(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (1) T3 Int.Cl. H04W 8/ (09.01) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 12/46 EP B1 (4) Tytuł wynalazku: SYSTEM I SPOSÓB UMOŻLIWIANIA TRANSAKCJI INFORMACJI KOMÓRKI FEMTO Z URZĄDZENIA KOŃCOWEGO HOSTA DO URZĄDZENIA KOŃCOWEGO GOŚCIA () Pierwszeństwo: US P US (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr /31 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 13/04 (73) Uprawniony z patentu: QUALCOMM Incorporated, San Diego, US (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 ALEKSANDAR M. GOGIC, San Diego, US (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Andrzej Rosa POLSERVICE KANCELARIA RZECZNIKÓW PATENTOWYCH SP. Z O.O. ul. Bluszczańska Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 - 2 - Opis TŁO WYNALAZKU Dziedzina wynalazku [0001] Niniejsze zgłoszenie dotyczy zasadniczo komunikacji bezprzewodowej, a w szczególności sposobów i systemów do transakcji informacji związanych ze stacjami bazowymi punktu dostępowego do terminali gości. Tło wynalazku 1 2 [0002] Systemy komunikacji bezprzewodowej są szeroko stosowane, w celu realizacji różnych rodzajów komunikacji (np. głosu, danych, usług multimedialnych itd.) do wielu użytkowników. Ponieważ gwałtownie rosną wymagania odnośnie usług danych multimedialnych o dużej szybkości, wyzwaniem jest wdrożenie efektywnych i odpornych na zakłócenia systemów komunikacji o zwiększonej wydajności. [0003] W ostatnich latach, użytkownicy zaczęli zastępować komunikację opartą na łączach stałych komunikacją mobilną i coraz silniej domagają się lepszej jakości głosu, niezawodnej usługi i niższych cen. [0004] Oprócz obecnie działających sieci telefonów komórkowych, pojawiła się nowa klasa małych stacji bazowych, które mogą być instalowane w domu użytkownika i zapewniają wewnętrzną łączność bezprzewodową dla jednostek mobilnych przy użyciu istniejących, szerokopasmowych połączeń internetowych. Takie osobiste miniaturowe stacje bazowe są ogólnie znane jak stacje bazowe punktu dostępowego, lub, alternatywnie, Home Node B (HNB), lub, alternatywnie, komórki femto. Zwykle, takie miniaturowe stacje bazowe (komórki femto) są połączone z Internetem i

3 -3-1 siecią operatora telefonii komórkowej za pomocą rutera lub modemu. [000] Jednakże jednym z krytycznych problemów, związanych z komórkami femto, jest wykrywanie (discovery), mianowicie jak urządzenie mobilne dowiaduje się o i uzyskuje dostęp do komórki femto. Może być stosowane częste skanowanie całej częstotliwości, ale technika ta może szybko drenować baterie w urządzeniu. Zależnie od zastosowanej konstrukcji systemu femto, jednostka mobilna może nie wiedzieć, czy może wykorzystywać daną komórkę femto czy nie, przynajmniej dotąd, aż jednostka mobilna spróbuje zarejestrować się w komórce femto. Prowadzi to do dalszego drenażu baterii. [0006] Te i inne ograniczenia dotychczasowych rozwiązań przyczyniły się do opracowania opisanego tutaj niniejszego wynalazku. [0007] Publikacja US 07/ opisuje sposoby i urządzenie, które zapewniają kontrolę dostępu do radiowej stacji bazowej femto w radiowej sieci dostępowej. KRÓTKI OPIS RYSUNKÓW 2 [0008] FIG. 1 ilustruje przykładowy system komunikacji bezprzewodowej, zawierający komórki femto, według jednego przykładu wykonania; [0009] FIG. 2 ilustruje przykładowy system komunikacji, umożliwiający wdrożenie komórek femto wewnątrz środowiska sieciowego, według jednego przykładu wykonania; [00] FIG. 3 ilustruje schemat działań systemu w celu umożliwienia transakcji informacji komórki femto z urządzenia końcowego hosta do urządzenia końcowego gościa, według jednego przykładu wykonania;

4 -4-1 [0011] FIG. 4 ilustruje schemat działań przykładowego systemu w celu ustanowienia wpisu w bazie danych dostępu, według jednego przykładu wykonania; [0012] FIG. ilustruje schemat działań przykładowego systemu, w celu autoryzacji sieciowego dostępu do komórki femto przez urządzenie końcowe gościa, według jednego przykładu wykonania; [0013] FIG. 6 ilustruje schemat działań przykładowego systemu komunikacji w celu ustalenia i zakończenia dostępu do sieci dla końcowego urządzenia gościa, według jednego przykładu wykonania; [0014] FIG. 7A ilustruje przykładowy protokół komunikacyjny, umożliwiający wdrożenie stacji bazowych punktu dostępowego wewnątrz środowiska sieciowego, według jednego przykładu wykonania; [001] FIG. 7B ilustruje uproszczony schemat blokowy kilku przykładowych aspektów komponentów komunikacyjnych; [0016] FIG. 8, 9 i ilustrują uproszczone schematy blokowe kilku przykładowych aspektów urządzeń, dostosowanych do ułatwiania transakcji informacji komórki femto, jak podano w niniejszym dokumencie w przykładach wykonania. 2 OPIS SZCZEGÓŁOWY [0017] Słowo przykładowy jest stosowane tutaj w znaczeniu służący jako przykład, instancja, lub ilustracja. Wszelkie wykonania, opisane tutaj jako przykładowe, nie muszą być skonstruowane jako bardziej preferowane lub korzystne niż inne wykonania. Opisane tutaj techniki mogą być stosowane w różnych sieciach komunikacji bezprzewodowej, takich jak sieci Wielodostępu z Podziałem Kodowym (CDMA) (Code Division Multiple Access), sieci

5 Wielodostępu z Podziałem Czasowym (TDMA) (Time Division Multiple Access), sieci Wielodostępu z Podziałem Częstotliwości (FDMA) (Frequency Division Multiple Access), sieci z Ortogonalnym FDMA (OFDMA) (Orthogonal FDMA), sieci z FDMA pojedynczej nośnej (SC-FDMA) (Single-Carrier FDMA), itp. Terminy sieci i systemy są często używane zamiennie. Sieć CDMA może implementować technologie radiowe takie jak (UTRA) (Universal Terrestrial Radio Access), cdma00, itp. UTRA obejmuje Wideband-CDMA (W-CDMA) i Low Chip Rate (LCR). cdma00 pokrywa standardy IS-00, IS-9 i IS-86. Sieć TDMA, może implementować technologie radiowe takie jak Globalny System dla Komunikacji Mobilnej (GSM) (Global System for Mobile Communications). Sieć OFDMA może implementować technologie radiowe takie jak Evolved UTRA (E-UTRA), IEEE , IEEE , IEEE 802., Flash- OFDM, itp. UTRA, E-UTRA i GSM są częścią Uniwersalnego Systemu Telekomunikacji Mobilnej (UMTS) (Universal Mobile Telecommunications System). Long Term Evolution (LTE) to kolejne rozszerzenie UMTS, które wykorzystuje E-UTRA. UTRA, E-UTRA, GSM, UMTS i LTE są opisane w dokumentach organizacji o nazwie 3rd Generation Partnership Project (3GPP). cdma00 jest opisane w dokumentach organizacji o nazwie 3rd Generation Partnership Project 2 (3GPP2). Te różne technologie radiowe i standardy są znane w stanie techniki. [0018] W niniejszym opisie, węzeł, który zapewnia zasięg dla stosunkowo dużego obszaru, może być nazywany węzłem makro, podczas gdy węzeł, który zapewnia zasięg dla stosunkowo małego obszaru (np. miejsca zamieszkania), może być nazywany węzłem femto. Należy zauważyć, że niniejsze zasady mogą być stosowane do węzłów związanych z innymi obszarami pokrycia. Na przykład, węzeł piko może zapewniać zasięg w obszarze, który jest mniejszy niż obszar makro i

