DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 146/2007. z dnia 26 października 2007 r. zmieniająca załącznik XX (Środowisko naturalne) do Porozumienia EOG

Transkrypt

1 L 100/92 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 146/2007 z dnia 26 października 2007 r. zmieniająca załącznik XX (Środowisko naturalne) do Porozumienia EOG WSPÓLNY KOMITET EOG, uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zmienione Protokołem dostosowującym Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zwane dalej Porozumieniem, w szczególności jego art. 98, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Załącznik XX do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 127/2007 z dnia 28 września 2007 r. ( 1 ). (2) W Porozumieniu należy uwzględnić dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE ( 2 ). (3) W Porozumieniu należy uwzględnić dyrektywę 2004/101/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. zmieniającą dyrektywę 2003/87/WE ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie, z uwzględnieniem mechanizmów projektowych protokołu z Kioto ( 3 ). (4) W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (WE) nr 2216/2004 z dnia 21 grudnia 2004 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów stosownie do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 4 ). (5) W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2004/156/WE z dnia 29 stycznia 2004 r. ustanawiającą wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 5 ). (6) W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2006/780/WE z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie zapobiegania podwójnemu liczeniu redukcji emisji gazów cieplarnianych w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w przypadku projektów realizowanych w ramach protokołu z Kioto ( 6 ). (7) W Porozumieniu nie uwzględniono decyzji Rady 2002/358/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotyczącej zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji ( 7 ) wynikających z niego zobowiązań. (8) W Porozumieniu nie uwzględniono decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotyczącej mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania protokołu z Kioto ( 8 ) i dlatego w stosunku do państw EFTA zastosowania nie mają szczegółowe wymogi sprawozdawcze przewidziane w art. 3 tej decyzji, potwierdzone w art. 30 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE. ( 1 ) Dz.U. L 47 z , str. 58. ( 2 ) Dz.U. L 275 z , str. 32. ( 3 ) Dz.U. L 338 z , str. 18. ( 4 ) Dz.U. L 386 z , str. 1. ( 5 ) Dz.U. L 59 z , str. 1. ( 6 ) Dz.U. L 316 z , str. 12. ( 7 ) Dz.U. L 130 z , str. 1. ( 8 ) Dz.U. L 49 z , str. 1.

2 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 100/93 (9) Aktem nr 99 z dnia 17 grudnia 2004 r. i powiązanymi rozporządzeniami z dnia 23 grudnia 2004 r., zmienionymi 15 marca 2005 r., Norwegia ustanowiła system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych z dniem 1 stycznia 2005 r. Zmiany tych uregulowań prawnych odnoszące się do okresu weszły w życie dnia 1 lipca 2007 r., a kolejnych zmian przepisów krajowych dokonano dnia 14 września 2007 r. W ramach norweskiego systemu przydziały na okres zaczynający się w 2008 r. wydawane będą niezależnie od nadwyżki przydziałów w początkowym trzyletnim okresie rozpoczętym w 2005 r. Z zastrzeżeniem stosownych procedur zatwierdzania, Norwegia ogłosiła, że w pięcioletnim okresie rozpoczynającym się w 2008 r. wyda przydziały na nie więcej niż 15 milionów ton, a maksymalne ilości CER i ERU, które mogą zostać wykorzystane przez operatorów, nie wyniosą więcej niż 20 % całkowitej ilości przydziałów. Żaden tego rodzaju system nie działa obecnie ani w Islandii, ani w Liechtensteinie. Podejmowane są środki w celu ograniczania emisji gazów cieplarnianych z urządzeń w Islandii, które mieściłyby się w zakresie zastosowania dyrektywy 2003/ 87/WE, w tym instalacji wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji, które to środki uzasadniają ich wyłączenie spod zakresu dyrektywy w okresie zastosowania tych środków. (10) Rozważyć należy różnorodne sytuacje mające zastosowanie do różnych państw EFTA. Należy zwrócić szczególną uwagę na zobowiązania podjęte przez Islandię w ramach protokołu z Kioto, jako że Islandia zgłosiła, że poddaje się przepisom decyzji 14/CP.7 Konferencji Stron Protokołu z Kioto w sprawie wpływu pojedynczych projektów na poziom emisji w okresie objętym zobowiązaniem. (11) W latach państwa EFTA mogą mieć urządzenia umożliwiające wychwytywanie i składowanie pochodnych spalania węgla, które zostaną jednostronnie włączone do wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji w taki sposób, że wychwycone i trwale składowane emisje zostaną odliczone od podlegającego monitorowaniu poziomu emisji dla danego urządzenia. Niniejsza decyzja jest bez uszczerbku dla rozkładu przydziałów dla takich urządzeń. (12) Niniejsza decyzja nie ma wpływu na autonomię Umawiających się Stron w zakresie międzynarodowych negocjacji w sprawie zmian klimatu, w szczególności w kontekście Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i protokołu z Kioto, innych niż negocjacje w odniesieniu do instrumentów wprowadzonych do Porozumienia EOG na mocy niniejszej decyzji. Jednakże państwa EFTA należycie uwzględniają zobowiązania, które podjęły w ramach Porozumienia EOG. (13) Każde państwo EFTA jest odpowiedzialne za polityki i środki służące spełnieniu międzynarodowych zobowiązań podjętych na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i protokołu z Kioto. (14) Państwa EFTA w dalszym ciągu będą mieć możliwość udziału w pracach Komitetu ds. Zmian Klimatu, który wspomaga Komisję zgodnie z art. 23 dyrektywy 2003/87/WE, i poddawania pod dyskusję w tym komitecie swoich krajowych planów rozdzielania. (15) Państwa EFTA mogą uczestniczyć w międzynarodowym handlu uprawnieniami do emisji jako strony protokołu z Kioto, z jakąkolwiek inną stroną wymienioną w załączniku B do tego protokołu. (16) Państwa EFTA zostają włączone do wspólnotowego niezależnego rejestru transakcji. Główny zarządca wspólnotowego niezależnego rejestru transakcji realizuje swoje zadania w odniesieniu do państw EFTA, a Urząd Nadzoru EFTA jest organem kompetentnym w zakresie przekazywania głównemu zarządcy koniecznych instrukcji dotyczących przepisów związanych z zastosowaniem rozporządzenia (WE) nr 2216/2004 w odniesieniu do państw EFTA. (17) Po zawarciu porozumienia zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE państwa EFTA i operatorzy z tych państw nie są dyskryminowani w porównaniu z państwami członkowskimi WE i operatorami z tych państw. (18) Urząd Nadzoru EFTA uzgadnia ściśle z Komisją, czy konieczne jest podjęcie w stosunku do państw EFTA działań, za które odpowiada Komisja w stosunku do państw członkowskich WE zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, rozporządzeniem (WE) nr 2216/2004, decyzją 2004/156/WE i decyzją 2006/780/WE. Do zadań tych należą między innymi ocena krajowego planu rozdzielania zgodnie z art. 9 ust. 3 za każdy okres, o którym mowa w art. 11 ust. 2, oraz zastosowanie jednostronnego włączenia dodatkowych działań i gazów zgodnie z art. 24 dyrektywy 2003/87/WE.

