Tydzień Modlitwy Europejskiego Aliansu Ewangelicznego

Transkrypt

1 Tydzień Mdlitwy Eurpejskieg Aliansu Ewangeliczneg stycznia 2016 Pwrót zgubinych synów Mdlitwa jest darem Ducha. Częst nie wiemy, jak się mdlić, kiedy się mdlić alb c. Jesteśmy zaintereswani różnymi metdami i spsbami mdlitwy. Tak naprawdę jednak t nie my jesteśmy tymi, którzy się mdlą, ale Duch Święty rbi t dla nas Ważne jest, by pzstawać w łącznści ze źródłem naszych słów. Istnieje wielka pkusa, by pełnić rlę pcieszyciela, by wypwiadać właściwe słwa pciechy dla innych, nawet jeśli te słwa nie są w żaden spsób zakrzenine w naszym wnętrzu. Musimy pilnwać się nieustannie, by nasze słwa płynęły prst z serca. Najlepszym spsbem, by t siągnąć, jest cisza wypełnina mdlitwą - Henri J. M. Nuwen Jeśli ma nastąpić duchwe dnwienie naszych nardów, a szczególnie kściła, nie mże się t wydarzyć bez dnwy życia mdlitewneg, które ma być radsne i głębkie, jak jeden z wielu aspektów naszeg życia we współdziałaniu z Bgiem. Nie jest tajemnicą, że dla wielu chrześcijan mdlitwa jest raczej bwiązkiem i ciężarem, czymś, c dbry chrześcijanin rbić pwinien, na c jednak przeważnie nie znajduje czasu, przez c jeg pczucie winy wzrasta. Jesteśmy zniewleni przez wiele różnych kncepcji na temat, jak się mdlić, a jak się nie mdlić. Widzimy, jak pięknie się mdlą przywódcy naszych spłecznści, pdczas gdy my nigdy nie ptrafimy dbrać właściwych słów. Głśne mdlitwy pdczas nabżeństwa są jakby zjawiskiem zanikającym i grzi nam niebezpieczeństw, że wyschniemy z pwdu teg całeg trudu i aktywnści, które nie są pdejmwane w parciu mdlitwę i wc Ducha tę pełną pkju radść prsteg cdzienneg chdzenia z Bgiem i pewnść Jeg becnści.

2 Tygdnie Mdlitwy Eurpejskieg Aliansu Ewangeliczneg t jedynie skrmna kazja, by pgłębić nasze życie mdlitewne, jak jednstek i zbrów. T nie duże nabżeństwa w kściele są centrum mdlitwy, ale raczej zamknięte pkje, stły rdzinne czy też miejsca przy łóżeczkach naszych dzieci. T tutaj dcieramy d krzeni naszeg życia wewnętrzneg z Bgiem, który przemawia d nas w ukryciu i kiedy nie mamy pkusy, by naszą elkwencją wywrzeć wrażenie na innych. Właśnie dlateg pdczas przygtwaneg przez Alians Tygdnia mdlitwy, chciałbym Was prsić przygtwanie sptkań w taki spsób, by słwa, które będą wypwiadane mgły płynąć z serca, a Duch Święty by miał spsbnść przemówić. Mniej nauczania i więcej mdlitwy, więcej słuchania zarówn ludzi, jak i Bga a także więcej uwielbiania. Mniej skupiania się na sprawach zewnętrznych, a więcej kreatywnści, a przede wszystkim szczere pragnienie, byśmy każdy z nas i cała spłecznść mgli ulec przemianie na braz Jezusa Chrystusa. Przyjmijmy dpwiedzialnść przed Bgiem, by wejść w t, c On sam pkazuje nam w danej chwili. Cały Tydzień Mdlitwy party jest na pdbieństwie synu marntrawnym. Oprócz duchwych rzważań na temat teg fragmentu, c jest wyzwaniem (mam takie wrażenie) dla każdeg, niniejszy przewdnik mdlitewny jest pświęcny w szczególny spsób mdlitwie sby, które z różnych względów puściły Bga lub kściół. Wielu rdziców cierpi, pnieważ ich dzieci przestały chdzić d kściła będzie kazja, by mdlić się również nie. Dla wielu młdych wierzących blesny jest fakt, że ich rdzice nie znają Bga Ojca i chcieliby, żeby Bóg zwrócił serca jców ku synm, by ich rdzice stali się dziećmi Bżymi, ich sistrami i braćmi. O nich również mżecie się mdlić. Będziecie się mdlić też kściół, który w Eurpie niezbyt częst jest przygtwany, by przyjmwać i kchać grzeszników i sptykać ich w pół drgi i który częst jest pełen ludzi, którzy czują się zniewleni, ale nie mają dwagi dejść. Będziemy się mdlić? Razem? Thmas Bucher sekretarz generalny Eurpejskieg Aliansu Ewangeliczneg Specjalne pdziękwania dla czeskieg Aliansu Ewangeliczneg, który przygtwał ten wyjątkwy przewdnik

