Dziennik Urzędowy L 345. Unii Europejskiej. Legislacja. Akty ustawodawcze. Tom grudnia Wydanie polskie. Spis treści ROZPORZĄDZENIA

Transkrypt

1 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ISSN L 345 Wydanie polskie Legislacja Tom grudnia 2011 Spis treści I Akty ustawodawcze ROZPORZĄDZENIA Rozporządzenie Rady (UE) nr 1386/2011 z dnia 19 grudnia 2011 r. czasowo zawieszające cła autonomiczne Wspólnej Taryfy Celnej na przywóz niektórych produktów przemysłowych na Wyspy Kanaryjskie DYREKTYWY Dyrektywa Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich DECYZJE Decyzja Rady nr 895/2011/UE z dnia 19 grudnia 2011 r. zmieniająca decyzję 2002/546/WE w odniesieniu do okresu jej stosowania Decyzja Rady nr 896/2011/UE z dnia 19 grudnia 2011 r. zmieniająca decyzję 2007/659/WE w odniesieniu do okresu jej stosowania oraz kontyngentu rocznego objętego obniżoną stawką podatku akcyzowego Cena: 3 EUR (Ciąg dalszy na następnej stronie) Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

2 Spis treści (ciąg dalszy) II Akty o charakterze nieustawodawczym ROZPORZĄDZENIA Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1387/2011 z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie sprostowania fińskiej, francuskiej, hiszpańskiej, polskiej, portugalskiej, słowackiej, węgierskiej i włoskiej wersji językowej rozporządzenia (WE) nr 951/2006 ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru DECYZJE 2011/897/UE: Decyzja Rady Europejskiej z dnia 19 grudnia 2011 r. w sprawie mianowania członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego /898/UE: Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 21 grudnia 2011 r. zmieniająca decyzję 2009/852/WE w sprawie środków przejściowych na mocy rozporządzeń (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przetwarzania mleka surowego niespełniającego wymagań UE w niektórych zakładach mleczarskich w Rumunii i wymagań strukturalnych dotyczących takich zakładów (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 9562) ( 1 ) /899/UE: Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 21 grudnia 2011 r. zmieniająca decyzję 2009/861/WE w sprawie środków przejściowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przetwarzania mleka surowego niespełniającego wymagań UE w niektórych zakładach mleczarskich w Bułgarii (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 9568) ( 1 ) Sprostowania Sprostowanie do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1192/2008 z dnia 17 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 329 z ) ( 1 ) Tekst mający znaczenie dla EOG

3 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/1 I (Akty ustawodawcze) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1386/2011 z dnia 19 grudnia 2011 r. czasowo zawieszające cła autonomiczne Wspólnej Taryfy Celnej na przywóz niektórych produktów przemysłowych na Wyspy Kanaryjskie RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 349, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ( 1 ), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego ( 2 ), po konsultacji z Komitetem Regionów, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 704/2002 z dnia 25 marca 2002 r. czasowo zawieszającym autonomiczne cła Wspólnej Taryfy Celnej na przywóz niektórych produktów przemysłowych oraz otwierającym i ustanawiającym zarządzanie autonomicznymi wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na przywóz niektórych produktów rybołówstwa na Wyspy Kanaryjskie ( 3 ) zawieszenie ceł Wspólnej Taryfy Celnej na niektóre dobra kapitałowe przeznaczone do użytkowania w celach handlowych lub przemysłowych wygasa z dniem 31 grudnia 2011 r. (2) We wrześniu 2010 r. rząd Hiszpanii wystąpił w imieniu władz Wysp Kanaryjskich o przedłużenie zawieszenia autonomicznych ceł Wspólnej Taryfy Celnej ( 1 ) Opinia z dnia 15 listopada 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). ( 2 ) Opinia z dnia 22 września 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). ( 3 ) Dz.U. L 111 z , s. 1. w odniesieniu do szeregu produktów zgodnie z art. 349 Traktatu. Swój wniosek uzasadnił tym, że ze względu na oddalenie powyższych wysp podmioty gospodarcze znajdują się w bardzo niekorzystnej sytuacji gospodarczo-handlowej, która negatywnie wpływa na tendencje demograficzne, zatrudnienie i rozwój społeczno-gospodarczy. (3) Sektor przemysłowy Wysp Kanaryjskich, podobnie jak sektor budowlany, poważnie odczuł skutki niedawnego kryzysu gospodarczego. Zastój w budownictwie spowodował spadek popytu na usługi okołobudowlane. Niekorzystne warunki finansowe wywarły poważny wpływ na wiele dziedzin gospodarki. Ponadto w wyniku gwałtownego wzrostu bezrobocia w Hiszpanii pogłębił się spadek popytu krajowego, w tym popytu na produkty przemysłowe. (4) Bezrobocie na Wyspach Kanaryjskich w ciągu ostatniej dekady stale przekraczało średnią krajową w Hiszpanii, a od 2009 r. Wyspy Kanaryjskie odnotowują najwyższy poziom bezrobocia w kraju (Eurostat: Statystyki regionalne Stopa bezrobocia według regionów NUTS 2, ). Ponadto ponad połowa produkcji przemysłowej Wysp Kanaryjskich jest konsumowana na tych wyspach, co ma poważne konsekwencje, gdyż popyt uległ tam większemu osłabieniu. (5) W celu zapewnienia inwestorom długoterminowych perspektyw i umożliwienia podmiotom gospodarczym osiągnięcia poziomu działalności przemysłowej i handlowej, który przyczyniłby się do stabilizacji środowiska gospodarczo-społecznego na Wyspach Kanaryjskich, należy zatem w pełni przedłużyć zawieszenie ceł wspólnej taryfy celnej na niektóre towary wymienione w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 704/2002 na okres 10 lat. (6) Ponadto w tym samym kontekście, władze hiszpańskie wystąpiły o zawieszenie ceł Wspólnej Taryfy Celnej dla trzech nowych produktów objętych kodami CN , oraz Wniosek ten został przyjęty, ponieważ zawieszenie w tych przypadkach przyczyniłoby się do wzmocnienia gospodarki Wysp Kanaryjskich.

