Dz.U Nr 204 poz OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 1 września 2004 r.

Transkrypt

1 Kancelaria Sejmu s. 1/80 Dz.U Nr 204 poz OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 1 września 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o transporcie drogowym 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 65, poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 125, poz. 1371), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz i Nr 230, poz oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492), 2) ustawą z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 89, poz. 804), 3) ustawą z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz.U. Nr 199, poz. 1671), 4) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz.U. Nr 137, poz. 1302), 5) ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 149, poz. 1452), 6) ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 200, poz. 1953), 7) ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 211, poz. 2050), 8) ustawą z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 97, poz. 962), 9) ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 96, poz. 959) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 1 września 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

2 Kancelaria Sejmu s. 2/80 1) art , 106, 108 i 109 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 125, poz. 1371), które stanowią: Art. 97. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz oraz z 2001 r. Nr 100, poz i Nr 106, poz. 1149) skreśla się art. 103a. Art. 98. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz.U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601) w art. 72: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 i ust. 3 w brzmieniu: 2. Nadawca przesyłki w transporcie drogowym rzeczy odpowiada za wszelkie koszty, jakie mógłby ponieść przewoźnik na skutek nieścisłości lub niedostateczności danych, o których mowa w ust. 1 pkt Nadawca ponosi także koszty związane z przeładunkiem przesyłki w przypadku, gdy dane dotyczące masy przesyłki, zawarte w liście przewozowym, są niezgodne ze stanem faktycznym. Art. 99. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 i Nr 86, poz. 958) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13: a) ust. 2a otrzymuje brzmienie: 2a. Za przejazd po drogach publicznych pojazdów, o których mowa w ust. 2 pkt 3, bez zezwolenia określonego przepisami Prawa o ruchu drogowym lub niezgodnie z warunkami podanymi w zezwoleniu oraz za nieuiszczenie opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 4, pobiera się kary pieniężne., b) po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu: 2b. Wysokość kar pieniężnych, o których mowa w ust. 2a, określa załącznik do ustawy., c) w ust. 4 skreśla się wyrazy i ust. 2a ; 2) art. 40a otrzymuje brzmienie: Art. 40a. 1. Opłaty pochodzące ze źródeł, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2 5, i kary pieniężne określone w art. 13 ust. 2a, a także opłaty i kary pieniężne określone w art. 40

3 Kancelaria Sejmu s. 3/80 ust. 4 stanowią dochody środków specjalnych zarządów dróg przeznaczonych na utrzymanie dróg. 2. Opłaty za zezwolenia na przejazdy pojazdów wymienionych w art. 13 ust. 2 pkt 3, których trasa przekracza granicę państwa, i kary, o których mowa w art. 13 ust. 2a, dotyczące tych pojazdów, stanowią dochody środka specjalnego Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych przeznaczonego na budowę i utrzymanie dróg krajowych oraz na zakup urządzeń do ważenia pojazdów. ; 3) w art. 40b: a) w ust. 2 dodaje się na końcu wyrazy i kary pieniężne ustalone zgodnie z art. 13 ust. 2b, b) w ust. 3 dodaje się na końcu wyrazy i kar pieniężnych ; 4) po art. 40b dodaje się art. 40c w brzmieniu:,,art. 40c. 1. W razie stwierdzenia, że pojazd przekracza dopuszczalną masę, naciski osi, wymiary lub przejazd pojazdu odbywa się bez zezwolenia wymaganego przepisami Prawa o ruchu drogowym, inspektor Inspekcji Transportu Drogowego ma również prawo nakładania i pobierania kary pieniężnej ustalonej zgodnie z art. 13 ust. 2b. 2. Od decyzji o nałożeniu kary, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Transportu Drogowego w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. ; 5) dodaje się załącznik do ustawy w brzmieniu: Załącznik do ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (poz. 1371) KARY PIENIĘŻNE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 13 UST. 2A: Lp. Wyszczególnienie Wysokość kary w zł Za przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu, za każdy rozpoczęty 1 m ponad dopuszczalną długość Za przekroczenie wysokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od 4,00 m do 4,50 m włącznie b) dodatkowo za każde rozpoczęte 10 cm ponad 4,50 m 3 Za przekroczenie szerokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od wartości dopuszczalnej do 3,20 m szerokości pojazdu włącznie b) ponad 3,20 do 4,50 m szerokości pojazdu włącznie c) dodatkowo za każdy rozpoczęty 0,50 m ponad 4,50 m 4 Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków na drogach, gdzie dopuszczalny jest ruch pojazdów o naciskach osi do 80 kn: 1) dla osi pojedynczej:

4 Kancelaria Sejmu s. 4/80 a) ponad 80 kn do 84 kn 480 b) ponad 84 kn do 92 kn c) ponad 92 kn do 100 kn d) ponad 100 kn do 112 kn e) za każde rozpoczęte przekroczenie 8 kn ponad 112 kn, dodatkowo ) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi do 1,20 m: a) ponad 57,5 kn do 60,5 kn b) ponad 60,5 kn do 66 kn c) ponad 66 kn do 72 kn d) ponad 72 kn do 80,5 kn e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6 kn ponad 80,5 kn, dodatkowo ) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi powyżej 1,20 m do 1,30 m: a) ponad 65 kn do 68 kn b) ponad 68 kn do 74,5 kn c) ponad 74,5 kn do 81 kn d) ponad 81 kn do 91 kn e) za każde przekroczenie 6,50 kn ponad 91 kn, dodatkowo ) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi powyżej 1,30 m do 2,00 m: a) ponad 72,5 kn do 76 kn b) ponad 76 kn do 83,5 kn c) ponad 83,5 kn do 90,5 kn d) ponad 90,5 kn do 101,5 kn e) za każde rozpoczęte przekroczenie 7 kn ponad 101,5 kn, dodatkowo Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, gdzie dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 100 kn: 1) dla osi pojedynczej: a) ponad 100 kn do 105 kn b) ponad 105 kn do 115 kn c) ponad 115 kn do 125 kn d) ponad 125 kn do 140 kn e) za każde rozpoczęte przekroczenie 10 kn ponad 140 kn, dodatkowo 2) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi do 1,10 m: a) ponad 57,5 kn do 60,5 kn b) ponad 60,5 kn do 66 kn c) ponad 66 kn do 72 kn

5 Kancelaria Sejmu s. 5/80 d) ponad 72 kn do 80,5 kn e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6 kn ponad 80,5 kn, dodatkowo ) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi powyżej 1,10 m do 1,20 m: a) ponad 65 kn do 68 kn b) ponad 68 kn do 74,5 kn 600 c) ponad 74,5 kn do 81 kn d) ponad 81 kn do 91 kn e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6,5 kn ponad 91 kn, dodatkowo ) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi powyżej 1,20 m do 1,30 m: a) ponad 72,5 kn do 76 kn b) ponad 76 kn do 83,5 kn c) ponad 83,5 kn do 90,5 kn d) ponad 90,5 kn do 101,5 kn e) za każde rozpoczęte przekroczenie 7 kn ponad 101,5 kn, dodatkowo ) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi powyżej 1,30 m: a) ponad 80 kn do 84 kn b) ponad 84 kn do 92 kn c) ponad 92 kn do 100 kn d) ponad 100 kn do 112 kn e) za każde przekroczenie 8 kn ponad 112 kn, dodatkowo 6 Za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu: 1) pojedynczego: a) do 5 t włącznie b) ponad 5 t do 10 t włącznie c) ponad 10 t do 20 t włącznie d) za każde rozpoczęte 5 t ponad 20 t, dodatkowo 2) członowego lub zespołu pojazdów składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy: a) do 10 t włącznie b) ponad 10 t do 24 t włącznie c) ponad 24 t do 40 t włączenie d) za każde rozpoczęte 10 t ponad 40 t, dodatkowo 7 Za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach Art W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz.

6 Kancelaria Sejmu s. 6/80 780, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 150, poz. 983 i Nr 160, poz. 1058, z 2000 r. Nr 88, poz. 983, Nr 95, poz i Nr 122, poz oraz z 2001 r. Nr 111, poz. 1197) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu: Art. 11a. 1. Podatnikom wykorzystującym środki transportu, o których mowa w art. 8 pkt 1 6, dla wykonywania przewozów w transporcie kombinowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przysługuje zwrot zapłaconego podatku od tych środków. 2. Kwotę zwrotu podatku od środków transportowych, o którym mowa w ust. 1, ustala się, przyjmując za podstawę liczbę jazd z ładunkiem lub bez ładunku wykonanych przez środek transportu w przewozie koleją w danym roku podatkowym w następujący sposób: 1) od 100 jazd i więcej 100% kwoty rocznego podatku, 2) od 70 do 99 jazd włącznie 75% kwoty rocznego podatku, 3) od 50 do 69 jazd włącznie 50% kwoty rocznego podatku, 4) od 20 do 49 jazd włącznie 25% kwoty rocznego podatku. 3. Zwrotu zapłaconego podatku od środków transportowych na zasadach określonych w ust. 1 i 2 dokonuje organ podatkowy, na rachunek którego uiszczono podatek, na wniosek podatnika złożony nie później niż do dnia 31 marca roku następującego po roku podatkowym. Podstawą sporządzenia wniosku są dane zawarte w dokumentach przewozowych stosowanych przy wykonywaniu przewozów w transporcie kombinowanym, w których dokonano wpisu o wykonaniu przewozu koleją. 4. Zwrot podatku od środków transportowych następuje w gotówce albo na rachunek bankowy podatnika wskazany we wniosku, w terminie 3 miesięcy od dania złożenia wniosku. ; 2) w art. 12 w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: 4) środki transportowe, o których mowa w art. 8 pkt 1 6, wykorzystywane w dowozie i odwozie na maksymalną odległość w linii prostej do 150 km na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w transporcie kombinowanym. Warunkiem zwolnienia jest przeznaczenie wymienionych pojazdów wyłącznie dla tych przewozów, potwierdzone na podstawie dokumentów określonych w odrębnych przepisach. Art W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216, z 2000