3 Niedziela, 10 stycznia Zgubiny Ew. Łukasza 15,11-12 Ptem rzekł: Pewien człwiek miał dwóch synów. I rzekł młdszy z nich jcu: Ojcze, daj mi część majętnści, która na mnie przypada. Wtedy ten rzdzielił im majętnść. Kenneth Bailey w swjej książce na temat przypwieści w Ewangelii wg Łukasza pisze: Od z górą piętnastu lat, ludzim różnych nardwści i kręgów kulturwych, d Marka p Indie, d Turcji p Sudan zadawałem pytanie na temat knsekwencji dmagania się przez syna swjeg dziedzictwa jeszcze za życia jca. Odpwiedź zawsze była taka sama, a rzmwa wyglądała mniej więcej tak: - Czy ktklwiek w Twjej wisce kiedyklwiek cś takieg pprsił? - Nigdy! - Czy ktklwiek mógłby zwrócić się z teg rdzaju żądaniem? - T niemżliwe! - Jeśli ktś zrbiłby cś takieg, c by się stał? - Ojciec z pewnścią by g uderzył! - Dlaczeg? - Taka prśba wskazywałaby na t, że chce, aby jciec umarł T, jak pstąpił młdszy syn, był sprawą bardz pważną, nie tylk w stsunku d jca czy rdziny, ale tak sam względem ludzi, wśród których żył. Ta wspólnta musiała g drzucić ze względu na niesłychane żądanie, związane w knsekwencji ze spieniężeniem jeg dziedzictwa, pnieważ przez t zbezcześcił wszystk, c był dla nich święte. Każdy czekiwał, że jciec ukarze sweg syna, a jednak w jakimś szkującym akcie miłści, ten nie tylk darwał synwi część jeg dziedzictwa, ale również praw, by mógł nim dyspnwać. Od starszeg syna, z drugiej strny, mżna by czekiwać, że przeciwstawi się pdziałwi majątku, skarci młdszeg brata i będzie starał się pgdzić jca z jeg młdszym synem. Nawet jeśli starszy syn nienawidził młdszeg brata, w dalszym ciągu był t jeg dpwiedzialnścią, by frmalnie starać się pmóc im w pjednaniu; teg wymagałby jeg własny hnr i wzgląd na jca. A jednak starszy syn milczy. Jeg milczenie i jeg zgda na pdział dziedzictwa wskazują nie tylk na jeg złe relacje z bratem; jeg relacja z jcem też była nadszarpnięta. Obaj synwie są zgubieni. Obaj synwie sbie nie radzą i nie są w stanie żyć pd jednym dachem, a ich relacja z jcem jest taka sama. Prśby mdlitewne: Wielu ludzi puszcza swje rdziny i kściły, pnieważ wydaje im się, że mgą znaleźć t, czeg szukają gdzieś indziej. Módlmy się dwagę dla rdziców i kściłów, by pzwlić im dejść, raz wytrwałą nadzieję, że dnajdą drgę z pwrtem d dmu lub d Bga. Módlmy się prawdziwą wlnść w kściele; ludzie ptrzebują, by mgli być sbą niech ta ptrzeba będzie tu szanwana, tak sam jak ich ptrzeba miłści i dmu. Módlmy się tych, którzy nas puścili, tych, którzy nas nienawidzą, za naszych wrgów i tych, którzy nas krytykują. Módlmy się tych, którzy byli nam bliscy, a nas zranili, czy t w rdzinie, tczeniu czy w kściele. Módlmy się tych, którzy nie pasują d typwych zbrwych kategrii, by byli w stanie pczuć się jak w dmu i znaleźć akceptację. Módlmy się, by nasze kściły były jak prawdziwe dmy, pełne jcwskiej akceptacji, wlne d ptrzeby manipulwania czy zbytnieg hłubienia. Módlmy się największych grzeszników w klicy ludzi znanych z krupcji, niesprawiedliwści i szustwa by Bóg użył tych ludzi jak świadectw swej mcy, niezależnie d naszych czekiwań. Zadajmy sbie pytanie: C zrbić, by Bóg mógł zbaczyć, że ja sbiście czy mój kściół kchamy grzeszników; nie tylk w słwach, ale także w czynie?

