Międzynarodowe Forum Prawa Konkurencji kwietnia 2009, Warszawa. Wystąpienie dr Małgorzaty Krasnodębskiej-Tomkiel

Transkrypt

1 Międzynarodowe Forum Prawa Konkurencji kwietnia 2009, Warszawa Wystąpienie dr Małgorzaty Krasnodębskiej-Tomkiel Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wstęp Witam Państwa serdecznie na Międzynarodowym Forum Prawa Konkurencji. Miło mi powitać naszych gości, w tym Philipa Lowe, Dyrektora Generalnego ds. Konkurencji Komisji Europejskiej oraz szefów krajowych organów ochrony konkurencji państw członkowskich UE oraz Kanady. Dwudniowe spotkanie, które odbywa się pod patronatem Neelie Kroes, Komisarz ds. Konkurencji KE, jest doskonałą okazją do omówienia aktualnych zagadnień prawa antymonopolowego, w tym kwestii związanych z procedurą nakładania kar, fuzjami w branży handlowej oraz problemami prawa konkurencji na rynku budowlanym oraz nowych technologii. Ze względu na spowolnienie gospodarcze, które dotknęło w ostatnim kwartale 2008 roku również Polskę, nie uda nam się uniknąć pytań o charakterze zasadniczym w jaki sposób chronić konkurencję w czasie dekoniunktury wobec coraz częściej artykułowanych oczekiwań głębszej niż dotychczas ingerencji państwa w rynek. Zanim przejdziemy do szczegółowego omówienia wybranych kwestii, chciałabym przybliżyć Państwu rolę polskiego urzędu antymonopolowego w gospodarce. krótki rys historyczny i rola Urzędu Mimo, że Polska przez niemal pół wieku pozbawiona była łączności z Zachodem, w ciągu ostatnich lat udało się nie tylko nadrobić zaległości, ale wydaje się, że mamy na swoim koncie również parę osiągnięć. W tym miejscu warto przypomnieć historię ustawodawstwa antymonopolowego, która sięga okresu międzywojennego. W 1933 roku uchwalona została ustawa o kartelach, zgodnie z którą porozumienia o tym charakterze musiały być zgłaszane do specjalnego rejestru prowadzonego przez Ministra Przemysłu i Handlu. Miał on także możliwość zwracania się do sądu o unieważnienie ustaleń pomiędzy przedsiębiorcami, o ile były one niekorzystne dla gospodarki kraju. Po II wojnie światowej, w systemie gospodarki centralnie planowanej, z oczywistych względów ustawodawstwo antymonopolowe nie miało racji bytu. W ramach jednej z licznych prób reformowania systemu socjalistycznego, a raczej doraźnej poprawy fatalnego jego stanu, w styczniu 1987 r. została uchwalona ustawa o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej. Wskazując Ministra Finansów jako organ antymonopolowy, nakładała ona na niego obowiązki identyfikowania nieefektywnych zachowań państwowych jednostek i stabilizowania cen. Wystąpienie Prezes UOKiK, 15 kwietnia 2009 r. Strona 1 / 8

2 Dopiero decyzje polityczne o rozpoczęciu w Polsce transformacji ustrojowej podjęte w 1989 roku, pozwoliły na przyjęcie pakietu aktów prawnych wprowadzających reformę rynkową w Polsce wśród nich była ustawa o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym z 1990 roku. Na jej mocy powołany został Urząd Antymonopolowy, czyli obecny Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Przepisy dotyczące ochrony konkurencji były w ciągu ostatnich lat kilkakrotnie zmieniane, m.in. w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej. Ostatnia istotna modyfikacja przepisów miała miejsce w 2007 roku weszła wówczas w życie nowa ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów. nowa ustawa antymonopolowa Od tego czasu możliwa jest skuteczniejsza realizacja zadań przez UOKiK. Ustawa zniosła bowiem instytucję postępowań prowadzonych na wniosek. Istniejący wcześniej obowiązek wszczęcia formalnego dochodzenia nastręczał wielu problemów formalnych i ograniczał możliwości działania Urzędu. Przepis uniemożliwiał bowiem rozszerzenie zakresu sprawy w stosunku do wskazanego we wniosku. Szczególnie ewidentne było to w sytuacji, gdy wnioskodawca nie był w stanie dokładnie