7 Kancelaria Sejmu s. 7/80 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 483 i Nr 53, poz. 649 oraz z 2001 r. Nr 27, poz. 298, Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz i Nr 123, poz. 1353) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:,,3a) inspektor Inspekcji Transportu Drogowego, ; 2) w art. 80b w ust. 2 w pkt 2 lit. d) otrzymuje brzmienie: d) w lit. d) właściwa jednostka organizacyjna Policji, Inspekcji Transportu Drogowego lub Żandarmerii Wojskowej albo stacja kontroli pojazdów, niezwłocznie po dokonaniu tych czynności, ; 3) w art. 80c w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: 1a) Inspekcji Transportu Drogowego, ; 4) w art. 100b w ust. 2 w pkt 2 lit. a) otrzymuje brzmienie: a) w lit. a) odpowiednio do swoich kompetencji: właściwa jednostka organizacyjna Policji, Inspekcji Transportu Drogowego lub Żandarmerii Wojskowej, organ właściwy w sprawach wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami, prokurator, sąd, kolegium do spraw wykroczeń lub inny organ uprawniony do orzekania w sprawach o wykroczenia w trybie dyscyplinarnym, niezwłocznie po dokonaniu tych czynności, ; 5) w art. 100c w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: 1a) Inspekcji Transportu Drogowego, ; 6) w art. 100d w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: 1) dla podmiotów, o których mowa w art. 100c ust. 1 i 2 nieodpłatnie, ; 7) po art. 129 dodaje się art. 129a w brzmieniu:,,art. 129a. Kontrola ruchu drogowego w stosunku do kierujących pojazdami, którzy wykonują krajowy lub międzynarodowy transport drogowy, należy również do inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego. W tym zakresie inspektorom przysługują uprawnienia określone w art. 129 ust. 2. ; 8) po art. 134 dodaje się art. 134a w brzmieniu: Art. 134a. W stosunku do pojazdów wykonujących krajowy lub międzynarodowy transport drogowy, uprawnienia i obowiązki policjantów oraz organów Policji określone w art. 132 ust. 1 3, 5 i 6 oraz w art. 133 wykonują również odpowiednio inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego oraz organy tej inspekcji. ; 9) w art. 139 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:,,4. W stosunku do kierujących pojazdami, którzy wykonują krajowy lub międzynarodowy transport drogowy, uprawnienia i obowiązki policjantów określone w art. 135 ust. 1 i art. 136 ust.

8 Kancelaria Sejmu s. 8/80 1 wykonują również inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego. Art W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr 73, poz. 852, Nr 109, poz i Nr 122, poz i 1321 oraz z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i 44, Nr 42, poz. 475, Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz. 761, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 102, poz. 1116, Nr 113, poz. 1207, Nr 115, poz i Nr 123, poz. 1353) w art. 27 w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy,,głównym Inspektorem Transportu Drogowego. Art a) Przedsiębiorcy prowadzący do dnia wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu drogowego obowiązani są do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej uzyskać odpowiednią licencję na wykonywanie tego transportu pod rygorem wygaśnięcia dotychczasowych uprawnień. Nie później niż w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy przedsiębiorcy powinni wystąpić do ministra właściwego do spraw transportu z wnioskiem o udzielenie licencji na międzynarodowy transport drogowy. 2. Przedsiębiorcy prowadzący do dnia wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą w zakresie krajowego drogowego przewozu osób mogą ją nadal wykonywać w dotychczasowym zakresie, na podstawie posiadanych uprawnień, przez okres 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy. Nie później niż w terminie 6 miesięcy przed upływem tego okresu przedsiębiorcy ci powinni wystąpić do organu udzielającego licencji z wnioskiem o udzielenie licencji na krajowy transport drogowy osób. 3. b) Przedsiębiorcy prowadzący do dnia wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą w zakresie krajowego drogowego przewozu rzeczy obowiązani są do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej uzyskać licencję na wykonywanie tego transportu pod rygorem wygaśnięcia dotychczasowych uprawnień. Nie później niż w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy przedsiębiorcy powinni wystąpić do organu udzielającego licencji z wnioskiem o udzielenie licencji na krajowy transport drogowy rzeczy. 3a. c) W przypadku, o którym mowa w ust. 3, do czasu uzyskania licencji przedsiębiorcy są obowiązani posiadać dokument potwierdzający prowadzenie przez nich, przed dniem 1 stycznia 2002 r., działalności gospodarczej w tym zakresie. 4. Organ udzielający licencji jest obowiązany udzielić lub odmówić udzielenia licencji w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2 i ust. 3. a) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 lit. a ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 149, poz. 1452), która weszła w życie z dniem 28 września 2003 r. b) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku a. c) Dodany przez art. 1 pkt 51 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku a.

