BIULETYN ARCHIDIECEZJI GDAŃSKIEJ

Transkrypt

1 BIULETYN ARCHIDIECEZJI GDAŃSKIEJ 23:2009 (26 czerwca) nr 23 wydawany przez Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej ul. Biskupa Edmunda Nowickiego 1, Gdańsk-Oliwa tel STOLICA APOSTOLSKA List Jego Świątobliwości Benedykta XVI na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego z okazji 150 rocznicy dies natalis Świętego Proboszcza z Ars Drodzy bracia w kapłaństwie, Pomyślałem o ogłoszeniu oficjalnie Roku Kapłańskiego, w piątek 19 czerwca 2009 r., w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jest to dzień poświęcony tradycyjnie modlitwie o uświęcenie kapłanów. Jest on równieŝ związany ze 150 rocz-nicą dies natalis - dnia urodzin dla nieba Jana Marii Vianneya, patrona wszystkich proboszczów świata. Ów rok, który pragnie przyczynić się do krzewienia zapału wewnętrznej odnowy wszystkich kapłanów na rzecz silniejszego i bardziej wyrazistego świadectwa ewangelicznego we współczesnym świecie zakończy się w tę samą uroczystość w roku Święty proboszcz z Ars zwykł był mawiać: "Kapłaństwo to miłość Serca Jezusowego"[1]. To wzruszające wyraŝenie pozwala nam nade wszystko przywołać z sympatią i uznaniem ogromny dar, jaki stanowią kapłani nie tylko dla Kościoła, lecz takŝe dla samej ludzkości. Myślę o tych wszystkich księŝach, którzy chrześcijanom i całemu światu przedstawiają pokorną i codzienną propozycję słów i gestów Chrystusa, starając się do Niego przylgnąć swymi myślami, wolą, uczuciami i stylem całego swego istnienia. JakŜe nie podkreślić ich trudu apostolskiego, niestrudzonej i ukrytej słuŝby, ich miłości pragnącej być uniwersalną? CóŜ powiedzieć o odwaŝnej wierności tak wielu kapłanów, którzy takŝe pośród trudności i nieporozumień pozostają wierni swemu powołaniu: by być przyjaciółmi Chrystusa, szczególnie przez Niego powołanymi, wybranymi i posłanymi? Sam nadal noszę w sercu wspomnienie pierwszego proboszcza, u boku którego wypełniałem mą posługę jako młody ksiądz. Pozostawił mi przykład bezwzględnego poświęcenia swej posłudze kapłańskiej, aŝ do śmierci, która zastała go w chwili, gdy niósł wiatyk do cięŝko chorego. Przypominam sobie wielu współbraci, których spotkałem i spotykam nadal, takŝe podczas mych podróŝy duszpasterskich w róŝnych krajach, wielkodusznie zaangaŝowanych w codzienne wypełnianie swej posługi kapłańskiej. JednakŜe wyraŝenie uŝyte przez Świętego Proboszcza przywołuje takŝe przebicie Serca Chrystusa i oplatającą Go koronę cierniową. W konsekwencji myśl biegnie ku niezliczonym sytuacjom cierpienia, w które uwikłani są liczni kapłani, czy to z racji uczestnictwa w róŝnych przejawach doświadczenia ludzkiego bólu, czy teŝ ze względu na niezrozumienie tych, do których skierowana jest ich posługa. JakŜe nie wspomnieć tak wielu księŝy zniewaŝonych w swej godności, którym uniemoŝliwiono wypełnianie swej misji, niekiedy równieŝ prześladowanych, aŝ do najwyŝszego świadectwa krwi? Istnieją niestety takŝe nigdy nie dość opłakane sytuacje, w których sam Kościół musi cierpieć ze względu na niewierność niektórych swych sług. Świat zaś w takich sytuacjach czerpie z nich motywy zgorszenia i odrzucenia. To, co w takich przypadkach moŝe najbardziej przynieść korzyść Kościołowi, to nie tyle pedantyczne ujawnianie słabości swych sług, ile odnowiona i radosna świadomość wielkości BoŜego daru, skonkretyzowanego we wspaniałych postaciach wielkodusznych duszpasterzy, zakonników Ŝarliwych miłością Boga i dusz, światłych i cierpliwych kierowników duchowych. Pod tym względem nauczanie i przykład św. Jana Marii Vianneya mogą być dla wszystkich istotnym punktem odniesienia. Proboszcz z Ars był niezwykle pokorny. Lecz jako kapłan był świadomy, Ŝe jest dla swych wiernych ogromnym darem: Dobry pasterz, pasterz według BoŜego serca jest największym skarbem jaki dobry Bóg moŝe dać parafii i jednym z najcenniejszych darów BoŜego miłosierdzia [2]. Mówił o kapłaństwie, tak jakby nie mógł się przekonać o wielkości daru i zadania powierzonego ludzkiemu stworzeniu: Oh jakŝe Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 1

2 kapłan jest wielki! Gdyby pojął siebie, umarłby... Bóg jest mu posłuszny: wypowiada dwa słowa, a na jego głos Nasz Pan zstępuje z nieba i zawiera się w małej hostii... [3]. Wyjaśniając swym wiernym znaczenie sakramentów mówił: Gdyby zniesiono sakrament święceń, nie mielibyśmy Pana. KtóŜ Go złoŝył tam, w tabernakulum? Kapłan. Kto przyjął waszą duszę, gdy po raz pierwszy wkroczyła w Ŝycie? Kapłan. Kto ją karmi, by dać siłę na wypełnienie jej pielgrzymki? Kapłan. KtóŜ ją przygotuje, by pojawiła się przed Bogiem, obmywając ją po raz ostatni we Krwi Jezusa Chrystusa? Kapłan, zawsze kapłan. A jeśli ta dusza umiera ze względu na grzech, kto ją wskrzesi, kto da jej ciszę i pokój? Znów kapłan... Po Bogu, kapłan jest wszystkim!... On sam pojmie się w pełni dopiero w niebie [4]. Stwierdzenia te, zrodzone z kapłańskiego serca Świętego Proboszcza mogą się wydawać przesadne. Mimo to ujawnia się w nich niezwykły szacunek, jakim darzył on sakrament kapłaństwa. Zdawał się przytłoczony nieograniczonym poczuciem odpowiedzialności: Gdybyśmy dobrze zrozumieli czym jest ksiądz na ziemi, umarlibyśmy: nie z przeraŝenia, lecz z miłości... Bez księdza śmierć i męka Naszego Pana nie słuŝyłaby do niczego. To ksiądz kontynuuje na ziemi dzieło zbawienia... Na co zdałby się dom pełen złota, gdyby w nim nie było nikogo, kto otworzyłby nam doń drzwi? Ksiądz ma klucze do skarbów niebieskich: to on otwiera bramę: on jest ekonomem dobrego Boga; zarządcą Jego dobór... Zostawicie parafię na dwadzieścia lat bez księdza, zagnieŝdŝą się w niej bestie... Ksiądz nie jest kapłanem dla siebie, jest nim dla was [5]. Dotarł do Ars, małej wioski, w której mieszkało 230 osób. Biskup ostrzegł go, Ŝe zastanie tam niełatwą sytuację religijną: Nie ma w tej parafii wielkiej miłości Boga; będzie z tym ksiądz miał do czynienia. Był więc w pełni świadom, Ŝe miał tam ucieleśniać obecność Chrystusa świadcząc o Jego zbawczej delikatności: [BoŜe mój], daj mi nawrócenie mojej parafii; gotów jestem cierpieć wszystko co zechcesz Panie, przez całe me Ŝycie! to z tą właśnie modlitwą rozpoczynał swą misję [6]. Nawróceniu swojej parafii Święty Proboszcz poświęcił się z całych sił, myśląc nade wszystko o chrześcijańskiej formacji powierzonego mu ludu. Drodzy bracia w kapłaństwie, prośmy Pana Jezusa o łaskę nauczenia się metody duszpasterskiej świętego Jana Marii Vianneya! Przede wszystkim powinniśmy się nauczyć jego całkowitej identyfikacji ze swą posługą. W Jezusie osoba i misja dąŝą do zbieŝności: całe Jego działania zbawcze było i jest wyrazem Jego synowskiego Ja, które od wszystkich wieków stoi przed Ojcem w postawie miłosnego poddanie się Jego woli. Z pokorną, lecz prawdziwą analogią, takŝe kapłan powinien pragnąć tego utoŝsamienia. Nie chodzi rzecz jasna, by zapominać, Ŝe substancjalna skuteczność posługi nie zaleŝy od świętości szafarza; nie moŝna jednak lekcewaŝyć niezwykłej owocności rodzącej się ze spotkania obiektywnej świętości posługi z subiektywną świętością jej szafarza. Proboszcz z Ars natychmiast rozpoczął ową pokorną i cierpliwą pracę harmonizowania swego Ŝycia szafarza ze świętością powierzonej mu posługi, decydując się na zamieszkanie nawet materialne w swym kościele parafialnym: Zaledwie przybył wybrał kościół na swe mieszkanie... Wchodził do kościoła przed jutrzenką i nie wychodził aŝ do wieczornej modlitwy Anioł Pański. Tam trzeba go było szukać, jeśli się go potrzebowało - czytamy w jego pierwszej biografii [7]. PoboŜna przesada naboŝnego hagiografa nie powinna nakłaniać nas do przeoczenia faktu, Ŝe Święty Proboszcz potrafił takŝe aktywnie zamieszkiwać na całym terytorium swojej parafii: systematycznie odwiedzał chorych i rodziny: organizował misje ludowe i święta patronalne; zbierał i rozporządzał pieniędzmi na swe dzieła charytatywne i misyjne; upiększał swój kościół i obdarzał go wyposaŝeniem sakralnym; zajmował się sierotami z załoŝonego przez siebie instytutu Providence oraz ich wychowawczyniami; interesował się wykształceniem dzieci; tworzył konfraternie i wzywał świeckich do współpracy. Jego przykład skłania mnie do uwydatnienia przestrzeni współpracy, które naleŝy coraz bardziej rozszerzać na wiernych świeckich. Prezbiterzy tworzą z nimi jeden lud kapłański [8] i pośród nich się znajdują na mocy swego Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 2