określić zakresu kwestionowanych praktyk antykonkurencyjnych lub nie leżało to w jego interesie. Wówczas urząd antymonopolowy był zmuszony prowadzić dwa postępowania dotyczące tego samego stanu faktycznego, jedno - wszczęte na podstawie wniosku, drugie - niejako uzupełniające, wszczęte z urzędu. Zdarzało się również wycofywanie przez przedsiębiorców wniosków na zaawansowanym etapie postępowania, co skutkowało jego umorzeniem, pomimo wciąż istniejącego zagrożenia dla interesu publicznego. Obecnie jesteśmy związani jedynie rządową polityką ochrony konkurencji, którą przygotowujemy raz na trzy lata, i która formalnie jest przyjmowana przez Radę Ministrów. Dzięki temu mamy samodzielność w kreowaniu priorytetów. Zmiana ustawy wpłynęła więc korzystnie na pracę urzędu antymonopolowego, a w konsekwencji na ochronę konkurencji. W zeszłym roku prowadziliśmy aż 886 postępowań z zakresu ochrony konkurencji na 2493 wszystkich, włączając te obejmujące zagadnienia konsumenckie. Decyzji antymonopolowych podjęliśmy 264 na 885. Jednocześnie warto pamiętać, że ok. 80 proc. naszych rozstrzygnięć jest podtrzymywanych przez sądy. Jedną z przyczyn jest dokładna analiza zarówno projektów decyzji, jak i zgromadzonego materiału dowodowego. Najbardziej skomplikowane oraz najistotniejsze dla gospodarki kraju sprawy rozpatrywane są przez wewnętrznie tworzone zespoły złożone z prawników i ekonomistów, co gwarantuje możliwie najbardziej wszechstronną ich ocenę. Ponadto w niektórych postępowaniach ekonomiści pracują jako doradcy lub też rozstrzygają wybrane problemy. Bardzo ważną rolę w prowadzonych postępowaniach pełnią również analizy rynku. struktura organizacyjna delegatury O skuteczności naszych działań decyduje również unikalna struktura Urzędu. W wielu krajach europejskich organy antymonopolowe działają jedynie na szczeblu centralnym. Niewątpliwie pozwala to na zapewnienie ochrony konkurencji na szczeblu krajowym, jednak trudno jest w takich warunkach Wystąpienie Prezes UOKiK, 15 kwietnia 2009 r. Strona 2 / 8

3 efektywnie oddziaływać na rynki o niewielkim zasięgu, gdzie również możemy mieć do czynienia z nadużywaniem pozycji dominującej przez jednego przedsiębiorcę, albo też z porozumieniem ograniczającym konkurencję zawartym przez lokalnych dostawców produktów lub usług. W Polsce ochroną konkurencji na rynkach lokalnych zajmuje się dziewięć delegatur terenowych. Dzięki temu możliwa jest szybka reakcja na nieprawidłowości, które choć trudno dostrzegalne z punktu widzenia całej gospodarki, są bardzo uciążliwe dla konsumentów. Warto przy tym pamiętać, że porozumienia antykonkurencyjne zawierane na szczeblu lokalnym są trudniejsze do wykrycia niż zmowy na szczeblu krajowym. Przedsiębiorstwa działające lokalnie to bardzo często podmioty z sektora małej i średniej przedsiębiorczości, którymi zarządza bardzo wąski krąg osób. Uzgodnienia prowadzone pomiędzy nimi w celu zawarcia lub koordynowania porozumienia nie wymagają aż tak skomplikowanych i rozbudowanych działań, jakie są niezbędne w przypadku zmów większych podmiotów. Co więcej, przedsiębiorcy z rynku lokalnego zwykle mają bardzo wiele okazji do spotkań, które mogą wykorzystać do antykonkurencyjnych celów. Niemniej jednak na tym polu również mamy kilka osiągnięć. Przykładowo pod koniec zeszłego roku karę niemal 3 milionów złotych nałożyliśmy na siedmiu przedsiębiorców zajmujących się odbieraniem odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w Częstochowie. Ponadto, w 2008 roku prowadziliśmy kilkadziesiąt postępowań i wydaliśmy blisko 20 decyzji w sprawie przedsiębiorców naruszających prawo antymonopolowe na rynkach lokalnych. Wiele z nich dotyczyło gmin, które w świetle prawa konkurencji traktowane są jak podmiot gospodarczy, ponieważ świadczą usługi użyteczności publicznej. W praktyce bezpośrednio albo poprzez zależne od