1. Nazwa uczelni zagranicznej oraz termin przebywania na wymianie (proszę wpisać semestr (zimowy/letni) oraz daty pobytu),

Transkrypt

1 Raport opisowy Prosimy o niepodawanie imienia i nazwiska w raporcie. Studenci, którzy nie życzą sobie umieszczenia swojego adresu w Internecie proszeni są o jego niepodawanie. 1. Nazwa uczelni zagranicznej oraz termin przebywania na wymianie (proszę wpisać semestr (zimowy/letni) oraz daty pobytu), Management Center Innsbruck, Austria, semestr zimowy 2013/ Miejsce pobytu dojazd z Polski, opis miasta, usytuowanie Uniwersytetu. Dojazd do Innsbrucka z Polski najbardziej opłaca się autobusem (PolskiBus do Wiednia + pociąg z Wiednia do Innsbrucka, jak się kupi bilet z wyprzedzeniem na stronie Austriackich kolei OEBB, to kosztuje około 20 EUR, lub autokar bezpośredni z Polski do Innsbrucka - np. Eurobus, w jedną stronę około 230 zł, w dwie 350 zł) lub samochodem. Jeśli chodzi o samoloty, to niestety lotnisko w Innsbrucku nie należy do najtańszych i jedyną sensowną opcją jest lot do Monachium i później pociąg (który kosztuje około 30 EUR) - cenowo wychodzi podobnie do autobusu, ale nie próbowałam tego, gdyż ta opcja jest problematyczna w kwestii bagażu. Miasto Innsbruck według mnie jest idealne na Erasmusa - nie jest to duże miasto, ale nie jest to też małe miasteczko, więc z jednej strony wszędzie jest blisko (np. do Ikei jest 30 min piechotą z centrum), a z drugiej ciągle coś się dzieje i czuć, że miasto żyje. Poza tym jest wyjątkowo urokliwe, nie tylko ze względu na otaczające je góry - centrum jest bardzo ładne, a turystów odwiedzających Innsbruck co nie miara. MCI (uczelnia) znajduje się w samym centrum, 3 min na piechotę od "Złotego dachu", który jest centralnym punktem turystycznym w Innsbrucku. Tylko nieliczni (mieszkający w jakiś dziwnych akademikach koło lotniska) zaopatrzali się w kartę na komunikację miejską w celu dojazdu na uczelnię, pozostali chodzili na piechotę. 3. Uniwersytet państwowy czy prywatny, ilość studentów, studenci zagraniczni Management Center Innbsbruck jest uczelnią częściowo państwową, częściowo prywatną oraz częściowo finansowaną przez Tyrol. Jest to tzw. Fachhochschule, czyli szkoła bardziej stawiająca na praktykę i naukę zawodu. Z początku zupełnie to do mnie nie przemawiało, ale chodzą słuchy, że takie uczelnie są uważane za bardzo dobre w Austrii i w wielu dziedzinach za lepsze od uniwersytetów (np. w dziedzinie zarządzania czy ekonomii). Nie jestem pewna, na ile to jest prawda, ale fakt, że studenci i wykładowcy mówią o szkole jako o trochę "elitarnej" - mniej więcej w taki sam sposób jak na SGH: "ponieważ tu studiujemy, to dostaniemy dobrą pracę". Na MCI studiuje około studentów - jest to mała uczelnia, jednak bardzo międzynarodowa. Podczas mojego tam pobytu na MCI przyjechało około 100 studentów w ramach wymiany, ale również duża część studiujących tam na stałe przyjechała z zagranicy (znaczna część przyjezdnych to Niemcy, ale np. w mojej klasie byli jako permanentni studenci ludzie z całej Europy oraz z poza). 4. Kursy opis kursów, w których brałeś udział: forma prowadzenia zajęć, sposób zaliczenia egzamin czy zaliczenie? Jaka była możliwość konsultacji, jak radziłeś sobie z językiem?