3 kapłaństwa słuŝebnego by prowadzili wszystkich do zjednoczenia w miłości, miłością braterską nawzajem się miłując, w okazywaniu czci jedni drugich uprzedzając (Rz 12,10) [9]. W tym kontekście trzeba przypomnieć Ŝarliwe wezwanie jakie II Sobór Watykański kieruje do prezbiterów, zachęcając ich, by szczerze uznawali i popierali godność świeckich i właściwy im udział w posłannictwie Kościoła... oraz by chętnie słuchali świeckich, rozpatrując po bratersku ich pragnienia i uznając ich doświadczenie i kompetencję w róŝnych dziedzinach ludzkiego działania, by razem z nimi mogli rozpoznać znaki czasów [10]. Święty Proboszcz pouczał swoich parafian świadectwem swego Ŝycia. Z jego przykładu wierni uczyli się modlitwy, chętnie pozostając przed tabernakulum, by odwiedzić Jezusa Eucharystycznego [11]. Nie trzeba wiele mówić, by dobrze się modlić - wyjaśniał im Proboszcz- Wiadomo, Ŝe tam, w świętym tabernakulum jest Jezus: otwórzmy Mu serce, radujmy się Jego świętą obecnością. To jest najlepsza modlitwa [12]. Zachęcał: Bracia moi, przyjdźcie do Komunii, przyjdźcie do Jezusa. Przyjdźcie by Nim Ŝyć, abyście z Nim mogli Ŝyć... [13]. To prawda, Ŝe nie jesteście tego godni, ale Jego potrzebujecie! [14]. Takie wychowanie wiernych do obecności eucharystycznej i do Komunii zyskiwało szczególną skuteczność, kiedy wierni widzieli jak celebruje Najświętszą Ofiarę Mszy św. Ten, kto w niej uczestniczył, mówił, Ŝe nie moŝna było znaleźć osoby, która mogłaby lepiej wyraŝać adorację... jak zakochany kontemplował Hostię [15]. Mówił, Ŝe wszystkie nagromadzone dobre dzieła nie mogą się równać ofierze Mszy św., poniewaŝ są one dziełami ludzi, podczas gdy Msza św. jest dziełem Boga [16]. Był przekonany, Ŝe od Mszy św. zaleŝy cała Ŝarliwość Ŝycia kapłańskiego: Przyczyną rozprzęŝenia kapłana jest to, Ŝe nie zwraca uwagi na Mszę św.! O mój BoŜe, jakŝe trzeba Ŝałować księdza, który odprawia tak, jakby czynił coś zwyczajnego! [17]. Celebrując zwykł był zawsze ofiarowywać takŝe ofiarę swego Ŝycia: Jak dobrze czyni ksiądz, dając siebie Bogu w ofierze kaŝdego ranka! [18]. To osobiste utoŝsamienie z Ofiarą KrzyŜową prowadziło go - jednym poruszeniem wewnętrznym - od ołtarza do konfesjonału. Kapłani nigdy nie powinni poddawać się rezygnacji, gdy widzą, Ŝe nikt nie przychodzi do konfesjonału, czy teŝ ograniczać się do stwierdzenia, Ŝe wierni nie są zainteresowani tym sakramentem. We Francji w czasach Świętego Proboszcza spowiedź nie była ani łatwiejsza ani teŝ częstsza niŝ dzisiaj, biorąc pod uwagę, Ŝe rewolucyjna zawierucha na długo przytłumiła praktykę religijną. On jednak starał się na wszelki sposób, przez kaznodziejstwo i przekonującą radę, by swym parafianom umoŝliwić odkrycie znaczenia i piękna sakramentalnej Pokuty, ukazując ją jako wewnętrzny wymóg Obecności eucharystycznej. Potrafił dać w ten sposób początek kompleksowej poprawie stanu wiary. Przebywając długo w kościele przed tabernakulum wierni zaczęli go naśladować, udając się tam, by nawiedzić Jezusa. Byli równocześnie pewni, Ŝe spotkają tam swego proboszcza, gotowego ich wysłuchać i udzielić rozgrzeszenia. Później narastał tłum penitentów przybywających z całej Francji. Przetrzymywali go w konfesjonale aŝ do 16 godzin dziennie. Mówiono wówczas, Ŝe Ars stało się wielkim szpitalem dusz [19]. Uzyskiwana przez niego łaska (by nawracali się grzesznicy) była tak mocna, Ŝe wybiegała, by ich szukać nie dając im chwili wytchnienia "- powiada pierwszy biograf [20]. Nie inaczej odczuwał to Święty Proboszcz, gdy mówił: To nie grzesznik powraca do Boga, by prosić Go o przebaczenie, lecz sam Bóg, który biegnie za grzesznikiem i sprawia, Ŝe zwraca się on do Niego [21]. Ów dobry Zbawiciel jest tak pełen miłości, Ŝe wszędzie nas szuka [22]. Wszyscy my, kapłani powinniśmy odczuwać, Ŝe osobiście dotyczą nas te słowa, które umieszczał w ustach Chrystusa: Polecę moim szafarzom, Ŝeby głosili grzesznikom, Ŝe jestem gotów zawsze ich przyjąć, Ŝe moje miłosierdzie jest nieskończone [23]. Od Świętego Proboszcza z Ars my, kapłani moŝemy nauczyć się nie tylko niewyczerpanej ufności w Sakrament Pokuty, która kaŝe nam umieszczać go w centrum naszej troski duszpasterskiej, lecz takŝe metody dialogu zbawienia, który powinien w nim mieć miejsce. Proboszcz z Ars w róŝny sposób podchodził do poszczególnych penitentów. Ten, kto przychodził do jego konfesjonału, pociągnięty wewnętrzną i pokorną potrzebą BoŜego przebaczenia odnajdywał w nim zachętę do zanurzenia się Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 3

4 w potoku BoŜego miłosierdzia, który porywa ze sobą wszystko swym impetem. A jeśli ktoś był zgnębiony myślą o swej słabości i niestałości, lękając się przyszłych upadków, Proboszcz ujawniał mu BoŜy sekret słowami wzruszającego piękna: Dobry Bóg zna wszystko. Jeszcze zanim się wyspowiadacie, juŝ wie, Ŝe będziecie nadal grzeszyć, a mimo wszystko wam przebacza. JakŜe wielka jest miłość naszego Boga, która posuwa się aŝ do chęci zapomnienia o przyszłości, Ŝeby nam przebaczyć! [24] Natomiast tym, którzy oskarŝali się w sposób obojętny i niemal nieczuły swymi własnymi łzami przedstawiał powaŝne i bolesne dowody, jak bardzo postawa taka była wstrętna : Płaczę, bo wy nie płaczecie [25] - mówił. Gdyby chociaŝ Pan nie był tak dobry! Ale jest tak dobry! Trzeba być barbarzyńcą, Ŝeby tak się zachowywać wobec tak dobrego Ojca! [26]. Sprawiał, Ŝe w sercach ludzi obojętnych rodziła się skrucha, zmuszając ich do dostrzeŝenia na własne oczy cierpienia Boga z powodu grzechów, niemal ucieleśnionego na twarzy spowiadającego ich kapłana. Tym natomiast, u których dostrzegał pragnienie i zdolność do głębszego Ŝycia duchowego, otwierał głębię miłości, wyjaśniając trudne do wyraŝenia piękno moŝliwości Ŝycia zjednoczonego z Bogiem, w Jego obecności: Wszystko przed BoŜymi oczyma, wszystko z Bogiem, by podobać się Bogu... Jakie to piękne! [27]. I uczył ich się modlić: O mój BoŜe, daj mi łaskę, bym Cię miłował, na ile jest to moŝliwe, bym Cię kochał [28]. Proboszcz z Ars potrafił w swoim czasie przekształcać serce i Ŝycie tak wielu osób, gdyŝ udało się mu ukazać im miłosierną miłość Pana. TakŜe w naszych czasach potrzebne jest podobne przepowiadanie i świadectwo prawdy miłości: Bóg jest miłością (1 J 4,8). Przez sakramenty i słowo swego Jezusa Jan Maria Vianney potrafił budować swój lud, pomimo, Ŝe często drŝał, przekonany o swojej osobistej niewystarczalności, tak bardzo Ŝe wiele razy chciał zrezygnować z kierowania parafią, bo czuł się niegodny. Mimo to przykładnie posłuszny zawsze pozostawał na swoim stanowisku, gdyŝ poŝerała go apostolska pasja o zbawienie dusz. Starał się całkowicie przystawać do swego powołania i misji, poprzez surową ascezę: Wielkim nieszczęściem dla nas proboszczów - ubolewał święty - jest to, Ŝe dusza wpada w stan odrętwienia ; rozumiał przez to niebezpieczne oswojenie się duszpasterza ze stanem grzechu czy indyferentyzmu, w którym Ŝyje tak wiele jego owieczek [29]. Powściągał ciało, przez czuwania i posty, aby nie stawiało przeszkód jego kapłańskiej duszy. Nie unikał umartwienia siebie dla dobra powierzonych mu dusz oraz by przyczynić się do wynagrodzenia tak wielu grzechów wysłuchanych na spowiedzi. Wyjaśniał współbratu w kapłaństwie: Powiem tobie jaką mam receptę: daję grzesznikom niewielką pokutę, a resztę czynię za nich sam [30]. Ponad konkretne pokuty którym poddawał się Proboszcz z Ars ma dla nas wszystkich znaczenie istota jego nauczania: dusze zostały nabyte drogocenną krwią Chrystusa zaś kapłan nie moŝe poświęcić się ich zbawieniu, jeśli odmawia osobistego uczestnictwa w wielkiej cenie odkupienia. We współczesnym świecie, podobnie jak w trudnych czasach Proboszcza z Ars trzeba, Ŝeby kapłani wyróŝniali się w swoim Ŝyciu i działaniu mocnym ewangelicznym świadectwem. Słusznie zauwaŝył Paweł VI: człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniŝeli nauczycieli; a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, Ŝe są świadkami [31]. Aby nie zrodziła się w nas pustka egzystencjalna i nie została naraŝona skuteczność naszej posługi, trzeba byśmy się pytali ciągle na nowo: Czy jesteśmy naprawdę przeniknięci Słowem BoŜym? Czy jest ono doprawdy pokarmem, którym się posilamy, bardziej niŝ chleb i sprawy tego świata? Czy naprawdę je znamy? Czy je miłujemy? Czy troszczymy się wewnętrznie o to Słowo do tego stopnia, aby rzeczywiście odciskało się ono na naszym Ŝyciu i kształtowało nasze myślenie? [32]. Tak jak Jezus powołał Dwunastu, aby z Nim byli (por. Mk 3,14) i dopiero następnie wysłał ich, by głosili Ewangelię, tak i w naszych czasach kapłani są powołani do przyswojenia sobie owego nowego stylu Ŝycia, zapoczątkowanego przez Pana Jezusa, który realizowali właśnie Apostołowie [33]. Właśnie owo przywarcie bez zastrzeŝeń do tego nowego stylu Ŝycia charakteryzowało zaangaŝowanie duszpasterskie Proboszcza z Ars. PapieŜ Jan XXIII w opublikowanej w roku 1959 z okazji setnej rocznicy śmierci św. Jana Marii Vianneya encyklice Sacerdotii Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 4

