KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI w roku szkolnym 2008/2009 nauczyciel przedmiotu mgr Piotr Karalus

Transkrypt

1 KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI w roku szkolnym 2008/2009 nauczyciel przedmiotu mgr Piotr Karalus I. Wymagania na stopnie szkolne. Ocena niedostateczna: Uczeń spełnił mniej niż 50% wymagań podstawowych. Uczeń nie opanował wiadomości i umiejętności określonych podstawą programową nauczania fizyki w danej klasie, a braki w wiadomościach uniemożliwiają mu dalsze zdobywanie wiedzy z fizyki. Nie jest w stanie rozwiązać zadań o niewielkim stopniu trudności. Nie wykazuje chęci zdobycia wiedzy. Ocena dopuszczająca: Uczeń spełnił 50% wymagań podstawowych. Uczeń ma braki w opanowaniu treści zawartych w podstawie programowej, ale nie przekreśla to możliwości uzyskania przez niego podstawowej wiedzy z fizyki w ciągu dalszej nauki. Uczeń rozwiązuje typowe zadania teoretyczne i praktyczne o niewielkim stopniu trudności. Wykazuje chęć zdobywania wiedzy. Ocena dostateczna: Uczeń spełnił 75% wymagań podstawowych. Uczeń opanował wiadomości i umiejętności określone w wymaganiach podstawowych. Rozwiązuje typowe zadania teoretyczne i praktyczne o średnim stopniu trudności. Ocena dobra: Uczeń spełnił 75% wymagań podstawowych oraz 50% wymagań ponadpodstawowych. Uczeń w pełni opanował wiadomości i umiejętności określone w poziomie podstawowym, częściowo spełnia wymagania ponadpodstawowe, czyli w dużej mierze zna materiał określony programem nauczania. Poprawnie stosuje wiadomości, rozwiązuje samodzielnie typowe zadania teoretyczne i praktyczne. Ocena bardzo dobra: Uczeń spełnił 75% wymagań podstawowych oraz 75% wymagań ponadpodstawowych. Uczeń opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności określony programem nauczania fizyki w danej klasie. Sprawnie posługuje się zdobytymi wiadomościami, samodzielnie rozwiązuje problemy teoretyczne i praktyczne. Stosuje posiadaną wiedzę w nowych sytuacjach. Ocena celująca: Uczeń spełnił wszystkie wymagania na ocenę bardzo dobrą oraz rozwiązał wskazane zadanie wykraczające poza treści programowe. Uczeń posiadł wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania. Samodzielnie rozwija własne uzdolnienia. Sprawnie posługuje się posiadaną wiedzą w rozwiązywaniu problemów. Proponuje rozwiązania nietypowe. Osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach.

2 II. Narzędzia sprawdzania wiedzy i umiejętności. Sprawdzanie wiedzy i umiejętności ucznia odbywa się następującymi metodami: 1) ustne odpowiedzi, 2) kartkówki z bieżącego materiału, 3) pisemne sprawdziany po zamkniętej partii materiału, 4) prace domowe, 5) opracowanie referatu na zadany temat, 6) praca i aktywność na lekcji. Sprawdzaniu podlegają umiejętności i wiedza. W szczególności: 1) umiejętne stosowanie terminów, pojęć i metod niezbędnych w praktyce życiowej i dalszym kształceniu, 2) wyszukiwanie i stosowanie informacji, 3) wskazywanie i opisywanie faktów, związków i zależności, 4) łączenie wiedzy teoretycznej z umiejętnościami praktycznymi podczas rozwiązywania problemów. III. Zasady przeprowadzania sprawdzianów i kartkówek sprawdziany obejmują materiał z przerobionego działu i są przeprowadzane w formie pisemnej lub w formie testu; są zapowiadane z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem i poprzedzone lekcją powtórzeniową, w przypadku, kiedy uczeń nie pisał sprawdzianu (kartkówki) zobowiązany jest napisać pracę w terminie 2 tygodni od dnia powrotu do szkoły; niedotrzymanie w/w terminu równoznaczne jest z otrzymaniem oceny niedostatecznej za sprawdzian (kartkówkę), kartkówki muszą być zapowiedziane tylko wtedy, gdy obejmują materiał większy niż z trzech ostatnich jednostek tematycznych; ocena z kartkówki nie może być poprawiana. IV. Zasady poprawiania stopni ze sprawdzianów. ocena niedostateczna ze sprawdzianu powinna być poprawiona w terminie 2 tygodni od oddania przez nauczyciela poprawionych prac przed zakończeniem półrocza (roku szkolnego) można poprawiać jeden sprawdzian, z którego uczeń otrzymał ocenę pozytywną w przypadku, gdy stopień ten w sposób niekorzystny odbiega od pozostałych

