Paweł Ambroziak, gr. B3, II rok, r.

Transkrypt

1

2 Paweł Ambroziak, gr. B3, II rok, r. Izolacje tarasów i balkonów Taras i balkon - pojęcia te, choć używa się ich zamiennie, nie mają ze sobą wiele wspólnego. Balkon jest jedynie płytą wystającą ze ściany, natomiast taras - w zależności od jego rodzaju - spełnia jednocześnie rolę stropu, lub jest płytą leżącą na gruncie, ewentualnie stojącą na słupach. Taras, szczególnie zaprojektowany nad pomieszczeniem, musi spełniać warunki stawiane przegrodom budowlanym, w odróżnieniu od balkonu, który przenosi jedynie obciążenie własne i użytkowe oraz odprowadza wodę opadową. Taras na gruncie Płyta takiego tarasu może zostać wylana bezpośrednio na gruncie, lub na specjalnie do tego celu wykonanych fundamentach. Jednym z najczęściej popełnianych błędów, szczególnie w przypadku wykonywania tarasu na fundamentach, jest brak izolacji poziomej. Często można spotkać się z następującym widokiem - nowy dom posiada dobudowany taras, z którego ścianek odpadają płytki cokołowe. Dzieje się tak na skutek pominięcia izolacji poziomej podczas wykonywania ścian tarasu. W wyniku podciągania kapilarnego wilgoć z gruntu poprzez fundamenty dostaje się do ścian, a więc i pod płytki cokołowe, którymi obłożony jest taras. Wraz z nadejściem pierwszych mrozów woda pod płytkami zamarzając zwiększa swoją objętość i odrywa okładzinę od ściany. Aby w naszym przypadku nie sprawdził się taki właśnie scenariusz musimy dopilnować wykonania przeciwwodnej izolacji poziomej - identycznej jak dla typowej ściany zewnętrznej. Samą natomiast płytę tarasu posadowionego na gruncie wykonuje się z uwzględnieniem następujących warstw: 1 - okładzina podłogowa, 2 - płyta betonowa, 3 - podsypka żwirowa, 4 - grunt. Po wytyczeniu tarasu wykonujemy wykop, w którym powinno znaleźć się około 20 cm podsypki żwirowej - wykonuje się ją w czterech etapach, zagęszczając mechanicznie każdą warstwę żwiru. Kolejną warstwę stanowi zbrojona, zdylatowana od ściany (pasek styropianu o grubości 2 cm) płyta betonowa o spadku 2 %. Bezpośrednio na płycie, za pomocą mrozoodpornego i elastycznego kleju układamy okładzinę podłogową

3 Dylatacja przyścienna ze styropianu powinna zaczynać się kilka cm w warstwie podsypki żwirowej i kończyć kilka cm ponad warstwą płyty betonowej. Wystający przy ścianie styropian zakryty zostanie maskującą warstwą płytek przyściennych. Przyjmując takie rozwiązanie konstrukcyjne pamiętajmy o tym, że płyta tarasu powinna znajdować się na podobnej wysokości, co podłoga na parterze domu. Taras nad pomieszczeniem ogrzewanym Taras nad pomieszczeniem spełnia jednocześnie wszystkie funkcje dachu płaskiego. Musi w związku z tym sprostać wymaganiom dotyczącym szczelności i izolacyjności cieplnej. Dach (taras) taki ma poza tym przenosić na ściany obciążenie własne, śniegiem i - co jest dla dachu funkcją nietypową - ciężar przebywających na nim ludzi, mebli itd. Aby taras spełniał stawiane mu oczekiwania musi mieć właściwie wykonaną hydroizolację. Błędy popełnione w tym punkcie mogą ujawnić się w postaci wilgoci na suficie w pomieszczeniu pod tarasem. W okresie zimowym, gdy pomieszczenie pod tarasem jest ogrzewane, na jego zewnętrznej powierzchni temperatura może spadać dużo poniżej zera. W nieprawidłowo wykonanej i zaizolowanej płycie naprężenia rodzące się w takich warunkach mogą spowodować odspajanie się okładziny ceramicznej. Ważne jest więc także zastosowanie elastycznego, mrozoodpornego kleju do płytek oraz fugi przeznaczonej do zastosowania na zewnątrz budynków. Taras nad pomieszczeniem ogrzewanym powinien zostać zaprojektowany i wykonany z uwzględnieniem następujących warstw (patrząc od dołu): 1 - strop, 2 - warstwa wyrównawcza grubości około 4 cm ze spadkiem 2%, 3 - warstwa izolacji paroszczelnej, 4 - izolacja termiczna - styropian grubości około 12 cm, 5 - jastrych, 6 - izolacja wodoszczelna (2 x papa na lepiku), 7 - podsypka - 2 cm drobnego piasku, 8 - warstwa poślizgowa, 9 - warstwa dociskowa z betonu, 10 - posadzka

