mają wysokie ambicje, bardzo lubią być doceniani. Kolor ten jest związany z umysłem, wpływa na system nerwowy i pracę układu pokarmowego. Zielony - jak mówi wiele ludzi to kolor nadziei. Osoby, których ulubionym jest właśnie ten uwielbiają dawać rady innym i pouczać. Nie lubią zmian, nie ulegają wpływom otoczenia, czują się dobrze i bezpiecznie tylko wtedy, jeśli nic wokół się nie zmienia. Kolor zielony leczy wrzody, raka, gruźlicę. Niebieski - Osoby, które lubią ten kolor nie znoszą kłótni, czują potrzebę wprowadzania harmonii i spokoju do własnego Ŝycia. Niebieski wzmacnia koncentrację, uspokaja nerwy i hormony, wpływa takŝe na apetyt. 18

19 Przepuszczając światło przez pryzmat otrzymujemy widmo kolorowe o następujących kolorach: -czerwony, pomarańczowy, Ŝółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy. Są to kolory a moŝe tylko wibracje odpowiadające tzw. siedmiu głównym kolorom radiestezyjnym a takŝe podstawowym kolorom czakramów głównych człowieka. Oto one i przynaleŝne im kolory: czakra podstawowa - czerwony, czakra płciowa - pomarańczowy czakra splotu słonecznego - Ŝółty, czakra serca- zielony czakra gardła - niebieski, czakra trzeciego oka - indygo czakra korony - fioletowy Nadopiekuńczość. Kiedy w rodzinie pojawia się niepełnosprawne dziecko dla najbliŝszego otoczenia, w szczególności dla rodziców jest to, - nie boję się uŝyć tego słowa tragedia. Wali się świat. Wszystkie plany i marzenia związane z przyszłością dziecka nagle stają się nierealne. Pojawia się poczucie winy, Ŝe ma się takie dziecko, strach, lęk, krótkowzroczność. A od tego juŝ tylko krok do momentu, gdy rodzice ( lub opiekunowie ) niepełnosprawnego dziecka przestaną rozróŝniać, kiedy coś jest faktyczną pomocą, a kiedy ingerencją w cudze Ŝycie. Ba, wielu z tych rodziców nie widzi nic złego w kontrolowaniu korespondencji, rozmów telefonicznych, narzucaniu własnego zdania. Bo przecieŝ ja wiem najlepiej,co dla niej, (dla niego ) jest najlepsze. Znam przypadek rodzica, który w trosce o dobro swego niepełnosprawnego, dorosłego juŝ dziecka, przechodząc na emeryturę - zabrał je z sobą, jako rencistę, Ŝeby mieć je w domu stale na oku Na nic zdały się jakiekolwiek protesty z jego strony. Moim zdaniem nadopiekuńczość rodziców to dramat dla osoby, którą chcą za wszelką cenę chronić. Takie dziecko, a potem juŝ dorosła osoba, wciąŝ wątpi we własne siły, wątpi, Ŝe jej się poszczęści np. w poszukiwaniu pracy i jej utrzymaniu, w znalezieniu Ŝyciowego partnera, w kierowaniu swoim Ŝyciem tak, jak sobie wymarzyło. Rodzic teŝ często ma w tym swój udział. ( choć prawdopodobnie nieświadomie ), bo zamiast wspierać swoje niepełnosprawne, ale dorosłe juŝ dziecko w realizacji marzeń zdarza się, Ŝe mówi mu masz co jeść, gdzie spać, czego chcesz więcej?przecieŝ zajmujemy się tobą, a kiedyś zaopiekuje się tobą brat lub siostra. Taka postawa nadopiekuńczych rodziców, wcześniej czy później często doprowadza do sytuacji, kiedy dorastające,lub dorosłe juŝ dziecko, mając kontakty z rówieśnikami i dorosłymi w szkole, pracy, czy na turnusie rehabilitacyjnym widząc, Ŝe moŝna Ŝyć inaczej, zaczyna dąŝyć do wyzwolenia się spod rodzicielskich skrzydeł, wyrwania się spod matczynej opieki i chce samo decydować o sobie. Zdarza się, Ŝe prowadzi to do konfliktu w rodzinie. PodwaŜana bowiem zostaje cała filozofia dotychczasowego postępowania i posługiwania się dzieckiem, aby coś załatwić.(np. świadczenia socjalne ). Moim zdaniem bunt niepełnosprawnej osoby przeciwko nadopiekuńczej rodzinie to bardzo dobry objaw. KaŜde dziecko, sprawne, czy nie, z czasem wylatuje z gniazda i ma do tego pełne prawo. Rodzicom natomiast pozostaje jedynie przyjąć ten fakt do wiadomości. Powinni się z tym faktem pogodzić jak najszybciej dla dobra swojego i swojego ukochanego (choć niepełnosprawnego ) dziecka. BoŜena Sitnik 19

20 Skąd pieniądze na dostosowanie łazienki? Na mocy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. O rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, a takŝe Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie określenia rodzajów zadań powiatu, które mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, osoby niepełnosprawne mogą obecnie ubiegać się o dofinansowanie ze środków PFRON prac zmierzających do likwidacji barier architektonicznych w swoim otoczeniu, w tym w pomieszczeniach sanitarnych. Wysokość dofinansowania likwidacji barier architektonicznych wynosi do 80% kosztów przedsięwzięcia, nie moŝe jednak przekraczać kwoty równej piętnastokrotności przeciętnego wynagrodzenia. W celu uzyskania dofinansowania ze środków Funduszu konieczne jest wypełnienie wniosku o takie dofinansowanie i złoŝenie go we właściwym dla miejsca zamieszkania osoby niepełnosprawnej Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie. Wzory takich wniosków znajdują się w ośrodkach PCPR. Nie jest wymagane osobiste składanie wniosku - moŝe to uczynić przedstawiciel ustawowy, opiekun prawny ustanowiony postanowieniem sądu lub pełnomocnik. Teksty ustaw oraz rozporządzeń są dostępne na stronach internetowych Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych pod adresem: ToiletSpa moŝna otrzymać w ramch dofinansowania na wniosek złoŝony w PCPR Likidacja Barier ToiletSpa! likwiduje bariery architektoniczne i psychiczne w Twoim otoczeniu. Napisz do nas, jeśli masz pytania jak zlikwidować bariery w mieszkaniu, łazience lub w innym pomieszczeniu. bariery@interia.eu Z ToiletSpa Ŝycie staje się łatwiejsze i pewniejsze. To prawdziwy Przełom! * Podświetlana Toaleta * Podgrzewana Deska * Wyciąg zapachów * Regulacja Ciśnienia Wody do Mycia * Bidet * Suszenie Ciepłym Powietrzem * Bezprzewodowy Pilot * Sygnalizator dla Osób Starszych i Niepełnosprawnych- wzywających pomoc * Automatyczny program mycia/suszenia * Dla dzieci i osób starszych Funkcja samoczyszczenia dysz Nowość! Zamów juŝ dziś Do końca lutego rabat 10% MontaŜ ToiletSpa, nie wymaga remontu łazienki! Zdejmij starą deskę i załóŝ ToiletSpa. To Proste! 20