6 jest większy niż obszar femto (np. zasięg wewnątrz budynku handlowego). W różnych aplikacjach mogą być stosowane inne terminologie, w celu odwoływania się do węzła makro, węzła femto lub innych węzłów typu punktu dostępu. Na przykład, węzeł makro może być skonfigurowany, lub nazywany jako węzeł dostępu, stacja bazowa, punkt dostępowy, enodeb, komórka makro itd. Również węzeł femto może być skonfigurowany lub określany jako Home NodeB, Home enodeb, stacja bazowa punktu dostępowego, komórka femto itd. W pewnych implementacjach, węzeł może być związany z (np. podzielony na) jedną lub większą liczbą komórek lub sektorów. Komórka lub sektor, związane z węzłem makro, węzłem femto, lub węzłem piko, mogą być nazywane komórką makro, komórką femto, lub komórką piko, odpowiednio. Uproszczony przykład, jak węzły femto mogą być wdrożone w sieci, zostanie teraz opisany w odniesieniu do FIG. 1 i 2. [0019] FIG. 1 ilustruje przykładowy system 0 komunikacji bezprzewodowej, dostosowany do obsługi pewnej liczby użytkowników, w którym różne ujawnione przykłady wykonania i aspekty mogą zostać zaimplementowane. Jak pokazano na FIG. 1, przykładowo, system 0 zapewnia komunikację dla wielu komórek 2, takich jak, na przykład, komórki makro od 2a do 2g, przy czym każda komórka jest obsługiwana przez odpowiedni punkt dostępowy (AP) lub punkty 4, takie jak, na przykład, AP od 4a do 4g. Każda komórka makro może zostać podzielona na jeden lub większą liczbę sektorów (nie pokazane). Jak pokazano dalej na FIG. 1, różne urządzenia 6 terminali dostępu (AT), obejmują AT od 6a do 6l, znane również zamiennie jako wyposażenie użytkownika (UE) (User Equipment) lub jako stacje mobilne (MS) (Mobile Stations), lub jako urządzenia końcowe, mogą być rozmieszczone w różnych miejscach w systemie. Każdy AT 6 może komunikować się w danym

7 momencie z jednym lub większą liczbą AP 4 łączem nadawczym (FL) (Forward Link) i/lub łączem zwrotnym (RL) (Reverse Link), zależnie od tego, czy AT jest aktywny i czy, na przykład, uczestniczy w miękkim przekazywaniu połączenia. System 0 komunikacji bezprzewodowej może zapewniać usługi na dużym obszarze geograficznym. Na przykład, komórki makro od 2a do 2g mogą obejmować tylko kilka sąsiadujących budynków, lub kilka mil kwadratowych w środowisku wiejskim. [00] FIG. 2 ilustruje przykładowy system komunikacji, umożliwiający wdrożenie węzłów femto, znanych również jako komórki femto (stacje bazowe punktu dostępowego) wewnątrz środowiska sieciowego. Jak pokazano na FIG. 2, system 0 zawiera wiele węzłów femto, lub, alternatywnie, komórki femto, stacje bazowe punktu dostępowego, jednostki Home NodeB (HNB), jak na przykład, HNB 2, każda zainstalowana w odpowiednio stosunkowo małym zasięgu środowiska sieciowego, takim jak, na przykład, w jednym lub większej liczbie miejsc 2 i są tak dostosowane, aby, na przykład, obsługiwały związane z nimi wyposażenie użytkownika 2, jak również obce wyposażenie użytkownika 22. Każda HNB 2 może być połączona z i ponadto dostosowana do komunikowania się za pomocą rozległej sieci komputerowej, takiej jak Internet 240, z dowolnym węzłem w Internecie, włącznie z siecią szkieletową operatora komórki makro (nazywanej również siecią szkieletową ). W przykładowych konfiguracjach, rejon może zawierać rutery DSL i/lub modemy kablowe od 260 1, do 260 N. Jak pokazano, są co najmniej dwie ścieżki komunikacyjne między urządzeniem końcowym 2 a siecią szkieletową operatora komórki makro, mianowicie ścieżka obejmująca dostęp 270 do komórki makro i ścieżka obejmująca Internet 240.

8 [0021] Chociaż opisane tutaj przykłady wykonania wykorzystują terminologię 3GPP, należy zauważyć, że przykłady wykonania mogą być stosowane nie tylko w odniesieniu do technologii 3GPP (Re199, Re1, Re16, Re17, itd.), ale również do technologii 3GPP2 (1xRTT, 1xEV-DO, Re, RevA, RevB, itd.), jak również do innych znanych i związanych technologii. W opisanych tutaj przykładach wykonania, właściciel HNB 2 może być abonentem usług mobilnych, takich jak, na przykład, mobilne usługi 3G, oferowanych przez sieć szkieletową operatora komórki makro i UE 2 może być w stanie działać zarówno w środowisku komórek makro, jak w środowisku sieci małego zasięgu opartym na HNB. Zatem HNB 2 może zapewniać wsteczną kompatybilność z wszelkimi istniejącymi UE 2. [0022] Jak wynika z powyższego, oprócz dostępu do sieci, obsługiwanego bezpośrednio przez sieć szkieletową operatora komórki makro, UE 2 może uzyskiwać dostęp do sieci pośrednio przez jedną lub większą liczbę jednostek HNB. W takim przypadku, komunikacja od końca do końca między UE 2 a siecią szkieletową operatora komórki makro może być realizowana za pomocą HNB 2 i Internetu 240. Jeden lub większa liczba UE może uzyskać dostęp za pomocą jednego lub większej liczby wcześniej autoryzowanych jednostek HNB 2, mianowicie jednostek HNB 2, które są licencjonowane lub w ramach abonamentu stosowane w pobliżu odpowiedniego rejonu 2. [0023] Jeden z modeli wykorzystywania jednostek HNB (nazywanych dalej komórkami femto ) obejmuje ograniczone stowarzyszanie. Inaczej mówiąc, podczas gdy jedna lub większa liczba komórek femto jest wstępnie stowarzyszona i upoważniona do zapewniania dostępu do sieci dla kompatybilnych UE (zwanych dalej terminalami, lub urządzeniami końcowymi ), który jest licencjonowany do lub