4 Pniedziałek, 11 stycznia Wszystk stracne Ew. Łukasza 15,13-16 A p niewielu dniach młdszy syn zabrał wszystk i djechał d dalekieg kraju, i tam rztrwnił swój majątek, prwadząc rzwiązłe życie. A gdy wydał wszystk, nastał wielki głód w wym kraju i n zaczął cierpieć niedstatek. Pszedł więc i przystał d jedneg z bywateli weg kraju, a ten wysłał g d swej psiadłści wiejskiej, aby pasł świnie. I pragnął napełnić brzuch swój młtem, którym karmiły się świnie, lecz nikt mu nie dawał. Serce jca pała niegasnącą tęskntą, by przywieść swje dzieci d dmu. Pragnie z nimi rzmawiać i strzegać, jak wiele naptkają niebezpieczeństw. Chciałby je przeknać, że wszystk, czeg gdzieś tam pszukują, mgą znaleźć w dmu. Jak bardz pragnie ściągnąć je d dmu swim jcwskim autrytetem, by mieć je blisk siebie, by nie zstały skrzywdzne. A jednak jeg miłść jest dalek większa i nie pzwala mu zrbić którejklwiek z tych rzeczy. On nie mże ich skłnić, zmusić czy nakazać, by czynili t, c n chce. On daje wlnść, by miłść drzucić. Ojciec chce, by jeg dzieci były wlne. A wlnść ta zawiera też mżliwść, by puścić dm i stracić wszystk. Za wyjątkiem fragmentu Trenów, pisująceg matki, które z głdu gtwały i zjadały własne dzieci, nie mamy w Biblii innych przykładów kgś, kt byłby w bardziej desperackim płżeniu niż syn marntrawny. Młdszy syn pwli dstrzega, że znalazł się w swim sbistym piekle. Przyjmuje prawdpdbnie najbardziej upkarzającą pracę, jaką ktklwiek mógł mu zaferwać. Nie ptrafił się nasycić, nawet jeśli zjadł nie wiadm ile grzkich, cierpkich i niejadalnych dla człwieka dzikich strąków. Pnieważ w kraju panuje głód, nie skutkuje nawet żebranie; nikt mu nic nie da. Jest już na skraju wytrzymałści i bawia się, że umrze z głdu. Wielu z tych, którzy puścili Bga i którzy G nie szukają, nie wydaje się mieć ciężkiej sytuacji materialnej raczej wręcz przeciwnie. Na pzór tak im się w życiu wiedzie, że wielu z nas nawet im zazdrści. Opuszczenie dmu i przucenie Bga t jednak cś wiele głębszeg niż się wydaje. Opuszczenie dmu Ojca t życie w taki spsób, jakbym nie miał już dmu i muszę g szukać p całym świecie. Dm jednakże t centrum mjej istty, jedyne miejsce, gdzie mgę usłyszeć głs, który mówi: Ot mój syn umiłwany, w którym mam updbanie. W pewnym sensie całe życie człwieka i jeg relacja z Bgiem jest pdróżą d dmu. Jest t pszukiwanie prawdziweg dmu, który zawsze istniał i zawsze będzie istniał; pszukiwanie miejsca, gdzie mżemy usłyszeć wszystk, c ptrzebujemy usłyszeć. Głód sukcesu, pragnienie akceptacji ze strny innych, uzależnienie d własnej satysfakcji, ptrzeba wpływu i siągnięć; w pszukiwaniu tych wszystkich rzeczy błąkamy się p dalekich krajach. Czy chcę przybyć d dmu, gdzie te rzeczy nie maja znaczenia? Czy jestem gtwy, by zaprzestać pszukiwań bezwarunkwej miłści tam, gdzie nie mżna jej znaleźć? By być dzieckiem, które nie musi zrbić nic, by był kchane? By pnwnie stać się niewinnym przez nardzenie z góry, na c nie mgę w żaden spsób zapracwać w dmu mjeg Ojca? Prśby mdlitewne: Zastanówmy się w mdlitwie, w którym miejscu każdy z nas ddalił się d dmu Ojca. Gdzie pszukujemy akceptacji ze strny innych pprzez nasze siągnięcia i reagujemy z gniewem na krytykę? W jakich dziedzinach prównujemy się z innymi? Od czeg jesteśmy uzależnieni, c przeszkadza nam, by dpcząć w uścisku Ojca? Módlmy się nasze mamy i naszych jców; zastanówmy się i zbaczmy, jak dalek jesteśmy d nich i jak dalek ni są d nas. Pdziękujmy naszym rdzicm, starajmy się pjednać lub prśmy wybaczenie tam, gdzie jest taka ptrzeba. Czy są jakieś miejsca, w których marnujemy trzymane d Bga zasby na rzeczy, które nie mają trwałej wartści w Bżym Królestwie? Módlmy się, by kściół nie marnwał ptencjału, jaki ukryty jest w jeg ludzie; zamiast teg, niech twrzy przestrzeń dla jeg pmnażania.

