Błąd! Nie zdefiniowano zakładki.

Transkrypt

1 W Pigułce (2/2013) Drodzy Państwo! Przesyłamy do Was drugi numer naszego biuletynu/newslettera. Mamy nadzieję, Ŝe jest on dla was interesujący jeŝeli chcecie wypowiedzieć się na tematy w nim poruszone zapraszamy na forum. Zapraszamy równieŝ do jego współtworzenia zarówno poprzez przysyłanie artykułów, jak równieŝ poprzez sugestie dotyczące tego, co powinno się w nim znaleźć. W tym celu moŝecie Państwo równieŝ pisać na adresy umieszczone w stopce oraz dzwonić na podane numery telefonów. Dominik śyro (wtorki i czwartki 13-17) Paweł Klimczak Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. 1

2 Ograniczenia techników farmaceutycznych związane z wydawaniem leków psychotropowych. Jak zapewne wszyscy doskonale wiemy, technicy farmaceutyczni mogą wydawać w aptece leki psychotropowe. Wiemy równieŝ, Ŝe uprawnienie to dotyczy leków zawierających substancje psychotropowe z grup III P i IV P. Jednak czasem zdarza się, Ŝe uprawnienie to było, a w niektórych przypadkach jest nadal podwaŝane. Jaka argumentacja jest podstawą takiego zachowania? Czy ma ono jakakolwiek podstawę? Sprawa jest niezwykle istotna dla techników farmaceutycznych pracujących w aptekach, wydaje się więc, Ŝe naleŝy ją dokładnie wyjaśnić. Bowiem - uprzedzając fakty - istnieje pewien punkt zaczepienia, który przy skrajnie nieprawidłowej interpretacji moŝe być pretekstem do ograniczania techników w wydawaniu leków zawierających substancje psychotropowe. Cała sprawa jest dość złoŝona więc naleŝałoby ją omówić od samych podstaw, więc zaczynając od początku zastanówmy się z czego wynikają uprawnienia technika farmaceutycznego dotyczące postępowania z lekami zawierającymi substancje psychotropowe? Całościowo sprawami związanymi z produkcją i obrotem substancjami psychotropowymi oraz środkami narkotycznymi zajmuje się ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii (na marginesie, akt bardzo popularny w mediach ze względu na tzw. dopalacze ). Omawia ona szczegółowo zasady obrotu i podział tych substancji, jednak przepis dotyczący uprawnień techników farmaceutycznych w tym zakresie znajduje się w ustawie prawo farmaceutyczne. Art. 91 tej ustawy ogranicza uprawnienia techników związane z wydawaniem leków psychotropowych poprzez wprowadzenie zapisu zabraniającego technikom farmaceutycznym wydawania leków zawierających substancje psychotropowe grupy I-P oraz II-P. Więc jeŝeli ograniczenie dotyczy jedynie tych dwu najwyŝszych grup to dlaczego jakimś sposobem jego działanie jest rozciągane na całość tzw. psychotropów, równieŝ na te popularne grupy leków tj. III P i IV P? Wyjaśnienie tej zagadki stanowiącej temat tego artykułu jest wbrew pozorom banalne, naleŝy jednak wrócić w tym celu do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Z niej bowiem wynika podział substancji psychotropowych na cztery grupy w zaleŝności od stopnia moŝliwości uzaleŝnienia. Grupy te to: I P, II P, III P i IV P. Na marginesie naleŝy dodać, Ŝe szczegółową przynaleŝność do poszczególnych grup opisują tabele załączone do ustawy. Pełny tekst moŝna znaleźć np. tutaj: 2