9 w ramach abonamentu przez właściciela miejsca, w którym są zainstalowane (np. w domu prywatnym), te same komórki femto nie zapewniają dostępu do sieci dla wszelkich innych (np. nie-stowarzyszonych, lub obcych) abonenta (abonentów) sieci komórkowej. To ograniczone stowarzyszanie, lub nieudostępnianie sieci oczywiście odnosi się do obcych urządzeń końcowych, które poza funkcjami modelu ograniczonego stowarzyszania, mogą uzyskiwać dostęp do sieci za pomocą danej komórki femto. Inaczej mówiąc, nawet w przypadku obcego urządzenia końcowego, które jest kompatybilne z technologią komórki femto i jest abonentem sieci komórkowej licencjonowanej dla widma wykorzystywanego przez komórkę femto i fizycznie usytuowanego w pobliżu (wewnątrz zasięgu) komórki femto, obce urządzenie końcowe nie uzyska dostępu do pobliskiej komórki femto dotąd, aż obcy terminal zostanie zidentyfikowany i uzyska dostęp. [0024] Jedną z cech modelu ograniczonego stowarzyszania jest jawne umożliwienie terminalowi gościa komunikowania się z komórką femto (lub, ogólnie, komunikowania się z dowolną spośród wielu komórek femto) i uzyskiwania autoryzowanego dostępu sieciowego do Internetu 240, a w ten sposób do sieci szkieletowej operatora komórki makro za pomocą połączenia 24. W tym kontekście, terminal gościa może być dowolnym wyposażeniem użytkownika, innym niż wspomniane wcześniej, wstępnie stowarzyszone urządzenia końcowe. Taka jawna zgoda (dalej status gościa ) może zostać udzielona albo na ograniczony okres czasu, albo na czas nieograniczony. [002] W jednym przykładzie wykonania, urządzenie końcowe może być wstępnie stowarzyszone z daną komórką femto. W takich przykładach wykonania, urządzenie końcowe może przechowywać informacje, zapewniające stowarzyszanie danego urządzenia końcowego z daną komórką (komórkami)

10 femto, którą urządzenie końcowe może wykorzystywać. Informacje te mogą być reprezentowane i zapisane w różny sposób i z różnymi polami i treściami, zależnie od danego rozwiązania. Tabela 1 przedstawia jedną możliwość takiej reprezentacji w postaci relacyjnej bazy danych. Dane wypełnione w Tabeli 1 odpowiadają stowarzyszeniu przykładowej komórki femto z urządzeniem końcowym, jak pokazano na FIG. 1. Tabela 1 Wiersz ID Urządzenia Końcowego ID Komórki Femto 1 6e 4e 2 6k 4e 3 6g 4g 4 6l 4g [0026] Tabela 1 reprezentuje zatem stowarzyszenia między konkretnymi urządzeniami końcowymi a jedną lub większą liczbą komórek femto. W pokazanym przykładzie, każde z czterech urządzeń końcowych (6e, 6k, 6g i 6l) jest stowarzyszone z jedną lub z większą liczbą komórek femto. Oczywiście, stowarzyszenia między urządzeniami końcowymi a komórkami femto nie są ograniczone do dwóch, jak pokazano w wierszach 1-2 i 3-4 tabeli i w praktyce dowolne urządzenie końcowe może mieć wiersz/rekord, który tworzy stowarzyszenie z dodatkowymi komórkami femto. Ponadto, mogą być dostępne dodatkowe relacje, które definiują relacje między danym abonentem sieci szkieletowej a zerowym, lub większą liczbą komórek femto, licencjonowanych dla danego abonenta. W alternatywnym przykładzie wykonania, kilka relacji może zostać połączonych w celu utworzenia, na przykład, relacji między danym abonentem a zerową lub większą liczbą urządzeń końcowych ( urządzenie końcowe abonenta ).

11 [0027] Teraz, kontynuując dyskusję modelu użytkowania ograniczonego stowarzyszania, sieć szkieletowa operatora komórek makro może zapisać bazę danych podobną do Tabeli 1, wskazując, które urządzenia końcowe są autoryzowane do uzyskiwania dostępu do których komórek femto. W jednym przykładzie wykonania, urządzenie końcowe gościa może zostać wprowadzone do tej bazy danych, ewentualnie włącznie z dodatkową autoryzacją statusu gościa i ewentualnie włącznie z informacjami, opisującymi okres ważności statusu gościa. Zatem, jeżeli i kiedy wygaśnie okres ważności statusu gościa, informacje statusu gościa mogą zostać oznaczone jako nieważne lub nieaktywne, lub mogą zostać usunięte z danej sieciowej bazy danych. Zatem kolejna próba uzyskania przez urządzenie końcowe gościa dostępu do sieci przez komórkę femto może zostać odrzucona i urządzenie końcowe gościa może zostać skierowane do wykorzystania alternatywnego sposobu uzyskania dostępu do sieci. Alternatywnie, urządzenie końcowe gościa może uzyskać zgodę na kontynuowanie wykorzystywania komórki femto, ale z ograniczeniami dostępu, na przykład, z ograniczoną szerokością pasma, lub takimi ograniczeniami dostępu jak taryfy, które mogą zostać narzucone przez operatora sieci szkieletowej operatora komórki makro. [0028] Inne przykłady wykonania, opisane szczegółowo poniżej, umożliwiają transakcję informacji, która pozwala, aby urządzenie końcowe gościa znalazło licencjonowaną komórkę femto, kiedy urządzenie końcowe gościa jest w pobliżu rejonu instalacji. W jednym przykładzie wykonania, stosowany jest wpis w bazie danych komórki femto ( FDE ). Kiedy FDE zostanie zapisane w domowym urządzeniu końcowym, FDE jest określane jako HOME FDE ( FDE Domu ), kiedy zostanie zapisane w urządzeniu końcowym gościa, jest określane jako Guest FDE ( FDE Gościa ), zaś kiedy FDE

12 zostanie zapisane w sieci szkieletowej, FDE jest określane jako Core FDE ( FDE Sieci Szkieletowej ), chociaż informacje w każdej lub dowolnej kombinacji wspomnianych FDE mogą być identyczne. Oczywiście, urządzenie końcowe może zapisywać FDE domu jak opisano i może zawierać inne FDE, lub nawet inne podobnie sformatowane informacje, odnoszące się do innych komórek femto, do których może uzyskać dostęp. Na przykład, oprócz FDE domu, sieciowe urządzenie końcowe użytkownika może zawierać FDE, powodujące stowarzyszanie jego z komórkami femto, zainstalowanymi w miejscu pracy użytkownika. [0029] Nieco bardziej formalnie, opisany sposób jest przedstawiony przez schemat działań dla systemu 0, jak pokazano na FIG. 3. W szczególności, sposób umożliwiający transakcję informacji komórki femto z urządzenia końcowego hosta do urządzenia końcowego gościa może obejmować operacje, obejmujące przechowywanie informacji odnoszących się do komórki femto (patrz operacja 3), przesyłanie wspomnianych informacji, odnoszących się do wspomnianej komórki femto, do urządzenia końcowego gościa (operacja 31), autoryzację dostępu sieciowego do komórki femto przez urządzenie końcowe gościa (operacja 3) i ustanowienie dostępu sieciowego dla urządzenia końcowego gościa (operacja 3). Jak pokazano, operacja autoryzacji sieciowego dostępu do komórki femto i operacja ustanowienia dostępu sieciowego do komórki femto są różnymi i oddzielnymi operacjami i sama autoryzacja dostępu sieciowego nie wymaga ustanowienia dostępu sieciowego. Oczywiście, autoryzacja dostępu sieciowego do komórki femto dla urządzenia końcowego gościa nie może być trwałą autoryzacją; odpowiednio system 0 obejmuje operację przerywania dostępu sieciowego dla urządzenia końcowego gościa (340).

