4. Wymagania rozszerzone obejmują wiadomości i umiejętności umiarkowanie trudne do opanowania, w pewnym stopniu hipotetyczne, przydatne, bezpośrednio

Transkrypt

1 PLNY WYNIKOWE W ZKRESIE I KLSY LIEUM I TEHNIKUM OPROWNE N POSTWIE MTERIŁÓW KTEHETYZNYH Jestem świadkiem hrystusa w Kościele Z SERII ROGI ŚWIKÓW HRYSTUS Plany wynikowe zostały skonstruowane z uwzględnieniem zakresu programowego I klasy liceum i technikum. Na podstawie programu dokonano analizy materiału i opracowano propozycję wymagań. Mają one charakter syntetyczny (bez wnikania w szczegóły). Przedstawiona propozycja wymagań w postaci tabelarycznej pozwala wstępnie ocenić hierarchię wymagań ze względu na cele i materiał. Wyjaśnienia układu i treści tabeli: 1. Temat lekcji; pierwszy wpisywany do dziennika lekcyjnego, drugi do zeszytu ucznia. 2. Wymagania podstawowe obejmują wiadomości i umiejętności stosunkowo łatwe do opanowania, najpewniejsze naukowo, całkowicie niezbędne w dalszej nauce, bezpośrednio użyteczne. 3. Taksonomia celów nauczania (. Niemierko, K. iżkowicz, J. Ochenduszko) poprzez zastosowanie czasowników operacyjnych z wyszczególnieniem poziomów: wiadomości: zapamiętanie (oznaczone literką ) i zrozumienie (oznaczone literką ); umiejętności: stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych (oznaczone literką ) i stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych (oznaczone literką ). Informacje kolumny 3 odnoszą się do wymagań podstawowych. 1

2 2 4. Wymagania rozszerzone obejmują wiadomości i umiejętności umiarkowanie trudne do opanowania, w pewnym stopniu hipotetyczne, przydatne, bezpośrednio użyteczne oraz dopełniające; trudne do opanowania, twórcze, wyspecjalizowane, z dala od bezpośredniej użyteczności. 5. Taksonomia celów nauczania (. Niemierko, K. iżkowicz, J. Ochenduszko) poprzez zastosowanie czasowników operacyjnych z wyszczególnieniem poziomów: wiadomości: zapamiętanie (oznaczone literką ) i zrozumienie (oznaczone literką ); umiejętności: stosowanie wiadomości w sytuacja typowych (oznaczone literką ) i stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych (oznaczone literką ). Informacje kolumny 5 odnoszą się do wymagań rozszerzonych.

3 S E M E S T R I I. Jestem chrześcijaninem 1. Temat 2. Wymagania podstawowe Wymagania rozszerzone Wprowadzenie w uwarunkowania współpracy podczas religii. (Kim jestem?). 1. Odkrywanie zadań szkolnej katechezy. (Katecheza w szkole). 2. Motywowanie do odpowiedzialnej lektury iblii. (Słucham ucha Świętego lektura iblii). 3. Rozwijanie współpracy z uchem Świętym. (Otrzymałeś ucha Świętego). 4. Wspieranie odpowiedzialności ucznia za Kościół. (Zjednoczeni w uchu Świętym obywatele Kościoła). 5. oskonalenie własnego świadectwa wiary. (W mocy ucha Świętego sakrament dojrzałości). analizuje dotychczasowe doświadczenia katechetyczne; wyjaśnia zasady współpracy. opowiada o możliwościach odkrywania treści obrej Nowiny; prowadzi refleksję nad własnym życiem. wyjaśnia, dlaczego każdy może odnaleźć siebie w iblii; przekonuje o należnym szacunku księgom świętym. rozróżnia dary ucha Świętego; charakteryzuje, czym jest bierzmowanie w życiu ochrzczonych. definiuje, co wnosi w życie chrześcijanina sakrament bierzmowania; potrafi zaplanować osobisty udział we wspólnocie Kościoła lokalnego. wyjaśnia, co sami możemy uczynić dla wspólnoty Kościoła; przekonuje o konieczności przestrzegania przyrzeczeń chrzcielnych. przedstawia własne oczekiwania w zakresie szkolnej katechezy; wymienia zarys tematyki katechetycznej w szkole ponadgimnazjalnej. wyjaśnia wartość i zasadność religii w szkole; dowodzi cel szkolnej edukacji religijnej. przedstawia wybranych autorów i ich teksty podkreślające wartość iblii; określa warunki religijnego odczytywania iblii. definiuje treść poszczególnych darów ucha Świętego; ocenia wartość zobowiązań z racji przyjętego sakramentu bierzmowania. streszcza, na czym polega odpowiedzialność za życie Kościoła; charakteryzuje tematyczne teksty KKK. wymienia, jakie zobowiązania nakłada na ochrzczonego sakrament bierzmowania; analizuje teksty KKK o zadaniach dojrzałego chrześcijanina. 3