3 L 100/94 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (19) Stały Komitet Państw EFTA ma na celu przyjęcie decyzji ustanawiającej Komitet Doradczy EFTA, który ma wspierać Urząd Nadzoru EFTA w realizacji wspomnianych zadań. Przedstawiciel Komisji będzie uczestniczył w pracach Komitetu w charakterze obserwatora. Ocena stosowania przez państwa EFTA przepisów wynikających z dyrektywy, w szczególności w odniesieniu do całkowitej ilości przydziałów, obejmuje aspekty polityki i środków w zakresie zmian klimatu, które mają znaczenie z punktu widzenia Porozumienia. Urząd Nadzoru EFTA nie skupia się jednak na realizacji przez poszczególne państwa EFTA swoich międzynarodowych zobowiązań w zakresie ograniczania emisji gazów cieplarnianych. Decyzja dotycząca krajowego planu rozdzielania powinna być zgodna z kryteriami określonymi w załączniku III do dyrektywy 2003/87/WE, w szczególności z odpowiednimi przepisami metodologii zgodnej z wytycznymi dokumentami Komisji COM(2003) 830 wersja ostateczna, COM(2005) 703 wersja ostateczna i COM(2006) 725 wersja ostateczna w odniesieniu do oceny krajowego planu rozdzielania zgodnie z art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE i decyzjami Komisji w sprawie krajowych planów rozdzielania, STANOWI, CO NASTĘPUJE: Artykuł 1 W załączniku XX do Porozumienia wprowadza się następujące zmiany: 1) w pkt 1f (dyrektywa Rady 96/61/WE) dodaje się tiret w brzmieniu: L 0087: dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. (Dz.U. L 275 z , str. 32). ; 2) po pkt 21ak (dyrektywa 2004/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) wprowadza się punkty w brzmieniu: 21al L 0087: dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z , str. 32), zmieniona: L 0101: dyrektywą 2004/101/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. (Dz.U. L 338 z , str. 18). Do celów Porozumienia przepisy tej dyrektywy odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań: a) bez uszczerbku dla dalszego rozwoju Wspólnego Komitetu EOG, należy zwrócić uwagę, że w Porozumieniu EOG nie uwzględniono następujących aktów wspólnotowych: (i) decyzji Rady 2002/358/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotyczącej zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań; (ii) decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotyczącej mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania krotokołu z Kioto; b) państwa EFTA są zwolnione z przepisów dyrektywy odnoszących się do trzyletniego okresu rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2005 r., o którym mowa w art. 11 ust. 1; c) w art. 9 ust. 1 akapit drugi dodaje się, co następuje:»w odniesieniu do pięcioletniego okresu rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2008 r., plan państwa EFTA zostaje opublikowany oraz notyfikowany nie później, niż natychmiast po wejściu w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG włączającej tą dyrektywę do Porozumienia.«; d) w art. 9 ust. 3 słowa»w ciągu trzech miesięcy«odczytuje się»w ciągu dwóch miesięcy lub możliwie jak najszybciej po tym terminie«, o ile mowa o pięcioletnim okresie rozpoczynającym się 1 stycznia 2008 r.;