13 [00] FIG. 4 przedstawia schemat działań dla systemu 400, służącego do ustanowienia wpisu w bazie danych dostępu, według jednego przykładu wykonania. Opcjonalnie, niniejszy system 400 może zostać wdrożony w kontekście architektury i funkcjonalności od FIG. 1 do FIG. 3. Oczywiście, system 400, lub dowolna jego operacja mogą być jednakże wykonywane w dowolnym pożądanym środowisku. [0031] Ponieważ zarówno system 0 jak i system 400 są elastyczne tak, aby wspierały szeroki zakres funkcji, różne techniki inicjowania transakcji z urządzenia końcowego hosta, w celu ustanowienia wpisu w bazie danych dostępu, są również elastyczne. W praktyce, transakcja może zostać zainicjowana przy użyciu mobilnego urządzenia końcowego, które jest licencjonowane (lub objęte w ramach abonamentu) przez właściciela miejsca, w którym komórki femto są zainstalowane. Może być również inicjowana przez żądanie dostępu z nie-licencjonowanego urządzenia, zarówno mobilnego, jak nie-mobilnego, o ile przestrzegany będzie odpowiedni protokół (patrz operacja 4). Wspomniane nielicencjonowane urządzenie może być komputerem biurkowym lub laptopem, lub dowolnym innym urządzeniem przetwarzającym dane, które może wykonywać kod przeglądarki, lub kod typu przeglądarki. W pewnych przykładach wykonania, jest nawet możliwe, że urządzenie użyte do inicjowania transakcji może być mobilnym urządzeniem końcowym, licencjonowanym przez kogoś innego niż właściciela przedmiotowego miejsca. [0032] W każdym z tych przypadków, identyfikacja abonenta lub licencjobiorcy komórki femto uczestniczącej w transakcji może zostać uzyskana w trakcie protokołu transakcji, a następnie wykorzystywana do alokacji opłat i do innych celów. W wielu opisywanych przykładach wygodnie jest traktować użytkownika domowego jako odnoszącego się do osoby (lub jednostki), która jest osobą (lub jednostką),

14 która jest właścicielem miejsca, w którym dane komórki femto są zainstalowane. Jednakże należy zauważyć, że wybór kiedy należy zainicjować transakcje może nastąpić ad hoc (np. krótko potem, jak gość zasygnalizuje potrzebę dostępu do komórki femto), lub transakcja może zostać zainicjowania a priori, a nawet wsadowo. Jest nawet możliwe, że uczestniczący w transakcji użytkownik może być dowolną osobą, lub jednostką, która może dostarczyć odpowiednie uwierzytelnienie (patrz operacja 4). W jednym przykładzie wykonania, uczestniczący w transakcji użytkownik może być pracownikiem lub agentem sieci szkieletowej (agentem człowiekiem, lub agentem obliczeniowym), upoważnionym do zatwierdzenia grupy gości. Taki przypadek może wystąpić na przykład, wówczas, kiedy organizator konferencji wstępnie autoryzuje dostęp do komórki femto wewnątrz pomieszczeń konferencji, ale tylko dla określonej grupy osób, które zostały wybrane (lub które zapłaciły) (dalej gość wstępnie autoryzowany, lub goście wstępnie autoryzowani ). [0033] Kontynuując, uczestniczący w transakcji użytkownik może wywołać aplikację, która może być wykonywana w urządzeniu końcowym użytkownika (na przykład, taką aplikacją może być aplikacja BREW firmy Qualcomm Incorporated z San Diego, Kalifornia). Ewentualnie, uczestniczący w transakcji użytkownik może wywołać aplikację, lub aplet ze wspomnianego, nie-licencjonowanego urządzenia. W jednym przykładzie wykonania, taki typ transakcji jest płatnym zdarzeniem a sieć szkieletowa operatora komórki makro może uzyskiwać dochody jedynie za wykonywanie transakcji, nawet niezależnie od jakiegokolwiek późniejszego wykorzystywania sieci. W przykładowych wykonaniach, wspomniana aplikacja może dostarczać (np. za pomocą graficznego interfejsu użytkownika) szereg opcji,

15 włącznie z, ale bez ograniczania do podanych przykładów, (a) maksymalny czas trwania okresu ważności dostępu gościa; (b) czas trwania okresu ważności dostępu gościa, dla którego dostęp jest wolny od opłat; (c) jawne ograniczenia (np. dostęp do adresu internetowego, lub aplikacji internetowej jest zablokowany); lub (d) jawne udostępnienia, na przykład, wywołanie może być zawsze dozwolone (patrz operacja 4). Oczywiście, taka aplikacja lub aplet mogą dostarczać domyślne konfiguracje lub grupy konfiguracji lub trybów, ewentualnie obejmujące tryb ograniczony, tryb mieszany, tryb bez opłat itd. i może wywoływać wiele transakcji objętych operacją 4. Przeciwnie, wszelkie jawne transakcje, wykonywane przez aplet do sieci szkieletowej mogą być jedynie opcjonalne. Specjaliści w danej dziedzinie zauważą natychmiast, że wykonanie aplikacji lub apletu może spowodować dowolną liczbę dostępów sieciowych i protokół komunikacji między klientem (np. urządzeniem końcowym) a serwerem (np. siecią szkieletową) może obejmować dowolną liczbę transakcji klient serwer. [0034] Teraz, kiedy autoryzacja ważnego abonenta zostało potwierdzone, uczestniczący w transakcji użytkownik może zidentyfikować użytkownika gościa, na przykład, przez dostarczenie numeru telefonu urządzenia końcowego użytkownika gościa. W jednym przykładzie wykonania, informacje żądane i dostarczane przez uczestniczącego w transakcji użytkownika mogą być ograniczone jedynie do numeru telefonu urządzenia końcowego użytkownika gościa. Oczywiście inne środki identyfikacji urządzenia końcowego użytkownika gościa są łatwo dostępne i wszelkie takie techniki identyfikacji mogą być stosowane w celu unikalnego adresowania urządzenia końcowego użytkownika gościa w dowolnej dostępnej sieci.

16 [003] Sieć szkieletowa, która zatem obejmuje (a) właściwie uwierzytelnionego abonenta, (b) bazę danych, obejmującą zależności między abonentem a zerową lub większą liczbą komórek femto oraz (c) możliwość adresowania urządzenia końcowego użytkownika gościa, może następnie połączyć się z użytkownikiem gościa przez urządzenie końcowe użytkownika gościa za pomocą jednej lub większej liczby wymiany potwierdzeń, ewentualnie obejmujących potwierdzenia gościa, które opcjonalnie zawierają ilość czasu dla ważności aktywności gościa, wszelkie ograniczenia czasu bez opłat, jawne ograniczenia i jawne udostępnienia (patrz operacja 440). [0036] Po uzyskaniu zgody użytkownika gościa, sieć szkieletowa operatora komórki makro odtwarza FDE domu, odpowiadające poprzedniemu, uwierzytelnionemu właścicielowi. Takie odtworzenie może zostać wykonane autonomicznie przez sieć szkieletową operatora komórki makro za pomocą żądania od domowego terminala jego FDE domu, lub, w przypadku autoryzacji transakcji, wykonywanej przy użyciu nie-licencjonowanego terminala (urządzenie z przeglądarką), takie odtworzenie może zostać wykonane autonomicznie przez sieć szkieletową operatora komórki makro przez uzyskanie dostępu do bazy danych, inicjowanego wewnątrz sieci szkieletowej operatora komórki makro (operacja 40). W każdym przypadku, sieć szkieletowa weryfikuje treść odtworzonego FDE (operacja 460) i przesyła ją dalej, przy użyciu ścieżki obejmującej dostęp 270 do komórki makro, do urządzenia końcowego gościa, przy czym urządzenie końcowe gościa formatuje ją jako FDE gościa i przechowuje (operacja 470). [0037] Po potwierdzeniu pomyślnego zapisania przez urządzenie końcowe gościa (operacja 480), sieć szkieletowa operatora komórki makro ustala wpis w bazie danych