9 Kancelaria Sejmu s. 9/80 5. Przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1 3, do czasu uzyskania licencji prowadzą działalność gospodarczą na dotychczasowych warunkach. 6. Za wymianę uprawnień przewozowych, o których mowa w ust. 1 i ust. 2, gdy nie ulegają zmianie dotychczasowe dane określone w tych uprawnieniach, właściwe organy pobierają opłatę w wysokości 100 zł. Art Wysokości minimalnych wymaganych zabezpieczeń, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 3 lit. a), wynoszą w 2002 r euro i w 2003 r euro. 2. Wysokości minimalnych wymaganych zabezpieczeń, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 3 lit. b), wynoszą w 2002 r euro i w 2003 r euro. Art W terminie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, wojewodowie przejmą, z mocy prawa, na własność urządzenia techniczne do ważenia pojazdów, będące we władaniu Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych. 2. Przekazanie urządzeń, o których mowa w ust. 1, nastąpi w drodze protokołu zdawczo-odbiorczego. Art Przepisy wydane na podstawie ustaw, o których mowa w ust. 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2002 r., o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą. ; 2) art. 81 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz i Nr 230, poz oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492), który stanowi: Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 31, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2002 r., 2) art. 52 pkt 12 lit. a), art. 59, art. 62 pkt 1, art. 71 ust. 2 i art. 79, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, 3) art. 1 ust. 1 pkt 1, ust. 5 oraz ust. 6 i art. 10 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 31 marca 2002 r., 4) art. 50 pkt 7, który wchodzi w życie z dniem 6 kwietnia 2002 r., 5) art. 2 ust. 3, art. 25, art. 36 pkt 1, 2 i 4, art. 41, art. 48, art. 52 pkt 5, art. 63 pkt 1 oraz art. 80 ust. 1 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2002 r., 6) art. 27 i art. 52 pkt 13 w zakresie dotyczącym art. 33a ust. 1 pkt 9, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., 7) (uchylony). ; 3) art. 32 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 89, poz. 804), który stanowi: Art. 32. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r., z wyjątkiem:

10 Kancelaria Sejmu s. 10/80 1) art. 27 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, 2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2002 r., 3) art. 9 pkt 7 i art. 21, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. ; 4) art. 40 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz.U. Nr 199, poz. 1671), który stanowi: Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., z wyjątkiem art. 16 ust. 1 pkt 5 i art. 23 ust. 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. ; 5) art. 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz.U. Nr 137, poz. 1302), który stanowi: Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej; 2) art. 5 ust. 9a i 9b oraz art. 7 ustawy wymienionej w art. 15 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) art. 32, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy. ; 6) art ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 149, poz. 1452), które stanowią: Art. 8. Do postępowań administracyjnych w sprawach objętych przepisami niniejszej ustawy wszczętych, a niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy tej ustawy. Art. 9. Kierowcy pojazdów samochodowych używanych do przewozu osób (pasażerów) lub rzeczy, które zostały wyposażone w przyrządy kontrolne niespełniające wymagań ustawy, uwierzytelnione przed dniem 1 stycznia 2003 r., prowadzą karty drogowe, o których mowa w art. 36 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 6, do końca okresu ważności dowodu uwierzytelnienia, jednak nie dłużej niż do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 10. Kierowcy prowadzący pojazdy samochodowe używane do przewozu osób (pasażerów) lub rzeczy, zarejestrowane po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1985 r., albo nieobjęte obowiązkiem wyposażenia w urządzenie rejestrujące prędkość jazdy, czas jazdy i postoju, na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, lub zwolnione z tego obowiązku, mogą prowadzić karty drogowe nie dłużej niż do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art Kierowców posiadających świadectwa kwalifikacji wydane na podstawie art. 115b ustawy wymienionej w art. 4, lub na podstawie art. 4 ust. 12 ustawy wymienionej w art. 7, uznaje się za spełniających wymagania określone przepisami:

11 Kancelaria Sejmu s. 11/80 1) rozdziału 7a ustawy, o której mowa w art. 1, 2) art. 95 i 95a ustawy, o której mowa w art. 4 nie dłużej jednak niż przez okres i w zakresie, na jaki zostały wydane. 2. Świadectwa kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, uznaje się odpowiednio za równoważne z zaświadczeniem, o którym mowa w art. 39e ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 1 oraz w art. 95a ust. 1 pkt 2 i ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w art. 4, nie dłużej jednak niż przez okres, na który zostały wydane. Art. 12. Zaświadczenie o ukończeniu kursu dokształcającego wydane na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 4 uznaje się za równoważne z zaświadczeniem, o którym mowa w art. 39b ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1. Art. 13. Osoby wykonujące w dniu wejścia w życie ustawy przewozy na potrzeby własne są obowiązane w terminie do dnia 31 grudnia 2003 r. spełnić wymagania określone przepisami art. 39c ust. 1 oraz art. 39d ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1. Art. 14. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 20 ust. 2, art. 41 ust. 4, art. 43 ust. 2, art. 69 ust. 3 oraz art. 89 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 2 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie upoważnienia w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 115 ust. 2 oraz art. 125 ustawy wymienionej w art. 4 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 115c ust. 3 ustawy wymienionej w art. 4 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 39b ust. 7 ustawy wymienionej w art. 1, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 1 pkt 16, pkt 17, pkt 25, pkt 33, pkt 34, pkt 44 lit. b oraz art. 2, art. 4 pkt 1 12 i pkt 15, art. 7, art. 11 i art. 12, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. ; 7) art. 13 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 200, poz. 1953), który stanowi: Art. 13. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