3 V. Kryteria oceniania odpowiedzi ustnych Odpowiedź ustna obejmuje materiał z trzech ostatnich jednostek tematycznych, a w przypadku lekcji powtórzeniowych materiał z całego działu. Uczeń uzyskuje także punkty dodatnie (plusy) i ujemne (minusy) za pojedyncze odpowiedzi udzielane w trakcie lekcji; punkty te zamieniane są na ocenę zgodnie z regułą: bardzo dobry dobry dostateczny + + dopuszczający + - lub niedostateczny VI. Sposób wystawiania oceny półrocznej i rocznej Przy wystawianiu stopnia na zakończenie każdego następnego okresu lub roku szkolnego bierze się pod uwagę wszystkie oceny cząstkowe ucznia od początku roku szkolnego. Poniższa tabela określa na jakich zasadach będą ustalane oceny półroczne i roczne. 1 2 średnia wszystkich ocen cząstkowych (łącznie ze sprawdzianami) ocena na koniec półrocza (roku szkolnego) >4,6 >3,6 >2,6 >1,6 <1,6 bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny Ocena niedostateczna półroczna powinna zostać poprawiona w ciągu jednego miesiąca od rady klasyfikacyjnej za pierwsze półrocze. Nie dotrzymanie tego terminu może skutkować wystawieniem oceny niedostatecznej na koniec roku szkolnego. VII. Obowiązki ucznia. Uczeń zobowiązany jest do: regularnego uczęszczania na zajęcia, systematycznego przygotowywania się do zajęć (znajomość materiału co najmniej z trzech ostatnich jednostek tematycznych, odrobienie pracy domowej, wykonanie poleceń nauczyciela), aktywnego uczestnictwa w lekcjach, systematycznego prowadzenia zeszytu przedmiotowego

4 Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie l rok szkolny 2008/2009 mgr Piotr Karalus Wymagania podstawowe: Uczeń potrafi podać podstawowe wielkości fizyczne i jednostki, w jakich się je wyraża. Uczeń potrafi posługiwać się zegarkiem i stoperem do wyznaczenia czasu trwania zjawiska. Uczeń rozróżnia ruchy prostoliniowe i krzywoliniowe. Uczeń wie, że ciało poruszające się ruchem jednostajnym w każdej jednostce czasu przebywa taka samą drogę. Uczeń wie, że szybkościomierz samochodu pokazuje szybkość chwilową. Uczeń wic, że masę wyrażamy w kilogramach a ciężar w niutonach Uczeń wie, że wartość siły wyrażamy w niutonach. Uczeń wic, że aby wprawić ciało w ruch lub zatrzymać je, trzeba działać siłą. Uczeń rozpoznaje na przykładach zjawisko bezwładności. Uczeń wie, że przypadku, gdy siły działające na ciało równoważą się, to ciało spoczywa lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowymi. Uczeń wie, że Ziemia przyciąga wszystkie ciała. Uczeń wie, że na ciała poruszające się w powietrzu działa siła oporu powietrza. Uczeń odróżnia ruch przyspieszony od jednostajnego opóźnionego. Uczeń wie, że w ruchu jednostajnie przyspieszonym w każdej jednostce czasu szybkość wzrasta o te samą wartość. Uczeń potrafi wymienić niektóre rodzaje oddziaływań. Uczeń potrafi odczytać współrzędne położenia ciała poruszającego się po linii prostej. Uczeń rozpoznaje na przykładach oddziaływania bezpośrednie (mechaniczne) i "na odległość". Uczeń rozpoznaje na przykładach statyczne i dynamiczne skutki oddziaływań. Uczeń wie, że wartość pędu ciała zależy od jego masy i szybkości. Uczeń rozumie pojęcie siły wypadkowej i potrafi znaleźć graficznie wypadkową dwóch sił o tym samym kierunku. Uczeń rozumie pojęcie siły równoważącej i potrafi znaleźć graficznie siłę równoważącą Uczeń wie, że wydłużenie sprężyny jest wprost proporcjonalne do działającej siły. Uczeń wie, że siła ciężkości (ciężar), czyli siła, jaką Ziemia przyciąga ciało jest wprost proporcjonalna do masy tego ciała. Uczeń wie, że siły wzajemnego oddziaływania dwóch ciał mają jednakowe wartości takie same kierunki i przeciwne zwroty, umie podać przykład. Uczeń potrafi rozpoznać przykłady pożytecznego i szkodliwego działania siły tarcia. Uczeń potrafi podać sposoby zmniejszania i zwiększania oporów ruchu. Wymagania na ponadpodstawowe: Sporządza i korzysta z wykresów ilustrujących jeden rodzaj ruchu. Uczeń potrafi poprawnie skomentować przykład dotyczący układów odniesienia i względność ruchu.