4 Zadaniem podsypki z piasku jest odprowadzanie z płyty tarasu nadmiaru wilgoci, która mogłaby przenikać do wnętrza płyty i gromadzić się na warstwie wodoszczelnej. Izolacja wodoszczelna powinna być wywinięta na ściany budynku na około 15 cm. Warstwa poślizgowa niwelować ma niekorzystne naprężenia, jakie powstawałyby w płycie tarasu zimą na skutek różnicy temperatur pod pomieszczeniem ogrzewanym, a w górnych warstwach tarasu. Tarasy o znacznych powierzchniach powinny być poprzecinane dylatacjami na pola o wielkości około 2 x 2 m. Dylatacje wykonuje się w warstwie posadzki i niższej. Powstałe szczeliny można wypełnić kitem asfaltowym ułożonym na podsypce z piasku lub specjalnie do tego celu przeznaczoną masą. Przykładowe sposoby wykonania dylatacji: a) dylatacja w tarasie nad pomieszczeniem ogrzewanym (Schomburg) 1 sznur, 2 gruntowanie, 3 uszczelnienie dylatacji, 4 warstwa poślizgowa, 5 wypełnienie spoiny, 6 uszczelnienie, 7 elastyczny klej do płytek, 8 spoina elastyczna. b) (Ceresit) 1 silikon, 2 sznur dylatacyjny, 3 taśma uszczelniająca, 4 styropian

5 Układy warstw w tarasach nad pomieszczeniami ogrzewanymi: a,b) tradycyjny, c) dla ruchu pieszego, d) dla ruchu samochodowego, e) tarasy zielone: 1 strop, 2 warstwa spadkowa, 3 paroizolacja, 4 izolacja termiczna, 5 folia, 6 gładź cementowa, 7 izolacja wodochronna, 8 warstwa poślizgowa, 9 warstwa dociskowa, 10 płytki na zaprawie klejowej, 11 żwir, 12 płyta żelbetowa zbrojona, 13 warstwa rozdzielająca np.: geowłóknina, 14 nawierzchnia np.: kostka betonowa, 15 ziemia roślinna

6 Taras dla ruchu pieszego: 1 strop żelbetowy, 2 gładź cementowa z wyrobionym spadkiem w kierunku odwodnienia, 3 paroizolacja, 4 termoizolacja z polistyrenu ekstrudowanego, 5 izolacja wodochronna, 6 dwie warstwy folii PE, 7 gładź cementowa, 8 płytki mrozoodporne na zaprawie klejowej, 9 cokół z płytek, 10 okapnik z blachy lub płytek

7 Balkon to pozioma płyta wychodząca z lica ściany zewnętrznej budynku. Na balkon można wyjść z jednego, a często z kilku pomieszczeń na kondygnacji. Bezpośrednio pod balkonem nie leży żadne pomieszczenie. Balkony i loggie wspornikowe: 1 płyta balkonowa, 2 styropian, 3 warstwa fakturowa, 4 izolacja przeciwwilgociowa, 5 styropian twardy (ekstrudowana pianka polistyrenowa), 6 folia, 7 gładź cementowa, 8 płytki nawierzchniowe i cokołowe - 6 -

8 Wyjście na balkon: 1 płyta balkonowa, 2 izolacja przeciwwilgociowa, 3 dwie warstwy folii polietylenowej, 4 gładź cementowa, 5 płytki mrozoodporne, 6 styropian, 7 warstwa fakturowa - 7 -

