Montaż ścian działowych, sufitów podwieszanych oraz obudowy konstrukcji dachowych

Transkrypt

1 Montaż ścian działowych, sufitów podwieszanych oraz obudowy konstrukcji dachowych REFORMA 2012 Kwalifikacja B.5.1 Podręcznik do nauki zawodu MONTER ZABUDOWY I ROBÓT WYKOŃCZENIOWYCH W BUDOWNICTWIE

2 TECHNIK BUDOWNICTWA Kształcimy zawodowo! Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne polecają publikacje do nauki zawodów: technik budownictwa, betoniarz-zbrojarz, murarz-tynkarz, monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie przygotowane zgodnie z NOWĄ PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ. Podręczniki Konstrukcje budowlane REFORMA 2012 Montaż ścian działowych, sufitów podwieszanych oraz obudowy konstrukcji dachowych REFORMA 2012 Montaż okładzin ściennych i płyt podłogowych REFORMA 2012 Kwalifikacja B.5.1 Kwalifikacja B.5.2 Podręcznik do nauki zawodu Podręcznik do nauki zawodu Podręcznik do nauki zawodu MONTER ZABUDOWY I ROBÓT WYKOŃCZENIOWYCH W BUDOWNICTWIE MONTER ZABUDOWY I ROBÓT WYKOŃCZENIOWYCH W BUDOWNICTWIE Konstrukcje budowlane Kwalifikacja B.5.1. Montaż ścian działowych, sufitów podwieszanych oraz obudowy konstrukcji dachowych Kwalifikacja B.5.2. Montaż okładzin ściennych i płyt podłogowych Repetytoria i testy egzaminacyjne + TESTY EGZAMIN ZAWODOWY KWALIFIKACJA B.18 MURARZ-TYNKARZ TECHNIK BUDOWNICTWA Kwalifikacja B.18 Repetytorium i testy egzaminacyjne. Murarz-tynkarz. Technik budownictwa Testy i zadania praktyczne Egzamin zawodowy TECHNIK BUDOWNICTWA Kwalifikacja B.30 Kwalifikacja B.30 Testy i zadania praktyczne. Egzamin zawodowy. Technik budownictwa. Sporządzanie kosztorysów oraz przygotowywanie dokumentacji przetargowej NOWA PODSTAWA PROGRAMOWA Te i inne publikacje do nauki zawodów: technik budownictwa, betoniarz-zbrojarz, murarz-tynkarz, monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie (kwalifikacje B.5, B.16, B.18, B.30, B.33) można obejrzeć i kupić pod adresem sklep.wsip.pl

3 Szanowni Państwo, z przyjemnością przedstawiamy Państwu fragmenty nowego podręcznika, spełniającego wszystkie wymagania nowej podstawy programowej kształcenia zawodowego. Jest to publikacja gwarantująca skuteczne przygotowanie do egzaminów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie, napisana językiem zrozumiałym dla ucznia i wzbogacona o atrakcyjny materiał ilustracyjny. Prawdziwa nowość, warta Państwa uwagi. 1 września 2012 roku Ministerstwo Edukacji Narodowej rozpoczęło reformę szkolnictwa zawodowego, która wprowadziła nową klasyfikację zawodów oraz ich podział na kwalifikacje. Dla wszystkich wyodrębnionych zawodów przygotowano nowe podstawy programowe. Zmieniła się także formuła egzaminu zawodowego wprowadzono egzamin potwierdzający kwalifikacje w zawodzie. Uczniowie, kończący naukę w zasadniczej szkole zawodowej i technikum oraz słuchacze szkół policealnych, po zdaniu egzaminów pisemnego i praktycznego otrzymują dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie. Aby umożliwić Państwu zapoznanie się z naszym podręcznikiem, prezentujemy wykaz zawartych w nim treści oraz fragmenty wybranych rozdziałów. Wierzymy, że przygotowana przez nas oferta umożliwi Państwu efektywną pracę oraz pomoże w skutecznym przygotowaniu uczniów i słuchaczy do egzaminu zarówno w części pisemnej, jak i praktycznej. Branża budowlana Zapraszamy do korzystania z naszego podręcznika. Z nami warto się uczyć! Artur Dzigański Szef Zespołu Szkolnictwa Zawodowego Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne

4 Kształcimy zawodowo! WSiP skuteczne przygotowanie do egzaminów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie Publikacje: zgodne z nową podstawą programową z aprobatą MEN opracowane w podziale na kwalifikacje napisane przez specjalistów i nauczycieli praktyków z dużą liczbą ćwiczeń, przykładów praktycznych, tabel i schematów z wyróżnieniem najważniejszych treści, rysunkami i ilustracjami ułatwiającymi zapamiętywanie

5 REFORMA 2012 Montaż ścian działowych, sufitów podwieszanych oraz obudowy konstrukcji dachowych Anna Kusina, Marek Machnik Kwalifikacja B.5.1 Podręcznik do nauki zawodu MONTER ZABUDOWY I ROBÓT WYKOŃCZENIOWYCH W BUDOWNICTWIE

6 Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników przeznaczonych do nauczania w zawodach na podstawie opinii rzeczoznawców: Typ szkoły: zasadnicza szkoła zawodowa Zawód: monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie Kwalifikacja: B.5. Montaż systemów suchej zabudowy Część kwalifikacji: 1. Montaż ścian działowych, sufitów podwieszanych oraz obudowy konstrukcji dachowych w systemie suchej zabudowy Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o. Warszawa 2015 Wydanie I (2015) Opracowanie merytoryczne i redakcyjne: Tomasz Kompanowski (redaktor cyklu), Janusz Puskarz (redaktor merytoryczny) Konsultacje: Renata Solonek, Robert Pyszel Redakcja językowa: Lucyna Lewandowska Redakcja techniczna: Elżbieta Walczak Fotoedycja: Agata Bażyńska Opracowanie graficzne: Dominik Krajewski Projekt okładki: Dominik Krajewski Ilustracje: Jacek Chlebicki Skład i łamanie: Jolanta Syska Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Warszawa, Aleje Jerozolimskie 96 Tel.: Infolinia: Publikacja, którą nabyłaś / nabyłeś, jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegała / przestrzegał praw, jakie im przysługują. Jej zawartość możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym. Ale nie publikuj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. A kopiując jej część, rób to jedynie na użytek osobisty. Szanujmy cudzą własność i prawo. Więcej na Polska Izba Książki