2 Ja wzięłam wszystkie kursy po angielsku - poziom angielskiego wykładowców był perfekcyjny (tylko jednej pani nie wychodziły żarty po angielski). Trzy przedmioty były prowadzone przez native speakerów - z Australii, USA i Anglii, co na SGH się nie zdarza. Ja na SGH studiuję MIESI, więc semestr kierunku "Business & Management" był pod pewnymi względami ciężki (trochę nudy, trochę niepoważnych przedmiotów, studenci wykrzykujący "What the hell just happened?!" gdy wykładowca przepisał wzór na stopę procentową ze slajdu na tablicę etc. Jednak muszę powiedzieć, że poszerzyło to moje horyzonty, nauczyło kreatywności i przede wszystkim pozwoliło docenić moje studia po powrocie i stwierdzić co chcę robić w życiu (a czego nie chcę), więc polecam wszystkim ambitnym studentom MIESI podjąć takie wyzwanie Managementu! Warto zaznaczyć, że przedmioty prowadzone w systemie blokowym (czyli np. jeden przedmiot przez tydzień i od razu egzamin), co jest dobrym pomysłem, gdyż często zdarzają się dni wolne oraz nie ma wykańczającej sesji egzaminacyjnej, ale można stopniowo uporać się z egzaminami. Oprócz tego nietypowe jest to, że egzaminy odbywają się przed zajęciami, zazwyczaj 7:30-8:30 i główną ich specyfiką jest presja czasu, więc trzeba pisać w podpunktach i się nie rozpisywać, żeby zdążyć (ja, jako studentka MIESI i matematyki na UW musiałam dzień przed egzaminem z Corporate Finance opracować strategię liczenia odchylenia standardowego i wariancji jak najszybciej, gdyż chwila wahania i zabrakłoby czasu). Poniżej dokładniejszy opis kilku przedmiotów, które zaliczyłam podczas pobytu (skala ocen - 5 nie zaliczone, 1-4 zaliczone, gdzie najlepszą oceną jest 1): "Negotiation & Conflict" - nazwa brzmi niepozornie (a raczej odpychająco), jednak przedmiot polecam - prowadził go bardzo dowcipny i wyluzowany Australijczyk, dzięki czemu zajęcia były ciekawe i można się było czegoś nauczyć. Zaliczenie egzaminem, który nie był trudny, ale oceniany niezbyt przychylnie (mediana 3) "Principles of Entrepreneurship" - przedmiot z programu międzynarodowego, co jest jego jedyną wadą, gdyż uczęszczają na niego sami Erasmusi, którzy w dużej większości mają słaby angielski (w przeciwieństwie do stałych studentów) i są problematyczni przy pisaniu projektu, który zalicza przedmiot (Business Plan, ale raczej nie jest to problem, mediana ocen 1). Największą zaletą jest prowadzący Amerykanin Thomas Duening, który jest specjalistą od start-upów i prowadzi bardzo inspirująco (mnie to osobiście nigdy nie interesowało, do czasu). "EU Law & International Legal Systems" - kurs prowadzony przez Belga polskiego pochodzenia Janka Tomasza Nowaka, który według mnie ciekawie prowadził zajęcia i znał się na rzeczy. Egzamin względnie (do innych na MCI) trudny, mediana 4, więc polecam przedmiot zainteresowanym. "Vienna Around 1900" - przedmiot prowadzony przez moją "landlady", Brigitte Huter, co nie ma w sumie związku z przedmiotem, gdyż główną jego częścią jest weekend w Wiedniu (120 EUR), który bardzo polecam! Wycieczka z przewodnikiem, wieczór w operze, wszystko dobrze zaplanowane i w dobrej (wbrew pozorom) cenie, prawdopodobnie w doborowym towarzystwie (Erasmusi). Można się też wybrać samemu, ale wtedy trzeba to organizować. Zaliczenie dwoma stronami refleksji o wycieczce (ocena "participated", co na SGH chyba wpisują jako 3, ale to tylko 1 ECTS). 5. Warunki studiowania dostęp do biblioteki, komputera, ksero MCI ma kilka nowoczesnych budynków w centrum, ale nie jest za wielkie, więc np. nie ma własnej biblioteki. Można jednak korzystać z biblioteki w budynku SOWI (wydział nauk społecznych i ekonomicznych uniwersytetu), który jest tuż obok budynku głównego MCI. Do ksera na terenie kampusu trzeba mieć Austriackie konto i specjalną kartę (coś w stylu