9 Balkon wspornikowy z płytą ocieploną od dołu. Balkon swobodnie podparty - 8 -

10 Balkony muszą przede wszystkim mieć dostateczną nośność, umożliwiającą przeniesienie wszystkich obciążeń. Ponieważ należą do elementów budynku szczególnie narażonych na działanie szkodliwych czynników atmosferycznych, takich jak opady deszczu i śniegu, wahania temperatury, muszą mieć właściwie zaprojektowaną izolację termiczną i przeciwwilgociową. Woda nie powinna przenikać do elementów konstrukcji balkonu, ściany budynku, ścian i stropu pomieszczenia sąsiadującego z balkonem. Ważne jest nie tylko prawidłowe zaprojektowanie warstw izolacji wodoszczelnej, ale także zapewnienie odpowiedniego nachylenia powierzchni (najlepiej 2 2,5%), umożliwiającego odprowadzenie wody opadowej. Oparcie balkonu na ścianie i izolacja termiczna tego miejsca powinny być tak rozwiązane, aby nie dopuszczać do powstania mostków termicznych (co niestety jest bardzo częstym zjawiskiem). Balustrady balkonowe: a) osadzenie słupków balustrady w płycie balkonowej od góry, b) zamocowanie balustrady od dołu płyty balkonowej: 1 płyta balkonowa, 2 izolacja przeciwwilgociowa, 3 dwie warstwy folii PE, 4 gładź cementowa ze spadkiem, 5 płytki mrozoodporne na zaprawie klejowej, 6 otwór do osadzenia słupka wypełniony zaprawą montażową, 7 słupek stalowy balustrady, 8 tuleja z kołnierzem, 9 kapturek osłonowy, 10 fartuch blaszany z kapinosem, 11 element balustrady, 12 marka stalowa osadzona w płycie, 13 wspornik słupka balustrady, 14 spaw, 15 rynhak z rynną - 9 -

11 Dach zielony Taras zlokalizowany na dachu można obsadzić roślinnością. Rozwiązanie takie ma szereg zalet. Zielony dach oczyszcza powietrze atmosferyczne, chroni pokrycie i konstrukcję dachu przed nadmiernym nagrzewaniem oraz zmianami temperatury (zmniejsza wahania temperatury do 30 C, podczas gdy na normalnych dachach sięgają one nawet 100 C), które mogą powodować ich niszczenie, tłumi hałas o około db. Pomieszczenia budynku zlokalizowane bezpośrednio pod dachem w mniejszym stopniu nagrzewają się latem. Zielony dach częściowo zbiera wodę z opadów atmosferycznych, co odciąża kanalizację deszczową. W domu jednorodzinnym, projektując zielony dach np. budynku gospodarczego, można powiększyć powierzchnię ogrodu. Jest to szczególnie korzystne, gdy na dach tego budynku wychodzą okna mieszkania. Zielony dach można zaprojektować w budynku już istniejącym, lub takim, który dopiero ma być zbudowany. Muszą być jednak spełnione odpowiednie warunki. Konstrukcja budynku (stropodach, ściany, słupy, fundamenty) musi być dostatecznie wytrzymała, aby przenieść zwiększone obciążenie, pochodzące od roślinności, podłoża gruntowego i koniecznych w tym przypadku dodatkowych warstw izolacyjnych. Dach zielony może być użytkowy lub nieużytkowy. Dach użytkowy to taki, na którym mogą przebywać ludzie. Musi być otoczony balustradą, zabezpieczającą przed spadnięciem. Dach nieużytkowy jest to dach bez dostępu (poza dostępem wynikającym z konieczności konserwacji). Nie przewiduje się przebywania na nim ludzi. Roślinność można projektować zarówno na dachu płaskim, jak i pochyłym (do 35 ). Dach płaski może być użytkowy lub nieużytkowy. Na dachu pochyłym nie przewiduje się przebywania ludzi. Niezmiernie ważne jest zaprojektowanie właściwej izolacji cieplnej, hydroizolacji oraz odprowadzenia wody z dachu. Zielone dachy, które powstały dawniej, mają często układ warstw trochę inny od stosowanego dzisiaj (są te dużo cięższe), ponieważ wybór materiałów był wtedy znacznie mniejszy niż obecnie. Najczęściej stosuje się tak zwany stropodach o odwróconym układzie warstw, czyli taki, na którym izolację termiczną układa się na zasadniczej izolacji przeciwwodnej. Przedłuża to jej żywotność i zmniejsza ryzyko przeciekania dachu