5 Uczeń potrafi obliczyć wartość przemieszczenia ciała na podstawie znajomości położenia początkowego i końcowego w jednowymiarowym układzie współrzędnych. Uczeń potrafi narysować wektor obrazujący przemieszczenie i odróżnia tę wielkość od drogi przebytej przez ciało. Uczeń potrafi obliczyć drogę przebytą przez ciało ruchem jednostajnym na podstawie wartości v i t. Uczeń potrafi rozpoznać (spośród innych wykresów) wykres s(t) dla ruchu jednostajnego i obliczyć z wykresu wartość prędkości (szybkość) ciała. Uczeń potrafi na wybranych przez siebie przykładach objaśnić różnicę między szybkością średnia i chwilową. Uczeń zna własności ruchu jednostajnie przyspieszonego i umie z nich korzystać. przyspieszonego odczytać wartość przyspieszenia i przebytą drogę. Uczeń rozumie, co to znaczy, że ciało porusza się ruchem jednostajnie opóźnionym i potrafi korzystać ze znajomości własności tego ruchu i z wykresu v względem t,obliczyć czas i drogę hamowania. Uczeń potrafi obliczyć wartość pędu na podstawie znajomości masy i wartości prędkości. Uczeń rozumie zasadę zachowania pędu i potrafi z niej skorzystać w zadaniach nie wymagających formalnych rachunków. Uczeń potrafi w dowolnym przykładzie wymienić siły działające na ciało, narysować wektory obrazujące te siły, podać wszystkie cechy tych sił i ich źródła. Uczeń potrafi zastąpić kilka sił działających wzdłuż jednej prostej siłą wypadkową. Uczeń potrafi narysować siłę równoważącą kilka sił działających wzdłuż jednej proste). Uczeń zna drugą zasadę dynamiki Newtona i potrafi ją wykorzystać w przykładach z codziennego otoczenia. Uczeń potrafi korzystać z matematycznej postaci drugiej zasady dynamiki i obliczać występujące w tym wzorze wielkości fizyczne. Uczeń wie, że wartość siły sprężystości ciała jest wprost proporcjonalna do Jego odkształcenia. Uczeń potrafi obliczyć ciężar ciała na podstawie znajomości jego masy. Uczeń zna trzecią zasadę dynamiki Newtona i potrafi poprawnie objaśnić prezentowane mu przykłady, w tym także podać cechy sił wzajemnego oddziaływania. Uczeń wie, że wartość siły tarcia zależy od wartości siły przyciskającej ciało do podłoża. Uczeń umie wyjaśnić spadanie ciał w oparciu o zasady dynamiki Newtona. Uczeń potrafi swobodnie korzystać wzorów i przekształcając je obliczać każdą z wielkości fizycznych. Uczeń potrafi obliczyć średnią szybkość na podstawie wykresu v(t). Uczeń potrafi prawidłowo rozpoznać rodzaj ruchu w zadaniu problemowym. Uczeń potrafi formułować samodzielne wypowiedzi na trudne pytania, np., od czego zależy iloraz szybkości uzyskanych w wyniku wzajemnego oddziaływania ciał, objaśnić różnicę miedzy masą i ciężarem, wskazać wraz z uzasadnieniem, jakim urządzeniem posługujemy się w celu wyznaczenia ciężaru, a jakim w celu wyznaczenia masy Uczeń potrafi rozwiązywać złożone problemy wymagające dobrej znajomości kilku zjawisk lub praw np. opis ruchu skoczka spadochronowego, wyszukiwanie sytuacji, w których na ciało działają siły o różnej naturze, rozwiązywanie problemów wymagających zastosowania trzeciej zasady dynamiki i zasady zachowania pędu.