17 dostępu, wskazujący abonament gościa, mający charakterystyki możliwości, ograniczeń i jawnych udostępnień blokad jak wspomniano wcześniej. [0038] Wracając teraz do FIG. 3, operacja 3 obejmuje ustalenie co najmniej jednego wpisu w bazie danych dostępu, zawierającego ewentualnie FDE i zawierającego ewentualnie pewne lub wszystkie charakterystyki udostępnień/blokad. W pewnych przykładach wykonania, rekord dostępu może być przechowywany w pamięci, lub może być przechowywany w lub na jakimś urządzeniu pamięci nieulotnej. Jednakże, w zakresie operacji 3, nawet pomimo ustalenia wpisu dostępu, dostęp terminala gościa do danej komórki femto jeszcze nie nastąpił. W praktyce, jak tylko zostanie wykonana operacja 480, urządzenie końcowe gościa pozostaje połączone z siecią szkieletową operatora komórki makro za pomocą ścieżki sieciowej, obejmującej dostęp 260 do komórki makro. Różne przykłady wykonania umożliwiają przerwanie wspomnianego połączenia terminala gościa z komórką makro i rozpoczęcie uzyskiwania dostępu do sieci szkieletowej operatora komórki makro przez ścieżkę sieciową obejmującą komórkę femto i Internet 240 (patrz operacje 3 i 3 i operacja 6). [0039] FIG. przedstawia sieć działań dla systemu 00, służących do autoryzacji sieciowego dostępu do komórki femto dla urządzenia końcowego gościa według jednego przykładu wykonania. Opcjonalnie, niniejszy system 00 może zostać zaimplementowany w kontekście architektury i funkcjonalności z FIG. 1 do FIG. 4. Oczywiście, system 00 lub dowolna operacja wykonywana w nim mogą być jednak wykonywane w dowolnym pożądanym środowisku. [0040] Odnośnie omówienia operacji 470, urządzenie końcowe gościa odebrało kopię FDE domu jako wynik wykonania jednej lub większej liczby operacji od 4 do 470. W tym

18 -18- momencie, urządzenie końcowe gościa może interpretować treści otrzymanego właśnie FDE. W pewnych przykładach wykonania, urządzenie końcowe gościa może interpretować pola danych FDE (patrz operacja ) w takim zakresie, że może skonstruować logiczną mapę jednej lub większej liczby komórek femto. Taka mapa może zawierać informacje odnoszące się do poszczególnych komórek femto; Tabela 2 pokazuje jedną z wielu możliwych odwzorowań. Tabela 2 ID Komórki Femto Status Chip Lokalizacja podana przez Użytkownika 4e Aktywny (28 dni) 0x1234ABCD Kuchnia 4g Aktywny (3 dni) 0xABCD0123 Garaż 1 [0041] Wartości wypełnione w komórkach Tabeli 2 odpowiadają komórkom femto z Figury 1. Oczywiście jest to wyłącznie przykład i wiele innych sposób przedstawiania odwzorowań jest możliwych i wyobrażalnych. W praktyce, baza danych lokalnej konstelacji komórek femto, zawierająca informacje odnoszące się do lokalizacji komórek femto w konstelacji może być konstruowana przez terminal gościa, jak w przykładzie pokazanym w Tabeli 3. Tabela 3 SID/NID ID Femto Zestaw BS Makro Wektor wartości progowej Ec/Io sygnału pilota Wektor średniej fazy sygnału pilota Wektor odchyleń fazy sygnału pilota A A 1 C(A 1 ) D(A 1 ) P(A 1 ) Q(A 1 ) A A 2 C(A 2 ) D(A 2 ) P(A 2 ) Q(A 2 ) A A 3 C(A 3 ) D(A 3 ) P(A 2 ) Q(A 2 )

19 [0042] W przypadku skonstruowania takiej bazy danych konstelacji, urządzenie końcowe gościa może żądać różnych danych konstelacji od sieci szkieletowej operatora komórki makro a urządzenie końcowe gościa może następnie interpretować i przechowywać takie dane w różnych celach. W dowolnym momencie, kiedy FDE zostanie zapamiętane w terminalu gościa, terminal gościa może zawierać konieczne informacje w celu wyszukania i zainicjowania komunikacji z co najmniej jedną komórką femto w pobliskiej sieci komórek femto (patrz operacja ). W przykładowych wykonaniach, terminal gościa rozpoznaje, że znajduje się w pobliżu jednej lub większej liczby konkretnych komórek femto, opisanych przez dowolne FDE i zaczyna aktywne przeszukiwanie takich komórek femto. Oczywiście, dowolna wartość lub kombinacja wartości spośród SID/NID, zestawu BS makro, wektora wartości progowej Ec/Io sygnału pilota, wektora średniej fazy sygnału pilota i/lub wektora odchyleń fazy sygnału pilota mogą pomóc terminalowi gościa w wykrywaniu, że jest w sąsiedztwie jednej lub większej liczby komórek femto i mogą pomóc terminalowi gościa w znalezieniu danej komórki femto. Kiedy zostanie nawiązana łączność z jedną lub większą liczbą komórek femto, dodatkowe informacje w FDE (obejmujące takie parametry jak BASE_ID, LAT, LON itd.) mogą pomyślnie zidentyfikować daną komórkę femto i w tym momencie może zostać potwierdzone uwierzytelnienie urządzenia gościa i może zostać udzielona autoryzacja do wykorzystywania femto. [0043] Jeszcze w kontekście systemu 00, służącego do autoryzacji urządzenia końcowego gościa do uzyskania dostępu do sieci komórek femto, sieć szkieletowa operatora komórki makro może inicjować rejestrowanie rekordów urządzenia końcowego gościa, tak że LUD, czas wykorzystywania i stosowana szybkość transmisji danych itd.

