Pokarm uszatki Asio otus w krajobrazie rolniczym i leśnym
|
|
- Szymon Skiba
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Notatki Notes Notatki Ornitologiczne 2005, 46: Pokarm uszatki Asio otus w krajobrazie rolniczym i leśnym W pracy przedstawiono zimowy pokarm uszatki z dwóch stanowisk różniących się sposobem użytkowania gruntu, a tym samym zespołem potencjalnych ofiar. Umożliwiło to stwierdzenie wpływu typu krajobrazu na zmienność diety tych drapieżników. Wypluwki uszatki zbierano z dwóch stanowisk oddalonych od siebie o 25 km. Pierwsze z nich to funkcjonujące co najmniej od 1985 roku zimowisko (B. Olech inf. ustna) leżące w południowo-zachodniej części Kampinoskiego Parku Narodowego, na skraju rezerwatu Karpaty. Zimowisko sów jest położone w kilkudziesięcioletnim borze świeżym ze słabo wykształconym podrostem. Las ten porasta pas wydmowy położony w południowej części Parku. Stanowisko zbioru wypluwek od północy graniczy z rozległym kompleksem leśnym, a od południa z obniżeniem terenu równoległym do pasa wydmowego. Obniżenie to, które było użytkowane jako łąki jest obecnie silnie podmokłe (często z lustrem wody nad powierzchnią gruntu) i w znacznej części zarośnięte drzewami, głównie olchą i krzaczastymi wierzbami. Nieliczne i bardzo niewielkie płaty środowisk są nadal użytkowane rolniczo. Do najbliższych zabudowań jest ponad 700 m, a do rozleglejszych terenów otwartych ok m. Drugie stanowisko leży w administracyjnych granicach Warszawy, w zachodniej części Jelonek, na krańcu rozległych terenów rolniczych położonych w zachodniej części miasta. Wypluwki były zbierane pod świerkiem, rosnącym pośród pól uprawnych i nieużytków. W dalszej odległości od miejsca zbioru wypluwek cześć terenu była pokryta zadrzewieniami śródpolnymi, zaczynała się zabudowa willowa, przechodząca w zabudowę zwartą. Do analizy pokarmu wykorzystano wypluwki uszatki zebrane na dwóch stanowiskach pod koniec marca i na początku kwietnia W materiale wypluwkowym z zimowiska uszatek w Kampinoskim Parku Narodowym (dalej KPN) oznaczono 405 ofiar, w wypluwkach zebranych w krajobrazie rolniczym (dalej Jelonki) znaleziono 59 ofiar. Podczas analizy zawartości wypluwek posługiwano się standardową metodą (Raczyński & Ruprecht 1974): po uprzednim namoczeniu z wypluwek wyjmowano wszystkie elementy przydatne do oznaczania ofiar, czyli zęby, żuchwy i górne elementy czaszek w przypadku Micromammalia. Myszy Apodemus flavicollis i A. sylvaticus oznaczano łącznie jako podrodzaj Sylvaemus sp. Do oznaczania ssaków użyto klucza Pucka (1984). Ptaki, spotykane w wypluwkach bardzo nielicznie, oznaczono jedynie do rzędów. Zarówno całe wypluwki, ich większe fragmenty, jak i luźny materiał kostny potraktowano łącznie, sumując wszystkie wskaźnikowe części szkieletu. Liczbę osobników danego gatunku ofiary w diecie uszatki przyjęto na podstawie największej liczby wskaźnikowych części szkieletu. Przyjęcie takiej metodyki było konieczne z powodu znacznego rozdrobnienia części wypluwek zebranych w KPN. Do obliczenia zjedzonej biomasy przyjęto masy ciała ssaków za Jędrzejewską i Jędrzejewskim (2001) oraz Puckiem (1984), a masy ciała ptaków za Sokołowskim (1992). Szerokość niszy pokarmowej B obliczono ze wzoru Levins a (1968, za Jędrzejewska & Jędrzejewski 2001): B=1/ p i 2, gdzie p i wyraża udział danego typu ofiary w całości zjedzonych ofiar. W celu obliczenia wskaźnika szerokości niszy pokarmowej sów ofiary znalezione w wypluwkach z obu terenów podzielono na 5 klasekologicznych: 1. Gryzonie terenów otwartych (Microtus arvalis, Apodemus agrarius), 2. Gryzonie podmokłych terenów otwartych, turzycowisk, obszarów zakrzaczonych (M. oeconomus, M. agrestis, Miocromys minutus), 3. Gryzonie leśne (Clethrionomys glareolus, Sylvaemus sp.), 4. Pozostałe ssaki (norniki, myszy i inne gryzonie nieoznaczone, kret Talpa europea, ryjówka aksamitna Sorex araneus i 127
2 malutka S. minutus) i 5. Ptaki wróblowe (Passeriformes). Wskaźnik B waha się od 1 (najwęższa nisza pokarmowa) do 5 (najszersza nisza). W wypluwkach uszatki z KPN oznaczono 8 gatunków ofiar. Dominowały drobne gryzonie Rodentia stanowiąc 97% ofiar i 94% zjedzonej biomasy. Poza gryzoniami stwierdzono owadożerne Insectivora i ptaki wróblowe. Najliczniejszym gatunkiem, zarówno pod względem liczby ofiar jak i biomasy był nornik zwyczajny. Kolejnymi często łapanymi ofiarami były nornik północny i myszy z rodzaju Apodemus. Licznie łowiona była również badylarka. Pozostałe gatunki, takie jak ryjówka malutka, kret, średniej wielkości ssaki nieoznaczone i ptaki były łapane sporadycznie, stanowiąc ok. 6% zjedzonej biomasy. W analizowanym materiale nie stwierdzono bezkręgowców. W pokarmie z Jelonek oznaczono jedynie 3 gatunki ofiar, wśród których dominował nornik zwyczajny (63% ofiar). Drugą, najczęściej zjadaną ofiarą była mysz polna. Stwierdzono również jedną ryjówkę aksamitną i dwa ptaki. Dieta uszatki w krajobrazie leśnym jest bardziej różnorodna niż w krajobrazie rolniczym (Tab. 1). Na terenach otwartych główną ofiarą jest nornik zwyczajny stanowiący 65% zjedzonej biomasy, podczas gdy w KPN stanowi on 30%. Udział nornika zwyczajnego w diecie uszatki w porównaniu z innymi ofiarami różni się istotnie między dwoma stanowiskami ( 2 = 20,16, df=1, p<0,0005). Dominacja gryzoni w pokarmie uszatki stwierdzona zarówno w krajobrazie rolniczym, jak i leśnym jest zgodna z danymi z innych rejonów Polski (Czarnecki 1956, Harmata 1969, Goszczyński 1977, 1981, Romanowski 1988, Jurczyszyn 1990, Sałata-Piłacińska 1995, Kopij 1998, Pawłowska-Indyk et al. 1998), jednak udział poszczególnych gatunków ofiar w materiale z KPN wyraźnie się różni od wyników z innych zimowisk. Przede wszystkim uwagę zwraca niewielki udział nornika zwyczajnego w diecie sów. Natomiast stosunkowo liczny jest nornik północny, badylarka oraz myszy zaroślowa i leśna, które stanowią łącznie 40% ofiar. Tak niski udział nornika zwyczajnego w pokarmie sowy może być skutkiem długotrwałego zalegania grubej pokrywy śnieżnej, utrudniającej drapieżnikowi dostęp do tych ofiar i zmuszając go do polowania na inne (Czarnecki 1956, Canova 1989). Jednak dwukrotnie wyższy niż w KPN udział nornika w pokarmie uszatki z Jelonek, z tego samego okresu, świadczy o niewielkim wpływie warunków atmosferycznych na dostępność tej ofiary, w sezonie zimowym 2001/2002. Inne ofiary, takie jak ssaki owadożerne czy ptaki, nie stanowiły istotnego składnika diety sów w KPN, podobnie jak w innych pracach (np. Pawłowska-Indyk et al. 1998). W świetle przedstawionych wyżej wyników i danych dotyczących specjalizacji pokarmowej uszatki w stosunku do nornika zwyczajnego (Goszczyński 1977, 1981), zastanawiająca jest lokalizacja zimowiska sów w KPN. Najbliższe rozległe płaty środowisk, które mogą być zasiedlone przez stabilną populacje norników zwyczajnych, są oddalone niemal 2 km od zimowiska. Należy przyjąć, że gryzonie te, preferujące otwarte i niezbyt wilgotne środowiska (Skuratowicz 1963, Ryszkowski et al. 1973, Goszczyński 1977, Pucek 1984), występują w bardzo małych ilościach w najbliższym sąsiedztwie zimowiska w KPN, z powodu braku odpowiednich siedlisk. Sowy mają tam więc utrudniony dostęp do ofiar, które stanowią podstawę diety na innych zimowiskach, czego skutkiem jest znacznie niższy niż na Jelonkach ich udział w pokarmie tych ptaków (tab. 1). Powstaje więc pytanie: dlaczego uszatki nie przeniosły się w pobliże terenów otwartych? Wydaje się, że brak optymalnych łowisk i preferowanej ofiary nie może być w pełni rekompensowany przez np. korzystny mikroklimat panujący w tym miejscu (wyższą temperaturę w porównaniu z otoczeniem, osłonięcie od wiatru itp.), czy mniejszą presję drapieżników. Takimi kryteriami kierują się puszczyk Strix aluco i płomykówka Tyto alba przy wyborze miejsca zimowania i dziennego odpoczynku (McCafferty et al. 2001, Sunde et al. 2003). Jednak w przypadku uszatki, która jest bar- 128