5 nostri primordia, przedstawiał jego ascetyczny charakter, zwracając szczególną uwagę na zagadnienie trzech rad ewangelicznych, uznanych za konieczne takŝe dla kapłanów: Jeśli dla osiągnięcia owej świętości Ŝycia, rady ewangeliczne nie są nakazane mocą samego stanu duchownego, to jednakŝe słuŝą im one, podobnie jak wszystkim wiernym, jako normalna droga do osiągnięcia chrześcijańskiego uświęcenia [34]. Proboszcz z Ars potrafił Ŝyć radami ewangelicznymi w sposób stosowny do swego stanu kapłańskiego. Jego ubóstwo nie było takie jak zakonnika czy mnicha, lecz takie, jakiego wymaga się od księdza: pomimo zarządzania znacznymi sumami pieniędzy (pamiętajmy, Ŝe bardziej majętni pielgrzymi interesowali się jego dziełami charytatywnymi), wiedział, Ŝe wszystko ofiarowano jego kościołowi, ubogim, sierotom, dziewczętom z jego Providence [35] i rodzinom najuboŝszym. Dlatego był bogaty, by dawać innym, a bardzo ubogi dla siebie [36]. Wyjaśniał: Mój sekret jest prosty: dawać wszystko i niczego nie trzymać dla siebie [37]. Kiedy miał puste ręce, zwracającym się do niego ubogim mówił zadowolony: Dziś jestem biedny, tak jak wy, jestem jednym z was [38]. Mógł w ten sposób stwierdzić u kresu Ŝycia z całkowitym spokojem: Nie mam juŝ nic (...). Dobry Bóg moŝe mnie teraz wezwać kiedy zechce! [39]. RównieŜ jego czystość była taką, jakiej wymaga się od księdza dla jego posługi. MoŜna powiedzieć, Ŝe była to czystość właściwa dla tego, który habitualnie powinien dotykać Eucharystii i habitualnie patrzy na nią z całą Ŝarliwością serca i z tą samą Ŝarliwością daje ją swoim wiernym. Powiadano o nim, Ŝe w jego spojrzeniu jaśniała czystość a wierni dostrzegali to, gdy zwracał się ku tabernakulum oczyma zakochanego [40]. RównieŜ posłuszeństwo św. Jana Marii Vianeya wyraŝało się całkowicie w pełnym przylgnięciu do codziennych wymogów swej posługi. Znana jest historia, gdy był dręczony myślą o swojej nieadekwatności do posługi parafialnej i chęcią ucieczki by opłakiwać samotnie swe biedne Ŝycie [41]. Jedynie posłuszeństwo i pasja zbawienia dusz zdołały go przekonać, by pozostał na swym miejscu. Sobie i wiernym wyjaśniał: Nie ma dwóch dobrych sposobów słuŝenia Bogu. Jest tylko jeden jedyny: słuŝyć Jemu tak, jak On chce, by Mu słuŝono [42]. Wydawało się mu, Ŝe złota reguła Ŝycia posłusznego jest następująca: Czynić jedynie to, co moŝe być ofiarowane dobremu Bogu [43]. W kontekście duchowości karmiącej się praktyką rad ewangelicznych cieszę się, Ŝe mogę skierować do kapłanów, w tym dedykowanym im roku szczególną zachętę: by potrafili pojąć nową wiosnę, którą Duch rozbudza w naszych dniach w Kościele, nie na poślednim miejscu poprzez nowe ruchy kościelne i nowe wspólnoty. Duch jest róŝnorodny w swoich darach... Tchnie tam gdzie chce. Czyni to nieoczekiwanie, w miejscach nieoczekiwanych i w formach wcześniej niewyobraŝalnych... ale ukazuje nam takŝe, Ŝe działa On mając na względzie jedno Ciało i Ŝe działa w jedności jedynego Ciała [44]. Pod tym względem waŝna jest wskazówka dekretu Presbyterorum ordinis: Badając duchy, czy pochodzą od Boga, (kapłani) niech w duchu wiary odkrywają róŝnorodne charyzmaty świeckich, zarówno małe jak i wielkie, niech je z radością uznają, z troskliwością popierają [45]. Dary takie, które popychają wielu do doskonalszego Ŝycia duchowego mogą przynieść korzyść nie tylko wiernym świeckim, ale i samym szafarzom. Z komunii między kapłanami a charyzmatami moŝe rzeczywiście wypływać cenny impuls do odnowionego zaangaŝowania Kościoła w głoszenie Ewangelii nadziei i miłości i dawanie jej świadectwa we wszystkich zakątkach świata [46]. Chciałbym teŝ dodać, odwołując się do adhortacji apostolskiej Pastores dabo vobis papieŝa Jana Pawła II, Ŝe posługa kapłańska ma radykalną formę wspólnotową i moŝe być wypełniona tylko w komunii kapłanów ze swym biskupem [47]. Trzeba, aby ta komunia między kapłanami a takŝe ze swym biskupem, mająca swe podstawy w sakramencie święceń i przejawiająca się w koncelebracji eucharystycznej, wyraŝała się w róŝnych konkretnych formach rzeczywistego i afektywnego braterstwa kapłańskiego [48]. Tylko w ten sposób kapłani będą umieli Ŝyć w pełni darem celibatu i będą zdolni do sprawiania, by rozkwitały wspólnoty chrześcijańskie, w których powtarzane są cuda pierwszego przepowiadania Ewangelii. Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 5

6 Dobiegający końca rok św. Pawła kieruje takŝe naszą myśl ku Apostołowi Narodów, w którym jaśnieje przed naszymi oczyma wspaniały wzór kapłana, całkowicie oddanego swej posłudze. Jak pisze: miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, Ŝe skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli (2 Kor 5,14). Dodał jeszcze: za wszystkich umarł po to, aby ci, co Ŝyją, juŝ nie Ŝyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał (2 Kor, 5,15). Jaki lepszy program moŝna by zaproponować kapłanowi starającemu się o rozwój na drodze doskonałości chrześcijańskiej? Drodzy kapłani, uroczystości 150 rocznicy śmierci św. Jana Marii Vianneya następują bezpośrednio po dopiero co zakończonych obchodach 150 rocznicy objawień w Lourdes (1858). JuŜ w 1959 r. papieŝ Jan XXIII zauwaŝył: Krótko przed zakończeniem przez św. Proboszcza z Ars pełnego niebiańskich zasług Ŝycia, w innej okolicy Francji ukazała się Ona niewinnej i pokornej dziewczynce, by przez nią macierzyńskim upomnieniem wezwać ludzkość do modlitwy i chrześcijańskiej pokuty; a dostojny Jej głos, do dziś poruszający dusze mimo upływu wieku, dźwięczy długo i szeroko jakby w nieskończoność. W rzeczy samej czyny i słowa kapłana, wyniesionego do czci Świętych, którego setną rocznicę obchodzimy, jakby jakimś uprzedzającym niebiańskim światłem oświetliły nadprzyrodzone prawdy, które objawione zostały w grocie w Lourdes niewinnej dziewczynce. On sam Ŝywił wielkie naboŝeństwo do Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Dziewicy, w r poświęcił kościół parafialny Maryi Niepokalanie Poczętej, a w r uczuciami najgłębszej czci i radości witał dogmat katolicki, który tę prawdę nieomylnym orzeczeniem zdefiniował [49]. Święty Proboszcz zawsze przypominał swoim wiernym Jezus Chrystus, dawszy nam wszystko, co mógł nam dać, pragnie nas jeszcze uczynić dziedzicami tego co ma najcenniejsze, to znaczy swojej Najświętszej Matki [50]. Najświętszej Dziewicy zawierzam ten Rok Kapłański, prosząc Ją by wzbudziła w duszy kaŝdego kapłana wielkoduszne odnowienie owych ideałów całkowitego oddania się Chrystusowi i Kościołowi, które inspirowały myśl i działanie Święte-go Proboszcza z Ars. Swym Ŝarliwym Ŝyciem modlitwy i gorącą miłością Jezusa UkrzyŜowanego Jan Maria Vianney posilał swe codzienne bezwarunkowe powierzenie się Bogu i Kościołowi. Oby jego przykład wzbudził w kapłanach owe tak bardzo dziś jak i zawsze potrzebne świadectwo jedności z biskupem, między sobą oraz z wiernymi świeckimi. NiezaleŜnie od istniejącego w świecie zła, zawsze rozbrzmiewa jakŝe aktualne słowo Chrystusa do swoich apostołów w Wieczerniku: Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwycięŝył świat (J 16,33). Wiara w Boskiego Nauczyciela da nam siłę, byśmy z ufnością spoglądali w przyszłość. Drodzy kapłani, Chrystus na was liczy. Idąc za przykładem Świętego Proboszcza z Ars, pozwólcie się Jemu zdobyć a staniecie się równieŝ wy, we współczesnym świecie posłańcami nadziei, pojednania i pokoju! Z moim Błogosławieństwem Apostolskim W Watykanie, dnia 16 czerwca 2009 roku śródło: KAI/jad KsięŜy Proboszczów i Rektorów kościołów prosimy o przekazanie Listu kapłanom Współpracownikom 1. Le Sacerdoce, c'est l'amour du coeur de Jésus ( w: B. Nodet, Le curé d'ars. Sa pensée - Son coeur. Présentée par l'abbé Bernard Nodet, éd. Xavier Mappus, Paris 1995, p.5). Dalej: Nodet. WyraŜenie to cytuje takŝe Katechizm Kościoła Katolickiego, n NODET, s Ibid, s Ibid., s Ibid, s Ibid, s MONNIN A., Il Curato d'ars. Vita di Gian- Battista-Maria Vianney, vol. I, ed. Marietti, Torino 1870, Por. Lumen gentium, 10 9 Presbyterorum ordinis, 9 10 TamŜe 11 Kontemplacja jest spojrzeniem wiary, utkwionym w Jezusa Chrystusa. Wpatruję się w Niego a On wpatruje się w mnie mówił Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 6

7 w czasach swego świętego proboszcza wieśniak z Ars, modląc się przed tabernakulm (Katechizm Kościoła Katolickiego n. 2715). 12 NODET, s NODET, s Ibid., s Por. MONNIN A., dzieło cytowane II, ss. 430 nn 16 NODET, s Ibid., s Ibid., s Monnin A., dzieło cytowane II, s tamŝe, II, s NODET, s Ibid., s Ibid., s Ibid., s Ibid., s Ibid., s Ibid., s Ibid., s Ibid., s Ibid., s Evangelii nuntiandi, BENEDYKT XVI, Homilia podczas Mszy św. KrzyŜma, por. BENEDYKT XVI, Przemówienie do Sesji Plenarnej Kongregacji ds. Duchowieństwa, P.I. 35 Nazwał tak dom, gdzie sprawił, Ŝe przyjmowano ponad 60 porzuconych dziewcząt. Aby go utrzymać, był gotów na wszystko Podjąłem wszelkie wyobraŝalne kroki - mawiał ze śmiechem (NODET, s. 214) 36 NODET, s Ibid., s Ibid., s Ibid., s Por. Ibid., s Por. Ibid., ss ; Ibid., s Ibid., s BENEDYKT XVI, Wigilia Zesłania Ducha Świętego, N BENEDYKT XVI, Przemówienie do Biskupów przyjaciół Ruchu Focolari i Wspólnoty św. Idziego, Por. n por. JAN PAWEŁ II. Adhort. Ap. Pastores dabo vobis, Encyklika Sacerdotii nostri primorida, NODET, s List Prefekta Kongregacji ds. Duchowieństwa na Rok Kapłański Kochani Kapłani, Stajemy na progu Roku Kapłańskiego, który ustanowił papieŝ Benedykt XVI, by uczcić 150. rocznicę śmierci Świętego Proboszcza z Ars. Ojciec Święty zainaugu-ruje obchody Roku Kapłańskiego dnia 19 czerwca w uroczystość Serca Pana Jezusa, który to równieŝ jest światowym dniem modlitw o świętość kapłanów. Ogłoszenie tego szczególnego Roku odbiło się bardzo pozytywnym echem na całym świecie, takŝe i przede wszystkim pośród kapłanów. Wszyscy dołóŝmy starań i zdecydowanie zaangaŝujmy się, pełni przekonania i gorliwości, by ten Rok na całym świecie, w biskupstwach, w parafiach i lokalnych wspólnotach był uroczyście przeŝywany. Niech dokonuje się to poprzez tworzenie serdecznych relacji we wspólnocie ludu BoŜego, który bez wątpienia własnych kapłanów ceni i kocha, aby mogli oni swoją codzienną, apostolską posługę naprawdę szczęśliwie, w godny sposób i z zadowoleniem wypełniać. Powinien być to Rok pełen inicjatyw, Rok pozytywny, w którym Kościół, przede wszystkim kapłanom, ale takŝe wszystkim chrześcijanom a przy pomocy mediów całemu światu, chce powiedzieć, Ŝe jest dumny ze swoich kapłanów, Ŝe ich kocha, bardzo ceni i podziwia. Z wdzięcznością wyraŝa równieŝ uznanie za ich pastoralne zaangaŝowanie Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 7