12 Typowy dach zielony składa się następujących warstw (licząc od dołu, tzn. od powierzchni pokrycia dachowego): Ł podłoże - górna warstwa stropodachu z ewentualną warstwą wyrównującą lub niwelującą, Ł izolacja wodochronna (np. z papy modyfikowanej elastomerem lub z folii) chroni podłoże przed zawilgoceniem, Ł izolacja termiczna zabezpiecza pokrycie dachu i izolację wodochronną przed wahaniami temperatury, promieniowaniem słonecznym oraz uszkodzeniami mechanicznymi. Wykonuje się ją z twardych płyt ze styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego, albo wełny mineralnej. Ł warstwa ochronna stanowi uszczelnienie dachu i chroni położone niżej warstwy przed niszczącym działaniem korzeni roślin. Wykonuje się ją z dwóch warstw papy modyfikowanej elastomerem (górna warstwa powinna mieć wkładkę aluminiową lub miedzianą), flizeliny, folii, powłok z żywic epoksydowych, Ł warstwa drenażowa odprowadza nadmiar wody i utrzymuje właściwą wilgotność. Najczęściej stosuje się lekkie materiały porowate: żwir rzeczny o grubym uziarnieniu, keramzyt, granulat pumeksowy. Można też wykorzystać maty porowate ze styropianu lub tworzyw sztucznych, maty z włókien syntetycznych z nylonowymi pętlami, laminowane włókniną, Ł warstwa filtrująca wodę spływającą do warstwy drenażowej zapobiega zatykaniu się porów drenażu i wypłukiwaniu składników odżywczych z warstwy wegetacyjnej oraz umożliwia podciąganie wody do podłoża gruntowego. Wykonuje się ją np. z włókniny z tworzywa sztucznego, Ł warstwa wegetacyjna stanowi właściwe podłoże pod uprawę roślin. Jej skład zależy od typu roślinności; przy zieleni intensywnej stosuje się naturalne podłoże gruntowe (ciężar 10 cm warstwy podłoża wynosi około 200 kg/m2 często wymagana jest grubość cm), przy zieleni ekstensywnej stosuje się lekkie mieszanki, np. substratu torfowego ze składnikami sztucznymi (keramzyt, lawa wulkaniczna, perlit)

13 Warstwy w dachu o zazieleniu ekstensywnym (wg Quand) 1 podłoże betonowe ze spadkiem 2%, 2 bitumiczny środek gruntujący, 3 warstwa hydroizolacyjna, 4 termoizolacja, 5 warstwa ochronna z flizeliny, 6 warstwa drenażowa ze żwiru, 7 geowłóknina, 8 warstwa wegetacyjna, 9 roślinność