siebie spółki komunalne. W tym drugim przypadku postępowanie UOKiK toczy się jest wobec podmiotu zależnego. Główne zarzuty kierowane wobec gmin dotyczą uniemożliwiania rozwoju lokalnego rynku poprzez dyskryminowanie prywatnych przedsiębiorców m.in. świadczących usługi transportowe czy w zakresie wywozu odpadów a także przypadków wykorzystywania naturalnego monopolu do pobierania nienależnych opłat np. za przyłączenie nieruchomości do lokalnej sieci wodociągowej i zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych. Skuteczność oderwanych od siebie interwencji na poszczególnych rynkach lokalnych miałyby ograniczony zasięg, gdyby działania te nie były ze sobą skoordynowane. Dlatego w proces podejmowania decyzji zaangażowana jest również centrala Urzędu. synergia pomiędzy ochroną konkurencji i konsumentów Korzystne dla ochrony konkurencji jest również to, że UOKiK jednocześnie jest odpowiedzialny za ochronę słabszych uczestników rynku, ponieważ pozwala to prowadzić każdą z dwóch polityk z szerszej perspektywy, z uwzględnieniem wpływu decyzji z jednego obszaru na drugi i wykorzystaniem efektu synergii. Daje nam to możliwość przenoszenia tych rozwiązań prawnych czy proceduralnych, które sprawdziły się w jednej sferze, na drugą. Wykorzystaliśmy to wprowadzając m.in. system karania Wystąpienie Prezes UOKiK, 15 kwietnia 2009 r. Strona 3 / 8

4 przedsiębiorców naruszających prawa konsumentów wzorowany na procedurze stosowanej w praktyce antymonopolowej. W obu przypadkach maksymalna sankcja finansowa może wynieść do 10 proc. ubiegłorocznego przychodu przedsiębiorcy. Jestem przekonana, że zmiana ta może wpłynąć pozytywnie na zdrową rywalizację pomiędzy przedsiębiorcami. transparentność polityki Skuteczna polityka ochrony konkurencji musi być jednocześnie polityką transparentną. Dlatego w Urzędzie, pod koniec 2008 roku powstały wytyczne w sprawie kryteriów wyznaczania wysokości kar pieniężnych nakładanych na przedsiębiorców za naruszenie zakazów zawierania porozumień ograniczających konkurencję oraz nadużywania pozycji dominującej. Ich celem jest zapewnienie bezpieczeństwa prawnego przedsiębiorców, poprzez zwiększenie przewidywalności działań Urzędu, przy zachowaniu indywidualnego podejścia do każdej sprawy. Ponadto szczegółowe określenie przez UOKiK poziomu kar za poszczególne rodzaje naruszeń zwiększa świadomość prawną podmiotów gospodarczych. Wierzę, że będzie również pełnić funkcję odstraszającą zniechęcać do naruszania przepisów. Podobne wyjaśnienia, dotyczące polityki karania za naruszanie zbiorowych interesów konsumentów stosujemy od 2009 r. Na początku roku przyjęto również wytyczne dotyczące stosowania programu leniency. Zarówno prawnicy, jak i sami przedsiębiorcy, często podnosili, że jedną z przyczyn niezadowalającego nas powodzenia tego programu 17 złożonych wniosków na przestrzeni pięciu lat jest mała przewidywalność naszej polityki karania. Przedsiębiorca zgłaszający się do Urzędu nie wiedział do końca, jakiej kary może oczekiwać i jak jej uniknąć. Wytyczne stosujemy od wejścia w życie nowego rozporządzenia w sprawie leniency, wzorowanego na europejskim modelowym programie. Nowe prawo umożliwia m.in. złożenie wniosku o objecie programem nawet w sytuacji braku wszystkich wymaganych informacji. Taka możliwość pozwoli mu zająć miejsce w kolejce chętnych ubiegających się o złagodzenie kary. Nowe przepisy promowała intensywna kampania medialna. surowsze kary Przejrzystej polityce towarzyszą coraz wyższe kary nakładane przez Urząd. W latach dziewięćdziesiątych, w początkach obowiązywania prawa antymonopolowego w Polsce, nakładane sankcje nie były szczególnie restrykcyjne, co było związane z wciąż trwającym jeszcze przystosowywaniem się podmiotów działających na rynku krajowym do nowych warunków. Wiele z nich dopiero uczyło się konkurować, stąd też niecelowe było nakładanie w tych warunkach znaczących sankcji finansowych. Obecnie znajomość przepisów antymonopolowych wśród największych przedsiębiorców powinna być wystarczająca, co uzasadnia bardziej restrykcyjne podchodzenie do łamania przez nich ustawy antymonopolowej. Wysokie kary są również skutecznym narzędziem zniechęcającym do udziału w tak zyskownych przedsięwzięciach jak zmowy cenowe, czy zmowy przetargowe. Ponadto zwiększanie Wystąpienie Prezes UOKiK, 15 kwietnia 2009 r. Strona 4 / 8