6 Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie 2 rok szkolny 2008/2009 mgr Piotr Karalus Wymagania podstawowe: Uczeń wie, że pracę wyrażamy w dżulach. Uczeń rozróżnia w przykładach ciała posiadające energię potencjalną grawitacji, energię potencjalną sprężystości, energię kinetyczną. Uczeń potrafi opisać przemiany energii mechanicznej. Uczeń w przedstawionych prostych przykładach rozróżnia ciała stałe, ciecze i gazy. W podanych przykładach uczeń rozróżnia własności ciał stałych: kruchość, plastyczność, sprężystość. Uczeń wie, że wszystkie ciała składają się z cząsteczek, że cząsteczki są w ciągłym ruchu i wzajemnie się przyciągają. Uczeń potrafi rozpoznać na przykładach konieczność używania dobrych i złych przewodników ciepła. Uczeń wie, że fale sprężyste nie mogą się rozchodzić w próżni. Uczeń wie, z jaką szybkością porusza się fala głosowa w powietrzu. Uczeń wie, jak powstaje echo. Uczeń rozumie pojęcie szybkości ponaddźwiękowej. Uczeń wie, że warunkiem ruchu po okręgu jest działanie siły wypadkowej zwróconej do środka tego okręgu. Uczeń wie, że każde dwa ciała obdarzone masą przyciągają się wzajemnie siłą grawitacji, której wartość jest tym większa im większe są masy ciał bądź tym mniejsza im bardziej oddalone są oddziałujące ciała. Uczeń rozumie, że E p grawitacji wzrasta wraz z odległością ciała od Ziemi. Uczeń rozumie, że E k ciała wzrasta wraz ze wzrostem wartości prędkości tego ciała. Uczeń wie, że ciała stałe zachowują swoją objętość i kształt. Uczeń wie, że ciecze zachowują objętości przyjmują kształt naczynia. Uczeń wie, że ciała stałe i ciecze nie są ściśliwe. Uczeń wie, że gazy nie mają własnego kształtu i objętości. Uczeń wie, że gazy są ściśliwe i rozprężliwe. Wszystkie te zjawiska uczeń potrafi wytłumaczyć wiedząc, że odległości między cząsteczkami gazu są największe, siły międzycząsteczkowe w gazach są najmniejsze, Uczeń wie, że w wyższej temperaturze cząsteczki średnio poruszają się szybciej. Uczeń zna zjawisko dyfuzji. Uczeń wie, że istnieją różne skale temperatur. Uczeń wie, co nazywamy ciepłem. Uczeń wie, że ciepło może przechodzić z ciała o temperaturze wyższej do ciała o temperaturze niższej. Uczeń wie, że ciepło wyrażamy w dżulach. Uczeń wie, że człowiek słyszy drgania o częstotliwości od Hz. Uczeń wie, że źródłem dźwięku są ciała drgające. Uczeń wie, jaką rolę spełnia błona bębenkowa ucha. Uczeń wie, co nazywamy długością fali. Uczeń potrafi scharakteryzować rodzaje fal i wielkości, które je opisują. Uczeń rozumie szkodliwość hałasu i wie, że jednostką poziomu natężenia jest decybel. Uczeń wie, że fale podłużne mogą się rozchodzić w ciałach stałych, cieczach i gazach, a fale poprzeczne tylko w ciałach stałych.