20 mogą być mierzone (operacja 40). Teraz, po zakończeniu identyfikacji i uwierzytelniania oraz zainicjowaniu procesów rejestrowania rekordów, sieć szkieletowa operatora komórki makro autoryzuje terminal gościa i dowolną komórkę femto, aby umożliwiła dostęp dla urządzenia końcowego gościa (operacja 0). Urządzenie końcowe gościa jest teraz autoryzowane do uzyskania sieciowego dostępu do sieci szkieletowej operatora komórki makro za pomocą segmentów 23 i 24 ścieżki sieciowej, obejmujących co najmniej jedną komórkę femto i co najmniej jednej ścieżki (nie pokazana) przez Internet 240. Urządzenie końcowe gościa może teraz próbować nawiązać łączność z wybraną komórką femto. Z taką autoryzacją, terminal gościa może wykorzystywać dowolne ścieżki sieciowe i funkcje sieci szkieletowej, włącznie z uzyskiwaniem sieciowego dostępu do sieci szkieletowej operatora komórki makro przez ścieżkę sieciową, zawierającą co najmniej jedną komórkę femto i przez co najmniej jedną ścieżkę przez Internet 240. [0044] FIG. 6 przedstawia schemat działań dla systemu 600, służących do zarządzania dostępem do sieci komórek femto dla urządzenia końcowego gościa według jednego przykładu wykonania. Opcjonalnie, niniejszy system 600 może zostać zaimplementowany w kontekście architektury i funkcjonalności z FIG. 1 do FIG.. Oczywiście, system 600 lub dowolna operacja w nim, mogą być jednak wykonywane w dowolnym pożądanym środowisku. [004] Oczywiście, jak wspomniano, sieciowy dostęp do sieci szkieletowej operatora komórki makro może być ograniczony czasowo. Odpowiednio, przykłady wykonania niniejszego wynalazku obejmują stosowanie technik do ograniczania dostępu w oparciu o czas, na przykład, obejmujących stosowanie znaczników czasowych. Jak pokazano na FIG. 6, jedna z technik zarządzania opartego na czasie

21 może wykorzystywać wiele procesów, działających współbieżnie i asynchronicznie. W szczególności, operacja ustanowienia dostępu sieciowego dla urządzenia końcowego gościa może obejmować uruchomienie współbieżnie działających procesów P1 i P2 (odpowiednio operacje 6 i 660). [0046] W ogólnym przypadku autoryzowanego dostępu sieciowego do sieci szkieletowej operatora komórki makro, urządzenie końcowe gościa może wykorzystywać sieć do dowolnych celów, dostępnych w ramach umowy abonamentowej gościa, na przykład, obejmującej wywołanie komórka komórka, wywołanie komórka linia stacjonarna, komunikaty SMS, dostęp do Internetu w postaci przeglądania lub grup dyskusyjnych, roamingu między dowolną liczbą autoryzowanych komórek femto itd., przynajmniej w okresie ważności. Taki ogólny dostęp jest obsługiwany w kontekście przykładów wykonania niniejszego wynalazku jak długo okres ważności nie upłynął (patrz operacja 6 i decyzja 6). Jednakże po upływie okresu ważności, ogólny dostęp sieciowy jest przerywany i różne, związane z gościem, zasoby są zwalniane (operacje 63, 68, 640 i 690). [0047] Równolegle z autoryzowanym dostępem sieciowym, etap inicjowania układu czasowego (operacja 66) i etap monitorowania czasu (operacje 670, 67 i decyzja 680) wymuszają przerwanie dostępu sieciowego przez dane komórki femto po upływie okresu ważności. Oczywiście, przerwanie autoryzowanego dostępu sieciowego w statusie gościa przez daną komórkę femto nie musi przerywać również innego dostępu sieciowego i, ogólnie, po zakończeniu statusu gościa, urządzenie końcowe gościa może być skierowane do alternatywnego mechanizmu uzyskiwania dostępu sieciowego. Po upływie ważności, sieć szkieletowa operatora komórki makro dezaktywuje abonament gościa (operacja 69).

22 Podobnie, urządzenie końcowe gościa może usunąć odpowiedni wpis FDE ze swojej bazy danych. [0048] FIG. 7A ilustruje protokół 701, służący do zarządzania sieciowym dostępem do komórki femto przez urządzenie końcowe gościa według jednego przykładu wykonania. Opcjonalnie, protokół 701 może zostać zaimplementowany w kontekście architektury i funkcjonalności z FIG. 1 do FIG. 6. Oczywiście, protokół 701, lub dowolna operacja w nim, może być jednak wykonana w dowolnym pożądanym środowisku. [0049] Jak pokazano na FIG. 7A, w etapie transakcji 702, komórka femto wysyła żądanie do uczestniczącego w transakcji terminala, do którego terminal gościa chce uzyskać dostęp. Transakcje protokołu mogą być analizowane przez interpretowanie od góry do dołu przez odczytywanie każdej następnej (kolejno niższej) transakcji, lub może być analizowane z perspektywy danego uczestnika (np. terminala uczestniczącego w transakcji ). Na przykład, uczestniczący w transakcji terminal wykonuje etapy transakcji, obejmujące (a) wysłanie żądania autoryzacji terminala gościa 4; i (b) wysłanie identyfikatora terminala gościa; opcjonalnie (c) wysłanie informacji dostępu gościa. W innym przykładzie, z perspektywy komórki femto (tj. Komórka femto ), etapy transakcji mogą zostać opisane jako obejmujące (a) odebranie żądania gościa; (b) odebranie uwierzytelnienia gościa; (c) ustanowienie sesji gościa w oparciu o femto i (d) usunięcie autoryzacji sesji gościa, opartej na femto. Podobnie, z perspektywy urządzenia końcowego gościa (tj. Terminala gościa ), etapy transakcji mogą zostać opisane jako obejmujące (a) odebranie żądania 440 potwierdzenia dostępu; (b) transakcję potwierdzenia żądania potwierdzenia dostępu; oraz (c) żądanie sesji gościa opartej na femto.

23 [000] Należy zauważyć, że niniejsze zasady mogą zostać zaimplementowane w różnego typu urządzeniach komunikacyjnych. W pewnych aspektach, niniejsze zasady mogą zostać zaimplementowane w urządzeniach bezprzewodowych, które mogą zostać rozmieszczone w systemie komunikacyjnym wielodostępu, który może jednocześnie obsługiwać łączność z wieloma bezprzewodowymi terminalami dostępu. Każdy terminal może komunikować się z jednym lub z większą liczbą punktów dostępowych za pomocą transmisji w łączach nadawczych i zwrotnych. Łącze nadawcze (lub downlink ) odnosi się do łącza komunikacyjnego od punktu dostępowego do terminala, zaś łącze zwrotne (lub uplink ) odnosi się do łącza komunikacyjnego od terminala do punktu dostępowego. Takie łącza komunikacyjne mogą być ustalone za pomocą systemu pojedynczego-wejścia pojedynczego-wyjścia (single-insingle-out), wielokrotnego-wejścia wielokrotnego -wyjścia (multiple-input-multiple-output) ("MIMO ), lub w jakimś innym typie systemu. [001] System MIMO wykorzystuje wiele (N T ) anten nadawczych i wiele (N R ) anten odbiorczych do transmisji danych. Kanał MIMO, utworzony przez N T anten nadawczych i N R anten odbiorczych może być rozłożony na N S kanałów niezależnych, które są nazywane również kanałami przestrzennymi, gdzie N S min{n T, N R }. Każdy z N S kanałów niezależnych odpowiada wymiarowi. System MIMO może zapewnić lepszą wydajność (np. wyższą przepustowość i/lub większą niezawodność), jeżeli zostaną wykorzystane dodatkowe wymiary, utworzone przez wiele anten nadawczych i odbiorczych. [002] System MIMO może obsługiwać systemy dupleksowania z podziałem czasu (TDD) (Time Division Duplex) i dupleksowania z podziałem częstotliwości (FDD) (Frequency Division Duplex). W systemie TDD, transmisje łącza