3 JeŜeli ustawa dzieli leki na poszczególne grupy, to szczegółowe zasady postępowania z lekami zawierającymi substancje psychotropowe reguluje rozporządzenie wydane na jej podstawie. Omawia ono zarówno zasady przepisywania recept, jak i ich realizacji oraz procedury związane z prowadzeniem dokumentacji obrotu tymi lekami. Właśnie z owym dokumentowaniem, a dokładniej z pewną niedopowiedzią związane jest to całe zamieszanie. Jak wspomniałem wyŝej, rozporządzenie reguluje kwestie dokumentowania obrotu narkotykami i psychotropami. Jak wszyscy doskonale wiemy, zgodnie z nim leki zwierające substancje I-N i II P (wydawane na receptę do niedawna zwana nieoficjalnie róŝową ) ewidencjonowane są w postaci ksiąŝki kontroli popularnie zwanej ksiąŝką narkotyczną KsiąŜka jest pieczętowana przez nadzór farmaceutyczny i prowadzona w sposób ściśle określony w 3 rozporządzenia, między innymi wpisywana jest kaŝda recepta i kaŝdy przychód wiadomo jest to ewidencja narkotyków, więc musi być bardzo szczegółowa i rygorystyczna. W zupełnie inny (znacznie prostszy) sposób jest prowadzona ewidencja pozostałych leków a więc grup II N oraz III-P i IV-P. Zgodnie z punktem 7 prowadzona jest ona w postaci comiesięcznych zestawień zawierających jedynie: 1) międzynarodową nazwę zalecaną i nazwę handlową, jeŝeli taka istnieje, dawkę, postać farmaceutyczną i wielkość opakowania; 2) stan magazynowy na początku danego miesiąca; 3) łączny przychód w ciągu danego miesiąca z podaniem ilości preparatu; 4) łączny rozchód w ciągu danego miesiąca z podaniem ilości preparatu i ilości recept lub zapotrzebowań. Tak więc, nie ksiąŝka kontroli, a zwykła kartka papieru, nie ewidencja kaŝdej recepty, a jedynie wykazanie miesięcznego obrotu, wymagania zupełnie inne, nieporównanie mniejsze bo i zagroŝenie dla społeczeństwa ze strony tych substancji jest nieporównanie mniejsze. W tym miejscu naleŝy zwrócić uwagę na cel owych ograniczeń i wymogów wprowadzanych przez przepisy. Ograniczenia te zostały wprowadzone nie z uwagi na to, Ŝe leki te są w jakiś sposób szczególnie niebezpieczne dla pacjenta, który je zaŝywa, lecz dlatego, Ŝe trzeba poddać obrót nimi nadzorowi ze względu na wprowadzane przez nie zagroŝenie dla społeczeństwa. Ustawa nazywa się ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii i w jej tytule zawarty jest cały sens działania jej przepisów. Nawet podział grup związany jest wyłącznie z działaniem uzaleŝniającym i w Ŝaden sposób nie uwzględnia on innych cech tych leków. Wymóg prowadzenia owej ewidencji naleŝy do kierownika apteki, co wydaje się oczywistym. Zgodnie z omawianymi przepisami to właśnie kierownik jest zobowiązany te ewidencje prowadzić, jednak to tutaj właśnie znajduje się ów haczyk. Haczyk oparty na pewnym niuansie, bowiem przepis (chyba celowo) został skonstruowany w ten sposób, Ŝe o ile zasady dotyczące wypisywania recept są róŝne dla narkotyków (grupa I N i II P 3

4 dawna róŝowa recepta) i pozostałych leków - powiedzmy dla uproszczenia psychotropowych - grup (II-N, III-P i IV- P), inne są teŝ zasady ewidencjonowania (dla psychotropów tylko comiesięczne zestawienie na kartce), to zasady dotyczące osób prowadzących tę ewidencję są takie same dla obu grup. Zgodnie z pkt. 9 prowadzenie tych ewidencji jest obowiązkiem kierownika apteki, co jest zrozumiale w końcu to na nim ciąŝy odpowiedzialność za całokształt spraw związanych z prowadzeniem apteki. Diabeł tkwi jednak w szczegółach, a w zasadzie w następnym punkcie określającym zasady powierzenia zastępstwa w prowadzeniu owej dokumentacji wspólnie dla obydwu rodzajów leków. Wprowadza on zasadę, Ŝe zastępstwo owo moŝna powierzyć tylko farmaceucie z dwuletnim staŝem w aptece. W zasadzie nie ma przeszkód merytorycznych w tym by przepis mógł przewidzieć takie prawo (w zakresie