4 4 6. Wspomaganie realizacji chrześcijańskich zadań. (Liturgia sakramentu bierzmowania). wymienia obrzędy sakramentu bierzmowania. uczestniczy w realizacji chrześcijańskich zadań. opisuje znaczenie poszczególnych obrzędów w sakramencie bierzmowania; prowadzi refleksję nad własnym życiem. II. Taka jest nasza wiara 7. Rozpoznawanie prawdy. (Poszukiwanie prawdy). 8. Odkrywanie istoty wiary. (Istota wiary). 9. ostrzeganie współzależności wiary i rozumu. (Zrozum, abyś uwierzył; uwierz, abyś zrozumiał). 10. Rozeznawanie dróg poznania oga. (rogi poznania oga). 11. Wspomaganie wiary słowu oga. (Wierzę słowu ożemu). 12. Odkrywanie Jezusa w pełni Jego Objawienia. (Jezus hrystus szczytem Objawienia). analizuje, co znaczy odkrywać prawdę, głosić ją, być jej wiernym; definiuje, czym jest prawda. określa, czym jest wiara; opisuje, czego wymaga od człowieka wiara. identyfikuje pojęcia: agnostycyzm, ateizm, fideizm, tradycjonalizm, racjonalizm, ontologizm; uzasadnia brak sprzeczności pomiędzy wiarą i rozumem. formuje, czym jest droga poznania oga; przekonuje, dlaczego oga można poznać na podstawie rzeczy stworzonych. wyjaśnia, dlaczego człowiek powinien odpowiedzieć na inicjatywę oga; analizuje, w jaki sposób człowiek powinien odpowiedzieć na usłyszane słowo oga. opowiada treść Prologu św. Jana; przekonuje, na czym polega pełne objawienie w Jezusie. interpretuje, dlaczego Papież wzywa młodych do poszukiwania Prawdy, którą jest Jezus; przedstawia fundamentalne wyjaśnienia w Fides et ratio. wymienia, jakie znaczenie posiada wiara w codziennym życiu; uzasadnia własne odniesienie do wiary. streszcza zakresy wchodzące w sferę poznania rozumu i wiary; określa wzajemne kompetencje rozumu i wiary jako dziedzin poznania. interpretuje, dlaczego człowiek jest drogą poznania oga; przyjmuje odpowiedzialność za rozpoznawanie dróg poznania oga. wymienia kolejne etapy dialogu oga z człowiekiem; charakteryzuje, na czym polega postawa dialogu oga i człowieka. opisuje, jakie trudności spotykane są w procesie uznania Jezusa jako oga; potrafi dowieść, że Jezus jest szczytem Objawienia.

5 13. Wspomaganie wiary w ożą Opatrzność. (Opatrzność oża). (56). Wzmacnianie religijnego przeżywania uroczystości Wszystkich Świętych. (Uroczystość Wszystkich Świętych). ilustruje termin Opatrzność oga; dowodzi integralność trudnego doświadczenia i Opatrzności ożej. opisuje, na czym polega kult świętych; określa, jaką rolę pełni patron święty. formuje, jak powinna wyglądać odpowiedź człowieka na miłość oga; przekonuje, że Opatrzność oża jest doświadczana w historii zbawienia. rozróżnia uroczystości 1 i 2 listopada; syntezuje religijne przesłanie tekstów czytań mszalnych z Uroczystości Wszystkich Świętych. III. Oto Ja jestem z wami Rozpoznawanie natury Kościoła Jezusa hrystusa. (Kościół Jezusa hrystusa). 15. Odkrywanie zasadności funkcjonowania Kościoła. (Po co Kościół?). 16. Rozpoznawanie obecności Jezusa hrystusa w Kościele. (Jezus hrystus obecny w Kościele). 17. Konstruktywne odkrywanie treści Pisma Świętego. (Pismo Święte Księgą Kościoła). przedstawia naturę Kościoła; stwierdza, dlaczego Kościół nieustannie potrzebuje oczyszczenia. potrafi podać uzasadniające argumenty na pytanie, po co Kościół ; streszcza przynajmniej trzy cele istnienia Kościoła. wylicza oczekiwania Jezusa wobec swoich uczniów; objaśnia formy, w jakich współcześni chrześcijanie głoszą Ewangelię. rozróżnia kryteria czytania i interpretowania treści iblii; dowodzi, co znaczy interpretować iblię w świetle tradycji Kościoła. potrafi wyjaśnić, na czym polega jego miejsce w Kościele; analizuje wybrane fragmenty adhortacji hristifideles laici. podkreśla, na czym polega samoidentyfikacja z Kościołem; rozpoznaje w znakach widzialnych Jezusowy Kościół. wskazuje wartość służby drugiemu człowiekowi w rodzinie, w szkole, gronie koleżeńskim; podaje przekonujące argumenty uzasadniające wiarę chrześcijan w obecność Jezusa w Kościele. definiuje, na czym polega aktualizacja treści Objawienia; podejmuje samodzielną lekturę Pisma Świętego. 5