24 nadawczego i zwrotnego są w tym samym obszarze częstotliwości, tak że zasada wzajemności pozwala na oszacowanie kanału łącza nadawczego z kanału łącza zwrotnego. Umożliwia to punktowi dostępowemu wyodrębnić wzmocnienie nadawania kształtowania wiązki (beamforming) na łączu nadawczym, gdy wiele anten jest dostępnych w punkcie dostępowym. [003] Niniejsze zasady mogą zostać uwzględnione w węźle (np. w urządzeniu), wykorzystującym różne komponenty do komunikowania się z co najmniej jednym innym węzłem. FIG. 7B ilustruje kilka przykładowych komponentów, które mogą być wykorzystywane do ułatwienia komunikacji między węzłami. W szczególności, FIG. 7B ilustruje urządzenie bezprzewodowe 7 (np. punkt dostępowy) i urządzenie bezprzewodowe 70 (np. terminal dostępu) systemu MIMO 700. W urządzeniu 7, dane o ruchu dla pewnej liczby strumieni danych są dostarczane ze źródła 712 danych do procesora 714 danych nadawanych ( TX ). [004] W pewnych aspektach, każdy strumień danych jest nadawany przez odpowiednie anteny nadawcze. Procesor 714 danych TX formatuje, koduje i wprowadza przeplot w danych o ruchu dla każdego strumienia danych, w oparciu o szczególny schemat kodowania, wybrany dla danego strumienia danych, w celu dostarczania zakodowanych danych. [00] Zakodowane dane dla każdego strumienia danych mogą być multipleksowane z danymi sygnału pilota przy użyciu technik OFDM. Dane sygnału pilota są zwykle znanym układem danych, który jest przetwarzany w znany sposób i może być wykorzystywany w systemie odbiorczym do oszacowania odpowiedzi kanału. Multipleksowane dane sygnału pilota i dane kodowane dla każdego strumienia danych są następnie modulowane (tj. odwzorowywane są symbole) w oparciu o określony schemat modulacji (na przykład, BPSK,

25 QSPK, M-PSK lub M-QAM), wybrany dla tego strumienia danych w celu dostarczenia symboli modulacji. Szybkość transmisji danych, kodowania i modulacji dla każdego strumienia danych może być określona przez instrukcje wykonywane przez procesor 7. Pamięć 732 danych może przechowywać kod programu, dane i inne informacje, wykorzystywane przez procesor 7 lub inne komponenty urządzenia 7. [006] Symbole modulacji dla wszystkich strumieni danych są następnie dostarczane do procesora 7 TX MIMO, który może ponadto przetwarzać symbole modulacji (np. odpowiednio do OFDM). Procesor 7 TX MIMO dostarcza następnie N T strumieni symboli modulacji do N T układów nadawczo odbiorczych ( XCVR ) od 722A do 722T. W pewnych aspektach, procesor 7 TX MIMO przypisuje wagi kształtowania wiązki do symboli strumieni danych i do anteny, przez którą symbol jest nadawany. [007] Każdy układ nadawczo odbiorczy 722 odbiera i przetwarza odpowiedni strumień symboli w celu dostarczania jednego lub większej liczby sygnałów analogowych, a następnie kondycjonuje (np. wzmacnia, filtruje i zmienia częstotliwość na wyższą) sygnały analogowe, w celu dostarczania zmodulowanego sygnału, odpowiedniego do nadawania w kanale MIMO. N T zmodulowanych sygnałów z układów nadawczo odbiorczych od 722A do 722T jest następnie nadawanych przez N T anten odpowiednio od 724A do 724T. [008] W urządzeniu 70, nadawane zmodulowane sygnały są odbierane przez N R anten od 72A do 72R i odebrany sygnał z każdej anteny 72 jest dostarczany do odpowiedniego układu nadawczo odbiorczego ( XCVR ) od 74A do 74R. Każdy układ nadawczo odbiorczy 74 kondycjonuje (np. filtruje, wzmacnia i zmienia częstotliwość na niższą) odpowiedni odebrany sygnał, zamienia na postać cyfrową kondycjonowany sygnał, w celu dostarczania próbek, a następnie przetwarza

26 -26- próbki, w celu dostarczana odpowiedniego odebranego strumienia symboli. [009] Procesor 760 danych odbiorczy ( RX ) odbiera 1 2 następnie i przetwarza N R odebranych strumieni symboli z N R układów nadawczo odbiorczych 74, w oparciu o technikę przetwarzania danego odbiornika, w celu dostarczania N T wykrytych strumieni symboli. Następnie procesor 760 danych RX demoduluje, usuwa przeplot i dekoduje każdy strumień wykrytych symboli, w celu odtworzenia danych o ruchu ze strumienia danych. Przetwarzanie przez procesor 760 danych RX jest uzupełnieniem dla tego przetwarzania wykonywanego przez procesor 7 TX MIMO i procesor 714 danych TX w urządzeniu 7. [0060] Procesor 770 okresowo ustala, którą macierz wstępnego kodowania należy stosować (jest to omówione poniżej). Procesor 770 formatuje komunikat łącza zwrotnego, obejmujący część w postaci wskaźnika macierzy oraz część w postaci wartości rzędu. Pamięć 772 danych może przechowywać kod programu, dane i inne informacje, wykorzystywane przez procesor 770, lub inne komponenty urządzenia 70. [0061] Komunikat łącza zwrotnego może zawierać różne rodzaje informacji, odnoszące się do łącza komunikacyjnego i/lub odebranego strumienia danych. Komunikat łącza zwrotnego jest następnie przetwarzany przez procesor 738 danych TX, który odbiera również dane o ruchu dla pewnej liczby strumieni danych ze źródła 736 danych, modulowane przez modulator 780, kondycjonowane przez układy nadawczo odbiorcze od 74A do 74R i nadawane z powrotem do urządzenia 7. [0062] W urządzeniu 7, zmodulowane sygnały z urządzenia 70 są odbierane przez anteny 724, kondycjonowane przez układy nadawczo odbiorcze 722, demodulowane przez demodulator ( DEMOD ) 740 i przetwarzane

27 przez procesor 742 danych RX, w celu wyodrębnienia komunikatu łącza zwrotnego, nadawanego przez urządzenie 70. Procesor 7 ustala następnie, którą macierz wstępnego kodowania należy stosować, w celu określania wag kształtowania wiązki, a następnie przetwarza wyodrębniony komunikat. [0063] Niniejsze zasady mogą zostać uwzględnione w różnego rodzaju systemach komunikacyjnych i/lub komponentach systemów. W pewnych aspektach, niniejsze zasady mogą być wykorzystywane w systemach z wielodostępem, które mogą obsługiwać komunikację z wieloma użytkownikami przez współdzielenie dostępnych zasobów systemowych (np. jeden lub większą liczbę elementów grupy obejmującej szerokość pasma, moc nadawania, kodowanie, przeplot itd.). Na przykład, niniejsze zasady mogą być zastosowane w dowolnej lub w kombinacji następujących technologii: systemy Code Division Multiple Access ( CDMA ), systemy Multi-Carrier CDMA ( MCCDMA ), Wideband CDMA ( W-CDMA ), High-Speed Packet Access ( HSPA, HSPA+ ), systemy Time Division Multiple Access ( TDMA ), systemy Frequency Division Multiple Access ( FDMA ), systemy Single-Carrier FDMA ( SC-FDMA ), systemy Orthogonal Frequency Division Multiple Access ( OFDMA ), lub inne technologie z wielodostępem. System komunikacji bezprzewodowej, wykorzystujący zasady tutaj opisane, może być dostosowany do implementacji jednego lub większej liczby standardów, takich jak IS-9, cdma00, IS-86, W-CDMA, TDSCDMA i inne standardy. Sieć CDMA może implementować technologię radiową, taką jak Universal Terrestrial Radio Access ( UTRA ), cdma00, lub jakąś inną technologię. UTRA obejmuje W-CDMA i Low Chip Rate ( LCR ). Technologia cdma00 obejmuje standardy IS-00, IS-9 i IS-86. Sieć TDMA może implementować takie technologie radiowe jak