psychotropów) dla technika farmaceutycznego przecieŝ jeŝeli moŝe wydawać leki psychotropowe, to czemu nie miałby móc ich ewidencjonować (i tak pod nadzorem kierownika)? Jednak przez prosty zabieg połączenia przepisu dla obu rodzajów leków zastosowano dla podlegających znacznie mniejszym rygorom psychotropom zasady takie jak dla leków narkotycznych. Omówiony przepis jest pięknym przykładem tego jak poprzez umiejętne tworzenie przepisów moŝna w majestacie prawa zakazać rzecz wręcz oczywistych jak zabronić wydawania z półki gotowych leków w opakowaniu. Jest teŝ wspaniałym dowodem na potwierdzenie twierdzenia, iŝ nieznajomość prawa szkodzi. śaden przepis bowiem nie zabrania technikom pracy z psychotropami, jedynie osoba odpowiedzialna za prowadzenie ewidencji moŝe uznać, Ŝe dany pracownik (np. technik) nie moŝe tych leków wydawać. Jest to jednak zupełnie inna historia, wynika bowiem z suwerennej decyzji kierownika (być moŝe zainspirowanej przez izbę aptekarską), a nie przepisów prawa i wynika jedynie ze stosunków panujących w danej aptece nadzór nic do tego nie ma. PoniŜej tekst rozporządzenia z zaznaczonymi na czerwono cytowanymi przepisami: Dz.U ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 11 września 2006 r. w sprawie środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów kategorii 1 i preparatów zawierających te środki lub substancje (Dz. U. z dnia 25 września 2006 r.) Na podstawie art. 41 ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz oraz z 2006 r. Nr 66, poz. 469 i Nr 120, poz. 862) zarządza się, co następuje: 1.Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki przechowywania przez apteki środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów kategorii 1 i preparatów zawierających te środki lub substancje oraz sposób prowadzenia dokumentacji w zakresie ich posiadania i obrotu; 2) szczegółowe warunki wystawiania recept i zapotrzebowań na preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe, wzory tych dokumentów oraz warunki wydawania tych preparatów z aptek. 4

5 2. 1.Środki odurzające, substancje psychotropowe, preparaty zawierające te środki lub substancje oraz prekursory kategorii 1 przechowywane są w aptece, z uwzględnieniem ust. 2, w sposób zabezpieczający je przed kradzieŝą, podmianą oraz zniszczeniem. 2.Środki odurzające grup I-N i II-N, substancje psychotropowe grupy II-P oraz preparaty zawierające te środki lub substancje naleŝy przechowywać w odpowiednio zabezpieczonych pomieszczeniach, w zamkniętych metalowych szafach lub kasetach przymocowanych w sposób trwały do ścian lub podłóg pomieszczenia, w miejscu niedostępnym dla pacjentów Apteka prowadząca obrót środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi, preparatami zawierającymi te środki lub substancje oraz prekursorami kategorii 1 jest obowiązana do prowadzenia ewidencji przychodu i rozchodu tych środków, substancji, preparatów oraz prekursorów kategorii 1. 