5 wysokości sankcji nakładanych za udział w antykonkurencyjnych porozumieniach jest niezwykle istotne z punktu widzenia dalszego rozwijania programu leniency. udział w tworzeniu prawa UOKiK wpływa na stan konkurencji na rynku również poprzez udział w procesie legislacyjnym. Podlegamy bezpośrednio Premierowi, dlatego uczestniczymy w pracach Rady Ministrów, Komitetu Stałego oraz Komitetu Europejskiego RM. Ponadto rocznie opiniujemy ok. 2 tys. aktów prawnych w ramach uzgodnień międzyresortowych pod kątem ich wpływu na konkurencję. Nasze uwagi bardzo często są brane pod uwagę np. uwzględniono nasze stanowisko do projektu ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie, które zapobiegają ograniczaniem konkurencji w tej branży. Obecnie nasze uwagi uwzględniane są w pracach nad nowym prawem telekomunikacyjnym. Stanowczy sprzeciw UOKiK zapobiegł również zmianom legislacyjnym, których konsekwencją byłyby poważne utrudnienia w zakresie zdobycia dowodów na działalność karteli. Zgodnie bowiem z założeniami projektodawcy organ antymonopolowy musiałby informować przedsiębiorcę o zamiarze kontroli z tygodniowym wyprzedzeniem. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie ogranicza się tylko do wyrażania opinii. Przygotowujemy również opracowania wskazujące kierunki działań innym instytucjom, w tym regulatorom. Przykładem może być raport dotyczący sektora energetycznego, opracowany przez ekspertów UOKiK w związku z planowanym uwolnieniem cen energii, do którego nie doszło dzięki naszej stanowczej postawie. edukacja i informacja Opisane przez mnie działania Urzędu nie byłyby skuteczne bez zrozumienia i poparcia ze strony wszystkich uczestników rynku. Dlatego dużą wagę przykładamy do działań informacyjnoedukacyjnych. W szerokim zakresie prowadzona jest edukacja wśród podmiotów gospodarczych, między innymi w formie publikacji oraz warsztatów i seminariów dla przedsiębiorców. Staramy się także docierać do samorządów lokalnych. Nasza aktywność jest widoczna szczególnie w środkach masowego przekazu. W ramach bieżących działań Urzędu, w ubiegłym roku, ukazało się ponadto ponad 14 tys. artykułów prasowych i publikacji internetowych oraz ponad 2 tys. materiałów radiowo-telewizyjnych dotyczących decyzji wydanych przez Prezesa Urzędu oraz innych działań podejmowanych przez UOKiK. Mówiąc o komunikacji ze społeczeństwem trzeba zauważyć, że kryzys finansowy wpływa na postrzeganie reguł wolnej konkurencji. Również my jesteśmy na co dzień świadkami formułowania wobec organu antymonopolowego oczekiwań np. regulacji cen, z którymi nie mieliśmy jeszcze niedawno do czynienia. Dlatego intensyfikujemy nasze działania edukacyjne starając się wykorzystać fakt, że chronimy konsumentów i przy okazji mówienia o sprawach bezpośrednio ich dotyczących poruszamy kwestie antymonopolowe. Wystąpienie Prezes UOKiK, 15 kwietnia 2009 r. Strona 5 / 8

