c z ę ś ć p i e r w s z a

Transkrypt

1 polska jazda W końcu mamy wakacje! Najpiękniejszy kawałek roku. Ciepły, pachnący i wiele sobą obiecujący. POLSKA JAZDA c z ę ś ć p i e r w s z a Ileż to czasu spędziliśmy ciężko pracując na te dwa letnie miesiące!? Nie chodzi o pracę w szkole, za biurkiem, czy w jakiejś fabryce. Chodzi o te godziny ciężkiego treningu, mozolnego wjeżdżania się w rower, zdobywania kondycji i umiejętności technicznych, które teraz wydać mają owoce. Nie muszą to być zaraz puchary czy medale. Mam na myśli raczej nowe, nieznane szlaki. Ścieżki, które rozpalały Waszą wyobraźnię, zmuszając leniwe członki do działania. Szczyty, których zdobycie wymaga naprawdę wysokiej formy A nawet jeśli nie czujecie w sobie energii godnej husarii, to co szkodzi spróbować. Dni mamy długie, noce ciepłe, a w górach dojrzewają już jagody, maliny i jeżyny. Głód i zimno nam nie straszne. My, ze swojej strony, przygotowaliśmy dla Was na wakacje kilka propozycji z najwyższej półki. Supertrudne, superciężkie i superpiękne odcinki górskich szlaków. Krótkie, ale esencjonalne. Wkomponujcie je w trasy własnego pomysłu i wyciągnijcie z nich tyle przyjemności, ile się tylko da! A ponieważ jak się okazało miejsc godnych najwyższego zachwytu jest w Polsce całe mnóstwo, podzieliliśmy opisy na dwa odcinki. Letnią kanikułę zaczynamy od podróży na Wschód. 28

2 Opracował: Piotr Jaworski, Zdjęcia: Janusz Maniak, Marcin Rygielski UŁAŃSKA! 29

3 polska jazda Bieszczady Otryt To grzbiet dla eksploratorów, wciąż dziki i nieodkryty. Oglądany z połonin wygląda jak łagodny baranek. Ale to nieprawda, o jego prawdziwym charakterze można przekonać się dopiero stojąc na nim okrakiem. To grzbiet zakopanego w ziemi dinozaura z łańcuchem kolców na kręgosłupie. Od rowerzysty wymaga bardzo wiele: trzeba mieć kupę mocy, żeby pokonać bardzo strome podjazdy na trasie. Niezbędna jest też odwaga i nie lada umiejętności żeby sfrunąć z każdego kolca. Otryt to prawdziwa przygoda i wyzwanie, stromizny i zwalone pnie, wijące się ścieżki i progi skalne. Na pierwszy raz polecamy niebieski szlak z Polany. Do Polany można dostać się samochodem, a nawet PKSem z Polańczyka drogą nr 894. W Polanie wskoczyć na rower i kierując się znakami niebieskiego szlaku wyjechać na grzbiet łatwą szutrówką. Tutaj zacznie się prawdziwa jazda. Dla co bardziej ambitnych mamy wariant trudniejszy, w czasie którego pokonać można cały grzbiet. W takim razie warto całkiem przyzwoitą (jak na warunki bieszczadzkie) drogą asfaltową dojechać do Dwernika i stamtąd wtaskać rower na grzbiet Otrytu (ze względów nawigacyjnych radzimy skorzystać z niebieskiego szlaku). Pierwszy wariant wiedzie z zachodu na wschód, przeważają podjazdy, w nawigacji wybitnie pomagają niebieskie znaki. Wąska ścieżka wije się i przeplata karkołomne zjazdy z bardzo stromymi podjazdami. Wyjątkowo śliskie, gliniaste błoto da się we znaki. Podjazdy kończą się dopiero przy spalonym tej zimy budynku Chaty Socjologa. Dalej niebieski szlak wariackim i silnie zerodowanym zjazdem sprowadza do Doliny Sanu w Dwerniku. Z tarcz buchają kłęby pary i trudno ze zmęczenia ustać na nogach. Wariant drugi jest dużo dłuższy i trudniejszy. Zaczyna się w Dwerniku skąd, raczej z buta, trzeba dostać się pod Chatę Socjologa. Niebieski szlak przecina w końcu szutrówkę i wraz z nią opada na północ. Tutaj trzeba go porzucić: dalej zaczynają się klimaty traperskie i wyszukiwanie drogi wśród zwalonych drzew. Ścieżka grzbietem prowadzi aż do Rajskiego i pozostaje w pamięci na całe życie. 30