2.Ewidencja przychodu i rozchodu środków odurzających grupy I-N i substancji psychotropowych grupy II-P oraz preparatów zawierających te środki i substancje jest prowadzona w formie ksiąŝki kontroli, która zawiera: 1) na stronie tytułowej - nazwę i dokładny adres apteki, numer i datę wydania zezwolenia, kolejny numer ksiąŝki oraz określenie organu zezwalającego; 2) na kolejno ponumerowanych stronach - odrębnie dla kaŝdego środka odurzającego lub substancji psychotropowej, dla kaŝdej ich postaci farmaceutycznej i dawki: a) w odniesieniu do przychodu: liczbę porządkową, datę zakupu, numer dowodu zakupu, ilość zakupioną, wyraŝoną w gramach lub sztukach, b) w odniesieniu do rozchodu: liczbę porządkową, datę wydania, receptę lub zapotrzebowanie stanowiące podstawę wydania, imię nazwisko i numer lekarza wystawiającego receptę lub zapotrzebowanie, imię i nazwisko pacjenta lub oznaczenie jednostki składającej zapotrzebowanie, ilość wydaną, wyraŝoną w gramach lub sztukach, c) stan magazynowy po dostarczeniu lub wydaniu, d) ewentualne uwagi. 3.Po wypełnieniu strony tytułowej, zgodnie z ust. 2, kierownik apteki przedstawia ksiąŝkę kontroli wojewódzkiemu inspektorowi farmaceutycznemu celem zatwierdzenia, poprzez przesznurowanie i opieczętowanie, oraz zarejestrowania. 4.KsiąŜkę kontroli przechowuje się przez okres 5 lat, liczony od pierwszego dnia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym dokonano ostatniego wpisu. 5.Ewidencja, o której mowa w ust. 2, moŝe być prowadzona w formie elektronicznej, pod warunkiem zastosowania systemu komputerowego gwarantującego, iŝ Ŝadne zapisy dotyczące stanów i ruchów magazynowych nie będą usuwane, a korekty zapisów będą dokonywane za pomocą dokumentów korygujących, opatrzonych czytelnym podpisem i danymi osoby dokonującej korekty, celem zapewnienia pełnej kontroli dokonywanych operacji. W takim przypadku naleŝy zachować zakres danych zgodny z układem ksiąŝki kontroli, o której mowa w ust. 2, oraz dokonywać, co dwa tygodnie, wydruku prowadzonej ewidencji. Podpisane przez kierownika apteki wydruki obejmujące dany rok kalendarzowy powinny być kolejno ponumerowane i przechowywane przez okres 5 lat, liczony od pierwszego dnia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym dokonano ostatniego wpisu. 6.O fakcie prowadzenia ewidencji środków odurzających grupy I-N oraz substancji psychotropowych grupy II-P w formie elektronicznej kierownik apteki zawiadamia na piśmie wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego właściwego do miejsca wykonywania działalności, w terminie 7 dni od dokonania pierwszego obrotu, który będzie ewidencjonowany w formie elektronicznej. 5

6 7.Ewidencja przychodu i rozchodu środków odurzających grupy II-N, substancji psychotropowych grup III-P i IV-P oraz prekursorów kategorii 1 jest prowadzona w postaci comiesięcznych zestawień, zawierających: 1) międzynarodową nazwę zalecaną i nazwę handlową, jeŝeli taka istnieje, dawkę, postać farmaceutyczną i wielkość opakowania; 2) stan magazynowy na początku danego miesiąca; 3) łączny przychód w ciągu danego miesiąca z podaniem ilości preparatu; 4) łączny rozchód w ciągu danego miesiąca z podaniem ilości preparatu i ilości recept lub zapotrzebowań; 5) stan magazynowy na koniec danego miesiąca. 8.Ewidencja, o której mowa w ust. 7, moŝe być prowadzona w formie elektronicznej, pod warunkiem zastosowania systemu komputerowego gwarantującego, iŝ Ŝadne zapisy dotyczące stanów i ruchów magazynowych nie będą usuwane, a korekty zapisów będą dokonywane za pomocą dokumentów korygujących, opatrzonych czytelnym podpisem i danymi osoby dokonującej korekty, celem zapewnienia pełnej kontroli dokonywanych operacji. W takim przypadku naleŝy zachować zakres danych zgodny z układem ewidencji oraz dokonywać, raz w miesiącu, wydruku prowadzonego zestawienia. Podpisane przez kierownika apteki wydruki obejmujące dany rok kalendarzowy powinny być kolejno ponumerowane i przechowywane przez okres 5 lat, liczony od pierwszego dnia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym dokonano ostatniego wpisu. 