Główne pomieszczania Katedry Inżynierii Produkcji, w tym sekretariat, znajdują się w budynku D przy ul. Racławickiej.

Transkrypt

1 Katedra Inżynierii Produkcji Politechnika Koszalińska ul. Racławicka Koszalin Główne pomieszczania Katedry Inżynierii Produkcji, w tym sekretariat, znajdują się w budynku D przy ul. Racławickiej. Legenda: Rys. Mapka, plan obiektów przy ul. Racławickiej A - Dziekanat Wydziału Mechanicznego, Wydział Mechaniczny, A1 - Biblioteka, Czytelnia, B - Wydawnictwa Uczelniane, Pracownia Poligrafii, C - Wydział Mechaniczny, Centrum Naukowo- Technologiczne, D - Wydział Mechaniczny, Centrum Komputerowe, E - Wydział Mechaniczny, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, F - Wydział Mechaniczny, Środowiskowe Laboratorium Techniki Próżniowej, H - Wydział Mechaniczny, J - Wydział Mechaniczny, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, L - Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, Lab. Techniki Budowlanej, M - Wydział Mechaniczny, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, W - Hala Sportowa Telefon: tel (sekretariat)

2 Adres naszej poczty elektronicznej ( ): Szukasz numeru telefonu? Skorzystaj z BaTmaN'a (Bazy Telefonicznych Numerów). Struktura W skład Katedry wchodzą dwa zakłady: Zakład Logistyki i Eksploatacji Zakład Metrologii i Jakości Historia Katedra Inżynierii Produkcji obchodziła w 1999 roku 30 lecie istnienia w Politechnice Koszalińskiej. Pochodzi ona w prostej linii z Zespołu Technologii Budowy Maszyn. Zespół ten rozpoczął swoją pracę w Wyższej Szkole Inżynierskiej 1 lutego 1970 roku i dał początek specjalności Technologia Maszyn. Od tego dnia został zatrudniony w WSI Koszalin, początkowo na stanowisku starszego wykładowcy, a od września 1970 roku na stanowisku docenta, dr Tadeusz Karpiński. Dr inż. Tadeusz Karpiński przeszedł do pracy WSI Koszalin (za porozumieniem stron) z Politechniki Łódzkiej. Organizował (wcześniej przewidziane przez twórców WSI Koszalin) takie jednostki jak: Zespół Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem Zespół Technologii Budowy Maszyn Pracownia Obrabiarek, Obróbki Skrawaniem i TBM.

3 Od roku 1972 wszystkimi w/w jednostkami (ponadto Zespołem Spawalnictwa i Obróbki Plastycznej) kierował doc. dr inż. Tadeusz Karpiński. Po istotnym zawansowaniu rozprawy doktorskiej przez ówczesnego mgr inż. Wojciecha Kacalaka, od października 1972 roku zostaje wydzielony Zakład Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem. Kierownictwo tego zakładu obejmuje wtedy mgr inż. W. Kacalak. Doc. dr inż. T. Karpiński kieruje odtąd specjalnością Technologia Maszyn i Zakładem Technologii Budowy Maszyn oraz Pracownią Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem i TBM. W latach wszystkie przedmioty z zakresu spawalnictwa, obróbki plastycznej, obróbki skrawaniem, obrabiarek i narzędzi, prowadził przez pierwszy rok doc. T. Karpiński. Po tym okresie wraz z programem i notatkami doc. T. Karpiński przekazywał te przedmioty nowo zatrudnianym pracownikom. Do Zespołów Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem oraz TBM w roku 1970 zostali przyjęci pracownicy: Jerzy Jastrzębski (od ), Henryk Włodyka i Zbigniew Polański (czerwiec 1970 roku), Wojciech Kacalak (od ) i Zbigniew Ziółkowski (od ). Od początku istnienia specjalności Technologia Maszyn i wymienionych na wstępie jednostek, najważniejszymi zadaniami były: zdobycie, niezbędnego do dydaktyki i badań, wyposażenia Pracowni Obrabiarek, Obróbki Skrawaniem i TBM (obrabiarki, narzędzia i przyrządy obróbkowe oraz sprzęt kontrolnopomiarowy); szybkie dokształcenie nowych pracowników w zakresie metodyki badań naukowych, a także metodyki dydaktyki.

4 W przypadku zadania pierwszego, postęp nastąpił bardzo szybko, dzięki kilku sprzyjającym okolicznościom i energii pracowników. Najbardziej sprzyjającą była okoliczność rekonstrukcji w latach przemysłu lotniczego. Drugą była osobista znajomość przez doc. T. Karpińskiego szeregu wpływowych osób w Zjednoczeniu Przemysłu Lotniczego i Kierownictwie kilku zakładów. Kolejną była duża życzliwość Rektora Uczelni doc. Jerzego Smoleńskiego i Kwestora Jana Piotrowskiego. Duże zaangażowanie pracowników (szczególnie Panów J. Jastrzębskiego i mgr inż. W. Kacalaka) zaowocowało w ciągu lat , pozyskaniem do Pracowni Obrabiarek około 50 maszyn technologicznych, w bardzo dobrym stanie. Jeszcze ważniejszym zadaniem było kształcenie kadr zarówno dla dydaktyki jak i nauki. Pierwsze seminarium na wydziale z zakresu metodyki dydaktyki i badań rozpoczęło się jesienią 1971 roku, a drugie w styczniu W obu seminariach brali udział nie tylko pracownicy uczelni, ale i pracownicy zakładów pracy miasta Koszalina oraz studenci specjalności TM. W pierwszym seminarium odbyło się 8 spotkań, a w drugim 24.

5 Seminaria znacznie przyśpieszyły rozwój naukowy pracowników. Wyraziło się to szeregiem obron prac doktorskich. I tak: w 1974 roku doktorat uzyskał mgr inż. W. Kacalak w 1976 roku doktorat uzyskał mgr inż. Cz. Łukianowicz w 1978 roku doktorat uzyskał mgr inż. J. Wojtkun w 1978 roku doktorat uzyskał mgr inż. T. Hryniewicz w 1981 roku doktorat uzyskali mgr inż. J. Plichta; Br. Słowiński; St. Socha w 1993 roku doktorat uzyskał mgr inż. T. Łukianowicz w 1999 roku doktorat uzyskał mgr inż. R. Synak - Instytut Maszyn Matematycznych W-wa. w 2000 roku doktorat uzyskał mgr inż. P. Kochaniewicz Promotorem wszystkich w/w przewodów był prof. dr inż. T. Karpiński. W 1974 roku, po powołaniu INSTYTUTU TECHNIK WYTWARZANIA, Zakład zmienił nazwę na ZAKŁAD TECHNOLOGII MASZYN. Zakład pod taką nazwą funkcjonuje do 1991 roku, w którym to roku powołano Katedry (towarzyszył temu wcześniejszy rozwój ilościowy i jakościowy katedry). W miejsce Zakładów TM i Spawalnictwa powołano KATEDRĘ TECHNOLOGII MASZYN i AUTOMATYZACJI, a także wydzielono z Pracowni ZESPÓŁ LABORATORIUM I. W 1996 roku dokonano zmian w nazwie Katedr. Nowa nazwa to: KATEDRA INŻYNIERII PRODUKCJI.