12 Kancelaria Sejmu s. 12/80 1) art. 1 pkt 13-15, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 30, który wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia; 3) art. 1 pkt 45 w zakresie art. 41 ust. 4-6, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 4) art. 6, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. ; 8) art ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 211, poz. 2050), które stanowią: Art Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu drogowego na podstawie dotychczasowych uprawnień może wykonywać tę działalność, na podstawie posiadanego uprawnienia, do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób samochodem osobowym, które zostały udzielone na dotychczasowych zasadach. 3. Licencja wydana zgodnie z wzorem obowiązującym w Unii Europejskiej, zwana dalej licencją wspólnotową, uprawnia do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego od dnia 1 maja 2004 r. Art. 3. Dotychczasowe uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym, niezależnie od oznaczenia obszaru przewozów w nich określonego, stają się ważne na wszystkie kraje. Nie zwalnia to z obowiązku posiadania zezwolenia zagranicznego, jeżeli obowiązek ten wynika z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych. Art Licencję wspólnotową wydaje minister właściwy do spraw transportu na pisemny wniosek przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 2 ust Za wydanie licencji wspólnotowej, gdy nie ulegają zmianie dane określone w tej licencji, pobierana jest opłata w wysokości 100 zł. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) kserokopię certyfikatu kompetencji zawodowych; 2) dokumenty potwierdzające sytuację finansową przedsiębiorcy, okre-śloną w art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 1; 3) dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2; 4) oświadczenie przedsiębiorcy o spełnianiu wymagań uprawniających do udzielenia licencji. 4. Do wydania licencji wspólnotowej, gdy ulegają zmianie dane określone w licencji, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, dotyczące zmiany licencji. 5. Minister właściwy do spraw transportu wydaje licencję wspólnotową w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust Wpływy uzyskane z opłat za wydanie licencji wspólnotowej dla przedsiębiorców, o których mowa w art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1, stanowią przychód środka specjalnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1, i w całości są

13 Kancelaria Sejmu s. 13/80 przeznaczane na pokrycie kosztów produkcji oraz kosztów administracyjnych związanych z wydaniem tej licencji. Art Przedsiębiorcy, którym udzielono licencji na międzynarodowy transport drogowy w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 marca 2004 r., mogą wykonywać tę działalność na podstawie otrzymanej licencji do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, wydaje się równocześnie licencję wspólnotową. Do wydania licencji wspólnotowej stosuje się odpowiednio przepisy art Przedsiębiorcom ubiegającym się o udzielenie licencji na międzynarodowy transport drogowy po dniu 31marca 2004 r. udziela się licencję wspólnotową. Art. 6. Kierowcy wykonujący w dniu 31 grudnia 2003 r. przewozy na potrzeby własne obowiązani są, w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r., spełnić wymagania określone przepisami art. 39c ust. 1 oraz art. 39d ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 7. Do postępowań administracyjnych w sprawach objętych przepisami niniejszej ustawy, wszczętych a niezakończonych ostatecznie przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 8. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 17 ust. 1, art. 41 ust. 4 i art. 47 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 9. Przepis art. 32d ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym w art. 1 pkt 8 traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 8 w zakresie art. 32a oraz pkt 13 i pkt 15 lit. b, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. ; 9) art. 61 ustawy z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 97, poz. 962), który stanowi: Art. 61. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ; 10) art. 109, 111 i 113 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 96, poz. 959), które stanowią: Art Właściwy organ pobiera opłatę w wysokości 10 zł za wymianę zaświadczeń na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy osób, o których mowa w art. 33 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, na zaświadczenia zgodne z wzorem określonym na podstawie art. 33 ust. 10 tej ustawy w brzmieniu nadanym przez art. 65 pkt 12 niniejszej ustawy. Art Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc do dnia wejścia w

14 Kancelaria Sejmu s. 14/80 życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 42, art. 44, art. 70, art. 71 pkt 10, art. 74 pkt 5 i 6, art. 94 pkt 3, art. 97, art. 100, art. 101, art. 103 pkt 17 oraz art. 112, które wchodzą w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r.; 2) art. 85 pkt 7 w zakresie dotyczącym art. 456 ust. 1, który wchodzi w życie z dniem 2 maja 2004 r.. MARSZAŁEK SEJMU Józef Oleksy Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 2004 r. (poz. 2088)