7 SPIS TREŚCI 5 1. Wprowadzenie sucha zabudowa we współczesnym budownictwie Systemy suchej zabudowy Rozwiązania systemowe we współczesnym budownictwie Systemy ścian działowych z płyt gipsowo -kartonowych Systemy sufitów podwieszanych z płyt gipsowo -kartonowych Systemy zabudowy poddaszy z płyt gipsowo-kartonowych w systemie suchej zabudowy Materiały stosowane w montażu ścian działowych i sufitów podwieszanych oraz obudowach konstrukcji dachowych w systemie suchej zabudowy Dobór i przygotowanie materiałów do montażu szkieletu nośnego Dobór i przygotowanie materiałów do wykonania okładziny płytowej Dobór i przygotowanie materiałów do spoinowania i wykańczania okładziny Dobór i przygotowanie materiałów do wykonania izolacji Łączniki w systemach suchej zabudowy Narzędzia stosowane w montażu ścian działowych i sufitów podwieszanych oraz zabudowie poddaszy Narzędzia do montażu systemów, wykańczania powierzchni i spoinowania oraz sprzęt pomiarowy Eksploatacja i konserwacja narzędzi oraz sprzętu kontrolno -pomiarowego Dokumentacja wykorzystywana przy montażu ścian działowych i sufitów podwieszanych oraz w zabudowie poddaszy Dokumentacja projektowa oraz specyfikacje techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych Katalogi i instrukcje Ściany działowe z płyt gipsowo -kartonowych Ogólne warunki wykonywania montażu ścian działowych z płyt gipsowo-kartonowych w systemach suchej zabudowy Wyznaczanie położenia szkieletu ściany Montaż szkieletu ściany Odmierzanie odpowiedniej długości i docinanie profili poziomych UW Zamocowanie profili poziomych UW w wyznaczonych miejscach podłogi i stropu Odmierzanie odpowiedniej długości, docinanie profili pionowych CW i mocowanie skrajnych profili do ściany Przygotowanie konstrukcji szkieletu w miejscu zamontowania ościeżnicy drzwiowej Ustawianie pozostałych profili pionowych CW Montaż szkieletu podwójnego Montaż szkieletu ściany instalacyjnej Mocowanie płyt okładzinowych Mocowanie okładziny jednowarstwowej z jednej strony ściany

8 6 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH Mocowanie okładziny jednowarstwowej z drugiej strony ściany Mocowanie okładziny wielowarstwowej Wykonywanie izolacji w ścianie szkieletowej Wykonywanie styków i narożników oraz połączeń przesuwnych w ścianach działowych Styki i narożniki ścian działowych Połączenie przesuwne w miejscu styku ściany ze stropem o dużym ugięciu Sufity podwieszane i okładziny sufitowe z płyt gipsowo -kartonowych Ogólne warunki wykonywania montażu sufitów podwieszanych i okładzin sufitowych z płyt gipsowo -kartonowych w systemach suchej zabudowy Wyznaczanie położenia okładziny sufitowej lub sufitu podwieszanego Przygotowanie i montaż konstrukcji lekkiej okładziny sufitowej lub stropu podwieszanego Przygotowanie i montaż konstrukcji krzyżowej dwupoziomowej Przygotowanie i montaż konstrukcji krzyżowej jednopoziomowej Przygotowanie i montaż konstrukcji jednokierunkowej w systemie korytarzowym Przygotowanie i montaż konstrukcji mocowanej bezpośrednio do stropu (okładziny sufitowej) Wykonywanie izolacji w sufitach podwieszanych i okładzinach sufitowych Mocowanie płyt okładzinowych Obudowy konstrukcji dachowych Ogólne warunki wykonywania obudów konstrukcji dachowych Wyznaczanie płaszczyzny skosu połaciowego Przygotowanie i montaż elementów szkieletu obudowy konstrukcji dachowej Wykonywanie izolacji w obudowie konstrukcji dachowej Mocowanie płyt okładzinowych obudowy konstrukcji dachowej Wykonanie obudowy konstrukcji dachowej w miejscu zamocowania okna połaciowego Spoinowanie i wykańczanie powierzchni płyt gipsowo -kartonowych Spoinowanie styków płyt gipsowo -kartonowych Dobór materiałów do spoinowania i wykańczania powierzchni okładziny Warunki przeprowadzania spoinowania i wykańczania powierzchni okładziny Szpachlowanie styków płyt z krawędziami PRO, NS, KS z użyciem taśmy zbrojącej Szpachlowanie styków płyt z krawędziami KPOS i Vario bez użycia taśmy Szpachlowanie styków na ciętych krawędziach płyt Szpachlowanie w okładzinach kilkuwarstwowych Wykańczanie spoin ślizgowych Wykańczanie narożników wklęsłych (nie dotyczy to połączeń ślizgowych) Wykańczanie narożników wypukłych Wykańczanie styków płyt gipsowo -włóknowych Szpachlowanie powierzchni płyt gipsowo -kartonowych

9 SPIS TREŚCI Naprawy ścian działowych, sufitów podwieszanych i zabudowy poddaszy z płyt gipsowo -kartonowych Rodzaje i przyczyny uszkodzeń ścian działowych, sufitów podwieszanych i zabudowy poddaszy wykonanych z płyt g -k Wykonywanie napraw uszkodzeń ścian działowych, sufitów podwieszanych i zabudowy poddaszy wykonanych z płyt g -k Ogólne zasady wykonywania napraw suchej zabudowy Naprawa w miejscu wgniecenia Naprawa w miejscu powstania niewielkiego otworu (do 2 cm) Naprawa w miejscu powstania dużego otworu Naprawy uszkodzeń narożników wypukłych Usuwanie pęknięć w spoinach Uszkodzenie konstrukcji Naprawa płyt zawilgoconych Odbiór ścian działowych, sufitów podwieszanych i zabudowy poddaszy z płyt gipsowo -kartonowych Odbiór prac zanikających (odbiór częściowy) Odbiór końcowy (ostateczny) Zakres odbioru końcowego Sprawdzanie odchylenia powierzchni od płaszczyzny oraz krawędzi płaszczyzn od linii prostej Sprawdzanie odchylenia krawędzi i powierzchni od pionu Sprawdzanie odchylenia krawędzi i powierzchni od poziomu Odchylenie przecinających się płaszczyzn od kąta przewidzianego w dokumentacji Organizacja montażu ścian działowych, sufitów podwieszanych i zabudowy poddaszy z płyt gipsowo -kartonowych Organizacja zespołów roboczych i procesu montażu Opracowanie przedmiaru robót i kalkulacji kosztów wykonania Wykonanie obmiaru robót, rozliczenie robót Roboty pomocnicze i wykończeniowe związane z montażem ścian działowych, sufitów podwieszanych i zabudową poddaszy z płyt gipsowo -kartonowych Roboty pomocnicze i wykończeniowe Wykaz podstawowych pojęć w językach: polskim, angielskim i niemieckim