5 Wtrek, 12 stycznia Punkt zwrtny Ew. Łukasza 15,17-19 A wejrzawszy w siebie, rzekł: Iluż t najemników jca mjeg ma pd dstatkiem chleba, a ja tu z głdu ginę. Wstanę i pójdę d jca meg i pwiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwk niebu i przeciwk tbie, już nie jestem gdzien nazywać się synem twim, uczyń ze mnie jedneg z najemników swich. Kiedy dzieci nie zwracają się d Bga alb puszczają Kściół, ich rdzice częst rbią sbie wyrzuty, że nie byli wystarczając dbrymi rdzicami czy chrześcijanami. W swej istcie wychwywanie dzieci t bardz trudne zadanie, które przekracza ludzkie siły i właśnie dlateg zawsze zależne jest d Bżej łaski, która zakrywa wszystkie nasze grzechy jak rdziców. Nasze dzieci dnajdą drgę d dmu d ich prawdziweg Ojca. Jednakże wielu rdziców nie ptrafi wybaczyć sbie samym teg, w czym zawiedli. Wielki prblemem w relacjach z synami marntrawnymi plega na tym, że w pewnym mmencie ludzie z nich rezygnują i pddają się. Nie wierzą już, że się dnajdą i przestają się za nich mdlić. Ot kilka mżliwych pdpwiedzi dtyczących nwej nadziei w mdlitwie: Drga z pwrtem Kiedy przyjrzymy się pwrtnej drdze syna marntrawneg d jca, mżemy dnaleźć dziewięć tematów d mdlitwy. Niektóre z nich mżemy wykrzystać, mdląc się naszych marntrawnych, a mgą t być mąż lub żna, nasze dzieci lub rdzice, którzy alb deszli d Bga, alb G jeszcze nie pznali. Sytuacja, w której się znalazł, jest pza jeg kntrlą i jeszcze nigdy czegś takieg nie dświadczył. Staje się świadmy swich prawdziwych ptrzeb raz teg, że pmim wszelkich swich wysiłków, nie jest w stanie ich zaspkić (w. 14 i 17). Ma czas (będąc sam w pracy), kiedy zaczyna myśleć i uświadamiać sbie, c się z nim dzieje i jak mu się pwdzi. Przypmina sbie błgsławieństwa dmu Ojca. Zaczyna widzieć rzeczy takimi, jakimi są naprawdę. Módlmy się ducha bjawienia (Ef 1,17) i prawdę (J 16,13), aby przejrzał (Łk 4,18) raz był wlny d kłamstwa i szustwa. Zdaje sbie sprawę, że t, c zrbił, był złe. Módl się, by Duch Święty przeknał g jeg grzechu (J 16,8). Reaguje uniżnym i pkutującym sercem. Módl się, by jeg serce był pdbne d serca Dawida (Ps 51). Pamięta (alb jest mu t bjawine) prawdziwy charakter Ojca. Módl się nad nim słwami z Biblii, na przykład z 4 M 14,18a, Rz 8, Ma dwagę pwrócić d Ojca. Módl się, by zbaczył Jezusa jak drgę (J 14,6). Prśby mdlitewne: Módlmy się rdziców, którzy nie wiedzą, c rbić ze swimi dziećmi. Zachęćcie rdziców, których dzieci deszły d Bga, by pwiedzieli swich dczuciach, a ptem módlcie się nich. Módlcie się rdziców małych dzieci w kściele. Módlcie się, by pdczas ich wychwania nie plegali tylk na sbie, ale raczej na Bgu, który wie, czeg każde dzieck ptrzebuje. Módlmy się uwlnienie d pczucia winy i braku przebaczenia samym sbie.

