RELACJA Z 52 OGÓLNOPOLSKIEGO ZLOTU SUDECKICH PRZODOWNIKÓW TURYSTYKI GÓRSKIEJ PTTK - ŻARY 2013

Transkrypt

1 RELACJA Z 52 OGÓLNOPOLSKIEGO ZLOTU SUDECKICH PRZODOWNIKÓW TURYSTYKI GÓRSKIEJ PTTK - ŻARY 2013 W dniach 18 do 20 października 2013 r w Żarach, odbywał się 52 Ogólnopolski Zlot Sudeckich Przodowników Turystyki Górskiej PTTK. Po raz pierwszy w historii tych zlotów odbył on się w dość dużej odległości od gór, jednakże nie stanowiło to przeszkody dla prawdziwych miłośników turystyki górskiej, którzy z różnych stron kraju, zjechali się na zlot. Baza Zlotu znajdowała się w Ośrodku Dla Dzieci z Wadami Słuchu i Mowy im Kornela Makuszyńskiego, w Żarach, przy ul. Spokojnej 2, - miejscu cichym i odosobnionym a jednocześnie położonym dość blisko centrum miasta. Już od godziny 13 -tej pełną parą pracowało Biuro Zlotu. Zaczęli też zjeżdżać się pierwsi uczestnicy zlotu, których witał serdecznie Kol. Ryszard Bącal Komandor Zlotu, a na pokoje w internacie prowadziła Dorota Węgrzyn sekretarz Zlotu. O godz przed Biurem Zlotu zebrała się dość znaczna ilość zlotowiczów aby wziąć udział w wycieczce do Zielonego Lasu. Wycieczkę prowadziła Elżbieta Łobacz-Bącal -Przewodnik Lubuski, Przodownik TG. Po drodze przez Żary, opowiedziała ciekawą historią miasta i pokazała główne jego, zabytki, m. innymi : zamek Dewinów-Bibersteinów, pałac Promnitzów, dawny kościół farny-zwany katedrą, rynek i ratusz, zabytkowe kamieniczki i fragmenty murów obronnych.

2 Żary Żary. Dawny kościół farny, p.w. NSPJ. Foto R. Bącal Żary. Widok na d. kościół farny i Wieżę Wartowniczą d. Bramy Dolnej. Foto R. Bącal.

3 Żary. Widok na fragment parku miejskiego. Foto R. Bącal Żary. Ratusz miejski z renesansowym portalem. Foto R. Bącal

4 Żary. Zamek Dewinów-Bibersteinów i pałac Promnitzów. Foto R. Bącal Żary. Ulica Cicha. Fragment murów miejskich. Foto. R. Bącal

5 Zielony Las W Zielonym Lesie uczestnicy wycieczki obejrzeli wieżę Bismarcka z 1915 r., wieżę widokową z 1864 r., oraz 32 m wieżę obserwacyjną przeciwpożarową, w pobliżu której weszli na najwyższe wzniesienie województwa lubuskiego Żarską Górę 226,9 m n.p.m. Wieża ppoż. na Żarskiej Górze - 226,9 m n.p.m. (najwyższe wzniesienie woj. lubuskiego)

6 Foto. R. Bącal Wieża Bismarcka z 1915 r. Foto R. Bącal Wieża widokowa z 1864 r. Foto R. Bącal

7 Uczestnicy Zlotu na Żarskiej Górze z przewodnikiem Elżbietą Łobacz-Bącal. Foto W. Dworski

8 i Wieczorem, punktualnie, o godz w Sali Konferencyjnej Ratusza Miasta Żary rozpoczęło się uroczyste otwarcie Zlotu. Imprezę prowadził Kol. Ryszard Bącal Komandor Zlotu, który otworzył obrady zlotu, powitał jego uczestników i zaproszonych gości. Osobiście serdeczne życzenia uczestnikom zlotu złożył Pan Marek Cieślak starosta żarski oraz Kol. Grażyna Bartkowiak przewodnicząca LPO. Po czym, Komandor odczytał życzenia Kol. Romana Bargieła -Prezesa ZG PTTK, a Kol. Jacek Pielich - Przewodniczący Delegatury Sudeckiej KTG ZG odczytał list Kol. Jerzego Gajewskiego Przewodniczącego KTG ZG PTTK z przesłaniem dla uczestników zlotu, w którym nie mógł uczestniczyć ze wzgl. na odbywające się tym czasie pierwsze inauguracyjne posiedzenie nowo wybranego składu ZG PTTK. Natomiast Kol. Maciek Maśliński członek Komisji krajoznawczej ZG PTTK, w imieniu komisji wręczył Kol. Ryszardowi Bącalowi akt mianowaniu go Instruktorem Krajoznawstwa Polski Żary. Sala Konferencyjna Ratusza. Rozpoczęcie Zlotu Foto M. Maśliński