9.Prowadzenie ewidencji, o których mowa w ust. 1, naleŝy do obowiązków kierownika apteki. 10.Kierownik apteki moŝe upowaŝnić do prowadzenia ewidencji zatrudnionego w aptece farmaceutę posiadającego co najmniej 2-letni staŝ pracy w aptece. Farmaceuta ten musi wyrazić pisemnie zgodę na przejęcie obowiązków. 11.Kierownik apteki na czas nieobecności spowodowanej urlopem lub chorobą moŝe wyznaczyć farmaceutę upowaŝnionego do prowadzenia ewidencji. Farmaceuta ten musi spełniać wymagania przewidziane dla osoby upowaŝnionej do prowadzenia ewidencji oraz wyrazić pisemnie zgodę na przejęcie obowiązków Z apteki na podstawie recept innych niŝ specjalnie oznakowane albo zapotrzebowań mogą być wydawane preparaty zawierające: 1) środki odurzające grupy II-N; 2) substancje psychotropowe grup III-P i IV-P. 2.Z apteki mogą być wydawane bez recepty preparaty zawierające środki odurzające grupy III-N, posiadające kategorię dostępności: produkty lecznicze wydawane bez recepty Recepty na preparaty zawierające środki odurzające, substancje psychotropowe lub prekursory kategorii 1 wystawiane są zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz oraz z 2006 r. Nr 117, poz. 790). 2.Wzór zapotrzebowania na preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe dla podmiotów uprawnionych do ich posiadania bądź stosowania na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi załącznik do rozporządzenia Recepta wystawiona na preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe zawiera oprócz danych określonych w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty równieŝ ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej wyraŝoną dodatkowo słownie. 2.Na jednej recepcie moŝna przepisać tylko jeden preparat zawierający środki odurzające lub substancje psychotropowe; na recepcie tej nie moŝna przepisywać innych produktów leczniczych Recepta wystawiona na preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N oraz substancje psychotropowe grupy II-P, z zastrzeŝeniem ust. 2, moŝe dotyczyć takiej ilości środka lub substancji, która nie przekracza zapotrzebowania pacjenta na miesięczną kurację. 2.JeŜeli przepisana dawka jednorazowa lub dobowa leku zawierającego w swoim składzie środki odurzające grupy I-N lub substancje psychotropowe grupy II-P przekracza dawkę maksymalną 6

7 określoną w Farmakopei Europejskiej, Farmakopei Polskiej lub odpowiedniej farmakopei uznawanej w państwach członkowskich Unii Europejskiej albo w Charakterystyce Produktu Leczniczego, a takŝe w przypadku, gdy dawki maksymalnej nie określa Farmakopea Europejska, Farmakopea Polska lub odpowiednia farmakopea uznawana w państwach członkowskich Unii Europejskiej albo Charakterystyka Produktu Leczniczego, osoba wystawiająca receptę zobowiązana jest obok przepisanej dawki postawić wykrzyknik i zapisać ją słownie oraz umieścić swój czytelny podpis i pieczęć. 3.Na receptach, o których mowa w ust. 1 i 2, musi być podany szczegółowy sposób dawkowania przepisanych produktów leczniczych. 4.Recepty wystawione na preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N lub substancje psychotropowe grupy II-P, przeznaczone do stosowania wyłącznie u zwierząt, mogą dotyczyć tylko takiej ilości środka lub substancji, która nie przekracza 5-krotnej jednorazowej dawki stosowanej dla zwierzęcia. 