4 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 100/95 e) w przypadku okresów, o których mowa w art. 11 ust. 2, oraz w przypadku całkowitej ilości przydziałów przyznawanych dla każdego okresu, o którym mowa w art. 11 ust. 2, każde państwo EFTA może rozdzielić większy odsetek przydziałów za opłatą, niż przewiduje to ograniczenie określone w art. 10; f) w art. 11 ust. 2 dodaje się, co następuje:»w odniesieniu do pięcioletniego okresu rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2008 r. i o ile chodzi o państwo EFTA, decyzję tą należy podjąć co najmniej 2 miesiące przed rozpoczęciem tego okresu lub możliwie jak najszybciej po tym terminie.«; g) w art. 11 ust. 3 słowa»traktatu, w szczególności jego art. 87 oraz 88«odczytuje się»porozumienia, w szczególności jego art. 61 i 62«; h) w art. 11a ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:»z zastrzeżeniem ust. 3, w każdym z okresów, o których mowa w art. 11 ust. 2, państwa EFTA mogą zezwolić operatorom na wykorzystanie CER i ERU wynikających z projektów w systemie wspólnotowym jako odsetek całkowitej ilości przydziałów.«; i) w art. 16 ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:»państwa EFTA określają kary za przekroczenie emisji, które są ekwiwalentne do kar w państwach członkowskich WE.«; j) w art. 19 ust. 1 dodaje się, co następuje:»szwajcaria może utrzymywać rejestr Liechtensteinu.«; k) w art. 20 dodaje się ustęp w brzmieniu:»4. Wydawanie, przenoszenie i anulowanie przydziałów dotyczących państw EFTA i operatorów z tych państw są zapisywane w niezależnym rejestrze transakcji, o którym mowa w ust. 1. Główny zarządca jest organem kompetentnym do realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 3 w odniesieniu do państw EFTA i operatorów z tych państw.«; l) w art. 25 dodaje się ustęp w brzmieniu:»3. Przydziały w systemie wspólnotowym obejmują przydziały, które państwa EFTA lub operatorzy z tych państw wydali lub którymi obracali w handlu w ramach systemu wspólnotowego. Po zawarciu przez Wspólnotę porozumienia, o którym mowa w ust. 1, nie rozróżnia się tych rodzajów przydziałów. Komisja z odpowiednim wyprzedzeniem informuje państwa EFTA o negocjacjach i zawarciu porozumień na mocy niniejszego artykułu.«; m) państwa EFTA uczestniczące we wspólnotowym systemie handlu emisjami będą przekazywać informacje zgodnie z odpowiednimi wymogami określonymi w art. 30 ust. 3 akapit pierwszy, podczas gdy w odniesieniu do tych państw nie mają zastosowania wymogi w zakresie sprawozdawczości określone w akapicie drugim; n) na początku załącznika III pkt 1 dodaje się, co następuje:»międzynarodowe zobowiązania państw EFTA nieobjęte Porozumieniem nie podlegają kontroli Urzędu Nadzoru EFTA.«; o) w załączniku III pkt 2 słowa»z ocenami rzeczywistego oraz projektowanego postępu«zastępuje się słowami»ze zweryfikowanymi danymi dotyczącymi emisji zgłoszonymi dla urządzeń na mocy dyrektywy, krajowego spisu oraz krajowych komunikatów przekazanych do Sekretariatu UNFCCC«w odniesieniu do państw EFTA;