7 Wymagania na ponadpodstawowe Uczeń potrafi przewidzieć, jak porusza się ciało w chwili, gdy przestaje na nie działać siła dośrodkowa. Uczeń wie, że siła powszechnego ciążenia jest wprost proporcjonalna do iloczynu mas oddziałujących ciał i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między nimi. Uczeń zna warunki, przy których można obliczać pracę ze wzoru W =F * s Uczeń potrafi obliczyć moc P znając W i t (praca wykonana w czasie). Uczeń potrafi obliczyć energię potencjalną ze wzoru. E p = mgh Uczeń potrafi obliczyć energię kinetyczną ze wzoru. E k = mv / 2 Uczeń potrafi skorzystać z zasady zachowania energii w najprostszym przypadku E p = E k Uczeń potrafi zaproponować doświadczenie świadczące o tym, że ciecz nie ma własnego kształtu. Uczeń potrafi zaproponować doświadczenie pokazujące, że zmiana kształtu ciała stałego nie powoduje zmiany jego objętości. Uczeń wie, że w wyższej temperaturze średnia energia kinetyczna cząsteczek ciała jest większa. Uczeń potrafi przeliczać temperatury w skali Celsjusza na skalę Kelvina i na odwrót. Uczeń wie, że cząsteczki różnych substancji różnią się wielkością Uczeń odróżnia pierwiastki od związków chemicznych. Uczeń rozumie, że masa jest miarą ilości substancji. Uczeń rozumie pojęcie gęstości, Uczeń potrafi obliczyć każdą z wielkości występujących we wzorze na gęstość substancji. Uczeń wie, że gęstość wyraża się w jednostkach: 1 kg / m3 lub Ig/ cm3 Uczeń potrafi wyjaśnić wyniki doświadczeń, w których demonstruje się właściwości ciał stałych, cieczy i gazów. Uczeń potrafi wytłumaczyć, dlaczego ciecze i ciała stałe są nieściśliwe. Uczeń potrafi objaśniać zjawiska związane z występowaniem sił miedzycząsteczkowych (zwilżanie, kształt kropli cieczy w stanie nieważkości). Uczeń wie, że gęstość wody wynosi: 1 g/cm3 lub 1000 kg/m3. Uczeń zna składniki energii wewnętrznej. Uczeń rozumie, że skoro energia wewnętrzna jest sumą energii wszystkich cząsteczek, więc zależy od masy ciała. Uczeń potrafi się posługiwać ze zrozumieniem pierwszą zasadą termodynamiki w prostych przykładach ilościowych. Uczeń rozumie, że zmiana objętości ciała powoduje zmianę jego gęstości. Uczeń zna zasadę działania taśmy bimetalicznej. Uczeń potrafi obliczyć częstotliwość na podstawie znajomości okresu i odwrotnie. Uczeń wie, na czym polega izochronizm wahadła. Uczeń zna związek okresu wahadła z długością tego wahadła. Uczeń rozróżnia fale poprzeczne i podłużne. Uczeń rozumie, że rozchodzenie się fali jest związane z transportem energii a nie masy. Uczeń wie, że zjawiska dyfrakcji i interferencji są charakterystyczne dla fal. Uczeń rozumie zjawisko interferencji i potrafi rozpoznać jego skutek. Uczeń wie, jakie cechy dźwięku można mierzyć, a jakie rozpoznaje ucho. Uczeń rozumie prawo Coulomba, potrafi z niego korzystać i zna zakres jego stosowalności. Uczeń rozumie, na czym polega elektryzowanie przez indukcję. Uczeń wie, od czego zależy wartość siły działającej na ciało naładowane umieszczone w polu elektrostatycznym.

8 Uczeń potrafi korzystać z wiadomości z mechaniki do opisu zachowania się ciała naładowanego w polu elektrostatycznym. Uczeń potrafi rozwiązywać jakościowe i ilościowe problemy związane z pierwszą zasadą termodynamiki. 'r Uczeń potrafi rozwiązywać problemy dotyczące wykorzystania gazów jako izolatorów ciepła. Uczeń potrafi rozwiązywać zadania problemowe związane z zamianą energii mechanicznej w energię wewnętrzną. Uczeń zna trzy sposoby przekazywania ciepła. Uczeń wie, że woda rozszerza się anomalnie i zna praktyczne skutki tego zjawiska. Uczeń potrafi rozwiązywać problemy-związane z rozszerzalnością temperaturową ciał Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie 3 rok szkolny 2008/2009 mgr Piotr Karalus Wymagania podstawowe: Uczeń odróżnia dobre i złe przewodniki prądu. Uczeń wie, że natężenie prądu wyrażamy w amperach. Uczeń wie, że napięcie wyrażamy w woltach. Uczeń wie, w jakim celu używa się bezpieczników i że w miejscu, gdzie przewidywano np. bezpiecznik 5-amperowy, nie wolno montować bezpiecznika np. 20-amperowcgo. Uczeń rozumie, że obwód elektryczny musi być zamknięty, by płynął w nim prąd. Uczeń potrafi wymienić niektóre skutki przepływu prądu elektrycznego. Uczeń wie, że każdy odbiornik stawia prądowi pewien opór. Uczeń rozumie, co to znaczy, że odbiorniki różnią się mocą. Uczeń wie, że moc wyrażamy w watach i kilowatach. Uczeń wie, że liczniki elektryczne mierzą zużytą energię elektryczną w kilowatogodzinach Uczeń wie, że światło rozchodzi się w próżni z szybkością km/s, a w innych ośrodkach przezroczystych z mniejszą szybkością. Uczeń wie, że zwierciadła wypukłe i soczewki wklęsłe rozpraszają światło. Uczeń wie, że magnesy zbliżone do siebie biegunami jednoimiennymi - odpychają się, a różnoimiennymi - przyciągają się. Uczeń wie, że prądnica i alternator samochodowy to te same urządzenia do wytwarzania prądu przemiennego o nieco odmiennej budowie. Uczeń wie, że transformatory są to urządzenia do zamiany wysokiego napięcia na niższe i odwrotnie mniejszego napięcia na wyższe. Uczeń wie, że fale elektromagnetyczne rozchodzą się w próżni z prędkością km/s Uczeń potrafi wymienić sposoby wytwarzania energii elektrycznej i wskazać, które są najmniej uciążliwe dla środowiska. Uczeń potrafi odnaleźć na odbiorniku jego dane znamionowe i prawidłowo zinterpretować Uczeń rozumie, że przepływ prądu w przewodniku polega na uporządkowanym ruchu elektronów w wyniku przyłożenia napięcia między końce przewodnika. Uczeń wie, jaki jest prawdziwy kierunek ruchu elektronów, a jaki umowny kierunek prądu. Uczeń wie, że natężenie prądu określa się mierząc ładunek przepływający przez poprzeczny przekrój przewodnika w jednostce czasu.

9 Uczeń potrafi narysować schemat prostego obwodu elektrycznego, zawierającego źródło napięcia, wyłącznik i żarówkę. Uczeń wie, że natężenie prądu jest wprost proporcjonalne do przyłożonego napięcia (zna prawo Ohma), oporność wyrażamy w omach oraz zna wzór R = U / I Uczeń rozumie istotę łączenia szeregowego i równoległego odbiorników. Uczeń wie, że praca w odbiornikach jest wykonywana kosztem energii elektrycznej. Uczeń potrafi obliczyć pracę prądu elektrycznego ze wzoru W = U * I * t Uczeń potrafi obliczyć moc odbiornika ze wzorów P = U * I i P =W / t Uczeń wie, że przy przejściu z jednego do drugiego ośrodka promienie świetlne ulegają załamaniu. Uczeń wie, że załamaniu światła białego (słonecznego, ze zwykłej żarówki) towarzyszy rozszczepienie. Uczeń wie, na czym polega zjawisko fotoelektryczne i zna jego niektóre zastosowania. Uczeń wie, że drobne przedmioty stalowe umieszczone w polu magnetycznym magnesują się. Uczeń wie, że pole magnetyczne wywołują; magnesy naturalne (ruda magnetytu), kula ziemska, namagnesowane przedmioty stalowe, przewodniki, przez które płynie prąd elektryczny. Uczeń wie, co nazywamy przekładnią transformatora i że przetwarza on tylko prąd przemienny. Uczeń