28 Global System for Mobile Communications ( GSM ). Sieć OFDMA może wdrażać takie technologie radiowe jak Evolved UTRA ( E-UTRA ), IEEE , IEEE , IEEE 802., Flash- OFDM itd. UTRA, E-UTRA i GSM są częścią Universal Mobile Telecommunication System ( UMTS ). Niniejsze zasady mogą zostać zaimplementowane w systemie Long Term Evolution ( LTE ) 3GPP, systemie Ultra-Mobile Broadband ( UMB ) i innych typach systemów. LTE jest odmianą UMTS, która wykorzystuje E-UTRA. Chociaż pewne aspekty ujawnienia mogą być opisywane przy użyciu terminologii 3GPP, należy zauważyć, że niniejsze zasady mogą być stosowane do technologii 3GPP (Re199, Rely, Re16, Re16, Re17), jak również do technologii 3GPP2 (lxrtt, 1xEV-DO, ReIO, RevA, RevB) i innych technologii. [0064] Niniejsze zasady mogą być uwzględnione w (np. zaimplementowane w, lub wykonywane przez) różne urządzenia (np. węzły). W pewnych aspektach, węzeł (np. węzeł bezprzewodowy), zaimplementowany według niniejszych zasad, może zawierać punkt dostępowy lub terminal dostępu. [006] Na przykład, terminal dostępu może zawierać, być zaimplementowany jako, lub może być znany jako wyposażenie użytkownika, stacja abonencka, jednostka abonencka, stacja mobilna, komórka, węzeł mobilny, stacja zdalna, terminal zdalny, terminal użytkownika, agent użytkownika, urządzenie użytkownika, lub według innej terminologii. W pewnych implementacjach, terminal dostępu może stanowić telefon komórkowy, telefon bezprzewodowy, telefon z protokołem inicjowania sesji ( SIP ) (Session Initiation Protocol), stację z lokalną pętlą bezprzewodową ( WLL ) (Wireless Local Loop), osobisty asystent cyfrowy ( PDA ) (Personal Digital Assistant), urządzenie przenośne z możliwością nawiązywania połączeń bezprzewodowych, lub jakieś inne odpowiednie urządzenie przetwarzające, połączone z modemem

29 bezprzewodowym. Odpowiednio, jeden lub większa liczba omawianych tutaj aspektów może zostać wbudowana w telefonie (np. telefonie komórkowym lub smartfonie), komputerze (np. laptopie), przenośnym urządzeniu komunikacyjnym, przenośnym urządzeniu komputerowym (np. osobistym asystencie danych), urządzeniu rozrywkowym (np. urządzeniu muzycznym, urządzeniu wideo, lub radio satelitarnym), urządzeniu systemu globalnej lokalizacji położenia, lub dowolnym innym odpowiednim urządzeniu, które jest dostosowane do komunikacji za pomocą medium bezprzewodowego. [0066] Punkt dostępowy może zawierać, zostać zaimplementowany jako, lub może być znany jako NodeB, enodeb, kontroler sieci radiowej ( RNC ), stacja bazowa ( BS ), radiowa stacja bazowa ( RBS ), kontroler stacji bazowej ( BSC ), bazowa stacja nadawczo odbiorcza ( BTS ), funkcja nadawczo odbiorcza ( TF ), radiowy układ nadawczo odbiorczy, ruter radiowy, bazowy zestaw usługowy ( BSS ), rozszerzony zestaw usługowy ( ESS ), lub według innej podobnej terminologii. [0067] W pewnych aspektach węzeł (np. punkt dostępowy) może obejmować węzeł dostępu do systemu komunikacyjnego. Taki węzeł dostępu może dostarczać, na przykład, łączność dla lub do sieci (np. rozległej sieci komputerowej, takiej jak Internet, lub sieć komórkowa) za pomocą przewodowego lub bezprzewodowego łącza komunikacyjnego z siecią. Odpowiednio, węzeł dostępu może umożliwić innemu węzłowi (np. terminalowi dostępu) uzyskanie dostępu do sieci lub jakiejś innej funkcjonalności. Ponadto, należy zauważyć, że jeden lub większa liczba węzłów może być przenośnych, lub, w pewnych przypadkach, stosunkowo nieprzenośnych. [0068] Również, należy zauważyć, że węzeł bezprzewodowy może być w stanie nadawać i/lub odbierać informacje w sposób nie-bezprzewodowy (np. za pomocą połączenia

30 przewodowego). Zatem odbiornik i nadajnik, jak omawiano tutaj, mogą zawierać odpowiednie komponenty interfejsu komunikacyjnego (np. elektryczne lub optyczne komponenty interfejsowe) w celu komunikowania się za pomocą medium nie-bezprzewodowego. [0069] Węzeł bezprzewodowy może komunikować się za pomocą jednego lub większej liczby bezprzewodowych łączy komunikacyjnych, które są oparte na lub w inny sposób obsługują dowolną odpowiednią technologię komunikacji bezprzewodowej. Na przykład, w pewnych aspektach, węzeł bezprzewodowy może stowarzyszyć się z siecią. W pewnych aspektach, sieć może stanowić lokalną sieć komputerową, lub rozległą sieć komputerową. Urządzenie bezprzewodowe może obsługiwać, lub w inny sposób wykorzystywać jedną lub większą liczbę różnych technologii, protokołów lub standardów komunikacji bezprzewodowej, takich jak opisywane tutaj (np. CDMA, TDMA, OFDM, OFDMA, WiMAX, Wi-Fi, itd.). Podobnie, węzeł bezprzewodowy może obsługiwać lub w inny sposób wykorzystywać jeden lub większą liczbę różnych odpowiednich schematów modulacji lub multipleksowania. Węzeł bezprzewodowy może zatem obejmować odpowiednie komponenty (np. interfejs radiowy), w celu ustalenia i komunikowania się przez jedno lub większą liczbę łączy komunikacji bezprzewodowej przy użyciu powyższych lub innych technologii komunikacji bezprzewodowych. Na przykład, węzeł bezprzewodowy może stanowić bezprzewodowy układ nadawczo odbiorczy ze związanymi z nim komponentami nadajnika i odbiornika, które mogą zawierać różne komponenty (np. generatory sygnałów i procesory sygnałowe), które ułatwiają komunikację przez medium bezprzewodowe. [0070] FIG. 8 ilustruje przykładowy schemat blokowy systemu 800 według dodatkowych aspektów, opisanych tutaj. System 800 stanowi urządzenie, które może ułatwić