Starość nie jest pojęciem jednoznacznym. Różnie można określać początek tego okresu zarówno w życiu jednostek, jak i całych zbiorowości.

Transkrypt

1

2 Starość nie jest pojęciem jednoznacznym. Różnie można określać początek tego okresu zarówno w życiu jednostek, jak i całych zbiorowości. W demografii starość jednostek dzieli się na: młodszy wiek poprodukcyjny (60-69 lat), starszy wiek poprodukcyjny (70-79 lat) oraz starość sędziwą (powyżej 80 lat). Starzenie się żywego organizmu określa się jako powolne, nieodwracalne zmiany koloidalnej struktury materii.

3 Proces starzenia się społeczeństwa polega na wzroście liczby osób w starszym wieku i ich udziału w ogólnej liczbie ludności przy jednoczesnym spadku liczby i udziału dzieci i młodzieży w ogólnej liczbie ludności. Dla jego opisu stosuje się różne wskaźniki, m.in.: współczynnik starości demograficznej - jest to relacja liczby ludności w starszym wieku (wieku poprodukcyjnym - obecnie 60 lub 65 lat i więcej) do ogólnej liczby ludności, współczynniki obciążenia demograficznego - jest to stosunek liczby osób w wieku nieprodukcyjnym (liczba dzieci w wieku 0-14 lat i liczba osób w wieku 60 lub 65 lat i więcej) do liczby osób będących w wieku produkcyjnym (liczba osób w wieku od 15 do 59 lub do 64 lat).

4 Zmiany zachodzące w procesie starzenia się Zdaniem badaczy problemu, starzenie się jest procesem wpływającym na nasze ciała i umysły dokonującym się w czterech aspektach: 1. biologicznym- iako naturalne.nieodwracalne, nasilające się zmiany metabolizmu i fizykochemicznych właściwości komórek doprowadzające do: -upośledzenia samoregulacji, adaptacji i regeneracji organizmu -zmian morfologicznych i czynnościowych, czyli dotyczących kształtu i funkcji komórek, tkanek narządów organizmu;

5 2.psychicznym, objawiającym się zmniejszoną aktywnością psychofizyczną (rzadko nadaktywnośćnadwrażliwość) -komórki nerwowe nierozmnażające się obumierają lub ulegają uszkodzeniu, następuje utrata neuroprzekaźników i zwyrodnienia włókienkowe(choroba Alzheimera) 3.społecznym- trzeci wiek to stadium życia, w którym często następuje utrata autonomii, potrzeba opieki społecznej 4.duchowym- charakteryzuje się większą wrażliwością na sprawy Boże, nadrabianiem zaległości na polu życia duchowego (rozwój wiary, więcej czasu na modlitwę), dobroczynności czy też """redlącymi się pytaniami co będzie po śmierci.

6 Ludzie starsi w społeczeństwie Dla ludzi w podeszłym wieku brakuje miejsca i czasu. Przestają być potrzebni po spełnieniu zadań np. opiekunów dla dzieci. Starsi ludzie nie mieszczą się w planach życiowych najbliższej rodziny, tj. małżonka i dzieci oraz icn życia zawodowego i towarzyskiego. Częstym rozwiązaniem jest oddanie starszego członka rodziny do domu opieki i w zasadzie pozbycie się ciężaru. W społeczeństwach krajów rozwiniętych w zamożnych rodzinach usuwa się starzejących i chorych rodziców i dziadków, umieszczając ich w bogatych domach czy wręcz miastach dla starców.

7 Na budowanie negatywnego podejścia społeczeństwa do starości mają wpływa środki masowego przekazu. Dzieciom, młodzieży i dorosłym przekazuje się obrazy gloryfikujące siłę i przemoc. Promuje się bezmyślność i banał. Wyśmiewane są takie najważniejsze wartości jak model rodziny oparty na nierozerwalnym związku małżonków, na szacunku dzieci wobec rodziców i starszych. Choć ostatnio z obserwacji wynika że ludzie starzy coraz częściej są obecni w mediach; w reklamie, programach politycznych.

8 W społeczeństwie powszechna staje się opinia, że starsi ludzie powinni ustąpić miejsca młodym i usunąć się w cień. Brakuje dla nich ofert pracy, odpowiednich form wypoczynku, programów telewizyjnych, udogodnień w środkach komunikacji, na ulicach i chodnikach czy też w budynkach.

9 Starzenie się społeczeństw niesie z sobą także poważne problemy ogólnospołeczne, w tym również w wymiarze gospodarczym. Wzrost ilości osób starszych powoduje zwiększenie wydatków na świadczenia emerytalne. Ponieważ będzie maleć grupa osób w wieku produkcyjnyrr w stosunku do grupy osób w wieku nieprodukcyjnym, może nastąpić spadek więzi społecznych ze względu na międzypokoleniową walkę o podział dostępnych środków. Ponadto istotnie zwiększą się społeczne koszty utrzymania, trzeba będzie znacznie rozwinąć zakres opiek dla osób starszych, m.in. Domy starości, szpitalne oddziały. Dlatego też istotną kwestią jest zadbanie o lepszą jakość życia starszych ludzi oraz o godne dla nich miejsce we współczesnym społeczeństwie. Takie pozytywne działania na rzecz osób w podeszłym wieku są dejmowane na szeroką skalę w państwach rozwiniętych, ątkowane zostały także w naszym kraju.

10 Demograficzne starzenie sie społeczeństwa pociaaa za soba wiele problemow. Należą do nich m.in.: wzrost bezwzględnej liczby seniorów, co wiąże się ze zwiększeniem obciążenia systemu ochrony zdrowia kosztami opieki nad tą grupą ludności; potrzeba opracowania strategicznych programów dla ludzi w starszym wieku w oparciu o realne rozpoznanie ich sytuacji zdrowotnej oraz społeczno-ekonomicznej; potrzeba pomocy w organizacji życia i zaspokajaniu potrzeb nie tylko tych osób starszych, których samodzielność jest ograniczona, ale i przeważającej większości starszej generacji, zachowującej przez długi okres życia sprawność i wykazujących wysoki poziom aktywności życiowej; potrzeba wiedzy o procesach starzenia się organizmu oraz o biologicznych, medycznych i społecznych konsekwencjach tego procesu i możliwościach wspierania osob starszych z myślą o zachowaniu przez nie samodzielności; opracowanie programów profilaktycznych mających na celu zachowanie sprawności fizycznej i psychicznej do późnego wieku i ograniczenie kosztów opieki medycznej i usług opiekuńczych; zapewnienie szkolenia lekarzy pierwszego kontaktu w zakresie geriatrii w oparciu o opracowane standardy opieki geriatrycznej oraz popularyzację tej specjalizacji wśród lekarzy;

11 Analizując sytuację starszych osób we współczesnych społeczeństwach, widoczne jest, że płynna nowoczesność, zmiany warunków i sposobów życia wymagają od nich reinterpretacji wzorców przeżywania własnej starości. Zmuszani są do samodzielnego wypracowania własnego, uwspółcześnionego modelu starości. Ludzie w podeszłym wieku stoją przed poważnymi wyzwaniami narzuconymi przez współczesną cywilizację. Sytuacja ludzi starszych, zarówno psychiczna, zdrowotna jak i społeczna jest trudna i dopomina się o szczególną troskę ze strony pozostałej części społeczeństwa.