3 paypass), czego ja nie miałam. Za gotówkę można drukować w "Studia" (jest filia w budynku MCI I i w budynku SOWI, gdzie można też skanować na pendrive) - 7 centów/strona. Komputery są dostępne w różnych miejscach w różnych budynkach, bez żadnego problemu (np. w MCI I jest sala komputerowa dla studentów). Jedzenie na kampusie: polecam Menzę (budynek SOWI, pod biblioteką) za mniej niż 5 euro można zjeść fajny obiad, ja tam miałam okazję wypróbować różnych Austriackich potraw, które tam podają. Poza tym przerwa lunchowa trwa 1h 15min (jak w cywilizowanym świecie) i można też wrócić do domu, albo skoczyć do Hofera po bułki i serek, albo do NordSee po kanapkę z rybą. 6. Warunki mieszkaniowe opis kampusu, co trzeba ze sobą przywieźć z Polski? Ja mieszkałam w prywatnym pokoju (link podałam w sugestiach), w którym wszystko było - wyposażenie kuchni, pościel, ręczniki itp., więc polecam. To są jednak tylko cztery pokoje do wynajęcia, zazwyczaj ludzie mieszkają w akademikach, gdzie trzeba mieć naczynia (jest Ikea, więc można wszystko kupić w cenach jak w Polsce, ale jeśli ktoś ma możliwość przywiezienia, to może warto przywieźć), tak samo z pościelą i ręcznikami. Ogólnie najlepsze akademiki, to Roter Adler (w samym centrum i tanio) i Karl Kunst (koło uczelni, dobre warunki). Chyba warto wziąć pokój dwuosobowy, bo można trafić na kogoś fajnego. Jest też Canisianum, które jest fajne na imprezy, ale są wspólne łazienki oraz budynek byłego seminarium, więc jest tam trochę creepy (na korytarzu wisi Jezus wielkości człowieka). 7. Recepcja jak zostałeś przyjęty, kto się tobą opiekował, kontakt z International Student Office Opiekowała się mną wyznaczona buddy (czyli w sumie widziałyśmy się jednoprzedpołudnie - pokazała jak doładować telefon i jak zameldować się w ratuszu). International Student Office jest super zorganizowane, podobnie jak Orientation Days. Wszędzie nas oprowadzono, wszystko wyjaśniono, strony internetowe wszystkie porządne (nie jak WD i nie trzeba przeglądać tabelki, żeby sprawdzić salę - można obejrzeć plan na każdy tydzień na stronie). Była nawet wycieczka z przewodnikiem po Innsbucku, impreza powitalna, wycieczka itp. Wszystko fajnie, nie da się pogubić. 8. Koszty utrzymania podaj szczegóły, które Twoim zdaniem mogłyby się przydać innym, np. najtańsza linia lotnicza, ubezpieczenie, jak uzyskać pozwolenie na pracę, jakie są środki komunikacji lokalnej, dokumenty, które mogą się przydać ( np. tłumaczenie metryki), codzienne wydatki w porównaniu z Warszawą. W przypadku, jeśli otrzymywałeś dofinansowanie, w jakim stopniu otrzymane stypendium zapewniało pokrycie kosztów utrzymania za granicą, relacje cen, gdzie robić zakupy? Stypendium wynosiło 380 EUR/miesiąc, czyli dokładnie tyle, ile mój czynsz. Były akademiki za 280 EUR/miesiąc, ale tam najczęściej trzeba było płacić za całe 6 miesięcy (stypendium przyznali nam na cztery, ja byłam w sumie niecałe pięć), więc na to samo wychodzi. Tymsamym stypendium wyrównywało mi mniej więcej różnicę względem Warszawy, gdyż za pozostałe wydatki płaciłam mniej więcej 400 EUR/miesiąc (zaznaczam, że jedząc porządne jedzenie, czyli np. dużo warzyw i nie przywożąc niczego z Polski). Jeśli chodzi o sklepy, to najtańszy jest Hofer (odpowiednik Aldiego), jednak (jak w Lidlu), nie wszystko tam jest, więc ja często robiłam zakupy w sklepie Spar (lub większym Interspar). Tam jest trochę drożej, ale bezfirmowe produkty S-BUDGET są w porównywalnych cenach

4 do Hofera (choć ponoć gorszej jakości). MPreis jest najdroższy. Billi w ogóle nie polecam - mała i droga (chyba, że ktoś lubi lody Ben&Jerry's, gdyż tylko tam są). 9. Życie studenckie rozrywki, sport Jeśli chodzi o imprezy w klubach, to Austriacy prawie na każdy weekend wracają do domu, więc w weekend rzadko coś się dzieje (studenci się ulatniają), dlatego u nich zwyczajem jest imprezowanie w tygodniu - w każdy dzień tygodnia jest klub, do którego w dany dzień zazwyczaj się chodzi - najlepiej zapytać o to buddiego. Dla wszystkich fanów sportów zimowych polecam Freizeittickett (370 EUR), w którym są wszystkie ośrodki obok Innsbrucka i kilka większych dalej (ja w nich nie byłam, gdyż bez samochodu ciężko i drogo się tam dostać). Poza tym baseny i lodowiska są w tym za darmo. Jeżeli ktoś ma zamiar tylko i wyłącznie jeździć na nartach/desce i ma samochód, to jest też droższa Tiroler Snowcard, która obejmuje dokładnie wszystkie ośrodki w Tyrolu (ale jest droższa i nie obejmuje żadnych basenów ani lodowisk). Ja byłam na stoku łącznie 30 dni i nie wypróbowując nic dalej niż lodowiec Stubai nie zdołałam się znudzić stokami, więc