10 8 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... Przygotowanie i montaż 7.3 konstrukcji lekkiej okładziny sufitowej lub sufitu podwieszanego Z TEGO ROZDZIAŁU DOWIESZ SIĘ: jakie konstrukcje można zastosować do wykonania sufitu podwieszanego, w jaki sposób należy przygotować i zmontować konstrukcję krzyżową dwupoziomową, krzyżową jednopoziomową oraz jednokierunkową, jakimi elementami powinno się łączyć profile z wieszakami i wieszaki z profilami, od czego zależą odległości między wieszakami i odległości między profilami, w jakich odległościach mocuje się wieszaki i profile, w jaki sposób montuje się konstrukcję okładziny sufitowej, jak powinna być wykonana konstrukcja sufitu podwieszanego lub okładziny sufitowej, aby możliwe było mocowanie na niej płyt okładzinowych Przygotowanie i montaż konstrukcji krzyżowej dwupoziomowej Sufity podwieszane o konstrukcji krzyżowej dwupoziomowej są stosowane najczęściej ze względu na łatwość wykonania i ekonomiczność (rys. 7.2). Montaż konstrukcji rozpoczyna się od zamocowania przyściennych profili obwodowych UD nad wytrasowanymi wcześniej liniami na ścianach. Profile mocuje się do ścian maksimum co 62,5 cm kołkami szybkiego montażu lub innymi łącznikami dobranymi do materiału ściany, o średnicy minimum 6 mm i długości nie mniejszej niż 40 mm. Jeżeli od sufitu podwieszanego wymagana jest zwiększona izolacyjność akustyczna, powinno się nakleić na środnik profilu izolacyjną taśmę akustyczną. W następnej kolejności mocuje się do stropów wieszaki noniuszowe, obrotowe lub kotwowe. Jeśli wymagana jest odporność ogniowa, należy stosować wieszaki noniuszowe. Składają się one z części górnej i przesuwanej wzdłuż niej części dolnej. Po uzyskaniu właściwej długości obu części, gwarantującej poziome położenie profili głównych, blokuje się możliwość przesuwu za pomocą szpilki. Wieszaki prętowe obrotowe składają się z elementu rozprężnego i przesuwanego wzdłuż niego pręta wieszakowego (z oczkiem). Lekkie ściśnięcie skrzydełek (sprężyn) elementu rozprężnego umożliwia przesuw pręta wieszakowego aż do uzyskania właściwej długości wieszaka. Przerwanie ściskania powoduje zablokowanie obu części w wybranym położeniu (rys. 7.3). Jeżeli sufit podwieszany mocuje się do drewnianych belek, najlepiej wykorzystać w tym celu uchwyty grzybkowe (rys. 7.4).

11 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI LEKKIEJ OKŁADZINY... 9 Rys Strop podwieszony konstrukcja krzyżowa dwupoziomowa

12 10 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... Zamocowanie wieszaków do masywnego stropu żelbetowego wymaga zastosowania kołków metalowych ze stalowym trzpieniem, wprowadzanych w wywiercone wcześniej otwory. Zapewniają one trwałe i bezpieczne zamocowanie wieszaka, a więc i całego sufitu podwieszanego. Zastosowanie tradycyjnych kołków rozporowych z koszulką z tworzyw sztucznych jest zabronione ze względu na możliwość ich wyrwania ze stropu po pełnym obciążeniu konstrukcji. Stropy wykonane z innych materiałów wymagają dobrania właściwego łącznika, zapewniającego trwałość połączenia. Pręty wieszakowe lub końcówki noniuszy po zamocowaniu do stropu odgina się pod kątem prostym, tak aby wieszak znajdował się w położeniu pionowym. W przypadku stropów z belkami nośnymi punkty mocowania na belkach powinny być tak zlokalizowane, aby mocowanie łączników nie naruszało zbrojenia belek. Mocowanie wieszaków odbywa się wzdłuż wytrasowanych wcześniej na stropach linii, w wyznaczonych punktach. Odległość między wieszakami jest określona przez producenta, ale najczęściej przyjmuje się nie większą niż 1000 mm, odmierzając ją wzdłuż i w poprzek pomieszczenia. Dla niektórych systemów producenci dopuszczają mniejsze odległości między wieszakami ich wielkość zależy od ciężaru całego sufitu podwieszanego oraz jego wymaganej klasy odporności ogniowej. Wartości te są przedstawione w kartach technicznych określonego systemu. Dolne końce wieszaków wkładamy między półki profili głównych i łączymy z nimi przez obrót lub wcisk (rys. 7.5a, b, c). W przypadku sufitów podwieszanych o masie większej niż 15 kg/m 2 powinno się wzmocnić połączenie wieszaka z profilem głównym dwoma wkrętami LN. Rys Wieszak obrotowy prętowy Rys Wieszak grzybkowy Rys. 7.5a. Wkładanie wieszaka prętowego do profilu CD Rys. 7.5b. Łączenie wieszaka prętowego z profilem CD faza 1 Rys. 7.5c. Łączenie wieszaka prętowego z profilem CD faza 2 Elementy systemowe, oferowane przez renomowanych producentów, są produkowane z blachy odpowiedniej grubości, co umożliwia wykonanie prawidłowego i stabilnego połączenia.

13 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI LEKKIEJ OKŁADZINY Do wieszaków montuje się profile główne, opierając ich końce na profilach obwodowych. Pierwszy i ostatni punkt mocowania każdego profilu głównego nie powinien być oddalony od ściany więcej niż o 400 mm. Profil główny można raz przedłużyć. Stosuje się do tego łącznik wzdłużny do profili CD, połączony z profilem za pomocą wkrętów pchełek (rys. 7.6). Punkty mocowania łącznika do profili głównych nie powinny znajdować się dalej niż 150 mm od miejsca połączenia. W sąsiednich profilach głównych połączenia muszą być przesunięte względem siebie przynajmniej o 1000 mm. Rys Zastosowanie łącznika wzdłużnego do profili CD Przyjmuje się, że największa dopuszczalna odległość między osiami profili głównych w przypadku wykonywania poszycia standardowymi płytami gipsowo -kartonowymi o grubości 12,5 mm bez dodatkowego obciążenia powinna wynosić 1000 mm. Należy pamiętać o tym, że odległość osi podłużnych skrajnych profili głównych od sąsiadujących z nimi ścian nie może przekraczać 400 mm. Pod profilami głównymi mocuje się prostopadle do nich profile nośne, również półkami do góry. Do profili nośnych przytwierdza się płyty gipsowo -kartonowe. Zbyt duża odległość między profilami nośnymi mogłaby spowodować odkształcenie płyt, prowadzące do zwichrowania płaszczyzny sufitu, a nawet do pęknięć. Największe dopuszczalne odległości między osiami profili nośnych w najczęściej montowanych sufitach podwieszanych podane są w tabeli 7.1. Tabela 7.1. Maksymalne odległości między osiami profili nośnych Rodzaj warstwy poszycia Odporność ogniowa Maksymalny rozstaw osi profili nośnych [mm] 1 12,5 mm lub 1 15 mm 2 12,5 mm 2 12,5 mm lub 3 12,5 mm niewymagana 500 * /400 ** wymagana *** 400 * płyty układane prostopadle do profili nośnych ** płyty układane równolegle do profili nośnych *** zastosowanie płyt o podwyższonej ognioodporności oraz wełny kamiennej Profile nośne wciska się między półki profili obwodowych na głębokość ok. 2 cm z każdej strony, więc zgodnie z tą zasadą należy odmierzyć i uciąć odpowiednie odcinki. Osie skrajnych profili nośnych nie mogą być oddalone od sąsiadujących z nimi ścian więcej niż o 150 mm.

