PL B1. AKADEMIA MEDYCZNA IM. PIASTÓW ŚLĄSKICH WE WROCŁAWIU, Wrocław, PL BUP 01/ WUP 06/13

Transkrypt

1 PL B1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: (51) Int.Cl. B21F 35/02 ( ) A61C 7/28 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: (54) Przyrząd do zaginania końcówek drutów w stałych aparatach cienkołukowych (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 01/09 (73) Uprawniony z patentu: AKADEMIA MEDYCZNA IM. PIASTÓW ŚLĄSKICH WE WROCŁAWIU, Wrocław, PL (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 06/13 (72) Twórca(y) wynalazku: MARCIN MIKULEWICZ, Wrocław, PL

2 2 PL B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest przyrząd do zaginania końcówek drutów w stałych aparatach cienkołukowych stosowanych podczas terapii ortodontycznej, składających się z szeregu zamków ortodontycznych naklejanych na wargowej powierzchni zębów, przez które przebiega drut ortodontyczny, łączący te zamki. Na stosowane w leczeniu ortodontycznym stałe aparaty cienkołukowe składają się elementy mocowane do powierzchni zębów takie jak zamki, pierścienie bądź rurki policzkowe oraz elementy generujące podstawowe siły w leczeniu, to jest druty ortodontyczne oraz elementy dodatkowe, sprężyny lub elastomery. Druty ortodontyczne są wykonywane ze stali nierdzewnej lub stopów niklowotytanowych, chromowo-kobaltowych czy β-tytanowych. Druty te są dostępne w standardowych jednakowych długościach i różnych, zazwyczaj trzech, szerokościach,. Aplikowane druty ortodontyczne z powodu ich standardowowej długości są często zbyt długie w stosunku do łuków zębowych leczonych pacjentów, stąd też wynika potrzeba odpowiedniego skracania ich długości, zindywidualizowana w zależności od potrzeb, przy pomocy obcinaków ortodontycznych. Po wstępnej korekcie długości drutu i umocowaniu go w kanałach zamków aparatu cienkołukowego często konieczne jest dystalne zagięcie drutu za rurką policzkową pierścienia ortodontycznego. Zagięcia te, w zależności od stosowanych drutów, mogą chronić przed zranieniem błony śluzowej policzka lub wysuwaniem się drutu z rurki policzkowej pierścienia. Zazwyczaj lekarz ortodonta dokonuje obcięcia drutu i jego zagięcia przy pomocy znanych kleszczy ortodontycznych bądź zagięcia kleszczami o charakterze igłotrzymaczy, znanymi z zabiegów chirurgicznych, które są zbudowane z dwóch dźwigni obrotowo i sprężyście zamocowanych względem siebie, w części dolnej dostosowanych do trzymania w dłoni, a w części górnej stanowiącej ząbkowane kleszcze. Wykonanie zagięcia końca drutu przy wykorzystaniu istniejącego instrumentarium nastręcza problemy z uwagi na niewygodne warunki anatomiczne, gdyż pierścienie znajdują się na pierwszym lub/ i drugim zębie trzonowym, gdzie przestrzeń manewrowa jest ograniczona błoną śluzową policzka. Wynalazek dotyczy przyrządu do zaginania końcówek drutów w stałych aparatach cienkołukowych, wyposażonego w uchwyt dostosowany do przeciętnych wymiarów dłoni. Istota wynalazku polega na tym, że przyrząd stanowi pojedynczy pręt o przekroju kołowym, spełniający rolę uchwytu, o przynajmniej częściowo szorstkiej powierzchni. Pręt ma u góry zagiętą pod kątem prostym roboczą końcówkę o kilkakrotnie mniejszej średnicy, przy czym pomiędzy uchwytem a końcówką znajduje się stożkowe przewężenie. Robocza końcówka w części zagiętej przechodzi w płaską płytkę, rozszerzającą się na końcu, zakończoną łukiem. W tej rozszerzonej części płaskiej płytki wykonany jest przelotowy otwór. Budowa przyrządu umożliwia wygodne i bezpieczne wykonywanie czynności zaginania drutu w stałym aparacie cienkołukowym, ponieważ otwór wykonany w roboczej końcówce, po wprowadzeniu końca drutu, pozwala na manipulację w kilku kierunkach i maksymalne zbliżenie tego końca do powierzchni zęba, bądź powierzchni pierścienia. Dzięki temu stało się możliwe łatwe i precyzyjne dystalne zagięcie drutu nawet w sytuacjach ograniczonej przestrzeni, bez niebezpieczeństwa uszkodzenia śluzówki i ewentualności wysunięcia się drutu z rurki policzkowej. Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przyrząd w widoku z boku, fig. 2 pokazuje jego roboczą końcówkę w widoku z boku z częściowym wykrojem pionowym, a fig. 3 pokazuje przyrząd w widoku z góry. Przykład dotyczy przyrządu przeznaczonego do posługiwania się nim przy zabiegach wykonywanych w każdej grupie wiekowej. Przyrząd ma postać pręta 1 o przekroju kołowym, stanowiącego uchwyt, o długości L 1 wynoszącej 100 mm i średnicy F 1 równej 8 mm. Powierzchnia pręta 1 ma gładką środkową część 2 oraz podwójnie skośnie powierzchniowo naciętą dolną część 3 i tak samo naciętą górną część 4. Pręt 1 ma u góry zagiętą pod kątem prostym roboczą końcówkę 5. Pomiędzy grubszą częścią pręta 1 a roboczą końcówką 5 znajduje się stożkowe przewężenie 6, o długości L2, wynoszącej 30 mm, wraz z pionową częścią roboczej końcówki 5. Robocza końcówka 5 w zagiętej części o długości L3 równej 5 mm przechodzi w płaską płytkę 7 o grubości G równej 1 mm, rozszerzającą się na końcu w formie łuku o średnicy F3 równej 4 mm. W rozszerzonej części płaskiej płytki 7 wykonany jest przelotowy otwór O, którego średnica F4 wynosi 1,5 mm. Technika pracy przyrządem polega na włożeniu końca drutu w otwór (O) znajdujący się na końcu płaskiej płytki (7), następnie oparcie drutu na krawędzi tego otworu (O) i wykonanie nacisku w wy-