6 Śrda, 13 stycznia Stać się jcem Ew. Łukasza 15,20 Wstał i pszedł d jca sweg. A gdy jeszcze był dalek, ujrzał g jeg jciec, użalił się i pbiegłszy rzucił mu się na szyję, i pcałwał g. Bóg bardz usilnie stara się mnie dnaleźć, zawsze wiele bardziej niż ja sam staram się znaleźć Jeg. On nie czeka d mmentu, gdy wrócimy d dmu, pprsimy wybaczenie, zaczniemy błagać i biecywać, że następnym razem zachwamy się lepiej. T zawsze On wybiega z dmu i bierze nas w swje bjęcia. Pwrót marntrawnych synów będzie spwlniny alb nawet zahamwany, jeśli rdzina czy kściół nie są na ich przybycie przygtwani. Ojciec drzucił wszelkie spłeczne nrmy zachwań i wybiegł naprzeciw swjemu synwi, chciaż był jeszcze dalek. Zrbił t, by g chrnić przed pltkami, gniewem, upkrzeniem i pgardą ze strny tczenia. Na Bliskim Wschdzie człwiek jeg pzycji nigdy nie biega. Najprawdpdbniej, klejny raz uratwał życie swjemu synwi, który w przeciwnym razie na pewn nie zstałby przyjęty ani przez tczenie, ani przez swjeg brata, a przynajmniej nie jak prawwity syn. Nawet jeśli wrócił jak niewlnik, dla jeg jca najbardziej liczy się fakt, że jeg syn wrócił d dmu ze wszystkim, c d nieg należy. Pkazuje wszystkim, że dla nieg jeg syn jest znwu żywy. Zabija cielę, by cała spłecznść mgła przyjść i zbaczyć, że jeg syn jest ubrany w najlepsze szaty jeg jca, że ma jeg pierścień i by wszyscy mgli dzielić radść jca z pwrtu jeg syna. Niezależnie czy jesteśmy młdszymi czy starszymi synami, musimy sbie uświadmić, że wszyscy jesteśmy pwłani, by stać się jcem. Nie wystarczy czytać tę przypwieść jak histrię synów czy też jak wykład dla faryzeuszów na temat ich stsunku d grzeszników. Nie chdzi też t, byśmy mieli wybierać, którym synem jesteśmy. Nie mamy tutaj pzstawać dziećmi. Jesteśmy wezwani, żeby kazywać miłść agape Bżą jcwską miłść która jest celem ucznistwa, zarówn jak chrześcijaństwa. Jesteśmy pwłani, by stać się jcami. Prśby mdlitewne: Prśmy Bga Ojca, by zmiękczył nasze serca, by były pdbne d Jeg serca. Módlmy się, by były pełne współczucia i bezwarunkwej miłści. Niech słwa z 1 Kr 13,508 będą naszym wyznaniem i prśmy Bga, by dzięki Jeg miłści nauczył nas kchać pdbnie. P ludzku taka miłść jest niemżliwa. Prśmy, by nasz Ojciec pmógł nam wychdzić naprzeciw naszym marntrawnym synm, zanim dtrą d dmu. Błgsławmy naszych kścielnych przywódców, by mieli tę samą pstawę akceptacji, bezwarunkwej miłści i szacunku wbec innych, c jciec z tej przypwieści. Pprście jców w waszym kściele, by wyszli d przdu i módlcie się nich, by spełniali swą rlę jak jcwie. Zbyt wiele cierpienia bierze się z pszarpanych relacji między jcami a dziećmi. Módlcie się jców i ich relacje z synami. Wstawiajmy się w mdlitwie naszych jców duchwych. Prśmy Bga Ducha jcstwa, by przenikał strukturę i kulturę naszych kściłów.

