Gdyńska Szkoła Społeczna Szkoła Podstawowa Emilia Kaleta kl.v Wigierski Park Narodowy Gdynia 2006r. Strona 1 z 7

Transkrypt

1 Gdyńska Szkoła Społeczna Szkoła Podstawowa Emilia Kaleta kl.v Wigierski Park Narodowy Gdynia 2006r. Strona 1 z 7

2 Wigierski Park Narodowy Utworzono: 1989 r. Powierzchnia: ha Zbiorniki wodne: 45 - o łącznej powierzchni 28 km2 Największe jezioro: Wigry Największa rzeka: Czarna Hańcza Długość szlaków turystycznych lądowych: 150 km Informacje ogólne o Parku Postulaty ochrony nadwigierskiej przyrody pojawiły się jeszcze w okresie międzywojennym. Na wniosek A. Lityńskiego, pioniera polskiej hydrobiologii, twórcy Stacji Hydrobiologicznej w Starym Folwarku w 1934 opracowano wniosek utworzenia rezerwatu przyrody obejmującego Jezioro Wigry. Wojna jednak przerwała te działania. Po wojnie myśl o ochronie okolic Wigier powróciła dopiero w 1959 roku gdy utworzono rezerwat "Ostoja Bobrów - Stary Folwark" obejmujący 120 ha. w okolicy ujścia Czarnej Hańczy do Wiegier. W 1962 roku powołano kolejny rezerwat - "Ostoja Bobrów - Zakąty" przy południowym brzegu jeziora. Następnym krokiem w ochronie nadwigierskiej przyrody było powołanie Wigierskiego Parku Krajobrazowego roku. Co ciekawe nie istniały wówczas przepisy prawne nie przewidywały istnienia parków krajobrazowych. Wykorzystano możliwość tworzenia tzw. "obszarów o specjalnych celach". Wigierski PK objął wówczas ha. Niedługo potem złożony został wniosek o przekształcenie Wigierskiego PK w park narodowy. Po wielu dyskusjach i sporach najpierw 1 lipca 1986r. Dyrektor Naczelnego Zarządu Lasów Państwowych utworzył Nadleśnictwo Wigierski Park. Jednak dopiero roku rada Ministrów zaakceptowała projekty granic i wydała decyzję o utworzeniu od 1 stycznia 1989 roku Wigierskiego Parku Narodowego. Obecnie Wigierski PN obejmuje ,49 ha, w tym 42 jeziora. Centralną częścią Parku jest jezioro Wigry, wraz z całym zespołem jezior otaczających i pozostających z nim w ścisłym związku hydrologicznym. Poszczególne jeziora Parku różnią się między sobą pod względem troficzności wód. Specyficzną grupę stanowią jeziorka - suchary. Te śródleśne zbiorniki o brązowej, mało przeźroczystej wodzie i dużą ilością substancji organicznych są niezwykle pięknymi tworami natury. Niektóre z obecnych jezior kompleksu Wigierskiego były zatokami Wigier, które w wyniku zarastania roślinnością wodną i wypełnienie szczątkami roślin i zwierząt uległy oddzieleniu od głównego jeziora. Tak m.in. powstały: Muliczne, Okragłe, Długie, Białe Wigierskie, Kriszyn, Zakąty (Klonek), Leszczewek i inne. Główną rzeką WPN jest Czarna Hańcza. Drugą co do wielkości rzeczka Kamionka, a następnie Wiatrołuża i Maniówka. Na terenie WPN znajdują się różne zabytki archeologiczne. Najstarsze z paleolitu - kamienne narzędzia - świadczą o momencie pojawienia się, po ustąpieniu lądolodu, pierwszych ludzi. Strona 2 z 7

3 Cennym obiektem zabytkowym jest zespół poklasztorny Kamedułów, który powstał w XVII wieku w miejscu królewskiego, myśliwskiego dworku. Wcześniej istaniała tu osada Wigran.Obecnie w odbudowanych i odnowionych po zniszczeniach wojennych obiektach poklasztornych mieści się Dom Pracy Twórczej Ministerstwa Kultury i Sztuki, a także muzeum pobytu Papieża Jana Pawła II na Wigrach. Klasztor Kamedułów Klasztor Kamedułów POŁOŻENIE WIGIERSKIEGO PARKU NARODOWEGO Wigierski Park Narodowy położony jest na północnym skraju Puszczy Augustowskiej, największego zwartego kompleksu leśnego na niżu Europy, który wraz z lasami na terytorium Litwy i Białorusi pokrywa obszar około 300 tysięcy hektarów. Geograficznie Park leży w granicach Pojezierza Litewskiego i obejmuje fragmenty trzech mezoregionów: Pojezierza Zachodniosuwalskiego, Pojezierza Wschodniosuwalskiego i Równiny Augustowskiej. Prawie cały obszar Wigierskiego Parku Narodowego leży w środkowej części dorzecza rzeki Czarna Hańcza, dopływu Niemna. Park, wraz z otuliną, rozciąga się pomiędzy 53 o 57' a 54 o 10' szerokości geograficznej północnej i 22 o 57' a 23 o 15' długości geograficznej wschodniej. Strona 3 z 7