6 Skutkiem naszych działań edukacyjno-informacyjnych jest pozytywne postrzeganie Urzędu przez wszystkich uczestników rynku. 62 proc. ankietowanych w 2007 roku przez TNS OBOP uznało, że UOKiK jest instytucją bardzo potrzebną, a 53 proc. badanych, że wiarygodną. Nastawienie osób, które zetknęły się z Urzędem jest jeszcze lepsze. Odpowiednio 81 proc. i 72 proc. podziela te opinie. postępowania antymonopolowe w wybranych sektorach rynku Podczas dzisiejszego spotkania szczegółowo omówimy wybrane zagadnienia prawa antymonopolowego. Tematyka nie została przez nas wybrana przypadkowo. Ideą jest sięgnięcie do spraw i problemów, z jakimi mają do czynienia urzędy ds. konkurencji w wielu krajach, co wynika z postępujących procesów globalizacyjnych. Proponując dyskusję dotyczącą branży budowlanej, chciałabym zwrócić Państwa uwagę na fakt przenoszenia podobnych praktyk z jednego państwa do drugiego. Zmowy przedsiębiorców na tym rynku nie są przecież tylko polskim problemem kartele budowlane istniały w wielu krajach, m.in. w Austrii, Niemczech czy Holandii. W ostatnich latach UOKiK wszczął kilkanaście postępowań przeciw przedsiębiorcom w tym sektorze. Dotyczyły one m.in. ustalania cen sprzedaży farb i lakierów, cementu, dachówek ceramicznych, rynien czy materiałów ściennych. Ostatnia decyzja z tej branży, wydana w grudniu 2008 roku, odnosiła się do nielegalnego porozumienia zawartego przez spółkę Kreisel Technika Budowlana z przedsiębiorcami sprzedającymi materiały chemii budowlanej. Kwestionowane umowy spółka zawierała w latach W innej, wydanej w kwietniu 2008 r. spółki Castorama i ICI zostały ukarane łączna kwotą 45 mln zł kary za wspólne ustalenie cen sprzedaży farb i lakierów, a w maju ubiegłego roku SOKiK podtrzymał decyzję, w której Prezes UOKiK uznał, że Polifarb Cieszyn-Wrocław i właściciele siedmiu marketów budowlanych zawarli zakazane porozumienie na przedsiębiorców nałożona została wówczas łączna kara w wysokości niemal 110 mln zł. Wykrycie tych spraw było możliwe dzięki przeszukaniom w siedzibie przedsiębiorców dokonanym wspólnie z policją. Współpraca z organami ścigania przyczyniła się do zwiększenia efektywności tego instrumentu. Przeprowadzone zostały bowiem szkolenia dla pracowników UOKiK, w efekcie których zaadaptowano niektóre techniki operacyjne oraz zasady postępowania w trakcie przeszukań do praktyki organu antymonopolowego. Największa kontrola z przeszukaniem w historii Urzędu miała miejsce w 2006 roku i odbyła się jednocześnie w siedzibach 11 producentów cementu. Zgromadzono wówczas olbrzymią ilość materiału dowodowego. Po jego przeanalizowaniu wszczęliśmy postępowanie antymonopolowe. Dobiega ono końca, więc decyzja w tej sprawie zostanie wkrótce wydana. nowe technologie Postępująca informatyzacja życia społeczno-gospodarczego powoduje, że przedsiębiorcy funkcjonują w zupełnie innym otoczeniu niż jeszcze kilka lat temu. Zarówno sposób organizacji podmiotów gospodarczych, jak i prowadzenia przez nie działalności warunkują w znacznym stopniu nowe technologie. Również praktyki rynkowych dominantów przybierają coraz bardziej wyrafinowane Wystąpienie Prezes UOKiK, 15 kwietnia 2009 r. Strona 6 / 8

7 formy. W tym miejscu chciałabym wspomnieć o najwyższej karze w historii urzędu antymonopolowego. Na Telekomunikacje Polską rynkowego dominanta w grudniu 2007 roku nałożona została kara 75 mln złotych. Zakwestionowana przez nas praktyka polegała na tym, że TP stosując specjalne filtry skutecznie ograniczała działalność swoich konkurentów, którzy korzystali z usług transmisji danych oferowanych przez tańszych operatorów zagranicznych. W rezultacie przedsiębiorcy zmuszeni byli do nabywania usług bezpośrednio od narodowego dominanta za cenę nawet kilkunastokrotnie wyższą. Przedsiębiorca odwołał się do SOKiK, czekamy na termin rozprawy. W związku z powyższym przed organami antymonopolowymi stoją trzy wyzwania: wykorzystanie instrumentów prawa w sposób pozwalający na ich zastosowanie do zmienionych warunków technologicznych, obejmowanie nadzorem coraz to nowych form działalności gospodarczej oraz stosowanie nowatorskich metod pozyskiwania dowodów. W jak największym zakresie staramy się odpowiadać na te wyzwania. Jako przykład mogą posłużyć zmiany w stosowanych przez Urząd definicjach rynku właściwego. Przykładowo telewizja