5 L 100/96 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej p) w załączniku III pkt 4 słowa»prawodawstwem wspólnotowym oraz instrumentami polityki«zastępuje się słowami»instrumentami polityki włączonymi do Porozumienia«; q) w załączniku III pkt 5 słowa»traktatu, w szczególności jego art. 87 oraz 88«odczytuje się»porozumienia, w szczególności jego art. 61 i 62«; r) w załączniku III pkt 12 otrzymuje brzmienie:»plan określa, w formie odsetka całkowitej ilości przydziałów, maksymalną ilość CER i ERU, którą operatorzy mogą wykorzystać w systemie handlu uprawnieniami do emisji.«; s) w terminie do 31 grudnia 2007 r. państwa EFTA wprowadzą w życie ustawy, rozporządzenia i przepisy administracyjne niezbędne do przestrzegania tej dyrektywy; t) instalacje spalania w Islandii o poborze znamionowej mocy cieplnej przekraczającym 20 MW (z wyjątkiem urządzeń utylizacji odpadów niebezpiecznych i komunalnych), dla których zgłoszono kompetentnemu organowi emisje poniżej ton równoważnika dwutlenku węgla (z wyłączeniem emisji z biomasy) w każdym roku z trzech lat poprzedzających datę złożenia krajowego planu rozdzielania za dany okres, są wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy na okres zastosowania planu, pod warunkiem że odpowiedni kompetentny organ wykaże w zadowalający dla Urzędu Nadzoru EFTA sposób, że podejmuje inne polityki i środki mające takie same skutki, jak dyrektywa 2003/87/WE. W konsekwencji jeżeli krajowy plan rozdzielania nie obejmuje żadnych urządzeń ani działań na mocy załącznika I dyrektywy 2003/87/WE, wymóg wynikający z art. 9 ust. 1 dotyczący przedłożenia planu nie ma zastosowania; u) Urząd Nadzoru EFTA stosuje odpowiednie przepisy metodologii, określone w wytycznych dokumentach Komisji COM(2003) 830 wersja ostateczna, COM(2005) 703 wersja ostateczna i COM(2006) 725 wersja ostateczna w odniesieniu do oceny krajowego planu rozdzielania zgodnie z art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, zastosowanym w decyzjach Komisji w sprawie krajowych planów rozdzielania. 21am D 0156: decyzja Komisji 2004/156/WE z dnia 29 stycznia 2004 r. ustanawiająca wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 59 z , str. 1). 21an R 2216: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2216/2004 z dnia 21 grudnia 2004 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów stosownie do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 386 z , str. 1). Do celów Porozumienia przepisy tego rozporządzenia odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań: a) dostosowanie k) do dyrektywy 2003/87/WE stosuje się do rozporządzenia, z uwzględnieniem niezbędnych zmian; b) w art. 6 ust. 3 dodaje się akapit w następującym brzmieniu:»jeżeli chodzi o rejestry w państwach EFTA, Centralny Administrator (główny zarządca) otrzymuje instrukcje od Urzędu Nadzoru EFTA.«; c) w art. 8 ust. 4 po słowie»komisja«wprowadza się słowa»i Urząd Nadzoru EFTA«; d) w art. 44 ust. 1 słowa»1 stycznia 2007 r.«odczytuje się»15 grudnia 2007 r.«; e) w art. 44 dodaje się ustęp w brzmieniu:»4. Jeżeli chodzi o tabele krajowych planów rozdzielania państw EFTA, Centralny Administrator (główny zarządca) otrzymuje instrukcje od Urzędu Nadzoru EFTA.«.

6 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 100/97 21ao D 0780: decyzja Komisji 2006/780/WE z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie zapobiegania podwójnemu liczeniu redukcji emisji gazów cieplarnianych w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w przypadku projektów realizowanych w ramach protokołu z Kioto (Dz.U. L 316 z , str. 12).. Artykuł 2 Teksty dyrektyw 2003/87/WE i 2004/101/WE, rozporządzenia (WE) nr 2216/2004 oraz decyzji 2004/156/ WE i 2006/780/WE w językach islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne. Artykuł 3 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 27 października 2007 r. lub z dniem następującym po dniu otrzymania przez Wspólny Komitet EOG ostatniej notyfikacji zgodnie z art. 103 ust. 1 Porozumienia, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza (*). Artykuł 4 Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Sporządzono w Brukseli dnia 26 października 2007 r. W imieniu Wspólnego Komitetu EOG Stefán Haukur JÓHANNESSON Przewodniczący (*) Wskazano wymogi konstytucyjne.

7 L 100/98 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ZAŁĄCZNIK Instalacje spalania w Islandii o poborze znamionowej mocy cieplnej przekraczającym 20MW: Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Síldarvinnslan á Siglufirði, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Síldarvinnslan á Seyðisfirði, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Eskja á Eskifirði, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Síldarvinnslan á Neskaupstað, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, HB Granda á Akranesi, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Ísfélag Vestmannaeyja, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Skeggey Höfn, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Síldarvinnslan í Helguvík, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Loðnuvinnslan á Fáskrúðsfirði, Fabryka mączki rybnej i oleju rybnego, Vinnslustöðin í Vestmannaeyjum, Elektrownia awaryjna (rezerwowa) przy zakładzie produkcji aluminium Alcan, Elektrownia awaryjna (rezerwowa) Reykjavík Energy.