potrafi wyjaśnić, dlaczego uzwojenie wtórne spawarki elektrycznej wykonane jest / przewodu o dużym przekroju poprzecznym. Uczeń wie, co to jest promieniowanie jądrowe i dlaczego jest one szkodliwe dla zdrowia człowieka. Uczeń potrafi wymienić naturalne i sztuczne źródła promieniowania. Uczeń potrafi określić wpływ promieniowania na ludzi, zwierzęta, żywność i wodę. Wymagania ponadpodstawowe: Uczeń potrafi obliczyć każdą z wielkości występujących we wzorze R = U / I Uczeń rozumie zasadę działania opornicy suwakowej. Uczeń potrafi zbudować prosty obwód elektryczny według schematu. Uczeń rozumie, na czym polega zwarcie w obwodzie elektrycznym. Uczeń potrafi obliczyć opór zastępczy odbiorników połączonych szeregowo i równolegle. Uczeń rozumie związki między napięciami i natężeniami prądów w łączeniu szeregowym i równoległym. Uczeń potrafi dokonać pomiaru natężenia prądu (włączyć amperomierz szeregowo odpowiednimi zaciskami). Uczeń potrafi dokonać pomiaru napięcia między dwoma punktami obwodu elektrycznego (włączyć woltomierz równolegle odpowiednimi zaciskami). Uczeń potrafi przekształcić wyrażenie na pracę prądu W = U * I * t do postaci W = U 2 / R * t oraz W = I 2 * R * t i wyliczyć pracę z każdego wzoru. Uczeń potrafi przekształcić wyrażenie na moc P = U * I do postaci W = U 2 / R oraz W = I 2 * R i obliczyć moc z każdego wzoru Uczeń potrafi obliczyć koszt zużytej energii elektrycznej. Uczeń potrafi zastosować prawo odbicia w różnych sytuacjach praktycznych. Uczeń rozróżnia zjawiska odbicia, rozproszenia, pochłaniania światła. Uczeń potrafi nazwać soczewkę na podstawie jej kształtu. Uczeń potrafi, na podstawie znajomości położenia przedmiotu względem zwierciadła (soczewki), przewidzieć cechy obrazu i na podstawie cech obrazu określić położenie przedmiotu względem zwierciadła (soczewki). Uczeń potrafi obliczyć zdolność skupiająca soczewki na podstawie znajomości jej ogniskowej.

10 Uczeń potrafi rozwiązywać problemy związane ze zjawiskami optycznymi. Uczeń wie, jak powstają barwy różnych przedmiotów nieprzezroczystych. Uczeń potrafi jakościowo opisać sposób korygowania wad krótko- i dalekowzroczności. Uczeń rozumie zjawisko fotoelektryczne. Uczeń zna warunki, w których zachodzi całkowite wewnętrzne odbicie i zna zastosowania tego zjawiska. Uczeń potrafi formułować samodzielne wypowiedzi dotyczące zjawisk optycznych. Uczeń zna kolejność barw światła powstających w zjawisku rozszczepienia i ich cechy. Uczeń wie, że barwne płytki (filtry) przepuszczaj ą tylko światło o określonej barwie. Uczeń potrafi wskazać zagrożenia wynikające z funkcjonowania elektrowni jądrowych. Uczeń potrafi przy pomocy reguły prawej dłoni" wyznaczyć zwrot linii pola magnetycznego Uczeń potrafi opisać jak jest zbudowany elektromagnes i wyjaśnić zasadę jego działania. Uczeń wie, że zjawisko oddziaływania pola magnetycznego magnesu na przewodnik z prądem znalazło zastosowanie w silnikach elektrycznych i miernikach Uczeń wie, że wartość siły elektrodynamicznej zależy od natężenia prądu, długości odcinka i tego czy pole magnetyczne jest silne czy słabe. Uczeń potrafi wyjaśnić zasadę działania prądnicy prądu przemiennego. Uczeń zna właściwości i zastosowanie mikrofali, fal radiowych ultrakrótkich, oraz radiowych (krótkich, średnich i długich). Uczeń zna właściwości i zastosowanie światła widzialnego, promieniowania podczerwonego i promieniowania ultrafioletowego. Uczeń zna budowę i zasadę działania transformatora - umie wyjaśnić pojecie uzwojenia pierwotnego i wtórnego. Uczeń wie jak powstaje prąd elektryczny w prądnicy prądu przemiennego. Uczeń zna i rozumie prawa Maxwella. Uczeń potrafi wyjaśnić zjawisko powstawania prądu indukcyjnego. Uczeń potrafi zdefiniować pojęcia związane z promieniowaniem. Uczeń potrafi określić działania realizowane z ramach ochrony radiologicznej. Uczeń potrafi opisać sposoby ochrony przed napromieniowaniem.