8.Wystawienie recepty na preparat zawierający środek odurzający lub substancję psychotropową naleŝy odnotować w dokumentacji medycznej pacjenta lub chorego zwierzęcia poprzez dokonanie w niej odpowiedniego wpisu. 9.Apteka wydaje preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe na podstawie recept lub zapotrzebowań, o których mowa w Recepty, na których przepisano preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N lub substancje psychotropowe grupy II-P, są realizowane nie później niŝ w ciągu 14 dni od daty ich wystawienia, z uwzględnieniem ust Recepta wraz z zapotrzebowaniem na sprowadzenie z zagranicy produktów leczniczych, zawierających w swoim składzie środki odurzające lub substancje psychotropowe, nieposiadających pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, niezbędnych dla ratowania Ŝycia lub zdrowia pacjentów realizowane są zgodnie z przepisami art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, z późn. zm.2)). 3.Recepty, o których mowa w ust. 1 i 2, przechowuje się oddzielnie w sposób uporządkowany według dat realizacji, zabezpieczony przed kradzieŝą, zamianą lub zniszczeniem Apteka, z zastrzeŝeniem ust. 2, wraz z lekiem recepturowym zawierającym środek odurzający, substancję psychotropową lub prekursor kategorii 1, wydaje opis recepty. 2.Opis recepty moŝe nie zawierać składu leku recepturowego, jeŝeli na recepcie zamieszczono adnotację "wydać opis bez składu". 12.W razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia co do autentyczności recepty, zapotrzebowania, o których mowa w 5, lub zapotrzebowania, o którym mowa w 10 ust. 2, apteka odmawia wydania preparatu i zatrzymuje zakwestionowany dokument, niezwłocznie informując na piśmie o tym fakcie wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego właściwego do miejsca prowadzenia działalności. 13.Recepty i zapotrzebowania wystawione przed dniem wejścia w Ŝycie rozporządzenia podlegają realizacji zgodnie z dotychczasowymi przepisami. 14.Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 stycznia 2003 r. w sprawie warunków przechowywania przez apteki środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów grupy I-R oraz warunków przechowywania i wydawania z aptek preparatów zawierających te środki lub substancje (Dz. U. Nr 37, poz. 323). 15.Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 7

8 Polecali konkretne leki za łapówki. Lekarze zatrzymani przez CBA Ośmioro lekarzy z Łodzi i ze Zgierza, podejrzanych o branie łapówek, zatrzymali funkcjonariusze Centralnego Biura Antykorupcyjnego na polecenie Prokuratury Okręgowej w Łodzi. Osoby te usłyszały zarzuty przyjmowania łapówek lub ich obietnic w wysokości od tysiąca do nawet 15 tysięcy złotych. Lekarze podpisywali umowy o dzieło lub zlecenia z przedstawicielami handlowymi firmy farmaceutycznej. W ramach tych umów medycy mieli przeprowadzać prelekcje lub szkolenia na temat właściwości dwóch leków na niewydolność oddechową, produkowanych przez tę firmę. Za to lekarze to dostawali pieniądze. Niejednokrotnie to wynagrodzenie było zakamuflowaną formą łapówki, wręczaną de facto za przepisanie określonej ilości leku, proponowanego przez firmę do sprzedaŝy - tłumaczy prokurator Krzysztof Kopania. Faktycznie tym samym, umowy o dziełu lub zlecenia nie były wykonywane. Zatrzymani to lekarze i lekarki w wieku od 49 do 60 lat, zatrudnieni w publicznych placówkach słuŝby zdrowia w Łodzi i w jednym przypadku w Zgierzu. W grudniu 2012 roku w tej sprawie została zatrzymana przedstawicielka firmy farmaceutycznej, która usłyszała zarzuty korupcji. Za RMF FM. Komentarz: Jednym z powodów wprowadzenia ustawy refundacyjnej miała być właśnie walka z patologiami przy wypisywaniu recept. Zdaniem Ministerstwa Zdrowia państwo traci olbrzymie kwoty z refundacji właśnie wskutek oszustw przy wypisywaniu leków refundowanych. Nie jest naszym zadaniem w tym miejscu 8