polecam Freizeittickett. Jeśli chodzi o dojazd, to do wszystkich bliskich ośrodków można dojechać za darmo z Innsbrucka, oprócz lodowca Stubai (a on jest czynny od października!), na który autobus kosztuje 6,6 EUR. Są jednak autobusy dla gości hotelowych (w sumie nie jest jasne, czy tylko dla nich, ja jednak dla bezpieczeństwa zawsze mówiłam, że jestem z hotelu), które są darmowe i jeżdżą szybciej (bo się nie zatrzymują na przystankach) - jeden dziennie jedzie za darmo na Stubai, więc polecam (działają chyba od grudnia). Ja o tym przez długi czas nie wiedziałam, a warto! Jeżeli chodzi o inne sporty, to uniwersytet ma bardzo duże centrum sportowe - można się zapisać praktycznie na dowolne zajęcia za symboliczną opłatą (np. koszykówka, 30 EUR za semestr), tylko trzeba się tym zainteresować wcześnie, bo na niektóre sporty szybko brakuje miejsc, a na MCI dość późno o tym informują (polecam zapytać buddiego mailem!). Polecam zapisać się na taki kurs - ja właśnie na nim poznałam Austriaczkę, z którą umawiałam się na tandem i bardzo zaprzyjaźniłam (dobra okazja do poznania Austriaków, bez dwóch zdań!). Dodatkowo można np. pójść do centrum i wynająć kort do tenisa - 7 EUR/h piękne widoki na góry i zero ludzi. 10. Sugestie o czym dowiedziałeś się podczas pobytu, a co wolałbyś wiedzieć wcześniej? Twoje sugestie dotyczące usprawnienia zarządzania systemem grantów wewnątrz Uczelni przez Narodową Agencję (Fundację) oraz przez Komisję Europejską w przypadku studentów otrzymujących dofinansowanie. UWAGA: nie należy lekceważyć zapisów na akademiki! Ja co prawda tak zrobiłam (nie wpłaciłam depozytu i szukałam mieszkania prywatnie), ale miałam wielkie szczęście, że udało mi się znaleźć prywatny pokój - generalnie z pokojami w Innsbrucku jest problem, a kiedy chce się go wynająć na mniej niż rok/dwa lata, to graniczy to z cudem (wykładowczyni z MCI ma pokoje dla Erasmusów Moje mieszkanie było lepsze niż akademik, ale jedyne w swoim rodzaju, więc polecam akademiki lub kontakt z właścicielką mieszkania, w którym ja mieszkałam. POLECAM Innsbruck wszystkim! Ja przed wyjazdem prawie zrezygnowałam, bo mnie nie przekonywała uczelnia, ale wyjazd okazał się być jednym z najwspanialszych doświadczeń w życiu - na pewno tak jest na większości wymian, ale Innsbruck zdecydowanie temu sprzyja!

5 11. Adaptacja kulturowa wrażenia z przystosowywania się do nowego kraju, kultury; czy przeżyłeś szok kulturowy? czy w kontaktach z mieszkańcami było coś czego się nie spodziewałeś? co może zrobić osoba jadąca na stypendium żeby łatwiej przystosować się do nowego miejsca? Choć Austria i Austriacy są kulturowo bardzo podobni do Polaków (np. kuchnia Austriacka i Polska różnią się głównie nazwą), to czułam różnicę: najpierw przyjeżdżając do Austrii, a później wracając do Polski. Przede wszystkim wszyscy świetnie mówią po angielsku, więc jeżeli chcemy porozmawiać po niemiecku, to trzeba wyraźnie to powiedzieć, gdyż jak tylko osoba zorientuje się, że nie jesteśmy z okolic (a zorientuje się jak tylko niezrozumiemy słowa z wspaniałego tyrolskiego dialektu), to natychmiast przestawia się na angielski (zamiast na Hochdeutsch). Oprócz tego ludzie w Austrii są generalnie znacznie serdeczniejsi od Polaków (którzy, zorientowałam się dopiero po powrocie, są delikatnie mówiąc gburowaci). Pani/pan w nagorszym sklepie będzie miła i uśmiechnięta, nie wspominając o paniach/panach w dziekanacie. 12. Ocena: Jako ostatni punkt raportu prosimy o ocenę Uniwersytetu w skali od 1 do 5 pod względem ogólnym i merytorycznym (akademickim). ogólnie: 4 merytorycznie: 3 (moja ocena jest trochę związana z tym, że uczelnia zajmuje się zarządzaniem, w czym jest dobra i powinna może dostać wyższą ocenę, aczkolwiek wedłg mnie zarządzanie nie jest do końca akademicką sprawą, tylko raczej zawodową - książek na tej uczelni się nie czyta) Raport należy napisać na 3-5 stron papieru A4 i przekazać do CPM w wersji elektronicznej plik PDF przesłany na adres: azucho@sgh.waw.pl (Umowy Bilateralne, PIM, Freemover) akowalik@sgh.waw.pl (Program Erasmus, CEMS ze stypendium Erasmus) arzysz@sgh.waw.pl (Polsko-Niemieckie Forum Akademickie) mchromy@sgh.waw.pl (programy podwójnego dyplomu)