9 Otwarcie Zlotu przez Komandora Ryszarda Bącala. Foto W. Dworski Powitanie uczestników przez Pana Marka Cieślaka, starostę żarskiego. Foto W. Dworski

10 Wystąpienie Kol. Grażyny Bartkowiak, przewodniczącej LPO. Foto W. Dworski Wystąpienie Kol. Jacka Pielicha, przewodniczącego Delegatury Sudeckiej KTG ZG. Foto W. Dworski

11 Gratulacje Kol. Macieja Maślińskiego, członka KK ZG dla Komandora. Foto W. Dworski Żary. Sala Konferencyjna Ratusza. Prezentacja referatów zlotowych. Foto M. Maśliński

12 Następnie przystąpiono do części plenarnej obrad, w której przedstawiono prezentacje : 1. Piotr Nowak Łużyce - stąd jesteśmy. 2. Elżbieta Łobacz-Bącal Turystyka górska w naszym oddziale. 3. Ryszard Bącal Od Korony do Korony 4. Roman Sobera Walory przyrodnicze i krajobrazowe Łuku Mużakowa. Prezentowane referaty wzbudziły duże zainteresowanie uczestników zlotu, zaproszonych gości oraz przybyłych mieszkańców Żar, bowiem uroczyste otwarcie zlotu (po raz pierwszy odbywane w ratuszu miasta) miało charakter otwarty Po zakończeniu obrad w ratuszu, uczestnicy zlotu udali się do Bazy Zlotu gdzie odbyły się egzaminy na uzyskanie i rozszerzenie uprawnień przodownickich.. Kol. Antoni Litwin otrzymuje certyfikat zdobycia Żarskiej Góry. Foto D. Wilgucka Wieczorem w Bazie Zlotu odbyła się biesiada turystyczna, ze śpiewaniem piosenek (nie tylko turystycznych) w wykonaniu turystów z klubów : Łaziki i Ryś z żarskiego PTTK. W biesiadzie czynny udział wzięli też przyjezdni uczestnicy zlotu, co sami dokumentowali fotografując, zaś Komandor Zlotu wręczył im certyfikaty zdobycia Żarskiej Góry najwyższego wzniesienia województwa lubuskiego, wzbudzając ich dodatkowe zadowolenie

13 Następnego dnia (sobota r.) wcześnie rano, zlotowicze udali się na wycieczkę autokarową w Sudety Niemieckie. Wycieczkę prowadził Komandor Zlotu a przewodnikiem po trasach niemieckich był Kol. Piotr Nowak- Przodownik TG. Trasa wiodła początkowo przez mezoregion Sudetów, Lausitzer Gefilde - Oberlausitzer Gefilde (Płaskowyż Budziszyński), którego szczyt - Rotstein 455 m n.p.m. leżący w pobliżu miasta Löbau, oglądano z okien autokaru. Lecz zaraz dojechano do miejscowości Oderwitz, w mezoregion Ostlausitzer Vorberge (Pogórze Wschodnio -Łużyckie) na którego szczyt Spitzberg 510 m m.n.m., odbyto pieszą wycieczkę. Wyrasta on jako szeroki stożek, widoczny ze wszystkich stron. Zalesione zbocza wznoszą się płasko w górę do stromizny, z której widoczne są szczytowe bazaltowe skały, na które prowadza ścieżki wspinaczkowe, znajduje się punkt widokowy i historyczny słup królewskiej saksońskiej sieci triangulacyjnej z 1864 r. Poniżej skałek znajduje się restauracja Spitzberger Baude, gdzie pomimo wczesnej pory podawano już kawę. Po krótkiej przerwie i sesji fotograficznej udano się w dalsza drogę. Spitzberg 510 m n.p.m. Pogórze Wschodnio-Łużyckie. Sudety Niemieckie. Foto M. Maśliński Kolejnym etapem wycieczki była miejscowość Großschönau, leżaca już w mezoregionie Östlische Oberlausitz (Obniżenie Żytawsko-Zgorzeleckie), z najwyższym szczytem -Breiteberg 510 m n.p.m., na który również dokonano pieszego wejścia. Na szczycie, na bazaltowych skałkach wybudowano w 1936 r., 13 m kamienną wieżę widokową a obok znajduje się restauracja Breiteberg Baude, z 1886 r., niestety podobnie jak i wieża były w tym dniu zamknięte.