8 i świadectwo Ŝycia. Kapłani nie są waŝni z powodu tego, co czynią, ale ze względu na to kim są. Tak, prawdą jest, Ŝe niektórzy z kapłanów popełnili czyny karnie zakazane i wywołali wiele problemów. To musi zostać przebadane, a następnie odpowiednio ocenione i ukarane. Jednak te przypadki dotyczą bardzo małego procentu wszystkich duchownych. PrzewaŜająca większość kapłanów to prawi ludzie, którzy poświęcili się wypełnieniu swojej słuŝby pielęgnując Ŝycie modlitwy i podejmując czynnie pastoralną troskę w imię miłości bliźniego. Ze wszystkich swoich sił angaŝują się w wypełnianie swojej misji i wypełnianie swojego Ŝyciowego powołania, co często domaga się gotowości do wielkiej, osobistej ofiary. Do tego uzdalnia ich autentyczna miłość do Jezusa Chrystusa, do Kościoła i do ludu BoŜego; ona przynagla ich do solidaryzowania się z biednymi i cierpiącymi. Dlatego Kościół na całym świecie jest dumny ze swoich kapłanów. Ten Rok umoŝliwia nam takŝe snuć intensywną, pogłębioną refleksję na temat kapłańskiej toŝsamości i teologii katolickiego kapłaństwa, jak równieŝ budzić i rozwijać szczególną wraŝliwość na powołanie i misję kapłana w Kościele i w społeczeństwie. Dlatego teŝ pragniemy zainspirować do organizowania wykładów, konferencji, naukowych seminariów czy teologicznych sympozjów przy udziale naszych kościelnych, naukowych wydziałów. Dni skupienia, rekolekcje i przygotowywanie odpowiednich publikacji niech będą takŝe osnute na tejŝe tematyce. Podczas generalnego zebrania Kongregacji ds. Duchowieństwa Ojciec Święty w swoim przemówieniu wygłoszonym 16 marca ogłaszając Rok Kapłański wskazał na cel tego Roku, którym jest wspieranie dąŝenia kapłanów do duchowej doskonałości, od której to w decydujący sposób zaleŝy oddziaływanie ich posługi. Dlatego teŝ ten Rok musi być w szczególny sposób rokiem modlitwy, modlitwy samych kapłanów, modlitwy z kapłanami i za kapłanów, rokiem odnowy w perspektywie duchowości kapłańskiej i odnowy kaŝdego z kapłanów osobno. W tym sensie święta Eucharystia staje się jakby centrum kapłańskiej duchowości. Praktykowanie eucharystycznej adoracji w intencji uświęcenia kapłanów, jak teŝ duchowego macierzyństwa, które siostry zakonne, konsekrowane kobiety, generalnie kobiety, roztaczają wobec kapłanów, moŝe być dalej rozpowszechniane, jak juŝ wcześniej proponowano, i z pewnością przyczyni się do obfitości i powszechności błogosławionego oddziaływania. Powinien być to takŝe Rok, w którym poznane będą okoliczności i warunki, w których Ŝyją nasi kapłani. Zdarza się, Ŝe Ŝyją oni w warunkach głębokiej biedy, co staje się dla nas wezwaniem do troski o ich egzystencję i wsparcie ich materialnymi środkami. Powinien być to równieŝ Rok religijnego i publicznego świętowania ludu BoŜego i lokalnych wspólnot katolickich, gdzie wierzący poświęcą się modlitwie i medytacji, gdzie wspólnie celebrowane będą święta, a kapłanów w godny sposób obdarzy się wyrazami uznania. W kościelnej wspólnocie Rok Kapłański nabiera szczególnego znaczenia tak dalece, Ŝe rozumiany jest jako serdeczny wyraz i grunt chrześcijańskiej radości, która ma źródło w pewności, Ŝe Bóg nas kocha i wraz z nami świętuje. To wszystko niesie ze sobą okazję, by umocnić wspólnotowe relacje i przyjaźnie, które łączą kapłanów z powierzonymi im wspólnotami. MoŜna by było jeszcze wskazywać na wiele innych perspektyw i inicjatyw, które określałyby i mogłyby wypełnić Rok Kapłański, ale to pozostaje w kompetencji i kreatywności lokalnych Kościołów. Dlatego z radością będzie przyjęte, gdy wszystkie konferencje episkopatów, wszystkie biskupstwa, wszystkie parafie i katolickie wspólnoty na czas tego szczególnego Roku przygotują programy obchodów Roku Kapłaństwa. Oczywiście byłoby waŝne, aby inaugurować obchody Roku doniosłym wydarzeniem. Na dzień otwarcia Roku Kapłaństwa, 19 czerwca, wszystkie lokalne Kościoły są zaproszone do Rzymu, by uczestniczyć w święcie otwarcia, gdzie pod przewodnictwem Ojca Świętego odbędzie się uroczysta liturgia inaugurująca obchody Roku Kapłańskiego. Naturalnie wszyscy, którzy mają moŝliwość przybycia do Rzymu i chcą w tej radosnej papieskiej inicjatywie osobiście wziąć udział, Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 8

9 są serdecznie zaproszeni. Pan z pewnością obficie udzieli błogosławieństwa wszystkim uczestnikom, a Niepokalana Dziewica Maryja, Królowa kapłanów, niech wstawia się za wami, kochani kapłani. Cláudio kard. Hummes Arcybiskup senior Sao Paulo Prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa KsięŜy Proboszczów oraz Rektorów Kościołów prosimy o przekazanie Listu Kapłanom Współpracownikom. Dekret o odpustach w Roku Kapłańskim dla Rzymu i świata Szczególne przedsięwzięcia duchowe wypełnione w Roku Kapłańskim, ogłoszonym dla uczczenia św. Jana Marii Vianey a, obdarzone są darem świętych odpustów. Nadchodzi dzień, w którym będziemy wspominać 150 lat od świątobliwego przejścia do nieba św. Jana Marii Vianney a, proboszcza miasteczka Ars, który był tu na ziemi niezwykłym wzorem prawdziwego Pasterza sługi Chrystusowej Trzody. Skoro więc jego przykład zajaśniał w tym celu, aby pobudzić wiernych, a zwłaszcza kapłanów, do naśladowania jego cnót, Ojciec Święty Benedykt XVI uznał, iŝ ze wszech miar wypada, aby, korzystając z tej okazji, od dnia 19 czerwca 2009 r. do 19 czerwca 2010 r., w całym Kościele był obchodzony szczególny Rok Kapłański, aby w czasie jego trwania poprzez duchowe medytacje, a takŝe inne święte czynności oraz stosowne przedsięwzięcia, kapłani coraz to bardziej umacniali się w wierności wobec Chrystusa. Ten zaś święty czas weźmie swój początek w uroczystość Najświętszego Serca Jezusa, wybraną właśnie jako dzień kapłańskiego uświęcenia, kiedy to Ojciec Święty będzie celebrował Nieszpory w obecności relikwii św. Jana Marii Vianney a, przywiezionych do Rzymu przez Jego Ekscelencję biskupa Belley-Ars. Ojciec Święty osobiście zamknie Rok Kapłański na Placu św. Piotra w obecności kapłanów z całego świata, którzy odnowią wtedy wierność wobec Chrystusa i więź wzajemnego braterstwa. Kapłani więc niech się starają poprzez modlitwy i dobre czyny otrzymać od NajwyŜszego Kapłana tę łaskę, aby mogli jaśnieć wiarą, nadzieją, miłością oraz innymi cnotami, a sposobem Ŝycia jak równieŝ strojem zewnętrznym niech pokazują, Ŝe są całkowicie oddani duchowemu dobru ludzi; co zresztą zawsze najbardziej leŝało na sercu Kościołowi. Do osiągnięcia tego bardzo upragnionego celu nade wszystko przyczyni się dar świętych odpustów, jaki Stolica Apostolska przez niniejszy dekret, wydany zgodnie z osobistym oczekiwaniem Jego Świątobliwości, hojnie udziela na przestrzeni Roku Kapłańskiego: A Kapłanom prawdziwie skruszonym, którzy w dowolnym dniu poboŝnie odmówią przynajmniej Jutrznię lub Nieszpory wobec Najświętszego Sakramentu czy to wystawionego do publicznej adoracji, czy teŝ przechowywanego w tabernakulum, oraz ochotnym i szlachetnym sercem oddadzą się celebracji sakramentów, zwłaszcza pokuty, naśladując przykład św. Jana Marii Vianney a, udziela się łaskawie w Panu odpustu zupełnego, który moŝe być równieŝ ofiarowany na sposób wstawiennictwa za zmarłych kapłanów, jeśli, zgodnie z przepisami prawa, oprócz powyŝszego, podejmą sakramentalną spowiedź, przystąpią do Stołu eucharystycznego oraz pomodlą się w intencjach Ojca Świętego. Ponadto, udziela się kapłanom odpustu cząstkowego, moŝliwego równieŝ do ofiarowania dla zmarłych współbraci, ilekroć poboŝnie odmówią zaaprobowane przepisami modlitwy w intencji prowadzenia świętego Ŝycia oraz świętego wypełniania powierzonych im świętych posług. B Wszystkim wiernym prawdziwie skruszonym, którzy w kościele lub kaplicy będą poboŝnie uczestniczyć w Ofierze Mszy św. oraz ofiarują Jezusowi Chrystusowi, NajwyŜszemu i Wiecznemu Kapłanowi, modlitwy i jakiekolwiek dobre uczynki spełnione tego dnia za kapłanów Kościoła, aby On ich uświęcił i uczynił kapłanami według swojego Serca, udziela się odpustu zupełnego, o ile tylko wyznają swoje grzechy w sakramentalnej spowiedzi i pomodlą się w intencjach Ojca Świętego: w dniach, w których będzie otwarty i zamknięty Rok Kapłański, w dniu 150. rocznicy świątobliwego przejścia do nieba św. Jana Marii Vianney a, w pierwszy czwartek kaŝdego miesiąca, czy teŝ w jakiekolwiek inne Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 9

10 dni, które winny być wyznaczone dla poŝytku wiernych przez ordynariuszy miejsca. Ze wszech miar wypada, aby w katedrach oraz kościołach parafialnych kapłani, pełniący funkcje duszpasterskie, publicznie pokierowali owymi poboŝnymi praktykami, celebrowali Mszę świętą oraz przyjmowali od wiernych wyznanie grzechów. Osobom starszym, chorym oraz wszystkim tym, którzy ze słusznej przyczyny nie mogą wyjść z domu, po wyrzeczeniu się jakiegokolwiek grzechu i postanowieniu w sercu wypełnienia, kiedy tylko będzie to moŝliwe, we własnym domu czy teŝ tam, gdziekolwiek zatrzyma ich przeszkoda, trzech zwykłych warunków, udziela się równieŝ odpustu zupełnego, jeśli w dniach wyŝej wyznaczonych odmówią modlitwy w intencji uświęcenia kapłanów oraz z ufnością ofiarują Bogu przez Maryję, Królową Apostołów, choroby czy teŝ utrapienia własnego Ŝycia. Wszystkim wiernym wreszcie udziela się odpustu cząstkowego, ilekroć w intencji uproszenia dla kapłanów wytrwania w czystości i świętości Ŝycia poboŝnie odmówią pięć razy Ojcze nasz, Zdrowaś Mario i Chwała Ojcu... na cześć Najświętszego Serca Jezusowego lub inną zatwierdzoną w tym celu modlitwę. Niniejszy dekret będzie obowiązywał przez cały Rok Kapłański. Bez względu na jakiekolwiek dokumenty stanowiące co innego. Dano w Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, dnia 25 miesiąca kwietnia, w święto św. Marka Ewangelisty, w roku 2009 od Wcielenia Pańskiego. + Jakub Franciszek Świętego Kościoła Rzymskiego Kardynał Stafford Penitencjarz Większy + Jan Franciszek Girotti, OFM Conv. Biskup tytularny Mety, Regens KONFERENCJA EPISKOPATU POLSKI Komunikat z 348. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski W dniach od 19 do 21 czerwca 2009 r. biskupi zgromadzili się na 348. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski, najpierw w ŁomŜy, a następnie w GiŜycku. Obradami kierował przewodniczący Konferencji, abp Józef Michalik. 1. Obrady były połączone z uroczystościami uczczenia 1000-lecia męczeńskiej śmierci św. Brunona z Kwerfurtu, biskupa i męczennika. Odbyły się one w ŁomŜy i GiŜycku. Przewodniczył im legat papieski kard. Józef Glemp, Prymas Polski. Święty, który przybył na nasze tereny z Niemiec, jest przykładem gorliwej miłości Boga, a takŝe wielkiej odwagi w głoszeniu Ewangelii na terenach dzisiejszej północno-wschodniej Polski. Wraz ze św. Wojciechem i Pięcioma Braćmi Męczennikami Międzyrzeckimi stał się jednym z filarów Kościoła rodzącego się w naszej Ojczyźnie. Był darem od Boga dla naszego Kościoła, narodu i ówczesnej Europy. MoŜe on być dla nas takŝe jak napisał Ojciec Święty Benedykt XVI patronem dobrych relacji polsko-niemieckich. W uroczystościach wzięli udział kardynałowie, arcybiskupi, biskupi i wierni z Polski, Litwy, Niemiec, Białorusi, Rosji i Ukrainy. W obchodach milenijnych uczestniczyli równieŝ przedstawiciele innych Kościołów chrześcijańskich. 2. W katedrze łomŝyńskiej w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa biskupi i prezbiterzy wraz z rzeszą wiernych rozpoczęli w łączności z Ojcem Świętym Benedyktem XVI Rok Kapłański. Ma on posłuŝyć pogłębieniu kapłańskiej toŝsamości, pomóc kapłanom w budowaniu ich wierności na wzór wierności Chrystusa oraz zachęcić do modlitwy o świętość kapłanów i o nowe powołania do kapłaństwa i Ŝycia konsekrowanego. Wdzięczni za codzienną gorliwą i pełną oddania posługę kapłanów, biskupi wyraŝają nadzieję, Ŝe Rok Kapłański przyczyni się do jeszcze ofiarniejszego zaangaŝowania w pracę duszpasterską. Zachęcają takŝe wiernych do wspierania kapłanów, aby coraz głębiej uświadamiali sobie, Ŝe Bóg jest największym bogactwem kapłańskiego Ŝycia i by tym skarbem potrafili owocnie dzielić się z innymi. Biskupi dziękują Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI za to, Ŝe w Roku Kapłańskim 11 października kanonizuje bł. abpa Zygmunta Szczęsnego Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 10