15 Kancelaria Sejmu s. 2/80 U S T A W A z dnia 6 września 2001 r. 1) I) o transporcie drogowym Rozdział 1 Przepisy ogólne Art Ustawa określa zasady podejmowania i wykonywania: 1) krajowego transportu drogowego; 2) międzynarodowego transportu drogowego; 3) niezarobkowego krajowego przewozu drogowego; 4) niezarobkowego międzynarodowego przewozu drogowego. I) Odnośnik nr 1 dodany do tytułu ustawy przez art. 65 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz.U. Nr 96, poz. 959), która weszła w życie z dniem 1 maja 2004 r. 1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 76/914/EWG z dnia 16 grudnia 1976 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia kierowców w transporcie drogowym (Dz.Urz. WE L 357 z ), 2) dyrektywy 84/647/EWG z dnia 19 grudnia 1984 r. w sprawie użytkowania pojazdów najmowanych bez kierowców w celu przewozu drogowego rzeczy (Dz.Urz. WE L 335 z ), 3) dyrektywy 88/599/EWG z dnia 23 listopada 1988 r. w sprawie standardowych procedur sprawdzających przy wykonaniu rozporządzenia (EWG) nr 3820/85 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz.Urz. WE L 325 z ), 4) dyrektywy 90/398/EWG z dnia 24 lipca 1990 r. zmieniającej dyrektywę 84/647/EWG w sprawie użytkowania pojazdów najmowanych bez kierowców w celu drogowego przewozu rzeczy (Dz.Urz. WE L 202 z ), 5) dyrektywy 92/106/EWG z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dla niektórych typów transportu kombinowanego towarów między państwami członkowskimi (Dz.Urz. WE L 368 z ), 6) dyrektywy 98/76/WE z dnia 1 października 1998 r. zmieniającej dyrektywę 96/26/WE w sprawie dostępu do zawodu przewoźnika drogowego transportu rzeczy i przewoźnika drogowego transportu osób oraz wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, mająca na celu ułatwienie im korzystania z prawa swobody przedsiębiorczości w dziedzinie transportu krajowego i międzynarodowego (Dz.Urz. WE L 277 z ), 7) dyrektywy 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz.Urz. WE L 187 z ), 8) dyrektywy 2000/30/WE z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej kontroli przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie (Dz.Urz. WE L 203 z ). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.

16 Kancelaria Sejmu s. 3/80 2. Ustawa określa również zasady działania Inspekcji Transportu Drogowego. Art. 2. Na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską nie stanowią inaczej, przedsiębiorca zagraniczny uprawniony do wykonywania transportu drogowego na podstawie prawa właściwego dla kraju jego siedziby może go wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w ustawie. Art. 3. 2) 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów: 1) przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą w niezarobkowym przewozie drogowym osób; 2) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony w transporcie drogowym rzeczy oraz niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy; 3) zespołów ratownictwa medycznego oraz w ramach usług transportu sanitarnego. 2. Do przewozów drogowych wykonywanych: 1) w ramach powszechnych usług pocztowych, 2) w ramach usług polegających na przewozie odpadów komunalnych lub nieczystości ciekłych, 3) przez podmioty niebędące przedsiębiorcami stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące niezarobkowego przewozu drogowego. Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) krajowy transport drogowy podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym jazda pojazdu, miejsce rozpoczęcia lub zakończenia podróży i przejazdu oraz droga znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) międzynarodowy transport drogowy podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, przy czym jazda pojazdu między miejscem początkowym i docelowym odbywa się z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej; 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 149, poz. 1452), która weszła w życie z dniem 28 września 2003 r.

17 Kancelaria Sejmu s. 4/80 3) 3) transport drogowy krajowy transport drogowy lub międzynarodowy transport drogowy; określenie to obejmuje również każdy przejazd drogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do podstawowej działalności gospodarczej, niespełniający warunków, o których mowa w pkt 4; 4) 3) niezarobkowy przewóz drogowy przewóz na potrzeby własne każdy przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasażerami lub bez, załadowanego lub bez ładunku, przeznaczonego do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego przewozu drogowego osób lub rzeczy, wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej, spełniający łącznie następujące warunki: a) pojazdy samochodowe używane do przewozu są prowadzone przez przedsiębiorcę lub jego pracowników, b) przedsiębiorca legitymuje się tytułem prawnym do dysponowania pojazdami samochodowymi, c) w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego rzeczy przewożone są własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione albo celem przejazdu jest przewóz osób lub rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne potrzeby, a także przewóz pracowników i ich rodzin, d) nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług turystycznych; 5) niezarobkowy krajowy przewóz drogowy przewóz na potrzeby własne wykonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 6) niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy przewóz na potrzeby własne wykonywany z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej; 7) 4) przewóz regularny publiczny przewóz osób i ich bagażu: a) wykonywany według rozkładu jazdy podanego przez przewoźnika drogowego do publicznej wiadomości przez ogłoszenie wywieszone na przystankach i dworcach autobusowych, b) podczas którego wsiadanie i wysiadanie pasażerów odbywa się na przystankach określonych w rozkładach jazdy, c) w którym należność za przejazd jest pobierana zgodnie z cennikiem opłat podanym do publicznej wiadomości, d) wykonywany zgodnie z warunkami przewozu osób określonymi w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18; 7a) 5) komunikacja miejska przewóz regularny wykonywany w ramach lokalnego transportu zbiorowego w granicach administracyjnych miasta albo: a) miasta i gminy, b) miast albo miast i gmin sąsiadujących jeżeli zawarły porozumienie lub utworzyły związek międzygminny w sprawie wspólnej realizacji komunikacji na swoim obszarze; 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 5) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