4 L 345/2 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (7) W celu zapewnienia, aby jedynie podmioty gospodarcze zlokalizowane na terytorium Wysp Kanaryjskich korzystały z tych środków taryfowych, zawieszenia powinny być uzależnione od końcowego przeznaczenia produktów zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny ( 1 ) oraz rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny ( 2 ). (8) W przypadku zakłóceń w handlu oraz aby zapewnić jednolite warunki wykonywania niniejszego rozporządzenia, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze, pozwalające jej na czasowe wycofanie zawieszenia. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję ( 3 ). (9) Zmiany w Nomenklaturze scalonej nie mogą stanowić podstawy żadnych istotnych zmian charakteru zawieszenia ceł. Należy zatem przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu w celu dokonania niezbędnych zmian oraz technicznych dostosowań wykazu towarów objętych zawieszeniem. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić terminowe i odpowiednie przekazanie właściwych dokumentów Radzie. Artykuł 2 Od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. zawiesza się całkowicie cła wspólnej taryfy celnej stosowane w przywozie na Wyspy Kanaryjskie surowców, części i składników objętych kodami CN wymienionymi w załączniku II i wykorzystywanych do przetwórstwa przemysłowego lub konserwacji na Wyspach Kanaryjskich. Artykuł 3 Zawieszenie ceł, o którym mowa w art. 1 i 2, uwarunkowane jest końcowym przeznaczeniem zgodnie z art. 21 i 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 i podlega kontrolom przewidzianym w art rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Artykuł 4 1. W przypadku gdy Komisja ma powody sądzić, że zawieszenie ustanowione w niniejszym rozporządzeniu doprowadziło do zakłóceń w handlu określonym produktem, może czasowo wycofać takie zawieszenie w drodze aktów wykonawczych na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8. Cła przywozowe na produkty, dla których zawieszenie zostało tymczasowo wycofane, zostają zabezpieczone gwarancją, a warunkiem dopuszczenia odnośnych produktów do swobodnego obrotu na Wyspach Kanaryjskich jest dostarczenie takiej gwarancji. (10) W celu zapewnienia ciągłości środków określonych w rozporządzeniu (WE) nr 704/2002 niezbędne jest stosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu od dnia 1 stycznia 2012 r., 2. Gdy Rada podejmie decyzję, zgodnie z procedurą określoną w Traktacie, w terminie 12 miesięcy, że zawieszenie należy definitywnie wycofać, kwoty ceł zabezpieczonych gwarancją zostają ostatecznie pobrane. PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: 3. Jeżeli w terminie 12 miesięcy nie podjęto ostatecznej decyzji zgodnie z ust. 2, zabezpieczenie zostaje zwolnione. Artykuł 1 Od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. zawiesza się całkowicie cła Wspólnej Taryfy Celnej stosowane w przywozie na Wyspy Kanaryjskie dóbr kapitałowych przeznaczonych do użytkowania w celach handlowych lub przemysłowych, objętych kodami CN wymienionymi w załączniku I. Artykuł 5 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 6 dotyczących zmian i dostosowań technicznych w załącznikach I i II, które są konieczne w wyniku zmian wprowadzonych w Nomenklaturze scalonej. Towary te muszą być wykorzystywane zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przez okres co najmniej 24 miesięcy po ich dopuszczeniu do swobodnego obrotu przez podmioty gospodarcze zlokalizowane na terytorium Wysp Kanaryjskich. ( 1 ) Dz.U. L 302 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 253 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. L 55 z , s. 13. Artykuł 6 1. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierza się Komisji na warunkach określonych w niniejszym artykule. 2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 5, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2012 r.

5 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/3 3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 5, może w dowolnym momencie zostać odwołane przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych. Artykuł 8 1. Komisję wspomaga Komitet Kodeksu Celnego ustanowiony na mocy art. 247a ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/ Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go Radzie. 5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 5 wchodzi w życie tylko wtedy, gdy Rada nie wyraziła sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania jej tego aktu lub gdy przed upływem tego terminu Rada poinformowała Komisję, że nie wniesie sprzeciwu. Artykuł 7 Komisja informuje Parlament Europejski o przyjęciu aktów delegowanych, o wszelkich sprzeciwach wobec nich oraz o odwołaniu przekazania uprawnień przez Radę. 2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. Artykuł 9 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2011 r. W imieniu Rady M. KOROLEC Przewodniczący

6 L 345/4 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ZAŁĄCZNIK I Dobra kapitałowe przeznaczone do użytkowania w celach handlowych lub przemysłowych, objęte kodami CN ( 1 ) ( 1 ) Określonymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1006/2011 z dnia 27 września 2011 r. zmieniającym załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 282 z , s. 1).

7 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/

8 L 345/6 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ZAŁĄCZNIK II Surowce, części i składniki wykorzystywane do celów rolniczych, przetwórstwa przemysłowego lub konserwacji, objęte kodami CN ( 1 ) ( 1 ) Określonymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1006/2011 z dnia 27 września 2011 r. zmieniającym załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 282 z , s. 1).

9 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/

10 L 345/8 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej DYREKTYWY DYREKTYWA RADY 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (wersja przekształcona) RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 115, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ( 1 ), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego ( 2 ), stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Dyrektywa Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich ( 3 ) została kilkakrotnie znacząco zmieniona ( 4 ). Ponieważ kolejne poprawki mają być wprowadzone do tej dyrektywy, dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy ją przekształcić. (2) W świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie C-133/06 ( 5 ) przeredagowanie art. 4 ust. 3 akapit drugi dyrektywy 90/435/EWG uznano za konieczne w celu wyjaśnienia, że zasady, o których w nim mowa, są przyjmowane przez Radę stanowiącą ( 1 ) Opinia z dnia 4 maja 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). ( 2 ) Dz.U. C 107 z , s. 73. ( 3 ) Dz.U. L 225 z , s. 6. ( 4 ) Zob. załącznik II część A. ( 5 ) Zb.Orz. [2008], s. I zgodnie z procedurą przewidzianą w Traktacie. Ponadto konieczne jest zaktualizowanie załączników do tej dyrektywy. (3) Celem niniejszej dyrektywy jest zwolnienie dywidend i innych zysków podzielonych wypłacanych przez spółki zależne ich spółkom dominującym z podatku potrącanego u źródła dochodu oraz wyeliminowanie podwójnego opodatkowania takiego dochodu na poziomie spółki dominującej. (4) Konsolidacja spółek różnych państw członkowskich może okazać się konieczna dla stworzenia w ramach Unii warunków analogicznych do warunków rynku wewnętrznego oraz w celu zapewnienia skutecznego funkcjonowania tego rynku wewnętrznego. Takie operacje nie powinny być utrudniane przez ograniczenia, niedogodności lub zakłócenia wynikające w szczególności z przepisów podatkowych państw członkowskich. Stąd też niezbędne jest, w odniesieniu do konsolidacji spółek różnych państw członkowskich, określenie zasad opodatkowania, które są neutralne z punktu widzenia konkurencji, aby umożliwić przedsiębiorstwom dostosowanie się do wymogów rynku wewnętrznego, zwiększyć ich produktywność oraz zwiększyć ich siłę konkurencyjną na poziomie międzynarodowym. (5) Taka konsolidacja spółek może prowadzić do powstawania grup kapitałowych składających się ze spółek dominujących i spółek zależnych. (6) Przed wejściem w życie dyrektywy 90/435/EWG przepisy podatkowe regulujące stosunki pomiędzy spółkami dominującymi i spółkami zależnymi różnych państw członkowskich znacznie się między sobą różniły i były, ogólnie rzecz ujmując, mniej korzystne niż przepisy mające zastosowanie do spółek dominujących i zależnych tego samego państwa członkowskiego. Współpraca między spółkami różnych państw członkowskich była tym samym utrudniona, w porównaniu ze współpracą między spółkami z tego samego państwa członkowskiego. Niezbędne było zatem wyeliminowanie tych niedogodności przez wprowadzenie wspólnego systemu, aby ułatwić konsolidację spółek na poziomie Unii.

11 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/9 (7) W przypadku gdy spółka dominująca przez swój związek ze spółką zależną ma udział w zyskach podzielonych, państwo członkowskie spółki dominującej musi powstrzymać się od opodatkowania tych zysków albo opodatkować te zyski upoważniając jednocześnie spółkę dominującą do odliczenia od kwoty podatku należnego tej części podatku dochodowego od osób prawnych, płaconego przez spółkę zależną, która odnosi się do tych zysków. a) podziału zysków, które spółki danego państwa członkowskiego otrzymują od swoich spółek zależnych innych państw członkowskich; b) podziału zysków, które spółki danego państwa członkowskiego przekazują spółkom innych państw członkowskich, wobec których są zależne; (8) Ponadto niezbędne jest, w celu zapewnienia neutralności fiskalnej, aby zyski podzielone przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej były zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu. c) podziału zysków, które stałe zakłady spółek innych państw członkowskich, znajdujące się w danym państwie członkowskim otrzymują od swoich spółek zależnych państwa członkowskiego innego niż to, w którym znajduje się stały zakład; (9) Wypłata zysków podzielonych i ich otrzymywanie przez stały zakład spółki dominującej powinny prowadzić do takiego samego traktowania, jakie ma zastosowanie pomiędzy spółką zależną a dominującą. Powinno to również dotyczyć sytuacji, gdy spółka dominująca i jej spółka zależna znajdują się w tym samym państwie członkowskim, a stały zakład znajduje się w innym państwie członkowskim. Ponadto okazuje się, że sytuacje, gdy stały zakład i spółka zależna znajdują się w tym samym państwie członkowskim, mogą być rozpatrywane przez dane państwo członkowskie w oparciu o ustawodawstwo krajowe, bez uszczerbku dla zasad Traktatu. (10) W odniesieniu do traktowania stałych zakładów, państwa członkowskie mogą mieć potrzebę określenia warunków i instrumentów prawnych w celu ochrony krajowych dochodów podatkowych i zapobieżenia obchodzeniu prawa krajowego, zgodnie z zasadami Traktatu i uwzględniając reguły podatkowe uznawane na poziomie międzynarodowym. (11) Jeżeli grupy przedsiębiorstw są zorganizowane w formie łańcucha spółek i zyski są wypłacane poprzez taki łańcuch spółek zależnych na rzecz spółki dominującej, podwójne opodatkowanie powinno zostać wyeliminowane poprzez zwolnienie albo poprzez kredyt podatkowy. W przypadku kredytu podatkowego spółka dominująca powinna móc potrącić wszelkie podatki zapłacone przez którąkolwiek ze spółek zależnych zorganizowanych w łańcuchu, pod warunkiem że spełnione są wymogi określone w niniejszej dyrektywie. (12) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku II część B, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: Artykuł 1 1. Każde z państw członkowskich stosuje niniejszą dyrektywę w odniesieniu do: d) podziału zysków spółek danego państwa członkowskiego na rzecz stałych zakładów znajdujących się w innym państwie członkowskim i należących do spółek tego samego państwa członkowskiego, wobec których są spółkami zależnymi. 2. Niniejsza dyrektywa nie wyklucza stosowania przepisów krajowych lub postanowień umownych mających na celu zapobieganie oszustwom i nadużyciom. Artykuł 2 Dla celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje: a) spółka państwa członkowskiego oznacza każdą spółkę, która: (i) ma jedną z form wymienionych w załączniku I część A; (ii) zgodnie z prawem podatkowym państwa członkowskiego jest uważana za rezydenta podatkowego w tym państwie członkowskim oraz, zgodnie z warunkami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z państwem trzecim, nie jest uważana za rezydenta podatkowego poza Unią; (iii) ponadto podlega jednemu z podatków wymienionych w załączniku I część B, bez możliwości wyboru lub zwolnienia, lub podlega jakiemukolwiek innemu podatkowi, który może być zastąpiony przez którykolwiek z tych podatków; b) stały zakład oznacza stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej znajdujące się w państwie członkowskim, poprzez który prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza spółki innego państwa członkowskiego, o ile zyski osiągane przez ten stały zakład w danym miejscu wykonywania działalności gospodarczej są przedmiotem opodatkowania w państwie członkowskim, w którym się on znajduje, na mocy stosownej dwustronnej konwencji podatkowej lub w przypadku braku takiej konwencji na mocy prawa krajowego.

12 L 345/10 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Artykuł 3 1. Do celów stosowania niniejszej dyrektywy: warunkiem że na każdym poziomie spółka i jej podporządkowane spółki spełniają kryteria definicji określonych w art. 2 oraz spełniają wymogi przewidziane w art. 3, w granicach kwoty odpowiedniego należnego podatku. a) status spółki dominującej przyznaje się: (i) co najmniej spółce w państwie członkowskim, która spełnia warunki określone w art. 2 i posiada co najmniej 10 % udziału w kapitale spółki w innym państwie członkowskim spełniającej te same warunki; (ii) na tych samych warunkach, spółce państwa członkowskiego, która posiada co najmniej 10 % udziału w kapitale spółki tego samego państwa członkowskiego, który w całości bądź częściowo utrzymywany jest w stałym zakładzie tej pierwszej spółki znajdującym się w innym państwie członkowskim; b) spółka zależna oznacza taką spółkę, której kapitał obejmuje udział, o którym mowa w lit. a). 2. W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mają możliwość: 2. Niniejsza dyrektywa nie stanowi przeszkody dla państwa członkowskiego spółki dominującej w uznaniu spółki zależnej za spółkę fiskalnie przejrzystą, na podstawie oceny charakterystyki prawnej tej spółki zależnej dokonanej przez to państwo członkowskie, wynikającej z prawa, według którego została ona utworzona, i w związku z tym w opodatkowaniu udziału spółki dominującej w zyskach jej spółki zależnej, w sytuacji powstania tych zysków. W tym przypadku państwo członkowskie spółki dominującej powstrzymuje się od opodatkowania podzielonych zysków spółki zależnej. Przy ocenianiu udziału spółki dominującej w zyskach jej spółki zależnej w chwili, kiedy zyski te powstają, państwo członkowskie spółki dominującej zwalnia te zyski z opodatkowania albo upoważnia spółkę dominującą do odliczenia od kwoty należnego podatku części podatku od osób prawnych związanej z udziałem spółki dominującej w zyskach, i zapłaconej przez jej spółkę zależną i przez każdą podporządkowaną spółkę zależną, pod warunkiem że na każdym poziomie spółka i jej podporządkowana spółka zależna spełniają kryteria definicji określonych w art. 2 oraz spełniają warunki przewidziane w art. 3, w granicach kwoty odpowiedniego należnego podatku. a) zastąpienia, na mocy umowy dwustronnej, kryterium udziału w kapitale kryterium prawa głosów; b) niestosowania niniejszej dyrektywy w odniesieniu do spółek państwa członkowskiego, które nie utrzymują nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat udziałów kwalifikujących je jako spółki dominujące, lub do tych swoich spółek, w których spółka z innego państwa członkowskiego nie utrzymuje takich udziałów nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat. 3. Każde z państw członkowskich może postanowić, że opłaty odnoszące się do udziałów i strat wynikających z podziału zysków spółki zależnej nie mogą zostać odliczone od podlegającego opodatkowaniu zysku spółki dominującej. Jeśli koszty zarządzania związane z udziałami są w takim przypadku ustalone według stawki ryczałtowej, ustalona kwota nie może przekraczać 5 % wypłaconych zysków spółki zależnej. Artykuł 4 1. W przypadku gdy spółka dominująca lub jej stały zakład, na mocy powiązania spółki dominującej z jej spółką zależną, otrzymuje zyski podzielone, państwo członkowskie spółki dominującej i państwo członkowskie jej stałego zakładu, z wyjątkiem sytuacji, gdy spółka zależna ulega likwidacji: a) powstrzymuje się od opodatkowania takich zysków; albo 4. Ust. 1 i 2 mają zastosowanie do dnia skutecznego wejścia w życie wspólnego systemu opodatkowania spółek. 5. W stosownym czasie Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Parlamentem Europejskim i Komitetem Ekonomiczno- Społecznym, przyjmuje zasady, które znajdą zastosowanie od dnia skutecznego wejścia w życie wspólnego systemu opodatkowania spółek. b) opodatkowuje te zyski, upoważniając jednocześnie spółkę dominującą i stały zakład do odliczenia od kwoty podatku należnego części podatku dochodowego od osób prawnych odnoszącej się do tych zysków i zapłaconej przez spółkę zależną i każdą podporządkowaną spółkę zależną, pod Artykuł 5 Zyski, które spółka zależna wypłaca swojej spółce dominującej, są zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu.

13 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/11 Artykuł 6 Państwo członkowskie spółki dominującej nie może pobierać podatku potrącanego u źródła dochodu od zysków, które spółka otrzymuje od spółki zależnej. Artykuł 7 1. Używany w niniejszej dyrektywie termin podatek potrącany u źródła dochodu nie obejmuje zaliczki ani potrącania na podatek dochodowy od osób prawnych na rzecz państwa członkowskiego spółki zależnej, dokonywanych w związku z podziałem zysków spółki zależnej na rzecz jej spółki dominującej. 2. Niniejsza dyrektywa nie wpływa na stosowanie przepisów krajowych lub postanowień umownych mających na celu unikanie lub zmniejszenie podwójnego opodatkowania dywidend, w szczególności przepisów i postanowień dotyczących zapłaty kredytu podatkowego na rzecz podmiotów otrzymujących dywidendy. Artykuł 8 1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy od dnia 18 stycznia 2012 r. Niezwłocznie informują o tym Komisję. 2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą, wraz z tabelą korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą. Artykuł 9 Dyrektywa 90/435/EWG, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku II część A, traci moc, bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku II część B. Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III. Artykuł 10 Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Artykuł 11 Niniejsza dyrektywa jest skierowana do państw członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2011 r. Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie. W imieniu Rady J. VINCENT-ROSTOWSKI Przewodniczący

14 L 345/12 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ZAŁĄCZNIK I CZĘŚĆ A Wykaz spółek, o których mowa w art. 2 lit. a) ppkt (i) a) Spółki utworzone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) ( 1 ) i dyrektywy Rady 2001/86/WE z dnia 8 października 2001 r. uzupełniającej statut spółki europejskiej w odniesieniu do zaangażowania pracowników ( 2 ) i spółdzielnie europejskie utworzone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1435/2003 z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie statutu spółdzielni europejskiej (SCE) ( 3 ) oraz dyrektywy Rady 2003/72/WE z dnia 22 lipca 2003 r. uzupełniającej statut spółdzielni europejskiej w odniesieniu do zaangażowania pracowników ( 4 ); b) spółki utworzone według prawa belgijskiego, określane jako société anonyme / naamloze vennootschap, société en commandite par actions / commanditaire vennootschap op aandelen, société privée à responsabilité limitée / besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, société coopérative à responsabilité limitée / coöperatieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, société coopérative à responsabilité illimitée / coöperatieve vennootschap met onbeperkte aansprakelijkheid, société en nom collectif / vennootschap onder firma, société en commandite simple / gewone commanditaire vennootschap, przedsiębiorstwa publiczne, które przybrały jedną z wymienionych wyżej form prawnych oraz inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa belgijskiego podlegające opodatkowaniu belgijskim podatkiem dochodowym od osób prawnych; c) spółki utworzone według prawa bułgarskiego, określane jako: събирателно дружество, командитно дружество, дружество с ограничена отговорност, акционерно дружество, командитно дружество с акции, неперсонифицирано дружество, кооперации, кооперативни съюзи държавни предприятия, utworzone zgodnie z przepisami prawa bułgarskiego i prowadzące działalność handlową; d) spółki utworzone według prawa czeskiego, określane jako: akciová společnost, společnost s ručením omezeným ; e) spółki utworzone według prawa duńskiego, określane jako aktieselskab i anpartsselskab. Inne spółki podlegające opodatkowaniu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie, w jakim ich dochód podlegający opodatkowaniu jest obliczany i opodatkowany zgodnie z ogólnym ustawodawstwem podatkowym mającym zastosowanie do aktieselskaber ; f) spółki utworzone według prawa niemieckiego, określane jako Aktiengesellschaft, Kommanditgesellschaft auf Aktien, Gesellschaft mit beschränkter Haftung, Versicherungsverein auf Gegenseitigkeit, Erwerbs- und Wirtschaftsgenossenschaft, Betriebe gewerblicher art. von juristischen Personen des öffentlichen Rechts, oraz inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa niemieckiego podlegające opodatkowaniu niemieckim podatkiem dochodowym od osób prawnych; g) spółki utworzone według prawa estońskiego, określane jako: täisühing, usaldusühing, osaühing, aktsiaselts, tulundusühistu ; h) spółki utworzone lub istniejące według prawa irlandzkiego, podmioty zarejestrowane zgodnie z Industrial and Provident Societies Act, building societies utworzone zgodnie z Building Societies Acts i trustee savings banks w rozumieniu Trustee Savings Banks Act, 1989 ; i) spółki utworzone według prawa greckiego, określane jako ανώνυμη εταιρεία, εταιρεία περιορισμένης ευθύνης (Ε.Π.Ε.) oraz inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa greckiego podlegające opodatkowaniu greckim podatkiem dochodowym od osób prawnych; j) spółki utworzone według prawa hiszpańskiego, określane jako: sociedad anónima, sociedad comanditaria por acciones, sociedad de responsabilidad limitada, jak również podmioty prawa publicznego, które działają według prawa prywatnego. Inne jednostki utworzone zgodnie z przepisami prawa hiszpańskiego podlegające opodatkowaniu hiszpańskim podatkiem dochodowym od osób prawnych ( Impuesto sobre Sociedades ); k) spółki utworzone według prawa francuskiego, określane jako société anonyme, société en commandite par actions, société à responsabilité limitée, sociétés par actions simplifiées, sociétés d assurances mutuelles, caisses d épargne et de prévoyance, sociétés civiles, które automatycznie podlegają podatkowi dochodowemu od osób prawnych, coopératives, unions de coopératives, przemysłowe i handlowe instytucje i przedsiębiorstwa publiczne, oraz inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa francuskiego podlegające opodatkowaniu francuskim podatkiem dochodowym od osób prawnych; l) spółki utworzone według prawa włoskiego, określane jako società per azioni, società in accomandita per azioni, società a responsabilità limitata, società cooperative, società di mutua assicurazione, oraz jednostki publiczne i prywatne, których działalność jest w całości lub w przeważającej części handlowa; ( 1 ) Dz.U. L 294 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 294 z , s. 22. ( 3 ) Dz.U. L 207 z , s. 1. ( 4 ) Dz.U. L 207 z , s. 25.

15 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/13 m) spółki utworzone według prawa cypryjskiego: εταιρείες, jak określono w przepisach dotyczących podatku dochodowego; n) spółki utworzone według prawa łotewskiego, określane jako: akciju sabiedrība, sabiedrība ar ierobežotu atbildību ; o) spółki utworzone według prawa litewskiego; p) spółki utworzone według prawa luksemburskiego, określane jako société anonyme, société en commandite par actions, société à responsabilité limitée, société coopérative, société coopérative organisée comme une société anonyme, association d assurances mutuelles, association d épargne-pension, entreprise de nature commerciale, industrielle ou minière de l Etat, des communes, des syndicats de communes, des établissements publics et des autres personnes morales de droit public oraz inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa luksemburskiego podlegające opodatkowaniu luksemburskim podatkiem dochodowym od osób prawnych; q) spółki utworzone według prawa węgierskiego, określane jako: közkereseti társaság, betéti társaság, közös vállalat, korlátolt felelősségű társaság, részvénytársaság, egyesülés, szövetkezet ; r) spółki utworzone według prawa maltańskiego określane jako: Kumpaniji ta Responsabilita Limitata, Soċjetajiet en commandite li l-kapital tagħhom maqsum f azzjonijiet ; s) spółki utworzone według prawa niderlandzkiego określane jako naamloze vennootschap, besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, open commanditaire vennootschap, coöperatie, onderlinge waarborgmaatschappij, fonds voor gemene rekening, vereniging op coöperatieve grondslag, vereniging welke op onderlinge grondslag als verzekeraar of kredietinstelling optreedt oraz inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa niderlandzkiego podlegające opodatkowaniu niderlandzkim podatkiem dochodowym od osób prawnych; t) spółki utworzone według prawa austriackiego określane jako Aktiengesellschaft, Gesellschaft mit beschränkter Haftung, Versicherungsvereine auf Gegenseitigkeit, Erwerbs- und Wirtschaftsgenossenschaften, Betriebe gewerblicher art. von Körperschaften des öffentlichen Rechts, Sparkassen oraz inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa austriackiego podlegające opodatkowaniu austriackim podatkiem dochodowym od osób prawnych; u) spółki utworzone według prawa polskiego, określane jako: spółka akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ; v) spółki handlowe lub spółki prawa cywilnego mające formę handlową oraz spółdzielnie i przedsiębiorstwa publiczne, utworzone zgodnie z przepisami prawa portugalskiego; w) spółki utworzone według prawa rumuńskiego, określane jako: societăți pe acțiuni, societăți în comandită pe acțiuni, societăți cu răspundere limitată ; x) spółki utworzone według prawa słoweńskiego, określane jako: delniška družba, komanditna družba, družba z omejeno odgovornostjo ; y) spółki utworzone według prawa słowackiego, określone jako: akciová spoločnosť, spoločnosť s ručením obmedzeným, komanditná spoločnosť ; z) spółki utworzone według prawa fińskiego, określone jako osakeyhtiö / aktiebolag, osuuskunta / andelslag, säästöpankki / sparbank i vakuutusyhtiö / försäkringsbolag ; aa) spółki utworzone według prawa szwedzkiego, określone jako aktiebolag, försäkringsaktiebolag, ekonomiska föreningar, sparbanker, ömsesidiga försäkringsbolag, försäkringsföreningar ; ab) spółki utworzone według prawa Zjednoczonego Królestwa. CZĘŚĆ B Wykaz podatków, o których mowa w art. 2 lit. a) ppkt (iii) impôt des sociétés/vennootschapsbelasting w Belgii, корпоративен данък w Bułgarii, daň z příjmů právnických osob w Republice Czeskiej, selskabsskat w Danii,

16 L 345/14 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Körperschaftssteuer w Niemczech, tulumaks w Estonii, corporation tax w Irlandii, φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων κερδοσκοπικού χαρακτήρα w Grecji, impuesto sobre sociedades w Hiszpanii, impôt sur les sociétés we Francji, imposta sul reddito delle società we Włoszech, φόρος εισοδήματοσ na Cyprze, uzņēmumu ienākuma nodoklis na Łotwie, pelno mokestis na Litwie, impôt sur le revenu des collectivités w Luksemburgu, társasági adó, osztalékadó na Węgrzech, taxxa fuq l-income na Malcie, vennootschapsbelasting w Niderlandach, Körperschaftssteuer w Austrii, podatek dochodowy od osób prawnych w Polsce, imposto sobre o rendimento das pessoas colectivas w Portugalii, impozit pe profit w Rumunii, davek od dobička pravnih oseb w Słowenii, daň z príjmov právnických osôb na Słowacji, yhteisöjen tulovero/inkomstskatten för samfund w Finlandii, statlig inkomstskatt w Szwecji, corporation tax w Zjednoczonym Królestwie.

17 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/15 ZAŁĄCZNIK II CZĘŚĆ A Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian (o których mowa w art. 9) Dyrektywa Rady 90/435/EWG (Dz.U. L 225 z , s. 6) Punkt XI.B.I.3 załącznika I do Aktu przystąpienia z 1994 r. (Dz.U. C 241 z , s. 196) Dyrektywa Rady 2003/123/WE (Dz.U. L 7 z , s. 41) Punkt 9.8 załącznika II do Aktu przystąpienia z 2003 r. (Dz.U. L 236 z , s. 555) Dyrektywa Rady 2006/98/WE (Dz.U. L 363 z , s. 129) tylko załącznik pkt 7 CZĘŚĆ B Lista terminów transpozycji do prawa krajowego (o których mowa w art. 9) Dyrektywa Termin transpozycji 90/435/EWG 31 grudnia 1991 r. 2003/123/WE 1 stycznia 2005 r. 2006/98/WE 1 stycznia 2007 r.

18 L 345/16 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ZAŁĄCZNIK III Tabela korelacji Dyrektywa 90/435/EWG art. 1 ust. 1 tiret pierwsze do czwartego art. 1 ust. 1 lit. a) d) Niniejsza dyrektywa art. 1 ust. 2 art. 1 ust. 2 art. 2 ust. 1 część pierwsza zdania wprowadzającego art. 2 ust. 1 część druga zdania wprowadzającego art. 2 ust. 1 lit. a) art. 2 ust. 1 lit. b) art. 2 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy zdanie wprowadzające oraz akapit drugi art. 2 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy tiret pierwsze do dwudziestego siódmego art. 2 zdanie wprowadzające art. 2 lit. a), zdanie wprowadzające art. 2 lit. a) ppkt (i) art. 2 lit. a) ppkt (ii) art. 2 lit. a) ppkt (iii) załącznik I część B tiret pierwsze do dwudziestego siódmego art. 2 ust. 2 art. 2 lit. b) art. 3 ust. 1 zdanie wprowadzające art. 3 ust. 1 akapit pierwszy wyrażenie wprowadzające art. 3 ust. 1 lit. a) akapit pierwszy wyrażenie końcowe art. 3 ust. 1 lit. a) akapit drugi art. 3 ust. 1 zdanie wprowadzające art. 3 ust. 1 lit. a) zdanie wprowadzające art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i) art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) art. 3 ust. 1 lit. a) akapit trzeci art. 3 ust. 1 lit. a) akapit czwarty art. 3 ust. 1 lit. b) art. 3 ust. 1 lit. b) art. 3 ust. 2 tiret pierwsze i drugie art. 3 ust. 2 lit. a) i b) art. 4 ust. 1 tiret pierwsze i drugie art. 4 ust. 1 lit. a) i b) art. 4 ust. 1a art. 4 ust. 2 art. 4 ust. 2 zdanie pierwsze art. 4 ust. 2 zdanie drugie art. 4 ust. 3 akapit pierwszy art. 4 ust. 3 akapit drugi art. 4 ust. 3 akapit pierwszy art. 4 ust. 4 art. 4 ust. 3 akapit drugi art. 4 ust. 5 art. 5, 6 i 7 art. 5, 6 i 7 art. 8 ust. 1 art. 8 ust. 2 art. 8 art. 9 art. 10 art. 9 art. 11 załącznik załącznik I część A załącznik II załącznik III

19 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/17 DECYZJE DECYZJA RADY NR 895/2011/UE z dnia 19 grudnia 2011 r. zmieniająca decyzję 2002/546/WE w odniesieniu do okresu jej stosowania RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 349, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ( 1 ), stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Decyzją Rady 2002/546/WE ( 2 ) Hiszpania została upoważniona do stosowania do dnia 31 grudnia 2011 r. zwolnień lub obniżek z podatku znanego jako Arbitrio sobre las Importaciones y Entregas de Mercancías en las islas Canarias (zwanego dalej podatkiem AIEM ) w odniesieniu do niektórych produktów wytwarzanych lokalnie na Wyspach Kanaryjskich. Załącznik do tej decyzji zawiera wykaz produktów, do których mogą mieć zastosowanie zwolnienia z lub obniżki podatku AIEM. W zależności od produktu różnica w opodatkowaniu między produktami wytwarzanymi lokalnie a innymi produktami nie może przekraczać 5, 15 lub 25 %. (2) Przedłużenie okresu stosowania decyzji 2002/546/WE o dwa lata jest uzasadnione, ponieważ podstawowe przyczyny, dla których udzielono zezwolenia na mocy tej decyzji, pozostają niezmienione. W związku z tym w sprawozdaniu Komisji dla Rady z dnia 28 sierpnia 2008 r. na temat stosowania szczególnych ustaleń dotyczących podatku AIEM obowiązującego na Wyspach Kanaryjskich potwierdzono zadowalające funkcjonowanie podatku AIEM, niewymagające żadnych zmian w decyzji 2002/546/WE. (3) Ponadto w sprawozdaniu przesłanym Komisji przez hiszpańskie organy potwierdzono dalsze istnienie niedogodności, które stały się przyczyną upoważnienia na objęcie zwolnieniem lub częściowym obniżeniem podatku AIEM w odniesieniu do produktów wytwarzanych lokalnie na Wyspach Kanaryjskich. (4) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2002/546/WE, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 W art. 1 ust. 1 zdanie pierwsze decyzji 2002/546/WE datę 31 grudnia 2011 r. zastępuje się datą 31 grudnia 2013 r.. Artykuł 2 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Artykuł 3 Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Hiszpanii. Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2011 r. W imieniu Rady M. KOROLEC Przewodniczący ( 1 ) Opinia z dnia 1 grudnia 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). ( 2 ) Dz.U. L 179 z , s. 22.

20 L 345/18 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej DECYZJA RADY NR 896/2011/UE z dnia 19 grudnia 2011 r. zmieniająca decyzję 2007/659/WE w odniesieniu do okresu jej stosowania oraz kontyngentu rocznego objętego obniżoną stawką podatku akcyzowego RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 349, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ( 1 ), stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Decyzja Rady 2007/659/WE z dnia 9 października 2007 r. upoważniająca Francję do stosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego na rum tradycyjny produkowany we francuskich departamentach zamorskich ( 2 ) upoważnia Francję do stosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego na rum tradycyjny produkowany we francuskich departamentach zamorskich i sprzedawany na terytorium Francji metropolitalnej, która to stawka może być niższa od minimalnej stawki podatku akcyzowego od alkoholu przewidzianej w dyrektywie Rady 92/84/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie zbliżenia stawek podatku akcyzowego dla alkoholu i napojów alkoholowych ( 3 ), ale nie niższa o więcej niż 50 % od podstawowej krajowej stawki podatku akcyzowego od alkoholu. Rum tradycyjny, do którego ma zastosowanie obniżona stawka podatku akcyzowego, jest obecnie zdefiniowany w pkt 1 lit. f) załącznika II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych ( 4 ). Obniżona stawka podatku akcyzowego jest ograniczona do rocznego kontyngentu w wysokości hektolitrów czystego alkoholu. Odstępstwo wygasa w dniu 31 grudnia 2012 r. (2) Aby dostosować przepisy decyzji 2007/659/WE do art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a także mając na uwadze fakt, że tradycyjny rum jest produkowany jedynie na Gwadelupie, w Gujanie Francuskiej, na Martynice i na Reunion, w niniejszej decyzji należy umieścić odniesienie wyłącznie do tych czterech regionów najbardziej oddalonych. (3) W dniu 29 czerwca 2010 r. władze francuskie przesłały Komisji sprawozdanie przewidziane w art. 4 decyzji 2007/659/WE. Sprawozdanie to zawiera dwa wnioski. Po pierwsze, władze francuskie zwracają się o zwiększenie rocznego kontyngentu ze hektolitrów do hektolitrów czystego alkoholu, aby dostosować kontyngent do zmian na unijnym rynku rumu. Po drugie, zwracają się o przedłużenie o jeden rok, tzn. do dnia 31 grudnia 2013 r., okresu stosowania decyzji 2007/659/WE, tak aby dostosować ten termin z końcem okresu stosowania decyzji Komisji przyjętej w dniu 27 czerwca 2007 r. w zakresie pomocy państwa i dotyczącej tej samej kwestii ( 5 ) (zwanej dalej decyzją w sprawie pomocy państwa ). (4) Z dostarczonych przez władze francuskie informacji wynika, że od czasu przyjęcia decyzji 2007/659/WE ilość wprowadzonego do obrotu rumu tradycyjnego objętego obniżoną stawką podatku akcyzowego wzrosła z hektolitrów czystego alkoholu w 2007 r. do hektolitrów w roku 2010, co oznacza roczny wzrost o 3,2 %. Jeśli tendencja ta się utrzyma, ilość wprowadzonego do obrotu rumu tradycyjnego powinna wynieść około hektolitrów czystego alkoholu w 2011 r., hektolitrów w 2012 r. i hektolitrów w 2013 r., przekraczając tym samym kontyngent w wysokości hektolitrów przewidziany w decyzji 2007/659/WE. (5) W motywie 9 decyzji 2007/659/WE podkreślono, że z uwagi na fakt, że należy wspierać konkurencyjność rumu tradycyjnego z departamentów zamorskich na rynku Francji metropolitalnej, aby zachować działalność sektora trzciny cukrowej, cukru i rumu w tych departamentach, konieczny jest przegląd ilości rumu tradycyjnego pochodzącego z departamentów zamorskich, która mogłaby być objęta obniżoną stawką podatku akcyzowego przy wprowadzaniu do spożycia na tym rynku. W związku z tym przewidziany w decyzji 2007/659/WE roczny kontyngent w wysokości hektolitrów należy zwiększyć do hektolitrów, w tym również w odniesieniu do kontyngentu na rok 2011, aby zapewnić ciągłość, z uwzględnieniem wzrostu prognozowanego na ten rok. Takie zwiększenie kontyngentu pozwoliłoby pokryć roczny wzrost równy 4,3 %, czyli nieznacznie więcej od wzrostu stwierdzonego w latach , który wynosił 3,2 %. (6) Konieczne jest również przedłużenie o jeden rok okresu stosowania decyzji 2007/659/WE, tak aby wygasł w tym samym czasie co decyzja w sprawie pomocy państwa. ( 1 ) Opinia z dnia 1 grudnia 2011 r. (dotychczas nieopublikowana (7) Decyzja 2007/659/WE powinna zostać zatem odpowiednio zmieniona, w Dzienniku Urzędowym). ( 2 ) Dz.U. L 270 z , s. 12. ( 3 ) Dz.U. L 316 z , s. 29. ( 4 ) Dz.U. L 39 z , s. 16. ( 5 ) Dz.U. C 15 z , s. 1.

21 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 345/19 PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 W decyzji 2007/659/WE wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł otrzymuje brzmienie: Decyzja Rady z dnia 9 października 2007 r. upoważniająca Francję do stosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego od rumu»tradycyjnego«produkowanego na Gwadelupie, w Gujanie Francuskiej, na Martynice i na Reunion ; 2) art. 1 otrzymuje brzmienie: Artykuł 1 W drodze odstępstwa od art. 110 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Francja zostaje upoważniona do przedłużenia stosowania na terytorium Francji metropolitalnej stawki podatku akcyzowego od rumu»tradycyjnego«, produkowanego na Gwadelupie, w Gujanie Francuskiej, na Martynice lub na Reunion, niższej niż pełna stawka podatku akcyzowego od alkoholu określona w art. 3 dyrektywy 92/84/EWG. ; 3) art. 2 otrzymuje brzmienie: Artykuł 2 Odstępstwo, o którym mowa w art. 1, jest ograniczone do rumu określonego w pkt 1 lit. f) załącznika II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (*) i wyprodukowanego na Gwadelupie, w Gujanie Francuskiej, na Martynice i na Reunion z trzciny cukrowej zebranej w miejscu produkcji, o zawartości substancji lotnych innych niż alkohol etylowy i alkohol metylowy równej 225 gramów na hektolitr czystego alkoholu lub wyższej i zawartości alkoholu równej 40 % lub wyższej. (*) Dz.U. L 39 z , s. 16. ; 4) art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Obniżona stawka podatku akcyzowego, mająca zastosowanie do produktu, o którym mowa w art. 2, jest ograniczona do rocznego kontyngentu w wysokości hektolitrów czystego alkoholu na okres do dnia 31 grudnia 2010 r. W okresie między dniem 1 stycznia 2011 r. a dniem 31 grudnia 2013 r. stawka ta jest ograniczona do rocznego kontyngentu w wysokości hektolitrów. ; 5) w art. 5 datę 31 grudnia 2012 r. zastępuje się datą 31 grudnia 2013 r.. Artykuł 2 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Artykuł 3 Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Francuskiej. Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2011 r. W imieniu Rady M. KOROLEC Przewodniczący