3 dziej wyspecjalizowanym drapieżnikiem niż wspomniane dwa gatunki (Goszczyński 1981), miejsce zimowiska powinno być wybierane w większym stopniu pod kątem dostępności do preferowanych ofiar. Poza tym uszatka poza sezonem lęgowym nie jest terytorialna i okresowo może prowadzić koczowniczy tryb życia (Mikkola 1983). Dlatego oczekiwaną reakcją na surowe warunki zimowe powinno być podjęcie (lub kontynuowanie) wędrówki w strefę łagodniejszego klimatu, połączone z aktywnym wyszukiwaniem optymalnych łowisk. Ponadto presja ze strony jastrzębia Accipiter gentilis, prawdopodobnie najważniejszego drapieżnika tych sów, wydaje się być większa właśnie na obszarach zalesionych. Mimo konieczności częściowego zrezygnowania z odłowu głównej ofiary (nornika zwyczajnego) i przestawienia się na inne, sowy nie zmieniły miejsca zimowania. Taka zmiana diety nie powinna zachodzić u specjalisty pokarmowego, który dąży do zasiedlenia środowiska, w którym odławia preferowane ofiary z największą skutecznością (Stephens & Krebs 1986). Możliwe zatem, że w Polsce nornik północny jest dla uszatki równowartościową ofiarą z nornikiem zwyczajnym. Na fakt podobnego znaczenia obu gatunków norników dla uszatki wskazuje prawie identyczny udział nornikowatych w diecie sów, w dwóch środowiskach łączny udział nornika północnego, zwyczajnego i norników nieoznaczonych (z potencjalnym minimalnym udziałem nornika burego i nornicy rudej) w diecie uszatek z KPN Tabela 1. Skład pokarmu sowy uszatej w dwóch środowiskach. N liczba ofiar, %N procent ofiar, B zjedzona biomasa, %B procent zjedzonej biomasy, + udział poniżej 0,1% Table 1. Composition of the Long-eared Owl diet in two habitats. N number of prey items, N% percentage of prey items, B consumed biomass, %B percentage of biomass, + - value lower than 0.1%, (1) prey species, (2) other Microtidae and unidentified, (3) Microtidae total, (4) other Muridae and unidentified, (5) Muridae in total, (6) other prey, (7) total, (8) niche breadth, (9) average body mass, (10) forest habitat, (11) agricultural habitat Gatunek ofiary (1) Śr. masa ciała (9) Krajobraz leśny (10) Krajobraz rolniczy (11) N %N B [g] %B N %N B [g] %B Microtus arvalis , , , ,3 Microtus oeconomus , ,8 Microtus agrestis ,5 46 0,6 Clethrionomys glareolus , ,9 Microtidae inne i ,2 nieoznaczone (2) Microtidae łącznie (3) , , , ,3 Apodemus agrarius , , , Sylvaemus sp , ,5 Micromys minutus , ,2 Muridae inne i , ,2 nieoznaczone (4) Muridae łącznie (5) , , , Talpa europaea ,2 95 1,2 Sorex sp , ,7 5 0,5 Aves , ,7 2 3,4 46 4,3 Inne (6) , ,9 Suma (7) Szerokość niszy pokarmowej (8) 4,0 1,1 129
4 wynosi prawie tyle samo, co udział nornika zwyczajnego w diecie tych ptaków na stanowisku w Jelonkach ( 2 =0,001, df=1, p>0,96). Oznacza to, że niższy udział nornika zwyczajnego w pokarmie z KPN jest w pełni rekompensowany przez odławianie nornika północnego, dzięki czemu sowy mogą zasiedlać tereny o niskim udziale pierwszego z tych gatunków, jeżeli drugi z nich jest dostępny. To tłumaczy zimowanie uszatek w KPN, mimo braku sąsiedztwa terenów otwartych, a tym samym dostępności nornika zwyczajnego. Na fakt podobnych preferencji pokarmowych w stosunku do tych dwóch gatunków norników wskazywał również Romanowski (1988). Materiał ten pozwala sądzić, że nornik północny i zwyczajny są równoważnymi ofiarami dla uszatki, podczas gdy Jędrzejewska i Jędrzejewski (2001) wykazali, że nornik północny jest unikany przez tego drapieżnika na terenie Puszczy Białowieskiej (wskaźnik selektywności Ivleva D = 0,78). Możliwe, że w przypadku P. Białowieskiej udział poszczególnych gatunków w zespole gryzoni terenów otwartych, na podstawie którego obliczano wskaźnik selektywności (uśredniony dla całego obszaru Puszczy Białowieskiej), różnił się od lokalnej struktury ilościowej tegoż zespołu, w miejscu gdzie przebywały sowy. Również w innych rejonach kraju wskazywano dotychczas wyłącznie na nornika zwyczajnego, jako jedyną główną ofiarę uszatek, podczas gdy nornik północny miał marginalne znaczenie w ich diecie, lub nie pojawiał się w niej wcale (np. Goszczyński 1977, 1981, Pawłowska-Indyk et al. 1998). Różnice między wnioskami wyciąganymi przez wspomnianych autorów, a badanym materiałem, wynikają zapewne z typu krajobrazu dominującego na terenie badań. Prace z terenu Polski, podające wysoki udział norników zwyczajnych w diecie tej sowy, przy jednoczesnym marginalnym znaczeniu nornika północnego, były prowadzone przede wszystkim w krajobrazie rolniczym (np. Czarnecki 1956, Goszczyński 1977, 1981). Ograniczenie badań do agrocenoz nie pozwala na poznanie w pełni zwyczajów i preferencji pokarmowych uszatki, gdyż są to tereny w znacznym stopniu zmienione przez człowieka, skutkiem czego obserwuje się tu wyjątkowo wysokie do 1450 osobników/ha (Ryszkowski et al. 1973) zagęszczenia norników zwyczajnych i mało różnorodny zespół potencjalnych ofiar alternatywnych. W takich środowiskach specjalizacja uszatki w stosunku do nornika zwyczajnego jest zapewne przystosowaniem wtórnym i można sadzić, że nie oddaje w pełni pierwotnych zwyczajów pokarmowych tego ptaka. Uszatka w Europie Środkowej występuje również na obszarach o małych zagęszczeniach nornika zwyczajnego, np. wewnątrz rozległych kompleksów leśnych (Fronczak & Dombrowski 1991, Kowalski et al. 1991, Jędrzejewska & Jędrzejewski 2001). Pojawia się również w centrach dużych miast, np. w Warszawie (Nowicki 2001), gdzie na nielicznych płatach środowisk nadających się do zasiedlenia przez gryzonie, zdecydowanie dominuje mysz polna, a nornik zwyczajny jest spotykany bardzo rzadko (Andrzejewski et al. 1978, Sztencel 2001 msc, Białożej 2003 msc). W tego typu środowiskach pokarm tego ptaka jest bardzo słabo poznany, jednak jego obecność na tych terenach pozwala przypuszczać, że korzysta z innych ofiar, których znaczenie dla sów w agrocenozach jest marginalne. Możliwe również, że w naturalnych, klimaksowych ekosystemach Europy Środkowej, mało przekształconych przez człowieka, skład pokarmu tego drapieżnika jest bardziej różnorodny, np. z dużym udziałem myszy leśnej i nornicy rudej, a szerokość niszy pokarmowej większa. Wskazywać na to może wzrost zagęszczenia uszatek gnieżdżących się wewnątrz kompleksu leśnego Puszczy Białowieskiej, w latach szczytu liczebności gryzoni typowo leśnych (Jędrzejewska & Jędrzejewski 2001 i lit. tam cyt.). Dziękuję dr M. Brzezińskiemu i anonimowemu Recenzentowi za cenne uwagi do pierwszej wersji pracy. Dr B. Olech dziękuję za pomoc w lokalizacji zimowiska, K. Barańskiej i F. Jarzombkowskiemu za pomoc przy zbieraniu i analizie wypluwek. 130