18 Kancelaria Sejmu s. 5/80 8) 6) linia komunikacyjna połączenie komunikacyjne na określonej drodze między przystankami wskazanymi w rozkładzie jazdy, po której odbywają się regularne przewozy osób; 8a) 7) przystanek miejsce przeznaczone do wsiadania lub wysiadania pasażerów na danej linii komunikacyjnej, oznaczone w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 8) ), z informacją o rozkładzie jazdy, z uwzględnieniem godzin odjazdów środków transportowych przewoźnika drogowego uprawnionego do korzystania z tego miejsca; 9) przewóz regularny specjalny niepubliczny przewóz regularny określonej grupy osób, z wyłączeniem innych osób; 10) przewóz wahadłowy wielokrotny przewóz zorganizowanych grup osób tam i z powrotem, między tym samym miejscem początkowym a tym samym miejscem docelowym, przy spełnieniu łącznie następujących warunków: a) każda grupa osób przewiezionych do miejsca docelowego wraca do miejsca początkowego, b) miejsce początkowe i miejsce docelowe oznaczają odpowiednio miejsce rozpoczęcia usługi przewozowej oraz miejsce zakończenia usługi przewozowej, z uwzględnieniem w każdym przypadku okolicznych miejscowości leżących w promieniu 50 km; 11) przewóz okazjonalny przewóz osób, który nie stanowi przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego albo przewozu wahadłowego; 12) przewóz kabotażowy przewóz wykonywany pojazdem samochodowym zarejestrowanym za granicą lub przez przedsiębiorcę zagranicznego między miejscami położonymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 13) transport kombinowany przewóz rzeczy, podczas którego samochód ciężarowy, przyczepa, naczepa z jednostką ciągnącą lub bez jednostki ciągnącej, nadwozie wymienne lub kontener 20-stopowy lub większy korzysta z drogi w początkowym lub końcowym odcinku przewozu, a na innym odcinku z usługi kolei, żeglugi śródlądowej lub transportu morskiego, przy czym odcinek morski przekracza 100 km w linii prostej; odcinek przewozu początkowego lub końcowego oznacza przewóz: a) pomiędzy punktem, gdzie rzeczy są załadowane, i najbliższą odpowiednią kolejową stacją załadunkową dla odcinka początkowego oraz pomiędzy najbliższą odpowiednią kolejową stacją wyładunkową a punktem, gdzie rzeczy są wyładowane, dla końcowego odcinka lub b) wewnątrz promienia nieprzekraczającego 150 km w linii prostej ze śródlądowego lub morskiego portu załadunku lub wyładunku; 14) międzynarodowy transport kombinowany transport kombinowany, podczas którego następuje przekroczenie granicy Rzeczypospolitej Polskiej; 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 7) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz i Nr 210, poz oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 92, poz. 884, Nr 121, poz i Nr 173, poz

19 Kancelaria Sejmu s. 6/80 15) przewoźnik drogowy przedsiębiorca uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego; 16) zagraniczny przewoźnik drogowy zagraniczny przedsiębiorca uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego na podstawie przepisów obowiązujących w państwie, w którym znajduje się jego siedziba; 17) licencja decyzja administracyjna wydana przez ministra właściwego do spraw transportu lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniająca do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego; 18) zezwolenie decyzja administracyjna wydana przez ministra właściwego do spraw transportu lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniająca przewoźnika drogowego do wykonywania określonego rodzaju transportu drogowego; 19) zezwolenie zagraniczne dokument otrzymany na podstawie umowy międzynarodowej od właściwego organu innego państwa lub organizacji międzynarodowej przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej przekazywany przewoźnikowi drogowemu i upoważniający go do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego, jednokrotnie lub wielokrotnie, do lub z terytorium państwa określonego w zezwoleniu lub tranzytem przez jego terytorium; 20) certyfikat kompetencji zawodowych dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji i wiedzy niezbędnych do podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego; 21) (uchylony). 9) Rozdział 2 Zasady podejmowania i wykonywania transportu drogowego Art ) Podjęcie i wykonywanie transportu drogowego wymaga uzyskania odpowiedniej licencji na wykonywanie transportu drogowego, zwanej dalej licencją. 2. Licencji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat, uwzględniając wniosek przedsiębiorcy. 3. Przedsiębiorcy udziela się licencji, z zastrzeżeniem art. 6, jeżeli: 1) członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzające spółką jawną lub komandytową, a w przypadku innego przedsiębiorcy osoby prowadzące działalność gospodarczą, spełniają wymogi dobrej reputacji; wymóg dobrej reputacji nie jest spełniony lub przestał być spełniany przez te osoby, jeżeli: a) zostały skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa umyślne: karne skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, obrotowi gospodarczemu, wiarygodności dokumentów, ochronie środowiska lub warunkom pracy i płacy albo innym przepisom dotyczącym wykonywania zawodu, 9) Przez art. 1 pkt 2 lit. f ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