14 12 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... Profile te łączy się z profilami głównymi w każdym punkcie styku za pomocą łączników krzyżowych, które nakłada się od góry na profile główne, a we wcięcia na ich ramionach wciska się w profile nośne (rys. 7.7a, b, c). Rys. 7.7a. Łączenie profili CD łącznikiem krzyżowym faza 1 Rys. 7.7b. Łączenie profili CD łącznikiem krzyżowym faza 2 Rys. 7.7c. Podwieszanie konstrukcji W końcowej fazie montażu ustala się ostateczną długość wieszaków. W tym celu przesuwa się względem siebie tworzące je elementy. Środniki profili nośnych muszą leżeć w jednej poziomej płaszczyźnie umożliwia to prawidłowe mocowanie płyt gipsowo -kartonowych. Pomiary kontrolne przeprowadza się przy użyciu długiej poziomnicy lub laserowego przyrządu traserskiego Przygotowanie i montaż konstrukcji krzyżowej jednopoziomowej Konstrukcja krzyżowa jednopoziomowa sufitu podwieszanego ma mniejszą grubość od konstrukcji krzyżowej dwupoziomowej. Jej montaż jest bardziej złożony i wymaga zastosowania większej liczby łączników. Rozwiązanie takie zalecane jest do wykonania sufitów podwieszanych ogniochronnych (rys. 7.8).

15 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI LEKKIEJ OKŁADZINY Rys Sufit podwieszany konstrukcja jednopoziomowa z łącznikami poprzecznymi Montaż profili UD i wieszaków odbywa się w taki sam sposób, jak zostało to opisane w przypadku zastosowania konstrukcji krzyżowej dwupoziomowej. Odległości pomiędzy wieszakami odmierzane wzdłuż osi profili głównych wynoszą od 1000 do 500 mm, w zależności od ciężaru całego sufitu podwieszanego oraz wymaganej klasy odporności ogniowej elementu. Wartości te są przedstawione w kartach technicznych określonego systemu. Odległości od ścian skrajnych punktów mocowania są takie same jak w przypadku konstrukcji krzyżowej dwupoziomowej. Odległości między osiami profili głównych nie mogą przekraczać 1200 mm. Uwzględnia się to, wykreślając na stropie linie równoległe do osi pomieszczenia przebiegającej równolegle do ściany z oknami i wyznaczające osie profili głównych. Osie profili skrajnych nie mogą być oddalone od ścian bardziej niż o 400 mm. Profile główne wciska się pomiędzy półki profili obwodowych na głębokość ok. 2 cm z każdej strony. Profile nośne montuje się pomiędzy profilami głównymi, w tej samej płaszczyźnie, we wzajemnych osiowych odległościach takich samych jak przy konstrukcji dwupoziomowej. Ich długość zależy od odległości między profilami głównymi. Ustala się długość profili nośnych, wyznacza linie cięcia prostopadle do ich osi i przecina nożycami ręcznymi do blach. Profile nośne łączy się z profilami głównymi za pomocą łączników uniwersalnych

16 14 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... do profili CD lub łączników poprzecznych (rys. 7.9). W pierwszym przypadku wystarczy jeden łącznik w skrzyżowaniu, w pozostałych muszą być po dwa. Końce skrajnych profili nośnych wciska się na głębokość ok. 2 cm między półki profili obwodowych. Osie profili nośnych nie mogą być oddalone od ścian bardziej niż o 150 mm. Rys Łącznik poprzeczny Rys Łącznik jednopoziomowy Niektórzy producenci proponują rozwiązania wykorzystujące specjalne łączniki jednopoziomowe, zespalane z profilami konstrukcji sufitu wkrętami typu pchełka (rys. 7.10). Profile główne rozmieszcza się co 1250 mm. Odległość profili skrajnych od ścian nie może przekroczyć 1220 mm. Dopuszczalna odległość między profilami nośnymi oraz skrajnymi profilami nośnymi i ścianami powinna wynosić 500 mm, jeżeli obciążenie konstrukcji sufitu nie przekracza 30 kg/m 2, lub 400 mm, jeżeli jest większe. Wieszaki rozstawiane są maksimum co 1100 mm przy obciążeniu nieprzekraczającym 15 kg/m 2 lub co 650 mm, jeżeli jest większe. W systemach takich płyty poszycia również przykręca się do przyściennych profili UD (rys i 7.12). Rys Sufit podwieszany konstrukcja krzyżowa jednopoziomowa z łącznikami jednopoziomowymi

17 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI LEKKIEJ OKŁADZINY Rys Połączenia ze ścianami sufitu podwieszanego jednopoziomowego z konstrukcją na łącznikach jednopoziomowych Na zakończenie procesu montażu sprawdza się i koryguje współpłaszczyznowość oraz poziome położenie środników profili nośnych i głównych przez ostateczną regulację długości wieszaków Przygotowanie i montaż konstrukcji jednokierunkowej w systemie korytarzowym Konstrukcje tego typu montuje się w korytarzach o szerokości nie większej niż 1400 mm, gdzie wykonanie konstrukcji krzyżowej jest utrudnione i nieekonomiczne (rys. 7.13). Rys Konstrukcja stropu podwieszanego w korytarzu rozwiązanie tradycyjne Na dłuższych ścianach pomieszczenia mocuje się profile obwodowe UD wzdłuż wytrasowanych wcześniej linii. Konstrukcja składa się z profili CD układanych prostopadle do dłuższych ścian pomieszczenia w odstępach 500 mm między osiami, przy czym osie profili skrajnych nie mogą być oddalone od ściany więcej niż o 100 mm. Końce profili CD wciska się na głębokość ok. 3 cm między półki profilu przyściennego. Profile konstrukcji mocuje się do stropu za pomocą wieszaków prętowych lub noniuszowych, w odległościach nie większych niż 900 mm, odmierzanych wzdłuż osi profilu. Niektórzy producenci proponują rozwiązania systemowe umożliwiające wykonanie konstrukcji bezwieszakowej w pomieszczeniach o maksymalnej szerokości 6,8 m. W ta-

18 16 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... kich przypadkach przyścienne profile UD zastępuje się profilami UW. Jeżeli nie jest wymagana odporność ogniowa, konstrukcję wykonuje się z pojedynczych profili CW lub UA, układanych środnikiem w pionie, w rozstawie osiowym 500 mm dla poszycia 2 12,5 mm lub 625 mm dla poszycia 1 18 lub 25 mm. Połączenia profili UW z CW lub UA wzmacnia się od góry pojedynczym nitem stalowym lub wkrętem typu pchełka. W przypadku wymaganej odporności ogniowej zamiast pojedynczych profili CW stosuje się profile podwójne, stykające się środnikami i łączone ze sobą wkrętami typu pchełka maksimum co 750 mm. Każdy profil CW łączy się z profilem przyściennym nitem stalowym lub wkrętem typu pchełka, a więc w jednym styku profili wykorzystuje się dwa nity lub dwa wkręty (rys. 7.14). Rys Sufit podwieszany w systemie korytarzowym o podwyższonej sztywności konstrukcji Przygotowanie i montaż konstrukcji mocowanej bezpośrednio do stropu (okładziny sufitowej) Okładziny sufitowe w niewielkim stopniu zmniejszają wysokość pomieszczenia. Nie stosuje się w tym przypadku wieszaków, lecz zastępuje je łącznikami mocowanymi do stropu metalowymi kołkami sufitowymi. Konstrukcja takich okładzin składa się jedynie z ułożonych jednokierunkowo profili CD i prostopadłych do nich przyściennych profili UD. Najprostszym rozwiązaniem jest okładzina sufitowa na prof ilach kapeluszowych. Grubość całej okładziny przy zastosowaniu jednowarstwowej płyty g -k o grubości 12,5 mm wynosi 28 mm. Profile kapeluszowe mocuje się do stropu maksimum co 1000 mm, prostopadle do przewidywanego kierunku układania płyt g -k, w odległościach osiowych 500 lub 400 mm, w zależności od kierunku układania płyt gipsowych względem osi profili. Odległość osi skrajnych profili od ścian nie może przekroczyć 100 mm. W rozwiązaniu tym nie stosuje się profili przyściennych UD (rys. 7.15).

19 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI LEKKIEJ OKŁADZINY Rys Okładzina sufitowa na profilach kapeluszowych Zamiast profili kapeluszowych można zastosować łączniki bezpośrednie Klik -fix lub wieszaki bezpośrednie (suwaki szynowe). Do wieszaków (lub łączników) mocuje się profile CD za pomocą wkrętów pchełek. Wieszaki lub łączniki rozmieszcza się wzdłuż osi profili maksimum co 1000 mm. Największy dopuszczalny rozstaw profili CD określa się w ten sam sposób jak dla profili kapeluszowych. Końce profili CD wciska się między półki profili UD. Jeżeli między okładziną a stropem wymagana jest szczelina instalacyjna o szerokości nieprzekraczającej 100 mm (w przypadku wykorzystania łączników o największej wysokości półek), stosuje się konstrukcję mocowaną do stropu uchwytami ES 50/75/125 lub uchwytami elastycznymi 30/45/60/90. Takie rozwiązanie umożliwia też lepsze kompensowanie nierówności stropu. Do zamocowanych do stropu łączników przykręca się wkrętami pchełkami profile CD uzyskuje się w ten sposób właściwą wysokość mocowania i zapewnia wypoziomowanie płaszczyzny środników profili. Końce profili CD także wciska się między półki profili UD. Fragmenty półek profili ES, znajdujące się poniżej płaszczyzny

20 18 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... środnika profilu CD po jego zamocowaniu, odgina się pod kątem prostym. Mogą one być wykorzystane do podtrzymywania izolacji termicznej. Odległości między łącznikami nie mogą przekraczać 1000 mm przy jedno- lub dwuwarstwowej okładzinie płytowej albo 850 mm przy okładzinie trójwarstwowej, a odległości osiowe pomiędzy profilami CD nie mogą przekraczać 400 mm (rys. 7.16). Rys Okładzina sufitowa mocowana uchwytami elastycznymi lub ES

21 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI LEKKIEJ OKŁADZINY PYTANIA I POLECENIA 1. Jakie elementy łącznikowe używane są przy mocowaniu do stropu sufitu podwieszanego, a jakie przy mocowaniu okładziny sufitowej? 2. Od jakich czynników zależą odległości między punktami mocowania sufitów podwieszanych? 3. Określ minimalną liczbę wieszaków prętowych potrzebnych do zamocowania konstrukcji krzyżowej dwupoziomowej sufitu podwieszanego w pomieszczeniu klasowym w warunkach określonych przez nauczyciela. 4. Dlaczego nie wolno stosować zwykłych wkrętów rozporowych do łączenia wieszaków ze stropem? 5. Dlaczego nie można zwiększać odległości między profilami nośnymi? 6. Omów sposób wykonania konstrukcji bezwieszakowej sufitu podwieszanego w przypadku wymaganej odporności ogniowej. 7. Jak powinna być wykonana konstrukcja sufitu podwieszanego, aby można było zamocować do niej poszycie z płyt g -k? 8. Czym różni się konstrukcja sufitu podwieszanego od konstrukcji okładziny sufitowej?

22 20 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH Przygotowanie i montaż elementów szkieletu obudowy konstrukcji dachowej Z TEGO ROZDZIAŁU DOWIESZ SIĘ: jaka jest zalecana kolejność montażu konstrukcji suchej zabudowy na poddaszu, jakie profile i łączniki tworzą systemowe rozwiązania szkieletu obudowy konstrukcji dachowej, w jakich odległościach rozmieszcza się profile nośne na skosach i od czego to zależy, jak można zamontować uchwyty grzybkowe tworzące konstrukcję skosu, w jaki sposób zmniejsza się prawdopodobieństwo pękania spoin między płytami skosu, sufitu i ścianki kolankowej oraz zwiększa ognioodporność obudowy. Montaż konstrukcji suchej zabudowy poddasza najlepiej zacząć od ścianki kolankowej (pamiętając o tym, że wcześniej należy wykonać ściany działowe przewidziane w projekcie aranżacji przestrzeni poddasza). Mocowanie konstrukcji najpierw na skosie, a dopiero potem na jętkach ułatwia późniejsze prace izolacyjne. Mocowanie konstrukcji na jętkach przeprowadza się w sposób omówiony w rozdziale poświęconym sufitom podwieszanym i okładzinom sufitowym. Najczęściej jest to konstrukcja jednokierunkowa, rzadziej krzyżowa dwupoziomowa. Różnice polegają na tym, że do mocowania konstrukcji należy stosować wyłącznie wkręty do drewna, a punkty mocowania znajdują się na dolnej lub bocznej powierzchni jętek. Konstrukcja może składać się wyłącznie z profili kapeluszowych (sprężystych) lub standardowych profili CD (ewentualnie bardziej sztywnych profili o powierzchni wytłaczanej lub ryflowanej), łączonych z krokwiami i jętkami za pomocą wieszaków Klick -fix, wieszaków clip, uchwytów elastycznych, uchwytów bezpośrednich (najczęściej są to uchwyty ES) lub wieszaków do konstrukcji drewnianych (grzybkowych). Profile nośne wciska się w profile UD, mocowane na ścianach działowych prostopadłych do płaszczyzny skosu. Połączenie konstrukcji ścianki kolankowej z konstrukcją połaci można wykonać z zastosowaniem profilu narożnikowego elastycznego lub profilu V. W przypadku gdy wymagana izolacja termiczno -akustyczna ma grubość umożliwiającą ułożenie jej wyłącznie pomiędzy krokwiami, zaleca się stosowanie profili kapeluszowych, wieszaków Klick -fix lub wieszaków clip. Jeżeli można ją ułożyć inaczej, wykorzystuje się uchwyty bezpośrednie, uchwyty elastyczne lub wieszaki grzybkowe, które łączy się w razie potrzeby z profilami CD wkrętami typu pchełka. Na jętkach można też mocować wieszaki noniuszowe lub wieszaki z elementem rozprężnym. Wieszaki grzybkowe mocuje się do bocznej powierzchni krokwi i jętek, pozostałe łączniki do powierzchni dolnej (rys. 8.5 i 8.6).

23 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI ELEMENTÓW SZKIELETU Rys Konstrukcja obudowy mocowana uchwytami ES

24 22 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... Rys Konstrukcja obudowy poddasza mocowana uchwytami grzybkowymi Rozstaw osiowy profili CD zależy od tego, jakie są wymagania dotyczące ognioodporności przegrody, a w przypadku braku takich wymagań również od kierunku układania płyt w stosunku do osi profili. Na poddaszach zwykle wymagana jest określona odporność ogniowa

25 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI ELEMENTÓW SZKIELETU przegrody, w związku z tym maksymalny rozstaw profili powinien wynosić 400 mm. Niektórzy producenci dopuszczają większy rozstaw. Osie profili skrajnych nie mogą być oddalone od krawędzi mocowanych do nich płyt więcej niż o 100 mm. Dotyczy to również odległości skrajnych łączników od ścian. Niezależnie od sposobu mocowania szkieletu obudowy konstrukcji dachowej przed rozpoczęciem montażu należy zamknąć i zaizolować otwarte na zewnątrz przestrzenie pomiędzy krokwiami i ścianką kolankową. Ponieważ montaż okładziny na skosie połaci dachowej wymaga bardzo dużej dokładności, zaleca się stosowanie w tym przypadku konstrukcji zmontowanej z profili CD, mocowanych do krokwi wieszakami grzybkowymi. Popełnione na tym etapie błędy mogą być przyczyną niestabilnego zamocowania płyt g -k do rusztu oraz pękania spoin czy nawet powierzchni płyt. Opracowano wiele sposobów umożliwiających prawidłowe zamocowanie wieszaków na skosie poniżej prezentujemy jeden z nich. Wymaga on współpracy dwóch osób. Rozpoczynamy od zamocowania najniższego uchwytu na skrajnej krokwi. Wykorzystujemy linie i punkty wyznaczone w rozdziale 8.2 (rys. 8.4). Od punktu B odmierzamy wzdłuż l 2 w górę ok. 10 cm, otrzymując punkt B 2, a od punku C 7 8 cm w dół, otrzymując punkt C 2. Za pomocą kątownika wyprowadzamy z punktu B 2 prostopadłą do l 1, wyznaczając na niej punkt B 1. Takie same czynności wykonujemy od punktu C 2, wyznaczając na l 1 punkt C 1. Wysokości punktów B 1 i C 1 przenosimy poziomnicą lub laserowym przyrządem traserskim na dolną, bliższą ściany krawędź skrajnej krokwi, otrzymując punkt B K i C K. Rysujemy w tych punktach ołówkiem znaczniki na bocznej powierzchni krokwi, prostopadle do jej krawędzi. Długość znacznika powinna wynosić przynajmniej kilka centymetrów. Jeżeli skrajna krokiew znajduje się w takiej odległości od ściany bocznej, że utrudni to mocowanie wieszaków, rysujemy znaczniki na drugiej powierzchni bocznej krokwi, przenosząc je po jej dolnej powierzchni na tej samej wysokości. Powinno się używać do tego celu małego kątownika (rys. 8.7). Rys Montaż konstrukcji na skosie wyznaczenie położenia wieszaków na krokwiach pośrednich

26 24 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... Oba znaczniki określają położenie skrajnych wieszaków na pierwszej krokwi. Ramiona tych wieszaków będą mocowane pod znacznikami, wzdłuż ich linii. Odcinek pomiędzy skrajnymi znacznikami dzielimy na równe mniejsze odcinki o długości maksimum 400 mm, rysując kolejne znaczniki i wyznaczając położenie pozostałych wieszaków na tej krokwi. Przenosimy wysokość najniższego znacznika z pierwszej krokwi na ostatnią, rysując na niej najniższy znacznik. Wykorzystujemy do tego celu poziomnicę wężową lub traserski przyrząd laserowy. Nie zaleca się przenoszenia w ten sposób znaczników na krokwie pośrednie, ponieważ ich dolne płaszczyzny mogą znajdować się poniżej lub powyżej płaszczyzn krokwi skrajnych. Następnie przenosimy na ostatnią krokiew pozostałe znaczniki z pierwszej krokwi. Położenie znaczników na krokwiach pośrednich wyznaczamy, przeciągając sznur traserski między odpowiadającymi sobie znacznikami na krokwiach skrajnych. Potem napinamy sznur traserski pomiędzy bocznymi ścianami, przykładając jego końce do zaznaczonych na ścianach bocznych krawędzi skosu CB i GH. Niezależnie od położenia końców sznura na bocznych krawędziach skosu zawsze będzie on znajdował się w płaszczyźnie skosu. Do najniższego wskaźnika na pierwszej krokwi przystawiamy wieszak grzybkowy, tak aby jego ramię leżało wzdłuż znacznika, bezpośrednio pod nim. Przesuwamy wieszak wzdłuż znacznika i sznur wzdłuż odcinka BC, aż sznur zetknie się ze środkiem grzybka. Stabilizujemy wstępnie wieszak grzybkowy w takim położeniu, wykorzystując jeden wkręt (rys. 8.8). Takie same czynności wykonujemy, montując najwyższy wieszak przy najwyższym wskaźniku na krokwi. Rys Montaż konstrukcji na skosie mocowanie pierwszego wieszaka Powyższe czynności powtarzamy na skrajnej krokwi przy drugiej ścianie bocznej pomieszczenia. Zaleca się skontrolowanie w tym momencie położenia skrajnych wieszaków na skrajnych krokwiach przez zmierzenie sznurem ich odległości po przekątnych. Odległości te powinny być równe. Przykładamy długą łatę do najwyższego i najniższego wieszaka na krokwiach skrajnych. Jeżeli to konieczne, korygujemy położenie grzybków, a potem wyznaczamy położenie pozostałych wieszaków na krokwiach skrajnych, przesuwając je wzdłuż znaczników

27 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI ELEMENTÓW SZKIELETU (pod nimi). Grzybki powinny dotknąć łaty i być do niej ustawione pod właściwym kątem (rys. 8.9). Mocujemy wstępnie pozostałe wieszaki pojedynczymi wkrętami do drewna, umieszczając je w środku celu owalnych otworów na ich powierzchni (jeżeli istnieją) dzięki temu możemy korygować położenie wieszaków przed ich ostatecznym zamocowaniem (rys. 8.10). Rys Montaż konstrukcji na skosie wyznaczanie położenia kolejnych wieszaków na skrajnej krokwi Rys Montaż konstrukcji na skosie mocowanie wieszaków pośrednich na jednej krokwi

28 26 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... Rozciągamy teraz sznur traserski pomiędzy dwoma najniższymi wieszakami, przeprowadzając go przez wycięcia w grzybkach. Mocujemy tymczasowo najniższe wieszaki na krokwiach pośrednich przesuwamy je wzdłuż znaczników, tak aby zajęły taką samą pozycję względem sznura jak wieszaki skrajne (rys. 8.11). Położenie grzybka możemy skorygować, przykładając profil CD do tworzącego się rzędu wieszaków. Rys Montaż konstrukcji na skosie montaż wieszaków na krokwiach pośrednich Rys Montaż konstrukcji na skosie wstępne zamocowanie profili CD na wieszakach

29 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI ELEMENTÓW SZKIELETU Powtarzamy tę czynność dla kolejnych rzędów wieszaków na krokwiach. Następny etap to umieszczenie na bocznych ścianach pomieszczenia profili UD z przyklejoną taśmą akustyczną. Mocuje się je kołkami szybkiego montażu w wywierconych w nich wcześniej otworach. Mocowanie przebiega wzdłuż odcinków CB i GH, tak że zaznaczone odcinki stanowią dolne obrysy profili UD. Nie stosuje się profili UD, jeżeli konstrukcję wykonuje się z profili kapeluszowych. Po zamontowaniu wstępnym wszystkich wieszaków zakładamy profile CD (rys. 8.12), umieszczając ich końce w profilach UD z luzem ok. 1 cm z każdej strony. Sprawdzamy położenie profili CD długą łatą, przykładając ją do płaszczyzny skosu przynajmniej w dwóch kierunkach. Ewentualne odchyłki od płaszczyzny korygujemy i przesuwamy uchwyty wzdłuż znaczników, wykorzystując owalne otwory. Jeżeli na powierzchni wieszaków ich nie ma, wykręcamy wkręt mocujący i wzdłuż znacznika przesuwamy ramię wieszaka we właściwe położenie. Po upewnieniu się, że wszystkie wieszaki są prawidłowo rozmieszczone, wykonujemy ostateczne mocowanie. Każdy wieszak powinien być zamocowany do krokwi przynajmniej dwoma wkrętami do drewna o długości minimum 35 mm. Wkręt nie może być umieszczony bliżej niż 2 cm od krawędzi krokwi, a długość ramienia wieszaka przylegającego do krokwi powinna wynosić przynajmniej 3 cm. Przykręcanie łączników położonych najbliżej ścian działowych może wymagać użycia specjalnych wkrętarek kątowych. Jeżeli na skosie przewidziane są okna połaciowe, prowadzimy profile CD również w miejscach, gdzie powinny być okna. Zaleca się, aby na krokwiach przyległych do otworu okiennego mocować wieszaki na powierzchniach zewnętrznych w stosunku do położenia otworu, jednak odległość wieszaka do bocznej płyty g -k, wykańczającej ościeże otworu okiennego, nie może przekraczać 150 mm. W ofercie handlowej są też specjalne profile elastyczne V. Dzięki możliwości wyginania ramion profilu pod kątem dostosowanym do kąta nachylenia krokwi umożliwiają one uzyskanie stabilnego połączenia między skosem połaciowym a płaszczyznami sufitu i ścianki kolankowej. Zabezpieczają styki płyt przed tworzeniem się pęknięć, często powstających przy stosowaniu rozwiązań tradycyjnych. Łączniki V zapewniają również właściwą ognioodporność obudowy (rys. 8.13). Rys Profil V do montażu płyt na skosach połaciowych Pierwszy dolny profil V mocuje się z jednej strony do krokwi skosu, a z drugiej do profilu UD, stanowiącego górną część konstrukcji obudowy ścianki kolankowej. Używa się do tego celu wkrętów do drewna, w razie potrzeby stosuje podkładki. Z górnym profilem obudowy (profilem UD) łączy się go wkrętami pchełkami. Po zamocowaniu płyt g -k na

30 28 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH... Rys Wciskanie profilu CD w zamocowany do ściany profil V konstrukcji obudowy ścianki kolankowej mocuje się drugi dolny profil V, który przykłada się środnikiem do obudowy ścianki i mocuje wkrętami TN do profili obudowy (poprzez zamontowane wcześniej płyty g -k), maksimum co 600 mm. Dłuższe ramię profilu V wygina się zgodnie z oczekiwanym nachyleniem skosu. Jeżeli ścianka kolankowa nie będzie obudowana, profil V mocujemy bezpośrednio do niej kołkami szybkiego montażu. Wyginamy jego dłuższe ramię pod kątem dostosowanym do nachylenia skosu. Dodatkowo możemy w profil V wcisnąć profil CD z jedną półką wygiętą w taki sposób, aby środnik profilu CD leżał w płaszczyźnie skosu (rys. 8.14). Górny profil V mocujemy nad skosem do dolnej krawędzi płyt g -k, stanowiących obudowę sufitu. Wyginamy jego dłuższe, wolne ramię pod oczekiwanym kątem, dostosowanym do nachylenia skosu. Górny łącznik V powinien być przykręcony poprzez płytę g -k do sufitowego profilu nośnego, zamocowanego do znajdującego się bezpośrednio nad nim wieszaka (rys. 8.15). Jeżeli jest to niemożliwe, wzmacnia się krawędź płyty sufitowej nad łącznikiem V, mocując wzdłuż niej wolny profil CD, który łączy się z profilem V wkrętami poprzez płytę g -k. Szerokość wolnej krawędzi płyty g -k nie może przekroczyć 400 mm (rys. 8.16). Rys Połączenie górnego profilu V z profilem CD na uchwycie lub wieszaku

31 PRZYGOTOWANIE I MONTAŻ KONSTRUKCJI ELEMENTÓW SZKIELETU Rys Zastosowanie profilu V wzmocniony koniec płyty g -k PYTANIA I POLECENIA 1. Jakich wkrętów należy używać do łączenia konstrukcji suchej zabudowy poddasza z elementami konstrukcyjnymi budynku? 2. Od czego zależą odległości osiowe pomiędzy profilami nośnymi na skosie połaciowym? 3. Na przygotowanym przez nauczyciela rysunku przedstawiającym układ krokwi połaci dachowej nad pomieszczeniem na poddaszu wskaż, w jakiej kolejności powinny być montowane wieszaki grzybkowe. 4. Na czym polega korekta położenia wieszaka na skosie połaciowym? 5. W jaki sposób mocuje się ostatecznie wieszaki do krokwi? 6. Jakie korzyści daje zastosowanie profilu elastycznego V w suchej zabudowie poddasza?

32 30 MONTAŻ ŚCIAN DZIAŁOWYCH, SUFITÓW PODWIESZANYCH Mocowanie płyt okładzinowych obudowy konstrukcji dachowej Z TEGO ROZDZIAŁU DOWIESZ SIĘ: w jaki sposób należy przygotować płyty do wykonania obudowy konstrukcji dachowej, jakie spoiny wymagane są w połączeniach obudowy konstrukcji dachowej, w jaki sposób mocuje się płyty podczas wykonywania obudowy poddasza, jak należy mocować płyty do elastycznych profili V. Zaleca się rozpoczynanie układania płyt obudowy konstrukcji dachowej od ścianki kolankowej, przechodzenie do sufitów i kończenie na skosach. Płyty okładzinowe należy mocować prostopadle do profili nośnych (nie dotyczy to ścianki kolankowej), co pozwala na uzyskanie największej sztywności całej konstrukcji. Powinno się je docinać w taki sposób, aby wykluczyć możliwość powstawania spoin krzyżowych (przecinających się). Podczas układania należy przesuwać spoiny na krótszych bokach przynajmniej o jedną odległość pomiędzy profilami nośnymi, czyli najczęściej o 40 cm. Krótsze krawędzie płyt powinny być opierane na profilach nośnych. Należy również przynajmniej o 40 cm przesuwać spoiny wzdłużne pomiędzy płytami na sąsiadujących ze sobą płaszczyznach. Przed rozpoczęciem mocowania płyt trzeba zaplanować ich rozmieszczenie, pamiętając o zasadzie, że pasy nie powinny być węższe niż 40 cm. Należy przy tym uwzględnić konieczność przesunięcia krawędzi mocowania płyty okładziny przynajmniej o 15 cm poza boczną krawędź okna połaciowego. Jeżeli pierwszy pas nie jest wykonany z płyt o pełnej szerokości, zaleca się rozpoczęcie układania od drugiego pasa lub od pasa pełnej szerokości, położonego najbliżej otworu okiennego łatwiej wtedy wykonywać wymagane docięcia płyt przy otworze. Trzeba także dokładnie sprawdzić prostopadłość odpowiednich krawędzi pierwszej układanej płyty do profili nośnych. Szerokość spoiny pomiędzy płytami nie może przekraczać 3 mm. Najlepszym sposobem uniknięcia pęknięć pomiędzy płytami skosu i sufitu oraz skosu i ścianki kolankowej jest zastosowanie profilu elastycznego V. W takim przypadku spoinę wykańcza się w tradycyjny sposób, opisany w rozdziale 9.1. Wielu producentów systemów zaleca wykonanie w tych miejscach spoiny o szerokości ok. 1 cm i wykończenie jej jak spoiny ślizgowej, jednak jednocześnie wskazuje na to, że takie rozwiązanie wiąże się z utratą ognioodporności. Poza tym zbyt wąskie spoiny zwiększają prawdopodobieństwo powstawania spękań eksploatacyjnych. Można też przesunąć płyty sufitu kilka centymetrów poza płaszczyznę płyt skosu lub płyty skosu poza płaszczyznę sufitu. W obu przypadkach krawędź płyty w miejscu styku powinno się sfazować. Stosując profil V, spoinę pomiędzy skosem a ścianką kolankową można wykończyć masą szpachlową z wtopioną taśmą papierową metalizowaną (papierem na zewnątrz).

33 MOCOWANIE PŁYT OKŁADZINOWYCH OBUDOWY KONSTRUKCJI DACHOWEJ 31 Spoiny przy ścianach powinny mieć szerokość ok. 0,5 cm. Stosuje się w nich połączenia ślizgowe, czyli mocowanie samoprzylepną taśmę poślizgową zgodnie z wcześniej opisanymi zasadami. Krawędzie cięte stykających się ze sobą płyt powinny być sfazowane, co również zostało już opisane (rys. 8.17). Rys Połączenie ślizgowe między obudową poddasza a ścianą boczną Płyty mocuje się odpowiednio dobranymi wkrętami (TN do metalu lub TD do drewna). Rozmieszcza je co cm, w zależności od zaleceń producenta systemu. Mocowanie rozpoczyna się od środka płyty. Pozostałe zasady rozmieszczania wkrętów i technologii mocowania zostały przedstawione w poprzednich rozdziałach. Podczas wykonywania pokryć kilkuwarstwowych przyjmuje się taką samą maksymalną odległość między wkrętami jak dla sufitów podwieszanych. W trakcie mocowania należy dociskać każdą warstwę płyt do konstrukcji lub zamocowanej wcześniej warstwy. Wykorzystuje się do tego celu stemple teleskopowe lub specjalne podnośniki do płyt, umożliwiające ich montaż zarówno na sufitach, jak i skosach połaciowych. Jeśli w konstrukcji zastosuje się profil elastyczny V, płyty przykręca się najpierw do profili CD, a dopiero potem do profilu V, do którego przykręca się je wkrętami TN, w odległościach nieprzekraczających 20 cm. PYTANIA I POLECENIA 1. W jaki sposób można uniknąć powstawania spoin krzyżowych w obudowie poddaszy? 2. Jak kształtuje się spoiny w połączeniach skosu z sufitami i ściankami kolankowymi? 3. Kiedy i w jaki sposób mocuje się wkręty do profilu V? 4. Narysuj na kartce układ profili nośnych i płyt okładziny na skosie o wymiarach podanych przez nauczyciela. 5. Oszacuj liczbę wkrętów TN potrzebnych do zamocowania płyt okładziny dla przyjętego przez ciebie i zaakceptowanego przez nauczyciela układu profili nośnych i płyt g -k.

34 128 Źródła ilustracji i fotografii Okładka: montaż sufitu podwieszanego (Pavel L Photo and Video) Tekst główny: s , 14, (Marek Machnik); s. 14 (łącznik jednopoziomowy) Delkar Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne oświadczają, że podjęły starania mające na celu dotarcie do właścicieli i dysponentów praw autorskich wszystkich zamieszczonych utworów. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, przytaczając w celach dydaktycznych utwory lub fragmenty, postępują zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim. Jednocześnie Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne oświadczają, że są jedynym podmiotem właściwym do kontaktu autorów tych utworów lub innych podmiotów uprawnionych w wypadkach, w których twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

35 Klub Nauczyciela uczę.pl cenną pomocą dydaktyczną! Co można znaleźć w Klubie Nauczyciela? podstawy programowe programy nauczania materiały metodyczne: rozkłady materiału, plany nauczania, plany wynikowe, scenariusze przykładowych lekcji materiały dydaktyczne i ćwiczeniowe klucze odpowiedzi do zeszytów ćwiczeń