4 KLIMAT Pod względem klimatycznym Park znajduje się w Regionie Mazursko-Podlaskim, obejmującym swym zasięgiem wschodnią część Pojezierza Mazurskiego oraz część Podlasia. Cały region, pomimo niewielkiej odległości od morza Bałtyckiego, pozostaje pod znacznym wpływem rozciągającego się na wschód bloku kontynentalnego Eurazji. Z tego też względu obszar ten ma najsurowsze warunki klimatyczne w całej nizinnej części kraju. Zima rozpoczyna się w trzeciej dekadzie listopada i trwa do pierwszej dekady kwietnia. Flora Parku jest bardzo bogata. Liczy ponad 800 gatunków roślin naczyniowych, około 170 gatunków maszaków i 300 porostów oraz wiele gatunków grzybów, śluzowców i glonów. Spośród drzew najliczniej występuje sosna i świerk. Oprócz nich także brzoza brodawkowata i omszona, olsza czarna, dąb szypułkowaty, lipa drobnolistna i inne. Wśród roślin rosnących w Parku aż 75 taksonów objętych jest ochroną gatunkową, przy czym 61 ochroną ścisłą, a 14 częściową. Na szczególną uwagę zasługują gatunki zagrożone wyginięciem oraz gatunki rzadkie. Na liście roślin naczyniowych występujących w Wigierskim Parku Narodowym znalazły się 52 takie taksony, w tym jeden gatunek - kanianka lnowa Cuscuta epilinum - uznany za wymarły w naszym kraju. Strona 4 z 7

5 Fauna Parku jest charakterystyczna dla obszaru Puszczy Augustowskiej. Występują tu wilki, rysie, łosie, jelenie, sarny, dziki, borsuki, lisy, jenoty, kuny i wiewiórki. Najbardziej charakterystycznym gatunkiem, będącym symbolem WPN jest bóbr. Zaobserwowano także tutaj 195 gatunków ptaków, głównie wodno-błotnych. Najliczniejszymi są: kaczka krzyżówka, łyska, perkoz, mewa, rybitwa, gągoł, łabędż. Wigierski Park Narodowy to królestwo bobrów. Nie na darmo bóbr znajduje się w logo tego parku narodowego. Bobry żyją tu wszędzie... nad rzekami, nad jeziorami (bardzo lubią jeziora dystroficzne zwane sucharami), w śródpolnych zabagnieniach i rowach melioracyjnych. Wznoszą tamy, kopią nory i budują żeremia... a przede wszystkim, to co najłatwiej zobaczyć, to ścinają drzewa. Na terenie Parku stwierdzono występowanie 297 gatunków kręgowców, w tym 32 gatunki ryb, 12 gatunków płazów, 5 gatunków gadów, 202 gatunki ptaków oraz 46 gatunków ssaków. Ponad 82% fauny kręgowców Parku (244 gatunki) podlega ochronie gatunkowej. Jest to 48% wszystkich chronionych w Polsce kręgowców. Wśród gatunków objętych ochroną zdecydowanie największą grupę stanowią ptaki gatunków, a następnie ssaki - 37 gatunków. Pozostałe gatunki należą do gromady płazów, gadów i ryb. Strona 5 z 7

6 JEZIORA I RZEKI Wody Parku decydują o pięknie, charakterze krajobrazu i unikatowej wartości przyrodniczej tego obszaru. W granicach Parku położone są 42 stałe, naturalne zbiorniki wodne, których łączna powierzchnia wynosi ponad 28 km2. Największe, najgłębsze i najatrakcyjniejsze dla większości turystów odwiedzających Park jest jezioro Wigry - o krętej linii brzegowej, urozmaicone wyspami, zatokami, głębinami, śródjeziornymi górkami i przybrzeżnymi obszarami płycizn. Wigry wraz z przyległymi, mniejszymi jeziorami tworzą szczególny zespół ekosystemów wodnych. Jezioro Wigry jest największym jeziorem Wigierskiego Parku Narodowego. Należy również do jednego z największych jezior w Polsce. Powierzchnia Wigier wynosi 2186,7 ha w tym 68,4 ha zajmują wyspy. Ne jest to jezioro płytkie - w najgłębszym miejscu Wigry osiągają 74 m., natomiast średnia głebokość wynosi 15,8 m. Jezioro to posiada liczne głęboczki i wypłycenia. Wigry posiadają bardzo rozwiniętą linię brzegową o długości m. Strona 6 z 7

7 - Internet: Źródła: Inne mapy Suwalszczyzny: Strona 7 z 7