6 18. Rozeznawanie wartości objawień prywatnych. (Objawienia prywatne). 51. Wzmacnianie rozumienia i przyjęcia darów dwentu. (dwent). 19. Ukazywanie szczególnego miejsca i roli papieża w Kościele. (Papież w Kościele). 20. Uaktywnianie zaangażowania jednoczącego chrześcijan. (Podziały w Kościele i dążenie do jedności). 21. Rozeznawanie darów i zadań sakramentu chrztu. (hrzest dar i zadanie). 22. Ukazywanie wartości sakramentu pojednania i pokuty. (Pojednanie i pokuta). 52. Wspieranie chrześcijańskiego przeżywania świąt ożego Narodzenia. (oże Narodzenie). charakteryzuje, czym są objawienia prywatne; wymienia wybrane objawienia prywatne zatwierdzone przez Kościół. wyjaśnia określenie dwa biblijne adwenty; interpretuje, z jakim religijnym przesłaniem zwracają się chrześcijanie do swego otoczenia w okresie dwentu. podkreśla, jaką władzę posiada papież i od kogo ją otrzymał; potrafi uzasadnić, kim jest papież dla Kościoła. przedstawia, czym jest dialog ekumeniczny; uzasadnia przyczyny, przebieg i skutki podziałów w Kościele. przekonuje, dlaczego chrzest jest darem i zadaniem; wylicza elementy obrzędu chrztu. uzasadnia, co dokonuje się w sakramencie pokuty i pojednania; streszcza, na czym polega społeczny wymiar popełnionych grzechów. uczestniczy w religijnym świętowaniu ożego Narodzenia; charakteryzuje religijny wymiar świąt ożego Narodzenia. przytacza kryteria w rozpoznawaniu wiarygodności objawień prywatnych; uzasadnia stanowisko Kościoła wobec objawień prywatnych. podkreśla istotne cechy dwentu; uczestniczy w chrześcijańskim przezywaniu dwentu. wyjaśnia, na czym polega autorytet papieża; analizuje, jaka jest rola (misja) papieża w Kościele w świetle nauczania Kościoła. określa, co może czynić, aby nie powiększać istniejących podziałów, ale im przeciwdziałać; opowiada, co występuje u podłoża podziałów religijnych. rozróżnia treść czynności wykonywanych podczas chrztu świętego; potrafi udowodnić, co wnosi w życie człowieka sakrament chrztu. przekonuje, że korzystanie z sakramentu pokuty ma sens; posługuje się treścią dokumentów Kościoła o sakramencie pokuty i pojednania. interpretuje teksty liturgiczne czytane w oże Narodzenie; potrafi dowieść, dlaczego oże Narodzenie jest odkrywaniem największego aru. 6