4 Solina Polana Rajskie Szczycisko Tworylne Lutowiska Krywe Ruiny Chaty Socjologa San Zatwarnica San Rajskie Zatwarnica Dwernik Jeśli te nazwy nic nie mówią to znaczy, że się nie było w Bieszczadach. Ta trasa nie jest trudna technicznie ani kondycyjnie, ona prowadzi po prostu przez puste obszary i bardzo często przypomina Camel Trophy na Borneo. Błota jest tu zawsze pod dostatkiem, często w dół trzeba wrzucić małą tarczę żeby rower pojechał. prowadzi poza szlakami i jest trudna nawigacyjnie, można nieźle pobłądzić i warto zarezerwować sobie spory margines błędu na poszukiwanie właściwej drogi. Największą atrakcją są niewiarygodne widoki na dolinę Sanu z Otrytem w tle i ruiny cerkwi. Często jedynymi śladami po wioskach są zdziczałe drzewka owocowe. Rajskie, z którego zaczyna się ten OS leży na drodze 894 z Polańczyka. Do Zatwarnicy, gdzie OS się kończy, dojeżdża się potwornie dziurawym asfaltem od Dużej Pętli Bieszczadzkiej (896). Własny samochód jest jedyną opcją. Z Rajskiego trzeba ruszyć na południe, początkowo całkiem dobrą asfaltową drogą. Dziury zaczynają się za polem kempingowym. Droga prowadzi wzdłuż Sanu. Po dojechaniu do mostu należy skręcić w prawo i rozpocząć mozolny podjazd na przełęcz Szczycisko. Przed przełęczą trzeba skręcić w lewo na szutrową drogę w dół. 2,5 km dalej należy wypatrzyć wąską, prawie nieużywaną dróżkę w lewo do doliny Sanu. Po wyjechaniu z lasu nawigacja jest znacznie łatwiejsza. Z pomocą szczęścia dojeżdża się do Tworylnego. Miejsce zapiera dech, ruiny cerkwi robią niesamowite wrażenie. Należy kierować się na kępę drzew i przejechać w poprzek cmentarza na małą przełęcz, tuż za nią trzeba odbić w lewo. Potem jest już tylko jedna droga, która przecinając strumienie (bez mostków!), przez błota doprowadzi do Krywego. Stąd znaki ścieżki przyrodniczej nr 8 wyprowadzą z doliny. Dalej zaczyna się asfalt wiodący do Zatwarnicy. 31

5 polska jazda Komańcza Hon Cisna Genialny freeride, co najlepsze opisywany odcinek stanowi tylko część fantastycznej trasy z Komańczy do Cisnej. Odcinek jest bardzo trudny długi, stromy zjazd, co chwilę urozmaicony progami od kilkunastu centymetrów do nawet metra. Do pokonania całości na rowerze potrzeba dobrego sprzętu, dużych umiejętności i mocnej psychiki. Przyda się również dobra kondycja, bo dojazd jest długi. Nawet jeśli czegoś Ci brakuje i tak tam jedź, jeśli kilka razy zejdziesz z roweru, nic się nie stanie. Duszatyn Jeziorka Duszatyńskie Chryszczata 997 Jaworne 992 Baligród Komańcza leży na granicy Beskidu Niskiego i Bieszczadów. Trasę najlepiej rozpocząć z Komańczy, jazda w odwrotną stronę nie jest tak ciekawa. Cała wycieczka nie sprawia większych trudności orientacyjnych poruszamy się jak po sznurku, kierując się znakowanym szlakiem. Krótszy, ale mniej ciekawy wariant (pętla rozpoczynana i kończona Cisnej) zakłada dojazd drogą na przełęcz Żebrak i stamtąd podjazd na Jaworne i dalej głównym grzbietem w stronę Cisnej. Cisna Hon 820 Cisna Z Komańczy czerwonym szlakiem będziemy jechać wzdłuż nieczynnej wąskotorówki, pięknych jeziorek Duszatyńskich i przez kilkaset metrów pieszo zdobywać Chryszczatą. Tam zaczyna się wspaniały singletrack, prowadzący przez przełęcz Żebrak prawie do Cisnej. Najtrudniejszy fragment zjazd z Honu kończy całą trasę, ale już od Chryszczatej mało kto będzie narzekał na brak adrenaliny. Będzie też się gdzie spocić, bo po drodze jest kilka solidnych podjazdów. Jedno z Jeziorek Duszatyńskich i obgryziony przez wilki szkielet sarny, który znależliśmy w drodze do Duszatyna. 32