20 Kancelaria Sejmu s. 7/80 b) 11) wydano w stosunku do tych osób prawomocne orzeczenie zakazujące wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego; 2) 12) przynajmniej jedna z osób zarządzających przedsiębiorstwem lub osoba zarządzająca w przedsiębiorstwie transportem drogowym legitymuje się certyfikatem kompetencji zawodowych; 3) 12) posiada sytuację finansową zapewniającą podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego potwierdzoną dostępnymi środkami finansowymi, majątkiem lub ostatnim bilansem rocznym przedsiębiorstwa w wysokości: a) euro na pierwszy pojazd samochodowy przeznaczony do transportu drogowego, b) euro na każdy następny pojazd samochodowy; 4) 12) przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy i zatrudnieni przez przedsiębiorcę kierowcy, a także inne osoby niezatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz wykonujące osobiście przewozy na jego rzecz, spełniają wymagania określone w przepisach ustawy, przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz w innych przepisach określających wymagania w stosunku do kierowców, a także nie byli skazani prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa umyślne przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, wiarygodności dokumentów lub środowisku; 5) posiada tytuł prawny do dysponowania pojazdem lub pojazdami samochodowymi spełniającymi wymagania techniczne określone przepisami prawa o ruchu drogowym, którymi transport drogowy ma być wykonywany. Art Licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką udziela się przedsiębiorcy, jeżeli: 1) 13) spełnia wymagania określone w art. 5 ust. 3 pkt 1 i 5 oraz w art. 39a ust. 1; 2) zatrudnieni przez niego kierowcy oraz sam przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy: a) spełniają wymagania określone w przepisach prawa o ruchu drogowym, b) nie byli skazani za przestępstwa, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 4, a ponadto za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu oraz przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, c) posiadają zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie transportu drogowego taksówką, potwierdzonego zdanym egzaminem, lub wykażą się co najmniej 5-letnią praktyką w zakresie wykonywania tego transportu; przerwa w wykonywaniu transportu drogowego nie może być dłuższa niż kolejnych 6 miesięcy z przyczyn zależnych od nich. 2. Egzamin, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, przeprowadzają komisje egzaminacyjne powołane przez starostę. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

21 Kancelaria Sejmu s. 8/80 3. Minister właściwy do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających taksówkarzy, określi, w drodze rozporządzenia, program szkolenia oraz wzór zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, mając na uwadze zakres i obszar działalności, ze szczególnym uwzględnieniem znajomości topografii miejscowości, w której przedsiębiorca prowadzi lub zamierza prowadzić działalność gospodarczą, oraz znajomości przepisów porządkowych, a także określi składniki kosztów szkolenia i egzaminowania oraz wysokość opłat z tego tytułu wynikających. 4. Licencja, o której mowa w ust. 1, udzielana jest na określony pojazd i obszar obejmujący: 1) gminę; 2) gminy sąsiadujące po uprzednim zawarciu przez nie porozumienia; 3) miasto st. Warszawę związek komunalny. 5. Dopuszcza się wykonywanie przewozu z obszaru określonego w licencji poza ten obszar, lecz bez prawa świadczenia usług przewozowych poza obszarem określonym w tej licencji, z wyjątkiem przewozu wykonywanego w drodze powrotnej lub w przypadku złożenia zamówienia przez klienta z innego obszaru. 6. Właściwe rady gmin i Rada m. st. Warszawy określają na dany rok kalendarzowy, nie później niż do dnia 30 listopada roku poprzedniego, liczbę przeznaczonych do wydania nowych licencji po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających miejscowych taksówkarzy i organizacji, których statutowym celem jest ochrona praw konsumenta. 7. Niedotrzymanie terminu, o którym mowa w ust. 6, oznacza zachowanie dotychczasowej liczby licencji. Art Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana lub cofnięcie licencji następuje w drodze decyzji administracyjnej. 2. Organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany lub cofnięcia licencji w zakresie transportu drogowego jest: 1) w krajowym transporcie drogowym starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy, z zastrzeżeniem pkt 2; 2) w przewozach taksówkowych: a) na obszar, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 1 wójt, burmistrz lub prezydent miasta, b) na obszar, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania przedsiębiorcy, c) na obszar, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 Prezydent m.st. Warszawy; 3) w międzynarodowym transporcie drogowym minister właściwy do spraw transportu. Art Licencji udziela się na pisemny wniosek przedsiębiorcy. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: