Wyk lad 2 Podgrupa grupy

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Wyk lad 2 Podgrupa grupy"

Transkrypt

1 Wyk lad 2 Podgrupa grupy Definicja 2.1. Pod grupy (G,, e) nazywamy taki podzbiór H G, że e H, h 1 H dla każdego h H oraz h 1 h 2 H dla dowolnych h 1, h 2 H. Jeśli H jest grupy G, to bedziemy pisali H G. Przyk lad 2.2. Centrum grupy. Zbiór Z(G) = {a G : a g = g a dla kadego g G} nazywamy centrum grupy G. Pokażemy, że Z(G) jest grupy G. Ponieważ dla każdego g G jest g e = e g = g, wiec e Z(G). Niech h Z(G). Wtedy dla każdego g G jest h g = g h, skad g = h 1 gh oraz h 1 g = g h 1, a wiec h 1 Z(G). Weźmy dowolne h 1, h 2 Z(G). Wtedy dla dowolnego g G, (h 1 h 2 )g = h 1 (h 2 g) = h 1 (gh 2 ) = (h 1 g)h 2 = (gh 1 )h 2 = g(h 1 h 2 ), skad h 1 h 2 Z(G). Zatem Z(G) jest grupy G. Zauważmy jeszcze, że grupa G jest abelowa wtedy i tylko wtedy, gdy G = Z(G). Z Definicji 2.1 mamy od razu, że każda podgrupa H grupy (G,, e) tworzy grupe ze wzgledu na ograniczenie do H dzia lania. Na odwrót, niech (G,, e) bedzie i niech H bedzie takim podzbiorem G, że H tworzy grupe ze wzgledu na ograniczenie do H dzia lania. Wtedy istnieje f H bed ace elementem neutralnym grupy H. Zatem f f =f, skad po skróceniu przez f, f = e, czyli e H. Ponadto z za lożenia h 1 h 2 H dla dowolnych h 1, h 2 H. Niech h H. Wtedy istnieje x H takie, że h x = = x h = e. Ale h, x G, wiec x = h 1, skad h 1 H. Wobec tego H jest podgrupa grupy G. W ten sposób udowodniliśmy nastepuj ace Stwierdzenie 2.3. Niech (G,, e) bedzie grupa. Podzbiór H G jest grupy G wtedy i tylko wtedy, gdy H tworzy grupe ze wzgledu na ograniczenie do H dzia lania. Przyk lad 2.4. Ze stwierdzenia 2.3 wynika od razu, że G i {e} sa podgrupami grupy (G,, e). Pierwsza z nich nazywamy niew laściwa, zaś druga trywialna. Z definicji podgrupy wynika też, że podgrupa trywialna jest jedyna jednoelementowa grupy G. Stwierdzenie 2.5. Niepusty podzbiór H G jest grupy (G,, e) wtedy i tylko wtedy, gdy h 1 h 1 2 H dla dowolnych h 1, h 2 H. Dowód. Niech H bedzie grupy (G,, e). Weźmy dowolne h 1, h 2 H. Wtedy h 1 2 H, skad h 1 h 1 2 H. Na odwrót, niech H bedzie niepustym podzbiorem zbioru G takim, że h 1 h 1 2 H dla dowolnych h 1, h 2 H. Wtedy istnieje x H, skad e = x x 1 H, czyli e H. Weźmy 1

2 dowolne h H. Wtedy h 1 = e h 1 H, wiec h 1 H. W końcu dla dowolnych h 1, h 2 H mamy, że h 1 h 2 = h 1 (h 1 2 ) 1 H, czyli h 1 h 2 H. Zatem H jest podgrupa grupy G. Przyk lad 2.6. Podgrupa cykliczna. Niech (G,, e) bedzie i niech a G. Udowodnimy, że podzbiór a = {a k : k Z} jest najmniejsza (w sensie inkluzji) grupy G zawierajac a element a. Ponieważ a = a 1, wiec a a. W szczególności a. Weźmy dowolne h 1, h 2 a. Wtedy istnieja liczby ca lkowite k 1, k 2 takie, że h 1 = a k 1 i h 2 = a k 2. Zatem h 1 h 1 2 = a k1 (ak 2 ) 1 = a k1 a k 2 = a k 1 k 2 a. Zatem ze Stwierdzenia 2.5, a jest grupy G oraz dodatkowo a a. Niech H bedzie dowolna grupy G taka, że a H. Wtedy ze Stwierdzenia 2.3 mamy, że a k H dla każdego k Z, czyli a H. Zatem a jest najmniejsza grupy G zawierajac a element a. Nazywamy ja cykliczna generowana przez element a. Natomiast a nazywamy generatorem podgrupy a. Definicja 2.7. Powiemy, że grupa G jest cykliczna, jeżeli istnieje element a G (zwany generatorem tej grupy) taki, że G = a, tzn. G = {a k : k Z}. Stwierdzenie 2.8. Każda grupa cykliczna jest abelowa. Dowód. Niech G bedzie cykliczna o generatorze a. Wtedy G = {a k : k Z}. Weźmy dowolne x, y G. Wtedy istnieja k, l Z takie, że x = a k oraz y = a l. Zatem x y = a k a l = a k+l = a l+k = a l a k = y x, czyli grupa G jest abelowa. Twierdzenie 2.9. Niech H bedzie grupy skończonej G. dzielnikiem G. Dowód. Dla dowolnego g G niech Wtedy H jest gh = {g h : h H}. Ponieważ g = g e i e H, wiec g gh, skad G = g G gh. (1) Z prawa skracania równości w grupie wynika, że odwzorowanie h g h dla h H jest bijekcja H na gh, czyli H = gh dla każdego g G. (2) Niech a, b G bed a takie, że ah bh. Wtedy istnieja h 1, h 2 H takie, że a h 1 = b h 2. Zatem b = ah 1 h 1 2 oraz dla dowolnego h H, b h = a (h 1 h 1 2 h) ah, gdyż h 1 h 1 2 h H. Stad bh ah. Ale zbiory ah i bh sa skończone, wiec z (2), 2

3 bh = ah. Stad i z (1) oraz ze skończoności grupy G wynika, że istnieja a 1, a 2,..., a k G takie, że zbiory a 1 H, a 2 H,..., a k H sa parami roz l aczne oraz G = G = k a i H = k H, czyli H dzieli G. i=1 k a i H. i=1 Zatem Stwierdzenie Niech H G bedzie skończonym niepustym podzbiorem grupy (G,, e). Wówczas H jest grupy G wtedy i tylko wtedy, gdy h 1 h 2 H dla dowolnych h 1, h 2 H. Dowód. Jeśli H jest grupy G, to h 1 h 2 H dla dowolnych h 1, h 2 H. Na odwrót, za lóżmy, że h 1 h 2 H dla dowolnych h 1, h 2 H. Ponieważ H, wiec istnieje x H. Wtedy x 2 = x x H i jeśli dla pewnego naturalnego n, x n H, to także x n+1 = x n x H. Zatem {x, x 2, x 3,...} H i zbiór H jest skończony, wiec istnieja liczby naturalne m > n takie, że x m = x n. Stad x m n = e i m n N, wiec e H. Ponadto z tego rozumowania wynika, że dla każdego h H istnieje n N takie, że h n = e oraz n > 1. Zatem h 1 = h n 1 H. Stad ostatecznie mamy, że H jest podgrupa grupy G. Wniosek Jeżeli rzad grupy G jest liczba pierwsza, to grupa G jest cykliczna (a wiec jest abelowa). Dowód. Niech liczba pierwsza p bedzie rzedem grupy G. Ponieważ p > 1, wiec istnieje a G, a e. Zatem podgrupa a ma co najmniej dwa różne elementy: e i a oraz z Twierdzenia 2.9, a dzieli liczb pierwsza p. Zatem a = p, czyli a = G, skad G = a i grupa G jest cykliczna. Zatem ze Stwierdzenia 2.8 grupa G jest abelowa. Uwaga Z dowodu Wniosku 2.11 wynika, że jeśli rzad grupy G jest liczba pierwsza, to G = a dla każdego a G \ {e} (tzn. każdy element a e tej grupy jest jej generatorem). Stwierdzenie Cześć wspólna dowolnej niepustej rodziny podgrup grupy G jest grupy G. Dowód. Niech {H t } t T bedzie dowolna niepusta rodzina podgrup grupy (G,, e). Wtedy e H t dla każdego t T, wiec e H t. Niech h 1, h 2 H t. Wtedy t T t T h 1, h 2 H t dla każdego t T. Zatem ze Stwierdzenia 2.5, h 1 h 1 2 H t dla każdego t T. Stad h 1 h 1 2 H t. Zatem ze Stwierdzenia 2.5, H t jest grupy G. t T t T Przyk lad Podgrupa generowana przez podzbiór grupy. Niech (G,, e) bedzie i niech X bedzie dowolnym podzbiorem zbioru G. Oznaczmy przez X 3

4 rodzine wszystkich podgrup grupy G zawierajacych zbiór X. Ponieważ G X, wiec rodzina X jest niepusta. Zatem ze Stwierdzenia 2.13, X = H jest grupy G zawierajac a zbiór X. Ponadto z określenia X wynika, że jeśli H jest grupy G zawierajac a zbiór X, to H X oraz X H. Zatem X jest najmniejsza (w sensie inkluzji) grupy G zawierajac a zbiór X. Nazywamy ja generowana przez podzbiór X i oznaczamy przez X. Natomiast X nazywamy zbiorem generatorów podgrupy X. Wobec tego: H X X G i X X i H G (X H X H). (3) Oczywiście = {e}, bo {e} jest najmniejsza grupy G. Jeśli zbiór X jest skończony i X = {x 1,..., x n }, to zamiast {x 1,..., x n } bedziemy pisali x 1,..., x n. Stwierdzenie Niech X bedzie niepustym podzbiorem grupy G. Wówczas najmniejsza w sensie inkluzji podgrupa X grupy G zawierajaca zbiór X jest zbiorem wszystkich elementów postaci x k 1 1 x k x kn n, gdzie x 1,..., x n X, k 1,..., k n {1, 1} oraz n N. Dowód. Oznaczmy przez H zbiór wszystkich elementów postaci x k 1 1 x k x kn n, gdzie x 1,..., x n X, k 1,..., k n {1, 1} oraz n N. Weźmy dowolne x X. Wtedy x H, bo wystarczy wziać n = 1, k 1 = 1, x 1 = x. Zatem X H. Ale X, wiec też H. Weźmy dowolne a, b H. Wtedy istnieja n, m N, x 1,..., x n, y 1,..., y m X oraz k 1,..., k n, l 1,..., l m {1, 1} takie, że a = x k 1 1 x k x kn n i b = y l 1 1 y l ym lm. Stad a b 1 = x k 1 1 x k x kn n ym lm... y l 2 2 y l 1 1 X, bo l i {1, 1} dla każdego i = 1, 2,..., m. Zatem H jest grupy G i X H. Niech teraz K bedzie dowolna grupy G taka, że X K. Weźmy dowolne x 1,..., x n X i dowolne k 1,..., k n {1, 1}. Wówczas x 1,..., x n K, skad x 1 1,..., x 1 n K, wiec x k 1 1,..., x kn n K. Zatem ze Stwierdzenia 2.3, x k x kn n K. Wobec tego H K. Zatem H jest najmniejsza w sensie inkluzji grupy G zawierajac a zbiór X, czyli H = X. Stwierdzenie Jeżeli a jest elementem grupy (G,, e) i n jest najmniejsza liczba naturalna taka, że a n = e, to podgrupa a ma dok ladnie n elementów oraz a = {e, a, a 2,..., a n 1 }. Dowód. Oczywiście {e, a,..., a n 1 } a. Niech h a. Wtedy h = a k dla pewnego k Z. Dzielac z reszta liczbe k przez liczbe n uzyskamy, że k = qn + r dla pewnych q, r Z takich, że r {0, 1,..., n 1}. Zatem h = a qn+r = a qn a r = (a n ) q a r = = e q a r = a r {e, a,..., a n 1 }. Stad a {e, a,..., a n 1 } i ostatecznie a = {e, a,..., a n 1 }. Gdyby podgrupa a nie mia la dok ladnie n elementów, to istnia lyby liczby ca lkowite k, s takie, że 0 k < s < n oraz a s = a k. Ale wtedy a s k = e i s k N 4

5 oraz s k < n, wiec otrzymalibyśmy sprzeczność z minimalnościa liczby n. Kończy to dowód naszego stwierdzenia. Stwierdzenie Niech n N i niech a bedzie elementem grupy (G,, e) takim, że podgrupa a ma dok ladnie n elementów. Wówczas a n = e oraz a k e dla dowolnej liczby naturalnej k < n. Dowód. Z dowodu Stwierdzenia 2.10 wynika, że istnieje najmniejsza liczba naturalna s taka, że a s = e. Wtedy ze Stwierdzenia 2.16 podgrupa a ma dok ladnie s elementów, skad s = n i nasze stwierdzenie jest udowodnione. Stwierdzenie Jeżeli a 2 = e dla każdego elementu a grupy (G,, e), to grupa G jest abelowa. Dowód. Weźmy dowolne a, b G. Wtedy (ab) 2 = e, a 2 = e i b 2 = e. Zatem abab = aabb, skad z praw skracania równości w grupie, ba = ab. Zatem grupa G jest abelowa. Stwierdzenie Niech (G,, e) bedzie i H G. Wówczas równoważne sa warunki: (i) H jest rzedu 4 grupy G, (ii) H = {e, a, a 2, a 3 } dla pewnego elementu a G takiego, że a 2 e i a 4 = e lub H = {e, a, b, ab} dla pewnych a, b G takich, że a b, a e, b e, ab = ba i a 2 = b 2 = e. Dowód. Niech H bedzie rzedu 4 grupy G. Za lóżmy, że g 2 = e dla każdego g H. Wtedy ze Stwierdzenia 2.18 grupa H jest abelowa. Istnieje a H takie, że a e i istnieje b H takie, że b a i b e. Wtedy a 2 = b 2 = e i ab = ba, przy czym ab H. Jeśli ab = e, to po pomnożeniu obu stron tej równości z prawej strony przez b i uwzglednieniu tego, że b 2 = e uzyskamy, że a = b wbrew za lożeniu. Zatem ab e. Jeśli ab = a, to po skróceniu przez a otrzymamy b = e, co prowadzi do sprzeczności. Zatem ab a. Jeśli ab = b, to po skróceniu przez b uzyskamy, że a = e, wbrew za lożeniu. Zatem ab b. Wobec tego e, a, b, ab sa czterema różnymi elementami grupy H i H = 4, wiec H = {e, a, b, ab}. Teraz za lóżmy, że istnieje c H takie, że c 2 e. Wtedy c e i c 2 c. Jeśli c 3 = e, to ze Stwierdzenia 2.16 mamy, że {e, c, c 2 } jest trzyelementowa grupy czteroelementowej H, co przeczy Twierdzeniu 2.9. Zatem c 3 e i {e, c, c 2, c 3 } jest czteroelementowym podzbiorem zbioru czteroelementowego H, skad H = {e, c, c 2, c 3 }. Stad na mocy Stwierdzenia 2.17, c 4 = e. Na odwrót, niech H = {e, a, a 2, a 3 } dla pewnego a G takiego, że a 2 e i a 4 = e. Jeśli a 3 = e, to a 4 = a 3, skad po skróceniu przez a 3 otrzymamy, że a = e, a wiec a 2 = e wbrew za lożeniu. Zatem a 3 e i ze Stwierdzenia 2.16 H = {e, a, a 2, a 3 } jest czteroelementowa grupy G. W końcu, za lóżmy, że H = {e, a, b, ab} dla pewnych a, b G takich, że a b, a e, b e, ab = ba, a 2 = b 2 = e. Jeśli ab = e, to po pomnożeniu z prawej strony tej równości przez b uzyskamy, że ab 2 = b, skad ae = b i a = b, co prowadzi do sprzeczności. Zatem ab e. Jeśli ab = a, to po skróceniu przez a uzyskamy, że b = e, 5

6 wbrew za lożeniu. Zatem ab a. Jeśli ab = b, to po skróceniu przez b otrzymamy, że a = e, wbrew za lożeniu. Zatem ab b i wobec tego elementy e, a, b, ab sa parami różne. Dalej, a(ab) = a 2 b = eb = b, ba = ab, b(ab) = b(ba) = b 2 a = eb = b, (ab)a = (ba)a = ba 2 be = b, (ab)b = ab 2 = ae = a, (ab)(ab) = (ab)(ba) = ab 2 a = aea = a 2 = e. Wobec tego x y H dla dowolnych x, y H = {e, a, b, ab} i na mocy Stwierdzenia 2.10, H G. Stad H jest rzedu 4 grupy G. Stwierdzenie Każda skończona grupa nieabelowa ma rzad wiekszy niż 5. Dowód. Niech G bedzie rzedu co najwyżej 5. Wtedy G {1, 2, 3, 4, 5}. Jeśli G = 1, to G = {e}, wiec G jest abelowa. Jeśli G {2, 3, 5}, to z Wniosku 2.11 grupa G też jest abelowa. Niech dalej G = 4. Jeśli istnieje w G element a taki, że a = G, to grupa G jest abelowa (bo jest cykliczna). Za lóżmy zatem, że a G dla każdego a G. Weźmy dowolne a G, a e. Wtedy podgrupa a ma co najmniej 2 różne elementy: e, a i jest różna od G, wiec z Twierdzenia 2.9, a = 2. Zatem ze Stwierdzenia 2.17, a 2 = e. Ponieważ dodatkowo e 2 = e, wiec x 2 = e dla każdego x G. Zatem ze Stwierdzenia 2.18 grupa G jest abelowa i nasze stwierdzenie zosta lo udowodnione. Przyk lad Udowodnimy, że wszystkimi różnymi podgrupami grupy Kleina K sa: {e}, {e, S a }, {e, S b }, {e, S O }, K. Rzeczywiście, jeśli H jest grupy K, to na mocy Twierdzenia 2.9, H jest dzielnikiem K = 4, skad H = 1 lub H = 2 lub H = 4. Jeśli H = 1, to H = {e}. Jeśli H = 4, to H = K. Niech H = 2. Wtedy z Wniosku 2.11, H = x dla pewnego x K. Wtedy ze Stwierdzenia 2.17, x e i x 2 = e. Z tabelki grupy K odczytujemy, że x {S a, S b, S O } i na mocy Stwierdzenia 2.16 wszystkimi podgrupami rzedu 2 grupy K sa: {e, S a }, {e, S b }, {e, S O }. Przyk lad Udowodnimy, że wszystkimi różnymi podgrupami grupy D 3 izometrii w lasnych trójkata równobocznego sa: {e}, {e, S a }, {e, S b }, {e, S c }, {e, O 1,O 2 }, D 3. Rzeczywiście, jeśli H jest grupy D 3, to na mocy Twierdzenia 2.9, H jest dzielnikiem D 3 = 6, skad H = 1 lub H = 2 lub H = 3 lub H = 6. Jeśli H = 1, to H = {e}. Jeśli H = 6, to H = D 3. Niech H = 2. Wtedy z Wniosku 2.11, H = x dla pewnego x D 3. Zatem ze Stwierdzenia 2.17, x e i x 2 = e. Z tabelki grupy D 3 odczytujemy, że x {S a, S b, S c } i na mocy Stwierdzenia 2.16 wszystkimi podgrupami rzedu 2 grupy D 3 sa: {e, S a }, {e, S b }, {e, S c }. Niech H = 3. Wtedy z Wniosku 2.11, H = x dla pewnego x D 3. Zatem ze Stwierdzenia 2.17, x e, x 2 e i x 3 = e. Z tabelki grupy D 3 odczytujemy, że x {O 1, O 2 }. Ale O 2 = O 1 = {e, O 1, O 2 }, wiec {e, O 1, O 2 } jest jedyna rzedu 3 grupy D 3. Nazywamy ja obrotów. Przyk lad Udowodnimy, że wszystkimi różnymi podgrupami grupy D 4 izometrii w lasnych kwadratu sa: {e}, {e, S 1 }, {e, S 2 }, {e, S 3 }, {e, S 4 }, {e, O 2 }, {e, O 1, O 2, O 3 }, {e, S 1, S 2, O 2 }, {e, S 3, S 4, O 2 }, D 4. 6

7 Rzeczywiście, jeśli H jest grupy D 4, to na mocy Twierdzenia 2.9, H jest dzielnikiem D 4 = 8, skad H = 1 lub H = 2 lub H = 4 lub H = 8. Jeśli H = 1, to H = {e}. Jeśli H = 8, to H = D 4. Niech H = 2. Wtedy z Wniosku 2.11, H = a dla pewnego a D 4. Zatem ze Stwierdzenia 2.17, a e i a 2 = e. Z tabelki grupy D 4 odczytujemy, że a {S 1, S 2, S 3, S 4, O 2 } i na mocy Stwierdzenia 2.16 wszystkimi podgrupami rzedu 2 grupy D 4 sa: {e, S 1 }, {e, S 2 }, {e, S 3 }, {e, S 4 }, {e, O 2 }. Podgrupy H rzedu 4 wyznaczymy w oparciu o Stwierdzenie Jeśli H = {e, a, a 2, a 3 } = a, gdzie a D 4, a 2 e i a 4 = e, to z tabelki grupy D 4 odczytujemy, że a {O 1, O 3 }. Ale O 1 = O 3 = {e, O 1, O 2, O 3 }, wiec jedyna rzedu 4 jest {e, O 1, O 2, O 3 }. Teraz pozostaje wyznaczyć podgrupy H rzedu 4 postaci H = {e, a, b, ab}, gdzie a, b e, a b, a 2 = b 2 = e i ab = ba. Z tabelki grupy D 4 odczytujemy, że a, b {S 1, S 2, S 3, S 4, O 2 }. Jeśli a = S 1, to z tabelki grupy D 4 mamy, że b {S 2, O 2 }. Ale S 1 S 2 = O 2 i S 1 O 2 = S 2, wiec {e, S 1, O 2, S 1 O 2 } = {e, S 1, S 2, O 2 } i otrzymujemy podgrupe H = {e, S 1, S 2, O 2 }. Jeśli a = S 2, to z tabelki grupy D 4 mamy, że b {S 1, O 2 }. W obu przypadkach uzyskamy podgrupe H = {e, S 1, S 2, O 2 }. Jeśli a = S 3, to z tabelki grupy D 4 mamy, że b {S 4, O 2 }. W obu przypadkach uzyskamy podgrupe H = {e, S 3, S 4, O 2 }. Jeśli a = S 4, to uzyskamy podgrupe H = {e, S 3, S 4, O 2 }. Podobnie dla a = O 2 uzyskamy podgrupy {e, S 1, S 2, O 2 }, {e, S 3, S 4, O 2 }. Przyk lad Udowodnimy, że wszystkimi różnymi podgrupami grupy kwaternionów Q 8 sa: {e}, {e, e}, {e, e, i, i}, {e, e, j, j}, {e, e, k, k}, Q 8. Rzeczywiście, jeśli H jest grupy Q 8, to na mocy Twierdzenia 2.9, H jest dzielnikiem Q 8 = 8, skad H = 1 lub H = 2 lub H = 4 lub H = 8. Jeśli H = 1, to H = {e}. Jeśli H = 8, to H = Q 8. Niech H = 2. Wtedy z Wniosku 2.11, H = a dla pewnego a Q 8. Zatem ze Stwierdzenia 2.17, a e i a 2 = e. Z tabelki grupy Q 8 odczytujemy, że a = e i na mocy Stwierdzenia 2.16 {e, e} jest jedyna podgrupa dwuelementowa grupy Q 8. Niech teraz H = 4. Ponieważ e jest jedynym elementem różnym od e grupy Q 8, wiec ze Stwierdzenia 2.19 mamy, że H = {e, a, a 2, a 3 } = a, gdzie a Q 8, a e, a 2 e i a 4 = e. Stad a {i, i, j, j, k, k}. Ale i = i = {e, e, i, i}, j = j = {e, e, j, j}, k = k = {e, e, k, k}, wiec wszystkimi różnymi podgrupami rzedu 4 grupy Q 8 sa: {e, e, i, i}, {e, e, j, j}, {e, e, k, k}. Przyk lad Zauważmy, że grupa Kleina K nie jest cykliczna, gdyż ma rzad 4 i g 2 = e dla każdego g K. Zatem K g dla każdego g K. Ale K = S a, S b = S a, S O = S b, S O, bo S a S b = S O, S a S O = S b i S b S O = S a. Przyk lad Zauważmy, że grupa D 3 nie jest cykliczna, bo D 3 nie jest abelowa. Zatem D 3 g dla każdego g D 3. Ale D 3 = S a, S b = S a, S c = S b, S c oraz D 3 = S a, O 1 = S a, O 2 = S b, O 1 = S b, O 2 = S c, O 1 = S c, O 2, gdyż w każdym przypadku generowana podgrupa ma postać H = x, y, gdzie x y y x oraz x y i 7

8 y x i x, y e, wiec H 4. Ale z Twierdzenia 2.9, H jest dzielnikiem D 3 = 6, wiec H = 6, skad H = D 3. Ponadto ze Stwierdzenia 2.16 mamy, że {e, O 1, O 2 } = O 1 = O 2 oraz {e, S x } = S x dla x = a, b, c. Przyk lad Zauważmy, że grupa D 4 nie jest cykliczna, bo D 4 nie jest abelowa. Zatem D 4 g dla każdego g D 4. Ale D 4 = S 1, S 3 = S 1, S 4 = S 1, O 1 = S 1, O 3 oraz D 4 = S 2, S 3 = S 2, S 4 = S 2, O 1 = S 2, O 3 = S 3, O 1 = S 3, O 3 = S 4, O 1 = S 4, O 3, co w prosty sposób wynika z tabelki tej grupy i ze Stwierdzenia Ponadto {e, O 1, O 2, O 3 } = O 1 = O 3, O 2 = {e, O 2 }, S 1, S 2 = S 1, O 2 = S 2, O 2 = {e, S 1, S 2, O 2, S 3, S 4 = S 3, O 2 = S 4, O 2 = {e, S 3, S 4, O 2 }. Przyk lad Zauważmy, że grupa Q 8 nie jest cykliczna, bo Q 8 nie jest abelowa. Zatem Q 8 g dla każdego g Q 8. Ze Stwierdzenia 2.15 i z tabelki grupy Q 8 latwo można uzasadnić, że np. Q 8 = i, j = i, j = i, j = i, k = j, k oraz e = {e, e}, i = {e, e, i, i}. Zagadka 1. Niech H i K bed a podgrupami grupy G. Uzasadnij, że H K G (H K lub K H). Zagadka 2. Niech A i B bed a skończonymi podgrupami grupy G o wzglednie pierwszych rzedach. Pokazać, że wówczas A B = {e}. Zagadka 3. Niech p bedzie liczba pierwsza i niech A i B bed a różnymi podgrupami rzedu p grupy G. Pokazać, że wtedy A B = {e}. Zagadka 4. Wyznacz wszystkie podgrupy grupy Z 20. Zagadka 5. Udowodnij, że dla każdego cia la K i dla dowolnej liczby naturalnej n zbiór SL n (K) wszystkich macierzy kwadratowych stopnia n nad cia lem K o wyznaczniku równym 1 jest grupy GL n (K). Zagadka 6. Niech K bedzie dowolnym cia lem takim, że K > 2. Udowodnij, że sa podgrupami grupy GL 2 (K) nastepuj ace podzbiory: {[ ] } {[ ] } a b a b (a) A = : a, c K \ {0}, b K, (b) B = : a K \ {0}, b K, 0 c 0 1 {[ ] } {[ ] } a b 1 b (c) C = : a K \ {0}, b K, (d) D = : b K. 0 a 0 1 Która z tych podgrup jest abelowa? Zagadka 7. Dla dowolnego cia la K wyznacz centrum grupy GL 2 (K). 8

Wyk lad 4 Warstwy, dzielniki normalne

Wyk lad 4 Warstwy, dzielniki normalne Wyk lad 4 Warstwy, dzielniki normalne 1 Warstwy grupy wzgl edem podgrupy Niech H bedzie podgrupa grupy (G,, e). W zbiorze G wprowadzamy relacje l oraz r przyjmujac, że dla dowolnych a, b G: a l b a 1 b

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 5 Grupa ilorazowa, iloczyn prosty, homomorfizm

Wyk lad 5 Grupa ilorazowa, iloczyn prosty, homomorfizm Wyk lad 5 Grupa ilorazowa, iloczyn prosty, homomorfizm 1 Grupa ilorazowa Niech H b edzie dzielnikiem normalnym grupy G. Oznaczmy przez G/H zbiór wszystkich warstw lewostronnych grupy G wzgl edem podgrupy

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera

Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera Określenie podpierścienia Definicja 9.. Podpierścieniem pierścienia (P, +,, 0, ) nazywamy taki podzbiór A P, który jest pierścieniem ze wzgledu

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych

Wyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych Wyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych 1 Określenie podprzestrzeni Definicja 6.1. Niepusty podzbiór V 1 V nazywamy podprzestrzeni przestrzeni liniowej V, jeśli ma on nastepuj ace w lasności: (I)

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 12. (ii) najstarszy wspó lczynnik wielomianu f jest elementem odwracalnym w P. Dowód. Niech st(f) = n i niech a bedzie

Wyk lad 12. (ii) najstarszy wspó lczynnik wielomianu f jest elementem odwracalnym w P. Dowód. Niech st(f) = n i niech a bedzie 1 Dzielenie wielomianów Wyk lad 12 Ważne pierścienie Definicja 12.1. Niech P bedzie pierścieniem, który może nie być dziedzina ca lkowitości. Powiemy, że w pierścieniu P [x] jest wykonalne dzielenie z

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 14 Cia la i ich w lasności

Wyk lad 14 Cia la i ich w lasności Wyk lad 4 Cia la i ich w lasności Charakterystyka cia la Określenie cia la i w lasności dzia lań w ciele y ly omówione na algerze liniowej. Stosujac terminologie z teorii pierścieni możemy powiedzieć,

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej 1 Baza przestrzeni liniowej Niech V bedzie przestrzenia liniowa. Powiemy, że podzbiór X V jest maksymalnym zbiorem liniowo niezależnym, jeśli X jest zbiorem

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej 1 Operacje elementarne na uk ladach wektorów Niech α 1,..., α n bed dowolnymi wektorami przestrzeni liniowej V nad cia lem K. Wyróżniamy nastepuj ace operacje

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 1 Podstawowe struktury algebraiczne

Wyk lad 1 Podstawowe struktury algebraiczne Wyk lad 1 Podstawowe struktury algebraiczne 1 Dzia lanie w zbiorze Majac dane dowolne dwa przedmioty a b możemy z nich utworzyć pare uporzadkowan a (a b) o poprzedniku a i nastepniku b. Warunek na równość

Bardziej szczegółowo

Zadania z algebry liniowej - sem. I Struktury algebraiczne

Zadania z algebry liniowej - sem. I Struktury algebraiczne Zadania z algebry liniowej - sem. I Struktury algebraiczne Definicja 1. Działaniem dwuargumentowym w niepustym zbiorze A nazywamy każdą funkcję : A A A, tzn. taką funkcję, że zachodzi a,b A (a, b) ((a,

Bardziej szczegółowo

Algebra konspekt wykladu 2009/10 1. du na dzialanie na zbioze G, jeśli dla dowolnych elementów x, y S, x y S. S jest zamkniety ze wzgle

Algebra konspekt wykladu 2009/10 1. du na dzialanie na zbioze G, jeśli dla dowolnych elementów x, y S, x y S. S jest zamkniety ze wzgle Algebra konspekt wykladu 2009/10 1 3 Podgrupy Niech S g mówimy, że podzbiór S jest zamknie ty ze wzgle du na dzialanie na zbioze G, jeśli dla dowolnych elementów x, y S, x y S. S jest zamkniety ze wzgle

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne Wyk lad 11 Wektory i wartości w lasne 1 Wektory i wartości w lasne Niech V bedzie przestrzenia liniowa nad cia lem K Każde przekszta lcenie liniowe f : V V nazywamy endomorfizmem liniowym przestrzeni V

Bardziej szczegółowo

WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE

WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE Definicja 1 Algebra abstrakcyjna nazywamy teorie, której przedmiotem sa dzia lania na

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste 1 Konstrukcja pierścienia wielomianów Niech P bedzie dowolnym pierścieniem, w którym 0 1. Oznaczmy przez P [x] zbiór wszystkich nieskończonych ciagów o wszystkich

Bardziej szczegółowo

Literatura: Oznaczenia:

Literatura: Oznaczenia: Literatura: 1. R.R.Andruszkiewicz,,,Wyk lady z algebry ogólnej I, Wydawnictwo UwB, Bia lystok 2005. 2. Cz. Bagiński,,,Wst ep do teorii grup, Wydawnictwo Script, Warszawa 2002. 3. M. Bryński i J. Jurkiewicz,,,Zbiór

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej Wyk lad 9 Baza i wymiar liniowej Baza liniowej Niech V bedzie nad cia lem K Powiemy, że zbiór wektorów {α,, α n } jest baza V, jeżeli wektory α,, α n sa liniowo niezależne oraz generuja V tzn V = L(α,,

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 3 Grupy cykliczne

Wyk lad 3 Grupy cykliczne Wyk la 3 Grupy cykliczne Definicja 3.1. Niech a bezie elementem grupy (G,, e). Jeżeli istnieje liczba naturalna k taka, że a k = e, to najmniejsza taka liczbe naturalna k nazywamy rzeem elementu a. W przeciwnym

Bardziej szczegółowo

1 Grupy. 1.1 Grupy. 1.2 Podgrupy. 1.3 Dzielniki normalne. 1.4 Homomorfizmy

1 Grupy. 1.1 Grupy. 1.2 Podgrupy. 1.3 Dzielniki normalne. 1.4 Homomorfizmy 1 Grupy 1.1 Grupy 1.1.1. Niech G będzie taką grupa, że (ab) 2 = a 2 b 2 dla dowolnych a, b G. Udowodnić, że grupa G jest abelowa. 1.1.2. Niech G będzie taką grupa, że (ab) 1 = a 1 b 1 dla dowolnych a,

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach. Określenie wyznacznika

Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach. Określenie wyznacznika Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach Określenie wyznacznika 1 Określenie macierzy Niech K bedzie dowolnym cia lem oraz niech n i m bed a dowolnymi liczbami naturalnymi Prostokatn a tablice a 11 a 12 a 1n

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania

Wyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania Wyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania 1 Przekszta lcenia liniowe i ich w lasności Definicja 9.1. Niech V i W bed przestrzeniami liniowymi. Przekszta lcenie f : V W spe lniajace warunki:

Bardziej szczegółowo

Dzia lanie grupy na zbiorze. Twierdzenie Sylowa

Dzia lanie grupy na zbiorze. Twierdzenie Sylowa Dzia lanie grupy na zbiorze. Twierdzenie Sylowa Niech G be dzie dowolna grupa, zaś X zbiorem. 1. Definicja. Dzia laniem grupy G na zbiorze X nazywamy funkcje µ: G X X, µ(g, x) = g x, spe lniaja ca dwa

Bardziej szczegółowo

Teoria miary WPPT IIr. semestr zimowy 2009 Wyk lady 6 i 7. Mierzalność w sensie Carathéodory ego Miara Lebesgue a na prostej

Teoria miary WPPT IIr. semestr zimowy 2009 Wyk lady 6 i 7. Mierzalność w sensie Carathéodory ego Miara Lebesgue a na prostej Teoria miary WPPT IIr. semestr zimowy 2009 Wyk lady 6 i 7. Mierzalność w sensie Carathéodory ego Miara Lebesgue a na prostej 27-28/10/09 ZBIORY MIERZALNE WZGLȨDEM MIARY ZEWNȨTRZNEJ Niech µ bȩdzie miar

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 8 macierzy i twierdzenie Kroneckera-Capellego

Wyk lad 8 macierzy i twierdzenie Kroneckera-Capellego Wyk lad 8 Rzad macierzy i twierdzenie Kroneckera-Capellego 1 Określenie rz edu macierzy Niech A bedzie m n - macierza Wówczas wiersze macierzy A możemy w naturalny sposób traktować jako wektory przestrzeni

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera

Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera 1 Odwracanie macierzy I n jest elementem neutralnym mnożenia macierzy w zbiorze M n (R) tzn A I n I n A A dla dowolnej macierzy A M n (R) Ponadto z twierdzenia

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna

Wyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna Wyk lad 5 W lasności wyznaczników Macierz odwrotna 1 Operacje elementarne na macierzach Bardzo ważne znaczenie w algebrze liniowej odgrywaja tzw operacje elementarne na wierszach lub kolumnach macierzy

Bardziej szczegółowo

Uwaga 1.2. Niech (G, ) będzie grupą, H 1, H 2 < G. Następujące warunki są równoważne:

Uwaga 1.2. Niech (G, ) będzie grupą, H 1, H 2 < G. Następujące warunki są równoważne: 1. Wykład 1: Produkty grup. Produkty i koprodukty grup abelowych. Przypomnijmy konstrukcje słabych iloczynów (sum) prostych i iloczynów (sum) prostych grup znane z kursowego wykładu algebry. Ze względu

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 14 Formy kwadratowe I

Wyk lad 14 Formy kwadratowe I Wyk lad 14 Formy kwadratowe I Wielomian n-zmiennych x 1,, x n postaci n a ij x i x j, (1) gdzie a ij R oraz a ij = a ji dla wszystkich i, j = 1,, n nazywamy forma kwadratowa n-zmiennych Forme (1) można

Bardziej szczegółowo

1 Znaleźć wszystkie możliwe tabelki dzia lań grupowych na zbiorze 4-elementowym.

1 Znaleźć wszystkie możliwe tabelki dzia lań grupowych na zbiorze 4-elementowym. Algebra I Bardzo dobrym źród lem zadań (ze wskazówkami do rozwia zań) jest M Bryński, J Jurkiewicz - Zbiór zadań z algebry, doste pny w bibliotece Moje zadania dla studentów z *: https://wwwmimuwedupl/%7eaweber/zadania/algebra2014/grupyzadpdf

Bardziej szczegółowo

Działanie grupy na zbiorze

Działanie grupy na zbiorze Działanie grupy na zbiorze Definicja 0.1 Niech (G, ) będzie dowolną grupą oraz X niepustym zbiorem, to odwzorowanie : G X X nazywamy działaniem grupy G na zbiorze X jeślinastępujące warunki są spełnione:

Bardziej szczegółowo

4. Dzia lanie grupy na zbiorze

4. Dzia lanie grupy na zbiorze 17 4. Dzia lanie grupy na zbiorze Znaczna cze ść poznanych przez nas przyk ladów grup, to podgrupy grupy bijekcji jakiegoś zbioru. Cze sto taka podgrupa sk lada sie z bijekcji, które zachowuja dodatkowa

Bardziej szczegółowo

Działanie grupy na zbiorze

Działanie grupy na zbiorze Działanie grupy na zbiorze Definicja 0.1 Niech (G, ) będzie dowolną grupą oraz X niepustym zbiorem, to odwzorowanie : G X X nazywamy działaniem grupy G na zbiorze X jeślinastępujące warunki są spełnione:

Bardziej szczegółowo

1.1 Definicja. 1.2 Przykład. 1.3 Definicja. Niech G oznacza dowolny, niepusty zbiór.

1.1 Definicja. 1.2 Przykład. 1.3 Definicja. Niech G oznacza dowolny, niepusty zbiór. 20. Definicje i przykłady podstawowych struktur algebraicznych (grupy, pierścienie, ciała, przestrzenie liniowe). Pojęcia dotyczące przestrzeni liniowych (liniowa zależność i niezależność układu wektorów,

Bardziej szczegółowo

Dziedziny Euklidesowe

Dziedziny Euklidesowe Dziedziny Euklidesowe 1.1. Definicja. Dziedzina Euklidesowa nazywamy pare (R, v), gdzie R jest dziedzina ca lkowitości a v : R \ {0} N {0} funkcja zwana waluacja, która spe lnia naste ce warunki: 1. dla

Bardziej szczegółowo

Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl. krzywej zamknietej

Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl. krzywej zamknietej Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl edem krzywej zamkni etej 1. Liczby zespolone - konstrukcja Hamiltona 2. Homotopia odwzorowań na okr egu 3. Indeks odwzorowania ciag lego wzgledem krzywej zamknietej

Bardziej szczegółowo

WYKŁADY Z ALGEBRY OGÓLNEJ

WYKŁADY Z ALGEBRY OGÓLNEJ WYKŁADY Z ALGEBRY OGÓLNEJ II UNIWERSYTET w BIAŁYMSTOKU Instytut Matematyki Ryszard R. Andruszkiewicz WYKŁADY Z ALGEBRY OGÓLNEJ II Białystok 2007 Copyright c Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2005 ISBN

Bardziej szczegółowo

Zestaw 2. Definicje i oznaczenia. inne grupy V 4 grupa czwórkowa Kleina D n grupa dihedralna S n grupa symetryczna A n grupa alternująca.

Zestaw 2. Definicje i oznaczenia. inne grupy V 4 grupa czwórkowa Kleina D n grupa dihedralna S n grupa symetryczna A n grupa alternująca. Zestaw 2 Definicja grupy Definicje i oznaczenia grupa zbiór z działaniem łącznym, posiadającym element neutralny, w którym każdy element posiada element odwrotny grupa abelowa (przemienna) grupa, w której

Bardziej szczegółowo

Teoria ciała stałego Cz. I

Teoria ciała stałego Cz. I Teoria ciała stałego Cz. I 1. Elementy teorii grup Grupy symetrii def. Grupy Zbiór (skończony lub nieskończony) elementów {g} tworzy grupę gdy: - zdefiniowana operacja mnożenia (złożenia) g 1 g 2 = g 3

Bardziej szczegółowo

1 Określenie pierścienia

1 Określenie pierścienia 1 Określenie pierścienia Definicja 1. Niech P będzie zbiorem, w którym określone są działania +, (dodawanie i mnożenie). Mówimy, że struktura (P, +, ) jest pierścieniem, jeżeli spełnione są następujące

Bardziej szczegółowo

Niech X bȩdzie dowolnym zbiorem. Dobry porz adek to relacja P X X (bȩdziemy pisać x y zamiast x, y P ) o w lasnościach:

Niech X bȩdzie dowolnym zbiorem. Dobry porz adek to relacja P X X (bȩdziemy pisać x y zamiast x, y P ) o w lasnościach: Teoria miary WPPT IIr semestr zimowy 2009 Wyk lad 4 Liczby kardynalne, indukcja pozaskończona DOBRY PORZA DEK 14/10/09 Niech X bȩdzie dowolnym zbiorem Dobry porz adek to relacja P X X (bȩdziemy pisać x

Bardziej szczegółowo

Prostota grup A n. Pokażemy, że grupy A n sa. proste dla n 5. Dowód jest indukcyjny i poprzedzimy go lematem.

Prostota grup A n. Pokażemy, że grupy A n sa. proste dla n 5. Dowód jest indukcyjny i poprzedzimy go lematem. Prostota grup A n. Pokażemy, że grupy A n sa proste dla n 5. Dowód jest indukcyjny i poprzedzimy go lematem. 1 2 0. Twierdzenie Schura Zassenhausa W tym rozdziale zajmiemy sie bardzo użytecznym twierdzeniem,

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenia 1 - Pojęcie grupy i rzędu elementu

Ćwiczenia 1 - Pojęcie grupy i rzędu elementu Algebra 1 Ćwiczenia 1 - Pojęcie grupy i rzędu elementu Definicje i podstawowe własności Definicja 1. Niech X będzie niepustym zbiorem. Działaniem w zbiorze X nazywamy dowolne odwzorowanie (funkcję) działające

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 11 Przekszta lcenia liniowe a macierze

Wyk lad 11 Przekszta lcenia liniowe a macierze Wyk lad 11 Przekszta lcenia liniowe a macierze 1 Izomorfizm przestrzeni L(V ; W ) i M m n (R) Twierdzenie 111 Niech V i W bed a przestrzeniami liniowymi o bazach uporzadkowanych (α 1,, α n ) i (β 1,, β

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 13 Funkcjona ly dwuliniowe

Wyk lad 13 Funkcjona ly dwuliniowe 1 Izomorfizmy kanoniczne Wyk lad 13 Funkcjona ly dwuliniowe Definicja 13.1. Niech V i W bed przestrzeniami liniowymi. Funkcje ξ : V W R nazywamy funkcjona lem dwuliniowym, jeżeli i a,b R α,β V γ W ξa α

Bardziej szczegółowo

Podstawowe struktury algebraiczne

Podstawowe struktury algebraiczne Maciej Grzesiak Podstawowe struktury algebraiczne 1. Wprowadzenie Przedmiotem algebry było niegdyś przede wszystkim rozwiązywanie równań. Obecnie algebra staje się coraz bardziej nauką o systemach matematycznych.

Bardziej szczegółowo

5. Algebra działania, grupy, grupy permutacji, pierścienie, ciała, pierścień wielomianów.

5. Algebra działania, grupy, grupy permutacji, pierścienie, ciała, pierścień wielomianów. 5. Algebra działania, grupy, grupy permutacji, pierścienie, ciała, pierścień wielomianów. Algebra jest jednym z najstarszych działów matematyki dotyczącym początkowo tworzenia metod rozwiązywania równań

Bardziej szczegółowo

Zadania o liczbach zespolonych

Zadania o liczbach zespolonych Zadania o liczbach zespolonych Zadanie 1. Znaleźć takie liczby rzeczywiste a i b, aby zachodzi ly równości: a) a( + i) + b(4 i) 6 i, b) a( + i) + b( + i) 8i, c) a(4 i) + b(1 + i) 7 1i, ( ) a d) i + b +i

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 3 Wyznaczniki

Wyk lad 3 Wyznaczniki 1 Określenie wyznacznika Wyk lad 3 Wyznaczniki Niech A bedzie macierza kwadratowa stopnia n > 1 i niech i, j bed a liczbami naturalnymi n Symbolem A ij oznaczać bedziemy macierz kwadratowa stopnia n 1

Bardziej szczegółowo

Uniwersytet w Białymstoku. Wykład monograficzny

Uniwersytet w Białymstoku. Wykład monograficzny Uniwersytet w Białymstoku Wydział Matematyczno-Fizyczny Instytut Matematyki dr hab. Ryszard Andruszkiewicz Wykład monograficzny Wykład monograficzny prowadzony dla studentów V roku matematyki przez dr

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa. Wzory Cramera

Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa. Wzory Cramera Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa Wzory Cramera Metoda eliminacji Gaussa Metoda eliminacji Gaussa polega na znalezieniu dla danego uk ladu a x + a 2 x 2 + + a n x n = b a 2 x + a 22 x 2 + + a 2n x n =

Bardziej szczegółowo

Wykład 4. Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni.

Wykład 4. Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni. Wykład 4 Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni. Twierdzenie 1 Niech m, n Z. Jeśli n > 0 to istnieje dokładnie jedna para licz q, r, że: m = qn + r, 0 r < n. Liczbę r nazywamy resztą z dzielenia

Bardziej szczegółowo

Grupy. Permutacje 1. (G2) istnieje element jednostkowy (lub neutralny), tzn. taki element e G, że dla dowolnego a G zachodzi.

Grupy. Permutacje 1. (G2) istnieje element jednostkowy (lub neutralny), tzn. taki element e G, że dla dowolnego a G zachodzi. Grupy. Permutacje 1 1 Definicja grupy Niech G będzie zbiorem. Działaniem na zbiorze G nazywamy odwzorowanie (oznaczane, jak mnożenie, przez ) przyporządkowujące każdej parze uporządkowanej (a, b) G G element

Bardziej szczegółowo

Algebra abstrakcyjna

Algebra abstrakcyjna Algebra abstrakcyjna Przykłady 1. Sama liczba 0 tworzy grupę (rzędu 1) ze względu na zwykłe dodawanie, również liczba 1 tworzy grupę (rzędu 1) ze względu na zwykłe mnożenie.. Liczby 1 i 1 stanowią grupą

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA 1 Skrypt do wyk ladu A. Roman Wencel

ALGEBRA 1 Skrypt do wyk ladu A. Roman Wencel ALGEBRA 1 Skrypt do wyk ladu A Roman Wencel Wroc law, wrzesień 2008 Spis treści Wst ep 2 Rozdzia l 0. Liczby naturalne, ca lkowite i wymierne 3 Rozdzia l 1. Dzia lania i systemy algebraiczne. Pojecie pó

Bardziej szczegółowo

1. Zadania z Algebry I

1. Zadania z Algebry I 1 Zadania z Algebry I Z 11 Znaleźć podgrupy grup Z 12, Z 8, D 6 i D 12 i narysować graf zawierań mie dzy nimi Z 12 Niech Q 8 := j, k GL(2, C), gdzie j, k sa macierzami: j = ( ) i 0 0 i k = ( 0 ) 1 1 0

Bardziej szczegółowo

Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność wektorów, bazy przestrzeni wektorowych

Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność wektorów, bazy przestrzeni wektorowych Grupa, cia lo Zadanie 1. Jakie w lasności w zbiorze liczb naturalnych, ca lkowitych, wymiernych, rzeczywistych maj dzia lania a b = a b, a b = a 2 + b 2, a b = a+b, a b = b. 2 Zadanie 2. Pokazać, że (R

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 10 Przestrzeń przekszta lceń liniowych

Wyk lad 10 Przestrzeń przekszta lceń liniowych Wyk lad 10 Przestrzeń przekszta lceń liniowych 1 Określenie przestrzeni przekszta lceń liniowych Niech V i W bed a przestrzeniami liniowymi Oznaczmy przez L(V ; W ) zbór wszystkich przekszta lceń liniowych

Bardziej szczegółowo

Grupy i cia la, liczby zespolone

Grupy i cia la, liczby zespolone Rozdzia l 1 Grupy i cia la, liczby zespolone Dla ustalenia uwagi, b edziemy używać nast epuj acych oznaczeń: N = { 1, 2, 3,... } - liczby naturalne, Z = { 0, ±1, ±2,... } - liczby ca lkowite, W = { m n

Bardziej szczegółowo

Algebra i jej zastosowania ćwiczenia

Algebra i jej zastosowania ćwiczenia Algebra i jej zastosowania ćwiczenia 13 stycznia 013 1 Reprezentacje liniowe grup skończonych 1. Pokazać, że zbiór wszystkich pierwiastków stopnia n z jedności jest grupa abelowa wzgle dem mnożenia.. Pokazać,

Bardziej szczegółowo

. : a 1,..., a n F. . a n Wówczas (F n, F, +, ) jest przestrzenią liniową, gdzie + oraz są działaniami zdefiniowanymi wzorami:

. : a 1,..., a n F. . a n Wówczas (F n, F, +, ) jest przestrzenią liniową, gdzie + oraz są działaniami zdefiniowanymi wzorami: 9 Wykład 9: Przestrzenie liniowe i podprzestrzenie Definicja 9 Niech F będzie ciałem Algebrę (V, F, +, ), gdzie V, + jest działaniem w zbiorze V zwanym dodawaniem wektorów, a jest działaniem zewnętrznym

Bardziej szczegółowo

2 Rodziny zbiorów. 2.1 Algebry i σ - algebry zbiorów. M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 2 11

2 Rodziny zbiorów. 2.1 Algebry i σ - algebry zbiorów. M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 2 11 M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 2 11 2 Rodziny zbiorów 2.1 Algebry i σ - algebry zbiorów Niech X będzie niepustym zbiorem. Rodzinę indeksowaną zbiorów {A i } i I 2 X nazywamy rozbiciem zbioru X

Bardziej szczegółowo

Ciała i wielomiany 1. przez 1, i nazywamy jedynką, zaś element odwrotny do a 0 względem działania oznaczamy przez a 1, i nazywamy odwrotnością a);

Ciała i wielomiany 1. przez 1, i nazywamy jedynką, zaś element odwrotny do a 0 względem działania oznaczamy przez a 1, i nazywamy odwrotnością a); Ciała i wielomiany 1 Ciała i wielomiany 1 Definicja ciała Niech F będzie zbiorem, i niech + ( dodawanie ) oraz ( mnożenie ) będą działaniami na zbiorze F. Definicja. Zbiór F wraz z działaniami + i nazywamy

Bardziej szczegółowo

Niezb. ednik matematyczny. Niezb. ednik matematyczny

Niezb. ednik matematyczny. Niezb. ednik matematyczny Niezb ednik matematyczny Niezb ednik matematyczny Liczby zespolone I Rozważmy zbiór R R (zbiór par liczb rzeczywistych) i wprowadźmy w nim nastepuj ace dzia lania: z 1 + z 2 = (x 1, y 1 ) + (x 2, y 2 )

Bardziej szczegółowo

5. Wykład 5: Grupy proste. Definicja 5.1. Grupę (G, ) nazywamy grupą prostą, gdy G nie zawiera właściwych podgrup normalnych.

5. Wykład 5: Grupy proste. Definicja 5.1. Grupę (G, ) nazywamy grupą prostą, gdy G nie zawiera właściwych podgrup normalnych. 5. Wykład 5: Grupy proste. Definicja 5.1. Grupę (G, ) nazywamy grupą prostą, gdy G nie zawiera właściwych podgrup normalnych. Przeprowadzimy obecnie skróconą klasyfikację skończonych grup prostych. 5.1.

Bardziej szczegółowo

Zadanie 2. Obliczyć rangę dowolnego elementu zbioru uporządkowanego N 0 N 0, gdy porządek jest zdefiniowany następująco: (a, b) (c, d) (a c b d)

Zadanie 2. Obliczyć rangę dowolnego elementu zbioru uporządkowanego N 0 N 0, gdy porządek jest zdefiniowany następująco: (a, b) (c, d) (a c b d) Matemaryka dyskretna - zadania Zadanie 1. Opisać zbiór wszystkich elementów rangi k zbioru uporządkowanego X dla każdej liczby naturalnej k, gdy X jest rodziną podzbiorów zbioru skończonego Y. Elementem

Bardziej szczegółowo

Logika matematyczna i teoria mnogości (I) J. de Lucas

Logika matematyczna i teoria mnogości (I) J. de Lucas Logika matematyczna i teoria mnogości (I) J. de Lucas Ćwiczenie 1. (Zad. L. Newelskiego) Niech p oznacza zdanie Ala je, zaś q zdanie As wyje. Zapisz jako formu ly rachunku zdań nastȩpuj ace zdania: 1.1.

Bardziej szczegółowo

Chcąc wyróżnić jedno z działań, piszemy np. (, ) i mówimy, że działanie wprowadza w STRUKTURĘ ALGEBRAICZNĄ lub, że (, ) jest SYSTEMEM ALGEBRAICZNYM.

Chcąc wyróżnić jedno z działań, piszemy np. (, ) i mówimy, że działanie wprowadza w STRUKTURĘ ALGEBRAICZNĄ lub, że (, ) jest SYSTEMEM ALGEBRAICZNYM. DEF. DZIAŁANIE DWUARGUMENTOWE Działaniem dwuargumentowym w niepsutym zbiorze nazywamy każde odwzorowanie iloczynu kartezjańskiego :. Inaczej mówiąc, w zbiorze jest określone działanie dwuargumentowe, jeśli:

Bardziej szczegółowo

1. Określenie pierścienia

1. Określenie pierścienia 1. Określenie pierścienia Definicja 1. Niech P będzie zbiorem, w którym określone są działania +, (dodawanie i mnożenie). Mówimy, że struktura (P, +, ) jest pierścieniem, jeżeli spełnione są następujące

Bardziej szczegółowo

PODSTAWOWE W LASNOŚCI W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH

PODSTAWOWE W LASNOŚCI W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH PODSTAWOWE W LASNOŚCI DZIA LAŃ I NIERÓWNOŚCI W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH W dalszym cia gu be dziemy zajmować sie g lównie w lasnościami liczb rzeczywistych, funkcjami określonymi na zbiorach z lożonych

Bardziej szczegółowo

Matematyka dyskretna

Matematyka dyskretna Matematyka dyskretna Wykład 9: Grupy skończone Gniewomir Sarbicki Grupy cykliczne Definicja: Jeżeli każdy element grupy G jest postaci a n dla pewnego a G, to mówimy, że grupa G jest grupą cykliczną o

Bardziej szczegółowo

Zadania o grupach Zadania zawieraja

Zadania o grupach Zadania zawieraja Zadania o grupach 18112014 Zadania zawieraja odsy lacze do podre czników [BT] A Bojanowska, P Traczyk, Algebra I (skrypt) http://wwwmimuwedupl/%7eaboj/algebra/algfinv1pdf [Br] J Browkin, Teoria cia, BiblMat49,

Bardziej szczegółowo

1 Działania na zbiorach

1 Działania na zbiorach M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 1 1 1 Działania na zbiorach W rozdziale tym przypomnimy podstawowe działania na zbiorach koncentrując się na własnościach tych działań, które będą przydatne w dalszej

Bardziej szczegółowo

... [a n,b n ] kn [M 1,M 2 ], gdzie a i M 1, b i M 2, dla i {1,..., n}. Wówczas: [a 1,b 1 ] k 1. ... [a n,b n ] kn =(a 1 b 1 a 1

... [a n,b n ] kn [M 1,M 2 ], gdzie a i M 1, b i M 2, dla i {1,..., n}. Wówczas: [a 1,b 1 ] k 1. ... [a n,b n ] kn =(a 1 b 1 a 1 4. Wykład 4: Grupy rozwiązalne i nilpotentne. Definicja 4.1. Niech (G, ) będzie grupą. Wówczas (1) ciąg podgrup grupy G zdefiniowany indukcyjnie wzorami G (0) = G, G (i) =[G (i 1),G (i 1) ], dla i N nazywamy

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ BAZY PRZESTRZENI WEKTOROWYCH

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ BAZY PRZESTRZENI WEKTOROWYCH ALGEBRA Z GEOMETRIĄ 1/10 BAZY PRZESTRZENI WEKTOROWYCH Piotr M. Hajac Uniwersytet Warszawski Wykład 11, 18.12.2013 Typeset by Jakub Szczepanik. Istnienie bazy Tak jak wśród wszystkich pierścieni wyróżniamy

Bardziej szczegółowo

LX Olimpiada Matematyczna

LX Olimpiada Matematyczna LX Olimpiada Matematyczna Rozwiązania zadań konkursowych zawodów stopnia drugiego 13 lutego 2009 r. (pierwszy dzień zawodów) Zadanie 1. Liczby rzeczywiste a 1, a 2,..., a n (n 2) spełniają warunek a 1

Bardziej szczegółowo

Statystyka w analizie i planowaniu eksperymentu

Statystyka w analizie i planowaniu eksperymentu 5 marca 2011 Zasady 10 wyk ladów; egzamin pisemny; Literatura 1 A. Lomnicki Wprowadzenie do statystyki dla przyrodników PWN 1999. 2 W. Krysicki, J. Bartos, W. Dyczka, K. Królikowska, M. Wasilewski Rachunek

Bardziej szczegółowo

Algebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, czȩść druga

Algebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, czȩść druga Algebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, czȩść druga Anna Romanowska January 29, 2016 4 Kraty i algebry Boole a 41 Kraty zupe lne Definicja 411 Zbiór uporza dkowany (P, ) nazywamy krata zupe lna,

Bardziej szczegółowo

1. Elementy (abstrakcyjnej) teorii grup

1. Elementy (abstrakcyjnej) teorii grup 1. Elementy (abstrakcyjnej) teorii grup Grupy symetrii def. Grupy Zbiór (skończony lub nieskończony) elementów {g} tworzy grupę gdy: - zdefiniowana operacja mnożenia (złożenia) g 1 g 2 = g 3 є G - (g 1

Bardziej szczegółowo

ep do matematyki aktuarialnej Micha l Jasiczak Wyk lad 3 Tablice trwania życia 2

ep do matematyki aktuarialnej Micha l Jasiczak Wyk lad 3 Tablice trwania życia 2 Wst ep do matematyki aktuarialnej Micha l Jasiczak Wyk lad 3 Tablice trwania życia 2 1 Przypomnienie Jesteśmy już w stanie wyznaczyć tp x = l x+t l x, gdzie l x, l x+t, to liczebności kohorty odpowiednio

Bardziej szczegółowo

Relacje. opracował Maciej Grzesiak. 17 października 2011

Relacje. opracował Maciej Grzesiak. 17 października 2011 Relacje opracował Maciej Grzesiak 17 października 2011 1 Podstawowe definicje Niech dany będzie zbiór X. X n oznacza n-tą potęgę kartezjańską zbioru X, tzn zbiór X X X = {(x 1, x 2,..., x n ) : x k X dla

Bardziej szczegółowo

Algebra i jej zastosowania ćwiczenia

Algebra i jej zastosowania ćwiczenia Algebra i jej zastosowania ćwiczenia A Pilitowska i A Romanowska 24 kwietnia 2006 1 Grupy i quasigrupy 1 Pokazać, że w każdej grupie (G,, 1, 1): (a) jeśli xx = x, to x = 1, (b) (xy) 1 = y 1 x 1, (c) zachodzi

Bardziej szczegółowo

Algebra liniowa z geometria. - zadania Rok akademicki 2010/2011

Algebra liniowa z geometria. - zadania Rok akademicki 2010/2011 1 GEOMETRIA ANALITYCZNA 1 Wydział Fizyki Algebra liniowa z geometria - zadania Rok akademicki 2010/2011 Agata Pilitowska i Zbigniew Dudek 1 Geometria analityczna 1.1 Punkty i wektory 1. Sprawdzić, czy

Bardziej szczegółowo

Cia la i wielomiany Javier de Lucas

Cia la i wielomiany Javier de Lucas Cia la i wielomiany Javier de Lucas Ćwiczenie 1. Za lóż, że (F, +,, 1, 0) jest cia lem i α, β F. w laściwości s a prawd a? Które z nastȩpuj acych 1. 0 α = 0. 2. ( 1) α = α. 3. Każdy element zbioru F ma

Bardziej szczegółowo

5. Podgrupy normalne i grupy ilorazowe

5. Podgrupy normalne i grupy ilorazowe 22 5 Podgrupy normalne i grupy ilorazowe Niech ϕ : G H be dzie homomorfizmem Rozpatrzmy zbiór warstw lewostronnych G/ ker ϕ grupy G wzgle dem podgrupy ker ϕ Latwo zauważyć, że ϕ(x) = ϕ(y) x 1 y ker ϕ x

Bardziej szczegółowo

Indukcja matematyczna. Zasada minimum. Zastosowania.

Indukcja matematyczna. Zasada minimum. Zastosowania. Indukcja matematyczna. Zasada minimum. Zastosowania. Arkadiusz Męcel Uwagi początkowe W trakcie zajęć przyjęte zostaną następujące oznaczenia: 1. Zbiory liczb: R - zbiór liczb rzeczywistych; Q - zbiór

Bardziej szczegółowo

B jest liniowo niezależny V = lin (B) 1. Układ pusty jest bazą przestrzeni trywialnej {θ}. a i v i = i I. b i v i, (a i b i ) v i = θ.

B jest liniowo niezależny V = lin (B) 1. Układ pusty jest bazą przestrzeni trywialnej {θ}. a i v i = i I. b i v i, (a i b i ) v i = θ. 8 Baza i wymiar Definicja 8.1. Bazą przestrzeni liniowej nazywamy liniowo niezależny układ jej wektorów, który generuję tę przestrzeń. Innymi słowy, układ B = (v i ) i I wektorów z przestrzeni V jest bazą

Bardziej szczegółowo

g liczb rzeczywistych (a n ) spe lnia warunek

g liczb rzeczywistych (a n ) spe lnia warunek . Czy jest prawda, że a) R y R z R y + yz + = 0 ; b) R y R z R y + yz + 0 ; c) R y R z R y + yz + = 0 ; d) R y R z R y + yz + 0? 2. Czy jest prawdziwa nierówność a) ctg > ; b) tg < cos ; c) cos < sin ;

Bardziej szczegółowo

Podstawowe struktury algebraiczne

Podstawowe struktury algebraiczne Rozdział 1 Podstawowe struktury algebraiczne 1.1. Działania wewnętrzne Niech X będzie zbiorem niepustym. Dowolną funkcję h : X X X nazywamy działaniem wewnętrznym w zbiorze X. Działanie wewnętrzne, jak

Bardziej szczegółowo

F t+ := s>t. F s = F t.

F t+ := s>t. F s = F t. M. Beśka, Całka Stochastyczna, wykład 1 1 1 Wiadomości wstępne 1.1 Przestrzeń probabilistyczna z filtracją Niech (Ω, F, P ) będzie ustaloną przestrzenią probabilistyczną i niech F = {F t } t 0 będzie rodziną

Bardziej szczegółowo

13 Zastosowania Lematu Szemerédiego

13 Zastosowania Lematu Szemerédiego 13 Zastosowania Lematu Szemerédiego 13.1 Twierdzenie Erdősa-Stone a (Rozdzia ly 7.1 i 7.5 podre cznika) Jednym z g lównych zagadnień ekstremalnej teorii grafów jest wyznaczenie parametru ex(n, H) = max{

Bardziej szczegółowo

Indukcja. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Indukcja. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak Indukcja Materiały pomocnicze do wykładu wykładowca: dr Magdalena Kacprzak Charakteryzacja zbioru liczb naturalnych Arytmetyka liczb naturalnych Jedną z najważniejszych teorii matematycznych jest arytmetyka

Bardziej szczegółowo

OSOBNO ANALITYCZNYCH

OSOBNO ANALITYCZNYCH Uniwersytet Jagielloński Instytut Matematyki Zbigniew B locki ZBIORY OSOBLIWOŚCI FUNKCJI OSOBNO ANALITYCZNYCH Praca magisterska Promotor: Prof. dr hab. Józef Siciak Kraków 99 .Wstȩp. Jeśli Ω jest zbiorem

Bardziej szczegółowo

Algebra i jej zastosowania ćwiczenia

Algebra i jej zastosowania ćwiczenia Algebra i jej zastosowania ćwiczenia 14 stycznia 2013 1 Kraty 1. Pokazać, że każda klasa kongruencji kraty (K, +, ) jest podkrata kraty (K, +, ). 2. Znaleźć wszystkie kongruencje kraty 2 3, gdzie 2 jest

Bardziej szczegółowo

Przestrzenie liniowe

Przestrzenie liniowe Rozdział 4 Przestrzenie liniowe 4.1. Działania zewnętrzne Niech X oraz F będą dwoma zbiorami niepustymi. Dowolną funkcję D : F X X nazywamy działaniem zewnętrznym w zbiorze X nad zbiorem F. Przykład 4.1.

Bardziej szczegółowo

13. Cia la. Rozszerzenia cia l.

13. Cia la. Rozszerzenia cia l. 59 13. Cia la. Rozszerzenia cia l. Z rozważań poprzedniego paragrafu wynika, że jeżeli wielomian f o wspó lczynnikach w ciele K jest nierozk ladalny, to pierścień ilorazowy K[X]/(f) jest cia lem zawieraja

Bardziej szczegółowo

Wzory Viete a i ich zastosowanie do uk ladów równań wielomianów symetrycznych dwóch i trzech zmiennych

Wzory Viete a i ich zastosowanie do uk ladów równań wielomianów symetrycznych dwóch i trzech zmiennych Wzory Viete a i ich zastosowanie do uk ladów równań wielomianów symetrycznych dwóch i trzech zmiennych Pawe l Józiak 007-- Poje cia wste pne Wielomianem zmiennej rzeczywistej t nazywamy funkcje postaci:

Bardziej szczegółowo

domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów

domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów 1 of 8 2012-03-28 17:45 Logika i teoria mnogości/wykład 5: Para uporządkowana iloczyn kartezjański relacje domykanie relacji relacja równoważności rozkłady zbiorów From Studia Informatyczne < Logika i

Bardziej szczegółowo

XII Olimpiada Matematyczna Juniorów Zawody stopnia pierwszego część korespondencyjna (1 września 2016 r. 17 października 2016 r.)

XII Olimpiada Matematyczna Juniorów Zawody stopnia pierwszego część korespondencyjna (1 września 2016 r. 17 października 2016 r.) XII Olimpiada Matematyczna Juniorów Zawody stopnia pierwszego część korespondencyjna ( września 06 r. 7 października 06 r.) Szkice rozwiązań zadań konkursowych. Liczby wymierne a, b, c spełniają równanie

Bardziej szczegółowo

Przykładowe zadania z teorii liczb

Przykładowe zadania z teorii liczb Przykładowe zadania z teorii liczb I. Podzielność liczb całkowitych. Liczba a = 346 przy dzieleniu przez pewną liczbę dodatnią całkowitą b daje iloraz k = 85 i resztę r. Znaleźć dzielnik b oraz resztę

Bardziej szczegółowo

Algebrą nazywamy strukturę A = (A, {F i : i I }), gdzie A jest zbiorem zwanym uniwersum algebry, zaś F i : A F i

Algebrą nazywamy strukturę A = (A, {F i : i I }), gdzie A jest zbiorem zwanym uniwersum algebry, zaś F i : A F i Algebrą nazywamy strukturę A = (A, {F i : i I }), gdzie A jest zbiorem zwanym uniwersum algebry, zaś F i : A F i A (symbol F i oznacza ilość argumentów funkcji F i ). W rozważanych przez nas algebrach

Bardziej szczegółowo

Wykład 1. Na początku zajmować się będziemy zbiorem liczb całkowitych

Wykład 1. Na początku zajmować się będziemy zbiorem liczb całkowitych Arytmetyka liczb całkowitych Wykład 1 Na początku zajmować się będziemy zbiorem liczb całkowitych Z = {0, ±1, ±2,...}. Zakładamy, że czytelnik zna relację

Bardziej szczegółowo