14 Breiteberg 510 m n.p.m., Obniżenie Żytawsko-Zgorzeleckie. Sudety Niemieckie. Foto M. Maśliński.

15 Po zejściu w dół, uczestnicy zlotu pojechali autokarem do miejscowości Waltersdorf, malowniczej górskiej wioski, położonej w mezoregionie Zittauer Gebirge (Lausitzer Gebirge) Góry Żytawskie. Są one niemiecką częścią, rozciągających się wzdłuż czesko-saksońskiej granicy Lužických hor (Gór Łużyckich), najbardziej wysunięta częścią tych gór, w południowo wschodniej Saksonii. Osiągają maksymalnie na Lausche wysokość 793 m n.p.m i należą do pasma Sudetów. Lausche 793 m n.p.m. Góry Żytawskie. Sudety Niemieckie. Foto M. Maśliński. Ze szczytu Lausche zawsze roztaczał się wspaniały panoramiczny widok od Gór Kruszcowych i Děčínskiego Sněžnika przez Średniogórze Czeskie, aż po Ještěd, Góry Izerskie i wierzchołki Karkonoszy, a na północy na miasta i wzgórza worka šluknowskiego oraz Górne Łużyce w Niemczech. Od dawna, liczni turyści przychodzili tu dla niepowtarzalnego widoku, często porównywanego z widokiem ze Śnieżki. Pośród wybitnych gości, w 1850 r. na Lausche zjawił się saski król Fryderyk August a w roku 1851 austriacki cesarza Ferdynand Łaskawy, Skromną drewnianą gospodę postawił na szczycie góry już w roku 1823 mieszkaniec Waltersdorfu Karel Friedrich Mathäus, a w roku 1833 dobudował do niej małą, 10 m wieżę widokową. Lausche Baude była często odwiedzana również za czasów pierwszej republiki czechosłowackiej. Jednak na początku roku 1946, w Nowy Rok cała chata spłonęła do cna. Okoliczności pożaru nie są do dziś jasne. Schroniska do dzisiaj nie odbudowano. Po zejściu ze szczytu Lausche zatrzymano się na odpoczynek w restauracji hotelu Rübezahlbaude, skosztowano znakomitego niemieckiego piwa, po czym udano się w trasę powrotna do Żar, podziwiając po drodze dobrze zachowane, zabytkowe, domy przysłupowe budownictwa łużyckiego.

16 Park Mużakowski. Zdjęcie zbiorowe przed wejściem na Geościeżkę Dawna kopalnia Babina. Foto M. Maśliński. W niedzielę rano wszyscy udali się na wycieczkę autokarową do Łęknicy aby zwiedzić Geopark Łuk Muzakowa lub Park Mużakowski. Na życzenie uczestników, którzy nie bardzo decydowali się co do wyboru tras, połączono obie trasy w jedną, co okazało się dobrym rozwiązaniem. Łuk Mużakowa uzyskał oficjalny status Geoparku Krajowego w dniu 21 października 2009 roku, wydany w postaci certyfikatu podpisanego przez Głównego Geologa Kraju. Geopark Łuk Muzakowa 17 września 2011 roku uzyskał certyfikat transgranicznego Geoparku Europejskiego, obejmującego polską i niemiecką część geoparku. Wycieczka rozpoczęła się w Nowych Czaplach od Geościeżki Dawna kopalnia Babina, prowadzącej przez pojezierze antropologiczne, powstałe po zaprzestaniu odkrywkowej i głębinowej eksploatacji węgla brunatnego. Utworzona w 2012 r., blisko 5 km trasa ukazuje najciekawsze elementy wieloletniej historii górniczej okolic Łęknicy, gdzie do lat 70, ubiegłego wieku istniała kopalnia Babina.

17 Po trasie geościeżki prowadził przewodnik Kol. Roman Sobera. Zapoznał z ciekawa historią geologiczną tych terenów, na których ustępujący lodowiec utworzył wielka morenę czołowa zwaną Łukiem Mużakowa, który jest obiektem transgranicznym zlokalizowanym w Brandenburgii, Saksonii i w województwie lubuskim. Pokazał unikatowe w skali kraju poeksploatacyjne zbiorniki wodne różniące się barwą i kształtem oraz ciekawe twory tych terenów, jak profile oraz bieg wychodni węgla brunatnego, żelaziste źródełka, w których powstają naskorupienia czy też niespotykane formy erozyjne w obrębie zwałów pokopalnianych. Na koniec, nad zbiornikiem Afryka oglądano budowaną właśnie 30 m wieżę widokową. Informacji wstępnych o Geościeżce udziela Przewodnik Roman Sobera. Foto M. Maśliński.