5 Summary: The Long-eared Owl Asio otus diet in agricultural and forest landscape. Winter diet of the Long-eared Owl wasanalyzed in two habitatswithin the Masovian Lowland, central Poland. Pelletswere collected at two sites: 405 prey itemscame from forest areas(kampinosnational Park) and 59 from agricultural landscape (Jelonki). Both samples represent the diet from winter 2001/2002. The proportion of Common Vole Microtus arvalis in the diet in the KPN waslower ascompared with the value obtained for Jelonki. This species composed ca 60% of prey consumed in agricultural landscape and ca 30% in forest landscape. However, due to the high consumption of Tundra Vole M. oeconomus in the KPN, the total share of Microtidae wassimilar. Literatura Andrzejewski R., Babińska-Werka J., Gliwicz J., Goszczyński J Synurbization process in population of Apodemus agrarius. I. Characteristicsof populationsin an urbanization gradient. Acta theriol. 23: Białożej M msc. Analiza wpływu struktury przestrzennej obszarów torowisk kolejowych na zespół drobnych ssaków. Praca magisterska, Zakład Ekologii, Uniwersytet Warszawski. Canova L Influence of snow cover on prey selection by Long-eared Owl Asio otus. Ethol. Ecol. Evol. 1: Czarnecki Z Obserwacje nad biologią sowy uszatej (Asio otus (L.)). Pr. Kom. Biol. Pozn. TPN. 18: Fronczak J., Dombrowski A Sowy Strigiformes w krajobrazie rolniczym i leśnym Niziny Południowopodlaskiej. Acta Ornithol. 26: Goszczyński J Connection between Predatory Birds and Mammals and Their Prey. Acta theriol. 30: Goszczyński J Comperative analysis of food of owls in agrocenoses. Ekol. Pol. 23: Harmata W Analiza pokarmu sowy uszatej, Asio otus (L.) z rezerwatu Łężczak k. Raciborza w woj. opolskim. Prz. Zool. 13: Jędrzejewska B., Jędrzejewski W Ekologia zwierząt drapieżnych Puszczy Białowieskiej. PWN. Warszawa. Jurczyszyn M Fauna drobnych ssaków w pokarmie sowy uszatej (Asio otus) ze stanowiska we Włostowicach (woj. zielonogórskie). Lub. Przegl. Przyr. 1, 4: Kopij G Pokarm uszatki Asio otus w okolicach Korfantowa na Śląsku Opolskim. Przegl. Przyr. 9, 3: Kowalski M., Lippoman T., Oglecki P Liczebność sów Strigiformes we wschodniej części Puszczy Kampinoskiej. Acta Ornithol. 26: Levins R. 1968: Evolution in changing environments. Princeton University Press, Princeton. McCafferty D., Moncrieff J., Taylor I How much energy do barn owls(tyto alba) savebyroosting? J. Thermal Biol. 26: Mikkola H Owlsof Europe. TA&D Poyser, London. Nowicki W Ptaki śródmieścia Warszawy. Muzeum i Inst. Zoologii, Warszawa. Pawłowska Indyk A., Bartmańska J., Indyk F Skład pokarmu sowy uszatej Asio otus. Ptaki Śląska 12: Pucek Z. (red.) Klucz do oznaczania ssaków Polski. PWN, Warszawa. Raczyński J., Ruprecht A.L The effect of digestion on the osteological composition of owl pellets. Acta Ornithol. 14: Romanowski J Trophic Ecology of Asio otus (L.) and Athene noctua (Scop.) in the Suburbsof Warsaw. Pol. ecol. Stud. 14: Ryszkowski L., Goszczyński J., Truszkowski J Trophic relationships of the common vole in cultivated fields. Acta theriol. 18: Sałata Piłacińska B Analiza pokarmu sów uszatych Asio otus (Linnaeus1758) z terenu Ińskiego Parku Krajobrazowego. Bad. Fizjograf. Pol. Zach. 42 C: Skuratowicz W Gryzonie. Biologia i zwalczanie gatunków szkodliwych. PWRiL, Warszawa. Sokołowski J Ptaki Polski. WSiP, Warszawa. StephensD.W., KrebsJ.R Foraging Theory. Princeton Univ. Press. 131
6 Sunde P., Bølstad M.S., Desfor K.B Diurnal exposure as a risk sensitive behavior in tawny owls Strix aluco? J. Avian Biol. 34: Sztencel A msc. Drobne ssaki łęgów nadwiślańskich w gradiencie urbanizacji. Praca magisterska, Zakład Ekologii, Uniwersytet Warszawski. Michał Żmihorski Zakład Ekologii UW Banacha 2, Warszawa zmihor@interia.pl Występowanie mewowców Lari na StawachPrzygodzickich W zespole Stawów Przygodzickich mewy i rybitwy są jednym z najlepiej zbadanych komponentów awifauny. Do tej pory brak jednak było publikacji na ten temat, nie licząc lokalnych reprintów i wydawnictw (kwartalnik Zausznik), krótkiego doniesienia o nalocie rybitw białoskrzydłych w Orliku (Blaźniak et al. 1997) oraz informacji zawartych w publikacjach Wiatra (1970), a także krótkich informacji w Ptakach Śląska (Dyrcz et al. 1990, Matysiak 1998, Czapulak et al. 2003, Kaczmarek 2003), w Ptakach Wielkopolski (Bednorz et al. 2000) i w Awifaunie Polski (Tomiałojć & Stawarczyk 2003). Celem opracowania jest przedstawienie zmian liczebności lęgowej, preferencji siedliskowych oraz fenologii przelotu mew i rybitw w ciągu dwudziestu lat prowadzenia obserwacji ornitologicznych. Motywacją do napisania artykułu była duża ilość zebranego materiału w skali regionu i Polski oraz w porównaniu z innymi krajowymi akwenami o różnym podobieństwie specyfiki terenu (Tomiałojć 1990, Bukaciński & Bukacińska 1991, Dyrcz et al. 1991, 1998, Witkowski et al. 1995, Czapulak et al. 1998, Janiszewski et al. 1998, Szlama & Majewski 1998, Szyra 2001). Teren badań Obserwacje prowadzono w dolinie górnej Baryczy, w zespole Stawów Przygodzickich na powierzchni około 100 km 2. Obszar położony jest w południowej Wielkopolsce w granicach administracyjnych gminy Przygodzice oraz częściowo gmin Odolanów i Ostrzeszów. W ujęciu fizycznogeograficznym badany fragment doliny leży w Kotlinie Odolanowskiej Obniżenia Milicko-Głogowskiego (Pawłowski 1931, Kondracki 2001), a wg podziału geobotanicznego Polski w okręgu Baryckim (Szafer 1972) lub wg innego podziału w okręgu Doliny Baryczy (Matuszkiewicz 1993). Stawy Przygodzickie to zespół 67 akwenów skupionych głównie w dwóch kompleksach: Przygodzice- Trzcieliny (330 ha) i Dębnica Kocięba (322,5 ha), grupa stawów k. Bledzianowa oraz kilka zbiorników śródleśnych położonych w okolicy Antonina i osady Strugi, o łącznej powierzchni ponad 709 ha. Obszar położony jest na terenie parku krajobrazowego Dolina Baryczy, w obszarze Natura 2000 Dolina Baryczy i leśnego kompleksu promocyjnego Lasy Rychtalskie. Ze względu na walory awifaunistyczne został wyróżniony jako międzynarodowa ostoja ptaków Dolina Górnej Baryczy (Gromadzki et al. 1994). W skali Śląska należy do najcenniejszych obszarów dla ptaków wodnych (Stawarczyk 2001). Mimo licznych renowacji przeprowadzanych z różnym nasileniem co kilka lat, część stawów utrzymuje jeszcze charakter starych, płytkich akwenów eutroficznych z szerokim pasem przybrzeżnych szuwarów. Na niektórych zbiornikach istnieją stale lub pojawiają się okresowo wyspy o różnej genezie, topografii i trwałości (m.in. wysokie pryzmy ziemne, 132
Zimowy skład pokarmu uszatki Asio otus w Lublinie
FAUNA MIAST Ochronić różnorodność biotyczną w miastach P. Indykiewicz, L. Jerzak, T. Barczak (red.) SAR Pomorze, Bydgoszcz 2008 s.: 506 510 Jarosław Wiącek 1, Marcin Polak 1 Mariusz Niedźwiedź 2, Sylwia
Bardziej szczegółowoZESZYTY NAUKOWE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU 2008 BIOLOGIA I HODOWLA ZWIERZĄT LVII Nr 567
Pokarm zimowy płomykówki... 19 ZESZYTY NAUKOWE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU 2008 BIOLOGIA I HODOWLA ZWIERZĄT LVII Nr 567 Jan Cichocki 1, Grzegorz Gabryś 1,2, Agnieszka Ważna 1 POKARM ZIMOWY
Bardziej szczegółowoJan Cichocki 1, Grzegorz Gabryś 1,2
Drobne ssaki... 17 ZESZYTY NAUKOWE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU 2008 BIOLOGIA I HODOWLA ZWIERZĄT LVI Nr 566 Jan Cichocki 1, Grzegorz Gabryś 1,2 Drobne ssaki (Mammalia: Insectivora et Rodentia)
Bardziej szczegółowoSeasonal changes in the diet of the Long-eared Owl Asio otus in the lower Pilica River valley
Przegląd Przyrodniczy XXVIII, 1 (2017): 101-106 Przemysław Stolarz, Jarosław Stolarz, Grzegorz Lesiński Sezonowa zmienność pokarmu uszatki Asio otus w dolinie dolnej Pilicy Seasonal changes in the diet
Bardziej szczegółowoZmienność pokarmu miejskich pustułek Falco tinnunculus poza sezonemlęgowym: różnice między stanowiskami
Notatki Ornitologiczne 2006, 47: 89 95 Zmienność pokarmu miejskich pustułek Falco tinnunculus poza sezonemlęgowym: różnice między stanowiskami Michał Żmihorski, Łukasz Rejt Abstrakt: W latach 1995 2003
Bardziej szczegółowoDrobne ssaki Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego Dolina Mrogi na podstawie analizy wypluwek puszczyka Strix aluco
88 Notatki florystyczne, faunistyczne i mykobiotyczne GRZEGORZ LESIŃSKI, JAKUB GRYZ, DAGNY KRAUZE-GRYZ Drobne ssaki Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego Dolina Mrogi na podstawie analizy wypluwek puszczyka
Bardziej szczegółowoDROBNE SSAKI W POKARMIE TRZECH GATUNKÓW SÓW W DOLINIE DOLNEJ ODRY Small mammals in the diet of three owl species in Lower Odra region (NW Poland)
Przegląd Przyrodniczy XXIII, 2 (2012): 77 85 Michał Żmihorski, Jerzy Romanowski, Mateusz Borowiecki DROBNE SSAKI W POKARMIE TRZECH GATUNKÓW SÓW W DOLINIE DOLNEJ ODRY Small mammals in the diet of three
Bardziej szczegółowoSmall mammals in pellets of the tawny owl Strix aluco from the village of Paszkówka near Cracow
ARTYKUŁY Drobne ssaki w Paszkówce koło Krakowa na podstawie analizy zrzutek puszczyka Strix aluco Small mammals in pellets of the tawny owl Strix aluco from the village of Paszkówka near Cracow GRZEGORZ
Bardziej szczegółowoSKŁAD POKARMU SOWY USZATEJ ASIO OTUS
Ptaki Śląska 12 (1998): 145-154 Aurelia Pawłowska-Indyk, Jolanta Bartmańska, Franciszek Indyk SKŁAD POKARMU SOWY USZATEJ ASIO OTUS FOOD OF THE LONG-EARED OWL ASIO OTUS Spośród sów najlepiej poznano dietę
Bardziej szczegółowoPOKARM PŁOMYKÓWKI TYTO ALBA I SOWY USZATEJ ASIO OTUS Z POMORZA
S ł u p s k i e P r a c e B i o l o g i c z n e 5 2008 POKARM PŁOMYKÓWKI TYTO ALBA I SOWY USZATEJ ASIO OTUS Z POMORZA THE FOOD OF THE BARN OWL TYTO ALBA AND THE LONG-EARED OWL ASIO OTUS FROM THE POMERANIAN
Bardziej szczegółowoDrobne ssaki Chojnowskiego Parku Krajobrazowego w pokarmie puszczyka Strix aluco
ARTYKUŁY Drobne ssaki Chojnowskiego Parku Krajobrazowego w pokarmie puszczyka Strix aluco Chrońmy Przyr. Ojcz. 70 (1): 63 67, 2014 Small mammals of Chojnowski Landscape Park in the diet of the tawny owl
Bardziej szczegółowoWpływ pory roku i dostępności gryzoni leśnych na skład pokarmu puszczyka Strix aluco w warunkach mozaiki polno leśnej środkowej Polski
sylwan 160 (1): 57 63, 2016 Jakub Gryz, Dagny Krauze-Gryz Wpływ pory roku i dostępności gryzoni leśnych na skład pokarmu puszczyka Strix aluco w warunkach mozaiki polno leśnej środkowej Polski Influence
Bardziej szczegółowoWp³yw warunków pogodowych w okresie zimowym na sk³ad pokarmu uszatki Asio otus w Lesie D¹browa pod Lublinem
Wp³yw warunków pogodowych w okresie zimowym na sk³ad pokarmu uszatki Asio otus w Lesie D¹browa pod Lublinem Jaros³aw Wi¹cek, Rafa³ Krawczyk, Marcin Polak ARTYKU Y / ARTICLE Abstrakt. Przedmiotem badañ
Bardziej szczegółowoPorównanie składu pokarmowego uszatek Asio otus zimujących w Starych Skoszewach (Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich) w latach i 2015
Porównanie składu pokarmowego uszatek Asio otus zimujących w Starych Skoszewach (Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich) w latach 2001-2002 i 2015 Maciej Kamiński, Kamila Gach, Andrzej Zieleniak, Janusz
Bardziej szczegółowoSowy Strigiformes środkowej części Kampinoskiego Parku Narodowego
Ornis Polonica 2010, 51: 252 261 Sowy Strigiformes środkowej części Kampinoskiego Parku Narodowego Adam Olszewski, Bartłomiej Woźniak, Tomasz Chodkiewicz, Jerzy Lewtak Abstrakt: W publikacji przedstawiono
Bardziej szczegółowoSkład pokarmu puszczyka Strix aluco na wybranych stanowiskach Lubelszczyzny
Wiącek J., Polak M., Kucharczyk M., Grzywaczewski G., Jerzak L. (red.) Ptaki Środowisko ZagroŜenia Ochrona Wybrane aspekty ekologii ptaków LTO, Lublin 2009 Skład pokarmu puszczyka Strix aluco na wybranych
Bardziej szczegółowoCzynniki wpływające na skład diety puszczyka uralskiego Strix uralensis na Pogórzu Środkowobeskidzkim
Ornis Polonica 2012, 53: 283 292 Czynniki wpływające na skład diety puszczyka uralskiego Strix uralensis na Pogórzu Środkowobeskidzkim Marta Kociuba Abstrakt: Badania nad składem pokarmu puszczyka uralskiego
Bardziej szczegółowoGrzegorz Lesiński DROBNE SSAKI REZERWATU DĘBINA I NA WSCHODNIM MAZOWSZU NA PODSTAWIE SKŁADU POKARMU PUSZCZYKÓW STRIX ALUCO
Kulon 21 (2016) 41 Kulon 21 (2016), 41-47 PL ISSN 1427-3098 Grzegorz Lesiński DROBNE SSAKI REZERWATU DĘBINA I NA WSCHODNIM MAZOWSZU NA PODSTAWIE SKŁADU POKARMU PUSZCZYKÓW STRIX ALUCO Lesiński G. Small
Bardziej szczegółowoThe influence of habitat isolation on space use and genetic structure of stone marten Martes foina population
The influence of habitat isolation on space use and genetic structure of stone marten Martes foina population Wpływ izolacji środowiska na użytkowanie przestrzeni i strukturę genetyczną populacji kuny
Bardziej szczegółowoOpracowanie: Lech Krzysztofiak Anna Krzysztofiak
Inwentaryzacja barszczu Sosnowskiego Heracleum sosnowskyi i niecierpka gruczołowatego Impatiens glandulifera na obszarach Natura 2000 "Dolina Górnej Rospudy" oraz "Ostoja Augustowska" Opracowanie: Lech
Bardziej szczegółowoWpływ produktywności pierwotnej łąk na demografię, dynamikę oraz kondycję populacji norników Microtus
Kamil Bartoń Zakład Badania Ssaków PAN, Białowieża Wpływ produktywności pierwotnej łąk na demografię, dynamikę oraz kondycję populacji norników Microtus Autoreferat rozprawy doktorskiej wykonanej w Zakładzie
Bardziej szczegółowoStan populacji wilka (Canis lupus) w Polsce
Pilotażowy monitoring wilka i rysia w Polsce realizowany w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska Stan populacji wilka (Canis lupus) w Polsce Roman Gula Katarzyna Bojarska Jörn Theuerkauf Wiesław Król
Bardziej szczegółowoInterakcje. Konkurencja a zespół organizmów
Interakcje Konkurencja a zespół organizmów Zespół organizmów Zbiór gatunków (populacji) wykorzystujących tę samą przestrzeń w tym samym czasie wszystkie gatunki na danym obszarze uwarunkowania środowiskowe
Bardziej szczegółowoEKOLOGIA PTAKÓW SZPONIASTYCH FALCONIFORMES, KRUKA CORVUS CORAX ORAZ SÓW STRIGIFORMES NA WYŻYNIE KRAKOWSKIEJ W 2008 I 2009 ROKU
sim22:makieta 1 11/11/2009 11:31 AM Strona 95 EKOLOGIA PTAKÓW SZPONIASTYCH FALCONIFORMES, KRUKA CORVUS CORAX ORAZ SÓW STRIGIFORMES NA WYŻYNIE KRAKOWSKIEJ W 2008 I 2009 ROKU Maciej Turzański Streszczenie
Bardziej szczegółowoOmawiana inwestycja leży poza wyznaczonym korytarzem ekologicznym (załącznik 1) tj. ok. 20 km od niego.
Wstęp Planowana inwestycja polega na rozbudowie budynku chlewni na dz. nr 274 w miejscowości Różyce Żurawieniec 24, gmina Kocierzew Południowy, powiat łowicki. W gminie Kocierzew Południowy udział powierzchni
Bardziej szczegółowoZimowy pokarm srokosza Lanius excubitor w krajobrazie rolniczym wschodniej Polski
Zimowy pokarm srokosza Lanius excubitor w krajobrazie rolniczym wschodniej Polski Skład pokarmu ptaków może zmieniać się w zależności od wielu czynników, m.in. położenia geograficznego, warunków pogodowych
Bardziej szczegółowoANALIZA WYPLUWEK SÓW JAKO BEZINWAZYJNA METODA WYKRYWANIA RZADKICH GATUNKÓW SSAKÓW
ANALIZA WYPLUWEK SÓW JAKO BEZINWAZYJNA METODA WYKRYWANIA RZADKICH GATUNKÓW SSAKÓW Jakub Gryz, Dagny Krauze Abstrakt Zmiany zachodzące w środowisku przyrodniczym powodują zanikanie wielu populacji rodzimych
Bardziej szczegółowoModelowanie statystyczne siedlisk ptaków leśnych w OSO Lasy Puszczy nad Drawą
Modelowanie statystyczne siedlisk ptaków leśnych w OSO Lasy Puszczy nad Drawą Michał Żmihorski, Klub Przyrodników, Muzeum i Instytut Zoologii PAN zmihorski@miiz.waw.pl Plan ochrony Drawieńskiego Parku
Bardziej szczegółowoA N N A L E S 1 U N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E - S K Ł O D O W S K A L U B L I N P O L O N I A
A N N A L E S 1 U N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E - S K Ł O D O W S K A L U B L I N P O L O N I A VOL. LXI SECTIO E 2006 Katedra Ekologii i Ochrony rodowiska, Uniwersytet Szczeciski ul. Wska
Bardziej szczegółowoEfekt kształcenia dla kursu. W01 Objaśnia podstawowe pojęcia z zakresu biologii i ekologii ptaków
KARTA KURSU Nazwa Nazwa w j. ang. Biologia ptaków Biology of birds Kod Punktacja ECTS* 1 Koordynator Dr Łukasz Binkowski Zespół dydaktyczny Dr Łukasz Binkowski mgr Jacek Maślanka Opis kursu (cele kształcenia)
Bardziej szczegółowoGmina: Chocz (n. Chocz, Olesiec Nowy, Olesiec Stary) Celem inwestycji jest budowa obwodnicy miasta Chocz w ciągu drogi wojewódzkiej nr 442
I.47. Droga nr 442 m. Chocz. 47 Droga nr 442 m. Chocz Lokalizacja przedsięwzięcia Charakterystyka ogólna i cel przedsięwzięcia Powiat pleszewski Gmina: Chocz (n. Chocz, Olesiec Nowy, Olesiec Stary) Celem
Bardziej szczegółowoSeminarium Planowanie przestrzenne a ochrona ciągłości ekologicznej w północno-wschodniej Polsce" Białowieża, 7-8 kwietnia 2011 roku
Seminarium Planowanie przestrzenne a ochrona ciągłości ekologicznej w północno-wschodniej Polsce" Białowieża, 7-8 kwietnia 2011 roku wpływ inwestycji na duże ssaki drapieżne Robert Mysłajek Stowarzyszenie
Bardziej szczegółowoCelem inwestycji jest budowa obwodnicy m. Świeca w ciągu drogi wojewódzkiej nr 444
I.50. Droga nr 444 m. Świeca. 50 Droga nr 444 m. Świeca Lokalizacja przedsięwzięcia Charakterystyka ogólna i cel przedsięwzięcia Powiat ostrowski Gmina: Odolanów (Świeca, Huta, Mościska) Celem inwestycji
Bardziej szczegółowoPuszcza Białowieska: ptaki, skarby i mity. Przemysław Chylarecki Muzeum i Instytut Zoologii PAN
Puszcza Białowieska: ptaki, skarby i mity Przemysław Chylarecki Muzeum i Instytut Zoologii PAN Tomasz Wesołowski Pracownia Badań Lasu, Uniwersytet Wrocławski Awifauna PB: podstawowe fakty Kompleks leśny
Bardziej szczegółowoWspomnienie o śp. Profesorze Jacku Goszczyńskim (1946-2012) w pierwszą rocznicę śmierci
Wspomnienie o śp. Profesorze Jacku Goszczyńskim (1946-2012) w pierwszą rocznicę śmierci 1 października 2013 roku minęła pierwsza rocznica śmierci prof. Jacka Goszczyńskiego. Odszedł nagle, w dniu rozpoczęcia
Bardziej szczegółowoPróba oceny warunków klimatycznych terenu gminy Wąwolnica w województwie lubelskim
Bogusław M. Kaszewski, Marek Nowosad, Krzysztof Siwek Zakład Meteorologii i Klimatologii UMCS Próba oceny warunków klimatycznych terenu gminy Wąwolnica w województwie lubelskim Konferencja Klimat Pola
Bardziej szczegółowoŻółw błotny (Emys orbicularis) w Polsce północno-wschodniej
Żółw błotny (Emys orbicularis) w Polsce północno-wschodniej Rozmieszczenie, zagrożenia, perspektywy ochrony Grzegorz Górecki Stacja Terenowa Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego Urwitałt 2013 Rozmieszczenie
Bardziej szczegółowoWystępowanie i biologia wybranych gatunków ptaków gnieżdżących się w Bieszczadach Zachodnich
Występowanie i biologia wybranych gatunków ptaków gnieżdżących się w Bieszczadach Zachodnich Orelec, 23.05.2015 Ptaki polskich Bieszczadów W polskich Bieszczadach stwierdzono występowanie przeszło 200
Bardziej szczegółowoPokarm puszczyka Strix aluco w lesie grądowym koło Oławy
ACTA ORNITHOLOGICA Vol. 26 (1991) No. 1 Bożena G ram sz Pokarm puszczyka Strix aluco w lesie grądowym koło Oławy Gramsz B. 1991. Tawny Owl Strix aluco diet in oak hornbeam forest near Oława (South-Western
Bardziej szczegółowoSsaki w pokarmie puszczyka zwyczajnego Strix aluco w zachodniej części Nadleśnictwa Skierniewice (środkowa Polska)
DOI: 10.1515/frp-2017-0033 Wersja PDF: www.lesne-prace-badawcze.pl oryginalna praca naukowa Leśne Prace Badawcze / Forest Research Papers Grudzień / December 2017, Vol. 78 (4): 297 302 e-issn 2082-8926
Bardziej szczegółowoAgnieszka Ważna 1, Jan Cichocki 1, Dariusz Łupicki 2, Sławomir Rubacha 3, Andrzej Wąsicki 3, Grzegorz Gabryś 1,2
ZESZYTY NAUKOWE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU 2011 BIOLOGIA I HODOWLA ZWIERZĄT LXII NR 580 Agnieszka Ważna 1, Jan Cichocki 1, Dariusz Łupicki 2, Sławomir Rubacha 3, Andrzej Wąsicki 3, Grzegorz
Bardziej szczegółowoZbigniew Borowski & Jakub Borkowski Instytut Badawczy Leśnictwa
Zbigniew Borowski & Jakub Borkowski Instytut Badawczy Leśnictwa Populacja bobra w Polsce, podobnie jak w wielu innych krajach, w ostatnich 30 latach odnotowała nagły wzrost liczebności z 270 do ponad???
Bardziej szczegółowoZadrzewienia śródpolne enklawy bioróżnorodności
Zadrzewienia śródpolne enklawy bioróżnorodności Jakub Józefczuk Bank Drzewek jest realizowany w ramach projektu: Partnerstwo dla drzew i klimatu społeczna odpowiedzialność biznesu w zakresie ochrony środowiska,
Bardziej szczegółowoRaport z monitoringu wodniczki i derkacza na powierzchniach próbnych w Biebrzańskim Parku Narodowym w roku 2014
Raport z monitoringu wodniczki i derkacza na powierzchniach próbnych w Biebrzańskim Parku Narodowym w roku 2014 Wykonano w ramach projektu LIVE 11 NAT PL 422 Górna Biebrza,,Ochrona siedlisk mokradłowych
Bardziej szczegółowoZmiany składu gatunkowego gryzoni na terenie olsów Kampinoskiego Parku Narodowego wywołane obniżaniem się poziomu wód gruntowych
RAFAŁ ŁOPUCKI, IWONA MRÓZ, MONIKA PRASOWSKA Instytut Ochrony Środowiska KUL, Katedra Ekologii Stosowanej, 20-718 Lublin, al. Kraśnicka 102 e-mail: lopucki@kul.lublin.pl Zmiany składu gatunkowego gryzoni
Bardziej szczegółowoLiczebność sów Stńgiformes we wschodniej części Puszczy Kampinoskiej
ACTA ORNITHOLOGICA Vol. 26 (1991) No. 1 Marek K o w a l s k i, Tomasz L i p p o m a n, Paweł O g l ę c k i Liczebność sów Stńgiformes we wschodniej części Puszczy Kampinoskiej Kowalski M., Lippoman T.,
Bardziej szczegółowoPark Narodowy Gór Stołowych
Park Narodowy Gór Stołowych Od marca 2016r. Park Narodowy Gór Stołowych posługuje się nowym logotypem. Przedstawia on stylizowaną piaskowcową formę skalną oraz zarys Szczelińca Wielkiego - najwyższego
Bardziej szczegółowoKonkurencja. Wykład 4
Konkurencja Wykład 4 W terenie Eksperyment w terenie 1. manipulacja liczebnością jednego lub dwóch konkurentów 2. obserwacja zmian przeżywalności, płodności itd. 3. porównanie z parametrami obserwowanymi
Bardziej szczegółowoRezerwaty przyrody czas na comeback!
Rezerwaty przyrody czas na comeback! OCHRONA REZERWATOWA W WOJ. WIELKOPOLSKIM RADOSŁAW JAROS WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE drugie co do wielkości w kraju, a zarazem jedno z najmniej zalesionych (lasy stanowią
Bardziej szczegółowoParki Narodowe i Rezerwaty Przyrody (Parki nar. Rez. przyr.)
Parki Narodowe i Rezerwaty Przyrody (Parki nar. Rez. przyr.) 22 3 473 477 2003 MATEUSZ CIECHANOWSKI, ADRIAN ZWOLICKI, MICHAŁ WOJCIECHOWSKI, ALEKSANDRA BENEDYCKA, ANNA BIAŁA Ssaki (Mammalia) projektowanego
Bardziej szczegółowoŚcieżki przyrodniczo-edukacyjne Nysy. Nysa, r.
Ścieżki przyrodniczo-edukacyjne Nysy Nysa, 06.09.2012 r. Potencjalne miejsca edukacji ekologicznej Nysy i okolic Jezioro Nyskie Dolina Nysy Kłodzkiej Dolina Białej Głuchołaskiej 2 Potencjalne miejsca edukacji
Bardziej szczegółowoMonitoringu krajobrazu prace realizowane w roku 2013
Monitoringu krajobrazu prace realizowane w roku 2013 Marek Rycharski, Zuzanna Oświecimska-Piasko Instytut Technologiczno-Przyrodniczy www.itep.edu.pl PLAN 1. Krajobraz obszarów wiejskich 2. Założenia ogólne
Bardziej szczegółowoZnaczenie monitoringu populacji ssaków kopytnych w ochronie dużych drapieżników
Znaczenie monitoringu populacji ssaków kopytnych w ochronie dużych drapieżników Krzysztof Schmidt Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża Duże ssaki drapieżne występujące w Polsce Fot. H. Schmidt Fot.
Bardziej szczegółowoObszary Natura 2000 szansą rozwoju dla naszej gminy
Obszary Natura 2000 szansą rozwoju dla naszej gminy gmina Siennica województwo mazowieckie Konkurs pn. Obszar Natura 2000 szansą dla rozwoju naszej gminy realizowany w ramach projektu "Natura 2000 naszą
Bardziej szczegółowoPlanowanie przestrzenne w gminie
Czy obecny system planowania przestrzennego na szczeblu gminnym może być skutecznym narzędziem ochrony korytarzy ekologicznych? Jacek Skorupski Planowanie przestrzenne w gminie studium uwarunkowań i kierunków
Bardziej szczegółowoImię i nazwisko . Błotniaki
Imię i nazwisko email Błotniaki Błotniaki, to liczący 13 gatunków rodzaj ptaków drapieżnych z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), rzędu sokołowych (Falconiformes), występujących w Eurazji, Afryce
Bardziej szczegółowoJakub Benedykt Gryz, Dagny Krauze-Gryz WYBIÓRCZOŚĆ POKARMOWA PUSTUŁEK FALCO TINNUNCULUS GNIAZDUJĄCYCH W DOLINIE PILICY
Kulon 16 (2011) 63 Kulon 16 (2011), 63-73 PL ISSN 1427-3098 Jakub Benedykt Gryz, Dagny Krauze-Gryz WYBIÓRCZOŚĆ POKARMOWA PUSTUŁEK FALCO TINNUNCULUS GNIAZDUJĄCYCH W DOLINIE PILICY Jakub Benedykt Gryz, Dagny
Bardziej szczegółowoSkład pokarmu puszczyka Strix aluco w Puszczy Białowieskiej. Food composi on of tawny owl Strix aluco in Białowieża Primeval Forest
ARTYKUŁY Chrońmy Przyr. Ojcz. 68 (2): 100 108, 2012 Skład pokarmu puszczyka Strix aluco w Puszczy Białowieskiej Food composi on of tawny owl Strix aluco in Białowieża Primeval Forest JAKUB GRYZ 1, GRZEGORZ
Bardziej szczegółowoSOWY PUSZCZY AUGUSTOWSKIEJ WYKORZYSTANIE INWENTARYZACJI W RAMACH PROGRAMU BUBOBORY
sim22:makieta 1 11/11/2009 11:31 AM Strona 86 SOWY PUSZCZY AUGUSTOWSKIEJ WYKORZYSTANIE INWENTARYZACJI W RAMACH PROGRAMU BUBOBORY Dorota Zawadzka, Jerzy Zawadzki, Grzegorz Zawadzki, Stanisław Zawadzki Streszczenie
Bardziej szczegółowoGmina: Ostrzeszów (Szklarka Przygodzicka, Lubeszczyk, Szklarka Myślniewska, Aniołki, m. Ostrzeszów)
I.49. Droga nr 444 odc. od ronda z drogą krajową nr 25 do m. Ostrzeszów. 49 Droga nr 444 odc. od ronda z drogą krajową nr 25 do m. Ostrzeszów Lokalizacja przedsięwzięcia Charakterystyka ogólna i cel przedsięwzięcia
Bardziej szczegółowoPorównanie składu pokarmu puszczyka Strix aluco w leśnej i miejskiej strefie Lublina
FAUNA MIAST Ochronić różnorodność biotyczną w miastach P. Indykiewicz, L. Jerzak, T. Barczak (red.) SAR Pomorze, Bydgoszcz 2008 s.: 501 505 Jarosław Wiącek 1, Mariusz Niedźwiedź 2 1 Zakład Ochrony Przyrody
Bardziej szczegółowoZnaczenie zadrzewień śródpolnych dla ochrony różnorodności biologicznej krajobrazu rolniczego. Krzysztof Kujawa
Znaczenie zadrzewień śródpolnych dla ochrony różnorodności biologicznej krajobrazu rolniczego Krzysztof Kujawa Różnorodność biologiczna Zróżnicowanie wszystkich żywych organizmów występujących na Ziemi
Bardziej szczegółowoZnaczenie obszarów NATURA 2000 ze szczególnym uwzględnieniem siedlisk łęgowych
Znaczenie obszarów NATURA 2000 ze szczególnym uwzględnieniem siedlisk łęgowych Leśny Bank Genów Kostrzyca, 26.06.2014 r. Dr hab. Paweł Rutkowski Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Wydział Leśny Katedra
Bardziej szczegółowoAktywna ochrona płomykówki Tyto alba na Ziemi Leszczyńskiej
Aktywna ochrona płomykówki Tyto alba na Ziemi Leszczyńskiej Janusz Maliczak 27.10.2012 r. Aktywna ochrona płomykówki na Ziemi Leszczyńskiej: 1. Charakterystyka gatunku: A. Wygląd zewnętrzny B. Środowisko
Bardziej szczegółowoInterakcje. wykład 6 Konsekwencje behawioralne
Interakcje wykład 6 Konsekwencje behawioralne Terytorializm terytorium aktywnie bronione, areał nie terytorializm może się wiązać z obroną zasobów dotyczy konkurencji wewnątrz- i międzygatunkowej Lottia
Bardziej szczegółowoFarmy wiatrowe zlokalizowane w pobliżu parków krajobrazowych i obszarów chronionego krajobrazu. Teresa Świerubska Suwalski Park Krajobrazowy
Farmy wiatrowe zlokalizowane w pobliżu parków krajobrazowych i obszarów chronionego krajobrazu Teresa Świerubska Suwalski Park Krajobrazowy Dlaczego wiatraki wybrały Suwalszczyznę? Biegun zimna i wichrowe
Bardziej szczegółowoStan i perspektywy ochrony żółwia błotnego na Polesiu
Stan i perspektywy ochrony żółwia błotnego na Polesiu Janusz Holuk Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Lublinie W Polsce liczna populacja żółwia błotnego pozostała już tylko na Polesiu. Na kilku obszarach
Bardziej szczegółowoWPŁYW TRUDNYCH WARUNKÓW ZIMOWYCH 2010 ROKU NA ŚMIERTELNOŚĆ SÓW
WPŁYW TRUDNYCH WARUNKÓW ZIMOWYCH 2010 ROKU NA ŚMIERTELNOŚĆ SÓW Joanna Sitkiewicz, Dariusz Anderwald Abstrakt. Zima 2009-2010 r. była wyjątkowo trudnym okresem dla ptaków, w tym także dla sów. Niskie temperatury
Bardziej szczegółowoProjekt Ochrona ostoi karpackiej fauny puszczańskiej korytarze migracyjne
Projekt Ochrona ostoi karpackiej fauny puszczańskiej korytarze migracyjne PROJEKT WSPÓŁFINANSOWANY PRZEZ SZWAJCARIĘ W RAMACH SZWAJCARSKIEGO PROGRAMU WSPÓŁPRACY Z NOWYMI KRAJAMI CZŁONKOWSKIMI UNII EUROPEJSKIEJ
Bardziej szczegółowoPrzemysław Wylegała. Farmy wiatrowe a ochrona ptaków
Przemysław Wylegała Farmy wiatrowe a ochrona ptaków Oddziaływanie na ptaki Śmiertelność na skutek kolizji z siłowniami oraz elementami infrastruktury towarzyszącej Utrata i fragmentacja siedlisk Zaburzenia
Bardziej szczegółowoFormy ochrony przyrody w powiecie kutnowskim. 15 grudnia 2017 roku
Formy ochrony przyrody w powiecie kutnowskim 15 grudnia 2017 roku Powiat kutnowski Położony jest w centrum kraju, w północnej części woj. Łódzkiego. Zajmuje powierzchnię 886 km2, co stanowi 4,9% powierzchni
Bardziej szczegółowoAtlas ptaków lęgowych i zimujących Polski południowo-wschodniej
Atlas ptaków lęgowych i zimujących Polski południowo-wschodniej 2014-2018 Powołanie zespołu autorskiego Zespół autorów tego opracowania książkowego zawiązuje się już teraz w celu sprawnego zbierania i
Bardziej szczegółowoPrzedmiot wybieralny 14. Kod przedmiotu. Informacje ogólne. Nazwa przedmiotu Przedmiot wybieralny WB-OSP-PW-14-Ć-S15_pNadGenC5HW1.
Przedmiot wybieralny 14... opis przedmiotu Informacje ogólne Nazwa przedmiotu Przedmiot wybieralny 14... Kod przedmiotu 13.9-WB-OSP-PW-14-Ć-S15_pNadGenC5HW1 Wydział Kierunek Wydział Nauk Biologicznych
Bardziej szczegółowoSYTUACJA ZWIERZĄT ŁOWNYCH W POLSCE 2 0 1 3
Stacja Badawcza PZŁ Czempiń SYTUACJA ZWIERZĄT ŁOWNYCH W POLSCE 2 1 3 Opracowanie prezentuje informacje o pozyskaniu ważniejszych gatunków zwierzyny w sezonie łowieckim oraz ich liczebności w 213 roku,
Bardziej szczegółowo60. Wszechnica Biebrzańska. Ptasi celebryci
60. Wszechnica Biebrzańska. Ptasi celebryci Wodniczka, kraska, uszatka, zielonka tym razem tematem przewodnim Wszechnicy Biebrzańskiej będą ptaki. Do udziału w spotkaniach zaprasza Biebrzański Park Narodowy
Bardziej szczegółowo60. Wszechnica Biebrzańska. Ptasi celebryci
60. Wszechnica Biebrzańska. Ptasi celebryci Wodniczka, kraska, uszatka, zielonka tym razem tematem przewodnim Wszechnicy Biebrzańskiej będą ptaki. Do udziału w spotkaniach zaprasza Biebrzański Park Narodowy
Bardziej szczegółowoWydawca: Towarzystwo dla Natury i Człowieka, ul. Głęboka 8A, 20-612 Lublin, tel.: 081 743 71 04, e-mail: oikos@eko.lublin.pl, www.ekolublin.
Dolina dolnego Wieprza jest położona w północno-zachodniej części województwa lubelskiego, w powiatach lubartowskim, puławskim, ryckim. Pod względem przyrodniczym i krajobrazowym to jeden z najciekawszych
Bardziej szczegółowoTOMASZ HETMAŃSKI, OLEG ALEKSANDROWICZ, MAREK ZIÓŁKOWSKI
ARTYKUŁY Chrońmy Przyr. Ojcz. 65 (3): 213 218, 2009. Bycznik Typhaeus typhoeus L. (Coleoptera, Geotrupidae) w pokarmie sowy uszatej Asio otus L. na Pomorzu Środkowym Minotaur Beetle Typhaeus typhoeus L.
Bardziej szczegółowoSCENARIUSZ ZAJĘĆ SZKOLNEGO KOŁA NAUKOWEGO Z PRZEDMIOTU BIOLOGIA PROWADZONEGO W RAMACH PROJEKTU AKADEMIA UCZNIOWSKA
SCENARIUSZ ZAJĘĆ SZKOLNEGO KOŁA NAUKOWEGO Z PRZEDMIOTU BIOLOGIA PROWADZONEGO W RAMACH PROJEKTU AKADEMIA UCZNIOWSKA Temat lekcji Jak się dowiedzieć, co je sowa? Na podstawie pracy Kingi Cierplikowskiej
Bardziej szczegółowoDrobne ssaki Bolimowskiego Parku Krajobrazowego i okolic na podstawie analizy diety puszczyka Strix aluco
Parki Narodowe i Rezerwaty Przyrody National Parks and Nature Reserves (Parki nar. Rez. Przyr.) 35 4 57 69 2016 G L, K J, K N, A P Drobne ssaki Bolimowskiego Parku Krajobrazowego i okolic na podstawie
Bardziej szczegółowo628 i 842, z 2014 r. poz. 805, 850, 1002, 1101 i 1863, z 2015 r. poz. 222.
projekt ZARZĄDZENIE REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W BYDGOSZCZY z dnia... 2015 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody Uroczysko Koneck Na podstawie art. 19 ust. 6 ustawy
Bardziej szczegółowoInwentaryzacja wodniczki na lokalizacjach projektu LIFE+ Wodniczka i biomasa w 2014 r
O G Ó L N O P O L S K I E T O W A R Z Y S T W O O C H R O N Y P T A K Ó W Inwentaryzacja wodniczki na lokalizacjach projektu LIFE+ Wodniczka i biomasa w 2014 r Wykonano w ramach projektu LIFE Przyroda
Bardziej szczegółowoZAŁĄCZNIK NR 7A PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO DOTYCZĄCA PROJEKTU MPZP REZERWAT ŻURAWINIEC W POZNANIU DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNA Fot. 1. Lasy komunalne wejście od strony ul. Umultowskiej Fot. 2.
Bardziej szczegółowoHistoria Utworzony został w 1960 r. Wtedy zajmował obszar 4844 ha. Przez włączenie w 1996 r. do obszaru parku wód morskich i wód Zalewu
Historia Utworzony został w 1960 r. Wtedy zajmował obszar 4844 ha. Przez włączenie w 1996 r. do obszaru parku wód morskich i wód Zalewu Szczecińskiego oraz archipelagu przybrzeżnych wysp stał się pierwszym
Bardziej szczegółowoSztuczne schronienia dla ptaków
Sztuczne schronienia dla ptaków dr Romuald Mikusek Obidza, 23.05.2013 w Krakowie fot. C. Korkosz fot. R. Mikusek fot. G. Leśniewski fot. R. Mikusek Program Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska
Bardziej szczegółowoA. Zawartość planu ochrony dla parku narodowego i obszaru Natura Porównanie zawartości obu planów.
Zawartość, tryb sporządzania i zakres prac koniecznych dla sporządzenia projektu planu ochrony dla parku narodowego, uwzględniającego zakres planu ochrony dla obszaru Natura 2000 Zgodnie z art. 20 ust.
Bardziej szczegółowoEkologia roślin i fitosocjologia SYLABUS A. Informacje ogólne
Ekologia roślin i fitosocjologia SYLABUS A. Informacje ogólne Elementy sylabusu Nazwa jednostki prowadzącej kierunek Nazwa kierunku studiów Poziom kształcenia Profil studiów Forma studiów Kod przedmiotu
Bardziej szczegółowoPoznań, dnia 23 października 2013 r. Poz. 5742 UCHWAŁA NR XXXVII/728/13 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA WIELKOPOLSKIEGO. z dnia 30 września 2013 r.
DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA WIELKOPOLSKIEGO Poznań, dnia 23 października 2013 r. Poz. 5742 UCHWAŁA NR XXXVII/728/13 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA WIELKOPOLSKIEGO z dnia 30 września 2013 r. w sprawie utworzenia
Bardziej szczegółowoMaciej Głąbiński. Szkolenie regionalne Natura 2000 a turystyka wodna i nadwodna Krutyń, 11 października 2011 r.
Maciej Głąbiński Szkolenie regionalne Natura 2000 a turystyka wodna i nadwodna Krutyń, 11 października 2011 r. Dofinansowano ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Puszcza
Bardziej szczegółowoLUBELSKIE ENERGETYCZNE PARTNERSTWO NATUROWE
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko LUBELSKIE ENERGETYCZNE PARTNERSTWO NATUROWE
Bardziej szczegółowoMazowiecka dolina Wisły
Cykl wykładów i wycieczek Świat zwierząt doliny Wisły Mazowiecka dolina Wisły Jerzy Romanowski Jerzy Romanowski Centrum Badań Ekologicznych PAN w Dziekanowie Leśnym Wydział Biologii i Nauk o Środowisku
Bardziej szczegółowoRezerwaty przyrody czas na comeback!
Rezerwaty przyrody czas na comeback! OCHRONA REZERWATOWA W WOJ. POMORSKIM R. Stańko, K. Gos, K. Banaś, S. Nowakowski, K. Bociąg WIĘCEJ: www.kp.org.pl Elementy wyróżniające województwo pod względem walorów
Bardziej szczegółowoPolityka Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska wobec inwestycji infrastrukturalnych
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie Maria Mellin Polityka Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska wobec inwestycji infrastrukturalnych Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie
Bardziej szczegółowoBydgoszcz, dnia 25 sierpnia 2015 r. Poz UCHWAŁA NR X/255/15 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO. z dnia 24 sierpnia 2015 r.
DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO Bydgoszcz, dnia 25 sierpnia 2015 r. Poz. 2576 UCHWAŁA NR X/255/15 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO z dnia 24 sierpnia 2015 r. w sprawie Obszaru
Bardziej szczegółowoGmina Sompolno (Sompolinek, Ośno Górne, Ośno Dolne) Celem inwestycji jest rozbudowa drogi wojewódzkiej nr 269 na odcinku Sompolinek - Lubotyń
I.31. Droga nr 269 odc. Sompolinek Lubotyń. 31 Droga nr 269 odc. Sompolinek Lubotyń Powiat koniński Lokalizacja przedsięwzięcia Gmina Sompolno (Sompolinek, Ośno Górne, Ośno Dolne) Powiat kolski Gmina Babiak
Bardziej szczegółowoNarodowa Fundacja Ochrony Środowiska ul. Erazma Ciołka 13, Warszawa (
Narodowa Fundacja Ochrony Środowiska ul. Erazma Ciołka 13, 01-445 Warszawa (www.nfos.org.pl) Zespół autorski: Krzysztof Zając dr Adrian Smolis Katarzyna Kozyra Tomasz Zając Zgodnie z danymi zawartymi w
Bardziej szczegółowoZmiany liczebności gawrona Corvus frugilegus w Parku Krajobrazowym im. gen. D. Chłapowskiego
Jerzak L., Kavanagh B.P., Tryjanowski P. (red.) Ptaki krukowate Polski [Corvids of Poland] Bogucki Wyd. Nauk., Poznań 2005 Krzysztof Kujawa, Katarzyna Klajber Zmiany liczebności gawrona Corvus frugilegus
Bardziej szczegółowoCykliczna zmienność liczebności nornika północnego w dolinie Biebrzy
z. borowski Cykliczna zmienność liczebności nornika północnego w dolinie Biebrzy Zbigniew Borowski Nornik północny to gryzoń najliczniej zasiedlający turzycowiska biebrzańskie, wykazujący pięcioletnie
Bardziej szczegółowoBydgoszcz, dnia 25 sierpnia 2015 r. Poz UCHWAŁA NR X/233/15 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO. z dnia 24 sierpnia 2015 r.
DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO Bydgoszcz, dnia 25 sierpnia 2015 r. Poz. 2554 UCHWAŁA NR X/233/15 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO z dnia 24 sierpnia 2015 r. w sprawie Obszaru
Bardziej szczegółowoZrównoważona turystyka i ekstensywne rolnictwo dla rezerwatu przyrody Beka
Zrównoważona turystyka i ekstensywne rolnictwo dla rezerwatu przyrody Beka 1 W KRAINIE PTAKÓW BEKI PTAKI SIEWKOWE ŁĄK I PASTWISK Niska roślinność podmokłych łąk i pastwisk stanowi doskonałe siedlisko lęgowe
Bardziej szczegółowo