14 Słowniczek pojęć: Mostek termiczny miejsce, przez które ciepło ucieka z budynku jest to najczęściej element konstrukcji o współczynniku przenikania ciepła wyraźnie niższym od sąsiadujących z nim fragmentów przegrody budowlanej (zwykle ściany budynku), wskutek czego przenikanie ciepła na zewnątrz przez ten element jest znacznie większe. Mostki termiczne często występują w sąsiedztwie balkonów, okien, drzwi. Mogą być przyczyną przemarzania ścian. Punkt rosy temperatura wilgotnego powietrza odpowiadająca takiemu jego nasyceniu parą wodną, że następuje jej skraplanie (pojawiają się pierwsze krople rosy). Paroizolacja zapobiega przenikaniu pary wodnej z wnętrza budynku do położonych wyżej warstw izolacji termicznej. Para wodna, przedostając się wskutek różnicy ciśnienia do położonych wyżej warstw o niższej temperaturze, w wyniku schłodzenia może skraplać się i powodować zawilgocenie termoizolacji. Paroizolację wykonuje się z folii budowlanej lub papy na osnowie z włókien szklanych, na włókninie przeszywanej, albo z wkładką z folii aluminiowej ponieważ jest ona narażona na zawilgocenie, nie wolno używać papy na osnowie z tektury. Termoizolacja chroni konstrukcję nośną tarasu przed ruchami termicznymi wywołanymi zmianami temperatury (dlatego wskazana jest także nad pomieszczeniami nieogrzewanymi), powoduje przesunięcie punktu rosy, a przede wszystkim zapobiega nadmiernemu wychłodzeniu pomieszczeń leżących niżej. Grubość izolacji termicznej (10 20 cm) wynika z obowiązujących przepisów budowlanych (wartości współczynnika przenikania ciepła dla stropodachu). Materiał termoizolacyjny musi być dostatecznie twardy, żeby była ona w stanie przenieść obciążenia użytkowe. Izolację cieplną tarasu wykonuje się najczęściej z płyt ze styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego o odpowiedniej twardości. Termoizolację układa się na styk (najlepiej użyć płyt o frezowanych krawędziach, które zapewniają równą powierzchnię) z przesunięciem spoin. Najkorzystniejsze jest położenie izolacji dwuwarstwowej, wtedy styki kolejnych warstw muszą być wzajemnie przesunięte. Warstwa poślizgowa jest to przekładka dylatacyjna umieszczana między izolacją przeciwwodną i warstwą dociskową, która zapobiega przenoszeniu się sił poziomych od warstw nawierzchniowych na izolację (co mogłoby spowodować jej pękanie). Wykonuje się ją z papy lub folii ułożonej na podsypce z piasku technicznego lub piasku z talkiem. Warstwa dociskowa (szlichta betonowa lub żelbetowa o grubości 4 5 cm) stanowi podłoże, na którym układa się bezpośrednio płytki posadzkowe. Jest niepotrzebna w przypadku, gdy izolacja wodoszczelna jest wykonana z elastycznej zaprawy mineralnej, do której bezpośrednio przykleja się płytki. Muszą być w niej powtórzone dylatacje z podkładu. Izolacja przeciwwodna chroni konstrukcję tarasu przed zawilgoceniem wodą opadową oraz rozsadzającym działaniem lodu; musi być wykonana z materiału odpornego na przebicie i działanie sił rozciągających. Stosuje się izolacje kilkuwarstwowe wykonane z: papy, folii płaskich lub wytłaczanych (z polietylenu lub PVC), mas bitumicznych, folie w płynie (jedno lub dwuskładnikowe). Ostatnio wiele firm oferuje elastyczne masy wodoszczelne na bazie mineralnej. Jest to rozwiązanie wygodne, ponieważ stanowi jednocześnie bezpośrednie podłoże pod płytki (nie trzeba wówczas wylewać tradycyjnej szlichty). Warstwę izolacji przeciwwodnej wywija się na ścianę. Balkon wspornikowy jest to najczęściej żelbetowa płyta, oparta (za pośrednictwem żelbetowego wieńca) na ścianie zewnętrznej budynku lub na wyprowadzonych ze ściany belkach (żelbetowych ukrytych w płycie bądź widocznych od dołu albo stalowych), które stanowią przedłużenie belek stropowych lub są odpowiednio zakotwione w stropie sąsiedniego pomieszczenia. Płytę balkonową najczęściej wykonuje się od razu ze spadkiem (ma wtedy zmienną grubość) umożliwiającym odprowadzenie wody, czasami spadek kształtuje się przy pomocy dodatkowej wylewki (jest to jednak gorsze rozwiązanie). Balkony swobodnie podparte (niewspornikowe) różnią się od wspornikowych tym, że mają przewidziane dodatkowe podparcie niezależne od ścian zewnętrznych budynku, do których przylegają. Najczęściej opierają się na ścianach poprzecznych budynku lub na słupach. W tym przypadku dużo łatwiej jest uniknąć mostków termicznych; na styku balkonu ze ścianą zewnętrzną budynku projektuje się szczelinę dylatacyjną (o szerokości ok. 10 mm), którą wypełnia się materiałem elastycznym (np. pianką poliuretanową lub styropianem)

15 Przykładowe rozwiązania firmy SCHOMBURG Polska sp. z o.o

16 SCHOMBURG Polska Sp. z o.o. ul. Sklęczkowska 18a PL Kutno tel. (0-24) fax (0-24) biuro@schomburg.pl Rysunek techniczny Detal przy okapie nowy balkon % 2 1. Uszczelnienie AQUAFIN-2K 2. Taśma ASO-Dichtband-2000 S 3. Elastyczny klej do płytek UNIFIX-2K 4. Spoina elastyczna ASO-Flexfuge Rysunek nie wyczerpuje wszystkich aspektów technicznych zagadnienia. Integralną część powyższego rysunku stanowią instrukcje techniczne poszczególnych materiałów. Szczegółowych informacji udzielają nasi Doradcy Techniczni i Przedstawiciele Techniczno-Handlowi. 09/02 Dr PG/MC