11 Felińskiego, dając nam wzór pasterskiego posługiwania. 3. Konferencja Episkopatu Polski wyraŝa wdzięczność Ojcu Świętemu za przekształcenie Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w Papieski Uniwersytet Jana Pawła II. Dziękuje teŝ za uhonorowanie w ten sposób pamięci Poprzednika obecnego PapieŜa. 4. Biskupi przyjęli dokument zatytułowany SłuŜyć prawdzie o małŝeństwie i rodzinie. Przypominają w nim katolicką naukę wszystkim odpowiedzialnym za tę podstawową wspólnotę społeczną. Przestrzegają przed próbą zmieniania treści tak podstawowych pojęć, jak małŝeństwo i rodzina. Apelują o długofalową politykę prorodzinną będącą miernikiem odpowiedzialności za Ojczyznę. 5. Konferencja Episkopatu przyjęła informację o stanie prac nad nowelizacją Podstawy Programowej Katechezy Kościoła Katolickiego w Polsce. Katecheza, od 19 lat obecna w szkole, powinna być wraŝliwa na zmiany dokonujące się w systemie oświaty. Kościół dostrzegając konieczność kontynuowania reformy oświatowej rozumie troskę wielu środowisk o jakość wykształcenia humanistycznego, w tym patriotycznego i historycznego. Dla utrzymania integracji katechezy ze szkolnym nauczaniem, Komisja Wychowania Katolickiego Episkopatu Polski pracuje nad koniecznymi zmianami Podstawy Programowej. Jedna z tych zmian dotyczy przygotowania do I Komunii Świętej. Po wprowadzeniu wcześniejszego obowiązku szkolnego, będzie Ona przyjmowana nadal w wieku 9 lat. 6. W tym roku upływa 800 lat od zatwierdzenia przez papieŝa Innocentego III Reguły św. Franciszka z AsyŜu. To dzięki tej Regule, poczynając od XIII wieku, tysiące duchowych synów i córek św. Franciszka, takŝe świeckich, uczestniczyło i nadal uczestniczy w ewangelizacji. Wespół z licznymi świętymi i błogosławionymi franciszkańskimi chcemy dziękować Panu Bogu za duchowość i charyzmat Biedaczyny z AsyŜu w naszej religijności i kulturze. Prosimy jednocześnie o dalszą obecność Jego dziedzictwa w dziele nowej ewangelizacji. 7. Biskupi z uwagą obserwują działania wszystkich, od których zaleŝy kształt przyszłej ustawy medialnej. Są zaniepokojeni szeregiem poczynań, które mogą zagrozić wprost istnieniu mediów publicznych. Zlikwidowanie abonamentu, niepewność wysokości budŝetu przeznaczonego na tzw. zadania misji publicznej budzą niepokój o przyszłość Polskiego Radia i Telewizji Polskiej. Konferencja Episkopatu Polski z całą mocą apeluje o odpowiedzialne stanowienie prawa medialnego i dbałość Parlamentu o media publiczne. Ponadto biskupi apelują o przywrócenie zapisów dotyczących wspierania chrześcijańskiego systemu wartości i umacniania rodziny poprzez media. 8. Konferencja Episkopatu Polski kolejny raz bardzo pozytywnie ocenia inicjatywy katolików świeckich, aby uroczystość Objawienia Pańskiego przywrócić jako dzień wolny od pracy. NaleŜy się im za to wdzięczność i uznanie. Biskupi mają nadzieję, Ŝe wniosek przedstawiony po raz drugi pod obrady Sejmu i Senatu RP znajdzie zrozumienie wśród parlamentarzystów, co w rezultacie pozwoli świętować dzień Trzech Króli w klimacie BoŜonarodzeniowym w środowisku rodzinnym. 9. Na początku czerwca odbyły się wybory do Parlamentu Europejskiego. Biskupi Ŝyczą wybranym przedstawicielom naszego Państwa pełnego zaangaŝowania w tworzenie dobra wspólnego opartego na chrześcijańskim dziedzictwie Europy. W związku z rozpoczętymi wakacjami biskupi dziękują nauczycielom, katechetom i rodzicom za całoroczny trud kształtowania umysłu i serc dzieci oraz młodzieŝy. Okres wakacyjny dla jednych oznacza czas zasłuŝonego odpoczynku, a dla innych okres cięŝkiej pracy przy zbieraniu plonów. Jest to takŝe czas rekolekcji, pielgrzymek i wypoczynku zorganizowanego przez Caritas i inne organizacje. Wszystkich obejmujemy modlitwą, udzielając ze Wzgórza św. Brunona w GiŜycku BoŜego błogosławieństwa. Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi zgromadzeni na 348. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski ŁomŜa / GiŜycko, 21 czerwca 2009 r. Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 11

12 KURENDA Dekret Arcybiskupa Metropolity Gdańskiego Sławoja Leszka Głódzia z 24 czerwca 2009 r. Zgodnie z Dekretem Penitencjarii Apostolskiej z dnia 25 kwietnia br. dotyczącego odpustów w Roku Kapłańskim, wyznaczam dodatkowe dni, w które wierni na terenie Archidiecezji Gdańskiej będą mogli uzyskać odpust zupełny : 1. KaŜdy Pierwszy Piątek Miesiąca 2. Wielki Czwartek (1 kwietnia 2010 r.) 3. IV Niedziela Wielkanocna (Dobrego Pasterza 25 kwietnia 2010 r.) Światowy Dzień modlitw o powołania) 4. Wspomnienie liturgiczne Błogosławionych Kapłanów Gdańskich, męczenników II wojny światowej (12 czerwca 2010 r.) Dniami wyznaczonymi przez Penitencjarię Apostolską są: 1. Dzień otwarcia Roku Kapłańskiego (19 czerwca 2009 r.) 2. KaŜdy Pierwszy Czwartek Miesiąca 3. Wspomnienia liturgicznego Św. Jana Marii Vianneya (4 sierpnia 2009 r.) 4. Dzień zakończenia Roku Kapłańskiego (19 czerwca 2010 r.) W wyŝej wymienione dni wierni mogą uzyskać odpust zupełny jeśli wezmą udział we Mszy Świętej, ofiarują tego dnia modlitwy i dobre uczynki w intencji uświęcenia kapłanów, jak równieŝ przystąpią do spowiedzi sakramentalnej, Komunii św., i odmówią dowolną modlitwę według intencji Ojca Świętego. Odpust moŝe być ofiarowany za siebie lub osobę zmarłą. + Sławoj Leszek Głódź Arcybiskup Metropolita Gdański Wskazania duszpasterskie na Rok Kapłański. Wierność Chrystusa, wierność kapłana W związku z rozpoczętym się w Kościele Powszechnym Rokiem Kapłańskim, Wydział Duszpasterski KMG przekazuje informacje i wskazania duszpasterskie, które niech pomogą nam w owocnym przeŝywaniu tego czasu. 1. Rok Kapłański, rozpoczął się 19 czerwca 2009 r., w uroczystość Najświęt-szego Serca Pana Jezusa i zakończy 19 czerwca 2010 r. 2. Jest to czas dla kapłanów, by mogli pogłębić swoją kapłańską toŝsamość, przyjrzeć się głębiej swojej posłudze, jej jakości, a takŝe na nowo odkryć jej wyjątkowe piękno. Dla wiernych zaś okazją do głębokiej modlitwy za kapłanów i o nowe powołania oraz zacieśnienie więzi łączącej wiernych ze swoimi duszpasterzami. 3. Hasłem Roku są słowa: Wierność Chrystusa, wierność kapłana. 4. Ojciec Święty Benedykt XVI ogłaszając Rok Kapłański nawiązał takŝe do 150 rocznicy śmierci św. Jana Marii Vianneya. W czasie trwania tegoŝ Roku zostanie on ogłoszony patronem wszystkich kapłanów. Od 1929 r. był on patronem proboszczów. Znamienne, Ŝe w roku 1986 Jan Paweł II zatytułował swój List do kapłanów na Wielki Czwartek Św. Jan Maria Vianney - wzór dla wszystkich kapłanów. Pisał w nim: Proboszcz z Ars jest wzorem gorliwości kapłańskiej dla wszystkich pasterzy. 5. Specjalny List do Braci Kapłanów z racji rozpoczęcia Roku, wystosował Ojciec Święty Benedykt XVI oraz Prefekt Kongregacji do Spraw Duchowieństwa (Kurenda nr 26, 27/2009) 6. Słowo na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego w Archidiecezji Gdańskiej skierował do duchownych i wiernych Metropolita Gdański Arcybiskup Sławoj Leszek Głódź (Kurenda nr 21/2009) 7. W Roku Kapłańskim zostanie opublikowane Dyrektorium Stolicy Apostolskiej dla spowiedników i kierowników duchowych. 8. W czasie Roku zaprezentowany zostanie zbiór wypowiedzi Ojca Świętego Benedykta XVI dotyczących Ŝycia i misji kapłanów w czasach współczesnych. 9. W związku z Rokiem Kapłańskim Penitencjaria Apostolska ogłosiła specjalny dekret o odpustach. Dotyczą one w pierwszym rzędzie kapłanów, jak równieŝ pozostałych wiernych (Kurenda nr 24/2009). Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 12

13 10. Metropolita Gdański stosownym dekretem wyznaczył dni (oprócz ustalonych przez Penitencjarię Apostolską) w których na terenie Archidiecezji Gdańskiej będzie moŝna zyskać odpust zupełny (Kurenda nr 25/2009). 11. Archidiecezja Gdańska cieszy się orędownictwem 4 błogosławionych kapłanów. Są nimi : Ks. Marian Górecki, Ks. Franciszek Rogaczewski, Ks. Bronisław Komorowski, Ks. Kmdr por. Władysław Miegoń. Zostali ono włączeni w poczet 108 błogosławionych, męczenników II wojny światowej, przez Sługę BoŜego Jana Pawła II, podczas uroczystości w Warszawie, dnia 13 czerwca 1999 roku (śyciorysy : patrz Informacja z dnia ) 12. Informacje na temat Roku kapłańskiego znajdują się na stronie internetowej Archidiecezji Gdańskiej ( 13. Ciekawą propozycją jest otwarta w Wielki Czwartek 2009 roku strona internetowa ( która jest wspólną inicjatywą duchownych i świeckich z Trójmiasta i cieszy się duŝym zainteresowaniem nie tylko w Polsce, ale i poza granicami kraju. 14. Zachęcamy, aby Rok Kapłański był wykorzystany w naszych wspólnotach parafialnych do szczególnej modlitwy o powołania jak i za kapłanów. Niech słuŝą temu róŝnego rodzaju uroczystości i naboŝeństwa (np. I czwartek i piątek miesiąca). Przypominajmy i ukazujmy piękno powołania kapłańskiego w treści głoszonych kazań. Wysiłki duszpasterskie niech pójdą w kierunku nowych powołań kapłańskich jak równieŝ pogłębienia więzi pomiędzy kapłanami i wiernymi. UkaŜmy naszym wiernym róŝnorodne moŝliwości świętowania tego szczególnego Roku. 15. Dla kaŝdego kapłana niech ten czas będzie szczególnym wyzwaniem do dawania świadectwa swoim Ŝyciem i zaangaŝowania w posługę kapłańską wobec naszych wiernych. 16. Pamiętajmy o wzajemnej trosce o siebie a zwłaszcza wobec kapłanów potrzebujących pomocy (Fundusz Kapłański), dotkniętych cierpieniem, będących na emeryturze, przebywających na misjach, jak równieŝ o tych, którzy przeŝywają trudności w realizacji swojego powołania. 17. Niech priorytetową sprawą dla kaŝdego z nas będą odprawione w tym roku kapłańskie rekolekcje. 18. W wymiarze Metropolii Gdańskiej planowana jest Pielgrzymka Kapłanów do Ars, z nawiedzeniem grobu św. Jana Marii Vianeya. 19. Na zakończenie Roku, 19 czerwca 2010 r., odbędzie się Światowe Spotkanie Kapłanów na Placu św. Piotra w Rzymie. 20. Na czas Roku Kapłańskiego wszystkim Kapłanom Archidiecezji Gdańskiej, zarówno diecezjalnym jak i zakonnym z serca błogosławię i Ŝyczę obfitości łask, przez wstawiennictwo Maryi Królowej Apostołów i św. Wojciecha. + Sławoj Leszek Głódź Arcybiskup Metropolita Gdański Błogosławieni Kościoła Gdańskiego (przypomnienie) Z okazji rozpoczętego Roku Kapłańskiego przypominamy postacie Błogosławionych Kościoła Gdańskiego. Są to męczennicy czasu II wojny światowej, wyniesieni na Ołtarze pośród 108 męczenników polskich, przez Sługę BoŜego Jana Pawła II, podczas uroczystości w Warszawie 13 czerwca 1999 roku. Niech przykład ich miłości do człowieka, Ojczyzny, Kościoła i Boga oraz wstawiennictwo pomagają nam w owocnym przeŝyciu tegoŝ Roku. Wspomnienie liturgiczne Błogosławionych Kościoła Gdańskiego obchodzimy 12 czerwca. Błogosławiony Ks. Marian Górecki ( l940) Ks. Marian Górecki urodził się 21 maja 1903 r. w Poznaniu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1923 r. wstąpił do tamtejszego Seminarium Duchownego. W 1928 roku przyjmuje święcenia kapłańskie. We wrześniu 1933 r. na prośbę Biskupa gdańskiego O'Rourke, przeniesiono Go do pracy w diecezji gdańskiej i przekazano mu administrację nad kaplicą M.B. Częstochowskiej w Gdańsku- Nowym Porcie oraz opiekę nad tamtejszą Polonią. Z zapałem poświęcił się pracy duszpasterskiej, a szczególnie pracy wśród Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 13

14 młodzieŝy oraz licznych polskich stowarzyszeń działających w mieście. Pełnił równieŝ obowiązki prefekta w Gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej w Gdańsku. Nie był mu obcy los młodzieŝy pozaszkolnej. To dla niej organizował odczyty i wykłady. Wśród młodzieŝy cieszył się zaufaniem i był przez nią szczególnie lubiany. Ks. Górecki został aresztowany 1 września 1939 r. Następnego dnia, został przewieziony do obozu koncentracyjnego Stutthof, gdzie pracował przy wyrębie drzewa, pełniąc równocześnie funkcję obozowego szklarza. We wszystkich tych pracach towarzyszyły mu szykany i bicie. Na przełomie marca i kwietnia 1940 r. wraz z kapłanami i inteligencją gdańską zostaje poddany przesłuchaniom. W Niedzielę Palmową przydzielono Go do nowo utworzonej karnej kompanii, w której więźniowie wszystkie prace musieli wykonywać w nieustannym biegu. Ze szczególną zawziętością straŝnicy odnosili się do kapłanów. W Wielki Czwartek, ks. Górecki zdając się na wolę BoŜą wyspowiadał się, następnie zaś uczestniczył w pierwszej potajemnej obozowej Mszy św., w czasie której przyjął Komunię św. W Wielki Piątek, 22 marca 1940 r., ks. Marian Górecki, wraz z 66 osobami, został rozstrzelany w pobliskim lesie. W pamięci Polonii gdańskiej pozostał zawsze jako męczennik za wiarę i Ojczyznę. Opracował : Ks. Ireneusz StoŜyński Błogosławiony Ks. Bronisław Komorowski ( l940) Ks. Bronisław Komorowski urodził się 25 maja 1989 r. w BarłoŜnie, w powiecie Starogard Gdański na Pomorzu, w rodzinie chłopskiej. Po maturze, uzyskanej w gimnazjum państwowym w Chełmnie w 1910 r., wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 marca 1914 r. Po święceniach pracował jako wikariusz przy kościele w Łęgowie koło Pruszcza Gdańskiego i w parafii św. Mikołaja w Gdańsku. W 1924 r. ks. Komorowski został mianowany administratorem nowo powstałej placówki duszpasterskiej dla Polaków w Gdańsku- Wrzeszczu, która miała powstać z przebudowy dawnej ujeŝdŝalni pruskiej na kościół p.w. św. Stanisława Biskupa. Obok starań o świątynię i gorliwej pracy duszpasterskiej prowadził równieŝ oŝywioną działalność patriotyczną. W latach był jedynym przedstawicielem społeczności polskiej w Radzie Miejskiej Gdańska. W październiku 1937 r. bp Edward O'Rourke mianował ks. Komorowskiego proboszczem jednej z dwu nowoerygowanych polskich parafii personalnych, jednak na skutek gwałtownego protestu Senatu gdańskiego zmuszony był odwołać swoją decyzję. 1 września 1939 r. ks. Komorowski został aresztowany, pobity i uwięziony w Victoria Schule w Gdańsku, następnie osadzony w obozie koncentracyjnym w Stutthofie. W Niedzielę Palmową 1940 r. ks. Komorowski znalazł się w utworzonej z najznakomitszych przedstawicieli Polonii Gdańskiej kompanii karnej. Wraz z innymi jej członkami poddany został wyniszczającym torturom i zamordowany w lasach otaczających obóz w Wielki Piątek 22 marca 1940 r. Po wojnie, w 1947 r. ciała rozstrzelanych w Stutthofie ekshumowano i pogrzebano na cmentarzu zasłuŝonych na Zaspie w Gdańsku-Wrzeszczu. Opracował : Ks. Paweł Jakimcio Błogosławiony Ks. Franciszek Rogaczewski ( ) Błogosławiony Franciszek Rogaczewski urodził się 23 grudnia 1892 r. w Lipinkach, w rodzinie pielęgnującej od pokoleń tradycje polskości. Po ukończeniu szkoły średniej w 1913 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 marca 1918 r. w Pelplinie. Jego pierwszą placówką duszpasterską było Nowe Miasto na Pomorzu. W latach pracował jako wikariusz w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdańsku-Wrzeszczu a następnie przez rok był wikariuszem w parafii św. Brygidy w Gdańsku. Od 1 sierpnia 1928 r. ks. Rogaczewski związał się z parafią św. Józefa. Wszędzie dał się poznać jako człowiek czynu, pełen inicjatyw, obdarzony zdolnościami organizacyjnymi. Od 1 stycznia 1930 r. został rektorem budowanego kościoła p.w. Chrystusa Króla w Gdańsku. Był niezmordowany w pracy dla swoich parafian: zakładał orkiestry i chóry, urządzał wystawy, Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 14

15 zawody sportowe, wycieczki. Działał takŝe w głównej polskiej organizacji w Gminie Polskiej, był pierwszym wiceprezesem Macierzy Polskiej, kapelanem kolejarzy i pocztowców, diecezjalnym asystentem Katolickiego Stowarzyszenia Kobiet, prezesem Centralnego Komitetu Katolików Polskich Diecezji Gdańskiej. Aresztowany 1 września został osadzony w Victoria Schule, skąd przewieziono Go obozu koncentracyjnego Stutthof. Ks. Rogaczewski słuŝył tam Bogu i ludziom, o czym świadczą zeznania współwięźniów. MęŜnie znosił szykany i tortury. Na krótko przed swoją męczeńską śmiercią powiedział do ks. Alojzego Muzalewskiego, współwięźnia: Wiesz, czuję Ŝe zginę, powiedz moim ukochanym wiernym w kościele Chrystusa Króla, Ŝe chętnie oddam swe Ŝycie pro Christo et Patria. Został rozstrzelany 11 stycznia 1940 r. Opracował : Ks. Jarosław Piotrowski Błogosławiony Ks. Kmdr por. Władysław Miegoń ( ) Błogosławiony Władysław Miegoń, ur w Samborcu koło Sandomierza z rodziców Stanisława i Marianny z d. Rewera. Ojciec jego był włościaninem. Naukę w zakresie szkoły podstawowej otrzymał prywatnie. Męskie progimnazjum ukończył w Sandomierzu Od wczesnych lat czuł powołanie kapłańskie. Miał w rodzinie znakomity wzór osobowy kapłana - błogosławionego Antoniego Rewerę ( ), kapłana wielkiej gorliwości duszpasterskiej i społecznej. Świetlana postać wuja nie mogła nie wywrzeć wpływu na młodego abiturienta. Studia filozoficzno - teologiczne odbył w Seminarium sandomierskim w latach Świecenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Mariana Ryxa w Sandomierzu. W młodości kapłańskiej wypełniał posługę wikariuszowską w Modliborzycach, Bodzentynie, Głowaczowie, Staszowie, IłŜy. Od listopada 1919, za zgodą biskupa sandomierskiego, przeszedł do duszpasterstwa wojskowego. Odtąd los związał go z Marynarką Wojenną - od Aleksandrowa Kujawskiego przez Wojnę Bolszewicką, przez garnizony Pucka i Gdyni. Uczestnik dwóch wojen z bolszewicką Rosją i w obronie Kępy Oksywskiej Wykazał się niezwykłym męstwem, niezłomnością i wiarą w zwycięstwo. Był charyzmatycznym przyjacielem ludzi. Prawdziwie pokochał szeregowego marynarza. Dla marynarzy poborowych zawsze miał czas. Dla nich czynił wszystko w ofiarnej posłudze oświatowej i duszpasterskiej. Po kapitulacji Oksywia, dobrowolnie z jeńcami popłynął do niewoli. śycie zakończył w obozie koncentracyjnym w Dachau w 1942 r. Opracował : Ks. Jerzy Więckowiak Błogosławiona Siostra Alicja Kotowska ( ) Błogosławiona Alicja Maria Kotowska urodziła się dnia 20 listopada 1899 roku w Warszawie. Do Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek wstąpiła w 1922 r. Po studiach akademickich pracowała jako nauczycielka w szkołach średnich Zgromadzenia w Warszawie. Od roku 1934 pełniła obowiązki przełoŝonej domu zakonnego i dyrektorki Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w nowopowstałej placówce Zgromadzenia w Wejherowie. Za pracę oświatowo-wychowawczą prowadzoną w duchu religijnym i patriotycznym została aresztowana przez gestapo w dnia 24 października 1939r. i zamknięta w wejherowskim więzieniu, a następnie wraz z innymi więźniami rozstrzelana 11 listopada 1939 r. w lasach Piaśnicy k. Wejherowa. Opracował : Ks. Andrzej Pradela ZMIANY I NOMINACJE Ks. Kan. mgr Jan KOWALSKI Wicedziekanem Dekanatu Reda Ks. Inf. Dr Stanisław ZIĘBA Asystentem Kościelnym Towarzystwa Ducha Świętego Ks. Kan. mgr Wiesław WIŚNIEWSKI Moderatorem Stowarzyszenia Ducha Świętego Ks. mgr Zbigniew DRZAŁ i Ks. mgr Roman KAŹMIERCZAK Członkami Rady Stowarzyszenia Ducha Świętego Errata: PoniŜej zamieszczamy poprawione w stosunku do poprzedniego wydania nazwiska odnośnie dwóch błędnie podanych nominacji: Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 15

16 Ks. mgr Piotr SZYDŁOWSKI skierowany na studia stacjonarne z zakresu psychologii w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie Ks. Kan. mgr Piotr SZAMOCKI Dziekanem Dekanatu Gdańsk-Wrzeszcz W NAJBLIśSZYM CZASIE Rekolekcje dla MłodzieŜy śeńskiej W Duchu Misyjnym Dla mnie bowiem - Ŝyć to Chrystus ; Siostry Karmelitanki Misjonarki Terezjanki zapraszają do Sopotu Kamiennego Potoku: ul. Kujawska 44. Rekolekcje przeŝywamy w atmosferze wyciszenia i modlitwy; wynagrodzenie za pobyt według moŝliwości kaŝdej z uczestniczek; Prosimy o wcześniejsze zgłoszenie chęci uczestnictwa; prosimy zabrać ze sobą: Otwarte serce, Pismo Święte, zeszyt do notowania, śpiwór, ciepłe ubrania i kapcie. Pozostałe terminy: Wierny jest Ten, który was wzywa (1 Tes 5,24) (powołaniowe) sierpnia On będzie umacniał was aŝ do końca (1 Kor 1,8) października KtóŜ nas moŝe odłączyć od miłości Chrystusowej? (Rz 8,35) grudnia Jeśli chcesz przeŝyć rekolekcje indywidualne- Zapraszamy! czerwca 2009 piątek-niedziela Pielgrzymka Rybaków na odpust Św. Apostołów Piotra i Pawła w Pucku pod przewodnictwem Arcybiskupa Metropolity Gdańskiego Sławoja Leszka Głódzia w najbliŝszą sobotę: wypłynięcie kutrów z portu rybackiego w Pucku (odpowiednio Jastarnia; Kuźnica, Władysławowo, Hel, Mechelinki); Spotkanie kutrów puckich z pielgrzymami na wodach Zatoki Puckiej i naboŝeństwo; ok powrót do Pucka i Msza Święta przy ołtarzu polowym w Porcie. Po Mszy Św. festyn odpustowy w Porcie i poŝegnanie Pielgrzymów o czerwca 2009 sobota Rekolekcje Psychologia płciowości z Ojcem Karolem Meissnerem OSB lekarzem i mnichem z opactwa benedyktynów w Lubiniu, znawcą tematyki płciowości, cielesności, miłości małŝeńskiej, itp. Archidiecezjalny Duszpasterski Ośrodek Dzieci i MłodzieŜy Orlinki Gdańsk-Świbno; ul. Turystyczna 65 termin: 27 czerwca 5 lipca Zapraszamy osoby dorosłe: małŝeństwa, narzeczonych, studentów, osoby świeckie i konsekrowane oraz młodzieŝ powyŝej 17 r.ŝ. Osobne spotkania o. Karola z młodzieŝą; msze święte z homilią; opieka nad dziećmi w trakcie wykładów dla dorosłych; forum dyskusyjne; czas na wspólną rekreację; moŝliwość indywidualnej rozmowy z o. Karolem; noclegi i posiłki na miejscu. tel./fax: (0 58) lub tel.: orlinki2@wp.pl 27 czerwca 5 lipca 2009 sobota - niedziela Msza św. Dziękczynną w intencji Ojca Świętego Benedykta XVI w I rocznicę otrzymania paliusza przez Arcybiskupa Metropolitę Gdańskiego Sławoja Leszka Głódzia w najbliŝszą niedzielę w Archikatedrze Oliwskiej. 28 czerwca 2009 niedziela Jezus uzdrowiciel mojej osoby. Spotkanie modlitewno-ewangelizacyjne z o. Johnem Bashoborą: Katolickie Stowarzyszenie Gdańskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji zaprasza do Sanktuarium Matki BoŜej Brzemiennej w Gdańsku - Matemblewie w najbliŝszy wtorek w godz Gościem spotkania będzie ks. John Bashobora, kaznodzieja z Ugandy. Plan spotkania i szczegółowe informacje na stronie Ksiądz John Baptist Bashobora jest diecezjalnym koordynatorem Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej w Diecezji Mbarara w południowo-zachodniej Ugandzie. Studia wyŝsze oraz doktorat z teologii uzyskał na Uniwersytecie w Rzymie. Obecnie mieszka i pracuje w Ugandzie, choć duŝo czasu spędza w podróŝy głosząc Ewangelię w róŝnych częściach świata. PotęŜne namaszczenie, jakie o. John otrzymał od Boga w posłudze uzdrawiania i uwalniania, owocuje wielkimi znakami i cudami wszędzie tam, gdzie ten pokorny kapłan głosi Słowo. Program: RóŜaniec Uwielbienie Jezusa śpiewem i rozpoczęcie spotkania Konferencja Ojca Bashobory Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 16

17 (oraz świadectwa w trakcie) Przerwa obiadowa Uwielbienie Jezusa śpiewem Koronka do BoŜego Miłosierdzia Konferencja Ojca Bashobory Przygotowanie do Eucharystii Eucharystia z modlitwą o uzdrowienie oraz Adoracja Najświętszego Sakramentu. Zakończenie około godz Apelem Jasnogórskim 30 czerwca 2009 wtorek Fundament Ćwiczeń Duchowych Św. Ignacego z Loyoli (Miłość Boga a wolność człowieka) Gdynia ul. Tatrzańska 35 icfd@jezuici.pl tel Spotkanie z Jezusem to odkrywanie miłości, którą Bóg ma dla kaŝdego człowieka. "Tak Bóg umiłował świat, Ŝe Syna swego dał, aby kaŝdy kto w Niego wierzy, miał Ŝycie wieczne." W Jezusie Bóg objawia człowiekowi Swoją miłość i do niej zaprasza; otwiera na tę miłość przez to, Ŝe niesie On Dobrą Nowinę ubogim i więźniom głosi wolność, Ŝe niewidomym niesie przejrzenie, a uciśnionych odsyła wolnymi, Ŝe obwołuje rok łaski od Pana. Spotkanie z miłością Boga, który pierwszy nas ukochał, prowadzi do prawdziwego pokochania siebie, bliźniego i Boga samego. 30 czerwca 5 lipca 2009 wtorek-niedziela NEKROLOGI Dnia 24 czerwca 2009 r. zmarł w wieku 76 lat, Ś.P. Jan Jarosz, ojciec Księdza Marcina Jarosza, wikariusza w parafii pw. św. Jadwigi Królowej w Gdyni (Bernadowo). Uroczystości pogrzebowe pod przewodnictwem Księdza Biskupa Ryszarda Kasyny odbędą się w Lini (diecezja pelplińska), w kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, przy ul. Długiej 18, w sobotę 27 czerwca br. wg następującego porządku: wyprowadzenie ciała zmarłego z domu rodzinnego; Msza św. (kościół NSPJ); pochówek na Cmentarzu Parafialnym w Lini Zapraszając do udziału w uroczystościach pogrzebowych Ojca Kapłana w duchu braterskiej kapłańskiej solidarności, polecamy w naszych modlitwach śp. Jana BoŜemu Miłosierdziu. R.i.P. ODBYŁO SIĘ 26 czerwca 2009 r. Arcybiskup Metropolita Gdański po Mszy Św. o godzinie dokonał poświęcenia głównego Bloku Operacyjnego 7 Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku- Oliwie, po generalnej modernizacji NA ANTENIE Radio Plus Gdańsk: Poniedziałek - Piątek 06:12 Ewangeliarz 07:12 Patron Dnia 07:24 Ksiądz dobrze nastawiony - ks. Jerzy Kownacki 21:00 Twarzą w twarz - publicystyka Piotra Zworskiego (poniedziałek, środa, piątek), Plus znaczy więcej - publicystyka Iwony Demskiej (wtorek, czwartek, niedziela) Dodatkowo Poniedziałek, 11:26 - Migawka, program o nowościach filmowych Piątek, 11:26 - KsiąŜka z Plusem Sobota 23:50 - Msza Święta transmitowana z kościoła św. ElŜbiety w Gdańsku Niedziela 07:52 Ewangeliarz 09:10 Ksiądz dobrze nastawiony - ks. Jerzy Kownacki 10:10, 10:35 - konkurs Gościa Niedzielnego 11:10 - Twoje dziecko w szkole, program Piotra Kowalczuka 12:10 - rozmowa Adama Hlebowicza z Arcybiskupem Metropolitą Gdańskim Sławojem Leszkiem Głódziem 17:30 - Msza Święta transmitowana z kościoła św. ElŜbiety w Gdańsku. W sklepach zaczynają się wyprzedaŝe. Dlaczego lubimy szukać okazji? Czy wyprzedaŝe to dobra okazja do uzupełnienia garderoby i tego by za grosze kupić, to co normalnie kosztuje majątek? Jak nie dać się nabrać na super-zakup? Gośćmi Piotra Zworskiego będą Wiesław Łagodziński z GUSu i Beata Sadowska rzeczniczka jednego z duŝych centrów handlowych. 29 czerwca 2009 poniedziałek 21:00 Tylko 5 procent więźniów uwaŝa posługę kapelana wieziennego za niepotrzebną. Większość - zarówno osadzonych jak Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 17

18 i funkcjonariuszy - uwaŝa duszpasterza więziennego za człowieka otwartego, pełnego entuzjazmu. Jaka jest rola kapelana więziennego? Na czym polega jego posługa? Jak na księdza reagują więźniowie? O czym chcą rozmawiać? Gośćmi Piotra Zworskiego będą m.in. ks. Jan Sikorski, wieloletni kapelan więzienny i Marek Łagodziński z bractwa wieziennego. 1 lipca 2009 środa 21:00 Radio Gdańsk: Niedziela 07:05 07:25 W Drodze (magazyn katolicki) Telewizja Gdańsk: Niedziela 08:00 Słowo o Ewangelii 08:45 Ja jestem program społeczno-religijny Kapucyni w Gdańsku i ich jubileusze gość: o. Piotr Nowak OFM Cap. 800 lat temu św. Franciszek ustanowił regułę zakonną według swego zamysłu, 70 lat temu powstała prowincja krakowska zakonu kapucynów. Jak franciszkanie świętują te jubileusze? Jak wygląda specyfika zakonu kapucynów? Jakie są tradycje ich obecności w Gdańsku, jakim duszpasterstwem obecnie się zajmują oraz co planują w najbliŝszej przyszłości? Adam Hlebowicz w kolejnym programie Ja jestem rozmawia z o. Piotrem Nowakiem OFM Cap., wicegwardianem domu zakonnego w Gdańsku. niedziela 28 czerwca :45, powtórka poniedziałek 29 czerwca :00 Rok kapłański gość: ks. Edward Szymański. Rozpoczął się Rok Kapłański w Kościele katolickim ogłoszony przez papieŝa Benedykta XVI. Jak waŝna jest rola kapłana w społeczeństwie? Co zmieniło się w roli duchownych na przestrzeni ostatnich lat? W jaki sposób osoby świeckie mogą pomagać duchownym, w jaki sposób wspomagać róŝne dzieła prowadzone przez proboszczów i innych kapłanów? W programie Ja jestem Adam Hlebowicz rozmawia z księdzem prałatem Edwardem Szymańskim, proboszczem w sanktuarium maryjnym w Trąbkach Wielkich. niedziela 5 lipca :45, powtórka poniedziałek 6 lipca :00 Poniedziałek 17:00 Ja jestem program społeczno-religijny powtórka 19:30 Znaki program religijny - powtórka Sobota (I i III w miesiącu) 22:00 Znaki program religijny GOŚĆ NIEDZIELNY POLECA W najnowszym numerze Gościa przeczytamy m.in.: - reportaŝ o nowym sanktuarium w Kazaniu. To pierwszy odcinek nowego wakacyjnego cyklu: Gorące źródła Europy ; - rozmowę z polskim misjonarzem pracującym na Kamczatce; - artykuł o ludziach stanu wolnego, zwanych popularnie singlami Edycja Archidiecezjalna: Szkoła, szkoła i nareszcie wakacje. W Ŝyciu maturzystów na pewno szczególne, bo być moŝe po uzyskaniu certyfikatu na dojrzałość przyjdzie im zmierzyć się z dorosłością poprzez osobiste wybory. O wolności i samowoli oraz o konsekwencjach wakacji w których jest miejsce dla Pana Boga lub go nie ma w tekście Tomka Pietrzaka na naszej rozkładówce. Głośno teŝ było ostatnio o konieczności płatnych szkoleń dla osób odpowiedzialnych za porządek podczas pielgrzymek. Dura lex sed lex, czyli twarde prawo ale prawo, które musi być przestrzegane przez nie tylko organizatorów pielgrzymek ale i procesji BoŜego Ciała, spotkało się w tym roku ze zrozumieniem władz województwa pomorskiego. Jakim? O tym na s. VIII. A mówiąc o duchu porozumienia warto przeczytać wywiad na s. III, o normującej się, na szczęście, sytuacji w Katolickich Szkołach Niepublicznych im. Jana Pawła II w Pruszczu Gdańskim. Ks. Sławomir Czalej Wielu z nas, nawet ochrzczonych i praktykujących chrześcijan, patrzy często sceptycznym okiem na charyzmatyczne oblicze Kościoła, ujawniające się podczas spotkań z ludźmi szczególnie obdarzonymi darami Ducha Świętego. Nie tak dawno na łamach Gdańskiego Gościa pisaliśmy o nowym filmie Leszka Dokowicza pod prostym, ale jakŝe wymownym tytułem Duch. Film emitowany Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 18

19 ostatnio przez polską telewizję z pewnością poruszył niemałą rzeszę równieŝ gdańskich archidiecezjan. W najbliŝszym numerze ks. Sławomir Czalej zapowiada przybycie do Gdańska o. Johna Bashobory, charyzmatyka i jednego z bohaterów filmu Duch. Ponadto zgłębiając się w tekst na s. IV moŝna dowiedzieć się o kogo tak naprawdę chodzi w spotkaniu z charyzmatykiem. Zagubieni i samotni ludzie jeśli wierzą, zawsze znajdą uzdrowienie i pomoc w Jezusie Chrystusie. Ale nie wszyscy doświadczają tej pomocy przez sakramenty Kościoła, czy uzdrawiające spotkania z wielkimi charyzmatykami. Jeśli nie jestem katolikiem, chrześcijaninem i nie szukam pomocy w Kościele? Jeśli historia mojego Ŝycia skazuje mnie na ludzką samotność i zapomnienie? Co wtedy? Na te trudne pytania moŝna znaleźć wiele odpowiedzi w tekście Andrzeja Urbańskiego, o ludziach, którzy bezinteresownie pomagają spędzając długie godziny z słuchawką w ręku. O gdańskim telefonie zaufania jego działalności i problemach przeczytamy na s. V. PLANOWANE WYDARZENIA Tomasz Pietrzak Odpust Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych w Kalwarii Wejherowskiej Sobota 4 lipca ok powitanie Pielgrzymów z Gniewina i okolic; Obchody kalwaryjskie w intencji chorych początek w kościele klasztornym; naboŝeństwo maryjne w kościele klasztornym; Msza Św. przed cudownym obrazem; Niedziela 5 lipca procesja z kościoła klasztornego na Kalwarię (kaplica Kajfasza); Suma Odpustowa pod przewodnictwem Ks. Biskupa Ryszarda Kasyny połączona z udzielaniem sakramentu Namaszczenia Chorych. Po Sumie błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem na sposób lurdzki i poświęcenie pojazdów mechanicznych; Koncert Wejherowskigo Chóru Harmonia. Zapraszają Franciszkanie z Wejherowa 4 5 lipca 2009 sobota-niedziela Kaszubska Jerozolima w II Piątki Miesiąca: Zapraszamy wszystkich: chorych i zdrowych, starszych i młodszych, wielkich i małych... do rozwaŝania paschalnych tajemnic naszego zbawienia na świętych kalwaryjskich wzgórzach w kaŝdy II piątek miesiąca: 10 lipca, 11 września, 9 października, 13 listopada. Początek w kościele klasztornym. Wcześniej: Koronka do Miłosierdzia BoŜego; uczczenie relikwii KrzyŜa Świętego; okazja do sakramentu pokuty. Niech w tym szczególnym miejscu w duchowej stolicy Kaszub nie zabraknie nikogo z nas! Do zobaczenia na świętych górach! Zapraszają Franciszkanie z Wejherowa 10 lipca 2009 piątek XV Ogólnopolski Festiwal Piosenki Religijnej Bory Tucholskie '2009 pod hasłem Jesteśmy pokoleniem JP II Druga sobota i niedziela lipca w amfiteatrze leśnym przy ul. Jana Pawła II w Tucholi (osiedle Rudzki Most) Festiwal jest nie tylko popularyzacją piosenki religijnej, ale przede wszystkim przesłaniem miłości Boga i człowieka. W tym roku - Roku Jubileuszowym XXX-lecia od I Pielgrzymki PapieŜa Jana Pawła II do Polski - uczyńmy refleksję osobistą względem wszystkich słów, które przekazywał nam podczas pielgrzymek nasz Wielki Rodak z Watykanu, a dzisiaj Sługa BoŜy Jan Paweł II. Obecny rok 2009 jest szczególnym wezwaniem skierowanym do nas - młodego pokolenia zwanego pokoleniem JP II - do zadania sobie pytania: co pozostało z tych pięknych słów, które wtedy - 30 lat temu - skandowaliśmy kochamy Cię...zostań z nami. Niech zatem obecny rok, który równieŝ dla nas, jako organizatorów jest szczególny, bo jest po prostu Jubileuszowy, będzie dla wszystkich tegorocznych uczestników XV edycji wyraŝeniem radości płynącej z serca do serca. Niech tegoroczna piosenka stanie się jednym wielkim przesłaniem miłości, radości, szczęścia i pokoju, którego tak bardzo pragnie świat i jego mieszkańcy. Umocnieniem naszym niech staną się w roku Jubileuszowym słowa Ojca Świętego sprzed 30 laty:... niech zstąpi Duch Święty i odnowi oblicze tej ziemi... Tej ziemi. Festiwal, który odbywa się w okresie wakacyjnym, niech stanie się teŝ czasem relaksu i wypoczynku. Warunki uczestnictwa W Festiwalu mogą wziąć udział soliści lub zespoły działające przy parafii, w szkole, przedszkolu, świetlicy osiedlowej, Domu Kultury, placówce KO oraz innych grupach środowiskowych. Uczestnicy Festiwalu biorą udział w kategoriach : Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 19

20 - Soliści - Duety i zespoły (w tym schole parafialne) oraz grupach wiekowych : - dzieci (przedszkolaki, szkoła podstawowa) - młodzieŝ (gimnazjum i szkoły średnie) - dorośli (studenci i pracujący) - dopuszcza się we wszystkich kategoriach grupy polskojęzyczne z zagranicy Zgłoszenia: Udział w tegorocznym Festiwalu prosimy zgłaszać w Biurze Festiwalowym (Parafia lub Dom Kultury) do końca 5. lipca br. pocztą, faksem lub e- mail'em. Zgłoszenie powinno zawierać : informację o składzie zespołu (nazwa, kategoria, grupa) lub solista (dane osobowe), tytuły 2 zgłoszonych utworów z załączoną płytą CD lub kasetą magnetofonową (wystarczy nagranie amatorskie) oraz tekstem piosenek lub wiersza (w przypadku poezji śpiewanej). Utwory własne powinny posiadać zapis nutowy piosenek (prymka) z podpisanym tekstem (czarnym kolorem dla potrzeb ksero). Przebieg: Próby akustyczne przewidziane są w sobotę od godz do godz Dni festiwalowe rozpoczyna Msza św. w sobotę o godz w kościele św. Jakuba oraz na zakończenie w niedzielę o godz w Rudzkim Moście w kościele Opatrzności BoŜej, na którą serdecznie zapraszamy wszystkich uczestników i gości festiwalu. Próby akustyczne w niedzielę od godz do godz Wieczorne recitale zaproszonych Gości Festiwalu - w sobotę po przesłuchaniach oraz w niedzielę po koncercie galowym. Na zakończenie pierwszego dnia Festiwalu odbędzie się koncert wieczorny - występ zespołu Grand Prix 2008, natomiast w niedzielę podczas Koncertu Galowego Festiwalu 2009 nastąpi ogłoszenie laureatów Festiwalu oraz recital Gwiazdy Wieczoru. Organizatorzy zapewniają pełne nagłośnienie według zgłoszonych potrzeb natury technicznej oraz wyŝywienie. Dojazd na własny koszt. Noclegi za dopłatą 15 zł. Ocena: Występy ocenia profesjonalne Jury, które przyzna nagrody w poszczególnych kategoriach i grupach wiekowych. Przewidziane są pamiątkowe Dyplomy oraz Puchary (Grand Prix, Burmistrza Tucholi, Przewodniczącego Rady Miasta oraz Publiczności). Decyzje Jury są ostateczne. Prawa do dokumentacji i transmisji: Przesłuchania oraz koncert laureatów jedynie za zgodą Organizatora Festiwalu mogą być: transmitowane przez rozgłośnie radiowe i TV, rejestrowane, nagrywane i filmowane, a następnie rozpowszechniane przez rozgłośnie radiowe i TV lub film, fotografowane dla celów prasowych i archiwalnych, publikowanie nowych - nagrodzonych - utworów. Patronat: Biskup Diecezjalny - ks. prof. dr hab. Jan Bernard Szlaga; Marszałek Kujawsko Pomorski - Piotr Całbecki; Parlamentarzysta UE - Tadeusz Zwiefka; Senator RP - Jan Wyrowiński; Poseł na Sejm - Teresa Piotrowska; Starosta Tucholski - Piotr Mówiński; Burmistrz Tucholi - Tadeusz Kowalski; Organizator Festiwalu Parafia Opatrzności BoŜej w Tucholi - Rudzki Most (por. oraz Tucholski Ośrodek Kultury Organizatorzy: Parafia Opatrzności BoŜej; Tuchola, ul. Jana Pawła II nr 1 (tel./fax , oraz: wherold@tuchola.pl Tucholski Ośrodek Kultury; Tuchola Plac Zamkowy 8 tel./ fax / ) oraz pocztą tok@tuchola.pl lipca 2009 sobota niedziela Pielgrzymka Szlakiem Sanktuariów Maryjnych i Cudów Przyrodniczych Europy organizowana w lipcu przez Parafię pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Gdańsku. Program wyjazdu i bliŝsze informacje moŝna znaleźć na stronie internetowej parafii, jak teŝ pod nr telefonów: , , ; lipca 2009 piątek-piątek Wakacyjny wyjazd do Taize, ParyŜa i Strasburga dla młodzieŝy od 17 do 30 roku Ŝycia organizuje Parafia Niepokalanego Serca Maryi w Gdyni-Karwinach. Całkowity koszt: 500 zł + 70 euro. Zapisy: ks. Andrzej Molenda, tel amole@wp.pl lipca 2009 piątek-poniedziałek Orkiestra Koncertowa Victoria z Warszawy- Rembertowa na Półwyspie Helskim planowane są warsztaty muzyczne w Chałupach oraz liczne koncerty w kościołach Półwyspu dla Parafian i Wczasowiczów. Ks. Prał. Zygfryd LeŜański. 25 lipca 4 sierpnia 2009 sobota - wtorek Centrum Informacyjne Archidiecezji Gdańskiej :: :: s. 20