7 Czwartek, 14 stycznia Świętwanie Ew. Łukasza 15,21-24 Syn zaś rzekł d nieg: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwk niebu i przeciwk tbie, już nie jestem gdzien nazywać się synem twim. Ojciec zaś rzekł d sług swich: Przynieście szybk najlepszą szatę i ubierzcie g; dajcie też pierścień na jeg rękę i sandały na ngi, i przyprwadźcie tuczne cielę, zabijcie je, a jedzmy i weselmy się, dlateg, że ten syn mój był umarły, a żył, zginął, a dnalazł się. I zaczęli się weselić. Kiedy syn marntrawny wraca d dmu, nie wystarczy już zwykły biad czy tradycyjne sptkanie; jest t czas na świętwanie. Bóg się cieszy. Nie dlateg, że jakieś prblemy na świecie zstały rzwiązane, alb nastał kres ludzkieg bólu czy cierpienia, a nawet nie z teg pwdu, że nawróciły się tysiące ludzi i teraz ddają Mu chwałę za Jeg dbrć. Nie, Bóg raduje się z teg, że jedn z Jeg dzieci, które się zagubił, dnalazł się. T, d czeg mnie teraz zachęca, t żebym ja d tej radści dłączył. Jest t Bża radść, a nie radść, którą feruje świat. Jest t radść z teg, że dzieck wraca d dmu z sameg śrdka hrrru, zniszczenia i desperacji Bóg cieszy się, gdy jeden pkutujący grzesznik pwraca. Statystycznie nie jest t impnujące, ale Bga nigdy nie intereswały liczby. Wystarczy jeden ukryty akt skruchy, jeden mały gest bezintereswnej miłści, jeden mment prawdziweg przebaczenia, by Bóg zstąpił ze sweg trnu i pbiegł w strnę pwracająceg syna; by Niebisa wypełniły się dgłsem Bżej radści Henri Nuwen W pstawie starszeg syna mżemy zbaczyć, jak wypaczne był jeg pjmwanie radści. Cała wiska słyszy muzykę i śpieszy na urczystść. Tylk brat pzstaje na zewnątrz i jest nienaturalnie pdejrzliwy. Przez t, że nie wszedł d razu d dmu swjeg jca, który rganizwał t przyjęcie, publicznie kazał wbec nieg sprzeciw, c w tamtej kulturze był bardz braźliwe. Jest t zachwanie pdbne t pstępku młdszeg syna z pczątku tej przypwieści. Sytuacja się pwtarza; również ten syn jest zgubiny. Ojciec pwinien g zignrwać alb ukarać. Jednak i tym razem wychdzi mu naprzeciw, upkarza się przed wszystkimi i w nieczekiwanym akcie miłści stara się g przeknać, żeby wszedł d śrdka. Starszy syn nie kazuje nawet minimum szacunku i nie zwraca się d nieg jak d Ojca. Wręcz przeciwnie, skarża swjeg jca, że jest tylk jeg niewlnikiem, a nie synem. Dpier c publicznie znieważył sweg jca, a śmiela się pwiedzieć: Nigdy nie przestąpiłem rzkazu tweg. Nie czuje się częścią rdziny. Emcjnalnie należy d innej wspólnty. Radść sprawiłby mu jakiś dbry psiłek ze znajmymi, a nie pwrót młdszeg brata, który był martwy a teraz żyje. Starszy syn chce tylk prcji mięsa, by móc sksztwać radści inneg rdzaju. Skąd czerpiemy naszą radść jak kściół? Prśby mdlitewne: Oddajmy Bgu chwałę i wyraźmy Mu swją wdzięcznść. Pwiedz Bgu chć jedną szczególną rzecz, za którą chcesz Mu dzisiaj pdziękwać, alb która była pwdem tweg zachwytu w ciągu statnieg rku. Pprście na śrdek tych, którzy uwierzyli bądź dłączyli d waszej spłecznści w zeszłym rku. Módlcie się nich. Zastanówcie się w mdlitwie, c jest największą radścią dla waszeg kściła. W ciszy rzważcie fragment z J 16,22: I wy teraz się smucicie, lecz znwu ujrzę was, i będzie się radwał serce wasze, a nikt nie dbierze wam radści waszej. Czy jest t prawdą również w twim życiu? Czy głębk w twim sercu jest radść, której nikt ci nie dbierze? Czy twój smutek jest tylk pwierzchwny alb raczej na dwrót? Pdejdź d kilku sób z waszej spłecznści i przekaż im słwa zachęty: c cię w nich cieszy, c cię inspiruje, za c je szanujesz i jak ptrafią cię uszczęśliwić.