kablowa oraz cyfrowa traktowane były do niedawna jako dwa odrębne rynki. Wynikało to przede wszystkim z takiego postrzegania tych usług przez konsumentów. Zmiany, jakie zaszły w ostatnich latach na rynku, doprowadziły jednak do sytuacji, w której większość nabywców uważa, że bez problemu można zastąpić jedną telewizję drugą. Zmiana została również zaakceptowana przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Jedno z postępowań wszczętych kilka dni temu przez Urząd dotyczy właśnie telewizji nowej generacji. Badamy, czy Polsat Cyfrowy nie naruszył przepisów antymonopolowych poprzez uzależnianie sprzedaży praw do publicznego odtwarzania relacji z Mistrzostw Europy w piłce nożnej - Euro2008 od zakupu dekodera. kontrola koncentracji Nie możemy jednak zapominać, że ochrona konkurencji to nie tylko walka ze zmowami przedsiębiorców czy rynkowymi dominantami. Ważną rolę pełni również kontrola koncentracji największych podmiotów działających na rynku. Zgodnie z polskim prawem obowiązek zgłoszenia i otrzymania zgody Prezesa Urzędu na dokonanie fuzji lub przejęcia spoczywa na przedsiębiorcach, których łączny obrót w roku poprzedzającym zgłoszenie przekracza równowartość 1 mld euro na świecie lub 50 mln euro na terytorium Polski. Wraz z nową ustawą z 2007 roku ograniczeniu uległ zakresu koncentracji, których zamiar przeprowadzenia jest zgłaszany Prezesowi UOKiK. Efektem tej zmiany jest brak konieczności rozstrzygania szeregu spraw, które spełniały kryteria zgłoszenia, a które nie miały istotnego wpływu na konkurencję na rynku krajowym. Badając wpływ zgłoszonej transakcji na stan konkurencji stosujemy indywidualne podejście do każdej sprawy. Posiłkujemy się wprawdzie zasadami oraz metodami analitycznymi, które mówią m.in. o tym, w jakich sytuacjach możemy mieć do czynienia z uzyskiwaniem przez łączących się przedsiębiorców pozycji dominującej (40 proc. udziału w rynku), jednak nie zawsze koncentracja, która zgodnie z tymi zasadami powinna być zakazana, istotnie jest zagrożeniem dla konkurencji. Próg 40 proc. traktowany jedynie jako domniemanie i wielokrotnie uznawaliśmy, że przedsiębiorca posiadający większe udziały Wystąpienie Prezes UOKiK, 15 kwietnia 2009 r. Strona 7 / 8

8 nie posiada pozycji dominującej. Miały również miejsce przypadki, że podmiot posiadający niższe udziały był traktowany jako dominant. Badając wpływ transakcji na rynek w coraz większym stopniu opieramy się na szczegółowych analizach ekonomicznych. W ostatnim czasie wydajemy coraz więcej decyzji warunkowych. W zeszłym roku Urząd podjął dwa takie rozstrzygnięcia. Jednym z nich była zgoda na przejęcie przez Multikino kin należących do Silver Screen, pod warunkiem, że przedsiębiorca nie podejmie żadnych działań w celu nabycia praw do kolejnego multipleksu, na konkretnym rynku lokalnym. Drugą sprawą był zakup dyskontów Plus przez spółkę Jeronimo Martins, która została zobowiązana do sprzedaży 28 sklepów. W trakcie tego postępowania przeanalizowanych zostało ok. 300 rynków lokalnych dlatego niezbędna była pomoc delegatur Urzędu. W tym roku wydaliśmy już pierwszy zakaz koncentracji. Po przeprowadzeniu postępowania stwierdziliśmy, że przejęcie spółki Baterpol przez Orzeł Biały mogło spowodować zanik konkurencji na rynku przetwarzania odpadów niebezpiecznych. zakończenie Mimo, że od lat obserwujemy zbliżanie się ustawodawstw, nie tylko w państwach członkowskich Unii Europejskiej, ale również dzięki współpracy transatlantyckiej, jestem przekonana, że nadal możemy się od siebie wiele nauczyć. Dlatego zapraszam wszystkich do wysłuchania wystąpień szefów urzędów antymonopolowych, którym jeszcze raz dziękuję za przybycie. Wierzę, że dzięki wymianie poglądów i doświadczeń będziemy w stanie przenieść wiele rozwiązań służących ochronie konkurencji. Wystąpienie Prezes UOKiK, 15 kwietnia 2009 r. Strona 8 / 8