3 PL B1 3 branym kierunku, do momentu zagięcia się końca drutu o 90 i dotknięcia do powierzchni zęba lub pierścienia. Wykaz oznaczeń 1 - Pręt, stanowiący uchwyt 2 - Gładka środkowa część pręta 3 - Dolna radełkowana część pręta 4 - Górna radełkowana część pręta 5 - Robocza końcówka 6 - Stożkowe przewężenie 7 - Płaska płytka O - Otwór w płaskiej płytce G - Grubość płaskiej płytki L 1 - Długość pręta w części stanowiącej uchwyt L 2 - Długość stożkowego przewężenia wraz z roboczą końcówką L 3 - Długość zagiętej części roboczej końcówki F 1 - Średnica pręta F 2 - Średnica roboczej końcówki F 3 - Średnica łuku płaskiej płytki F 4 - Średnica otworu w płaskiej płytce Zastrzeżenie patentowe Przyrząd do zaginania końcówek drutów w stałych aparatach cienkołukowych, wyposażony w uchwyt dostosowany do przeciętnych wymiarów dłoni, znamienny tym, że stanowi go pojedynczy pręt (1) o przekroju kołowym, spełniający rolę uchwytu, o przynajmniej częściowo szorstkiej powierzchni, który ma u góry zagiętą pod kątem prostym roboczą końcówkę (5) o kilkakrotnie mniejszej średnicy, przy czym pomiędzy uchwytem a roboczą końcówką (5) znajduje się stożkowe przewężenie (6), natomiast robocza końcówka (5) w części zagiętej przechodzi w płaską płytkę (7), rozszerzającą się na końcu, zakończoną łukiem, w której wykonany jest przelotowy otwór (O).

4 4 PL B1 Rysunki

5 PL B1 5

6 6 PL B1 Departament Wydawnictw UP RP Cena 2,46 zł (w tym 23% VAT)