8 Piątek, 15 stycznia Syndrm starszeg brata Ew. Łukasza 15,25-30 Starszy zaś syn jeg był w plu. A gdy wracając zbliżył się d dmu, usłyszał muzykę i tańce. I przywławszy jedneg ze sług, pytał, c t jest. Ten zaś rzekł d nieg: Brat twój przyszedł i jciec twój kazał zabić tuczne cielę, że g zdrwym dzyskał. Rzgniewał się więc i nie chciał wejść. Tedy jciec jeg wyszedł i prsił g. Ten zaś drzekł jcu: Ot tyle lat służę ci i nigdy nie przestąpiłem rzkazu tweg, a mnie nigdy nie dałeś nawet kźlęcia, bym się mógł zabawić z przyjaciółmi mymi. Gdy zaś ten syn twój, który rztrwnił majętnść twją z nierządnicami, przyszedł, kazałeś dla nieg zabić tuczne cielę. Reakcja starszeg brata jest stra, krytyczna, pełna pgardy i sądzająca. On sam nie zdaje sbie sprawy, jak daleki jest d prawdziwej miłści, współczucia i akceptacji. Jest tak pchłnięty rzprządzaniem własnścią, że stał się ślepy na serce sweg jca i akt Jeg miłści na pwrót swjeg brata i jeg całkwitą dnwę na swje własne życie i pełnię jcwskieg błgsławieństwa Mże ty też wychwałeś się w zbrze, zawsze byłeś psłuszny rdzicm i Bgu. Nigdy nie zdarzył ci się uciec z dmu czy rztrwnić pieniędzy na różne przyjemnści. Byłeś dpwiedzialny i całe życie trzymałeś się tradycji, a mim t czułeś się tak sam zgubiny jak młdszy syn. Henri Nuwen pisze swim dświadczeniu jak starszeg brata : Nagle zbaczyłem sameg siebie w zupełnie innym świetle. Zbaczyłem swą zazdrść, gniew, egcentryzm, nieustępliwść, brak elastycznści i cś, c z wszystkich tych rzeczy był najbardziej ukryte sam-sprawiedliwść. Zbaczyłem, jak bardz użalałem się sam nad sbą i jak wiele mich myśli i uczuć był napędzanych przez zgrzknienie Z całą pewnścią byłem jak starszy syn, ale tak zgubiny jak młdszy, pmim teg że cały czas pzstawałem >w dmu<. W mdlitwie mżemy: Pkutwać z takich chwil, kiedy przejawialiśmy teg rdzaju pstawę starszeg brata. Pkutwać z takich chwil, kiedy w naszych staraniach byliśmy bardziej jak niewlnicy, którzy nieustannie chcą zadwlić swich rdziców, Bga alb ludzi i spełnić ich czekiwania. Wyznajmy nasze zgrzknienie i wybuchy złści, kiedy nie widzimy, że tak naprawdę nie ma pwdu, by się nad sbą użalać, pnieważ tak naprawdę psiadamy nieprównywalnie więcej niż t, z czeg musieliśmy zrezygnwać. Wyznajmy naszą zazdrść, że młdszy brat jest taki spntaniczny, rzrywkwy i radsny. Módlmy się najstarsze dzieci w rdzinach, częst wzrcwe i perfekcjnistyczne, by dnalazły wlnść. Módlmy się czyszczenie kściła i nas sbiście z ducha faryzejstwa i legalizmu. Sprzeciwiajmy się w mdlitwie mralizwaniu, nadmiernej pwadze, sztucznści, surwści i brakwi pczucia humru.

9 Sbta, 16 stycznia Wszystk, c mje, jest twje Ew. Łukasza 15,31-32 Wtedy n rzekł d nieg: Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystk mje jest twim. Należał zaś weselić się i radwać, że ten brat twój był umarły, a żył, zaginął, a dnalazł się. 2 List Pitra 1,3 Bska jeg mc bdarwała nas wszystkim, c jest ptrzebne d życia i pbżnści, przez pznanie teg, który nas pwłał przez własną chwałę i cntę. Ktś kiedyś pwiedział, że nasze mdlitwy i czytanie Nweg Testamentu przynisłyby nam najwięcej krzyści, gdybyśmy sami byli faryzeuszami. Przypwieść synu marntrawnym tak naprawdę była skierwana d stjących niepdal faryzeuszy. T właśnie ni byli wezwani, by dpisać zakńczenie tej przypwieści by zdecydwać, czy wejdą d dmu sweg Ojca, który cieszy się pnwnymi nardzinami sweg grzeszneg syna. Czy dłączą d świętwania, przyjmą grzeszników i będą cieszyć się razem z Ojcem. Czy uwierzą w zapewnienie Ojca, że wszystk, c ma, należy d nich. Wszystk, c mje, jest twje Prblemem nas wszystkim jest nieustanne przeknanie, że byśmy mgli być dbrymi chrześcijanami alb byśmy mgli wypełnić zadania, d jakich nas pwłał, ptrzebujemy czegś więcej, czegś inneg lub nweg. Częst brakuje