17 SCHOMBURG Polska Sp. z o.o. ul. Sklęczkowska 18a PL Kutno tel. (0-24) fax (0-24) biuro@schomburg.pl Rysunek techniczny Detal przy okapie - balkon remontowany min 2% Odtworzenie krawędzi i detali Renotherm-GS 2. Uszczelnienie AQUAFIN-2K 3. Elastyczny klej do płytek UNIFIX-2K 4. Spoina elastyczna ASO - Flexfuge 5. Uszczelnienie elastyczne Escosil Cement montażowy Asocret-VM97 7. Podkładka uszczelniająca Aso-Dichtmanschette 8. Gruntowanie UNIFLEX-B Rysunek nie wyczerpuje wszystkich aspektów technicznych zagadnienia. Integralną część powyższego rysunku stanowią instrukcje techniczne poszczególnych materiałów. Szczegółowych informacji udzielają nasi Doradcy Techniczni i Przedstawiciele Techniczno-Handlowi. 09/02 Dr PG/MC

18 SCHOMBURG Polska Sp. z o.o. ul. Sklęczkowska 18a PL Kutno tel. (0-24) fax (0-24) biuro@schomburg.pl Rysunek techniczny Uszczelnienie balkonu nowowznoszonego min. 2% 1. Tynk strukturalny lub malowanie 2. Płyta żelbetowa wylana ze spadkiem 2% 3. Warstwa sczepna 4. Wylewka podkładowa na bazie ASO-EZ2 5. Uszczelnienie Aquafin-2K 6. Elastyczny klej do płytek UNIFIX-2K 7. Spoina elastyczna ASO-Flexfuge Rysunek nie wyczerpuje wszystkich aspektów technicznych zagadnienia. Integralną częścią powyższego rysunku stanowią instrukcje techniczne poszczególnych materiłów. Szczegółowych informacji udzielają nasi Doradcy Techniczni i Przedstawiciele Techniczno-Handlowi. 09/02 Dr PG/MC

19 SCHOMBURG Polska sp. z o.o. ul. Sklęczkowska 18a PL Kutno tel. (0-24) fax (0-24) biuro@schomburg.pl Rysunek techniczny Uszczelnienie balkonu remontowanego płyta żelbetowa min. 2% 6 1. Uzupełnienie ubytków na powierzchni zaprawą na bazie Asoplast-MZ 2. Wylewka podkladowa z zaprawy cementowej na bazie Asoplast-MZ lub Aso-EZ2 3. Uszczelnienie Aquafin-2K 4. Elastyczny klej do płytek UNIFIX-2K 5. Spoina elastyczna ASO-Flexfuge 6. System renowacji betonu Asocret Rysunek nie wyczerpuje wszystkich aspektów technicznych zagadnienia. Integralną część powyższego rysunku stanowią instrukcje techniczne poszczególnych materiałów. Szczegółowych informacji udzielają nasi Doradcy Techniczni i Przedstawiciele Techniczno-Handlowi. 09/02 Dr PG/MC

20 SCHOMBURG Polska sp. z o.o. ul. Sklęczkowska 18a PL Kutno tel. (0-24) fax (0-24) biuro@schomburg.pl Rysunek techniczny Uszczelnienie balkonu remontowanego płyta ceglana min. 2% 6 1. Uzupełnienie ubytków na powierzchni zaprawą cementową na bazie Asoplast-MZ 2. Lekki jastrych podkładowy 3. Uszczelnienie Aquafin-2K 4. Elastyczny klej do plytek UNIFIX-2K 5. Spoina elastyczna ASO-Flexfuge 6. System renowacji starego budownictwa Rysunek nie wyczerpuje wszystkich aspektów technicznych zagadnienia. Integralną część powyższego rysunku stanowią instrukcje techniczne poszczególnych materiałów. Szczegółowych informacji udzielają nasi Doradcy Techniczni i Przedstawiciele Techniczno-Handlowi. 09/02 Dr PG/MC