Zespół Szkół Technicznych w Nysie

Transkrypt

1 Zespół Szkół Technicznych w Nysie FORUM ZST KWARTALNIK DODATEK, Lato 2015 Zasady savoir vivre u w szkole i poza nią. Savoir vivre jest kulturalnym zachowaniem wyrażającym nasz szacunek do drugiej osoby. W szkole ten szacunek powinien być okazywany nie tylko nauczycielom, ale też całej reszcie personelu szkolnego oraz przede wszystkim kolegom i koleżankom. Dobre maniery pozwolą nam godnie żyć, a co ważniejsze, dostrzegać wokół siebie innych ludzi i ich potrzeby. Czym jest savoir-vivre? - to dobre maniery, znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzecznościowych obowiązujących w danej grupie. Wyrażenie Savoir-vivre pochodzi z języka francuskiego i jest złożeniem dwóch czasowników w formie bezokolicznika. Savoir znaczy wiedzieć, za to vivre

2 znaczy po prostu żyć. Stąd savoir-vivre przetłumaczyć można jako sztuka życia. Wyrazy te tworzą popularny splot słów, który można rozumieć jako: znajomość obyczajów i form towarzyskich, reguł grzeczności; umiejętność postępowania w życiu i radzenia sobie w różnych trudnych sytuacjach. Kultura to charakterystyczne dla danego społeczeństwa wzory postępowań, wierzeń norm moralnych, ideologii. Najważniejsze przykazania ucznia: 1. Pierwszy kłania się wszystkim pracownikom szkoły, kłaniając się lub z kimś rozmawiając, wyjmuje ręce z kieszeni. 2. Stosuje zwroty grzecznościowe: "dziękuję", "proszę", "przepraszam", itp. 3. Nie spóźnia się na zajęcia. 4. Nie używa przemocy, nikogo nie bije. 5. Ubiera się stosownie do sytuacji. 6. Dba o higienę i przestrzeganie przepisów BHP w szkole, na praktyce, w domu. 7. W czasie lekcji uczeń zachowuje się właściwie - nie przeszkadza w prowadzeniu zajęć. 8. Nie używa wulgaryzmów, dba o kulturę języka. 9. Uczeń kulturalnie zachowuje się w czasie szkolnych uroczystości. 10. Nie pali papierosów, nie pije alkoholu i nie używa narkotyków. 11. Pamięta o kulturalnym zachowaniu się poza szkołą. 2

3 12. Uczeń zna i przestrzega zasad kulturalnej obsługi telefonu komórkowego wyłącza go podczas trwania zajęć lekcyjnych i uroczystości szkolnych; nie używa telefonu, ani innych urządzeń elektronicznych w czasie zajęć edukacyjnych. 13. Uczeń godnie reprezentuje szkołę. I. Rozdział Kłaniać się, czy się nie kłaniać? 1. Pierwsza kłania się osoba młodsza - starszej, mężczyzna kobiecie, podwładny przełożonemu. W sytuacji, gdy trudno ustalić np. wiek grzeczniejszy, lepiej wychowany kłania się pierwszy. 2. W szkole, na każdej przerwie, spotykamy nauczycieli, zdarza się, że tych samych w tym samym miejscu. Przy pierwszym spotkaniu pozdrawiamy spotkaną osobę, potem wystarczy uśmiech lub skinienie głowy. Nigdy nie popełni błędu ktoś, kto ukłoni się pierwszy. To naprawdę niewiele, a sprawia tak dobre wrażenie 3

4 II. Rozdział Proszę pani czy pani profesor? 1. W szkole podstawowej: proszę pani, proszę pana, w szkole średniej: pani profesor, panie profesorze. Oczywiście tytuł profesora jest tu tylko grzecznościowy. Tak się jednak utarło, że w szkołach kończących się maturą do dobrego tonu należy zwracanie się do nauczycieli przez: pani profesor, panie profesorze. III Rozdział Podaj dłoń! 1. Wyciągnięcie do kogoś pustej, dłoni oznaczało, że nie mamy wobec kogoś złych zamiarów. Gest ten można więc odczytać jako znak pokoju. 2. Osoba ważniejsza wyciąga rękę do niżej usytuowanej: starsza do młodszej, kobieta do mężczyzny, szef do podwładnego. 3. Ręce najpierw podają sobie panie, potem panie wyciągają dłonie do panów, na końcu witają się mężczyźni. 4

5 4. Przedstawia się zawsze osoba mniej ważna osobie ważniejszej, czyli: młodszy - starszemu, mężczyzna kobiecie, podwładny przełożonemu, gospodarz gościowi. IV Rozdział Proszę wstać! 1. Młodsi wstają, gdy wchodzi osoba starsza, mężczyźni gdy kobieta, podwładni gdy odwiedza ich przełożony. 2. Dobrze wychowany mężczyzna, podnosi się z miejsca, gdy do pokoju wchodzi kobieta. 3. Wstawanie na początku lekcji nie jest częścią musztry czy pruskiego drylu, lecz wynika z norm przyjętych w naszej kulturze jako reguły dobrego wychowania. 5

6 V Rozdział Nie szata zdobi człowieka, ale jak cię widzą, tak cię piszą 1. Nasz strój dużo o nas mówi, zwłaszcza młodzi ludzie lubią ubiorem wyrażać swoją indywidualność, charakter, poglądy, przynależność do określonej grupy czy subkultury. 2. Odpowiedni ubiór jest częścią dobrego wychowania. 3. Uroczysty strój na egzaminy i uroczystości nie tylko szkolne. 4. Do teatru może nie wieczorowo, ale wizytowo. Panów obowiązuje garnitur albo ciemne spodnie i marynarka (nie wypłowiałe dżinsy), panie stonowane, raczej ciemne kolory. 6

7 5. Teatr teatrowi jest nierówny na przedstawienie teatru awangardowego lub szkolny spektakl wystawiany przed południem możemy ubrać się swobodniej, jednak nie przesadzajmy z luzem. 6. Wchodząc do ławek, odwracamy się tyłem do sceny, przodem do siedzących w naszym rzędzie widzów. Jeśli już siedzimy, a ktoś inny wchodzi na swoje miejsce, ułatwiamy mu to podnosząc się z fotela. Oczywiście wyłączamy komórki!!! VI. Rozdział Wyjechali na. wycieczkę wszyscy nasi podopieczni 1. Jesteśmy zespołem, na wycieczce w jeszcze większym stopniu niż w szkole. Spróbujmy nieco ukrócić swój indywidualizm i dostosować się do ogółu. 7

8 2. Zrobić plan wycieczki w szkole, dokąd i po co jedziemy. Dokładnie omówiony plan imprezy, wróży jej powodzenie. 3. Przygotujcie się odpowiednio do rodzaju wycieczki. 4. Najważniejszy punkt to : punktualność i dyscyplina. VII. Rozdział Mój język świadczy o mnie 1. Wszystkie stany emocjonalne od złości po zachwyt naprawdę można wyrazić bez użycia wulgaryzmów. 2. Jak najczęściej używajmy słów: proszę i dziękuję. Rozdział VIII Jeść czy nie jeść Oto kilka obrazków jak zachować się przy stole nic dodać nic ująć. 8

9 9

10 O zasadach savoir-vivre u w różnych życiowych sytuacjach można by mówić długo. Zasady społeczne ułatwiają życie w dorosłym życiu będziecie się mogli wielokrotnie o tym przekonać. Ale ważniejsze od dobrych manier jest wewnętrzne nastawienie wobec innych ludzi, nacechowane życzliwością, sympatią, chęcią pomocy. Zespół redakcyjny: Klaudia Jelcz,, Aleksandra Myczewska, Paula Stanny, Damian Gniewczyoski, P. Hazik Skład komputerowy: M. Kruk-Cieślik Opiekunowie pisma: mgr Marta Kufieta, mgr Magdalena Kruk-Cieślik 10