nam teg pczucia szczęścia na c dzień, zadwlenia z teg, w jakim miejscu akurat jesteśmy, pmim wszystkich dstrzegalnych przeciwnści. Trudn jest uwierzyć, że te wszystkie bgactwa, których pszukujemy, leżą u naszych stóp. Trudn jest uwierzyć, że tym skarbem jest Chrystus w nas i fakt, że Bóg uczynił w nas swój dm. Trudn jest uwierzyć, że mamy wszystk, czeg ptrzebujemy d pbżneg życia. Jak kściół w Eurpie przypminamy czasem Jakuba, który p budzeniu wykrzyknął: Zaprawdę, Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem!. Słwa: Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystk mje jest twim dnszą się także d nas na najbardziej ateistycznym kntynencie na świecie. Mamy wszystk, czeg ptrzebujemy, by nasze życie z Bgiem był spełnine, musimy tylk w t wejść. Bóg zatrszczy się całą resztę. Módlmy się dnwę kściła w jeg miłści d ludzi. byśmy jak kściół byli gtwi puścić bezpieczeństw naszeg getta i chcieli szukać zgubinych. byśmy wzrastali w zrzumieniu bgactwa i wielkści życia w Chrystusie; byśmy, jak Bży lud, każdeg dnia chdzili w pewnści, że Bóg jest z nami. nwe pklenie ewangelistów w kściele, którzy będą w stanie przedstawiać pełnię Bżeg królestwa i głsić Ewangelię w mcy Ducha Święteg i w mądrści z góry. by w tym rku wasz kściół mógł radwać się większą liczba sób, które przyjmą zaprszenie Ojca i uwierzą w Jeg Syna. waszych kchanych, którzy są duchw martwi i wasze pragnienie, by duchw żyli.

10 Niedziela, 17 stycznia Psługa kściła względem marntrawnych synów List d Filipian 2,5-8 Takieg bądźcie względem siebie uspsbienia, jakie był w Chrystusie Jezusie, który chciaż był w pstaci Bżej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bgu, lecz wyparł się sameg siebie, przyjął pstać sługi i stał się pdbny ludzim; a kazawszy się z pstawy człwiekiem, uniżył sameg siebie i był psłuszny aż d śmierci, i t d śmierci krzyżwej. Jezus sam stał się synem marntrawnym dla naszeg zbawienia. Opuścił dm sweg Niebiańskieg Ojca, przybył d bceg kraju, wyrzekł się wszystkieg, c miał i pprzez krzyż wrócił d dmu swjeg Ojca. Zrezygnwał ze wszystkieg, c Bóg Mu pwierzył, tak bym mógł stać się jak On i pwrócić wraz z Nim d dmu Ojca. Henri J. M. Nuwen Jezus pszedł na krzyż nie dlateg, abyśmy my tam pójść nie musieli, ale p t, byśmy mgli tam pójść za Nim. Jezus przyszedł p t, by jak psłuszny syn, pprwadzić wszystkie zgubine Bże dzieci d dmu. Dm Jezusa t też nasz dm. Nie ma inneg pwrtu ani innej drgi d Ojca jak tylk przez Nieg i Jeg pwrót. Zapiszcie na kartce imina wszystkich waszych synów marntrawnych, wszystkich, którzy z różnych przyczyn puścili Bga alb którzy G nie znają mgą być t wasze dzieci, przyjaciele, rdzice czy wspólnicy. Płóżcie te kartki pd krzyżem, który wisi w waszym kściele lub kaplicy i zwróćcie się z prśbą d Bga: Mdlitwa naszych synów marntrawnych Panie, tylk Ty wiesz, gdzie nasi synwie marntrawni teraz są. Nie tylk fizycznie, ale w sercu, w myślach i w duchu. Przed Tbą nikt nie mże się ukryć i kt byłby tak bardz zgubiny, żebyś Ty nie mógł g znaleźć? Mdlimy się nich, Panie, sprwadź ich d dmu nie tylk d nas, nawet nie najpierw d nas, ale d Siebie. Przebacz nam jak rdzicm, przyjaciłm czy Kściłm, jeśli przyczyniliśmy się d ich dejścia alb jeśli utrudniamy im pwrót. Bez względu na t, gdzie teraz są i c rbią, dtknij ich życia, a kiedy wrócą d dmu, daj nam pstawę jca a nie starszeg syna. I Panie, są między nami tacy, którzy chciaż w spsób widczny przed światem i innymi nie puścili dmu naszych jców, sami wiemy najlepiej, jak deszliśmy dalek. Prsimy, również nas przywiedź d dmu. A kiedy wrócimy d dmu, czy t z daleka, czy z bliska, naucz nas wszystkich, że w Twim królestwie ptrzeba czegś więcej niż mże klejneg nabżeństwa pwinniśmy raczej wszyscy razem świętwać, że żyjemy i znwu jesteśmy w dmu. Amen