9 zastanawianie się nad prawdziwością tych oskarŝeń, jednak jak wskazuje powyŝszy artykuł wszystkie te zmiany wprowadzone ustawą nie odniosły chyba zamierzonego skutku jeŝeli dochodzi do tak spektakularnych zatrzymań. Z drugiej strony jednak angaŝowanie CBA do takich spraw przypomina przysłowiowe strzelanie z armaty do wróbli. Małopolskie: apteki w Kętach bez nocnych dyŝurów Mieszkańcy Kęt, którzy w nocy potrzebują wykupić leki zmuszeni są do korzystania z aptek w sąsiednich gminach. Od początku roku Ŝadna z tutejszych aptek nie pełni całodobowych dyŝurów. Jak podaje Dziennik Polski, mieszkańcy 20-tysięcznych Kęt nie mają szans, by w nocy kupić potrzebne leki. Od początku roku Ŝadna z tutejszych aptek nie pełni całodobowych dyŝurów. Chorzy są zmuszeni korzystać z aptek w Oświęcimiu, Brzeszczu lub Andrychowie. Dotychczas właściciele aptek w Kętach spotykali się pod koniec roku i ustalali harmonogram dyŝurów na kolejne dwanaście miesięcy. Spotkali się równieŝ w listopadzie 2012 r., ale tym razem na dyŝury nocne nie było chętnych. Farmaceuci podkreślali, Ŝe prowadzenie aptek w nocy było i jest nieopłacalne, a koszty działalności wciąŝ rosną. Za: dziennikpolski24.pl/rynekaptek.pl , 14:01 Komentarz: NaleŜy zwrócić uwagę na pewien drobny, acz bardzo istotny szczegół. Od roku obowiązują nowe zasady związane z wydawaniem leków refundowanych, obecnie owa sprzedaŝ refundowana odbywa się na podstawie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia. To fundusz zobowiązany jest zapewnić pacjentom dostęp do leków dostęp ten powinien być zapewniony nie tylko w dzień, ale równieŝ w nocy. JeŜeli więc nie ma chętnych na nocne dyŝurowanie, to fundusz powinien płacić dodatkowe pieniądze za owe dyŝury. Przed wprowadzeniem ustawy obowiązek wydawania przez aptekę leków refundowanych wynikał wprost z obowiązującego prawa po prostu apteka musiała to robić. W tej chwili istnieje w tym względzie dowolność - moŝna podpisać umowę na wydawanie leków refundowanych lecz nie jest to obowiązek. 9

10 NFZ: wartość refundacji leków do października 2012 roku Centrala NFZ opublikowała wartości refundacji cen leków według kodów EAN oraz wykonanych świadczeń dla substancji czynnych wykorzystywanych w programach lekowych i chemioterapii. Jak podaje Fundusz, w związku z art. 63 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, który nakłada obowiązek "podawania co miesiąc do publicznej wiadomości informacji o wielkości kwoty refundacji i liczby zrefundowanych opakowań jednostkowych leków, środków spoŝywczych specjalnego przeznaczenia Ŝywieniowego oraz jednostkowych wyrobów medycznych wraz z podaniem kodu identyfikacyjnego EAN lub innego kodu odpowiadającego kodowi EAN", Centrala NFZ publikuje wartość refundacji cen leków według kodów EAN oraz wartość wykonanych świadczeń dla substancji czynnych wykorzystywanych w programach lekowych i chemioterapii do października 2012 r. NFZ/rynekaptek.pl , 13:56 Dane dostępne SA pod adresem: 10