7 23. Odkrywanie wartości cierpienia i choroby. (horzy skarbem Kościoła). 24. Motywowanie odpowiedzialnej służby wspólnocie. (Służba wspólnocie). 25. Rozpoznawanie zasadności życia osób konsekrowanych. (Zakony w Kościele). 26. ostrzeganie wartości Eucharystii. (Eucharystia: spotkanie z Jezusem, który umacnia). 27. Odkrywanie Eucharystii jako źródła i szczytu życia chrześcijańskiego. (Eucharystia: źródło i szczyt życia chrześcijańskiego). 28. Rozpoznawanie Eucharystii w jej wymiarze życia wiecznego. (Eucharystia: zadatek przyszłej chwały). interpretuje, jaki sens i wartość posiada cierpienie; analizuje, dlaczego chorzy są skarbem Kościoła. wylicza, jakie konsekwencje pociąga za sobą wybrana wspólnota służby; interpretuje, w czym wyraża się służba małżonków. uzasadnia religijne znaczenie i zasadność życia zakonnego; przedstawia, czemu miały służyć rozwijane w ciągu wieków formy życia zakonnego. określa motywy, dla których Jezus ustanawia Eucharystię; wylicza, co Eucharystia wnosi w życie człowieka. okazuje szacunek Eucharystii; potrafi udowodnić, dlaczego Eucharystia jest centrum życia chrześcijańskiego. wylicza postawy chrześcijan podczas Eucharystii; przedstawia podstawowe wiadomości o Eucharystii na podstawie Modlitw Eucharystycznych. określa, jak należy spojrzeć na ludzkie cierpienie; definiuje wartość sakramentu namaszczenia chorych. opisuje, na czym polega służba w sakramencie kapłaństwa; dowodzi, dlaczego małżeństwo i kapłaństwo nazywamy sakramentami w służbie innych. wyjaśnia istotę zakonów kontemplacyjnych; charakteryzuje dokumenty Kościoła o życiu zakonnym. analizuje powody nierozumienia Eucharystii; interpretuje treść wybranych dokumentów Kościoła o Eucharystii. wymienia, co sprawia Eucharystia w życiu chrześcijan; rozumie cel uczestniczenia w Eucharystii. tłumaczy zasadność odpowiedzialnego przyjmowania Komunii Świętej; wyjaśnia, na jakiej podstawie twierdzimy, że Eucharystia jest zadatkiem życia wiecznego. 7

8 S E M E S T R II 8 IV. Gdy się modlicie Wprowadzanie w liturgię czasu w ciągu roku. (zas w ciągu roku). 53. oskonalenie wiary w czynach pokutnych okresu Wielkiego Postu. (Wielki Post). 29. Wprowadzanie w rozumienie modlitwy. (Modlitwa jej istota, konieczność, potrzeba...). 30. Promowanie modlitwy za pomocą różnych jej form. (Sposoby modlitwy). 31. Uczenie rozmowy z ogiem na wzór modlitwy Jezusa. (Jezus wzorem modlitwy). 32. Ukazanie uświęcającego udziału w liturgii. (Liturgia Kościoła). rozróżnia okresy roku liturgicznego; przedstawia wyjaśnienie roku liturgicznego. dowodzi, co jest istotne dla wierzących przy obchodzeniu okresu Wielkiego Postu; wyjaśnia nabożeństwa Wielkiego Postu. definiuje termin modlitwa; przekonuje, czym nie powinna być modlitwa. charakteryzuje poszczególne formy modlitwy; dokonuje syntezy ewangelicznych tekstów o modlitwie. na podstawie modlitwy Jezusa określa formę wzorcowej modlitwy; opisuje, jaka powinna być modlitwa. opisuje podstawowe postawy występujące podczas liturgii; uzasadnia podział zadań w liturgii. wyjaśnia, dlaczego każdy rok liturgiczny to kolejny czas wspinania się ku niebu; uzasadnia sensowność regularnego udziału w niedzielnej i świątecznej Mszy Świętej. wylicza liturgiczne formy świętowania czasu Wielkiego Postu; przyjmuje odpowiedzialność za własny Wielki Post. analizuje, dlaczego modlitwa jest trwaniem w obecności oga; przytacza ewangeliczne treści wskazujące na istotę modlitwy. interpretuje zasadność różnych form modlitwy; definiuje różne formy modlitwy. formułuje własną modlitwę na wzór Jezusa; analizuje, co Jezus swoim życiem i nauczaniem przekazał o modlitwie. wyjaśnia, dlaczego każdy chrześcijanin jest odpowiedzialny za liturgię; podaje argumenty przemawiające za częstą Komunią Świętą.

9 33. Motywowanie do realizacji przykazań kościelnych. (Przykazania kościelne). 34. Świętowanie nia Pańskiego I przykazanie kościelne. (Świętowanie nia Pańskiego). 35. Wyznawanie grzechów II przykazanie kościelne. (Wyznawanie grzechów). 36. Przyjmowanie Komunii Świętej III przykazanie kościelne. (Przyjmowanie Komunii Świętej). 37. Konieczność postu IV przykazanie kościelne. (Konieczność postu). 38. Potrzeby wspólnoty Kościoła V przykazanie kościelne. (Potrzeby wspólnoty Kościoła). 39. Ukazywanie wartości systematycznych modlitw. (Modlitwy poranne i wieczorne). 54. Wprowadzenie w treść liturgii Wielkanocy. (Wielkanoc). opowiada, jakie podstawowe prawa ustanawia Kościół; stwierdza, dlaczego mogą zmieniać się przykazania kościelne. odkrywa kryterium i jego treść w zakresie prac koniecznych i niekoniecznych; opisuje, jak powinna wyglądać niedziela chrześcijanina. wyjaśnia, jak często należy się spowiadać; wylicza warunki spowiedzi.. uzasadnia, co dokonuje się podczas Eucharystii; objaśnia treść III przykazania kościelnego. formułuje reguły praktykowania postu; charakteryzuje czas pokuty i wstrzemięźliwości. analizuje uczynki miłosierdzia co do ciała i duszy; przytacza teksty biblijne wzywające do pomocy potrzebującym. przedstawia rytm przeżywania każdego dnia z ogiem; określa, co jest przeszkodą w modlitwie. wyjaśnia, co dokonało się w święto Paschy; dowodzi, dlaczego przyjęcie zmartwychwstania wymaga wiary. określa, czemu ma służyć stanowione przez Kościół prawo; dowodzi, dlaczego mamy obowiązek zachowywać przykazania Kościoła. wylicza święta nakazane przez Kościół; interpretuje prawo Kościoła określone w I przykazaniu kościelnym. analizuje, na czym polega zadośćuczynienie ogu i bliźniemu; przedstawia, co dzieje się w sakramencie pojednania i pokuty; podkreśla znaczenie III przykazania kościelnego; porządkuje wiadomości na temat Eucharystii. interpretuje tekst Iz 58, 1-10 w kontekście Wielkiego Postu; analizuje chrześcijańskie wyjaśnienie postu. wyjaśnia, na czym polega solidarność ze wspólnotą; wspiera potrzebujących i Kościół. argumentuje zasadność regularnej modlitwy chrześcijanina; praktykuje regularną modlitwę. opisuje istotne znaczenie obchodzonej przez chrześcijan Wielkanocy; charakteryzuje liturgię świąt paschalnych. 9

10 V. o mam czynić? Rozeznawanie uwarunkowań godnego życia. (Godziwe życie). 41. ostrzeganie łogosławieństw jako ukierunkowania własnego życia. (Fundament chrześcijańskiego życia). 42. łogosławieni ubodzy w duchu... (Ubodzy w duchu...). 43. łogosławieni, którzy się smucą... (Którzy się smucą...). 44. łogosławieni cisi... (isi...). 45. łogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości... (Którzy pragną sprawiedliwości...). wyjaśnia, czym jest królestwo oże; charakteryzuje, w jaki sposób może przyczyniać się do rozwoju królestwa ożego. opowiada, do czego Jezus wzywa w treści łogosławieństw; analizuje, co Jezus chce wnieść w życie człowieka przez naukę łogosławieństw. wymienia, co Jezus chce wnieść przez naukę I łogosławieństwa; charakteryzuje, na czym polega realizacja I łogosławieństwa. interpretuje określenie błogosławieni, którzy się smucą; analizuje, co Jezus proponuje w treści II łogosławieństwa. określa, na czym polega przywilej III łogosławieństwa; charakteryzuje, co jest przeciwne III łogosławieństwu. interpretuje określenie łakną sprawiedliwości; dowodzi, do czego zaprasza Jezus w treści IV łogosławieństwa. opisuje zakres godnego życia człowieka; uzasadnia, w jaki sposób urzeczywistnia się królestwo oże. przedstawia interpretację Jana Pawła II na temat łogosławieństw; przyjmuje wskazania łogosławieństw jako prawo własnego życia. wyjaśnia określenia ubodzy w duchu; uzasadnia, co jest przeciwne I łogosławieństwu. opowiada, na czym polega wypełnianie II łogosławieństwa; przedstawia, co jest przeciwne II łogosławieństwu. wyjaśnia określenie błogosławieni cisi; syntezuje, co Jezus pragnie wnieść poprzez treść III łogosławieństwa. opisuje, na co Jezus zwraca uwagę w IV łogosławieństwie; charakteryzuje, od czego Jezus chce nas uchronić poprzez IV łogosławieństwo.

11 46. łogosławieni miłosierni... (Miłosierni...). 47. łogosławieni czystego serca... (zyste serce...). 48. łogosławieni, którzy wprowadzają pokój... (Którzy wprowadzają pokój...). 49. łogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości... (Prześladowani dla sprawiedliwości...). 50. łogosławieni jesteście... (Ze względu na Jezusa hrystusa). 57. Motywowanie osobistego angażowania się w dzieła zbawcze. (Udział w zbawczych dziełach oga). interpretuje określenie błogosławieni miłosierni; informuje, co Jezus pragnie wnieść poprzez V łogosławieństwo. interpretuje określenie czystego serca; analizuje, co się przeciwne wobec VI łogosławieństwa. objaśnia treść VII łogosławieństwa; charakteryzuje, przed czym chroni nas Jezus ogłaszając VII łogosławieństwo. dowodzi wartość ponoszenia prześladowań dla sprawiedliwości; wyjaśnia treść VIII łogosławieństwa. charakteryzuje, do czego zaprasza nas Jezus w treści łogosławieństw; określa, czego uczą nas łogosławieństwa. charakteryzuje, czym jest historia zbawienia; ocenia własne życie jako świadka hrystusa w Kościele. analizuje, na czym polega realizacja V łogosławieństwa; przedstawia, przed czym chce chronić nas Jezus ogłaszając V łogosławieństwo. podkreśla, co ogłasza Jezus w treści VI łogosławieństwa; objaśnia, przed czym chroni nas Jezus w treści VI łogosławieństwa. uzasadnia, co jest przeciwne treści VII łogosławieństwa; interpretuje chrześcijańskie rozumienie pokoju. przedstawia, jaką cnotę dowartościowuje VIII łogosławieństwo; wylicza, co jest przeciwne VIII łogosławieństwu. uzasadnia, na czym polega realizacja łogosławieństw; wyjaśnia, jaką wartość dla chrześcijanina posiadają Jezusowe łogosławieństwa. analizuje sens historii zbawienia; wylicza, na czym polega możliwość udanego życia z perspektywy oga. 11

12 Poradnik metodyczny do nauczania religii rzymskokatolickiej według podręcznika nr Z-41-01/1-1 zgodnego z programem nauczania nr Z-4-01/1. Recenzenci: ks. dr Józef Kraszewski, ks. dr Robert Sarek. KOMITET REKYJNY ks. Zbigniew Marek SJ (przewodniczący) ks. ndrzej Hajduk SJ, ks. Janusz Mółka SJ ZESPÓŁ UTORÓW kierownik ks. Zbigniew Marek SJ (Kraków) gnieszka anasiak ks. Krzysztof urdak (Kraków) orota ieślik (Olkusz) ks. Marceli ogiel (Katowice) ks. Ryszard zekalski (Płock) ks. Stanisław ziekoński (Łomża) Małgorzata Figuła (Ostrowiec Świętokrzyski) ks. Jerzy Filek (Kraków) Grażyna Foksa (Elbląg) ks. Waldemar Janiga (Przemyśl) Ewa Jaworska (Elbląg) ks. Witold Jedynak (Przemyśl) ks. Krzysztof Kantowski (Koszalin) nna Królikowska (Kraków) ks. Zbigniew Marek (Kraków) ks. ariusz Kwiatkowski (Kalisz) ks. Tomasz Lenczewski (Kalisz) ks. Piotr Matejski SJ (Kraków) Małgorzata Mendyk (Legnica) ks. Marek Mendyk (Legnica) ks. Tadeusz Panuś (Kraków) ks. Grzegorz Puchalski (Elbląg) Regina Pych (Elbląg) ks. Piotr Sroczyński (Wrocław) Jolanta Strojek (Radom) Stefan Suliński (Kraków) neta Żurek (Kraków) Opracowanie arbara Wysokińska Redakcja orota ieślik, nna Królikowska Projekt okładki i opracowanie graficzne Tomasz Prażuch Nihil obstat: Przełożony Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego ks. dam Żak SJ, Kraków, 9 maja 2002 r., l.dz. 83/02 ISN (WM) ISN (WSFP) Wydawnictwo WM Księża Jezuici, Kraków 2002 Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna IGNTINUM w Krakowie, 2002 Studio INIGO Kraków 2002 WYWNITWO WM ul. Kopernika 26; Kraków tel. (012) ; fax ; wam@wydawnictwowam.pl ZIŁ HNLOWY tel. (012) ; ; ; ; fax (012) ; handel@wydawnictwowam.pl Zapraszamy do naszej KSIĘGRNI INTERNETOWEJ: Wszelkie prawa zastrzeżone. ez pisemnej zgody wydawcy nie można do podręcznika tworzyć żadnych materiałów pomocniczych Kraków 2004