18 Uczestnicy zlotu nad zbiornikiem Afryka. Foto M. Maśliński. Druga część naszej wycieczki wiodła do Parku Mużakowskiego, teraz prowadził przewodnik Andrzej Marszałek. Zaczął ją od Punktu Informacyjnego Stowarzyszenia Geopark- Łuk Mużakowa, gdzie uczestnicy wycieczki poodbijali stemple do książeczek, zakupili znaczki turystyczne i zaopatrzyli się w informatory turystyczne dot. parku. Przewodnik Andrzej Marszałek prowadzi po Parku Mużakowskim. Foto M. Maśliński.

19 Park Mużakowski został założony w I połowie XIX wieku, po obu stronach Nysy Łużyckiej. Twórcą Parku jego pomysłodawcą i autorem koncepcji był pruski arystokrata, właściciel dóbr lokalnych, książę Hermann von Pückler-Muskau. Kontynuatorami dzieła Pücklera byli kolejno, książę Fryderyk Niderlandzki oraz rodzina von Arnim, aż do roku W wyniku powojennej, wielopłaszczyznowej i międzynarodowej współpracy Niemiec i Polski, w 2004 roku Park Mużakowski wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO doceniając walory tego Parku oraz pokazując przykład z Europy, jakie wyniki można osiągnąć dzięki współpracy transgranicznej w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego. Przewodnik prowadził malowniczymi ścieżkami parku do Kamienia Pücklera, głazu z medalionem założyciela parku, skąd rozciąga się piękna oś widokowa na zachodnią (niemiecką) cz. Parku, opowiadając po drodze historie z jego barwnego życia i pokazując różne okazy przyrody parko Następnie przez Most Podwójny przeszli do części rezydencjonalnej parku, gdzie podziwiali odrestaurowane zabytki Stary i Nowy Zamek, oranżerię, powozownię oraz okazy egzotycznych drzew i krzewów. A wszystko to odnowione i zadbane. Więc i zlotowicze nie szczędzili słów podziwu i zadowolenia z ze spaceru po parku Nysa Łużycka. Most Podwójny. Foto M. Maśliński.

20 Nowy Zamek. Bad Muskau. Park Mużakowski. Foto M. Maśliński. Po zakończonej wycieczce przemieszczono się do restauracji Hotelu Mużakowskiego w Łęknicy, gdzie czekał smaczny obiad zlotowy. Po obiedzie, w sali konferencyjnej hotelu, przy kawie, odbyło się oficjalne zakończenie zlotu. Przybył Pan Piotr Kuliniak Burmistrz Miasta Łęknica, opowiedział o planach rozbudowy infrastruktury turystycznej miasta i zaprosił do kolejnych przyjazdów a Komandor w imieniu zlotowiczów podziękował mu za zaproszenie i wręczył odznakę zlotową. Głos zabrał również Kol. Jacek Nowiński przewodniczący Podkomisji KTG ZG ds. Klubów Górskich, który podziękował organizatorom za dobre przeprowadzenie zlotu i zaprosił na Zlot Klubów Górskich w 2014 r. do Jakuszyc. Natomiast Kol. Jacek Pielich Przewodniczący Delegatury Sudeckiej KTG ZG, zwrócił uwagę, że zlot stanowił świetną promocję Łużyc i zdobywania odznaki Korony Sudetów Niemieckich, po czym wręczył Kol. Ryszardowi Bącalowi odznakę Wielkiej Korony Sudetów, przyznawaną zdobywcom Korony Sudetów Polskich, Czeskich i Niemieckich, oraz poinformował, że przyszłoroczny Zlot Sudeckich PTG odbędzie się w Lwówku Śl.

21 Łęknica. Zakończenie Zlotu. Wystąpienie pana Marka Kuliniaka -Burmistrza Miasta Łęknica. Foto M. Maśliński Następnie Komandor Zlotu krótko podsumował przebieg zlotu. Podziękował uczestnikom zlotu za przybycie i aktywny udział w zlocie oraz zaprosił do odwiedzenia Ziemi Lubuskiej i Łużyc, a przy okazji do zdobywania kolejnych szczytów do Korony Sudetów, po czym ogłosił : 52 Ogólnopolski Zlot Sudeckich Przodowników Turystyki Górskiej PTTK - Żary 2013 za zamknięty, zaś wszyscy zebrani nagrodzili go gorącymi brawami.

22 Łęknica. Sala konferencyjna Hotelu Mużakowskiego. Zakończenie Zlotu. Foto M. Maśliński Po wyjściu z hotelu, uczestnicy zlotu udali się autokarem do Żar, po swoje rzeczy i rozjechali się do domów, zachowując w pamięci mile, wspólnie, spędzone chwile podczas zlotu oraz piękną i gościnną Ziemię Żarską. Opracował: Ryszard Bącal