6 Beskid Wyspowy Jurków Mogielica 1170 Mszana Dolna Jasień 1052 Krzystonów 1012 Łącko, Limanowa Krzystonów Jasień Opisywany odcinek leży w południowowschodniej części Beskidu Wyspowego i pokrywa się w większości z żółtym szlakiem turystycznym. Stanowi część trasy pomiędzy Mogielicą a doliną Kamienicy, dzielącą Gorce od Beskidu Wyspowego. Dalej możemy kontynuować wycieczkę już w Gorcach. Długość odcinka ok. 10 km. Plusem tej trasy jest to, że nie zaczyna się w żadnym cywilizowanym punkcie. Wcześniej trzeba tam dojechać z Limanowej (przez Mogielicę) Szczawy lub Jurkowa (szutrowe drogi leśne). Tak czy owak, co najmniej kilka kilometrów podjazdu na przystawkę. Najciekawszy jest wariant przez Mogielicę, na którym każdy znajdzie kilka ciekawych OS-ów. Odcinek specjalny rozpoczyna się na przełęczy między Krzystonowem i Mogielicą i prowadzi aż do doliny Kamienicy. Najpierw mamy bardzo stromy i przejezdny tylko dla nielicznych podjazd na Krzystonów, później wąska ścieżka jest mniej stroma, za to pojawiają się liczne kamienie, ostre zakręty, ani chwilę nie będziemy się nudzić. Później chwila jazdy przez piękne polany i podjazd na Jasień. Z niego dalej żółtym szlakiem coraz stromiej w dół. Gdy szlak odbija z szerszej drogi w ścieżkę jedziemy dalej dróżką, która zamienia się w potwornie kamieniste, strome koryto. Ten wariant polecam tylko właścicielom fulli, pozostali nie będą mieli z niego wielkiej radości

7 polska jazda Beskid Sądecki Hala Łabowska Łomnica Zdrój Jeden z licznych wariantów zjazdu z pasma Jaworzyny Krynickiej. Najkrótszy i najtrudniejszy ze znakowanych szlaków prowadzących w dół. Cały zjazd niebieskim szlakiem. Kluczem jest dostanie się do Hali Łabowskiej można z okolic Piwnicznej lub Wierchomli, można z okolic Krynicy rejon jest bardzo urozmaicony i ciekawy. Z Hali Łabowskiej niebieskim szlakiem w stronę Łomnicy. Najpierw niezbyt trudny zjazd ścieżką z pięknymi widokami, w sam raz, żeby słynna kiełbasa po łabowsku dobrze ułożyła się w brzuchu, a później bardzo stromy zjazd między drzewami, z licznymi bardzo ostrymi zakrętami, luźnymi kamieniami. Cały czas na hamulcach, maksymalnie wolno, próbujemy zjechać bez podpórki. Zjazd tylko dla wprawnych i odważnych. W sezonie można na nim spotkać wielu piechurów, wówczas, niestety, trzeba ustąpić im miejsca i poczekać aż przejdą. Kluczowe trudności to kilkaset metrów, ale warto się z nimi zmierzyć. Rytro Rytro Hala Łabowska Jaworzyna Krynicka Poprad Piwniczna Zdrój Łomnica Zdrój Żegiestów, Krynica Rowerowy parking przy schronisku na Hali Łabowskiej 34

8 Radziejowa Trudny, techniczny podjazd wąską ścieżką, dodatkowo mocno zagłębioną w podłożu, potem bardzo stromy zjazd pełen korzeni i kamieni. Jedyny sensowny kierunek jazdy to od Przehyby w stronę Rogaczy. Odcinek leży na czerwonym szlaku turystycznym. Na Przehybę można dojechać ze Szczawnicy szlakiem rowerowym lub trudniej i ciekawiej przez Bereśnik i Skałkę albo też z Gołkowic najłatwiejszą drogą, w większości asfaltem. Gołkowice Krościenko Szczawnica Jaworki Przechyba 1175 Złomisty 1226 Radziejowa 1262 Piwniczna Wielki Rogacz 1182 Piwniczna Schronisko na Przechybie Po odpoczynku w schronisku na Przehybie należy kierować się czerwonym szlakiem w stronę Radziejowej (no bo gdzież indziej?). Bardzo ciekawym szlakiem docieramy pod Radziejową w prawo odchodzi szlak rowerowy, który łączy się później z czerwonym (możemy nim wrócić). Długi, wąski i techniczny podjazd wąską ścieżką w borówkach, później kilkaset metrów solidnego, bardzo stromego zjazdu po korzeniach i, pod koniec, po luźnych kamieniach. Dalej polecam zjazd żółtym szlakiem (od Rogaczy) przez Niemcową do Piwnicznej. Smacznego! 35