11 Po zsumowaniu wyszło ok. 5,5 miliarda zł. plus niezidentyfikowana kwota 1.5 miliarda złotych. Czyli jak na dziesięć miesięcy obowiązywania nowych zasad nie widać rewelacji. System ochrony zdrowia 2013: zmiany w NFZ, nowa rola wojewodów System ochrony zdrowia czekają w br. liczne zmiany. NajbliŜszy czas przyniesie nową organizację działalności Funduszu: zlikwidowana zostanie Centrala NFZ, a oddziały wojewódzkie płatnika zyskają nowe uprawnienia. Zmieni się teŝ sposób kontraktowania świadczeń - planowane jest przesunięcie części dotychczasowych kompetencji Funduszu na wojewodów. Nadzór nad Centralnym Wykazem Ubezpieczonych pełnił będzie urząd nadzoru nad rynkiem ubezpieczeń i świadczeniodawców, który ma wkrótce zostać powołany przez Ministerstwo Zdrowia. Przejmie on równieŝ część innych zadań Centrali NFZ: zajmie się między innymi wyceną świadczeń. Ten podmiot będzie nie tylko nadzorował NFZ, ale w przyszłości takŝe płatników prywatnych oferujących ubezpieczenia zdrowotne. Jakub Szulc były wiceminister zdrowia, obecnie członek sejmowej Komisji Zdrowia, podkreślał w trakcie warszawskiej konferencji "Świadczeniodawca 2013", Ŝe oddziały wojewódzkie NFZ będą prowadziły samodzielną politykę zdrowotną w obrębie swoich regionów. Nowa polityka kontraktowania - Sama likwidacja Centrali NFZ to za mało - zaznaczył Jakub Szulc i dodał, Ŝe niezbędne jest wprowadzenie do systemu 11

12 nowej jakości - zmian w polityce kontraktowania. Miałyby one polegać na przesunięciu kompetencji związanych z określaniem potrzeb zdrowotnych w danym województwie z NFZ na wojewodów. W opinii Szulca to właśnie oni byliby najlepszymi partnerami w procesie kontraktowania, określając, wspólnie z grupą ekspertów, zapotrzebowanie na konkretne świadczenia w regionie. Punktem wyjścia do określenie planu kontraktów będą naturalnie dane epidemiologiczne i demograficzne. - Powierzenie tego zadania samorządom wojewódzkim lub powiatowym mogłoby sprowadzić całą sprawę do promowania przez nie placówek, dla których są organami załoŝycielskimi. Wojewodowie powinni natomiast zapewnić neutralność decyzji - przekonywał Szulc. Wojewoda czy marszałek? W ocenie Związków Powiatów Polskich lepszym rozwiązaniem byłoby jednak pozostawienie wspomnianego zakresu samorządom województw. Marek Wójcik, ekspert ds. ochrony zdrowia ZPP nie ukrywał obaw związanych z określaniem zapotrzebowania na świadczenia zdrowotne przez wojewodów. - Bardziej bałbym się tego scenariusza, głównie za sprawą negatywnych doświadczeń związanych z nadzorem sprawowanym przez wojewodów nad ratownictwem medycznym, niŝ oddania decyzji w sprawach potrzeb zdrowotnych w ręce marszałków, nawet jeśli mogliby oni mieć zakusy na dopieszczanie swoich lecznic mówił Wójcik. Wojewoda miałby równieŝ opiniować w sprawach potrzeb utworzenia nowych placówek medycznych. Na tej podstawie nowy podmiot mógłby ubiegać się o kontrakt. Poseł Szulc zaznacza, Ŝe rozwaŝane jest takŝe odejście od kontraktowania pojedynczych umów dla konkretnych świadczeniodawców na rzecz kontraktów dla holdingów. Katarzyna Lisowska/rynekaptek.pl , 10:37 12

13 To, Ŝe zmiany będą liczne nie jest chyba Ŝadną nowością dla kaŝdego kto obserwuje rynek. Pytaniem pozostają tylko szczegóły i drobna obawa - Ŝeby w tym zapędzie reformatorskim znowu ktoś nie zapomniał o tym, Ŝe refundacje trzeba aptekom zwracać. Zapraszamy na forum dyskusyjne pod adresem: www. punkty-apteczne.pl Izba Gospodarcza Właścicieli Punktów Aptecznych i Aptek Związek Zawodowy Techników Farmaceutycznych RP Luty